Më 1 qershor nga ora 18:00 do të bëhet ndarja e çmimeve për kinematografinë 2021.
Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit (MKRS), Qendra Kinematografike e Kosovës (QKK) dhe Kino ARMATA organizojnë Ceremoninë e ndarjes së Çmimeve për Kinematografi 2021. Dy çmimet që do të ndahen janë Çmimi Vjetor për Kinematografi dhe Çmimi Kombëtar për Vepër Jetësore “Bekim Fehmiu”.
Pas ceremonisë do të shfaqet filmi Era dhe Lisi (1979) me regji të Besim Sahatçiut, i njohur për temën e guximshme që trajton në lidhje me sfidën sociale në Kosovën e pas Luftës së Dytë Botërore e gjerë në mesin e viteve të 60-ta, përmes metaforave stilistike që e kryqëzojnë gjuhën poetike me atë të dokumentarit. Filmi u nominua për tre çmime në Festivalin e 16-të të Pulës në 1979 dhe fitoi çmimet: “Arena e Artë” për skenarin e shkruar nga Petrit Imami, “Arena e Artë” për rolin kresor të luajtur nga Abdurrahman Shala si dhe po të njëjtin vit fitoi “Shpërblimin tradicional të kritikëve të filmit” në Sarajevë./ KultPlus.com
“New York Herald Tribune” ka botuar, të hënën e 21 shkurtit 1938, në faqen n°5, intervistën e Gladys Virginia Steuart, nënës së mbretëreshës Geraldinë, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :
Mbreti Zog dhe e fejuara e tij, kontesha Apponyi, të fotografuar së fundmi në një sallon. — (Foto e Associated Press.) — Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France
E fejuara e Zogut do të sjellë në fron shpirtin e pionierëve të SHBA
Geraldina Apponyi, e bija e ish-konteshës Apponyi, e cila ishte Gladys Virginia Steuart, do të gjejë një burim energjie në vendin e modernizimit.
Nga Leland Smith
Nice (Nisë), 20 shkurt. — Edhe pse nuk do të ketë vagona të mbuluar apo kabina druri në jetën e saj si Mbretëreshë e Shqipërisë, Geraldina Apponyi do të sjellë në atë vend shpirtin e grave pioniere që luajtën një rol jetësor në ndërtimin e Amerikës.
E bija e ish-konteshës Apponyi, e cila ishte Gladys Virginia Steuart, e Nju Jorkut, e fejuara e Mbretit Zog do të gjejë shumë mundësi për aplikimin e energjisë amerikane në vendin e lashtë, të cilin mbreti po e modernizon me shpejtësi.
“Kryeqyteti dhe vendi janë aq të rinj, ose më saktë kaq të vjetër, sa ka ende shumë për të bërë në fushën sociale dhe të ndërtimit,” tha Zonja Gontrand Girault, nëna e Geraldinës. “Mendoj se kjo ka zgjuar instinktet e pionierëve amerikanë të vajzës sime, pasi ajo është entuziaste për mundësitë e vendit dhe se si mund të ndihmohet popullata. “Në këtë,” vazhdoi ish-kontesha Apponyi, “ajo do të gjejë një bashkëshort simpatik, pasi Mbreti është jashtëzakonisht modern dhe po bën gjëra të mëdha për Shqipërinë.”
Në një intervistë në apartamentin e saj në Nice (Nisë), Zonja Girault, e cila u bë gruaja e një komandanti francez në vitin 1926, pas vdekjes së kontit Apponyi, diskutoi fejesën e vajzës së saj me një nga monarkët më të gjallë të Evropës.
Pallati i ri pranë përfundimit
“Asgjë përfundimtare nuk është vendosur ende për planet e dasmës,” tha ajo. “Ka formalitete të jashtëzakonshme që duhen respektuar dhe është çështja e fesë. Kjo nuk do të jetë pengesë edhe nëse në Shqipëri ka disa fe zyrtare, pasi Mbreti Zog dëshiron që fëmijët e tij të jenë të krishterë.”
“Një pallat i ri i bukur shpresojmë se do të përfundojë në prill ose maj, dhe kjo natyrisht do të luajë një rol në caktimin e datës,” tha ajo.
E pyetur për përshtypjet e vajzës së saj për vendin ku do të jetë mbretëreshë, Zonja Girault buzëqesh dhe thotë: “Geraldina është aq e dashuruar sa çdo gjë shqiptare është e mrekullueshme. Asaj i duken shumë të rrepta rregullat e oborrit mbretëror. Ajo lejohet të shohë të fejuarin e saj vetëm dy herë në ditë, në praninë e një shoqërueseje të oborrit.”
Zonja Girault, e cila është një grua madhështore, ende shumë amerikane në dukje, megjithëse pjesën më të madhe të jetës së saj e ka kaluar jashtë vendit, ka ekspozuar fotografitë e vajzës së saj, një vajzë e bukur, me fytyrë ovale dhe sy të qeshur, së bashku me fotografitë e sapo dërguara nga Tirana, kryeqyteti i Shqipërisë.
Fotografitë nga Tirana tregonin turma të mbledhura që kishin ardhur për t’i uruar mirëseardhjen përpara rezidencës mbretëreshës së tyre të ardhshme, delegacione të grave shqiptare duke dëshmuar besnikërinë dhe duke sjellë urimet e tyre; seanca e Dhomës së Deputetëve gjatë shpalljes zyrtare të fejesës dhe mbretëresha e ardhshme duke përshëndetur popullin nga ballkoni.
Zonja Girault tha se kishte në plan të merrte pjesë në ceremoninë e martesës, duke marrë me vete vëllezërit e motrat e Geraldinës. Këtu përfshihet konti katërmbëdhjetëvjeçar Julius Apponyi; dhe gjysmë-vëllai dhe gjysmë-motrat e tij, Eliane, dhjetë vjeç; Guy, tetë, dhe Patricia, pesë.
Gjyshi John H. Steuart
Gjyshi i Geraldinës ishte John H. Steuart, nga Baltimore, për vite me radhë Konsulli i Përgjithshëm i Shteteve të Bashkuara në Antwerp (Anvers – Belgjikë). Gjyshja e saj nga nëna, një bukuroshe jugore, Virginia Harding, nga Raleigh, N. C., e cila më vonë u martua me një diplomat suedez, M. de Strade d’Ekna.
Zonja Girault kujtoi se jeta e saj bashkëshortore nisi po aq romantike sa ajo e vajzës së saj. Pak para luftës, ajo takoi kontin Apponyi në një drekë për nder të tij në hotelin Ritz në Paris. Gjashtë ditë më vonë, ata u fejuan. Lufta shpërtheu dhe u organizua një martesë e nxituar. Vetëm tetë vjet më vonë, konti vdiq, pasi iu konfiskua prona nga qeveria çekosllovake, tha ajo.
“Natyrisht, me trazirat e sotme globale,” tha zonja Girault, “unë shqetësohem se çfarë mund të ndodhë me vajzën time kur ajo të bëhet mbretëreshë e një vendi të huaj. Por gjithsesi, ajo është jashtëzakonisht e lumtur — dhe kjo është gjithçka që unë dua.”./ KultPlus.com
The Handke Project, ose drejtësi për marrëzitë e Peter-it, një projekt teatror ndërkombëtar që po zhvillohet aktualisht në Prishtinë, ka bërë bashk një kastë të artistëve nga Kosova, Franca, Italia, Serbia, Bosnjë-Hercegovina, Kroacia, Gjermania, Maqedonia, Shqipëria e Mali i Zi.
Përmes prizmit të laureatit kontravers të çmimit Nobel për letërsi, Peter Handke, një ansambël pan-evropian navigojnë nëpër baraspeshën delikate ndërmjet lirisë së shprehjes dhe përgjegjësisë shoqërore në teatër.
Në kastën e aktorëve është edhe aktori i mirënjohur shqiptar nga Parisi, Arben Bajraktaraj, i cili luan në teatër në Kosovë pas mbi 20 vitesh. Aktorë të tjerë të angazhuar janë edhe Ejla Bavćić e Teatrit Kombëtar të Sarajevës, Adrian Morina e Verona Koxha nga Kosova, aktori shqiptaro-italian Klaus Martini dhe aktorja nga Mali i zi Anja Drljević.
Premiera e kësaj shfaqjeje ndërkombëtare, regjinë e së cilës është duke e bërë Blerta Neziraj, do të jepet me 3 qershor në Teatri Oda, në Prishtinë, për t’u pasuar me një reprizë të radhës me 4 qershor, po në Teatrin Oda. Reprizat e radhës do të jenë me 6 qershor, në Teatrin Shqiptar në Shkup, me 7 qershor në Teatrin Adriana në Ferizaj, me 9 dhe 10 qershor në Teatrin Bitef në Beograd. Shfaqjet në Itali, Bosnjë e Hercegovinë, Gjermani dhe në vende tjera evropiane janë planifikuar nga korriku I këtij viti. Shfaqja do të luhet në gjuhën angleze.
The Handke Project është produksion teatrot i Qendrës Multimedia nga Prishtina, në bashkëpunim me Mittelfest & Teatro della Pergola (Itali), Teatrin e Dortmundit (Gjermani), Teatrin Kombëtar të Sarajevës & Festivalin Ndërkombëtar të Teatrit –MESS (Bosnjë dhe Hercegovinë).
The Handke Project është një performancë teatrore për shkrimtarin që me librat dhe qëndrimet e tij ka fabrikuar e ka përmbysur faktet e luftërave në ish Jugosllavi; ka nxitur dhe përkrahur ideologjinë e ‘tokës së djegur’, si dhe u ka thurur elozhe poetëve e filmbërësve militantë, të konvertuar në ‘inxhinierë të projekteve gjenocidale’. Në varrimin e kriminelit Millosheviq, Handke i thoshte masës së njerëzve të etur për gjak, se ai “nuk e di të vërtetën” dhe se prandaj është “këtu afër Millosheviqit, afër Serbisë”. Vuajtjen e srbëve Handke e krahasonte me vuajtjen e hebrenjvee në kohën e nacizmit!
Tekstin e ka shkruar Jeton Neziraj, dramaturge e shfaqjes është Biljana Srbljanović, kurse bashkëpunëtore artistike është Alida Bremer. Skenografe e shfaqjes është Marija Kalabic, kompozitor: Gabriele Marangoni, koreograf: Gjergj Prevazi, kostumograf: Blagoj Micevski, dizajni i dritave: Yann Perregaux, dizajni i tonit: Leonardo Rubboli dhe tempo Reale, asistent i regjisë: Sovran Nrecaj, menaxhere e produksionit: Aurela Kadriu, kurse asistente e produksionit është Flaka Rrustemi./ KultPlus.com
Gjashtë vepra shqiptare në prozë dhe poezi do të përkthehen në gjuhë të huaja.
Ministrja e Kulturës, Elva Margariti dhe Drejtoresha e Qendrës Kombëtare të Leximit dhe Librit, Alda Bardhyli morën pjesë në shpalljen e fituesve të Fondit të Përkthimeve të veprave nga Gjuha Shqipe në Gjuhë të Huaj.
Margariti dhe Bardhyli shprehën rëndësinë e vazhdimësisë së këtij fondi për mbështetjen e letërsisë shqipe në gjuhën e huaja.
“Edhe këtë vit ndamë në Qendrën Kombëtare të Librit dhe Leximit, Fondin e Përkthimit Letrar nga Gjuha Shqipe në Gjuhë të Huaj. Mes 14 aplikimesh nga botues të huaj, juria e përbërë nga Ben Andoni, Belfjore Qose dhe Irena Nasi përzgjodhi 6 vepra fituese në prozë dhe poezi”, shprehet Margariti në rrjetet sociale.
Fituesit e Fondit të Përkthimit nga Gjuha Shqipe në Gjuhë të Huaj 2022 janë:
Liridon Mulaj me botimin e tij “Mos harro të më kujtosh”, përkthyer në turqisht nga Rozana Belli
Mira Meksi me librin e saj “Diktatori në kryq” përkthyer në italisht nga Giovanna Nanci.
Olimbi Velaj me vëllimin “Lumturia e të tjerëve”, përkthyer në italisht nga Valbona Jakova.
Rudolf Marku me librin “Rrethi i brendashkruar” përkthyer në greqisht nga Petro Çerkez.
Tom Kuka me romanin e tij “Flama”, përkthyer në gjuhën serbe nga Danica Avramović .
Ylljet Aliçka me librin “Valsi i lumturisë” përkthyer në gjuhën greke prej Andrea Zarballës./ KultPlus.com
Themeluesi dhe tastieristi i bandës muzikore angleze “Depeche Mode”, Andy Fletcher, ka vdekur në moshën 60-vjeçare, njoftoi sot bashkëshortja.
Fletcher, me nofkën “Fletch”, themeloi grupin në Basildon në vitin 1980 dhe u fut në “Rock and Roll Hall of Fame”, muzeu dhe salla e famës e vendosur në qendër të qytetit Cleveland, Ohio, dy vjet më parë.
Në një deklaratë, “Depeche Mode” tha se ishin të tronditur dhe jashtëzakonisht të trishtuar për vdekjen e parakohshme të mikut të tyre të dashur, anëtar i familjes dhe shok i grupit.
“Fletch kishte një zemër vërtetë të artë dhe ishte gjithmonë aty kur kishe nevojë për mbështetjepër një bisedë të gjallë, një të qeshur të mirë ose një birrë të ftohtë”, sipas deklaratës./ KultPlus.com
Një këshilltare lokale e Bashkimit Evropian, Kati Schneeberger ka nisur një peticion për liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës, të cilën e ka përkrahur edhe ish-raportuesja për Kosovën në Parlamentin Evropian, Ulrike Lunacek.
Peticioni i nisur në change.org, i nënshkruar deri tani nga 33 persona, ka qëllim që t’i bind shtete skeptike të BE-së për liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës sa ma parë.
“Përkundër se Kosova ka dëshmuar për përmbushjen e të gjitha kushteve, liberalizimi i vizave vazhdon të kundërshtohet nga dy anëtare të BE-së – Franca dhe Holanda. Liberalizimi i vizave për të gjitha vendet e tjera të Ballkanit si dhe për Ukrainën, Moldavinë dhe Gjeorgjinë është realizuar qe disa vite. Koha është që edhe qytetarët e Kosovës, të kenë mundësinë që të hyjnë në BE pa nevojë për të aplikuar për viza. Ndërkohë, hyrja pa viza është e mundur për të gjithë qytetarët e BE-së në Kosovë. Ky trajtim i pabarabartë duhet të marr fund. Qytetarët e Kosovës nuk duhet të jenë më të izoluar. Prandaj, bëjmë thirrje për një vendim për liberalizimin e vizave për Kosovë në samitin e radhës të BE-së, në qershor 2022”, thuhet në arsyetimin e iniciativës.
Next important steps at the 🇪🇺 European Council on 23/24 June:
1) Ukraine 🇺🇦 Moldova 🇲🇩 Georgien 🇬🇪 and Bosnia Herzegovina get candidate status 2) Start of accession negotiations with Albania 🇦🇱 and North Macedonia 🇲🇰
— Kati Schneeberger 🇪🇺 (@KatiSchneeberg1) May 16, 2022
Ndërkohë, ish-zëvendës presidentja e Parlamentit Evropian, Lunacek, e ka quajtur të rëndësishme nismën e Schneerberger.
“Një iniciativë e rëndësishme, ju lutem nënshkruajeni dhe shpërndajeni: Qytetarët e Kosovës nuk duhet të jenë më të përjashtuar nga mundësia për të vizutar miqtë dhe familjet në BE”, ka shkruar Lunacek.
Ndryshe, ambasadori i Gjermanisë në Kosovë, Joern Rohde, gjatë një interviste të dhënë sot u shpreh optimist se kosovarëve do t’u hiqen vizat këtë vit. Rohde tha se do të jetë ambasadori i fundit gjerman në Kosovë që do të pyetet për liberalizimin e vizave.
Eine wichtige Initiative, an important initiative, pls. sign and share: citizens of Kosovo 🇽🇰 must no longer be excluded from visiting friends and family in the EU 🇪🇺!!! https://t.co/WXXKi1qjHK
Ministrja e Turizmit dhe Mjedisit të Shqipërisë, Mirela Kumbaro po zhvillon një vizitë pune në Kosovë.
Kumbaro e shoqëruar nga disa nga krerët e bashkive në vend u takua me ministren e Industrisë, Ndërmarrësisë dhe Tregtisë, Rozeta Hajdari, ku në fokus të bisedimeve ishte thellimi i bashkëpunimit në fushën e turizmit dhe krijimi i paketave të përbashkëta.
“Këtë herë në Prishtinë bashkë me kryetarë të bashkive dhe turoperatorë privatë, sepse janë ata që çojnë turizmin përpara në terren gjatë gjithë vitit. Ishte hera e parë e një tryeze në 3 nivele, përmes vullnetit të dy ministrive me bashkëpunimin e bashkive në Shqipëri e Kosovë, me këshillat dhe nën kërkesat e turoperatorëve privatë që bëjnë një super punë për promovimin turistik këtej e andej kufirit”, u shpreh ministrja Kumbaro në rrjetet sociale.
Sipas Kumbaros, është e domosdoshme krijimi i një harte të përbashkët turistike, pasi veç të bashkuar ofrojmë për turistët vlerat më të larta e atraksionet më të bukura./ KultPlus.com
Shfaqja ‘Gënjeshtër pas gënjeshtre’ e autorit skocez, Anthony Neilson dhe regji nga Sevdije Ajeti, më datë 30 maj nga ora 20:00 do të shfaqet në teatrin e Gjilanit, përcjell KultPlus.
Regjisorja ka folur për KultPlus duke dhënë detaje të reja rreth shfaqjes.
“Dy policë në prag Krishtlindjesh kanë një detyrë të fundit për të përmbushur para se të mbarojnë turnin e tyre. Një çifti te moshuar t’ju dhënë lajmin e tmerrshëm se vajza e tyre ka pësuar aksident në trafik. Si ta gjejnë guximin? Çka nëse tronditja është e tepërt për ta?”, tha Ajeti për KultPlus.
“Mos guximi i dy policëve për të dhën një lajm të till krijon një zingjir keqkuptimesh, që në momente të papritura krijon gënjeshtër pas gënjeshtre. Vetëm e vetëm për të mos u prishur lumturinë.”, vazhdoi më tutje Ajeti duke folur për tematikën që trajton shfaqja.
‘Gënjeshtër pas gënjeshtre’ sjell në Teatrin e Gjilanit aktorët Artan Selimi, Alban Shahiqi, Emine Toska, Mejreme Berisha, Naser Zymberi, Ali Demi, Fitore Jashari, Safete Mustafa Baftiu./ KultPlus.com
Piktura e Pikasos e vitit 1969 e Sir Sean Connery-t shitet në ankand 17.7 MILION £, me të ardhurat që ndahen midis bamirësive në Skoci dhe Bahamas
Familja e yllit të ndjerë të James Bond e nxori në shitje veprën e artit për të mbledhur fonde për Fondin Filantropik Sean Connery.
Ajo do të dhurojë para për kauza të mira në Skoci dhe Bahamas, ku ylli jetoi me gruan e tij Micheline për më shumë se 30 vjet.
Piktura e vitit 1969 u shit dje në Hong Kong nga shtëpia e ankandit Christie’s dhe pritej të shitej të paktën 15 milionë funte.
Ofertimi filloi me 10 milion £ dhe mori pesë oferta përpara se të tërhiqte një çmim përfundimtar prej 17.7 milion £, duke përfshirë premiumin e blerësit./ KultPlus.com
Kryetari i Kievit, Vitaly Klitschko nuk ka bërë asnjë deklaratë për Kosovën dhe shqiptarët. Këtë e ka thënë vetë ai sot nëpërmjet llogarisë së tij në Instagram.
“Miq! Disa media të huaja online, përfshirë ato ruse, vazhduan të përhapin citimin tim të pretenduar për Serbinë dhe Shqipërinë. Unë nuk komentova. Edhe para se të përcjellin këtë informacion të supozuar dhe të citojnë diçka, gazetarët duhet të kërkojnë konfirmim audio ose video të një deklarate të tillë”, ka shkruar Klitschko në Instagram.
Një medium shqip me seli në Zvicër i quajtur “Le Canton 27”, ka publikuar një deklaratë të cilën pretendon se e ka thënë Vitaly Klitchko, e që ndërlidhet me çlirimin e Kosovës nga Serbia dhe çlirimin e Ukrainës nga Rusia.
“Më vjen shumë mirë që takoj për herë të parë një gazetar shqiptar, një rast i mirë për t’ju përcjell një porosi juve, popullit shqiptar në Ballkan. Kemi dëgjuar e lexuar se edhe ju shqiptarët si ne ukrainasit jeni njerëz të paqes, liridashës, por edhe luftarakë që e do nevoja, që na e imponon ndokush. Ne sot po luftojmë kundër regjimit rus që po tenton të okupojë vendin tonë, Ukrainën që mëse 100 ditë, sikur ju që ishit dikur të okupuar nga Serbia…”, ishte deklarata e Klitchko e publikuar nga Le Canton 27.ch.
Një deklaratë e tillë pati nxitur reagime të ashpra në Beograd, përfshirë një deklaratë nga Aleksandar Vulin, ministër i Mbrojtjes./ KultPlus.com
Grupi suedez “ABBA” është kthyer dje në skenë, në Londër megjithëse si avatarë dixhitalë duke performuar hitet më të njohura si “Mamma Mia!” dhe “Dancing Queen”.
Pjesëtarët e grupit, Bjorn Ulvaeus, Benny Andersson, Agnetha Faltskog dhe Anni-Frid Lyngstad janë sjellë në jetën virtuale si versione dixhitale të tyre të pershtatura në vitet 1970, falë teknologjisë së animimit të lëvizjes. Performanca e tyre e fundit ishte rreth 40 vjet më parë.
Të gjithë pjesëtarët e grupit, aktualisht në të shtatëdhjetat, pozuan për një foto së bashku në premierën e tapetit të kuq të koncerteve, të quajtur “ABBA Arena”.
ABBA punoi me një ekip prej 850 personash nga kompania “ Industrial Light & Magic”, e themeluar nga krijuesi i “Star Wars”, George Lucas.
Të shoqëruar nga një bandë live, avatarët e ABBA-s, performuan rreth 20 këngë gjatë shfaqjes 90-minutëshe, të quajtur “Voyage”. Gjatë emisionit ata bënë shaka dhe madje ndryshuan edhe veshjet.
ABBA e vërtetë e ndoqi koncertin mes publikut dhe u ngjit në skenë në fund të shfaqjes, duke u përqafuar me njëri-tjetrin dhe duke përshëndetur me dorë turmën. /KultPlus.com
(Bisedë me “Naša Borba”, marrë nga vepra “Zoti nuk është shqiptar”, 1996)
● Kohë më parë morët shpërblimin për libër të vitit. Ku ndodhet momentalisht, krijimtaria shqiptare, në ç’drejtim ecën dhe a ka sot kushte në kosovë për t’u marrë seriozisht me vlera të njëmendta artistike? ► Krijimtaria artistike shqiptare në Kosovë edhe në këto kushte të vështira po dëshmon vitalitetin e saj, jo vetëm të ekzistencës, po edhe të zhvillimit e të avancimit të vlerave. Krijimtaria, në veçanti letërsia, mund të vështirësohet, por është e papengueshme. Krijuesi i mirëfilltë, shkrimtari i mirëfilltë, në të gjitha kushtet dhe në të gjitha situatat është shkrimtar. Tekefundit, krijimtaria artistike shumë herë nuk është rezultat i ndjenjës së mirëqenies. Shkrimtari e prodhon vetë lirinë e vet krijuese, vetë akti krijues është çlirim dhe liri. Është e vërtetë se klima krijuese te ne është e rënduar mjaft, e ngushtuar, e ngarkuar me pasoja të vrazhdta të gjendjes në të cilën ndodhemi. Vlerat që arrijnë të krijohen dhe të ngrihen mbi këto vështirësi e pengesa, japin apriori provë të qëndrueshmërisë së tyre. Autorë vlerash të tilla, si çdo kulturë tjetër, ka edhe krijimtaria jonë dhe ata janë të papushtueshëm Kjo kurrsesi nuk do të thotë se dhuna e represioni të cilat në esencë janë antikulturë dhe anticivilizim, nuk e kanë lënduar ndjeshëm edhe kulturën dhe krijimtarinë tonë artistike, se nuk i kanë dëmtuar ndjeshëm vlerat, sepse, ato atë punë e atë qëllim kanë kurdo që pushteti i njërit i përdor ndaj kulturës dhe identitetit të tjetrit.
● Sa është e kushtëzuar krijimtaria artistike shqiptare nga ngjarjet ditore politike dhe a është e mundur t’u shmanget atyre? ► Klima dhe hapësira krijuese shqiptare këtu janë të rënduara, të ngushtuara, të ngarkuara. Ç’raport tjetër mund të kenë arti e kultura me dhunën, represionin e terrorin policor që janë përherë antipodë të kulturës e të artit? Kushtëzimi është evident. Ky kushtëzim nuk ka se si të evitohet, pasojat s’ka se si të mos ndjehen. Shkrimtari ynë, sikundër edhe të tjerët, nuk mund të jetojë jashtë kohës dhe jashtë jetës së popullit të tij, pra jashtë brengave dhe shqetësimeve dramatike që jetojnë sot shqiptarët në Kosovë, por edhe në vise të tjera të ish Jugosllavisë. Politika këtu nuk është më sferë interesimi e aktiviteti shtresash të caktuara që të mund t’i rrish anash. Ajo mirret me të gjitha dhe me të gjithë duke pasur në shënjestër çdo gjë që bën jetën, identitetin dhe ekzistencën shqiptare. Jeta politike këtu ndodh e kondensuar, e tensionuar, e instrumentalizuar ekstremisht nga tendenca shpërbëijeje të një substrati etnik. Është krejtësisht e kuptueshme përse shqiptarët nuk duan të jenë më vetëm objekt i politikave që do të vendosnin pozitën dhe fatin historik të tyre, ata duan të jenë subjekt esencial dhe i pakapërcyeshëm i vendosjes për pozitën dhe ardhmërinë e vet. Është po ashtu e kuptueshme përse në këtë vorbull vlimesh dramatike dhe vendimtare, intelektualët, andaj edhe shkrimtarët, nuk mund të kundrojnë anash. Kjo, madje as nuk varet më nga ata, varet nga imperativa të cilat nuk i përcakton vokacioni dhe vullneti i tyre.
● Ju ishit njëri nga pjesëmarrësit e dialogut të dëgjuar që u zhvillua në Francuska 7. Ç’ndodhi, në të vërtetë, atëbotë, ku u shfaqën mospajtimet më të mëdha dhe a ishin ato të pakapërcyeshme? ► Konsideroj se ai takim i shkrimtarëve në Beograd ishte i pari dialog mes shqiptarëve e serbëve. Ai ishte fillim i një dialogu i cili nuk u zhvillua dhe nuk u krye. Ishte i drejtpërdrejtë dhe krejtësisht i hapur. Një dialog politik pa politikë, pa rrotulla e retorizma të demagogjisë politike. Ai dialog, ai fillim dialogu, nuk ishte kurrsesi shkak i konfliktit, ishte hapje dhe sheshim i shkaqeve të konfliktit dhe, në esencë, dëshirë që ato të evitohen. Mospajtimet dhe kundërshtitë u hapën. Mirëpo, ato nuk qe e mundur të zgjidhen aty për aty. Ato u thanë sy më sy, pa ngurim e konsiderata të rreme, pa dorëza e komplekse. Dhe nuk u fshehën kurrë më. Ku e merr që ai dialog t’ishte ç’duhej t’ishte: fillim i një dialogu sigurisht të gjatë, të rëndë e të mundimshëm, por konstruktiv dhe qëllimmirë. Megjithatë aty u tha esenca e pozicionimeve të të dyja palëve. Nuk kishim iluzion se me një dialog, me një filiim dialogu, do të zgjidheshin e do të rrafshoheshin mospajtimet të dlat janë të ashpia, të thella dhe të kahershme. Ato as nuk mund të kapërcehen ndonjëherë pa u kapërcyer më parë shkaqet e tyre. Aq romantikë naivë të politikës nuk ishim as ne shkrimtarët. Ne vetëm po fillonim diç të domosdoshme që duhej të gjente vendin, mënyrën dhe vullnetin e mirë të vazhdohej. Krahasoni tani rezultatet e asaj që është dashur të bëhej me këto të kësaj që është bërë tragjikisht mbrapsht! Një gjë mund ta them me bindje të thellë: Mbyllja e dialogut që në fillim të tij ishte fatale. Sado që dialogu ynë atëherë filloi i ndezur e i elektrizuar nga kundërshti të ashpra të interesave e të argumenteve, nga paragjykime e emodone të hrinjuara gjatë kohë, në ffymën dhe në esencën e qëilimit të atij dialogu të rreptë përmes të dlit doemos që do të zbrazej në fillim tërë një akumulim i gjatë e i fshehur mllefesh e urrejtjesh, kishte më shumë kulturë e tolerancë, më shumë prirje për rezonim intelektual e njerëzor, se sa në të gjitha që pasuan. Mirëpo, dialogun e morën në dorë politika; polida, militarizmi. Gjuhën e argumenteve e zëvendësoi gjuha brutale e forcës, e represionit dhe dhunës. Dihet si i zgjidhin ato çështjet mes popujve. Ato thelluan ndarjen e mosbesimin, urrejtjen e egërsuan dhe e bënë patologjike. Mes nesh futën edhe mjaft gjak dhe varre. Tani jemi shumë më larg njëri-tjetrit. Jemi definitivisht të ndarë dhe të larguar. Në mënyrën më të egër, më primitive, më të papajtueshme.
● A ka sot çfarëdo komunikimi a bashkëpunimi të intelektualëve shqiptarë me kolegët e atyre nga ish-Jugosllavia dhe veçmas nga Serbia? ► Ndarja dhe largimi vazhduan të thellohen. Motivet që i shkaktuan dhe pasojat që lanë janë traumatizuese. Të rinjtë dhe një pjesë e madhe e inteligjencisë shqiptare njohën një realitet të hidhur raportesh të cilat nuk i mbanin mend nga golgotat e kaluara shqiptare dhe nuk mund t’i supozonin të mundshëm tani. Dëshprimi qe i madh posaçërisht tek ajo masë e shqiptarëve të cilët kishin investuar mjaft besim dhe bindje se ishte e mundur jo vetëm fqinjësia e mirë, po edhe bashkëjetesa dhe ardhmëria me serbët. Besimi dhe iluzionet u rrënuan gjer në themel: Duke zhveshur shqiptarët nga çdo subjektivitet politik, duke ushtruar kolonizim e ndërrim të dhunshëm të strukturës etnike të Kosovës, duke përzënë nga puna, nga shkollat e nga fakultetet qindra mijëra punëtorë, kuadro, studentë e nxënës shqiptarë, duke serbizuar emra rrugësh, firmash, entesh, institucionesh e toponimesh, duke aplikuar ligje të posaçme diskriminuese si dhe përmes një sërë masash e veprimesh të tjera të dhunës, represionit, diskriminimit, aparteidit e gjenocidit të hapur, Serbia demonstroi në mënyrën më të vrazhdtë variantin dhe modelin e saj të kahershëm se si do ta zgjidhte ajo çështjen e Kosovës e të shqiptarëve, po t’i mbetej në dorë ta zgjidhi. Shqiptarët, të cilët nuk janë më çobanë, argatë dhe sharraxhinj, me sytë e tyre panë dhe njohën te ky model tërë monstruozitetin trishtues të elaboratit famëkeq të një Qubrilloviqi. Një e keqe e posaçme qe fakti se përballë gjithë kësaj, mungoi të dëgjohet zëri i ndërgjegjes së inteligjencisë serbe. Ai zë qe i shurdhër ose i shurdhuar. Nuk ka rëndësi në i mungoi guximi qytetar apo vullneti të dëgjohet. Në mos për të mbrojtur shqiptarët, atëherë për të mbrojtur dinjitetin e vet njerëzor, intelektual dhe kombëtar para vetes dhe para botës. Ishte një fenomen befasues e i palakmueshëm, do të thonim i shëmtuar, një shkak i posaçëm dëshprimi dhe thellimi të mosbesimit e të largimit. Pasojat janë të ndjeshme e të rënda dhe nuk shërohen lehtë. Ato do të jetojnë të thadruara në kujtesë gjeneratash. Dhe, kuptohet, ato lënduan thellë dëshirën dhe vullnetin për komunikim, kuptimin e komunikimit. Tani duhen durim, kohë dhe përpjekje të mëdha e të gjata për të rivënë urat e rrëzuara të çfarëdo kontakti a bashkëpunimi të cilit mund t’i besohet. Në Beograd kam pasur edhe vetë mjaft miq serbë nga fusha të ndryshme të artit e të kulturës. Nuk jemi parë e nuk jemi dëgjuar qëmoti. Nuk dua të besoj se janë bërë të tjerë njerëz, sepse njerëzorja mbetet te njeriu. Më dhimbset kushdo që, me vullnet e vetëdije apo pa to, misionin e vet të artistit e të intelektualit e viktimizion për shkaqe e motive të cilat nuk i bëjnë nder.
● Si i komentoni qëndrimet radikale të intelektualëve të shquar serbë e shqiptarë, me të cilat, krijohet përshtypja, këputen edhe ato pak fije bashkëjetese të serbëve e shqiptarëve në Kosovë, apo ndoshta konsideroni se bashkëjetesa është e pamundur? ► Do të jem krejtësisht i hapur dhe i sinqertë, ndryshe nuk ka kuptim biseda jonë. Pyetja juaj sikur i barazon pozicionimet [pa] dallim mes qëllimeve radikale të njërës dhe të palës tjetër. Ka, dhe dallimi është radikal, pothuaj i pakapërcycshëm: Ndërkohë që radikalistët shqiptarë nuk kërkojnë asgjë më shumë se sa liri, vetvendosje dhe pavarësi për vete, pa i munguar kujt as qimet e flokut, radikalistët serbë kërkojnë zgjidhje militare, dhunë, represion e terror, përzënie të shqiptarëve nga trojet e tyre etnike, ndërrim të dhunshëm të strukturës etnike, kolonizim e serbizim të Kosovës, zhbërje nacionale të qenies së tjetrit. Ky pozicionim, që është manifestim brutal dhe i shëmtuar i errësimit dhe erozimit të ndërgjegjjes nga pasione patologjike të urrejtjes ndaj tjetrit, nuk i bën nder as individit, as artistit e intelektualit, dhe as popullit në emër të interesave “të larta” të të cilit prononcohet.
● A është e mundur bashkëjetesa? ► Kjo është kryepyetja. Kryepërgjegjjen nuk e jep dot individi, e jep populli. Të dy popujt. Mundësitë e bashkëjetesës i provuam bashkë kaq gjatë në histori dhe në të gjitha variantat na doli e padurueshme dhe e pamundur. Dëshmitë e fundit ishin fatale, ishin tragjike. Duket sikur me bashkëjetesën mes popujve dhe me bashkëshortësinë është njësoj. Kur thyhen, thyhen si kupa e qelqtë, nuk ngjiten dhe nuk amohen më. Tani ne shqiptarët duam që, nga bashkëjetesa e keqe, të bëjmë fqinjësi të mirë. Ndoshta të dyja palët jemi më të përshtatshme për të dytën.
● Pos ndonjë tentimi të zbehtë imitimi të dialogut, dialog të njëmendët serbo-shqiptar nuk kishte deri sot. Sa mund t’i kontribuojnë intelektualët e pavarur normalizimit të marrëdhënieve dhe vendosjes së dialogut serioz politik? ► Intelektualët, po qenë intelektualë seriozë, nuk mund të mos jenë të pavarur. Intelektualët, po qenë të pamanipuluar e të painstrumentalizuar nga pushteti e politika, të painfektuar nga sëmundje urrejtjesh nacionale, janë pa dyshim më të miratueshmit të shtrojnë udhën dhe klimën e arsyes e të vullnetit të mirë, të qetësojnë euforitë banale e pasionet nacionaliste, të zbusin e të humanizojnë raportet, të ndërtojnë besimin në nevojën, në domosdonë dhe në mundësitë e dialogut. Kush tjetër pos intelektualëve dhe para intelektualëve. Të dy popujve tanë u uroj që tani, në të hyrë në shekullin njëzetenjë, ta kenë më të mençur kokën sesa pushkën. Artistët shqiptarë, disa vite të fundit, shumë rrallë kanë marrë pjesë në manifestime kulturore në Serbi. Edhe ato pak tentime që u bënë, është përshtypja se u instrumentalizuan nga garniturat politike. Në ca raste, artistët e tillë u shpallën “tradhëtarë” të interesave nacionale. A nuk ju duket edhe kjo pyetje paksa e instmmentalizuar dhe a nuk është më mirë që përgjigjen ta lëmë për kohë më të mira?
● Pas rënies së komunizmit në vendet evro-lindore, ndihet nevoja e krijuesve të tyre për të pushtuar hapësira të reja në rrjedhat kulturore evropiane e botërore. Çfarë është depërtimi i krijuesve shqiptarë në këtë plan? ► Hapja e Shqipërisë ndaj botës, pas aq kohë mbylljeje e izolimi, pas aq kohë vetëmjaftimi që është vetvrasës për kulturën e çdo populli, është hapje e udhëve dhe e vlerave për komunikim kulturor me botën. Po sistemohen përpjekjet të depërtohet me vlerat më të mira. Vlera te tilla ka nga shumë fusha të krijimtarisë dhe rezultatet, jo vetëm me një Kadare, janë kurajuese. Kurajim, vetëvetiu, na përket edhe ne këtu sepse një është kultura shqiptare./ KultPlus.com
Më shumë se 4.000 civilë janë vrarë në Ukrainë që nga fillimi i pushtimit rus më 24 shkurt, megjithëse numri i saktë është ndoshta shumë më i lartë, tha Zyra e Organizatës së Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut (OHCHR).
Gjithsej 4.031 njerëz u vranë, duke përfshirë gati 200 fëmijë, sipas OHCHR, e cila ka dhjetëra vëzhgues në vend. Shumica u vranë gjatë bombardimeve ose sulmeve ajrore.
OHCR nuk ka përmendur se kush ishte përgjegjës për vdekjet e civilëve. Rusia ka mohuar të ketë shënjestruar civilët në konflikt.
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, duke folur me aktivistët indonezianë, më 27 maj, tha se rreth 12 milionë njerëz ishin zhvendosur për shkak të luftës në Ukrainë dhe se rreth 5.5 milionë ishin larguar nga vendi.
Rusia nisi pushtimin e Ukrainës fqinje më 24 shkurt./ KultPlus.com
Institucioni i Avokatit të Popullit përmes një opinioni ligjor thotë sa i përket Kodit Civil konstaton se marrëdhëniet familjare në mes të personave të gjinisë së njëjtë duhet të njihen dhe definohen pa asnjë dallim dhe në të njëjtën mënyrë sikur personat e gjinisë së kundërt.Në këtë opinion të Avokatit të Popullit thuhet se Kushtetua e Republikës së Kosovës duke mos e përcaktuar shprehimisht se e drejta e martesës është e drejtë e “burrit dhe gruas”, nuk paraqet asnjë pengesë për të konstatuar se privimi nga martesa i personave me gjini të njëjtë paraqet shkelje të së drejtës për të mos u diskriminuar në bazë të orientimit seksual.
Opinioni i Avokatit të Popullit:Avokati i Popullit, në pajtim me kompetencat dhe përgjegjësitë, të përcaktuara me Kushtetutë dhe ligjet përkatëse, publikon opinionin dhe qëndrimet e tij lidhur me njohjen e marrëdhënieve familjare të personave me sekse të njëjta.
Nëpërmjet këtij opinioni, Avokati i Popullit vë në pah garancitë kushtetuese që i ofron Kushtetuta e Republikës së Kosovës për respektimin e jetës private dhe familjare, e po ashtu mbrojtjen nga diskriminimi në bazë të orientimit seksual për secilin qytetarë të Republikës së Kosovës.Avokati i Popullit shprehë qëndrimin e tij se marrëdhëniet familjare të personave me sekse të njëjta, të njihen dhe të definohen me Kodin Civil, ashtu sikur që e garanton Kushtetuta dhe në pajtim me Ligjin Nr. 05/L-021 për Mbrojtjen nga Diskriminimi, pa asnjë dallim dhe në të njëjtën mënyrë sikur për personat me sekse të kundërta.
Avokati i Popullit vlerëson se Kushtetuta e Republikës së Kosovës duke mos përcaktuar shprehimisht se e drejta e martesës është e drejtë e “burrit dhe gruas”, nuk paraqet asnjë pengesë për të konstatuar se privimi i personave me sekse të njëjta nga e drejta e martesës, paraqet shkelje të së drejtës për të mos u diskriminuar në bazë të orientimit seksual.Për më tepër, Avokati i Popullit vlerëson se formulimi aktual i Projektkodit Civil për lejimin e bashkësive të regjistruara civile ndërmjet personave me sekse të njëjta, pa e definuar qartë se çfarë paraqet një bashkësi e regjistruar civile dhe duke përcaktuar se kushtet dhe procedura për njohjen e këtyre bashkësive të rregullohen me ligj të veçantë, nuk paraqet zgjidhje dhe nuk i reflekton të drejtat e garantuara me Kushtetutë.
Avokati i Popullit, në mes tjerash, vlerëson se Projektkodi Civil në kuadër të rregullimit të marrëdhënieve familjare, të përcaktojë shprehimisht njohjen e marrëdhënieve të personave me sekse të njëjta./ KultPlus.com
LGBTI rights groups march during the country’s first Gay Pride parade in Pristina on October 10, 2017. / AFP PHOTO / Armend NIMANI (Photo credit should read ARMEND NIMANI/AFP/Getty Images)
Një portal shqip në Zvicër ditë më parë publikoi një lajm, kinse kanë intervistuar kryetarin e Kievit Vitali Klitschko, dhe ai ka deklaruar se ukrainasit po luftojnë kundër Rusisë sikurse shqiptarët kundër okupatorit serb. Por kjo deklaratë sot është demantuar nga zyra e kryetarit të Kievit.
Portali shqip në Zvicër “Le Canton 27” ditë më parë ka publikuar një intervistë të pretenduar me kryetarin e Kievit Vitali Klitschko, gjatë qëndrimit të tij në Davos. Aty me ish’boksierin e famshëm në foto shihet edhe gazetari shqiptar nga Presheva, Nefail Maliqi.
Portali shqiptar në Zvicër “Le Canton 27” në lajmin e publikuar pretendon se Klitschko ishte intervistuar nga Maliqi, dhe ai e kishte krahasuar Rusinë me Serbinë e kohës së Millosheviqit.
“Më vjen shumë mirë që takoj për herë të parë një gazetar shqiptar, një rast i mirë për t’ju përcjellur një mesazh juve, popullit shqiptar në ballkan. Kemi dëgjuar e lexuar se edhe ju shqiptarët si ne ukrainasit jeni njerëz të paqës, liridashës, por edhe luftarak që e do nevoja, që na e imponon ndokush. Ne sot po luftojmë kundër regjimit rus që po tenton të okupoj vendin tonë-Ukrainën që mëse 100 ditë, sikur ju që ishin dikur të okupuar nga Serbia…”, citon Klitschkon portali shqip i Zvicrës Le Canton27.
Ky artikull i këtij portali i cili më pas u transmetua pothuajse në të gjitha portalet kryesore të Kosovës, e edhe në mediat në Serbi, ka nxitur reagimin e zyrës së kryetarit të Kievit, e cila e ka demantuar atë, madje e ka quajtur marrëzi se si ka mundur ai gazetar i cili ka bërë vetëm një foto me Klitschkon të i thotë atë fjalë në emër të politikanit ukrainas, pa i thënë ai fare.
Në një bisedë për portalin serb Nova.rs, i cili njihet si media liberale në Serbi, zyra e Klitschkos e ka demantuar lajmin e portalit shqip të Zvicrës duke thënë ‘Ne përgatisim një deklaratë zyrtare për këtë marrëzi. Do të njoftojmë së shpejti’.
Në tekstin e përmendur, i cili ishte publikuar me titullin “Kryetari i Kievit, ukrainasi Klitschko me duar të përgjakur në Davos: Faleminderit Kosovë, faleminderit shqiptarë! “Pasi ju u çliruat nga Serbia, ne do të çlirohemi nga Rusia!” Më tej shkruhet se ish-boksieri edhe ka falënderuar shqiptarët.
“Faleminderit Kosovë, faleminderit shqiptarë! Pasi ju u çliruat nga Serbia edhe ne do çlirohemi nga Rusia!”, ishte cituar rrejshëm kryetari i kryeqytetit ukrainas./ KultPlus.com
Në kuadër të programit për 70 vjetorin e themelimit të Kino Lumbardhit u promovua libri “Lumbardhi: një histori episodike” dhe filloi programi i filmit LXX në Kino Bahçe.
Në këtë ngjarje morën pjesë ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku, zëvendësministri, Sejnur Veshall dhe këshilltarët Nora Arapi Krasniqi dhe Onur Canhas.
Ministri Çeku në fjalën e tij bëri të ditur rëndësinë shoqërore dhe historike të kinemasë Lumbardhi si aset në mbrojtje të shtetit, i cili trajtohet me prioritet nga ana e Ministrisë së Kulturës, në kuadër të programit të restaurimeve dhe të reformimit ligjor të institucioneve të kulturës dhe kinematografisë, ndërsa theksoi përkushtimin institucional që kjo kinema të vazhdoj të ruaj vlerat e saj dhe funksionin në shërbim të komunitetit dhe shoqërisë.
Fjalën e morën edhe drejtoresha e Qendrës Filmike të Sarajevës, Ines Tanović, si dhe kuratorët e programit të filmit.
Ngjarja vazhdoi me promovimin e librit “Lumbardhi: një histori episodike” nga Bengi Muzbeg dhe Tevfik Rada, i mbështetur nga Ministria e Kulturës, libër ky që flet për takimin dhe ndërveprimin mes Kino Lumbardhit dhe Prizrenit, prej rrethanave që sollën te hapja e kinemasë në vitin 1952 e deri te ndalja e aktivitetit pas falimentimit të ndërmarrjes shoqërore “Kino Bistrica” në fillim të shekullit të ri.
Në Kino Bahçe programi do të vazhdojë deri në muajin shtator, me mbi 40 shfaqje filmike të prezantuara në orare dhe formate të ndryshme, thuhet në postimin në Facebook të MKRS-së. /KultPlus.com
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, mori pjesë në ceremoninë shtetërore të gradimit të znj. Irfete Spahiu me gradën gjeneralmajore në Forcën e Sigurisë së Kosovës.
Në ceremoninë e veçantë, Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani-Sadriu, bazuar në kompetencat saj kushtetuese e ligjore, gradoi gjeneral brigade Irfete Spahiu me gradën gjeneralmajore në FSK. Njëherësh, me dekret të Presidentes Osmani, Spahiu u emërua edhe Inspektore gjenerale e Forcës së Sigurisë së Kosovës.
Në këtë ceremoni të organizuar në Presidencë morën pjesë edhe Ministri i Mbrojtjes, Armend Mehaj dhe stafi i lartë ushtarak i Forcës së Sigurisë së Kosovës. /KultPlus.com
27 maji i vitit 1992 ishte dita kur sporti i Kosovës u bë me institucionin më të lart sportiv të vendit, Komitetin Olimpik të Kosovës (KOK).
Në këtë ditë, në objektin e Rilindjes në Prishtinë, ishin mbledhur emra të njohur të sportit, kontribuues të mëdhenj, të cilët themeluan Komitetin Olimpik të Kosovës.
Me këtë rast, presidenti i KOK-ut, Ismet Krasniqi, shpreh mirënjohjen e thellë dhe falënderimet e panumërta për të gjithë ata që kontribuuan dhe u mblodhën për ta themeluar KOK-un.
“I falënderoj përzemërsisht të gjithë ata që morën guximin dhe u mblodhën për të themeluar KOK-un, duke rrezikuar kështu edhe jetën e tyre nga regjimi serb, i cili me arrestime dhe burgosje të kontribuuesve të sportit, tentonte të ndalonte çdo veprimtari tonën sportive. 27 maji i vitit 1992, është datë me rëndësi të veçantë për lëvizjen olimpike, pasi themelimi i KOK-ut u hapi rrugën edhe shumë federatave sportive, të cilat nisën veprimtarinë e tyre të pavarur nga sporti i ish-Jugosllavisë”, tha presidenti Krasniqi.
“Në këtë përvjetor jubilar, KOK-u ndodhet në rrethana tjera, i barabartë me të gjitha Komitetet Olimpike Kombëtare, falë anëtarësimit në IOC më 9 dhjetor 2014, dhe për më tepër është përmbushur edhe synimi i atyre që e themeluan, jo vetëm për ta parë ekipin tonë olimpik duke parakaluar në Lojërat Olimpike, por edhe duke u ngjitur tri herë në podiumin më të lartë olimpik, me vetëm dy pjesëmarrje në Olimpiadë”, ka shtuar më tej numri një i KOK-ut.
Presidenti Krasniqi ka falënderuar edhe të gjithë anëtarët e Bordeve Ekzekutive, si dhe ish-presidentët që drejtuan KOK-un: Veton Surroi, Shaqir Shaqiri dhe Besim Hasani.
Atëbotë, më 27 maj 1992, kryesia e parë e KOK-ut përbëhej nga nëntë anëtarë si: Veton Surroi (kryetar), Prof. Dr. Behlul Brestovci (nënkryetar), Prof. Dr. Esat Staviceli (basketboll), Aziz Salihu (boks), Fahri Buçinca (hendboll) dhe Hysen Rakovica (FKF), derisa një anëtar u zgjodh më vonë. Këshilli mbikëqyrës u përbë nga Ismail Hyseni, Bedri Hamza dhe Adem Fejzullahu. Krahas anëtarëve, që vinin kryesisht nga sportet olimpike, u zgjodhën edhe punëtorët dhe ish-sportistët meritorë si: Fadil Vokrri, Hysen Syla, Mustafë Syla, Muhamet Berisha, Mehmet Bogujevci, Sefedin Reçica, Agim Kasapolli dhe Isak Latiti.
“Pas këtij akti solemn të themelimit të KOK-ut, mund të përfundojmë sa e këndshme do të jetë dita kur sportistët kulminantë kosovarë, në vend të afirmimit të një krijese artificiale shtetërore që quhej Jugosllavi, në shfaqjet sportive ndërkombëtare dhe në Lojërat Olimpike do të luftojnë për afirmimin e vendit të vet – shtetit më të ri në Ballkan, Kosovës”, thuhej mes tjerash në shkrimin e ish-gazetarit të Rilindjes, Musa Alaj. /KultPlus.com
Në Beograd, të enjten filloi festivali “Mirëdita, dobar dan!“ i cili publikut ia prezanton skenën kulturore dhe shoqërore të Kosovës. Si çdo vit, festivali tregon për mundësinë e bashkëpunimit në mes të Kosovës dhe Serbisë dhe këtë herë në edicionin e tij të nëntë ka shpalosur një program tejet të larmishëm dhe më se i nevojshëm që të shihet, dëgjohet e kuptohet nga kultura serbe, shkruan KultPlus.
Fillimisht, ishte rruga drejt Beogradit ajo që nisi hapin e parë drejt këtij festivali. Pjesëmarrësit dhe mediat në këtë festival të cilët u nisën dje herët në mëngjes, kësaj radhe nuk patën asnjë problem me kontrollet e detajuara në pikën kufitare në Serbi. Edhe pse të shoqëruar nga policia serbe gjatë çdo sekonde, por dukej se festivali dalëngadalë po ia arrinte qëllimit për të thyer barrierat Kosovë-Serbi.
Fiona Jelići – Nisma e të Rinjve për të Drejtat e Njeriut (Serbi)
Ndërkaq, dje në Qendrën e Dekontaminimit Kulturor, hapjen zyrtare të festivalit “Mirëdita, dobar dan”, e nisën Fiona Jelići nga Nisma Rinore për të Drejtat e Njeriut (Serbi) dhe Kushtrim Koliqi nga organizata kosovare ‘Integra’, të cilët kujtuan jetëgjatësinë e festivalit dhe sfidat nëpër të cilat kaloi vetë festivali gjatë ekzistencës së tij të gjatë. Ata dërguan mesazhe paqeje nga skena dhe shprehën dëshirën për pajtim mes dy popujve.
“Jemi në të njëjtin vend si vitet e kaluara, por bota ka ndryshuar që nga viti i kaluar kur u pamë këtu. Pushtimi rus në Ukrainë dhe fakti që lufta po ndodh përsëri në Evropë shkatërron të gjitha iluzionet që një gjë e tillë është e pamundur”, thotë Jelići.
Ajo theksoi se festivali vjen si një shenjë solidariteti dhe mbështetjeje për viktimat e luftës në Ukrainë. Duke përmendur obligimin që të punohet edhe më shumë për viktimat e luftës, për pajtimin dhe ndërtimin e paqes në Ballkan, ajo tha se gjersa politikanët merren me armatime duke forcuar ushtrinë, shoqëritë duhet që të shikojnë njëri-tjetrin dhe të flasin mes vete.
“Dje nisëm festivalin me atë që duhet të jetë pika zero e negociatave dhe pajtimit tonë, me ekspozitën “Të gjithë lotët tanë”, ekspozitë kjo që sjell dhimbjen dhe lotët e atyre që nuk e zgjodhën luftën, por e fituan atë. Punimet e fotografëve nga Kosova, Serbia dhe Maqedonia e Veriut mund t’i shihni deri me datën 1 qershor në “Endžio HAB””, tha ajo.
Sipas saj, ekspozita unike fokusohet në historitë e viktimave të luftërave nga rajoni. Qëllimi i vendosjes është prezantimi i publikut të gjerë me këto histori dhe apelimi për mbështetje për viktimat dhe grupet e tjera të prekura në rajon në ndjekjen e tyre të drejtësisë dhe gjetjen e së vërtetës.
Ekspozita “Të gjithë lotët tanë” përbëhet nga 34 fotografi të realizuara nga katër fotografë në vende të ndryshme në Serbi, Kosovë dhe Maqedoninë e Veriut. Fotografët nuk e njihnin njëri-tjetrin, dhe arritën të krijonin me fotografitë e tyre një histori universale që bashkonte kujtimet e dhimbshme të njerëzve të zakonshëm dhe vuajtjet e tyre.
“Edhe pse institucionet publike kulturore ende në masë të madhe e injorojnë festivalin tonë, ai po rritet vazhdimisht, falë artistëve dhe audiencës. Në masë të madhe kanë ndodhur më shumë takime të njerëzve, artistëve dhe aktivistëve sesa që ka pasur takime politikanësh nëpër negociata. E di që jemi këtu në shoqërinë e njerëzve që e bëjnë këtë çdo ditë dhe dua që të vazhdojmë të punojmë së bashku”, përfundon Jelići.
Kushtim Koliqi – Integra
Ndërsa, Kushtrim Koliqi nga organizata kosovare ‘Integra’ përkujtoi nisjen e festivalit në vitin 2014 me qëllim që të krijohen lidhjet e reja ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.
“Gati një dekadë ‘Mirëdita, dobar dan’. Qysh në vitin 2014 kishim nisur këtë rrugëtim me qëllim të krijimit të lidhjeve të reja ndërmjet Kosovës dhe Serbisë nga persona aktivë në kulturë, media e shoqëri civile duke diskutuar për tema që nuk diskutoheshin e duke promovuar kulturën si një mënyrë bashkëpunimi dhe të mësuarit për njëri-tjetrin. Sot, në edicionin e nëntë të festivalit, me qëllimin e njëjtë vazhdojmë të punojmë në të njëjtin drejtim, në një situatë politike jo shumë ndryshe nga ajo në të cilën kishim filluar dhe duke u përballur me sfida të shkaktuara nga po kjo politikë”, thotë Koliqi.
Sipas tij, shumëçka ka ndodhur për këto 9 vite në botë, por pak ka ndryshuar raporti dhe qëndrimet e politikanëve në Serbi e Kosovë, kështu duke pamundësuar zgjidhjen e shumë problemeve e çështjeve të trashëguara nga lufta. Për këto arsye, ai konsideroi që organizimi i përvjetshëm i këtij festivali është gjithnjë e më i rëndësishëm në rikujtimin e asaj që njerëzit në të vërtetë duan, njohje e pranim të së kaluarës e vuajtjeve të viktimave për të siguruar paqe e bashkëjetesë ndëretnike në rajon.
“Këtë edicion, ngjashëm me vitet e kaluara fokusi i programit të debateve si dhe programit kulturor është trajtimi i të kaluarës, ofrimi i perspektivave të viktimave dhe vendosja e tyre në qendër. Ajo çka vazhdon të jetë shumë e rëndësishme për festivalin tonë është sfidimi i narrativave paragjykuese e të njëanshme duke iu ofruar qytetarëve të të dy vendeve mundësi që të shohin e diskutojnë për të kaluarën nga perspektiva të ndryshme, në mënyrë që të kuptojnë njëri-tjetrin, kështu duke krijuar hapësira për mënyra të reja të ballafaqimit me të kaluarën”, tha ai.
“Duke kujtuar Bekim Fehmiun, si frymëzim që vazhdojmë ta kemi qysh në edicionin e parë të festivalit e deri më sot, ju ftojmë të na bashkoheni përgjatë këtyre ditëve në eventet e festivalit.”
Maja Stojanoviq – Organizata ‘Iniciativa Qytetare’ (Serbi)
Në fund, Maja Stojanoviq, drejtoreshë e Iniciativës Qytetare, iu drejtua të ftuarve, e cila theksoi se fakti që ka shoqata të familjeve të viktimave nga të dyja palët është dëshmi se festivali e arsyeton ekzistencën e tij dhe kontribuon në pajtimin në rajon. Me këtë rast ajo ka kujtuar edhe Borka Paviçeviqin, e cila dha një kontribut të madh në festival dhe në vitet e vështira ishte një shtëpi e sigurt për të gjithë ata që kultivojnë vlerat e pajtimit dhe paqes.
Përgjatë këtyre fjalimeve, papritmas erdhi lajmi nga policia serbe se një bombë është vendosur diku afër Qendrës së Dekontaminimit Kulturor, aty ku po mbahej kjo ceremoni. Pa panik, të pranishmit dolën jashtë për t’i lënë hapësirë policisë që të kontrollojnë vendin përreth. Në ndërkohë, teksa të gjithë pritnin jashtë aty pari të vendosur ishin dhe pesë protestues të cilët kundërshtonin mbajtjen e festivalit si dhe përkrahnin luftën në Rusi duke përmendur se Serbia dhe Rusia janë vëllezër.
Pesë protestuesit këndonin këngën “Oj kosovo kosovo, zemljo moja voljena”, teksa dhe brohoritjet e tyre anti-shqiptare ishin ato që dëgjoheshin në një masë të madhe.
Nuk deshi shumë kohë që policia të përfundonte kontrollin si dhe të lajmëronte se lajmi ishte i rremë, andaj dhe pjesëmarrësit u rikthyen përsëri në Qendrën e Dekontaminimit Kulturor.
Sofija Todorović – Qendra e Dekontaminimit Kulturor
Tutje vazhdoi edhe ceremonia e hapjes me drejtoreshën e Qendrës së Dekontaminimit Kulturor, Sofija Todorović e cila ka ndarë çmimin “Mirëdita, dobar dan” për Marinko Djurić dhe Lush Krasniqin.
“Ajo që do të them është krejt ajo për të cilën është “Mirëdita, dobar dan”. Çdo vit kemi këtë ceremoni të dhënies së çmimit “Mirëdita, dobar dan” për njerëzit që janë simbole të ndërtimit të paqes dhe të pajtimit mes njerëzve në terren. Fituesit e këtij çmimi janë përfaqësuesit e shoqatës së familjeve të viktimave, Marinko Djurić dhe Lush Krasniqi”, thotë Todorović.
Todorović theksoi se ata ishin atje të pranishëm për të treguar se sa është i rëndësishëm ndërtimi i paqes mes dy shteteve. Fakti që pranë saj janë Marinko dhe Lushi, sipas saj, tregon se nuk mund të arsyetohet që të mos flitet për paqe dhe pajtim.
“Në kuadër të festivalit, kam nderin të ju falënderojmë që në këtë kohë të pasigurisë po qëndroni me ne për t’i dhuruar çmimet.”
Ajo këto dy çmime të festivalit “YIHR Srbija” i ka ndarë për kontributin e dhënë në paqe dhe pajtim koalicion mes Kosovës dhe Serbisë.
Lush Krasniqi, në fjalën e tij ka thënë se së bashku me Marinkon, kanë çjerrë zërin e tyre tash e 20 vite për t’i zgjidhur problemet që sipas tij vijnë nga vetë pushtetarët.
“Faleminderit që jam përzgjedhur për të marrë këtë mirënjohje sepse të nderuarit dinë të nderojnë, të vlerësuarit dinë të vlerësojnë, por kjo që më ofrohet sot e meriton çdo viktimë e luftës dhe unë mendoj që e kam marrë këtë në emër të të gjithëve. Sa i takon të folurit e gjuhëve të ndryshme, unë jam profesionist i gjuhës amtare, por them se në krejt botën, gjuha kryesore është gjuha e kuptimit. Ne si familjarë që kemi humbur më të dashurit tanë, ndjejmë njësoj si këtu si në Serbi, si në Bosnje dhe si në çdo vend ku ka ndodhur lufta. Asgjë më e vërtetë nuk del sesa nga shpirti i një të viktimizuari. Ne së bashku dhe shumë të tjerë dhe me Marinkon, kemi çjerrë zërin tash e 20 vite dhe pushtetarët vinë për t’i zgjidhur problemet por në fakt ata janë autorë të këtyre problemeve”, thotë Krasniqi.
Sipas tij, ata që kërcënojnë artin dhe kulturën për viktimat, me bomba, duhet ta dinë se bombave që nga viti 1905 nuk ia ka pa askush të mirën.
“Të mendojmë se çfarë po u lëmë gjeneratave dhe fëmijëve tanë në ardhmërinë e tyre dhe ju falënderoj të gjithëve për nderimin që më është bërë”, përfundon ai.
Ndërkaq, Marinko Djurić theksoi se kultura serbe i ka borxh Bekim Fehmiut dhe djalit të tij, Uliskit.
“Është kënaqësi që këtë aksion e udhëheqin të rinjtë pas të cilëve do të mbetet bota. Detyra jonë është që t’i japim atyre mbështetje dhe t’i hapim perspektivat. Unë kam lind në Istog dhe kam jetuar atje teksa edhe fqinjët e mi kanë qenë shqiptarë. Kultura serbe i ka borxh Bekim Fehmiut, djalit të tij Uliskit, sepse pa veprat e tyre të mëdha që i kanë lënë pas vete, ne do të ishim shumë më të varfër”, thotë Djurić.
Ai po ashtu përmendi edhe Angelinën, nënën e shenjtë të Serbisë e cila ka prejardhje shqiptare.
“Angelina e shenjtë e Serbisë vjen nga një familje fisnike shqiptare dhe ishte kunata e Skënderbeut. Për jetën e saj të devotshme ajo është shpallur shenjtore dhe nderohet si e tillë nga Kisha ortodokse serbe. Fatkeqësisht, nënën Angelinë, historia serbe nuk e shënon dhe nuk e njeh. Manastiri Krušedol, aty ku dhe gjenden eshtrat e saj, është i rëndësishëm për historinë serbe dhe për këtë i lus të rinjtë dhe mediat që t’ia kushtojnë pak më shumë vëmendje kësaj pjese të historisë. Ajo tani i ka lind dy djem të cilët janë shumë të rëndësishëm për historinë serbe dhe unë i falënderoj të gjithë shqiptarët për kontributin e tyre”, përfundon ai.
Kështu, dita e parë e festivalit u përmbyll me shfaqjen “Stiffler” që vjen nën regjinë e Kushtrim Koliqit dhe lojën madhështore të aktorëve si: Adrian Morina, Rebeka Qena dhe Armend Smajli. Ky projekt teatror i cili paraqet jetën dhe sfidat e një punëtoreje seksi, trajton një çështje tejet të ndjeshme dhe të dhimbshme që lidhet drejtpërdrejt me të drejtën e njeriut dhe trajtimin e grupit të margjinalizuar në Kosovë.
Me tekstin “Stiffler” nga Dori Basha, shfaqja tregoi përvojën e Havës, punëtores së seksit e cila qysh në fillim shfaqet e therur me thikë në shpinë nga një klient i saj. Përgjatë 24 orëve, ajo kërkon ndihmë nëpër institucione dhe adresa të ndryshme shtetërore por ajo gjykohet nga secila derë në të cilën troket. “Kriminele”, “Kurvë”, “Prostitutë”, “Vjedhëse”, ishin vetëm disa nga emërtimet me të cilat ajo ballafaqohej në secilin moment.
Emri i shfaqjes jo rastësisht titullohet “Stiffler”. Ky titull portretizon thikën me të cilën theret Hava dhe të cilën e mban të ngulur në shpinë përgjatë gjithë shfaqjes si një simbol për të gjitha ballafaqimet e saj. Në secilën derë, ajo vetëm sa vjen e zhgënjehet dhe plaga e saj qëndron e hapur.
“Stiffler” konsiderohet të jetë rrëfim për një shoqëri që përdor moralin si kriter për shfaqje të njerëzisë e ofrim të ndihmës; për një sistem që e ka bindjen se trupi i një gruaje të “pamoralshme” më parë duhet të gjykohet vetë si vepër penale se sa të shikohet si dëshmi e një krimi të dhunshëm. Dhe, përfundimisht, është rrëfim për lehtësinë e amnistimit të dhunës, keqbërësit, e krimit të kryer në emër të virtyteve të shoqërisë.
Pjesë e ekipit artistik të këtij prodhimi janë edhe kostumografja Njomëza Luci, kompozitori Genc Elezaj, skenografi Mentor Berisha, asistent regjisore Kreshnike Osmani, video realizuesi Leart Rama, dizajneri i dritave Yann Perregaux si dhe dizajneri Gëzim Ramizi, pa të cilët kjo shfaqje nuk do të ishte kaq e mrekullueshme.
Premiera e shfaqjes “Stiffler” është shfaqur më 04 dhjetor në Teatrin “Oda” në Prishtinë. Ndërkaq, sonte erdhi premierë në Beograd.
Për të treguar më shumë rreth shfaqjes dhe gjithë asaj se çfarë ndodhi në hapje të festivalit, për KultPlus foli regjisori Kushtrim Koliqi.
“Asnjëherë nuk ma ka marrë mendja që dikush është ballafaquar me kërcënim për bombë teksa është gati të japë shfaqjen, por gjithçka ndodh. Megjithatë më vjen mirë që ky kërcënim vjen i rrejshëm dhe shfaqja vazhdoi mirë me një audiencë plot. Po më duket që reagimet janë të jashtëzakonshme”, thotë Koliqi.
Sipas tij, fokusi i parë janë çështjet që lidhen me krimet e luftës dhe viktimat. Ndërsa tani ai ka dashur që të sjell shfaqje edhe me temë tjetër që është adaptuese edhe në vendet e tjera të Ballkanit.
“Çështja e punëtorëve të seksit nuk është problematike veç në Kosovë por edhe në të gjitha vendet për shkak se shërbimet e tyre janë të ndaluara me ligj në Ballkan. Këta punëtorë të seksit cenohen prej ligjit, moralit dhe shoqërisë. Megjithatë ky grup i njerëzve ka të drejta, ekziston tek ne dhe ne duhet të merremi me problematikat me të cilat ata ballafaqohen”, thotë ai.
Gjithashtu, aktori Armend Smajli për KultPlus ka thënë se lajmi për bombë i ka shqetësuar aktorët qysh në fillim të shfaqjes por që megjithatë kanë vendosur për të vazhduar tutje.
“Lajmi për bombë ishte tejet shqetësuese në disa rrafshe. Disa herë e diskutuam edhe me kolegët se çfarë të bëjmë në lidhje me shfaqjen dhe madje e mendova dy herë se a ia vlen të luaj në shfaqje sepse jemi shqetësuar tepër shumë. Megjithatë, në fund është dashur të mobilizohemi vetëm për këtë audiencë dhe t’i respektonim ata”, thotë Smajli.
Sipas tij, tema e shfaqjes është problematike edhe përtej Ballkanit.
“Shfaqja si temë komunikon me çdo shoqëri që e ka këtë problematikë. Ne si aktorë sonte e kemi ndjerë një lidhshmëri dhe një emocion me publikun qysh nga fillimi e deri në fund”, përfundon ai.
Sonte do të vazhdojë nata e dytë e festivalit me aktivitete të radhës si: Konkursi artistik: Memorializimi i viktimave në Hapësirën ‘Miljenko Dereta’ duke filluar nga ora 17:00, Promovimi i librit “Hije të shtrembëruara” – libër kujtimi me rrëfimet e ish të burgosurve politikë në burgun e Goli Otokut duke filluar nga ora 18:30, Debati “E kaluara para së kaluarës: Goli Otoku” duke filluar nga ora 19:00 si dhe do të përmbyllet me koncertin “Shpat Deda Trio” në Qendrën kulturore hebreje ‘Oneg Shabat’ që nis në orën 21:00.
Qëllimi i festivalit “Mirëdita, dobar dan!” është që përmes prezantimit të artistëve dhe performuesve të cilët përfaqësojnë skenën kulturore e bashkëkohore të Kosovës të bashkojnë komunitetet shoqërore e kulturore të Kosovës dhe Serbisë dhe të krijohet një traditë bashkëpunimi, që do të kontribuojë në arritjen e një normalizim të qëndrueshëm të marrëdhënieve mes Kosovës dhe Serbisë./ KultPlus.com
Në Akademinë e Shkencave dhe Arteve të Kosovës, në Galerinë e këtij institucioni u hap mbrëmë ekspozita e titulluar ‘Thurje kosovare’, shkruan KultPlus.
Ekspozita e ideuar nga artisti Luan Mulliqi dhe e kuruar nga Eliza Hoxha, paraqet punime të grave artiste brenda dhe jashtë Kosovës, me qëllim që gratë kosovare të kenë vëmendjen e merituar për punët e tyre artistike dhe konceptuale.
Kjo ekspozitë synon ta zgjerojë perspektivën me qëllim që të hidhet dritë mbi punën e grave dhe për t’iu dhënë një mundësi atyre që diskutimin dhe dialogimin, përmes punës së tyre artistike ta vendosin në një nivel tjetër, shkruan KultPlus.
Për t’ia shtuar edhe më shumë veçantinë e kësaj mbrëmje që kishte mbledhur shumë artdashës, ansambli ‘Zanat’ nën shoqërimin në piano të Edon Ramadanit interpretuan para pjesëmarrësve këngët ‘Kur një ditë të kthehesh ti’, ‘Perëndeshë e bukurisë’ dhe ‘O moj bukuroshe’.
Kuratorja e kësaj ekspozite, Eliza Hoxha, e cila ka paraqitur edhe një nga veprat e saj në këtë ekspozitë, shprehet e lumtur që i është besuar përzgjedhja e grave artiste, punimet e të cilave, përmes një logjike të caktuar konceptuale, Hoxha i ka paraqitur në ‘Thurje kosovare’.
“Ideja themelore ka qenë që të hedhim dritë pak më shumë mbi punën e grave artiste, ta zgjerojmë këtë hapësirë që t’i sjellim bashkë për t’u ballafaquar dhe konfrontuar për temat që besojnë, por edhe në atë që ndoshta nuk i kuptojnë, nganjëherë edhe me njëra-tjetrën, për ta zgjeruar zemrën dhe kufijtë tanë në fuqizimin e njëra tjetrës.”, deklaroi Hoxha.
Ajo më tutje flet edhe për emrin e ekspozitës, duke treguar se ky emër është vendosur për shumë arsye por që zanafillën e ka në historikun e grave shqiptare në kreativitetin e tyre në thurjet e veshjeve të shumta, në kreativitetin e tyre në aspektin estetik të shtëpisë, qëndisjes dhe në prodhimtarinë kryesore të veshjeve.
“Por në një moment tjetër bashkëkohor kur shoqëria hapet, krejt këto cilësohen si punë dore, ose si punë të rendit të dytë ose zanate dhe përjashtohen nga skenat ekspozuese dhe skenat e vlerësimit, dhe është e çuditshme se si sot, në skenën bashkëkohore, në dinamikat e reja, kur ne i kthehemi traditave në aspektin e post-modernes, kur ne hulumtojmë traditat tona dhe traditave të tjera, dhe janë prapë burrat që i marrin këto krijimtari të grave dhe i kanë prapë gratë në sfond për t’i krijuar disa veprave përmes thurjes përmes endjes dhe koncepteve të tjera konceptuale”, thotë Hoxha për KultPlus duke vazhduar se kjo ekspozitë, mund të shërbejë si një momentum ku gratë vlerësohen për punët që bëjnë.
Kuratorja Hoxha foli edhe për përzgjedhjen e grave artiste, punimet e të cilave janë paraqitur në këtë ekspozitë.
“Jam munduar që të përzgjedh gjinitë e ndryshme, grupmoshat e ndryshme por që më së shumti aspekt përcaktues ka qenë aspekti tematik i veprave të një artisteje. Ka edhe të tjera artiste që i kam pasur në mendjen time, thjesht nuk është se janë më pak të mira ose më pak kreative, ka qenë thjesht një aspekt konceptual që brenda një hapësire të ketë disa pyetje, të ketë disa qëndrime që vetë gratë për veten e tyre i sjellin në vëmendjen e tjetrit, ngrehin një temë, mundohen ta thyejnë një tabu edhe bëjnë ca pyetje edhe për veten edhe për të tjerët” , tha ajo për KultPlus.
Një ndër pjesëmarrëset në këtë ekspozitë, Zake Prelvukaj, flet për KultPlus duke përshëndetur fillimisht iniciativën e Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës, iniciatorin dhe kuratoren për krijimin e kësaj ekspozite.
“Përzgjodha ta paraqes një punë e cila i përket tranzicionit të hershëm pas luftës së Kosovës, atëherë kur gjithçka ishte asgjë dhe copëzat e asaj kohe ‘Ëorld ghetto’ dhe ‘Ghetto art’ në Prishtinë janë bashkëdyzuar, sepse në atë kohë kam ndjerë tranzicion, që e ka e gjithë bota në mënyrën e saj, qoftë ekonomik, politik, shpirtëror, optik dhe fizik”, u shpreh Prelvukaj.
Ndërkaq veprat e të gjitha artisteve që u paraqitën në këtë ekspozitë janë: Alije Vokshi, Alketa Xhafa-Mripa, Arta Agani, Argenita Fetahu, Arjeta Mala, Arlinda Hajrullahu, Blerta Syla-Surroi, Eliza Hoxha, Fitore Berisha, Haveit, Kaltrina Hoda, Lala Meredith-Vula, Laura Sllamniku-Kryeziu, Lyra-Zajmi, Magbule Xhemaili, Marigona Ademi, Mjellma Goranci-Firzi, Shqipe Kamberi, Teuta Alaj-Pula, Valdeta Veliu-Vuçitërna, Violeta Xhaferi, Zake Prelvukaj dhe Zana Ramadani.
Kujtojmë që ekspozita ‘Thurje kosovare’ do të jetë e hapur për një muaj në Akademinë e Shkencave dhe të Arteve, e pas kësaj, organizatorët planifikojnë që atë ta prezantojnë edhe në vende të tjera të Kosovës e për të vazhduar më pas edhe jashtë kufijve shtetërore./ KultPlus.com
