Reagojnë dy krijuesit e logos së 10 vjetorit të Pavarësisë

Dy krijuesit e logos së 10 vjetorit të pavarësisë së Kosovës, Arbër Racaj dhe Egzon Çaka, kanë dalë me një reagim publik rreth logos për të cilën u përfol se është e kopjuar nga një kompani gjermane.

Kanë thënë se forma e hapjes së duarve, nuk është shpikur as në Gjermani e as në Kosovë, prandaj kjo nuk konsiderohet as plagjiaturë as kopje.

Reagimi i tyre:

Ne, krijuesit e logos së 10 vjetorit të pavarësisë së Kosovës, Arbër Racaj dhe Egzon Çaka, fitues të konkursit publik për hartimin e logos së 10 vjetorit të pavarësisë së Kosovës, sot padrejtësisht jemi sulmuar nga konkurrentë tanë gjoja logoja e krijuar nga ne ishte plagjiaturë.

Duke e marrë me shqetësim këtë qasje tendencioze, pa u pyetur nga askush, gjithashtu jemi “shpallur” nga shumica e mediave vendore edhe si kopjues të një logoje të një kompanie gjermane.

Përkundër ngjashmërisë në shprehjen vizuale, asnjë element grafik, qasje apo edhe mënyrë e ekzekutimit nuk është e njëjtë në mes këtyre dy logove.

Forma e hapjes së duarve, ngjashmëria e vetme rastësore, e cila në rastin tonë ndërlidhet me 10 gishtat – 10 vjetorin e shtetësisë, nuk është shpikur as në Kosovë, as në Gjermani dhe as nuk është e patentuar nga askush dhe vetë forma abstrakte e gishtave spjegon që ne kemi dashur që të përçojmë sa më shumë mesazhin festiv të këtij viti jubilar.

Pozicionimi i kahjes apo kjo koincidencë nuk do ishte e tillë, as për ne dhe besojmë për asnjë dizajnerë, sikur të ishte e kopjuar.

Ne jemi krenarë që inspirimi dhe argumentimi i arsyeshmërisë së kësaj zgjidhjeje vizuale, hiç më larg se dje, ishte publikuar në media nga vetë zyrtarët shtetëror dhe kjo gjë konfirmon qasjen tonë autentike në krijimin e kësaj logoje.

Pasi që ende nuk jemi kompenzuar nga ana e Këshillit Organizativ për shënimin e 10 vjetorit të pavarësisë, ndonëse dje në media duke u lexuar konkursi i hapur publik nga ana e gazetares, në mungesë të informacioneve la të nënkuptohej se jemi paguar, për shkak të rëndësisë së këtij viti jubile për shtetin tonë, ne ia lëmë Këshillit Organizativ vendimin final për t’i dhënë përgjigje shqetësimeve padrejtësisht të ngritura.

Si krijues të kësaj logoje, ne e ndjejmë obligim moral dhe profesional, që t’ua dëshmojmë të gjithë qytetarëve autenticitetin e punës sonë. Prandaj, duke shpresuar në mirëkuptim tuaj, dëshmitë e punës sonë përmes së cilës kemi ardhur deri te versioni final i logos, po ua dërgojmë edhe juve.

Ju falënderojmë për korrektësinë dhe mirëkuptimin!

Me respekt,

Arbër Racaj dhe Egzon Çaka, krijues të logos së 10 vjetorit të pavarësisë së Kosovës

Më ka marrë malli për ty

Poezi nga Petrit Ruka.

Më ka marrë malli, shumë më ka marrë,
Tani në dhomën time nuk mbaj më kalendar…
Dhe një që e pata e bëra copë e çikë,
Ç’i kanë bërë muajtë me nga tridhjetë ditë ?!
Ditët do t’i numëroj ndryshe, për ty, e brishta,
Aritmetika e mallit,…numëron me gishta…
Më ka marrë malli, shumë më ka marrë,
Tani në dhomën time nuk mbaj më kalendar…

1983

Performancë artistike e FEMEN që e thumbon Donald Trump (VIDEO)

Një aktiviste nga grupi FEMEN sot ka realizuar intervenimin e saj të radhës, para Ambasadës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në Ukrainë.

Aktivistja ka bartur me vete një pankartë ku shkruhet “nuclear football” ndërsa pati të shkruar fjalët “Mr Big Button” në gjoksin e saj. Të premten, aktivistja ishte e tëra e zhveshur.

FEMEN ka reaguar kësisoj pas fjalëve të rënda dhe diskursit plot urrejtje me të cilin i pari i ShBA-ve, Donald Trump, i drejtohet Kimg Jong-ut nga Korea e Veriut.

“Dua ti dërgoj të fala Donald Trump dhe sistemit të tij patriarkal. Matja mes dy liderëve duhet të marrë fund” ka thënë aktivistja pasi ka realizuar performancën e saj në të ftohtin e së premtes, shkruan RT.

FEMEN është themeluar në Ukrainë në vitin 2008 ndërsa gjithmonë realizon performanca e intervenime artistike rreth prostitucionit, të drejtave të grave dhe komunitetit LGBT, kundër fashizmit dhe mungesës së tolerancës ndërfetare. / KultPlus.com

PriFest hapë thirrjen për aplikime për edicionin e 10-të

Prishtina International Film Festival – PriFest hap thirrjen për aplikim me film për edicionin e 10-të të festivalit që do të mbahet me 17-22 korrik 2018.

Përveç kategorive tradicionale garuese: Programi Europian Film i metrazhit të gjatë, Programi Ballkanik Film i metrazhit të gjatë, Programi Ndërkombëtar i Dokumentarëve dhe Programin Ndërkombëtar i Filmit metrazh i mesëm, si dhe programet jo-garuese: Let it Be Program (film i metrazhit të gjatë me temë LGBTI), In Albanian Cinema dhe Projeksionet Speciale, PriFest edicioni i 10të prazenton edhe dy kategori të reja këtë vit: Programi Ndërkombëtar Garues i Filmit Studentor (film artistik, të gjitha metrazhet) dhe Programin Ndërkombëtar i Filmit të metrazhit të shkurtër eksperimental dhe art vizuel (jo-garues).

Aplikimi do të qëndrojë I hapur deri me 30.04.2018 për të gjitha kategoritë për filmat ndërkombëtar, respektivisht me 30.05.2018 për të gjitha kategoritë për filmat nga Kosova.

Rregullat e aplikimit dhe formulari mund të gjinden në uebfaqen e PriFest në linkun:
http://prifest.org/application-film-entry/

Së shpejti, PriFest do të hap edhe thirrjen për aplikim me projekte filmike për kategori të ndryshme në Prishtina Film FORUM, në programet: Best Pitch Competition, Green Film Project, Work in Progress, Prishtina Rendezvous dhe Prishtina Kino Kabaret.

Ju ftojmë që këtë verë të festojmë së bashku 10 vite të PriFest në datat 17-22 korrik 2018. / KultPlus.com

“Këngëtareve si Nexhmija e Shanka ua kushtova një këngë…” (VIDEO)

Ajo është vetë një këngëtare e njohur shqiptare, por e një zhanri më ndryshe.

Kur Shkurte Fejza është pyetur për Liliana Çavollin, ajo ka rrëfyer fjalët më të mira për këtë këngëtare.
E mes tjerash, një fjalë nxjerrë tjetrën dhe tregimi bëhet gjithnjë më i mirë, kur një këngëtare e madhe flet për një tjetër këngëtare të këtij kalibri.

“Liliana Cavolli është këngëtare e madhe, me vokal të pashtershëm. Këngëtareve të këtij kalibri, si Nexhmijes, Lilit, Shankës etj. ia kam kushtuar këngën “ Mbetsh e re, gjynah me u plakë”. Është i dhimbshëm realiteti kur njeriu e sheh se gjeneratat po ecin, vitet po kalojnë, edhe si shumë të tjerë para nesh, duhet të pajtohemi me këtë. Mirëpo ky proces te zonja Lili ka qenë më i ngadaltë sepse ajo është shumë vitale dhe plot freski. Lili edhe si njeri është treguar e madhe! Kujtoj këtu një rast kur nuk ma dhanë çmimin e fituar “Mikrofoni i Artë”! Zonja Lili ka ardhur në Mushtisht dhe ma dha lajmin, e atyre nga lart, se nuk lejojnë që ta marr unë mikrofonin, edhe pse me vota të fituara!!! Ajo më tha : “Eja në manifestim për inat dhe tregoju se nuk mund të të përkulin”.

Shkurte Fejza vazhdon të jetë e preferuar dhe një këngëtare e denjë dhe e respektuar kudo ku ka shqiptarë. Liliana Cavolli, në anën tjetër, ndërroi jetë para disa vitesh por la për gjenerata këngë e perla shqipe që dëgjohen edhe sot, shkruan KultPlus.


Shahindere Berlajolli

Kënga “Mbetsh e re, gjynah më u plakë” është një ndër këngët më të mira të Shkurte Fejzës, dhe po e sjellim këtu bashkë me Orkestrën “Vllaznim Buxhovi”. / KultPlus.com

Si ndihet një person kur shikon qiellin, pyet Umberto Eco

Umberto Eco, shkrimtari më i shitur dhe akademiku italian ndërroi jetë në moshën 84-vjeçare. I njohur për filozofinë e mahnitshme, ai preku shpirtin njerëzor në kërkim të një kuptimi.

Më poshtë janë tetë citime të tij që duhet mbajtur mend.

1- Çfarë është dashuria? Nuk ka asgjë në botë qoftë humane apo djallëzore apo çfarëdoqoftë që mund të deportojë në shpirtin e njeriut si dashuria.. ― Emri i Trëndafilit

2- Mendoj se një libër duhet të gjykohet 10 vite, pasi ta kesh lexuar dhe rilexuar. Unë gjithmonë jam përkufizuar si shume filozofik dhe i vështirë… Pastaj unë shkrova një novelë lehtësisht të kuptueshme dhe në një gjuhë shumë të qartë… Dhe nga të gjithë novelat e mia ajo është shitur më pak..Njerëzit janë lodhur nga gjërat e thjeshta. Ata duan të sfidohen.. – intervistë për Guardian in 2011

3- Të gjithë historitë që dua të shkruaj më ndjekin kur unë jam në dhomën time, më duket sikur ata të gjithë janë rreth meje, djajtë e vegjël që më pëshpëritin në vesh më prekin hundën dhe më thonë: “Zotëri më shkruaj, unë jam i bukur”.

4- Në mëngjesin 27 Gushtit, 1944 dëgjova në radio se fashizmi kishte rënë dhe Musolini ishte arrestuar. Kur mamaja ime më dërgoi për të blerë një gazetë, kuptova që gazetat kishin tituj të ndryshëm. Për më tepër pasi lexova titujt e mësova që dhe flisnin për gjëra komplet të ndryshme. Atëherë flitej për të njëjtën parti në forma të ndryshme, tani e kuptoj që dhe shumë parti mund të ekzistojnë brenda një vendi.

5- Librat nuk janë bërë për tu besuar, por për t’u hetuar. Kur lexojmë një libër nuk duhet të pyesim veten çfarë thotë, por çfarë nënkupton.. – Emri i Trëndafilit

6- Duhet të jem në paqe. E kam kuptuar. A nuk thonë disa se paqja vjen nga të kuptuarit? Unë e kam kuptuar. Duhet të jem në paqe.

7- Një hero i vërtetë është ai që gabimisht bëhet hero, ai ëndërron për të qenë një person i ndershëm si çdokush tjetër.

8- Si ndihet një person kur shikon qiellin? Ai mendon se nuk ka prekur mjaftueshëm për të përshkruar atë që po sheh. Megjithatë njerëzit gjithmonë vazhdojnë të përshkruajnë qiellin thjesht duke listuar çfarë po shohin. Ne kemi një limit, një limit që na heq kurajon, një limit njerëzor: vdekjen. Ja pse ne i pëlqejmë gjërat që nuk kanë limite dhe as funde. Është një mënyrë për të shpëtuar nga mendimet tona rreth vdekjes. Më mirë listojmë çdo gjë, ne nuk duam të vdesim. / KultPlus.com

Natën që bëra dashuri

Poezi e shkruar nga Vivian Lamarque / Në shqip nga Edon Qesari.

“Natën që bëra dashuri
mendore me ty
s’u tregova e kujdesshme
pas ca kohësh mendja pësoi fryrje
ta dish që para dy netësh
mes dhimbjesh therëse
më lindi një poezi e paligjshme
zyrtarisht do të mbajë veç mbiemrin tim
por ka dukjen tënde të huaj e të ngjan
teksa ty as të shkon mendja
dije që të ka lindur një vajzë.”

Blerta Surroi: Përpiqem të jem regjisore e mirë e familjes dhe punës time

Arbër Selmani

KultPlus: Do ta nisim këtë intervistë me projektin që është kaq afër zemrës tënde, Galerinë MONET. Na trego pak për idenë se si erdhi deri te krijimi i një hapësire të tillë?
Blerta Surroi:
Duke pasur suksese të shumta personale si artiste, në mënyrë të natyrshme erdhi ideja të bëj diçka për vete dhe për komunitetin artistik. Në muajin maj 2017 bashkë me Vala Blakçorin ishim rreth të njëjtës ide, të hapnim një galeri, një hapësirë kulturore ku mund të bëhen aktivitete të ndryshme kulturore e artistike, promovime të librave, ndeja që kanë për qëllim takimin e artistëve, një pikë reference në Prishtinë për artdashësit – Galerinë ‘Monet art&books’. Fillimi nuk ishte i lehtë, por që nga koha kur e kemi hapur Galerinë kemi pasur disa ekspozita personale të emrave të njohur të artit figurativ, kemi pasur shumë promovime të librave. Ekspozita shitëse ka qenë në fund të vitit, ne si Galeri mblodhëm 22 artistë që ti ekspozojmë punimet e tyre, duke qenë se ishin festat e fundvitit, menduam ti bëjmë dhuratë artin, njerëzve, për të gjithë ata që dëshirojnë të blejnë piktura me një çmim të lirë, prej 99 euro e poshtë. Ajo çka unë e quaj të suksesshme, pos që e kam afruar distancën e krijuar prej kohësh mes blerësit dhe artit, është energjia pozitive që kam arritur me e shpërnda mes komunitetit artistik dhe mes qytetarëve. Çdo ekspozitë e kam përjetuar si të ishte e imja, me shumë emocion, kam pasë emocion aq sa artisti, cilido artist që e ka hapë ekspozitën këtu.

KultPlus: Do të kthehem dy dekada më pas, në vitet 90-të, kur Blerta u zgjodh Miss Kosova dhe kur ishte një kohë tjetër, ajo që ti e quan kohë pa kohë. Nga një vajzë 17-të vjeçare, e bukur, sa ishte problematike ose jo për ty më pas të zgjoheshe në këmbë dhe të krijosh një karrierë tënden artistike?
Blerta Surroi:
Kur kthehem të mendoj, më duket shumë larg ajo kohë. Kanë qenë vitet e 90-të, saktësisht viti 1995. S’kishim televizor, s’kishim radio, ishim komplet në një izolim. Rinia jonë ishte shumë fatkeqe asokohe, gjenerata ime i takon një periudhe shumë fatkeqe, adoleshencën e kemi pasë para dhe pas luftës, gjithmonë prej prindërve na është thënë – kjo kohë pa kohë. Si i ri ke nevojë me e shpërfaqë talentin tënd .. kam vizatuar që e vogël, kam qenë e dëshmuar në shkollë, por edhe në grupet recitatore të dramës në shkollë. Kohë e vështirë. Atëherë si 17-të vjeçare, periudhë e izolimit total, ajo që shihje përtej televizorit dukej sikur ishte prej një planeti tjetër, kaq e largët nga ti. Çdo i ri kishte shpresa, kishte ëndrra për të ardhmen e vet, ëndërronim edhe Hollivudin, unë edhe shoqet e mia, e kemi menduar, e kemi pasë ëndërr, qejf, dëshirë. Marrja pjesë në këto kompeticione ka qenë ndoshta një mundësi, shansë, për një dalje, për me prekë, me ja dhanë vetes shansin. Ishim gjeneratë e pafat, e izolimit, sot për gjeneratën e re, është gjithçka më e lehtë, bota është më e afërt. Kam qenë vajzë me shumë talente, të tjerët kanë besu në talentin tim, i kam studiuar paralelisht aktrimin dhe artin figurativ. Në artin dramatik jam dëshmuar, me role të ndryshme, tani jam më aktive ne artin figurativ. Jam në një moshë më të pjekur, dhe pjekuria është ajo që e bën një artist më të mirë, më të balancuar.

KultPlus: A do të thotë kjo se Blerta do të kthehet në artin dramatik, në shfaqje të teatrit apo në film, apo pati një pikë kur Blerta veç ndaloi të jetë një artiste e skenës?
Blerta Surroi:
Unë jam artiste e skenës dhe e artit pamor, dhe me këto dyja do të vazhdoj të merrem. Gjithmonë e kam ndjekur vlerën artistike. Unë kam çka të jap, dhe nuk jam rastësisht në art, e di që nuk më takon ta them por puna ime është vlerësuar edhe me çmime. Tani përpiqem ta ruaj dhe ta shtoj vlerën e punës sime. Në anën tjetër, jam e fokusuar në artin figurativ sepse ky art të jep lirinë e plotë që ti të bësh gjithçka, ti je aktor, je regjisor i punës tënde. Kur e hap një ekspozitë, është vetëm emri dhe puna ime. Është monodramë, ku pos aktrimit edhe tekstit, skenografia, dritat, të gjitha i bën vet. Në artin dramatik është një ekip i tërë, dhe suksesi ose dështimi është i përbashkët.


KultPlus: Në familjen tënde, në anën tjetër, arti ka qenë gjithmonë i pranishëm. Babai yt, Xhevat Syla, është një shkrimtar për fëmijë dhe shumë i pëlqyer. Je rritur në një frymë të tillë, me libra përreth vetes, dhe sa ka ndikuar kjo në formimin tënd të mëvonshëm, me këtë prapavijë prindërore?
Blerta Surroi:
U emocionova shumë, me këtë pyetje. Babi është shkrimtar për fëmijë ndërsa nëna profesoreshë e muzikës, jam rritur me një frymë të artit në shtëpi. Me tingullin e makinës së shkrimit. Gjithmonë rreth meje ka pasur libra. Drejtshkrimi, gjuha shqipe në përgjithësi, kanë qenë të mbjella thellë në fëmijët e familjes tonë. Kam qenë shumë e mirë në këtë fushë, gjithmonë duke marrë lëvdata për drejtshkrimin, dhe në një formë nuk pata kah t`ikë prej këtij ndikimi, sepse gjithmonë kam qenë e afërt me gjuhën. Në vitin ‘99 kam pasur ditar të luftës, i cili më pas edhe ishte botuar në një prej të përditshmeve tona. Edhe ditarin e studimeve që ka pasë ardhë si inspirim nga ditari i Stanisllavskit, e patën pëlqyer shumë artistë e dramaturgë të cilët e kanë lexuar. Kam shumë shkrime të ruajtura edhe sot, ndërsa kam botuar vjersha qysh në klasën e dytë në shkollë fillore, më vonë kam bërë edhe ilustrime për revistën ‘Pioneri’. Djali i madh më ka kushtuar një poezi, dhe po e shoh se po e trashëgon këtë talent, po vizaton, ka dëshirë të jetë piktor si mami dhe shkrimtar si babai. E shoh se e kam transmetuar tek ai një frymë artistike, për çka më vjen mirë dhe jam shumë e lumtur.

KultPlus: Nëse dashuria për letërsinë dhe gjuhën ka qenë kaq e madhe, dhe vazhdon të jetë, a mund të jetë Blerta në të ardhmen edhe një poete, shembull?
Blerta Surroi:
Po e kujtoj një moment. Profesor të gjuhës shqipe dikur e kam pasur të ndjerin Ahmet Kelmendi – një profesor veteran i gjuhës shqipe në Fakultetin Filologjik. Kur i lexonte esetë e mia, më luste që ta lija dramën dhe aktrimin dhe ti përkushtohesha komplet gjuhës shqipe. Shkrimet e mia i pëlqenin dhe kjo me kënaqte sepse as unë vet nuk e dija sa talente kisha brenda meje.

KultPlus: Para se ta mbyllim intervistën, po kthehemi pak te Veton Surroi, bashkëshorti juaj. Më përmendët se ndoshta ka qenë problematik ndonjëherë fakti që jeni burrë dhe grua, dhe ka mundur të ketë ndërhyrje mes njërit a tjetrit. Është ndihmesë për ty si artiste fakti që Vetoni dikur është marrë me politikë dhe sot është shkrimtar ?
Blerta Surroi:
Në një vend si Kosova, është njëfarë tendence mos me ti njoftë vlerat. Tendenca që suksesin në punën time e lidhin me faktin se jam gruaja e Vetonit nuk është fort e pëlqyeshme nga ana ime. Do të doja që për hir të së vërtetës meritat ti takojnë punës sime. Jam dëshmuar prej kohësh në fushën e artit, me kritika pozitive nga njerëz eminentë të fushave në të cilat punoj dhe veproj. Vetonin e kam burrë dhe shok të mirë, një partner të mirë, me të cilin e ndajmë jetën. Kur jemi takuar, kemi qenë të dytë të dëshmuar në fushat tona dhe kemi vendosur të mos i pengojmë njëri tjetrit, vetëm të kemi ndihmë e stimulim. Megjithatë, fakti që jemi të bashkuar më ka ndikuar prej punës në Fakultet e deri këtu në Galeri.

KultPlus: Meqë jemi në këtë territor, si është jeta me Vetonin, me një figurë sa të lexuar aq edhe kontroverse?
Blerta Surroi
: As me fjalët më të bukura të shkrimtarëve më të mëdhenj botërorë nuk mund të përshkruhet jeta me Vetonin. Ajo thjesht përjetohet. Jemi të pandashëm e të lidhur fort nga shikimi e takimi i parë e deri më sot.

KultPlus: Jemi gati në fund të intervistës, dhe për fund ndoshta do të ishte mirë të flisnim pak për planet artistike në vitin 2018?
Blerta Surroi:
Është viti i katërt që jam profesoreshë në Fakultetin e Arteve, dhe jap lëndën e Vizatimit Aplikativ. Jam e përkushtuar tej mase, sepse është sfidë për mua të jem profesoreshë. Megjithatë, jam pedagoge më ndryshe, jo klasike, për faktin se jam edhe aktore, dhe këtë ma kanë dëshmuar gjeneratat dhe kuadrot që kanë dalë këto katër vite sa jam aty. Kam një relacion shumë të afërt me studentët e mi, dhe kjo më bën të ndihem mire,e plotësuar. Nuk më mjafton puna vetëm brenda studios, është ndryshe kur kam interaktivitet me studentët e mi.
Përpiqem të jem regjisore e mirë e familjes time dhe punës time. Një regji e mirë në film, me aktorët e mirë e garanton suksesin. Vazhdimisht punoj në fushën e artit figurativ, kam në plan ekspozita personale vitin e ardhshëm, e kam një skenar filmi shumë të mirë në duar. Jam nënë e përkushtuar, grua e përkushtuar. Duke qenë e mbushur me dashuri reflektoj dashuri e gëzim në jetë dhe në punë . Po i rris dy fëmijë shumë të mirë. Vepra më e rëndësishme në jetë. / KultPlus.com

Avni Mula feston 90 vjetorin mes miqsh dhe artdashës të shumtë

Kompozitori dhe baritoni i shquar Avni Mula ka festuar 90 vjetorin mes miqsh dhe artdashës të shumtë. Të pranishëm kanë qenë figura të njohura të artit mes të cilëve dhe Ministrja e Kulturës Mirela Kumbaro.

E bija e artistit, sopranoja Inva Mula do të shprehte emocionet për këtë ditë dhe në rrjetet sociale përmes një postimi.“90 vjet muzikë të mbushur me dashuri! Faleminderit bab i dashur për gjithçka ti më dhurove në jetë”, shkruan ajo. Avni Mula u lind më 4 Janar 1928 në Gjakovë . U angazhua në Ansamblin e Ushtrisë e më pas laurohet në Konservatorin P. I. Çaikovski me Medalje të Artë.

https://www.youtube.com/watch?v=RZcOcSsNJog

Ai është një nga figurat e rëndësishme të historisë së teatrit operistik shqiptar. Një kontribut të veçantë ai ka dhe në fushën e kompozicionit. Është e njohur kënga e tij “Valsi I lumturisë”. Pas studimeve në Moskë, Mula kthehet në Tiranë për të zhvilluar karrierën e tij artistike bashkë me bashkëshorten ruse Nina Mula, e cila ka gjithashtu një kontribut të çmuar në operën shqiptare. Ishte viti 1957 kur ata nisën një histori të re të operas shqiptare.

Ndër kujtimet në opera që artisti veçonte në një intervistë pak kohë më parë mund të përmendim “ operat “Traviata”, “Berberi i Seviljes”, operën “Skënderbeu” ku ishte një nga prijësit kryesorë në këtë vepër”. Ai ka interpretuar në më shumë se 30 opera dhe pothuajse të gjitha rolet më të bukura të repertorit artistik ai I interpretoi me bashkëshorten Nina Mula.

Ndër interpretimet e spikatura në karrierën e tij mund të përmëndim ato në operat Mrika, Skënderbeu, Pranvera, Lulja e kujtimit, Heroina, Komisari, Jolanda, Berberi i Seviljes, La Traviata, Rigoleto, Kavaleria Rustikana, Karmen, Peshkatarët e perlave, La Boheme, Le nozze di Figaro, Simfonia IX e Bethovenit etj.

Gjithashtu ka kompozuar edhe shumë valle me motive myzeqare, kosovare e tropojane. Avni Mula është historia e muzikës operistike shqiptare. / KultPlus.com

Logoja e 10-vjetorit të Pavarësisë, e “frymëzuar” nga një kompani turistike gjermane

Logoja e 10-vjetorit të Pavarësisë së Kosovës, e prezantuar nga Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, rezulton të jetë e kopjuar.

Në rrjetin social Facebook, qytetarët kanë shpërndarë fotografi të një kompanie gjermane të udhëtimit, e cila ka logon e njëjtë me atë të prezantuar si logo zyrtare për kremten e 10-vjetorit të Pavarësisë së Kosovës.

Dallimi i vetëm i logos zyrtare të “Schauisland Reisen” janë vetëm ngjyrat e duarve, të cilat janë të verdha, derisa të logoja e prezantuar nga presidenca janë me dy ngjyra, e bardhë dhe e verdhë si dhe e kaltër dhe e verdhë, transmeton KTV.

Sidoqoftë, Presidenca ka sqaruar kuptimin e logos së pavarësisë, duke thënë se ajo simbolizon Kosovën në dhjetë vjetët e saj si shtet dhe kontributin e saj për paqen rajonale.

“Ngjyrat e logos janë ngjyra e kaltër, ngjyra e artë dhe e bardha, të cilat janë edhe ngjyrat e flamurit shtetëror. Dy duart e hapura dhe dhjetë gishta, përveçse nënkuptojnë ditëlindjen e dhjetë të shtetit tonë, nënkupton edhe 10 vjet kontribut në paqen rajonale”, ka thënë këshilltari i Presidentit Thaçi, Adil Behramaj.

Sipas tij, në formën e logos ka elemente edhe të hartës së Kosovës dhe formës së saj, ndërsa gjashtë komunitet etnike më të mëdha që jetojnë në Kosovë janë paraqitur si gjashtë rreze ndriçuese përreth logos.

“Nuk kam pasur kurrë për qëllim të ofendoj dikë”, Dua Lipa kërkon falje për fjalët e përdorura në një cover të vitit 2014

Dua Lipa ka shkruar në Twitter për të kërkuar falje trë gjithë ndjekësve të saj, pasi që së fundmi janë diskutuar komentet e saj lidhur me gjuhën e papërshtatshme që ajo e ka përdorur në një cover të vitit 2014, shkruan KultPlus.

Pothuajse katër vjet më parë, këngëtarja ‘Hotter Than Hell’ regjistroi versionin e saj të ‘Smoke, Drink, Break-Up’ të Mila J, e cila përmban disa fjalë të papërshtatshme si “you swear to God you ain’t f**king with a n***”.

Pas disa kritikave mbi zgjedhjen e saj për të përdorur këtë tekst, Dua Lipa ka bërë një postim në Twitter ku ka kërkuar falje.

“Në lidhje me “cover”-in tim në 2014-en, unë kurrë nuk kam pasur për qëllim të ofendoi ose të mërzis dikë”, ka shkruar Dua.

Ajo tutje është shprehur se edhe pse nuk e ka thënë fjalën e plotë, ajo do të mund t’i shmangej ofendimit duke përdorur ndonjë fjalë krejtësisht tjetër.

“Unë nuk kam menduar për këtë në atë kohë”, ka përfunduar Lipa në postimin e saj.

Tutje në një status tjetër Dua ka thëna se ajo përkrah barazinë shoqërorë dhe se i vjen shumë keq për këdo që është ndjerë i ofenduar./ KultPlus.com

Ato votuan, ato marshuan dhe ato e thyen heshtjen

Brooke Baldwin

Mijëra e mijëra gra e ngritën zërin me besim dhe bindje të plotë. Ata ishin gra te të gjitha moshave, prejardhjeve, etnive – te të gjitha bindjeve politike. Po, shumë prej tyre shpresonin që historia do të bëhej: me një presidente të parë grua në Amerikë. Por kur kjo nuk ndodhi, e pyeta veten: “Ku do të shkojnë të gjitha këto gra?” Pata një dëshirë që diçka e rëndësishme të ndodhte kur gratë të flisnin dhe të shfaqen në numra rekord. Në kohën e marshimit të grave në Uashington D.C. janarin e kaluar, isha dëshmitare e forcës kolektive të atyre që udhëtonin në distanca të largëta për t’u parë dhe për t’u dëgjuar. Kjo ishte madhështore. Dhe, personalisht, kjo më dha një mesazh të kristalt: kapitulli tjetër i karrierës sime do të përqendrohej tek gratë. Kështu fillon rrëfimin e saj gazetarja e njohur e CNN, Brooke Baldwin, e cila edhe ka sjellë një projekt dedikuar grave.
6
KultPlus ju sjellë këtë shkrim ku autorja tregon ndjesitë e saj të raportimit për problemet me të cilat përballen dhe portretizohen gratë amerikane, duke reflektuar kështu edhe trajtimin e tyre kudo në botë, edhe shumë vite pasi ata fituan të drejtën e votës. Lidhur me këtë ajo thotë “puna ime si gazetare më kërkon shpesh që të reagoi në intervista të drejtpërdrejta kundër komenteve që janë të padrejta, të pavërteta ose që më bëjnë të mendoj, “A po ndodh me të vërtetë kjo tani?”.

Më duhet ta ngris zërin tim. Më duhet të flas”, shprehet gazetarja e njohur Baldwin.
Ava DuVernay, Sheryl Crow, Diane von Furstenberg, Ashley Graham, Tracy Reese, Pat Benatar, Issa Rae, Betty white – të gjithë patën një ndikim, qoftë në muzikë, modë apo film. Këta janë gra që ndjekin rrugën e cila ishte me plot suksese dhe dështime. Ato nuk kanë frikë të flasin për politikën, zhgënjimin dhe shpresën. Dhe, ndoshta, më e rëndësishmja, këto janë gra që “nuk duan të jenë vetëm në një grup”. Në fund, këto janë udhëheqëse që duan të ndihmojnë gratë e tjera të realizojnë ëndrrat e tyre.

Unë me të vërtetë e dua secilin prej tyre, por gruaja më e afërt në zemrën time është nëna ime. Jo shumë kohë më parë, unë ia tregova asaj projektin që më ka konsumuar gjatë 12 muajve të fundit. Së bashku, ne pamë episodin mbi Diane von Furstenberg. Gjithçka fillon me nënën time duke më dhënë veshjen time të parë Diane von Furstenberg DVF (një fustan që nëna ime nuk mund të përballonte në moshën time në pagën e mësueses së shkollës). Diane flet për fuqinë dhe inkurajimin që i dha nëna e saj dhe se si ato gjëra u bënë platformë për suksesin dhe ndikimin e saj në botën e modës, feminizmit dhe më gjerë.

Kjo pjesë i solli lotët në sy nënës time të ëmbël, e të edukuar nga jugu. “Derisa rritesha, unë nuk u inkurajova ta ngris zërin ose të flas hapur”, kujton ajo. Dhe kur i hodha krahët përreth saj, më solli ndërmend diçka rëndësishme, një pamje e qartë e ndryshimit kritik të bërë në një brez të vetëm femrash: nëna ime dhe miliona si ajo mendonin se nuk mund ta përdorin zërin e tyre, por ato i mësuan bijat e tyre që ta bëjnë këtë. Sakrificat, fuqia dhe guximi i tyre hapën kabinat e votimit, rrëzuan dyert e kabinës, shtruan shtigjet drejt karrigeve drejtuese dhe u ngritën në skenë. Ato e bën këtë për të gjithë ne. Unë, në këtë rast punën time ia kushtoj nënës time.

“American Woman”, quhet projekti i gazetares, i cili tenton të prek rrëfimin e çdo gruaje në Amerikë. Madje ajo këtë e bën më të lehtë përmes rrjeteve sociale.
“Zëri juaj ka rëndësi dhe unë do të doja të dëgjoj këtë nga ju. Ju lutem ngarkoni një video të shkurtër prej jush në Instagram duke më thënë historinë tuaj “American Woman” në më pak se një minutë”, shprehet gazetarja e CNN duke u kërkuar të gjithave që kanë një histori për të ndarë që të përdorin hashtagun #AmericanWoman, përcjellë KultPlus.
2017 ishte viti i #MeToo. Drejtësia dhe pasojat – në disa raste – po fillojnë të zbresin në tokë , sepse njerëzit si ju po flasin. Në mënyrë që kjo lëvizje të vazhdojë, për të ekzistuar barazia, nuk duhet të harrojmë kurrë ndryshimet e mëdha të historisë që kanë ardhur gjithmonë përmes këmbënguljes dhe besimit.
Sa për nënën time, dhurata e saj më e madhe për mua ishte të më mësonte mua që unë të mund ta përdor zërin tim. I detyrohem asaj një borxh të madh mirënjohjeje … dhe një veshje të përfunduar nga DVF./KultPlus.com

Përsëri ngrihem

Poezi e shkruar nga Maya Angelou
Përktheu: Ivana Dervishi

Mund të më përshkruash në histori
Me gënjeshtrat e tua të hidhura dhe të shtrembëruara
Mund të më zhysësh në baltë,
Por përsëri, ashtu si pluhuri, do të ngrihem!
A të mërzit paturpësia ime?
Përse je rrethuar nga errësira?
Ngaqë unë eci sikur kam puset e naftës
Që më pompojnë në kuzhinë.
Ashtu si hënat dhe diejt
Me sigurinë e baticave,
Ashtu si shpresat gufojnë lart,
Përsëri do të ngrihem!
Do të më shohësh të mundur?
Kokëpërkulur dhe me sy përdhe?
Me shpatullat që varen porsi lot,
Të dobësuara si klithmat e ndjeshme…
A të skandalizon arroganca ime?
A nuk të duket e tmerrshme
Që unë qesh sikur kam miniera ari
Në kopshtin e shtëpisë?
Mund të më qëllosh me fjalët e tua,
Mund të më copëtosh me sytë e mprehtë,
Mund të më vrasësh me urrejtje,
Por përsëri, ashtu sikurse ajri, do të ngrihem.
Të mërzit seksualiteti im?
Të befason fakti
Që kërcej sikur të kem diamante
Në vendin ku takohen kofshët e mia?
Nga kasollet e turpit të historisë,
Unë ngrihem!
Mbi një të kaluar që është rrënjosur në dhembje,
Unë ngrihem!
Jam një oqean i zi, që kërcen e shtrihet gjerë,
Gufim dhe ënjtje mbaj në valë
Duke lënë pas netët e tmerrit dhe frikës,
Unë ngrihem!
Në agimin që është mrekullisht i pastër,
Unë ngrihem!
Duke sjellë dhuratat që paraardhësit më dhanë,
Unë jam ëndrra dhe shpresa e skllavit!
Unë Ngrihem!
Unë Ngrihem!
Unë Ngrihem!

Si përfunduan armët dhe përkrenarja e Skënderbeut në Muzeun e Vjenës

Viti 2018 është shpallur si Viti Mbarëkombëtar i Gjergj Kastriotit Skënderbeut ndërsa armët dhe përkrenarja origjinale e Heroit Kombëtar ndodhen në muzeun e Vjenës në Austri, përcjellë KultPlus.

Muzeu Historik Kombëtar ka publikuar një njoftim me anë të së cilit tregon për rrugëtimin e armëve të heroit Gjergj Kastriotit në muzeun e Vjenës në Austri. Fillimisht kur djali i dytë i perandorit të Austrisë, Ferdinandi u shpall arkidukë i Tirolit trashëgoi gjysmën e armëve të armëtores perandorake të Vjenës. Më pas rindërtimi i kështjellës Ambras në Insbruk, koleksionoi një mori armësh e veshje luftarake. Një punë të madhe në këtë mes e kishte bërë këshilltari i arkidukës, Jakob Shrenke i cili mblodhi objekte në armëtoren e kësaj kështjelle ku botoi një libër në vitin 1601, i cili mundësoi edhe njohjen e armëve të Gjergj Kastriotit.

KultPlus ju përcjellë rrëfimin e plotë të publikuar nga Muzeu Hisotrik Kombëtar.

“Shpata është prej bakri, punuar me teknikën artizanale të rrahjes. Me vdekjen e perandorit të Austrisë, djali i tij i dytë, Ferdinandi, u shpall arkidukë i Tirolit. Nga pjesa e trashëgimisë iu la Tiroli së bashku me gjysmën e armëve të armatores perandorake të Vjenës. Në vitin 1567 ai rindërtoi kështjellën Ambras në Insbruk dhe mblodhi aty armë, veshje lufte, piktura me vlerë etj. Këshilltari i tij, Jakob Shrenke u shkroi letra figurave të shquara të kohës, si edhe trashëgimtarëve të tyre, që t’i binin objekte të tilla në armatoren e kështjellës Ambras. Shrenke i iventarizoi objektet dhe në bazë të tyre botoi në vitin 1601 librin “Figura fare të vërteta të perandorëve augustë, të mbretërve e shumë të ndriturve arkidukëve, princave, të kontëve, baronëve, fisnikëve dhe përshkrime të bëmave të tyre, armët e të cilëve ndodhen në armatoren e kështjellës Ambras”. Me anën e këtij botimi u mundësua njohja e armëve të Gjergj Kastrioti”, shkruhet në njoftimin e muzeut.
Pas vdekjes së e arkidukës së Tirolit, Ferdinandit, në vitin 1605, kështjella Ambras iu shit perandorit të Austrisë. Më 1806, armët u mbartën për në Vjenë. Në vitin 1814 u ekspozuan në kështjellën Belvedere ndërsa më 1888 u ekspozuan në ndërtesën e re të muzeut të Vjenës.
Koha e punimit të përkrenares origjinale është viti 1459. Në pjesën kulmore të përkrenares është vendosur një kokë dhie e gdhendur. Përkrenarja është prej bakri. Nga brenda është veshur me lëkurë, që del paksa mbi ballë. Ajo rrethohet prej një rripi lëkure, të zbukuruar me gjashtë trëndafila të praruar. Në hapësirat ndërmjet trëndafilave janë shkruar me shkronja latine, në stilin gotik inicialet: IN, PE, RA, TO, RE, BT, që deshifrohen: Isus Nazarenus, Principi Emanthiae, Regi Albaniae, Terrori Osmanorum, Regi Epiroticum, Benedictum. Kuptimin i tyre në shqip është: Jezusi i Nazaretit bekon Skënderbeun, princin e Matit, mbretin e Shqipërisë, tmerrin e Osmanëve dhe mbretin e Epirit./ KultPlus.com

Arkivat angleze: Pse u shpall mbret dhe sa para mori Zogu nga Shqipëria

Më 31 janar 1925 u shfuqizua Regjenca prej katër anëtarësh dhe Ahmet Zogu u zgjodh president i republikës së sapo shpallur shqiptare, ndërsa Tirana u njoh si kryeqytet i përhershëm i vendit.

Kushtetuta që u miratua u ndërtua në mënyrë të tillë që të rriste pushtetin e Zogut, i cili kishte të drejtë të caktonte dhe të shkarkonte ministrat sipas dëshirës së tij. Zogu menjëherë iu përvesh punës për konsolidimin e pushtetit të tij, duke likuiduar apo detyruar të arratiseshin ish-kundërshtarët e tij më të rrezikshëm.

Luigj Gurakuqi u vra një kafene në Bari; vrasësi i tij shumë shpejt u shpall i pafajshëm. Bajram Curri u ndoq këmba këmbës dhe kufoma e tij u gjet në një shpellë pranë Dragobisë. Pavarësisht se në Tiranë e morën vesh të gjithë se Curri vdiq në duart e agjentëve të Zogut, vendasit këmbëngulnin se ai vrau veten. Shumë udhëheqës të tjerë kosovarë, si fjala vjen Zija Dibra, i cili u qëllua për vdekje ndërsa po përpiqej t’i shpëtonte arrestimit nga policia, pësuan të njëjtin fund të parakohshëm.

Mandej Zogu kurdisi lëvizje për të ndërprerë aktivitetet e Komitetit të Kosovës, i cili përbënte një rrezik për marrëdhëniet e tij të mira me Jugosllavinë. Trupat që kishin qenë besnike të Nolit u çarmatosën dhe u shpërbënë. Kjo i hapi rrugën Zogut për të vendosur diktaturën e tij. Ishte ky një regjim autoritarist dhe konservator, qëllimi kryesor i të cilit ishte ruajtja e stabilitetit dhe rendit. Prandaj dhe ai u mbështet nga bajraktarët dhe çifligarët, pasi të gjithë atyre u garantohej ruajtja e gjendjes ekzistuese. Megjithëse jugosllavët kishin mbështetur kthimin e tij në Shqipëri, ata nuk ishin në gjendje t’i jepnin Zogut ndihmë financiare, për të cilën ai kishte shpresuar dhe kishte aq nevojë për të mbajtur në këmbë regjimin e tij. Prandaj dhe ai u detyrua të miratonte një politikë bashkëpunimi me Italinë.

Ndërkohë, një territor që kishte mbetur i diskutueshëm, parandalonte përcaktimin përfundimtar të Shqipërisë. Zona e njohur tashmë si Shën Naum në brigjet e liqenit të Ohrit, vazhdonte të ishte e pushtuar nga trupat jugosllave. Jugosllavët pretendonin se Zogu ua kishte premtuar këtë territor si shpërblim për mbështetjen që ata i kishin atij për rikthimin në Shqipëri në dhjetorin e kaluar. Gjithsesi, Zogu e mohoi këtë dhe çështja iu përcoll Konferencës së Ambasadorëve. Problemi u zgjidh përfundimisht duke i dhënë Jugosllavisë Shën Naumin dhe zonat përreth malit të Vermoshit, ndërkohë që Shqipëria mori qytetin fqinj të Peshkopisë dhe disa fshatra të tjerë të vegjël.

Vendosja e monarkisë

I pasigurt për shkallën e mbështetjes nga ana e popullit, Zogu vendosi që ndoshta një monarki do t’i jepte regjimit të tij më shumë siguri dhe vazhdimësi se sa forma republikane e qeverisjes.

Shqipëria ishte i vetmi vend ballkanik që nuk ishte monarki. Prandaj dhe më 1 shtator 1928, Zogu braktisi emrin e tij turk Ahmet, bashkë me ‘u’-në nga Zogu dhe e kurorëzoi veten ‘Zog I, Mbret i Shqiptarëve’.
Ky titull shkaktoi shtangie në Beograd. Ndërsa jugosllavët nuk kishin ndonjë kundërshtim ndaj një ‘Mbreti të Shqipërisë’, ata e akuzuan Zogun për nxitje të prirjeve irredentiste midis shqiptarëve kosovarë duke e quajtur veten Mbret të të gjithë shqiptarëve. Sidoqoftë, ata e njohën atë, në mënyrë që ai të mos shtyhej më tej drejt Italisë.
Për t’i dhënë një peshë solemniteti këtij momenti midis nënshtetasve të tij tejet apatikë, Zogu shpalli tri ditë festime me hedhje fishekzjarresh dhe manifestime ‘spontane’ në qytetet kryesore. Një dekret zyrtar përcaktonte se: ‘E gjithë popullata duhet të marrë pjesë… asnjë burrë apo grua nuk duhet të qëndrojë i ulur nëpër kafene apo restorante gjatë manifestimeve; të gjithë duhet t’i bashkohen manifestimeve popullore’.
Katolikët në veri nuk ishin fort pëlqyes me idenë e një mbreti mysliman. Për të fituar mbështetjen për monarkinë, Zogu i dha çdo oficeri të ri të ushtrisë një gradë më të lartë, një rritje rroge si dhe një uniformë të re plot shkëlqim.
Megjithatë kalimi nga republika në monarki pati pak ndikim në kufijtë e ekzistencës së shumicës së shqiptarëve.

Edit Durhami ka mendimin si edhe shumë të tjerë të huaj se monarkia u vendos kryesisht për të garantuar interesat italiane. Ajo më vonë i shkruante një miku:
“Gjithnjë kam menduar se si Mbreti Zog, aq injorant dhe i pakulturuar, të ishte në gjendje të sundonte me drejtësi, ndaj dhe ishte kjo arsyeja që italianët e lanë atë të bëhej Mbret, në vend që të vazhdonte si President. Me qëllim që ata ta kishin atë vegël të tyre. Si president ai mund të binte dhe në vend të tij të zgjidhej një burrë më i mirë. Por si mbret, ata do ta kishin atë përherë në duart e tyre…”
Kushtetuta e re që u shpall në dhjetor 1928 i dha Mbretit pushtet të pakufizuar legjislativ, juridik dhe ekzekutiv, duke i garantuar Zogut mbizotërimin. Një dokument i përbërë nga 234 nene, kushtetuta shpallte që Mbretëria e Shqipërisë ishte një monarki demokratike, kushtetuese dhe e trashëgueshme.
Ajo nuk ishte një shtet fetar; të gjitha besimet janë të barabarta përpara ligjit. I gjithë pushteti buronte nga kombi dhe trupëzohej te Mbreti dhe parlamenti njëdhomësh. Si mbreti dhe parlamenti kishin të drejtën e formulimit të ligjeve. Interpretimi i mirëfilltë të ligjeve i përkiste pushtetit legjislativ (artikulli 10); zbatimi në praktikë i ishte rezervuar Mbretit.
Procesi zgjedhor vazhdonte të siguronte që vetëm kandidatët besnikë të Zogut kishin shanse për të fituar, për më tepër që partitë politike ishin shpallur të paligjshme. Kështu që vetëm këta kandidatë zgjidheshin gjithmonë. Çdo kandidat duhej të paguante 100 franga ari në zyrat bashkiake para se emri i tij të futej në listë; mirëpo të paktë ishin në gjendje ata që mund të paguanin një shumë të tillë.

Rritja e ndërhyrjes italiane

Përgjatë viteve ’30 Zogu gjithnjë e më shumë u mbështet në ndihmën ekonomike italiane, megjithëse politikanët italianë në mënyrë të përhershme përfitonin nga dobësia ekonomike dhe diplomatike e Shqipërisë. Subvencionet e drejtpërdrejta italiane kishin bërë që qeveria shqiptare të balanconte buxhetin e saj, por me koston që vendi po kthehej praktikisht në një protektorat italian.
Ndërsa Italia filloi të shtrëngonte më shumë vidat ekonomike mbi Shqipërinë, Zogu filloi të frikësohej për pavarësinë e vendit të tij.
Zogu komplotonte pa pushim për të qëndruar në pushtet, duke marrë masa ekstreme për të zhdukur ndonjë tradhti të mundshme. Në fillim të vitit 1933 Hasan Prishtina, një nga udhëheqësit e fundmë të mbetur të Komitetit të Kosovës, u vra në Selanik, pothuajse pa asnjë dyshim me urdhër të Zogut.
Por Mbreti nuk e kishte aq të lehtë të eliminonte masat e fshatarësisë shqiptare, e cila ishte tejet e pakënaqur me regjimin e tij, jo vetëm për dështimet e vazhdueshme të tij për të realizuar reformën agrare.
Në qershor të vitit 1934, flota italiane bëri një vizitë të beftë dhe ta paftuar në Durrës. Italianët filluan tashmë të ushtrojnë një trysni të tillë financiare mbi Zogun, saqë ai u detyrua të rifillonte marrëdhëniet e tij të dikurshme me Italinë, në mënyrë që ajo të mos anulonte huatë që kishte dhënë.
Në gusht të vitit 1935 ndodhi një kryengritje e vogël, por mjaft domethënëse, në qytetin e Fierit, pasi një grup kishte thënë gabimisht se një qeveri revolucionare kishte marrë pushtetin në Tiranë. Lëvizja ishte e përgatitur keq dhe e pa organizuar, e megjithatë ajo bëri që Zogut t’i shkonin drithma.

Martesa e Zogut dhe dhurata e Hitlerit

Me qëllim që të ruante stabilitetin dhe vazhdimësinë e mbretërimit të tij, më 27 prill 1938 Zogu u martua me Geraldinë Apponyi, e lindur më 1915 nga një amerikane, Gledis Stjuart dhe një kont austro-hungarez, Julius Apponyi.
Në dëshpërimin e tij për të gjetur një lidhje të përshtatshme, Mbreti kishte dërguar motrat e tij në Vjenë dhe mandej në Budapest, nga ku ato erdhën me Konteshën Geraldinë Apponyi. Mbreti i kishte lënë një përshtypje konteshës së re kur e kishte parë në një foto që ia kishin dërguar motrat e tij, të cilat e ftuan Geraldinën të vizitonte Tiranën, pas së cilës ai i propozoi asaj.
Dasma ishte mjaft luksoze dhe, midis shumë dhuratave të martesës që mori çifti ishte një Mercedes i gjatë, ngjyrë alle, tepër i fuqishëm dërguar nga Adolf Hitleri. Martesa u prit mirë si në Shqipëri ashtu dhe jashtë vendit.
Pas muajit të mjaltit në Durrës, çifti u vendos në pallatin luksoz mbretëror ekzistues në qendër të Tiranës, i cili shumë shpejt do të bëhej i njohur në Angli si ‘oborri i lodrave’.
Edit Durhami komentoi një udhëtim ekstravagant të pesë motrave të Zogut në Shtetet e Bashkuara: ‘Se pse shkuan Princeshat në Amerikë nuk është e sigurt. Ajo që është e sigurt është se shpenzimet qenë aq të mëdha dhe që fshatarët gjysmë të uritur ndien se ato shpenzime do të kishte qenë më e udhës të bëheshin në Shqipëri’.

Pushtimi italian

Ndërkaq, në qershor 1936, dhëndri i Musolinit Konti Galeaco Çiano, u bë ministër i Jashtëm i Italisë. Pasi vizitoi Tiranën për herë të parë në prill 1937, ai përkrahu një lëvizje dramatike, e cila ishte kundër prestigjit të lartë të Rajhut gjerman dhe për rritjen e moralit të Italisë.
Çiano ishte për aneksimin tërësor të Shqipërisë nga Italia, e cila, thoshte ai, mund të ofronte strehë për dy milionë italianë. Ai (gabimisht) besonte se ngaqë opinioni publik shqiptar përgjithësisht ishte kundër Zogut, duhej të ishte medoemos pro-italian.
Një plan tjetër i Çianos ishte ideja për ndarjen e Shqipërisë midis Italisë dhe Jugosllavisë. Por kjo ide dështoi për mungesë të interesimit të jugosllavëve, të cilët gjatë viteve ’30 ishin shkëputur gjithnjë e më tepër nga çështjet shqiptare, regjenti i të cilëve, Princi Pavël, nënvizonte: ‘Ne tashmë kemi aq shumë shqiptarë brenda kufijve tanë dhe ata na kanë sjellë aq shumë kokëçarje, saqë unë nuk dëshiroj të rritet numri i tyre’.
Çiano përllogariti madje dhe një komplot ta sajuar për rrëmbimin e Mbretit dhe Mbretëreshës, në një përpjekje për të destabilizuar vendin dhe në këtë mënyrë Italia do të gjente një pretekst për të ndërhyrë për të rivendosur rendin.
Sipas Geraldinës, më 25 qershor 1938 ambasadori italian, në emër të qeverisë së tij, i ofroi Mbretit një jaht me ekuipazh italian. Zogu nuk e pranoi dhuratën, nga frika se mos ushqimi në bordin e tij mund të ishte i helmuar. Në vend të saj, ai tha se mund ta merrte jahtin me qira dhe të bënte një udhëtim deri në Venecia bashkë me disa nga shërbëtorët e tij personalë.
Më vonë Mbreti dhe Mbretëresha dëgjuan se në rast se do të kishin pranuar të zbarkonin në Itali, ata nuk do të lejoheshin të ktheheshin më në Shqipëri.
Në verën e vitit 1938, italianët kontrolluan çdo sektor të rëndësishëm të shtetit shqiptar. Ndërsa Çiano ishte i zënë me planet e kolonizimit, Musolini vuante për të gjetur mënyrën e pushtimit të Shqipërisë.

Një sulm mbi Shqipërinë ishte diskutuar muaj më përpara dhe nga fillimi i shkurtit u vendos që java e pashkëve ishte një datë e mundshme. Por kjo nuk ishte vendosur përfundimisht deri në mesin e marsit, kur Musolini vendosi për pushtimin.

Ai u dha fund dyshimeve të tij për Shqipërinë kur Hitleri pushtoi Çekosllovakinë. Më 25 mars dërgoi një ultimatum ku kërkonte një protektorat zyrtar italian mbi Shqipërinë dhe të drejtën që garnizonet ushtarake italiane të mbronin vendin. Kjo donte të thoshte në të vërtetë humbje e sovranitetit shqiptar. Çiano e përshkruan ultimatumin si: një marrëveshje e cila, megjithë termat e kortezisë që përmbante, “do të na lejonte ne të bënim aneksimin e Shqipërisë. Ose Zogu pranonte kushte që i kishim vëne ne, ose ne do të bënim pushtimin ushtarak të vendit. Për këtë qëllim ne tashmë kemi mobilizuar dhe përqendruar në Pulia katër regjimente bersalierësh, një divizion të këmbësorisë, detashmente të forcave ajrore dhe gjithë skuadriljen e parë të flotës detare”.

Më 1 prill 1939 në Tiranë pati një demonstrim masiv anti-italian, ndërsa turmat e irrituara kërkonin armë për të luftuar italianët.
Në një kohë që Mbretëresha priste të lindte, Zogu për të fituar kohë pranoi disa kërkesa të italianëve. Më 5 prill Geraldina lindi një djalë që u quajt Leka. Ditën tjetër luftanijet italiane u dukën në brigjet shqiptare, ndërsa avionë italianë hodhën fletushka mbi Tiranë duke i këshilluar shqiptarët të mos rezistonin. Të gjithë italianët që ndodheshin në Shqipëri ishin grumbulluar në portet e Vlorës dhe të Durrësit gati për të hipur në anije. Pasi nuk pati asnjë përgjigje nga Zogu për ultimatumin e Musolinit, në mëngjesin e 7 prillit Shqipëria u bombardua befasisht. Mbi 40 mijë trupa italiane zbarkuan në Vlorë. Ajo pak rezistencë që qenë në gjendje të bënin shqiptarët ndodhi në Durrës nga një grup i vogël i armatosur keq nën udhëheqjen e një oficeri të xhandarmërisë, Abaz Kupit, që rezistoi aq sa mundi deri sa u mposht nga forcat e panumërta përballë tij. Sipas një vëzhguesi:
Kur ndodhi pushtimi, trupat kryesore shqiptare ishin përqendruar pranë Krujës. Qëllimi i tyre ishte mbrojtja e Tiranës dhe kur qyteti të kishte rënë të tërhiqeshin duke luftuar drejt kufirit jugosllav.

Rreth dy javë më përpara, Zogu i kishte kërkuar Beogradit, nëse kufiri do të ishte i mundshëm për arratisje. Ai kishte kërkuar edhe një anije jugosllave për të larguar Mbretëreshën Geraldinë, por nuk mori përgjigje për asnjë nga kërkesat e tij. Gjeneralët vendosën të ishin të kujdesshëm dhe të mos binin si miu në çark dhe kur italianët me shkathtësi morën rrugën e Elbasanit, ata lëvizën me shpejtësi drejt kufirit grek përpara se ai të ishte mbyllur. Xhovani Xhiro, më vonë kreu i fashistëve shqiptarë, iu qas Murat Kaloshit nga Dibra dhe vëllait të tij Mushta, duke iu ofruar 20 mijë franga ari të bënin gati zonën e tyre për një revoltë kundër Zogut. Por ata informuan Mbretin për këtë, i cili i këshilloi t’i pranonin paratë e Xhiros dhe të merrnin udhëzime prej tij.

Kur plani dështoi, Musolini filloi të bëjë kërkesat e tij, duke i ofruar Zogut një pallat në Romë si dhe fronin e një ‘Shqipërie të Madhe’ në Athinë. Zogu dëgjoi që Xhiro i kishte dhënë bajraktarit të Mirditës, Gjon Marka Gjonit, 40 mijë franga, por kur u taksua për këtë, Gjoni telegrafoi duke i shprehur besnikërinë e tij Mbretit dhe i tha se po të kishte armë, le ta lejonte ta provonte këtë.

Tirana vendosi të mos i dërgonte gjë atij!

Zogu në ditën e pushtimit

Meraku kryesor i Mbretit në ditën fatale ishte si të shpëtonte familjen e tij. Mbretëresha dhe djali i saj dy ditësh një orë e gjysmë para pushtimit u nisën me një karvan makinash përmes malesh drejt kufirit grek.
Zogu mandej transmetoi një mesazh për popullin e tij duke i kërkuar të vazhdonte të luftonte, por të paktë ishin ata që kishin radio ndaj dhe të paktë ishin ata që e dëgjuan thirrjen e tij. Përpjekja e tij përfundimtare për të biseduar me italianët qe krejt e kotë, ndaj dhe ai mandej mori vendimin fatal të ndjekë gruan e tij në arrati.
Duket se pamundësia për të bërë luftë guerile në male bëri që Mbreti të zgjidhte largimin nga Shqipëria sa më shpejt të ishte e mundur.
Para se të linte pallatin ai shkoi krejt i vetëm drejt kasafortës gjigande në zyrën e tij dhe mbushi një mori arkash me napoleona floriri. Sipas raporteve të asaj kohe të Forin Ofisit britanik, kjo shumë llogaritej në rreth 50 mijë lira stërlina, gjithçka që kishte mbetur nga pasuria personale e tij, e krijuar nga shitja e pronave të familjes në disa vite.
Me një shpurë të anëtarëve të qeverisë, më shumë se pesëqind oficerë të komandës së lartë, bashkiakë dhe këshilltarë – gjithsej rreth dymijë vetë, mbreti kaloi kufirin dhe hyri në Greqi. Ai nuk do të shkelte kurrë më në tokën shqiptare. /Dita/

Çun Lajçi i dedikon një video prekëse vajzës së tij të ndjerë (VIDEO)

Aktori i mirënjohur Çun Lajçi, i ka dedikuar një tjetër video prekëse vajzës së tij të ndjerë, Bubulinës.

I përmalluar për të bijën e cila u shua në një moshë të re, ai ka ndarë me miqtë e tij në rrjetin social Facebook, disa vargje prekëse për të bijën.

Bubulina Lajçi, 34-vjeçe, u gjet e vdekur në lagjen “Dardania” në Prishtinë. Vdekja e parakohshme e Bubulina Lajçit, tronditi të gjithë opinionin publik./ KultPlus.com

Donald Trump Jr i kundërpërgjigjet Meryl Streep mbi pretendimet që ajo nuk e dinte për sjelljet e Harvey Weinstein

Djali i Presidentit Trump, së fundmi ka reaguar ndaj një interviste ku Meryl Streep thotë nuk donte t’i dëgjonte njerëzit që e thirrni nga jashtë për heshtje, ata në vend të saj do duhej ta thërrisnin Melania dhe Ivanka Trump për heshtjen e tyre ndaj burrave që akuzoheshin si sulmues seksual, përcjellë KultPlus.

Donald Trump Jr shpërtheu ndaj këtij reagimi të fitueses së Oskarit, duke shkruar: “E mrekullueshme se si ajo është personi i vetëm në të gjithë Hollivudin që nuk e dinte që Weinstein ishte një sulmues (sigurisht që ajo e dinte) ka një mendim për këtë.”

Mllefi i tij në Twitter erdhi pas intervistës së Streep me New York Times në të cilën ajo përsëri nuk iu drejtua direkt akuzave në rritje të përdhunimit dhe sulmeve seksuale të Weinstein, me të cilin ajo ishte shumë e afërt dhe punoi me vite të tëra. Ajo që me të vërtetë e zemëroi Don Jr, ishte fakti se ajo përfshiu familjen e tij në këtë çështje.

Presidenti Trump gjithashtu është akuzuar për ngacmim seksual nga një numër i madh grash që u bën publike në Washingtoni Post.

“Unë nuk dua të dëgjoj për heshtjen time. Unë dua të dëgjoj për heshtjen e Melania Trump. Dua të dëgjoj prej saj. Ajo ka kaq shumë gjëra të vlefshme për të thënë. Po ashtu edhe Ivanka. Dua që ajo të flasë tani, “kishte thënë Streep./KultPlus.com

Dita e Mesharit – 5 janar 1555

Më 5 janar 1555, prifti katolik shqiptar Dom Gjon Bdek Buzuku e përfundoi së shkruari ‘Mesharin’ e tij, që deri më sot njihet si vepra e parë dhe njëkohësisht i pari monument letrar i botuar në gjuhën shqipe.

Datën dhe arsyen e shkrimit të kryeveprës monumentale vetë autori e shkruan në parathënien e Mesharit të tij, se e mbaroi “së shkruami” më 5 janar 1555 duke e vë edhe arsyen: “tue e u kujtuomshumӫ herë se gluha jonӫ nukë kish gjā tӫ ṇdigluom ṇ së Shkruomit shenjtë,” dhe dëshmia se kjo është një vepër e parë e këtij lloji e shkruar në gjuhën shqipe: “këjo tue klenë mā e para vepër”.

Ja Pasthënia e Mesharit:

“U Doni Gjoni, biri i Bdek Buzukut, tue ụ kujtuom shumë herë se gluha jonë nukë kish gjā të ṇdigluom ṇ së Shkruomit shenjtë, ṇ së dashunit së botësë sanë desha me ụ fëdigunë, për sā mujta me ditunë, me zdritunë pak mendetë e atyne qi tӫ ṇdiglonjinë, përse ata të mundë mernë sā i naltë e mujtunë e i përmishëriershim anshtë Zotynë atyne qi ta duonë ṃ gjithë zemërë. U lus ṃbas sodi mā shpesh te uini ṃ klishë, përse ju kini me gjegjuni ordhëninë e Tinëzot. E atë në ṃbaronjënë, Zotynë të ketë mëshërier ṃbi ju. E ata qi ṷ monduonë djerie tash, mā mos u mondonjënë. E ju t ini të zgḭiedhunitë e Tinzotë. E përherë Zotynë kā klenë me jū, ju tue ṇdjekunë të dërejtënë e tue lanë të shtrembënënë. E këta ju tue bām, Zotynë ka me shtuom ṇdër jū, se të korëtë taj të ṇglatetë djerie ṇ së vjelash, e të vjeltë djerie ṇ së mbjellash. E u mā duo tӫ ṃbaronj vepërënë teme, Tinëzot tue pëlqyem, Ņdë vjetët M. D. L. IV. njëzet dit ṇdë mars zuna ṇfill, e ṃbarova ṇdë vjetët ṇjë M. D. L. V. ṇdë kallënduor V dit. E se për fat në keshë kun ṃbë ṇdonjë vend fëjyem, u duo tuk të nukë fajtë, aj qi të jetë mā i ditëshim se u, ata faj e lus ta trajtojnë ṇde e mirë. Përse nukë çuditem se në paça fëjyem, këjo tue klenë mā e para vepër e fort e fështirë për të vepëruom ṃbë gjuhët tanë. Përse ata qi shtamponjinë kishnë të madhe fëtigë, e aqë nukë mundë qëllonjinë se faj të mos banjinë, përse përherë ṇdaj ta nukë mundë jeshë; u tue ṃbajtunë një klishë, ṃbë të dȳ anët më duhē me sheryem. E tash u jam ṇfalë gjithëve, e lutëni Tenëzonë ende për muo”./ KultPlus.com

Publikohet kënga më e re e Rita Orës me Liam Payne (VIDEO)

Rita Ora dhe Liam Payne sapo kanë sjellë këngën e tyre më të re “For You”, e cila është pjesë e filmit të ardhshëm “Fifty Shades Freed”, shkruan KultPlus.

“Waiting for a lifetime for you / Been breaking for a lifetime for you,” “Wasn’t looking for love ‘till I found you / Ooh na-na ayy, for love, ‘till I found you”, është një nga pjesët që këndohet në këtë këngë.

Ditë më parë Rita Ora ka publikuar një video të shkurtër të realizimit të kësaj këngë të cilën duket se e ka shijuar mjaft shumë.

“Ne e bëmë këtë #ForYou, jam kënaqur shumë në studio me Liam Payne”, kishte shkruar Rita në Instragram.

Këngët e filmave tw Fifty Shades Freed, zakonisht kanë kryesuar toplistat, këtu duhet kujtuar disa nga këngët e suksesshme si kënga e Ellie Goulding “Love Me Like You Do, e cila qëndroi për kater javë e para në Official Singles Chart në vitin 2015, ndërsa bashkëpunimi i Zayn & Taylor Swift “I don’t want to live forever” në Fifty Shades Darker, arriti të jetë në pozitën e pestë vitin e kaluar./ KultPlus.com

Princat e filmave të vizatuar, abuzues seksual

Profesoresha japoneze e socilogjisë në Universitetin e Osaka, Kazua Muta ka vlerësuar se princat nga filmat e vizatuar të Disney, janë abuzues seksual, shkruan KultPlus.

Autorja e librit mbi ngacmimet seksuale ka konsideriur se princat në filmat e vizatuar “Bukuroshja e fjetur” dhe “Borëbardha” abuzojnë me partneret, përderisa ato janë pa ndjenja.

Me fjalë të tjera, ajo pretendon se këto përralla në këtë mënyrë miratojnë dhunën seksuale.
Vlerësimet e saja kanë shkaktuar reagime të shumta./KultPlus.com

Uta Ibrahimi sjellë veriun e Shqipërisë (FOTO)

Alpinistja shqiptare Uta Ibrahimi ka bërë një ekspeditë në veriun e Shqipërisë, e cila tashmë ka ndarë me ndjekësit e saj edhe disa fotografi mjaftë të vecanta, shkruan KultPlus.



Në faqen zyrtare të saj, tashmë të emëruar me emrin Utalaya, ajo ka ndarë me ndjekësit e saj këto fotografi që na afrojnë jetën e veriut të Shqipërisë, por edhe pamjet e bukura që ka ky vend.
Për më shumë mund ti shikoni fotografitë e sjella nga vetë Uta Ibrahimi./KultPlus.com



Cate Blanchett, kryetare e jurisë në Festivalin e Filmit në Kanë

Aktorja australiane Cate Blanchett do të jetë në jurinë e edicionit të 71 të Festivalit të Filmit në Kanë, shkruan KultPlus.

Kjo aktore shënon në 12 numrin e grave që kanë udhëhequr këtë juri nëpër vite, kurse ajo tashmë është e njohur për kampanjat kundër ngacmimeve seksuale ndaj grave. /KultPlus.com

Hakërrim

Poezi nga Ali Asllani

Që nga Korça gjer te Shkodra mbretëron një errësirë,
nëpër fusha, nëpër kodra, vërshëllen një egërsirë!
Pra, o burra, hani, pini, hani, pini or’ e ças,
Për çakallin, nat’ e errët, është ras’ e deli ras’!

Hani, pini dhe rrëmbeni, mbushni xhepe, mbushni arka,
të pabrek’ ju gjeti dreka, milionier’ ju gjeti darka!
Hani, pini e rrëmbeni, mbushni arka, mbushni xhepe,
gjersa populli bujar t’ju përgjigjet: peqe, lepe!

Ai rron për zotrinë tuaj, pun’ e tija, djers’ e ballit,
ësht’ kafshit për gojën tuaj. Rroftë goja e çakallit!
Shyqyr zotit, s’ka më mirë, lumturi dhe bukuri,
dhe kur vjen e ju qan hallin, varni buz’ edhe turi!

Hani, pini dhe rrëmbeni, është koha e çakenjvet;
hani, pini e rrëmbeni, ësht’ bot e maskarenjve;
Hani, pini, vidhni, mblidhni gjith’ aksione, monopole,
ekselenca dhe shkëlqesa, tuti quanti come vuole!

Nënshkrim i zotris suaj nëpër banka vlen milion,
ju shkëlqen në kraharuar dekorata “Grand Cordon”!
Dhe kërkoni me ballhapur (!) komb i varfër t’ju thërres’
gjith me emrin tingëllonjës: Ekselenca e Shkëlqes’
dhe të quheni përhera luftëtar’ e patriot’,
në ka zot dhe do duroj’, posht ky zot, ky palo zot!

Grand Kordon i zotris’sate, që në gji të kan’ vendosur,
ësht’ pështyma e gjakosur e atdheut të veremosur;
dhe kolltuku ku ke hipur, duke hequr nderin zvarr’,
ësht’ trikëmbshi që përdita varet kombi në litar!
Dhe zotrote kullurdise, diç, u bëre e pandeh,
kundër burrit të vërtetë zë e vjell e zë e leh!

E na tunde, na lëkunde, nëpër salla shkon e shkunde,
mbasi dora e armikut ty me shok’ të heq për hunde.
Rroftë miku yt i huaj, që për dita los e qesh,
të gradoi katër shkallë, pse i the dy fjal’ në vesh!

Koha dridhet e përdridhet, do vij’ dita që do zgjidhet
dhe nga trasta pem’ e kalbur doemos jasht’ do hidhet!
Koha dridhet e përdridhet, prej gradimit katër shkallë
nuk do mbetet gjë në dorë veç se vul’ e zezë në ballë!

Mirpo ju që s’keni pasur as nevoj’ as gjë të keqe,
më përpara nga të gjithë, ju i thatë armikut: “Peqe!”
Që të zinit një kolltuk, aq u ulët u përkulët,
sa në pragun e armikut vajtët si kopil u ngulët!
As ju hahet, as ju pihet, vetëm titulli ju kihet…
Teksa fshat’ i varfër digjet… kryekurva nis e krihet!

Sidomos ju dredharakë, ju me zemra aq të nxira,
ju dinakë, ju shushunja, ju gjahtar’ në errësira!
Ç’na pa syri, ç’na pa syri!… Hunda juaj ku nuk hyri:
te i miri, te i ligu, te spiuni më i ndyri!

Dallavera nëpër zyra, dallavera në pazar,
dallavera me të huaj, dallavera me shqiptar’
Vetëm, vetëm dallavera, dhe në dëm të këtij vendi
që ju rriti, që ju ngriti, që ju ngopi, që ju dendi!

Nëse kombi vete mbarë, nesër ju veproni ndryshe,
dylli bëhet si të duash, kukuvajk’ dhe dallëndyshe…
kukuvajka gjith, me lajka, nesër silleni bujar,
nënë dorë e nënë maska, shkoni jepni një kapar!

Dhe kujtoni tash e tutje me të tilla dallavera
kukuvajka do përtypi zog e zoga si përhera…
Ja, ja grushti do të bjeri përmbi krye të zuzarve,
koha është e maskarenjve, po Atdheu i shqipëtarve!

Edhe ju të robëruar, rob në dor’ të metelikut,
fshini sofrat e kujtdoj’, puthni këmbën e armikut!
Që ta kesh armikun mik e pandehni mençuri,
mjafton bërja pasanik, pasanik dhe “bej” i ri,
dhe u bëtë pasanik, me pallate, me vetura,
kurse burrat më fisnikë, japin shpirtin në tortura!

Vendi qenka sofr’ e qorrit, vlen për goj’ e për lëfytë,
bëni sikur veni vetull’, shoku-shokut kreni sytë…
Dhe për një kërkoni pesë, po më mir’ njëzet e pesë.
Le të rrojë batakçiu dhe i miri le të vdesë!

Po një dit’ që nis e vrëret do mbaroj’ me bubullimë,
ky i sotmi zër’ i errët, bëhet vetëtimë
dhe i bije rrufeja pasuris’ dhe, kësi lloj,
nuk ju mbetet gjë në dorë, vetëm një kafshit’ për goj’!

A e dini që fitimi brenda katër vjet mizor’
nuk ësht’ yti, nuk ësht’ imi, është i kombit arbror,
ësht’ i syrit në lot mëkuar, ësht’ i vendit djegur, pjekur,
Ju do thoni si të doni… po e drejta dërmon hekur!/KultPlus.com

Dua Lipa së shpejti sjellë videoklipin më të ri, publikon prapaskenat (VIDEO)

Superylli me prejardhje nga Kosova, Dua Lipa dje ka zbuluar se ajo zyrtarisht ka filluar të punojë në albumin e saj të dytë. Ajo po ashtu në këtë ditë publikoi edhe datën dhe disa nga prapaskenat e videoklipit të saj të ardhshëm, shkruan KultPlus.

Pasi kënga e saj “NewRules”, tashmë po cilësohet si himni i rrugëtimit të suksesshëm të këngëtares Lipa, ajo ka filluar punën për të sjellë versionin final të këngës “IDGAF” , e cila po duket po ashtu shumë premtuese.Videoklipi i kësaj kënge do të del edhe një javë, më 12 janar të këtij viti.
Nga pamjet e këtij videoklipi Dua përsëri shihet e rrethuar me një skuadër grash, të gjitha të veshur nëtë zeza./ KultPlus.com



ttps://www.youtube.com/watch?v=7TIp2WSPr4o