Kosovari që tashmë ka arritur suksese të shumta, e madje edhe ka pasur rol në dy nga filmat e Harr Potter, Arben Bajraktaraj, do të mirëpritet në ‘La boutique aux deux balais’, në Francë, shkruan KultPlus.
Arben Bajraktaraj ka portretizuar rolin e Antonin Dolohov në filmat ‘Harry Potter dhe Urdhri i Feniksit’ dhe ‘Harry Potter dhe Shenjtorët e Vdekjes.’
Takimi me aktorin do të mbahet këtë të shtunë me datën 16 qershor, prej orës 10:00 e deri në 17:45.
Në njoftimin që është bërë nga ana e organizatorëve të këtij takimi theksohet se të gjithë ata që duan të bëjnë foto me aktorin dhe të marrin autograf nga ai duhet të paguajnë 20 euro. Kurse për të gjithë ata që duan të bëjnë një foto dhe të marrin një shkop magjik, të njëllojtë me ato në filmat e Harry Potter, duhet të paguajnë 50 euro./ KultPlus.com
Me leximin e ”Inkuizitori i madh” nga vepra e famshme ”Vëllezërit Karamazov” e shkrimtarit të madh rus, Dostojevskit, nën interpretimin e aktorit të njohur shqiptar Rexhep Mitrovica, filloi ngjarja e sotme që zinte vend në skenën e vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës, ngjarje kjo që mbahej në kuadër të Kosovo Theater ShowCase.
Pas leximit të ”Inkuizitori i madh”, pjesa e dytë, vazhdoi me bashkëbisedimin në mes të Rexhep Mitrovicës dhe aktorit tjetër të njohur shqiptar, Arben Bajraktaraj, shkruan KultPlus.
Rexhep Mitrovica, aktori shqiptar që lindi dhe jeton në Francë, në karrieren e tij numëron më shumë se 80-të role, ku ndër to ka interpretuar edhe role mjaft të rëndësishme në teatër si Hamletin, Orestin tek “Elektra”, “Mbreti Lir”, “Devocioni dhe kryqi”, “Don Zhuanin” etj.
Ndërsa fokusi i diskutimit të sotëm, ishte mbi karrierën e Rexhep Mitrovicës, kurse Arben Bajraktaraj ishte në rolin e intervistuesit. Rexhep Mitrovica fliste për eksperiencat e tij si aktor teatri. Tregonte për vështirësitë e kënaqësitë që vijnë si pasojë e të qenurit aktor. Ndër të tjerash, ai tregoi edhe për takimet me mjeshtërit e mëdhenj të skenës franceze si: Antoine Vitez, Claude Regis, George Lavaudant, Daniel Mesguich si dhe për shfaqjet Lorenzaccio. Për të cilat tregonte mundin e përkushtimin e madh kushtuar rolit të tij në këto shfaqje.
Kjo nuk është hera e tij e parë në Kosovë, ai për KultPlus dekalroi se para publikut shqiptarë ndjehet shumë më mirë se para atij francez. ”Unë jam aktor dhe gjithmonë e kam problem kur para publikut dal në formë të debatuesit dhe jo aktorit, mirëpo jam shumë i lumtur saherë që vi këtu, në Kosovë”, potencoi ai.
”Jam shumë i lumtur sepse publiku francez nuk më jep afinitetin sikurse publiku shqiptarë. Tek ju është një traditë e teatrit e cila është shumë e bukur”, vazhdoi tutje ai.
Arben Bajraktaraj, aktori shqiptar që ka qenë pjesë e filmave të huaj, kryesisht atyre francezë dhe amerikanë, për KultPlus tregoi se është thellësisht i prekur që kishte rastin të bashkëbisedonte me aktorin që ai e çmonte më së shumti. ”Isha shumë i prekur që isha para një aktori të tillë, si bashkëbisedues. Konsideroj veten me fat, pasiqë Rexhep Mitrovica është aktori të cilin e dua më së shumti. është një begatshmëri shumë e madhe e lojës dhe përjetimeve të Rexhepit, prej një roli në tjetrin, duke punuar me regjisorët më të mëdhenj që ka pasur Franca”, deklaroi ai për KultPlus.
Jeton Neziraj, i cili është edhe njëri prej organizatorëve të këtij ShowCase-i, u deklarua shumë i kënaqur me prezencën e mysafirëve të festivalit, duke pohuar që këta të fundit po ndahen të kënaqur nga shfaqjet dhe aktivitetet e këtij edicioni.
Ndërsa diskutimin e sotëm në mes të dy aktorëve e konsideronte si një mundësi të jashtëzakonshme për publikun. ”Të kesh Rexhep Mitrovicën para publikut për një diskutim, është një mundësi e rrallë dhe e jashtëzakonshme dhe për ata që ishin prezent ishte një mundësi shumë e mirë të dëgjonin një aktor fantasik si Rexhepi. ”, deklaroi ai për KultPlus.
Kjo ngjarje ishte e organizuar në bashkëpunim me kompaninë teatrore ”Lira” nga Parisi, ndërsa për kurator kishte Simon Pitaqaj. /KultPlus.com
Pra disa dite policia rrethoi Teatrin Kombëtar në Shqipëri për të nisur shembjen e tij, ndërsa artistë të shumtë që dolën në mbrojtje të teatrit u larguan me forcë.
Por, lufta e artistëve për të mbrojtur teatrin
po vazhdon në forma të ndryshme.
Nesër, më datë 1 gusht në kuadrin e Festivalit
për Mbrojtjen e Teatrit në sallën e Teatrit Kombëtar në orën 20:30 aktori Arben
Bajraktaraj do të interpretojë një tekst të Teki Dervishit nga “Shtëpia e
Sëmurë” dhe më pas aktori amerikan Bob Berkey do të performojë një pjesë
nga repertori i tij xhestikulativ.
‘Mos mungoni, beteja për Mbrojtjen e Teatrit Kombëtar vazhdon me Art!’, thuhet në njoftim. / KultPlus.com
Sonte në ceremoninë përmbyllëse të edicionit të 11-të të PriFest, janë ndarë çmimet në kategoritë kryesore për filmat pjesëmarrës. ku çmimi për aktorën dhe aktorin më të mirë, u dhuruan për Irena Cahanin dhe Arben Bajraktarin (Streha mes reve), përcjell KultPlus.
Çmimi për regjisorin më të mirë nga PriFest, u zgjodh Mahmut Fazil Çoskun, për filmin “Njoftimi”
Çmimi për aktorën më të mirë iu dha Irena Cahanit, në filmin “Streha mes reve”.
Çmimi për aktorin më të mirë iu dha Arben Bajraktarajt, në filmin “Streha mes “reve
Çmimi për arritje jetësore nga PriFest, iu dhurua Melihate Qenës dhe Selman Lokës
Çmimi për filmin më të mirë europian iu dhurua “Pasojat”, me regji të Darko Stante nga Sllovenia.
Çmimin për dokumentarin më të mirë e fitoi Rodrigo Areias “Frymarrja blu”, nga Portugalia
Fituesi i programit të konkurrencës së mesme është “Lëre vdekjen të jetë e gjallë” nga Uriel Jaouen Zrehn nga Franca
Fituesi i çmimit të jurisë FIPRESCI është “The Announcment” nga Mahmut Fazil Çoskun, nga Turkia
Fituesi i filmit më të mirë të studentëve është “Kafazi i ngjyrave” nga Daniel Reascos nga Ekuadori
Fituesi i çmimit të Jurisë së Mediave është Carlos Marques-Marcet “Ditët për të ardhur”, nga Spanja
Ndërsa Juria e Studentëve të Pavarur ka zgjedhur filmin “Let’s the death be alive”, nga Uriel Jaouen Zahern.
Çmimi në vlerë nga 1500 euro nga PriFest, i është dhënë Julian Mala dhe Harris Davis, për filmin “Vëllau im”.
Çmimi për Sound Post Production, në vlerë prej 10.000 euro, i dhuruar nga Audiohaus, ka shkuar për “Aisha” të Hanis Bagashov
Çmimi Video Post Production në vlerë prej 50.000 euro, i dhuruar nga In My Country Production, ka shkuar për “Gulizar” të Belkiz Bayrak
Çmimi për fituesin e çmimit Green Film është “Nature” nga Beatrice Shabanaj dhe Verona Berisha. /KultPlus.com
Gjithçka fillon me epilog.
Si fundi i përsëritur pafundësisht. I heqamës së këtij dheu, i heqamës të kësaj
cope qielli. Si Anton Pashku në çastin e shkrimit të dramës më intriguese të
dramaturgjisë së hershme kosovare që solli at më modernen e kohësisë së vet, në
një nga vendet më të harruara, më të shtypura e të lanuna mbas dore, siç do të thoshte Pashku, në një vend prapa
diellit, Liburn Jupolli me operën Gof merr rrezikun të na fus në shtegtimin e
tingujve rrallë të shprehur të kohës
sonë. Ku tingujt e butësisë mbështillen
me krrokamat e sorrave. Ulurima e ujqve
me cicërimën e zogut t’malit. Gjithnjë vihen në teh të kundërtat, e egra me të
butën, e trazuara me të qetën dhe dalë ngadalë rreziku që kanos bëhet gati i
pranueshëm, mësohemi të bashkëjetojmë me hatan para e hatan mbas, e krejt natyrshëm edhe përgjatë: vetë
hataja bëhet përditshmëri, marrim frymë
me të.
E në mjegullën e dendur,
gufojnë shpërthimet e Lulashit, njeriut të sëmurë, herë me dhimbje e herë me humor, duke i
përngjarë herë-herë një papagalli
robotik, sidomos kur flet për politikë.
Përderisa situata gjithnjë
e më shumë përshkallëzohet, zjarrmia prek kulmin dhe duhet të veprohet.
Shtrohet pyetja: të pritet a të mos pritet. Njëri thërret për revoltë e tjetri
në të kundërtën thërret për mosrevoltë.
« Sa më shumë që presim, aq më keq për të », thërret Lulani e në anën
tjetër: « Mos u ngut. Kurrë mos u ngut, » ia pret Lulua, « Ditët nuk mund të
hyjnë në thes !».
E në mes të zjarrmisë, orteku i mbrendshëm i Lulashit, « njeriut që nxorëm
prej varrit po ja ku e kemi lënë tash përmbi dhe, as gjallë as vdekur » (
metaforë e Pashkut për Kosovën e atëhershme që nuk ndryshon shumë me Kosovën e
sotshme), shkrihet në cicërrimë zogjshë.
Dëgjohen vetëm ata. Jemi në një oazë qetësie para shpërbërjes.
Muzika e Liburn Jupollit
na prek si të rrahurat e zemrës që herë përshpejtohen, e herë rrallohen aq
shumë, sa gati nuk ndihen më. Si elektrokardiogram, që po i ikën vija, dhe kur
mendojmë se ç’do gjë merr fund, gjithçka rifillon.
« As zogjtë, Lulan, as zogjtë, nuk mund të fluturojnë e jo më na që s’kemi krahë…».
(Kritikë nga Arben Bajraktaraj për operën “Gof” të kompozitorit Liburn Jupolli.)
Arben Bajraktaraj ka ardhur në Tiranë për premierën e filmit “Streha mes reve” e regjisorit Robert Budina, dhe ka dhënë një intervistë për revistën “Bordo”
A ju bezdis fakti që shpesh ju identifikojnë me shqiptarin e keq?
Aktori nuk duhet gjykuar nga roli. Unë kam luajtur edhe role kriminelësh, por askush nuk ma ka bërë këtë pyetje, pse luajte rolin e një shqiptari. Një aktor serb luajti rolin e një shqiptari, ashtu si unë kam luajtur rolin e një kozmonauti rus apo të një doktori. Një rol mund të jetë filozof dhe vrasës, ndaj nuk duhet gjykuar aktori nga personazhi. Para së gjithash një aktor duhet të pranojë identitetin e tjetrit, duhet të kemi empati ndaj tjetrit. A është vrasës? Jo, sepse ne për këtë punë jemi, të veshim petkun e personazhit.
E njëjta gjendje ka qenë edhe për rolin e Besnikut?
Në malësi ishte fantastike, ajri i pastër, por edhe energjia që të jep ai vend janë unike. Ti zgjohesh dhe e gjen veten aty, i vetëm me Zotin. Roli i Besnikut ka pasur tre shtylla që në fillim: e para shtylla fizike që ka qenë e rëndësishme, e dyta shtylla psikologjike dhe e treta shtylla emocionale. Të treja kalojnë nga njëra në tjetrën sipas situatave. Ana fizike është e rëndësishme sepse duhet të përgatisësh trupin për të hyrë brenda. Edhe pse çdo aktor ka mënyrat e veta të përgatitjes fizike, ka një rregull kryesor: kur kamera është gati për xhirime, ti duhet të jesh një personazh, duhet të marrësh frymë me të, ndaj përgatitem shumë më përpara, bëj ushtrimet e mia, edhe kur nuk luaj. Duhet që të fle mjaftueshëm në mënyrë që të mos reflektohet lodhja në gjendjen time fizike.
****
Si u gjendët në filmin e Robert Budinës?
Në atë periudhë kam qenë me xhirime në Prishtinë. Roberti më dërgoi skenarin, pasi e kam lexuar jemi takuar dhe kam vendosur për të qenë pjesë e filmit. Nganjëherë në jetë vijnë disa role që nuk i pret, dhe unë nuk e prisja. Me disa role ke një identifikim të menjëhershëm, sepse tek Besniku ishin disa detaje që më pëlqyen. Personazhi im është shumë shpirtëror. Kur vjen në moshën 40 vjeçare, çdo mashkull e kërkon anën e tij shpirtërore. Unë kisha lexuar në këtë periudhë të gjithë librat e shenjtë dhe ky dimension spiritual që ka pasur personazhi ka qenë i madh, madje edhe heshtja e tij më ka prekur shumë. Këto kanë qenë pikat që më kanë dhënë menjëherë shenjë që duhet të kisha këtë rol. Po ashtu ishte një detaj tjetër që më tërhoqi, ishte roli i një bariu, duke më sjellë pranë fëmijërinë time. Sepse kur kam qenë fëmijë kam pasur fatin të shikoj ngjitjet në bjeshkë të bagëtive gjatë verimit dhe kjo ndihet edhe në film. Por sado që unë kam një lidhje emocionale, duhet që të mos teprohet me emocionet, duhet të mbaja distancë në çdo situatë.
Besniku është një burrë i fortë malësie, por i butë kur sheh aspektin shpirtëror?
Kjo është një klishe për burrat e malësisë, sepse në këto anë banorët janë besimtarë të devotshëm, përtej besimit të një feje. Ndoshta nga fakti që kanë qenë të izoluar, doemos janë të lidhur me natyrën më shumë se ne laikët. Personazhi kryesor është një malësor, por ama dimensioni i tij shpirtëror është unik. Edhe pse ai është një bari, raporti i tij spiritual është shumë i fortë. Kjo duket edhe me njerëzit që janë aty.V
Si ishte bashkëpunimi me aktorët e tjerë?
Jam shumë i kënaqur, me disa prej tyre kisha luajtur, me disa të tjerë jo. E rëndësishme është që u bëmë miq, kasti kanë qenë të mrekullueshëm, edhe fëmijët edhe banorët e Valbonës. Por çuditërisht edhe kafshët: dhitë që janë personazhe, kanë qenë të jashtëzakonshme. Është një detaj: ne po xhironim dhe ato duhet të bënin atë që donim, të na ndiqnin. Kam kaluar një kohë bashkë edhe me dhitë dhe ato mendonin sikur isha bariu i tyre.
****
Çfarë ju ka ndihmuar të mbani gjallë gjuhën shqipe?
Aktori është i lidhur fort me gjuhën. Edhe pse të gjithë filmat i kam bërë në gjuhë të huaja, edhe në gjuhë që nuk i di fare. Kam qenë në një shfaqje në Prizren dhe aty zbulova se duke folur shqip, çdo gjë më dukej më e lehtë. Sepse teknikën e vendosjes së zërit e kam më të lehtë në shqip. Aq më tepër që duhet të flas në dialektin e fshatit tim Isniq. Ne kemi një avantazh në gegnisht, sepse gjuha është shumë muskuloze, është ekspresive, imediate, ka tingëllimë.
Si u gjendët në filmin “Taken”?
Kam qenë pjesë e një audicioni i cili u bë në Paris të cilin e fitova. Kur ke përballë një aktor me përvojë si Liam Neeson ndihesh dyfish më i detyruar të jesh profesionist. Ky është një avantazh, sepse prej tij edhe mund të mësosh shumë. Edhe pse filmi nuk ka shumë fjalë, duhet të përfshihesha shumë në situatë. Me aktorët anglezë, të cilët jo rastësisht kanë fituar më shumë çmime Oscar, kishte një respekt të ndërsjelltë.
Keni luajtur edhe krah Zherard Depardie, si është të punosh me të?
Shumë thonë që është një aktor i vështirë, por me mua nuk ka ndodhur aspak kjo. Kemi kaluar shumë mirë, kemi kaluar shumë kohë bashkë dhe më ka dhënë edhe këshilla. Edhe pse secili ka teknikën e vet, ai më ka këshilluar shumë për të shmangur teknicitetin. Të bëhen gjërat sepse duhen bërë. Kjo është e vështirë, sepse ti duhet t’ia fillosh nga zero, duhet të përshtatesh.
****
A e ruani raportin me shqipen përmes përkthimit të autorëve shqiptarë?
Kam pasur disa eksperienca në përkthim bashkë me Teki Dervishi. Tani do të përkthej një dramë, por e kam më shumë si një pasion, qoftë nga shqipja në frengjisht dhe anasjelltas. Sepse përkthimi është një lloj interpretimi.
A ka ndonjë pasion tjetër që mbush jetën tuaj?
Merrem me meditim, me joga. Ndoshta është efekti i 40 vjeçarit. Më përpara merresha me artet luftarake por i kam lënë. E dua shumë poezinë, shkruaj. Shpesh me miqtë mblidhem dhe interpretoj. Bëj ato që themi ne: bëj ato që i kam për kokërr të qejfit…!
Arben Bajraktaraj është i rreptë me të rinjtë, por megjithatë ka një arsye pse ai bërtet, që ata të perfomojnë si duhet.
Të rinjtë në Kamboxhia, shtet në Azi, janë të talentuar kur vjen puna për performancë para publikut, por kanë frikë dhe ende nuk janë ballafaquar me të kaluarën e shtetit të tyre. Gjyshërit e tyre, prindërit e tyre, kanë vuajtur pasojat e një regjimi të fuqishëm. Në vitet 1975-1979, gati 3 milionë qytetarë në Kamboxhia kanë vdekur nga regjimi Khmer Rouge – i cili ushtroi një gjenocid në vend.
Shqiptari Arben Bajraktaraj është angazhuar që të rinjtë që kanë pasion teatrin dhe performancën të japin më të mirën e tyre. Në dokumentarin “Year Zero36”, i cili u dha këtë javë në një nga kinematë e Berlinit, e pasqyron rreptësinë por edhe profesionalitetin e Arbenit krahas të rinjve.
“Jam vetë me prapavijë nga një shtet ku ka pasur luftë e gjenocid dhe e kuptoj emocionin e këtyre të rinjve” tregon mes tjerash Bajraktaraj, një aktor i njohur tanimë jo vetëm në Francë por edhe në mbarë Evropën, sidomos në shtetet ku flitet gjuha franceze, shkruan KultPlus.
“Puna kërkimore në Kamboxhia rreth kujtesës ndërbrezore ( transgjeneratash) ka qenë punë e gjatë, e thellë dhe të ju them të drejtën shumë prekëse” tregon për KultPlus Bajraktari.
“Ndjeshmëria është një prej gjërave më të rëndësishme në procesin e krijimit. Duhet ti lëmë anash gjykimet tona për të zbuluar një pikturë të vërtetë të asaj se si e shohim botën. Për këtë, duhet të çlirohemi në tërësi” tregon Bajraktari.
Në Kamboxhia, ai vjen si trajner i trupës së të rinjve në bashkëpunim me Global Arts Corps.
Trupa, pasi bëhet gati për performancë, udhëton për në Ruandë, atje ku në kampin e refugjatëve jepet performanca e parë e trupës. Tanimë, të rinjtë futen thellë në role dhe nga një grup i amatorëve shndërrohen në aktorë. Me anë të aktrimit, ata e zbulojnë dhe ballafaqohen me të kaluarën e familjes së tyre, pjesën tjetër të identitetit.
Bajraktaraj, pjesë e dokumentarit i cili ende nuk ka përfunduar në tërësi, shihet se ka plot emocione për shkak të përvojë personale si një njeri me të kaluarën ku përfshihet lufta e gjenocidi.
Gjatë dokumentarit në fjalë, një prej valltarëve pëson një aksident që gati del të jetë fatal për të. Trupa pengohet nga shumë çështja drejt suksesit, por megjithatë ia del të formohet, me ndihmën e trajnerëve dhe regjisorit të dokumentarit, dhe vetë Arbenit.
Bajraktaraj ka studiuar në Slloveni, ndërsa ka luajtur në filmin “Heroi” dhe në “Woman who brushed off hear tears”, në mes plot filmave tjerë.
Dokumentari “Year Zero36” ende është ëork-in-progres, i papërfunduar. / KultPlus.com
Filmi me regji të Erenik Beqirit është shpërblyer me çmimin si filmi më i mirë i metrazhit të shkurtë në Icelandic Horror Film Festival, shkruan KultPlus.
Ky film që prezantohet nëpërmjet lojës së aktorëve: Romir Zalla, Arben Bajraktaraj e Ema Andrea qysh prej premierës e deri më tashti numëron një numër të madh të çmimeve nga festival të ndryshme kombëtare e ndërkombëtare.
‘Bon Appétit’ flet për një burrë i cili bredh nëpër tunelet e errëta të një ndërtese të braktisur derisa e gjen një tryezë që po e priste dhe kamerierin e gatshëm për ta shërbyer me darkën speciale të bërë vetëm me mish njeriu. Një sfidë për oreksin e tij./KultPlus.com
Në ditët më të nxehta të vitit, nga kurora më e lartë e natyrës shqiptare, do të kumbojë muzikë dhe rrëfenja nën hijen e malit, shkruan KultPlus.
Më 26 gusht, edicioni i parë i Zâ Festival mbledh në Theth kantautorët më të mirë të muzikës shqipe: Elina Duni, Shpat Deda e Vlashent Sata do të performojnë në të parin festival që i dedikohet trashgimisë natyrore të Alpeve Shqiptare.
“Shpirti i Zâ Festival është i gjithë thesari gojor i “Bjeshkëve të Nâmuna”. Në skenën e festivalit, aktori i njohur edhe në nivel ndërkombëtare Arben Bajraktaraj do të na rrëfejë gojëdhënat, tregimet, legjendat dhe përrallat e moçme, si trashgimia më e vyer e paraardhësve tanë në këto vise”, thuhet nga organizatorët.
Ky festival premton të krijojë atmosferën e duhur për të shijuar traditën dhe natyrën e rrallë të Thethit. Një event që zhvesh nga harresa bukuritë e paçmuara të Alpeve. Zâ Festival, Theth, 26 gusht – Muzikë dhe rrëfenja nën hijen e malit. Festivali do të zhvillohet pranë Kishës në Theth.
Hyrja është e lirë për të gjithë pjesëmarrësit./KultPlus.com
