Aleksadner Wurz dhe Franz Wurz të mërkurën do të jenë në Kosovë, të cilët do të bëjnë prezantimin e projektit ideor të “Qendrës Automobilistike Rajonale për Trajnimin, Sigurinë dhe Edukimin e Shoferëve”, qendër për të cilën do të investon familja Krasniqi, shkruan KultPlus.
Prezantimi i projektit që do të investohet në Studime të Komunës së Vushtrrisë do të bëhet në hotel Sirius prej orës 09:00, prezantim që po bëhet në bashkëpunim me Ambasadën e Austrisë në Kosovë.
Kjo qendër ka për qëllim aftësimin e ngasësve të motoçikletave dhe makinave me një orë shtesë, trajnim që ka të bëj evitimin e rreziqeve në rrugë, e me qëllim kryesor uljes së aksidenteve me fatalitet.
Nexhat Krasniqi përfaqësues i familjes Krasniqi ka thënë për KultPlus se këtë qendër e ka në planet e veta që nga viti 2003, dhe se sipas tij, ai tek në vitin 2021 ka arrit që ta sjell në Kosovë, Aleksadner Wurz, i cili edhe e ka realizuar tashmë projektin, e që për projekte të tilla është lider në botë, pasi që qendra të ngjashme i ka realizuar pothuajse në gjithë botën.
Aleksadner Wurz dhe Franz Wurz janë të njohur edhe për ngasjen në Formula 1, të cilët të dy në periudha të ndryshme kanë pas suksese të mëdha.
Për realizimin e kësaj qendre duhet të ketë edhe mbështetje institucionale, e që pas prezantimit të projektit ideor pritet që të ketë edhe hapa të mëtutjeshëm deri në realizimin e këtij projekti që synon të jetë më i madhi në rajon dhe më inovativi nga të gjitha qendrat ekzistuese./ KultPlus.com
Zëvendësministrja e Punëve të Jashtme dhe Diasporës, Liza Gashi u prit sot nga U.d. Kryeshefi i Agjencisë së Statistikave të Kosovës (ASK), Avni Kastrati, për të marrë pjesë në konferencën për media të organizuar nga ASK në kuadër të takimeve të rregullta javore sa i përket ecurisë së procesit të regjistrimit të popullsisë.
Ministria e Punëve të Jashtme dhe Diasporës (MPJD), në mbështetje të plotë procesit të Regjistrimit të Popullsisë, Ekonomive Familjare dhe Banesave – ReKos 2024, dhe në mbështetje të Agjencisë së Statistikave të Kosovës që udhëheq më këtë proces, ka lansuar procesin e regjistrimin online të pjesëtarëve të Diasporës. Regjistrimi online i mërgatës sonë, po ndodh për herë të parë, dhe është proces i integruar në platformën e-Diaspora, që është iniciativë e MPJD-së për të mbështetur bashkatdhetarët tanë me shërbime të digjitalizuar, dhe njëherë për t’i afruar me vendin amë.
Zëvendësministrja Gashi derisa ka folur për rëndësinë e regjistrimit online të mërgatës, theksoi se pjesëmarrja e bashkatdhetarëve tanë në procesin e regjistrimit të popullsisë është jashtëzakonisht e rëndësishme ngase na ofron një pasqyrë të qartë të shpërndarjes së qytetarëve tanë nëpër botë, dhe përmes kësaj një mundësi më të madhe që të përfshijmë ata, përmes të dhënave që ofrojnë, në proceset e hartimit të politikave, strategjive e shërbimeve më të mira dhe përkitazi me nevojat e tyre.
“Përmes platformës eDiaspora, qytetarët tanë mund të regjistrohen nga cilido vend i botës, duke dëshmuar përmes këtij regjistrimi se ata janë pjesë e barabartë e shoqërisë tonë. Pjesëmarrja e mërgatës tonë në këtë proces është jashtëzakonisht e rëndësishme si për MPJD ashtu edhe për Republikën e Kosovës, ngase për herë të parë na ofron një pasqyrë të qartë për vendndodhjen e bashkatdhetarëve tanë si dhe kërkesa e tyre” tha zëvendësministrja Gashi.
Gashi theksoi se procesi i regjistrimit të popullsisë së Kosovës, është dhe mbetet një ndër proceset më të rëndësishme për vendin. Ajo bëri thirrje që të gjithë qytetarët dhe pjesëtarët e Diasporës sonë që të bëhen pjesë e këtij procesi dhe njëherit të adresojnë të gjitha paqartësitë që kanë në kuadër të kësaj platforme. Gashi bëri të ditur se deri tani janë regjistruar 180 mijë pjesëtarë të diasporës, nga të cilët afër 50 mijë janë regjistruar në kuadër të platformës eDiaspora.
Zëvendësministrja Gashi tha se nga ana e MPJD do të ketë aktivitetet të shtuara në kuadër të misioneve diplomatike dhe konsullore sa i përket informimit të drejtë dhe të saktë për procesin dhe mënyrën e regjistrimit përmes platformës eDiaspora, përfshirë numrat kontaktues dhe email adresën ku bashkatdhetarët tanë mund t’i drejtohen institucioneve tona për ndonjë paqartësi./ KultPlus.com
Agim Vinca poet dhe studiues i letërsisë shqipe mendon se shqiptarët nga një popull ksenofob, që e cilësonte diçka të jashtme rrezik për vendin, tashmë është kthyer në një vend ksenomaniak, që e do të huajën më shumë se të vetën. Ky është një fenomen shumë i rrezikshëm, thotë profesori, që po zbeh identitetin e shqiptarëve.
“Unë mendoj se emri është shumë i rëndësishëm. Ky problem shtrihet jo vetëm te emrat personalë të fëmijëve, pasardhësve, por edhe te emrat e kafeneve. Po ju tregoj edhe një rast tjetër. Isha në një lokal shumë luksoz në stadiumin Air Albania.
Kur erdhi kamerieri, numëroi 10 lloje birrash edhe japoneze madje, por kur e pyeta për birrë shqiptare rrotulloi sytë. Jo tha, asnjë birrë shqiptare nuk kemi. E vetmja birrë që njoha ishte Heineken. Por si mundet një lokal në mes të Tiranës të mos ketë një birrë shqiptare?
Kjo tregon se jo vetëm që nuk e duam prodhimin tonë, por po dëmtojmë edhe ekonominë tonë. Dëmtojmë edhe imazhin. Sepse turistët e huaj kur vijnë në Shqipëri nuk duan Heineken, sepse atë e pinë në Gjermani, por duan birrë shqiptare.
Jua përmenda këto shembuj për të provuar në një farë mënyrë tezën time, se shqiptarët nga një popull ksenofob, të mbyllur ndaj gjërave të huaja të cilat i quanin rrezik për vendin, tani, janë kthyer në një popull ksenomaniak, që e duan të huajën më shumë se të vetën. Dukuri të tilla e zbehin imazhin dhe identitetin e shqiptarëve si komb.
Nuk veprojnë kështu të tjerët. Ne si gazetarë, studiues, shqiptarë, si njerëz kemi për detyrë ta afrimojmë gjuhën tonë, identitetin tonë, t’i tregojmë botës kulturat tona. Dhe jo të kemi kompleksin e inferioritetit.”,- u shpreh profesor Vinca në një intevistë për Dritare TV/KultPlus.com
Teatri Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli” vuri në skenë një performancë të veçantë, eksperimentale për skenën shqiptare e cila bëri bashkë elemente të baletit modern, shoqëruar nga një skenar i lexuar dhe i performuar gjatë shfaqjes, me muzikë dhe teatër.
Vepra e titulluar “Nga pafajësia në pafajësi” mban autorësinë e Julian Bulkut dhe erdhi me regji të Inis Gjonit.
Vepra trajton emigrimin, jo vetëm si një realitet normal për thuajse të gjithë shqiptarët, por edhe sepse ky largim nga vendi përkon edhe me dëbimin nga “Edeni” i pafajësisë apo dhe i fëmijërisë. Kthimi në pafajësi lidhet me zhvillimin shpirtëror të artistit, por dhe me kthimin në vendlindje pasi kjo është performanca e parë e balerinit pas kthimit nga emigrimi në Europë.
Një komponent i rëndësishëm i veprës, e cila u duartrokit nga publiku, ishte muzika e Alban Laros, një emër i njohur për publikun shqiptar që prej fillimit të viteve `90, kur së bashku me të tjerë artistë me emër themeluan grupin muzikor “Thunder way”. Alban Laro është i biri i ikonës së muzikës së filmit shqiptar, kompozitorit Kujtim Laro. Ashtu si dhe babai i tij, Alban Laro është angazhuar në kompozime në teatër e kinematografi në vepra si: “Burka e Medeas”, “At Sergi”, “Sophia”, “Foreigner” etj.
Performanca “Nga pafajësia në pafajësi” mbetet në thelb shqiptare, dhe mund të interpretohet edhe si një vepër dedikuar vendlindjes. Elementet e folklorit shqiptar, si fustanella dhe qeleshja, balerini i zotëroi në mënyrë profesionale, duke i përdorur jo vetëm si elemente estetikë, por edhe si një shpalosje e bukurisë së trashëgimisë kulturore shqiptare./atsh
Teatri Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli” vuri në skenë një performancë të veçantë, eksperimentale për skenën shqiptare e cila bëri bashkë elemente të baletit modern, shoqëruar nga një skenar i lexuar dhe i performuar gjatë shfaqjes, me muzikë dhe teatër.
Vepra e titulluar “Nga pafajësia në pafajësi” mban autorësinë e Julian Bulkut dhe erdhi me regji të Inis Gjonit.
Vepra trajton emigrimin, jo vetëm si një realitet normal për thuajse të gjithë shqiptarët, por edhe sepse ky largim nga vendi përkon edhe me dëbimin nga “Edeni” i pafajësisë apo dhe i fëmijërisë. Kthimi në pafajësi lidhet me zhvillimin shpirtëror të artistit, por dhe me kthimin në vendlindje pasi kjo është performanca e parë e balerinit pas kthimit nga emigrimi në Europë.
Një komponent i rëndësishëm i veprës, e cila u duartrokit nga publiku, ishte muzika e Alban Laros, një emër i njohur për publikun shqiptar që prej fillimit të viteve `90, kur së bashku me të tjerë artistë me emër themeluan grupin muzikor “Thunder way”. Alban Laro është i biri i ikonës së muzikës së filmit shqiptar, kompozitorit Kujtim Laro. Ashtu si dhe babai i tij, Alban Laro është angazhuar në kompozime në teatër e kinematografi në vepra si: “Burka e Medeas”, “At Sergi”, “Sophia”, “Foreigner” etj.
Performanca “Nga pafajësia në pafajësi” mbetet në thelb shqiptare, dhe mund të interpretohet edhe si një vepër dedikuar vendlindjes. Elementet e folklorit shqiptar, si fustanella dhe qeleshja, balerini i zotëroi në mënyrë profesionale, duke i përdorur jo vetëm si elemente estetikë, por edhe si një shpalosje e bukurisë së trashëgimisë kulturore shqiptare./atsh/KultPlus.com
Kulla Veneciane në Durrës, e ndërtuar gjatë shekullit XV, pas restaurimit është shndërruar përmes teknologjisë, në një qendër fantastike informacioni për qytetin antik.
Kryeministri Edi Rama ka publikuar në rrjetet sociale pamje nga kjo kullë e cila pas dëmtimeve nga tërmeti i vitit 2019, u restaurua nga fondi evropian EUCulture.
“Kulla e rilindur Veneciane e Durrësit, pas restaurimit të thellë falë edhe mbështetjes nga fondi europian EU4Culture është instaluar një program teknologjik i rrugëtimit përmes thesareve të trashëgimisë sonë kulturore”, shprehet Rama.
Ky monument i mrekullueshëm i trashëgimisë tonë kulturore dhe pikë referimi i qytetit të Durrësit, iu nënshtrua restaurimit me mbështetjen e Projektit EU4Culture financuar nga BE dhe u ekzekutua nga UNOPS në bashkëpunim të ngushtë me Ministrinë e Kulturës.
Punimet restauruese, përfshinë pajisje multimediale me një buxhet prej 700,000 € dhe rreth 300,000 euro shtesë u investuan për zhvillimin e përmbajtjes multimediale.
Me mbështetjen e projektit, Kulla Veneciane është shndërruar në një Qendër të Interpretimit të trashëgimisë më moderne.
Kjo qendër u ofron vizitorëve mundësinë për të eksploruar ngjarje dhe vende historike përmes mjeteve të ndryshme digjitale dhe multimediale, si kufjet VR, periskopët digjitalë, projeksionet multimediale në kupolë dhe aktivitete të tjera që kombinojnë argëtimin me një vështrim më të thellë të historisë së lashtë të qytetit./atsh/KultPlus.com
Kori Siparantum ka njoftuar se do ta përfaqësojë Kosovën në “European Festival for Young People”, që është një nga garat më prestigjioze të muzikës për të rinj në Neerpelt.
Në njoftimin e tyre thuhet se në Kori Siparantum do të jetë pjesëmarrës nga data 26 deri më 29 prill dhe do të jenë bashkë me 93 kore nga 19 shtete të botës.
Korali do të prezantojë një repertor të pasur me vepra nga autorë të shquar:
“Me nji lule” (With a Flower) – Memli Kelmendi
“A Little in the Dream, A Little Awake” – Baki Jashari
“Ta na Solbici” – Samo Vovkhttps://zeri.info/inarticle.html
“Atsalums” (Coldness) – Jëkabs Janëevskis
“En ‘s Avonds” – Arr. Memli Kelmendi
Memli Kelmendi, dirigjent
Gara do të mbahet më 27 Prill, rreth orës 14:00 në CC Palethe Overpelt, ndërsa rezultatet e jurisë do të shpallën më 27 Prill në ora 17:30 në Sporthal Dommelhof.
Jack Nicholson është një nga aktorët më të shquar të filmit amerikan të gjeneratës së tij, i shënuar për portretizimet e tij të mrekullueshme dhe përshtatjen me çdo lloj karakteri.
Jack Nicholson u lind në Neptun, New Jersey, më 22 prill 1937 dhe u rrit në Manasquan, New Jersey, rreth 50 milje në jug të qytetit në Jersey Shore. Njerëzit që ai besonin se ishin prindërit e tij u quajtën John dhe Ethel May Nicholson. June Nicholson, e cila ai besonte se ishte motra e tij më e vjetër, ishte një aktore që pati nje karrierë të shquar
June vdiq nga kanceri në vitin 1963, kur Jack Nicholson ishte 26 vjeç. Më shumë se një dekadë pas vdekjes së saj, në vitin 1974, një reporter i revistës TIME që po hulumtonte mbi Nicholson zbuloi disa informacione tronditëse: June ishte në fakt nëna e Nicholsonit dhe John e Ethel May ishin gjyshërit e tij. “Do të thosha se ishte një ngjarje mjaft dramatike, por nuk ishte ajo që unë do ta quaja traumatizuese”, tha Nicholson për zbulimin e sekretit të familjes së tij.
“Në fund të fundit, deri në kohën kur kuptova se kush ishte nëna ime, unë isha mjaft i fortë psikologjikisht. Në të vërtetë, m’u bënë më të qarta disa gjëra.”
Në vitin 1954, Nicholson u zhvendos në Los Anxhelos, Kaliforni, ku June kishte një apartament. Deri në këtë kohë, Nicholson ishte rritur e ishte bërë një djalë i pashëm dhe tërheqës, prototipi i aktorëve kryesorë të filmave të Hollivudit në atë kohë. Një producent i MGM-së, Joe Pasternak, vuri re pamjen e Nicholson dhe i dha atij mundësinë të bëhej pesë e trupës së Jeff Corey.
Debutimi dhe performanca që e definuan si një nga më të mirët Jack Nicholson bëri debutimin e tij në filmin me buxhet të ulët të vitit 1958, Cry Baby Killer, duke luajtur një adoleshent, i cili gabimisht beson se ka kryer vrasje. Gjatë gjithë viteve 1960, ai vazhdoi të shfaqej në shumicën e filmave horror me buxhet të ulët. Pas një roli të vogël në komedinë e zezë të vitit 1960, “Little Shop of Horrors”, Nicholson u shfaq në The Terror (1963), Back Door to Hell (1964), Ride in the Ëhirlëind (1965) dhe The Shooting (1966).
Performanca e shkëlqyer e Nicholson erdhi si avokati George Hanson në filmin klasik Easy Rider (1969). Ai u nominua për një Academy Aëard si aktori më i mirë mbështetës për performancën e tij. Më pas, në vitin 1970, Nicholson luajti në filmin Five Easy Pieces, një hit i befasishëm në të cilin luajti një ish figurë muzikore të pakënaqur. Nicholson përsëri mori një nominim tnga Academy për performancën e tij, këtë herë për aktorin më të mirë kryesor. Performanca e tij e ardhshme fantastike ishte si një oficer i çmendur i Marinës së Uashingtonit në komedinë e zezë The Detail Last (1973), edhe një herë duke i dhënë atij një nominim për Oskar si aktori më i mirë.
Suksesi i vazhdueshëm
Nicholson u kthye në një nga performancat më të respektuara të karrierës së tij në filmin e Roman Polanskit të vitit 1974 Chinatown. Ai portretizoi spiun rivat, i quajtur Jake Gittes, i cili ishte ngarkuar me gjurmimin e një vrasësi në një ngarolet e tij më të mirë dhe më kompleks. Ai më në fund mori çmimin e tij të parë të Akademisë si aktori më i mirë në filmin e vitit 1975, “One Fleë Over the Cuckoo’s Nest”. Në vitin 1980, Nicholson dha një performancë të magjishme, ndoshta më të mirën, si një kujdestar në një hotel, film i përshtatur në romanin e Stephen King, The Shining.
Gjatë gjithë viteve 1980, Nicholson pati disa role të shkëlqyera : si Eugene O’Neill në Reds të vitit 1981, për të cilën ai fitoi një tjetër Oskar për Aktorin më të Mirë Mbështetës, si dhe në Terms of Endearment (1983) dhe si Joker në Batman (1989 ). Nicholson u kthye në formë të lartë në vitet 1990 me: A Feë Good Men (1992) dhe As Good As It Gets (1997), për të cilën ai fitoi Oskarin e tretë për aktorin më të mirë për portretizimin e një shkrimtari mizantrop.
Jack Nicholson është padyshim një nga aktorët më të mëdhenj të gjeneratës së tij. Përveç, roleve të shumta, Nicholson dallohen për mënyrën sesi ai ka portretizuar personazhe të ndryshëm. Larmia e gjerë e karaktereve të Nicholson e ka bërë atë një nga aktorët më misterioz të brezit të tij, pasi audiencat kanë tentuar që të kuptojnë se cilat nga personalitetet e ndryshme që ai ka portretizuar, i afrohet Nicholsonit të vërtetë./KultPlus.com
Marrëveshja është nënshkruar në përmbyllje të takimit të dytë të akademive të vendeve të rajonit, organizuar para dy ditësh në Stamboll, në mjediset e bibliotekës historike “Suleymaniye”.
Një tryezë bashkëbisedimi parapriu ceremoninë e nënshkrimit nga akad. Skënder Gjinushi, kryetar i ASHSH; dhe akad. Muzaffer Seker, kryetar i Akademisë së Shkencave të Turqisë.
Dy kryetarët theksuan traditat e bashkëpunimit shkencor-akademik, tradita të cilat kanë prirje të zgjerohen përtej fushave të historisë, gjuhës, trashëgimisë; duke përfshirë së fundmi sizmologjinë, nanoshkencën, bioteknologjinë etj.
Marrëveshja përmban drejtimet kryesore të bashkëpunimit të ndërsjellë, prioritetet, mënyrat e mbështetjes buxhetore, kalendarin e realizimit etj. Përveç shkëmbimit të informacionit, botimeve dhe specialistëve, parashihet organizimi i veprimtarive të përbashkëta./tema/KultPlus.com
Muzeu Historik Kombëtar kujtoi sot në 100-vjetorin e vdekjes, Heroin e Popullit, Avni Rustemin.
Avni Rustemi lindi në Libohovë. Në mars 1908 ndërpreu mësimet në Medresenë e Janinës dhe u bashkua me çetën e Çerçiz Topullit. Më pas ndoqi Shkollën Normale të Elbasanit (1909-1910) dhe kolegjin francez të Lozanës (1912-1913), ku themeloi shoqatën patriotike të studentëve shqiptarë “Burimi”. Në vitin 1914 mori pjesë në trupat vullnetare që luftuan kundër bandave të andartëve grekë.
Organizoi më 28 nëntor 1918 demostratën e popullit të Vlorës kundër trupave pushtuese italiane. Kreu kolegjin arbëresh të Shën Adrianit në Shën-Mitër të Kalabrisë dhe më pas studimet e larta për pedagogji në Universitetin e Romës (1919).
Avni Rustemi, më 13 qershor 1920 vrau me atentat në Paris Esat Toptanin. Në fund të vitit 1920 u kthye në Shqipëri dhe filloi menjëherë ngritjen e organizatave profesionale të arsimtarëve, duke bashkuar të gjitha shoqëritë demokratike të vendit në federatën “Atdheu” (1921).
Më pas themeloi shoqërinë “Bashkimi”. Avni Rustemi vdiq pas një atentati që iu bë në Tiranë më 22 prill 1924. Në varrimin e tij në Vlorë me një pjesëmarrje të madhe të popullit u mbajtën fjalime të zjarrta nga përfaqësuesit e forcave demokratike. Kjo ngjarje afroi shpërthimin e Lëvizjes së Qershorit (1924)./atsh/KultPlus.com
Si sot 106 vite më parë në Ishëm të Shqipërisë, lindi piktori i madh shqiptar emri i i të cilit thuhet me krenari nga shqiptarët Ibrahim Kodra, shkruan KultPlus.
Ibrahim Kodra lindi më 22 prill të vitit 1918 në Ishëm. Jeta e tij në Tiranë në konviktin e shkollës “Naim Frashëri”, u ndërpre kur mbushi 20 vjeç (1938). Asokohe ai largohet nga Shqipëria përgjithmonë me një bursë studimi nga oborri mbretëror për në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë.
Në hulumtimin artistik të Kodrës, kubizmi i Pablo Pikasos do të ketë shumë ndikim, sidomos pas miqësisë së tyre në Romë më 1948, deri në atë pikë sa të njëjtat gazeta spanjolle që flasin për Pikason treguan Kodrën si “postkubisti i fundit në Evropë” si Picasso.
Ibrahim Kodra ka lënë pas rreth 6 mijë vepra, të shpërndara nga muze privatë, koleksionistë dhe vetëm 2 mijë prej tyre janë të regjistruara dhe të dokumentuara.
Ibrahim Kodra, vdiç më 7 shkurt të vitit 2006 në Milano.
Ai e lëshon Romën dhe përfundon në Milano, në Akademinë e Arteve të Bukura të Brerës. Ai ekspozon në Romë, Milano, Venecia, Paris, Beograd, Nju Jork, krijon krahasimet dhe raporte me piktorë të mëdhenj si Pikaso, Marc Chagall, Henry Matisse, Lucio Fontana, Renato Guttuso, me poetë, shkrimtarë, kritikë e regjisorë nga Eugenio Montale dhe Vittorio Sereni, nga Bertoni tek Bruno Munari, dhe Giuseppe Marotta. Në vitin 1948, Ibrahim Kodra u bë mik me Pablo Picasso, pikërisht në këtë temë në “Konferencën Ndërkombëtare për Paqen e Romës”, në të cilën të dy së bashku ata kryen një hulumtim të thellë artistik. / KultPlus.com
Hilë Mosi lindi me 22 Prill 1885 në Shkodër dhe vdiq në shkurt 1933 në Tiranë, biri i Mark Mosit, qe ndër atdhetarët më të vlefshmit, që nga mbarimi i shekullit të XIX luftuan për idénë kombëtare, duke dalur nepër male me pushkë në krah dhe duke shpërndárë në kohën e robërísë libra shqip dhe flamuj me rrezik gijotine. Vdiq në Tiranë në shkurt e vitit 1933 dhe u varros në Shkodër. Poet luftëtar e publicist, patriot dhe demokrat, figurë politike e njohur e periudhës para e pas Pavarësisë. Pjesë e brezit të dytë të Rilindasve Shqiptarë.
Në Shkodër i filloi mësimet në shkollën italjane, të cilat i vijoi në shkollën teknike tregtare dhe në Kolegjin Saverjan të Jezuitvet e më vonë ndoqi degën e mësuesísë në Shkollën Normale të Klagenfurtit. Duke ndjekur shembullin e prindit, që në moshë të ré, ìu kushtua propagandës kombëtare e duke u gjetur në Vjenë, në 1902 me shokë tjerë shqiptarë nën kryesínë e Gjergj Pekmezit bashkëpunoi në shoqërínë letrare “Dija”, e cila mot për mot botoi nji kalendár, dhe nxorri një fletore me emër “Vllaznija”. Qysh prej asokohe Hila filloi të shkruante me pseudonimin Sakoli proza dhe vjersha atdhetare. Mbasi u shpall Kushtetuta e Turqve të Rij në vjetin 1908, u kthye në Shkodër, ku themeloi shoqërínë “Gegnija” e më vonë qé përfaqsues i saj në Kongresin e Manastirit bashkë me Fishten, Mjeden, Gurakuqin dhe Logorecin. Ishte dhe anëtar veprimtar i Komitetit te Kryengritjes së Malësisë së Veriut (1909-1912), ku luftoi edhe me armë në dorë në krah me Risto Siliqin.
Gjatë pushtimit austriak në Shkodër (1916-1918) qé pjesë i Komisísë Letrare, të cilën detyrë e vijoi edhe më vonë kúr Shkodra u bashkua me qeverínë e Tiranës mbas lirimit të vet nga ushtrítë franceze. Në vitin 1919 me 16 Shkurt shoqërítë e Shkodrës “Mustafa Pasha” dhe “Vaso Pasha” u bashkuan dhe sajuan shoqërínë e vetme me emrin “Vllaznija”, e cila qé nji ndër shoqërítë më të organizuara të Shqipërísë dhe që me veprimtarínë e vet letrare, teatrore, muzikore dhe gjimnastike pati një meritë të madhe për zgjimin e rinísë shqiptare, sidomos me botimin për tre vjet me radhë të së përkohëshmes “Agimi”. Hilë Mosi qé kryetár i kësaj shoqërije për një kohë të gjatë dhe me artikujt e përkthimet e veta të ndryshme e zbukuroi organin e shoqërísë. Në këto përkthime është për t’u përmendë studimi historik mbí Vlorën e kohës së mesme, të nxjerrur nga vepra e historjanit Kostandin Jireçek-ut, i cili bashkë me Milan Šufflay dhe Tallotzi-n mblodhën dokumentat e historísë së Shqipërísë dhe i botuan në dý vëllime të mëdha me titull “Acta et Diplomata res Albaniæ Mediæ illustrantia”.
Jeta e Hilë Mosit është një shembull i gjallë atdhedashurije, zelli, veprimtarije dhe vetmohimi për qellime kombtare: e dëshmojnë shoqërítë e themeluara me nismërinë e tij, të përkohëshmet dhe fletoret që nxori ai vetë, ose që i përkrahi me bashkëpunimin e vet. Jeta e tij qé nji jetë ravgimi, dhe kudo që zuri vend, edhe për pak kohë, u pá menjëherë vepra e tij shoqërore dhe letrare, e frymzuar përherë prej një shpirti dinamik dhe prej dëshirës të zjarrtë për t’u liruar nga zgjedha e huaj. U përshkua nepër shum lëvizje politike duke përballuar trimërisht pengime dhe kundërshtime të mëdha. I shërbeu kombit edhe me veprimtarínë e vet të parreshtur si zyrtár shteti: si mis i Komisísë Letrare të Shkodrës, si deputet, prefekt, si Drejtor i Përgjithshëm i Sigurimit botues, si Ministër i Arsimit. Përfaqësoi vendlindjen e tij, Shkodrën, në Parlamentin Shqiptar nga viti 1920 ne 1924, dhe shërbeu gjithashtu si anëtar i delegacionit shqiptar në Lidhjen e Kombeve duke filluar nga nëntori, 1920. Senator i Senatit të Dhomës së Këshillit Kombëtar të Shqipërisë nga 27 mars 1920 deri më 20 dhjetor 1920. [1]. Gjatë qeverisë së Fan S. Nolit, 1924, ai ishte Prefekt i Korcës dhe Gjirokastrës. Në 1927, Mosi u kthye ne Shqipëri pas amnistisë së dhënë nga Ahmet Zogu dhe u bë Ministër i Punëve Publike. Në vitin 1930 bëhet Ministër i Arsimit gjatë kohës së cilës qeveritë shqiptare shfaqnin prirjet për shtetëzimin e shkollave, politikë kjo e cila ra ndesh me françeskanët në Shkoder që mbronin liceun “Illyricum”. Postin si ministër e mbajti deri në vdekje, më 1933. Gjatë asaj kohe njihet dhe me Petro Markon një ditë ku i thotë dhe shkruej poezi, poezia asht forma ma perfekte e artit[2] dhe e sistemon si mësues në Dhërmi. Në polemikat e shtypit të kohës, mes Hilë Mosit e Át Anton Harapit tek Hylli i Dritës, u dëtyrua Fishta t’i shkruante një polemikë klasike që në sintezë i thoshte “Gabove Hilë!”; siç mbante edhe titullin. Polemikë të cilën, bashkë me vepren “Bujari”, Mosi s’e kapërdiu.
Veprimtaria letrareThamë më përpara se Hilë Mosi duke qênë endè në moshën e ré nisi të shkruante nepër fletore shqipe vjersha dhe aty-këtu edhe proza; kështu, gjithnjë nxënës n’Austrí, bashkëveproi rregullisht n’ “Albania”-n e Konicës me pseudonimet Zog Sakoli, Sakoli, Zog Dushmani, Lirijasi, Speci etj. gjithashtu edhe ndër të përkohëshmet e kohës si “Drita” e Sofíes, “Kombi” i Bostonit, “Albania” e Beogradit, “L’Albania” e Dervish Himës, “Shpnesa e Shqypnís” e Raguzës, “Diturija” e Lumo Skëndos, “Lirija e Selanikut”, “Vllaznija” e Vjenës, “Lidhja Orthodokse” e Korçës, “Shqiptari” i Stambollit, i së cilës qe kryeredaktor, “Agimi” i Shkodrës etj. Në vjetin 1913 themeloi dhe drejtoi, bashkë me Karl Sumën dhe Risto Siliqin, fletoren e përdyjavëshme “Shqypnija e Ré”, e cila e vijoi botimin deri në plasjen e luftës botërore. Në vjetin 1913 botoi në Trieste një grumbull poezísh me emrin “Zâni i Atdheut”, vjersha atdhetare të përpiluara, më të shumtën, mbas frymës popullore, ku qëndron si faktor i parë malli për atdhé. Në ketë përmbledhje Mosi këndon Shqipërínë kúr kjo vuante, dhe kúr coptohej prej diplomacísë së pamëshirshme europjane, për të ngopuë lakmít e popujve fqînj. Vepërza “Lotët e Dashunís”, e botuar në vjetin 1916 përfshînë një tubë lirikash me lëndë të ndryshme dhe me masa vargu gjithfarësh; një pjesë e këtyre janë originale, të tjerat janë përkthime të lira shkërbime autorësh gjermanë si Goethe, Schiller, Heine, Koerner, Lessing etj. Këtij vëllimi i bëni një botim të dytë me titullin “Lule Prendvere” duke i shtuar vjersha dhe balada të reja dhe duke përmirsuar të parat.
Në një vëllim të vogël përmblodhi në 1924 në titullin “Kangët Shqipe” disá prej vjershave të veta dhe të shokëve të vet që këndoheshin prej kryengritasve nepër malet shqiptare në luftat kundra Turqisë, ndër të cilat mori pjesë edhe ai vetë në malet e Shkodrës dhe të Korçës. Edhe si përkthyes penda e këtij shkrimtari njihet nepër “Cubat” (1928) vepër e Frederik Schiller-it, të cilën e ká punuar lirisht duke ìa përshtatë gjendjes shqiptare; nepër “Filja” dramë trí aktesh nga Theodor Koerner-i, duke e sjellur ngjarjen në Kurbî rreth kullës së Kapitan Gjekajt; nepër komedítë e Goldonit: “Shërbëtori i dy zotnive” e “Dy Shërbëtorët”. Poezítë e Hilë Mosit me përmbajtje kombtare nuk kanë një vlerë aq të madhe artistike, por të gjitha janë të veshura me ndìesí të holla atdhetare, familjare e shoqnore, dhe meritojnë të çmohen për zgjedhjen e shprehjevet dhe për kumbimin melankolik e të thekshëm. Një meritim të veçantë për historínë e letërsís shqiptare ká Hila për poezínë prej 138 vargjesh me titullin “Natyra” (Albania, Vit X. nr. 10-11-12, 1906, fq. 188-1919 në të cilën takohet prova më e parë e përshtatjes së heksametrit në shqipen, provë e cila ká dhënë nji përfundim të pëlqyeshëm. /KultPlus.com
Jeni gati për një udhëtim në Shqipëri këtë verë? Zbuloni në cilën zonë të qëndroni në Tiranë!
Kryeqyteti i Shqipërisë, Tirana ndodhet në qendër të vendit dhe ka një popullsi prej 726 547 banorësh, shkruan Samuel Metairie në revistën franceze të udhëtimeve “Generation Voyage”.
E themeluar në vitin 1620, Tirana është qendra kryesore industriale dhe kulturore e vendit.
Epoka e diktaturës komuniste është shumë domethënëse, megjithëse që nga hapja e saj demokratike, qyteti është cilësuar si i furishëm, i gjallë dhe i këndshëm për t’u vizituar.
Akomodimi në Tiranë është i përballueshëm për të gjitha buxhetet.
Modernizimi po zë vend edhe në Shqipëri dhe po rrit koston e jetesës lokale. Ja në cilën zonë të qëndroni në Tiranë!
Në qendër të qytetit
Qendra e qytetit të Tiranës është plot me ndërtesa historike, sheshe, parqe të vogla, bulevardë të mbushur me njerëz.
Qendra e qytetit shtrihet në veri të kalatave të lumit Lana dhe ofron më shumë se një aktivitet turistik që meriton interes: Piramida e Tiranës, një gjurmë që mban shëmbëlltyrën e regjimit të Enver Hoxhës.
Mbi të gjitha, përfitoni nga qëndrimi në Tiranë për të vizituar Bunk’Art, bunkerin anti-bërthamor të Enver Hoxhës, i ndërtuar në fshehtësi midis viteve 1972 dhe 1978.
Sot është një muze nëntokësor që ju lejon të rijetoni ashpërsinë e kushteve të jetesës nën regjimin e diktaturës dhe sfidat e Luftës së Ftohtë falë ekspozitave që ndërthurin historinë e vendit dhe artin modern.
Vizita kronologjike fillon në vitin 1939 me pushtimin italian dhe përfundon në vitin 1991 me fundin e diktaturës komuniste.
A ju pëlqen historia dhe kultura?
Muzeu Historik Kombëtar është një gjë vend që nuk duhet të humbisni gjatë qëndrimit në Shqipëri, veçanërisht nëse zgjidhni të qëndroni në Tiranë.
Ky është muzeu më i madh në Shqipëri, ku gjurmohen periudhat parahistorike, greke dhe romake, mesjetare dhe të rilindjes shqiptare.
Gjithashtu, shijoni Sheshin Skënderbej, një hapësirë e rëndësishme ku ndërthuret stili fashist italian, epoka staliniste sovjetike dhe stili otoman.
Blloku
Dikur një zonë e rezervuar për elitën politike gjatë diktaturës komuniste nga viti 1945 deri në 1991, Blloku është vendi më trend i Tiranës: të rinjtë takohen atje për të dalë në mbrëmje.
Do të gjeni gjithashtu shumë butikë luksoze, kafene, restorante dhe klube nate.
Pijet janë të lira dhe fasadat shumëngjyrëshe janë një vend i preferuar për artin e rrugës.
Në jug të qytetit, shtrihet një zonë gjelbërimi prej 289 hektarësh, e rrethuar nga një liqen i madh: Parku i Madh i Tiranës, i njohur si “Parku i Madh”, ideal për një pushim relaksues larg bulevardeve të zhurmshme të qendrës së qytetit.
Kjo është padyshim një nga zonat më të mira për të qëndruar në Tiranë./atsh/KultPlus.com
Njeriut asgjë nuk iu dhurua përfare As forca as brishtësia as dhe zemra e vet Hija e tij krahëhapur një kryqi i ngjet Kur e gjurmon lumturinë gjendet në rrëmet
Jeta e tij një ndarje e kotë edhe vrastare Nuk ka dashuri të lumtur kurrherë Jeta e tij ngjason me ushtarët pa pajime Që kush e di ç’fat i përplas në këtë prag Edhe pse aq herët u zgjuan sot në ag Tani sillen të ngeshëm në ditën që u vag Mos derdhni pikë loti Po thoni Jeta ime Nuk ka dashuri të lumtur kurrherë
O dashuri e bukur brenga ime e çmuar Të ruaj thellë vetes si një zog flatrathyer Dhe ata që na shohin kur kalojmë rrëmbyer Pëshpërisin gjithë ato fjalë që kam ngërthyer Për sytë e tu të mëdhenj e që tash janë shuar Nuk ka dashuri të lumtur kurrherë
Tashmë u bë vonë të mësojmë ç’është jeta Përkryer zemrat tona qajnë nëpër natë Këngën të këndohet e ndih një dhimbje e gjatë S’dridhet tel kitare pa lotë e përgjëratë Shpirtin e përmbytin vetëm dallgët e vërteta Nuk ka dashuri të lumtur kurrherë
Dashuri që nuk kapit nuk ka kurrkund në botë Nuk ka kurrkund dashuri që vuajtjesh s’të flak Nuk ka kurrkund dashuri që nuk sëmbon e mpak Pa ty edhe atdheun do ta doja më pak Nuk ka dashuri që gjallon pa derdhur lotë Nuk ka dashuri të lumtur kurrherë Atë veç ne të dy e kemi ndjerë./KultPlus.com
Frank Sinatra, dikur e kishte këshilluar aktoren që të blinte një kabinete arkivimi për të mbrojtur gjërat e saj personale. Dhe ajo e dëgjoi. Kur Monroe vdiq në vitin 1962, në moshën 36 vjeçare, letrat, faturat, kujtimet dhe fotografitë u gjetën të ruajtura në një strehë të fshehura prapa një sirtari në një nga këto kabinete, përcjell KultPlus.
“Ajo ishte me të vërtetë shumë e talentuar edhe në aspektin intelektual, ajo ishte mirë e informuar për botën, më shumë sesa mund t’i lejonte karakteri i saj”, vuri në dukje Laura Woolley, e cila katalogonte një numër artikujsh nga koleksioni i saj.
Gjithashtu në ankand janë të përfshira edhe një seri vizatimesh nga Monroe, të cilat shpërfaqin talentin e saj edhe në artin vizual. Edhe pse këto nuk janë të datuara, Woolley tha se është e mundur kanë qenë rezultat i kursit të artit të cilin e ndiqte ajo. Njëra nga skicat e saj përfshijnë një formë femërore të mbështetur. Woolley thotë se nuk habitet nga këto zbulime. “Ju shikoni njerëz si Frank Sinatra, Tony Bennett, Ronnie Wood, Jonathan Winters, Phyllis Diller, Anthony Quinn, Van Johnson, Dinah Shore, Cecil Beaton, ka kaq shumë njerëz, të gjithë këta njerëz gjithashtu pikturojnë”, tha ajo.
“Është një gjë me të vërtetë e zakonshme për njerëzit në një fushë krijuese të kenë një prizë në artet pamore gjithashtu. Sa më shumë që njerëzit janë të rrethuar nga llojet e tilla krijuese, aq më shumë rrugë hapen nga kjo energji krijuese “. Jo vetëm që ishte një lexuese e pangopur dhe një poete por, siç dëshmojnë disa prej këtyre objekteve, Monroe gjithashtu ishte thellësisht e përkushtuar në mbledhjen dhe krijimin e artit vizual. Ndër këto objekte – shumë prej të cilave asnjëherë nuk janë parë nga publiku – ishin planet arkitekturore të vitit 1961 për apartamentin e parealizuar të Manhattan të Monroe. Përveç kësaj, një seri letrash nga fundi i viteve 1950 tregojnë se Monroe u regjistrua në një kurs të artit përmes Shkollës së Artistëve të Famshëm në Westport, Connecticut. /KultPlus.com
Organizata Botërore e Fotografisë ka shpallur fituesit e çmimit prestigjioz “Sony World Photography Awards 2024”, gjatë një ceremonie gala të organizuar dje në Londër.
Këtë vit francezja, Juliette Pavy u nderua me çmimin prestigjioz “Fotografja e Vitit”, me serinë e fotografive – “Spiralkampagnen: Forced Contraception and Unintended Sterilisation of Greenlandic Women”- mbi sterilizimin e detyruar të grave në Grenlandë.
Pavy u përzgjodh në mesin e 10 fituesve të kategorisë Profesionist, të shpallur së bashku me fituesit e vendit të dytë dhe të tretë.
Me rrëfimet e tyre vizuale, nga ato që dokumentojnë ndryshimet klimatike dhe marrëdhëniet me natyrën e deri te portretet më intime të individëve dhe komuniteteve, fituesit dhe finalistët, nga e gjithë bota, treguan talentin e tyre të madh.
Mes tyre ishte edhe fotografi italiani, Federico Scarchilli me serinë e fotografive -“Flora” – i pari në kategorinë “Still Life”./KultPlus.com
Në kohën e lindjes së saj më 21 prill 1926, princesha e atëhershme Elizabeth ishte e treta në radhën e fronit – vajza e madhe e një djali të dytë, dhe për këtë arsye konsiderohej e pamundur të sundonte. Pas 10 vitesh, ajo u bë trashëgimtarja më e mundshme pasi xhaxhai i saj abdikoi, duke e zhytur vendin në krizë.
Në vitin 1947, ajo u martua me Princin e guximshëm Philip të Greqisë dhe Danimarkës, me çiftin që qëndroi së bashku për 73 vjet. Ndërsa udhëtonte në Kenia në shkurt të vitit 1952, ajo mësoi se babai i saj kishte vdekur dhe kështu filloi mbretërimi i monarkes britanike më jetëgjatë në histori.
Që nga qershori 2022 ajo ishte gjithashtu monarkja e dytë më e gjatë mbretëruese në historinë botërore. Në shtator 2015, Elizabeth tejkaloi rekordin prej 63 vjetësh e 216 ditësh në fron të mbajtur nga mbretëresha Victoria (stër-stër-stërgjyshja e saj) për t’u bërë monarkja britanike më jetëgjatë në histori.
Ndërsa në shkurt 2022, Mbretëresha Elizabeth festoi ‘Jubileun e Platinit’ të saj, duke shënuar shtatë dekada shërbimi ndaj Commonëealth.
Ngjitja në fron
Në verën e vitit 1951, shëndeti i mbretit George VI filloi të përkeqësohej dhe Princesha Elizabeth e përfaqësoi atë në paradën e ngjyrave dhe në funksione të tjera zyrtare. Më 7 tetor ajo dhe bashkëshorti i saj nisën një turne shumë të suksesshëm në Kanada dhe Uashington.
Pas Krishtlindjeve në Angli, ajo dhe Duka u nisën në janar 1952 për një turne në Australi dhe Zelandën e Re, por gjatë rrugës, në Sagana, Kenia, lajmi i vdekjes së Mbretit arriti më 6 shkurt 1952. Elizabeta, tani mbretëreshë, u kthye menjëherë në Angli.
Tre muajt e parë të mbretërimit të saj, një periudhë zie e plotë për të atin, i kaloi në një izolim relativ. Por në verë, pasi u zhvendos nga Clarence House në Buckingham Palace, ajo mori detyrat e zakonshme të një monarku dhe mbajti hapjen e saj të parë zyrtare të Parlamentit më 4 nëntor 1952.
Kurorëzimi i saj u bë në ëestminster Abbey më 2 qershor 1953.
Nga nëntori i 1953, Mbretëresha dhe Duka i Edinburgut ndërmorën një turne gjashtëmujor rreth Komonuelthit, i cili përfshinte vizitën e parë në Australi dhe Zelandën e Re nga një monark britanik në fuqi. Në vitin 1957, ajo dhe Duka vizituan Kanadanë dhe Shtetet e Bashkuara.
Gjatë “Jubileut të saj të Argjendtë” në vitin 1977, ajo drejtoi një darkë zyrtare në Londër ku morën pjesë liderët e 36 anëtarëve të Komonuelthit, udhëtoi në të gjithë Britaninë dhe Irlandën e Veriut dhe bëri turne jashtë shtetit në Paqësorin Jugor dhe Australi, në Kanada dhe Karaibe.
Mbretëresha Elizabeth dhe Princi Filip
Elizabeth dhe Margaret kaluan pjesën më të madhe të Luftës së Dytë Botërore duke jetuar veçmas nga prindërit e tyre në Kalanë Windsor, një kështjellë mesjetare jashtë Londrës. Në vitin 1942, mbreti e bëri Elizabetën një kolone nderi në Gardën e 500 Grenadierëve, një regjiment i ushtrisë mbretërore.
Dy vjet më vonë, ai e emëroi atë anëtare të Këshillit të fshehtë dhe Këshillit të Shtetit, duke e lejuar atë të vepronte në emër të tij kur ai ishte jashtë vendit.
Në vitin 1947, menjëherë pasi familja mbretërore u kthye nga një vizitë zyrtare në Afrikën e Jugut, u njoftua fejesa e Elizabeth me Princin Filip të Greqisë dhe një toger të Marinës Mbretërore. Ajo e njihte kur ishte vetëm 13 vjeç dhe marrëdhënia e tyre u zhvillua përmes vizitave dhe korrespondencës gjatë luftës.
Edhe pse shumë në rrethin mbretëror nuk e konsideronin Filipin për shkak të mungesës së parave dhe gjakut të huaj (gjerman) – madje edhe babai i saj nuk e miratoi – Elizabeta ishte e vendosur dhe shumë e dashuruar. Ajo dhe Filipi u martuan më 20 nëntor 1947 në Westminster Abbey.
Djali i tyre i parë, Charles (Princi i Uellsit) lindi në 1948, ndërsa vajza e tyre, Anne (Princesha Royal) erdhi dy vjet më vonë. Elizabeth dhe Philip ishin të martuar për 73 vjet, derisa Princi Philip vdiq në prill 2021 në moshën 99 vjeçare.
Monarkia moderne e Mbretëreshës Elizabeth
Jashtëzakonisht popullore gjatë pjesës më të madhe të mbretërimit të saj të gjatë, mbretëresha është e njohur për interesimin serioz për qeverinë dhe çështjet politike, përveç detyrave të saj ceremoniale, dhe i njihet merita për modernizimin e shumë aspekteve të monarkisë.
Mbretëresha dukej se ishte gjithnjë e më e vetëdijshme për rolin modern të monarkisë, duke lejuar, për shembull, transmetimin televiziv të jetës familjare të familjes mbretërore në 1970. Megjithatë, në vitet 1990, familja mbretërore u përball me një sërë sfidash.
Në vitin 1992, një vit që Elizabeth e përshkroi si “annus horribilis” e familjes mbretërore, Princi Charles dhe gruaja e tij, Diana, Princesha e Uellsit, u divorcuan, si dhe Princi Andrew dhe gruaja e tij, Sarah, Dukesha e Jorkut.
Për më tepër, Anne u divorcua dhe një zjarr shkatërroi rezidencën mbretërore të Kalasë Windsor. Gjithashtu, ndërsa vendi luftonte me recesionin, pakënaqësia me stilin e jetës mbretërore u rrit dhe në vitin 1992 Elizabeth, ra dakord të paguante taksa për të ardhurat e saj private.
Ndarja dhe divorci i mëvonshëm (1996) i Charles dhe Princeshës Diana minuan më tej mbështetjen për familjen mbretërore. Kritikat u intensifikuan pas vdekjes së Dianës në 1997, pasi Elizabeth fillimisht refuzoi të lejonte që flamuri kombëtar të ulej në gjysmështizë mbi Pallatin Buckingham.
Disa vite më vonë, në vitin 2005, Mbretëresha gëzoi mbështetjen e publikut kur dha pëlqimin e saj për martesën e Princit Charles me të dashurën e tij prej shumë kohësh Camilla Parker Bowles. Në përputhje me përpjekjet e saj të mëparshme për të modernizuar monarkinë, mbretëresha që atëherë është përpjekur të paraqesë një imazh më pak të ashpër dhe më pak tradicional të monarkisë.
Dalja në pension e Princit Philip dhe vdekja e tij e mëvonshme
Në gusht 2017, Princi Philip u tërhoq zyrtarisht nga jeta publike, duke u shfaqur periodikisht në angazhimet zyrtare. Ndërkohë, Mbretëresha Elizabeth filloi të zvogëlojë detyrat e saj zyrtare , duke i dorëzuar disa detyra Princit Charles dhe anëtarëve të tjerë të lartë të familjes mbretërore.
Djali më i vogël i Charles, Princi Harry, duka i Sussex, dhe gruaja e tij, Meghan Markle, Dukesha e Sussex-it, zgjodhi të tërhiqej nga rolet e tyre mbretërore në mars 2020. Gjatë kësaj kohe, interesi i publikut për Mbretëreshën dhe Familjen Mbretërore u rrit si rezultat i popullaritetit të gjerë të ” The Crown”.
Pasi u përball me disa pengesa fizike në vitet e fundit, Filipi, i cili ishte bashkëshorti i Elizabeth për më shumë se shtatë dekada, vdiq në prill 2021. Në përvjetorin e tyre të 50-të të martesës, në vitin 1997, Elizabeta kishte thënë për Filipin, të cilin do ta “takonte” sërish një vit pas vdekjes së tij.
“Ai ishte thjesht forca ime dhe shtëpia ime gjatë gjithë këtyre viteve”.
Ndërsa pasuria e saj e patreguar e bëri atë një nga gratë më të pasura në botë, Mbretëresha Elizabeth në nivel personal e donte thjeshtësinë. Ajo ishte një kalorëse e mprehtë, ndërsa mbante kuaj garash, shpesh merrte pjesë në gara dhe vizitonte periodikisht fermat e Kentakit në Shtetet e Bashkuara.
Një nga personat më me ndikim në botë nisi rrugëtimin e saj drejt përjetësisë plot ditë në moshën 96-vjeçare dhe me përvoja jetësore që shumëkush do t’i kishte zili. /abcnews.al/ KultPlus.com
Samuel Langhorne Clemens, i njohur me emrin Mark Tuein(Twain), ishte një autor dhe humorist amerikan. Ai shquhet për novelat e tij, The Adventures of Tom Sawyer (Aventurat e Tom Sojerit, 1876), si dhe për (Adventures of Huckleberry Finn) (Aventurat e Hakëllberri Finit), e cila me vone njihej si “Great American Novel” (Novela e famshme Amerikane).
Mençuria dhe satira e tij ishin te vlerësuara prej shume kritikeve dhe letrareve, dhe ai ishte shok me presidente, artiste, industrialiste te ndryshëm si dhe me Mbretërinë Evropiane. Gjendja e tij financiare ishte e dobët, megjithëse ai fitoi mjaft para nga shkrimet dhe ligjëratat e tij. Ai ishte i njohur si humoristi me i famshëm amerikan i moshës se tij, dhe William Faulkner e quajti Twain “babai i literaturës amerikane”.
Sot, KultPlus ju sjell disa nga thëniet e njohura të Mark Twain:
“Kujdes kur të lexoni libra shëndeti. Mund të vdisni për një gabim shtypi.”
“Unë nuk mora pjesë në funeral, por dërgova një letër të këndshme kur thuhej se e miratova.”
“Nuk e kam lejuar asnjëherë shkollimin të ndërhyjë me arsimimin.”
“Njeriu që nuk lexon libra të mirë nuk ka asnjë avantazh ndaj atij që s’mund t’i lexojë.”
“Përse rrini heshtur me pamjen e një zarfi pa adresë sipër?”
“Problemi me këtë botë nuk është se njerëzit dinë shumë pak, por se dini kaq shumë gjëra që s’qëndrojnë.”
“Është shumë e lehtë ta lësh duhanin. Unë e kam bërë me qindra herë. Blini tokë. Askush s’e prodhon më.”
“Nga të gjitha gjërat që kam humbur, më ka marrë malli më shumë për mendjen.”
“Vera gjermane dallohet nga uthulla nga etiketa.”
“Mos u sillni rrotull duke thënë se bota ju detyron jetesën. Bota nuk ju detyron asgjë. Ishte këtu para jush.”
“Gjithmonë falini armiqtë, asgjë s’i mërzit më shumë.”
“Mund t’i rezistoj gjithçkaje, përveç tundimit.” /KultPlus.com
Ashtu si Muzeu Etnografik i Krujës ku tashmë po punohet për restaurimin, edhe Muzeu Etnografik i Elbasanit do t’i nënshtrohet kësaj ndërhyrjeje dhe projekti është gati.
Kjo godinë dykatëshe, një nga më të vjetrat në këtë qytet e ndërtuar që në shekullin e XVIII-të, paraqet arkitekturën e godinave të vjetra në Elbasan, veshjet, dhe përmes objektesh të tjera gjithçka që rrëfen mënyrën e jetës së një kohe tjetër historike.
Ndërhyrja e parashikuar me një fond limit prej 7.3 mln Lekësh, parashikon ndërhyrjen vetëm në strukturë dhe përforcim të godinës, e cila sipas specalistëve është ndërhyrja më e nevojshme në këtë godinë historike.
Ndërhyrja në projekt është parashikuar të zgjasë 6 muaj dhe puna në godinë do të nisë pas shpalljes fituese nga tenderi i firmës së licensuar për restaurime. Muzeu Etnografik i Elbasanit është shpallur Monument Kulture i Kategorisë së parë më 1963, dhe është nga të pakta muze Etnografik që ndodhen në vendin tonë./tvklan/KultPlus.com
Çfarë festimi për ditëlindjen e pesëdhjetë të Victoria Beckham!, shkruan vanityfair.it.
Ish këngëtarja e Spice Girls dhe stiliste Viktoria e lindur më 17 Prill 1974 organizoi një festë ekskluzive dhe të paharrueshme për të gjithë të pranishmit.
“Mezi pres të festoj me miqtë dhe familjen time”, shkroi ajo në rrjetet sociale, duke publikuar një seri fotosh të bukura të realizuara në shtëpinë e saj në Londër së bashku me bashkëshortin e saj David, të martuar në vitin 1999 dhe katër fëmijët e tyre: Brooklyn, Cruz, Romeo dhe Harper.
Festa u mbajt në Oswald’s, një klub ekskluziv në Mayfair, Londër, ku u mblodhën rreth njëqind të ftuar të zgjedhur.
Mes të ftuarve, Eva Longoria, Gordon Ramsay, Tom Cruise, të gjitha ish vajzat Spice, Emma Bunton, Mel C, Mel B dhe Geri Halliwell./KultPlus.com
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, tha sot se Kosova i dha mundësi qytetarëve të komunave veriore që të zgjedhin kryetarët e rinj por ata nuk e shfrytëzuan këtë mundësi.
Në vijim gjeni postimin e plotë të presidentes Osmani:
Kosova i dha qytetarëve të komunave të veriut mundësinë që t’i largojnë kryetarët aktual dhe t’i zgjedhin kryetarët e rinj.
Qytetarët në masë të madhe nuk e shfrytëzuan këtë mundësi. Për fat të keq, kjo kryesisht ndodhi për shkak të presionit të Beogradit, të ekzekutuar nga Lista Serbe dhe strukturat ilegale kriminale. Edhe njëherë, Serbia kreu ndërhyrje të paligjshme në një proces zgjedhor të një shteti tjetër. Edhe njëherë, Vuçiqi shkeli fjalën që ua kishte dhënë partnerëve ndërkombëtarë.
Por, Kosova sërish dëshmoi maturi, organizim e respektim të plotë të ligjeve e kushtetutës, duke ju ofruar të gjitha komuniteteve, pa dallim, mundësinë që ata të zgjedhin vetë se kush dëshirojnë t’i përfaqësojë. E falënderoj Komisionin Qendror të Zgjedhjeve, institucionet tona të sigurisë, si dhe partnerët tanë për punën, përkushtimin dhe bashkëpunimin.
Me organizimin e procesit të sotëm, Kosova i ka plotësuar të gjitha kushtet e kërkuara nga BE-ja. Masat e padrejta kundër Kosovës duhet të hiqen menjëherë./KultPlus.com
Gjigandi i teknologjisë me seli në SHBA, Apple, ka hequr aplikacionet e mesazheve dhe mediave sociale të Meta-s, WhatsApp dhe Threads nga App Store në Kinë, në përputhje me rregulloret e internetit dhe ndalimet në vend.
Konsumatorët tani nuk janë në gjendje të kenë qasje në këto aplikacione në App Store.
Këto aplikacione të mediave sociale janë tashmë të bllokuara në Kinën kontinentale, por përdoruesit mund të kenë qasje vetëm përmes shërbimeve VPN. Rregullorja më e fundit e internetit në Kinë kërkon që të gjitha aplikacionet celulare të kenë një licencë lokale dhe të ofrojnë shërbime nga një server lokal me një emër domaini të regjistruar në kontinent.
Kompanitë që do të ofrojnë shërbime aplikacionesh në Kinë pritet të marrin një licencë “Ofruesi i Informacionit të Internetit”, si dhe të respektojnë politikën e censurës së vendit, si dhe rregullat dhe standardet e transferimit të të dhënave./KultPlus.com
Një ditë do t’i marrësh në gji gjethet e rëna të stinëve të tua dhe do të kërkosh kot veten shtigjeve të harruara të një moshe e nuk do të kesh më as flokë ere, as shikim ylberi ta matësh fillin dhe fundin e mashtrimit tënd të shkurtër.
Një ditë do t’i shpalosh vjetët tua si pajën e nuses së vdekur e do të numrosh fluturat e shkuara t’agsholeve t’prenduara e s’do të kesh më as zjarr në buzë, as lot në sy të qeshën ngrohtë, të qajsh rrejshëm dhe t’i mahnitësh djelmoshat.
Një ditë dot’i hash buzët e tua, gjurmët e tua do t’i pështysh dhe secilin muzg do ta pagëzosh me nganjë pendim që dhemb e s’do te kesh me as sy deti, as hap te hedhur sorkadheje te shohesh si t’perqeshin gonxhet dhe te ikesh prej hijes sate.
Ruaju, moj se vashat më të bukura i vret bukuria e vet. / KultPlus.com
Mund ta njihni Mark Twein nga disa prej librave të tij popullorë, si Aventurat e Hakwlberri Finit apo Aventurat e Tom Sojerit. Ai ishte shkrimtar, por edhe humorist, satirist dhe lektor.
Twein njihet mirë për shumë prej thënieve të tij shpesh herë të mbushura me humor. Ja disa prej këshillave që ai ka lënë.
1. Pranoje vetveten
“Një njeri nuk mund të ndihet rehat pa pranimin e vetes së tij”
Nëse nuk e pranon veten tënde, apo sjelljen dhe veprimet e tu, atëherë me siguri do të vish vërdallë gjithë ditën me një ndjesi parehatie. Nëse, nga ana tjetër, e miraton veten tënde, atëherë do të kesh prirjen të jesh i relaksuar si dhe të fitosh lirinë e brendshme për të bërë më shumë prej atyre gjërave që i do me të vërtetë.
Tani, kjo gjë ka potencialin të shndërrohet në një pengesë të madhe sa i përket zhvillimit personal. Mund të kesh gjithë mjetet e nevojshëm për t’u rritur personalisht, por në një farë mënyre ndien një si rezistencë të brendshme. Nuk shkon dot atje kudo.
Ato që ndesh mund të jenë barrierat e suksesit. Ti ngre barriera në mendjen tënde, për gjëra që mund ose nuk mund t’i meritosh. Apo barriera që të tregojnë se cfarë je i aftë të bësh.
Ato mund të të thonë se në të vërtetë nuk je lloji i personit që mund të bësh atë gjë për të cilën po përpiqesh. Ose, edhe nëse bën ndonjë farë përparimi në drejtimin ku je nisur, mund të fillosh të sabotosh vetveten. Për ta mbajtur veten në një vend që është i njohur për ty.
Kështu që, ke nevojë t’i japësh miratimin vetvetes dhe të lejosh që të jesh personi që dëshiron të jesh. Mos kërko miratim nga të tjerët. Vetëm nga vetja jote. Për ta shembur atë barrierë të brendshme apo për të hequr dorë nga ajo tendencë sabotuese. Nuk është e lehtë kjo dhe mund të kërkojë kohë.
2. Limitet e tua mund t’i kesh vetëm në mendje
“Mosha është një çështje e mendjes mbi rëndësinë. Nëse nuk e vret mendjen, atëherë nuk ka rëndësi”
Shumë kufizime i kemi thjeshtë në mendjen tonë. Për shembull, mendojmë që njerëzit nuk do të miratojnë sepse jemi shumë të gjatë, shumë të moshuar apo shumë qerosë.
Por këto janë gjëra që kryesisht kanë rëndësi atëherë kur ti MENDON se kanë rëndësi. Sepse nis të shqetësohesh për atë që njerëzit mund të mendojnë. Dhe njerëzit shfrytëzojnë pikërisht këtë gjë dhe mund të reagojnë në mënyra negative. Ose ti mund të interpretosh cdo gjë që ata bëjnë si një reagim negativ, për arsye se ke kaq shumë frikë prej një reagimi negativ, apo sepse je kaq shumë i fokusuar brenda vetes.
Ndërkohë që, nëse ti nuk e vret shumë mendjen, edhe njerëzit do të kenë prirjen të mos e vrasin kaq shumë mendjen. Dhe nëse nuk e vret mendjen, nuk do të lejosh këtë pjesë të vetes tënde të shndërrohet në një pengesë në jetën tënde.
3. Çelu dhe argëtohu
“Humori është bekimi më i madh i njerëzimit” “Asgjë nuk mund t’i rezistojë sulmit të të qeshurës”
Humori dhe e qeshura janë mjete të mrekullueshme. Ato mund ta shndërrojnë çdo situatë serioze në dicka për të qeshur. Ato mund ta përmirësojnë gjendjen shpirtërore pothuajse kudo.
Dhe një gjendje shpirtërore më e mirë është zakonisht një hapësirë më e mirë për të punuar, për arsye se tashmë trupi dhe mendja jote nuk janë të mbushur me emocione negativë.
Kur je më i çelur dhe i relaksuar, atëherë zgjidhja për një situatë është shpesh herë më e lehtë për t’u gjetur dhe zbatuar.
4. Largoje zemërimin
“Zemërimi është një acid që i bën më shumë dëm enës ku ndodhet se sa cdo gjëje mbi të cilën derdhet”
Në pjesën më të madhe të kohës, zemërimi është i pakuptimtë. Mund të bëjë që situatat të dalin jashtë kontrolli. Dhe nga një këndvështrim egoist, ai është shpesh herë më i dëmshëm për të zemëruarin se sa për personin me të cilin ky është i zemëruar.
Kështu që, edhe pse ndihesh i zemëruar me dikë për ditë të tëra, kupto që më shumë po dëmton veten tënde. Personi tjetër mund të mos jetë as i vetëdijshëm që ti je i zemëruar me të. Kështu që, ose fol me personin dhe zgjidhe konfliktin, ose hiq dorë nga zemërimi sa më shpejtë të jetë e mundur.
5. Çliroje veten nga pretendimet
“Mos hajde vërdallë duke thënë që bota të ka borxh të jetuarit. Bota nuk të ka borxh asgjë. Ajo ka qenë aty para se ti të lindje”
Kur je i vogël, nëna dhe babai mund të të japin shumë gjëra. Ndërkohë që rritesh, mund të ndihesh sikur bota e ka për detyrë të të japë atë që ti dëshiron, apo që të ka borxh diçka. Ky lloj mendimi mund të shkaktojë shumë zhgënjim dhe zemërim në jetën tënde.
Sepse bota mund të mos të ta japë atë që ti pret prej saj. Nga ana tjetër, mund të jetë në të njëjtën kohë diçka çliruese. Sepse mund të kuptosh që je ti që duhet t’i japësh formë jetës tënde, drejt asaj që dëshiron.
Nuk je më fëmijë, që pret prindërt apo botën t’i japë diçka. Tashmë je në vendin e shoferit. Dhe mund të shkosh, pak a shumë, ku të duash.
6. Nëse merr një udhë të ndryshme, përgatitu për reagimet
“Një njeri që ka një ide të re, është një i fiksuar, deri kur ideja rezulton e suksesshme”.
Mendoj se kjo gjë ka shumë lidhje me vetëpërmirësimin. Nëse fillon të ndryshosh, apo të bësh diçka të ndryshme nga ajo që bën zakonisht, njerëzit mund të kenë reagime të ndryshëm. Disa mund të jenë të lumtur për ty. Të tjerë bëhen indiferentë. Të tjerët mund të jenë të çuditur, dhe reagojnë në mënyra negative apo shkurajuese.
Shumë prej reagimeve me shumë gjasa nuk kanë të bëjnë me ty, por me personat që i shprehin këta mendime dhe për jetët e tyre. Mënyra si ata ndihen për veten shprehet në fjalët që përdorin dhe gjykimet që bëjnë.
Dhe nuk është problem. Mendoj se ka shumë gjasa që ata nuk do të reagojnë aq negativisht sa ti e imagjinon. Ose ndoshta, shumë shpejt ata do të kthehen të fokusohen tek sfidat e tyre.
Kështu që, ajo që njerëzit mund të thonë dhe mendojnë, si dhe lejimi i këtyre që të të sprapsë, mund të jenë thjeshtë fantazi dhe barriera që ti vetë i ndërton në mendjen tënde.
Mund të zbulosh se, kur më në fund e kapërcen atë pragun e brendshëm që vetë e ke krijuar, atëherë njerëzit që ke përreth nuk do të të qortojnë apo të rendin me “cfurk” në dorë pas teje. Me shumë gjasë, thjeshtë do të të pranojnë.
7. Ruaje fokusin të qëndrueshëm në atë që dëshiron
“Largoji mendimet prej telasheve të tua… përmes veshëve, përmes thembrave, apo çfarëdolloj gjëje tjetër që mundesh”.
Ajo mbi të cilën ti e fokuson mendjen përcakton se si do të shkojnë gjërat. Mund të fokusohesh në problemet e tua dhe të zhytesh në vuajtje dhe një mentalitet viktime.
Ose mund të fokusohesh në anën pozitive të një situate, në atë që mund të mësosh prej një situate, apo thjeshtë ta fokusosh mendjen në diçka krejt tjetër.
Mund të jetë normale të “zhytesh” në probleme dhe të notosh në një det negativiteti. Por kjo është një zgjedhje. Si dhe një zakon i të menduarit. Mundesh që ta kesh refleks të zhytesh në probleme, në vend që ta rifokusosh mendjen në diçka më të dobishme. Por mund të zhvillosh edhe zakonin e të mësuarit që të marrësh gjithnjë e më shumë kontrollin se ku e vendos fokusin.
8. Mos u fokuso aq shumë për ta bërë veten të ndihesh mirë
“Mënyra më e mirë për të ngritur humorin tënd është të përpiqesh të ngresh humorin e dikujt tjetër”.
Mund të jetë një këshillë jo shumë e besueshme. Por, një prej mënyrave më të mira që të ndihesh mirë me vetveten është të bësh dikë tjetër të ndihet mirë, apo ta ndihmosh në një farë mënyre.
Kjo është një mënyrë shumë e mirë për t’i parë gjërat, për të krijuar një spirale pozitiviteti dhe shkëmbimi vlerash mes njerëzve.
Ti ndihmon dikë dhe të dy ndiheni mirë. Personi që ndihmove ndihet i prirur të të ndihmojë më vonë, përderisa njerëzit kanë prirjen të jenë reciprokë. E kështu të dy ndiheni më mirë dhe ndihmoni njëri-tjetrin.
Këto ndjenja pozitive janë ngjitëse tek të tjerët e kështu mund të përfundosh duke i bërë dhe ata të ndihen më mirë. E kështu ndihma që more mund të të frymëzojë të shkosh e të ndihmosh dikë tjetër. Kështu spiralja e pozitivitetit vazhdon.
9. Bëj atë që do të bësh
“Pas 20 vjetësh do të jesh më i zhgënjyer me gjërat që nuk ke bërë, se sa prej gjërave që ke bërë. Kështu që, “hiqe litarin”.
Lundro larg prej portit të sigurtë. Kap erën për velat e anijes tënde. Eksploro. Endërro. Zbulo”.
Këshillë e mrekullueshme. Dhe kësaj vërtetë që nuk ke shumë për t’i shtuar. Ndoshta duhet shkruajtur dhe mbajtur si kujtesë e përditshme… për atë që je në gjendje të bësh në jetën tënde./KultPlus.com
