Poezi nga Valdete Andoni
Kur ajo vdiq
burrat që e deshën
nuk ishin në përcjellje
U panë vetëm gratë e tyre
buzëpafshira
Dyzetë ditë më pas, në mesnatë
të martuarve
diçka e ftohtë, diçka e bardhë
u hyri nga dritarja në shtrat
dhe perdet u mekën si fustane nusesh
Nëntë muaj, asnjë ditë më pas
Zoti u fali atyre nga një vajzë
Me buzët dhe sytë e të vdekurës./KultPlus.com
DokuFest, ngjarje përvitshme kulturore që mbush plot rrugët e Prizrenit, është shndërruar në ngjarjen më të madhe kombëtare. Ky festival e ka vendosur Kosovën në agjendën e shumë mysafirëve nga mbarë bota që shijojnë ditët plot diell e aktivitetet në bukuritë e Prizrenit.
Në këtë edicion do të shfaqen mbi 260 filma në kategori të ndryshme, nëpërmjet programeve garuese dhe atyre speciale. As edhe këtë vit, nuk do të mungojnë përformancat, punëtoritë dhe panelet e ndryshme, që synojnë ta shndërrojnë Prizrenin në pasqyrë, përmes temës së “Reflektimit”.
Një nga shtyrësit më të fuqishëm të këtij rrugëtimi, pa dyshim që është banka e madhe ProCredit Bankë, e cila vazhdon të besoj fuqishëm në vlerat që posedon ky festival, e në vlerat e artit e kulturës në përgjithësi.
ProCredit Bankë vazhdon besnikërinë ndaj festivalit edhe këtë vit, si nga hapat e parë të rrugëtimit, duke e mundësuar ngritjen e këtij festivali dhe duke mundësuar idealizimin e qëllimeve të tij.
Artistë të huaj që i përkasin jo vetëm fushës së kinematografisë por edhe me gjerë, kur flitet për Kosovën, atë e njohin pikërisht përmes këtij festivali.
Magjia e mbrëmjeve në Kala, në Marash, në Kino Lumëbardhin do të vazhdoi edhe këtë vit për të shtatëmbëdhjetin vit me radhë, duke filluar nga sot kur edhe do të filloi ky festival, më 3 gusht për të vazhduar deri më 11 gusht.
ProCredit Bank, është një ndër bankat që i jep shumë hapësirë ngjarjeve të mirëfillta kulturore në vend e kjo është dëshmuar jo vetëm me DokuFest-in, por edhe me shumë ngjarje të tjera që ka organizuar ProCredit./KultPlus.com
Një dhomë e fshehtë poshtë dyshemesë së vendvarrimit të Skënderbeut ka 40 vjet që shoqërohet me mister. Me ndërhyrjet më të fundit për restaurimin e këtij vendvarrimi, kapaku u hap përsëri dhe aty u gjet një sarkofag që nuk dihet kujt i përket. Megjithatë ende mbetet enigmë pse zbulimi i shumë viteve më parë u mbyll dhe u vendos që të mos flitej për të.
Kapaku mbi dyshemene e vendvarrimit të Skënderbeut në Lezhë u hap. Poshtë tij thuhej se kishte gjetje të rëndësishme, por që asnjëherë nuk u publikuan. ABC News e ka përcjellë edhe më herët emblematikën mbi zbulimet e 40 viteve më parë nga arkeologët Frano Prendi, Loro Gjeçi dhe Ndue Përleka.
U desh ndërhyrja për restaurimin e vendvarrimit që të guxohej për të parë se çfarë fshihej poshtë dyshemesë, në dhomën katrore. Përgjegjësi i muze-memorialit në Bashkinë e Lezhës, Paulin Zefi thotë se zbulimi i shumë viteve më parë u mbyll në mënyrë misterioze dhe në mënyrë të pashpjegueshme u vendos që të mos flitej më për të. Por ai afron disa të dhëna se çfare dyshohet.
“Historianët dhe arkeologët janë të ndarë në dy mendime të ndryshme. Një pjesë ka thënë se mund të jetë një basament i shekullit të dytë antik. Pjesa tjetër ishte e mendimit se blloqet janë antike, por të ripërdorura për vendosjen e një sarkofagu”, tha ai.
Zefi thotë se pavarësisht se çfarë do të nxjerrin studimet, ky sarkofag duhet të ekspozohet, ndaj edhe do të hartohet një projekt për këtë qëllim që do t’i dërgohet edhe Ministrisë së Kulturës.
Ekzistenca e një objekti tjetër poshtë vendvarrimit të Skënderbeut u soll për herë të parë nga ABC News rreth 1 vit më parë dhe tashmë sarkofagu emblematik pret që të ekspozohet./KultPlus.com
Përpara fillimit të vitit të ri shkollor, përmes miratimit të një ligji të ri në Parlament gjatë së martës, Franca ka ndaluar përdorimin e të gjitha “smartphone”-ve apo tabletave nëpër shkolla.
Ndalimi i telefonave do të aplikohet për të gjithë nxënësit në Francë, deri në moshën 15 vjeç, që prej nisjes së shkollës në muajin shtator të këtij viti.
Ligji i ri përmbush kështu një premtim elektoral të presidentit Emmanuel Macron, edhe pse është kritikuar ashpër nga opozita si një parandalim publiciteti.
Ligjvënës të partisë së qendrës “LREM”, të Macronit, dhe aleatë të tij e miratuan projektligjin të hënën, ndërkohë që gjatë votimit të ditë ssë martë, deputetë nga e majta dhe e djathta abstenuan.
Opozita e ka quajtur këtë projektligj si “kozmetik” dhe tha se nuk do të ketë asnjë lloj ndikimi në jetën reale. Sipas ligjit të ri, të gjitha pajisjet elektronike telefonike ose jo duhen lënë në shtëpi, apo të mbahen të mbyllura deri në përfundim të orarit mësimor.
Shkollat mund të bëjnë përjashtim për “raste pedagogjike”, për aktivitete ekstrakurrikulare, apo për nxënësit me aftësi të kufizuara.
Shkollat e mesme, ndërkohë, mund të vendosin vet nëse do të preferojnë një ndalim të pjesshëm apo të plotë të këtyre pajisjeve.
Ligji i mëparshëm, i miratuar në vitin 2010, ndalonte përdorimin e “smartphone”-ve gjatë qëndrimit në klasa.
Ministri i Arsimit, Jean-Michel Blanquer ishte shprehur më herët se ligji ekzistues nuk gjente zbatim të gjithanshëm dhe se nuk ishte i ashpër sa ç’duhej, ndërsa ky i riu i miratuar së fundi e zhvendos Francën në “shekullin e XXI-të”.
“Kjo i jep një mesazh shoqërisë franceze, sikurse edhe vendeve anembanë botës”, tha ai. Afro 9 në 10 adoleshentë francezë, të grupmoshës nga 12-17 vjeç zotërojnë tashmë një “smartphone”./TCH
Dua Lipa përpos suksesit në muzikë, ajo po kujdeset edhe për veprimet e saja që mund të ndërlidhin kulturën edhe në periudha të ndryshme, shkruan KultPlus.
Ajo së fundi ka postuar një fotografi ku shihet duke u relaksuar me një qenush, por ajo që bie në sy është fanella e saj, e cila ka të printuar fotografinë e Julia Robertes dhe Richard Gere, pamje kjo nga filmi i famshëm “Pretty Woman”.
Me këtë veprim të Dua Lipës, sigurisht do të ishte krenare edhe Julia Robertes, duke pas parasysh se ky film është realizuar shumë vite më parë, dhe po rikthehet nga një yll tejet i njohur në botë.
Dua Lipa do të kthehet në Kosovë në festivalin Sunny Hill, e cila do të performojë para adhuruesve, duke sjellë me vete edhe shumë yje ndërkombëtare dhe kombëtare./KultPlus.com
Për kthimin e tij në Gjilan, Saliu ka thënë se e ka zgjedhë Gjilanin për faktin se këtë qytet e ka shumë xhan, dhe se qyteti i tij i lindjes ka peshën e vet që ka ndikuar të jetë ai që është sot.
Shtëpi të djegura, duar të zgjatura, pëllumba e këmbë të zbathura janë elementet që kanë ngacmuar piktorin Sali Musliu, i cili krejt këto emocione i ka sjellë nëpërmjet ekspozitës personnale “I’m sorry for you Srebrenica”, e që janë prezantuar në mbrëmjen e së hënës, në Galerinë e Qytetit në Gjilan, shkruan KultPlus.
Kjo ekspozitë është prezantuar në kuadër të ditëve të diasporës, pasi që piktori gjilanas ka tash e disa vite që jeton në Gjermani, dhe gërshetimi i dhimbjes së Srebrenicës me atë të Kosovës ka rezultuar që gjilanasait ti shohin pikturat e Sali Musliut pas plot 12 viteve.
Edhe pse me dymbëdhjetë vite mungesë, nikoqiri i kësaj mbrëmje kishte zgjedhur të mos fliste në ceremoninë hapëse, pasi që, sipas tij, vetë ekspozita flet.
Kurse në emër të Komunës së Gjilanit, Shpresa Hajdari drejtoreshë e Drejtorisë për Kulturë ka shpallur të hapur këtë ekspozitë, e cila e ndërlidhi dhimbjen e Srebrenicës bashkë me atë të Kosovës.
Edhe vetë Sali Musliu në një prononcim për KultPlus bëri këtë ndërlidhje, pasi që, sipas tij, shprehja nëpërmjet pikturave të tij për githë atë gjenocid mbi Srebrenicën, ka qenë më inspiruese, duke pasë parasysh përvojën e tij si qytetar i Kosovës dhe luftën e serbeve që e kanë ushtruar mbi popullin shqiptar.
“Edhe pse kanë kaluar shumë vite nga gjenocidi në Srebrenicë, unë edhe sot mundohem që ta kuptoj atë se cfarë ka ndodhë, për atë ngjarje kaq makabre, dhe po nëpërmjet veprave të mia po mudohem të kem një komunkim mbi këtë ngjarje të dhimbshme”, ka thënë Sali Musliu, i cili ka thënë se me këtë ekspozitë ai është munduar të lë një shenjë të vogël që të kujtohen gjithë ato viktima, por edhe solidarizim me familjet e viktimave.
Kurse për kthimin e tij në Gjilan, Saliu ka thënë se e ka zgjedhë Gjilanin për faktin se këtë qytet e ka shumë xhan, dhe se qyteti i tij i lindjes ka peshën e vet që ka ndikuar të jetë ai që është sot./KultPlus.com
Based on the market needs, in order to improve the working conditions for students of Architecture,
Architects and other professionals; to push forward, develop and ease the creative design process, in
2007 ArchiEDU established CAD/BIM Training Center, which offered trainings on software’ssuch as
ARCHICAD, Revit, 3ds Studio MAX, Corona Renderer, Artlantis, Photoshop, etc.
The main topics that trainings contained were: Architectural Design, 3D Modeling, Presentation and
Visualization.
In 2013, ArchiEDU has become Exclusive Authorized Reseller for following award winning software’s such
as GRAPHISOFT ARCHICAD, ABVENT Artlantis, Inter-CAD Kft. – AxisVM, Eptar – Reinforcement, SketchUp,
Vray for SketchUp, 3D CONNEXION and ADOBE Products.
By offering these licensed software’s on the local market, we tend to help professionals make their
everyday work easier.
With its creativity, clear goals and targets, ArchiEDU expanded constantly and now it has four sectors:
Architectural Design, Supervising and consulting; CAD/BIM Training Center; Visualization Studio and
Software Distribution.
Today, the company has grown from staff of 2 architects at its inception in 2005 to a staff of 18 architects. Our primary service remains Architectural Design, Supervising and Consulting, which up to now ArchiEDU has designed about 87 architectural projects in a different countries such as Kosovo, Switzerland, England, Austria, Sweden and Serbia.
Our goal is the success, development and satisfaction of our Clients. Through our professional services
and expertise, we tend to be your permanent partner on your road to success.
archiEDU|BIM Training Center
Rr. “Fehmi Agani”, 5/1,Kati 4,nr.5
T. +386(049)145-820
T. +377(044) 777 – 500
E. [email protected]
W. www.archiedu.com
10000 Prishtinë, Kosovë
Jeni të mirëseardhur të provoni shumëllojshmërinë e ushqimeve me shijet specifike meksikane, sikurse edhe koktejet dhe birrat e famshme meksikane, në ambientin e ngrohtë me dekor autentik meksikan, me pamje nga sheshi i kryeqytetit.
Tek ne do të gjeni kualitetin, profesionalizmin, traditën e përkushtimin që do t’ju japin rehatinë si në shtëpinë tuaj. Me mbi 15 vite përvojë jemi të vetmit në vendin tonë që ofrojmë specialitetet më të famshme meksikane si: Fajitas, Tacos , Burrito, Nachos, Quesadillas, Enchiladas, Chimichangas e shumë ushqime tjera të shijshme që mund t’i shijoni vetëm tek restaurant mexican “Down Town”.
“Down Town Prishtinë” SH.P.K.
Nr Biznesit 71125955
Nr Fiskal 601205009
Tel: 045/ 11 77 99
Adresa: rr. “Edith Durham” nr.35
10000 Prishtinë
Email: [email protected]
“Love you without knowing” ka përfshirë gjithë këtë “rrëmujë” mediatike që në shqip do të thotë “Ju dua pa e ditur”, që në fakt, Sislej Xhafa e di saktë që na do duke e ditur.
Shkruan: Ardianë Pajaziti
“Lopët e para zvicerane fluturuan në Kosovë”, ky ishte njëri ndër titujt e shumtë të artikujve në mediet zvicerane për kampanjën “Lopët për Kosovën” në shtatorin e vitit 1999, kur zviceranët ndihmuan Kosovën me rritjen e bagëtisë së shkatërruar nga lufta, dhe në të njëjtën kohë të furnizonin popullatën me qumsht. Zvicra në atë kohë për këtë kampanjë kishte ndarë 2 milionë franga për lopët zvicerane, të cilat për në Kosovë ishin sjellë me aeroplanë.
500 krerë lopë ishin përcjellë me vëmendje të madhe nga mediet zvicerane, ku udhëtimi i tyre me aeroplanë ishte në vëmendjen e institucioneve qysh nga koha e ngarkimit të lopëve në aeroplanë, e deri te aterimi në Kosovë, udhëtim që kishte zgjatur për dy orë.
Dhe qysh në vitin 1999, furnizimi i Kosovës me lopë të Zvicrës kishte ngacmuar edhe artistin Sislej Xhafa, i cili për gati njëzetë vite kishte punuar që të bëjë një vepër arti me lopët.
Që të bënte një vepër arti me lopë, zemra i rrihte që ta realizonte me Zvicrën, me vendin që i fali Kosovës 500 krerë lopë. Gati 20 vite më parë, kishin udhëtuar 500 lopë në drejtim të Kosovës, kurse tashti, ai dëshironte që tetë sosh ti dërgonte në drejtim të Zvicrës. “Lopët e Kosovës do ti takonin të afërmit e tyre në Zvicër”, ishte njëri nga shpjegimet e Xhafës, në një takim të hapur në Kosovë.
Mirëpo, dërgimi i lopëve të Kosovës nuk kishte thelbin që ato lopë ti takonin lopët e Zvicrës, por mesazhi i Sislej Xhafës ishte te falenderimi, që si një artist kosovar të falenderonte Zvicrën, pikërisht nëpërmjet këtij projekti artistik, që ky shtet helvetik ndihmoi vendin e tij të shkatërruar nga lufta.
Kostoja e lartë e udhëtimit të lopëve të Kosovës në drejtim të Zvicrës ka bërë që ky projekt mos të aprovohet si i plotë, pasi që, zviceranët kërkuan që lopët të huazoheshin nga ndonjë fermë e Zvicrës. Por Sislej nuk e konsideroi këtë projekt të kompletuar nëse lopët do të vinin nga një vend tjetër dhe jo nga Kosova, zemra e tij nuk ishte e plotë që projekti i tij “Love you without knowing” të bëhej pa lopët e Kosovës. Se vetëm me lopët e Kosovës do ti tregonte botës se si kosovarët janë kujdesur kaq mirë për këto kafshë.
Dhe tetë lopë Kosove, ka disa javë që janë vendosur në Galerinë Kombëtare të Kosovës, të cilat janë pjesë e projektit të Sislej Xhafa, vepër artistike që është përcjellë me shumë zhurmë në Kosovë.
Aktivistë për mbrojtjen e të drejtave të kafshëve tashmë kanë mbajtur edhe një protestë, me mendimin se lopët janë duke u keqtrajtuar dhe disa nga pankartat që kanë përdorur në këtë protestë ishin ‘Vuajtja nuk është ART’, ‘ Galeria e Ahrit’, ‘Kafshët nuk i durojnë zhurmat e qytetit’ sikurse që kanë deklaruar edhe atë se: Ne nuk jemi kritikë të artit, nuk na intereson arti dhe as shija e Xhafës apo artistëve tjerë.
Të gjitha këto reagime kanë ardhur si rezultat i asaj se sipas tyre lopët nuk kanë kushte të mira brenda Galerisë Kombëtare të Kosovës.
Dhe, përderisa dashuria ndaj kafshëve në Kosovë dihet që është mjaftë e vonuar, mbrojtësit e të drejtave të kafshëve në Kosovë po dalin që i duan kafshët më shumë se sa zviceranët, të cilët, për të ndihmuar këtë vend, për të ushqyer këtë vend, për ta rimëkëmbë këtë vend, sakrifikuan 500 krerë lopë të Zvicrës dhe i futën në aeroplan, i “terrorizuan” me zhurmën e aeroplanit, me aterimin dhe me sjelljen e 500 lopëve në një vend të shkatërruar nga lufta, pa ushqim të mirë për nejrëzit e lëre më për kafshët, pa mirëmabtje e pa kujdesë të mirë, për t’ia sjellë Kosovës (të cilët, disa prej tyre nuk i kanë ruajtur por i kanë prerë për mish) , për të rritur gjenerata të shumta, prej të cilëve, sot dalin edhe protestojnë për lopët, të cilat kanë këtë ndërlidhje kohore, pothujase 20 vite më parë, e që ka vetëm një mesazh, falënderues për shtetet që e bënë Kosovën.
Dhe këta protestues do të faleshin nëse nuk e njohin artin, sepse jo të gjithë janë artistë, por nuk mund të falen që të njëjtit të mos dinë tmerret e luftës, që me ndihmën e këtyre lopëve, me erën e bajgave dhe të ahurit, sot arrijnë të pispillosur deri edhe te një ekspozitë. Sepse, Sislej Xhafa me këtë ekspozitë na kujtoi ku ishim para 20 viteve, me mënyrën se si u ushqyem, se si mbijetuam dhe se nuk harrojmë të jemi falenderues. Sepse, Sislej Xhafa gjithmonë kthehet te rrënjët.
Dhe këtë ekpzoitë e solli në mënyrë solmene, po aq solemne sikurse para pothuaj 20 viteve kur ateruan 500 lopët zvicerane në Kosovë, vetëm se tashti dallimi është shumë i madh. Si të uritur që ishim në vitin 1999, lopët janë mirëpritur shumë mirë për shtimin e bagëtive për familjet në nevojë, kurse tashti, si elegantë që jemi, na pengon era e bajgave në Galerinë Kombëtare të Kosovës.
Sislej Xhafa është i njohur për shkaktimin e rrëmujave. Ekspozita e tij është hapur tash e disa javë dhe zhurma mbi këtë ekspozitë po vazhdon ende, nëse do të ishte ndryshe, nuk do ti pëlqente as Sislej Xhafës. Sislej Xhafa një rrëmujë të tillë kishte shkaktuar edhe në Bienalen e Venedikut. Në vitin 1997, atëherë kur Shqipëria nuk kishte Pavijon në Bienalen e Venedikut, artisti kosovar kishte krijuar “Pavijonin Klandestin”, i cili me një fanellë të kuqe e me një top, kundërshtonte qasjen e Bienales për artistët e “botës së tretë”.
E përderisa vazhdon kjo zhurmë për lopët, për keqtrajtimin e tyre, për erën e bajgave në Galerinë Kombëtare të Kosovës, për koston e lartë të këtij projekti artistik, Sislej Xhafa po brenda projektit “Love you without knowing” arriti të fusë maskat brenda Parlamentit të Kosovës. Ai këtë performancë e ka përshkruar më shumë me kujtimin e paraqitjes së parë të UÇK-së, mbi të cilën edhe i është dhënë leja që të futej në Parlament, se ndryshe leja nuk do ti ipej për mesazhin e vërtetë të kësaj performance. Maskat kishin një adresim tjetër, pikërisht institucionin brenda të cilit u mbajt edhe kjo performancë. “Love you without knowing” ka përfshirë gjithë këtë “rrëmujë” mediatike që në shqip do të thotë “Ju dua pa e ditur”, që në fakt, Sislej Xhafa e di saktë që na do duke e ditur./KultPlus.com
Sopranoja e njohur shqiptare Ermonela Jaho dhe tenori Placido Domingo janë dukë bërë provat e fundit për shfaqjen operistike “Thais”, që do të shfaqet në Madrid të Spanjës, shkruan KultPlus.
Kjo shfaqje operistike do të prezantohet në skenën e Teatro Real të Madridit më 26 korrik dhe pritjet për këtë bashkëpunim janë mjaftë të mëdha.
Ermonela Jaho tashmë njihet për role të mëdha dhe të rëndësishme, sikurse që është edhe roli i kësaj shfaqje ku Jaho do të prezantohet në rolin e Thais. Ajo deri më tashti është prezantuar në teatrot më prestigjioze të botës, duke u shpërblyer shumë herë edhe me çmime të rëndësishme./KultPlus.com
Aurenc Bebja
Paris-soir ka botuar, të shtunën e 20 prillit 1935, në faqen n°9, një histori tepër të veçantë, në lidhje me Aleksandër Moisiun (1879 – 1935).
Bëhet fjalë për një unazë, e cila trashëgohej në Gjermani brez pas brezi deri në momentin e ndarjes nga jeta të aktorit të famshëm me origjinë shqiptare.
Kujt i përkiste kjo unazë në fillim ? Cili ishte personi që i dha fund kësaj tradite ? Po me unazën, çfarë u bë ? Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, ka sjellë në vijim, tekstin e plotë gazetës franceze :
“Një artikull i shkurtër i botuar në shtyp njoftoi kohët e fundit vdekjen, në Vjenë, të Moisiut, aktorit më të madh gjerman, të cilin parizienët e duartrokitën pak vite më parë në skena të ndryshme të kryeqytetit. Vdekja e Moisiut godet me një gur të zi historinë artistike dhe teatrore gjermane, jo vetëm për faktin e zhdukjes së aktorit të madh, por dhe për pasojat kurioze në vijim.
Në fakt, me rastin e kësaj vdekje mori fund përgjithmonë një traditë shekullore, ajo e unazës së Iffland-it. August Vilhelm Iffland (1759 – 1814) ishte, në kohën e Gëtes (1749 – 1832), artisti dhe autori më i admiruar i Gjermanisë. Zonja De Staël ka thënë për të : “Është e pamundur të bartësh më tej origjinalitetin, entuziazmin komik, dhe nuk besoj se ne kemi parë në Teatrin Francez një talent kaq të kompletuar dhe të papritur se ai.”
Me pak fjalë, Iffland-i la trashëgimi një nga unazat e tij, që të përcillej nga aktori më i mirë gjerman, që do ta zëvendësonte, atij, që ai do ta konsideronte si zëvendësuesin e tij në artin dramatik. Kjo traditë vazhdoi dhe unaza kaloi nëpër duart e shtatë aktorëve të famshëm për të përfunduar në gishtin e Albert Basserman (1867 – 1952), si një lloj vlerësimi artistik.
Albert Bassermann, i cili është 70 vjeç (68 vjeç), në fakt nuk është i panjohur për ne, sepse një film vjenez, “Dashuria e Fundit”, për të cilin ai është një nga interpretuesit kryesorë, po shfaqet aktualisht në një ekran parizien. Atij i përkiste kujdesi delikat që të linte trashëgimi unazën e Iffland-it. Cili do të ishte fatlumi i zgjedhur ? Tashmë, disa emra qarkullonin, por…
Por Albert Bassermann mori pjesë në ceremoninë mortore të Moisiut, aktorit çifut gjerman të strehuar në Austri. Në momentin e vendosjes së arkivolit, ai hodhi unazën e famshme mbi trupin e të ndjerit. Skena gjermane vdiq ! – tha ai. Unë nuk do t’ia jap askujt këtë unazë. Dhe ja se si ky premtim, i cili përjetësonte traditën e artit “të pastër” gjerman, tani e tutje i është besuar rojes së përjetshme, por vigjilente të Moisiut jo-arian.”/KultPlus.com
Kombëtarja e Federatës Shqiptare të Rafting “Albanian Eagle” është duke garuar në Kampionatin Botëror të Rafting. Shqipëria përfaqësohet në kategorinë R4 – U23 (të rinjtë nën 23 vjeç) në disiplinat downriver (zbritje në lumë), slalom (zbritje me pengesa) dhe garat H2H (kokë më kokë) me kapiten skuadre Murat Mamurani dhe sportistët Ergi Opingari, Ameda Kuqo, Edison Daja, Ali Spathara dhe Pirens Zhara.
Danilo Barmaz, president i Federatës Botërore të Rafting (WRF) tregon se më të mirët e botës janë mbledhur në Itali për të garuar. Më shumë se 35 ekipe, nga 15 vende pjesëmarrëse, do të garojnë në lumin Dora Baltea fillimisht në Villeneuve (Aosta) dhe më pas në stadiumin Canoe të Ivrea. WRF, pas arritjes së një marrëveshje bashkëpunimi me Federatën Ndërkombëtare të Kanotazhit (I.C.F), në 2018 u bë anëtare zyrtare e I.C.F dhe është pikë referimi për rafting në mbarë botën. Partneriteti me I.C.F është i rëndësishëm për sigurinë afatgjatë të rafting dhe renditjen e mundshme në ngjarjet multi-sportive, duke përfshirë Olimpiadën, në vitet e ardhshme.
Zamo Spathara, president i Federatës Shqiptare të Rafting tregon se sporti përmirëson karakterin, na mëson të luajmë sipas rregullave, të përballojmë fitoret apo humbjet. Rafting është një sport që na bën me të përgjegjshëm për rëndësinë e mbrojtjes së natyrës dhe në veçanti lumenjve. Rafting zhvillon ndjenjat e miqësie dhe zhvillon frymën e skuadrës duke forcuar rezistencën mendore dhe fizike. Të rinjtë e angazhuar me rafting bëhen më të fortë dhe aktiv, duke shmangur lodhjen, letargjinë dhe duke u larguar nga veset apo zakonet e dëmshme për shëndetin dhe shoqërinë. Albanian Eagle falenderon gjithë mbëshetësit dhe çdo vizitor i cili ka zgjedhur aktivitetin e rafting në Shqipëri, pasi falë kontributit të tyre, u arrit një përfaqësim dinjitoz i Shqipërisë dhe potencialit të jashtëzakonshëm të vendit tonë për turizmin sportive dhe të aventurës. Në një të ardhme të afërt Shqipëria do të jetë një nga vendet pritëse të një prej garave më të rëndësishme të rafting –kajak në ujërat e rrëmbyer të lumit Vjosa dhe Kanioneve te Osumit./KultPlus.com
Këngëtarja e talentuar Dua Lipa së fundmi ka performuar në Paris, në festivalin “Lollapalooza” që mbahet çdo vit.
Ajo ka ndarë disa fotografi në rrjetet sociale ku duket e mrekullueshme.
https://www.youtube.com/watch?v=JWymUvVKWSQ
Edhe publiku duket i elektrizuar prej saj.
(Përkitazi me librin poetik “Ti a ke dhembje” (Dali ti imas bolka) të autorit nga Kosova, Lulzim Tafa, botim në gjuhën maqedone, Akademski pecat, Shkup, 2018, fq. 87)
Hristo Petrevski
Siç na sugjeron edhe vetë titulli i librit “Ti a ke dhembje” fjala është për një realizim autentik të ngjeshur me lirikë dashurie (të rrëfyer), por edhe për këngëtime dhe pasqyrime për ekzistencën, jetën, përditshmërinë…
Në mesin e preokupimeve poetike është njeriu, në këtë rast kryesore është vasha (gruaja) bashkë me emocionet, pasionet e trazuara… Poeti Lulzim Tafa shkruan në mënyrë të ndjeshme, të përjetuar, të sinqertë, të ngrohtë… Sensibiliteti dhe sensiviteti i tij transformohet dhe derdhet pothuaj në secilën poezi të librit, ku dy fytyrat kryesore femërore Teuta dhe Ajkuna (Una) janë shtylla kryesore, si zjarri dhe flaka, por edhe frymëmarrje, përmallime, ëndrra, kënaqësi, kujtime…
Duke qenë gjithnjë i ballafaquar dhe i kryqëzuar në mes jetës dhe vdekjes, autori shkruan dhe përshkruan, deklamon dhe deklaron, konstaton dhe diagnostifikon, duke e ditur, duke kujtuar dhe duke potencuar se “kur zemërohen zotërat/ lindin poetët”.
Metafora dhe metaforika (metaforiciteti) burojnë dhe shpërthejnë gati në secilin varg dhe fjalë. Tafa i zbërthen ëndrrat. I vesh dhe i zhvesh metaforat, i njeh dhe i përjetëson, i peshon dhe i mat kohën dhe hapësirën, botën dhe shekullin… Ai interesohet dhe e vëzhgon rrugën e dritës, gjithmonë duke e vrojtuar edhe anën e errët, duke e balancuar si një drejtpeshues dhe pothuajse të njëjtën kohë në mes jetës së qenit dhe të njeriut, duke i shijuar frytet, por edhe mallkimin e krijimtarisë dhe zejes së shkrimtarit. Ndaj, jo rastësisht, në një rast brenda librit të tij poeti thotë: “Zot na ruaj/ nga gjeli i keq qërren”.
Pak më tej poeti do të këndojë e nënvizojë edhe këtë varg të shkëlqyer: “Vdekja u bë/ lirikë e bukur”.
Me pasqyrime tëëmbla, të brishta dhe të buta, subtile dhe të moderuara të erotikës dhe ballafaqimin me prodhuesit dhe prodhimet e pikëllimit, ky libër është plot me përjetime, kujtime, pasqyrime,viviseksione dhe riminishenca.
Është e vërtetë dhe ka të drejtë Lulzim Tafa “Vdekja nuk mund t’ u bëjë asgjë të pavdekshmëve”. Në këtë udhë dhe në këtë përpjekje përulet dhe përfshihet edhe vetë ai me krijimtarinë e tij poetike, psikologjike, sociologjike dhe emocionale.
Nëpërmjet formave të ngjeshura poetike – të shkurtëra, të qarta, shpirtërore, koncize, esenciale dhe lapidare, të cilat ngjajnë shumë dhe na i kujtojnë madje edhe poezinë haiku, me sa duket, kjo është forma ideale e shprehjes së këtij autori i cili është kundër frazitetit dhe anakronizmit, por edhe patriotizmit të rrejshëm dhe trimërisë epike, por angazhohet për bashkëkohësinë, thjeshtësinë dhe të vërtetën.
Nëpërmjet parodisë, ironisë dhe sarkazmit ai skanon dhe gjithçka vetëskanon deri në shkallën e zhveshjes dhe lakuriqësimit, ndaj janë mahnitëse disa përplasje aktuale dhe shkëndija lakonike, siç është për shembull “Sa është i lehtë celulari/ sa i rëndëjam unë/ pa SMS-të e tua/ e dashur”.
Poeti thotë: “e kërkoj vetveten nëpër rrugë” (e cili autor nuk e kërkon – do të pyesnim dhe do të konkludonim ne), edhe në tokë, edhe në qiell, rrugëve të vjetra të mbuluara me mall, rrugëve të reja të mbuluara me dyshim…Një autor vërtet i pjekur dhe i dëshmuar me poezi e cila është domethënëse dhe e vlefshme, e menduar mirë, bashkëkohore dhe e qëndrueshme.
( Autori është Kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Maqedonisë si dhe Drejtor iShtëpisë Botuese “Feniks” dhe Fondacionit “Makedonija Prezent”)
Presidenti i Republikës së Kosovës Hashim Thaçi ka dekoruar sot këngëtaren kosovare Era Istrefi, pas pjesëmarrjes së saj në ceremoninë e Kampionatit të Futbollit, shkruan KultPlus.
Përgjatë dekorimit nga ana e presidentit Thaçi, Era Istrefi poashtu ka bërë një dhuratë për Thaçin, e cila i ka dhuruar një top futbolli që ishte nënshkruar nga ajo dhe dy artistët pjesëmarrës të këngës zyrtare të këtij kampionati.
Më pas janë parashtruar edhe pyetje të gazetarëve, ku njëra prej tyre ishte nëse janë më të rëndësishëm politikanët e Kosovës se sa artistët që po përfaqësojnë Kosovën në vende të ndryshme të botës.
Presdienti Thaçi ka thënë se Era, Dua e Rita janë më të rëndësishëm se të gjithë politikanët./KultPlus.com
Artisti i njohur, piktori Verim Zendeli nga Negotina e Gostivarit të enjten nga ora 18:00 deri më 20:00 në galerinë MC në New York do ta hap ekspozitën e tij të njëmbëdhjetë me rradhë të cilën e titulloi “Vetmia me njerëz”. Në këtë ekspozitë do të prezentohet me 16 piktura kryesisht vaj në pëlhurë dhe me akrilik.
Në këtë cikël të pikturave që do t’i ekspozon artisti në Nju Jork, dominon portreti i femrës i kompozuar në mënura të ndryshme dhe me elemente tjera simbolike. Për më tepër rreth krijimtarisë së tij në katalogun e ekspozitës ka shkruar profesori universitar Arlind Farizi.
Kjo ekspozitë është e përkrahur financiarisht nga Ministria e Kulturës së Republikës së Maqedonisë dhe nga Komuna e Vrapçishtit.
Përndryshe Verimi në këtë galeri ka ekspozuar edhe para gjashtë vitesh si dhe në shumë vende tjera të botës edhe atë në Paris, Dizhon, Tiranë, Shkup, Prishtinë etj. Ka marr pjesë në dhjetra ekspozita grupore dhe koloni artistike ndërkombëtare dhe kombëtare.
Verim Zendeli i takon gjeneratës së re të artistëve figurativë, ku ka një bagazh të madh me aktivitete të shumta dhe me ekspozita jashta dhe brenda vendit. Në vitin 2007 diplomoi në Fakultetin e Arteve në Universitetin Shtetëror të Tetovës si dhe në vitin 2013 magjistroi në Akademinë e Arteve në Universitetin e Prishtinës te klasa e Prof. Zake Prelvukaj. Eshtë anëtar i Shoqatës së Artistëve të Maqedonisë, jeton dhe vepron si artist i lire.
Një modele afrikane është bërë shumë e famshme në “Instagram”, aty ku tregon me krenari bukurinë e ngjyrës së lëkurës së saj.
Nyakim Gatwech, 25-vjeçarja nga Sudani Jugor quhet Mbretëresha e Errësirës për shkak të lëkurës së saj , shkruan koha.net.
Modelja jeton në Mineapolis të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe e përdor “Instagramin” jo vetëm për të treguar trupin, por edhe për të qenë avokate e diversitetit dhe të flasë për ata që nuk kanë mundësi t’u dëgjohet zëri.
“E dashura lëkura ime e errët, e nxirë nga dielli, e djegur apo çfarëdo që mund të të quajnë: ti je shumë e bukur dhe kam dashuri të pakufi për ty sepse ti je e imja”, shkruan në Instagram modelja./KultPlus.com
Azemi , miku im
Azem Shkreli ishte nga shkrimtarët e parë të Kosovës që njoha nga afër . Nga ai kisha lexuar poezi dhe kisha dëgjuar të më tregonte ndonjëri, se jeton në Prishtinë një poet me emrin Azem Shkreli , se ka një pamje të tillë dhe se flet kështu apo ashtu dhe kaq. Por kur shkova për herën e parë në Kosovë në vjeshtën e 1972-së për Ditët e Poezisë që organizoheshin në Gjakovë e takova edhe Azemin mes grupit të shquar të poetëve të asaj ane të Shqipërisë. Në fillim më bënë përshtypje lëvizjet e tij të përhershme si veriu. Ai ulej pak në tryezë dhe papritur ngrihej, shkonte të takonte ndonjërin, kthehej për të qëndruar pakëz në tryezë dhe ikte përsëri ,se dikush e priste në ndonjë anë. Por edhe kur rrinte në tryezë , shpesh heshtëte me sy të përhumbur diku dhe dukej sikur nuk dëgjonte asgjë nga ç’flitej. Vetëm kur fjala vinte tek poezia dhe tek arti në përgjithësi dhe kur ndizej ndonjë polemikë , sytë e tij dilnin nga përhumbja duke shkrepëtirë, shikonte me kokën mënjanë dhe pastaj hidhej për të pohuar apo mohuar ndonjë mendim . Atëherë harronte të lëvizte nga tryeza dhe bëhej një bashkëbisefues i mirë. Megjithatë ai nuk fliste shumë . Kjo ishte përshtypja ime e parë në takimet e fillimit me Azem Shkrelin .
Në ato takimet poetike të Gjakovës , ku lexonim nga një vjershë poetët pjesëmarrës , unë lexova disa vargje kushtuar nënës sime, që fillonin:
Nëna ime , e bukura Hatixhé,
Më e bukura nga gjithë fshatarkat,
Atje në minder mbi një dyshemé,
Më polli mua kur u kthye nga arat.
Azem Shkreli gjithë ato ditë që qëndrova në Prishtinë, sa më takonte , e bënte zërin si timin, më imitonte dhe përsëriste:
-Dritëro!
-Hë, Azem?-përgjegjesha unë.
Dhe ai qëndronte para meje, duke më imituar në recitim dhe duke përsëritur vargjet:
Nëna ime , e bukura Hatixhé,
Më e bukura nga gjithë fshatarkat…
Pastaj qeshte dhe tundte kokën:
-E, Dritëro, nëna ime e bukura Hatixhé? Edhe ti boll i bukur ke dalë!…
Kaluan vitet dhe ne u bëmë miq. Sa herë që vinte në Tiranë , kur ishte drejtor i Teatrit të Prishtinës dhe më vonë drejtor i Kosova Filmit, ne takoheshim herë në Hotel Dajti dhe herë në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve, takoheshim edhe me Beharen, të shoqen e tij , një grua e dashur, e këndshme në kuvendime , e pashme dhe atdhetare. Por më vonë , pas lëvizjeve për liri dhe pavarësi në Kosovë, në fillimin e viteve 80-të, dhe pas mbylljes së kufinjve , rrallë takoheshim. Vetëm në vitet 90-të , filluan përsëri të vinin në Tiranë poetët e Kosovës, si zogj shtegtarë, të vinin nga vendet e tjera të Evropës, nga Gjermania, Zvicra apo Austria. Ne këtej po nuk mund të lëviznim për në Kosovë për ato arsye që përmenda . Megjithatë , në vitin 1992, pas Mbrëmjeve Poetike të Strugës, unë dhe gruaja ime Sadija, morëm guximin dhe shkuam në Prishtinë , duke e kaluar kufirin me Maqedoninë së fshehurazi . Në Prishtinë ne fjetëm atë natë gushti në shtëpinë e mikut tonë të dashur, Ali Aliut , që bashkë me të shoqen e tij Merza, grua fisnike dhe e palodhur për mysafirët, na pritën ngrohtë dhe mirë. Të nesërmen dolëm nëpër Prishtinë, e cila nuk e kishte atë gëzimin e njëzet vjetëve të shkuar , por dukej sikur ishte mbuluar nga një hije e rëndë si teneqe, hije e pushtimit të egër sërb. Nën këtë hije si teneqe ne u takuam me Rexhep Qosen, me Ibrahim Rugovën, Adem Demaçin e të tjerë. Mes tyre takuam
edhe Azem Shkrelin. Ai na tha se gruan e kishte të sëmurë rëndë nga veshkat dhe ne vumë re një trishtim në sytë e tij . Por Azemi ishte i çuditshëm! Na ftoi për drekë në shtëpi , edhe se Beharen e kishte të sëmurë.
Në shtëpi ne e gjetëm Beharen duke punuar për tryezën e mysafirëve. Kishte një fytyrë gati gri, fytyrë prej të sëmuri të vërtetë, por sëmundjen mundohej ta vinte poshtë me punën. U përqafuam dhe u ulëm bashkë me Ali Aliun , që ishte me ne. Pastaj erdhi edhe Ibrahim Rugova dhe një tjetër që nuk më kujtohet. U ul edhe Beharja në tryezë dhe ne shijuam gjellët e saj të mira. Azemi, në fillim i heshtur, u gjallërua. Duke pirë ne filluam të flisnim për politikën , dhe vetëm për atë, për gjendjen në Tiranë , për rrugën e demokracisë në Shqipëri, për genocidin sërb në Kosovë, për problemet e Lidhjes Demokratike e me radhë. Azemi, i menduar, donte t’ia ndryshonte drejtimin bisedës:
-E po, si nuk folëm për letërsinë!- tha ai dhe psherëtiu.
-Kur gjëmojnë topat, hesht muza!- përsërita unë një shprehje latine.
Vërtet , Azemin e shqetësonte letërsia : si do ecte ajo në kushtet e reja të ndryshimeve demokratike pas rënies së sistemit të socializmit totalitar, cilat do të ishin raportet mes shkrimtarëve dhe çfarë lidhje do të kishin shkrimtarët e Shqipërive këtej dhe andej Drinit. Këto shqetësime ai i kishte të sinqerta, pasi ishte një shkrimtar i vërtetë, një poet i shquar me një origjinalitet të papërsëritshëm. Ai është njê poet modern i një natyre të veçantë. Në poezinë e ti shkrihet fryma kombëtare me frymën evropiane me një harmoni të natyrshme, duke krijuar një variacion të lakmueshëm në artin poetik. Vargjet e tij janë metrikë dhe ametrikë , të matur e të lirë , po gjithmonë të shoqëruar me muzikalitetin poetik. Në to ndjehet shqetësimi për kohën dhe njeriun, kombin dhe lirinë. Në gjithë poezinë e Azem Shkrelit mbizotërojnë zogjtë dhe guri. Këto janë dy simbole apo metafora të qëndresës dhe ëndrrës , që përbëjnë jetën. Edhe vëllimi i fundit poetik , i botuar pas vdekjes, në qendër ka këto dy metafora. Këtë e tregon edhe titulli”Zogj dhe gurë”. Unë këtë libër e kam lexuar në dorëshkrim para nja dy muajve se të vdiste Azemi .Ai erdhi në shtëpi tek unë , si gjithmonë kur ndodhej në Tiranë , dhe ma dha dorëshkrimin në gjysma letrash .
-Ky është libri im i fundit-tha ai.
-Jo i fundit , por i gjashtëmbëdhjeti !- thashë unë duke qeshur.
-Fjala që vjen !- tha ai i skuqur pakëz.
Unë pastaj e pyeta për Ali Podrimjen se çfarë po bënte, biseduam për Fahredin Gungën dhe e kujtuam me dhimbje për vdekjen e tij të papritur. Folēm
për Din Mehmetin dhe për poezinë e tij , që unë e çmoj shumë, e me radhē.
Pastaj kujtuam ato shtatë-tetë ditë të vitit 1992, kur ai bashkë me Ali Podrimjen banuan në shtëpinë time . Në ato ditë mbrëmjeve polemizonim për partitë e majta dhe të djathta në Shqipëri. Unë mbroja të majtën , ata anonin nga e djathta. Kur polemika ndizej. Azemi ngrihej në këmbë me kokën mënjanë dhe me duart në xhepa, ndërsa Aliu shtrihej në kanape me krahun nën qafë. Heshtnim për një çast dhe pastaj fillonim e lexonim vjetsha. Ata kishin qenë në Vlorē dhe kishin shkruar vargje me motive nga ai qytet dhe nga deti .
-E , Azem? Poezia nuk na zemëron si politika!-thosha unë.
-Po të mos ishte poezia , do të kishim ngrënë njëri-tjetrin , siç ke thënë ti njëherë!- kujtonte Azemi një thënien time të vjetër diku në ndonjë tryezë.
Pas disa ditëve nga çasti që ma la dorëshkrimin “Zogj dhe gurë”, erdhi dhe e mori, doemos të përcjellë me lavdërimet e mia të përzemërta. Kur hyri në shtëpi ai ishte skuqur dhe merrte frymë me zor.
-Janë të larta këto shkallët tuaja!- i tha ai Sadijes.
Dhe këto ishin fjalët e fundit që dëgjova prej tij .
20 Janar 1998
Dritëro Agolli
Tashmë është zyrtare: Dua Lipa do të këndojë kolonën zanore të filmit “James Bond”, në hapat e gjigandëve të muzikës botërore.
Shqiptarja 22-vjeçare sfidoi këto muaj Adelen, që e ka kënduar më herët kolonën zanore të “Skyfall” apo edhe Ed Sheeran, Jessie J dhe Paloma Faith. Zgjedhja për këngëtaren shqiptare, e cila po korr sukses në çdo fushë të “showbiz”-it, duket se ka qënë e vetë regjisorit të “James Bond”, Danny Boyle. Dhe suksesi për vazhdimin e sagës “James Bond” duket se është i garantuar, transmeton tch.
“Dua ishte pretendentja jonë kryesore që në fillim të projektit të radhës së agjentit 007, për të cilin deri më tani kemi punuar në titullin “Bond 25”, dedikuar prodhimit të 25 ndër vite të agjentit James Bond”, thotë Boyle, që duket se pas shumë spekulimeve ia ka besuar sërish britanikut Daniel Craig.
Edhe skenari është drejt fundit, thotë regjisori dhe Richard Curtis ka bërë një punë të mrekullueshme mbi të.
Kolona zanore e filmit “James Bond” ka luajtur një rol të madh gjatë prezantimit të tij dhe çdo film, që nga i pari në vitin 1962, ka patur këngën e tij. Për herë të parë kolonën zanore të James Bond “We have all the time in the World” e ka kënduar Louis Armstrong e pas tij me radhë emrat më të suksesshëm të muzikës botërore si Paul McCartney, Tom Jones, Nancy Sinatra, Adele, Madonna, Tina Turner, Duran Duran, Alicia Keys dhe Sam Smith, në filmin e fundit “Spectre”.
Aktori amerikan Will Smith pas përfundimit të Kampionatit Botëror, ka falënderuar këngëtarin Nick Jam për ftesën që ia bëri që të realizonin himnin e Botërorit, “Live It Up”.
Në një postim në Instagram, Will Smith ka falënderuar atë dhe këngëtaren nga Kosova, Era Istrefi, pasi së bashku mbyllën ceremoninë e finales së Botërorit, transmeton Koha.net.
“Era Istrefi, ti je e bukur dhe shpirt delikat. Të çmoj. Vazhdo të buzëqeshësh”, ka shkruar Will Smith për yllin nga Kosova./KultPlus.com
Duke u bërë zëri i himnit të Botërorit dhe duke performuar pranë Will Smith dhe Nicky Jam, emri i saj ka arritur të dëgjohet kudo akoma më shumë dhe suskeset e saj tani pritet të zgjërohen akoma më shumë.
Për të tani po shkruajnë mediat ndërkombëtare për të dytën herë pasi Era Istrefi e njohur nëpër botë ishte edhe me suksesin e këngës ‘Bon bon’.
Era Istrefi shpërtheu në skenën ndërkombëtare pata dy vitesh dhe ylli në ngritje do të bëjë performancën më të madhe në karrierë deri më tani – e nis The Sun shkrimin për këngëtaren shqiptare. 24-vjeçarja u bë e njohur ndërkombëtarisht me këngën e saj “BonBon”, suksesi i të cilës bëri që ajo të nënshkruante me Sony dhe Ultra Music brenda një muaji, u tha ndër të tjera në artikullin në fjalë.
Në shkrimin e tyre poashtu është përmendur se këngëtarja kosovare ka lindur në Prishtinë dhe është vajza e këngëtaret Syzana Tahirsylaj dhe gazetarit Nezir Istrefi, transmeton lajmi.net.
Ndryshe Era bëri një performancë të mahnitshme në finalen e Botërorit ku aktualisht po zhvillohet ndeshja finale ndërmet përfaqësueses së Francës dhe asaj të Kroacisë dhe aktualisht rezultati ësht 1:1./KultPlus.com
Kulla e Eiffel, apo sikurse që njihet edhe ndryshe Kulla e Parisit ka marë një pamje tjetër sonte, shkruan KultPlus.
Në shënimin e Pavarësisë së Francës, shteti i Francës përgjatë gjithë ditës ka shënuar këtë festë me ngjarje të ndryshme, edhe jashtë Francës, kurse në mbrëmje kjo festë është shënuar edhe në pikën më të rëndësishme të Francës, te kulla e Eiffel.
Fishekzjarrë të shumtë janë hedhur për shënimin e 14 korrikut, duke marë kjo pikë turistike edhe ngjyrat e flmaurit francez. Për më shumë KultPlus ju sjellë edhe pamjet nga kjo ngjarje./KultPlus.com
Ai që fillon shumë gjëra mbaron vetëm pak.
Ai që lavdëron vetveten, rrethohet nga fqinjë të këqinj.
Ai që ndjek të kujdesshmin, nuk pendohet kurrë.
Ai që nuk di të heshtë, s’di të flasë.
Ai që qëndron shumë në shtëpinë e të tjerëve, bëhet i huaj në të tijën.
Ai që ruan drekën për darkën, është i bekuar nga Zoti.
Ajo dele që i rrëfehet ujkut është e çmendur.
Ankohemi për mungesë kohe, por e humbim si të ish tepricë.
Ari është i bukur, por bukuria ia kalon.
Armiqësitë fillojnë kur përplasen interesat.
Ata që flenë bashkë, flasin të njëjtën gjuhë.
Bashkëshortësia dhe makaronat janë të mira vetëm kur janë të nxehta.
Bota për njeriun është si nata e errët, ku secili duhet t’i bëjë dritë vetes së tij.
Bota u përket atyre që guxojnë.
Brekët e të tjerëve shqetësojnë prapanicën.
Budallai rri përpara ta shohin, i mençuri pas që të shohë.
Bukuria është një mbretëri jetëshkurtër.
Bukuria pa virtyt s’vlen asgjë.
Burri apo gruaja që tradhëton, kërkon nga dashnorët besnikëri.
Burrat janë si pjeprat: në 100 vetëm 2 janë të mirë.
Çdo njeri i poshtër lind si një bir i keq.
Çka nis mirë nuk do të thotë se do të përfundojë mirë, por çka nis keq, do të përfundojë edhe më keq.
Dashuria bën të kalojë koha, koha bën të kalojë dashuria.
Dituria dhe përvoja nuk lihen trashëgim.
Dashuria dhe xhelozia rrinë bashkë, iku njëra do ikë dhe tjetra.
Dashuria e vërtetë nuk harrohet kurrë.
Dashuria mbretëron pa pasur nevojë për ligje.
Dashurinë mund ta blesh vetëm me dashuri.
Dembel në rini, morracak në pleqëri.
Edukata është buka e shpirtit.
E qeshura të zgjat jetën.
Fati është si lopa, dikujt ia kthen brirët e dikujt gjinjtë.
Femra sado e vogël që të jetë është gjithnjë më dinake se djalli.
Fëmijët hanë dajakun që kanë merituar prindërit e tyre.
Fëmijët sa janë të vegjël të çajnë kokën, kur rriten të copëtojnë zemrën.
Filloje pëlhuren tënde e Zoti do të ndihmojë për perin.
Fusha e dembelit është plot hithra.
Goja e puthur nuk humbet fat të mirë, por rinovohet si Hëna.
Grave mos u fol për vite. Uroji ditëlindjen gruas, por mos fol për vite.
I gjorë është ai që dëshiron vdekjen, por edhe më i gjorë është ai që i frikohet vdekjes.
Injoranca në mënyrë të pashmangshme të çon në robëri.
Jeta – dhuratë e natyrës, dashuria – dhuratë e jetës, e puthura – dhuratë e dashurisë.
Këmbët të çojnë aty ku zemra rreh.
Koha është një limë që punon pa zhurmë.
Këshillohu me të vuajturin, jo me të diturin.
Kush i bën llogaritë pa Zotin nuk di të bëjë llogari.
Kush ka shumë vese, ka shumë sundimtarë.
Kush nuk ka parë grua të dashuruar, nuk di çka është gruaja.
Kush s’do të ketë trazime në jetë, mos të lindë të tjerë.
Lumturi në Qiell, para në Tokë.
Mbasi mbytet anija, të gjithë e dinë si mund të shpëtohej.
Mjekra nuk të bën filozof.
Moda ndryshon çdo vit ndërsa mendimet e grave çdo çast.
Nëse nuk di si janë fëmijët tuaj, shiko me kujdes shokët e tyre.
Nuk shkohet në Kishë për mashtruar shenjtërit.
Nuk mund të vihet prapanica midis dy karrigeve.
Njeriu bën vendin dhe vendi njeriun.
Pija që nuk të mërzitet kurrë, uji. Fruti që nuk të mërzitet kurrë, fëmijëria.
Po puthe njëherë, do të puthësh përsëri.
Proverbat i bëjnë ballë kohës dhe ai që di t’i kuptojë mund ta shohë veten e tij në to si në një pasqyrë.
Stan Dragoti artisti i njohur me origjinë shqiptare u shua në moshën 86 vjeçare në Los Angelos – Kalifornia. Stan Dragotit, njihet nga shqiptarët si shqiptari që “shembi” muret e Hollivudit, ose njeriu që bëri rizgjimin e ëndrrave Njujorkeze me fillimin e famshëm “I love New York”. Ai thuhet se ka lindur më 4 tetor 1932 në New York City.
Prejardhja e tij është shqiptare. Vjen nga një familje Tepelenase, që kanë emigruar shumë herët në ShBA. Babai i tij Asllan nga fshati me peisazh tërheqës, Dragot (mbiemrin e të cilit mban edhe artisti) i Tepelenës dhe nëna e tij Bahrie nga qyteti i lashtë Tepelenë. Hapat e para të këtij gjeniu filluan që në fëmini.
Në moshë të vogël ishte tepër kureshtar dhe i interesuar t’a shpenzonte kohën përballë programeve televizive. Cdo film që shikonte ishte i apasionuar ta komentonte me motrat dhe prinderit. Që në moshën 7-vjec filloi të vizatonte, imagjinonte dhe shumë skicime të moshës. Sipas Wikipedia, thuhet se këto ishin dhe zanafillat të cilat e çuan ëndrën e tij realitet. Mbaroi njekohësisht kolegjin në “Cooper Union” New York dhe shkollën e arteve vizuale. Ai bashkëpunon akoma që prej vitit 1968 me kolegun e tij Charli Moss. Stani bëri ëmer që në hapat e para kur filloi drejtor i një filmi ,që pati sukses të pabesueshëm. Disa nga shitjet i kalonin shifrën 200 milion dollar të çdo prodhimi të kompanis së tij. Njëkohësishtë filloi të realizonte reklama për gjigandet e industrisë së linjave ajerore dhe atyre së prodhimit të makinave. Njeri inteligjent dhe krijues duke i vënë në shërbim të kohës. U bë tepër i njohur dhe i kërkuar për vetë kohën. Mos vallë koha e kishte kujdesur për momentin e duhur që të bënte rizgjimin e ëndrrave Njujorkeze.
Eshtë e paharueshme për ata që kanë jetuar vitet 1970 kur i kujton filmin simbol – filmin që ka “pushtuar” rreklamat dhe vitrinat shumë ngjyrshe të metropolit gjigand të botës Nju Jork për pjesën e filmit “I love New York”. Një zemër “flakë e kuqe me dy gërma të mëdha NY” çka lexohet në shqip e dua me gjithë zemër Nju Jorkun. Megjithese kanë kaluar kaq vite kjo reklame është si me thënë hymni i njujorkezve “I love New York”. /KultPlus.com
