Drama për varësinë, rrënimin e mospranimin – jepet premiera e shfaqjes ‘Një udhëtim i gjatë drejt natës’

Flonja Haxhaj

Përveç kënaqësisë shpirtërore e estetike, teatri ka fuqi të depërtojë me delikatesë edhe deri tek temat më të ndjeshme të shoqërisë, duke dhënë mesazhe të fuqishme dhe një reflektim drejt tendencave të ndryshimit. E kjo u bë edhe dje në Teatrin Kombëtar të Kosovës ku u dha premiera e shfaqjes ‘Një udhëtim i gjatë drejt natës’ nga autori Eugene O’Neil, sjellë për publikun kosovar nga regjisorja Iliriana Arifi, shkruan KultPlus.

Ndonëse shfaqja nis me një darkë normale të një familje normale, që në fillim vërehet se kjo shfaqje përgjatë gjithë minutave të saj do të shpërfaqë një familje që mund të ketë gjithcka tjetër përvec normales.

‘Një udhëtim i gjatë drejt natës’, sjell problemet dhe dramën e familjes Tajron. Xhejms Tajron, babai, i cili lufton me alkoolizmin ndërsa gruaja e tij, Meri, përballet me varësi nga morfina. Djemtë e tyre, Xhejmi dhe Edmund, gjithashtu luftojnë me alkoolizmin dhe sëmundjen e tuberkulozit.

Kjo shfaqje përgjatë gjithë minutave të saj mbajti publikun nën ethet e emocioneve të fuqishme, përballjen e familjarëve me njëri-tjetrit, sharjet e ofendimet që të gjithë i bëjnë njëri-tjetrit, me qëllim fajësimi për jetën e mjerë ndonëse jo të varfër që ata po jetonin. Ata luftojnë me varësitë e njëri-tjetrit e njëkohësisht ndjejnë keqardhje për gabimet e tyre të kaluara dhe të tanishme.

Aktorët Ernest Malazogu, Arta Selimi, Allmir Suhodolli dhe Don Shala, arritën mbrëmë që të bëhen një me problemet e këtyre dukurive e duke sjellë për publikun një shfaqje sa dramatike dhe emocionale, aq edhe të fuqishme bazuar në mesazhet që u transmetuan.

Morfinomania dhe dëshira për mospranimin e së të vërtetës

Meri, e sjellë në mënyrë briliante nga aktorja Arta Selimi, e cila ka mishëruar këtë rol duke paraqitur një grua të dëshpëruar, e cila nga vetmia e mungesa e një shoqërie, meqë ditët e saj i kalon pothuajse gjithmonë në shtëpi, në atë shtëpi e qytet që e irriton, shpëtim të problemeve të saj e konsideron morfinën.

Këtë substancë nga e cila ajo tashmë ka krijuar varësi e gjen si ngushëllim për të mos e pranuar fatin që djali i saj Edmundi ishte i sëmurë me tuberkuloz dhe po i vinte fundi njësoj si babait të saj, i cili kishte vdekur nga po kjo sëmundje. Por jo vetëm sëmundja e Edmundit e kishte vënë atë në një gjendje angështie e dëshpërimi, sepse ajo beson se të gjitha problemet shëndetësore dhe psiqike të saj kishin ardhur që pas lindjes së tij, madje shpeshherë ajo do të donte që ai të mos kishte lindur fare.

Por, ndonëse ajo besonte se gjente shpëtim tek ky veprim apo ‘ilaq’ sic e quante ajo, kjo varësi e saj ishte zanafillë e shumë problemeve që kjo familje dramatike kishte.

Menjëherë pas shfaqjes, për KultPlus foli vetë aktorja Selimi, e cila shprehet se në fillim ka qenë pak e frikshme për të ta pranojë rolin, mirëpo gjithçka ka ndodhur vetëvetiu gjatë procesit të punës.

“E gjithë puna ka qenë shumë e mirë, kam punuar me kolegë, me Ernestin punoj tash e sa vite, kurse me Allmirin dhe Donin është hera e parë që punoj në teatër dhe gjithçka ka shkuar shumë mirë”, u shpreh Selimi.

Ndër të tjera Selimi thotë se ka qenë edhe më sfiduese për të, ta sjellë personazhin e ‘Merit’, e cila nuk ka asgjë të përbashkët me karakterin e saj.

“E kam pasë një ndrojtje kur e kam pranuar rolin, në kuptimin që unë jam më e re se ‘Meri’, për më tepër nuk jam nënë dhe nuk jam morfinomane, pra më është dashur që të jap më shumë nga vetja për të nxjerrë gjithë këtë produkt që publiku e pa sonte”, tha më tutje Selimi.

Alkooli dhe koprracia – zanafilla të shumë problemeve të familjes Tajron

Kryefamiljari, Xhejms, një aktor i njohur dhe shumë i paguar në rininë e tij, por që u konsumua pas një pas një drame që ai e luajti në kulmin e karrierës së tij, jeton mes dëshirës për alkool dhe kursimit të parave, veprime të cilat nxisin situata të tjera në familje.

Xhejms, i sjellë nga aktori Ernest Malazogu, një burrë 65-vjeçar, e që duket më i ri për shkak të mënyrës se si e ka mbajtur vetën, e që pavarësisht varësisë së tij të madhe ndaj alkoolit pjesën më të madhe të energjisë së tij e shpenzon ndaj gruas së tij, duke shpresuar dëshpërimisht se ajo nuk do të rikthehet dhe nuk do të vazhdojë zakonin e saj të morfinës.

Por, zakoni i alkoolit nuk është e vetmja varësi e tij. Pavarësisht tokave të shumta që ai ka, koprracia është një prej vetive të tij karakterizuese. Ai kursen edhe për sëmundjen e djalit të tij, duke i evituar doktorët më të mirë vetëm me qëllim të mos shpenzojë. E kjo e fundit sjellë skena përplasje e grindje të mëdha në familjen Taylor.

Menjëherë pas shfaqjes, mes emocionesh, për KultPlus foli edhe regjisorja Iliriana Arifi, e cila thotë se shpreson që kanë arritur të përcjellin mesazhin e planifikuar tek publiku.

“Është një tekst i cili është shkruar në vitin 1912 por edhe është inskenuar në vitet në vijim edhe në Shqipëri, por është hera e parë që vjen në Kosovë. Nuk ka qenë një sfidë shumë e madhe të bashkëpunojmë me stafin sepse temat janë aktuale edhe sot – varshmëria ndaj alkoolit dhe substancave narkotike”, tha Arifi.

Ndërkaq, ‘Një udhëtim i gjatë drejt natës’, shfaqje kjo që  vjen nën dramaturgjinë e Zoga Çeta Çitaku, me skenografi të Bekim Korçës, kostumografe- Njomza Luci, kompozitor- Memli Kelmendi do të vazhdojë të shfaqet në Teatrin Kombëtar Të Kosovës edhe më 1,2 dhe 3 qershor./ KultPlus.com

Adnan Kafazi, një histori e pushtetit, tradhtisë dhe triumfit të kinematografisë së Kosovës

Uranik Emini

Kinematografia e Kosovës ka bërë bujë globalisht dhe një nga filmat e saj të fundit, “Adnan Kafazi”, nuk bën përjashtim. Kjo aventurë rrëqethëse tregon historinë e Adnanit, një njeriu që mban pushtet të pamasë në “Qytetin e Madh” dhe kontrollon gjithçka që ndodh atje, përfshirë trafikimin e qenieve njerëzore. Por mbretërimi i terrorit të Adnanit do të marrë fund pasi treshja legjendare e Vucha, Zagi dhe Bullit kthehen në qytetin e madh me një mision për ta rrëzuar atë, shkruan KultPlus.

Vucha, Zagi dhe Bulli jetonin të fshehur në Meksikë, por e kaluara e tyre kthehet përsëri për t’i ndjekur kur marrin një lutje të dëshpëruar për ndihmë nga Qoqa, një njeri që dikur i besonin, por që i tradhtoi. Treshes i kërkohet të shpëtojë Uman, një grua e bllokuar në një nga kafazet e Adnanit dhe të tjerët që po përballen me vdekjen e sigurt. Megjithatë, këtë herë treshja është e gatshme të bëjë gjithçka për të shpëtuar jetën e tyre. Me ta është edhe Lina, një grua transgjinore që dikur ishte një gangster famëkeq, por tani ka bashkuar forcat me treshen e famshme.

Ndërsa lundrojnë në botën e rrezikshme dhe të korruptuar të Qytetit të Madh, treshja do të përballet me pengesa dhe sfida të shumta, por ata janë të vendosur të kenë sukses në misionin e tyre. Ata janë të motivuar nga besimi i tyre në drejtësi dhe dëshira për të shpëtuar jetën e Uma-s dhe të tjerëve. Kolona zanore e filmit, me meloditë e saj, i shton një shtresë emocionale kësaj historie tashmë të fuqishme.

Mesazhi qendror i filmit për vetëfuqizimin dhe vendosmërinë vihet në jetë përmes forcës dhe guximit të treshes, të cilët refuzojnë të mposhten nga shanset e grumbulluara kundër tyre. Ata janë të vendosur të rrëzojnë Adnanin, i cili u tradhtua nga gruaja e tij, të cilën ai e kishte keqtrajtuar për kaq shumë kohë. Filmi thellohet në kompleksitetin e marrëdhënieve, dinamikën e pushtetit dhe ndikimin e abuzimit tek individët, gratë dhe shoqëria.

Adnan Kafazi është një festë vizuale për sytë, me kinematografi që të lë pa frymë që kap bukurinë dhe diversitetin e Kosovës dhe njerëzve të saj. Regjisori i filmit ka krijuar një botë sa familjare dhe ekzotike, duke tërhequr audiencën në zemër të historisë dhe duke i mbajtur ata të mbështetur në sediljet e tyre.

Filmi ka shumë të papritura, të cilat e bëjnë edhe më unik këtë film, i cili është vazhdim i filmave “Diamanti”, “Zonjusha”, për të kompletuar siç duhet trilogjinë.

Si përfundim, Adnan Kafazi është një film që nuk duhet humbur. Është një histori e fuqishme e vetëfuqizimit, vendosmërisë dhe triumfit të shpirtit njerëzor.

Pjesë e këtij filmi ishin aktorët: Dukagjin Podrimaj, Fatmir Spahiu, Besart Sllamniku, Dafina Zeqiri, Shkumbin Istrefi, Xhejlane Terbunja, Armend Baloku, Muhamed Arifi, Lulzim Bucolli, Edita Sllamniku, Armond Morina, Ylber Bardhi, Edona Reshitaj, Alesia Xhemalaj, Arta Muçaj, Ernest Malazogu, Olimpia Smajlaj, Blin Sylejmani, Arjanit Marmullaku.

Si producent të filmit janë: Dren Berisha, Genc Berisha, Valon Jakupaj, Rita Krasniqi, Dukagjin Podrimaj, Besart Sllamniku, Dafina Zeqiri. Ndërkaq, regjisori i këtij filmi është Genc Berisha, ndërsa pjesë e skenarit ishin, Besart Sllamniku, Lulzim Bucolli e Rita Krasniqi.

Regjisori Genc Berisha, tha në konferencë për shtyp pas filmit që është shumë i kënaqur me rezultatet e arritura deri tani, derisa për të kënaqësia më e madhe është pjesa që kanë arritur ta shfaqin këtë film në ekranin e madh.

“Jam shumë i kënaqur me rezultatin që kemi arritur dhe me ekipin që kemi pasur, mezi kam pritur që t’ia nis pjesës së tretë, i kemi parë vështirësitë nga filmat e kaluar dhe tani i kemi kaluar shumë më lehtë. Kemi qenë një ekip shumë më i madh edhe mendoj që edhe këta kanë qenë shumë më profesional se herët e kaluar”, tha Berisha.

Aktori dhe skenaristi, Besart Sllamniku, lajmëroi se ky film nuk ishte paraparë kur u bë “Diamanti”, por u planifikua pas përfundimit të “Zonjushës”.

“Kur e kemi bërë filmin ‘Zonjusha’ nuk e kemi ditur që do ta bëjmë filmin ‘Diamanti’, por kur e kemi bërë ‘Diamantin’ ne e kemi ditur që do të bëhet ‘Adnan Kafazi’. E kemi ditur edhe sinopsisin dhe ka qenë një plan të cilit nuk kemi arritur ta realizojmë, ky film ka pasur shumë më herët për t’u realizuar, por për shkak të pandemisë është vonuar”, u shpreh ai.

Një nga protoganistët e filmit, Armond Morina, i cili erdhi për filmin e tretë dhe të përfundojë trilogjinë e filluar, u shpreh i lumtur që Kosova po eksperimenton me stile të tilla.

“Unë mendoj se kemi arritur që të bëjmë një film të mirë dhe të shfaqim se Kosova ka potencial për të bërë edhe filma me tematikë të aksionit, dramës e komedisë. Kemi punuar si një ekip për një kohë të gjatë dhe kemi shfaqur punën tonë”, tha Morina.

E pyetur nga gazetarët nëse janë përpjekur të tregojnë një pjesë të problemit të shtypjes së grave dhe diskriminimit të vazhdueshëm që pranojnë në ditët e sotme, aktorja Edona Reshitaj i është përgjigjur kësaj pyetjeje duke pohuar se një gjë e tillë është synuar të bëhet në filmin “Adnan Kafazi.

Një problematikë të cilën Sllamniku dëshironte ta theksonte ishte pjesa e mungesës së kinemave në qytete të Kosovës.

“Fatkeqësisht, shoqëria jonë është një shoqëri e cila nuk ka qejf që i’i shfaqë problemet e gruas, sidomos në aspektin, një shoqëri që ka dëshirë ta lërë gruan të heshtë dhe të mos i shfaq problematikat që i ka ajo. Shpresoj që ky film do t’i vetëdijësojë gratë, por edhe më me rëndësi është që të vetëdijësohen burrat, sepse burrat janë problematika pse gratë janë të izoluara dhe nuk mund ta shprehinë lirinë e tyre.

Adnan Kafazi është një krijim mjeshtëror që bashkon artin dhe tregimin në një mënyrë që kapërcen kohën. Me pamjet e tij mbresëlënëse, skenarin emocionuese dhe narrativën magjepsëse, ky film ka potencialin të bëhet një klasik i përhershëm.

Ky film pati premierën mbrëmë në Cineplexx me mbi 1100 bileta të shitura, dhe tani do të vazhdojë të jetë në repertorin e tyre.

Ndërkaq, ai pritet që të udhëtojë edhe nëpër vende të ndryshme në Evropë. Fillimisht në Tiranë, për të udhëtuar pastaj në Gjermani, Zvicër, Mbretëri të Bashkuar etj./KultPlus.com

MKRS ndan çmimet vjetore për teatër, Ernest Malazogu merr çmimin ‘Aktori më i mirë’

Në ditën Botërore të Teatrit, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit ka ndarë çmimet vjetore për teatër, përcjell KultPlus.

Këtë vit juria është përbërë nga Majlinda Bregasi , Vlora Merovci Berisha, Qendresa Jashari, Afrim Spahiu dhe Kushtrim Mehmeti.

Çmimin për aktorin/aktoren më të mirë e mori aktori Ernest Malazogu.

“Me kontributin në skenën teatrore, me talentin dhe përkushtimin deri në perfeksion, edhe këtë vit aktori Ernest Malazogu na pasuroi duke na dhuruar performanca të shkëlqyera në rolet kryesore në shfaqjet si: ‘Provoje edhe njëherë, Sam’, ‘OK, natyrë’, ‘Jerusalem’, ‘Shtetrrethimi’ etj”- tha Bregasi në arsyetimin për dhënien e këtij çmimi nga juria./ KultPlus.com