Një Ford Escort, dhuratë fejese për Dianën, princeshë e Uellsit, nga princi Charles, ka dalë në ankand pas 20 vjetësh pasi pronari aktual e mbajti sekret origjinën e makinës.
Lady Diana Spencer e mori makinën ngjyrë argjendi 1.6L Ghia të vitit 1981 nga Charles dy muaj para se të martoheshin.
Princesha ndaloi së përdoruri automjetin menjëherë pasi lindi Princin William në 1982 dhe më vonë ajo u ble për 6 000 stërlina nga një tregtar antikesh.
Më në fund përfundoi, rreth vitit 2000, me pronarin e saj aktual, një adhurues i familjes mbretërore, që e mbajti atë për dekada pa ua zbuluar historinë miqve të saj.
Lewis Rabett, nga shtëpia e ankandeve “Reeman Dansie” në Colchester, Essex, tha se “makina u zhduk nga sytë e publikut për më shumë se 20 vjet”.
Automjeti mban ende targën e tij origjinale WEV 297W dhe ka 83 000 milje në orë, si edhe ngjyrën dhe tapicerinë e tij origjinale.
Ai pritet të kapë midis 30 000 dhe 40 000 stërlina në Ankandin Mbretëror të “Reeman Dansie” më 29 qershor, një muaj përpara 40-vjetorit të ditës së dasmës të Charles dhe Diana./ atsh / KultPlus.com
Sot bëhen 22 vjet nga nënshkrimi i marrëveshjes ushtarako-teknike të Kumanovës, me të cilën iu dha fund luftës në Kosovë, pas dorëzimit të ish-ushtrisë së Jugosllavisë dhe kapitullimit të kriminelit serb Sllobodan Millosheviq.
Me këtë marrëveshje, Serbia është detyruar të tërheqë të gjitha forcat e saj policore dhe ushtarake nga Kosova. Marrëveshja është arritur pas fushatës së bombardimeve të NATO-s mbi caqet serbe, e cila ka zgjatur për 78 ditë, si dhe pas përpjekjeve të ndryshme diplomatike për t’i dhënë fund luftës në Kosovë, gjatë të cilës mbi 10 mijë njerëz janë vrarë, rreth 5 mijë të tjerë të zhdukur dhe mbi 1 milion shqiptarë të zhvendosur. Shkatërrimet materiale po ashtu kanë qenë masive.
Më 12 qershor të vitit 1999, në Kosovë kanë zbarkuar trupat e para të këmbësorisë së NATO-s, ndërsa ka nisur largimi i forcave serbe.
Sekretari i përgjithshëm i NATO-së, Havier Solana, më 10 qershor 1999 kishte lëshuar urdhrin për ndalimin e bombardimit dhe Këshilli i Sigurimit i OKB-së miratoi Rezolutën 1244, ku u dërguan 37.200 ushtarë të KFOR-it nga 36 shtete.
Misioni ishte i ndarë në pesë zona të përgjegjësisë, që i përkisnin KFOR-it Amerikan, Anglez, Francez, Gjerman dhe Italian.
Me hyrjen e NATO-s, në Kosovë ka nisur edhe vendosja e misionit të përkohshëm të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, i cili do të administronte vendin për një periudhë të caktuar kohore. / KultPlus.com
Eklipsi i parë diellor i këtij viti do të ndodhë të enjten e 10 qershorit, por që shumë pak do të shihet në Evropë.
Ky fenomen do të shihet më së miri në Kanadanë lindore, Rusinë lindore dhe Groenlandë, ku nuk do të duket i plotë, por unazor. Kjo varet nga distanca e Diellit dhe Hënës nga planeti ynë.
Kur ndodh një eklips dhe sateliti ynë, gjatë orbitës së tij, është në një pozicion relativisht larg Tokës siç është në 10 qershor, madhësia e dukshme nuk është e mjaftueshme për të errësuar të gjithë diskun e Diellit.
Efekti është i një Hëne që duket se “hyn” në Diell, duke lënë një kurorë të jashtme të yllit tonë të zbuluar, të cilit i jepet emri sugjerues i unazës së zjarrit.
Kushdo që dëshiron të vëzhgojë këtë “fetë” të errët të Diellit duhet të mos shikojë drejtpërdrejt në yllin tonë, as me dylbi dhe as me sy të lirë, pa përdorur një filtër diellor të përshtatshëm. Syzet e diellit dhe pajisje të ngjashme nuk mbrojnë aspak nga rreziqet që lidhen me vëzhgimin e diellit.
Ata që duan të shohin unazën e zjarrit me gjithë shkëlqimin e saj mund të ndjekin eklipsin drejtpërdrejt në faqen e Projektit Virtual Telescope ( The Virtual Telescope Project).
Takimi me eklipsin tjetër diellor është caktuar për 4 Dhjetor dhe për ta parë drejtpërdrejt do të duhet të shkosh në Antarktidë! / KultPlus.com
Muharrem Qena, një shpirt i veçantë që krijoi art në fusha të ndryshme, me zërin e tij na la disa këngë të cilat dëgjohen edhe sot.
Përtej këngëve, tekstet e tyre të cilat shpesh i shkroi ai vet kanë vlerën e tyre dhe tej emocionit janë edhe të thella dhe poetike.
A thu asht ma lehtë pa dhimbje A thu ma bukur pa lot A thu ti ke me u kthye Dhe prapë me qenë na të dy A thu me është fati i tillë A thu gjithmonë me vuajtje A thue ti dot më kthehesh Dhe prapë me qen na të dy
Çdo gjë kalon në jetë Atëherë dhe dielli kur të lind Mbas diellit prapë shi do t’ ketë Kështu asht me të vërtetë
Ndoshta të tillë e kam fatin Ndoshta gjithmonë me vuajtje Ndoshta ti kurrë s’do t’më kthehesh Edhe kjo ngjan në këtë jetë. /KultPlus.com
Këshilli i Etikës ka marrë një vendim për profesorin Ardian Kastrati i cili e kishte fyer presidenten Vjosa Osmani menjëherë pasi ajo mori postin e të parës së shtetit. Me këtë vendim, Kastratit i mohohet që të jetë pjesë e komisioneve vlerësuese dhe në mentorim.
Për tri vitet e ardhshme deputeti Ardian Kastrati, nuk do të marrë pjesë në komisionet vlerësuese të Universitetit të Prishtinës.
E për dy vite, do t’i ndalohet që të përfshihet në mentorim të të gjitha niveleve.
Ky është vendimi i Këshillit të Etikës, për Kastratin i cili ditën e zgjedhjes së presidentes Vjosa Osmani, bëri një postim që ngjalli reagime.
Mirëpo në vendimin e Këshillit, thuhet se pozitat shtesë nuk janë privilegje, por përkundrazi duhet të deklarohet me përgjegjësi më të madhe.
Kësisoj pas shqyrtimit, Këshilli i Etikës ka konstatuar që një postim i tillë përbën përbuzje dhe nënvlerësim.
Madje Këshilli i Etikës, në vendimin e tij thekson se largimi i postimit nga ana e Kastratit ka qenë i vonuar.
Ky organ ka thënë që rrethanë rënduese është edhe fakti që Kastrati nuk kishte kërkuar falje të sinqertë dhe bindëse.
Mirëpo shoqëria civile përmes protestës, kishte kërkuar largimin e Kastratit nga stafi akademik.
Prandaj Trina Binaku nga Kolektivi për Mendim dhe Veprim Feminist thotë se kundërshtojnë këtë vendim.
Sipas Binakut, për të kundërshtuar këtë vendim mund të organizohet edhe protestë para Rektoratit të Universitetit të Prishtinës.
Ndërsa deputeti Ardian Kastrati, gjatë së martes nuk e ka komentuar këtë vendim për televizionin T7./gazetaexpress/KultPlus.com
Sukseset e grave e vajzave shqiptare në fushën e artit, kulturës dhe sportit çdo herë shtrihen përtej kufijve, shkruan KultPlus.
Ishte pikërisht xhuditstja kosovare, Nora Gjakova ajo që sot i siguroi Kosovës medaljen e bronztë në Kampionatin e Xhudos dhe regjisorja Luana Bajrami ajo që shënoi një moment tjetër historik, duke dërguar për herë të parë një film kosovar në festivalin më të rëndësishëm të filmit, atë të Kanës.
Këtyre sukseseve i është gëzuar edhe Ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku i cili ka shkruar se janë vajzat tona ato që po ngrisni republikën në majat e suksesit botëror.
Më poshtë mund të lexoni postimin e tij të plotë:
Dy lajme të jashtëzakonshme sot. Vajzat tona në art dhe sport sërish e ngritën Republikën tonë në majat e suksesit botëror.
Regjisorja e talentuar Luana Bajrami me filmin e saj “Luaneshat e Kodrës” do të jetë pjesë e Festivalit të Kanës. Ky është moment historik pasi është hera e parë që një film kosovar do të jetë pjesë e festivalit më të rëndësishëm në botë.
Në anën tjetër, xhudistja Nora Gjakova ka fituar medaljen e bronztë në Kampionatin Botëror të xhudos në Budapest. Ky është paralajmërim i fuqishëm për sukseset që pritet t’i kemi sivjet në Lojërat Olimpike në Tokio./ KultPlus.com
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, ka reaguar pas vendimit ku “Kasapi i Ballkanit”, Ratko Mlladiq, u dënua me burgim të përjetshëm për krimet e kryera mbi popullsinë civile në Srebrenicë, përcjell KultPlus.
Kurti tha se vendimi është një kujtesë se mohimi serb i krimeve të kaluara në Kosovë duhet të marrë fund.
“Krimineli famëkeq i luftës, Ratko Mlladiq, i njohur si ‘kasapi i Bosnjës dhe Hercegovinës’, dënohet me burgim të përjetshëm për gjenocid. Serbia e fshehu dhe e portretizoi atë si një hero. Por ky vendim është një kujtesë se mohimi serb i krimeve të së kaluarës në Bosnje dhe Hercegovinë dhe Kosovë duhet të marrë fund”./ KultPlus.com
Presidentja Vjosa Osmani ka thënë se vendimi i Gjykatës së Kombeve të Bashkuara për ridënimin e kriminelit të luftës së Bosnjës, Ratko Mlladiq, do të hyjë në histori si rast i rrallë kur drejtësia jepet, përcjell KultPlus.
“Ky gjykim do të hyjë në histori si një rast i rrallë i drejtësisë së dhënë, por rajoni ka një rrugë të gjatë përpara që t’u sigurojë gjithashtu drejtësinë të mbijetuarve dhe familjeve të të zhdukurve”. Osmani në cicërimën e saj në Twitter ka cituar edhe kreun e shtetit amerikan, Joe Biden.
“Me fjalët e tij, drejtësia dhe pajtimi janë themeli për paqe dhe stabilitet”./ KultPlus.com
When we see a verdict like today, the people & families who experienced untold suffering perpetrated by Milosevic's genocidal regime will feel one step closer to justice. There is no doubt now that the intention of Milosevic, Mladic & others part of that regime, was genocide. 1/2 pic.twitter.com/MfMpFo9Ci4
Qendra Kinematografike e Kosovës ka njoftuar sot se filmi nga Kosova “Luaneshat e Kodrës”, do të jetë filmi i parë i gjatë që do ta shfaqë premierën në festivalin më të rëndësishëm të filmit në botë, përcjell KultPlus.
E pas këtij lajmi ka reaguar edhe kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, i cili ka thënë se Kosova po bënë historinë me përfaqësimin e parë në garën më të rëndësishme për kinematografi në Kanë me filmin ‘Luaneshat e Kodrës’ nga regjisorja Luana Bajrami
Tutje ai ka shtuar se regjisorja me veprimtarinë e saj në film ka dëshm që kreativiteti i rinisë sonë është një nga asetet më të fuqishme të këtij vendi.
Më poshtë mund të lexoni postimin e tij të plotë:
Kosova bën edhe njëherë histori me përfaqësimin e parë në garën më të rëndësishme për kinematografi në Kanë me filmin “Luaneshat e Kodrës” nga regjisorja jonë Luàna Bajrami.
Luana me veprimtarinë në film është dëshmi që kreativiteti i rinisë sonë është një prej aseteve më të fuqishme të vendit tonë, që i japin shpirt dhe frymëzim shoqërisë te ne dhe aktivisht e denjësisht e përfaqësojnë Kosovën në garë krah për krah me të gjithë akterët e botës në çdo rrafsh artistik e profesional.
Filmi i nominuar për garë me filma tjerë shpalos tregimin diku në një fshat të vogël në Kosovë, ku tri të reja shohin se si ëndrrat dhe ambiciet e tyre po u mbyten. Kërkimin e tyre për pavarësi asgjë nuk mund ndalojë: ka ardhur koha për luaneshat të ulërojnë. Ky është rrugëtimi që na e sjellë Luàna Bajrami përmes filmit të parë të saj. ‘Luaneshat e Kodrës’ do të jetë filmi i parë kosovar i metrazhit të gjatë që do ta shfaqë premierën në festivalin më të rëndësishëm të filmit në botë, atë të Kanës.
‘Luaneshat e Kodrës’ është bashkëprodhim i Kosovës me Francën, me producente Valbona Rrahmanin, dhe bashkëproducent Pascal Judelewicz.
Filmi është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe prodhuar nga OrëZanë Films (Kosovë), Vents Contraires (Francë), dhe Acajou Productions (Francë).
Në rolet kryesore luajnë Flaka Latifi, Uratë Shabani, Era Balaj, Andi Bajgora dhe Luàna Bajrami. Premiera do të shfaqet në kuadër të programit Director’s Fortnight të Festivalit të Kanës./ KultPlus.com
Ambasada e Italisë në Tiranë, i ka dhuruar sot medaljen ‘Cavagliere della Stella D’Italia’, shefit të kuzhinës dhe sipërmarrësit Altin Prenga, shkruan KultPlus.
Në postimin e Ambasadës Italiane në Shqipëri theksohet se Prenga është një ndër shembujt më emblematik të marrëdhënies që lidh Italinë dhe Shqipërinë.
“Shefi i kuzhinës dhe sipërmarrësi Altin Prenga është një shembull emblematik i marrëdhënies së veçantë që lidh Italinë dhe Shqipërinë, shkruhet ndër tjera në njoftimin e ambasadës.
🇦🇱| Shefi i kuzhinës dhe sipërmarrësi Altin Prenga është një shembull emblematik i marrëdhënies së veçantë që lidh…
Ndërkaq për Altin Prengën një nderim i tillë që i është bërë atij nga ambasada italiane është privilegj, mbi të gjitha për faktin se ai nuk ka nënshtetësi italiane.
“I privilegjuar për medaljen dhe titullin më të lartë që mund ti jepet një shtetasi jo Italian nga Presidenti i Republikës Italiane, Cavagliere della Stella D’Italia”, ka shkruar Prenga në një postim të bërë në faqen zyrtare të Mrizit të Zanave.
Tutje ai këtë çmim ja kushtoi, por dhe e ndau së bashku me vëllaun e tij, Anton Prenga dhe të gjithë familjen e Mrizit të Zanave.
“Kjo medaglie nuk është e imja por është e Antonit vëllait tim, është familjes time të mrekullueshme, është bashkëpuntorëve, fermerëve dhe miqve klientë por është sidomos e gjithë miqve Italian që kam pasur fatin ti njoh kur isha në Itali”, shtoi ai.
Shpesh në shkollë më quanin hutaq sepse humbja me mendimet dhe ëndrrat e mija, fatkeqësisht nuk arrita ta mbaroj as…
Prenga njëkohësisht ka kujtuar edhe kohën kur si fëmijë e kanë quajtur hutaq pikërisht për faktin se humbiste në ëndrrat dhe mendimet e tija. Ai ka theksuar edhe faktinqë nuk arriti të mbaronte shkollën e mesme ngase si 15 vjeçar kishte shkuar për në Itali. Por, sipas tij, pavarësisht të gjitha këtyre ja vlen të jesh ëndërrimtar./ KultPlus.com
Një martesë që zgjati vetëm 40 orë, mbase do të ishte subjekti ideal për një novelë, si për shembull, ato të Cvajgut. Por, çudia ka ndodhur me diktatorin më të paprecedent. Hitleri dhe Eva Braun, ritkthehen në vëmendjen e historianëve, të cilët, zbulojnë fakte të reja mbi gruan e diktatorit dhe rolin e saj.
Kërkimet mbi detajet e marrëdhënies së Hitlerit me Eva Braunin, nisën sa kohë që ai ishte ende gjallë. Fyhreri, përgjithësisht binte vonë për të fjetur. Mëngjesin e vonë, pasi largohej nga dhoma e gjumit që nga dera lidhëse me vendbanimin e Braunit e teksa stafi ndërronte çarçafët, punonjësit kuriozë i shihnin me shumë vëmendje çarçafët e këllëfët e jastëkëve, në kërkim të shenjave të një nate më parë…
“Zhbironim gjithçka përreth krevatëve”, ka thënë disa dekada më vonë, në një intervistë televizive, Herbert Dëring, menaxher i Berghofit, shtëpia e Hitlerit në alpet bavareze. Por nuk gjenin asgjë, çfarë e bënte Derhingun të mendonte se marrëdhënia mes diktatorit dhe Braunit, vajzës 23 vjet më të re, duhet të ketë qenë platonike.
Në Rajhun e Tretë, D0ehringu ishte njëri prej një grupi shumë të vogël njerëzish, të cilët kishin dijeni për marrëdhënien e ngushtë të Braunit me Hitlerin. Ndërsa publiku, vetëm pas lufte e mësoi faktin se diktatori kishte kaluar shumë muaj nën shoqërinë e një bjondeje tërheqëse nga Mynihu, me të cilën, u martua vetëm pak orë para se të kryenin vetëvrasje, më 30 prill 1945, në bunkerin e Fyhrerit, në Berlin.
Fshehtësia e çiftit bazohej në përllogaritje politike. “Shumë grave u dukem më tërheqës sepse jam i pamartuar”, besonte Hitleri. “Është e njëjta gjë, me një aktor kinemaje: kur martohet, ai e humbet vlerën në sytë e adhuruesve femra dhe këto, nuk e duan si më parë”.
Për shkak të natyrës relativisht të fshehtë të marrëdhënies së tyre, pas luftës publiku ishte edhe më i intriguar nga historia e bijës së një mësuesi nga Mynihu, që kish kaluar një dekadë e gjysmë krah tij – kryesisht në Berghof, në Alpet gjermane dhe pas here, edhe në Berlin. Por, përgjigjet e para nuk e kënaqën kuriozitetin. Historiani britanik, njëkohësisht oficer zbulimi, Hugh Trevor-Roper, i cili mori në pyetje shoqëruesit e Hitlerit menjëherë pas fundit të luftës, nxori konkluzionin se Eva Brauni ishte “jointeresante”. Çdo biograf i njohur i Hitlerit, më vonë do të nxirrte të njëjtin konkluzion.
A është e vërtetë?
Historiania nga Berlini, Heike Gërtemaker ka marrë tashmë përsipër, detyrën e korrigjimit të këtij imazhi për Eva Braunin, duke shkruar biografinë e parë të saj. Vepra është paraprirë nga disa të tjera, më të lehta.
Me një qasje strikte akademike, Gërtemaker arrin të përjashtojë shumë prej anektodave që kanë argëtuar lexuesit. Sipas njërës prej këtyre historive, supozohet që Brauni të jetë ankuar në bunkerin e Fyhrerit, për zënkat e vazhdueshme me Hitlerin, në lidhje me vaktet e ngrënies. Hitleri, një vegjetarian i paepur, thuhet se kërkonte që ajo të hante vetëm qull dhe lëng kërpudhash, që asaj ia shpifnin (“Nuk mund t’i ha këto gjëra”).
Sipas një tjetër historie, rrëfyer nga një prej sekretareve të diktatorit, Brauni godiste në fshehtësi me shkelma qenin gjerman të Hitlerit, Blondie, sipas tyre, sepse ishte xheloze për të. Thuhet se, ajo rrinte e vështronte e kënaqur teksa qeni ulërinte nga dhimbjet (“Adolfi është i habitur me sjelljen e çuditshme të kafshës. Kjo është hakmarrja ime”).
“Historia e atij divani”
Gërtemaker i kushton shumë pak vëmendje, historive të tilla për tabloidë. Historiania shkruan, se çifti ka pasur një jetë normale, të ngushtë, siç do të tregonin më vonë, miqtë dhe të afërmit e Braunit. Sipas rrëfimeve, kur Brauni kishte parë fotografinë ku kish dalë Kryeministri britanik, Neville Chamberlain i ulur në divan, në apartamentin e Hitlerit në Mynih, më 1993, kishte qeshur dhe kishte thënë: “Sikur ta dinte ai, historinë e atij divani”.
Historiania e merr seriozisht personazhin kryesor të librit të saj dhe në materialin që ka analizuar, ka prova të besueshme se për Hitlerin, Brauni ishte më shumë sesa një “e re tërheqëse”, tek e cila, diktatori “kishte gjetur, pavarësisht, apo ndoshta për shkak të dukjes së saj të pashije, llojin e çlodhjes e qetësisë që kërkonte”, siç do të thoshte më vonë, fotografi personal i Hitlerit, Heinrich Hoffmann.
Në testamentin që Hitleri e shkroi në vitin 1938, emri i Braunit shfaqej menjëherë pas atij të Partisë Naziste. Sipas kushteve të testamentit, partia do të duhej t’i paguante asaj një goxha pension të përjetshëm, që do të përftohej prej aseteve të tij. Ministri i Propagandës dhe i besuari i Hitlerit, Joseph Goebbels vërente disa herë, se, sa shumë e vlerësonte Fyhreri, të dashurën e tij (“Një vajzë e mençur, e cila ka shumë rëndësi për Fyhrerin”).
Ajo u angazhua në planet për shndërrimin e qytetit austriak të Linzit në kryeqytetin kulturor të Fyhrerit, ku Hitleri, i cili kishte lindur në Austri, kishte në plan të tërhiqej pas fitores përfundimtare të nazistëve. Dhe po t’i kish ecur siç kishte menduar, Brauni do t’i kishte mbijetuar edhe rënies së Rajhut gjerman. Ai i kërkoi vazhdimisht që të largohej nga Berlini, në ditët e fundit të luftës, për të shkuar në Bavari. Por, Brauni refuzoi. Deri në fund, Hitleri fliste për të “me shumë respekt e nderim”, ka thënë Albert Speer, princi i kurorës i Hitlerit, në deklaratat e tij të para për aleatët, në vitin 1945.
Pa miq?
Ideja që Brauni kish rëndësi për diktatorin nuk është aq banale sa mund të duket në pamje të parë. Perceptimi për të si një vegël e parëndësishme kontribuoi shumë për imazhin e Hitlerit, si një qenie e pastër politike. Ky është një këndvështrim që është përcjellë nga biografë me libra bestseller mbi Hitlerin, si Joachim C. Fest, Sebastian Haffner dhe Ian Kershaw.
Sipas versioneve të tyre, Hitleri bëri një jetë pa miq, pa dashuri dhe pasion – një jetë që ishte e lehtë ta hidhje poshtë dhe kështu, shoqërohej gjithmonë nga një gatishmëri konstante për të kryer vetëvrasje. Të paktën për Haffnerin, vetëvrasja e Hitlerit në vitin 1945, në bunkerin e tij në Berlin “duhej pritur”. Në një kuptim më të gjerë, politikat “gjithçka ose asgjë” që ndoqi Hitleri, deri në humbjen totale, mund të interpetohen gjithashtu edhe si pasojë e boshllëkut emocional të diktatorit.
Gërtemaker shmang kritikën e drejtpërdrejtë ndaj këtij interpretimi, por është e qartë se rrëfimi i saj e ngre si çështje, edhe një herë, psikikën e Hitlerit. Sigurisht, libri i saj tregon edhe sesa e vështirë do të jetë të gjenden përgjigje, për shkak të urdhrit që Hitleri nxori në vitin 1945, për të shkatërruar të gjitha të dhënat private. Me shumë gjasa, urdhri u shtri edhe në korrespondencën e tij me Braunin, i vërtetuar se ka ekzistuar dikur.
Për këtë arsye, historiania mundet të shfrytëzojë vetëm disa letra që Brauni, ua niste shoqeve të saj dhe të afërmve, si dhe disa fragmente të një ditari të vitit 1935, ndonëse autenticiteti i tij është vënë në diskutim. Ajo përdor gjithashtu deklaratat nga shërbëtorë të Hitlerit, truproja, si dhe disa zyrarë të lartë nazistë në dekadat e para pas luftës, megjithëse këtë informacion e trajton me doza skepticizmi dhe me të drejtë. Një linjë konstante gjatë të gjithë librit, është pranimi prej Gërtemakerit, se ka shumë pyetje, të cilave ajo nuk u jep dot përgjigje.
Edhe fillimi i lidhjes është relativisht i turbullt. Hitleri u takua me Braunin në vitin 1929, kur ajo ishte 17 vjeç në “NSDAP PHOTOHAUS HOFFMANN”, një dyqan fotografish në Amalienstrass, në Mynih. Vajza e re, që në fotografi duket çapkëne dhe e hedhur, kish vazhduar më parë një shkollë vajzash për ekonomi dhe menaxhim zyre, ndërsa tani punonte në dyqanin e fotografive. Shefi i saj, Heinrich Hoffmann, që më vonë u përzgjodh si fotografi zyrtar i Hitlerit, ishte një nga anëtarët e hershëm të partisë naziste në Gjermani. Një antisemit, që pinte shumë alkool, Hoffmanni fitoi shumë para me fotografi propagande dhe libra me foto, duke përfshirë edhe një libër me titull: “Hitleri që askush nuk e njeh”.
Sa politike?
Për Hitlerin, në atë kohë një politikan opozitar 40-vjeçar, kishte shumë shanse për të bërë vizita në dyqanin e Hoffmannit. Zyra kombëtare e Partisë naziste ishte pas qoshes, po kështu edhe zyrat e gazetës së partisë, “Völkischer Beobachter” ashtu sikurse dhe restoranti i preferuar i Hitlerit, “Osteria Bavaria”.
Ashtu sikurse ka konfirmuar edhe më vonë, vajza e Hoffmannit, lideri i partisë e joshi adoleshenten me një sharm fals prej vjenezi. “A mund t’ju ftoj në opera, miss Eva? E dini, unë jam gjithmonë i rrethuar nga burra dhe kështu që mund ta çmoj shumë fatin e mirë, kur e gjej veten në shoqërinë e një gruaje”.
Kur ishte me gra, manierat e vrasësit masiv rafinoheshin, dhe ai asnjëherë nuk tregonte as prirjen më të vogël për t’u dhënë pas femrave. Eva Brauni, një vajzë naive, e cila fantazonte për botën e filmave dhe që pëlqente shumë revistat e modës, u përthith prej fuqive të forta sugjestionuese, që edhe vëzhguesit më neutralë ia kanë atribuar Hitlerit. Menjëherë pasi takoi Braunin, lideri nazist urdhëroi menjëherë që të shihej, se mos familja Braun kishte ndonjë paraardhës hebre.
Askush nuk e di se kur ngacmimi u kthye në një marrëdhënie. Në vitin 1932, Brauni u përpoq të kryejë vetëvrasje me armën e babait të saj, që disa bashkëkohës dyshonin se kish qenë një përpjekje për t’i bërë presion Hitlerit, që t’i kushtonte më shumë vëmendje asaj. Lideri nazist e kishte syrin nga kanceleria, dhe kjo do të ishte vetëvrasja e dytë e një vajze të re që kishte lidhje me Hitlerin. Mbesa e tij, Geli Rauball qëlloi veten për vdekje, thuhet për t’i shpëtuar xhaxhait të saj xheloz.
Prapa grupit
E reja Eva Braun, nga ana tjetër, dukej se kish vuajtur nga një mungesë vëmendjeje nga Hitleri. Veterani i Luftës së Parë Botërore, që në jetën civile kish qenë një dështim, vazhdoi të bëjë një jetë boheme pasi erdhi në pushtet në 1933. Ai shpesh herë mungonte me ditë nga puna e drejtimit të qeverisë në Berlin. Kohën e kalonte duke bredhur nëpër Mynih, duke shkuar në opera dhe teatër me shoqëruesit e tij misteriozë dhe duke vizituar sheshe ndërtimi që, Hitleri, një i dashuruar pas arkitekturës, i konsideronte të rëndësishëm. Në kohë të mirë, grupi do të shkonte në fshat, dhe shpesh herë në këto dalje shkonte edhe Braun.
Sigurisht, asaj i kërkonte të udhëtonte veçmas, bashkë me sekretaret dhe gjatë shëtitjeve në fshatra, vendi i saj ishte prapa grupit. Herë pas here, Hitleri i jepte asaj një zarf të mbushur me para, gjë që Speeret i kujtonte “filmat amerikanë me gangsterë”.
Në vitin 1935, Brauni u përpoq sërish të kryejë vetëvrasje, këtë herë me hape gjumi dhe ka disa të dhëna që pas kësaj, marrëdhënia u bë edhe më e ngushtë. Hitleri pagoi për apartamentin e saj dhe më vonë e mori në shtëpi, me qëllim që ajo, më në fund, të largohej nga shtëpia e prindërve. Eva u bë zonjë shtëpie në Berghof, ku Hitleri shpesh herë kalonte edhe javë të tëra, edhe gjatë luftës. Titulloi i saj zyrtar, ishte “Sekretare private”. Por erdhi një moment që Hitleri dhe Brauni, u bënë më të afërt me njëri-tjetrin edhe në sytë e të tjerëve.
Sigurisht, diktatori vazhdoi ta mbajë marrëdhënien larg vëmendjes së publikut. Vetëm një fotografi e çiftit, u shpëtoi censorëve dhe doli në shtyp. Në të, Hitleri shfaqet në Lojrat Olimpike të vitit 1936, në Mynih, në “Garmisch-Partenkirchen”, me Braunin të ulur një radhë pas tij.
Dëmtim i imazhit
Pavarësisht përpjekjeve të tij për të fshehur këtë marrëdhënie, shtypi i aleatëve mësoi herët a vonë se Hitleri kishte një të dashur që quhej Braun, dhe “Time” e nxori këtë lajm në vitin 1939. Por në Gjermani mbeti një sekret, dhe Hitleri ndoshta kishte të drejtë në supozimin se nëse do ta bënte publike marrëdhënien e tij dashurore, atëherë do t’i bënte dëm imazhit të tij si Fyhrer.
Reinhard Spitzy, një nazist i vendosur dhe i punësuar i ish-ambasadorit gjerman në Londër, Joachim Ribbentrop, u befasua kur pa që një vajzë e re të cilën nuk e njihte, ndërpreu krejt papritur bisedën ndërmjet Ribbentropit dhe Hitlerit në Berghof dhe tha se dy burrat duhej që më në fund të vinin të hanin darkë. Një koleg i shpjegoi Spitzyt pozicionin e Braunit. Ai u befasua, sepse Hitlerin e kish menduar “si një asket, mbi seksin dhe pasionin”. Por, tani, këtu mësoi se heroi i tij nuk ishte i ndryshëm nga gjithë të tjerët.
Brauni kishte një interes të madh për fotografinë dhe filmat e gjithashtu i pëlqente të fotografohej. Albumet fotografike dhe filmat që kanë mbijetuar e tregojnë një grua të shkujdesur, tip atlete dhe ekstroverse, e cila pëlqente të pozonte me kostum banjoje dhe madje, edhe filmonte të motrën tek shkonte të bënte not lakuriq. Pas luftës, një ish pjesëtar i SS-ve do të deklaronte se, “ajo nuk ishte në përputhje me idealin e një vajze gjermane”.
Sipas oficerit SS, Brauni fillonte të bënte “përgatitjet fillestare për gjithfarëlloj dëfrimesh – festa në vendin e fshehtë në mal – menjëherë pasi limuzina e Hitlerit ish larguar nga Berghofi”.
Deklarata të tilla janë në përputhje me një enturazh apolitik që të gjithë ata që ishin të përfshirë – nga shërbëtore deri tek njerëz të njohur si Labert Speer – e kanë përshkruar pas luftës, dhe në të cilin Brauni u integrua me lehtësi. Thuhet se në Berghof kishte një rregull: nuk duhej që të diskutohej për politikë në prani të grave. Në vend të kësaj, temat e diskutimit ishin moda, qentë dhe operetat.
Politikë e pastër
Biografia Gërtemakerit nuk e ka problem të hedhë argumenta kundër ekskluzivitetit të këtij versioni. Një vështrim i albumit fotografik të Braunit, që përfshin fotografi që ajo ka nxjerrë në 23 gusht 1939, mjaftojnë për të vërtetuar këtë ide. Në atë ditë Ribbentropi, që ishte promovuar në postin e ministrit të jashtëm tashmë, ishte në negociata me Stalinin në Moskë në lidhje me ndarjen e Evropës Lindore mes Gjermanisë Naziste dhe Bashkimit Sovjetik. Hitlerit i duhej aleanca, me qëllim që të pushtonte Poloninë. Fotografitë tregojnë se sa i tensionuar dhe i paduruar ishte ai, teksa priste rezultatin e bisedimeve të Ribbentropit me Stalinin. Ishte politikë e pastër, dhe Brauni ishte aty.
Gërtemakeri beson gjithashtu se gruaja në krah të tij “ndante pa asnjë kritikë këndvështrimin për botën dhe bindjet politike të Hitlerit”. Vetë rrethanat tregojnë se kjo është e vërtetë. Brauni e kaloi gjysmën e jetës 33 vjeçare nën shoqërinë e nazistëve fanatikë.
Dihet mirë se në vitin 1939, Hitleri foli hapur në Reichtag për shkatërrimin e hebrenjve europianë – dhe në testamentin e tij të dytë, të cilin e shkroi pak para se të kryente vetëvrasje, ai nënvizonte edhe një herë urrejtjen për hebrenjtë. Eshtë e vështirë të besosh që Brauni do të kish duruar ato 2280 ditë mes dy testamenteve, nëse nuk do të kish qenë edhe vetë një antisemite. Megjithatë, ndoshta nuk do ta mësojmë asnjëherë nëse ajo u përpoq ta influenconte.
Legjendat
Brauni ishte besnike deri në vdekje dhe ishte kjo besnikëri pa kushte, që Hitleri vlerësonte më shumë se çdo gjë tek ajo. “Vetëm Miss Braun dhe Pastori im gjerman, janë besnikë ndaj meje dhe më përkasin”, thuhet se ka thënë ai, aty nga fundi i luftës, kur Evropa ishte nën rrënoja dhe vrasja e hebrenjve europianë ishte kryesisht, një fakt i kryer.
Në atë pikë, Brauni kish vendosur tashmë të qëndronte me Fyhrerin. Madje, ajo i kërkoi dikujt t’i mësonte si të përdorte pistoletën, kur Ushtria e Kuqe të hynte në Berlin. “Këtu po luftojmë deri në fund”, i shkruante ajo nga bunkeri i Fyhrerit, në 22 prill, një mikeshës së saj. “Do të vdes ashtu si kam jetuar. Nuk do të jetë e vështirë për mua”.
Sipas të dhënave të Gjykatës së Distriktit të Berschtesgadenit, Eva Brauni vdiq në 30 prill 1945, në orën 3:28, pasi kapërdiu një kapsulë cianid kaliumi. Hitleri e ndoqi pas, dy minuta më vonë.
Tanimë, njerëzit mund t’ia fillonin me legjendat…/ KultPlus.com
“2 luanë drejt Venecias” titullohet filmi më i ri shqiptar me regjisor Jonid Jorgjin, i cili u shfaq premierë mbrëmjen e djeshme në amfiteatrin e Tiranës.
Në qendër të ngjarjes janë dy kineastë shqiptarë rreth të 60-ave, të cilët kanë marrë rrugëtimin për në festival të Venecias me filmin e tyre.
Rrugëtimi i tyre kalon me një sërë situatash e të papriturash nga Bari drejt Venecias. Situata, të cilat ndryshojnë dhe botëkuptimin e personazheve.
Qytetarët e pranishëm në premierën e filmit ndoqën me interes aventurën e dy miqve në shtetin fqinj.
Aktorët Vasjan Lami dhe Kastriot Çaushi interpretojnë dy personazhet kryesorë, ndërsa interpretojnë edhe Luli Hoxha, Marjana Kondi, Albana Sançolli, Armand Xhuli, Alessandra Bonarotta, Dario Frappampina, Erjon Hodo, Grei Dajlanaj, Arjeta Dhima, Alfred Zeneli, Marjetina Gjoni, Alesia Xhemalaj, Luan Aliu, Kliti Roshi, Vilson Gjonçaj, Roerd Toçe.
Sipas regjisorit Jonid Jorgji pjesa më e madhe e ngjarjeve janë të vendosura në Itali, ndërsa pjesa tjetër në Shqipëri. Ky film për nga cilësia e imazhit, loja e aktorëve dhe niveli i produksionit nuk ndryshon aspak nga filmat e ekraneve të kinemave prestigjioze europiane apo amerikane./atsh/ KultPlus.com
Mbrëmë u mbajt koncerti orkestral i Fakultetit të Arteve – Dega e Muzikës në Universitetin e Prishtinës, përcjell KultPlus.
Në këtë ngjarje u interpretuan vepra nga periudha e hershme dhe e mesme e klasicizmit me “Oxford Symphony” nga kompozitori F.J.Haydn dhe vepra e famshme e W.A. Mozart “Eine kleine Nachtmusik”, ku më pas u interpretua “Valle rumune” nga kompozitori modernist neo-klasik B.Bartok.
Koncerti i përbërë nga studentë me përgatitje të lartë profesionale dhe nën dirigjimin e Edon Ramadani realizuan me sukses një program i cili shfaqë kapacitetet e pamohueshme të seksioneve të ndryshme instrumentale të Degës së Muzikës, që me vite me angazhimin e dyanshëm të profesorëve dhe studentëve të përkushtuar kanë prodhuar talente dhe instrumentistë të shkëlqyer të cilët jane pjesë e trupave interpretuese kamertale e orkestrale brenda dhe jashtë Kosovës.
Ngjarje të tilla janë rast për të njoftuar kapacitetin e burimeve njerëzore në nivel të instrumentistëve të rinj, të cilët janë forcë e shprehjes artistike në vend dhe e përbëjnë njërën prej shtresave më vitale që mund t’i ofroj shoqëria jonë dhe ekosistemi muzikor i Kosovës.
Koncerti u ndoq nga një publik i gjerë ku ishte pjesë edhe këshilltarja politike e Ministrit, Dorotea Deshishku./ KultPlus.com
Në parkun qendror të kryeqytetit hungarez, Budapestit, në 5 korrik do të vendoset busti i Heroit Kombëtar të shqiptarëve, Gjergj Kastrioti Skënderbeu.
Kryeministri Edi Rama i shoqëruar nga kryetari i bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, panë nga afër vendin ku do të vendoset busti i Skënderbeut, ku tashmë është vendosur piedestali.
Kryeministri Rama tha se vendi nuk është dosido. “E vetmja gjë që po mendoja është që të flisni me këta të bashkisë që të bëhet një tapet kuq e zi me beton para vendosjes së bustit, pasi ajo e çon syrin tek skulptura. Është park strategjik dhe shumë i bukur”, u shpreh ai.
Rama u shpreh se “ramë dakord sot që të heqim barrierat për lëvizjen. I thashë kryeministrit Orbán që ka rritje të turistëve hungarezë, por nuk e dinte këtë gjë. Duhet ta informoni më shumë, sepse më tha që nuk jam në dijeni të këtij fluksi hungarezësh”.
“Numri i turistëve hungarezë rritet çdo sezon”, – tha Rama.
Kryebashkiaku Veliaj u shpreh se “ka shumë rezervime të qytetarëve hungarezë për në Shqipëri”.
Duke folur për vendosjen e monumentit, Veliaj u shpreh se “kjo ka qenë një iniciativë që në kohën kur kryeministri Rama ishte kryetar i bashkisë së Tiranës, nga ish-kryetarët e bashkisë, për të vendosur bustin e Skënderbeut në parkun qendror të Budapestit”.
“Janë dy iniciativa, mbretëresha Geraldinë do të ketë një monument tek sheshi që është hapur tani te Zogu i Parë, te Ministria e Drejtësisë, sapo e kemi dakordësuar sot”, – tha Veliaj.
Për vendosjen e bustit të Skënderbeut, Veliaj tha se “u vonuam prej pandemisë dhe tërmeteve, por është vendosur piedestali”.
“Busti ka ardhur në bashkinë e Budapestit dhe në 5 korrik ne do të kemi përurimin dhe një ceremoni. Na është dhënë vendi qendror tek ura që lidh dy pjesët e parkut, është bërë edhe mbishkrimi. Busti është punuar nga Agim Rada dhe agjencia jonë që merret me monumentet”, theksoi ai.
Veliaj tha se “bashkia e Budapestit po kryen një rikonstruksion të parkut, kështu që është një moment i mirë për të ndërhyrë”./atsh/ KultPlus.com
Artisti kosovar Petrit Halilaj i ka dhuruar një pjesë të shtëpisë së tij të djegur gjatë luftës së Kosovës presidentit gjerman Frank Walter Steinmeier.
Ai ka thënë se kishte një emocion të veçantë gjatë takimit me të.
“Ishte emocion i veçantë me u taku me Presidentin German Frank-Walter Steinmeier dhe zonjen Elke Büdenbender, e me pas mundesi me ju dhuru një pjesë të shtëpise se djegur ne vitin 1999 që tani ne ekspozite ka marrë formen e flutures shume te fala nga Gjermania i banen Nanes”, ka shkruar Halilaj në Twitter.
Artisti kosovar jeton dhe punon në Gjermani, Kosovë dhe Itali. Puna e tij artistike bazohet në dokumente, histori dhe kujtime që lidhen me historinë e Kosovës./ KultPlus.com
Paraprakisht, Nora e kaloi rundin e parë pa luftë në kategorinë deri në 57 kilogramë.
Në rrethin e dytë, ajo e eliminoi polaken Julia Kowalczyk.
E në të tretin ishte më e mirë se holandezja Sanne Verhagen për të shkuar në gjysmëfinale.
Aty, ajo ishte më e suksesshme se rusja Anastassia Konkina. Por, fatkeqësisht u ndal në gjysmëfinale nga kanadezja Jessica Klimkait./express/KultPlus.com
Presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Joe Biden, ka reaguar pas konfirmimit të dënimit me burgim të përjetshëm ndaj kriminelit, Ratko Mlladiq, duke e quajtur këtë vendim historik.
Biden përmes një deklarate me shkrim, tha se vendimi i sotëm tregon se ata që kryejnë krime të tmerrshme do të mbajnë përgjegjësi.
“Pothuajse 26 vjet më parë, Ratko Mladiq urdhëroi ekzekutimin e rreth 8,000 burrave dhe djemve të paarmatosur në Srebrenicë. Ai gjithashtu udhëhoqi një rrethim brutal shumë-vjeçar të Sarajevës dhe ishte përgjegjës për shumë krime të tjera. Mekanizmi Ndërkombëtar i Apelit i Kombeve të Bashkuara për Gjykatat Penale në Hagë konfirmoi sot dënimin e tij për gjenocid, krime kundër njerëzimit dhe krime lufte. Ky verdikt historik tregon se ata që kryejnë krime të tmerrshme do të mbajnë përgjegjësi. Ai vendim gjithashtu përforcon vendosmërinë tonë të përbashkët për t’i parandaluar mizoritë e ardhshme kudo në botë”, tha Biden, përcjellë Shtëpia e Bardhë./sinjali/ KultPlus.com
Shkrimtari dhe publicisti Halil Matoshi para disa kohësh përmes rrjetit social Facebook ka kujtuar një histori të dhimbshme gjatë kohës së masakrave në Srebrenicë, ku babai e thërret të birin e tij para se t’ia marrin serbët. Thirrja e tij “Nermin hajde” është bërë skulpturë nga artisti Mensud Keco, shkruan KultPlus.
Nermin-eee, hajde!!!
(Ne kemi nevojë për klithmat e viktimave të Srebrenicës)
Baba Rama e thirrte t’birin: “Nermin-eee hajde …, lirisht tek serbët, të gjithë hajdeni…”
Kjo ishte thirrja ma e trisht dhe përshkrimi i dokumentuem – tuj ndodhë – i mizorisë së fashizmit serb, në Srebrenicë, mizori që e mbylli shekullin e 20-të tuj e përseritë vetën në Mejë dhe gjithandej në Kosovë.
“Nermin, hajde”, është skulptura qe evokon tmerrin e Srebrenicës së 11 korrikut 1995. Fotografinë e Ballkanit të fundshekullit 20. Kjo është piktura e shtangur (vepër e Mensud Keco) që klith, klithma e fundit e Ramo Osmanović-it i cili ishte detyrue nga barbarët e Ratko Mladić me e thirrë të birin, ngase i ishte thânë se nuk ka me u ndodhte asgjâ. Trupat e Ramo dhe djalit të tij Nermin u gjetën në vitin 2008 në një varrezë masive ngat Srebrenicës. Kjo asht thirrja e nji babe të cilen nuk e dëgjoi Zoti, kurse njeriu religjioz në emnin e po atij zoti shkrepi plumbat e urrejtjes patologjike mbi Ramo, Nermin dhe 8372…njerëzve, të cilët nuk kanë nevojë për ne-siç tha Hanah Kral – ne kemi nevojë për klithmën e tyne!? Me u vërtetu nëse ende jemi njerëz!?
Kjo thirrje tash âsht ngurtësu dhe u flet epokave për njerëz mizorë, monstrumët si Karadjić e Mladić dhe shefi i tyne n’Beligrad, Milošević…” shkruan Matoshi. /KultPlus.com
Dua Lipa aktualisht po shijon suksesin e jashtëzakonshëm të albumit “Future Nostalgia”.
Mirëpo kjo nuk është një arsye që artistja shqiptare të bëjë pak pushim pasi ajo së fundmi ajo ka zbuluar plane të reja të mëdha.
Para disa ditësh ajo ka publikuar klipin e këngës “Love Again”, i cili është pjesë e albumit ‘Future Nostalgia’ dhe është një nga këngët më të pëlqyera të këngëtares.
Si gjithmonë, Dua shkëlqeu nga koka tek këmbët dhe deri tani, videoklipi numëron më shumë se 6 milion klikime.
Së fundmi, përmes një postimi në Instagram ajo ka njoftuar se ajo do të jetë në kopertinën e numrit të ardhshëm të revistës prestigjioze të modës “032C”. Vihet re se Dua ka eksperimentuar me look-un dhe është shfaqur si asnjëherë më parë.
Bashkëpunëtori i saj, Kentish ka thënë se Lipa tashmë po mendon për albumin e tretë dhe po planifikon të nxjerrë diçka krejtësisht të ndryshme. “Ajo po fliste për albumin Nr.3 kur sapo kishim bërë të dytin. Mbase jeni duke pritur që të bëjë një pushim por ajo thotë se “Mirë, çfarë tjetër?” Interesat, njohuritë, etja e saj për të mësuar gjëra të reja dhe për të kontrolluar atë që bën vetëm rritet dhe rritet. Ajo po merr kohë për të realizuar plotësisht albumin nga ana konceptuale, por besimi në vetvete për të nxjerrë diçka krejt ndryshe është i madh.”, tha ai./ KultPlus.com
Është publikuar libri i ri i autores Jeta Vojkollari, i cili është në gjuhën angleze dhe titullohet “The Differen Princess”.
Vojkollari edhe për këtë libër është bërë bashkë me ilustratoren me të cilën punon prej një kohe të gjatë, që quhet Daniela Frongia.
Libri trajton një histori e cila ndodh në Mbretërinë e Cattus, ku jeton Heilinda, një mace me një pamje të jashtëzakonshme. Lindja e saj ndodh në të njejtën ditë me atë të Princit Heiduro, duke i falur shumë gëzim familjes por duke nxitur urrejtjen e armiqve, të cilët e përndjekin.
Heilinda ka një zë të bukur dhe një aftësi për të shëruar, prandaj ajo i përdor për t’u lehtësuar dhimbjet maceve me ngjyra, mes të cilave është rritur.
Një ditë ajo shëron një të huaj që del të jetë Princi Heiuduro, i cili bie në dashuri me të, por Heilinda nuk mund të martohet nëse nuk pajtohet me një kusht të vetëm. Princi duhet të merr një hap që do t’a ndryshoj historinë e këtij vendi.
Ky është përshkrimi i librit, i cili ngjan sa me një metaforë të një historie moderne e poashtu edhe një mënyrë për të nxitur vetëdijën e fëmijëve për tematika të rëndësishme prej të rriturish.
Përndryshe Jeta Vojkollari është noveliste, shkrimtare fëmijësh dhe autore e teksteve të këngëve./KultPlus.com
Grace Lee McClure Smith është një grua amerikane, e cila tërhoqi vëmendjen e të gjitha mediave pasi u diplomua në moshën 94-vjeçare. Ajo i kishte braktisur studimet kur ishte 16 vjeç, në vitin 1942, kur burri shkoi për të luftuar, dhe tani vendosi që t’i përfundonte ato.
“Më mirë vonë se kurrë”, tha Grace, e cila mori diplomën e gjimnazit në praninë e fëmijëve, nipërve dhe stërnipërve.
Grace Lee McClure Smith është një grua amerikane, e cila tërhoqi vëmendjen e të gjitha mediave pasi u diplomua në moshën 94-vjeçare. Ajo i kishte braktisur studimet kur ishte 16 vjeç, në vitin 1942, kur burri shkoi për të luftuar, dhe tani vendosi që t’i përfundonte ato.
“Më mirë vonë se kurrë”, tha Grace, e cila mori diplomën e gjimnazit në praninë e fëmijëve, nipërve dhe stërnipërve./a2/KultPlus.com
Një skafandër antike zhytjeje është gjetur nga një zhytës në 35 thellësi në zonën e gadishullit të Karaburunit.
Zhytësi Endri Gjomemetaj thotë se u zhyt për të kapur oktapod, por hasi në një skafandër që mund të jetë e Luftës së Dytë Botërore ose më herët. Ai thotë se kjo skafandër tashmë do i kalojë Qendrës së peshkimit në Radhimë pasi sipas tij turistët i pëlqejnë këto vlera nënujore.
“Isha zhytur në Karaburun për të gjetur ndonjë oktapod dhe rastësisht hasa në këtë skafandër. E mora për ta sjellë tek Qendra e Peshkimit”, tha Gjomemetaj.
Edhe për peshkatarin e vjetër Sherif Dyrmishi kjo gjetje është e vecantë. Sipas Dyrmishit është një gjetje që mbetet për tu vlerësuar nga specialistët. Ndërsa do i shtohet vlerave të tjera nënujore të Muzeut të Qendrës së peshkimit Radhimë.
”Jam i mahnitur me këtë gjetje të re. Kjo do i shtohet qendrës së peshkimit. Kjo është një skafandër, për më tepër në kohë dhe në verë, duhet të jenë specialistët ata që do e vlerësojnë, por siç tha dhe shoku jonë, duhet të jetë i luftës së dytë botërore, por nuk është e thënë. Duhet të jetë dhe më përpara. Shpresoj që të jetë një vlerë e shtuar për qendrën e peshkimit, për Vlorën dhe për vizitorët”, tha Dyrmishi. / Gazeta Express / KultPlus.com
