Kjo është fotografia e rrallë në të cilën shihen disa nga emrat e mëdhenj të letërsisë shqipe në një fotografi të përbashkët, shkruan KultPlus.
Marie Lasgush Pogradeci, pati publikuar një fotografi të realizuar në shkurt të vitit 1938 gjatë festimeve në Shkodër, në Kinemanë Rozafa.
Në këtë fotografi mund të shihni të ulur Ernest Koliqin, tutje Asdrenin, Fishtën dhe Lasgushin. / KultPlus.com
Tirana binjakëzohet me qytetin e Venecias. Në një ceremoni të veçantë, autoritetet më të larta vendore të Venecias pritën sot Kryetarin e Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj duke shënuar një hap të rëndësishëm drejt rritjes së bashkëpunimit në çdo sektor me interes të përbashkët.
Kryebashkiaku Veliaj theksoi se ky binjakëzim do të rrisë shkëmbimet, jo vetëm për Bienalen e Kulturës dhe të Artit, por edhe në shumë fusha të tjera, veccanërisht në turizëm.
“Një vizitë e shpejtë në Vencia, me të cilën do të binjakëzohemi dhe do të fillojmë një histori të re bashkëpunimi, jo vetëm për Bienalen e Kulturës dhe të Artit, meqë vitin tjetër Tirana do të jetë Kryeqyteti Mesdhetar i Kulturës, por edhe në shumë fusha të tjera, sidomos turizmi. Kemi për të mësuar nga më të mirët. Venecia është padyshim kryeqyteti botëror i turizmit. Dua të falënderoj jo vetëm kryetarin e bashkisë, por edhe të gjithë shqiptarët dhe të gjithë ata miq italianë që mundësuan që Tirana të ketë një binjakëzim me një nga kryeqytetet botërore të kulturës dhe të turizmit”, thekson Veliaj.
Shqipëria dhe shqiptarët kanë një marrëdhënie të vjetër bashkëpunimi dhe shkëmbimi me qytetin e Venecias, ku jeton edhe një komunitet i rëndësishëm i shqiptarëve. Ky binjakëzim do të çojë në një nivel më të lartë bashkëpunimin mes dy qyteteve, sidomos në çështjet e artit dhe kulturës, por edhe në shkëmbimin e përvojave më të mira.
Vera po afron dhe shumë prej jush tashmë kanë filluar të bëjnë plane dhe rezervime përpara se tarifat e hoteleve dhe biletat e fluturimeve të rriten, shkruan Vinicius Costan në revistën amerikane të udhëtimeve “Travel off Path”.
Lojërat Olimpike janë planifikuar të zhvillohen nga 26 korriku deri më 11 gusht në Francë, kështu që do të ketë një fluks të numrit të fluturimeve drejt Parisit dhe sezoni do të jetë i ngarkuar duke çuar në rritjen e çmimeve te konsumit.
Megjithatë, jo të gjitha destinacionet evropiane do të jenë të shtrenjta për turistët me një buxhet mesatar.
Ne ju sugjerojmë tre destinacionet më të lira në Evropë për të vizituar në vitin 2024, që përfshijnë Shqipërinë, Bosnjë-Hercegovinën dhe Bullgarinë.
Shqipëria
Shqipëria, e vendosur në zemër të Ballkanit, kaloi pjesën më të madhe të historisë së saj nën regjimin e diktaturës komuniste.
Vendi rilindi në shekullin e XXI, me një demokraci liberale dhe aspirata të qarta perëndimore, i cili aktualisht po kompenson kohën e humbur në frontin e turizmit.
Deri në vitet 1990, turistët nuk lejoheshin të vizitonin Shqipërinë, përveçse vetëm për arsye shumë specifike dhe me kushte strikte.
Shqipëria kufizohet me Detin Mesdhe dhe ofron plazhe të bukura me rërë të bardhë – të ngjashme me Maldivet – dhe një pasuri të pamasë kulturore.
Nga rrënojat e lashta greko-romake të Butrintit – një nga zonat më magjepsëse arkeologjike në pellgun e Mesdheut – në Vlorën bregdetare dhe hijeshinë e Botës së Vjetër të Gjirokastrës dhe Beratit, dy qytete të listuara në UNESCO me një trashëgimi të ruajtur mesjetare – ky udhëtim nuk mund të ishte më tërheqës.
Për fat të mirë për turistët me buxhet të kufizuar, ky vend mesdhetar në trend është tepër i përballueshëm për të udhëtuar.
Ju mund të akomodoheni në hotele me tre yje në Vlorë, një nga destinacionet kryesore bregdetare, duke filluar nga vetëm 28 dollarë, ndërsa qëndrimi në resortet me pesë yje kushton deri në 168 dollarë.
Nëse vendosni të hani jashtë, në Shqipëri do të shpenzoni mesatarisht 20 dollarë në ditë për ushqimin, edhe nëse e trajtoni veten me një vakt më të këndshëm, me tre pjata dhe një kanë me verë në një restorant të nivelit të mesëm, nuk ka gjasa të faturoheni më shumë se 30 dollarë.
Në fakt, një udhëtim njëjavor në Shqipëri kushton vetëm 546 dollarë për person, duke e bërë atë destinacionin më të lirë mesdhetar./atsh/ KultPlus.com
Nga Albert Vataj
Nuk ka shumë rëndësi me kë martohet, vuri në dukje një cinik dikur, sepse me siguri do të zbulojë të nesërmen në mëngjes se ai që i’u dhe për ëndrrën e jetës së bashku, ishte dikush tjetër. Kur Samuel L. Clemens, (Mark Twain), aventurieri bohem 34-vjeçar, shkrimtari i ri më i shitur, u martua, më 2 shkurt 1870, me 24-vjeçaren e rafinuar, fetare dhe të pasur, Olivia Langdon. Ndoshta ishte Clemens ai që e zgjoi atë nga gjumi. Më i habitur – dhe jo me nusen e tij, por me veten e tij, ishte ai. Iku skeptiku i pandershëm, enë plot uiski, ciniku i pandreqshëm, tallësi dhe fyesi i pamëshirshëm dhe cinik mizor. Iku! Në vend të tij e zuri kërkuesi i zellshëm, që përpiqej të promovonte dhe dëshmonte veten një burrë më të mirë në sytë e gruas së tij dhe botës. Jeta e tij e mëkatit ishte pas tashmë, (dhe përveç kësaj, larg, në Perëndim) dhe ai priste me padurim, sinqerisht, të përqafonte një lloj devotshmërie borgjeze, me gjas për t’u arratisur nga vetja që ia kishte shpifur. Dhe pse jo? Ai ishte i dashuruar, jo vetëm pas dasmës së tij, por dëshpërimisht edhe para saj – siç tregon me të drejtë kjo letër. Këtu ai i rrëfen mikut të tij të ri, nëse nuk ka gjasa, të nderuarit Joseph Twichell të Kishës Kongregacionale Asylum Hill të Hartfordit, entuziazmin e tij që jo vetëm kishte fituar mbi Livin, por “ata” të gjithë – dhe kështu shpall, në fakt, fejesën e tij. Livy (Olivia Langdon) më në fund e kishte pranuar propozimin për martesë të Clemens-it, pak më shumë se dy javë më parë – duke siguruar, domethënë, miratimin e babait të saj.
Mark Twain, në letrën dërguar të dashurës, Olivia Langdon 12 maj 1869 shkruan:
Edhe nëse më vërtetoni se keni të metat që mendoni se i keni, nuk mund të më të step asnjë të besoj se je e imja, sepse me to do të jeni akoma më i mirë, më fisnik dhe më i dashur se kushdo që kam njohur.
Unë do t’ju ndihmoj të pastroni të metat tuaja kur të zbulohen, por mos u shqetësoni për këtë çështje, sepse keni një detyrë akoma më të vështirë përpara jush, që është të më ndihmoni të heq të miat.
Më lejoni t’i bëj nderimet e duhura për vlerën tuaja; më lër të të nderoj mbi të gjithë të tjerët; më lër të të dua me një dashuri që nuk njeh asnjë dyshim, sepse ti je bota ime, jeta ime, krenaria ime, e gjithë toka ime që ia vlen të kesh.
Le të shpresojmë dhe të besojmë se do të ecim dorë për dore në autostradën e zgjatur të jetës, një në zemër, një në impuls dhe një në dashuri, duke mbajtur barrat e njëri-tjetrit, duke ndarë gëzimet e njëri-tjetrit, duke qetësuar pikëllimet e njëri-tjetrit.
Atë që do të humbasim nga rinia, do ta rikuperojmë me dashuri në të shkuarat vite, që llogaria të jetë në katror dhe në dëm të askujt.
Unë të dua, e dashura ime, dhe kjo dashuria ime do të rritet, hap pas hapi ashtu siç më bie, shtënguar dhëmb për dhëmb, duke më gurëzuar rrugën time deri në misterin e madh dhe Sweet Bye & Bye.
Sepse unë të dua… ashtu si vesa i do lulet; siç e duan zogjtë rrezet e diellit; ashtu si valëzimet e duan flladin, ashtu si nënat duan të parëlindurit e tyre, ashtu si kujtesa i do fytyrat e vjetra; si baticat e mallit e duan hënën; siç i duan engjëjt, të pastërt në zemër…
Merre puthjen time dhe bekimin tim dhe përpiqu të pajtohesh me faktin që jam…
I yti pergjithmonë,
vete * (Mark Twain)
Martesa e tyre do të zgjaste 34 vjet deri në vdekjen e Olivia-s në 1904./ KultPlus.com
Kryeministri, Albin Kurti, ka kujtuar sot në Ditën e Martirëve në Korishë 77 civilë shqiptarë të vrarë, prej tyre 14 fëmijë, kur më 13 maj të 1999-ës, forcat serbe kryen masakër mbi popullsinë civile.
Në këtë ditë kushtuar martirëve, Kurti kujton civilët shqiptarë nga Korisha dhe fshatrat Bllacë, Budakovë, Greikoc, Reshtan, Mushtisht e Maçitevë, të vrarë në maj të vitit 1999.
”Dita e Martirëve në Korishë
Më 13 maj të vitit 1999, forcat e armatosura të Serbisë kryen masakër mbi popullsinë civile të pafajshme në Korishë. Aty u vranë 77 civilë. Prej tyre, 14 ishin fëmijë.
Vrasjet pa dallim moshe e gjinie, janë dëshmi e pafajësisë së tyre dhe e gjenocidit të Serbisë në Kosovë.
Në Ditën e Martirëve të Korishës, kujtojmë civilët shqiptarë nga Korisha dhe fshatrat Bllacë, Budakovë, Greikoc, Reshtan, Mushtisht e Maçitevë, të vrarë në maj të vitit 1999. Përkujtojmë viktimat civile që ishin futur në kurthin e vdekjes prej forcave serbe.
Lavdi martirëve të Korishës!
Lavdi secilës jetë të sakrifikuar në rrugën tonë për liri!”.
Aleksandër Gjoka është një këngëtar dhe autor këngësh. Gjatë karrierës së tij muzikore ka qenë pjesëmarrës i disa edicioneve të festivalit “Kënga Magjike”.
“Kuturu” është njëra prej këngëve me të cilën Aleksandër Gjoka mori pjesë në ‘Kënga Magjike 2003’.
KultPlus sot sjell tekstin dhe këngën “Kuturu” të interpretuar aq bukur nga artisti Gjoka:
Eci rrugëve kot, kuturù,
dhe s’di ku shkoj…
Xurxull jam prapë unë… se ajo,
një bohem nuk e do.
Sa të desha, shpirt,
s’mund ta dish.
Të vodhën ty pabesisht,
me pije mbys dhimbjen pa fund.
Sa e lumtur je, unë s’e di,
me atë që jeton.
Mund ta blejë ai për ty dhe botën,
vetëm zemrën, jo!
Mbeti shkretë tani streha jonë,
në luks je ngrirë… në kyç, trishton,
si në muze… si një Xhokondë.
Ref.
Unë në jetë i pasur s’jam vërtet,
por në ëndërr e shoh veten mbret (!)
Nëpër pub-e tok me miqtë harxhoj,
unë Hënën si monedhë.
Ti po fle tani, Xhokonda ime,
shiu si det mbi mua zbrazet,
as rrufetë s’më vrasin dot,
se ka një Zot…!
Eci rrugëve kot, mori fund,
ky fati im – kuturù.
Ty s’të kam tani dhe në shi,
pija po më shkund.
Se në dashuri, kur të dhemb,
jo dehja s’del dhe aq lehtë.
Të desha, Xhokondë, ty… një bohemë….!/ KultPlus.com
Njeriu ka bashkëjetuar me luftën, ndoshta më “paqësisht” se me çdo nevojë tjetër të dëshmimit mbijetues. Shpesh ju desh të luftonte me çdo mjet, vetëm për të merituar jetën. Tmerri dhe frika nuk e ndaluan atë të vdiste për atë që besonte, duke vrarë.
“Fytyra e luftës” (Le visage de la gurre) nga Salvador Dalì, ngërthen përvojën e luftës në një pikturë me të cilën ai mbledh dhe shtjellon sugjerimet e tij, duke u dhënë atyre një fytyrë. Lufta na bën të reflektojmë, ngjall ndërgjegjen, ushqen frikën.
Një fytyrë e papërcaktuar, e deformuar nga vuajtjet, e pajetë, spikat në sfondin e shkretëtirës, duke zënë pothuajse të gjithë fushën pamore të veprës.
Në një grimasë dhimbjeje, gropat e syrit hapen, buzët hapen gjerësisht dhe çdo vrimë zbulon praninë e një kafke brenda, e cila nga ana e saj përmban gjithnjë e më shumë.
Vdekja shumohet në mënyrë eksponenciale në një sekuencë ëndrrash të pafundme, duke shkatërruar çdo mundësi të shpresës në të ardhmen. Tensioni që ndjen është i njëjti që të merr frymën kur nuk mund të zgjohesh nga një makth i tmerrshëm./KultPlus.com
Shoqata “Tirana” organizoi më 10 maj 30-vjetorin e “Sofra Tiranase”.
“Sofra Tiranase”, në 30-vjetorin e saj, dhuroi një mbrëmje magjike plot emocione, këngë e valle.
Këngëtarët më në zë të muzikës tiranase elektrizuan Pallatin e Kongreseve me zërat e tyre.
Në këtë mbrëmje ishin të pranishëm, Presidenti i Republikës, Bajram Begaj, ish-presidenti i Republikës, Bamir Topi nënkryetari i bashkisë së Tiranë, Andi Seferi, si dhe shumë figura të shquara të politikës, artit, kulturës, si dhe të familjeve të vjetra të kryeqytetit./atsh/KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Cesare Pavese
Përktheu: Orjela Stafasani
Do të vijë vdekja dhe do t’i ketë sytë e tu,
kjo vdekje që nuk na ndahet nga
mëngjesi deri në mbrëmje, e pagjumë,
e shurdhët, si një pendim i vjetër,
a një ves i pakuptimtë. Sytë e tu
do të jenë një fjalë e kotë,
një britmë e mbytur, një heshtje.
Të tillë i sheh çdo mëngjes
kur e vetme përkulesh
para pasqyre. O shpresë e dashur,
atë ditë do ta dimë edhe ne
që je jeta dhe asgjëja.
Për të gjithë vdekja ka një shikim.
Do të vijë vdekja dhe do t’i ketë sytë e tu.
Do të jetë si të heqësh dorë nga një ves,
si të shohësh një fytyrë të vdekur
tek rishfaqet në pasqyrë,
si të dëgjosh një buzë të mbyllur.
Të heshtur do të biem në humnerë./KultPlus.com
Pianistja kosovare, Lule Elezi, ka marrë tri ftesa të tjera për koncerte recitale në Poloni, përcjell KultPlus.
Këto koncerte vijnë pas paraqitjes së suksesshme që Elezi pati në Varshavë me rastin e Pavarësisë së Kosovës.
Në vijim KultPlus ua sjell njoftimin e Lule Elezit:
Pas koncertit të suksesshëm mbajtur në Universitetin e Varshavës, nën organizimin e shkëlqyer të Ambasadorit Drilon S. Gashi me rastin e përvjetorit të Pavarësisë së Kosovës, ftohem sërish në Poloni nga tri institucione polake për tri koncerte recitale përpara një audience të mrekullueshme.
Muzika buron e rrjedh gjithmonë nga shpirti, por në këto koncerte çdo notë do ia kushtoj me zemër Babait tim, i cili u nda nga jeta së fundmi.
Dëshira e tij ishte të vazhdoj të luaj piano e të emocionoj publikun me interpretimet e mia, kësisoj unë do e përçoj magjinë e muzikës në çdo frymëmarrje timen./KultPlus.com
Ata janë të gjitha të grurta, të florinjta. Duket se gratë, në përfytyrimin dhe fuqin shprehëse të Sandro Botiçelit, janë krejt ndryshe ngase perceptimi rreket t’i rrëmbejë.
Ato janë sa të trishta aq dhe gëzuara, sa menduese aq dhe melankolike, sa misterioze aq dhe idilike.
Por nuk janë ato, ajo çfarë ne shohim në portretet e grave të Botiçelit, është vetë shpirti i mjeshtrit, është gjëndja e tij emocionale, është droja e tij përjetuese, pasiguria e rrëmbimit të së magjishmes së perëndisë grua.
Po, në këto portrete të diellta është gjendja në të cilën piktori përpëlitej.
Është ajo çfarë ai nguron ta shprehi me fjalë dhe me zë, por ka guximin dhe ne kemi mirësinë ta lexojmë nga peneli i tij, nga kolori dhe dritëhija, nga delikatesa e linjave dhe brishtësia e kontureve, nga nevoja që ai shpirt prej zjarri kishte për çlirim./KultPlus.com
Kjo është fitorja e parë e ESC për Zvicrën në shumë vite. Si fituese, Zvicra do të presë gjithashtu edicionin e 69-të të spektaklit më të madh muzikor në botë vitin e ardhshëm, për herë të dytë ndonjëherë.
Pas fitores së parë të Lys Assia në 1957, Zvicra refuzoi të organizonte shfaqjen vitin e pasues. Kur Céline Dion fitoi për Zvicrën në vitin 1988, spektakli u zhvillua në Lozanë.
Është ende e paqartë se në cilin qytet do të zhvillohet ESC vitin e ardhshëm. SRG, si organizator, do të fillojë procesin përkatës të tenderimit vetëm pasi Nemo fitoi, thotë zëdhënësi i medias, Edi Estermann, në 20 minuten.
Megjithatë, vetëm lokacionet shumë të mëdha janë të përshtatshme për ngjarjen mega, siç thonë ekspertët nga industria e ngjarjeve. Nuk duhet nënvlerësuar ajo që nevojitet në krahasim me ngjarjet e tjera.
Ajo që do të duhej nuk është vetëm një sallë me një skenë të madhe, e cila është më mirë e mbyllur. Salla do të kishte nevojë gjithashtu për shumë hapësirë për mijëra spektatorë dhe për divanet në të cilat ulen pjesëmarrësit nga 26 vendet kur jepen pikët.
Aksesueshmëri e mirë për artistët dhe fansat është gjithashtu e nevojshme. “Kjo do të zbatohej vetëm për lokacionet e zakonshme të mëdha në Cyrih, Bazel, Bernë, Lozanë dhe Gjenevë; një zonë periferike nuk do të ishte e mirë”, thotë Patrick Stahl, drejtor menaxhues i agjencisë së ngjarjeve Skunk.
Yves Schifferle, kreu i delegacionit të SRF, gjithashtu i emëron këto qytete si vende të mundshme. Çfarë e bën më të vështirë kërkimin: salla në Vjenë ishte e pushtuar për dy muaj. Kjo është arsyeja pse SRG tashmë po mban bisedime përpara finales së ESC.
Philipp Musshafen, drejtor i Hallenstadion Cyrihut, konfirmon kontaktet përkatëse. Musshafen merr gjashtë deri në tetë javë qira për ESC, gjë që nuk është e pamundur për Hallenstadion, por kërkon shumë koordinim.
Hallenstadion, Cyrih (Oerlikon)
Vendet: 15,000
Sipërfaqja totale: 14000 metra katrorë
Ndërtimi: 1939, rinovuar në 2005
Në garë është edhe St. Jakobshalle në Bazel, siç thotë drejtori menaxhues Thomas Kastl për 20minuten. SRG kontrolloi disponueshmërinë. Tani ai shpreson që Zvicra të fitojë dhe Bazel të fitojë kontratën.
St. Jakobshalle, Bazel:
Vendet: 12400
Sipërfaqja totale: 20,000 metra katrorë
Ndërtimi: 1976, rinovuar në 2015
Në arenën e Gjenevës, megjithatë, ende nuk dihet asgjë, siç thonë ata. Stade de Suisse në Bernë gjithashtu nuk është kontaktuar ende. Por as ajo nuk mbulohet.
Për organizatorin e ngjarjeve të Bazelit, Thomas Dürr nga Act Entertainment, vetëm St. Jakobhalle dhe Hallenstadion janë të mundshme sepse janë moderne dhe ka hapësirë të mjaftueshme atje
Ka gjithashtu shumë përvojë atje me ngjarje të mëdha dhe prodhime televizive.
Mjedisi është gjithashtu i rëndësishëm, për shembull, për shikimet publike. Ai sheh mundësi më të mira për Cyrihun, sepse qyteti është më aktiv në promovimin e kulturës sesa Bazeli./20minuten/KultPlus.com
Rindërtimi më i madh 3D i një pjese të trurit të njeriut deri më sot, duke treguar me shumë detaje çdo qelizë dhe rrjet të lidhjeve nervore, është krijuar nga studiues në Universitetin e Harvardit dhe Google Research. Arritja e tyre përshkruhet në një botim në revistën “Science“.
Rindërtimi përfshin një milimetër kub ind truri nga korteksi i përkohshëm, i cili megjithatë përmban afërsisht 57,000 qeliza, 230 milimetra enë gjaku dhe afro 150 milionë sinapse. Mostra është marrë nga një pacient me epilepsi i cili iu nënshtrua operacionit.
Duke përdorur të dhënat, autorët zbuluan aspekte të nënvlerësuara më parë të korteksit të përkohshëm, duke përfshirë një numër të madh qelizash gliale mbi neurone, por gjithashtu një grup të rrallë por të fuqishëm aksonësh të lidhur nga deri në 50 sinapse. Harta do të hapë rrugën për njohuri të reja mbi funksionin e trurit dhe sëmundjet për të cilat shkencëtarët dinë ende shumë pak.
Rindërtimi rezultoi nga një bashkëpunim gati dhjetëvjeçar në Universitetin e Harvardit, i udhëhequr nga Jeff Lichtman, profesor i biologjisë molekulare dhe qelizore dhe dekan i sapoemëruar i shkencës, me shkencëtarët e Google Research. Qëllimi përfundimtar i bashkëpunimit, i mbështetur nga Iniciativa BRAIN e Institutit Kombëtar të Shëndetit të SHBA-së, është të krijojë një hartë me rezolucion të lartë të neuroneve në trurin e një miu, e cila do të kërkonte rreth 1000 herë më shumë sasinë e të dhënave nga ajo që sapo nxorrën. nga seksioni i korteksit të njeriut./KultPlus.com
Më shumë se 20 piktorë vendas dhe të huaj janë bërë bashkë në një simpozium arti për të sjellë pranverën në Kolonjë, një nga krahinat më të njohura të vendit tonë.
Nën kujdesin e piktorit të njohur Helidon Haliti, artistët kanë qëndruar në Kolonjë për 4 ditë, duke pikturuar në vende të ndryshme, punime të cilat i kanë sjellë në ekspozitën përmbyllëse të kolonisë.
“Kemi artistë që kanë ardhur nga Peruja e largët, Kanadaja, Turqia, Bullgaria, Maqedonia e Veriut dhe sigurisht artistët tanë shqiptarë të cilët në fakt këtu, sapo shënuan në njëfarë mënyre një lloj historie, sepse gjetën kiminë e njëri-tjetrit dhe jo vetëm atë koloristike, pikturistike, por dhe gjuhën e një lloj filozofie e cila në fakt bashkon brezat”, deklaroi Haliti.
Artistët pjesëmarrës kanë vlerësuar së tepërmi peizazhet e Kolonjës, ndaj për këtë sipas tyre, ardhja e kaq shumë piktorëve të njohur është një promovim i natyrës.
“Vendin tuaj e ka bekuar Zoti, është i mrekullueshëm dhe këto takime që bëjmë ne janë të rëndësishme sepse na bëjnë të njohim një Shqipëri e cila shpesh na ikën nga e përditshmja, e përditshmja ka ngarkesat e veta”, shprehet Fatmir Juka, piktor.
“Është hera e parë që vij në Shqipëri, vend fantastik, po kënaqem shumë këtu. Njoha shumë artistë të mirë dhe të talentuar, mbi të gjitha bashkëpunues. Këtu u tërhoqa nga fusha e Kolonjës dhe po e shijoj në mënyrën time”, shprehet Jorge Corpuna, piktor.
Grupi i piktorëve të huaj dhe shqiptar pjesë e shoqatës ndërkombëtare të akurelistëve nën udhëheqjen e piktorit Helidon Haliti kanë zhvilluar një sërë aktivitetesh gjatë muajit maj duke shëtitur në vendet më të bukura të Shqipërisë me qëllim promovimin e tyre./atsh/KultPlus.com
Poezi nga Migjeni
Një vegim shpirtnuer n’errsin të paskajshme
në botën e mjerimit,
një rreze e diellit
me ngrofë zêmrën e ngrime të kësaj botës së varfshme.
Shpejt zdhuken pranverat, po si shkumbë e detit
dhe shembet hareja,
e stinat e vjetra
pa ngjyra pa trajta mjellin fara helmit.
Nana-dhé vejushë dhe me gjitë shitue
na pjellë fryte t’egra,
na p jell hitha, ferra
– s’u gjet burr i dêj andjet me i a zgjue.
Kot e kanë sot njerzit, dhe më kot dikojnë djersën…
Sa qesharak mbesin!
sa qesharak vdesin!
Ndër éthe mundimi për me shijue jetën.
Hafrojnë buzët té gota, dojnë një hurmë të vetëm…
por pah! bjé në tokë gota
thehet në njëmijë copa
shuhet drit’ e synit, vdesin njerzit t’ etshëm.
Shpirt i kryqzuem, mârrzi e vulosun
esht kjo jetë njeriu…
(zgërdhiu, zgërdhiu
deri në kupë të qiellës ironí e poshtun!)
Por… po! po! por diç po due me thanun…
ndoshta ka me ardhun…
ndoshta ka me zbardhun…
një agim i pritun, dit’ e parathanun.
N’ardhemeni të trash’gueme Mbinjeriu vrehet,
ndërgjegjë pa dyshime,
ndërgjegjë pa trillime,
me një grusht graniti që kurr nuk do thehet.
Një sfinks i madhnueshëm Mbinjeriu i ardhshëm,
pa zêmër, pa ndjenja,
syt e tij rrufena –
qarkullojnë rreth rruzllit tue synue vrânshëm.
Kohnat e kalueme në ballë të Mbinjeriut
janë gjurma luftimi
janë shenja hidhnimi
– se jetë e ré lindet me vdekje të njeriut.
Qarkullojnë rreth rruzllit tue synue vrânshëm./KultPlus.com
Kujtohet sot në ditën e lindjes Vexhi Buharaja, atdhetar, dijetar, poet, përkthyes, shkrimtar, historian, studiues, hulumtues, njohës i dhjetë gjuhëve kryesore Lindore e Perëndimore.
Vexhi Buharaja lindi më 12 maj të viti 1920 në lagjen “Murat Çelepi” në Berat. Ai rridhte prej një familjeje intelektuale, me trashëgimi të pasur fetare, kulturore e atdhetare. Babai i tij, Ibrahim Efendi, ishte hoxhë, myderriz, atdhetar, si edhe gjyshi i tij, Ismail Efendi, që të dy, burra të përmendur për dituri, në Berat e nëpër Shqipëri. Mësimet fillestare i kreu në vendlindje, në Berat. Pas kësaj vazhdoi studimet në Medresenë e Përgjithshme në Tiranë, ku u diplomua në vitin 1940 si një nga studentët më të dalluar. Menjëherë pas diplomimit, në moshën 20-vjeçare, u punësua në redaksinë e revistës “Kultura Islame”, e përmuajshme fetare, diturore, artistike, letrare, organ i Komunitetit Mysliman Shqiptar në Tiranë.
Në fushën e përkthimit njihet ndër të tjera për shqipërimin nga gjuha perse të veprave të Naim Frashërit. Në shtypin shqiptar, emri i tij do të lakohej më së shumti me publikimet e tij në revistën “Kultura Islame”, kryesisht gjatë Luftës së Dytë Botërore. Gjithashtu, Vexhi Buharaja ka kontribuar në përkthimin në shqip të dokumenteve nga gjuha osmane të Insitutit të Historisë dhe të Arkivit Qendror të Shtetit.
Vdiq më 5 korrik të vitit 1987./atsh/KultPlus.com
