Themeluesi i Facebookut, Mark Zuckerberg, ka deklaruar për BBC-në se do të heq çdo përmbajtje që do të shkaktojë “dëm të menjëhershëm” ndaj përdoruesve.
“Edhe nëse ndonjë prej tyre nuk do të qojë te dëmi i menjëhershëm fizik, nuk duam që keqinformimet të jenë përmbajtja që po bëhet virale”, ka thënë Zuckerberg.
Është hequr edhe deklarimi i presidentit të Brazilit, Jair Balsonar, se shkencëtarët kanë dëshmuar se ka një ilaç për koronvirusin.
Kjo sipas tij është hequr pasi thotë se nuk ishte e sigurt.
Ai po ashtu ka thënë se Facebook ka larguar përmbajtjet nga grupet që thonë se rrjetet digjitale 5G janë shkaku i përhapjes së virusit dhe në disa raste edhe kanë inkurajuar të dëmtojnë antenat.
Facebooku së fundi ka larguar përmbajtjet e teoricienit të konspiracioneve David Icke, për shkelje të vazhdueshme të rregulloreve në postim keqinformues.
Icke ka thënë se rrjeti telefonik 5G ka lidhje me përhapjen e virusit dhe në një video tjetër ka thënë se një grup i hebrenjve është prapa virusit.
Sociologu polak Zygmunt Bauman shprehet se është skeptik për mënyrën se si njerëzit protestojnë përmes medieve sociale, për të ashtuquajturin “aktivizim kolltuku”, dhe mendoj që interneti po na dembelos me argëtim çmimlirë.
Çështja e identitetit ka ndryshuar nga diçka me të cilën ju keni lindur në një detyrë: ju duhet të krijoni komunitetin tuaj. Por komunitetet nuk krijohen, dhe ju ose keni një komunitet ose jo. Ajo që mund të krijojnë mediet sociale është zëvendësues. Dallimi mes një komuniteti dhe një rrjeti është se ju i përkisni një komuniteti, por një rrjet iu përket ju. Ju ndiheni në kontroll. Ju mund të shtoni miq nëse doni, ose mund t’i shuani nëse doni. Ju jeni në kontroll të njerëzve të rëndësishëm me të cilët lidheni.
Si pasojë njerëzit ndihen pak më mirë, sepse vetmia, braktisja, është frika e madhe e epokës sonë individualiste. Por është shumë e lehtë të shtosh ose të shuash miq në internet që njerëzit nuk ia dalin të përvetësojnë aftësitë reale sociale, të cilat iu duhen kur dilni në rrugë, kur shkoni në vendin e punës, kur gjeni shumicë njerëzish me të cilët keni nevojë të komunikoni me delikatesë. Dialogu i vërtetë nuk është të bisedosh me njerëz që besojnë të njëjtat gjëra si ju. Media sociale nuk na mëson të dialogojmë, sepse është shumë e lehtë të shmangësh kundërshtimin… Por shumë njerëz i përdorin mediet sociale jo të bashkohen, jo të zgjerojnë horizontin, përkundrazi, t’i gjejnë vetes një zonë rehatie ku të vetmet tinguj që ata dëgjojnë janë jehonat e zërit të tyre, ku të vetmet sende që shikojnë janë pasqyrime të fytyrës së tyre. Mediet sociale janë të dobishme, ato ofrojnë kënaqësi, por janë një kurth.
I lindur në Poloni më 1925, Bauman është Profesor Emeritus i Sociologjisë. Vepra e tij ka marrë një radhë çmimesh ndërkombëtare, mes të cilave çmimin spanjoll Asturias, më 2010.
Ai e ka paraqitur këndvështrimin e tij pesimist për botën në libra si “Does the Richness of the Few Benefit Us All?” (A përfitojmë të gjithë nga pasuria e një pakice?), 2014, ku mbron idenë që bota po paguan një çmim të lartë për revolucionin neoliberal që filloi në vitet 1980 dhe që pasuria nuk ka zbritur poshtë te pjesa tjetër e shoqërisë.
Në librin Moral Blindness (Verbëria morale), botuar vitin e kaluar, së bashku me Leonidas Donskis paralajmërojnë për humbjen e komunitetit në botën tonë gjithnjë e më shumë individualiste.
Thanë që tanë një famije ishte infektuar në katundin poshtë katundit tonë, kush s’u mërzit për atë punë, thanë se një bijë e kishte sjellë virusin, ishte mërzitë, dy muaj pa ardhë te nana. Edhe unë jam mërzitë, por unë si Doruntina, bijë e largët, e vëllai im Konstantini nuk kishte dhënë besën se vjen me më marrë, por si të vijë, me kufij të mbyllur!
Nanë ta uruam ditëlindjen, krejt fëmijët e tu, përmes kamerës, çka me bë, ky është shekulli XXI, kur nuk mund të gjinden vaksina kundër virusave, që i sulmojnë edhe telefonat me të cilët të thirrëm, pra ti nuk ke faj që don me i pa zogjtë e tu përnime, rreth vete kur i frynë qirinjtë, a të tregova se edhe zogjtë e mi shkuan, ndejtën ma shumë se katërdhjetë ditë, bashkë, ditë e natë, në shtëpinë që e shndërruam në fole, e ku mbroheshim nga sëmundja. Të kujtohet se si e festuat bashkë biri im dhe ti ditëlindjen jubilare, gjyshe e nip, aty te bahçja? A po, a ja kanë nisur të pjeken qershitë ? Do të vijmë, se dredhëzat nuk i shijova në këtë behar, se i dua vetëm kur i blej në pazar, e atë hala nuk e kanë çelë. Edhe kajsia e babës pati lule plot, por atë e ruaj veç për lulet e saj si japonezët qershitë e tyre, se pemë kurrë nuk bën.
Zogjtë e mi shkuan, iu kam lexuar shumë Preverin “Për ta bërë portretin e një zogu », duhet të fshish hekurat e kafazit, por zogjtë e artistit tonë fluturojnë nga një pemë në tjetrën, kanë ngjyra plot, ikni, ikni, s’po mundem më t’i duroj, as t’i shoh, as në fotografitë që i bën ai, pa retush, siç nuk po e duroj më qetësinë.
Thesit të miellit i erdha në fund, raftet u zbrazën nga makaronat dhe orizi. Tomël dhe vezë po vazhdon me më pru katundari që kam kojshi. Më tepruan edhe dy sapuna. Vërtet, ku u zhduk Luli? Sigurisht ai mban syrin te mikroskopi i tij, se e di që armiku i padukshëm nuk është zhdukur. Luli ka zgjedhur tërë jetën e tij të luftojë me armiq, sa i çuditshëm ky njeri, edhe na kemi dushman, plot, siç e thotë kafja kur të ma lexojnë fallin. Boll na tha të rrijmë në shpi, edhe ai tash le të dalë ta shijojë lirinë që na ka munguar kaq shumë, jo këta muaj, por tanë jetën e shqiptarit, den baba den, ama le ta shijojë si zotni, jo si këta që vozisin si të çmendur në rrugët e katundit tonë, hourrah, u hoq karantina po, po edhe të çmendurit fluturojnë, se kanë dëgjuar se janë lehtësuar masat, e sa e lehtë po ju duket vetja, hajt të fluturojmë…
Pranverë që nuk do të harrohet, por vera si do të jetë, jemi bërë sy e vesh për ndonjë lajm të mirë, do të vijnë kurbetçarët, të heqim mallin, e të flasim për këtë që na gjetë, duke i përzier çajat? E në det, a do të shkojmë, a do t’i hapin çadrat? Breaking news: Sot është hapur galeria kombëtare, dje është rrënuar teatri kombëtar. Qafën e thefshit, po vazhdoj të shikoj “Fluturimi mbi folenë e qyqes.” / KultPlus.com
Rektori i Universitetit të Prishtinës, Marian Dema, ka ngushëlluar për vdekjen e profesorit Musa Stavileci, që ndërroi jetë sot në Stamboll.
Ai tha se Stavileci që e filloi karrierën në UP si një student ishte ndër profesorët më të avancuar dhe se përveç në shkencë, UP-në e ndihmoi edhe në aspektet menaxheriale, njofton Klan Kosova.
“Më lejoni që në emër të organeve drejtuese dhe menaxhuese, studentëve, stafit akademik dhe administrativ të UP-së, tu shpreh ngushëllimet më të sinqerta familjarëve, miqve, kolegëve dhe studentëve të tij, për humbjen e më të dashurit tuaj. I paharruar qoftë kujtimi për profesor Stavcilecin!”, ka shkruar Dema.
Telegrami:
E respektuara familje Stavileci,
Me pikëllim të thellë e pranuam lajmin që sot u nda nga jeta prof. dr. Musa Stavileci.
Stavileci ishte inxhinier i ndërtimtarisë dhe profesor universitar. Rrugëtimin në UP e filloi si student në Fakultetin Teknik, në studimet themelore, ndërkaq, si asistent iu bashkua Fakultetit të Ndërtimtarisë dhe Arkitekturës në vitin 1972, për t’u avancuar më pas në të gjithë titujt e tjerë universitarë. Përveç në aspektin akademik, ai i shërbeu UP-së edhe me punën menaxheriale, të dhënë me shumë përkushtim, si shef katedre dhe dekan i FNA-së.
Profesor Stavileci ishte autor i shumë teksteve universitare, si dhe autor e bashkautor i disa punimeve shkencore të botuara në Kosovë dhe jashtë saj.
Profesor Musa Stavileci, për të gjithë ata që e njohën, paraqet një figurë të akademikut të kompletuar. Ai, nga studentët e tij, shquhet si udhërrëfyes e pedagog i shkëlqyer.
Andaj, me lejoni që në emër të organeve drejtuese dhe menaxhuese, studentëve, stafit akademik dhe administrativ të UP-së, tu shpreh ngushëllimet më të sinqerta familjarëve, miqve, kolegëve dhe studentëve të tij, për humbjen e më të dashurit tuaj.
I paharruar qoftë kujtimi për profesor Stavcilecin!
“Brenda majit Shqipëria do të jetë e hapur tërësisht, kufijtë e Shqipërisë do të jenë hapur dhe ne do të përgatitemi për sezonin turisitik”.
Kështu deklaroi sot Kryeministri Edi Rama në fjalën e tij në Kuvend, duke theksuar se “ natyrisht jo duke i kërkuar atyre që bëjnë zgjedhjen e gabuar duke i kthyer shpinën të madhit Shekspir. Ndërkohë që i kanë sytë ngulur tek teatri, por duke përgatitur neve në rast se do të vijë një valë tjetër që do të jetë e rëndë po ua them sot ajo që kaluam edhe për ne, edhe sikur të përsërisim të njëjtat gjëra, sidoqoftë ta përballojmë përsëri me atë dinjitet e seriozitet që e përballuam duke e vendosur Shqipërinë në atë grup shumë të vogël vendesh që sot shihen me admirim për rezultatin e arritur”.
“Jam shumë krenar që shumë kolegë të mi, jo me larg se mbrëmë Presidenti i Turqisë, më kanë shprehur këtë admirim për ç’ka ka bërë shteti shqiptar dhe për çfarë rezultatesh janë krahas Shqipërisë në tabelën e përgjithshme”, – tha Rama.
Kryeministri Rama u shpreh se “kur po të shihja (deputetit Myzlim Murrizi) që po flisni për popullin, i prekur siç jam, prekur nga kjo dashuri e beftë për Teatrit, që ka shpërthyer në Tiranë dhe në gjithë Shqipërinë papritur fytyra jote mu zëvendësua me fytyrën e Sandër Prosit që thoshte në një rol të tij: “Eh sa gjera thuhen në emrin tend o popull”.
Rama tha se “meqë kështu erdhi kjo punë dhe Shqipëria papritur u kthye në arene ku përplasen bijtë e Shekspirit me një regjim të imagjinar në filxhanin e Ledi Makbeth, e duke qenë se ndërkohë jemi edhe në një kohë kur përballemi me sëmundje ngjitëse, po ju kujtoj fjalët e Shekspirit juve këtu dhe të gjithë atyre që kanë zgjedhur të përfshihen jo për një plan politik, po për një lëndim shpirtëror. “Budallallëku dhe mençuria ngjiten kollaj, njësoj si sëmundjet infektive, prandaj zgjidhni me kujdes ata që dëgjoni”, thotë Shekspiri”.
Kryeministri Edi Rama tha se “ meqënëse Teatrin e politikës sot e ka pushtuar politika për teatrin më lejoni të ju them se ky është një lajme i mirë në këtë moment kur nëse nuk do të kishim bërë të gjitha gjerat e duhura mund të mos ishim këtu ose mund të mos u takoheshim fare këtu, por mund të përjetonim një halla të madhe duke numëruar humbjet e jetës, plagët e rënda dhe kolapsin e sistemit tonë shëndetësor në kushtet e një përballje që shumë shtet shumë më të fuqishme, shumë më të ditura, shumë më të zhvilluara se ne e humbën”.
Rama tha më tej se “jeta më ka çuar dikur pa dashjen time pranë njeriut të zemrës në një spital amerikanë në Masacusten dhe kur kam hyrë në atë spital dhe kam parë se çfarë ndodhte, kam menduar se kjo këtu është dora e Zotit, se s’ka mundësi. Dhe para syve të mi kam parë atë qenie për të cilën do jepja jetën time të kthehej nga koma. Dhe sot në atë vend ku gjendet ai spitale, numërohen deri më tani 6 mijë të vdekur, me vetëm dyfishin e popullsisë së Shqipërisë. Por, si çdo sukses edhe ky sukses ka koston e vet dhe kostoja e këtij suksesi është pikërisht rritja e përditshme e numrit të atyre që thonë ishte lojë, që përqeshin, që tallën dhe të atyre që te gjithë te ajo që bëmë shohin fytyrën e vërtetë të diktaturës dhe diktatorit që mbylli shqiptarët sepse i do brenda, që krijoi një zinxhirë autorizimesh dhe lejesh dhe që i detyroi me pahir të hynin në botën digjitale dhe të vuanin padrejtësish internimin në kolltuqet e tyre para ekraneve të televizorit, të vuanin sakrificat e madha të një lufte të përgjakshme në krevat duke fjetur pa nevojën për të shkuar në punë e kështu em radhe. Kjo është kostoja e këtij suksesi. Përderisa ne ia dolëm natyrisht që shumëkush duke bërë zgjedhjen e gabuar dhe duke mos dëgjuar këshillën e Shekspirit që të zgjedh ata që dëgjon, të bjerë pre e zinxhirit të infektimit të budallallëkut që kalonë gojë më vesh dhe vesh me gojë”./ atsh / KultPlus.com
Projekti origjinal i Teatrit Kombëtar, do të ndërtohet diku tjetër dhe do të ketë funksion tjetër.
Kështu tha Kryeministri Edi Rama teksa iu drejtua nostalgjikëve të godinës së Teatrit Kombëtar, duke thënë se projekti origjinal do të ndërtohet diku tjetër.
Në fjalën e tij në Parlament ai deklaroi se godina e Teatrit Kombëtar nuk është fëmija i ligjshëm i autorit italian, por bastard i një marrëdhënie mes autorit dhe autores, “që ishte lufta fashiste që duhej ushqyer me para dhe grurin e mbjellë në parqet e Tiranës”.
Ai deklaroi se ishte vepër e mbretërisë, po, u nis, u ndërpre nga lufta dhe vepra për këtë arsye kurrë nuk u konsiderua as nga regjimi i vjetër as nga të gjitha ekspertizat si e denjë për t’u futur në listën e monumenteve.
“Kam një lajm të mirë por nuk do ua jap të plotë. Meqë godina nuk u ndërtua kurrë dhe meqë ka jo këta, se këta as duan ta dinë për godinën, por ka njerëz që më kanë bërë të reflektoj në këtë situatë për një mangësi për një mungesë boshllëk, apo lëndim. Ne do ta marrim projektin origjinal dhe do ua rikthejmë, jo aleancës për politikën me teatrin, jo artistëve dhe artistëve politikanë atje, por do ua rikthejmë fëmijëve, si pjesë e një programi më të madh, dhe përputhen gjërat dhe do ta kemi mes nesh, jo atyre dhe jo teatër, për më shumë do ta shikoni dhe atëherë do të shikojmë pelegrinazhin te ajo godina”, u shpreh Rama.
Kreu i qeverisë bëri me dije se aty do të shkojnë vetëm fëmijët dhe mësuesit e tyre për t’u mësuar, vizitimin, aktrimin, muzikën dhe për t’u treguar se çfarë ka qenë Tirana më parë.
Rama ironizoi duke thënë se “Edhe këta kur të marrin vesh se është diku tjetër do të mërziten dhe do të thonë mjaft tani”. ai. /noa.al / KultPlus.com
(Refleksion me rastin e 20 majit, Dita Kombëtare e Jetimëve)
Sot është 20 Maj, Dita Kombëtare e Jetimëve… Dita e Dashurisë Njerëzore, kushtuar krijesave më të bukura dhe më të pafajshmëve të kësaj bote. Është dita e miturakëve pa krahë, e fëmijëve pa fëmijëri, e atyre që kanë humbur familjen, çerdhen e ngrohtë të kujdesit prindëror. Kjo ditë, i thërret ndërgjegjes së çdo njeriu të mendojë qoftë edhe për një çast të vetëm për të ndezur një dritë shpresë, e paskëtaj, të zgjojë kaq shumë ëndrra të plagosura që në embrion, që, gjithsesi, ato mbeten gjallë tek këto krijesa engjëllore nëse dikush kujtohet për ta. Si intelektuale, si Grua dhe si Nënë, gjykoj se nuk do të mjaftonte vetëm kjo ditë për të menduar dhe për të reflektuar për këta fëmijë shpesh herë të pafat. “Fëmija pa nënë, si nata pa hënë!”, na thoshin dikur plot dashuri e dhembshuri gjyshërit dhe gjyshet flokëbardha, nënat dhe etërit tanë të mirë… Mjafton kjo thënie, e cila na kujton të gjithëve ato të përpjekje të mëdha njerëzore për mbijetesë ardhur nga brezat, që të mendosh sa e vështirë është jeta e një jetimi, pa votrën ku mëkohet dhe ngjizet në çdo çast dashuria dhe ngrohtësia prindërore. Vetëm një shoqëri e shëndoshë dhe e drejtë, që kthen sytë nga këta fëmijë dhe tek ata në vështirësi ekonomike e cila mendon edhe për të ardhmen e tyre, mund të jetë një shoqëri e denjë njerëzore. Në fëmijërinë time kam njohur fëmijë jetimë, shumë prej tyre i kam pasur shokë dhe shoqe klase në shkollën fillore dhe atë shtatëvjeçare. Më vonë, i kam takuar në rrugët e jetës dhe jam gëzuar kur ata janë bërë njerëz të aftë e të suksesshëm, që i kanë dhënë shoqërisë sonë, vendit të tyre. Jemi ulur në një bankë klase me ta, dhe për asnjë çast të vetëm, as unë dhe as bashkëmoshatarët e mijë nuk kemi pasur ndonjë paragjykim, as edhe ndonjë ndjenjë mëshire. Jo! Ata ishin të barabartë në sytë e ne fëmijëve të tjerë, edhe në sytë e mësueseve dhe mësuesve tanë. Ndoshta, shumica e tyre vinin nga rrethe të ndryshme të Shqipërisë, kishte mes tyre jetimë nga nëna dhe ati, kishte nga ata, që kishin mbetur jetim vetëm nga njëri prej prindërve, kishte edhe nga ata, që për arsye ekonomike kishin gjetur strehë në Shtëpinë e Fëmijës, aty në qytetin tim të Korçës. Drejtori i kësaj Shtëpie Fëmije quhej Niko Çeçi, të cilin e shihja shpesh të aktivizohej me fëmijët jetim në grupet artistike të Pallatit të Kulturës, si korist. Kjo tregonte, se ishte jo vetëm një organizator i mirë i kësaj Shtëpie të madhe për jetimët dhe për fëmijët me nevoja ekonomike, por ishte dhe njeri i dashuruar pas artit dhe kulturës. Në pamje të parë dukej i rreptë në zbatimin e rregullave, por fëmijët e respektonin dhe e donin, sepse tek figura e tij shihnin figurën e një ati. Kam parë , kur erdha në Tiranë në rrugën e Elbasanit, ku ngrihej dhe konvikti i ne vajzave studente, Shtëpinë e Fëmijës. Më dhembte kur i shihja të gjithë të veshur njësoj, por kur në atë shtëpi erdhi si drejtoreshë e ndjera Evanthi Ciko, ndryshoi veshja e atyre fëmijëve… Zonja e ndritur Evanthi, ishte jo vetëm një nënë model e fëmijëve të saj Zhanit dhe Ketit, por edhe një mësimdhënëse dhe edukatore për vite të tëra në shkollat e kryeqytetit. Ajo ishte dhe një grua fisnike dhe e përkushtuar, që tek fëmijët jetim në Shtëpinë e Fëmijës ku ajo drejtonte këtë institucion, shihte fëmijët e saj. Ndaj la tek ata përjetë gjurmët e respektit dhe nderim për punën e madhe që bëri ndër vite. Kur je fëmijë, gënjehesh dhe më një lodër, por kur fëmija fillon dhe ndërgjegjësohet, atëherë duhet një kujdes i veçantë për të. Dikush mund të ketë të dhëna natyrore për pikturë, dikujt natyra mund t’i ketë dhënë një zë të bukur, dikush e vuan më shumë se të tjerët mungesën e prindërve, sepse nga natyra është më i ndjeshëm, dikush më i shkathët. Mirëpo, çdokush pra, që merret me këta fëmijë duhet t’iu përkushtohet atyre me shpirt e zemër. Për këta fëmijë, në radhë të parë duhet të kujdeset shteti, organizatat jo qeveritare dhe e gjithë shoqëria. Kjo nuk duhet bërë vetëm me një ditë, as në formë “fushate”, që i ngjan më shumë asaj të një parade, se ja, edhe ne mendojmë dhe punojmë për këta fëmijë, që jeta i’u dha një fat jo të lehtë. Kjo do të ishte sa fyese për këta fëmijë, nga ana tjetër edhe një shfaqje mëshire. Mëshira, që mund të shfaqin njerëzit ndaj tyre i fyen rëndë ata, u’a cënon dinjitetin dhe krenarinë. Këta fëmijë kanë personalitetin e tyre, si çdo fëmijë i zakonshëm, që rritet në kushte normale pranë familjes së tij. Të pikon në shpirt kur shikon fëmijë në kushte të rënda varfërie, që detyrohen të bëjnë punë të rënda, që në pikë të agut të mëngjesit, dhe pastaj, me një copë bukë të thatë ose një copë djathë, me dëshirën e zjarrtë për dije, marrin rrugën për në shkollë. Në një prej programeve të ndryshme sociale që shfaqin mediat tona, më mbeti në sy dhe në mendje fat i trishtë i një vajze dhjetëvjeçare, që çohej me motrën e saj në orën pesë të mëngjesit për të mbledhur kërmij, dhe pas kësaj pune shkonte me vrap në shkollë. A kanë sy ata politikanë, që pa punuar as edhe një ditë të vetme, kanë bërë pasuri me miliona dhe fëmijët e tyre të përkëdhelur nga fati, bëjnë gara mes tyre se kush të ketë makinën më luksoze..!? Në sy dhe në zemër më mbetën edhe ata vocërrakë të një shtëpie, që u ishte prerë energjia elektrike dhe për të bërë detyrat e shkollës dilnin tek pragu i shtëpisë së tyre, sepse iu mungonte drita në shtëpi! Ata vocërrakë, kanë dëshirën e zjarrtë të mësojnë mirë në shkollë, të lexojnë një libër, por kur bije shi dhe është dimër dhe nuk dilet dot as tek pragu i shtëpisë si bëjnë këta fëmijë, në vështirësi të mëdha ekonomike? Ndërkohë që fëmijët e tjerë bëjnë gara kush të ketë telefonin e markës më të fundit. E dhimbshme kjo gjendje! Aq e dhimbshme, sa të buçasin në vesh vargjet kambanë të Migjenit të madh: “Kafshatë, që s’kapërdihet, ashtë o, vëlla mjerimi!” Dhe si këto dy shembuj, që solla janë me qindra e qindra në Shqipërinë tone hallemadhe. Ndaj lypset që çdo zyrtar me një pozicion në qeveri, në Parlament (se përse na duhen parlamentarët, kur nuk çojnë në atë tribunë hallet e një populli?!), duhet të mendojë dhe të veprojë për më të mirën e fëmijëve jetimë dhe atyre që ndodhen në vështirësi ekonomike. Nevojiten politika dhe programe efektive të ndihmës dhe të mbrojtjes sociale për të gjitha ato familje dhe fëmijë që jetojne në një varfëri të skajshme. Këta fëmijë, qoftë ai jetim ose i rritur në vështirësi, rriten para kohe kur përballen me vështirësi dhe mungesa të përditshme bazike. Mund t’i gëzojë një çast një dhuratë bamirësie dhe nuk e harrojnë këtë gjest, por jeta është e gjatë. Çdo ditë dhe çdo orë, ata fëmijë kanë nevojë jo vetëm për një fjalë të mirë, për një buzëqeshje e ledhatim, por së pari për një jetë normale si gjithë fëmijët e tjerë. Vitet ikin dhe qoftë jetimët, qoftë ata të asaj pjese të shoqërie që vuan nga varfëria, rriten një ditë, se jeta ka ligjet e saj. Por, ç’bëhet me ata adoleshentë, të këtyre kategorive në Shqipërinë tonë? Fëmija i rritur në një Shtëpi Fëmije vjen një ditë dhe duhet ta lerë atë strehë. Adoleshenca është mosha më delikate e njeriut…! Gjithmonë më ka shkuar mendja tek ato vajza, që një ditë, duhet të lenë në moshën më delikate Shtëpinë e Fëmijës, dhe, të mbetura mes katër rrugëve, pa asnjë përkrahje shpesh bien në grackën e njerëzve të paskrupull e kriminelë të pashpirtë, që shfrytëzojnë mjerimin e tyre dhe i çojnë në rrugë pa krye, deri në prostitucion. Dikur, bashkëmoshataret e mia jetimbetura, arrinin të mbaronin shkollën e mesme të përgjithshme ose profesionale dhe gëzohesha kur i takoja, sepse bëheshin të zonja të jetës së tyre dhe që kishin formuar familjet e tyre. Sot, ka një Institut Kombëtar i Integrimit të Jetimëve Shqiptarë, të cilin e drejton me pasion dhe përkushtim të madh, miku im i vyer Ilir Çumani, një tjetër ish fëmijë jetim, pasioni, përkushtimi dhe puna shembullore e të cilit në gjithë këto vite, ka bërë që shumë jetimë të kenë shanse duke mundur të krijojnë jetën e tyre ndershmërisht. Po a do të mjaftonte vetëm puna e një Instituti dhe e një njeriu. Jo! Përveç shumë institucioneve shtetërore, sot ka shumë OJQ që “merren” me këto probleme, por shpesh ato kthehen vetëm në një burim fitimi për disa njerëz dhe jo për të përmbushur qëllimin për të cilën ato janë ngritur dhe janë formuar. Ideja dhe nisma që ndërmori afro dy dekada më parë Instituti Kombëtar i Integrimit të Jetimëve Shqiptarë që, 20 Maji, të fiksohet në kalendarin e çdo viti si “Dita Kombëtare e Jetimëve”, kishte si qëllim një mision sa fisnik, aq edhe human. Kjo nismë ka synuar në gjithë këto vite përpjekjen për të zgjuar ndërgjegjen e gjithsejcilit prej nesh, për të vënë në lëvizje të gjitha mekanizmat e ndihmës dhe solidaritetit dhe për të humanizuar edhe më shumë shoqërinë tonë, për të vënë në lëvizje dhe pozita pune institucionet tona politikbërëse dhe ato të ligjitzbatues për të bërë më të mirën për fëmijët jetim. Kjo pandemi, që preku botën mbarë, na nxorri dhe ne në pasqyrën e së vërtetës, na tregoi sa të dobët jemi realisht, sa indiferentë dhe egoistë jemi të gjithë, me në krye pushtetarët dhe ata që bëjnë pjesë në atë Parlament, sepse nuk nevojiten vetëm fjalët dhe premtimet solemne më 20 Maj, në “Ditën Kombëtare të Jetimëve”, por lypset një pjesëmarrje e vërtetë e solidaritetit dhe e ndihmës konkrete nga institucionet tona në radhë të parë, pastaj dhe e gjithë shoqërisë, për të mbrojtur dhe fuqizuar familjet e riskut që rrezikojnë të lënë jetim fëmijët e tyre, për t’ua lehtësuar jetën të gjithë fëmijëve të shtresave në nevojë. Një ditë, është shumë pak, sado të bëhet për jetimët dhe fëmijët që rriten në varfëri…! / KultPlus.com
Pandemia me koronavirus është duke pasur ndikim të madh në vendet e varfra andaj shtetet e pasura duhet t’i kushtojnë vëmendje kësaj situate, ka thënë i dërguari special i Organizatës Botërore të Shëndetësisë për sëmundjen Covid-19, që shkakton ky virus, David Nabarro.
“Në njërën anë është sëmundje që është e lidhur me rreziqe serioze të vdekjes dhe në të njëjtën kohë, shtetet e varfra nuk kanë burime, qoftë në aspektin e shërbimeve shëndetësore, apo masave tjera mbrojtëse”, ka thënë ai.
Si rezultat, ka shtuar ai, të ardhurat e njerëzve janë duke u zhdukur brenda natës.
“Është e habitshme shpejtësia e varfërisë me të cilën përballen njerëzit, kur iu kërkohet të ulin aktivitetin ekonomik, në mënyrë që të ndalin përhapjen e virusit”, ka deklaruar ai.
“Kam dëgjuar nga disa komunitete në Azi, ashtu sikur edhe në Afrikë dhe Amerikën Latine, ku është rritur shpejt varfëria ekstreme, dhe supozoj se ne do të shohim që kjo pandemi do të ndikojë në rritje të kequshqyerjes të nivelit që nuk e kemi parë për dekada”.
Deklarata e tij vjen në ditën kur numri i rasteve të infektuarve me këtë virus në botë ka arritur në mbi 5 milionë. Numri i saktë i të infektuarve besohet se është më i lartë për shkak të ndryshimit të testimeve brenda shteteve, vonesave dhe mosraportimit. / KultPlus.com
Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, bashkë me një pjesë të stafit të MKRS-së, ka vizituar sot Komunën e Gjakovës, për të parë investimet që po bën MKRS-ja në këtë Komunë.
Me këtë rast, Ministrja Dumoshi është pritur në Komunë nga kryetari Ardian Gjini, ku edhe kanë nënshkruar një memorandum bashkëpunimi i cili ka për qëllim mbështetjen financiare për projektin “Ndërtimi i kompleksit të tenisit në Komunën e Gjakovës”, në vlerë prej 250 mijë euro dhe që do të implementohet këtë vit.
Gjatë takimit ministrja Dumoshi e kryetari Gjini biseduan për projektet e përbashkëta që ka MKRS-ja dhe Komuna e Gjakovës, në fushën e trashëgimisë e të rinisë si dhe investimet kapitale në sport.
Në kuadër të vizitës, ministrja Vlora Dumoshi, e shoqëruar nga kryetari i Gjakovës, Ardian Gjini morën pjesë në vënien e gurëthemelit për ndërtimin e stadiumit të qytetit në Gjakovë, ministria ka ndarë mjete në vlerë prej 1,1 milion euro, për fazën e parë të realizimit të projektit.
Ministrja e Dumoshi vlerësoi se Gjakova ka traditë në sportin e futbollit gati një shekull dhe se ky investim, konkretisht, vënia gurëthemelit të stadiumit është një falënderim e mirënjohje për të gjitha gjeneratat dhe kontributin e tyre që kanë dhënë në sport, në këtë rast edhe në futboll.
“Ne si Ministri e Kulturës Rinisë dhe Sportit po investojmë 1 milion e 100 mijë euro por edhe me rishikim edhe vitin e ardhshëm do të shikojmë për financim që të jetësohet ky projekt sepse është shumë i domosdoshëm për komunën e Gjakovës, për të gjithë njerëzit, për gjeneratat”, tha mes të tjerave ministrja, duke i vlerësuar edhe qytetarët e tifozët që i kanë përkrahur klubin e futbollit dhe sportin në përgjithësi.
Ndërsa kryetari Gjini tha se përkundër vonesave e keqkuptimeve të së kaluarës, ministrja Dumoshi e ka mirëkuptuar maksimalisht për projektin në fjalë dhe falë saj po nis ndërtimi i stadiumit të Gjakovës. “Dy vite luftë kemi bërë për të nisur, herë dilnin fondet herë u heqshin, e kryem projektin pak më ambicioz se të tjerët që kanë pritur por, ky projekt duhet të mbijetojë shumë gjatë. Me ministren Dumoshi s’kam pas nevojë me luftu hiq menjëherë e kemi operacionalizu”, tha Gjini.
Në tërësi, ministrja Dumoshi vlerësoi se investimet që MKRS-ja po bën në Komunën e Gjakovës do të jenë në dobi dhe interes të qytetarëve të kësaj ane dhe ajo ndjehet jashtëzakonisht e lumtur që kjo gjë po bëhet e mundur.
Po ashtu, ministrja Dumoshi foli edhe për memorandumin që nënshkroi me kryetarin Gjini për fushat e tenisit, ku edhe vizitoi terrenin në të cilin po ndërtohen fushat, projekt në të cilin ministria po investon.
“Memorandumi që nënshkruam sot është një lajm shumë i mirë për tenistët. E di që Gjakova ka shumë tenistë dhe që funksionojnë 3 klube që garojnë dhe ata janë lojtarë shumë të mirë e që na prezantojnë. Ky memorandum është vazhdimësi e projektit. Pashë nga afër punimet që janë kryer deri më tani dhe 80% e punëve kanë mbaruar, por për ne është esenciale që të fillojmë menjëherë t’i ndërtojmë fushat dhe do të ndërtohen 4 të tilla në këtë kompleks. Ndërtimi po bëhet sipas standardeve e kritereve ndërkombëtare pasi tashmë sporti i Kosovës është ndërkombëtarizuar dhe po shpresoj që punimet deri në fund të vitit pothuajse të përfundojnë”, tha mes tjerash ministrja, duke premtuar se përkrahja dhe bashkëpunimi me Komunën e Gjakovës do të vazhdojë edhe në të ardhmen.
Ndërsa, kryetari Gjini u shpreh se MKRS-ja ka vazhduar ta përkrahë Gjakovën me projekte të reja dhe me vazhdimin e disa projekteve tjera, duke shprehur edhe falënderim të veçantë për ministren Dumoshi, sepse i ka shtyrë përpara projektet për Gjakovën.
Mira Konçi, zëri i cili për shumë vite nuk i mungoi festivalit të RTSH-së, mbetet ndër këngëtaret më të dashura për publikun, shkruan KultPlus.
Talenti i Mira Konçit u zbulua në fundin e viteve ’80 nga kantautori Gjergj Leka. U organizua një koncert recital për prezantimin e saj në publik dhe u transmetua nga Radio Televizioni Shqiptar. Një mega-koncert, një mega-prezantim që bëri xhelozë këngëtarët më me zë të asaj kohe. Mira sillte një fryme të re në muzikën e atyre viteve që qante për ndryshim.
Pas këtij prezantimi, Mira Konçi u bë protagoniste absolute e festivaleve të viteve në vazhdim. Njohja me Shpëtim Saraçin, bëri që ata të dominonin skenën e muzikës shqiptare për vite me radhë duke sjellë këngë që këndohen edhe sot.
Pas martesës me Shpëtimin, Mira u largua nga muzika për t’iu dedikuar familjes së saj. Mira dhe Shpëtimi kanë dy fëmijë, Drini dhe Era. Aktualisht jetojnë ne SHBA.
Ndër këngët më të njohura të Mirës janë: “Ndoshta Ishte Dashuri” në bashkëpunim me Redon Makashin, “Miresi”, “Horizont”, “Rri Me Mua”, “Fatit i Besoj” e “Brenda Vetes Me Merr”.
Në nëntor të vitit 2002, Mira Konçi merr pjesë në Kënga Magjike me këngën “E pathëna fjalë”, kjo këngë mbetet ndër më të pëlqyerat për publikun e të cilën KultPlus po e rikthen sot për lexuesit. / KultPlus.com
Një italiane fitoi një pikturë të Picassos, e vlerësuar 1 milion euro (1,1 milion dollarë) në një lotari bamirësie, njoftuan organizatorët e lotarisë.
Ajo fitoi çmimin në një bingo ndërkombëtare, e quajtur “1 Picasso për 100 euro” të drejtuar nga shtëpia e ankandeve ”Christie’s” dhe organizata CARE për të financuar projektet në Afrikë.
Pjesëmarrësit paguajnë 100 euro për një biletë në internet.
Bileta fituese u përzgjodh përmes shortit në shtëpinë e ankandeve ”Christie’s”, në Paris.
”Kjo lotaria mblodhi mbi 5 milionë euro dhe në të morën pjesë blerës nga mbi 100 vende”, theksuan organizatorët në transmetimin live të shortit elektronik të çmimeve.
Fillimisht lotaria ishte planifikuar për më 30 mars, por ishte shtyrë për shkak të pandemisë së koronavirusit.
“Nature Morte”, e vitin 1921, ishte një pikturë në vaj nga Picasso/DPA/ KultPlus.com
Organizata për mbrojtjen e të drejtave të studentëve ‘’Demokracia Studentore’’ përmes një komunikate për media ka kërkuar nga Qeveria e Republikës së Kosovës që të përfshihen edhe studentet në Pakon Emergjente.
“Ne si studentë jemi kategoria më e varfër në vend dhe vazhdimisht po na u bëhet presion nga fakultetet për ti kryer pagesat e semestrave dhe pagesat të tjera që lidhen me shërbime ndaj studentëve, andaj ne kërkojmë nga Qeveria e Republikës së Kosovës që në këtë kohë të pandemisë t’i përfshi të gjithë studentët në pakon emergjente, pasi që studenti është kategoria më e prekur në këtë situatë të rëndë ekonomike”, thuhet në kumtesë e DS.
Studentët në Kosovë, thotë Demokracia Studentore, nuk kanë asnjë lloj të ardhure financiare dhe i vetmi burim financimi është nga familja.
“Andaj Qeveria e Republikës së Kosovës duhet të ketë konsideratë ndaj studenteve për gjendjen e tyre të rëndë ekonomike në këtë kohë të pandemisë të shkaktuar nga virusi COVID -19 dhe të merr një vendim dhe ti përfshi të gjithë studentët në pakon emergjente, thuhet në komunikatën e organizatës “Demokracia Studentore”, përfundon kërkesa e tyre. / KultPlus.com
Guri i parë i Katedrales së Notre-Dame, në Paris, u vendos nga Papa Aleksandri III, në vitin 1163, i cili inauguroi punën ndërtimore të një vendi adhurimi hyjnor në qendër të qytetit.
Që atëherë kisha u restaurua dhe u rindërtua shumë herë, fillimisht e dëmtuar nga shenjat e kohës dhe më pas nga revolucionet, mbi të gjitha nga ai Francez, por edhe Komuna e Parisit e vitit 1871 (ndër të tjera).
Katedralja e Notre Dame, në sajë të faktit që është simbol universal i qytetit dhe i krishterimit në përgjithësi, gjithmonë është rindërtuar dhe restauruar, ndonjëherë me përmirësime estetike dhe të tjera me ndërhyrje përkeqësuese, duke mbetur një simbol në mendjen e të gjithë atyre të cilët kanë vizituar kryeqytetin francez.
Më poshtë disa fotografi shumë të vjetra të Katedrales, që u përkasin viteve 1800.
Shtëpia historike e Nina Farmer zgjon një përzierje të frymëzuar të ngjyrave, materialeve dhe copa të tjera arti në Massachusetts.
Kur dizajneria e enterierit, Nina Garmer mbajti bisedën e parë me pronarët e rinjë të shtëpisë së arteve dhe artizanatit anglez të vitit 1904 në Winchester, në veri të qytetit, klientët e ardhshëm kishin vetëm disa ndryshime relativisht të vogla në mendje. Një cift i ri me tre fëmijë, e dinin se donin të ridekoronin mobilet, por jo kuzhinën origjinale, kishin nevojë të riorganizonin suiten master për të zgjeruar banjon dhe dollapët. Por nuk ndiheshin të sigurt të vazhdonin tutje, dhe projekti u pezullua përkohësisht.
Disa vite më vonë ata u kthyen tek Farmer, e cila kishte gdhendur një hapësirë që të falte pëshpëritje për historinë e shtëpisë, e aftë të kapë dhe të nderojë thelbin e arkitekturës edhe kur rikonfirmon enterierin për një jetesë bashkëkohore. “Ata kishin shumë kohë për të analizuar se si ndihej shtëpia, e në cka po jetonin”, kujton Farmer, duke shpjeguar se hapësira ishte zgjeruar për të përfshirë një ridekorim të tërësishëm,me një ndërtim domëthënës. Megjithëse ciftit i pëlqyen detajet e shtëpisë, që përfshinin një gamë të gjerë punë druri, “Ata e ndjenin se i mungontë një butësi, personalitet dhe një ndjenjë më e rë.” Kështu që Farmer iu afrua projektit me këtë në mendje.
Celësi në skemën e saj ishte prezantimi i guximshëm i ngjyrave të përziera me tone më të thella; një larmi modelesh dhe tekstesh; një përzierje e orendive dhe artit antik, të cilësisë së mirë dhe bashkëkohore; dhe nyje delicate në detajet origjinale të Arteve dhe Mjeshtërive-por pa e bërë atë një pjesë të periudhës. “Unë nuk kam dashur që ajo të ndjehet si muze”, e thotë Farmer.
Dhoma e ngrënies është më afër estetikës arkitektonike, më një letër muri të William Morris të varur sipër. Por edhe kjo referencë e drejtpërdrejtë ndihet delicate, falë toneve të modelit me kontrast të ulët, ecur dhe fildishi. Këtu dhe gjetkë në shtëpi, në një tjetër majë të kapelës për Arte dhe Mjeshtëri, Farmer i zëvendësoi rrethojat e oxhaqeve të cilat nuk ishin origjinale- me tjegulla me bazë uji.
Mbi të gjitha varet një llambadar i gjatë bashkëkohor me 10 aparate dritash. Rezultati është një hapësirë që duket edhe e vjetër edhe e re, formale dhe informale. “Që nga fillimi”, thotë Farmeri, klientët përcaktuar që dhoma “duhet të ndjehet sikurmund të shërbejë pica atëherë vetëm me një familje tjetër dhe gjithashtu të presin “Ditën e falenderimeve”, ato donin që të bëhej hapësirë e rehatshme për jetesë.
Kur kujtoni xhinset normalisht që ju shkon mendja te dicka komode, Farmer pikturoi muret, zbukurime dhe tavanin me Farrow & Ball’s Lulworth Blue No.89, atëherë vendosi një seksion të prekur me porosi të mbushur me kanale, të veshur me një kadife safi Nancy Corzine. Duke u përkulur në një dritare të madhe gjiri, duke ju bërë thirrje që ta ndjeni vetën rehat.
Kështu që oxhaku dhe perdet e jashtme të mbuluara nga lulet me ngjyra Les indie janë thjesht Artë dhe Mjeshtëri e majftueshme.
Kuzhina paraqet një mundësi unikë dhe u bë “piece de resistance” e shtëpisë. “Pronarët e shtëpive thanë,’ Ne nuk duam një kuzhinë të bardhë, ne duam dicka interesante,” kujton Farmer. Por krahas kësaj, “ata i dhanë një ngjyrim të bardhë”. Kishim liri krijuese për të propozuar dicka.” Ajo erdhi me një dizajn kabineti me porosi që kombinonte kornizat e njollosura të lisit të bardhë me panele dy-tonëshe, Farrow & Ball.
Me zbukurimet e tij prej bronzi të lëmuar, kupla e zakonshme me ngjyrë të mbyllur shërben si arritje kulmore e dhomës.
Para se Farmeri të fillonte punën e saj në shtëpi, ajo kishte mure krejt të bardha, dhe që kur u kombinua me punimet e errëta të Arteve dhe Mjeshtrive të errëta në të gjithë, u ndje “shumë e tepërt dhe gati shtypëse pas një kohe,” kujton Farmer. Ajo zbuloi që nuk mund të vlerësosh detajet e bukura sepse gjithcka dukej njësoj. “Njerëzt ndonjëherë shqetësohen për të jetuar me ngjyra dhe model, por kjo lloj shtëpie vërtet ka nevojë për këtë,” përfundon Farmer. “Kjo tregon se si shtimi i toneve më të guximshme dhe printimeve mund të krijojë një ndjenjë ngrohtësie, për t’ju bërë të ndjeheni më të qetë dhe në shtëpi.” / Ndertim.info / KultPlus.com
Kompania Apple është duke blerë filma të vjetër dhe seriale televizive për të zgjeruar katalogun e shërbimit të pajtimit të tij Apple TV+, në mënyrë që ta bëjë atë konkurrues me gjigantët si Netflix, Amazon dhe Disney, raportoi agjencia ”Bloomberg”.
Sipas të dhënave, Apple ka zhvilluar takime me studiot e Hollivudit dhe ka blerë licencën për filmat e vjetër.
Cupertino do të ishte e gatshme të ruajë fokusin në filmat origjinal dhe seritë televizive, të cilat aktualisht janë më pak se 30, por do të synonin të pasuronin ofertën në mënyrë që të garojnë me rivalët si Netflix, të cilët numërojnë mijëra tituj.
Apple TV+ ka një abonim mujor prej 4,99 euro, një shifër më e ulët se shërbimet e tjera dhe është falas për një vit për ata që blejnë një pajisje Apple, për shembull një iPhone./ atsh/ KultPlus.com
Disa persona të panjohur, janë futur tinëz në një xhami në Izmir të Turqisë, dhe nga minarja, kanë lëshuar me altoparlant këngën e njohur të partizanëve “Bella Ciao”.
Ky incident u xhirua nga qytetarët që ishin afër me telefona mobil.
Autoritetet në Turqi kanë nisur hetimet për të kapur të dyshuarit dhe t’i sjellin para drejtësisë, raporton CNN në gjuhën turke, transmeton KOHA.
Zyra e Prokurorit në Izmir ka dënuar këtë akt.
Kryetari i komunitetit Hamza Dag, bëri thirrje për reagime dhe tha se ky akt, “duhet të shihet si shumë shqetësues”. / KultPlus.com
Sot përkujtojmë atdhetarin, publicistin e diplomatin shqiptar Dervish Hima.
Më 21 maj të vitit 1928 vdiq Dervish Hima atdhetar, publicist e diplomat shqiptar. I njohur me emrin Ibrahim Mehmet Naxhi, Hima lindi në Ohër më 21 maj të vitit 1875, në një familje të pasur, ku kreu edhe shkollën fillore. Shkollën e mesme e vazhdoi në Manastir dhe Selanik dhe për dy vjet studioi mjekësi në Stamboll. Me vajtjen atje, fillimisht mbështeti Lëvizjen e Re Turke, në kuadër të së cilës filloi edhe të reflektojë mbi çështjen shqiptare. Ishte atdhetar e publicist i Rilindjes Kombëtare, organizator i Kongresit të Bukureshtit, pjesëmarrës në Kongresin e Napolit, botues i gazetës “Arnautlluk” në Stamboll e më pas i gazetës “Albania” në Zvicër.
Në vitin 1903, Dervish Hima botoi revistën dyjavore “L’Albanie” në Gjenevë. Po këtë revistë, ai vazhdoi ta botojë një herë në muaj përgjatë 1905-1906, në Bruksel. Më 1909 në Stamboll, Dervishi drejtonte të përjavshmen “Shqipëtari” – “Arnavud”, së bashku me Hilë Mosin, një revistë kjo në gjuhën shqipe dhe turke, e mbështetur financiarisht nga Austro-Hungaria, botimi i së cilës u ndalua në fund të vitit 1910.
Dervish Hima ishte njëri nga nënshkruesit e Deklaratës së Pavarësisë së Shqipërisë. Ai shkroi e botoi: “Varri i liridashësve”, “Pasqyra e krimeve të Sulltanit”, “Një zë nga burgu në kohën e lirë” dhe vepra të tjera. / KultPlus.com
Sa e sa burra kam dëgjuar të thonë̈ se duan një grua inteligjente përkrah. Do t’iu thoja ta mendonin mirë.
Gratë inteligjente i marrin vendimet vetë, kanë dëshirat e tyre dhe vendosin kufinjë.
Ti nuk do të jesh kurrë në qendër të jetës së saj, sepse ajo merret më shumë me veten e vet, sesa me ty!
Një grua inteligjente nuk lejon të manipulohet, as të shantazhohet. Ajo nuk i gëlltit fajet dhe poashtu merr përsipër përgjegjësitë̈ e saj.
Gratë inteligjente, diskutojnë, analizojnë, grinden, nuk kënaqen me gjithçka dhe kështu përparojnë.
Ajo grua që ka pasur një jetë para teje, e din se do të vazhdojë ta ketë edhe kur ti të largohesh.
Ajo të informon dhe nuk kërkon leje.
Këto gra, në çift, nuk kërkojnë një lider për ta ndjekur pas. Nuk duan të ndjekin askënd, e as t’i tregojnë̈ rrugën askujt, duan të ecin përkrahë jush. Ato e dinë mirë se jeta pa dhunë është një e drejtë themelore, e jo luks apo privilegj.
Një grua inteligjente është e lirë sepse ka luftuar për lirinë e saj. Nëse përpiqesh ta prangosësh ajo do të dijë se si të largohet. Mos harro se e ka bërë dhe më parë.
Gruaja inteligjente e di se vlera e saj nuk është trupi i saj e as ajo që ti bën me të.
Mendoje dy herë para se ta gjykosh për moshën, gjatësinë, “trashësinë” apo sjelljen e saj seksuale, sepse gjykimi i tillë është dhunë emotive, dhe ajo e di këtë.
Prandaj, para se të hapni gojën për të thënë se dëshironi një grua inteligjente përkrah jush, pyeteni veten nëse jeni vërtet në standardin e duhur për të hyrë në jetën e saj./ KultPlus.com
Studiuesi Aurel Plasari, ka sjelle detaje dhe foto interesante nga historia e Teatrit Kombëtar, godina e të cilit u shemb më 17 Maj. Pse duhet gënjyer- pyeti Plasari në një intervistë në emisionin “Opinion”, ku solli elementë të historisë së godinës, që u projektua që në vitin 1938, pikërisht për qëllime artistike dhe kulturore.
“Flitet për projektin e themelimit të rrethit italo- shqiptar “Skënderbeg” nga mbreti Zog në vitin 1938. Është krijuar një komision, një status dhe po hidhen përvijimet e projektit. Njoftimi i përurimit është në 31 Maj 1939. Vendimi thotë për të promovuar bashkëpunimin kulturor, artistik, shkencore etj, midis dy vendeve. Konceptimi ishte dy seksione.
Seksioni a iu kushtua kryesisht kinemasë, teatrit dhe muzikës. Ishte dhe seksioni shkencorë. Në seksionin shkencor u vendos Instituti i Studimeve Shqiptare, themelimi i studimeve albanologjike në Shqipëri, i trashëguar në ‘46 edhe nga institutet që u krijuan nga regjimi tjetër”, tregoi Plasari, ndërsa bëri me dije, se arkitekti Xhulio Berte në atë periudhë ishte vlerësuar për prirjen e tij futuriste.
Më tej, ndërsa sjell edhe imazhe krejt të veçanta të ambienteve të brendshme të teatrit, Plasari kujton edhe pllakat e mermerit në kombinim e ngjyrës së kuqe dhe të zezë.
“Seksioni i dytë ishte klubi i lidhjes së shkrimtarëve dhe artistëve, ka një zonë për kafe dhe një zonë ku lexohen gazetat. Në mes të dy godinave dhe në fund ishte një palestër bashkëkohore. Dyshemeja ka qenë me pllaka mermeri të kuqe dhe të zeza”, tregoi Plasari.
Në rrëfimin e tij, historiani mohoi faktin e artikuluar së fundi se teatrit i mungonte gardëroba, dukë bërë të ditur që ajo ndërtesë ka qenë e pajisur edhe me gardërobë. / KultPlus.com
Kur bota përreth jush është e mbushur me çmenduri, dhe nuk mund të duket sikur të gjesh një çast paqeje në stuhinë e ditës, është koha për t’u kthyer prapa dhe për të kujtuar ato momente të lumtura si fëmijë, ku thjesht të shtrirë diku “e humbitnim veten” duke shikuar qiellin.
Ky është meditimi dhe sot shënohet Dita Botërore e Meditimit e cila shërben si një thirrje për njerëzit që të gjejnë kohë për këtë praktikë të vjetër mijëvjeçare.
Meditimi shërben si një mënyrë për lehtësimin e stresit dhe pastrimin e mendjes.
Dinamika e jetës së sotme e ka bërë meditimin një gjë shumë të nevojshme. Hulumtimet kanë treguar se meditimi ka efekte pozitive mendore dhe fizike kur praktikohet. / KultPlus.com
Rudina Hajdari dhe Ralf Gjoni kanë thirrur në interpelancë kryeministrin Edi Rama për çështjen e Teatrit Kombëtar.
Mësohet se kjo seancë do të zhvillohet javën e ardhshme, e cila do të jetë e fundit në sallë pa praninë e mediave, ndërsa më pas do të rikthehet normaliteti, shkruan A2 CNN.
Godina e Teatrit Kombëtar në Tiranë u shemb në orët e para të së dielës duke ngjallur reagime të shumta dhe protesta nga Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit e cila është mbështetur edhe nga opozita, si dhe presidenti Ilir Meta.
Qeveria e Kosovës në detyrë po synon të themelojë Institutin e ri për hetimin e krimeve të luftës të kryera gjatë luftës në Kosovë, përfshirë edhe krimet kundër njerëzimit dhe gjenocidin.
Zyrtarët e qeverisë në detyrë theksojnë që Instituti do të shërbejë për krijimin e dosjes që do t’i shërbejë kujtesës kolektive dhe sipas tyre, tashmë është koha e fundit që të bëhet diçka lidhur me këtë çështje.
Një institut i ngjashëm në Kosovë, ishte themeluar në vitin 2011, pra, 12 vjet pas luftës. Por, me vendimin e Qeverisë së Kosovës, ai është mbyllur në vitin 2018, ndërkohë që në Ministrinë e Drejtësisë është formuar Divizioni për Drejtësi Tranzicionale, i cili është dashur të vazhdojë punën e institutit. Ish-drejtuesit e Institutit thonë se ai nuk ka pasur mbështetjen e nevojshme të institucioneve shtetërore.
Krijimi i kujtesës kolektive
Ministrja në detyrë e Drejtësisë. Albulena Haxhiu, më 13 maj ka formuar Grupin punues, i cili deri në muajin shtator do të duhej të përgatisë analizën për formimin e institutit të ri.
Mbledhja e parë e këtij grupi punues do të mbahet të mërkurën dhe në të do të marrin pjesë përfaqësuesit e institucioneve të ndryshme relevante të Kosovës, përfaqësuesit e organizatave joqeveritare, si dhe ekspertët ndërkombëtarë.
Kryesuesja e Grupit punues, Furtuna Sheremeti, këshilltare e kryeministrit të Kosovës në detyrë, Albin Kurti, thotë për Radion Evropa e Lirë që puna nuk do të nis nga zeroja dhe nuk bëhet fjalë për anulimin e punës së deritashme të institutit paraprak. Sipas saj, do të përmblidhet puna e deritashme e institutit apo organizatave joqeveritare dhe të shkohet më tutje.
Ajo thotë që qëllimi i Institutit është krijimi i kujtesës kolektive, ndërkaq si pjesë të punës së institutit e sheh edhe padinë ndaj Serbisë për gjenocid.
“Kosova ka nevojë të hatashme për një institut ë tillë, i cili do të mund të adresonte, më në fund, se çfarë ka ndodhur në Kosovë. E dyta, do të mund të dokumentonte në mënyrë të përbashkët, të përgjithshme, për krejt Kosovën, jo vetëm atë se sa vrasje kanë ndodhur, por edhe sa persona janë përdhunuar, kush është torturuar, si dhe në fund, do të mund të adresonte gjithashtu edhe dëmet që janë shkaktuar, shtetit si tërësi, personave, ekonomisë”, tha Sheremeti.
“Plani dhe ideja e institutit është që të merret me krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë. Kur të fillojnë hulumtimet që të shihet se çfarë krime janë kryer në Kosovë, do të përfshihen të gjitha krimet që janë kryer gjatë asaj kohe. A do të mund t’i përfshijmë të gjitha krimet dhe a do të mund t’i dokumentojmë të gjitha krimet, tash 20 vjet pas luftës, kjo është diçka që mbetet të shihet kur të dalim në terren”, shtoi ajo.Sheremeti, e cila është duke doktoruar në Belgjikë në temën për matjen e dëmeve të shkaktuara nga krimet e luftës, thekson që Grupi punues do ta bëjë analizën dhe do të shqyrtojë se cila është mënyra më e mirë për themelimin e një instituti të tillë, i cili duhet të ketë një bazë mjaft të fuqishme.
“Në momentin që bazat i vendosim të forta, atëherë besoj që puna e institutit, i cili do të themelohet më vonë, do të jetë shumë më e lehtë. Unë mendoj që një institut i mirëfilltë duhet të ketë një bazë të fortë, e cila lidhet me një buxhet të caktuar që do të mund të siguronte një punë të vazhdueshme për njerëzit që do të ishin pjesë e institutit, një buxhet që do të mund të siguronte hulumtues në terren më vonë. Instituti duhet të formohet me ligj, të ketë linjë të vete buxhetore, të ketë brenda vetes persona që janë ekspertë të fushës dhe gjithashtu të ketë lidhje me Akademinë, me univesitetin, me shoqërinë civile”.
“Ne kemi organizata civile, të cilat e kanë mbajtur frontin në përballje me të kaluarën në Kosovë. Krejt çka është dokumentuar në Kosovë, në mënyrë objektive, është dokumentuar prej organizatave të shoqërisë civile, fatkeqësisht”, theksoi Sheremeti.
Ballafaqimi me të kaluarën
Instituti i mëhershëm për hulumtimin e krimeve të luftës, të cilin gjithashtu e pati formuar Qeveria e Kosovës, gjatë punës së tij, ka publikuar tetë libra për vrasjet, për personat e pagjetur, për gjenocidin serb, si dhe për shkatërrimin e monumenteve dhe pronave të shqiptarëve.
Ish-drejtuesi i atij instituti, Ismet Salihu, profesori i të Drejtës Penale, në një bisedë me Radion Evropa e Lirë ka theksuar që me mbylljen e institutit, me vendimin e kryeministrit të atëhershëm Ramush Haradinaj, është bërë dëm i madh. Mbyllja e institutit, sipas tij, ishte bërë “me qëllimin e reformimit të administratës së gjyqësorit”.
Salihu thekson që për përballjen me të kaluarën dhe pajtimin ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve, duhet të bëhen të ditura krimet e luftës dhe për këtë arsye është i domosdoshëm formimi i institutit.
“Sfidat kanë qenë të shumta. Në vitin e parë nuk kemi pasur as zyre. Vetëm në vitin 2012 e kemi marrë një objekt ku kemi qene shtatë persona të punësuar. Por, nuk kemi patur mbështetje të duhur, për shkak se nuk na është mundësuar që të bëjmë hulumtime në terren“.
Por, përkundër kësaj, ky institut ka bërë punë relativisht të mirë. Ka bërë hulumtimin e krimeve të vrasjes, për të zhdukurit, për shkatërrimin e arkivave, shkatërrimet e trashëgimisë kulturore. Kemi bërë edhe botimin për krimin e Reçakut, krimet që kanë ndodhur në Qendrën Klinike Universitare. Në përgjithësi kemi bërë hulumtive për këto krime, të cilat janë botuar si libra në gjuhën shqipe dhe angleze, si dhe kemi organizuar disa ekspozita për krimet e luftës”, tha Salihu.
Ai shtoi që ironia ishte edhe më e madhe, sepse përkundër punës që ishte bërë, qeveria kishte vendosur që institutit të mos i paguhej më qiraja në objektin ku ishte vendosur, për shkak se ishte objekt privat. Sipas tij, hapësirat e reja të punës ishin disa kontejnerë, të cilët nuk ishin të përshtatshëm për punë, por megjithatë puna vazhdoi deri në vendimin e qeverisë për transformimin e këtij instituti në Divizon për Drejtësi Tranzicionale.
Megjithatë, Sheremeti konsideron që problemi i institutit të mëparshëm ishte baza e dobët dhe formimi i tij përmes vendimeve pa strategji operacionale.
Ajo thekson që për formimin e sërishëm të institutit mbase do të duhet më shumë kohë, por sipas saj, do të bëhën përpjekje që të vendoset bazë sa më e fuqishme, me këshilla edhe të ekspertëve vendosrë dhe të huaj.
Familjet e vikimave, të lodhura
Sheremeti thotë se është sfidë e madhe që të punohet në këtë drejtim 20 vjet pas përfundimit të luftës, para së gjithash për shkak se familjet e viktimave, sipas saj, janë të lodhura.
“Sistemi ynë , për 20 vjet, i ka maltretuar këta njerëz. Këtu po i përfshijë edhe menxhimin e situatës më herët nga UNMIK-u, nga EULEX-i. Unë kam pasur rastin kur viktimat më kanë thënë ‘ma kanë humbur dosjen tri herë dhe kanë ardhur sërish që të mi bëjnë pyetjet e njëjta’. Pra, është tepër e vështirë, por në anën tjetër, nuk është e pamundshme”.
“Është momenti i fundit tash që të bëjme diçka, sepse nëse nuk bëjmë, gjeneratat janë duke vdekur. Memorja primare është duke vdekur dhe kujtimet e luftës janë duke mbetur vetëm si rezultat i asaj që prindërit u kanë treguar fëmijëve. Ka për të qenë shumë e vështirë, por e kemi obligim dhe realisht, i kemi borgj vetes së pari dhe gjithë viktimave të luftës , që t’iu jepet mundësia që t’i mbyllin plagët”, u shpreh Sheremeti.
Sipas të dhënave të publikuara nga Fondi për të Drejtën Humanitare, gjatë luftës në Kosovë, në vitin 1998 – 1999, janë vrarë mbi 13.500 persona, 76 për qind e të cilëve besohet se kanë qenë civil.
Edhe më tej është duke u hulumuar fati i rreth 1.600 personave të pagjetur.
Megjithatë, puna për frmimin e institutit të ri do të varet edhe nga situata aktuale politike në Kosovë. Qeveria e Albin Kurtit, që nga 25 marsi është në detyrë, pas votimit të mosbesimit ndaj kësaj qeverie nga ana e Kuvendit të Kosovës, me kërkesën e partnerit të koalicionit, Lidhjes Demokratike të Kosovës.
Deri në fund të muajit maj, pritet që Gjykata Kushtetuese të sjellë vendimin për dekretin e presidentit të Kosovës, Hashim Thaçi, përmes të cilit e ka caktuar Avdullah Hotin nga Lidhja Demokratike e Kosovës për mandatar të ri të qeverisë.
Kurti konsideron që formimi i qeverisë së re, pas votimit të mosbesimit ndaj qeverisë së tij, është jokushtetues dhe se zgjedhjet e reja të parakohshme janë zgjidhja e vetme./REL/
Këngëtarja 23-vjeçare e cila u bë e famshme shumë shpejtë, Lorde, emri i vërtetë i së cilës është Ella Marija Lani Yelich-O’Connor, në tetor të vitit të kaluar e kishte shtyrë lansimin e albumit të saj të tretë muzikor, pas vdekjes së qenit të saj të dashur, Pearl.
Por gjatë kësaj jave, këngëtarja e zbuloi lajmin se shumë shpejt do të lansojë muzikë të re, transmeton Koha.
Në një letër drejtuar fansave të saj besnik, Lorde ka shpjeguar: “Kam filluar të shkoj në studion incizuese në dhjetor të vitit të kaluar, vetëm sa për ta kaluar kohën e lirë dhe për ta mbajtur veten të angazhuar me aktivitete, por befasisht, kam arritur të realizojë këngë vërtetë të mira. Këngë të lumtura dhe lozonjare. Dhe me kalimin e kohës e kam vënë re që kreativiteti im muzikor vetëm sa po rritej.”
Pavarësisht pandemisë aktuale të koronavisurit, ylli i hitit “Royals” ka vazhduar të punojë intensivisht me Jack Antonoffin, në albumin e ardhshëm i cili vjen pas atij të vitit 2017, “Melodrama”.
Sidoqoftë, Lorde i ka paralajmëruar adhuruesit se këngët e reja do të marrin pak kohë për t’u finalizuar, dhe për të qenë të gatshme për t’i ndarë më botën, kjo ngase dëshiron ta krijojë një album i cili do t’i bëjë ballë kohës.
Ndër të tjera, këngëtarja e cila i ngacmoi fansat duke thënë se këngët e reja janë tejet të mira, tregoi se është shumë e emocionuar që do të kthehet në rrugë, pasi kishte pasur nevojë të largohet nga turnetë për një kohë. / KultPlus.com
