Asgjë nuk i ngjan më shikimit tënd Ndonëse pritja hidhërohet me dashurinë Tashmë imagjinata aty ka zënë vend Edhe kur qielli mësohet me vetminë
Asgjë nuk ndodh as në mesnatë Ndonëse hijet tashmë kanë ikur Malli vjen nga e njëjta shtërngatë Edhe kur të gjithë qirinjtë janë fikur
Asgjë nuk pëshpërit pa zërin e bekuar Dikur “më shumë dritë” kërkonte Gëte Nuk dridhen buzët në lojën e mashtruar Të dashuruarit i marrin ëndrrat me vete
Çdo gjë fundoset e ringjallet përsëri Hyji i dashurisë e ndjek yllin e vet Poetët udhëtojnë deri në pavdekësi Këto gjëra do të përsëriten me mijëra vjet (Prishtinë, 24 qershor 2024) / KultPlus.com
Në kuadër të edicionit të 24-të të Panairit të Librit në Prishtinë, më 8 qershor 2024 duke filluar nga ora 13:00, në Pallatin e Rinisë do të promovohet kompleti i veprave i autorit Sali Bashota.
Vitin e kaluar Shtëpia Botuese Logos-A në Shkup, botoi kompletin e veprave të poetit dhe studiuesit, Sali Bashota, me parathënie të shkrimtarit Milazim Krasniqi. Botimi i kolanës së veprave të zgjedhura të Sali Bashotës në gjashtë vëllime përfshin krijimtarinë e tij përbrenda periudhës dyzetvjeçare, në fushën e poezisë, prozës poetike dhe kritikës letrare.
Për krijimtarinë letrare të Bashotës do të flasin shkrimtarët dhe profesorët universitarë: Milazim Krasniqi, Ibrahim Berisha dhe Osman Gashi, si dhe Muhamed Jashari, përfaqësues i Shtëpisë Botuese Logos-A, ndërsa ceremoninë solemne të promovimit do ta moderojë gazetarja dhe poetja, Alketa Gashi Fazliu./KultPlus.com
Skënder Rusi është njëri ndër poetët më të njohur të poezisë së sotme shqipe. Ka botuar 25 vëllime poetike, 1 dramë dhe 1 komedi. Është përfshirë në shumë antologji kombëtare dhe ndërkombëtare. Është shpërblyer dhe nderuar me mirënjohje dhe çmime të larta për krijimtarinë e tij letrare. Për 14 vjet ka qenë kryetar i Klubit të Shkrimtarëve “Bota e re” në Korçë. Pastaj, drejtor i Pallatit të Kulturës, drejtor i Bibliotekës Publike “Thimi Mitko” (1997-2017). Është ideator i Festivalit Ndërkombëtar të Autorëve “Netët Korçare të poezisë”.
Duke e vlerësuar poezinë e Skënder Rusit, poeti Dritëro Agolli, ndër të tjera thotë: “Rima e poezisë së Skënderit është e veçantë, atij nuk ia ndien rimën, ai bën muzikë, poezia e tij këndon. Ndaj unë e veçoj Skënder Rusin që jeton në Korçë. Poezia e tij shquhet për një lirizëm të hollë në marrëdhëniet njerëzore dhe në aleancë me natyrën. Unë do të thosha se Skënder Rusi është ndër lirikët më të mirë në komunitetin e poetëve tanë bashkëkohorë”.
***
Me Skënder Rusin, Poetin e Dashurisë, herën e fundit u takova më 26 maj 2024, në mbrëmjen finale të Festivalit Ndërkombëtar të Autorëve “Netët Korçare të Poezisë”. Atë mbrëmje erdhi ndër të parët në MIK Hotel, bashkë me zonjën e tij dhe me mbesën e vogël. U ul në fund të karrigeve, të cilat ishin të renditura për pjesëmarrësit. Pastaj, erdhën poetët, këngëtarët, lexuesit…Të gjithë e përshëndesnin lirikun e dhimbjes së bukur, siç e quante i biri i tij, Eris Rusi. Ndërsa drejtoresha e Bibliotekës Publike “Thimi Mitko”, Jorida Tolkuçi dhe kryetarja e PEN Qendrës së Shqipërisë, Entela Kasi merreshin me organizimin e aktivitetit. Çdo gjë ishte gati për të filluar një mbrëmje e bukur poetike në shumë gjuhë, por që i bashkonte gjuha e poezisë.
Skënderi ishte shumë i gëzuar për organizimin e edicionit të 28 -të të “Netëve Korçare të Poezisë”, të cilin e kishte themeluar. Mbesa e tij e vogël shkrepi disa foto, para se t’i ndërronim numrat e telefonave celularë, ndërsa zonja e tij më tha se do të vinin së shpejti në Prishtinë dhe se Skënderi kishte dëshirë ta botonte një dramë që e kishte në dorëshkrim. I premtova se do të interesohem për botimin e dorëshkrimit. Buzëqeshi, siç buzëqeshin poetët e vërtetë. Skënderi e donte Kosovën dhe i çmonte shumë poetët e Kosovës.
Në tavolinë i kishte katër ekzemplarë të librit të tij të zgjedhur me poezi me titullin “Dalëngadalë unë po bëhem ikje”. I premtova për botimin e një cikli të poezive të zgjedhura në numrin më të ri të revistës letrare “PEN Kosova”. E priti me shumë dashamirësi propozimin tim.
Me rrëmbim e kapi stilolapsin dhe ma nënshkroi librin. Më shikonte drejt në sy, pastaj ndalej. Merrte frymë thellë. Sikur i përfytyrohej një çast tjetër për të bashkëbiseduar. Më pyeti me një zë të shterur se më kë isha ulur në tavolinë. I tregova. I mori një nga një librat dhe filloi t’i nënshkruante për Ibrahim Berishën, Binak Kelmendin dhe Sadik Bejkon.
U përqafuam. Pastaj erdhi shkrimtari Besnik Mustafaj dhe ul në tavolinë me të.
Filloi mbrëmja finale e festivalit. Secili prisnim radhën për të lexuar. Nuk binte më shi si në natën e parë të festivalit. Një fllad i lehtë i mbrëmjes valëvitej nga skaj në skajin tjetër, në ambientin ku ishin mbledhur poetë nga vende të ndryshme të botës.
Por, pas pesë ditësh Poeti i Dashurisë iku në amshim për të mbetur përjetësisht njëri ndër lirikët më të veçantë në letrat shqipe.
Lamtumirë Poeti i Dashurisë, Skënder Rusi!
Skënder Rusi
JAM DHE S’JAM
Jam bir i yjeve që s’vdesin,
Planet, që trajektore s’njeh!
Unë qesh dhe zgjoj gjithë Universin,
Nga gjumi, diellin, unë e ngre!
Në Mars, me të unë pi konjak,
Kafen e pi në Jupiter!
Te Kashta e Kumtrit çlodhem pak,
Me dorë arushat përkëdhel!
Jam bir i yjeve, ju them!
Në tokë kam zbritur përkohësisht!
Kush më kërkon, zor se më gjen!
Se jam dhe s’jam njëkohësisht!
(Marrë nga libri “Dalëngadalë unë po bëhem hije”, Schnell, Tiranë, 2023)/ KultPlus.com
Më 25 dhe 26 maj 2024 në qytetin e Korçës, Biblioteka Publike “Thimi Mitko”, me përkrahjen e Bashkisë së Korçës dhe në bashkëpunim me PEN Qendrën e Shqipërisë, organizuan edicionin 28-të të Festivalit Ndërkombëtar të Autorëve “Netët Korçare të Poezisë”.
Hapja solemne e aktivitetit u bë me fjalët përshëndetëse nga Jorida Dhëmbi Tollkuçi, Drejtore e Bibliotekës Publike “Thimi Mitko” dhe nga Zamira Kita, Drejtore e Kulturës dhe Teatrit.
Në këtë festival morën pjesë poetë nga Shqipëria, Kosova, Zvicra, Italia, Sllovenia, Turqia, Greqia, Franca, Irlanda, Rumania, Maroku, të cilët i lexuan poezitë e tyre, mes tyre si: Sadik Bejko, Ibrahim Berisha, Rafael Newman, Besnik Mustafaj, Muhsine Arda, Dalila Hiaoui, Binak Kelmendi, Liridon Mulaj, Sali Bashota, Entela Kasi, Barbara Pogaçnik, etj.
Në këtë vit Pema simbolike e poezisë, u mboll në “Lëndinën e Poetëve”, në lulishten “Vangjush Mio” nga Sali Bashota, i cili u shpall Poeti Laureat i vitit 2024.
Gjatë dy ditëve u zhvilluan aktivitete të shumta në Bibliotekën Publike “Thimi Mitko”, në Shtëpinë Muze “Vangjush Mio”, në Muzeun “Gjon Mili”, në Muzeun e Artit Mesjetar etj., ku u organizua debati për jetën dhe veprën e Nazim Hikmetit, pastaj u bë promovimi i kompletit të veprave të Basri Çapriqit, bashkëbisedimi me Besnik Mustafajn, biseda midis autorëve Ahmet Prençi, Liridon Mulaj, Entela Kasi, Enerestina Gjergji Halili, trajtimi i temës “Letërsia si atdhe universal i njerëzimit”, etj.
Në këto aktivitete me fjalët e tyre u paraqitën: Gunei Ozkilinic, Rozana Belli, Sadik Bejko, Ibrahim Berisha, Sali Bashota, Jorida Dhëmbi Tollkuçi, Enerestina Gjergji Halili, Entela Kasi, Ahmet Prençi, Liridon Mulaj, Mariana Gorzyca, Daniela Stoica, etj.
Juria profesionale në përbërje: Entela Kasi, kryetare, Rafael Newman, anëtar ndërkombëtar dhe Enerestina Gjergji Halili, anëtare, ndau çmimet tradicionale të “Netëve Korçare të Poezisë”.
Çmimi Special, Barbara Pogaçnik nga Sllovenia, Çmimi Asdreni, Mariana Gorczyca nga Rumania, Çmimi Dritëro Agolli, Guney Ozkilinç nga Turqia, Çmimi Poezia më e bukur, Liridon Mulaj, Kurora e poezisë, Besnik Mustafaj, Poeti Laureat për vitin 2024 Sali Bashota.
Me Mirënjohje për kontribute të çmuara në promovimin e kulturës kombëtare u nderuan: Haxhi Dede Edmond Brahimaj, Shtëpia Studio Kadare, Zamira Kita, Drejtore e Kulturës dhe Teatrit dhe Kryetari i Bashkisë Devoll, Eduard Duro.
Më datën 27 maj, poetët vizituan Bashkinë e Devollit, ku u takuan me Eduard Duro. Po ashtu, vizituan disa vende të trashëgimisë kulturore dhe historike. Ndërkaq në mbrëmje u mbajt një orë e madhe letrare, shoqëruar edhe me një program kulturor.
Në kuadër të këtyre aktiviteteve, PEN Qendra e Shqipërisë dhe PEN Qendra e Kosovës vlerësuan veprat e dy shkrimtarëve me Çmimet PEN. Milazim Krasniqi u nderua për veprën poetike “Kujtimet luajnë me mua” dhe Ahmet Prençi për veprën në prozë “Brenga e prokurorit”.
Gjithashtu, u botua vëllimi antologjik në dy gjuhë shqip-anglisht me titullin “Një diell i ri”, në të cilën përfshihen 34 poetë: Skënder Rusi, Albi Lushi, Aleksandër Çipa, Alfons Al Zeneli, Ahmet Prençi, Antonio Babliku, Besnik Mustafaj, Entela Kasi, Erenestina Gjergji Halili, Liridon Mulaj, Mimoza Kuchly, Rakela Zoga, Rozana Belli, Sadik Bejko (Shqipëri), Christas R. Tsiailis (Greqi), Billy Ramsell (Irlandë), Anna Lattanzi, Luccilla Trapazzo, Salvatore Nappa (Itali), Alketa Gashi Fazliu, Binak Kelmendi, Ibrahim Berisha, Lulzim Tafa, Milazim Krasniqi, Sali Bashota, Vlora Ademi (Kosovë), Dalila Hiaoui (Marok), Mariana Gorczyca (Rumani), Barbara Pogacnik (Slloveni), Rafael Newman (Zvicër), Filiz Civaner, Gunel Ozkilinç, Mesut Senol, Muhsine Arda (Turqi)./ KultPlus.com
(Duke e kujtuar Zef Giuseppe Chiaramonte (1946-2024)
Unë pata nderin të mësoja shumëçka për Arbëreshët e Italisë, sidomos për ruajtjen e gjuhës dhe të kulturës arbëreshe, pikërisht duke njohur dhe komunikuar me Zef Kjaramonten. Më thoshte vazhdimisht: “shkruaje Kjaramonte, mbiemrin tim”.
Arbëreshi i Sicilisë, miku i madh i shqiptarëve, adhuruesi i veshjes kombëtare, ishte njëri ndër pjesëmarrësit më të rregullt të Seminarit Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare. Kishte shumë miq në Prishtinë dhe e donte Kosovën deri në pafundësi.
Nga shënimet biografike në librin e tij me poezi me titullin “Vulë uji” (2015), të cilin ma kishte dhuruar me fjalët: “Mikut të vjetër, me gëzim”, i botuar paralelisht në shqip dhe italisht, ndër të tjera, thuhet se Zefi ishte studiues i Evropës Lindore, drejtor i Bibliotekës së Palermos, korrespondent i Radio Vatikanit – programi në gjuhën shqipe, sekretar i Komitetit Italian Pro Kosova, përgjegjës për kulturën arbëreshe dhe shqiptare i Qendrës Ndërkombëtare për Studimet për Mitin, përkthyes zyrtar, autor i disa veprave etj. Pra, kontributi i tij ishte përqendruar në shumë fusha, duke e dalluar sidomos përkushtimin e tij në mësimin e arbërishtes për gjeneratat e reja.
Në një nga komunikimet e mia me Zefin, më 13 nëntor 2023, më shkruante se ishte duke i rishikuar poezitë e reja që ende nuk i kishte botuar dhe se do t’i dërgonte sa më parë. U pajtua që libri i tij me poezi të botohet nga PEN Qendra e Kosovës me parathënien time. Ishte shumë i lumtur për idenë e botimit. Më shkroi: “Të botohen krejt në Kosovë jam dakord, se me Kosovën më lidhen shume kujtime dhe shumë miqësi”. Gjithashtu, më tha: “Te lutem të ma dërgosh edhe një herë kopjen kompjuterike të numrit të fundit të revistës PEN Kosova, aty ku janë poezitë e mia, ngase nuk i gjej më në kompjuter”.
Ndërsa në komunikimit tim të fundit me Zefin, më 8 shkurt 2024, më shkroi: “Prit do ditë, ngase poezitë i kam te kompjuteri jashtë qytetit. Si shkoj atje për fundjavë do t’i nis menjëherë.
Ndërkohë, zgjidh ato që mendon nga ato të botuara. Mirudëgjoshim”.
Por, pas tri ditëve, pra më 11 shkurt 2024, erdhi befas fundjava bashkë me vdekjen. Erdhi më shpejt së dorëshkrimi i poetit. Zef Kjaramonte iku në amshim. Ai ishte njeri me virtyte të larta. I buzëqeshur. I përzemërt. I afërt me të gjithë. Në kujtimet e miqve të tij të shumtë, pa dyshim, do të mbetet Arbëreshi më i dashur që ushqehej gjithmonë me respektin dhe krenarinë e shqiptarëve, duke qenë vetë protagonist i jetës dhe i historisë sonë, edhe në kohët e vështira, por edhe më vonë.
Jeta dhe veprimtaria e tij i kanë shenjat e veçanta që ndërlidhen, në radhë të parë, me gjuhën dhe letërsinë shqiptare. Zefi ishte njëri nga idealistët më të përkushtuar që dëshironte ta kurorëzonte dijen, kulturën, besimin, misionin e tij në relacion me arbëreshët dhe shqiptarët. Me shpirt. Me zemër. Me dashuri.
Qoftë gjithmonë i ndritur dhe i paharruar kujtimi për të.
Poezi nga Zef Chiaramonte
SI KOSOVA U’
pranvera të varfëra vitet tanë pa të kora tue pritun vapën dogja fletë* e dru milikurë** t’i bëj ballë dimrit
(1989)
* formë arb. për gjethe ** formë arb. për lakuriq
SHTËPIA E ËNDRRAVE
shpinë e ëndrrave dje e pashë dhe stipin* besnik që në shishe të bardha pangara dendur ruan lëngun e pemëve të kuqe dhe djellore të bëra** në stina të ngrohta e të lumta kur në zemër ti më pëlcisje
* dollapi, fjalë arb. e huazuar nga areali italian. ** të pjekura
VULË UJI
e detit kur ti lahesh vale të isha dhe shkumë një ishull ne të dy ta bëjmë ishullin që duket zhduket e prapë riduket lojë e pangopur e ujit dhe e zjarrit
DONIKA
si u leve e u leve ti* vajza ime e pare nata m’u bu ditë t’errëtit dritë tregimet arbëreshe arbërisht me ty morën hov anekdotat e Çettës gjetën veshë
* formë arb. për si lindeshe ti, përdorur te vjershat e Zef Skiro-it senior.
KODRA E DIELLIT
të këputura degë gjak i shprishur këtu erdhëm tok një ditë gushti abetari largesë për të sfiduar dhe drejtshkrimi vajza të dalldisura në dritare na prisnin secila kalorësin e saj me sy duke pirë fshehurazi ajo nga kati i parë një cigare ma kërkoi flutur paketa ime e kuqe Pallmali gjirit në lulëzim i bëri gol pesë shekuj vetmi u zhdukën si me magji
TI
larg prej teje këtu n’Prishtinë kur ti n’ëndërr më fanite më bën të lumtur si atë ditë kur në dhomzën tone të pastër m’u dhurove vajzë e re si përtekë je mes e hollë sytë e tu flasën pa fjalë ende folmë më ka ënda ëndrra e ëmbël të vazhdojë dhe me germat tona sot Luc Gliqinin* të gjallëroj tërë lëkurën të përshkoj më ngjitet nëpër gishta erë myshku po më vjen buzët etura qëmoti potisen** pa kufi gjuha veshin të palos ti dridhe si një dhri*** dy kapronj porsi n’livadh bredhën lehtë në gjirin tend janë si molla sisët tote kur më dorën t’i limoj lart prej qafe shpina jote deri poshtë te rehjet-shalë duket fushë bore pashkelur rrafsh mëndafshi levantin buzët gjuha dhëmbët sytë ta lëvrojnë pa pushim mes dy shtyllave të buta atje lart ku ato bashkohen skaj trikëndshit magjik lulja jote e fshehur vlon sevdalli si unë ta mbledh loton vesë e dëshirim era e saj më ngazëllon ti e bukur kur më prek hapekrahë n’grykë më merr gjaku çmendet më përvëlon si lum trupin më përshkon te deti yt i thellë rrjedhën shuan dhe pushon
*krs. Demetrio Camarda, Appendice al Saggio di grammatologia camparata…, Prato, 1866, f.195-197 **formë arb. për vaditen ***formë arb. për hardhi
(Marrë nga libri me poezi “Vulë uji”/”Marca d’acqua”, Nuova Ipsa, Palermo, 2015). / KultPlus.com
Një natë vjeshte me hënë Vetmia pajtohet me mllefin e vet Pa përfunduar orari i ri i ëndrrave Derisa shikimet luajnë me zjarr Çka më thua Jorge Luis Borges A duhet të verbohem edhe unë Një ditë kur hesht shpirti Kush ma kthen dritën e syve Kur e lidhin vdekjen me zinxhirë Për ta emërtuar një rrugë me emrin tim A duhet t’i zbusim gjarpërinjtë Për ta pakësuar zemërimin Kur pëlcet ai çast i frikësuar Disa dhimbje të tjera Shkojnë atje ku s’vdes malli i shpirtrave Çka më thua Jorge Luis Borges A i harrojmë gjithmonë hijet e dehura Kur shtrëngata e humb rrugën Ndoshta vjen ajo ditë e lumtur T’i japim fund lojës së mëkatit Çka më thua Jorge Luis Borges Nëse i grisim të gjitha fjalët e pathëna Edhe kur toka sillet rreth dashurisë Një natë vjeshte me hënë.
PEN Qendra e Kosovës këto ditë është duke e zhvilluar organizimin e mbrëmjeve njëjavore me titull “Prishtina e Artit dhe Kulturës”. Kjo javë kulturore e cila nisi më datë 6 nëntor do të përmbyllet sot KultPlus Caffe Gallery.
Gjatë këtyre mbrëmjeve kulturore po shpalosen trajtesa të ndryshme mbi kryeqytetin.
Sot, më datë 10 nëntor, do të trajtohen gjithashtu dy tema me interes për opinionin.
Me kumtesa do të paraqiten: Ardianë Pajaziti me kumtesën e titulluar “Kontributi i gruas prishtinase në art dhe kulturë” dhe Sali Bashota me “Libri dhe veprimtaria botuese në Prishtinë”.
Mbrëmja fillon në orën 17:00 dhe mbahet në KultPlus Caffe Gallery.
Kujtojmë se kjo javë kulturore është mbështetur nga Drejtoria e Kulturës e Komunës së Prishtinës. / KultPlus.com
Vepra me prozë poetike “Mëkati i buzëqeshjes” e shkrimtarit Sali Bashota, është vepra më e re e tij, e cila është botuar këto ditë nga Botimet Rea.
Përveç poezisë, esesë, studimit letrar dhe publicistikës, Bashota është i njohur edhe me prozë poetike. Në librat e tij me poezi, duke filluar nga “Plagomë” (1994), pothuajse në secilën vepër autori ka përfshirë proza të ndryshme poetike, pastaj duke vazhduar edhe me vepra të veçanta me prozë poetike “Ëndrra në parajsë” (2006), “Sytë e vetmisë” (2010), “Rruzullimi i zjarrit” (2011), “Zemërimi i heshtjes” (2014), “Shkallët e natës” (2020).
Në veprën “Mëkati i buzëqeshjes”, Bashota trajton tema të ndryshme, të cilat dallohen për nga ligjërimi, gjuha, stili dhe figuracioni. Në parathënien e kompletit të veprave të Sali Bashotës, duke shkruar për prozën poetike të Bashotës, studiuesi Milazim Krasniqi, ndër të tjara, thekson se “falë përvojës së gjatë si poet dhe si studiues i pasionuar i letërsisë, Sali Bashota është autor që i njeh këto vibracione intonative-ritmike, ideologjike, stilistike e sociale, prandaj edhe arrin t’i definojë gjuhësisht në pajtim me realitetin. Prozat poetike, të cilat jam i prirur t’i shohë si pjesë komplementare e vargut poetik të Bashotës, janë brenda kornizave motivore e stilistike të vargut të tij. Në poezinë tonë nuk di ndonjë autor tjetër të ketë vëllim kaq të madh të prozave poetike dhe sigurisht edhe kaq arritje artistike në këtë formë sinkretike të shprehjes poetike”.
Vepra “Mëkati i buzëqeshjes” ndahet në tri kaptina” Afshi”, “Lumturia” dhe “Vetmia”. Në mesin e shumë prozave poetike dallohen: “Magjia e parë e ëndrrës”, “Njësoj si afshi”, “Nostalgjia e syve”, “Ngjyrat e kësaj bote”, “Zemërimi i parë”, “Intriga e mrekullueshme”, “Rrëfimi për pëllumbat e bardhë”, “Orari i ëndrrave”, “Kjo qenka dashuria”, “Perëndimi i hënës”, etj.
Sali Bashota është njëri ndër poetët më të përkthyer të Kosovës në gjuhë të ndryshme të botës dhe i përfaqësuar në shumë antologji brenda dhe jashtë vendit. Për krijimtarinë letrare e shkencore është nderuar me çmime të larta kombëtare dhe ndërkombëtare.
Botimi është përkrahur nga Drejtoria e Kulturës e Komunës së Fushë Kosovës. Librin mund ta gjeni në libraritë “Artini” dhe “Dukagjini”./KultPlus.com
Këto ditë Shtëpia Botuese Logos-A në Shkup, botoi kompletin e veprave të zgjedhura të poetit dhe studiuesit, Sali Bashota, në gjashtë vëllime, përcjell KultPlus.
Në parathënien e studiuesit Milazim Krasniqi, ndër të tjera, thuhet se: “botimi nga Shtëpia Botuese “Logos – A” i kësaj kolane me veprat e zgjedhura të poetit e studiuesit Sali Bashotës, është një projekt që e legjitimon edhe më fort këtë botues si një vatër e vlerave dhe e afirmimit të tyre. Ndërsa lexuesit i mundëson ta vazhdojë e ta rivendos komunikimin me veprën poetike e studimore të një autori të njohur që tashmë është referencë në poezinë shqipe. Kur bëhen bashkë në një projekt të këtillë një shtëpi botuese serioze, sikundër është “Logos-A” dhe një autor serioz, sikundër është Sali Bashota, lexuesi është pala fituese”.
Në vëllimin e parë të kompletit përfshihen poezi të zgjedhura nga veprat poetike: “Albumi i grisur” (1986), “Zogu me profil vjeshte” (1989), “Plagomë” (1994), “Dalje nga trishtimi” (1999) dhe “Bukuri e nëmur” (2006).
Në vëllimin e dytë përfshihen poezi të zgjedhura nga veprat poetike: “Dorëshkrimi i ngjallur” (2011), “Në fillim ishte Drita” (2017) dhe “Asnjë zë tjetër” (2018).
Në vëllimin e tretë përfshihen poezi të zgjedhura nga veprat poetike: “Lutja e parë e shpirtit”, (2020), “Pëshpëritja e agonisë – libri i karantinës” (2020).
Në vëllimin e katërt përfshihet proza poetike, e zgjedhur nga veprat: “Ëndrra në parajsë” (2006), “Sytë e vetmisë” (2011), “Zemërimi i heshtjes” (2014), “Shkallët e natës” (2020), si dhe disa proza të tjera poetike nga librat me poezi.
Në vëllimin e pestë është përfshirë monografia letrare “Kuteli prozator, poet, kritik” (1999), ndërsa në vëllimin e gjashtë janë përfshirë ese, vështrime, trajtesa, studime letrare, të zgjedhura nga veprat: “Shqipshkrimi kritik” (1997),”Domethënia e ideve letrare” (2001), “Proza e filleve të modernitetit” (2006), “Enigma e shkrimit” (2018) dhe “Esenca e ligjërimit letrar” (2020).
Në mesin e tyre, dallohen studimet për shkrimtarët: Naim Frashëri, Sami Frashëri, Jeronim de Rada, Françesk Anton Santori, Gjergj Fishta, Faik Konica, Mid’hat Frashëri, Ernest Koliqi, Migjeni, Hafiz Ali Korça, Musine Kokalari etj., si dhe mjaft studime për vepra të shkrimtarëve të letërsisë bashkëkohore shqipe.
Gjithashtu, Bashota ka trajtuar dukuri dhe fenomene letrare dhe estetike që ndërlidhen me fatin e krijuesit, me individualitetet e kritikës letrare shqipe, ligjërimin romantik arbëresh, mitet për personalitetet letrare, letërsinë shqipe në diasporë, historinë e letërsisë shqipe, raportet e poezisë me shoqërinë etj.
Botimi i kolanës së veprave të zgjedhura të Sali Bashotës në gjashtë vëllime përfshin krijimtarinë e tij përbrenda periudhës dyzetvjeçare, në fushën e poezisë, prozës poetike dhe kritikës letrare.
Sali Bashota është njëri ndër poetët më të përkthyer të Kosovës në gjuhë të ndryshme të botës dhe i përfaqësuar në shumë antologji brenda dhe jashtë vendit, ndërsa për krijimtarinë e tij letrare dhe shkencore është nderuar me çmime të larta kombëtare dhe ndërkombëtare. / KultPlus.com
Shkuan edhe ata atje Sa shpejt shkuan Siç shkojnë ditët e netët Kur i krehim flokët para pasqyrës Malli na pikon nëpër faqe Derisa e harrojmë frikën Ta bartim menjëherë Si dremitjen e fundit Të ngujuar në shpirtra Shkuan edhe këta afër nesh Sa shpejt shkuan. / KultPlus.com
Liria bekohet kur e shikojmë njëri-tjetrin në sy Sigurisht mirësia më nuk përmbyset Çdo mars nuk e ka të njëjtën magji Kur zgjohet fjala e dhimbja ngryset
Sikur të heshtim si shpirtra të druajtur A do të ëndërrojmë pa bërë zë Sigurisht disa kujtime tashmë janë ruajtur “Shpejtoni ngadalë”- ka thënë Horaci- asgjë më
Në këtë ditë marsi në Prishtinë Bora shkund dridhmat në pafundësi Nëse prapë do ta bartim lirinë mbi shpinë Si do ta pagëzohet kjo dashuri
Të gjithë s’e kuptojnë ftesën për flijim Nëse kushtrimi shpërthen ashtu papritur As shpirtrat s’e kanë më të njëjtin shëmbëllim./ KultPlus.com
Bëhu si zjarri Kur të vijnë tri netët e bardha Ëndërroje prapë ishullin e vetmuar Vetëm dy shpirtra afër njëri-tjetrit Për një çast harroje mllefin e fantazisë Mos thuaj e kemi njohur deri në fund Rrugën e tundimeve të jetës Si mallin për kohën e humbur Një më pak se mbamendja e hidhërimit Një më shumë se përfytyrimi i lumturisë
Bëhu si shiu Kur të vijnë tri netët e bardha Shko më larg përtej trazimit të iluzioneve Aty ku numërohen mrekullitë e pritjeve Kthehu prapë në vendin e bekuar Imagjinoje pëshpëritjen e erërave Pa i kapërcyer shkallët e zjarrit Mbylli sytë derisa të shkurtohen hijet Në perëndimin e vonuar të diellit Ndonjëherë pajtohu me heshtjen Pa asnjë shpërblim për durimin Nëse kanë mbetur pa u lexuar Legjendat e fundit të zilisë
Bëhu si qielli Kur të vijnë tri netët e bardha Mos i beso hutimit të shpendëve shtegtarë As atyre që kanë gëzim e hidhërim përnjëherë Në këtë botë jetojnë edhe mëkatarët Një ditë do të fillojë mësimi i rregullt Për të drejtën e dhimbjes njerëzore Në orën e parë do të flitet për mirësinë Temat e tjera sipas renditjes së ndjenjave Edhe kur nuk lidhen fijet e këputura Me përmasën e soditjes së zvogëluar
Bëhu si dashuria Kur të vijnë tri netët e bardha Të dielën pikturoje vetëm gjumin e shpirtrave Mate lumturinë me hapa të vegjël Ndonëse mund të hidhërohen sytë Kur nuk shohin asgjë pos dritës Ndonëse mund të pikëllohen buzët Kur nuk e ndiejnë shijen e puthjes Për një kohë harrohet vetmia e yjeve Pa e imituar lojën midis gjumit dhe ëndrrave
Bëhu si afshi Kur të vijnë tri netët e bardha Derisa të ikim nga vetvetja. / KultPlus.com
Në vitin 1959 Jorge Luis Borges humb shikimin Asnjë çast Nuk i ngjante udhëzimit për vetminë Zogjtë e shpirtit i pushonin krahët e lodhur Mbi lutjet e afshit Shiu vazhdonte ritmin e vet Poshtë shkallëve të dhimbjes Vetëm sytë dashuronin Parajsën me emrin e nëntë lumenjve Aty ku shpërndahej drita Në vitin 1959 Jorge Luis Borges humb shikimin Vetëm një dritare ishte hapur Vetëm një hije priste ngushëllim Vetëm një fëmijë luante me lulediellin Të gjitha ëndrrat ndillnin fat Të gjitha buzëqeshjet protestonin Të gjitha kujtimet e duronin heshtjen Në vitin 1959 Jorge Luis Borges humb shikimin Asnjë çast Nuk i ngjante udhëzimit për vdekjen. / KultPlus.com
Aty është hija e babait Edhe një copë qiell Nëse vjen zogu i bardhë Afër dritares Mos ia trembni fluturimin Derisa të zgjohet dashuria Aty janë shumë ëndrra Me lot në sy Aty janë shumë flutura Që pushojnë mbi krahët e luleve Krejt e ëmbël Aty është lumturia Edhe dhimbja është aty Me emrin e vet Aty është shkrumbi I shpirtit tim /KultPlus.com
Matanë dashurisë është një lumë Asnjë ditë nuk i ngjan çastit Kur shiu luan me heshtjen Me mijëra herë Asnjë natë nuk i ngjan dritës së hënës Kur yjet i bëjnë rojë vetmisë Me mijëra herë Kur lumi del nga shtrati i vet Belbëzojnë dy shpirtra Dhe zgjohet një ëndërr Në bregun e përqafimit Matanë dashurisë është një lumë Secili i shkruan kujtimet Të stolisura me gjethe trëndafili Me mijëra herë Prapë koten valët Si tufa e zogjve të mërzitur Herët në mëngjesin e brengosur Arratisen frymëzimet e etura Me mijëra herë Matanë dashurisë është një lumë
E mërzitur është nata Kur gjërat e ndieshme grisen Si fijet e holla të frikës Në rrugën e ndjenjave të shkrumbuara Nuk ka kush me ndez të shkretin zjarr As në mëngjesin tjetër Kur ikin të gjitha pulëbardhat E mërzitur është heshtja Derisa harresa e gishtërinjve Nuk e prek më fundin e puthjes
E mërzitur është vetmia Kur retë e pikëlluara në qiell
Prapë inatosen me ikjen e zogjve E mërzitur është dhimbja Përse nuk ka sy të tjerë që shohin Afshin e ngujuar në shpirtra E mërzitur është dashuria Kur e harrojmë emrin e luleve E mërzitur është ëndrra Nëse parakalojnë të gjitha hijet Diku afër vdekjes
Fëmijë të shqetësuar Me sy të bukur Pa asnjë lule në duar Adhurues të lojërave me drita Një ditë mësojnë Ç’është kuptimi i jetës Duke ia krisur vajit Mbledhin gjethe të vyshkura Në rrugën me emrin e qiellit Derisa i numërojnë shkronjat e alfabetit Bashkë me mëkatet e të rriturve Dalëngadalë vazhdojnë t’i braktisin lodrat Kur çdo gjë bëhet e padurueshme Secili pyet vetveten Sa peshon liria e tjetrit Nëse mungon dashuria e parë Fëmijë të zakonshëm Me sy të bukur Presin në radhë për buzëqeshje Kur zhduken hijet nga rruga Kur i numërojnë hapat e këputur Kur i grumbullojnë të gjitha gjethet Ndoshta edhe lumturinë që s’është Si pantomima e një dite vjeshte Vetëm një herë Në fund të heshtjes Fluturojnë zogjtë e mërzitur / KultPlus.com
Sa herë vjen vjeshta më merr malli për dashurinë Asnjë çast nuk ngjan si zemërimi Vargjet nuk e përfillin më melankolinë Ndoshta kështu fillon tundimi
Një ditë më mori malli për pritjen e braktisur Kur gjethet e mërzitura u vyshkën dalngadalë Askush nuk mbërrin cakun pa u nisur Nëse shpirtrat hidhërohen nga e njëjta fjalë
Malli më mori edhe për vetminë Sa herë e zinte nata duke pëshpëritur Askush s’kuptonte më zilinë Kur këputej përgjysmë pa u venitur
Sa herë vjen vjeshta më merr malli për dashurinë Ëndrrat luajnë me gjumin e fëmijërisë Nuk vdesin kujtimet pa shuar fantazinë As kur përfundon akti i nostalgjisë
Nuk është më aty Hija e Gruas së Mirë Kur na prekte ballin e përflakur Me gishtërinjtë e butë Sikur zmadhohej lumturia Plot buzagaz Ishim fëmijë me brenga Që nuk i harronim ëndrrat Pa u shëruar nga frika Trupi dridhej si balonë e fryrë Deri në ditën tjetër Nuk janë më aty As qerpikët e zbukuruar Që grinden çdo mëngjes Me shikimin e përdalë Sa çel e mbyll sytë Për ta përpirë lotin Si tamblin e ngrohtë Nëse i shëron vetëm ata Që i thurin lavde harresës Kur i lidhin nyje kujtimet Nuk është më aty As ikja e natës As zjarri i buzëve të shkrumbuara As dashuria në shikim të parë Nuk është më aty As hatërmbetja e fundit
Lulzim Tafa më ka treguar Se nëna i ka shkuar në parajsë Kështu ndjesia e jetës shëmbëllen Me një fëmijë të papërmbajtur Që vrapon pas xixëllonjave Deri në fund të ëndrrës Dhe e humb lojën Për dëshirën e paplotësuar I mashtruar nga të mëdhenjtë Dalëngadalë e zë gjumi Si pëllumbin e bardhë Lulzim Tafa më ka treguar Se nëna i ka shkuar në parajsë Asnjë fjalë nuk do t’ia them Pa përfunduar ora letrare Pastaj një nga një Do t’i numërojmë të gjitha pikat e lotve Si fijet e barit të Walt Whitman Askush nuk përmallohet Më shumë se dhimbja Ndërsa vetëm fjala nënë Bëhet e vërtetë absolute Lulzim Tafa më ka treguar A shkurtohet pagjumësia e shpirtit Pa kapërcyer pragun e ëndrrave Veshur me gjethe të bardha trëndafili Posa hapen sytë Me pa dashurinë a përgjigjet Kjo është gjithë soditja Deri te e padukshmja e realitetit Sidoqoftë nuk bëhet fjalë për harrimin Se në cilin krah të jetës Është udha e pikëllimit Si ngjallet fytyra e nënës Sidomos buzëqeshja e saj e praruar Midis qiellit dhe tokës Është e vërtetë se më ka treguar Në cilin çast nuk hesht lutja Sa të jetë gjallë njeriu Pse nuk ka zë tjetër Më të ëmbël Pse nuk ka të tjera duar Më të bekuara Pse nuk ka përqafim tjetër Më të lumtur Lulzim Tafa më ka treguar Si nuk binden rrahjet e zemrës Brenda kafazit të pikëllimit Asnjëherë nuk mësohemi Me fundin e mërzisë As kur ndahet shpirti nga trupi As kur bashkohen lumenjtë e vetmisë Lulzim Tafa më ka treguar Se nëna i ka shkuar në parajsë Askush nuk përmallohet Më shumë se dhimbja
