Nga kalldrëmet e Prizrenit tek reflektorët e Hollywood-it, Bekim Fehmiu u rikthye dje në vendin e tij të preferuar

Jeta Zymberi

“Nëse e fitoj këtë rol, unë shkova”, këto ishin fjalët e Bekim Fehmiut drejtuar vëllait të tij, Arsim Fehmiut, pasi kishte marr në duar skenarin e filmit “Mbledhësi i Puplave”. Ashtu siç e kishte parashikuar edhe vetë Bekimi, ky film ishte drita jeshile për aktorin tonë i cili do ta sillte në krye të skenës së artit botëror.

Madhështia e Bekim Fehmiut dje u rikthye në Kinemanë ABC përmes filmit dokumentar  të cilin e punoi me shumë dashni regjisori Valmir Tertini. Ky film ishte një kthim në kohë, një rikthim i emocioneve dhe shpërblim i vogël për punën e jashtëzakonshme të aktorit pasi filmi solli një kujtim të bukur që do të ruhet në historinë e kinematografisë, shkruan KultPlus.

Hyrja për në kinema dje nuk ishte e lehtë, pasi numri i të interesuarve ishte i madh, por megjithatë të gjithë zunë vendin e tyre dhe emocionet ishin në ajër pasi në një mënyrë ose tjetër, Bekimin do ta kishim në sallë.

Por para se të vijë ky moment, fjala ju dha kryetarit të Komunës së Prishtinës, Përparim Ramës i cili u shpreh se ky film mundohet të hedh dritë mbi figurën e Bekim Fehmiut.

“Në këtë film, arti i shtatë, rrëfimtaria si dhe historia e përbashkët e popujve të Ballkanit, ndërthuren nëpërmjet një emri të përveçshëm, atij të legjendës kinematografike shqiptare, jugosllave e botërore, të madhit, Bekim Fehmiut. Prej hapave të parë artistik që i nisi në kalldrëmin e Prizrenit e deri te reflektorët e ndritshëm të Hollywoodit, Bekim Fehmiu u ngrit si një gjigant që i ka kapërcy barrierat e kufijve dhe për këtë arsye emri i tij do të mbetet i gdhendur përgjithmonë në historinë e kinematografisë botërore”, u shpreh Rama teksa tha se ajo që e bën këtë dokumentar të veçantë është autenciteti i tij si portret real i aktorit.

“Historia e Bekim Fehmiut është më shumë se sa një Odise e suksesshme kinematografike, një dëshmi e fuqisë së artit për t’i kapërcyer hendeqet sado të mëdha që janë ato”, përfundoi Rama.

“Mirëdita” tha në shqip Branka Petric, zonja që ndau dallgët e jetës me aktorin tonë të madh e cila u ngjit në skenë për të thënë disa fjalë rreth këtij dokumentari dhe ndjenjave të saj të përziera në ato momente.

“Jam shumë e lumtur dhe njëkohësisht shumë e shqetësuar që jam e pranishme këtu sepse hapësira e Kinemasë ABC ishte vendi i preferuar i Bekimit”, tha Branka e cila shqetësimin e saj u mundua ta fshehtë me qeshje, një qeshje që dukej si një ironi thurur ndjenjave të saj dhe një barrierë përmes të cilës mundohej t’i mbante lotët.

“Kur erdhëm në Prishtinë ishte duke rënë një shi shumë i madh dhe ja sot dielli ka dal dhe ka zbukuruar këtë ditë”, u shpreh Branka duke na lënë të kuptojmë se Bekimi ishte dielli i Prishtinës në këtë ditë vjeshte.

“Shpresoj që do të ju pëlqej ky projeksion dhe jam e bindur se edhe Bekimit do ti pëlqej ky film sepse unë jam e bindur se është dikush atje lart që na sheh”.

Për të marr përshtypjet e tyre të gjithë të pranishmit, në ekranin e madh të kinemasë filmi nisi me aktin e vdekjes së aktorit, akt përmes të cilit jo vetëm u shua jeta e një ylli të madh por u privua edhe mundësia e dëshira e madhe e shumë njerëzve që ëndërronin ta takonin një ditë. Por ky akt i cili ndodhi më 15 qershor të vitit 2010 në apartamentin e tij në Beograd, kur ai ishte 74 vjeçar, nuk e zbehi asnjëherë madhështinë e tij e cila vazhdon të frymëzojë edhe gjeneratat e reja.

I lindur më 1 qershor të vitit 1936 në Sarajevë, në gjirin e një familje gjakovare, Bekim Fehmiu ishte i biri i Ibrahim Fehmiut dhe Hedijes. Pasi i ati i tij ishte internuar në kryeqendrën boshnjake nga autoritetet mbretërore jugosllave. Më 1939 familja u zhvendos në Shkodër, ku kaluan tre vite dhe pas bashkimit të një pjese të Kosovës me Shqipërinë e pushtuar nga Italia, u vendosën në Prizren.

Fehmiu u bë i famshëm me filmin “Mbledhësit e Puplave”, në vitin 1966. Deri në atë kohë, ai kishte studiuar dhe ishte bërë i njohur nga shumë shtëpi filmi nëpër botë. Ai është aktori i parë shqiptar i filmit dhe i teatrit, i cili ka luajtur me sukses në filmat dhe skenat e gjithë hapësirës së ish-Jugosllavisë. Ka qenë një nga personalitetet që ka lënë gjurmë në kinematografinë ballkanike, por mbi të gjitha, ai është i madh për kontributin artistik në kinematografinë botërore.

Fëmijëria e tij u rrëfye në këtë film nga vëllai i tij, Arsim Fehmiu, i cili mungoi në shfaqjen e këtij dokumentari, pasi vitin e kaluar u nda nga jeta. Por rrëfimi i tij tashmë ka mbetur i dokumentuar dhe emocionet i përçoi fuqishëm tek publiku.

Ndërsa bashkudhëtarja e aktorit, Branka Petric me të cilën ka edhe dy djem, rrëfimin e saj në këtë dokumentar e nis këndshëm. Pas 10 vitesh, ajo për herë të parë hapë valixhen ku ruante gjithçka që i përkiste bashkëshortit të saj, nga kapela me të cilën u paraqit te filmi “Mbledhësi i Puplave”, një fletore shënimesh, arma me të cilën luajti në një film e shumë gjëra të tera të çmuara të aktorit.

Gjatë rrëfimit të saj, Branka qan, qesh e madje edhe këndon derisa shpalos shumë detaje nga jeta e përbashkët me Bekimin.

Gjatë 60 minutave dokumentar i cili erdhi në formë të intervistave ekskluzive nga familjarë, të afërm, miq, artistë e bashkëpunëtorë, u shpalosën më shumë përshtypjet që këta personazh kishin për Bekim Fehmiu, por nuk munguan edhe detaje që zbulonin më shumë për karakterin e aktorit.

“Bekim Fehmiu ishte i madhërishëm dhe shumë modest në të njëjtën kohë”. “Ai ishte Odisea jonë”. “Bekimi ishte aktori më i madh i kohës sonë”. Këto ishin vetëm disa nga fjalët e shumta që u thanë për aktorin Bekim Fehmiu nga personazhet si: Enver Petrovci, Timo Flloko, Roza Agnanosti si dhe regjisorë e bashkëpunëtorë të huaj me të cilët punoi Bekim Fehmiu.

Një pjesë mjaft emocionuese e këtij dokumentari ishte edhe momenti kur Bekim Fehmiu kishte vizituar Shqipërinë në vitin 1972. Momente ku shfaqet malli dhe dashuria e tij për këtë vend. Gjatë kësaj vizite ai kishte shkuar edhe tek shtëpia në Shkodër ku i kaloi tre vite të fëmijërisë së tij.

Ky film dokumentar, është i pari krijim mbi figurën e Bekim Fehmiut i cili u ndërtua nga skenari i gazetarit Fahri Musliut dhe nënë përkujdesjen regjisoriale të Valmir Tertinit.

Padyshim që një film është e pamundur të mbërthejë gjithë jetën dhe karrierën e një ylli të tillë siç është Bekim Fehmiu, këtë e pranoi edhe skenaristi Fahri Musliu i cili u shpreh se nuk ishte i lehtë as vendimi për të pranuar ofertën e bashkëpunimit nga regjisori por gjithsesi për të kjo tashmë është një ëndërr e realizuar.

“Filmi nuk e prezanton Bekimin si figurë në totalin e plotë të tij, por vetëm në disa pjesë”, ka thënë Musliu.

Pas përfundimit të filmit dokumentar i cili u përcoll me duartrokitje të shumta, për KultPlus përshtypjet e saj i ndau edhe drejtoresha e Qendrës Kinematografike të Kosovës, Blerta Zeqiri. Sipas saj, është shumë e rëndësishme që tashmë është realizuar një film për figurën e Bekim Fehmiut sepse një i tillë i ka munguar shumë Kosovës.

“Ky film flet shumë për jetën e tij si artist dhe është diçka që i ka munguar Kosovës. Shpresoj që këtë film ta shohin sa më shumë njerëz, sa më shumë të rinjë, që ta dijnë se kush ishte Bekim Fehmiu. I uroj suksese regjisorit për këtë punë të madhe që e ka bërë sepse është shumë e rëndësishme të punosh film për një figurë kaq të madhe. Ky film e ofroj një dritare të vogël për madhështinë e Bekimit sepse shumë njerëz sot nuk e dijnë andaj filmat janë të domosdoshëm që këto të përcillen edhe te gjeneratat e reja”, u shpreh Zeqiri.

Ndërsa, profesoresha dhe shefja e Katedrës së Gjuhës Shqipe në Universitetin e Beogradit, Naile Imami e cila e njihte Bekim Fehmiun për vite të tëra në Beograd dhe njohu nga afër jetën dhe familjen e tij, në momentin që po e realizonim intervistën ende nuk kishte një mendim të prerë për filmin, por ajo ishte e sigurte për një gjë.

“Ende nuk kam një mendim të prerë për këtë film dokumentar për shkak të faktit se unë e njoha Bekim Fehmiun me vite të tëra në Beograd dhe njoh jetën e familjen e tij, di shumë gjëra të bukura dhe në këto momente i kam të përziera këto emocione. Në film, nuk pash shumë detaje për Bekim Fehmiun dhe për këtë më vjen keq. Gjithashtu përzgjedhja e personazheve që folën në film për Bekim Fehmiun nuk më pëlqeu sepse po të ishte Bekimi gjallë nuk do t’i pëlqente. Por e rëndësishme është që është realizuar ky film, më mirë pak se hiq”, u shpreh Imami ndër të tjera.

Krejt për fund, disa fjalë i ndau për KultPlus edhe personi i cili qëndron pas gjithë këtij filmi, regjisori i cili mori guximin të bëjë një film për një figurë kaq të madhe, Valmir Tertini. Ai shpalosi sfidat gjatë realizimit të këtij dokumentari të cilat nuk ishin të pakta.

“Ka qenë një sfidë e madhe si kohore ashtu edhe financiare për realizimin e këtij filmi. Por megjithatë filmi arriti të finalizohet pas më shumë se 5 viteve punë e peripeci. Unë kam vendos që në këtë dokumentar mos të përdorim asnjë fotografi por vetëm video, kryesisht nga filmat e tij dhe disa video janë ekskluzive”, tha Tertini i cili u shpreh tutje se figura e Bekimit ka qenë e keqkuptuar dhe beson shumë se ky dokumentar tregon shumë për të që nga lindja e deri të kulminacioni i tij.

Krejt për fund, Tertini tregoi se filmi pas premierës në Tiranë, Prizren dhe Prishtinë, do të vazhdoj me premierat e radhës në Beograd dhe Romë e gjithashtu do të udhëtojë edhe nëpër festivale. / KultPlus.com

Promovohet libri “Ditari i gazetarit shqiptar në Beograd”

Libri “Ditari i gazetarit shqiptar në Beograd (Janar-qershor 1999)” i gazetarit Fahri Musliu, u promovua në Prizren. Libri është vlerësuar lart, shkruan “PrizrenPress”.

Prof.dr. Festim Rizanaj tha se gazetari Musliu, në libër nxjerr në pah shumë ngjarje e fakte historike të periudhës së bombardimeve të NATO-s mbi Serbinë (Janar-qershor1999). “Fahriu në këtë libër paraqitet një kronist i vërtetë dhe profesional, duke raportuar për zhvillimet gjatë bombardimeve të NATO-s”, tha Rizanaj. Sipas tij, gazetari Musliu, duke qenë dëshmitar i ngjarjeve, në këtë libër, paraqet fakte historike.

Profesori Hajdar Mallaku tha se kompozicioni i librit është bërë në stilin gazetaresk, pa figura.“Autori në këtë libër ofron fakte dhe paanësi”, tha Mallaku.Sipas tij, Musliu ka bërë një punë të mirë dhe profesionale.Libri “Ditari i gazetarit shqiptar në Beograd” është vlerësuar lartë edhe nga profesori Skënder Berisha.

Ai tha se gazetari Fahri Musliu ishte njohës i thellë i zhvillimeve politike të asaj kohe. “Kjo vërehet edhe në libër”, tha Berisha. Libri “Ditari i gazetarit shqiptar në Beograd (Janar-qershor 1999)”, përbëhet nga tri pjesë.

Në pjesën e parë, të titulluar “Baticat dhe zbaticat e jetës”, autori përshkruan përjetimet e tij në Beograd, gjatë periudhës së luftës në Kosovë dhe fushatës së bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë. Pjesa e dytë përbehet nga një përmbledhje e raporteve ditore që gazetari Musliu ka bërë për “Zërin e Amerikës”.

Ndërkaq, në pjesën e tretë të librit, autori përfshinë dokumente të rëndësishme politike të kohës.Gazetari Fahri Musliu, tregoi se, ditarin filloi ta shkruajë nga bezdia dhe ankthi.“Në ditar nuk ka urrejtje”, tregoi Musliu.Libri u promovua në librarin “Altera” në Prizren /PrizrenPress.com/

Nuk ka asnjë përshkrim të disponueshëm

Publikohet botimi i dytë i monografisë kushtuar aktorit të ndjerë Bekim Fehmiu

Publicisti dhe gazetari, Fahri Musliu, e ka botuar të plotësuar monografinë për aktorin shqiptar, Bekim Fehmiu – Odiseu i Kosovës. Në botimin e dytë, Musliu ka përfshirë edhe 20 tekste të reja të publikuara nga shtypi Italian.

Zoti Musliu, i cili për një kohë të gjatë ka raportuar nga Beogradi edhe për Zërin e Amerikës thotë se e ka ndjerë detyrim profesional e moral që të botojë monografinë për aktorin Bekim Fehmiu.

“Një vlerë e tillë fare ka qenë Bekimi me përmasa ndërkombëtare do të ishte keq të mos ishte i pranishëm dhe me te të mos njihen sidomos gjeneratat e reja sepse gjeneratat e vjetra e njohin Bekimin mirë. Bekimi në Kosovë, tek të rinjtë dhe hapësirën shqiptare nuk është shumë i njohur për arsye se është injoruar nga të gjitha pushtetet e mëhershme dhe institucionet kulturore por edhe pas vdekjes, fatkeqësisht vazhdon një injorim të tillë në nivel lokal, këtë rast po flas për Prizrenin”, tha ai.

Bekim Fehmiu i dha fund lojës në skenën jugosllave në vitin 1987, në shenjë proteste ndaj qasjes së pushtetit të atëhershëm ndaj shqiptarëve.

“Rreth Kosovës, ai ka vuajtur jashtëzakonisht prej viteve 80-ta kur edhe braktisi teatrin dhe profesionin e vet në moshën më të re, më kulmore për punë, shkaku i Kosovës, shkaku i dhunës serbe mbi shqiptarët viteve 1988-1989 dhe pastaj e ka përjetuar keq edhe shkatërrimin e Jugosllavisë sepse ai në atë hapësirë ka jetuar, vepruar dhe ka arrit kulmin, por për Kosovën ka vuajtur shkaku i vuajtjeve të shqiptarëve dhe represionit serb mbi Kosovën”, tha zoti Musliu.

Zoti Musliu thotë se Bekim Fehmiu gjatë viteve 90-ta ka lobuar në Shtetet e Bashkuara për Kosovën duke përdorur lidhjet e tij kulturore. Ai thotë se kur është shkatërruar Jugosllavia, Bekim Fehmiu është angazhuar për pavarësinë e Kosovës por sipas tij, ka qenë i pakënaqur me mënyrën e drejtimit të institucioneve të saj.

”Dhe shpesh në këtë aspekt kemi biseduar se për keqpërdorimet e mëdha dhe ai është habitur vet, ka pasur një pasqyrim tjetër një mendim tjerët për shqiptarët, për kosovarët që kanë vuajtur se do të silleshin më ndryshe, do të silleshin me një vetëdije dhe ndërgjegje më të lartë, do ta ndërtonin shtetin, do të investonin në shtet dhe jo ta shkatërronin dhe kjo ka qenë elementarja. Bie fjala shpallja e pavarësisë së Kosovës ai e ka pritur me një entuziazëm të veçantë por prapë një frikë e tij se gjërat nuk po shkojnë si duhet”, tha ai.

Aktori shqiptar, Bekim Fehmiu ka ndërruar jetë më 16 qershor të vitit 2010 ndërsa ai u bë i njohur me filmat “Edukimi i Posaçëm”, “Skuadra Partizane”, ndërsa famën më të madhe në ish Jugosllavi e arriti me filmin “Mbledhësit e Puplave”./VOA /KultPlus.com

Nisin xhirimet e dokumentarit për jetën dhe veprën e Bekim Fehmiut

Bekim Fehmiu, aktori i parë shqiptar i filmit dhe i teatrit i cili ka luajtur me sukses në filmat dhe skenat e gjithë hapësirës së ish-Jugosllavisë, një nga personalitetet që ka lënë gjurmë në kinematografinë ballkanike, mbetet ndër figurat më të dalluara të kinematografisë shqiptare, shkruan KultPlus.

Përpjekja për të realizuar një dokumentar për jetën dhe karrierën e Bekim Fehmiut, ndonëse nuk u mbështet nga Komisioni vlerësues i Qendrës Kinematografike të Kosovës (QKK), ajo nuk pranoi të mbetej në sirtar. Regjisori Valmir Tertini vazhdoi përpjekjet për të arritur deri të realizimi i këtij dokumentari me metrazh të gjatë të titulluar “Bekim Fehmiu”.

Mbështetur nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë e Shqipërisë, tashmë kanë nisur xhirimet e këtij filmi dokumentar kushtuar jetës dhe veprës së aktorit shqiptar, film ky që për qëllim ka shfaqjen e premierës në 10 vjetorin e vdekjes së aktorit.

Me një ekip të përthekuar mirë, filmi ka nisur xhirimet në Beograd dhe Sarajevë e për të vazhduar tutje në Zagreb.

Me skenar të gazetarit Fahri Musliu dhe nën regjinë e Valmir Tertinit, ky film do të shpalos në 60 minuta intervista nga personazhet më me ndikim në jetën e Bekimit, familjarë e bashkëpunëtorë të afërt.

Për KultPlus regjisori Tertini ka treguar se xhirimet do të zhvillohen edhe në vende të tjera.

“Xhirimet nisën në Beograd, Sarajevë për të vazhduar në Zagreb, Kosovë, Shqipëri, Itali, Francë dhe Amerikë. Dokumentari ka një trajtim opservativ, pa narracion, me intervista nga personazhet më me ndikim në jetën e tij”.

Ai tutje e ka quajtur skandaloze faktin se si një dokumentar i tillë si ky për Bekim Fehmiun nuk është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës.

“Mosmbështetja nga ana e tyre është skandaloze, përgjegjës është drejtori dhe juria”, ka pohuar Tertini.

Përmes një fotografie, regjisori ka lajmëruar që në dokumentar do të përfshihet edhe bashkëshortja e Fehmiut, aktorja Branka Petriq e cila do të sjellë një rrëfim ekskluziv për aktorin.

Skenaristi i dokumentarit, Fahri Musliu, ka njoftuar se filmi do të realizohet në tri gjuhë dhe premiera pritet të shfaqet më 15 qershor 2020, në ditën e shuarjes së aktorit, në Prizren, Tiranë dhe Beograd, kurse në ditët në vazhdim edhe në qytetet tjera të Kosovës, Shqipërisë, Maqedonisë, Serbisë, Bosnjë e Hercegovinës, Kroacisë dhe Malit të Zi.

“Filmi ka nisur rrugëtimin e vet pas përgatitjeve të gjata, me vullnet të mirë dhe vendosmëri të realizuesve të tij, por pa mjete të duhura financiare. Prandaj, për realizimin e suksesshëm dhe me kohë të këtij projekti filmik me vlerë dhe karakter mbarëkombëtar, bukur të vështirë e të komplikuar, ju drejtohemi me lutje, institucioneve qendrore e lokale të pushtetit në Kosovë, organizatave e fondacioneve të ndryshme vendore e ndërkombëtare, ndërmarrjeve publike e private, grupeve të ndryshme, individëve dhe qytetarëve të vullnetit të mirë dhe dashamir e simpatizant të figurës dhe veprës së Bekimit, si dhe përfaqësive diplomatike në Kosovë, që sipas mundësive, të japin ndihmë financiare”, ka kërkuar mbështetje në këtë mënyrë Musliu. / KultPlus.com

Fahri Musliu: Bekim Fehmiu kërkoi të luajë filmin e Skënderbeut, por roli iu refuzua për arsye ideologjike

Publicisti dhe gazetari Fahri Musliu, miku i aktorit shqiptar që luajti në filmat e hapësirës së ish Jugosllavisë, Bekim Fehmiu, yllit të parë nga Evropa Juglindore në Hollywood gjatë Luftës së Ftohtë, pas promovimit të monografisë “Bekim Fehmiu – Odiseu i Kosovës” në Shkup, ka folur për të arriturat e aktorit shqiptar, sfidat, shkakun e vetëvrasjes së tij në moshën 74-vjeçare si dhe respektimin e emrit të tij në ditët e sotme.

Musliu, i cili për një kohë të gjatë ka raportuar nga Beogradi për mediat ndërkombëtare dhe ato shqipe, po ashtu ishte i pari që raportoi për vdekjen e Bekim Fehmiut. Ai me Fehmiun është njohur në vitet e 80-ta, ndërsa shoqërimi i tij më i ngushtë ka filluar në vitet e 90-ta e deri në vdekjen e në vitin 2010.

Në një prononcim për Anadolu Agency (AA), Musliu thotë se jeta e aktorit shqiptar është interesante, sepse ka lindur në Sarajevë në vitin 1936, është shpërngulur në Shkodër, ka jetuar në Prizren, ka filluar karrierën e tij në Prishtinë dhe ka arritur kulmin e sukseseve në Beograd.

“Është interesante jeta e Bekimit, sepse ka lindur në Sarajevë, ku ka emigruar familja e tij pasi ka qenë e përndjekur prej pushtetit të atëhershëm jugosllav, por pastaj edhe prej Mbretit Zog të Shqipërisë, për shkak të aktiviteteve politike që i ka bërë babai i tij, Ibrahim Fehmiu, i cili ka qenë punëtor i madh i arsimit dhe një njeri me vizione të përgjithshme humane”, shprehet Musliu.

Pasi në vitin 1955 kalon nga Prizreni në Prishtinë, ku pranohet si aktor profesionist i teatrit të atëhershëm krahinor, me ndihmën e vëllait të tij, i cili ishte student në Beograd, Fehmiu bindet që në vitin 1956 të regjistrojë Fakultetin e Dramës dhe Filmit në Beograd, ku pas katër vitesh arrin të përfundojë studimet me sukses. Menjëherë pas studimeve, ai punësohet si aktor profesionist në teatrin jugosllav të dramës, ndërsa në vitin 1966 shkëputet nga teatri dhe fillon të orientohet në film dhe me filmin “Mbledhësit e Puplave” (Skuplači Perja) atij i hapen dyert e perëndimit dhe famës botërore, film i cili vitin e kalur në 50 vjetorin e tij u shpall filmi më i mirë jugosllav i kohërave.

Musliu shpjegon se edhe pse miku i tij arriti në Hollywood, atje ai nuk u afirmua edhe aq sa priste për shkaqe politike dhe mbështetjen që kishte aktori për pushtetin komunist jugosllav.

“Për shkak të kritikës filmike të gazetarëve amerikanë dhe për shkaqe politike Bekimi nuk ia arriti që të depërtojë në Hollywood në mënyrën si e mendonte ai, edhe pse ai e ka arritur kulmin e vet në film çfarë nuk e kanë arritur aktorët e ish-sistemeve komuniste. Bekimi është aktori i parë nga bota komuniste i cili depërton të luaj në perëndim”, tha Musliu, duke shtuar se nga kritika e mediave amerikane Fehmiu u vlerësua si aktor i cili nuk heq dorë nga “ideologjia komuniste”, thotë Musliu.

Fehmiu kërkoi të luajë filmin e Skenderbeut, por roli iu refezua dhe iu dha një rusi

Siç thotë Musliu, Fehmiu i cili ka luajtur në rreth 50 filma, më tepër është i preferuar në filmat italianë, ku ka luajtur më shumë filma, por thekson se ai ka luajtur edhe filma tjerë duke interpretuar në nëntë gjuhë, si në produksione jugosllave, gjermane, polake, spanjolle e arabe.

Mirëpo, aktori shqiptar nuk arriti të luaj në asnjë film në gjuhën e tij amtare, sepse sipas Musliut, në produksionet shqiptare ka munguar profesionalizmi dhe vullneti i mirë, gjë që ka penguar Fehmiun të luaj në filma shqip, edhe pse në dy filma ka filluar, por më pas ka hequr dorë.

“Bekimi nuk ka mundur të pranojë që të luaj diku ku ka improvizime, ku nuk ka profesionalizëm, ndershmëri e përgjegjësi. Ai ka bërë një përpjekje të luaj në filmin ‘Kur pranvera vonohet’, shtatë muaj ka punuar në atë film si aktor dhe regjisor, por duke i parë lojërat që janë bërë pas perdes ai ka hequr dorë. Ai ka bërë përpjekje të luaj edhe në një film tjetër ‘Njeriu prej dheut’, por përsëri edhe ajo ka qenë një lojë ku qëllimi ka qenë përfitimi material”, thekson Musliu.

Më tej, duke u shprehur se Fehmiut i ka interesuar vetëm profesionalizmi dhe cilësia e punës, Musliu thotë se Fehmiu ka pasur dëshirë të madhe dhe ka kërkuar që të luaj filmin e Skenderbeut, por një gjë e tillë i ishte refuzuar.

“Dëshira e tij tjetër ka qenë të luaj Skenderbeun, mirëpo qeveria shqiptare në vitet e 70-ta nuk pranoi për shkaqe ideologjike, sepse Bekimi ka kritikuar politikën e atëhershme në Shqipëri dhe ka lavdëruar politikën e Jugosllavisë, për shkak të zhvillimit ekonomik, kulturor dhe të gjitha fushave të jetës”, thekson Musliu.

Fehmiu nuk njihet nga rinia shqiptare, sepse veprat e tij nuk shfaqen në hapësirat shqiptare

Musliu thekson se Fehmiu ndërkombëtarisht njihet mjaftueshëm, por se në hapësirat shqiptare nuk njihet aq sa duhet pasi që në publikun shqiptar nuk shfaqen filmat e tij. Ai shton se “asnjë televizion shtetëror, as në Shqipëri, as në Kosovë, as në Maqedoni, nuk shfaqin filmat e Bekim Fehmiut”.

“Fatkeqësisht Bekim Fehmiu në qarqe ndërkombëtare, ato jugosllave po flas Serbi, Kroaci dhe Bosnjë, qarqet evropiane, sidomos në Itali, vlerësohet jashtëzakonisht lart si një ndër aktorët më të mëdhenj të Ballkanit. Mirëpo, në hapësirën shqiptare nuk vlerësohet dhe në një farë mënyrë injorohet, sidomos nga pushteti, qoftë ai qendror apo lokal. Rinia shqiptare kudo qoftë nuk e di se kush është Bekim Fehmiu”, thotë Musliu.

Sipas tij, rinisë shqiptare duhet t’i ofrohen informacione që të njohin Bekim Fehmiun, pasi kjo rini ka dëgjuar emrin Bekim Fehmiu, por nuk i dinë veprat e tij dhe me çfarë profesioni është marrë.

Libri i autobiografisë së Fehmiut duhet të përkthehet në gjuhën turke

Rreth nëntë muaj para se Fehmiu të kryejë vetëvrasje, pësoi një sulm në tru, gjë e cila ndikoi në të pamurit e tij dhe në aftësinë për t’u kujdesur për veten. Sipas Musliut, Fehmiut i pengonte të jetë barrë e dikujt tjetër dhe kjo gjë ndikoi që ai të kryejë vetëvrasjen.

“Unë jam dëshmitar i drejtpërdrejtë pasi disa minuta pasi ka ndodhur tragjedia kam biseduar me gruan e tij dhe i pari e kam dhënë lajmin në të gjitha mediat shqiptare. Ai e ka përgatitur vdekjen në mënyrë profesionale. E ka përcjell gruan të shkojë në parukeri dhe ndërkohë ka përgatitur shtratin dhe dy letra lamtumirëse. Ka rënë në shtrat, është mbuluar, e ka vendosur pistolën në kokë dhe kur është kthyer gruaja pas një ore e ka gjetur të vdekur”, shpjegon Musliu.

Bekim Fehmiu, thotë Musliu, nuk ka dashur të varroset si çdo njeri tjetër, por ka kërkuar të varroset pa kurrfarë ceremonie, trupi i tij të digjet dhe pluhuri të derdhet në lumin Lumbardhi të Prizrenit, nëpërmjet të cilit “trupi dhe shpirti i tij të udhëtojë në mbarë botën”. Kështu që, familja e tij e respektuan dëshirën e Fehmiut dhe trupi i tij përfundoi në këtë mënyrë.

Prizreni është qyteti i prejardhjes së Fehmiut. Musliu thotë se edhe pse ishte aktor jugosllav ai asnjëherë nuk e ka mohuar se është me prejardhje shqiptare nga Prizreni, por edhe e ka lavdëruar këtë qytet duke e krahasuar me Parisin. Në librin autobiografik të tij “E shkëlqyer dhe e tmerrshme” përmendet qyteti i Prizrenit, i cili vlerësohet si një qytet multietnik dhe multikulturor.

“Unë do të insistoj që ai libër të botohet në gjuhën turke, për arsye se aty përmend shumë figura, doktorë e profesorë që janë shokë të tij, por në ndërkohë kanë shkuar në Turqi dhe atje jetojnë. Ai libër duhet të përkthehet edhe në gjuhën turke, ku Prizreni prezantohet si një qytet multikulturor dhe multietnik”, tha Musliu.

Kush ishte Bekim Fehmiu?

Bekim Fehmiu ka lindur më 1 qershor të vitit 1936, ndërsa u nda nga jeta më 15 qershor të vitit 2010. Ai ishte një aktor jugosllav me prejardhje shqiptare dhe aktori i parë i Evropës Lindore që luajti në Hollywood gjatë Luftës së Ftohtë.

Ai lindi në Sarajevë ku jetoi dy vite në një familje shqiptare nga Gjakova e Kosovës. Gjatë rrugës për t’u kthyer në vendlindje, familja Fehmiu u ndal në Shkodër ku jetoi disa vjet, ndërsa në vitin 1941 u zhvendos në Prizren, ku Bekimi e kaloi fëmijërinë e tij. Ai ishte pjesë e aktrimit në shkollën e mesme në Prizren dhe pas diplomimit u bë anëtar i Teatrit Popullur të Qarkut në Prishtinë. Në vitin 1960 ai u diplomua në Fakultetin e Arteve të Dramës në Beograd.

Në vitet e 60-ta, ai arriti suksese të mëdha duke luajtur në filmat “Even Met Happy Gypsies”, Dino De Laurentiis, “The Odyssey”, me të cilat ka fituar çmime të shumta dhe është propozuar për Oscar. Në karrierën e tij ka luajtur në rreth 50 filma ndërsa filmi i fundit ishte ai “Genghis Khan” në vitin 1992, por ai nuk përfundoi për shkaqe të problemeve financiare.

Fehmiu u martua me aktoren serbe Branka Petrić. Çifti kishte dy djem, Hedon dhe Uliks dhe banonin në Zvezdara të Beogradit. Uliks Fehmiu po ashtu është aktor.

Monografia për Bekim Fehmiun e autorit Fahri Musliu nesër promovohet në Shkup

Nesër, më 4 tetor në Qendrën Informative Kulturore në Shkup do të bëhet promovimi i monografisë “Bekim Fehmiu – Odiseu i Kosovës” nga autori Fahri Musliu.

Në promovimin që do të fillojë në orën 14:00, në panel do të marrin pjesë autori Fahri Musliu dhe profesori i Universitetit të Tetovës Qani Nuhiu.

Autori i librit, publicisti dhe gazetari Musliu, për një kohë të gjatë ka raportuar nga Beogradi për mediat ndërkombëtare dhe ato në gjuhën shqipe./KultPlus.com

Tetë vjet pa kolosin e filmit

Fahri Musliu

Bekim Fehmiu, është një emër, pa të cilin nuk mund të shkruhet historiografia e filmit shqiptar, e në radhë të parë ajo e filmit jugosllav e ballkanik, i cili gjithashtu la gjurmë të thella edhe në historinë e filmit evropian dhe amerikan. Sepse Bekimi ishte dhe do të mbetet tregues i profesionalizmit të lartë, i suksesit, i bukurisë, i forcës, i talentit, i mburrjes dhe i frymëzimit për çdo shqiptar kudo që jeton…

Në albumin kujtimeve të mia, Bekim Fehmiu qëndron menjëherë pas prindërve dhe më të dashurve të mi, dhe nuk ka shqiptar të shekullit të XX që e ka arritur atë që e ka bërë Bekimi në skenën kulturore ndërkombëtare.

Me ikjen tënde, i dashur Bekim, humbëm të gjithë:
Ti – jetën ;
Djemtë – babanë;
Bashkëshortja – burrin;
Familjarët – vëllanë;
Kurse ne – njeriun me kode të rrepta njerëzore, shokun, mikun, profesionistin, aktorin zulmëmadh – e humbëm bukurinë e artit të aktrimit.

Do të kujtojmë për jetë e mot, se ti na e dha krenarinë!

Fahri Musliu i propozon RTK-së ta transmetojë serinë me Bekim Fehmiun

Gazetari Fahri Musliu i ka propozuar Bordit të RTK-së ta transmetojë serinë ‘Odisea’ ku luan edhe aktori shqiptar Bekim Fehmiu.

Me anë të rrjetit social Facebook ai ka shprehur dëshirën që seria e njohur e viteve 70-të e cila u transmetua në RAI-n italian të fillojë së transmetuari edhe në Kosovë.

Kjo është kërkesa e tij ndaj Bordit të Televizionit Publik të Kosovës:

PROPOZIM BORDIT TË RTK, QË TA SHFAQ SERINË TV “ODISEA”, ME AKTOR BEKIM FEHMIUN

Me qenë se këto ditë, Stafi drejtues i RTK, në praninë e anëtarëve të Komisionit për Mediat të Kuvendit të Kosovës, ka nënshkruar një Marrëveshje bashkëpunimi me Radio-Televizionin Italian RAI, propozoj që mediumi publik i Kosovës ta shfrytëzojë këtë bashkëpunim dhe të kërkoj nga RAI, që t’ia jap në shfrytëzim serinë më të mirë televizive të të gjitha kohëve ODISEA, ku rolin kryesor e luan aktori i mirënjohur shqiptar nga Kosova, BEKIM FEHMIU.

Seria është produksion i RAI UNO i xhiruar në vitin e largët 1968, kurse në fillim të vitit 1970, Televizioni i Beogradit i ka shfaqur të tetë epizodat për publikun jugosllav.
Gjeneratat e reja shqiptare nuk janë të njohura me këtë realizim të shkëlqyer artistik të aktorit Fehmiu, me të cilin rol edhe i hapën dyert e kinematografisë botërore, deri në Holivud, ku luajti me shumë aktor, regjisor e producent të njohur botëror të asaj kohe. Me rezultatet e shënuara Bekimi u bë aktori i pare dhe famshëm shqiptar i filmit bitëror, në shkullin e XX.

RTK nëse e merr të drejtën për shfaqjen e këtij seriali, do të ishte mirë që kjo të ndodh nga 1 Qershori, ditëlindja ose 15 Qershori dita e shuarjes së jetës së tij.

Do të ishte hera e parë që një televizion shqiptar ta shfaq këtë serial kult, dhe me këtë RTK do ta përmbushtje edhe një obligim të vetin profesional për kujtimin dhe afirmimin e personaliteteve që kanë lënë gjurmë të pashlyer në fushën e kulturës kombëtare apo ndërkombëtare.

Jam i bindur që qytetarët e Kosovës, dhe të hapësirave tjera ballanike,por edhe shqiptarët në mbarë botën, do ta mirëpresnin realizimin e këtij propozimi.

Një kujtim nga Bekim Fehmiu që gjendet në Prizren (FOTO)

Një fotografi e një veture të vjetër është shpërndarë para disa ditësh në llogarinë e Facebook-ut të ish-gazetarit Fahri Musliu, shkruan KultPlus.

Kjo fotografi tregon veturën Peugeot 404, që aktori i madh shqiptar Bekim Fehmiu e kishte blerë për nënën e tij më 1968. Vetura sipas Musliut, është në oborrin e fotografit Burim Myftiu në Prizren, i cili e kishte marrë atë më 1996 nga vëllezërit Fehmiu.

Po e sjellim të plotë shkrimin e Fahri Musliut:

NJË KUJTIM NGA BEKIM FEHMIU

Burim Myftiu nga Prizreni në një emision te TV Klan Kosova ka zbuluar se posedon makinën PEZHO 404 të cilën më 1968, aktori kosovarë me famë botërore, BEKIM FEHMIU nga honorari i serialit TV ODISEJA ia kishte blerë nënës së vet Hedijes, që të mund ta vizitojë Bekimin kudo që ai xhiron. Myftiu thotë se makinën që nga vëllezërit e Bekimit e ka marre më 1996 e ka shfrytëzuar disa vite por që nga përfundimi i luftës, ajo është në gjendje të mjerueshme dhe kërkon riparim të jashtëm. Makina gjendet në oborrin e shtëpisë së tij në Prizren dhe shpreh gatishmërinë që atë dhuroj për ekspozim në ndonjë hapësirë në qendër të Prizrenit apo në kuadër të Mezeut kushtuar Bekim Fehmiut, që do të duhej të hapej në këtë qytet, si shenjë kujtimi të aktorit të madh.
Për riparimin do të duhej të shfaq interesim Komuna e Prizrenit apo edhe firmat private e individ.
Do ishte mirë që riparimi të ndodh deri në fillim të qershorit kur shënohet përvjetori i lindjes apo i vdekjes së Bekimit dhe të caktohej vendi për ekspozimin e saj.
Të interesuarit le të lajmërohen në këtë faqe ose personalisht mua në messenger.
Ju faleminderit për mirëkuptim. F.M.

Në 18 vjetor, pa „soliter“ dhe histori..!

Zejnullah Jakupi

Për dike RTK-ja është bërë si shtëpi e dytë, edhe pse kurrë nuk banon as nuk punon për të. E disa e këqyrin nga larg, disa e urrejnë e disa e kanë vetëm objekt studimi. Në këtë përvjetor të 18, dikur si vonë, edhe mua më ra ndërmend ti shkruaj disa fjalë. U festua ditëlindja e 18, por kjo nuk bëri aq bujë të madhe për opinionin publik.

Ditëlindja e Re akoma po i bartë problemet e vjetra.
Si duket udhëheqja e tanishme ( e kushtëzuar politikisht) nuk kanë përgatitje për të reflektuar rreth kësaj çështje. Tash edhe fëmijët 5 vjecarë e dinë se kur u themelua RTK-ja(dihet më 19 shtator 1999). Por askush nuk po e di ose (shumë pak prej tyre) dinë se a duhet te inkorporohet historiku i RTP-së, në festimin e përvjetorëve te saj. mbase kjo e para është paraardhëse e RTK-së?

Kjo histori gjithsesi nuk mund të mohohet. Disa nuk duan ta njohin këtë histori se druan se dëmtojnë RTK-në, disa mendojnë përkundrazi e ndihmon. Ish- korrespondenti i RTK-së në Beograd Fahri Musliu e kundërshton një anashkalim të kësaj historie nga RTK dhe stafi i saj udhëheqës. Ai thotë dihet se RTK-ja u themelua mbi gërmadhat e RTP-së nga EBU OSBE dhe UNMIK. RTP-ja ishte një ndërmarrje shoqërore dhe si e tillë në atë kohë, duke qenë shtetërore kishte patur një shumicë të madhe punëtorësh. Siç ishte zakon në shumë kombinate dhe ndërmarrje tjera shoqërore. Nuk dihet akoma, sepse nuk ka analiza se si ka qenë cilësia e programit të RTP-së? Për këtë duhet biseduar me ish udhëheqësit dhe punëtorët, por shumica prej tyre nuk jetojnë më. Disa që kanë zënë vend në RTK, e kanë të ndaluar të flasin, sepse të flasësh për RTP-në i bie se po e përkrah ish Radio Televizionin e sistemit socialist dhe po e mohon RTK-në. Për këtë politikë denigruese ndaj RTP-së mund të ketë edhe ndikim nga jashtë. Megjithatë sot kur e tërë udheqja është në duar të vendorëve nuk mund të arsyetohet se pse po bëhet ky anashkalim i historisë, pse nuk po thuhen gjerat ashtu si janë?

Fahri Musliu thotë se edhe radiotelevizionet e ish republikave jugosllave të cilat e mbanin emrin e kryeqytetit, pas shpalljes shtete të pavarura, e ndërruan statusin e tyre në mediume publike duke e marrë emrin e shtetit, por nuk ju ra ndërmend që ta shlyejnë vitin e themelimit.

Për ditëlindjen e 18-të të RTK-së drejtori gjeneral Mentor Shala i ka uruar 18 vjetorin stafit të RTK-së dhe thotë se pa këtë ekip do të kishte qenë i pamundun ky zhvillim i RTK-së pavarësisht sfidave mjaft të vështira që i kaluam dhe që do të na presin edhe në të ardhmen!
„Duke pasur një staf jashtëzakonisht profesional jam shumë i sigurtë që do t’ia dalim edhe në realizimin e projekteve tjera të mëdha të cilat i kemi përpara! Urime RTK!”
Shumë punëtorë të ish- RTP-së nuk kanë mundur të integrohen në RTK, sepse shteti nuk ka para ti paguaj, as RTK jo.

18 vjetori nuk i ka gëzuar as punëtorët e RTK-së të cilët janë pensionuar para kohe ose janë përjashtuar nga puna. Fahri Musliu është njëri ndër ta i cili ishte pjesë e këtij mediumi nga viti 01.06.2005 deri 31.07.(31.12) 2013.

“falsifikim i tmerrshëm …”

Fahri Musliu ka shkruar dje në 18 vjetorin e RTK-së duke thënë se ky është një falsifikim i tmerrshëm i të vërtetës që po i shitet opinionit dhe njëkohësisht, në këtë mënyrë, po e mohojmë të kaluarën tonë.
“Historiku i RTK nuk nis nga shtatori i vitit 1999, por shumë më heret: Radio Kosova punën e vet me emetimin e lajmeve e nis më 5 Shkurt të vitit 1945 në Prizren, si Radio Prizreni , kurse nga vjeshta e vitit 1946 kalon në Prishtinë, si Radio Prishtina. Fjalët e para në ekranin televiziv në shqip u emetuan më 29 Nëntor të vitit 1966 (nga TV Beogradi), ndërkaq TV Prishtina u themelua më vendimin e Kuvendit të Kosovës, më 15 Maj 1973, (dhe funksiononte në kuadër të TV Beogradit), por si televizion i pavarur RTP nis të emetoj program që nga 14 Shtatori i vitit 1975. Kjo do të thotë se Radio Kosova është themeluar para plotë 72 vitesh kurse Televizioni para 50, respektivisht para plotë para 42 vjetësh.

RTK momentalisht si deri më tani ballafaqohet akoma me probleme ekonomike. Mediumi publik vetëm pjesërisht financohet nga publiku, taksa siç bëhet në Gjermani përmes GEZ,-it, institucion ky i pavarur (nga shteti dhe grupet e interesit ekonomik dhe politik) i cili bënë mbledhjen e taksës për mediumin publik ARD dhe ZDF.

Mungojnë akoma ndryshime rrënjësore pa të cilat reforma paraprake në mediumin publik, reforma mbi qasjen e tij në program, rritjen e besueshmërisë nga qytetarët, rritjen e cilësisë së programit, mënjanimin e interesave partikulare etj dhe para së gjithash pa reforma në udhëheqjen e tij, nuk do ketë stabilitet dhe qëndrueshmëri të mediumit publik. Reforma do të fillonte me stafin e përgatitur menaxherial të RTK-së i cili duhet të jetë i ndarë nga struktura e udhëheqjes programore dhe asaj teknike, i pajisur me kuadro profesionale (doktor të ekonomisë, menaxher të sprovuar në ndërmarrje publike apo tregtare, qoftë edhe nga jashtë).

Por si duket për këtë reformë nuk ka gatishmëri politike, që të arrihet konsensusi shoqëror që edhe RTP, të mos anashkalohet sepse është pjesë e këtij historiku(po ta bënin këtë anashklim studijuesit, do të binin nga provimi). Problemi akut mbetet edhe më tutje problemi i pronës, problem ky që u trashëgua nga themelimi i RTK-së. Zgjidhja si duket qëndron tek kompromisi mes RTK-së dhe ish- RTP, bartja e trashëgimisë nga RTP tek RTK dhe marrja e gjitha përgjegjësive ligjore nga kjo e fundit ndaj RTP-së, mbi një bazë të arsyeshme ligjore dhe me këtë të ndërtohet modeli i mirëfilltë, modeli i një mediumi publik me mbështetje nga gjitha grupet relevante të shoqërisë.

Sot në këtë situatë ish-punëtorët e RTP-së janë të anashkaluar. Historia e RTP-së shkruhet vetëm nga studiuesit. RTK emiton material arkivor nga RTP por nuk paguan asnjë centë, pra nuk e respekton të Drejtën e Autorit. Arkiva e RTP-së ka kaluar në pronë të RTK-së. Nuk janë krijuar modalitete të cilat mundësojnë të përfshihen gjithsesi në ligjin e ri, duke u zotuar për zbatimin e të drejtave të autorit, zgjerimin dhe shkollimin e kuadrove, hapjen e redaksive në qendra si New York, Bruksel, Berlin, Paris, Londër … etj, dhe investime edhe në hulumtimin e programit dhe zhvillimin e hulumtimeve empirike të programit të RTK-se, gjë që, ky medium deri tani nuk ka ndarë as 1 cent.

Përballë gjithë këtyre problemeve, që përmendëm këtu ose disa prej tyre, historiku i RTK-së vazhdon të mbahet në sirtar. Objekti i saj është akoma nga koha e paraluftës, ose 30 vite para luftës. Nga pamja e jashtme të duket se je diku në Afganistan. Këtu është ndalur koha. Përkundër premtimeve se qeveria dhe ata që kanë ndikim tash e 18 vjet do ta ndërtojnë „soliterin“ e premtuar, akoma nuk ndodhi kjo mrekulli.

Por Mentor Shala nuk brengoset shumë. Atij nuk i pengon pse RTK nuk ka filluar digjitalizimin, sepse nuk është puna e tij, për këtë fajet i ka qeveria. Soliteri i RTK-së akoma nuk u bë! Por ky nuk është shkas të biesh në depresion. Mentor Shala është optimist: “Sot për herë të parë kam qit flutur në vend të kravatës klasike. Sebep ishte përvjetori i RTK! Hiq s’ma merrke menja qe ka me m’nejt najqysh! E kalova edhe kete sfide! Huuh!!!”/KultPlus.com

Fahri Musliu: RTK nuk ka shënuar 18 vjetorin, ky institucion nisi punën në vitin 1945

Fahri Musliu: RTK nuk ka shënuar 18 vjetorin, ky institucion nisi punën në vitin 1945

Gazetari Fahri Musliu, i cili poashtu ka qenë pjesë e RTK-së, ka reaguar me rastin e shënimit të 18 vjetorit të RTK-së, shënim i cili u bë nga vetë ky institucion, pasi që, sipas Musliut, me këto deklarata po bëhet falsifikimi i historisë, shkruan KultPlus.

Ai ka shkruar në rrjeton social facebook për kato shtrembërime, më poshtë mund të lexoni të plotë reagimin e tij.

RTK dje e ka shënuar 18 vjetorin e themelimit, mirëpo ky është një falsifikim i tmerrshëm i të vërtetës që po i shitet opinionit dhe njëkohësisht, në këtë mënyrë, po e mohojmë të kaluarën tonë.

Historiku i RTK nuk nis nga shtatori i vitit 1999, por shumë më heret: Radio Kosova punën e vet me emetimin e lajmeve e nis më 5 Shkurt të vitit 1945 në Prizren, si Radio Prizreni , kurse nga vjeshta e vitit 1946 kalon në Prishtinë, si Radio Prishtina. Fjalët e para në ekranin televiziv në shqip u emetuan më 29 Nëntor të vitit 1966 (nga TV Beogradi), ndërkaq TV Prishtina u themelua më vendimin e Kuvendit të Kosovës, më 15 Maj 1973, (dhe funksiononte në kuadër të TV Beogradit), por si televizion i pavarur RTP nis të emetoj program që nga 14 Shtatori i vitit 1975. Kjo do të thotë se Radio Kosova është themeluar para plotë 72 vitesh kurse Televizioni para 50, respektivisht para plotë para 42 vjetësh.

Edhe radiotelevizionet e ish republikave jugosllave të cilat e mbanin emrin e kryeqytetit, pas shpalljes shtete të pavarura, e ndërruan statusin e tyre në mediume publike duke e marrë emrim e shtetit, por nuk ju ra ndërmend që ta shlyejnë vitin e themelimit. Pse mohohet kjo e vërtetë dhe falsifikohet historia? Kujt i shërben kjo? Deri kur do të heshtim dhe tolerojmë falsifikime e gënjeshtra të tilla?

Është turp që një falsifikim të tillë e pranojnë ata që punojnë në këtë medium, e “luftojnë” për të vërtetën. Unë si pjesë e këtij mediumi (01.06.2005 deri 31.07.(31.12) 2013 e kam kundërshtuar këtë falsifikim dhe kam kërkuar nga tjerët ta ngrenë zërin, por kot! Interesi personal, politik e klanor mbi të gjitha. Historia edhe ashtu është e falsifikuar. Ama po harrohet se kush e mohon të kaluarën nuk mund ta ndërtojë të sotmen dhe nuk ka të ardhme!/KultPlus.com