Ish sekretarja e shtetit, Hillary Clinton, i ka dalë në mbrojtje kryeministres finlandeze Sanna Marin, e cila është në qendër të mediave pasi i dolën disa video duke vallëzuar në një aheng me miqtë e saj.
Ajo në Twitter ka shpërndarë një fotografi, ku shihet duke vallëzuar, siç thotë ajo, derisa ishte në një takim si sekretare e shtetit.
“Siç ka thënë Ann Richards, “Ginger Rogers bëri gjithçka që bëri Fred Astaire. Ajo e bëri atë vetëm mbrapsht dhe me taka të larta”. Këtu jam unë në Kartagjenë ndërsa isha atje për një takim si Sekretare e Shtetit. Vazhdoni të kërceni, @marinsanna.”, ka shkruar Clinton.
Postimin e Clinton e ka shpërndarë vetë kryeministrja Marin, e cila e ka falënderuar ish-kandidaten për presidente të SHBA-së./ KultPlus.com
Një gjykatë kineze ka nisur shqyrtimin e padisë që bija e legjendës së arteve marciale, Bruce Lee, Shanon ka ngritur ndaj një zinxhiri të njohur të ushqimit të shpejtë, përvetësimin e imazhit të superyllit të Kung Fu-së.
Bruce Lee Enterprises, përfaqësuesi ligjor i së cilës është Shannon Lee, po kërkon 210 milionë juanë (30 milionë dollarë) dëmshpërblim nga zinxhiri Zhengongfu, raporton Shanghai Daily, transmeton Klankosova.tv.
Ajo po pretendon se restoranti ka përdorur imazhin e babait të saj si logo pa autorizim.
Bruce Lee Enterprises tha se ka të drejta dhe interesa të lidhura me Bruce Lee dhe ka regjistruar rreth 60 marka tregtare të lidhura në territorin kinez.
Por Zhengongfu kundërshtoi se marka e saj tregtare është regjistruar dhe autorizuar nga Zyra e Markave Tregtare e Administratës Kombëtare të Pronësisë Intelektuale të Kinës.
Rrjeti i restoranteve u themelua në vitin 1990. Ai ndryshoi emrin nga “Seed Double Food” në “Zhengongfu” dhe hapi pikën e parë me logon e diskutueshme në 2004. Ajo e ridizajnoi atë në vitin 2016 nga konkrete në abstrakte, transmeton Klankosova.tv.
Por logoja origjinale përdoret ende në faqen zyrtare të restorantit.
Zhengongfu tha në faqen e saj të internetit se deri në vitin 2030, numri i përgjithshëm i dyqaneve të saj në mbarë botën do të arrijë në 20,000, me të ardhura vjetore operative që tejkalojnë 150 miliardë juanë.
Shannon Lee gradualisht bleu pronësinë e filmave dhe markave tregtare të babait të saj në SHBA në vitin 2010. Ndësra në Kinë, ajo krijoi një zyrë për të mbrojtur të drejtat e autorit të imazhit të babait të saj./ KultPlus.com
Milan Kundera është një shkrimtar çek që shkoi në mërgim në Francë në 1975, duke u bërë një shtetas francez i natyralizuar në vitin 1981.
Kunderas iu hoq shtetësia çekosllovake në vitin 1979; ai mori nënshtetësinë çeke në vitin 2019. Ai “e sheh veten si një shkrimtar francez dhe këmbëngul se vepra e tij duhet të studiohet si letërsi franceze dhe të klasifikohet si e tillë në libraritë”.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një përzgjedhje të thënieve më të bukura nga librat dhe punimet e shkrimtarit.
Por kur të fortët ishin shumë të dobët për të lënduar të dobëtit, të dobëtit duhej të ishin aq të fortë sa të largoheshin.
Dy njerëz të dashuruar, të vetëm, të izoluar nga bota, kjo është aq e bukur.
Nuk mund të matet dashuria e ndërsjellë e dy qenieve njerëzore me numrin e fjalëve që shkëmbejnë.
Kur zemra flet, mendja e sheh të pahijshme të kundërshtojë.
Burimi i frikës është në të ardhmen dhe një person i çliruar nga e ardhmja nuk ka asgjë për t’u frikësuar.
Dashuria është malli për gjysmën e vetes që kemi humbur.
Budallallëku i njerëzve vjen nga të paturit një përgjigje për gjithçka, risia në gjithë këtë është të paturit një pyetje për gjithçka.
Dëshira jonë për rregullsi përpiqet ta kthejë botën e njerëzve në mbretërinë e inorganikes, në të cilën gjithçka ecën përpara dhe vepron sipas një rendi jopersonal. Dëshira për rend është, në të njëjtën kohë, një dëshirë për vdekje. Sepse jeta është një ndryshim i përhershëm i rendit.
Një person që dëshiron të largohet nga vendi ku jeton është një person i palumtur.
E vetmja gjë që ajo tha kur ai e liroi nga përqafimi i tij ishte: “Ti nuk e di sa e lumtur jam që jam me ty”. Kjo ishte ajo që natyra e saj e rezervuar e lejoi të shprehte.”
Ne kurrë nuk mund të dimë se çfarë të dëshirojmë, sepse, duke jetuar vetëm një jetë, nuk mund ta krahasojmë atë me jetët tona të mëparshme dhe as ta përsosim në jetët tona të ardhshme.
Sepse në këtë botë çdo gjë është e falur paraprakisht dhe për këtë arsye gjithçka lejohet në mënyrë cinike.
Nuk ka perfeksion, vetëm jetë.
Dashuritë janë si perandoritë: kur ideja mbi të cilën bazohen shkatërrohet, ato gjithashtu zbehen.
E vetmja marrëdhënie që mund t’i bëjë të lumtur të dy partnerët është ajo në të cilën sentimentalizmi nuk ka vend dhe asnjëri nga partnerët nuk pretendon për jetën dhe lirinë e tjetrit.
Nuk do ta dimë kurrë pse e acarojmë njëri-tjetrin, çfarë është ajo që na bën të sjellshëm apo qesharak. Imazhi ynë është misteri ynë më i madh.
Një libër i ndaluar në vendin tuaj do të thotë pafundësisht më shumë se miliarda fjalë të nxjerra nga universitetet tona.
Lufta e njeriut kundër pushtetit është lufta e kujtesës kundër harresës.
Sepse nuk ka asgjë më të rëndë se dhembshuria. As dhimbja jonë nuk peshon aq e shumë sa dhimbja që ndjen me dikë, për dikë, një dhimbje e intensifikuar nga imagjinata dhe e zgjatur me njëqind jehona.
Ekziston një pjesë e caktuar e të gjithëve ne që jeton jashtë kohës. Ndoshta ne bëhemi të vetëdijshëm për moshën tonë vetëm në momente të jashtëzakonshme dhe shumicën e kohës jemi pa moshë.
Shansi dhe vetëm shansi ka ë një mesazh për ne. Çdo gjë që ndodh nga nevoja, gjithçka që pritet, e përsëritur ditë pas dite, është e heshtur. Vetëm rasti mund të na flasë.
Po, është një fakt i njohur për ty: je si vdekja, merr gjithçka.
Unë nuk isha hipokrit, me një fytyrë të vërtetë dhe disa të rreme. Kisha disa fytyra sepse isha i ri dhe nuk e dija kush isha apo doja të isha.
Të qeshësh është të jetosh thellë.
Njeriu është përgjegjës për injorancën e tij.
Të jetosh është të jesh i lumtur: të shohësh, të dëgjosh, të prekësh, të pish, të hash, të urinosh, të defekosh, të zhytesh në ujë dhe të shikosh qiellin, të qeshësh dhe të qash.
Në sipërfaqe, një gënjeshtër e kuptueshme; poshtë, e vërteta e pakuptueshme.
Për fat të mirë, gratë kanë aftësinë e mrekullueshme për të ndryshuar kuptimin e veprimeve të tyre pas ngjarjes.
Ndonjëherë ju vendosni për diçka pa e ditur pse, dhe vendimi juaj vazhdon nga fuqia e inercisë. Çdo vit bëhet më e vështirë të ndryshosh.
Tomas nuk e kuptoi në atë kohë se metaforat janë të rrezikshme. Metaforat nuk duhen anashkaluar. Një metaforë e vetme mund të lindë dashuri.
Lumturia është dëshira për përsëritje.
Testi i vërtetë moral i njerëzimit, testi i tij themelor…përbëhet nga qëndrimi i tij ndaj atyre që janë në mëshirën e tij: kafshëve.
Sa më e madhe të jetë paqartësia, aq më e madhe është kënaqësia.
Të rebelohej kundër lindjes së një gruaje asaj i dukej po aq budallallëk sa të krenoheshe me të.
Vlera e një qenieje njerëzore qëndron në aftësinë për të zgjeruar veten, për të dalë jashtë vetes, për të ekzistuar me dhe për njerëzit e tjerë.
Pa e kuptuar, individi e kompozon jetën e tij sipas ligjeve të bukurisë edhe në kohët e fatkeqësisë më të madhe.
Unë kam një vullnet të fortë për të të dashur në përjetësi.
Enët e lashta prej qelqi të restauruara, të cilat u dëmtuan gjatë një shpërthimi në portin e Bejrutit në vitin 2020, do të shfaqen në Muzeun Britanik.
Tetë enë, nga periudha romake, bizantine dhe islame janë bashkuar me shumë kujdes nga ekspertët e ruajtjes së muzeut dhe do të shfaqen në Londër përpara se të kthehen në Liban në fund të vjeshtës.
Drejtori i Muzeut Britanik, Hartwig Fischer tha se objektet e ekspozuara në ngjarjen e quajtur “Shattered Glass Of Beirut” në “Asahi Shimbun Displays”, tregojnë historinë e shkatërrimit dhe rimëkëmbjes, të elasticitetit dhe bashkëpunimit.
“Ne jemi jashtëzakonisht të kënaqur me restaurimin e këtyre objekteve të lashta prej qelqi”, tha Hidde van Seggelen, presidenti i Fondacionit Evropian të Arteve të Bukura (TEFAF).
“Kthimi i këtyre pjesëve në formën e duhur përbën një simbol bindës të qëndrueshmërisë dhe ne jemi të nderuar që kemi qenë pjesë e këtij bashkëpunimi të rëndësishëm”, shtoi ai.
Artefaktet janë ndër sendet e çmuara të ruajtura nga Muzeu i Universitetit Amerikan në Bejrut (AUB) i cili u dëmtua rëndë gjatë një shpërthimi në gusht 2020.
Enët ishin mes 74 artikujve nga periudha romake, bizantine dhe islame të cilat u dëmtuan nga vala goditëse e shpërthimit të portit, rreth tre kilometra larg.
Muzeu Britanik tha se enët që janë ruajtur në Londër janë jashtëzakonisht të rëndësishme pasi zbulojnë historinë e zhvillimit të teknologjisë së qelqit në Liban në shekullin e 1 para Krishtit, një periudhë që përjetoi revolucionarizimin e prodhimit të qelqit./ KultPlus.com
Një automjet i përdorur “Ford Escort RS Turbo” i zi, i drejtuar nga Princesha e Uellsit, Diana nga 23 gusht 1985 deri më 1 maj 1988 është shitur për 650,000 £.
Automjeti iu shit një blerësi në Britaninë e Madhe në ankandin “Silverstone Auctions”.
Diana ishte fotografuar me “RS Turbo Series 1” jashtë dyqaneve në Chelsea dhe restoranteve në Kensington.
Ajo preferonte ta ngiste vetë makinën e saj dhe shoqërohej nga një anëtar i Komandës së Mbrojtjes së Mbretërve (SO14) në sediljen e pasagjerit.
Automjeti besohet të jetë unik dhe prodhimi i vetëm në ngjyrë të zezë “RS Turbo Series 1”, siç ishte rënë dakord nga S014 dhe departamenti i “Ford PR” për arsye diskrecioni, në vend të modelit të vetëm të prodhuar me ngjyrë të bardhë.
Departamenti i inxhinierisë speciale të automjeteve të fabrikës “Ford” kishte për detyrë të furnizonte makinën.
Gjithashtu, automjeti kishte një pasqyrë dytësore të pamjes së pasme për oficerin e mbrojtjes dhe një radio në kutinë e dorezave, me kabllo të dukshme. Automjeti kishte kryer vetëm 24,961 milje në orë.
Në qershor 2021, një tjetër “Ford Escort” i përdorur nga Diana u shit në ankand për 52,000 £.
Arwel Richards, specialist i automjeteve klasike në ankandin “Silverstone Auctions”, tha se makina i kishte tejkaluar të gjitha pritshmërite, dhe se ishte një rekord botëror në dhjetëshen e parë për këtë kategori makinash./ KultPlus.com
Diellin ta shikosh nga hija e plepit Dhe ta matësh Kur hijen tënde s’mund ta kapërcesh më Qenit ruaju se të kafshon ajo kafshë shtëpiake Besnik i madh i Njeriut Nga kafshimi i gjarprit mund të shpëtosh Macen nxirre nga fjalori yt gjithsesi Ajo s’është simbol i kohës sate as i artit tënd
(Unë gjithmonë ia kam frikën edhe Lules edhe Femrës)
Kur të flasësh fol të dëgjohesh në bjeshkë të dëgjohesh në shkretëtirë Për të dytën herë mbetesh pa kokë ose kush nuk të beson: Sa më pak shikoje veten në pasqyrë Dhe kurrë mos mendo: I pari Ai që ka ekzistuar para teje jam UNË Ai që do të kujdeset për ditët e mia të mbrama Për ëndrrat e mia e qetësinë je Ti Me pleh kurrë mos u pajto: Nxirre në gjysmë të natës në pikë të vapës Asgjë mos rrit asgjë mos krijo me dhunë Rast i humbur nuk je edhe pse pylli dendësohet Mund ta kalosh natën në Kullën time të vetmuar në botë Dhe si të duash Ti Lumi Kryesorja: jetën ta jetosh pa e vrarë Dhe pa të mbetur në këmbë ndonjë therrë e saj e zezë Bashkudhëtari im Ta provojmë vetveten derisa kemi frymë./ KultPlus.com
Muzeu Historik Kombëtar përkujtoi sot gjuhëtarin gjerman, studiuesin e gjuhëve indoevropiane Gustav Meyer, në 122 vjetorin e vdekjes.
Meyer, një nga albanologët më të rëndësishëm të kohës së tij, provoi se gjuha shqipe i përket familjes indoevropiane.
Në nder të kontributit të tij për albanologjinë, një shkollë në Tiranë mban emrin e tij.
Meyer lindi në Groß Strehlitz në provincën prusiane të Silezisë (sot Strzelce Opolskie në Poloni). Më 1867 u regjistrua në Universitetin e Breslau (sot Universiteti i Ërocłaë) për të studiuar filologji klasike, gjuhët indoevropiane, greqishten moderne dhe sanskritishten. Aty u ndikua nga filologët Martin Hertz dhe Adolf Friedrich Stenzler. Më 1871 u emërua ndihmësprofesor në Universitetin e Göttingen, dhe një vit më vonë profesor i gjuhëve të lashta po aty.
Më 1877 u emërua profesor i sanskritishtes dhe gjuhësisë së krahasuar tek Universiteti i Gracit, ku vijoi studimet në greqishten e lashtë, turqishten dhe shqipen dhe botoi studimin e tij “Kontribute mbi teorinë e fjalëformimit në greqisht dhe latinisht” (1872).
Atje u përqendrua rreth albanologjisë dhe botoi një sërë veprash, si: “Albanesische Studien, I” (1882); “Etymologisches Ëörterbuch der albanesischen Sprache”, (1891); “Kurzgefasste albanesische Grammatik”, (1888) etj.
Meyer çmohet si gjuhëtari që provoi se gjuha shqipe i përket familjes indoevropiane dhe njihet për korrespondencën e gjatë me Jeronim de Radën./atsh/ KultPlus.com
At Zef Pllumi është nga nga figurat me të ndritura shqiptare, i cili njohu çdo të mirë dhe të keqe të kombit tonë, madje kjo shihet qartë në një intervistë të rrallë televizive të cilën e kishte dhenë në një moshë të shtyrë, por me mendje të kfjelltë, shkruan KultPlus.
Në një pjesë të intervistës, gazetarja e pyet se prej nga ju vjen e keqja shqiptarëve, At Zefi përgjigjet me një bindje të plotë dhe me një zhgënjim të thellë në ftytyrën e tij.
“E keqja neve na vjen prej vetvedit, prej njani tjetrit, prej shqiptarëve. Na s`kemi dashuni njani me tjetrin, kemi inate, e mllef e kurgja tjetër…Kjo asht e keqja e madhe që na vjen…që na ka ardhë historikisht”, shprehet At Zef Pllumi.
Një burrë i urtë dhe një mendimtar, frati françeskan ka qenë publicist e shkrimtar dhe gjithmonë në kërkim të të vërtetës. Ai ndërroi jetë në vitin 2007 në Romë të Italisë.
“Kjo është e keqja e madhe që na vje e që na ka ardhë historikisht” tregon At Zef Pllumi në vazhdimësi të kësaj interviste. / KultPlus.com
Reperi më i pëlqyer britanik i momentit, Stormzy do të jetë sonte në natën e tretë dhe përmbyllëse të Sunny Hill Festival në Tiranë.
Në vitin 2019, Stormzy ishte artisti kryesor në Glastonbury Festival, i cili është edhe zyrtarisht festivali më i madh në botë, meqë audienca e këtij festivali mbledh mbi 200,000 njerëz në ditë.
Disa prej çmimeve të fituara nga Stormzy përfshijnë Brit Awards, BBC Awards, Global Awards, MTV Europe Music Awards, Mercury Prize, AIM Independent Music Awards e shumë çmime tjera të rëndësishme në industrinë e muzikës dhe zhanrit të cilin ai e bën.
Ardhja e tij në edicionin e parë të Sunny Hill Festival mund të konsiderohet një arritje e jashtëzakonshme për festivalin, marrë parasysh madhësinë e Stromzy në industry.
Veç reperit të famshëm mbrëmja e sotme thuajse e dedikuar repit, do të presë në skenën e Sunny Hill në Liqenin e Tiranës emrat më të njohur shqiptarë si: Mc Kresha & Lyrical Son & Ledri Vula, Mozik & Getinjo, Elgit Doda, Asgjë Sikur Dielli./ KutlPlus.com
A thua është dita jote e fundit në spital do t’i biem deri në fund a thua edhe kësaj dite të lodhur në orën e familjes.
Nuk të kam sharë as nuk të kam rënë kurrë vetëm të kam thënë; Ai në hapsirë atje larg jam Unë.
Në jetë, në art vrasësit më të mëdhenj janë frikacakët. Mjeshtëria e tyre; gjuajtja në gabime, dhelpëria.
Ti mëso të duash vogëlush. Ti mëso të ecësh me këmbët e tua mbi të keqen mbi të mirën, mendo me kokën tënde kurrë mos pështyj në dashuri, as në pleh; Mallkim i fisit. Shkolla jote antike; të dish të çelësh derën e shtëpisë Në çdo kohë, Të dish të thuash fjalën kur duhet thënë. Urrejtja është më e rëndë se vrasja.
Me ditë me shikon nga krevati i vjetër; spitali tepër i vogël për dhimbjet e tua për shtatë plagët e tua për ditët, për netët e tua plot klithje.
spitali tepër i vogël i vogël tepër spitali nën te Danubi i thellë e i kaltër. A thua tërë jetën do të na vijë era jod sëmundje, murtajë do pështyjmë gjak e vrer, a thua tërë jetën t’i dezinfektojmë plaçkat, ëndrrat, fjalët. A thua edhe këtë ditë do ta kalojmë në spital. Të shikoj; në syrin tënd flaka, etja, qielli, Në syrin tënd asnjë dredhi, asnjë mllef pastërtia e syrit tënd më ka përpirë të tërin. Në fund të syrit tënd hap fatin tim të kobshëm. Ai nuk jam Unë Ai nuk je TI Kush jam, kush je? Syri yt mbyllet, dhe frëngjia në Kullë. Poezia më e bukur ende s’është shkruar as do të shkruhet përderisa zhytësit ende jetojnë Vogëlushi im, thellësia mashtron, vetëm largon nga e vërteta dhe çdo fund është tragjik. Po ç’ka aty poshtë në materie Miu i Bardhë, antimateria.
Do të vijë koha kur do të më hapësh si një libër të vjetër psalmesh kur do të mësoj të ecësh nëpër pluhurin tim por koha ecën shpeshherë në shpinë të breshkës.
A thua na u sosën fjalët, këngët, na mundi ëndrra, udha, a thua edhe kjo ditë po na lë me shpirt ndër dhëmbë.
Ti je më i madh, vogëlush, më i fortë se ky spital për inat këtë ditë ta sosim deri në fund. Lum Lumi./ KultPlus.com
Sot në përvjetorin e vdekjes së tij, KultPlus ju sjell dy thëniet e tij më të njohura, të cilat për së gjalli i tha për vdekjen e tij.
-Ata të cilët i kisha armiq për së gjalli i kam edhe për së vdekuri, shpresoj që mos t’më vijnë tek varri.
-Kryqit as Hënës nuk ju kam bërë hyzmetin, po as nuk kam qenë kundër tyre. Në pllakën e varrit le të jenë vetëm emri e mbiemri, edhe shqipja dykrenore mbi atë emër. / KultPlus.com
S’asht fjala për andrrat që shofim na n’gjumë: sa pamje shpartalle, skelete pa brumë. Flluska sapuni me shkumbë. Kam fjalen për andrrat-dishire gjatë dite, që t’hedhin n’mendime vite me vite. Nji send un e dij: se njerzit ket andërr m’a quejn: utopi!
Mbarë token e due, si fushen, si malet livadh të qëndisun me lulet e lajlet, ku delet t’kullosin të qeta, pa frigë nga bishat e egra s’i gjenë ndoj e ligë; ku bleta zukatse t’bajnë mjaltin nder hoje që njerzt t’ambelsohen goje për goje.
Due ajrin e pastër, pa tym e pa mjegull, ku syni t’shikoje gjithshkafen me rregull: ku n’qiellin e kaltër t’ket pëllumba perherë pa ju versulë flakurim ndoj skifter. Due njerzit, due popujt bashkuemun unji Me ‘i sundimtare mbretneshë: dashni!
Ket andërr ka pa shumëkush para meje n’epokat e tjera, çdo komb e çdo feje. Dhe prap un e dij: Se u vunë vulën e zezë: utopi!…
Arsyeja dhe zemra njerzore, që n’kohnat e lashta antike, andrruene për nji: “Republikë platonike”. -Tiranët gopçarët, t’nji kaste, t’nji dore mbiemnin ja vunë edhe ksaj: utopike!
E s’voni n’epokat e reja, pa pra n’shkreti shungulloi persritun nji za: “O njerz, ju vllazen jeni të tanë! Ju t’gjith kët token e keni për Nanë!” Por mbretent, fisnikët, kalorsat barbar, Kurr nuk pranuen t’jenë njerzt barabar.
E dij se n’tokë ka dimna e prandverë, e dij se mbi tokë ka pëllumba e skifterë; e dij se mbi tokë ka ujq dhe dele, ka pasanikë e kamb-zdathun me zhele, por kët s’e kuptoj: pse n’tokë sundon dhuna, forca shtasore jo mendja, jo puna; se ma dashunisë s’i lanë kurrkund vend a thue se njerzit janë t’gjithë të pamend!
S’pat bota njerz t’mendshëm? pat, po si s’pat!… Por o kjenë të plakun o t’vorfen pa fat.
Prandaj un e due at andrrën e mirë: që njerzit dikur, me hir o pa hir, do rrxojnë e përmbysin kultin e dhunës, instinktet shtasore t’mënisë e furtunës, dhe n’vendin e tyne do t’vehet Mirsia, Mendja njerzore, Zemra e Dashunija! / KultPlus.com
Vasko Popa të tregojë se është poet i madh i popullit shkroi një poezi më të fortë thanë se gjithë poezia serbe
por gjithë ajo që frymonte në fjalë në vargje në libra gjithë ajo që hijonte në kohëra në legjenda në magji bënin sfidë
prandaj Lexuesi mitin e Kosovës e kuptoi si e ndiente në të vërtetë dhe si e shihte në mënyrën e vet
U desht një kohë e gjatë për të krijuar poetët derisa të lindte një poezi mbi betejën e askujt
dhe rastësisht krejt rastësisht u duk ajo veshur kuq përderisa Kadareja po kthente nga një shëti nëpër atë kohë të errët e plot nerva popujsh / KultPlus.com
Pater Zef Pllumi ka lindur në malin e Rencit (Lezhë), më 28 gusht 1924. Më 1931 kreu Kolegjin Françeskan në Shkodër.
Pas kolegjit ka studiuar në liceun “Illyricum”, të cilin e përfundoi në vitin 1942. Gjatë viteve 1943-1944 ka shkruar artikuj të shumtë në revistën “Hylli i Dritës”. Më 1946, kur ishte në moshën 22-vjeçare, e arrestojnë dhe dënohet me tre vjet burg.
Më 1949 lirohet nga burgu dhe vendoset në kuvendin e Arrës së Madhe në Shkodër. Në këtë kuvend qëndroi prej vitit 1949 deri më 1958. Më 1956 shugurohet meshtar dhe shërbeu për 12 vjet në Shosh të Dukagjinit. Me mbylljen e kishave më 1967, e arrestojnë përsëri dhe dënohet me 25 vjet heqje lirie, të cilat i vuajti nëpër burgjet e Shkodrës, Spaçit, Ballshit, Zejmenit, etj.
Më 11 prill të vitit 1989, Patër Zefi u lirua nga burgu. Në 25 dhjetor 1990 celebroi meshën e parë në kishën e Shna Nout në Tiranë. Me ardhjen e demokracisë Patër Zefi filloi të botojë revistën françeskane “Hylli i Dritës” (1993-1997). Z. Pllumi ka botuar këta libra: “Rrno vetëm, për me tregue” tre vëllime (1995-2001), “Françeskanët e mëdhanj” (2001), “Antipoezi për shekullin e njëzetë” (2001), “Siç thonim dje” (2002), “Para njimijë vjetve” (2003), “Frati i pashallarëve Bushatli të Shkodrës” (2004), etj. Më 2006, Patër Zefi është vlerësuar me dekoratën e lartë “Nderi i Kombit” / KultPlus.com
Muzika elektronike çoi peshë të rinjtë shqiptar dhe të huaj që shijuan natën e dytë të Sunny Hill Festival.
Si asnjëherë më parë kodrat e liqenit artificial të Tiranës mirepritën me mijëra të rinj që u argëtuan deri në orët e para të mëngjesit.
DJ më të njohur shqiptar, por edhe disa nga emrat më të rëndësishëm të industrisë muzikore në botë elektrizuan turmën e artdashësve.
E jashtëzakonshme ishte atmosfera teksa në skenë u ngjitën me radhë Dj Hardwell, Afrojack, Dj Regard apo Vin Veli.
Në natën e trete të Tirana Sunny Hill do të interpretojne disa nga këngëtarët e grupet më të mira shqiptare si Mc Kresha dhe Lyrical Son, Ledri Vula, Asgjë sikur dielli etj, dhe pjesë e surprizave do të jetë reperi britanik Stormzy.
Kulmi i festës do të shënojë edhe mbylljen e këtij rrugëtimi të parë të Sunny Hill Festival në kryeqytetin shqiptar./Tv Klan/ KultPlus.com
Një poezi e njohur e Ali Podrimjes, dhe ndër më të pëlqyerat edhe të vetë shkrimtarit, është “Kur do të flasësh o Ali Podrimja”. Poezia është shkruar në vitin 1990, një vit i cili ishte dëshmitar i ndryshimeve në sistemin jugosllav dhe fillimit të vuajtjes për shqiptarët në këtë sistem.
Në shuplakë fiket ylli na shikon në sy dhe përbihesh shpinën pa na kthyer asnjëherë o ali podrimja
Rri atje nën qiellin e ftohtë dhe hesht me vjet beson ende në njeri
E emri të falsifikohet mbiemri nënshkrimi datëlindja emir i nënës i babait i vendlindjes i të parit përrallat fëmijërore vallet lodrat heronjtë këngët vajet kremtet
Mbi gjuhën tënde të lashtë mbi fisin shqirren dhe derdhen përronj të zez
E ti hesht o ali podrimja beson ende në njeri
Në hone të errta në bodrume mesjetare elaborate emërtime të çuditshme rrënime mallkime lehje ndjekje kyçje gjueti e egër
Ndizen fiken qirinj erë temjani pikojnë fjaët trupat rezervati nën sjetull të fatit dheun marrin fëmijët Gruaja end e shkreh pëlhurën në Kullë letre Mbi kokë zgjatet hija sorrat korbat qiellit kaçurrelat e verdha kreh me një grusht dhé në gji nisesh larg larg
Në Evropën mondane je albanais arbëresh në Itali në Greqi arvanitas arnaut në Turqi hamdurlah në Amerikë mish konservash e asgjë tjetër e asgjë tjetër
Kushedi sa gjuhë flet zoti yt E ti hesht o ali podrimja beson ende në njeri Por por kur do të flasësh o burrë i dheut apo më parë duhet të lindësh Kulmin tënd ç’e mbulojnë myshqet
Sot bëhen 7 vjet nga vdekja e shkrimtarit Mark Krasniqi.
Sot në përvjetorin e vdekjes së tij, KultPlus ju sjell dy thëniet e tij më të njohura, të cilat për së gjalli i tha për vdekjen e tij.
-Ata të cilët i kisha armiq për së gjalli i kam edhe për së vdekuri, shpresoj që mos t’më vijnë tek varri.
-Kryqit as Hënës nuk ju kam bërë hyzmetin, po as nuk kam qenë kundër tyre. Në pllakën e varrit le të jenë vetëm emri e mbiemri, edhe shqipja dykrenore mbi atë emër. / KultPlus.com
nuk ka ma trumcakë qi ngjatjetohen te parvazi i dritares seme, tue kuvendue për idaren e për ndërrimin e motit.
as sorrat, besa, s’po duken ma kah unë — nifar’ vakti silleshin si qerthull krrokamash te dera jeme, tue folë për tradhtitë e pabesitë e miqve, para se me i pushue pendlat, së bashku me shemrat, te rremat e arrës përbri. Edhe ato janë tretë.
mëngjeset nuk janë ma pjesë e ditës — janë sikur postblloqe çnjerëzore qi të lanë me zemër te malcueme e sy të shqyem. Në pjesën tjetër të ditës lejohesh me hy, po s’je i mirëseardhun. E ditën, kur na shihen rrudhat ma mirë, flasim kinseambëlsisht nëpër buzëkeshje të stisuna e dhambë të zverdhun cingaresh, ndërkaq natën bahemi gazepqarë me fjalë-sharrë e zemra varrë, tue pritë qi mëngjesi na shpërlan ziftin qi na tajit lëkura tek hiqemi se begenisim bashkënjerëzit.
po mëngjese ma s’ka, as agullime të flladitshme qi spastrojnë lëtyrat e shurrën qi njomin udhën drejt ditës.
*
në shumë treva, mëngjesit i thonë thjesht natje dhe kjo asht ma e drejtë. Sepse këto kinsemëngjese s’janë tjetër pos kërthij të netve mëniplota qi lypin me i thithë sisat e nanës plangprishëse, e cila ushqehet nga frytet e zvetënimit tonë.
shihet herë mbas here ndoni pupël e zogut të sorrës, aq e brishtë dhe e përkohshme, para se me u fërfëllue nga fshisha e mirëmbajtësit të postbllokut.
Mirëdita, më thonë, ndërsa u dridhen muskujt e buzëve, të rraskapitun prej të keshmeve-angari. / KultPlus.com
Material i hulumtuar dhe përpunuar nga Elvi Sidheri
Ditët e 6 dhe 7 shtatorit 1955, do të mbeten në historinë moderne të Stambollit, të njollosura nga mësymjet e dhunshme të organizuara kundër pakicës së krishterë në qytetin gjigant në brigjet e Bosforit, midis Europës dhe Azisë, në Stambollin ku akoma ruhen gjurmët e perandorive të shkuara, nga romakët te bizantinët, gjer te osmanët të fundit në radhë, përpara se megalopolisi turk t’i linte vendin Ankarasë si kryeqytet në shekullin XX.
Gjithsesi, ende në mesin e viteve 50 të shekullit të shkuar, në Stamboll vijonin të jetonin rreth dyqind mijë të krishterë, kryesisht grekë (ose grekofonë, përfshirë edhe plot shqiptarë ortodoksë, pjesë të një komuniteti shqiptar të kësaj feje, të ngulitur në Konstandinopojë prej disa shekujsh dhe të shquar në disa profesione të veçanta dhe sipërmarrje e njerëz të njohur e të suksesshëm, siç kam hasur në kërkimet e mia), por edhe armenë, gjeorgjianë, asirianë, levantinë katolikë, etj.
Ndërkaq, mbas ngjarjeve që në histori do të cilësoheshin Pogromi i Stambollit, këtij komuniteti do t’i jepej thuajse përfundimisht dërrma, teksa qenë shkatërruar shumica e pronave, kishave dhe shtëpive e varreve të tyre, nga turmat e ndërsyera të ardhura kryesisht nga jashtë Stambollit për zbatimin e këtij plani ogurzi.
Në kontekstin e ashpërsimit të problemit të Qipros, dhe ndarjes komunitare mes grekëve dhe turqve të Ishullit të Afërditës, një shpërthim do të ndodhte sakaq në Selanik, pikërisht në Shtëpinë e Ataturkut në qytetin e dytë më të madh të Greqisë, më 5 shtator 1955, në kopshtin e kësaj godine historike, duke thyer vetëm disa qelqe dritaresh, por gjithsesi të nesërmen, falë edhe nxitjes së turmave në një gazetë turke (Ekspres), do të fillonin trazirat në Stamboll.
Ngjarjet filluan së pari në Beyoğlu dhe sulmet do të përfshinin shtëpitë dhe vendet e punës së pakicave në Kurtuluş, Nişantaşı, İstinye, Yeniköy, Eminönü, Yedikule, Bakırköy, Fatih dhe Eyüp. Ngjarjet u përhapën gjithashtu në Moda dhe Ishujt e Princit.
Përkundër mefshtësisë së autoriteteve, në disa raste edhe banorët turq do të ndihmonin fqinjët e tyre, duke u thënë mësymësve se në shtëpitë përreth nuk kishte grekë, por veçanërisht një njeri edhe sot e kësaj dite mbahet mend botërisht për mbrojtjen e ofruar ndaj pakicës së krishterë në këto rrethana të frikshme.
Ky njeri quhet Reşat Mater, i lindur në Shkup në vitin 1911, dhe në ditët e këtyre ngjarjeve të tmerrshme, ishte kapiten i Forcave Ajrore Turke (me detyrën Shefi i Shtabit i Komandës së Shkollave të Aviacionit).
Familja Mater jetonte në një shtëpi trekatëshe prej druri në Muhasebeciler Sokağı, në lagjen Cevizlik, zonë që gjendej ngjitur me İstanbul Caddesi në Bakırköy, pikërisht në vendin ku do të shpërthenin sulmet dhe plaçkitjet ndaj të krishterëve.
Plaçkitësit që patën synuar të hynin në këtë lagje do të gjenin ushtarakun Reşat Mater si pengesë të pakalueshme për realizimin e planit të tyre sidoqoftë.
Ky ushtarak i lartë i forcave ajrore turke, fatmirësisht pati qëlluar të ishte me leje atë javë dhe kish ardhur në Stamboll për të ndejtur me familjen e tij.
Reşat Mater, kur pati dëgjuar për plaçkitjet e dhunshme, menjëherë do të dilte vetë jashtë për të mbrojtur fqinjët e tij grekë dhe armenë, veshur me uniformë dhe armë në dorë, e kur burrat e lagjes së tij do ta shihnin ushtarakun në rrugë, patën vrapuar bashkërisht për ta ndihmuar atë me mjete rrethanore mbrojtëse në duar.
Papritmas ngrihet një barrikadë në hyrje të rrugës kundër mësymësve, e ndërkaq Mater i kish marrë në mbrojtje fqinjët e tij grekë dhe armenë brenda në shtëpinë e tij dhe plaçkitësit e ardhur në lagje qenë habitur së tepërmi duke gjetur një ushtarak të armatosur përballë tyre.
Grupet e ndërsyera me njerëz të dhunshëm do të detyroheshin të ktheheshin mbrapsht rrjedhimisht dhe atë natë, falë Reşat Mater, asnjë shtëpi apo dyqan i vetëm në pronësi të pakicave të krishtera nuk do të dëmtohej në lagjen Cevizlik, që përbëhet nga gjashtë rrugë.
Mater do të bëjë shumë emër me kalimin e viteve në ushtri dhe katër vite pas këtyre ngjarjeve, ai do të gradohej gjeneral brigade duke u emëruar në Komandën e 3-të të Forcave Ajrore.
Ai gjithashtu do të shërbente si Shef i Logjistikës së Shtabit të Përgjithshëm me gradën Gjeneral Major. Më pas gradohet gjeneral në 1967. Një vit më vonë, ai bëhet edhe Komandant i Forcave Ajrore në vitet 1968-1969.
Thënë ndryshe, ai do të bëhet ushtarku i tretë për nga rëndësia në Ushtrinë Turke.
Mater ndërron jetë më 22 qershor 1989 dhe djali i tij, Tayfun Mater, i cili ishte gjashtë vjeç në kohën e ngjarjeve tragjike në fjalë, ende mban lidhje dhe takohet me fëmijët e fqinjëve të tij grekë që patën emigruar në Greqi pas kësaj dhune.
Përveç respektit dhe vlerësimit për qëndrimin heroik të këtij njeriu, ajo që bie në sy është padyshim origjina e tij nga Shkupi, që jo rastësisht është edhe vendlindja e tij.
Reşat Mater vjen nga një famlije e madhe shkupiane, ku bëjnë pjesë edhe myftiu i Shkupit Ali Durak Efendi dhe Guvernatori i Jemenit Mehmet Mefahir Bey.
Në Stamboll ai studion në Akademinë Ushtarake dhe Shkollën e Artilerisë, krahas Shkollës së Aviacionit në vitet 1930, ndërsa bashkëshortja e tij është Meliha Mater, sërish me origjinë nga një derë e fisme nga Shkupi, me mbiemrat Vardarlılar dhe Vardar, ku bëjnë pjesë pinjollë të njohur si deputetë të parlamentit turk, gazetarë, mjekë të famshëm, ushtarakë të lartë, biznesmenë e shkrimtarë.
Siç shihet nga biografia dhe nga origjina e familjes së Reşat Mater, Shkupi është vendlindja e njeriut që pati shpëtuar me vetëmohim fqinjët e tij të krishterë në valën e dhunës kundër kësaj pakice me rrënjë mijëravjeçare në Stamboll, gjatë ditëve të Pogromit famëkeq ndaj tyre, por gjithashtu Shkupi është origjina e familjes së bashkëshortes së tij, dhe ky fakt dëshmon edhe më tepër rrënjët shqiptare të këtij heroi që vijon të kujtohet me respekt në Turqi e jashtë saj, për gjestin e tij guximtar, në një kohë kur shumëkush nuk pati lëvizur as gishtin për të ndihmuar këta njerëz të përndjekur.
Për këtë shkak Reşat Mater meriton edhe të njihet nga lexuesit shqiptarë. / KultPlus.com
Mark Krasniqi lindi më 19 tetor të vitit 1920. Ai ishte profesor, shkrimtar e akademik, shkruan KultPlus.
Më 1945-1946 ka qenë gazetar-redaktor i gazetës Rilindja në Prizren, bashkë me Esad Mekulin e Omer Çerkezin, kurse prej vitit 1947-1949 ka punuar në Radio-Beograd (Redaksia e emisioneve në gjuhën shqipe) gazetar-redaktor. Prej 1950-1961 ka punuar në Akademinë Serbe të Shkencave në Beograd asistent, pastaj bashkëpunëtor shkencor.
Mark Krasniqi ndër të tjera ishte edhe autor i përmbledhjes së poezive për fëmijë “Posta e porositur”.
Ka diplomuar më 1950 në Beograd, kurse më 1960 ka doktoruar në Universitetin e Lubjanës. Prej 1961-1981 ka qenë profesor në Universitetin e Prishtinës, kur pushteti antishqiptar serbo-komunist e përjashtoi nga procesi mësimor. Ka qenë disa herë prodekan e dekan i Fakultetit Juridik-Ekonomik. Ka qenë nënkryetar e kryetar i Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës, kryetar i parë i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës (1970) dhe kryetar i Partisë Shqiptare Demokristiane të Kosovës (1993).
Ishte anëtar i Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës dhe i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë. Ka botuar më se 20 libra shkencorë, letrarë, publicistikë e tekste shkollore dhe ka përkthyer disa romane e përmbledhje poezish nga serbishtja e sllovenishtja në gjuhën shqipe.
Akademik Mark Krasniqi ndrroi jetë më 28.08.2015 në Prishtinë./ KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare me famë botërore së fundmi ka qenë prezente në dasmën franceze të stilistit Simon Porte Jacquemus me Marco Maestrin. Ajo është shfaqur tejet elegante me fustanin e bardhë transparent, transmeton KultPlus.
Këngëtarja e “One Kiss”, 27 vjeç, veshi fustanin e dekoruar me lule në dasmën e stilistit me origjinë franceze dhe bashkëshortit të tij në Charleval të shtunën.
Dua dukej e mahnitshme me fustanin e saj të tejdukshëm, i cili shfaqte një ndarje të guximshme anash, teksa kalonte nëpër rrugët franceze.
Këngëtarja me origjinë shqiptare e ka shoqëruar veshjen me vathë të mëdhenj të bardhë me lule, të cilët plotësonin pamjen e saj.
Lipa shfaqi pamjen e saj të bukur natyrale me një prekje bronzi dhe një buzëkuq në ngjyrë të lehtë, ndërsa gjërat e nevojshme i mbante në një çantë dore të zezë.
Ndërkaq, ajo aktualisht po shijon një pushim të gjatë pasi festoi ditëlindjen e saj të 27-të në fillim të kësaj jave në Ibiza, duke shfaqur kështu figurën e saj të pabesueshme teksa ndau fotot e pushimeve me 66 milionë ndjekësit e saj në Instagram të premten. / KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare Bebe Rexha, ka publikuar së fundmi këngën e saj më të re “I’m good (Blue)”, në bashkëpunim me DJ-in e famshëm botëror David Gu’etta.
Kënga vjen si ripërpunim i këngës së famshme “Blue (Da Ba Dee)” të Eiffel 65.
Ishte një rekord që përndryshe mund të ishte varrosur në arkiva, por me ndihmën e algoritmit të “TikTok”, kënga “I’m Good (Blue)” më në fund po sheh një publikim zyrtar, transmeton KultPlus.
“Ishte nostalgjike kur isha më e re, dëgjimi i këngës origjinale të Eiffel 65. Bashkëpunimi ynë erdhi natyrshëm për shkak se ishte thjesht një këngë argëtuese”, tha Rexha për Rolling Stone.
Vite më parë, bashkëpunëtorët e “Hey Mama” u bahkuan për të ripërpunuar këtë klasik të fillimit të shekullit.
Rexha komandon në qendër të vëmendjes me tekste ngritëse në frymën e kapjes së momentit. Nga ana e produksionit, Guetta sjell një ‘bassline’ të mprehtë në korin e kësaj kënge ikonike duke ruajtur cilësitë e këngës origjinale, që fillon me melodinë e saj të njohur menjëherë nga piano. / KultPlus.com
Rreth 10 vite më parë këngëtarja shqiptare Rita Ora solli albumin e saj debutues për tregun e huaj, të titulluar “ORA”, pjesë e së cilit ishin hite të shumta të cilat i dhanë edhe më shumë njohje artistes së lindur në Prishtinë.
Në një intervistë të fundit për Official Charts, Rita ka folur mbi sukseset e dekadës së saj. Ajo ndër të tjera ka thënë se nuk e imagjinonte kurrë se do të ishte e ftuar nderi për të kënduar në Vatikan për shenjtërimin e Nënës Terezë apo në Shtëpinë e Bardhë për familjen presidenciale Obama.
Më poshtë KultPlus ju sjell intervistën e plotë të saj për Official Charts:
Rita, ka kaluar një dekadë që kur ke publikuar albumin “ORA”. Cili është kujtimi juaj më i bukur nga ajo kohë?
Ora: Kujtesa ime më e bukur ishte të kisha kaq shumë njerëz të talentuar në një hapësirë që punonin për të me mua.
Isha në gjendje të bashkoja producentët dhe shkrimtarët britanikë nga e gjithë bota për të krijuar diçka që ndihej e drejtë për mua. Ishte një përvojë shumë emocionuese dhe e veçantë ta regjistroja atë me njerëz që i njoha aq mirë gjatë procesit; u bënë si familje. Ata ishin një pjesë e madhe e krijimit të albumit, dhe thjesht nuk do të kishte qenë njësoj pa ta.
A ka ndonjë këngë në album që do të dëshironit t’i jepej trajtimi i vetëm – një hit i nënvlerësuar që meritonte akoma më shumë?
Ora: Më pëlqyen të gjitha këngët që publikova dhe do të doja që çdo këngë në album të mund të ishte një solo!
Unë kam qenë me fat që kam punuar me kaq shumë njerëz super të talentuar në album – J. Cole, Diplo, Stargate, Bruno Mars dhe më shumë, kështu që nuk mund të zgjidhja një këngë të spikatur! Megjithatë, “Roc The Life” ishte super argëtuese me The-Dream. Me një vështrim prapa, ndoshta do të kisha publikuar një video muzikore për këtë.
Cila është kënga juaj e preferuar nga ORA edhe sot e kësaj dite?
Ora: Unë mendoj se duhet të jetë “R.I.P.” pasi ndihej kaq britanike me Chase & Status që e prodhonte, Tinie Tempah duke shfaqur në të dhe Emil Nava që drejtonte videon, por gjithashtu kishte prezent edhe Drake që shkruante kryesimin.
Thjesht u ndje shumë ‘unë’. Më kujtohet ende kur dëgjova lajmin se kishte shkuar në numrin 1 në “Official Singles Chart” dhe se sa një moment ‘pinch me’ ishte ai. Kam gjithashtu shumë kujtime të shkëlqyera nga interpretimi drejtpërdrejt në festivale si: Big Weekend i Radio 1, Wireless, T in the Park dhe V.
A e kishit menduar ndonjëherë se do të kishit arritur kaq shumë 10 vjet në fund të debutimit tuaj?
Ora: Sinqerisht nuk e kam parashikuar kurrë se çfarë do të sillnin 10 vitet e ardhshme. Nuk mund ta imagjinoja kurrë të performoja në Vatikan për të festuar shenjtërimin e Nënë Terezës, për Barack Obamën, apo edhe në Oscar.
Jam vërtet e përulur që mund të bëj atë që dua çdo ditë dhe ndihem kaq e mbështetur nga fansat e mi dhe komuniteti krijues që të jem vetvetja.
Duke parë mbrapa, çfarë këshille do t’i jepnit Ritës së re që regjistronte ORA?
Ora: Unë nuk do t’i jepja asnjë këshillë vetes sime më të re, sepse nuk do të doja ta kisha pasur në ndonjë mënyrë tjetër. Unë mendoj se gjithçka është pikërisht ashtu siç është menduar të jetë!
Nëse mund ta dalloni Tokën nga udhëtimi retro galaktik i fotografuar në kopertinën e albumit Future Nostalgia të Dua Lipës dhe zmadhuar hapësirën drejt Evropës, pastaj në jug në Kroaci dhe më tej në zemër të Ballkanit, atje, në Prishtinë, Kosovë, në një natë gushti, Dua Lipën do ta gjeje duke dalë në skenë—në shtëpi, shkruan Elle, transmeton KultPlus.
Është e mundur gjithashtu, ju do të mblidhni britmat e turmës, energjia që shtrihet shumë përtej kapuçit të harlisur të ahut të Parkut të Gërmisë, ndërsa performanca e Lipës nisi rikthimin e Festivalit Sunny Hill, krijuar nga babai i saj, Dukagjin Lipa, në 2018, dhe shtyu dy vitet në vijim për shkak të COVID. Megjithatë, gëzimi i turmës buronte nga emocionet më të thella se çdo publikim tipik pas pandemisë: Dua Lipa dhe festivali shërbejnë si kujtues për të rinjtë kosovarë se e ardhmja është e tyre dhe se Lipa – dhe bota – mund t’i dëgjojë.
Kosova është vendi më i ri në Evropë. Ajo ka gjithashtu një nga popullsitë më të mëdha nën 25 vjeç. Si pjesë e ish-Jugosllavisë, vendi pësoi një luftë të përgjakshme nga viti 1998 deri në 1999, duke fituar pavarësinë nga Serbia vetëm në vitin 2008. Ndërsa Gjenerali Z dhe kosovarët mijëvjeçarë u rritën në vitet pas lufta, ata ndjenë peshën dhe jehonat e saj.
“Kam një ndjenjë të fortë për luftën për shkak të prindërve dhe familjes sime,” thotë Diona Ahmetaj, 24 vjeç, e cila jeton në Prishtinë dhe foli në ditët para festivalit.
“Ne pamë libra për masakrat, gjëra që nuk ju dalin kurrë nga koka. Sa herë që [televizori] luante video luftarake, i shihja prindërit e mi që gjithmonë e ndryshonin atë ose emocionoheshin sepse e kalonin atë.”
Si shumë të tjerë, familja e Lipës u largua nga Kosova para kulmit të luftës, duke u zhvendosur në Londër, ku Lipa lindi në vitin 1995. Megjithatë, ajo dhe familja e saj u kthyen në Prishtinë kur Lipa ishte 13 vjeçe dhe ajo jetoi atje për dy vjet para se të kthehej në Londër për të ndjekur karrierën e saj.
“Është shumë e rëndësishme që fëmijët të mësojnë trashëgiminë e tyre”, thotë Dukagjin Lipa, “dhe unë dhe gruaja ime, ne e arritëm këtë.”
Ky fokus te familja dhe historitë që kalojnë brezave nuk i humbet rinisë së Kosovës. Teksa flisja me gjithnjë e më shumë njëzet e ca, vura re se sa shumë nga lidhja që ata ndjejnë me Lipën lidhet me faktin se, ashtu si ata, ajo është e afërt me familjen e saj dhe mësoi për luftën përmes asaj lente dashurie. Shumë e përmendën këtë si një nga arsyet e dhembshurisë së saj, aktivizmit dhe pse kur ajo flet për Kosovën, ndihet e natyrshme – asnjëherë e shkruar.
Lipa performs at Sunny Hill – AGO MEHMETI
“Ajo e kupton,” thotë Verona Hasangjekaj, 24 vjeç. “Të gjithë kemi prindërit dhe gjyshërit tanë që flasin për të kaluarën. Ata janë të hapur për këtë. Shpresoj të bëjmë të njëjtën gjë, të vazhdojmë të tregojmë histori, përndryshe kështu harrojmë.”
Natyrisht, lidhja që ndiejnë të rinjtë kosovarë me Lipën është edhe për shkak të talentit të saj muzikor, stilit elektrik dhe për shkak se si një vend afërsisht i madhësisë së Delaware-it, ata kanë qenë gjithmonë rrënjë për të. Secili fans kujton prezantimin e parë me Lipën: Disa i referohen blogut të saj të fillimit të viteve 2000, kopertinave në YouTube ose kur ajo luajti në një reklamë të X Factor në Mbretërinë e Bashkuar. Të gjithë kujtojnë edhe koncertin e parë të madh të Lipës në Prishtinë në vitin 2016. Disa e njihnin atë personalisht.
Vjosa Zhubi, e cila është disa vite më e madhe se Lipa 27-vjeçare, u miqësua me të përmes kushëririt të saj kur Lipa jetonte në Kosovë.
“Ajo ka qenë gjithmonë një fëmijë i pjekur”, thotë Zhubi. “Ajo mund të të jepte mendime të të rriturve dhe kishte këtë stil artistik. Pastaj edhe kur largohej, ajo mbante gjithmonë lidhje. Edhe tani, ajo pyet për të gjithë.”
Ky respekt i ndërsjellë u ndje plotësisht në Sunny Hill. Teksa Lipa doli në skenë me sytjena dhe një minifund verbues rozë me temina – i cili ishte projektuar posaçërisht për ngjarjen dhe tërhoqi vëmendjen e gjerë mediatike.
Ajo u tha fansave në gjuhën shqipe, gjuhën më të folur në Kosovë, “Është një ëndërr e madhe për mua të jem këtu dhe të bëj këtë lloj festivali me familjen time, me miqtë e mi dhe me gjithë këta njerëz që më mbështesin kaq shumë. Faleminderit shumë të gjithëve. Faleminderit për këtë natë të veçantë.”
Sunny Hill është me të vërtetë një rast i veçantë. Është festivali më i madh muzikor në zonë dhe arriti një formacion rekord dhe shitje biletash këtë vit.
“Kam pritur për Sunny Hill për dy vjet,” thotë Vesa Mehmeti, 18 vjeçe, me buzëqeshjen e saj të ndritshme sa shkëlqimi i syve të saj. “Ne nuk kemi asgjë tjetër të tillë.”
Mundësia për të marrë pjesë në një festival në shtëpi nderohet edhe më shumë sepse për shkak të çështjeve të jashtme gjeopolitike që rrethojnë statusin e Kosovës si shtet; Kosovarët mund të vizitojnë vetëm gjashtë vende pa aplikuar për vizë. Kjo mungesë e liberalizimit të vizave kufizon mundësitë e udhëtimit dhe arsimimit. Shumë njerëz kanë histori të aplikimeve të dështuara për viza. Ata përshkruajnë ndjenjën e izolimit sikur të jetonin në një ishull.
DARDAN KRASNIQI
Familja Lipa e njeh të çështje, si dhe realitetin që Dua Lipa përfitoi nga pasaporta e saj në Mbretërinë e Bashkuar, dhe po luftojnë për ndryshim. Këtë vit, ata nisën fushatën #SetMeFree krahas festivalit, i cili kërkon mbështetjen e BE-së për t’u dhënë kosovarëve lirinë për të lëvizur. Byzylykët dhe sfondet e fotografive përreth ambienteve të festivalit shfaqnin hashtag, duke shtuar atmosferën dinamike.
Përpjekjet e Dua Lipës në përgjithësi u njohën nga presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, kur ajo i dha Lipës titullin Ambasadore Nderi në fillim të këtij muaji.
Osmani falënderoi Lipën që “përdor zërin dhe talentin e saj të jashtëzakonshëm, jo vetëm për t’i ofruar botës këngë që lënë gjurmë, por edhe për të paraqitur imazhin më të mirë të Kosovës në mbarë botën”.
Në një konferencë për media disa orë para performancës së saj në Sunny Hill, Lipa foli për dëshirat e saj për të rinjtë kosovarë.
“Dua të dërgoj dashuri për të gjithë rininë e Kosovës dhe dua të them se sado e madhe të jetë ëndrra juaj, ju mund të arrini gjithçka që dëshironi, nëse e keni mendjen. Unë vërtet besoj se jam këtu për t’ju mbështetur në çfarëdo mënyre.”
Megjithatë, më kuptimplotë se fjalët e saj është fakti që të rinjtë kosovarë në terren ndjejnë një lidhje me të, një fuqi dhe shpresë që rrezaton prej saj.
“Ajo e ka atë zemër të ngrohtë,” thotë 23-vjeçari Edi Demiri, dritat dhe muzika rrotullohen pas saj, ngrohtësia e saj shkëlqen, “Unë mendoj se ajo na përfaqëson të gjithëve.”
Nga Lina Patton / KultPlus.com
The crowd at Sunny Hill Festival 2022 – COURTESY OF LINA PATTON
