Vlora Konushevci
“Ka lavdi njisoj si në pluhnin e disfatës ashtu edhe në dafinat e fitores nëse e ke dhanë ma t’mirën prej vetes”! Këtë fjali e ka thanë Eric Liddle, që njihet si njeri ma i shpejtë në botë, skocezi fluturues, fitues i medaljes së artë olimpike në vrapim (1924).
E parëlemja e artë e Kosovës, jo që e ka dhanë ma të mirën prej vetes po ka shndritë prej vetes e përtej tu e vu Kosovën në hartën botërore me shpirtin e saj luftarak, diciplinën dhe përkushtimin e pamasë. Ajo ka pas mundësi me marr miliona e me ia zdritë nurin cilitdo vend tjetër që i asht ofru, e i janë ofru shumë vende, por si nji Shote Galicë moderne, vendosi të luftoi për vendin e saj.
Gjatë periudhës se luftës në Kosovë, kur fuqitë botnore u banë bashkë me ndalu regjimin gjenocidal të Millosheviqit, shumë prej tyne kishin dilema nëse duhet marr nji vendim i tillë. Dilemave të tyne më së miri iu përgjigj Majlinda Kelmendi, kur dëshmoi se nuk kanë gabu. Se përkundër tana vështirësive, nji çikë e vogël, por me shpirt të madh, e vendos flamurin e Kosovës në piedestalin e lojërave olimpike. Ajo nuk e bani krenar veç vendin e saj, apo veç bashkëqytetarët e saj, ajo e bani krenar tanë botën kur i dha jetë këtij vendi tu e çue n’kambë si nji vigan kryenaltë e krenarë me arritjet e saj.
Majlinda, e parëlemja e Kosovës, e ka mbjell farën e suksesit, e ka shtru udhën e shpresës për krejt ata që vijnë mas saj. Pa Majlindën, pa guximin e saj me notu horizonteve të reja, pa modelin që ua dha të rinjëve tanë sot nuk e kishim pas as Distrian e as Norën.
Pa nji trajner profesional, kërkues dhe vizionar siç asht Toni Kuka, që ua ka ndez dashninë për sportin dhe imagjinatën me shpresë, që ka besu në xhudistët tona nuk e kishim pas asnjanën.
Falemnderit Majlindë, kryet nalt e të paçim shnosh sa t’asht jeta!/ KultPlus.com
