Vdes në moshën 65-vjeçare komediani Tony Slattery

Komediani britanik Tony Slattery ka vdekur në moshën 65-vjeçare pas një ataku kardiak.

Slattery u shfaq në programin komedi improvizues të Channel 4 “Whose Line Is It Anyway?” dhe në shfaqjet humoristike “Vetëm një minutë” dhe “A kam lajme për ty”.

“Me pikëllim të madh duhet të njoftojmë se aktori dhe komediani Tony Slattery ndërroi jetë sot në moshën 65-vjeçare”, deklaroi familia e tij.

I lindur më 9 nëntor 1959, Slattery ishte një bashkëkohës i Emma Thompson, Stephen Fry dhe Hugh Laurie në Universitetin e Kembrixhit.

Ai ishte ish-presidenti i grupit improvist të Kembrixhit “Footlights”, dhe së fundmi kishte lançuar një podcast, “Tony Slattery’s Rambling Club”./atsh/ KultPlus.com

Walker: Ajo çka ndodhi në Reçak, ndryshoi Ballkanin

Ish-shefi i Misionit Verifikues të OSBE-së në Kosovë, ambasadori William  Walker, e ka rikujtuar masakrën së Reçakut, duke e cilësuar atë si një moment historik që ndryshoi fatin e Ballkanit.

Këtë deklarim, Walker e bëri para promovimit të librit në Prishtinë me titullin:  “Reçak: Historia e një krimi lufte”, i botuar nga shtëpia botuese “Dukagjini”, transmeton Klankosova.tv

Ai e përshkroi këtë moment si një nga më të rëndësishmit në jetën e tij.

“E gjitha që mund të them është s kjo është ajo prej dy ose tri ditëve më të rëndësishme të jetës sime. Nuk ka mendim tjetër në mendjen time se ajo çka ka ndodhur në Reçak është që ka ndikuar në ndryshimin e diçkaje që është e madhe sa i tërë Ballkani… Jam këtu që të mundohem t’i bind njerëzit që ta lexojnë librin për disa gjëra që ndodhën gjatë viteve 1998-1999”, ka thënë Walker.

Libri “Reçak: Historia e një krimi lufte” sjell rrëfimin personal dhe profesional të ambasadorit Walker, duke përshkruar rolin e tij në zbulimin dhe denoncimin e masakrës së Reçakut më 15 janar 1999, ku forcat serbe masakruan 45 civilë shqiptarë.

Kjo ngjarje ishte një pikë kthese për Kosovën, që më pas çoi në ndërhyrjen ushtarake të NATO-s kundër Republikës Federale të Jugosllavisë.

Libri ndahet në dy pjesë.

Pjesa e parë përshkruan autobiografinë e autorit, duke filluar nga fëmijëria e deri te karriera e tij 40-vjeçare si diplomat në misione të ndryshme, ndërsa pjesa e dytë fokusohet në përvojat e tij në Ballkan, sidomos në Kosovë gjatë periudhës 1998-1999

Cilësi e dobët, 100 sportistë kthejnë medaljet e fituara në Paris 2024

Një jetë për t`u përgatitur, disa sekonda apo centimetra diferencë për sukses dhe disa javë për të parë transformimin e plotë të medaljes së lakmuar.

Janë 100 sportistë fitues në Lojërat Olimpike të Parisit, të cilët kanë kthyer medaljet e tyre olimpike pesë muaj pas pjesëmarrjes.

Problemi është përkeqësimi serioz i medaljeve, shqetësim për cilësinë e dobët që i ka lënë vendin kritikave dhe polemikave të ashpra.

Ai që e trazoi situatën ishte amerikani Nyjah Huston, që fitoi medaljen e bronztë në Paris 2024, i cili në rrjetet sociale tregoi gjendjen e tmerrshme në të cilën ndodhet medalja e tij. Një lëvizje që vuri në lëvizje edhe sportistë të tjerë të bëjnë të njëjtën gjë, duke treguar medaljet e ndryshkura dhe thuajse të panjohura, sigurisht që nuk shkëlqejnë dhe të shfaqen me krenari ashtu siç duhet.

“Kur ato janë krejt të reja, këto medalje janë fantastike. Por gjithçka që duhet të bëni është t’i mbani ato pak, ndoshta me pak djersë, dhe me sa duket cilësia nuk është aq e lartë”, tha Huston.

Por çfarë ndodhi? Problemet u ngritën për shkak të ndalimit të përdorimit të një komponenti kimik dhe kohës së kufizuar në dispozicion për të testuar zgjidhjet e reja.

Drejtuesit e Monnaie de Paris u shkarkuan. Medaljet e bronzit janë një përzierje e bakrit, zinkut dhe kallajit dhe bronzi tenton të oksidohet nëse ekspozohet ndaj ajrit dhe lagështisë. Përdorimi i një metali më të lirë përshpejton kohën e përkeqësimit./rtsh/ KultPlus.com

Transfero studimet në Universum dhe merr diplomë të fuqizuar nga Universiteti më i madh Publik në SHBA!

Krijo suksesin tënd, me edukim amerikan në UNI – Universum International College, fuqizuar nga Arizona State University, Universiteti më i madh publik në SHBA dhe nr. #1 për Inovacion, për të nëntin vit me radhë.

TRANSFERONI studimet në Universum dhe merrni diplomë të fuqizuar nga Arizona State University🥇

Regjistrohu Online për informata: https://universum-ks.org/apliko/


Të gjithë studentët të cilët diplomojnë nga UNI – Universum International College, do të pajisen me diplomë “Fuqizuar nga Arizona State University”.

Përmes këtij partneriteti, mund të përfitojnë edhe studentët nga institucionet tjera të cilët i TRANSFEROJNË studimet në Universum dhe të marrin diplomë të fuqizuar nga Arizona State University.

Transfero të gjitha provimet nga universiteti paraprak përfito zbritje & shkëmbim semestral në njërin nga 221 Universitetet Partnere në 26 shtete të BE-së me BURSË të plotë.

A dëshironi edhe ju t’i transferoni studimet në Universum, t’i ndjekni ligjeratat me orar fleksibil pa shkëputje nga puna dhe pastaj t’i vazhdoni ato jashtë vendit me bursë të plotë? Shiko programet e akredituara për studime në UNI-Universum International College duke klikuar KËTU.

Në partneritet me Arizona State University, UNI – Universum International College ofron:

  • Mundësi për diplomë të dyfishtë nga Arizona State University
  • Qasje në kurrikulen e Arizona State University
  • Studime me standarde amerikane
  • Studime në 26 shtete të BE-së dhe Turqi me bursë të PLOTË

Për më shumë informata ndiqni faqen në facebook, kontaktoni në [email protected] apo telefononi në +383 44 144 062./ KultPlus.com

Presidentja Osmani takohet me Walkerin, e falënderon për të vërtetën e Reçakut

Presidentja e vendit, Vjosa Osmani, e ka pritur në takim Ambasadorin William Walker.

E para e shtetit e falënderoi Walkerin për kontributin e tij për siç tha, të vërtetën për Masakrën e Reçakut.

“E vërteta e Reçakut është e pamohueshme”, tha Osmani, transmeton Klankosova.tv.

Më tej, Osmani tha se Masakra e vitit 1999 nga regjimi gjenocidal i Serbisë është kujtesë e përhershme për 45 burrat, gratë dhe të moshuarit që u masakruan brutalisht më 15 janar 1999.

Frojdi, Niçe, Marksi: Mjeshtrat e Dyshimit

Filozofi francez Paul Ricoeur hodhi dritë mbi mënyrën se si njeriu përpiqet të kuptojë botën e brendshme dhe realitetin e jashtëm. Ai identifikoi dy shtysa themelore në filozofi: “vullnetin për dyshim” dhe “vullnetin për dëgjim”, që janë bazat e Hermeneutikës, apo arti i interpretimit. Sipas Ricoeur, “vullneti për dyshim” përfaqëson nevojën për të tejkaluar mendimin klasik të Dekartit, i cili e bazonte filozofinë mbi idenë e një realiteti të qartë dhe të padyshimtë: Cogito, ergo sum (“Mendoj, pra jam”).

Por për filozofët e shekullit XIX, kjo qasje u duk e thjeshtëzuar. Ricoeur i referohet kësaj epoke si “Shkolla e Dyshimit”, një periudhë që hedh poshtë të vërtetat absolute të shoqërisë, shkencës dhe ekonomisë. Ai veçon tre figura qendrore që shpalosën fuqitë e fshehta që ndikojnë në veprimet njerëzore: Karl Marks, Friedrich Niçe dhe Sigmund Frojd. Këta mendimtarë shpërfaqën mënyrën se si nën sipërfaqen e vetëdijes njerëzore, fshihet një botë e errët dhe komplekse.

Karl Marks: Ekonomia si luftë për pushtet

Marksi ndryshoi përgjithmonë mënyrën si e kuptojmë shoqërinë dhe ekonominë. Ai analizoi botën kapitaliste në ngritje, duke vënë në dukje konfliktin midis dy klasave kryesore: borgjezisë (ata që zotërojnë mjetet e prodhimit) dhe proletariatit (ata që shesin fuqinë e tyre punëtore). Për Marksin, ky konflikt është zemra e çdo shoqërie kapitaliste dhe shpjegon ndryshimet sociale, politike dhe ekonomike.

Teoria e tij mbi luftën e klasave nuk ishte thjesht një analizë; ajo u kthye në një thirrje për revolucion, duke frymëzuar lëvizje që kanë formësuar historinë e shekullit XX. Nëpërmjet kësaj lenteje, Marksi tregonte se fuqitë ekonomike të fshehura i japin formë realitetit tonë, më shumë sesa mund ta kuptojmë.

Friedrich Niçe: Vullneti për pushtet

Niçe sfidoi themelet e moralit dhe filozofisë perëndimore duke propozuar një qasje krejtësisht ndryshe: “vullnetin për pushtet”. Ai besonte se kjo ishte forca më e thellë që shtyn njeriun drejt krijimit, transformimit dhe mbijetesës.

Përmes konceptit të tij të “shpirtit dionizian”, Niçe fton të pranojmë jetën me të gjitha kundërshtitë e saj, duke kaluar përtej kufizimeve të moralit tradicional dhe dogmave shoqërore. Megjithatë, ai gjithashtu paralajmëroi për rrezikun e shkatërrimit të këtij vullneti nga normat e ngurta që e zbehin origjinalitetin njerëzor.

Sigmund Frojd: Misteret e pavetëdijes

Frojdi, babai i psikoanalizës, revolucionarizoi mënyrën se si e kuptojmë mendjen njerëzore. Ai zbuloi se sjelljet dhe mendimet tona shpesh drejtohen nga forca të pavetëdijshme – konflikte, komplekse dhe dëshira që nuk i pranojmë hapur.

Për Frojd-in, pavetëdija nuk është thjesht një hapësirë e errët, por një burim krijimtarie dhe tensioni. Ai demonstroi se kjo botë e fshehur ndikon në artin, letërsinë, dhe çdo formë të shprehjes njerëzore. Psikoanaliza e tij jo vetëm që transformoi psikologjinë, por u bë një instrument për të kuptuar më mirë shoqërinë moderne.

Triumfi i dyshimit

Marksi, Niçe dhe Frojdi na lanë një trashëgimi të përbashkët: ata shkatërruan iluzionin e një të vërtete absolute dhe universale. Ata mbollën dyshimin, pra atë vullnetin për të hetuar thellësisht arsyet e fshehura pas çdo bindjeje dhe veprimi.

Këta “mjeshtra të dyshimit” na mësuan se njeriu është më kompleks dhe më i mistershëm sesa duket. Nëpërmjet tyre, bota nuk është më një hapësirë e qartë dhe lineare, por një mozaik i pasur interpretimesh dhe sfidash, ku e vërteta është gjithmonë në diskutim. / bota.al/ KultPlus.com

Screenshot

Lansohet platforma online për promovimin e Muzeve të Kosovës

EC Ma Ndryshe ka lansuar platformën online për Muzetë e Kosovës, duke ofruar një burim të pasur informacioni për muzetë në qytetet si Prishtina, Prizreni, Mitrovica dhe Gjakova. Platforma përmban të dhëna të detajuara mbi llojet e muzeve, artefaktet e ekspozuara, lokacionet, oraret e punës dhe informacionet e kontaktit, duke synuar qasjen më të lehtë për qytetarët dhe turistët.

Ky projekt synon të promovojë muzetë e Kosovës, të rrisë interesin e vizitorëve dhe të lehtësojë orientimin e turistëve, ndërsa njëkohësisht mbështet digjitalizimin e trashëgimisë kulturore.

Platforma do të vazhdojë të përditësohet me informacione të reja për të përfshirë sa më shumë muze dhe të dhëna relevante. Ky zhvillim është pjesë e projektit “Trashëgimia kulturore për të gjithë: Ruajtja, edukimi, zhvillimi dhe inovacioni,” i mbështetur nga Ministria e Kulturës.

Komedia ‘Ëndërr në papafingo’ e Leka Bungos ngjitet në skenën e teatrit ‘Skampa’ në Elbasan

Komedia e Leka Bungos, “Ëndërr në Papafingo” ngjitet në skenën e teatrit ‘Skampa’ në Elbasan në datat 16,17 dhe 18 janar.

Shfaqja që vjen si bashkëpunim i Teatrit Bylis në Fier dhe Teatrit “Skampa” Elbasan, është vepra më e fundit e Leka Bungos. Pas premierës që pati në Fier në nëntor, ajo shfaqet para publikut në Elbasan, duke sjellë ironinë e sarkazmën e Bungos për një dukuri të njohur të para ‘90-ës.

Ngjarjet e saj vendosen në vitet 1970, në një vilë diku në Tiranë ku jeton familja e një prej heronjve të luftës. Sipas komedisë së Bungos, djali i heroit, është një zetorist në një kooperativë fshati që emërohet Drejtor në një nga Departamentet më të rëndësishme të Ministrisë së Punëve të Jashtme.

Para detyrës së re, ai bashkë me të shoqen dhe vajzën e tij, vendoset në një vilë që më parë ishte pronë e njërit prej bashkëpunëtorëve të pushtuesve. Komedia trajton një nga temat e mprehta shoqërore të kohës siç është ajo e ndërtimit të familjes “ re” socialiste.

Me pjesëmarrjen e 7 aktorëve, shfaqja vë përballë, dukuri shoqërore që përmbysin sistemin e vlerave dhe thyejnë normat, çështjen e pronave e probleme të tjera që bartim nga diktatura./balkanweb/ KultPlus.com

Rama: Godoleshi në Elbasan, i veshur nën petkun e bardhë të dëborës

Fshati i Godoleshit, ose siç njihet ndryshe “fshati i qershive”, rreth 6 km larg Elbasanit, është mbuluar këto ditë janari nga flokët e dëborës.

Kryeministri Edi Rama ndau në rrjetet sociale pamje nga fshati turistik, ku vizitorët nuk mungojnë këto ditë të ftohta janari.

“Godoleshi në Elbasan, i veshur nën petkun e bardhë të dëborës”, shkruan Rama.

Dëbora e rënë i ka dhënë pamje magjepsëse fshatit turistik, ku shtëpitë e mbuluara me çati të kuqe janë veçantia e tij.

Në këtë fshat prej disa vitesh është kthyer në traditë festa e frutit të qershisë, aq të dashur për të gjithë, si një mundësi e mirë për të promovuar turizmin dhe resurset e zonës./atsh/KultPlus.com

“Magjia e fjalës poetike”, COD takim në Vlorë

Qendra për Hapje dhe Dialog (COD) ka zhvilluar aktivitetin letrar “Magjia e fjalës poetike” në qytetin e Vlorës. Kësaj here COD-i kishte ftuar poeten vlonjate Lela Qejvani.

Në aktivitet ishin të pranishëm poete të Klubit të Shkrimtarëve “Petro Marko”, intelektualë dhe nxënës të talentuar në poezi, të cilët diskutuan mbi krijimtarinë dhe vlerat estetike të krijimtarisë së poetes, ndërsa recituan dhe vargje të përzgjedhura nga vëllimet e saj poetike.

Lela Qejvani është cilësuar si poete e natyrës dhe e peizazhit.

Në një postim në rrjetet sociale, COD-i shkruan se, Qejvani shkon përtej imazheve piktoreske prej nga merr frymëzimin dhe spikat për thelbin e këndvështrimit të saj mbi temat sociale dhe atdhetare që trajton, si në vëllimet poetike “Mall përtej detit”, “Epokë lakuriqe”, “Ajo natë” edhe në librin publicistik “Në vorbullat e jetës”.

“Magjia e fjalës poetike” është një cikël takimesh letrare të organizuara nga Qendra për Hapje dhe Dialog me poete të këtij qyteti. Pjesë e kësaj “magjie” kanë qenë deri më tani Zamira Agalliu, Rudina Papajani, Fatbardha Amzaj etj./atsh/KultPlus.com

Romani i Ag Apollonit botohet edhe në gjuhën rumune

Shtëpia botuese rumune “Sitech” sapo ka nxjerrë nga shtypi romanin e Ag Apollonit, “Një fije shprese, një fije shkrepëse”, përkthyer nga Marius Dobrescu, i cili njihet për përkthimin e dhjetëra librave të Kadaresë në gjuhën rumune.

Romani i Ag Apollonit, që trajton fatin tragjik të dy nënave shqiptare, Pashke Marku dhe Ferdonije Qerkezi, është përkthyer deri tani në gjuhën angleze, holandeze, gjermane, malazeze dhe rumune.

Ai është shpallur si ‘romani më i mirë i vitit 2020’ nga Ministria e Kulturës, dhe është vlerësuar nga emra të njohur të huaj dhe shqiptarë.

Ag Apolloni, përveç poezive, dramave dhe studimeve, ka botuar edhe disa libra të tjerë në prozë, si: Ulurima e Ujkut (2013), Zazen (2014), Mesjeta ime (2019), Kësulëkuqja, përrallë për të rritur (2022) dhe Sikur t’isha djall (2024). Apolloni prej disa vitesh e prezenton letërsinë shqipe nëpër vende të ndryshme të Evropës./KultPlus.com

Hapet së shpejti “Muzeu i Fëmijëve të Luftës: Loja e Ndërprerë”

‘Youth Inititative for Human Rights” dot të hap e Muzeun e Fëmijëve të Luftës në Kosovë: “Loja e Ndërprerë”, më 22 janar nga ora 18:00. Kjo nismë ka për qëllim ruajtjen e kujtimeve të fëmijërisë nga Lufta e Kosovës, duke siguruar që përvoja personale e luftës të mos harrohet. Muzeu do të prezantojë objekte personale, video-dëshmi dhe ekspozita të kuruara që theksojnë përvojat e fëmijëve gjatë luftës së fundit në Kosovë.

Fëmijët që i mbijetuan luftës së fundit në Kosovë përjetuan një ndërprerje simbolike të fëmijërisë së tyre. Ekspozita “Loja e Ndërprerë” paraqet një udhëtim të fshehjes, ikjes në kushte ekstreme, ballafaqimin traumatik me humbjen dhe vdekjen, si dhe të situatës së krijuar pas përfundimit të luftës.

Muzeu ofron një hapësirë të përbashkët të kujtesës kolektive, ku tregime të harruara të së kaluarës marrin vëmendjen e merituar. Ne besojmë se e ardhmja fillon nga njohja e së kaluarës. Ne jemi të vetëdijshëm mbi kompleksitetin e nuancuar të përvojave të luftës dhe kuptojmë rëndësinë e risjelljes së këtyre tregimeve. Muzeu i Fëmijëve të Luftës shërben si një hapësirë alternative për t’u informuar dhe afruar më shumë me përvojat reale të fëmijëve të luftës.

Muzeu do të na bëjë të pyesim veten mbi atë që dimë në lidhje me të kaluarën, dhe do të na shtyjë të reflektojmë mbi pasojat e luftës. Shpresojmë që ky muze të shërbejë si një vend kujtimi që do të nxisë kureshtje kritike, empati dhe dëshirë për liri dhe paqe në të ardhmen./express/KultPlus.com

7 vite nga vdekja e poetit dhe profesorit, Basri Çapriqi

Sot shënohen 7 vite nga vdekja e poetit dhe profesorit të Universitetit të Prishtinës, Basri Çapriqi, i cili vdiq në moshën 58 vjeçare, shkruan KultPlus.

Basri Çapriqi ka lindur në Ulqin në vitin 1960. Ka mbaruar shkollimin e mesëm në Ulqin. Në Universitetin e Prishtinës ka studiuar letërsi shqipe, ku ka marrë gradën magjistër i shkencave filologjike në vitin 1988.

Në vitin 2004 merr gradën shkencore Ph. D. në Prishtinë në fushën e shkencave filologjike. Punoi profesor në Universitetin e Prishtinës, ku ligjëroi lëndët; Stilistikë, Semiologji dhe poezi bashkëkohore. Poezitë e tij janë përfshirë në shumë antologji të poezisë shqipe dhe në antologji të poezisë bashkëkohore në gjuhë të ndryshme. Poezitë i janë përkthyer në anglisht, frëngjisht, gjermanisht, rumanisht, polonisht, serbokroatisht, turqisht, arabisht, maqedonisht.

Ishte Kryetar i PEN Qendrës së Kosovës dhe njëherësh themelues në vitin 2004.

Ka qenë Kryetar i Bordit të Universitetit të Prishtinës, kurse nga viti 2012 ishte anëtar i Akademisë Shqiptare të Arteve dhe Shkencave.

Shkroi poezi, kritikë letrare, ese, publicistikë. Ka botuar shtatë përmbledhje me poezi dhe pesë libra me kritikë letrare dhe studime. Librat më të njohur me poezi janë: “Ulli me dymijë unaza”, “Ma qet gjuhën”, “Frutat bizare”, “Zbutja e gjarprit”, “Përkryrja e shiut”. Librat me kritikë: “Mikrostruktura e tekstit”, “Simboli dhe rivalët e tij”, “Paradigma kadareane” etj.

Ka marrë disa çmime letrare për poezinë e tij: Çmimi i Mitingut të Poezisë në Gjakovë (1996, 2007), Çmimi Vjetor i Art Club, Ulqin, Çmimi Lasgush Poradeci, Shqipëri (1992), Medalen e Argjendët, në kompeticionin për poezi në Internacional Saloon of The Academie Europeenne Des Arts, Bruksel (2007) etj. / KultPlus.com

Ambasadori William Walker nesër do të jetë në librarinë Dukagjini, librin “Historia e Një Krimi Lufte” mund ta blini me autografin e tij

Të mërkuren dhe të enjtën, në librarinë Dukagjini do të jetë prezent ambasadori William G. Walker, autori i librit “Historia e Një Krimi Lufte”.

Kjo është një mundësi që të bleni librin me autografin e tij dhe për t’u njohur nga afër me një prej figurave kyçe të historisë së Kosovës.

Walker do të jetë prezent nga ora 18:00 deri në 20:00.

Libri “Reçak: historia e një krimi lufte”, në fakt, është një autobiografi e ambasadorit Walker, në të cilin përshkruan jetën e tij që nga fëmijëria e deri në largimin e Misionit Verifikues të OSBE-së nga Kosova./KultPlus.com

‘Zemërimi im u bë i frikshëm, në natën e qetë, në heshtjen e errët të dhomës së gjumit’

Edgar Allan Poe
(Tale Heart-1843)

-Është e vërtetë. Po, unë kam qenë i sëmurë, shumë i sëmurë. Por, ju pse më thoni se kam luajtur mendsh, se jam çmendur?

A s’e shihni se unë jam plotësisht në rregull? A s’është e qartë që s’jam i çmendur? Sëmundja vërtet m’i ka bërë më të forta e më të fuqishme mendjen, shqisat e ndjenjat. Sidomos shqisën e dëgjimit, edhe më të fuqishme. Unë dëgjoj zëra që s’i kisha dëgjuar më parë. I dëgjoj zërat nga parajsa, zërat nga ferri.

-Dëgjo! Dëgjo, do të të tregoj si ndodhë. Ke për të parë e për të dëgjuar sa e kam mendjen në vend.

E pashpjegueshme si erdhi në fillim ideja në kokën time.

Nuk arsyetohet ajo çfarë bëra. S’e kam urryer plakun. Përveçse e kam dashur. Nuk më ka lënduar. S’i kam dashur paratë e tij. Mendoj se ishin sytë e tij. Dukeshin si sygrabitës, sytë e atyre shpezëve të trishtueshme që shikojnë e presin derisa kafsha ngordh dhe më pas e hedhin poshtë të bëhet copa për ta ngrënë.

Kur më shikoi plaku me ata sygrabitësi, një ndjesi e ftohtë m’u ngjit poshtë e lartë shpinës, derisa edhe gjaku u ftoh. Kështu që, përfundimisht vendosa t’i mbyllja ata sy: ta vras plakun!

Pra, ju mendoni se jam i çmendur? Një i luajtur mendsh nuk planifikon. Por, ju më keni ndjekur mua. Gjatë gjithë javës, shoqërohesha me plakun, isha i afërt, i dashur me të, pra, aq sa mund të isha.

-Çdo natë rreth orës dymbëdhjetë ngadalë e hapja derën e tij. Dera ishte e hapur aq sa mund të futja brenda dorën, pastaj, kokën. Në dorë mbaja një dritë të mbuluar me një cohë që s’e lejonte të shpërndahej më shumë. Qëndrova qetësisht. Pastaj, kujdesshëm, largova cohën pakëz, që të kalonte tek ata sy një vijëz e hollë dhe e vogël e dritës.

-Shtatë net e bëra këtë, shtatë net të gjata, cdo herë në mesnatë. Pasiqë sytë ishin gjithmonë të mbyllur, e kisha të vështirë të kryeja punë. Sepse nuk ndjeja ta vrisja plakun, ishte syri i tij. Syri i tij i Djallit.

– Dhe çdo mëngjes shkoja në dhomën e tij, e pyesja si kishte fjetur, me një të folur të ngrohtë e miqësore. Ai as që e merr me mend se çdo natë, në orën dymbëdhjetë, hyja brenda dhe e shihja si flinte. Në natën e tetë, që kur e hapa derën, isha më shumë se zakonisht i kujdesshëm. Akrepat e orës lëvizën më shpejtë se sa dora ime. Asnjëherë më parë nuk e kisha ndjerë kaq fort fuqinë time; për sukses tani isha i sigurt.

Plaku rrinte shtrirë, pa imagjinuar se jam në derë. Befas lëvizi në shtrat. Ju mendoni se u frikësova. Por, jo. Errësira ishte e madhe në dhomë. E dija që s’e shihte hapjen e derës. Unë vazhdova ngadalë e lehtë, të shtyeja derën. E futa kokën. E futa dorën me dritën e mbuluar. Papritmas plaku u drejtua në shtrat dhe qau, “Kush është aty”??!

Ende qëndrova i heshtur. Nuk lëviza për disa orë. As s’e dëgjova të shtrihej prapë në shtrat. Veç rrinte duke dëgjuar. Pastaj, dëgjova një zë nga plaku, një klithmë, një e qarë frikeje. E dija që rrinte ulur, mbushur me frikë në shtrat; e dija se ai e dinte që isha aty. S’më shihte. S’më dëgjonte. Më ndiente. E dinte se Vdekja ishte aty.

Dalëngadalë, pak nga pak, derisa një dritë e vogël të binte në ata sygrabitës, e largova cohën. Mënyra se si më shikonte drejt, me sy të shqyer, sa e shtonte zemërimin tim. Fytyrën e plakut s’e shihja. Vetëm atë sy, syrin e kaltër të errët dhe në trupin tim m’u ngri gjaku.

A s’ju pata thënë se të dëgjuarit u bë i fortë, në mënyrë të pazakontë? Si tingullin e një ore përtej murit, dëgjoj tinguj të shpejtë, të ulët, të lehtë.

Ishte e rrahura e zemrës së plakut. Provova të heshtë. Por, tingulli rritej më shumë. Frika e plakut duhet të ketë qenë më të vërtetë e madhe. Sa rritej tingulli, zemërimi im bëhej më i madh e më lëndues. Ishte më shumë se zemërim.

Zemërimi im u bë i frikshëm, në natën e qetë, në heshtjen e errët të dhomës së gjumit, për zemrën që rrahte zëshëm, e të cilën isha i sigurt se dikush duhej ta dëgjonte. Erdhi koha! Duke qarë, u vërsula në dhomë, “Vdis! Vdis!” Plaku lëshoj një klithmë frike, ndërsa unë u hodha mbi të dhe ia lidha shtrëngueshëm çarçafin sipër kokës. Zemra i rrahte ende; por buzëqesha sikur isha afër suksesit. Zemra i rrahu për disa minuta; por, më në fund e rrahura ndaloi. Plaku vdiq. Largova çarçafët dhe i mbështeta veshët mbi zemrën e tij. Nuk tingëlloi asgjë. Po! Vdiq! I vdekur si guri. Syri i tij s’ka për të më shqetësuar!

– Pra, ju thoni, jam i çmendur? Më keni parë sa i kujdesshëm isha kur e futa trupin aty ku asnjëri s’e gjen. Në radhë të parë i këputa kokën, pastaj krahët dhe këmbët. S’e lashë asnjë pikë gjaku të binte në dysheme, isha i kujdesshëm. Pjesët e trupit i futa në dyshemenë ku i hoqa tri dërrasa. Më pas, kujdesshëm, shumë kujdesshëm, i rivendosa dërrasat dhe asnjë sy njeriu s’i vëren se kanë lëvizur.

Kur përfundova punë, dëgjova se dikush ishte tek dera. Tash ishte katër e mëngjesit, por ende terr. Sido që të jetë, nuk frikësohesha, shkova poshtë të hapja derën. Në derë ishin tre njerëz, tre oficerë policie. Njëri prej fqinjëve kishte dëgjuar plakun duke klithur dhe kishte njoftuar policinë; këta të tre erdhën për të bërë pyetje dhe për të kontrolluar shtëpinë.

-I ftova policët brenda. Kam klithur në ëndërr, u thashë. Plaku ishte larg, u thashë, ka shkuar të vizitoj në fshat një shok. Kërkova nga ta të kontrollonin nëpër krejt shtëpinë, të kontrollonin mirë. Më në fund i shoqërova brenda dhomës së gjumit të plakut. Po bisedonim gjatë, u kërkova të uleshin, sikur luaja lojë me ta.

I bëra policët të besojnë tregimin tim nga sjellja ime e lehtë dhe e qetë. Kështu që, ata po rrin ulur dhe bisedonin në mënyrë shoqërore me mua. Por, u përgjigja njëjtë, gjithashtu, shpresoja të ikinin sa më shpejt. Në veshët e mi ishte një tingull i çuditshëm dhe më dhimbte koka. Flisja më shumë e më shpejt. Tingulli u bë më i theksuar. Ata ende rrinin e flisnin.

Papandehur e dija se, tingulli nuk ishte në veshët e mi, ishte veçse brenda kokës. Në atë moment duhet të jem zbehur. Flisja më shpejt dhe më fort. Gjithashtu, edhe ai u bë më i fortë. Një tingull që e njihja mirë, i shpejtë, i ulët, i lehtë, si tingulli i një ore përtej murit. U bë më i fuqishëm e më i fortë. Pse nuk shkojnë burrat? Më fuqishëm, më fort. U ngrita, rreth e rreth dhomës ecja shpejt. Që ta mbuloja tingullin e tmerrshëm, të bëja më shumë zhurmë, e shtyeja karrigën nëpër dysheme. Flisja edhe më fort. Burrat ende rrinin, flisnin, buzëqeshnin. A ishte mundur që nuk po dëgjonin??

Jo! Ata dëgjuan! Isha i sigurt. Ata e dinin. Ishin tash ata që po luanin me mua. Nga buzëqeshjet e tyre dhe nga ky tingull po vuaja më shumë se sa mund ta përballoja. Fort, më fort, edhe më fort! Papandehur, s’e përballova dot. Bëra me gisht nga dërrasat dhe qava, “Po! Po, unë e vrava atë. Ngritni dërrasat dhe do të shihni. Unë e vrava. Por, pse nuk ndalon zemra e tij së rrahuri?! Pse nuk ndalon!?”

Nga Albulenë Krasniqi / KultPlus.com

Mirishahe Limani Hiler me një startup në Gjenevë, synon krijimin e një hapësire kulturore

Komuniteti shqiptar i Gjenevës do të ketë një adresë për organizim të ngjarjeve të ndryshme kulturore, për tu shndërruar një pikë reference për krejt zhvillimet e komunitetit shqiptar dhe komuniteteve të tjera.

Nëpërmjet një startup, Mirishahe Limani Hiler do të fillojë këtë aktivitet që ka për qëllim që të organizojë ngjarje të ndryshme kulturore.

Limani Hiler e cila jeton në Gjenevë tash e shumë vite po synon që nëpërmjet këtij startup të ofrojë kushte për mërgatën shqiptare.

“Po synoj përforcimin e lidhjeve me atdheun, duke ofruar shërbime profesionale në organizimin e ngjarjeve me interes kulturor, ekonomik, politik dhe artistik“, ka thënë mes të tjerash Limani Hiler./ KultPlus.com

Thirrje për projekte në QKKF dhe Teatrin e Kukullave

Qendra Kombëtare e Kulturës për Fëmijë si dhe Teatri i Kukullave shpalli thirrjen për projektet artistike për vitin 2025.

QKKF dhe Teatri i Kukullave njoftuan të gjithë krijuesit për hapjen e procedurës së aplikimit për projekte të reja artistike për periudhën janar-dhjetor 2025. Të gjithë krijuesit, regjisorët, skenaristët, muzikantët, skenografët e kostumografët, mund të çojnë projektet e tyre artistike në kategoritë:

  1. Shfaqje teatrale me kukulla për fëmijë +3 vjeç
  2. Muzikale me kukulla dhe/ose fëmijë
  3. Shfaqje teatrale për moshat 10-13 vjeç, 14-16 vjeç
  4. Shfaqje teatrale me kukulla/fëmijë për fëmijët me aftësi ndryshe
  5. Koncerte/ spektakle muzikore dedikuar 1 qershorit, festave të nëntorit dhe festave të fundvitit

Projektet për këto dy institucione kulturore dedikuar fëmijëve do të dorëzohen brenda periudhës 20 janar-28 shkurt 2025 dhe dosja duhet të përmbajë: skenarin e plotë; konceptin regjisorial; skicat e skenografisë së shfaqjes (për shfaqjet me skenografi); skicat e kukullave (për shfaqjet me kukulla) etj./ats/KultPlus.com

Mund të imagjinoj çfarë të dua

Kosti 

Mund të imagjinoj çfarë të dua
Por ty nuk mund të të imagjinoj
Nëpër telat e një kitare mbase
Je melodia qe unë kerkoj
Melodia e shpirtit, thellë në krijim
Frymëzimi i një ëndrre pa mbarim.

Mbase je vetë frymëzim
Melodia e një shpirti
që mban jetën… në vallëzim
Realitet? Mbase…
Po realitet je, sepse ndryshe ska kuptim.

Realiteti nuk imagjinohet
Ashtu si edhe ti …
nuk mund të fshihesh nëpër ëndërra
Nëpër errësira ëndrrash të pa vërteta
Sepse ashtu si realiteti, ti je vetë jeta!

Mund të ënderroj çfarë të dua
Por ty jo!
Mund të krijoj çfarë të dua
Por ty jo!
Sepse ti je vetë frymëzimi
I çdo ndjenje që kam në shpirt
Nëpër terre ëndrrash ti je drit’! /KultPlus.com

‘Alfabetarja e gjuhës shqipe’ dhe kontributi i Jani Vretos, Sami Frashërit e Pashko Vasës

“Alfabetarja e gjuhës shqipe” u botua me nismën e Sami Frashërit, Jani Vretos e Pashko Vasës, në Stamboll më 27 shkurt 1879.

Për ta kuptuar rëndësinë e këtij botimi, duhet të kthehemi pas në kohë e në histori. Kujtojmë se shqipja, me sa dokumentohet deri tani, filloi të shkruhet që nga shekulli XV me alfabetin latin, të plotësuar me pesë shkronja të posaçme. U shkrua dhe me shkronja greke e, pas pushtimit turk, edhe me alfabetin turk-arab.  Rruga tjetër që u ndoq, është ajo e krijimit të alfabeteve origjinale me përhapje të kufizuar.

Që në fillimet e lëvizjes për çlirim nga Turqia, çështja e alfabetit doli në plan të parë: pa të nuk mund të flitej për Rilindje të popullit shqiptar.  Prandaj me nismën e Sami Frashërit, Jani Vretos e Pashko Vasës, më 27 shkurt 1879 u botua në Stamboll “Alfabetarja e gjuhës shqipe“. Ishte një nga veprimtaritë më të rëndësishme të patriotëve shqiptarë të Stambollit, të cilët më 12 tetor 1879 themeluan “Shoqërinë e të Shtypurit të Shkronjave Shqip”, shoqëri kulturore, që kishte për synim të nxiste zhvillimin e kulturës në gjuhën shqipe dhe ta vinte atë në shërbim të çështjes së çlirimit kombëtar nga Turqia. Me alfabetin, plotësonte një nga kërkesat bazë për përhapjen e propagandës atdhetare dhe i hapte rrugën botimeve të para serioze të Rilindjes sonë Kombëtare.

Libri “AΛFABETARE E GLÚHESE ΣQIP” është përgatitur,pra, nga Shemsudin Sami Frashëri, Jani Vreto, Pashko Vasa etj., dhe është botuar në Stamboll më 1879. Një kopje e librit, me kapakë kadife të kuqe të shkruar me shkronja ari, i është dhuruar Sulltan Abdyl Hamitit II, i cili ka ditur të flasë shqip.

“Alfabetarja e gluhësë shqip”, botuar vetëm pak muaj pas miratimit të alfabetit të Stambollit, është një vepër kolektive. Në të janë përfshirë shkrimet e Sami Frashërit: “Gjuha Shqip” dhe “Dheshkronjë”; të Jani Vretos: “Udhë e të shkruarit të gjuhësë Shqip”, “Për Gjithëçishtënë dhe për Zon’e jetësë edhe për Njerinë, botën’ e vogëlë”, “Numerëmësonjë”; të Pashko Vasës: “Shqypnija e Shqyptârt”, të Koto Hoxhit: “Porosit’ e Tovitit mbë të birë”.  Siç shihet nga përmbajtja, “Alfabetares së gjuhës shqipe” nuk është thjesht një tekst abetareje. Përveç abetares në të përfshihen edhe lëndë të tjera si: gramatikë, histori, aritmetikë, edukatë shoqërore dhe morale.

Në gjirin e saj, siç u përmend, bashkëpunuan ngushtësisht myslimanë të mëdhenj si vëllezërit Frashëri, katolikë të shquar, si Pashko Vasë Shkodrani e ortodoksë të mësuar e atdhetarë si Jani Vreto: ishte pra model i bashkëpunimit ndërmjet feve në shërbim të Atdheut. Vlerat e kësaj abetareje, që me të drejtë është quajtur “një vepër themelvënëse”, janë të gjera dhe të shumanshme. Kjo vepër përbën një prej gurëve themeltarë në proçesin ripërtëritës dhe ripërcaktues të gjuhësisë shqiptare.

Në “Alfabetare…” trajtohen disa nga problemet më themelore të kohës, në plane të ndryshme: politik, idelogjik, kulturor dhe arsimor që kishte shtruar për zgjidhje Lidhja Shqiptare e Prizrenit. Ky tekst, si rrallë ndonjë tjetër, shkon në unison me ato ngjarje, duke u bërë jehonë, duke zbatuar pjesë të veçanta të programit për çlirimin kombëtar dhe shoqëror.

Gjithsesi çështja e alfabetit të shqipes do të zgjidhej përfundimisht vetëm me Kongresin e Manastirit, që u mblodh më 14 nëntor 1908, ku u hartua një alfabet i ri me shkronja latine. Është alfabeti që përdorin edhe sot e kësaj dite gjithë ata, të cilët shkruajnë shqip. / KultPlus.com

‘Ti syçkat si ulli, mbi mua i pushon’

Poezi nga Heinrich Heine

Sa herë që shtëpisë sënde
Kaloj, e vogëlo,
Gëzimi është prej zemre
Dritares kur të shoh.

Ti syçkat si ulli
Mbi mua i pushon:
– I huaj, kush je ti,
Që dhimbjes i ngjason?”

– Unë jam poet gjerman,
I njohur n’atë vend;
Askush mua s’më ndan
Më t’mirët kur përmend.

Çka mua më mundon,
Mundon dhe shumë atje;
Në vuajtjen, që s’mbaron
Çdokush dhe timen njeh.”/KultPlus.com

35 vjet nga protesta e parë antikomuniste në Shkodër

Kanë kaluar 35 vjet nga 14 janari i vitit 1990 kur të rinjtë shkodranë të përkrahur nga mijëra qytetarë u ngritën në protestë kundër regjimit, duke shënuar të parën demonstratë antikomuniste në vend.

Mijëra qytetarë të Shkodrës u mblodhën në qendër të qytetit dhe protestuan në heshtje. Qëllimi i tyre ishte rrëzimi i bustit të Stalinit. Kjo përpjekje ishte sinjal i veprimeve të tjera antikomuniste. Ngjarja u komentua dhe u përcoll edhe në mediat e huaja si BBC World Service, RAI, VOA – Zëri i Amerikës. Ky tubim kishte ditë që planifikohej. Iniciatorët kishin njoftuar shumë qytetarë në mënyrë që t’i bashkangjiteshin protestës dhe përmasat e saj të ishin më të mëdha.

Lëvizjet e organizatorëve nuk i kishin shpëtuar Sigurimit të Shtetit i cili ishte në dijeni të një tubimi të tillë, duke i konsideruar ata “elementë armiq të frymëzuar nga ngjarjet në vendet e Evropës Lindore”.

Muzeu Kombëtar i Përgjimeve “Shtëpia me gjethe” kujton se, qëndresa e parë antikomuniste u shoqërua me arrestime të disa personave të përfshirë në të. Dhjetë prej tyre të cilët u dënuan me disa vite burg me akuzën e agjitacion e propagandë, diversion apo moskallëzim krimi ishin:

1- Aldo Perrizi

2-Dedë Kasenci

3-Flamur Begu

4-Gjergj Livadhi

5-Klaudio Daka

6-Kolec Hublina

7-Nikolin Margjini

8-Nikolin Thana

9- Rin Monajka

10-Tonin Dema./atsh/KultPlus.com

322 vjet nga Kuvendi Kishtar i Arbërit

Më 14 janar 1703 nisi punimet Kuvendi i Arbërit, ku episkopati shqiptar analizoi aspektet e brendshme kishtare, si administrimi i sakramenteve, liria fetare dhe e kultit, reforma dhe zakonet e tjera, dhe në anën tjetër, gjendjen e popullsisë në realitetin shoqëror nën sundimin otoman me të gjitha problemet e rënda që përjetonte çdo ditë.

Kuvendi u mbajt në Mërqi, afër Lezhës, dhe u organizua nga Koncili i Kishës Katolike në trojet Shqiptare, me dëshirën e Papës Klementit XI Albanit, me prejardhje shqiptare, i cili këtë ngjarje të madhe kishtare e kombëtare ia besoi kryeipeshkvit të asaj kohe të Tivarit, imzot Vinçenc Zmajeviçit. Vendimet e Kuvendit të Arbërit qenë të rëndësishme për rregullimin e brendshëm të jetës dhe veprimtarisë kishtare, për rigjallërimin e fesë dhe në anën tjetër për nxitjen drejtuar popullsisë shqiptare për mbrojtjen e vlerave dhe të identitetit kombëtar.

Aktet e Kuvendit u botuan në Romë më 1706. Botimi i dytë, me disa shtesa latinisht, u përkthye nga dom Engjëll Radojës më 1868. Në këto akte gjendet material dokumentar për gjendjen ekonomike të shqiptarëve në atë kohë, për gjeografinë, për çështjet e shkollimit, për situatën e lirisë njerëzore e fetare, për të drejtat njerëzore. Gjithashtu teksti shqip i Kuvendit të Arbërit është një dëshmi e rëndësishme e 1706-es edhe për historinë e shkrimit të shqipes. /dp/ KultPlus.com

‘Heshtje para se të lindësh, heshtje pasi vdes, jeta është veçse zhurmë, në mes dy heshtjeve të padepërtueshme’

Thëniet frymëzuese mbeten përherë në mesin tonë, duke u përcjellur gjeneratë pas gjenerate. KultPlus ju sjell sot disa të tilla, të thëna nga gra të shquara të hostorisë.

“Nëse është ide e mirë, vazhdoni bëjeni. Është shumë më e lehtë të kërkosh falje sesa të marrësh leje.”

(Grace Hopper udhëhoqi ekipin që krijoi përpiluesin e parë kompjuterik, u bashkua me Marinën gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe programoi kompjuterin Mark I)

“Nuk ka asnjë rrugë mbretërore të shtruar me lule drejt suksesit. Dhe nëse ka, unë nuk e kam gjetur, sepse nëse kam arritur diçka në jetë, e kam arritur sepse kam qenë e gatshme të punoj shumë”.

(Madam C.J. Walker shpiku një linjë të produkteve të kujdesit të flokëve për afrikano-amerikanet në vitin 1905 dhe përfundimisht u bë një nga gratë e para amerikane si milionere e bërë vetë.

“Është një gjë e çuditshme, por problemet imagjinare janë shumë më të vështira se ato reale”.

(Një reformatore sociale e përkushtuar për mirëqenien e të sëmurëve mendorë, Dorothea Dix loboi me ligjvënësit e Shteteve të Bashkuara dhe ata kanadezë, për të krijuar spitale shtetërore për të sëmurët mendorë.)

“Ndonjëherë mund të jem e gatshme të jap mësim falas, por nëse paguhem, unë kurrë nuk do të bëj punën e një burri, për më pak se paga e një burri”.

(Pasi punoi me Kryqin e Kuq Ndërkombëtar gjatë vizitës në Evropë, Clara Barton loboi për një degë amerikane kur u kthye në shtëpi. Ajo themeloi Kryqin e Kuq Amerikan në vitin 1881)

“Lavdia e çdo brezi është të krijojë precedentët e vet.”

(Përveç se është gruaja e parë që argumentoi një çështje përpara Gjykatës së Lartë, Belva Lockwood kandidoi për presidente dy herë! Në fund të fundit, ligji ndalonte vetëm gratë që të votonin, jo që të merrnin vota).

“Unë kurrë nuk dyshova se të drejtat e barabarta ishin drejtimi i duhur. Shumica e reformave, shumica e problemeve janë të komplikuara, por për mua nuk ka asgjë të komplikuar në barazinë gjinore”.

(Një udhëheqëse në shtyrjen e të drejtave të votimit të grave, Alice Paul përfundimisht formoi Partinë Kombëtare të Gruas dhe u bë një figurë kryesore në miratimin e Amendamentit të 19-të).

“Puna e sotme është historia e së nesërmes dhe ne jemi krijuesit e saj.”

(Më shumë se 59 milionë gra janë bashkuar me Girl Scoutët e Amerikës që kur Juliette Gordon Low themeloi organizatën më 12 mars 1912).

“Nëse shoqëria nuk do të pranojë zhvillimin e lirë të gruas, atëherë shoqëria duhet të rimodelohet.”

(Gruaja e parë që mbaron shkollën mjekësore në Shtetet e Bashkuara – Kolegji Mjekësor i Gjenevës në Nju Jork – Dr. Elizabeth Blackwell më vonë krijoi një shkollë mjekësore veçanërisht për gratë në vitet 1860).

“Kauza e lirisë nuk është kauza e një race apo sekti, një partie apo një klase – është kauza e njerëzimit, e të drejtës së lindur të njerëzimit”.

(Në moshën 65 vjeçare, Anna Cooper u bë gruaja e katërt afrikano-amerikane që mori doktoraturë në Histori nga Universiteti i Parisit-Sorbonne në vitin 1924).

“Optimizmi është besimi që çon drejt arritjeve.”

(Helen Keller humbi shikimin dhe dëgjimin kur ishte vetëm një vjeç. Ajo u bë personi i parë i shurdhër dhe i verbër që u diplomua në Arte).

“Gjëja më e vështirë është vendimi për të vepruar, pjesa tjetër është thjesht këmbëngulje”.

(Amelia Earhart ishte një pilote amerikane, gruaja e parë që fluturoi vetëm nëpër Oqeanin Atlantik. Në vitin 1932, ajo gjithashtu u bë personi i parë që fluturoi përtej Atlantikut dy herë. Ajo u zhduk në vitin 1937).

“Akti më i guximshëm është ende që të mendosh për veten, me zë të lartë”.

(Coco Chanel është një nga emrat më të njohur në botën e modës. Ajo ndihmoi në revolucionarizimin e modës për gratë, duke e bërë të zakonshme të vishen për komoditet dhe jo vetëm elegancë).

“Pjesa më e madhe e lumturisë apo e mjerimit tonë varet nga prirjet tona dhe jo nga rrethanat”.

(Gruaja e Xhorxh Uashingtonit, Marta, ishte Zonjë e Parë para se të ishte gjë në modë; termi “Zonjë e Parë” nuk u bë i njohur deri shumë vite pas vdekjes së saj. Ndryshe nga shumë gra të tjera në fillim të shekullit të 18-të, Marta mësoi si të lexonte dhe të shkruante).

“Jeta zvogëlohet ose zgjerohet në përpjesëtim me guximin e njeriut”.

Anaïs Nin është një tjetër autore femër që kapërceu pengesat, lindur gati një shekull pas Evans / Eliot. E rritur në Francë nga prindër me prejardhje kubane, ajo përfundimisht u zhvendos në Amerikë. Atje, ajo do të fitonte lavdërime për tregimet e saj të sinqerta dhe ditarët, duke fituar çmimin “Gruaja e Vitit” të LA Times në vitin 1976. Ajo vdiq më 14 janar 1977.

Priceshë Diana

“Nëse gjen dikë që e do vërtet në jetë, atëherë kapu fort pas asaj dashurie. Nëse je mjaftueshëm me fat dhe gjen dikë që të do, po aq sa ti e do atë, atëherë duhet ta mbrosh atë dashuri”.

“Problemi më i madh në botë në ditët e sotme, është mungesa e tolerancës. Çdokush është intolerant me të tjetrët…”.

“Unë nuk dua dhurata të shtrenjta; Nuk dua të blihem me lekë. Kam gjithçka materiale që dua, por e kam edhe nevojën për të pasur për një person që të më qëndrojë pranë, që të më bëjë të ndihem e mbrojtur dhe e sigurtë”.

“Çdokush nga ne duhet ta shprehë se sa shumë përkujdesemi për njëri-tjetrin, dhe, në të njëjtën kohë, se sa shumë përkujdesemi ne për veten tonë”.

“HIV-i nuk i bën personat të rrezikshëm për t’i pasur pranë, ndaj shtrëngoja dorën atyre dhe dhuroji një përqafim. Një Zot e di se sa shumë kanë nevojë ata për këtë gjë”.

“Njerëzit mendojnë se në fund të ditës, të kesh pranë një mashkull është arritja më e madhe. Për mendimin tim, arritja më e madhe në fund të një dite është një punë e realizuar mirë”.

“Mendoj se sëmundja më e madhe, nga e cila bota ka vuajtur dhe vazhdon të vuajë, është ndjesia e njerëzve se u mungon dashuria, ndaj unë e di se duhet të dhuroj dashuri për një minutë, për gjysmë ore, për një ditë, për një muaj etj. Ama unë e di se duhet të fal dashuri. Jam shumë e lumtur që e bëj këtë gjë. Unë dua ta bëj vazhdimisht këtë gjë”.

Isabell Allende

“Biblioteka banohet prej shpirtërave që dalin nga faqet e librave gjatë natës”

“Shkruaj atë që nuk duhet harruar”

“Sa më shumë jetoj, aq më e painformuar ndihem. Vetëm të rinjtë kanë një shpjegim për gjithçka”

“Pranoni fëmijët ashtu si pranojmë pemët – me mirënjohje, sepse janë një bekim – por mos kini pritshmëri apo dëshira. Nuk mund të presësh që pemët të ndryshojnë, ju i doni ashtu si janë”

“Nuk ka vdekje, bijë. Njerëzit vdesin vetëm kur ne i harrojmë”, më shpjegoi shkurt ime më, para se të ikte. “Nëse më kujton, unë do të jem me ty gjithmonë”

“Ne kemi vetëm atë që japim”

“Frika është e pashmangshme, këtë më duhet ta pranoj, por nuk mund ta lejoj që të më paralizojë”

“Nuk mund ta gjesh dikë, që nuk dëshiron të gjehet”

“Burri bën atë që mundet; gruaja bën atë që burri s’mundet ta bëjë”

“Fjalët nuk janë shumë të rëndësishme, kur dallon qëllimet”

“Ndoshta jemi në këtë botë për të kërkuar dashurinë, për ta gjetur dhe humbur, sërish e sërish. Me çdo dashuri, ne rilindim, dhe me çdo dashuri që merr fund, kemi një plagë të re. Unë jam e mbushur me plagë krenare”

“Ju jeni rrëfimtari i historisë tuaj, dhe ju mund të krijoni, ose jo, legjendën tuaj”

“Të shkruarit është një proces, një udhëtim në kujtesë dhe në shpirt”

“Kjo është për të qetësuar ndërgjegjen tonë, e dashur”, i shpjegoi ajo Blancas. “Por nuk i ndihmon të varfërit. Të varfërit nuk duan bamirësi; ata kanë nevojë për drejtësi” (Nga SHtëpia e shpirtrave)

“Nëse shkruaj diçka, kam frikë se do të ndodhë, dhe nëse dashuroj shumë, kam frikë se do ta humbas atë person; megjithatë, nuk mund të pushoj së shkruari, apo dashuruari…”

“Heshtje para se të lindësh; heshtje pasi vdes. Jeta është veçse zhurmë, në mes dy heshtjeve të padepërtueshme”. / KultPlus.com

Rama publikon pamje nga eventi në Romë: Shqipëria u prezantua si destinacioni i “Giro d’Italia 2025”

Kryeministri Edi Rama mori pjesë një ditë më parë në eventin dedikuar “Giro d’Italia” në Romë, një prej aktiviteteve më të famshme sportive në botë, ku Shqipëria u përzgjodh mes shumë kandidatëve për të bërë “La Grande Partenza 2025” – “Nisjen e Madhe 2025”, e cila do transmetohet drejtpërdrejtë në mbi 200 televizione të botës.

Në rrjetet sociale, Rama publikoi momente nga ky aktivitet duke theksuar se “Shqipëria u prezantua si destinacioni i sivjetëm i Nisjes së Madhe të Giro d’Italia, që do të ndiqet nga 200 televizione të botës e afro 800 milionë shikues”.

Në këtë event me pjesëmarrjen e edhe të Zëvendëskryeministrit, njëherazi ministër i Jashtëm i Italisë,Antonio Tajani, kryeministri Rama shoqërohej nga Ministrja e Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro, ministrja e Arsimit dhe Sportit Ogerta Manastirliu, Kryetari i Bashkisë Tiranë, Erion Veliaj, Kryetarja e Bashkisë Durrës, Emiriana Sako dhe kryetari i Bashkisë Vlorë, Ermal Dredha.

Rama ishte i ftuar së bashku me organizatorët e “Giro D’Italia” në Auditorium Parco della Musica Ennio Morricone, një nga qendrat më të njohura të artit dhe kulturës në Evropë.

Kryeministri tha se etapat e garës do të jenë spektakolare pasi nxjerrin në pah natyrën e mrekullueshme të vendit.

“Shqipëria është një vend i bekuar, në kuptimin që në një territor të vogël ka gjithçka, kemi shumë male, dy dete, shumë lumenj. Nga ky këndvështrim, këto tre etapa janë spektakolare pasi nxjerrin në pah një pjesë shumë të bukur të vendit dhe nga ana tjetër është e jashtëzakonshme, se është një mënyrë për të treguar Shqipërinë si në një film.” – u shpreh ndër të tjera Kryeministri, i cili theksoi se interesi i turistëve italianë për të vizituar Shqipërinë është rritur ndjeshëm vitet e fundit, duke e mbyllur vitin 2024 me 1.4 milionë vizitorë italianë.

Gara e famshme popullore, me një traditë 114 vjeçare, do të mbledhë në maj çiklistët më të mirë të botës në Tiranë, Durrës dhe Vlorë dhe do të ndiqet nga qindra milionë teleshikues./atsh/KultPlus.com