Ai s’ka vdekë asht shkua me t’birin hijeve t’pishave mu freskua këtij fundshtatori të gurra e Martin Bogës ujë me pi faqet t’birit me ia la fierin njomak me ia vu n’ballë n’tufa klekash me ra me fjetë dyherë mu ngjallë dyherë me vdekë
Ai s’ka vdekë Ai e ka marrë ngrykë Ujkan Smajlin asht ngjitë Ashtë së Shkrelit thikpërpjetë me gërrithë emnin e t’birit me brisk nëpër lisa kiterr asht ba n’rrema, ujk n’kaçuba pak asht shkua të Ibra pak asht shkua të Riza
M’besoni, ai sot asht hipë n’zekanin e shaluem n’Stankaj asht shkua të Bajram Kelmendi me marrë me dy djemtë e vet mbi varrin e Azemit barin me kositë me ngjallë njiherë e dyherë me marrë ngryk kalabosh me vdekë
Jo ai nuk vdiq ai shkoi të shkrelët me fjetë malli mos me mbytë!
Dua me shkrua e kurgja mos me thanë me folë e kurkush vesh mos me m’marrë si ai që foli mbramë me pa e kurgja mos me kqyrë zani n’vesh me hi e mos me dalë me pasë gojë jo ftyrë me mbushë lugën kurgja e m’u ngi barku m’u fry m’u shfry n’gjumë me ra Me thanë shumë dua si ai që foli mbramë e gja s’tha pos fjalë e fjalë e fjalë e fjalës së vet i besoi kur tha Amerika jam ju vetëm duheni me pa andërra tue fluturua çka duhet me ba unë iu kallxoj kur t’zgjoheni Eh! sa bukur me ditë me rrejtë e me t’besua! / KultPlus.com
E kisha vjedhë rrafshjanën e zallinave e s’bajsha za. Nji strufullog e kisha ba n’banesën ku banonte Ahmet Brahimaj e Gani Loshi, me balerinët tjerë, dikund përfundi Velanisë, të nji bijë e Mekulve, e dimnin po e prisja me gëzim, thuase kisha pre pastermë e do t’zihej mishi i thatë me pasul n’vegëshin e zi, si kullave të Dukagjinit!
Lahutën, që e pata ble me Xhevat Qenën, n’Kafën e Çakorrit e kisha sa me ia shkundë mallin dasmës që kurrë s’e bana.
Edhe nji def e pata ble të Çarrshi Xhamia n’Pejë, e kur m’shkonte mendja të Hamidja e Rrushja, e rrehsha e kcejsha për bukuri!
Kjo kaçurrelja e zallinave veç qeshej. N’sytë filxhan ia lëxojsha mendimet: Ore, ç’me gjet me ket delidreq! U martova me rugovasin a me lahutarin? Me artistin a me defatoren? E unë, sa kangën sa vallën. E recitimet s’ndaleshin kurrë.
Kjo e bukur. Rrunxë. Shtjerrë. Rudinë e pa kullotun! Unë i dalldisun si hamshori!
N’Rugovë s’e çova atë dimni. Thash m’ftofet! Pritsha me dalë vera, e si xheraçina me ia shprush pendlat të Krojet e Pasmajes, atje ku i kisha ruejtë me vite delet. Atje ku s’do na shihte kush, pos skyfterëve e dhive t’egra. Pritsha me qitë të Guri i Kuq e t’kuqe me iu ba faqet kur t’ia mbushi tasin me borë e t’ia mjeli delen bardhokë.
– Pi tamel e borë moj rrafshjane me i thanë se boll ke pi ujë zhabash n’zallinat e Drinit!
Kjo ishte dëshira që ma vlonte gjakun e s’m’linte rehat atij dimni, e vera ishte larg.
Edhe fjala kishte dalë andej kah Novosella. Jo fort e mirë! Nji kopilan Rugove e grabiti çikën e Tahir Sefës e tërrt veshi s’asht tue i ba! Kështu m’erdhën fjalët nga ai bardhoshi gazetarë, Bajram Sefaj, që kullotë e kishte nji Mbretni Jugosllave tue punua nëpër gazetat e tyne!
E pata cimer dhome n’Ulpianë e të Tre Soliterat, e nji ditë m’tha: Vllau im e baba i grues tande asht hatrua fort. Ban mirë m’u takua me te, nëse e ke zgjedhë për mik!
Unë kopil-stërkopili ia ktheva kopilançe: Kur të doni e ku të doni, se pa i ba shtatë gjaqe ma s’e lëshoj! Jam nipi i Ramë Mulës, e pa u shterë Limi, Galicën s’e merrni ma!
Ai m’i zgurdulloi sytë e verdhë. I mbeti hatri. Shkoi e s’foli!
Të nesërmen ma pruni fjalën!
– Tahir Sefa e Sali Sefa, të dielën n’orën 11-të, të presin n’Hotel Bozhur!
Kur shkova n’dhomën e vogël e gjeta ket shejtanën tue i ra defit. Krejt all iu banë faqet që e pashë. E vjerri n’gozhdë sikur të donte ta shfajsonte vetën. Sikur m’tha: Pata qejf m’u mësua me rreh, por ja që s’paskom vesh si ti për muzikë!
Ia mora ngrykë atë fajsi e ato faqe. Edhe gjoksin e gufuem ia mora n’grykë. Me hasape edhe buzet ia vodha.
Nesër n’orën 11-të (nëse e ban zoti dritë), baba yt ka me t’ba për hajër për qet Çunin e lahutës i thashë, dhe e putha!
Sytë i banë dritë e dy çuka n’faqe iu gropuen hala ma shumë nga gëzimi. Ajo s’kishte guxua me m’thanë, se babë e nanë s’po pajtoheshin m’u martua hajnisht!
Të nesermën e thirra edhe unë nji dukagjinas, kolegë timin.
– Xhevat Qorraj, i thashë! Dua me kanë ispat nesër kur t’ma ban përhajër Tahir Sefa, Galën për nuse!
Dhe shkuem. Cigare Kent bleva. Raki “Llozë” rrushi iu qita. Muhabet tjetër tybe n’pata, se s’kisha pare. Veç fjalë boll e s’përtova as nuk u skuqa me iu thanë miqëve t’ri: O Tale! O Sali Sefa! Unë bijën tuej e kam grabitë, se djalë kaçaku jam e zanat tjetër s’kam, e babës s’ia luej rrajën pa m’marrë martina e Karadakut. Ajo asht grueja jeme, e ju n’daç bamani me hajër n’daç m’shkrijni plumb n’ball, por i zoti me ba dasëm s’jam!
Tahir Sefa u çua n’kamë.
– Për artist të di, por që je edhe bir kaçaku tash e mësova. Ty t’kjoftë përhajër çika jeme, e ti ndaç mbaje n’sheher ndaç çoje n’shpellë se qesi burrash po lypi!
Vetëm nga nji kafe e nga nji raki, me cigare Kent, atë të diele e kemi pi n’Hotel Bozhur e kemi marrë rrugët tona. Ata për Pejë unë n’gjinin e Galicës sime.
Tash derën e kemi të çelun të Tahir Sefa në Novosellë, e ti s’je ma e vjedhun dhe trokiti dera e m’la pa e puthë.
– A don mysafir o Rugovë, bërtitën njizani Gani Loshi e Ahmet Brahimi t’cilët banojshin n’dhomën tjetër.
Ma banë me hajër, por u ngushtova se s’kisha bash kurgja mbas shpirtit. Por iu thashë: Ne mbramje kafet e dasmës i pimë në Bufetin e Teatrit. Po, se aty i kalonim mbramjet edhe kur kishte shfaqje edhe kur s’kishte. Dhe iu thashë: Hapeni fjalën sa t’mundeni, e thuejuni atyne artistëve sheherli, mos gaboni me ma kqyrë shtremt Galicën se pushkë qes për te!
Ahmet Brahimaj, (shpirti i pastë rahmet), qeshi e tha: Përmbrapa m’ke, se jam i Burrnutit unë e t’kam dhandërr!
Qe kush ishte Gala e qe ku ishte Çuni. / KultPlus.com
Çun Lajçi do të publikojë librin e tij të ri, me titull “Troshat”, i cili do të përmbajë tregime të ndryshme, shkruan KultPlus.
Ky do të jetë libri i tij i 13-të, që do të publikohet më 17 shkurt, derisa Lajçi në të kaluarën ka publikuar edhe romane, rrëfime e libra me poezi.
Ministria e Kulturës, i kishte dhënë çmimin vjetor për poezi “Ali Podrimja” për veprën më të mirë në poezi, “Çakorr, ti vdekje e mirë”, botuar në vitin 2018.
Përpos shkrimit, poeti kohët e fundit është duke u marrë edhe me muzikë. /KultPlus.com
Sot ka filluar votimi i anëtarëve të Akademisë Amerikane për të nominuar filmat për “Oscars 2022”, shkruan KultPlus.
Aktorja që luan rolin kryesor në filmin “Zgjoi”, Yllka Gashi dje ka bërë thirrje që të shpërndahet sa më shumë fotografia e filmit “Zgjoi” në rrjetet sociale, e që të njëjtën e ka bërë edhe regjisorja e filmit, Blerta Basholli.
E aktori i njohur kosovar, Çun Lajçi sot ka shpërndarë fotografinë e filmit “Zgjoi” duke shprehur se po ndjehet i lumtur që filmi Zgjoi ka arritur të jetë në mesin e 15 filmave më të mirë të botës.
KultPlus ju sjell postimin e tij të plotë:
Na dëshironi fat! Fat për filmin e fat për Kosovën! T’lumtun jemi që kemi mbrri në mesin e 15 filmave ma t’mirë t’botës. Edhe ma t’lumtun nëse kandidohemi për Oskar! Hera e parë që po ndihem i lumtun, mbas shumë dhimbjesh! Shpërndajeni, se nesër fillon votimi!/ KultPlus.com
Dua me shkrua e kurgja mos me thanë me folë e kurkush vesh mos me m’marrë si ai që foli mbramë me pa e kurgja mos me kqyrë zani n’vesh me hi e mos me dalë me pasë gojë jo ftyrë me mbushë lugën kurgja e m’u ngi barku m’u fry m’u shfry n’gjumë me ra Me thanë shumë dua si ai që foli mbramë e gja s’tha pos fjalë e fjalë e fjalë e fjalës së vet i besoi kur tha Amerika jam ju vetëm duheni me pa andërra tue fluturua çka duhet me ba unë iu kallxoj kur t’zgjoheni Eh! sa bukur me ditë me rrejtë e me t’besua! / KultPlus.com
Çun Lajçi, Abdurrahman Shala dhe Faruk Begolli janë tre emra të njohur që kanë kontribuar në fushën e aktrimit në Kosovë, shkruan KultPlus.
KultPlus, ju sjellë një fotografi të përbashkët të këtyre tre aktorëve. Fotografia është shkrepur disa vite më herët, andaj përmes saj mund të shohim edhe dukjen e këtyre aktorëve kur ishin më të ri në moshë.
Abdurrahma Shala dhe Faruk Begolli kanë ndërruar jetë vite më herët. / KultPlus.com
Daradani Ne bijtë tu, t’Vilajetit tand t’vjetër Kërçovë Dibër Gostivar që harrua na ke andrra kishim me i marrë nuset me duvakun e kuq n’odat tua t’gurit tupanat me i shkye tue i rreh e kambët me i thye tue kcye “Dy tupana n’derë të kulles” me knua Grykës Kaçanikut zani me shkua para nesh fushës Pollogut Radika m’u çua n’kamë me i shalua atllarët koburet me i zbrazë me thirrë dilni po vinë krushqit me Teutën dardane Ilirida po bahet nanë me nipa Drenice e kangës me ia thanë Tre-Zajazi e tokës me i shkua gjamë
Dardani! ne bijtë tu t’Pellagonisë t’harruem prej teje e nanëmadhes Shqipni bukën hangër e kemi hambareve tua kokat mbushë i kemi dije, e zemrat atdhedashuni me fjetë qejf kemi pasë n’konakun e Buletinve n’rranzë t’Çyçavicës me marrë Shota veshun n’tierqit galana Azema me rritë n’Iliridë me kobure dardane Pse i le jetimë Kosovë, bimët tua t’vilajetit t’vjetër që andërr kishim fushatve tua me vdekë
Mbrëmjen e së shtunës, tenori kosovar me famë botërore, Ramë Lahaj, u ngjit në skenë për koncertin e tij në Prishtinë. Por, këtë koncert nuk e përfundoi siç kishte planifikuar, pasi dy orë para se të dilte para publikut, atij i vdiq e ëma. E aktori i njohur kosovar, Çun Lajçi, ka treguar se e ka pasur historinë e ngjashme me të Lahajt.
Lajçi ka komentuar në një postim të Lahajt në Facebook, ku ka thënë se në vitin 1972 derisa po dilte në skenë për të luajtur shfaqjen “Hamleti”, i kishte ardhur lajmi se i ka vdekur nëna.
Lajçi thotë se për këtë nuk iu kishte treguar as kolegëve, pasi salla ishte e mbushur me shikues të cilët kishin shkuar për ta parë shfaqjen.
“Eh more artist! S’ma beson, por po ta them, se njisoj si ty me pati vdekë nana me 1972. Isha tue dalë n’skenë me luejt Halmetin kur mora lajmin, si ti “sot t’ vdiq nana”. Nuk u tregova kolegve, sepse salla ishte përplot shikues. Dola dhe e luejta shfaqjen, e pastaj mora rrogë natën për Pejë! Oh sa ta njoh dhimbjen artist, por bahu i fortë se nanat na ikin gjithmonë pa na e hequr mallin!”, ka shkruar Lajçi.
Ndryshe, nëna e tenorit Ramë Lahaj, Hale Lahaj, vdiq të shtunën në moshën 77-vjeçare./Kultplus.com
Në një zhanër krejtësisht ndryshe nga e zakonshmja, nën zgavrën sfiduese e ambicioze të dramës dhe krimit, shpaloset një histori me plot të papritura që do i dhurojnë një kahje tjetër zhvillimit të ngjarjes duke e vendosur kështu kastën e aktorëve të jashtëzakonshëm në një rrugëtim sa argëtues po aq edhe drithërues, me rastin e nisjes së serialit më të ri vendor të titulluar ”Rrushe”, shkruan KultPlus.
Emri i serialit “Rrushe”, vjen nga vetë fakti që është shumë i kapshëm nga publiku ku edhe shumica e njerëzve të paktën një herë gjatë jetës së tyre e kanë thirrur një person të dashur në atë pseudonim. Ndërsa, emri i personazhit kryesor siç është Vesa, e që emrin e saj përkëdhelës ia ka vendosur gjyshi i saj, Faruk Pirulli, i cili njëkohësisht është personi i saj më i dashur, befas do të ndodhi një e papritur që do të ndërrojë kahjen e ngjarjes e për çka edhe do të zbulohet se jo rastësisht emri i serialit ka këtë titull.
Seriali “Rrushe”, është i vendosur në dy periudha kohore që ndërlidhen mes vete, të tashmen dhe fundin e viteve ’90 dhe përfshin familjen Pirulli si protagonistë kryesorë, një familje e zakonshme prishtinase, apo së paku kështu duken në sytë e të tjerëve. Vesa, vajza e familjes, punon si gazetare hulumtuese. Por, një e kaluar e errët, e mistershme dhe brutale, që gjenezën e kishte në bujari e mirësi, rikthehet që t’ua ndryshojë jetërat atyre që më së paku e meritojnë. E në udhëkryq të kësaj ngjarje gjendet Vesa, për të cilën koncepti i drejtësisë dhe dashurisë do të ndryshojë përgjithmonë.
Puna në serialin “Rrushe” kishte filluar para një viti, në kohën kur të gjithë ndodheshim në karantinë dhe ideja për realizimin ka lindur nga ekipi i ‘Gjirafa Studios’, ku pavarësisht situatës pandemike, produksioni ka ndikuar pozitivisht në mobilizimin, vullnetin dhe dëshirën që stafi të krijojë diçka. Kështu, ata çdo ditë kanë mbajtur mbledhje online duke diskutuar rreth historive së gjithë secilit që i kanë ndodhur përgjatë jetës së tyre.
Përmes këtyre historive të lexuara në njërën nga mbledhjet ku nuk ka munguar humori dhe emocionet që nuk njihnin fund, aktorët kanë njohur njëri-tjetrin më mirë dhe kështu ata kanë vendosur që të takoheshin me novelistin Jeton Kulinxha, të cilit i kishte pëlqyer energjia e ekipit dhe ka filluar të shkruante skenarin së bashku me Patrik Lekaj për realizimin e një projekti të tillë që besohet se do të lë gjurmë në vend. Pas shumë diskutimeve dhe takimeve që kanë ndodhur me Kulinxhin, skenari i episodit të parë ka gjetur vend në një periudhë kohore qysh nga muaji qershor e deri në tetor.
Seriali deri më tani përmban gjithsej dy sezone me nga 10 episode, ku deri më tani janë shkruar rreth 17 episode dhe ekipi gjendet në përfundim të xhirimeve për episodet 6-10. Ndërsa, për ekzistencën e sezoneve të radhës do të vendos publiku i cili mbetet të vulos jetëgjatësinë e këtij seriali.
Për herë të parë në vend ‘Gjirafa’, sjell një veçanti të bukur ku grumbullon një kast të mrekullueshëm, mbi 80 aktorë të cilët përmes serialit do të trajtojnë tema si: krimi, korrupsioni, ndikimi i familjes tek fëmijët, roli i gruas në shoqëri, zhvillimi i karrierës, bullizmi në shkolla dhe më gjerë, tradhtia, çrregullimet mendore e shumë tema tjera për të cilat besohet se do të kenë një ndikim tek audienca.
Ky serial përfshin aktorët si: Doresa Rexha, Shkumbin Istrefi, Aurita Agushi, Andi Bajgora, Lum Veseli, Ema Koxha, Xhevat Qorraj, Armend Smajli, Eshref Durmishi, Qëndresa Jashari, Bislim Muçaj, Arta Muçaj, Agron Shala, Labinot Raci, Enver Petrovci, Ernest Malazogu, Adriana Matoshi, Çun Lajçi, Ermal Sadiku, Adrian Morina, Basri Lushtaku, Semira Latifi, Afrim Muçaj, Bujar Ahmeti, Allmir Suhodolli, Adelina Halitjaha, Eden Kastrati, Lurni Krasniqi, Donikë Ahmeti, Berat Pllana, Xhelal Haliti, Artiola Hamdia, Erta Leci, Vjosa Abazi, Shkëlqim Islami, Nexhat Xhokli, Mikel Markaj, Kastriot Saqipi, Gojrat Kqiku dhe Dashuri Rexhepi.
Prodhimi nga Gjirafa Studios sjell këtë serial me regji nga Valter Lucaj, me skenar nga Jeton Kulinxha dhe Patrik Lekaj, producente Doresa Rexha, menaxhere e produksionit Adele Gjoka, skenografia nga Enes Sahiti, drejtor i fotografisë Burim Tufa, inxhiner i zërit Gëzim Berisha, muzika nga Samer Agolli, kostumografia nga Bahtije Krasniqi, montazhi dhe ngjyrat nga Kreshnik Shala.
Valter Lucaj, regjisori i këtij serali, ka treguar për KultPlus se para pranimit të skenarit të parë për serialin ”Rrushe”, për shkak të pandemisë ai ndodhej në një periudhë të vështirë me ‘GjirafaStudios’, ku ekipit i ka ndryshuar tërësisht mënyra e të menduarit dhe punuarit.
“Gjatë gjithë procesit për projektet që ishim duke i zhvilluar në përputhje me rrethanat e reja, në të njëjtën kohë ishim duke u munduar që të vinim deri tek ideja për të sjell diçka më ndryshe, më sfiduese dhe ambicioze. Kur e kemi lexuar dhe diskutuar rrjedhën e historisë së Rrushe-s, së bashku me vizualizim në kokën time, më ka dhuruar emocione por edhe një ndjenjë që seriali do të jetë njëri ndër projektet më të veçanta për mua dhe ashtu po del të jetë”, tha Lucaj.
Regjisori po ashtu ka theksuar se që nga fillimi i prodhimit të serialit, ata kanë pasur qëllime të sakta që të tejkalohet kualiteti ku edhe Kosova si vend të radhitet për prodhime me kualitet të lartë duke u krahasuar jo vetëm me Ballkan por edhe tutje.
“Mesazhin të cilin e përçojmë me temat e trajtuara në këtë projekt, është që t’i mbledhim aktorët e mirënjohur në një vend duke i dhuruar kështu vlerë audiencës”, thotë Lucaj.
Sipas tij, bashkëpunimi i jashtëm me Gjirafën dhe puna në këtë kompani e ka intriguar regjisorin mjaft shumë duke pasur parasysh risitë që kanë sjell në treg dhe përkushtimin e tyre në fusha të caktuara. Prandaj, duke u bazuar në atë eksperiencë, para dy vjetëve Lucaj i është bashkangjitur ekipit të Gjirafës si producent ekzekutiv dhe regjisor duke realizuar kështu qëllimin e tij për prodhimin e një seriali me këto përmasa.
Regjisori tutje ka theksuar se vështirësitë gjatë procesit kanë qenë të shumta për shkak të projektit sfidues. Ndërkaq, për procesin e punës në tërësi ka thënë se deri tani është shumë i kënaqur me komplet punën ekipore e sidomos për dashurinë dhe vullnetin e tyre, me ç’rast puna është duke shkuar për mrekulli dhe për regjisorin konsiderohet një privilegj që po punon me secilin nga ata.
“Vështirësi ka pasur duke pasur parasysh situatën pandemike, pastaj projekti është sfidues dhe si ekip na ka frikësuar dhe shpesh herë i kemi krijuar vështirësi vetes sepse projekti është ambicioz. Por, vështirësi ka qenë edhe besimi në një projekt të tillë, menaxhimi i një ekipi kaq të madh por gjithsesi ekipi, dashuria dhe vullneti për të krijuar këtë projekt i kanë lehtësuar të gjitha punët”, shpalos regjisori.
Për Lucaj, përzgjedhja e aktorëve nuk ka qenë proces i lehtë sepse seriali ka personazhe të shumta prandaj edhe për disa role të caktuara janë mbajtur audicionet dhe për disa të tjerë janë ftuar aktorët pasi që Kosova nuk është vend i madh dhe nga puna e tij disa vjeçare, ai ka punuar edhe më herët me shumicën prej tyre.
Gjithashtu, ai ka folur edhe rreth provave për këtë serial që trajton tema dhe ngjarje të ndryshme prandaj edhe kasta e aktorëve janë të ndarë në bazë të ngjarjeve dhe provat mbahen në grupe të caktuara, gjithmonë duke pasur parasysh masat e shtruara.
”Veçantia më e madhe e ‘Rrushe’, është trajtimi, xhirimi dhe mënyra se si është duke u krijuar seriali me një ekip i cili mundohet të dhuroj gjithçka nga vetja, vetëm e vetëm që ky serial të realizohet në mënyrën më të mirë të mundshme. Performanca dhe përkushtimi i aktorëve janë një tjetër veçanti sepse është projekti i parë ku këta aktorë janë në një vend”, përfundon Lucaj për KultPlus.
Ndërsa, Doresa Rexha, producentja e këtij seriali dhe njëkohësisht edhe aktore, ka treguar për KultPlus se ‘Rrushe’ është projekti që e ka sfiduar atë më së shumti deri më tani e edhe nga i cili ka mësuar më së shumti.
“Sinqerisht, kur lexova titullin “Rrushe”, e paragjykova paksa, por pasi që e lexova u binda për të 500 herë që libri nuk gjykohet nga kopertina. Më ka pëlqyer jashtëzakonisht shumë dhe frikësuar deri në palcë”, thotë Rexha.
Sipas saj, duke pasur parasysh përgjegjësinë e madhe brenda ekipit të Gjirafa Video, së bashku me themeluesin e kompanisë Gjirafa, Mërgim Cahani është vendosur kërkimi për profesionistë të duhur për pozita të caktuara ku kështu janë takuar edhe me regjisorin Lucaj.
“Duke e njohur punën e Valterit, përkushtimin dhe pasionin për profesion sigurisht që ai e kishte vendin në ‘Gjirafë’. Pa Valterin si regjisor dhe pa ekipin si Adele, Kiqa, Fisi, Giza, Trashegimi, Patriku, Bled, Edon, Frasher, Bahtie, Driton, Atdhe, Besnik, Leona dhe Jeton nuk do të mundësohej ky serial”, tregon ajo.
Për Rexhën, ka qenë e vështirë menxhaimi si producente dhe aktrimi në xhirime por që dashuria, pasioni, përkushtimi dhe ndihma e regjisorit dhe ekipit, e ka bërë të mundur këtë arritje. Por edhe pse e vështirë, ajo këtë proces e ka cilësuar si njëri ndër më të bukurit që ka përjetuar ndonjëherë.
“Ekipi i GjirafaStudios jo që nuk kanë kursyer asgjë nga vetja e tyre por i kanë tejkaluar edhe limitet e tyre. Prandaj, ndjehem e nderuar dhe e privilegjuar që po bashkëpunoj më të gjithë aktorët e sidomos me: Xhevat Qorraj, Çun Lajçi, Enver Petrovci dhe Bislim Muçaj”, tregon Rexha për KultPlus.
Krejt në fund, ajo është shprehur se dashuria për profesionin dhe profesionalizmi i tyre janë shkollë për aktorë dhe të gjithë këta aktorë janë vlerë e serialit prandaj ajo ndjehet me fat që i kanë besuar këtij projekti.
Sa i përket aktorëve, dy nga ata si: Afrim Muçaj dhe Aurita Agushi, tashmë janë pjesë e serialit dhe aktualisht ndodhen në përfundim të xhirimeve.
“Ishte ftesa e producentes Doresë Rexha, e cila me prezantimin e projektit “Rrushe” në formën më të mirë të mundshme, nuk më la zgjidhje tjetër pos ti bashkohem këtij produkti ambicioz dhe shumë interesant. Pastaj, pa dyshim që ishte nder për mua ti bashkohem regjisorit Valter Lucaj dhe gjithë kastës fantastike që ka përzgjedhur ai”, thotë Mucaj.
Sipas tij, tema e serialit është njëra ndër pikat më të forta. Trajtimi dhe guximi i një teme të tillë konsiderohet maja e arsyejës që mblodhi këta aktorë ku së bashku me skenarin e mirë, regjisorin dhe produksionin profesional është menduar se ”Rrushe” do të jetë shumë e bukur për publikun.
Roli i aktorit Muçaj është menduar të jetë mjaft interesant dhe atraktiv për publikun duke pasur parasysh që nuk është i lehtë për tu interpretuar.
“Bashkim Pirulli, vëllai i vogël i familjes së madhe Pirulli, të cilin e luaj, është një personazh atdhetari i cili bashkë me “Lëvizjen Qëndresa” në krye me Mixhen Zekë (të cilin e qëndisë aktori Çun Lajçi), mundohemi për disa episode ti ofrojmë publikut pamje të atdhedashurisë dhe kontributit të shumë brezave të viteve të 90-ta, që kontribuuan në mundësinë qe ne sot të xhirojmë të lirë ‘Rrushen”’, tregon ai për KultPlus.
Për Muçaj, si çdo punë serioze dhe profesionale siç është edhe ky produkt, do të haset në pengesa gjatë rrugës por që gjithsesi ata po punojnë me një qejf të madh duke arritur synimin që ky produksion ka.
“Jam shumë i lumtur që po punoj me regjisorin Lucaj sepse energjia e tij e madhe pozitive dhe profesionalizmi ekstre, të fut në përgjegjësi të mëdha”, përfundon Muçaj për KultPlus.
Kurse, për aktoren Aurita Agushi, ftesa për të qenë pjesë e serialit ka ardhur nga vetë regjisori i cili ka punuar edhe më herët me aktoren e për çka ajo nuk ka hezituar as edhe një sekondë që të bëhet pjesë e serialit.
“Që në bisedën e parë shihej qartë se bëhej fjalë për një projekt shumë premtues që do të na bëjë krenarë të gjithëve dhe jo vetëm neve por edhe ata që do e shikojnë serialin”, tregon Agushi.
Sipas saj, kur bëhet fjala për një projekt kaq të madh, vështirësitë nuk mungojnë. Pandemia konsiderohet si vështirësia më e madhe por që me një organizim dhe profesionalizëm të jashtëzakonshëm nga ‘Gjirafa’, çdo gjë ka qenë më e lehtë për të.
Agushi do të luaj rolin e Merita Pirullit, bashkëshorte dhe nëna e tre fëmijëve. Merita është një profesoreshë arti e cila përballet me shumë sfida si në jetën personale ashtu edhe ne atë profesionale.
“Seriali është përditshmëria jonë ku secili prej nesh do ta gjejë veten në personazhet dhe skenat e Rrushe-s. Mesazhi është që secili prej nesh duhet të bëjë pjesën e tij që Kosova të jetë vendi për të cilin të gjithë ëndërrojmë dhe duam ta shohim ashtu siç e ëndërrojmë”, përfundon Agushi për KultPlus.
”Rrushe” është seriali më i ri vendor i cili vjen premierë sonte dhe mund të ndiçet çdo të diel nga ora 20:00 në T7 si dhe online në GjirafaVideo.
Ndërkaq, disa nga pritshmëritë e ekipit janë që ky projekt të mirëpritet nga publiku as më shumë e as më pak nga sa kanë punuar e munduar ata, fillimi dhe krijimi i një projekti ku çdo anëtar të jetë krenar për punën e tij si dhe është cilësuar se ”Rrushe”, është projekti më serioz dhe më i madhi ndonjëherë në të gjitha trevat ku flitet shqip. Prandaj, për “Rrushe“ do të flitet gjithandej./ KultPlus.com
E kisha vjedhë rrafshjanën e zallinave e s’bajsha za. Nji strufullog e kisha ba n’banesën ku banonte Ahmet Brahimaj e Gani Loshi, me balerinët tjerë, dikund përfundi Velanisë, të nji bijë e Mekulve, e dimnin po e prisja me gëzim, thuase kisha pre pastermë e do t’zihej mishi i thatë me pasul n’vegëshin e zi, si kullave të Dukagjinit!
Lahutën, që e pata ble me Xhevat Qenën, n’Kafën e Çakorrit e kisha sa me ia shkundë mallin dasmës që kurrë s’e bana.
Edhe nji def e pata ble të Çarrshi Xhamia n’Pejë, e kur m’shkonte mendja të Hamidja e Rrushja, e rrehsha e kcejsha për bukuri!
Kjo kaçurrelja e zallinave veç qeshej. N’sytë filxhan ia lëxojsha mendimet: Ore, ç’me gjet me ket delidreq! U martova me rugovasin a me lahutarin? Me artistin a me defatoren? E unë, sa kangën sa vallën. E recitimet s’ndaleshin kurrë.
Kjo e bukur. Rrunxë. Shtjerrë. Rudinë e pa kullotun! Unë i dalldisun si hamshori!
N’Rugovë s’e çova atë dimni. Thash m’ftofet! Pritsha me dalë vera, e si xheraçina me ia shprush pendlat të Krojet e Pasmajes, atje ku i kisha ruejtë me vite delet. Atje ku s’do na shihte kush, pos skyfterëve e dhive t’egra. Pritsha me qitë të Guri i Kuq e t’kuqe me iu ba faqet kur t’ia mbushi tasin me borë e t’ia mjeli delen bardhokë.
– Pi tamel e borë moj rrafshjane me i thanë se boll ke pi ujë zhabash n’zallinat e Drinit!
Kjo ishte dëshira që ma vlonte gjakun e s’m’linte rehat atij dimni, e vera ishte larg.
Edhe fjala kishte dalë andej kah Novosella. Jo fort e mirë! Nji kopilan Rugove e grabiti çikën e Tahir Sefës e tërrt veshi s’asht tue i ba! Kështu m’erdhën fjalët nga ai bardhoshi gazetarë, Bajram Sefaj, që kullotë e kishte nji Mbretni Jugosllave tue punua nëpër gazetat e tyne!
E pata cimer dhome n’Ulpianë e të Tre Soliterat, e nji ditë m’tha: Vllau im e baba i grues tande asht hatrua fort. Ban mirë m’u takua me te, nëse e ke zgjedhë për mik!
Unë kopil-stërkopili ia ktheva kopilançe: Kur të doni e ku të doni, se pa i ba shtatë gjaqe ma s’e lëshoj! Jam nipi i Ramë Mulës, e pa u shterë Limi, Galicën s’e merrni ma!
Ai m’i zgurdulloi sytë e verdhë. I mbeti hatri. Shkoi e s’foli!
Të nesërmen ma pruni fjalën!
– Tahir Sefa e Sali Sefa, të dielën n’orën 11-të, të presin n’Hotel Bozhur!
Kur shkova n’dhomën e vogël e gjeta ket shejtanën tue i ra defit. Krejt all iu banë faqet që e pashë. E vjerri n’gozhdë sikur të donte ta shfajsonte vetën. Sikur m’tha: Pata qejf m’u mësua me rreh, por ja që s’paskom vesh si ti për muzikë!
Ia mora ngrykë atë fajsi e ato faqe. Edhe gjoksin e gufuem ia mora n’grykë. Me hasape edhe buzet ia vodha.
Nesër n’orën 11-të (nëse e ban zoti dritë), baba yt ka me t’ba për hajër për qet Çunin e lahutës i thashë, dhe e putha!
Sytë i banë dritë e dy çuka n’faqe iu gropuen hala ma shumë nga gëzimi. Ajo s’kishte guxua me m’thanë, se babë e nanë s’po pajtoheshin m’u martua hajnisht!
Të nesermën e thirra edhe unë nji dukagjinas, kolegë timin.
– Xhevat Qorraj, i thashë! Dua me kanë ispat nesër kur t’ma ban përhajër Tahir Sefa, Galën për nuse!
Dhe shkuem. Cigare Kent bleva. Raki “Llozë” rrushi iu qita. Muhabet tjetër tybe n’pata, se s’kisha pare. Veç fjalë boll e s’përtova as nuk u skuqa me iu thanë miqëve t’ri: O Tale! O Sali Sefa! Unë bijën tuej e kam grabitë, se djalë kaçaku jam e zanat tjetër s’kam, e babës s’ia luej rrajën pa m’marrë martina e Karadakut. Ajo asht grueja jeme, e ju n’daç bamani me hajër n’daç m’shkrijni plumb n’ball, por i zoti me ba dasëm s’jam!
Tahir Sefa u çua n’kamë.
– Për artist të di, por që je edhe bir kaçaku tash e mësova. Ty t’kjoftë përhajër çika jeme, e ti ndaç mbaje n’sheher ndaç çoje n’shpellë se qesi burrash po lypi!
Vetëm nga nji kafe e nga nji raki, me cigare Kent, atë të diele e kemi pi n’Hotel Bozhur e kemi marrë rrugët tona. Ata për Pejë unë n’gjinin e Galicës sime.
Tash derën e kemi të çelun të Tahir Sefa në Novosellë, e ti s’je ma e vjedhun dhe trokiti dera e m’la pa e puthë.
– A don mysafir o Rugovë, bërtitën njizani Gani Loshi e Ahmet Brahimi t’cilët banojshin n’dhomën tjetër.
Ma banë me hajër, por u ngushtova se s’kisha bash kurgja mbas shpirtit. Por iu thashë: Ne mbramje kafet e dasmës i pimë në Bufetin e Teatrit. Po, se aty i kalonim mbramjet edhe kur kishte shfaqje edhe kur s’kishte. Dhe iu thashë: Hapeni fjalën sa t’mundeni, e thuejuni atyne artistëve sheherli, mos gaboni me ma kqyrë shtremt Galicën se pushkë qes për te!
Ahmet Brahimaj, (shpirti i pastë rahmet), qeshi e tha: Përmbrapa m’ke, se jam i Burrnutit unë e t’kam dhandërr!
Qe kush ishte Gala e qe ku ishte Çuni./ KultPlus.com
Për neve. Për mua. Për Rugovën. N’filmin e “Llovçen Filmit” t’Nikolla Jovanoviqit. Artistët janë autokton. Ramë Elezi, Ramë Nikçi, Kapllani, Lakja deri edhe të Adem Salihi i katundit tim!
Skenografi autoktone.Shtëpiat me dërrasa n’Breg t’Kuçishtës! Delet n’vathë e dy qen bardhosh n’vargoj. Edhe viçi tue thithë, edhe nusja tue përkund djepin e tjetra tue ba krrabëza.
Rexho Mulliqi me muzikën që mishin ta ban kokërr.
Nexhmia me vajin për Rexhën e vdekun n’grazhdin e kalit!
Film për vallën e vjetër sa bjeshkët e rugovasëve me kobure e shpata.
Për luftën e dy burrave për nji çikë, me ba nuse!
Njeni do t’vdes e tjetri n’kalë shale do t’shkoi me nusën të shtëpia me ba dasmën!
Valle e vjetër.
E gurit apo pagane, s’mund t’them. Jam artist, nuk di!
Por krejtësisht e malësorëve t’mi rugovas. Atyne t’besës, t’fjalës, t’sofrës me bukë e zemër e t’pushkës për trojet e arbnisë!
Krejt kjo në nji film t’shkurt. Dokumentar për rugovasët me dy duer,(për xhamadanat e bardhë) me viat e zeza trupit deri të zogu i kamës si drangojt (për spikun e zi n’tirq, n’xhamadana)!Për borën e bardhë mbi koka (për shallat,qefinin mbi krye).
Tash e 80 vjet përpara malazezët bajnë film për ket lojë pagane dhe mirë që s’e futën me ruejtë si te tynën n’UNESKO si sërbët lahutën!
Kur ditëm me shkrua e me ba, s’lanë zaptuesit. Tash që mundemi, s’dimë! Mendet na fluturojnë cullakinave!
E shikoj dy herë. Vazhdoj të tretën. Pak asht. T’katërtën, t’pestën e mbetëm i uritun.
N’Beograd krenohesha me Bekimin. N’Zagreb e Lublanë. E kur me pysnin nga je? Përgjigjesha: Rugovac!
Aha, m’thojshin. E dimë. Rugovska Klisura ! Besa-besa! Igra sa jataganima!
Njihej Rugova ma shumë se Kosova!
Unë rritësha. Bahesha pishë me Bekimin e Rugovën mes Beogradit!
Rugova ime n’filmin e huej! Njerëzit e mi. Katundet e mia. Edhe zakonet edhe veshjet, edhe dasmat edhe vdekjet.
Të gjitha t’mirat e mia n’filmin e malazezve “Kokë për Kokë”! Veç unë jo i vetës as i kohës së bardhë! N’Kosovën e lirë po,
por laraman me ngjyrat e pushteteve, t’pushtetarve, t’milionerve, t’xhipave, t’autostradave, t’kontratave, diplomave t’bleme, rrencave e rrjepcëve t’atdheut!
S’di a jam plakë shumë apo shumë m’asht zbutë zemra, por lot e kangë bahem çdo ditë për Haxhajt, Stankajt, Bogët, Shkrelin e Koshutanin e tëposhtë deri n’Qafën e Qyqës të Shtupeqi i vogël. Kurrë ma ata burra. Kurrë ma ato shtëpia me dërrasa. Kurrë ma ato deka e dasma!
Rugovën e dua ashtu, siç ishte, me robni e bagëti, me besën e fjalën e bardhë si t’plist borë n’krye.
Eh, tash kur mundemi të tjerëve me iu tregua përmes filmit se çfar fare e bardhë ishim, na dhimbsën paret. Jo s’na dhimbsen, por i duem për vete.
Sa e dhimbshme kur të tjerët na tregojnë si ishim e kush ishim!
Kapedani Gjon Marka Gjoni m’erdhi vonë, mbasi m’kishte nxanë gjumi tue i shfletua kujtimet e hershme. Shihej se dje m’kishte rrokotelë bjeshkëve t’vetmueme Rugova!
Unë vetëm i hapa sytë!
Trupi nisi m’u dridhë e djersët m’u torolangë ballit.
Çka don ky n’Drelaj? Thashë e buzët mu ngjitën njena me tjetrën prej shkrumit! Unë me Galën dola n’Rugovë. Kush s’na pau as kend se pamë, pos do fotografive t’gëdhenduna n’gurë vorrësh.
Si asht e mundun t’jemi futë n’shtatë bajraqët e Pukës?! N’mbretninë e Mirditës ç’dreqi na pruni, që m’del natën Gjon Marka Gjoni?!
E kërkova me sy time shoqe, me i thanë pse erdhëm? Qyshë erdhem? Çka deshtëm grykës Fanit, kur na e kemi Grykën e Rugovës!?
Kur që, ajo e kishte veshë xhubletën e vu shaminë e zezë!
Dy thasë i kishte mbushë qymyr e po mundohej me i vu n’samarë t’kalit.
Eu i thashë vetës, kqyre malësorën e bukur t’Migjenit! Po u bajka gati me ra n’Shkodër me shitë qymyr!
U mundova me folë. Dojsha me i thanë, a muj me ba nji fotografi me ty, që t’i tregoj Leartit kur t’kthehna n’Prishtinë. Veç ta sheh djali im se sa t’bukura janë malësoret e zhigueme me qymyr!
Jo, mos iu afro thashë, se kujton mos po lypi diçka tjetër, si ata zotnitë e Shkodrës kur ia blejnë qymyrin! Veç lute a ban kuferin me libra me vu n’ulluk ndërmjet thasve e bashkë m’u zhdjergë të Kafja e Madhe n’Shkodër. Unë me i ra sharkisë e t’i me knua pukjançe! Ndoshta na shitet ma kollaj malli!
Unë i habitun mbas malësores e kisha pasë harrua Kapedanin n’kalin zekan, pullali, me kobure n’brez.
N’veti m’ktheu roja i tij kur m’i ra krevetit me kundak pushke.
Sa i marr je artist, bërtiti Gjoni. Shkruen për hijet tona e komandantët t’i kanë marrë n’burg ata që i ndihmuen n’luftë!
Prit Gjon Marka Gjon, se natën nuk i shkohet malsorit të dera si ujk, se kërset pushka, dhe brofa n’kambë!
Nji rrapëllimë u ndëgjua koridorit!
Andërr e bukur! Ti ankth i marrë i frikshëm, pse ike, pse ma more andrrën kur m’duhej mendimi i Kapedanit?! Gjon Marka Gjoni do t’me tregonte për fundin e komandantëve, se ai asht djegë e pjekë me tradhëtinë e t’huejit e t’vllaut. Ai diçka deshti me m’thanë se tanë at rrugë kot s’e bani n’zekanin pullali! A thua i shkoi n’vesh edhe atij kërcnimi i Vuçiçit?!
A mos erdh me m’thanë se ata do t’vinë deri të Ibri po rrini gati!
U ktheva n’krahun tjetër mbasi e fshina ballin e djersitun e si fletët e librit e shfletova kujtesën e nji sisemi t’vjetër, t’kohës që s’përseriet, t’gjeneratave që nuk ngjallën ma!
Iku Gjon Marka Gjoni pa m’folë e n’harresë gjeta artistë, poetë, shkrimtarë, sportistë, piktorë, kompozitorë, shkenctarë e ç’nuk gjeta ndër ata të ndritun që kombin ma banë t’vezulloi n’der gjashtë republikat Jugosllave!
I putha emnat e tyne e kujtesës time t’plakun i fola: E sheh kush ishim e ç’emën patëm! Ani pse shtypëshim e dergjëshim, ne si krojet rrjedhshim damarve t’atdheut e derdhëshim n’ lugjet e Prishtinës.
Pastaj shpërndaheshim si rrajët tokave t’hueja e krijojshim vepra e nami i rritej kombit, ani pse kurrë s’na thirrën ndryshe pos “shipca”!
S’di Bekimin a guxuen ta thërrisnin kështu kur dilte n’skenën e Beogradit!
I vriste emni shqiptar e dia jonë e hollë!
Por ne nuk ndaleshim, e ndërtojshim t’ardhmën pa ndihmen e kurkujt tue i vra edhe andrrat tona! Ne ditem e mujtem e bamë edhe pse ishim t’rrudhun e t’robnuem e prore n’dhambin e ujkut.
Ajo die ishte etja për vepra t’mira, si ajo e shqiptarit inxhinjerit t’ri nga Martinajt qe e projektoi Hotel Sheherzadën n’Pazarin e Ri, objektin ma t’mirë t’kohës se tij? Imer Balidemaj ishte, malësori i shkolluem n’Mitrovicë, inxhinjeri që joshi gjermanët me ardhë me pa e afër Zagrebit me mbetë nji familje e tyne pa vajzën e re, viktimë e rrugëve t’këqia e gazetat me ba lajm!
Dikush vinte nga Plava si Esati me do Sharraxhijë t’atdheut, tjeri si Dërvish Rozhaja, dritë Universiteti e dikush nga Dibra si Dr. Kaleshi e rraja trashëj n’dhe e trungu rritej tue lëshua degë.
Sot ku jemi që s’vjerremi n’degët tona n’tokën e lirë? Pse bahemi lisa pa rrajë e plisa pa koka?!
Pse kaq t’etshëm për t’qenë vetëm i pari pa mustakun e Gjon Marka Gjonit e mendjen e Anton Çetës!? Pse tash s’po dimë si ata që s’patën n’xhepa por lanë vepra. Pse kaq smirëzi n’Kosovën e lirë e pse kaq t’vorfnuem n’shekullin e ri?!
Nëse krypa u sos, gjollat mbetën lëndinave. Këthjelluni sa s’asht vonë mu la n’ujin e krojeve se dikur shterrën!
Aktori Çun Lajçi ka reaguar pas ka reaguar pas lajmeve për privatizimet e tokave me çmime prej 1 deri në 3 euro. Lajçi ka drejtuar akuza në adresë të Ramush Haradinajt, duke thënë se tash e ka kuptuar pse u fal Çakorri.
Përmes një postimi në llogarinë e tij në Facebook, Lajçi ka thënë se ka qenë naiv, kur para një viti në roje e një fabrike i kishte thënë se nga Gllogjani e deri në Gjakovë, është e Daut Haradinajt dhe ky i kishte thënë rojës që të mos bënte propagandë.
“Tash kur u muer vesh se kush bleu nga 200 hektar tokë, me vetëm 1 euro arin, tash e mora vesh edhe unë pse u fal Çakorri!
Sa naiv kisha pasë qenë more Zot i madh!”, ka shkruar ai./ KultPlus.com
Para Hotel Lubotenit, n’Ferizaj, m’afrohet nji zonjë rreth të dyzetave. E veshun me shije. Hetohet se jeton n’Evropë.
Unë i nxjerri librat nga kuferi, tue shpresua se njena prej tyne u shit, dhe i vendosi n’stolin e shetitorës.
Ajo i merr dy “Bastardë” n’dorë. Uh, them unë, dy u shitën!
Ajo i shikon tue i rrotullua librat e mi e duert e veta e m’flet ambël. Nuk pyet për çmimin por i çon mbi kokën e vet dhe i hudhë n’tokë.
M’shikoi e gjatë e shikova.
Mirë bane i them, se asht libër bastardësh! S’e meriton me qenë n’stol ku ulem unë.
Ajo s’lëvizë, vazhdon me m’shikua! Unë s’foli ma, por i marr librat dhe i vendosi n’stol.
Si i porositun afrohet nji qen sharri, shumë i madh, me vathin e plastikës n’vesh. Dihet, asht i kastruem! I pa rrezikshëm!
Zonjë i them, shikoje qenin. Ky deri sa ishte n’mal luftonte me arushën, por ketu secili e shqelmon.
Kështu jam edhe unë, prandaj m’i gjuen librat n’tokë! Ajo çartet. Ti s’e meriton me jetua!
Librat tu si lexojnë as fëmijët pesë vjeç!Ke të drejt moj. Ku dinë pesvjeçarët për bastardët e kombit! Por unë fola për qenin, jo për kudrat oj zonjë! I them dhe heshti.
Ajo vazhdon allafrangçe. Shanë si duket n’gjuhën që s’ia kuptova. Dy burra e largojnë ashpër.
Mos e prekni u them, mos e ngucni, se kjo qenka e derguemja e atyne për t’ cilët shkruej unë!
E ledhatova qenin që ta marr vetën e librat i futa prap n’kufer. U ktheva të Skendërbeu im n’Prishtinë.
Dhe taman sa i nxorra t’shkretat nga kuferi, do t’përzgjedhun t’popullit, me vota t’bleme, (se mbas luftës gjithçka u ble, madje edhe nji ar toke për nji euro), do vipa plot xhepat “dije”, që nguteshin me hi n’Parlamentn, nga larg ma luhaten dorën.
Mos del rrugëve, mos e zhvleftëso vetën me emna kafshësh! Ne të duem, por jo edhe qentë endacak që urinojnë trotuareve e bagëlojnë shesheve. Je me namë, i qëndisun me qinda role e mija vargje n’librat e vonuem!
Je i kangës i lahutës epike që të ngjeth mishtë. Je artist që nuk të vdes emni, se librat jetojnë ma gjatë se njeriu.
I qëndisen fjalët mirë, se kështu e kanë ata, ta lyejnë kryet me akull, por s’u afruen me i ble librat. Ikën si t’kisha pasë covid!
Buza m’u përgi n’gaz e s’di n’cilin rol u futa aqë shpejt, por grushtin e djathtë e çova përpjetë, e kambën e majtë e mbajta cufil e bërtita:
Hej, unë s’jam qen, por bir qeni që urinoj n’titujt tuej ble me pare! Jam zhugani, morrani, zhelani, qelani, artisti që iu futi n’luftë me nji grusht dhé t’kullës s’Jasharajve e me nji plis të djegun Drenice!
M’thoni se s’ishte kështu që t’iu kafshoj si qeni! Jam poeti që s’ia doni vargjet për atdheun. I doni për juve, për titujt e blemë!
Ju pengojnë librat e mi se duken si vathët e verdhë n’veshët e qenve, që gjasojnë me vathët tuaj prej brilanti e xhevairi!
Por harruat se unë s’jam shalë për kuajt tuaj. Jam opingë, gurrë druni që pika-pika e mbushi lugun e pi bashkë me delet, kuajt lopët, qentë e bahem njeri me mendua me kokën time!
Unë lehi me trimnua tuten time, jo me i kafshua fjalët tueja t’qelbuna për diplomat e bleme. Jam artist me titullin që ma dha populli, jo ju që na bleni me pak e na shitni me shumë! / KultPlus.com
Aktori i njohur Çun Lajçi i ka kërkuar kryebashkiakut Erion Veliaj që të nisë sa më shpejt me themelet e teatrit të ri.
Në një darkë miqësore të shtruar dje në mbrëmje siç thotë Lajçi nga “ai djaloshi që e don Tironën n’mënyrën e vet e hap kantiere pune pa fund”, u diskutua gjer vonë për kulturën, por dhe për shtëpinë e re të artistëve.
“Ata prap zbrazën dolli për mua, t’lumtun që m’kan t’hareshëm n’tela e n’varg. Çuni asht mojkomi i fundit i tha Altin Basha kryebashkiakut. Shifej se e kishte t’vetin, t’krahut e t’mendjes! Asht vazhda e Farukut, Bekimit, Abdurrahmanit. Por ky shkoi edhe ma përtej. U shkri n’poezi, n’prozë, u ba kangë n’lahutë! Pastaj folem për Tinkën e filmit “Tana”. Për Naim Frashërin, jo t’filmit, po t’teatrit, t’shfaqjes “Vitit 61”. Folem për Robert Ndrenikën, atë Bato Barmashin në “Moshën e Bardhë” t’marsit ’72! Folem për Arbanën që s’ndjehet mirë e për t’mëdhejt e teatrit, tani edhe pa teatrin. N’paq gjak arbëri n’dej, mos e zgjat po fillo me themelin e teatrit, se s’pushojnë gjamët e drrasave n’skenë, i thashë kryebashkiakut, që nuk e pata të qartë; shtroi darkë për mua apo për atë shitësin e librave me vathin e qenit n’vesh? Rri me popullin, se zyret t’vetmojnë. Shikoje vetën n’sytë e tyne, se bahesh i madhë e kthehesh n’thjeshtësi! Ndoshta m’ka kuptua se dashunisht i thashë si Leartit tim, e sytë i bani kokërr. Mbramë hija e Dervish Shaqës e kaloi Lanën dhe erdhi n’Hotel Tirana. – E kam vendin mes këtyne artistëve, o Erion Veliaj, se kangë e lot m’shkoi jeta. N’çufrrat për rreth Muzeut e dua edhe unë bustin tim! Unë ia kuptova mëllefin, ndaj ia dridha telat sharkisë e ai tha “E lash borë e gjeta dimën”! Unë veç e plotësova: Po mundohen do burra me ba verë, tue u takua n’Shkup e n’Shkodër! Për juve që jeni ba merak se a kam pasë me hangër mbramë, po iu them: Për kopilin me plisin e bardhë n’krye, që mbledhë rrugëve bastardë me kuferin e thyem, mbramë shtroi darkë i pari i Tiranës, ai djaloshi që e don Tironën n’mënyrën e vet e hap kantiere pune pa fund”, shkruan ndër të tjera Lajçi./ KultPlus.com
