Shkolla e Muzikës “Prenk Jakova” shënon 75 vjetorin e themelimit, dhe ky përvjetor do të shënohet me një tribunë muzikologjike dhe koncert, të dy ngjarjet me dedikim për kompozitorin Mark Kaçinarin, me rastin e 90-të vjetorit të lindjes, shkruan KultPlus.
Tribuna muzikologjike do të mbahet më 29 maj, prej orës 12:00 në sallën e koncerteve në Prenk Jakova, kurse koncerti do të mbahet në Amfiteatrin e Bibliotektës Universitare, po më 29 maj, me fillim në ora 18:00./ KultPlus.com
Qendra Kinematografike e Kosovës ka njoftuar se është hapur konkursi për subvencionimin e projekteve filmike.
Këtë vit, përbrenda thirrjes është prezantuar edhe një kategori të re: të filmit të metrazhit të gjatë me buxhet të ulët – avant garde/eksperimental.
Përmes subvencionimit, projektet filmike do të mbështetën në këto kategori:
– FILM I METRAZHIT TË GJATË – ARTISTIK
– FILM I METRAZHIT TË GJATË – DOKUMENTAR
– FILM TË METRAZHIT TË GJATË – ME BUXHET TË ULËT – AVANT GARDE/EKSPERIMENTAL
– FILM I METRAZHIT TË SHKURTËR ARTISTIK
– FILM I SHKURTËR – I ANIMUAR
– FILM I SHKURTËR – DOKUMENTAR
– FILM I SHKURTËR STUDENTOR
– ZHVILLIM I SKENARIT PËR FILM TË METRAZHIT TË GJATË – ARTISTIK DHE I ANIMUAR
– POST-PRODUKSION PËR FILM TË METRAZHIT TË GJATË – ARTISTIK DHE DOKUMENTAR
– BASHKËPRODHIM MINOR PËR FILM TË METRAZHIT TË GJATË
– ZHVILLIM I PROJEKTIT PËR FILM TË METRAZHIT TË GJATË – ARTISTIK, DOKUMENTAR DHE TË ANIMUAR
– FILM I SHKURTËR – I ANIMUAR
Aplikimi bëhet online përmes faqes zyrtare të QKK.
Për më shumë informata rreth kategorive përkatëse, klikoni në kutinë KONKURSI.
Afati i aplikimit për mbështetje të projekteve filmike: 22.05.2025 – 25.06.2025/ KultPlus.com
Universum International College ka lansuar sot kampanjën e re “Merr diplomë që të vyn, jo veç me pas”, e cila ka për qëllim të inkurajojë studentët e rinj dhe ata aktualë të përfitojnë nga mundësitë e jashtëzakonshme që ofron ky universitet, në bashkëpunim me Arizona State University (ASU).
Lansimi i kampanjes, u mbajt në ambientet moderne të Universum, ku u theksuan përfitimet e shumta që studentët mund të marrin si rezultat i partneritetit strategjik ndërmjet Universum International College dhe Arizona State University. Ky partneritet sjell mundësi të shumta, si përfitimi i kurrikulave të avancuara nga Arizona State University, mundësitë për të studiuar me bursë të plotë në Evropë, si dhe mundësinë e diplomës së dyfishtë nga ASU.
Pse të zgjidhni Universum International College?
Kurrikula të avancuara që mbështeten në materialet e Arizona State University
Mundësi për të marrë diplomë të dyfishtë nga Arizona State University dhe Universum
Shkëmbime dhe mundësi studimi në 27 shtete të BE, me bursa të plota
Ligjërata nga profesorë ndërkombëtarë dhe mundësi për të punuar në projekte reale
Mbështetje për zhvillimin profesional dhe mundësi punësimi në nivel global
“Merr diplomë që të vyen, jo veç me pas” është një thirrje e fortë për të gjithë studentët që duan të bëhen pjesë e një rrugëtimi akademik që ofron vlera reale dhe që do t’i përgatit ata për të ardhmen. Ky është një mundësi e shkëlqyer për të bërë diferencën në një treg pune gjithnjë e më konkurues.
Merr diplomë që t’vyn, jo veç me e pas! Krijo suksesin tënd, me edukim amerikan në UNI-Universum International College fuqizuar nga Arizona State University, Universiteti më i madh publik në SHBA dhe nr. #1 për inovacion. Kerko informata per Studime: https://universum-ks.org/kerko-info// KultPlus.com
Shtatëmbëdhjetë nis programin “Sesionet e kopshtit” për vitin 2025 me një performancë unike në Rezidenca 17.
Artistja spanjolle Merche Blasco do të prezantojë një performancë improvisuese live duke përdorur një set instrumentesh dhe artefaktesh veçanërisht të rkijuara. Përmes eksplorimit të materialeve dhe lëvizjeve ekspresive të trupit, Merche sjell një emocion të veçantë nga materialet sonike, të cilat janë serioze dhe të thella: nga incizimet e ekosistemeve të brishta dhe të kërcënuara deri te goditjet e mpiksura të basit “jashtëtokësor”, një përzierje dinamike e teksturave dhe ritmeve që shuhen nga kallomi i tingujve të paparashikueshëm.
Për këtë performancë, Merche do të bashkohet me pjesëmarrësit e punëtorisë së saj, duke e shkrirë në pjesën e performancës instrumentet unike që ata krijuan së bashku përgjatë dy ditëve në Rezidenca 17. Kjo punëtori dy-ditor i prezantoi pjesëmarrësit me elektronikën bazë dhe projektimin e qarqeve, duke i udhëzuar ata në ndërtimin e sintisajzerit të tyre analog portativ. Instrumenti i përgjigjet kushteve të dritës mjedisore dhe ndërveprimeve trupore përmes sensorëve të presionit dhe shtrirjes që mund të vishen.
Merche Blasco është artiste dhe kompozitore multimediale që e ndan kohën e saj midis Berlinit dhe Barcelonës. Ajo projekton dhe ndërton bashkësi teknologjike të pasakta që katalizojnë format e mishëruara të kompozimit elektroakustik live dhe mënyra të reja të dëgjimit. Përmes pajisjeve që krijon, Merche përpiqet të krijojë një marrëdhënie më horizontale me entitete të tjera, duke u distancuar nga parametrat e precizitetit, fuqisë dhe kontrollit. Si një formë alternative e performancës, ajo projekton hapësira bashkëpunuese me instrumente që kanë veprimin e tyre, në kompozime ku trupi i saj dhe eksplorimi live i materialeve organike janë elementë qendrorë. Puna e saj gjithashtu përqendrohet gjithnjë e më shumë në projektimin e performancave zanore pjesëmarrëse në hapësira publike për të lidhur personat e huaj dhe mjedisin e tyre përmes krijimit dhe dëgjimit kolektiv të muzikës./ KultPlus.com
Mbrëmë, në Burgun e Idealit, në Prishtinë, është hapur Edicioni i parë i Festivalit të Filmbërësve të rinj të Kosovës ( Kosovo Young Filmmakers Festival), që iu dedikohet zërave të rinj të moshave 15 – 25 vjeçare.
Ky Festival synon të krijon hapësirë të re, për të shfaqur të rinjtë veprat e tyre alternative. Të rinjtë e shohin botën mjaft qartë, me guxim, kërkesa të shumë-llojshme dhe me urgjencë. Ata tashmë do të kenë mundësitë për të kërkuar, për të krijuar, eksperimentuar dhe imagjinuar ndryshe.
Në botën e këtyre grupmoshave vazhdimisht ndodh diçka e veçantë dhe e papartishme, me shqetësime, tendenca, zbulime, metafora e kontradikta të llojllojshme. Filmi mbetet medium më i mirë për ta shpalosur më së miri këtë kaos dhe këto energji krijuese.
KYFF – synon të jetë një platformë e besueshme për ta, për historitë e tyre dhe për mundësitë alternative që të rinjtë të dëgjohen më shumë.
Me këtë rast në hapje të festivalit u shfaqën dy filma dokumentarë jashtë konkurrencës: GOLI OTOK (2010) të regjisores Mrika Krasniqi, film dokumentar që shpalosë historinë e vërtetë tragjike nga i ashtuquajturi ISHULLI BURG – FERRI I ADRIATIKUT, burgu famëkeq në ish-Jugosllavi ku kanë vuajtur, mbijetuar edhe shumë shqiptarë ish të burgosur politik.
DHE filmin TROKITJE (2010) nga Bekim Sele & Mumin Jashari kushtuar veprimtarit Fadil Vata.
Filmat tjerë në konkurrencë, në kategoritë përkatëse: dokumentar, narrativ dhe animacion mund të përcillën nga publiku çdo ditë deri më datën 23 maj, në Termokis. Ky Edicion organizohet nga Organizata MOLLA E KUQE si dhe nga mbështetësit, sponzoruesit si
MKRS – ja ,Banka Ekonomike,Burgu i Idealit, Che Bar..
Ndarja e çmimeve do të bëhet në hapësirat e Burgut të Idealit, të premën, më 23 maj nga ora 20:00./KultPlus.com
Edicioni i XV-të i manifestimit tradicional artistik “Ura me tri harqe”, do të mbahet më 22-23 maj 2025, i cili këtë vit do të zhvillohet në ambientet e Fakultetit të Arteve të Universitetit të Tetovës.
“Ura me tri harqe” është një projekt i përbashkët kulturor i tre institucioneve të arsimit të lartë në hapësirën mbarëkombëtare: Fakultetit të Arteve të Universitetit të Tetovës, Universitetit të Arteve të Tiranës dhe Fakultetit të Arteve të Universitetit të Prishtinës, transmeton klankosova.tv.
Për dy ditë me radhë do të ketë, shfaqje të filmave të metrazhit të shkurtër, ekspozitë, shfaqje teatrale, koncert, dhe bisedë me piktorin dhe profesorin Gazmend Leka.
Në këtë edicion do të nënshkruhet edhe një marrëveshje bashkëpunimi mes tri Universiteteve.
Nga Maja Piasecka
Dy histori, dy hidhërime, një jetë në Shqipëri. Ismail Kadare, një shkrimtar që hyri jo vetëm në historinë e letërsisë shqipe, por edhe në atë botërore, në veprën e tij e prezanton lexuesin me realitetet e jetës së përditshme komuniste plot mosbesim, frikë dhe dëshprim.
Një burrë i ri është plot forcë, energji dhe vitalitet para të cilit bota qëndron e hapur, për të cilin gjërat e pamundura nuk ekzistojnë, por jo në Shqipërinë komuniste. Jo në Shqipëri, ku edhe dashuria ishte e ndaluar. Një Shqipëri që ndalonte të qenit njeri duke të transformuar në krijesa gri, pa ndjenja. Tirania, një sinonim i ‘sui generis’ për sundimin komunist të Enver Hoxhës, përfshinte çdo pjesë të jetës shqiptare, madje edhe dashurinë.
Narratori anonim në romanin e ‘Vajza e Agamemnonit’ ndërthur dy histori. Njëri prej të cilëve është romantik, madje dramatik, pasi e dashura e protagonistit, Suzana e cila e ka përfunduar marrëdhënien për ndonjë arsye të panjohur. Ndoshta ajo e di arsyen – babai i saj ka të ngjarë të pasojë udhëheqësin që po vdiste, duke i ndaluar vajzës së tij të dashurohet me një burrë anonim, jopartiak, me armikun e dyshuar.
Narratori pret më kot Suzanën, duke ecur nga apartamenti nëpër rrugët e shkreta, nëpër koridoret e policisë, afër turmës që përpiqet të hyjë në tribuna, drejt destinacionit e tij, një vend për të përzgjedhurit. Kjo rrugë përfshin gjithashtu një udhëtim mendimesh dhe përpjekje për të kuptuar dhe gjetur arsyen e largimit të Suzanës, një vendim i shtyrë nga babai i saj apo një vendim
i pavarur nga Suzana.
Së bashku me hidhërimin që ajo krijon, narratori e identifikon Suzanën me Ifigjeninë mitologjike, vajzën e komandantit të përgjithshëm, Agamemnon, e cila do të bëhej sakrificë njerëzore e babait të saj, duke i mundësuar ushtrisë greke të arrinte në Trojë. Ajo njihet si “Suzana – vajza
e Agamemnonit”, vajza e mjeshtrit të madh të të gjitha sakrificave. Jeta
e personazhit kryesor ishte e zbrazur nga ngjyrat, dhe vdekja metaforike e të dashurit të tij, që nënkuptonte largimin e saj, ishte një simbol i tharjes së jetës. Dashuria ishte njëkohësisht një ilaç dhe murtajë, helm. Historia e dashurisë është një element i rëndësishëm, por është edhe një temë anësore e romanit të Kadaresë, duke treguar se si hidhërimi i realiteteve të regjimit mund të infektojë edhe dashurinë, kështu që thëni “Dashuria gjithmonë fiton” nuk gjen vend në Shqipërinë komuniste.
1 Maji, Tirana, festa më e rëndësishme shtetërore komuniste dhe një mjet i fuqishëm
i propagandës. Festimi është drejtuar me kujdes, duke luajtur një rol të rëndësishëm në mirëmbajtjen dhe ekspozimin e imazhit të pushtetit, duke i shkaktuar njerëzit e munduar nga realiteti komunist në një botë të bukur iluzioni plot gëzim dhe ngjyra. Narratori përsërit rrjedhën
e ngjarjeve, duke mos e lënë lexuesin pa mendimet, krahasimet dhe kritikat e tij.
Narratori u ftua zyrtarisht për të festuar ngjarjen nga stenda e vizitorëve. Ai u zgjodh, i mirosur, por pse? Çfarë e shkaktoi fuqinë e partisë ta nxirrte atë nga masa pa formë që qëndronte përgjatë rrugëve dhe t’i jepte një vend të rehatshëm në stenda? Cilat janë meritat e tij? Apo cilat janë të metat e tij?
Gjatë rrugës së tij, narratori takon njerëz, jo rastësisht të dukshëm për realitetet e jetës së përditshme në atë kohë. Mungesa e besimit, akuzat, arrestimet, frika, kontrollet, censura. Mungesa totale e logjikës dhe koherencës së sistemit është skizofrenia, ilustrohet nga disa marrëdhënie, duke përfshirë përvojën e vetë narratorit. Paranoja, ankthi, analiza e kujdesshme
e fytyrave të njerëzve që të shikojnë drejtpërdrejt. Ky është realiteti i përshkruar nga Kadare.
Përveç referencës për Ifigjeninë mitologjike, Kadare citon një përrallë popullore shqiptare për rënien e Qerimit. Fillon qetësisht, si çdo përrallë, zhvillohet në një drejtim përrallor, por me kalimin e kohës zhvillohet në një histori tragjike. Narratori e krahason jetën në komunizëm me historinë e Qerimit si një përkufizim të marrëdhënies së tij me sistemin, sikur të kishte rënë në një gropë, duke fluturuar derisa ra në një botë nëntokësore, që simbolizon gjithçka që është
e keqe, e errët. Duke u përpjekur të gjejë rrugën e tij, gjen shpresën, shqiponjën që e ktheu përsëri në botë. Një udhëtim i pafund mbi shqiponjën, e cila për të mbijetuar dhe për ta përfunduar udhëtimin, Qerimi duhej të jepte copa mishi të tij, për të dhënë veten. Me të arritur në botën më të lartë, të duhur, shqiponja ishte thjesht një shqiponjë që mbante një skelet njerëzor. Në të vërtetë, simboli i copës së mishit mund të jetë një metaforë për heqjen dorë nga mishi
i dikujt tjetër për të shpëtuar veten, dorëzimin e moralit dhe njerëzores ose heqjen dorë nga vetja për të mbijetuar, për të fituar për të arritur “një të nesërme më të mirë”, ku arrin i vdekur.
Është historia e një burri, i cili për të ndaluar rënien e tij nga hiri i regjimit komunist, që e ushqen veten jo vetëm me trupin e tij, duke e shkatërruar veten, por edhe me trupat e të tjerëve për të gjetur rrugën e tij drejt një jetë të lirë dhe pa shqetësime. ‘Vajza e Agamemnonit’ është lufta dhe realiteti i Trojës që ndodh përsëri në Shqipërinë komuniste.
Narratori impersonal është syze përmes së cilës ai ndërthur tregimin me të tjera tekste kulturore, të cilat lejojnë të kuptojnë më të mirë veprimet e personazheve. Duke analizuar hipertekstin dhe integrimin e tij me veprën e Kadaresë, arrijmë në përfundimin se kohërat mund të ndryshojnë dhe shumë gjëra në jetë mund të ndryshojnë, ndërsa njerëzimi mbetet i njëjtë. Viktimat, tiranët dhe sistemet transmetohen brez pas brezi.
Tregimi i Kadaresë nuk ka të bëjë vetëm me Shqipërinë. Është një përshkrim universal për vendet me sistem komunist. Përfshirja në mënyrën se si përshkruhet historia, u lejon individëve nga i gjithë Blloku Lindor të jenë më të arritshëm, gjë që ka ndihmuar edhe në pranimin jo vetëm të kësaj vepre, por të gjithë krijimtarisë së Kadaresë në Evropë. Për më tepër, dashuria është një emocion, një gjendje, një kujtim, një realitet me të cilin pothuajse të gjithë mund të identifikohen.
Pjesërisht histori, pjesërisht biografi, pjesërisht kritikë, vepra ‘Vajza e Agamemnonit’ është një udhëtim nëpër dy histori të ndryshme, por të njëjta. Të dyja flasin për ndjenjat, dashurinë, urrejtjen, zhgënjimin, humbjen e shpresës dhe kalimin e pakthyeshëm të asaj që ishte. Është një vepër që i referohet mitologjisë, folklorit ose një heroi kombëtar, të gjitha me qëllim për të përcjellë, pa ambivalencë dhe gjysmëmasa, hidhërimin e kohërave, duke folur qartë për regjimin shqiptar.
Nuk është një vepër e lehtë, megjithatë Kadare ka përcjellë hidhërimin në mënyrë unike, që shoqëronte shqiptarët që jetonin nën regjimin e Hoxhës. Ai i ka hedhur në letër mendimet, që si të vetmet nuk ishin të ndaluara dhe të censuruara. Për shqiptarët, albanologët apo ata që janë të interesuar për Shqipërinë, është e qartë se kjo vepër, ashtu si pjesa tjetër e veprës së Kadaresë nga kjo periudhë, është një shprehje e heroizmit, e nevojës për të folur hapur dhe për të rrezikuar jetën, të cilat nxjerrin në pah një mesazh të zymtë të romanit.
‘Vajza e Agamemnonit’, si e gjithë vepra e Kadaresë, mund të përshkruhet me një oksimoron. Ajo lexohet lehtë, megjithëse përmbajtja e saj është mbytëse dhe e dendur./ KultPlus.com
Koreografi dhe artisti i njohur francez me origjinë shqiptare, Angjelin Preljocaj, është pranuar zyrtarisht anëtar i Akademisë së Arteve të Bukura të Francës.
Ai është një emër i madh në historinë botërore të baletit modern, dhe anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, transmeton klankosova.tv.
Në ceremoninë speciale, të mbajtur në Institutin e Francës, Angjelin Preljocajt iu dorëzua Shpata e Akademikut e krijuar posaçërisht për të, nga artistja franceze e dizajnit me famë ndërkombëtare, Constance Guisset.
Janë përkujtuar sot 117 të burgosurit e vrarë në masakrën e Dubravës, e cila ndodhi 26 vjet më parë, gjatë datave 19-24 maj 1999.
Në këtë ngjarje të rëndë u plagosën mbi 300 të tjerë, ndërsa shumë prej tyre mbijetuan për të rrëfyer tmerrin që përjetuan, transmeton Klankosova.tv.
Në ceremoninë përkujtimore morën pjesë ish-të burgosur, familjarë të viktimave, të mbijetuarve, si dhe qytetarë.
Tashmë është mbajtur Nata Solemne e Përmbylljes së Festivalit Ndërkombëtar të Monodramës MONO FEST në Kostanay, Kazakistan, shkruan KultPlus.
Në këtë festival, artisti Mentor Zymberaj është përzgjedhur Anëtar i Jurisë (Ekspertëve) së Përhershëm të Festivalit.
“Nderim dhe vlerësim i veçantë”, thuhet në njoftimin e tij./ KultPlus.com
Poezi nga Agim Vinca
Në Paris, rastësisht, i mbusha pesëdhjetë e sa vjet.
Tani jam një vit më i madh se Naimi,
dyfish më i moshuar se Migjeni
dhe – mjekërbardhë si Lasgushi.
Për ditëlindjen time
pimë nga një gotë verë
me Veronikën nga Kili
dhe Mihain nga Bukureshti.
Ç’rastësi!
Të tre kemi njohur nga një diktaturë
(unë dy a tri)
dhe kemi ëndërruar botën e lirë.
I cakërrojmë gotat dhe themi:
Gëzuar!
Secili në gjuhë të vet;
në Paris, në botën e lirë
(A thua, vërtet?)
Në ditëlindjen time të njëqindepesëdhjetë!./ KultPlus.com
Shoqata e Artistëve dhe Intelektualëve “Art Club” do të organizojë konferencën shkencore me temë “Gjuha dhe kultura e shqiptarëve në Malin e Zi”, që do të mbahet në Ulqin, më 24 maj 2025.
Qëllimi i konferencës është që krahas vënies në pah të të arriturave të shqiptarëve në Malin e Zi në fushat e gjuhës dhe kulturës, përmes një analize shkencore shumëdimensionale t’i identifikojë, vështrojë dhe analizojë problemet dhe dukuritë në këto fusha, shkaqet e gjendjes ekzistuese dhe pasojat për të ardhmen, duke ofruar edhe ide për zgjidhjen e tyre.
Në konferencë do të paraqiten 13 kumtesa të studiuesve nga Mali i Zi, Shqipëria dhe Kosova, ndërsa artikujt e lexuar do të botohen në një përmbledhje të posaçme.
Mbajtjen e konferencës shkencore e kanë mbështetur Ministria e të Drejtave të Njeriut dhe Pakicave dhe Këshilli Kombëtar i Shqiptarëve në Malin e Zi./ KultPlus.com
Shoqata e ish të Burgosurve Politikë, në bashkëpunim me Shoqërinë “Lëvizja”, organizoi “Orë Përkujtimore”, me rastin e njëvjetorit të ndarjes nga jeta të ish të burgosurit politik dhe ish veprimtarit të çështjes sonë, Ramadan Bunjaku- Dani, ku me ç`rast u promovua edhe libri i tij autobiografik “Ecje mbi plojë”.
“Atdheu nuk është pasion për ta udhëhequr! Atdheu është dashuri!”
Këto janë ndër vargjet në librin autobiografik të veprimtarit të çështjes kombëtare Ramadan Bunjaku- Dani, i cili u promovua me rastin e njëvjetorit të ndarjes nga jeta.
“Një vit më parë ndërroi jetë një nga të dënuarit politikë që la boshllëk në familjen dhe shoqërinë tonë”, tha Shefik Sadiku, kryetar i Shoqatës së Burgosurve Politikë të Kosovës.
“Historia e përshkruar në libër nuk është tregim personal, por pasqyrim i vështirësive dhe padrejtësive që u bënë ndër shekuj popullit shqiptar. Ai nuk u përkul kurrë dhe nuk reshti së punuari për një Kosovë-Shqipëri. Në qelinë e burgut ai asnjëherë nuk u ndal në kauzën kombëtare”, tha Ismet Hajrullahu, veprimtar.
“Ky libër është dëshmi kohore që arriti ta shkruante para se të vdiste, duke lënë një dëshmi të dorës për atë çfarë ka ndodhur. Në çdo faqe të librit gjeni shpirtin e pathyeshëm të tij dhe kjo vepër meriton të lexohet”, tha Hysen Berisha, recensues.
Edhe familjarët u shprehën krenarë për kontributin e tij për atdheun.
“E kisha pas vëllain si shkëmb dhe gjithmonë ka qenë i nderuar. Jemi krenarë me të”, tha Zeq Bunjaku, vëllai i Ramadanit.
“Kujtojmë jetën dhe veprën e tij si simbol i qëndresës dhe guximit. Simbol i punës së palodhshme. Gjatë jetës së tij ai shërbeu me dinjitet”, tha Artan Bunjaku, biri i Ramadan Bunjakut.
Ndërsa bashkëshortja e Danit, Drita Bunjaku, falënderoi të pranishmit për pjesëmarrjen në promovimin e librit.
139 vite më parë, më 22 maj 1885 ndali trokun e vet të drobitur nga vitet dhe dhimbjet, zemra 83-vjeçare, e Viktor Hygoit, babait të romantizmit dhe atit të kombit francez, dalëzotësit të paepur të të nëpërkëmburve, të varfërve, të gjithë atyre që i kishte ndëshkuar më shumë se fati, koha.
Bota e humanizmit me vdekjen e Viktor Hygo, ndahet me një emblem, me një shëmbëlltyrë të pashembullt dhe vetanake në udhëprirjen e njerëzimit përnga barazia, toleranca, drejtësia dhe besimi.
Karroca e të varfërve me kurmin e tretur së gjalli të Hygoi u vendos për një natë nën Harkun e Triumfit dhe u shoqërua nga 12 poetë. Dy milion persona asistuan në ceremoninë e lamtumirës. Franca dhe bota mbarë do të ishte dëshmitare e një prej akteve më solemne të mirënjohjes, e denjë për zotër dhe etër. Ai ishte ati i shpirtrave të shërbyer prej njerëzores. Nga çdo cep i Francës kishin ardhur atë ditë për tu ndarë me zërin e zemrave të tyre. Ajo ishte dhe mbeti për shumë kohë një nga ceremonitë e lamtumirës më madhështorja që njerëzimi kishte parë.
Viktor Hygoi iku për të mbetur jo vetëm në bibliotekë, në mëndje dhe në përjetime, por edhe në të tashmen, si i gjithkohëshëm.
Të 50.000 frangat që kishte kapital ai e la me amanet për të varfëritë.
I tillë ishte ai. E tillë, pikëlluese dhe e pazëvendësueshme ishte humbja e tij. Me ikjen ai la kryeveprën monumentale, la personazhet, Zhan Valzhanin, Anzholrasin, Gavroshin, Mirielin, Guinplenin, Kazimodon, Esmeraldën, të cilët gjallojnë në frymimin e përgjithmonshëm të penës së tij humaniste, shpirtit të tij të madh, zemrës që troket atëditë e sot në kalldrëmet e fateve të krisura, që zvarget hekakeqe edhe tash mbas 135 vitesh në baltën që përlyen ndërgjegjen e kohërave, për të qenë përherë një zë denoncues, një ndëshkim, një fshikull, një akuzë. /albertvataj / KultPlus.com
Sot është Dita Ndërkombëtare për Biodiversitetin, nën temën “Harmonia me natyrën dhe zhvillimi i qëndrueshëm”.
Dita Ndërkombëtare e Biodiversitetit është shpallur nga Kombet e Bashkuara në vitin 1993, për të theksuar rëndësinë e diversitetit biologjik. U vendos data 22 maj për të përkujtuar 22 majin e 1992, datën e miratimit të Konventës së Diversitetit Biologjik.
Ndërsa komuniteti global është thirrur të rishqyrtojë marrëdhënien tonë me natyrën, një gjë është e sigurt: pavarësisht nga të gjitha përparimet teknologjike, ne mbetemi plotësisht të varur nga ekosistemet e shëndetshme: për ujin, ushqimin, ilaçet, rrobat, karburantin, strehimin, energjinë etj.
Në dhjetor 2022, bota u bashkua dhe ra dakord për një plan global për të transformuar marrëdhëniet tona me natyrën. Miratimi i Kornizës Globale të Biodiversitetit Kunming-Montreal, vendos 23 objektiva për vitin 2030 dhe 5 objektiva globale për vitin 2050 për të ndaluar dhe rikthyer dëmet që i janë shkaktuar natyrës në 25 vjet.
Kjo fushatë synon gjithashtu të nxisë një ndjenjë urgjence për të vepruar sa më shpejt, pasi mbeten vetëm pesë vjet për të përmbushur objektivat afatshkurtër të Kornizës Globale të Biodiversitetit dhe SDGs.
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, në kuadër të vizitës zyrtare në Zvicër sot në ditën e dytë do të ketë disa aktivitete.
Nga ora 9:00, Osmani do ta vizitojë kompaninë “Stadler Rail” në St. Gallen, ndërkaq në orën 11.45 do të vizitojë Universitetin e St. Gallen.
E para e shtetit të Kosovës, nga ora 16:10 do të takohet në Gjenevë me Marko Ahtisaarin, kryetar i Bordit të Fondacionit për Paqe CMI Martti Ahtisaari.
Kjo është vizita e parë shtetërore e një presidenti të Kosovës në Zvicër.
Vjosa Osmani, u ftua nga homologja e saj Karin Keller-Sutter.
Osmani gjatë ditës së djeshme u prit me nderimet më të larta ushtarake.
Vizitën e presidentes nga afër po e përcjellë edhe Klan Kosova.
Martin Amis, një nga romancierët më të famshëm britanik të gjeneratës së tij, ka vdekur para dy vitesh në moshën 73-vjeçare.
Amis është më i njohur për romanin e tij të vitit 1984 “Money” dhe veprën e vitit 1989 “London Fields”.
Ai është autor i 14 romaneve dhe disa librave jo-fiction dhe konsiderohet gjerësisht si një nga shkrimtarët më me ndikim të epokës së tij.
I lindur në vitin 1949 në Oksford, ai ishte djali i romancierit dhe poetit Sir Kingsley Amis.
Amis ndoqi gjurmët e babait të tij pasi u diplomua në Universitetin e Oksfordit me romanin e tij të parë “The Rachel Papers”.
Amis ishte një bashkëkohës i shkrimtarëve të tjerë të famshëm si James Fenton, Salman Rushdie dhe Ian McEwan.
Rushdie nderoi Amis, duke i thënë New Yorker-it: “Ai thoshte se ajo që donte të bënte ishte të linte pas një raft librash – të ishte në gjendje të thoshte, ‘nga këtu në këtu, jam unë’. Zëri i tij është i heshtur tani. Miqve të tij do t’i mungojë tmerrësisht. Por ne e kemi raftin”./KultPlus.com
Poezi nga Ismail Kadare
Të huaj jemi ne prej kohësh,
Ç’ish për t’u thënë është thënë,
Si gurët që zëne vend në tokë,
Në jetë vend ne kemi zënë.
Drejt njëri-tjetrit kemi mbyllur
Të gjitha rrugët edhe shtigjet,
Si dy qytete mesjetare
Me mure, heshta dhe me pirgje.
Por natën, kur i lodhuri truri,
Portat i mbyll me qetësi,
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda,
Një shteg që vetëm ti e di.
Pastaj si në rrugica parqesh,
Shetit mes cirkovolucionesh,
Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,
Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.
Por, kur mëngjesi ze afrohet,
Nis shqetësohesh befas ti,
Dhe heshturazi del përjashta
Nga shtegu, qe del veç ti
E dita vjen. Rrjedh prapë jeta.
Dhe ne të dy si dhe më parë
Të ftohtë rrimë e të pamposhtur
Si dy qytete mesjetare. / KultPlus.com
Flonja Haxhaj
Në një mbrëmje që do të mbetet gjatë në kujtesën e artdashësve prishtinas, festivali Chopin Piano Fest Prishtina mirëpriti mbrëmë një nga emrat më të spikatur të gjeneratës së re pianistike, pianistin francez Nathanaël Gouin. Ky koncert u shndërrua në një udhëtim emocional përmes tingujve të Ravel, Bizet dhe Chopin, nën interpretimin brilant të virtuozit francez, shkruan KultPlus.
Këtë mbrëmje fillimisht e hapi drejtoresha artistike e festivalit, Lejla Pula, e cila përshëndeti të pranishmit me fjalë mirëseardhjeje dhe falënderimi, duke theksuar rëndësinë e këtij festivali në skenën kulturore të Prishtinës dhe përkushtimin e tij ndaj cilësisë artistike.
“Sot ne e kemi vërtet një kënaqësi të veçantë, ta presim në skenën e “Chopin Piano Fest’ pianistin francez të gjeneratave të reja, Nathanaël Gouin, Ai ka një karrierë shumë të gjatë, edhe pse është shumë i ri, sepse ka filluar herët të të mësojë piano, dhe vërtet kemi qenë shumë të lumtur që e ka pranuar ftesën tonë që të vijë sonte këtu dhe të luajë një program të mrekullueshëm”, u shpreh Lejla Pula në hapje të festivalit.
Në një atmosferë të ngrohtë dhe plot emocion, edhe Ambasadori i Francës në Kosovë, z. Olivier Guerot, mbajti një fjalë përshëndetëse para të pranishmëve. Me theks të veçantë në rëndësinë e këtij festivali për jetën kulturore të Kosovës dhe në bashkëpunimin e vazhdueshëm franko-kosovar në fushën e artit, ambasadori shprehu mbështetjen dhe përkushtimin e Francës ndaj zhvillimit të skenës muzikore dhe kulturore në vend.
“Që nga fillimi, Ambasada Franceze ka mbështetur me krenari Festivalin Chopin, duke kontribuar çdo vit përmes sjelljes në këtë skenë të disa prej emrave më të shquar të muzikës klasike nga Franca. Kjo mbështetje e vazhdueshme pasqyron përkushtimin tonë të fortë për ndërtimin e urave kulturore mes dy vendeve tona dhe për mbështetjen e komunitetit artistik të gjallë në Kosovë, si dhe të Kosovës në tërësi. Jemi veçanërisht të kënaqur që mirëpresim në këtë skenë njërin nga pianistët më të jashtëzakonshëm të gjeneratës së tij, Nathanaël Gouin, karriera e të cilit tashmë është përmendur dhe rikujtuar”, u shpreh ambasadori francez në Kosovë.
Koncerti nisi me një homazh madhështor për 150-vjetorin e lindjes së Maurice Ravel, ku Gouin interpretoi me finesë dhe thellësi emocionale kryeveprën “Gaspard de la Nuit”, një nga veprat më sfiduese të repertorit pianistik. Publiku u përball me një përjetim të rrallë të tingullit dhe teknikës së përkryer, ku çdo notë u shpërfaq me një ndjeshmëri të rrallë muzikore.
Në vazhdim të koncertit, publiku pati rastin të përjetojë një homazh të ndjerë për kompozitorin e shquar francez Georges Bizet, në shënim të 150-vjetorit të ndarjes së tij nga jeta. Nocturna e zgjedhur për këtë rast, një vepër e rrallë dhe delikate, u interpretua me ndjeshmëri të veçantë, duke sjellë në sallë një atmosferë të mbushur me qetësi dhe melankoli.
Kulmi emocional i mbrëmjes erdhi në pjesën e dytë, kur pianisti Nathanaël Gouin iu përkushtua plotësisht Frédéric Chopin-it, figurës që frymëzon vetë identitetin e festivalit. Me një interpretim të thellë dhe të rafinuar të ciklit 24 Preludëve, Gouin solli në jetë të gjitha nuancat shpirtërore dhe kompleksitetin emocional të kësaj vepre madhështore, duke krijuar një përjetim të paharrueshëm për publikun.
Pas një performance mbresëlënëse që u prit me duartrokitje të gjata nga publiku, pianisti Nathanaël Gouin ndau me KultPlus përshtypjet e tij për vizitën e parë në Kosovë. I ftuar në edicionin e 15-të të Festivalit Chopin, Gouin solli një program të pasur artistik që përfshinte vepra të Maurice Ravel dhe Frédéric Chopin, duke dëshmuar mjeshtërinë dhe ndjeshmërinë e tij interpretative.
“Është hera ime e parë në Prishtinë, në Kosovë, madje edhe në rajonin e Ballkanit. Ndjehem shumë i lumtur që pata mundësinë ta zbuloja këtë vend dhe që u mirëprita nga një organizim i tillë. Ishte vërtet mbresëlënëse. Atmosfera ishte shumë e ngrohtë dhe gjithçka ishte kënaqësi nga fillimi deri në fund. Jam vërtet i lumtur. Në këtë koncert recital, doja të bëja një homazh, para së gjithash, për një kompozitor francez, Maurice Ravel. Ndoshta vepra e tij kryesore, Gaspard de la Nuit, që është një triptik shumë poetik dhe shumë i vështirë për t’u interpretuar. Gjithashtu, desha të luaja pak Chopin, ku interpretova Preludet. Është një kryevepër” tha Gouin, duke shtuar më tutje se të 24 preludet janë disa nga veprat më të vështira që ka kompozuar Chopin, megjithatë për të ishte një përvojë e veçantë.
Përveç koncertit, Nathanaël Gouin një ditë përpara mbajto edhe një puntori me studentë të rinj të muzikës në Prishtinë, po ashtu në kuadër të Chopin Piano Fest. Përmes këtij bashkëpunimi të drejtpërdrejtë me të rinjtë, pianisti francez pati mundësinë të njohë nga afër potencialin, pasionin dhe përkushtimin e brezit të ri të muzikantëve në Kosovë.
“U mahnita nga kaq shumë njerëz të ndjeshëm dhe të përkushtuar ndaj muzikës. Qasja e tyre ishte shumë bujare dhe ata dëgjonin me vëmendje, gjë që nuk ndodh gjithmonë në puntori të tilla. Më bëri shumë përshtypje që kishte profile të ndryshme muzikantësh, sepse zakonisht ndodh që të kesh studentë me prapavijë të ngjashme. Këtu ishte krejt ndryshe, me repertor, karaktere dhe personalitete të ndryshme. Jam shumë i lumtur për Kosovën që ka talente të tilla. Me padurim pres të shoh çfarë do të arrijnë në të ardhmen”, tha Gouin për KultPlus.
Ndërkaq, ju kujtojmë se festivali Chopin Piano Fest Prishtina do të zgjasë deri më 9 qershor, e përgjatë këtyre ditëve publiku do të ketë mundësi të shijojë performanca të artistëve të mirënjohur vendorë e ndërkombëtare./KultPlus.com
Kur bota përreth jush është e mbushur me çmenduri, dhe nuk mund të duket sikur të gjesh një çast paqeje në stuhinë e ditës, është koha për t’u kthyer prapa dhe për të kujtuar ato momente të lumtura si fëmijë, ku thjesht të shtrirë diku “e humbitnim veten” duke shikuar qiellin.
Ky është meditimi dhe sot shënohet Dita Botërore e Meditimit e cila shërben si një thirrje për njerëzit që të gjejnë kohë për këtë praktikë të vjetër mijëvjeçare.
Meditimi shërben si një mënyrë për lehtësimin e stresit dhe pastrimin e mendjes.
Dinamika e jetës së sotme e ka bërë meditimin një gjë shumë të nevojshme. Hulumtimet kanë treguar se meditimi ka efekte pozitive mendore dhe fizike kur praktikohet. / KultPlus.com
Poezi nga Dritëro Agolli
Hëna brirët lan në lumë, uji yllin e spërkat,
Unë sillem nëpër shelgje sonte natën fillikat.
Bulku fshehur pas një drize lumit iso po i mban,
Natë e viseve të mia mbushur plot me jargavan.
Si një rrahje flete molle një të puthur afër ndiej,
Sonte njerëz dashurohen tek ky mal nën këta qiej.
Edhe unë u dashurova dhe me jetën pata fat,
Ndofta edhe puthjen time e dëgjoi një fillikat.
Ndofta ndezi një cigare pranë shelgut tek ky vend,
Ndofta buzët i lëvizi dhe diç solli nëpër mend.
Ndofta, ndofta! …Lumi derdhet , flladi thinjat m’i shpërndan,
Natë e viseve të mia rreh në xham me jargavan/KultPlus.com
Sezoni turistik ka filluar dhe Kanionet e Osumit me madhështinë, lashtësinë dhe bukurinë e tyre janë përherë të lakmuar për t’u vizituar. Ato janë shndërruar tashmë në një destinacion turistik gjithmonë e më të pëlqyer edhe për aventurierët e sporteve të “adrenalinës”.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale foton e dy turistëve duke shijuar bukuritë e natyrës në Kanionet e Osumit në Skrapar.
Guidat e qarkut të Beratit tashmë janë përshtatur me kërkesat e turistëve të huaj dhe po e kthejnë natyrën e Kanioneve në një paketë të plotë turistike.
Sapo kalon qytetin e Çorovodës dhe merr sipër rrjedhën e lumit, të shfaqet pamja e mrekullueshme e Kanioneve të Osumit, rreth 13 kilometra të gjatë, nga 4 deri në 35 metra të gjerë, 70-80 metra të thellë, me shpate vertikale, përfund të cilave rrjedh lumi i Osumit.
Të cilësuara edhe si “Koloradoja e Shqipërisë”, pamjet që të ofrojnë Kanionet e Osumit janë mahnitëse, gjithë lartësi, kontraste për sa i përket dritës, bimësi e larmishme, një atraksion i vërtetë për turistët vendas dhe të huaj.
Rafting në Kanionet e Osumit është tashmë një nga guidat më të preferuara pothuajse nga të gjitha grup-moshat.
Në këto kanione, nga fundi i muajit prill deri në mesin e muajit qershor, zhvillohet sezoni i sportit të rafting. Sportistë nga Italia, Anglia, Çekia, Gjermania dhe gjithë bota vijnë jo vetëm për të ushtruar në ujërat e tij sportin e bukur të rafting, por edhe për të eksploruar magjinë e natyrës shqiptare./atsh/KultPlus.com
Teatri Kombëtar i Operas, Baletit dhe Ansamblit Popullor njoftoi sot për ndarjen e parakohshme nga jeta të sopranos së njohur Redrina Kokona.
Një ndër zërat më të bukur të Korit të TKOB, Redrina kishte një karrierë të spikatur që shtrihet në pothuajse tri dekada dhe ishte një artiste që të frymëzonte me përkushtimin dhe shpirtin e saj operistik.
E diplomuar me rezultate të shkëlqyera në Universitetin e Arteve në Tiranë, në vitin 1998, ajo e nisi rrugëtimin e saj artistik me një pasion të palëkundur për muzikën klasike dhe një zë që spikati që në hapat e parë.
Në vitin 2000, ajo iu bashkua Trupës së Korit të TKOB-së dhe që atëherë nuk iu nda më skenës.
Ishte gjithmonë aty, në çdo koncert, në çdo premierë, në çdo përgatitje e provë, jo vetëm si pjesë e korit, por edhe si një zë që shpesh dallohej në role solistike, me një interpretim plot finesë e ndjeshmëri.
Publiku do ta mbajë mend si Fiordiligi në operën Così fan tutte, Frasquita në Carmen, Kate Pinkerton në Madama Butterfly, Musetta në La Bohème, Anina në La Traviata dhe Una novizia në Suor Angelica.
“Sot, Trupa e Korit të Teatrit Kombëtar të Operës, Baletit dhe Ansamblit Popullor është më e heshtur. Ka humbur një nga zërat e saj më të bukur, sopranon Redrina Kokona. Me një karrierë që shtrihet në pothuajse tri dekada, Redrina ishte një artiste që të frymëzonte me përkushtimin dhe shpirtin e saj operistik.
Në këtë moment dhimbjeje të thellë, shprehim ngushëllimet tona më të sinqerta familjes, fëmijëve, kolegëve dhe të gjithë atyre që e duan dhe e çmojnë Redrinën si artiste dhe si njeri. Humbja e saj lë një boshllëk të pazëvendësueshëm në zemrat dhe skenën tonë. Qoftë i paharruar kujtimi i saj!”, thuhet në mesazhin e ngushëllimit të TKOBAP./atsh/KultPlus.com
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, gjatë vizitës së saj të parë shtetërore në Zvicër, u prit me nderime të larta nga Presidentja e Zvicrës, Karin Keller-Sutter, dhe anëtarët e Këshillit Federal. Në një njoftim zyrtar, Osmani shprehu mirënjohjen e saj për mikpritjen dhe theksoi rëndësinë e kësaj vizite për forcimin e marrëdhënieve dypalëshe.
Gjatë takimit bilateral, u diskutua për thellimin e bashkëpunimit politik, ekonomik dhe në fusha të tjera me interes të përbashkët. Presidentja Osmani vuri në pah edhe rolin kyç të mërgatës shqiptare në Zvicër, të cilën e cilësoi si motor të zhvillimit të shoqërisë zvicerane.
“Kosova dhe Zvicra ndajnë vlera të përbashkëta: lirinë, demokracinë dhe solidaritetin. Populli i Kosovës është thellësisht mirënjohës për mbështetjen e vazhdueshme të Zvicrës në përpjekjet tona për forcimin e pozitës ndërkombëtare.”, theksoi Osmani, duke falënderuar shtetin zviceran për mbështetjen e vazhdueshme ndaj Kosovës në arenën ndërkombëtare./KultPlus.com