Ylli i muzikës, Billie Eilish i ka bërë publike detajet rreth emisionit të ardhshëm special për kanalin “BBC”, me titull “Billie Eilish: Up Close”.
Para disa javësh u zbulua se ylli i hitit “Bad Guy”, ishte duke punuar në një projekt special për fansat e saj, në bashkëpunim me platformën mediale gjigante.
Dhe tani është konfirmuar lajmi se emisioni në fjalë do të transmetohet të shtunën më 31 korrik në kanalin “BBC One”, derisa DJ Clara Amfo nga “BBC Radio 1” do ta intervistojë pop yllin 19-vjeçar për rrugëtimin e saj drejt famës, dhe faktin se anembanë botës konsiderohet një person model, transmeton KultPlus.
Program 45-minuta do të transmetohet një ditë pas lansimit të albumit dytë të shumëpritur të këngëtares së shpërblyer me “Grammy”, me titull “Happier Than Ever”.
“Në emisionin special të xhiruar në vendlindjen e Billie Eilishit, Los Angeles, DJ Clara Amfo nga ‘BBC Radio 1’ do të bisedojë me këngëtaren rreth albumit të saj të fundit, ‘Happier Than Ever’, rrugëtimit të jashtëzakonshëm drejt famës, do ta kthejë atë prapa në kohë për t’i kujtuar disa prej sukseseve më të njohura, do të diskutohet për efektet që këto suksese të karrierës i kanë pasur në jetën e saj si dhe rolin e artistes si inspirim për të rinjtë anembanë botës”, thuhej në një komunikatë për media, transmeton tutje KultPlus.
Në të kaluarën, yje të njohur të tillë si Adele, Ariana Grande dhe Harry Styles, kanë arritur marrëveshje për realizimin e një emisioni të tillë special me kanalin “BBC”.
Ndërkohë, Billie sapo ka njoftuar se është duke e shfaqur përvojën e saj kinematografike, ekskluzivisht në platformën “Disney+”.
Filmi koncertal me titull “Happier than Ever: A Love Letter to Los Angeles”, do të transmetohet në këtë platformë digjitale më 3 shtator të këtij viti.
Projekti që i sjellë përjetimet e një koncerti special të këngëtares, do të përfshijë performanca intime të secilës këngë të albumit të ardhshëm të Eilishit, për herë të parë dhe të vetme, nga skena legjendare “Hollywood Bowl” në Los Angeles.
Në një prononcim për media, pop këngëtarja kishte deklaruar: “Kompania ‘Disney’ është jashtëzakonisht ikonike, prandaj të bashkëpunoj me ta në një projekt të këtillë, është një nderë i madh për mua. Ta kem rastin ta prezantoj albumin tim të dytë në këtë mënyrë dhe t’ia dedikoj atë qytetit që e dashuroj dhe ku jam rritur, është diçka shumë emocionuese për mua. Shpresoj do t’iu pëlqejë ky projekt”.
Filmi koncertal “Happier than Ever: A Love Letter to Los Angeles” vjen me regji të dyshes, Robert Rodriguez dhe Patrick Osborne, si dhe do të përfshijë elemente të animuara, duke i dërguar shikuesir në një rrugëtim si nëpër ëndrra përmes vendlindjes së Eilishit, Los Angeles, dhe disa nga sfondet më ikonike të këtij qyteti. / KultPlus.com
Elizabeth Gowing rrëfen udhëtimin e saj në Veri të Shqipërisë, në Kukësin ku mblidhen lule, bimë medicinale të cilat janë të pasqyruara në kremrat e bukurisë së kompanive ndërkombëtare. Për BBC Travel ajo rrëfen bisedat me disa prej grave që punojnë në majën e maleve, eksportin, kërkesat dhe një vizitë në shtëpinë e një prej tyre: ‘Ekziston një thënie e tmerrshme nga Kanuni i rregullave tradicionale të Shqipërisë: “gruaja është një plaçkë për t’u përdorur mirë”. Por këtu, gratë me shamitë e tyre dhe gërshetat e gjata të zeza ishin ato që i përdornin mirë plaçkat.’
Nga Elizabeth Gowing
Ndërsa bimët e egra shqiptare kërkohen ndërkombëtarisht, industria ofron mundësi të mëdha ekonomike dhe pavarësi për gra si Donika Musaj në Kukës.
Ishte një fillim i nxituar për udhëtimin tim të mëngjesit, dhe ndërkohë po kërkoja ndonjë krem kundër diellit. Hipa në autobus, po largohesha nga qyteti shqiptar i Kukësit dhe më kishin paralajmëruar se do të ishte dy orë udhëtim me ‘turbullira’. Autobusi ishte i mbushur me njerëz. Pasagjerët kishin lëkurë të pastër dhe strukturë të shkëlqyeshme të kockave, që jam mësuar të shoh tek burrat dhe gratë e rajoneve malore të veriut të Shqipërisë, por bagazhet e tyre më befasuan.
Ekziston një thënie e tmerrshme nga Kanuni i rregullave tradicionale të Shqipërisë: “gruaja është një plaçkë për t’u përdorur mirë”. Por këtu, gratë me shamitë e tyre dhe gërshetat e gjata të zeza ishin ato që i përdornin mirë plaçkat. Pranë meje, një grua kishte një trajstë me bukë të bardhë të freskët, sapo kishte dalë nga furra. Para saj ishte gruaja që dëgjova duke debatuar me shoferin për vendosjen e një çarçafi të madh me kërcej dhe lule, disa prej të cilave kishin mbushur dyshemenë e autobusit.
Për fat të mirë dhe për kureshtinë time, njoha gruan e cila mu prezantua si Gruaja e Naimit. Ishte eksperte e bimëve dhe e zonja e çarçafit që po kthehej në shtëpi nga Kukësi. Më tregoi se tashmë bimët kërkoheshin pa kërcell dhe këto të fundit ua jepte dhenve kur kthehej në shtëpi.
Bimët që kishte mbledhur ishin medicinale dhe janë pjesë e një tregu të madh ndërkombëtar. Më tregoi lulen e verdhë që njihej si lulja e gishtit, pasi sapo ta merrje në duar mblidhej si gishtat e dorës. Një euro për kilogram ishte.
Një tjetër kishte mbledhur lule murrizi. Unë ndërkohë po mësoja më shumë, edhe për fshatin. Të gjitha lulet që këta koleksionistë mblodhën, përfundimisht u larguan nga malet dhe zbritën në Kukës për t’u shitur për eksport. Fshati i njohur si Çaj është tipik për pjesën më të madhe të Shqipërisë, është 77% malor dhe përfiton nga një klimë dhe tokë mesdhetare me fare pak ndotje kimike.
Të gjithë këta faktorë i bëjnë bimët e mbledhura të egra shqiptare veçanërisht të kërkuara ndërkombëtarisht. Industria ofron mundësi të mëdha ekonomike për gratë që ishin në autobusin tim, megjithëse të korrat e tyre duhet të përmbushin standardet ndërkombëtare si p.sh. të mos kenë shumë material të papërdorshëm – si kërcell.
Kur mbërrita në shtëpinë e familjes së Donika Musaj, “Bujtina Musaj”, shpresoja se mund të përshëndetesha me nënshkrimin “çaj mali”, një pije qetësuese, e verdhë si drita e llambës, që është bërë nga bima, Sideritis syriaca. Në vend të kësaj më shërbyen një tisane më të errët, të bërë nga boronicat e thata. “Ne kemi mbledhur 100 kg boronicë vitin e kaluar,” tha Musaj ndërsa piva lëngun e antioksidantëve me kënaqësi.
Kjo familje dhe ato të përfaqësuara në autobus ishin vetëm disa nga më shumë se 100,000 familje shqiptare të përfshira në kultivimin ose korrjen e bimëve medicinale dhe aromatike. Në të gjithë vendin, kjo është afërsisht një në çdo shtatë shtëpi të lidhura me këtë sektor, i cili gjeneron deri në 28 milion dollarë në eksporte. Midis viteve 2018 dhe 2019.
“Eja të shohësh”, tha Musaj dhe më çoi lart për të më treguar kontributin e fundit në atë tonazh të madh bimësh. Ballkoni i saj i sipërm dukej si livadh. Kishte bërë një qilim me lëpusha që thahen në ajrin e ngrohtë të verës. Ajo i kishte lidhur dhe nuk kishte rrezik të binin.
Nga Kukësi, përmes ndërmjetësuesve dhe eksportuesve, bimët e tyre shkonin në kompanitë jashtë vendit që janë të uritura për një cilësi të mirë të primula veris. Përdoren si toners, serume dhe maska sysh me epitete si “shkëlqim” dhe “përsosje e lëkurës”, “shkëlqyes” ose “anti-plakje”, por ato produkte që ne shohim në revistat tona të bukurisë varen nga procesi i tharjes në këto ballkone shqiptare. Mendova për kremin që vura këtë mëngjes dhe pyeta veten se sa orë u desh për ta bërë.
Ndërsa udhëtoja edhe më në veri të Shqipërisë, në anë të rrugës gjeta një grup tjetër grash me çehre të freskëta që tërhiqnin gjethet. Ata thanë se kishin udhëtuar nga një fshat aty pranë i quajtur Gruemirë – emri përkthehet si “Grua e Mirë”. Ata ishin duke punuar me helikrium dhe unë pyeta nëse mund t’u bëja një fotografi.
“Po, por të lutem më bëj të dukem bukur”, tha me buzëqeshje njëra prej tyre. A i detyrohesha ta bëja? Në fakt e kishte në dorë sekretin e bukurisë.
*Autorja Elizabeth Gowing prej vitit 2006 jeton në Kosovë. Ajo është autore e librave “Udhëtime në Gjak dhe Mjaltë”, “Edith dhe unë”, “Gruaja e Zgjedhësit të Plehrave”, “The Thread Silver” dhe “Pozicionet e Nuk ka gjasa në vende të papritura”.
Ajo flet rrjedhshëm shqip dhe është përkthyese e biografisë së Adem Demacit dhe të kujtimeve të Hasan Prishtinës për kryengritjen e vitit 1912. Ajo është gjithashtu një kontribuese e rregullt e programit ‘Nga Korrespondenti ynë Vetë’ i Radio 4.
Në vitin 2016 Presidenti i Kosovës i dha asaj medaljen “Nënë Tereza” për Punë Humanitare dhe në 2017 kryeministrja Theresa May i dha asaj çmimin ‘Pika e Dritës’ për vullnetarët në të gjithë botën. / diasporashqiptare.al / KultPlus.com
Në një qendër amerikane të ndalimit në shkretëtirën e Teksasit, fëmijët imigrantë kanë jetuar në kushte alarmante, ku sëmundjet janë të shfrenuara, ushqimi mund të jetë i rrezikshëm dhe ka raportime edhe për abuzime seksuale, sipas intervistave që televizioni BBC ka realizuar me stafin e kësaj qendre dhe me fëmijët.
Muajve të fundit, Shtetet e Bashkuara janë përballur me rritje masive të numrit të imigrantëve dhe azilkërkuesve nga Amerika Qendrore. Dhuna, fatkeqësitë natyrore dhe vështirësitë ekonomike të lidhura me pandeminë janë disa nga arsyet e kësaj rritjeje, thonë ekspertët.
Kampi me tenda në bazën ushtarake “Fort Bliss” në El Paso të Teksasit është vendbanim i përkohshëm për mbi 2.000 fëmijë adoleshentë, të cilët e kanë kaluar kufirin ShBA – Meksikë të vetëm dhe tashmë po e presin ribashkimin me familjen në Shtetet e Bashkuara, shkruan BBC, transmeton Gazeta Express.
Gjetjet nga hulumtimi i BBC-së përfshijë pretendime për abuzim seksual, përhapje të Covid-it dhe morrave, një fëmijë që ka pritur disa orë për kujdes mjekësor, mungesë të rrobave të pastra dhe fëmijë të uritur që u është ofruar mish i pagatuar.
BBC-ja ka folur me punëtorët e kampit për këto kushte dhe ka parë fotografi e video që janë nxjerrë tinëz nga stafi. Kampi në bazën “Fort Bliss” përbëhet nga 12 tenda, në disa prej të cilave mbahen qindra fëmijë njëkohësisht. Fëmijët e kalojnë shumicën e ditës në tenda, dalin jashtë për një ose dy orë për rekreacion ose për të pritur në rresht me qindra të tjerë për një racion ushqimi.
Disa tenda janë vendosur vetëm për akomodimin e fëmijëve të sëmurë. Fëmijët ia kanë lënë emrin “qyteti Covid”. “Qindra fëmijë kanë dalë pozitiv për Covid”, tha një punëtor që kërkoi të mbetet anonim për shkak se stafi nuk ka të drejtë të flasë rreth kampit. / KultPlus.com
Të enjten mbrëma u publikua emisioni ku kasti i serisë së famshme amerikane “Friends” u bashkuan për diskutim, 17 vjet që kur kjo seri ka përfunduar.
Në fillim të programit Matt LeBlanc thotë se gjithçka po i duket më e vogël tani në sheshxhirim, dhe më pas ata pohojnë se ka episode që as që iu kujtohen t’i kenë xhiruar.
Gjatë programit po ashtu pati edhe fragmente nga prapaskenat e serisë që publiku nuk i kishte parë më herët.
Moment prekës ishte rrëfimi i Mathew Perry-t kur tha se gjatë tërë kohës e ndiente presionin e vlerësimit nga audienca dhe nevojën që ata të qeshnin.
Gjatë programit pati edhe rrëfime te tjera, sikur ai kur LeBlanc e kishte lëvizur supin nga vendi gjatë një skene të serisë, apo kur e luajtën kuizin e famshëm që e luanin në seri.
Pikë interesante ishin edhe mysafirët specialë të serisë si Justin Bieber, James Corden, Malala Yousafzai.
Në program u mësua nga producentët që Matt LeBlanc krejt në fund kishte arritur pas një gare të ngushtë me Louis Mandylor, që ta siguronte rolin e Joey Tribbiani-t.
Te “Friends” pati mysafirë edhe nga ata që kishin luajtur personazhe dytësore por me të cilët ishin familjarizuar fansat e zjarrtë të “Friends”.
Për fund, filmi i përfolur i “Friends”, sipas atyre që u thanë, nuk do të realizohet kurrë pasi që seria ishte përfunduar, sipas tyre, ashtu si i kishte hije. /klankosova/ KultPlus.com
BBC nuk arriti standardet e saj të larta të integritetit dhe transparencës mbi intervistën e Martin Bashir në 1995 me Princeshën Diana. Është ky përfundimi i një hetimi të drejtuar nga gjykatësi në pension Lord Dyson.
Z. Bashir veproi në një mënyrë “mashtruese” dhe falsifikoi dokumente për të marrë intervistën dhe hetimi i brendshëm i BBC-së për atë që ndodhi në 1996 ishte “fatkeqësisht i paefektshëm”, thuhet në raport.
BBC dhe z. Bashir të dy kanë kërkuar falje, ndërkohë që BBC tha se raporti tregoi “dështime të qarta”, duke pranuar se duhej të kishte bërë më shumë përpjekje për të arritur në fund të asaj që ndodhi në atë kohë.
Z. Bashir tha që tallja me dokumentet “ishte një gjë idiote” dhe ai u pendua, por tha që ata nuk kishin asnjë ndikim në vendimin e Dianës për t’u intervistuar.
Gjykatësi Lord Dyson zbuloi se z. Bashir mashtroi vëllain e Dianës, Earl Spencer, duke i treguar atij dokumentet false për të fituar besimin e tij në mënyrë që ai ta prezantonte z. Bashir me princeshën Diana.
“Duke fituar akses te princesha Diana në këtë mënyrë, z. Bashir mund ta bindte atë të pranonte të jepte intervistën”, zbuloi raporti.
Hetimi tha se Z. Bashir më vonë kishte gënjyer kur u tha menaxherëve të BBC se nuk i kishte treguar askujt dokumentet false.
Në një deklaratë, Z. Bashir kërkoi falje për talljen me dokumentet, por tha se ai ishte “jashtëzakonisht krenar” për intervistën.
Ai tha: “Deklaratat bankare nuk kishin asnjë lidhje me zgjedhjen personale nga princesha Diana për të marrë pjesë në intervistë.
“Provat e dorëzuara në hetim me shkrimin e saj të dorës (dhe të botuara krahas raportit sot) e konfirmojnë pa dyshim këtë, dhe provat e tjera bindëse të paraqitura Lord Dyson e përforcojnë atë.”
Hetimi gjithashtu ka publikuar, për herë të parë, shënimin e shkruar nga princesha në dhjetor 1995.
Ishte hera e parë që një mbretëror kishte folur kaq hapur për jetën në Familjen Mbretërore. Ajo foli për martesën e saj të palumtur me Princin Charles, punët e tyre dhe buliminë e saj. / KultPlus.com
Presidentja në detyrë e Kosovës, Vjosa Osmani nesër do të marrë pjesë në njërin nga emisionet më të ndjekura në BBC, ‘Hard Talk’ me Stephen Sackur, shkruan KultPlus.
Lajmi është bërë i ditur nga Prindon Sadriu i cili në profilin e tij në Fcaebook ka shkruar se prezenca e Vjosa Osmanit në programe të tilla është forma më e mirë e PR-it.
“Nesër Presidentja në detyrë në programin më të ndjekur të BBC, ‘Hard Talk’ me Stephen Sackur. CNN Amanpour para pak ditësh, tani BBC Hard Talk, PR më të mirë se kaq nuk ka si të bëhet për Kosovën. Dy programet politike më të ndjekura në botë nga audienca ndërkombëtare”, ka shkruar Sadriu.
Në përshkrimin e bërë nga BBC ndër të tjera shkruhet se Vjosa Osmani është pjesë e një brezi të ri të politikanëve, të pasluftës që sfidojnë gardën e vjetër të luftës.
“Trashëgimia e konfliktit dhe urrejtjes së lënë pas rënies së Jugosllavisë nuk kapërcehet lehtë. Ata e dinë se Kosova, e cila deklaroi shtetësinë e pavarur një duzinë vjet më parë, ende nuk ka bërë një paqe të qëndrueshme me Serbinë fqinje. Tani për tani Kosova po përjeton një ndryshim të madh politik. Stephen Sackur flet me presidenten e përkohshme të vendit Vjosa Osmani. Ajo është pjesë e një brezi të ri të politikanëve të rinj, të pasluftës që sfidojnë gardën e vjetër të luftës për pavarësinë e Kosovës. Ajo premton një qeveri të pastër dhe një fillim të ri, por a mund ta realizojë?”, është përshkrimi i shkurtër që ka bërë BBC për të paralajmëruar intervistën me Vjosa Osmanin./ KultPlus.com
Dua Lipa pjesë e listave “Albumi më i mirë i vitit” dhe “Kënga më e mirë e vitit”, të përpiluara nga BBC.
Mediumi i njohur britanik BBC i ka renditur albumet dhe këngët më të mira të vitit 2020, bazuar në 35 listat e publikuara në fundvit nga disa prej revistave muzikore portaleve, gazetave dhe radiostacioneve më me ndikim në botë.
Këtu përfshihen portal NME, revista “Rolling Stone”, radiot “BBC 6 Music” dhe “Double J” nga Australia, revista “Gaffa” nga Danimarka dhe të tjerë.
Këngëtarja me prejardhje kosovare, Dua Lipa, ka arritur të jetë pjesë e dy kategorive duke u pozicionuar e nënta në listën e këngëve më të mira të vitit me hitin “Physical”, dhe e katërta në listën e albumeve më të mira me albumin e saj të dytë, “Future Nostalgia”.
“I hijshëm, i freskët dhe mjaft bashkëkohor, i mbushur me këngë atraktive të cilat të dërgojnë në kohë të ndryshme, si diskotekat ndërgalaktike me këngën “Levitating”, stërvitjet intensive me plot energji me këngën “Physical, që të gjitha të kompletuara me hitin e padiskutueshëm “Don’s Start Now”, i cili e kaloi një vit të tërë në maje të toplistës së 100 këngëve më të mira në Britani të Madhe”, kështu është përshkruar albumi i Lipës, nga BBC-ja.
Sa i takon pozitave të para të këtyre listave, “Albumi më i mirë i vitit 2020” është emëruar albumi “Fetch The Bolt Cutters” nga Fiona Apple, ndërsa “Kënga më e mirë” është shpallur “WAP” nga dyshja e njohur e muzikës rep, Cardi B dhe Megan Thee Stallion./ Koha.net/ KultPlus.com
Uniformat e lezetshme të shkollës, ditët e ngrohta të Mançesterit dhe salla e refugjatëve, formojnë impresionet e hershme të shpëtuar nga Kosova. Fragmente këto të shkëputura nga letrat që ajo dërgoi në shtëpi.
Saranda Bogujevci, 22 vjeçare, gëzoi ikjen më të mrekullueshme nga paramilitarët serb, të cilët shpuan trupin e saj me 16 plumba, në masakrën që ndodhi në kopshtin e shtëpisë së saj, në një fshat në Podujevë, më 28 Mars të vitit 1999. Gjashtë anëtarë të familjes së saj u vranë, përfshirë këtu nënën dhe vëllain e saj.
Saranda la gjakderdhjet prapa saj në Prishtinë dhe u vendos në Mançester, ku u shërua nga plagët që kishte marrë. Por tmerri i vrasjes së familjes së saj ende e ndjek atë dhe pas disa vitesh kur ajo u kthye prapë në rajon për të dëshmuar kundër vrasësve.
Më poshtë janë fragmente nga letrat që ajo i shkroi gjyshes së saj, ndërsa po mësohej me ambientin e ri në veri-lindje të Anglisë.
10 SHTATOR 1999
E dashura gjyshe! Kanë kaluar shumë muaj që kur të kam parë dhe shumë gjëra kanë ndodhur qysh atëherë. Dua të tregoj se si përfundova këtu, e shtrirë në spitalin e Mançesterit, në Angli. Të katër kushërinjtë ishim të shtruar në spitalin e Prishtinës. Këtu na sollën disa ushtarë, pasi familja jonë u godit.
Jashtë ishte shumë errët – zi si korbi. Dritat në korridor ishin shumë të zbehta. Brenda ishte shumë qetë. Unë shihja infermieret që endeshin poshtë e lartë nëpër korridor, por nuk shihja asnjë ushtar. Zakonisht korridori ishte i mbushur me ushtarë të dehur e të plagosur. Ata bënin shumë zhurmë, bërtisnin, qeshnin, këndonin, bile ndonjëherë edhe shtinin me armë. Por këtë natë, asgjë e tillë nuk ndodhte.
Në mëngjes, kur erdhi koha që infermieret t’më zgjonin nga gjumi, asgjë nuk ndodhi. Kështu që unë dhe vajza me të cilën ndaja dhomën e spitalit, u ngritëm të shkojmë në banjo. Ndërsa prisja atë, hodha shikimin nga dritarja dhe pashë shenjat e NATO-s nëpër tanke. Edhe pse isha e lodhur dhe e rraskapitur, vrapova nëpër korridor dhe i tregova kushërirës time, Jehonës. Më bëhej të bërtisja me aq zë sa kisha.
2 SHKURT 2000
E dashura gjyshe. Herën e fundit kur të shkrova, isha e shtrirë në spital. Nejse, që atëherë gjërat janë përmirësuar. Ende më duhet të shkoj tek fizioterapeuti tërë kohën, ndonjëherë deri në pesë herë në javë, por të paktën në mbrëmje mund të shkoj në shtëpi.
Para pothuaj tre muajsh, pata një operacion të madh në krah. Të lutem mos u merakos për plagët e mia, sepse doktorët këtu kujdesen shumë për mua. Aq shumë, saqë jam kthyer në shkollë. Është kënaqësi të jem së bashku me moshatarët e mi. Plus, unë e vesh uniformën e shkollës që është shumë e lezetshme. Askush nga nxënësit në Kosovë nuk do t’i vishte, por këtu të gjithë vijnë në shkollë me funde ngjyrë hiri, pulovra dhe kollare ngjyrë vjollce.
Mësimet ma heqin mendjen nga ajo që ndodhi vitin e kaluar. Edhe pse mësoj vetëm shkencë, matematikë dhe tek-tuk ndonjë mësim arti, unë humb veten me detyrat që kam. Po ashtu, nxënësit dhe mësuesit sillen shumë mirë me mua, gjë që ma lehtëson jetën.
Më vjen çudi, se si sistemi shkollor këtu është ndryshe nga ai në Kosovë. Në vend që mësuesit të kenë sallën e arsimtarëve, ata kanë një dhomë në klasën time dhe atyre iu duhet të rrinë me ne.
Edhe pse po shërohem përbrenda, prapë se prapë ka gjëra që ma zenë rrugën. Unë nuk mund të shprehem siç duhet. Ka shumë raste kur nuk mund të shpreh mendimet e mia sepse nuk e flas gjuhën angleze aq mirë. Fakti i tillë po më çmend. Dua t’iu them njerëzve:”Unë nuk po tregoj veten time, unë nuk po shprehem ashtu siç synoj!”
Por nuk kam mundësi, kështu që ndjehem sikur të isha dikush tjetër. E urrej këtë gjendje. Unë kurrë nuk kam qenë aq e urtë në shtëpi, po këtu mësuaesit mendojnë se jam shumë e sjellshme. Sikur t’më njihnin! Më ka marrë shumë malli për ty dhe shtëpinë. Shpresoj të shihemi së shpejti. Me dashuri, Saranda.
20 GUSHT 2002
E dashura gjyshe. Sapo isha duke menduar për ty. Tashmë e kam sistemin e muzikës dhe kënga e kushëririt tonë Ismetit ishte duke kënduar. E di cila, ajo kënga e dasmave. Po që se mbylli sytë, e shoh veten në kopshtin tonë në Podujevë, në një ditë me diell. Sot është nxehtë edhe këtu. Kjo nuk ndodh shumë shpeshë, por në Mançester ndonjëherë bëhet mjaft ngrohtë, por jo si tek ne.
Sidoqoftë, kam ca lajme të mira. Sot kam marrë rezultatet e GCSE-së (ato janë si provime që i kryen në fund të shkollës fillore). Kam marrë notën më të lartë në lëndën e artit!
Unë mendoj se pata mësues të mirë, por prapë se prapë ndjehem paksa çuditshëm, sepse nuk i pata kryer detyrat ashtu siç duhet. Nuk isha e sigurt se a do t’i kaloja provimet apo jo. Kalova vitin me nota të larta dhe kjo ishte gjëja e fundit që prisja.
Meqë ra fjala, kohën fundit kam më shumë besim kur flas me njerëz në gjuhën angleze. Tashmë, unë me të vërtetë mund të them atë çka mendoj. Gjatë viteve të kaluara, jam ndjerë e tejdukshme dhe më vjen mirë që dikush tjetër nuk flet në vendin tim. Mendoj që të studioj artin në kolegj sepse pata notën më të lartë. Shkolla e artit ku kam vendosur të shkoj është shumë e mirë.
A të kujtohet kur mendoja të bëhem farmaciste? Se si ndryshojnë gjërat. Të them të drejtën, mendoj se nuk do të isha bërë shumë farmaciste e zonja, mbase është edhe për të mirën e shëndetit të tjerëve. Shpresoj të të shoh së shpejti. Me dashuri, Saranda.
MARS 2003
E dashura gjyshe. Po ndjehem çuditshëm sot. Ne u kthyem dje nga aeroporti, por ende nuk më besohet që gjykimi përfundoi. Që kur serbët erdhën dhe na goditën me armë, unë doja që ata të dalin para drejtësisë. Kur i pashë ata ulur në sallën e gjyqit, në njërën anë u ndjeva e lumtur sepse mund të rrëfeja se çfarë na bënë ata ne, por në të njejtën kohë isha e frikësuar.
Ne ishim të shqetësuar se diçka mund të ndodhte përsëri. Ishte vështirë t’a kalonim tërë procesin sepse kishim nevojë për mbrojtje gjatë 24 orëve, që nga momenti kur shkuam në Beograd, deri në momentin kur u larguam.
Ishte disi e çuditshme sepse më duhej të dëshmoja ditëlindjen e nënës time dhe më kujtohet kur u ktheva me veturë, shikoja diellin dhe kisha vënë kokën në dritare. Ishte një ditë e shndritshme. Nejse, brenda një sekondi, ja ku ishte, atë e kisha përballë duke më buzëqeshur. Kisha harruar se sot ishte ditëlindja e saj, megjithatë e kisha rregjistruar në kalendarin e celularit në mënyrë që ta kujtoja. Kur e ndeza celularin, u ndez alarmi me mesazhin, “Ditëlindja e mamit”.
Na u desh të nisemi dhe më u kthyem përsëri në shtëpi, këtu në Mançester. Kam kaluar shumë kohë duke menduar se çfarë ndodhi gjatë vitit 1999, dhe tani, të paktën ndjehem se mund të eci përpara. Më duket se është në rregull të eci përpara sepse njerëzit që më bënë këtë mua, ty, tërë atyre femrave dhe fëmijëve të tjerë, tashmë janë dënuar. Më mungon. Me dashuri, Saranda.
SHTATOR 2004
E dashura gjyshe. Sapo u ktheva nga qyteti, ku u takova me një shoqe. Ajo është si unë. Edhe ajo e ka familjen nga një vend tjetër dhe plotësisht e kupton se çka do të thotë të kesh në jetën tënde dy kultura, të kesh një këmbë në Mançester dhe një këmbë në një vend tjetër. Ajo është shumë e qetë dhe nuk më gjykon fare.
Përveç Claire, unë po zë shoqëri edhe me të tjerët. Është qesharake, sepse kur u ktheva në shtëpi këtë verë dhe u mundova të shoqërohem me shokët dhe shoqet e mija që kam pasur, ishte edhe më vështirë nga ç’e prisja. Shumica prej tyre janë martuar, apo kanë shkuar nëpër vende të tjera. Supozoj se të gjithë jemi ndarë. Ne nuk jemi të njëjtit njerëz siç ishim në shkollën fillore.
Po ashtu, ka edhe gjëra të tjera të mira në Mançester. Unë kam filluar të merrem me shumë aktivitete të tjera. Teatri lokal, Royal Exchange, ka mbledhur refugjatë që aktrojnë dhe ne po përgatisim një shfaqje për një studio teatri. Kam mësuar shumë nga roli. Shumica prej nesh nuk kishim aktruar më parë dhe kjo na ofroi më shumë me njëri-tjetrin. Shfaqja që ne përgatitëm është quajtur Ballë për Ballë – dashuria në Britaninë e Madhe dhe e tëra ka lidhje me marrëdhëniet. Të bën shumë për të qeshur. Sa do të kisha dëshirë që ti t’a shihje. Me dashuri, Saranda.
30 QERSHOR 2007
E dashura gjyshe, kam mjaft kohë që të shkruaj sepse jam në pushimet verore universitare. Kurrë nuk mund t’ia qëllosh se ku do të shkoj vitin e ardhshëm…Kanada. Më kujtohet kur kam qenë fëmijë dhe dëshiroja të shkoja nëpër vende të ndryshme, veçanërisht në Angli. Kurrë nuk kisha besuar se do të jetoj këtu dhe tashmë po shkoj prapë në një vend tjetër.
Mezi pres t’iu shoh të gjithë juve. Kosova do të jetë gjithmonë vendi i fëmijërisë time dhe vendlindja ime, po Mançesteri do të jetë vendi ku u bëra e rritur. Do të kisha dëshirë të flas me mamin dhe t’a pyes se çka mendon për mua si një e rritur. A është Saranda e rritur ajo që gjithmonë ka pasur në mendje? Kurrë nuk do ta di. Do të shkruaj së shpejti. Me dashuri, Saranda./ KultPlus.com
Elina Duni, këngëtarja shqiptare në Zvicër, ka performuar mbrëmjen e djeshme “live” në programin “Radio 3” të medias britanike BBC. Një performancë unike në ambientet e “Royal Festive Hall”.
Ajo ka interpretuar së bashku me partnerin e saj në muzikë, Rob Luft dhe bandën muzikore.
Elina Duni është larguar nga Shqipëria për në Gjenevë, Zvicër në moshën 10 vjeçare, ku ka jetuar sëbashku me nënën e saj.
U specializua në rrymën “Jazz” pranë Universitetit të Arteve në Bern të Zvicrës dhe që nga viti 2004 ajo luan së bashku me kuartetin nën emrin e saj.
Stili i saj inovativ në rrymën “Jazz”, me një ndikim të madh nga muzika popullore shqiptare, u vlerësua me nominimin për çmimin Seiss Music Prize në vitin 2017.
Ajo eshte e fokusuar me muzikën jazz, por është e njohur me se shumti për rrymën etno jazz ku disa këngë të vjetra shqiptare i ka ripërpunuar dhe i ka sjellë në këtë zhanër./ KultPlus.com
Një dramë e Netflix, ngjarja e të cilit është bazuar në një protestë kundër luftës së Vietnamit, që eskaloi në një përplasje të dhunshme me Sigurimin Nacional. Me një kastë të shkëlqyer aktorësh si Mark Rylance, Joseph Gordon-Levitt, Michael Keaton, Eddie Redmayne dhe Sacha Baron Cohen.
Possessor
Tekno trilleri surreal i Brandon Cronenberg, mund të duket sikur i përngjan stilit të babait të tij David Cronenberg, mirëpo poashtu mund të tërheqësh paralele mes punës së regjisorëve Christofer Nolan dhe Charlie Kaufman, me më shumë therrje dhe nxjerrje sysh.
Summer of 85
Një prej regjisorëve më profilik francez François Ozon është kthyer në rrënjët e tij, ose më saktë në adoleshencë, në adaptimin e novelës së Aidan Chambers që trajton një historie dashurie homoseksuale mes dy adolentëve.
Over the Moon
Një nga animacionet e para të financuara nga Netflix dhe një nga të parët që janë bashkëpunim i produksionit amerikan dhe kinez. “Over the Moon” është bazuar në një legjendë kineze për përëndeshën e hënës Change dhe një vajzë të vogël që ndërton një raketë për të vizituar atë.
I Am Greta
Një prej dokumentarëve më të përfolur të momentit, për vajzën autiste që nisi një lëvizje globale prej protestave të saj në shkollë lidhur me ndryshimet klimatike deri ngritja e saj si aktiviste.
Rebecca
Një prej adaptimeve më të famshme të Rebecca, romancës gotike të shkruar nga nga Daphe du Maurier, një version i të cilës u përshtat nga Alfred Hitchcock me aktorë Laurence Olivier dhe Joan Fontaine.
On The Rocks
Filmi i ri i Sofia Coppola në të cilën ngjajshëm me “Lost in Translation”, ka si karakter kryesor Bill Murray, në rolin e një burri të vjetër që jep këshilla martesore një vajze të re.
Honest Thief
Ky film me personazh Liam Neeson, në zhanrin aksion mund të duket si një vazhdim i filmit Taken. Neeson luan Tom, një hajn në pension që premton të të kthejë fitimet e tij nëse i reduktohet dënimi me burg.
Eternal Beauty
Kjo dramë përcjellë historinë e Jane, një grua e re që vuan nga skizofrenia, nfamilja e saj toksike dhe një qytet që i shtjerron shpirtin, sado tenton të ecë përpara dhe të ketë lidhje normale. / KultPlus.com
Një vaksinë kundër koronavirusit, e cila është zhvilluar nga Universiteti i Oksfordit, duket se është e sigurt për përdorim dhe mund ta nxisë sistemin imunitar të njeriut për të reaguar.
Në testim ishin të përfshirë 1,077 persona, ku u dëshmua se vaksina e ka nxitur prodhimin e antitrupave dhe rruazave të bardha të gjakut, të cilat mund ta luftojnë virusin, shkruan BBC.
Këto rezultate janë shumë premtuese, por ende është shumë herët që të dihet nëse kjo është e mjaftueshme për të ofruar mbrojtje, prandaj disa testime më të mëdha janë në proces e sipër.
Bëhet e ditur se Britania e Madhe tashmë i ka porositur 100 milionë doza të kësaj vaksine.
Vaksina e quajtur ChAdOx1 nCoV-19 është duke u zhvilluar me një shpejtësi të pashembullt. Ajo përbëhet nga një virus i modifikuar gjenetikisht që e shkakton të ftohurën e zakonshme. /KultPlus.com
Së fundmi, kritikët e filmit të BBC Culture, Nicholas Barber dhe Caryn James, zgjodhin 10 nga filmat kryesorë të këtij viti, shkruan BBC. Secili film në vete përmban tema interesante, edhe pse në kohë pandemie, relaizimi i tyre është përfunduar me shumë sukses.
Da 5 Bloods
Filmi i fundit i Spike Lee është një epikë pasionante, kinetike, gjithëpërfshirëse, duke ndërthurur një dramë intensive me zgjuarsi. Ndërsa katër veteranë amerikanë me ngjyrë kthehen në Vietnam për të rikuperuar trupin e mikut të tyre të humbur, si dhe një arkë prej ari, Lee paraqet pamje të gjatë, historike të SHBA–së dhe racizmit. Da 5 Bloods është një nga më të mirët e Spike Lee, që do të thotë shumë.
The Personal History of David Copperfield (Historia personale e David Copperfield)
Një nga padrejtësitë më të këqija të kinemasë është se Historia personale e David Copperfield, i cili u rrëzua në Baftas këtë shkurt. Edhe sipas standardeve të shkrimtarit-regjisorit të saj, Armando Iannucci, ky film i gëzuar dhe pafundësisht inovativ është një arritje vezulluese që ngrit nivelin për shkrimtarët e tjerë, kur vie puna për adaptimin në skenarë të librave të Charles Dickens.
Never Rarely Sometimes Always (Kurrë, rrallë, nganjëherë, gjithmonë)
Kjo dramë e thellë qetësisht tregon historinë e 17-vjeçares, Autumn(Sidney Flanigan), shtatzënë në një qytet të vogël në Pensilvani, ku aborti është i kufizuar, pasi ajo dhe kushërira e saj fshehurazi marrin një autobus në qytetin e afërt në New York për të kryer abortin. Larg një filmi me mesazhe, filmi i shkrimtarit dhe regjisorit Eliza Hittman është një histori inteligjente, elokuente, për zgjedhjet, sekretet dhe vendimet e trishtuara, të dëshpëruara, që gratë e reja ndonjëherë i marrin për të shpëtuar të ardhmen e tyre. Kamera në heshtje kap trishtimin në fytyrën e Autumn, si dhe strukturën e mërzitshme të qytetit të saj dhe realitetin e ndritshëm, dërrmues të Nju-Jorkut.
The Hunt (Gjuetia)
Një triler komedi në lidhje me një bandë të liberalëve të privilegjuar (përfshirë Hilary Swank) që rrëmben disa persona të krahut të djathtë (përfshirë Betty Gilpin) dhe i gjuan për qejf, publikimi i filmit u shty vitin e kaluar pas dy gjuajtjeve masive në Amerikë, dhe ajo u dënua nga presidenti amerikan Donald Trump në Twitter. Por kur doli më në fund këtë pranverë, pak para mbylljes së kinemave, filmi i Craig Zobel dhe Damon Lindelof doli të ishte një udhëtim emocionues që ju bën të hamendësoni se kush është në anën e kujt dhe kush duhet vrarë.
Bacurau
Një nga filmat më të çuditshëm, më shpikës të vitit është kjo perlë e mprehtë braziliane, e vendosur në një fshat të varfër dhe të izoluar të quajtur Bacurau. Komuniteti i ngathët, duke përfshirë Sônia Braga si mjekun e saj shpesh të dehur, është i shtypur nga një politikan i korruptuar dhe i hutuar se pse Bacurau është zhdukur papritmas nga çdo hartë, e shtypur apo në internet. Kur fshati pushtohet nga mercenarë, filmi shndërrohet në një homazh të përgjakur për perëndimorët. Ju mund të analizoni nëntekstin e filmit në lidhje me politikën braziliane ose thjesht të shijoni guximin e tij tërheqës, zhanër-lakues. Regjisorët Kleber Mendonça Filho dhe Juliano Dornelles fituan çmimin e jurisë në Kanë vitin e kaluar.
The Assistant (Asistentja)
Drama e mprehtë, e kontrolluar fort nga Kitty Green është vendosur në zyrat e rrëmujshme të Nju Jorkut të një manjati grabitqar të filmit. E strukturuar si një ditë e zakonshme në jetë, Asistentja me Julia Garner si punonjëse me përvojë të paktë që mundohet nga para agimit deri pas muzgut, duke iu përgjigjur telefonave, duke shtypur skriptet, duke shpërndarë shishe me ujë dhe duke i rregulluar të gjitha provat e lidhjeve të shefit të saj. Një drejtor si famëkeqi Winstein -njëlloj mund të jetë antagonisti i filmit, por filmi sheh përtej një burri për t’u përqëndruar në një kulturë më të gjerë korporative të seksizmit, kondensimit dhe bashkëfajësimit të heshtur.Nuk ka fjalime të mëdha apo konfrontime shpërthyese, por ka tension përgjatë gjithë kohës ndërsa presim që asistentja të rebelohet kundër shefit të saj… ose të pranojmë që ajo do të vazhdojë të punojë për të, sidoqoftë.
Emma
A kishte nevojë bota për një tjetër skenar të përshtatur nga librat Jane Austen? Në të vërtetë jo, por ky version tërheqës, i gjallë është një shtesë shumë e mirëpritur. Regjisori Autumn de Wilde nuk e rikrijon zhanrin e periudhës; ajo mbështetet në tërheqjen e saj të rehatshme dhe të modës së vjetër. Ndërsa Ema, Anya Taylor-Joy kap zemrën dhe ngrohtësinë e heroinës së tronditur të Austen-it dhe Bill Nighy vjedh me lavdi çdo skenë si babai komik tepër protektiv i Emës.
The Vast of night (Pafundësia e natës)
A po na shikojnë alienët? A po fluturonin ata në qiellin e New Mexico në vitin 1950? Ky mister fantastiko shkencor i qytetit të vogël i shtron ato pyetje, por u përgjigjet atyre me aq shumë entuziazëm dhe origjinalitet saqë duken krejt të reja. Gjatë një mbrëmje, The Vast Of Night paraqet DJ-in e një radio lokale (Jake Horowitz) dhe një operator telefonik (Sierra McCormick) ndërsa ata hetojnë zhurmat e frikshme që po transmetohen nga diku afër. Filmi përfshin një komentim të mprehtë për margjinalizimin e grupeve të caktuara shoqërore, por është bravura e qartë teknike që e bën debutimin e Andrew Patterson shumë të këndshme. Ndërsa kamera paraqet të gjithë qytetin në kohë të gjata, të pandërprera dhe aktorët rrëmbehen përmes dialogut qesharak dhe idiosinkratik, ju e dini që po shihni shfaqjen e një talenti të ri jashtëzakonisht emocionues.
The Painter and the Thief (Piktori dhe hajduti)
Ky dokumentar i çuditshëm e bindës fillon kur Barbora Kysilkova, një artiste çeke në Oslo, ka dy piktura të vjedhura nga një galeri. Pasi hajduti, Karl Bertil-Nordland, është arrestuar, Barbora e kërkon atë dhe i kërkon të pikturojë portretin e tij. Ajo po përvetëson imazhin e tij ashtu si ai vodhi artin e saj, por ky është vetëm fillimi i një miqësie të vërtetë, nganjëherë pikante, pasi historia zgjerohet të përfshijë lidhjen e Barbora-s me të dashurin e saj dhe varësinë e drogës së Karl-it. Regjisori Benjamin Ree ndoqi subjektet e tij për vite me radhë për të krijuar këtë kronikë të pasur me shtresa, frymëzim, faj dhe rikrijimi.
True History of The Kelly Gang (Histori e vërtetë e Kelly Gang)
Biografia e Justin Kurzel nga Ned Kelly, burri famëkeq i Shekullit XIX, është vite dritë larg nga drama mesatare. Përshtatur nga romani i Peter Carey, ka një prekje nga punk-rock – një pamje tërheqëse e peizazheve të shkatërruara të Australisë në epokën koloniale, korrupsionit endemik, seksit dekadent dhe dhunës së përgjakshme. Vetë Kelly (George MacKay) mësohet të mbijetojë në këtë terren të egër nga nëna e tij brutale (Essie Davis), një bandit rrokullisës (Russell Crowe), një polic shfrytëzues (Charlie Hunnam) dhe një zyrtar anglez (Nicholas Hoult). Nën ndikimin e tyre, është pothuajse e pashmangshme që ai të bëhet udhëheqësi i një bande revolucionare. Kurzel dhe ekipi i tij e bëjnë Kelly-n më të egër dhe më të frikshme se kurrë, por edhe më simpatike. /Albinfo.ch / KultPlus.com
Neuroshkencëtarët në Britani thonë se reduktimi i kontaktit mes adoleshentëve dhe miqve të tyre gjatë pandemisë mund të ketë pasoja të dëmshme afatgjata.
Në një kohë të vështirë, zhvillimi i trurit, sjellja dhe shëndeti i tyre mendor mund të jetë në rrezik. Përdorimi i rrjeteve sociale mund të përbëjë disa efekte negative të distancës sociale. Ekspertët bëjnë thirrje që shkollat të rihapen për të rinjtë dhe të sigurohen sa më shpejt.
Adoleshenca e përcaktuar nga shkencëtarët midis moshës 10 dhe 24 vjeç është një fazë e çuditshme kur të rinjtë duan të kalojnë më shumë kohë me miqtë sesa familjen e tyre. E kombinuar me ndryshime të mëdha hormonale dhe biologjike, është një kohë kyçe për zhvillimin e trurit.
Është gjithashtu periudha kur ka më shumë gjasa të kenë probleme me shëndetin mendor.
“Por koha e koronavirusit ka ndikuar shumë në shëndetin e tyre mendor, pasi izolimi nuk funksionon për askënd” thotë Prof Sarah-Jayne Blakemore, nga departamenti i psikologjisë në Universitetin e Kembrixhit.
Psikologja thotë se për shkak të ndikimit të pandemisë Covid-19, shumë të rinj në të gjithë botën aktualisht kanë më pak mundësi për të bashkëvepruar ballë për ballë me bashkëmoshatarët dhe kjo është thelbësore për zhvillimin e tyre.
Artikullinnë revistën “Viewpoint”, i shkruar nga Amy Orben, studiuese në Kembrixh dhe Livia Tomova, nga Instituti i Teknologjisë në Masaçusets, bën thirrje që të bëhen më shumë hulumtime për të kuptuar efektet e “privimit social” tek adoleshentët.
Disa studime kanë treguar që përdorimi aktiv i mediave sociale, siç është mesazhet ose postimet direkte në profilin e një personi tjetër, rrit mirëqenien dhe ndihmon në mirëmbajtjen e marrëdhënieve personale. Sidoqoftë, është treguar që përdorimet pasive të rrjeteve sociale, ndikojnë negativisht në mirëqenien. /bbc/ KultPlus.com
Festivali i muzikës, “Glastonbury”, i cili e ka anuluar edicionin e sivjetmë për shkak të pandemisë së koronavirusit, do të nderohet me transmetimin e disa perfomancave klasike në kanalin BBC.
Festivali i famshëm sivjet do ta shënonte përvjetorin e 50-të të themelimit, por u detyrua të shtyhet për vitin 2021. Prandaj, televizioni BBC po planifikon t’i transmetojnë disa prej interpretimeve më legjendare që kanë zënë vend ndër vite në skenën e festivalit.
Ato to të shfaqen nga data 25 deri më 29 qershor, transmeton Koha.
Performancat e yjeve të tillë si: Adele, Beyoncé, David Bowie, “Coldplay” dhe Jay Z, do të shfaqen në tri episode speciale 90-minutëshe në kanalin “BBC Two”.
Lorna Clarke, teknike e regjisë në “BBC Pop”, citohet të ketë thënë: “Festivali ‘Glastonbury’ për dekada të tëra ka luajtur rol të rëndësishëm në kalendarin muzikor të BBC-së, falë krijimtarisë magjike të organizatorëve të kësaj ngjarjeje, Michael dhe Emily. Edhe pse këtë vit, fusha ku mbahet festivali nuk do të mund të mbushet nga mijëra adhurues të muzikës, BBC ka vendosur ta festojë këtë ngjarje me transmetimin katër ditorë të disa prej momenteve të ikonike të saj, përfshirë këtu edhe pamje nga arkivi i televizionit tonë. Qëllimi ynë është që t’i ofrojmë publikut pak shije të festivalit në shtëpitë e tyre.”
Edicioni i sivjetmë i festivalit “Glastonbury” do t’i përfshinte performancat e artistëve të famshëm të tillë si, Taylor Swift, Kendrick Lamar dhe Sir Paul McCartney. / KultPlus.com
BBC i ka dedikuar një artikull këngëve konkurruese në “Eurovision 2020”.
Ata e nisin
shkrimin me këngën konkurruese të Mbretërisë së Bashkuar këtë vit, që
përfaqësohet nga këngëtari James Newman.
31-vjeçari,
vëllai më i vogël i të cilit është nominuar në ngjarjen më të madhe vjetore të
ndarjes së çmimeve në Birtani, Brit Awards, John Newman, tashmë ka shkruar
këngë për emra të njohur si: Ed Sheeran, Jess Glynne, Calvin Harris dhe Little
Mix.
Ai mori një
çmim Brits dhe një nominim Grammy për punën e tij në këngën e “Rudimental
Waiting All Night”. Nga ana tjetër, ai bashkë-shkroi këngën garuese të Irlandës
në “Eurovision 2017”.
Në maj, James
Newman do të niset për në Roterdam si një artist i vetëm me këngën e tij të
titulluar “Breath My Last”. Është e shkurtër dhe e drejtpërdrejtë”, shkruan BBC referuar
këngës angleze që përfaqëson sivjet Mbretërinë e Bashkuar në “Eurovision.
BBC gjithashtu
nuk ka lënë pa komentuar edhe interpretimin e Arilenës, duke e quajtur si të
nevojshme prezencën e një balade të tillë në “Eurovision”.
“Eurovisioni”
nuk do të ishte “Eurovision” pa një baladë të fuqishme, preferohet të këndohet
në një vëllim kryesor nga një femër me shumë flokë”, nis shkrimin BBC dedikuar
këngës reprezentuese shqiptare.
“Në atë
front, Arilena Ara sjell diçka të tillë. Kënga e saj quhet fjalë për fjalë
“ulërimë” dhe ajo interpreton notat e larta me gjithë hollësinë e një zëri të
veçantë”, vazhdon shkrimin gjiganti britanik.
“Që kur
fitoi X Factor Albania në vitin 2013, ajo është bërë një nga yjet më të mëdha
të vendit, me më shumë se 1.1 milion ndjekës në Instagram. Solo-kënga e saj
“Nëntori” ka qenë gjithashtu një hit në Rusi dhe Rumani, që do të thotë se ajo
do të jetë e njohur për votuesit atje”, ka përfunduar shkrimin BBC dedikuar
Arilenës.
Këngëtarja shqiptare përndryshe do të ngjitet në skenën e ‘Eurovisionit’ në natën e dytë gjysmë-finale, duke kënduar e 18-ta me radhë. / KultPlus.com
Reuters, BBC, CCN janë vetëm disa nga mediat ndërkombëtare që po raportojnë për tërmetin e fuqishëm në Shqipëri, ku deri tash raportohet për 4 të vdekur.
BBC shkruan “Tërmeti i fuqishëm 6.4 magnitudë godet Shqipërinë”.
CNN shkruan: “Të paktën 140 persona janë lënduar nga tërmeti 6.4 ballë në Shqipëri”. Bën të ditur edhe për ndërtesat e shembura e viktimat.
Euronews në titull kryesor të lajmit shkruan “Shqiptarët reagojnë ndaj tërmetit më të fuqishëm në dekadat e fundit”.
Reuters raporton edhe për vendet ku është ndjerë tërmeti.
Tabolidi britanik “Dailymail” shkruan për tre persona të vdekur nga tërmeti i fuqishëm.
Tërmeti është raportuar edhe nga mediat të tjera të huaja, italiane, greke dhe amerikane. / KultPlus.com
BBC ka realizuar një dokumentar të shkurtër rreth Kosovës, me fokus të veçantë marrëdhëniet ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve pas luftës.
Në këtë dokumentar flitet rreth ndarjes që vazhdon të jetë në mes të shqiptarëve dhe serbëve, duke thënë se “edhe pse lufta në mes të Kosovës dhe Serbisë ka mbaruar 20 vite më parë, konflikti asnjëherë nuk është zgjidhur në mënyrë të duhur”, transmeton koha.net.
Në disa pjesë të Kosovës, njerëzit nga të dyja anët e konfliktit ende nuk bashkëpunojnë, thuhet në këtë dokumentar.
“A mundet gjenerata e lindur pas luftës të gjejë një mënyrë që të jetojë së bashku?”, pyet BBC.
Ata kanë takuar një shqiptar 20 vjeçar nga Mitrovica, i cili asnjëherë në jetën e tij nuk ka takuar një serb, e të cilin e kanë bindur që të takohet me Selenan, një 16 vjeçare serbe, nga Mitrovica e veriut në urën e qytetit të ndarë.
Faqja zyrtare e Eurovision në Instagram dha disa sekuenca të interpretimit të artistes shqiptare, duke e shoqëruar me përshkrimin: “Jonida Maliqi na ofroi të gjithë ndjeshmërinë e saj.”
BBC në një analizë të shkurtër pas performancës së këngëtares shqiptare ka specifikuar se asnjë vend që ka kënduar i dyti në natën finale të Eurovisionit nuk ia ka dalë të fitojë festivalin.
“Ky është një lajm i keq për Jonida Maliqin e Shqipërisë. Kënga vajtuese e së cilës, “Ktheju tokës”, vështirë të tronditë dikë sa për ta votuar në mënyrë të konsiderueshme”.-thotë në komentin e tij Neil Smith, reporter i BBC-së në Tel Aviv.
“Çdo këngë, çdo lot është veç një suvenir i hidhur, thoshte mes notave të saj këngëtarja shqiptare. Ke humbur identitetin, ndaj kthehu në shtëpi tani”, – citon ai në shkrimin e tij disa nga vargjet e muzikës.
Jonida i dha fuqi këngës dhe mesazhit që mbart ajo. Shqiponja gjigante ishte diçka e gjetur, sipas Neil Smith. / KultPlus.com
Kryeqyteti i Kosovës, Prishtina, zë sot njërën prej hapësirave të gjigantit mediatik BBC.
“A është Prishtina kryeqyteti më i shëmtuar europian?” – është titulli i një shkrimi të gjatë të autores Deborah Huso, që ka qëndruar vet në Prishtinë për dy ditë dhe nga ato që ka parë e trajtuar në tekstin e saj, e kanë bërë që ta shtrojë këtë pyetje në krye të artikullit, njofton Klan Kosova.
Huso, e cila nuk është gazetare e BBC, por bllogere që fokusohet në udhëtime dhe tema të suksesit në punë dhe amësi, sa ka qëndruar në Prishtinë, ka vizituar monumente fetare e historike, bulevarde, statuja dhe objekte të ndryshme.
Ndërtesat e stilit komunist dhe rrugët e pluhurosura e të përbaltura janë, sipas saj, të parat që ta qartësojnë pse Prishtina bie në sy për të keq.
Ajo përmend se publikimi turistik Lonely Planet e ka cilësuar kryeqytetin kosovar si vend që estetikisht nuk do ta bënte kurrë dikë që ta vizitonte ndonjëherë.
Boston Globe dikur kishte shkruar: “Ky qytet ballkanik është ndoshta ndër më të shëmtuarit në botë dhe qyteti më qesharak në Europë”, citon Huso.
Por, megjithatë, ajo përmend se duke qenë një vend që ka përjetuar në vazhdimësi luftëra, Prishtina nuk mund të krahasohet me Parisin apo Romën.
Ndërtesa e Hotelit Grand dhe xhamat e thyer përmenden ndër të parat dhe citohet Presidenti Hashim Thaçi kur kishte thënë për New York Times: “Nuk mendoj se është hoteli më i keq në botë, për shkak se bota është shumë e madhe”.
Ndërtesën e Bibliotekës Kombëtare “Pjetër Bogdani” ajo e quan famëkeqe, e përmend se si Virtual Tourist e ka quajtur atë njërën prej ndërtesave më të shëmtuara në botë.
“E hapur më 1982, ajo është krijimi më i habitshëm i arkitekturës brutaliste: një monstër me dofarë rrethojash të metalta që të japin të mendosh se është më shumë një burg”. Bukuria e saj e vetme janë 99 kupolat dhe dritaret e mëdha.
Ndërtesën e Katedrales “Shën Nënë Tereza” dhe lartësinë e saj prej 76 metrash, Huso e ka quajtur ironike, duke përmendur se ajo ndodhet në qendër të Prishtinës për faktin se vetë Vatikani ende nuk e njeh pavarësinë e Kosovës dhe se 90 përqind e kosovarëve janë të besimit Islam.
Historia e katedrales, sipas Huso, reflekton dëshirën e kosovarëve për të lënë prapa vetes dekada konfliktesh që më shumë kanë qenë etnike sesa fetare.
Ecjen nëpër sheshin “Nënë Tereza” në Prishtinë ajo e ka përshkruar si të tmerrshme.
Thekson se ndër gjërat e mira këtu ka hasur në kulturën e kafesë, por që shëmtia është te numri i madh i kafeneve – rreth 100 – në një qytet që ka rreth 200 mijë banorë.
Përmendorja e kohës komuniste afër ndërtesës së Komunës së Prishtinës, Monumenti “NEWBORN” dhe monumenti “HEROINAT”, janë të radhës që kanë rënë në syrin e saj.
Objektet e larta fetare të kohërave të vjetra dhe shtatoret e larta te heronjve kombëtarë, por edhe figurave tjera me peshë ndërkombëtare si ajo e Bill Clinton, zënë vend në tekstin e publikuar në BBC.
“Ne ndoshta kemi statujën më të shëmtuar në botë të Bill Clinton” citohet kryetari i komunës Shpend Ahmeti kur ka folur për Osservatorio Balcani Caucaso Transeuropa vitin e kaluar.
“Gruaja e tij Hillary kur përuroi atë tja: ‘Nuk duket se është burri im”.
Në tekst është përmendur edhe mosfurnizimi i vazhdueshëm më ujë, por që në fund Huso gjithçka ka përmbyllur me fjalët: “Padyshim se Prishtina nuk i ngjan as Parisit as Romës. Por, për shkak të së kaluarës së rëndë do të gjeni njerëz që marrin veten shpejt dhe një kryeqytet që është gati ta shkruajë kapitullin e tij të radhës”.
“Kjo është e bukura e pamohueshme”. / KultPlus.com
Një ndër intervistat e dhëna për BBC të komandantit të UÇK-së, Fehmi Lladrovci, ka mbetur në kujtesën e shumë qytetarëve të vendit.
Lladrovci ishte pyetur nëse është i gatshëm të vdes për Kosovën, e kësaj pyetje i ishte përgjigjur si nje hero, e entuziazmi i reflektohej tek sytë.
Me një buzëqeshje karakteristike, do t’i përgjigjej: “Me gjithë dëshirë. Ky do të ishte nderi më i madh për mua”.
Deklarimit të gazetarit të huaj se për serbët ju jeni terrorist, Fehmiu, si për flakë të pushkës, do t’ia kthejë:
“Mirë, le të argumentojnë serbët vetëm një akt të terrorizmit të ushtruar nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Ndërsa ne mund t’i numërojmë mijëra raste të terrorit të bërë nga falangat serbe mbi popullatën e pambrojtur shqiptare. Le të tregojnë ata vetëm një njeri të pafajshëm , i cili është vrarë nga UÇK-ja, një njeri të paarmatosur, një fëmijë apo një grua, kudoqofshin ata në territorin e Kosovës. Armët nuk i kemi marrë në dorë për të luftuar kundër popullatës serbe që jeton në Kosovë. I morëm kundër regjimit serb dhe kundër forcave policore dhe ushtarake serbe që janë në Kosovë”.
Ata që e ndoqën këtë intervistë tashmë e kishin të qartë platformën e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Pas zënies së Grykës së Llapushnikut, Fehmi Lladrovci depërton në rajonin e Rahovecit, me qëllim të ushtrimit të ndikimit në mobilizimin e radhëve të UÇK-së. /Periskopi/
Media botërore ka bërë një reportazh për të gjitha femrat shqiptare që prodhojnë reçipeta për të gjithë femrat e Europës. Në këto pamje shihet puna e të gjitha femrave shqiptare që bëjnë për 8 orë në ditë në fabrikat ku ato punojnë, për të bërë gati mallin që do të eksportohet në të gjithë Europën.
Shkrimi i plotë
Pak njerëz në Europë u kushtojnë vëmendje prejardhjes së veshjeve të brendshemev të tyre. Kështu ndodhi edhe për Elizabeth Gowing, deri në momentin që ajo bëri një vizitë në një fabrikë të prodhimit të veshjeve të brendshme për gra në Shqipëri. Sutjenat në një tavolinë dhe ca copëza mëndafshi. “A jam në një bordello apo dhomën e gjumit të një të riu,”- pyeti ajo.
“Kur erdha në Shqipëri më paralajmëruan se mund të përfundojë në një nëntokë lehtësisht, por kjo nuk ishte ajo çka unë kam pritur. Është një hapësirë e ajrosur dhe e ndriçuar industriale ku 40 punëtorë kanë për qëllim kombinimin e detajeve intime që përbëjnë ndërresa të përsosura,”- thotë Gowing për BBC.
Një tavolinë është e mbushur me lule për sutjena. Një thes në afërsi ka trëndafil ngjyrë rozë për t’u qepur si dekoratë mbi to. Një grua po kontrollon elastiken e thurur në një mënyrë që në çdo kontekst tjetër të mund të konsiderohet shumë e papërshtatshme për veshje. Ajo është një ndër 3,000 punëtorët në industrinë e tekstilit në veriun e Shqipërisë.
“Pavarësisht se imponon kulturën e saj kishtare dhe ilire, pak romake, pastaj veneciane, Shkodra ka një të kaluar të shquar letrare. Por megjithë trashëgiminë e saj të lartë kulturore dhe reputacionin për intelektualitetin në bulevardet e pemëve të qytetit, tani është në krye të prodhimit të veshjeve të brendshme,”- shkruan BBC.
Shkodra ka një traditë të gjatë të katolicizmit të devotshëm dhe kjo lidhje kulturore me Italinë forcon marrëdhënien me konsumatorin kryesor të Shqipërisë. Mirela, pronarja e fabrikës që po viziton, flet rrjedhshëm italishten. “Nëntëdhjetë e pesë përqind e tyre janë gra,”- thotë ajo duke folur për punëtoret e saj, dhe shton me një qesh: “Njerëzit nuk mund ta shohin veten duke bërë këtë lloj pune”. Më shumë se gjysma e bizneseve në Shqipëri janë në pronësi të femrave si kjo./ vizore.al
Shën Tereza në mesin e 20 grave më të rëndësishme të historisë botërore
Revista Historike e BBC-së, ka pyetur lexuesit e saj se cilat gra mendojnë se kanë ndryshuar më së shumti për të mirë botën.
Marie Curie është emri që u vu në pah më së shumti dhe u rendit e para në sondazhin që BBC-ja ka realizuar.
E përcjellë nga aktivistja për të drejtat e njeriut, Rosa Parks.
Së bashku të gjitha gratë u mblodhën në një listë prej 20 vetash, që lexuesit e BBC-së i konsiderojnë si gratë më të rëndësishme të historisë së njerëzimit dhe botës së civilizuar.
Shën Nënë Tereza, apo Gonxhe Bojaxhiu me orgjinë shqiptare, është e 20-ta.
Shikojeni listën e plotë nga sondazhi i BBC-së:
1. Marie Curie
2. Rosa Parks
3. Emmeline Pankhurst
4. Ada Lovelace
5. Rosalind Franklin
6. Margaret Thatcher
7. Angela Burdett-Coutts
8. Mary Wollstonecraft
9. Florence Nightingale
10. Marie Stopes
11. Eleanor of Aquitaine
12. The Virgin Mary
13. Jane Austen
14. Boudicca
15. Diana, Princess of Wales
16. Amelia Earhart
17. Queen Victoria
18. Josephine Butler
19. Mary Seacole
20. Nëna Terezë
“E zymtë është fjala me të cilën e asocioja unë Shqipërinë. Kam dëgjuar natyrisht për bandat e kriminelëve shqiptarë në Londër. Por kur them Shqipëria, mendoj komunizmin dhe komunizmin e lidh me pamjet që kam parë nga ish Bashkimi Sovjetik”.
Me këtë paragjykim e ka nisur udhëtimin e tij në Shqipëri, komediani i famshëm britanik Romesh Ranganathan i cili shfaqi mbrëmë në BBC 2 episodin e tij të tretë të serialit të tij të përjavshëm ku kësaj herë eksploronte vendin tonë. Vetë komediani thotë se për arsye të panjohura, britanikët mesatarë e konceptojnë Shqipërinë nga klipet e bardh e zi të epokës së komunizmit, pjesa më e madhe e të cilave gabimisht janë xhiruar në Moskë.
Ishte detyra ime që të zbuloja pse Xhejms Belushi është përpjekur të bindë botën se Shqipëria është një alternativë e mundshme.
Me të mbërritur në Shqipëri, Romesh Ranganathan zbulon në fakt se ky nuk është aspak një vend i zymtë dhe i mjerë, megjithëse bie shi dhe moti është gri. I drejtuar përgjatë gjithë udhëtimit të tij nga gazetarja e Erjona Rusi, Romesh nis eksplorimin e tij nëpër Shqipëri por pasi është ftuar në studion e emisionit “Rreze Dielli” ku madje provon jo vetëm rakinë por edhe të gatuajë me Zonjën Tefta.
Udhëtimi i komedianit britanik vijon më pas në fshatin Shën Gjergj ku mikpritet nga banorët e zonës e madje kalon natën në shtëpinë e Fatmirit, një bari i fshatit.
Zbulimi i Shqipërisë vijon me bregdetin, pamjen spektakolare në Kepin e Rodonit ku pavarësisht temperaturave të ulëta Romesh dhe Erjona zhytën në ujin e ftohtë të detit Adriatik. Dokumentari vijon më pas në një prej pikave më të bukura në veri të Shqipërisë, në Theth ku aventura bëhet edhe më e rrezikshme dhe argëtuese pas një udhëtimi rraskapitës prej 7 orësh.
Pavarësisht paragjykimeve të tij përpara se të mbërrinte në Shqipëri, komediani britanik Romesh Ranganathan zbulon në fakt përgjatë këtij udhëtimi se Shqipëria është një destinacion i veçantë pushimesh.
Erdha në Shqipëri me një mendim të caktuar, e lidhja Shqipërinë me komunizmin, dhe me krimin, një vend krejtësisht të zymtë. Kur sheh për mundësinë e vendeve që do të udhëtosh, natyrisht që zymtësia komuniste por edhe kriminaliteti e heqin Shqipërinë nga lista por Shqipëria ka ecur përtej kësaj. Do të jepja të gjithë argumentat që duke ecur këtu ndjehesh i sigurt njësoj si në Londër. ky vend ka gjithçka mund të kërkosh nga një udhëtim në varësi të llojit të pushimeve që dëshiron të bësh. Do të bësh një pushim në qytet, ke Tiranën, do plazhin, Shqipëria e ka. do të shkosh në mal, Shqipëria e ka. I ka pra të gjitha këto. Po, është paksa pas për shkak të komunizmit. Po, është paksa e ashpër around the edges, por nëse nuk e ke problem dhe do të vish në një vend që vuan nga paragjykimet historike, atëherë ky është një vend i mrekullueshëm për ta vizituar.
Romesh e mbyll udhëtimin e tij në Shqipëri me një kujtim tepër të veçantë, në një bunker në Shkodër ai përjetëson Shqiponjën dy krenare me anë të një tatuazhi në krahun e tij./ KultPlus.com
