Benjamin Franklin lindi më 17 janar 1706 në Boston dhe ishte një botues amerikan, burrë shteti, shkrimtar, shkencëtar, sajues dhe filozof politik, shkruan KultPlus.
Konsiderohet gjithashtu si një nga etërit themelues të Shteteve të Bashkuara.
Ai ishte biri i dhjetë dhe fëmija i pesëmbëdhjetë i një përpunuesi sapuni dhe qiriri. Qysh në vitet e hershme të jetës së tij ai ka marrë një zhvillim të gjerë të njohurive përmes leximit intensiv të letërsisë së përgjithshme dhe shpirtërore në mënyrë autodidakte.
Ai për një kohë ka punuar në një dyqan arti te James-gjysmë vëllai i tij. Ndërsa përgjatë viteve 1729-1766, ai ishte redaktor i Gazetës së Pensilvanisë. Në vitin 1750 Franklin u zgjodh kryetar i Dhomës së Përfaqësuesve nga Pennsylvania.
Ndër studimet e shumta që pati përgjatë viteve ai studioi ujin e kuq, Rryma e Gjirit, përmbajtjen e kripës. Në kohën e krizës së Aktit Stamp , u bë një avokat i njohur i të drejtave amerikane në Londër. Në maj 1775 ai shkoi përsëri në Pensilvani dhe u bë anëtar në Kongres. Ai përndryshe kishte projektuar, komitetin e Deklaratës së Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara.
Në 1769 themeloi Shoqërinë filozofike Amerikane. Ndërsa në vitin 1776 Benjamin Franklin ka nënshkruar Deklaratën e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara më 4 korrik.
Ai gjatë karrierës së tij u përfshi në disa qështje me interes publik përmes disa shkrimeve të tij, ku disa nga temat kishin të bëjnë me pastrimin e rrugëve, ndriçimin, futja e zjarrfikësit vullnetar ,
Gjatë gjithë jetës së tij, ai ka botuar traktate dhe ese për të gjitha llojet e temave, të tilla si për politikën, dhe çështjet ligjore të arsimit dhe të kontrollit të popullsisë.
Dalja e tij e fundit publike para vdekjes së tij ishte në mbështetjen e një programi të Kongresit, për heqjen e skllavërisë në nivelin federal duke dhënë këshilla ndaj masave. Më 17 prill 1790 Benjamin Franklin vdiq në moshën 84 në Filadelfia.
Në dekadën e fundit vendet e Ballkanit Perëndimor janë vënë në shënjestër të fushatave dezinformuese të Rusisë.
Historiani amerikan Jason Steinheur, i cili së fundmi mori pjesë në një konferencë mbi këtë temë në Kosovë, në një intervistë për Zërin e Amerikës thotë se bëhet fjalë për një plan rus që ka për qëllim të minojë marrëdhëniet ndërmjet Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara e Bashkimit Evropian dhe ta largojë rajonin nga rreshtimi me aleancën transatlantike. Në një intervistë me kolegen Garentina Kraja ai thotë se deri më tani ky plan ka shënuar sukses të moderuar për shkak të financimit, pakënaqësive të brendshme dhe arsyeve historike.
Zëri i Amerikës: Zoti Steinheur, së fundmi ishit në Kosovë, ku morët pjesë në konferencën e parë ballkanike mbi dezinformimin. Cilat ishin përshtypjet tuaja se si po përballen shoqëritë dhe vendet e Ballkanit me këtë sfidë dhe si po e luftojnë atë?
Jason Steinheur: Përshtypjet e përgjithshme për Kosovën janë shumë pozitive. Kosova ka një popullatë të qëndrueshme, që më frymëzoi. Megjithatë, vendi përballet me sfida të shumta, duke filluar me ndotjen, ndryshimet klimatike. Ka sfida të shumta me dezinformimin, me gjendjet e mediave dhe njohuritë rreth mediave dhe këtë problem e kanë të gjitha vendet e Ballkanit.
Zëri i Amerikës: Ju jeni autor i librit “Historia, e ndërprerë”, ku keni shkruar për mënyrat se si historia është ndikuar nga rrjetet sociale…
Jason Steinheur: Po, argumenti im është që siç e kemi ndjerë ndikimin e rrjeteve sociale në politikë, shëndetin publik dhe gazetari, platformat sociale kanë ndryshuar mënyrën se si flasim dhe si e tregojmë historinë tonë.
Në takimin e Prishtinës, unë argumentova se sa më shumë që përdorim rrjetet sociale për të komunikuar për të kaluarën, aq më shumë vlerat e rrjeteve sociale bëhen vlera tona. Me fjalë të tjera, ne ndryshuam mënyrën se si e rrëfejmë historinë dhe se si rrëfimet tona mbi historinë iu përshtatën frymës së rrjeteve sociale, duke privilegjuar disa lloj historish, ndërkohë që disa të tjera as nuk shihen e as nuk tregohen, sepse të gjithë po synojmë të jemi sa më shumë të pranishëm në rrjetet sociale. Kur prania zëvendëson saktësinë, si shtytësi kryesor, që prej kohësh ka qenë elementi kryesor në analizat dhe studimet e historisë, atëherë do të ketë pasoja të mëdha mbi historinë që mësojmë dhe historitë me të cilat ballafaqohemi. Aktualisht, në sferën tonë publike kemi rrëfime që janë të dukshme, sepse ne të gjithë po përdorim rrjetet sociale për të arritur këtë qëllim. Por, a do të thotë kjo që historia që po shohim është e saktë? Dhe në momentin që përpiqemi të analizojmë saktësinë e informacionit mbi një ngjarje të caktuar që e shohim në internet, kjo pasqyrë bëhet më e ndërlikuar dhe problematike.
Zëri i Amerikës: Në një shkrim mbi përshtypjet tuaja për Kosovën flisni për rolin e Rusisë. Si po ndikon propaganda e Rusisë në shtrembërimin e historisë?
Jason Steinheur: Historia mund të shndërrohet në një armë të fuqishme. E kemi parë një shtrembërim të tillë të historisë në veçanti kur bëhet fjalë për Rusinë dhe Ukrainën. Zakonisht, kur mendojmë për historinë, ne bëjmë pyetje dhe provojmë të gjejmë dëshmi për t’iu përgjigjur pyetjeve. Dhe kështu arrijmë në përfundimin nëse diçka mund të ketë ndodhur, apo të mos ketë ndodhur në të kaluarën.
Në rastin e Rusisë dhe Ukrainës, për shembull, kemi parë aktorë si Rusia, si Putini, që janë përpjekur ta përmbysin këtë proces historik. Me fjalë të tjera, japin fillimisht përfundimin që u intereson dhe pastaj shpikin dëshmitë për të mbështetur pretendimet e tyre. Ngaqë shohim aq shumë informacione historike në rrjetet tona sociale çdo ditë, shpesh e kemi të vështirë, si konsumatorë, të kuptojmë se si u arrit deri tek ky përfundim historik. A janë hartuar ato në bazë të një metodologjie të saktë dhe të ndershme, apo përmes një synimi keqdashës për të arritur tek një përfundim tashmë i paracaktuar?
Në vendet si Ballkani shohim mungesë të të lexuarit kritik të mediave dhe sfidë me të lexuarin kritik të historisë. Është pjesë e punës time të përpiqem të ndërtojë këtë aftësi tek shoqëria.
Zëri i Amerikës: Në këtë rast, cilat janë dezinformatat që po dominojnë dhe si duhet që vendet si Kosova t’i luftojnë ato?
Jason Steinheur: Mendoj se të lexuarit kritik i mediave dhe i historisë janë të një rëndësie jetike. Duhet t’i mësojmë njerëzit se si duhet t’i vlerësojnë argumentet dhe të vlerësojnë metodologjinë prapa tyre, ashtu siç i mësojmë njerëzit të vlerësojnë gazetarinë e mirëfilltë. Duhet t’i mësojmë njerëzit se si ta kuptojnë nëse bëhet fjalë për histori të hulumtuar mirë apo jo.
Sa i përket dezinformatave që kam ndeshur gjatë qëndrimit në Kosovë, ekzistojnë disa tema të mëdha si dhe shembuj individualë që i përforcojnë këto tema. Në Kosovë, tema kryesore është të mos i besohet Shteteve të Bashkuara, të mos i besohet Evropës, që integrimi në Bashkimin Evropian nuk është përgjigja e duhur. Që demokracia nuk është zgjidhja, që demokracia nuk po funksionon për ju.
Ato synojnë të minojnë lidhjet ndërmjet Kosovës dhe Evropës dhe natyrisht Shteteve të Bashkuara, apo në rastin e Maqedonisë së Veriut e Bullgarisë marrëdhëniet e tyre me Evropën dhe SHBA-në dhe që t’i shtyjnë këto vende të shohin më me simpati pikëpamjet e Moskës dhe në fund të fundit të mbështesin veprimet e saj, siç është rasti në Ukrainë. Pra, bëhet fjalë për një plan që përpiqet ta riorientojë këtë pjesë të botës drejt Kremlinit dhe ta largojë nga rreshtimi me aleancën transatlantike, me Shtetet e Bashkuara dhe Evropën.
Zëri i Amerikës: A kanë qenë të suksesshme këto përpjekje?
Jason Steinheur: Prej asaj që kam parë, ndikimi ka qenë mesatar. Ka ekspertë që i kanë studiuar këto çështje më në detaje, por kur je atje e ndjen këtë zhgënjim, pasi e sheh konkretisht se si funksionon.
Në shumë prej këtyre vendeve, papunësia është e lartë, inflacioni është i madh, ka ndotje, korrupsion dhe të gjitha këto ushqejnë pakënaqësi. Dhe shpesh në një shoqëri ku ka pakënaqësi, është e lehtë të kërkosh fajtorë dhe në këtë rast fajtorët janë Bashkimi Evropian, Shtetet e Bashkuara dhe aleanca transatlantike. Është e lehtë t’i fajësosh ata për sfida shumë komplekse. Si rezultat, këto teori fitojnë peshë. Kur je i pakënaqur, i papunë, kur e ke të pamundur të realizosh qëllimet në jetë, këto teori mund të bëhet shumë helmuese. Mënyra se si përdoren i bëjnë të kenë ndikim. Dhe natyrisht fushatat dezinformuese dinë se si të krijojnë ndasi dhe të mbjellin përçarje në shoqëri. Ato po ashtu shfrytëzojnë çështjet madhore strukturore që nuk janë zgjidhur ende.
Zëri i Amerikës: Cilat janë pengesat kryesore në luftën kundër dezinformimit dhe shtrembërimit?
Jason Steinheur: Kryesorja është financimi. Kur vizitova Kosovën, Maqedoninë e Veriut, Bullgarinë dhe Gjeorgjinë, takova organizata të jashtëzakonshme që po përpiqen të bëjnë punë të rëndësishme në këtë drejtim. Por, ato kanë probleme kronike me mungesë fondesh. E ardhmja e këtyre organizatave është e paqartë ngaqë donatorët vazhdimisht ndryshojnë përparësitë e tyre. Andaj, për ta përkrahur shoqërinë civile në këto vende, duhen më shumë investime. Për shembull, Rusia shpenzon rreth 1 deri në 4 miliardë dollarë çdo vit për luftën informative, ndërkohë që në Maqedoninë e Veriut, Bullgari dhe Kosovë kemi organizata që punojnë me buxhete vjetore 20 apo 25 mijë dollarëshe. Nuk është një luftë e barabartë. Prandaj duhen më shumë investime në këtë fushë, më shumë përkrahje. Duhet ta ristrukturojmë sistemin tonë arsimor dhe të sigurohemi që studentët tanë ta mësojnë të lexuarin kritik të mediave, të bëjnë pyetje kritike për ato që shohin në celular… Dhe duhet më shumë angazhim ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe Evropës. Të gjitha përpjekjet duhet të mbështeten jo vetëm financiarisht, por edhe politikisht. Duhet të jetë përparësi dhe duhet të investojmë nëse duam rezultate.
Zëri i Amerikës: Cilat janë arsyet e këtij suksesi mesatar, siç u shprehët ju, që ka patur Rusia?
Jason Steinheur: Fushatat ruse ishin të suksesshme, fillimisht, sepse kanë patur shumë burime financiare. Ka agjentë informacioni që punojnë çdo ditë, për 24 orë, shtatë ditë në javë për të dezinformuar dhe pa dyshim që, për shkak të një numri kaq të madh, disa nga këto fushata do të kishin sukses. Rusia shpenzon rreth 1deri në 4 miliardë dollarë çdo vit në këtë drejtim. Ata tashmë e dinë se si funksionojnë platformat sociale dhe i kuptojnë pikat e dobëta të secilës shoqëri, dinë se ku duhen prekur ato dhe si t’i përdorin fushatat e dezinformimit për të shkaktuar përçarje dhe krijuar ndasi.
Së dyti, ekzistojnë çështje strukturore në shumë nga këto rajone, përfshirë në Shtete të Bashkuara, ku ende nuk kemi gjetur zgjidhje të mirëfillta. Dhe si rezultat, shumë fushata dezinformuese bëjnë përgjegjëse grupet e caktuara, një besim fetar të caktuar, një grup etnik të caktuar, apo thjesht janë teori konspiracioni gjoja të orkestruara nga Shtetet e Bashkuara, Bashkimi Evropian apo Izraeli. Këto lloj fushatash janë shumë të suksesshme sepse u japin zgjidhje të thjeshta problemeve të ndërlikuara.
Dhe së treti, ekzistojnë edhe arsye historike. Vendet si Letonia dhe Estonia kanë popullatë të konsiderueshme që flet rusisht; Serbia dhe Rusia kanë aleancë të bazuar në kulturën e përbashkët sllave. Këto lidhje historike dhe kulturore gjithashtu u japin besueshmëri disa mesazheve dhe bartësve të tyre. Për shembull, kur po vizitoja Ballkanin së fundmi, dëgjova që kishat ortodokse janë burim i shumë dezinformatave. Ekziston një lidhje e fuqishme ndërmjet Kishës Ortodokse Serbe dhe Kishës Ortodokse Ruse. Shumë njerëz mbështeten te këto kisha për të ruajtur lidhjet me komunitetin dhe ato shërbejnë si vende të shenjta për miliona njerëz. Ky besim që gëzojnë mes këtyre komuniteteve bën, që kur thuhet diçka, që mund të mos jetë e vërtetë, të jetë e falsifikuar, apo dezinformatë, të marrë një peshë të veçantë. Pra, janë arsyet historike dhe strukturore. Është problem i ndërlikuar që kërkon investime për t’u zgjidhur./voa/KultPlus.com
Kryeministri i vendit, Albin Kurti, ka thënë se nga pikëpamja e tij, marrëdhëniet me Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë shumë të mira dhe të dykahshme.
Kurti tha se ndoshta në të kaluarën kanë qenë marrëdhënie njëkahore, por sot, sipas tij, janë dykahore.
“Që do të thotë se ka edhe dhënie, edhe marrje, sepse të tilla janë marrëdhëniet ndërkombëtare. Shtetet e Bashkuara të Amerikës e kanë njohur pavarësinë e Kosovës edhe de jure, edhe de facto. Kur Shtetet e Bashkuara kërkojnë nga ne sjelljen e refugjatëve nga Afganistani në Kosovë, ne nuk pyesim pse, vetëm kur dhe si. Na e treguan datën dhe vendin ku vijnë – Aeroporti Ndërkombëtar i Prishtinës”, tha Kurti në një intervistë për Radio Evropën e Lirë, transmeton Klankosova.tv.
Tutje, Kurti tha se Kosova e njeh Serbinë më mirë se Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe sipas tij, Kosova s’mund të ketë këndvështrim karshi Beogradit identik me atë të Uashingtonit.
“Por, kur na kërkojnë diçka, që ne e kemi dëgjuar më herët nga Beogradi, sepse Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë edhe ndërmjetëse, atëherë ne duhet të kemi kujdes. Serbinë ne e njohim më mirë se Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Populli shqiptar i Kosovës e njeh më mirë Serbinë se Uashingtoni. Dhe, Uashingtoni nuk e ka fqinje Serbinë. Ne e kemi fqinje Serbinë”, tha Kurti./KlanKosova/KultPlus.com
Oficeri Drin Merturi ka diplomuar në Kursin Bazik për Oficer të Këmbësorisë në Shtetet e Bashkuara të Amerkiës (SHBA), duke treguar rezultate të larta në shkollim, dhe duke përfaqësuar Kosovën dhe FSK-në, në mesin e shumë vendeve nga mbarë bota.
Trajnimi IBOLC i mbajtur në bazën ushtarake “Fort Moore” në Geogria, të ShBA-së, është trajnim bazik për oficer të kembsoris i cili zgjat 20 javë. Sipas një komunikate të FSK-së, gjatë kësaj kohe oficerët testohen në detyra individuale si navigim,, qitje, përgaditje fizike dhe në detyra profesionale dhe ekipore si: udheheqja e togut në misione ushtarake.
Forca e Sigurisë së Kosovës po rrit numrin e oficerëve të shkolluar nga partnerët strategjik me standardet më të larta të vendeve të NATO-s., me qëllim ndërveprueshmërin me partnerët./KultPlus.com
Ambasada Amerikane në Tiranë ka deklaruar se Sekretari Amerikan i Shtetit, Antoni Blinken (Antony Blinken) viziton sot kryeqytetin shqiptar si simbol i të ardhmes së marrëdhënieve mes dy vendeve.
Ambasada e SHBA njofton se Blinken do zhvillojë takime edhe me drejtues të sistemit të drejtësisë.
“Mirë se vjen në Shqipëri, Sekretari Blinken! Gjatë vizitës së tij të parë në Shqipëri, Sekretari i Shtetit i SHBA, Antony Blinken do të takohet me Presidentin Bajram Begaj, Kryeministrin Edi Rama dhe do të marrë pjesë në një aktivitet të veçantë rinor te Piramida e Tiranës, për të festuar të ardhmen e marrëdhënieve SHBA-Shqipëri. Ai do të takohet gjithashtu me drejtues të sistemit të drejtësisë dhe komunitetin e ambasadës”, shkruan Ambasada e SHBA-së në Tiranë.
Sekretari Blinken ka shkelur ne tokën shqiptare dhe aktualisht po zhvillon takime me ekipin e diplomatëve të tij në Ambasadën amerikane në Tiranë.
Sot janë bërë 27 vite nga përzgjedhja e Madeleine Albright si sekretare e ShBA-ve.Madeleine Korbel Albright (15 maj 1937 – 23 mars 2022) është femra e parë në postin e sekretarit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, politikane dhe diplomate amerikane.
Madeleine Albright është ish- sekretarja e parë femër dhe njëherit e 64-ta, e nominuar nga presidenti i atëhershëm Bill Clinton dhe e konfirmuar si e tillë nga senati me 99 vota për dhe 0 kundër. Ajo ishte në postin e sekretares së Shteteve te Bashkuara të Amerikës nga 23 Janari i vitit 1997 deri me 20 Janar te vitit 2001.
Albright ka kontribuar për lirinë e Kosovës gjatë viteve të luftës dhe për ta shpërblyer Shteti i Kosovës e ka nderuar me Medaljen e Artë të Lirisë.
Përndryshe, ndër masat e gjëra shqiptare sidomos në Kosovë është e njohur për bisedën me Hashim Thaçin, në Rambuje.
Ajo vdiq më 23 mars në vitin 2022 në moshën 84 vjeqare./KultPlus.com
Edicioni i dytë i “Shadows” – Festivalit të Artit Bashkëkohorë drejtuar nga Adea Badivuku do të mbahet më datat 22-26 Janar, 2024 në Reno, Nevada, USA, shkruan KultPlus.
Artistë/muzikantë të shquar dhe të njohur ndërkombëtarisht nga Amerika do jenë pjesë e këtij edicioni.
Hapja e festivalit do të bëhet me një recital pianistik nga Adea Badivuku dhe prezantimin e Instalacionit audio-vizual nga Deniz Çaglarcan dhe Günes Çaglarcan.
Në serinë e koncerteve gjatë kësaj jave do të performojnë gjithashtu Katherine Parker, Bryan Chuan, Eric Fassbender, Josh D. Reed, Keidi Sada, Aren Long, Alyssa Jacobucci dhe Dennis Dairon.
“Jam shumë e lumtur dhe e entuziazmuar për këtë projekt. Është nder i madh të organizoj dhe drejtoj një Festival artistik të këtij niveli për herë të parë në SHBA. Sikurse edhe në edicionin e parë festivali është projekt multidiciplinar me koncept bashkëkohorë dhe gjithëpërfshirës. Tre pikturat me vaj/akrilik, muzika vizuale, e përbërë nga tre projektorë dhe konfigurimi i altoparlantëve kuadrafonik, dhe seria e koncerteve rrëfejnë strukturën formale të instalimit, janë të gjitha të lidhura me njëra-tjetrën dhe krijojnë përvojën e Shadows”, ka thënë Badivuku për KultPlus e cila tutje ka shpalosur edhe detaje nga raportuari i këtij edicioni.
“Raportuari i cili do të interpretohet në koncertet gjatë kësaj jave është kontemporan me vepra të kompozitorëve të shquar si John Cage, Karlheinz Stockhausen, Alexina Louie, Deniz Caglarcan, Jean Paul Perrotte, Max Deger etj”, thotë Badivuku. / KultPlus.com
Xhorxh Uashington (22 shkurt 1732- 14 dhjetor 1799) ishte presidenti i parë i Shteteve të Bashkuara të Amerikës (1789-1797), Komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Kontinentale gjatë Luftës Revolucionare Amerikane, dhe një nga Etërit Themelues të Shteteve të Bashkuara.
Ai kryesoi konventën që hartoi Kushtetutën aktuale të Shteteve të Bashkuara dhe gjatë jetës së tij u quajt “Babai i vendit të tij”. Ai nuk i takonte asnjë partie.
I admiruar gjerësisht për cilësitë e tij të forta drejtuese, Uashingtoni u zgjodh unanimisht president në dy zgjedhjet e para kombëtare. Ai mbikëqyri krijimin e një qeverie të fortë të mirë-financuar kombëtare, që ndëjti asnjanëse gjatë Luftërave Revolucionare Franceze, shtypi Rebelimin Uiski, dhe fitoi pranimin e amerikanëve të të gjitha tipeve. Presidenca e Uashingtonit krijoi shumë precedentë, ende në përdorim sot, të tilla si sistemi kabinetit, ceremonia përuruese, dhe titullin zoti President. Tërheqjen e tij nga detyra, pas dy mandateve krijoi një traditë që zgjati deri në vitin 1940, kur Franklin Delano Roosevelt fitoi një mandat të tretë të paprecedent. Amendamenti i 22-të (1951) tani e kufizon presidentin në dy mandate.
Familja e Xhorxh Uashingtonit ishte fermere e pasur, që kishte në pronësi plantacione duhani dhe skllevër të cilët ai i trashëgoi. Ai kishte qindra skllever gjatë gjithë jetës së tij, por pikëpamjet e tij mbi skllavërinë ndryshuan gradualisht drejt heqjes së skllavërisë. Në rininë e tij ai u bë një oficer i lartë britanik në milicinë koloniale gjatë fazave të para të Luftës së franceze dhe indiane.
Në vitin 1775 Kongresi i Dytë Kontinental e emëroi Washingtonin si komandant të përgjithshëm të Ushtrisë Kontinentale në Revolucionin Amerikan. Në këtë komandë, Washingtoni i detyroi britanikët të lënë Bostonin në vitin 1776, por u mund dhe për pak u kap rob më vonë atë vit, kur ai humbi në Nju Jork Siti. Pas kalimit të lumit Dellwuer në mes të dimrit, ai mundi britanikët në dy betejat (Trenton dhe Princeton), rimori Nju Xhersin dhe restauroi vrullin ndaj kauzës së Patriotëve.
Strategjia e tij aktivizoi forcat kontinentale për të kapur dy ushtritë e mëdha britanike në Saratoga në 1777 dhe në Yorktown në 1781. Historianët vlerësojnë Uashingtonin për përzgjedhjen dhe mbikëqyrjen e gjeneralëve të tij, komandimin e ushtrisë, koordinimin me Kongresin, me guvernatorët shtetërorë dhe milicitë e tyre, dhe për kusgtimin e vëmendje për furnizimet, logjistikën dhe trajnimet. Pas arritjes së fitores në 1783, Uashingtoni dha dorëheqjen si kryekomandant, duke dëshmuar kundërshtimin e tij ndaj diktaturës dhe angazhimin e tij ndaj republikanizmit amerikan./KultPlus.com
Ambasadori i Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Ervin Bushati, u prit në një takim nga Sekretari Amerikan i Shtetit, Antony Blinken.
Bushati u shpreh se partneriteti mes dy vendeve është sot më i fortë se kurrë.
Ai u shpreh se pritja me Sekretarin e Shtetit Blinken ishte familjare dhe shumë miqësore.
Ambasadori Bushati u shpreh krenar për mesazhin e Sekretarit të Shtetit, sipas të cilit “në një vit me sfida kaq të mëdha, miqësia e Shqipërisë ka qenë një mbështetje e vyer për SHBA. Roli i qeverisë dhe Kryeministrit Rama në përballimin e sfidave ndërkombëtare flet qartë për partneritetin e ngushtë mes dy vendeve tona”.
Në emër të Kryeministrit Edi, ambasadori Bushati e ftoi Sekretarin e DASH në Shqipëri në vitin 2024. /ATSH /KultPlus.com
Shkolla e Shërbimit Publik e Universitetit të Arkansasit ‘Clinton’ në SHBA do të organizojë një konferencë në 25-vjetorin e ndërhyrjes së NATO-s në Kosovë.
Kjo konferencë do të sjellë së bashku praktikues, politikëbërës dhe studiues për të reflektuar mbi mësimet e ndërhyrjes humanitare në Kosovë dhe zhvillimet në 25 vitet e fundit që ofrojnë sfida dhe mundësi për demokraci, paqe dhe siguri jo vetëm në Evropën Juglindore, por në mbarë globin.
Christina Standerfer nga Universiteti i Arkansasit tha për RTKlive se qëllimi i konferencës do të fokusohet në zhvillimet e 25 viteve të fundit që ofrojnë sfida dhe mundësi për demokracinë, paqen dhe sigurinë jo vetëm në Evropën Juglindore, por në mbarë globin.
“Qëllimi i konferencës është të bashkojë praktikuesit, politikëbërësit dhe studiuesit për t’u bashkuar në biseda dhe aktivitete që kanë mbi të gjitha natyrë praktike; ku paraqiten dhe diskutohen ide të guximshme dhe shfaqen strategji bashkëpunimi novatore për promovimin e të drejtave të njeriut, ndërtimin e paqes dhe përparimin e demokracisë. Ne planifikojmë gjithashtu një botim përmbledhës të ideve dhe planeve të veprimit të krijuara në konferencë, që të tjerët ta marrin parasysh ndërsa ndjekin demokracinë, sigurinë, paqen dhe punën humanitare”, tha ajo për RTKlive.
Standerfer bëri me dije se planifikohet të ftohen edhe përfaqësues nga Kosova si dhe aktorë të tjerë në konferencë.
“Deri më tani, lista përfundimtare e folësve nuk është përcaktuar”, tha ajo. Konferenca do të mbahet nga 26 mars deri më 28 mars 2024.
Ndryshe parashikohet edhe të ketë debate dhe aktivitete që kanë natyrë praktike, në të cilat praktikuesit, politikëbërësit dhe studiuesit e demokracisë prezantojnë, diskutojnë dhe debatojnë veprime të guximshme për promovimin e të drejtave të njeriut, ndërtimin e paqes dhe përparimin e demokracisë në botë, bazuar në mësimet e Kosovës, gjenocidit dhe shkeljes së të drejtave të njeriut./rtk/KultPlus.com
Presidentja e vendit, Vjosa Osmani, ka thënë se presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, po përpiqet ta zhbëjë paqen dhe lirinë që është arritur në rajon së bashku me Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimin Evropian, por sipas saj, një gjë e tillë nuk do të lejohet.
Presidentja Osmani përmes një postimi në X, ka thënë se liria do të jetë ajo që do të mbizotërojë.
“Mbi 2 dekada pasi Millosheviqi shkatërroi Kroacinë, Bosnjën dhe Kosovën, togeri i tij Vuçiq tani po përpiqet të zhbëjë gjithçka që kemi arritur së bashku me SHBA-në dhe BE-në: paqen, lirinë dhe bashkëjetesën mes bashkësive të ndryshme. Ne do të punojmë me aleatët tanë dhe nuk do të lejojmë që këto arritje të zhbëhen. Liria do të mbizotërojë”, ka shkruar Osmani./KultPlus.com
Kina po shpenzon miliarda dollarë në përpjekjet për të ndryshuar mjedisin global të informacionit dhe për të detyruar shumë vende të veprojnë sipas interesave të Pekinit, thuhet në një vlerësim të ri të Departamentit të Shtetit.
Qëllimi i Kinës është “të ndërtojë një ekosistem informacioni në të cilin propaganda dhe dezinformatat e Republikës Popullore të Kinës fitojnë përkrahje dhe bëhen dominuese”, thuhet në raport. “Të pakontrolluara, përpjekjet e Republikës Popullore të Kinës do të ndryshojnë peizazhin global të informacionit, duke krijuar paragjykime dhe boshllëqe, që madje mund t’i shtyjnë vendet të marrin vendime që ia nënshtrojnë Pekinit interesat e tyre ekonomike dhe të sigurisë”.
Kjo nuk është hera e parë që zyrtarët amerikanë kanë paralajmëruar për përpjekjet e Kinës për të kthyer mjedisin e informacionit në dëm të Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj.
Zyrtarët amerikanë thanë gjatë muajve të parë të pandemisë COVID-19 se Kina po përdorte më shumë rrjetet sociale për të përhapur dezinformata rreth origjinës së virusit.
Një vit më vonë, në vlerësimin vjetor të rrezikut nga kërcënimet, Zyra e Drejtorit të Zbulimit Kombëtar tha se Pekini do të “vazhdojë përpjekjet duke shfrytëzuar gjithë fuqinë qeveritare për të përhapur ndikimin e Kinës… dhe për të krijuar norma të reja ndërkombëtare që favorizojnë sistemin autoritar kinez”.
Por, raporti i ri i Departamentit të Shtetit pretendon se ajo që zyrtarët amerikanë po shohin tani është diçka e ndryshme, se përpjekjet e Kinës për manipulimin e informacionit kanë shkuar përtej fushatave specifike të përqëndruara tek një temë apo ngjarjeje specifike.
Në vend të kësaj, raporti vlerëson se përpjekjet e Pekinit kanë një ambicie më madhore.
Nëse do të ishte i suksesshëm, “Pekini do të krijonte një aftësi kirurgjikale për t’i dhënë formën që do informacionit që konsumojnë grupe të veçanta dhe madje individë”, thuhet në raport. “Në këtë të ardhme të mundshme, informacioni që do t’i ofrohet publikut, medias, shoqërisë civile, akademikëve dhe qeverive që kanë të bëjnë me Republikën Popullore të Kinës, do të shtrembërohet”.
Një Mjet Shtesë Kundër Kinës
Zyrtarët e qeverisë kineze nuk pranuan të komentojnë detajet e raportit të Departamentit të Shtetit. Por, në një reagim dërguar Zërit të Amerikës me postë elektronike, zëdhënësi i ambasadës kineze Liu Pengyu e quajti raportin, “një mjet shtesë për të shtypur Kinën dhe për të mbështetur hegjemoninë amerikane”.
“Një vështrim i shpejtë në përmbledhjen e raportit është i mjaftueshëm për të kuptuar se për çfarë bëhet fjalë: rritje e konfrontimit ideologjik, përhapja e dezinformatave dhe njollosja e politikave të brendshme dhe të jashtme të Kinës”, tha zoti Liu. “I bëjmë thirrje SHBA-së që të reflektojë për veten, të ndalë së akuzuari Kinën për të ashtuquajturin ‘manipulim informacioni’”.
Raporti i Departamentit të Shtetit tha se vlerësimet mbështeten në informacionin që është publik, si dhe në “informacionet e marra rishtazi nga qeveria”.
“Ndërsa Republika Popullore e Kinës është bërë më e sigurt në fuqinë e saj, duket se ka vendosur se mund të veprojë në mënyrë më agresive për të arritur interesat e saj”, thotë më tej raporti.
Megjithatë, raporti paralajmëron se përpjekjet e konsiderueshme të Kinës janë përballur me probleme, deri më tani, për të arritur ndikimin e dëshiruar në vendet perëndimore dhe ato me prirje perëndimore.
“Kur vendos në objektiv vendet demokratike, Pekini has në pengesa të mëdha, shpesh për shkak të kundërshtimeve nga mediat lokale dhe shoqëria civile”, thuhet në raport. “Edhe pse e mbështetur nga burime të pahasura më parë, propaganda dhe censura e Republikës Popullore të Kinës deri më sot ka patur sukses të kufizuar”.
Ky vlerësim doli pas atyre të kompanisë “Meta”, që ka në pronësi rrjetet sociale “Facebook” dhe “Instagram”, e cila në gusht njoftoi për një operacion nëpërmjet të cilit mbylli llogari dezinformuese të lidhura me Kinën, operacion i njohur me emërtimin “Spamouflage”.
“Meta” tha se megjithëse “Spamouflage” ishte “operacioni më i madh i njohur i ndikimit të fshehtë në rrjete të ndryshme sociale në botë”, Pekini pati sukses të pakët.
“Një Paralajmërim me Rëndësi”
Bret Schafer, bashkëpunëtor i lartë në Aleancën për Sigurimin e Demokracisë me seli në Uashington, i tha Zërit të Amerikës nëpërmjet postës elektronike se “Spamouflage” është një paralajmërim i rëndësishëm.
“Kjo i kujtoi botës se Kina po investon kohë dhe burime të saj për të manipuluar mjedisin e informacionit”, tha ai.
Dhe ka tregues se Kina është bërë më e sofistikuar.
Një raport në fillim të këtij muaji nga firma “Microsoft” sugjeron se gjatë përpjekjeve kineze për dezinformim është përdorur me sukses inteligjenca artificiale.
Një përdorim i tillë i inteligjencës artificiale ka shqetësuar veçanërisht zyrtarët e shërbimeve amerikane të zbulimit.
“Rusia, Kina, dhe të tjerë do të përpiqen ta përdorin këtë teknologji”, i tha gjenerali Paul Nakasone një audience në Klubin Kombëtar të Shtypit në Uashington të enjten, kur u pyet për inteligjencën artificiale dhe zgjedhjet e ardhshme presidenciale në Shtetet e Bashkuara. Zoti Nakasone drejton Komandën Kibernetike të Shteteve të Bashkuara dhe Agjencinë e Sigurisë Kombëtare (NSA).
Të tjerë në NSA mendojnë se Kina po fiton terren dhe po krijon ndikim, dhe se po përgatitet për ta shfrytëzuar këtë ndikim kur të jetë e nevojshme.
“Ata kanë ndikim në rritje në rrjetet sociale në të gjithë botën”, thotë David Frederick, zëvendësdrejtori i NSA-së për Kinën, gjatë një seminari që u mbajt përmes internetit në fillim të këtij muaji. “Kjo mund t’u mundësojë atyre të kryejnë operacione shumë të gjera informacioni në një shkallë shumë të madhe, në rast konflikti”./VOA/KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, e cila po qëndron në New York ku po mbahet sesioni i 78-të i Asamblesë së Kombeve të Bashkuara, ka marrë pjesë në pritjen zyrtare të organizuar nga presidenti i SHBA-ve, Joe Biden.
Në një bashkëbisedim të ngrohtë me Presidentin Biden, Presidentja Osmani ka theksuar se në themelet e lirisë dhe shtetësisë së Kosovës është aleanca e përhershme me SHBA-të.
Rrjedhimisht, në këtë kontekst, ka përsëritur qëndrimin se partneriteti me Amerikën është ekzistencial, i pacenueshëm dhe i pazëvendësueshëm. Presidentja poashtu pati mundësinë ta njoftojë Presidentin Biden për zhvillimet e fundit dhe sfidat me të cilat po ballafaqohet Kosova.
Pas këtij bashkëbisedimi, Presidentja Osmani theksoi se ka marrë garanca të fuqishme nga Presidenti Biden për mbështetjen e vazhdueshme amerikane ndaj Kosovës. Presidentja Osmani ka falënderuar Presidentin Biden për ndihmën, të cilën në vazhdimësi e japin SHBA-të për Kosovën në rrugën e saj drejt stabilitetit dhe zhvillimit. / KultPlus.com
Shtetet e Bashkuara por edhe mbarë bota përkujtojnë sot 21-vjetorin e sulmeve të përgjakshme të 11 shtatorit 2001.
Sulmi ndaj kullave binjake ishte kryer me 11 shtator 2001 nga një grup prej 19 vetash rrëmbyese islamistë radikalë, 15 prej të cilëve ishin nga Arabia Saudite, dy nga Emiratet e Bashkuara Arabe, një nga Egjipti dhe një nga Libani.
Këtë ngjarje sot e ka kujtuar edhe kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti i cili është shprehur se demokracia dhe drejtësia, barazia dhe pluralizmi, liritë dhe të drejtat, thajnë çdo kënetë ku mbin terrorizmi.
Ky është postimi i plotë i kryeministrit:
Në 22-vjetorin e sulmeve terroriste të 11 shtatorit në Nju Jork
Si rrallë herë ndonjë epokë gjatë historisë, mijëvjeçari i tretë i erës sonë mori mbiemër duke fituar epitet qysh në fillim të tij. Cilësori “terrorizëm” u bë një nga fjalët kyçe të fillimshekullit XXI, këtu e 22 vite më parë, kur avionë civilë të marrë peng nga terroristë, u drejtuan mbi Kullat Binjake në Nju Jork, duke i shembur ato gjatë kryerjes së sulmit terrorist që shkaktoi tronditje globale dhe pati ndikimin më të shumëanshëm të kohës sonë.
Të martën e 11 shtatorit 2001, në orët e hershme të mëngjesit, 19 persona të trajnuar dhe të lidhur me grupin terrorist Al-Kaida i rrëmbyen katër avionë me pasagjerë civilë. Në sulme vetëvrasëse terroriste, dy nga avionët më pas i përplasën mbi Qendrën Botërore të Tregtisë në Nju Jork, një në godinën e Pentagonit në Uashington D.C., teksa i katërti u rrëzua pa goditur ndonjë cak të paracaktuar. Gjithsej 2977 persona vdiqën, mes të cilëve edhe tre shqiptarë: Mon Gjonbalaj, Simon Dedvukaj dhe Rrok Camaj. Sot kujtojmë viktimat e sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001 dhe mësimin e mësuar nga kjo ngjarje me jehonë pikëprerëse në histori.
Në vitet në vijim, shumë organizata dhe grupe të ndryshme terroriste nëpër botë, u trimëruan dhe u frymëzuan nga sulmet e 11 shtatorit, duke shkaktuar mijëra viktima në sulme terroriste nëpër shumë vende të botës. Atë kohë, administrata amerikane e Presidentit George W. Bush, u zotua që terrorizmi kurrë nuk do të ngadhënjejë. Më shumë se dy dekada nga atëherë, Shtetet e Bashkuara të Amerikës vazhdojnë t’i prijnë luftës globale kundër terrorizmit, kurse shumë vende mes të cilave edhe Republika e Kosovës, është rreshtuar në këtë luftë të përbashkët. Sikurse ShBA-të ashtu edhe Kosova besojnë në të njëjtat vlera demokratike dhe qytetëruese si dhe ndajnë të njëjtat pozicione gjeopolotike dhe qëndrime gjeostrategjike si shtete aleate e mike.
22 vite pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit, Al-Kaida është më e dobët se kurrë më parë, ndërkohë që i është vrarë lideri i dikurshëm Osama bin Laden si dhe i janë kufizuar shumëfish mundësitë dhe hapësirat e veprimit. Terrorizmi në nivel global ka marrë shumë goditje, por ai vazhdon të mbetet një nga kërcënimet më të paparashikueshme për sigurinë botërore, një kërcënim i atillë që nuk duhet të injorohet dhe që duhet konsideruar në çdo përllogaritje të vigjilencës së institucioneve shtetërore të sigurisë.
Në javët e para që pasuan sulmet e 11 shtatorit 2001, në kontekst të sulmeve terroriste dhe pikërisht në Nju Jork, filozofja italiane Giovanna Borradori, realizoi një sërë intervistash me dy nga filozofët më të rëndësishëm të kohës sonë: gjermanin Jürgen Habermas dhe francezin Jacques Derrida. Ato u botuan në një libër me titull: “Filozofi në një kohë terrori: dialogje me Jürgen Habermasin dhe Jacques Derridan”.
Aty, në një nga përgjigjet e tij, Jürgen Habermas ka thënë: “Edhe nëse Evropa nuk zgjohet për ta luajtur rolin e vet qytetërues siç duhet, fuqia në ngritje e Kinës dhe fuqia në rënie e Rusisë, nuk përshtaten brenda modelit të paqes amerikane (Pax Americana) aq thjesht. Në vend të llojit të veprimit të policit ndërkombëtar të cilin kishim shpresuar ta shohim gjatë luftës në Kosovë, ende ka përsëri luftëra – të zhvilluara me teknologjinë më të fundit, por ende në stilin e vjetër.”
Kjo vërejtje kaq vizionare e mendjes së ndritur të “teorisë kritike”, filozofit gjerman Jürgen Habermasit, sot ka një forcë edhe më të madhe vërtetësie, si për shembullin e dhënë nga roli i ShBA-ve gjatë luftës në Kosovë, ashtu edhe për nevojën e bashkëpunimit të Evropës dhe ShBA-ve, në kontekstin e “fuqisë në ngritje të Kinës dhe fuqisë në rënie të Rusisë”.
Demokracia dhe drejtësia, barazia dhe pluralizmi, liritë dhe të drejtat, thajnë çdo kënetë ku mbin terrorizmi. / KultPlus.com
Tre vajza të reja shqiptare, Keona, Samanta dhe Sidorela përfunduan programin e shkëmbimit TechGirls në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Ambasada e SHBA në Tiranë njoftoi sot se, të rejat përfaqësuan Shqipërinë gjatë këtij shkëmbimi veror me bazë në SHBA i cili fuqizon dhe mbështet vajzat e moshës 15-17 vjeç ndërsa ato ndjekin arsimin e lartë dhe karrierën në shkenca, teknologji, inxhinieri dhe matematikë (STEM).
Të treja vajzat ndoqën leksione të lidhura me teknologjinë dhe u lidhën me bashkëmoshatarët e tyre nga e gjithë bota përmes seminareve inovative dhe trajnimeve me teknologë amerikanë.
Si pjesë e programit vijues TechGirls, tre vajzat tani po punojnë me Bruna Rizvanollin këtu në Shqipëri në projekte për të përmirësuar komunitetet e tyre lokale.
“Ambasada e SHBA-së është krenare të mbështesë iniciativat që ndihmojnë vajzat e reja të bëhen brezi i ardhshëm i grave udhëheqëse në STEM. Urime vajza që përfaqësuat kaq mirë Shqipërinë!”, përfundon njoftimi ambasadës amerikane./ atsh / KultPlus.com
Një fermer në ShBA e ka mbjellë një fushë masive me luledielli si një dhuratë surprizë për gruan e tij.
Lee Wilson tha për mediat lokale në Kansas se ai i mbolli 1.2 milionë luledielli në 80 hektarë tokë për gruan e tij, Renee, për të festuar 50-vjetorin e martesës së tyre.
Me ndihmën e djalit të tij, ai mbolli fshehurazi fushën në maj.
“Më bëri të ndihem shumë e veçantë. Nuk mund të ishte një dhuratë më e përsosur përvjetori sesa një fushë me luledielli,” tha Renee për ABC Kake.
Kjo tokë po ashtu ka pasë edhe një numër të madh të vizitorëve, shkruan BBC, transmeton KultPlus.com
Një raport i sapo lëshuar nga zyra e drejtorit të Inteligjencës Kombëtare të SHBA-së pretendon se Kina po ofron teknologji dhe pajisje për Rusinë, që po bëhet gjithnjë e më vendimtare për luftën e Moskës në Ukrainë.
Raporti, i titulluar “Mbështetja e ofruar nga Republika Popullore e Kinës për Rusinë”, gjithashtu tregoi se Pekini po ndjek një sërë mekanizmash të mbështetjes ekonomike për Rusinë që zbusin ndikimin e sanksioneve perëndimore dhe kontrolleve të eksportit.
Ai po ashtu tha se Kina ka arritur importet e naftës dhe gazit rus të ridrejtuar nga Evropa.
“Pekini gjithashtu ka rritur ndjeshëm përdorimin e monedhës së tij, juanit, si dhe infrastrukturës së tij financiare në ndërveprimet tregtare me Rusinë, duke i lejuar entitetet ruse të kryejnë transaksione financiare pa pengesa perëndimore”, thuhet në raport.
Inteligjenca amerikane vlerësoi se Kina është bërë një “mbështetëse gjithnjë e më e rëndësishme për Rusinë në përpjekjet e saj të luftës”.
“Pekini po i ofron Rusisë gjithashtu teknologji me përdorim të dyfishtë që ushtria e Moskës e përdor për të vazhduar luftën në Ukrainë”, tha raporti.
Në një rast, raporti tregoi se që nga muaji mars Kina “kishte dërguar më shumë se 12 milionë dollarë në drone dhe pjesë të dronëve” në Rusi.
SHBA-ja dhe aleatët e saj ndërkombëtarë kanë kërkuar të kufizojnë aftësinë e Rusisë për të zhvilluar luftën e saj kundër Ukrainës, duke përfshirë përpjekjet për të kufizuar qasjen e saj në ato që njihen si “teknologji me përdorim të dyfishtë” ose pajisje që mund të përdoren për civilët dhe për qëllime ushtarake.
Në fillim të kësaj jave, një raport pretendonte se kompanitë me bazë në Kinë po furnizojnë Rusinë me pajisje të nevojshme që forcat e Kremlinit mund t’i përdorin në fushën e betejës në Ukrainë.
Siç raporton ”Politico”, kjo përfshin urdhra nga blerësit rusë për qindra mijëra jelekë dhe helmeta antiplumb, drone komerciale që u mundësojnë forcave tokësore të identifikojnë dhe të lidhen me objektivat, si dhe pamje optike termike që u mundësojnë luftëtarëve të qëllojnë më saktë gjatë natës./ atsh/KultPlus.com
iPhone zakonisht bie në vlerë sapo i nxirrni nga dyqani. Por ka disa raste të veçanta, siç u pa në një ankand në SHBA, ku një model i parë 4 GB u shit për 190,372,80 dollarë, shkruan BBC.
Jo shumë prej tyre u bënë në atë kohë, duke bërë që modeli të konsiderohej si “grali i shenjtë” nga koleksionistët e iPhone.
Tarifa përfundimtare përfshin kostot e administrimit mbi ”çmimin e çekiçit” që i paguhet shtëpisë së ankandit nga blerësi.
Faqja e internetit e përshkroi modelin si një “model jashtëzakonisht i rrallë, i ruajtur në fabrikë në gjendje të jashtëzakonshme.
Fillimisht e shitur me pakicë në 599 dollarë (457 £), loti pritej të kapte në rajonin prej 50,000-100,000 dollarë – por arriti të thyente të gjitha rekordet e mëparshme.
I prezantuar për herë të parë në 2007 nga CEO i atëhershëm i Apple, Steve Jobs, gjigandi i teknologjisë mori vendimin për të ndërprerë modelin 4 GB vetëm dy muaj pasi u prezantuara, për shkak të shitjeve të vonuara.
Shumica e njerëzve vendosën të blinin modelin 8 GB, i cili u lançua në të njëjtën kohë dhe u dha përdoruesve dyfishin e hapësirës së ruajtjes, për vetëm 100 dollarë më shumë.
Çdo disa muaj, disa kujtime të rralla të Apple ose relike të jetës dhe karrierës së Jobs shiten në ankand.
Ato përfshijnë një poezi që ai shkroi në librin vjetor të shkollës së mesme të një shoku të klasës, foto të tij në kolegj dhe një kartëvizitë nga viti 1978. / atsh / KultPlus.com
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, uroi për përvjetorin e Pavarësisë së SHBA-së, duke thënë se Deklarata është një nga vizionet “më të fuqishme të lirisë dhe barazisë të njohura në botë”.
Nëpërmjet një cicërime në Twitter, kryeministri Kurti ka shkruar se vlerat e përbashkëta përbëjnë themelin e aleancës së kombeve.
“Ashtu si ai vizion që është i përjetshëm, ashtu është edhe aleanca. Gëzuar 4 korrikun”, thuhet në mesazhin e tij./ KultPlus.com
Presidenti i Shqipërisë Bajram Begaj ka uruar Shtetet e Bashkuara të Amerikës me rastin e Ditës së Pavarësisë.
Begaj shprehet krenar dhe mirënjohës për historinë që lidh Shqipërinë me Shtetet e Bashkuara, duke e konsideruar SHBA-në si partnerë strategjikë në ndërtimin e të ardhmes së demokracisë.
“Gëzuar 4 Korrikun SHBA!
Mirënjohës dhe krenarë për historinë që lidh Shqipërinë dhe Shtetet e Bashkuara.
Si partnerë strategjikë, jemi të vendosur për të ndërtuar një të ardhme në të cilën ruajmë dhe forcojmë së bashku vlerat e demokracisë”- shkruan Begaj.
Shtetet e Bashkuara të Amerikës festojnë sot 247-vjetorin e shpalljes së pavarësisë. Më 4 korrik 1776, 13 kolonitë e Mbretërisë së Bashkuar nga Amerika e Veriut shpallën pavarësinë nga Britania e Madhe, duke nënshkruar një dokument që u quajt “Deklarata e Pavarësisë”.
Deklarata e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara ishte produkt i mbledhjes së Kongresit të Dytë Kontinental në Filadelfia, Pensilvani./ KultPlus.com
Presidenti i 42-të i Shteteve të Bashkuara të Amerikës Bill Clinton do të vizitojë për herë të parë Shqipërinë në datat 3 dhe 4 korrik 2023.
Clinton dhe delegacioni që e shoqëron do të mbërrijë në Tiranë ditën e hënë, më 3 korrik, pasdite, ku në orën 19.00 do të pritet nga Kryeministri Edi Rama në një ceremoni të posaçme zyrtare në Bulevardin “Dëshmorët e Kombit” përballë Kryeministrisë, me pjesëmarrjen edhe të qytetarëve.
Pas ekzekutimit të himneve kombëtare të SHBA-ve dhe Shqipërisë, Kryeministri Edi Rama dhe Presidenti i 42-të i SHBA-ve Bill Clinton do të bëjnë parakalimin ceremonial dhe do të nderojnë flamujt e dy vendeve.
Në orën 19.05 Kryeministri Edi Rama do të mbajë fjalën e rastit dhe më pas do të ftojë Bill Klinton të marrë çmimin e akorduar.
Në orën 19.25 do të zhvillohet ceremonia e nderimit të Presidentit të 42 të SHBA-ve Bill Clinton me “Yllin e Mirënjohjes për Arritjet Publike” që do të pasohet nga fjalimi i Presidentit./atsh/KultPlus.com
Abraham Lincoln, një nga presidentët më të njohur dhe më të respektuar në historinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, qe një udhëheqës vizionar i cili e shpëtoi vendin nga ndarja.
Ai e kishte një kuptim të thellë për unitetin dhe fuqinë e bashkëpunimit, e cila u pasqyrua në shprehjen e tij të famshme: “Një shtëpi e ndarë brenda vetes nuk mund të qëndrojë në këmbë.”
Këto fjalë të mëdha kanë qenë dhe vazhdojnë të jenë një thesar i ditëve të sotme, duke na kujtuar për rëndësinë e bashkëpunimit dhe unitetit në shoqëri.
Kur Abraham Lincoln shprehu këtë mesazh, ai po i referohej njësitës me bazë të shoqërisë – familjes. Ai kuptonte se nëse një shtëpi ishte e ndarë, me konflikte dhe grindje brenda mureve të saj, ajo do të merrte rrugën drejt shkatërrimit. Ky koncept shtrihet gjithashtu edhe në shoqërinë e gjerë, sepse shtëpitë janë themelet e një kombi të fortë dhe të bashkuar.
Historia na ka dhënë shembuj të shumtë të shteteve dhe shoqërive që janë përballur me ndarje dhe konflikte të brendshme. Në të gjitha rastet, pasoja ka qenë shkatërrimi dhe dobësimi i tyre. Lincoln, në rolin e tij si president, pati përballë sfidat më të mëdha të epokës së tij – luftën civile në Amerikën e Veriut dhe të Jugut. Ai e kuptoi se vetëm përmes unitetit dhe bashkëpunimit, Shtetet e Bashkuara mund të kapërcejnë vështirësitë dhe të dalin më të forta nga konflikti.
E vërteta është se ndarja, konflikti dhe urrejtja kanë ndikim negativ jo vetëm në shtëpitë individuale, por edhe në shoqëri dhe komb. Kur njerëzit janë të ndarë dhe nuk janë në gjendje të shqyrtojnë pikëpamjet dhe interesat e tyre të përbashkëta, ata bie nën rrezikun e dobësimit dhe shkatërrimit. Ky është arsyeja pse mesazhi i Lincoln vazhdon të jetë aktual edhe sot. / KultPlus.com
Më 4 qershor të vitit 1904, Shtetet e Bashkuara të Amerikës filluan punimet për hapjen e Kanalit të Panamasë, i cili konsiderohet të jetë ndër arteriet më të rëndësishme në botë, shkruan KultPlus.
Kanali i Panamasë është i gjatë 82 kilometra dhe kalon nëpër Ngushticën e Panamasë duke lidhur Oqeanin Atlantik me Oqeanin Paqësor. Gjerësinë më të madhe arrinë 350 m ndërsa në pjesën më të ngushtë është i gjërë vetëm 91.5 m. ka thellësi 13.7 m. Pas Kanalit të Suezit paraqet një ndër arteriet detare më të rëndësishme në botë. Është ndërtuar më 10 tetor të vitit 1913. Ky kanal e ndan Amerikën Veriore me atë Jugore.
Kanali i Panamasë që ndanë dy kontinente ai në fakt lidh dy oqeanet Atlantik dhe Paqësor. Kalimi i parë nëpër kanalin ujor është inauguruar në vitin 1914 , në të cilin punimet për ndërtimin e tij kanë filluar në vitin 1904, dhe vitin 2014 ka festuar 100 vjetorin e hapjes së tij. Nën administrimin e SHBA-ve ishte deri në vitin 1999. Brenda vitit nëpër këtë kanal kalojnë 14.000 anije. Në vitin 1901 Shtetet e Bashkuara arrijnë marrëveshje me qeverinë kolumbiane (ku në atë kohë Panamaja ishte pjesë e Kolumbisë së Madhe) për të ndërtuar dhe sistemuar kanalin për 100 vjet, por në 1903 qeveria e Kolumbisë përmbyset dhe nuk e ratifikohet marrëveshja.
Shtetet e Bashkuara protestuan në atë kohë dhe Panamaja u bë një Republikë e pavarur nën mbikëqyrjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, e cila i dha SHBA-ve lejen për të administruar dhe filluar punën për ndërtimin e kanalit.
Më shumë se 75 mijë punëtorë punuar për 10 vjet për të realizuar ndërtimin e Kanalit, shumë prej tyre të ardhur nga Spanja dhe Italia. Rreth 25 mijë punëtor vdiqën gjatë punës, të infektuar edhe nga malaria dhe i verdhëza. Puna gjithashtu u ndërpre shpesh herë për shkak të shirave të forta tropikale.
Kanali i Panamasë është një nga veprat ndërtimore më të rëndësishme në Botë për sa i takon strukturës prej çimentoje, një nga metodat e papërdorura më parë deri atëherë. Në fillim të vitit 1914 kanali ishte gati. Anija e parë që kaloi aty transit ishte anija Ancon. Për Kanalin e Panamasë është projektuar projekti i ri nga SHBA-të, i cili do të fillojë të aplikohet në vitin 2015./KultPlus.com
Pas betimit dhe marrjes zyrtarisht të detyrës së kreut të shtetit, gjatë ceremonisë presidentët amerikanë mbajnë një fjalim. Ja cilat janë disa nga citatet e famshme të shkëputura nga fjalimet e tyre.
George Washington (1789–1797)
“Rregulli i sjelljes për SHBA, në lidhje me kombet e huaja, është, të zgjerojmë lidhjet tregtare, për të pasur me ta sa më pak lidhje politike që të jetë e mundur”.
John Adams (1797–1801)
“Asnjë person që ka mbajtur detyrën e presidentit nuk mund të përgëzojë dikë që e cilëson mik për besnikërinë e treguar”
Thomas Jefferson (1801–1809)
“Unë uroj të shikoj këtë pije (birrë) që të zëvendësojë wiskey-n, pije që deri tanika bërë që një në tre persona të jenë të varur dhe më shumë se kaq: ka shkatërruar familjet”.
James Madison (1809–1817)
“Asgjë më shumë nuk ndryshon se sa ndryshon mendja”. (e thënë pak momente përpara se të vdiste).
James Monroe (1817–1825)
“Zonjës time Monroe, nëse i shton të bijën për shoqërinë që i bën, pavarësisht se shkakton goxha rrëmujë, mund ta cilësosh kontribuuese të madhe në zbavitjen e saj”.
John Quincy Adams (1825–1829).
“Katër vitet më të këqia të jetës sime, ishin katër vitet e mia në presidencë”.
Andrew Jackson (1829–1837)
“Nëse një punë në qeveri nuk e bën dot një demokrat, atëherë atë punë nuk mund ta bëjë askush tjetër”.
Martin Van Buren (1837–1841)
“Dy ditët më të lumtura të jetës sime kanë qenë: e para kur mora detyrën e presidentit dhe e dyta kur e lashë atë detyrë”.
William Henry Harrison (1841)
“Disa njerëz si puna ime kanë budallallëkun e mjaftueshëm për t’u shkuar në mendje se mund të bëhen presidentë të Shteteve të Bashkuara”.
John Tyler (1841–1845)
“Unë kam gjithnjë mendimin që popullariteti mund të krahasohet me një vajzë lozonjare apo vajzë koketë – sa më shumë i vini rrotull, aq më shumë ajo ikën”.
James Knox Polk (1845–1849)
“Asnjë president që bën detyrën e tij me besnikëri dhe ndërgjegje nuk mund të ketë kurrë kohë të lirë”.
Zachary Taylor (1849–1850)
“Tregojini atij se si përfundon në ferr” (Në përgjigje të kërkesës së gjeneralit meksikan Santa Anna për t’u dorëzuar).
Millard Fillmore (1850–1853)
“Është turp kombëtar që presidentët tanë, pasi kanë mbajtur postin më të lartë të shtetit, duhet lënë në mëshirë të fatit dhe ndoshta të jenë të detyruar të hapin një dyqan ushqimesh si mjet jetese”.
Franklin Pierce (1853–1857)
“Nuk ka ndonjë gjë në të majtë…. Por ama janë të dehur” (në planet e tij pasi humbi një kandidim të dytë në 1856).
James Buchanan (1857–1861)
“I dashur zotëri, nëse ju jeni po aq i lumtur në momentin kur futeni në Shtëpinë e Bardhë po aq sa edhe edhe kur largoheni prej saj, realisht ju jeni një njeri i lumtur”.
Abraham Lincoln (1861–1865)
“S’di se kur unë do dëgjoj dikë të më argumentojë skllavërinë dhe unë do ndjeja një impuls të fortë për të njohur dhe kuptuar personalitetin e tij”.
Andrew Johnson (1865–1869)
“Nga të gjitha rreziqet që kombi ynë ndeshet akoma një gjë është e vërtetë: Ato nuk janë të njëjta me ato të cilat duhet të rezultojnë nga sukseset e arritjeve më të fundit të afrikanizimit të gjysmës së Jugut të vendit”.
Ulysses S. Grant (1869–1877)
“Puna nuk është turp për njerëzit; për fat të keq herë pas here ka njerëz që turpërojnë punën”.
Rutherford B. Hayes (1877–1881)
“Unë jam tejet i lodhur nga kjo jetë e varësisë së plotë, nga përgjegjësia dhe nga rraskapitja”.
James A. Garfield (1881)
“Zoti im! Në këtë vend ka gjithçka që një njeri i dëshiron t’i ketë. Apo jo?”.
Chester A. Arthur (1881–1885)
“Unë mund të jem president i SHBA, por jeta ime private nuk është çështje e dikujt”.
Grover Cleveland (1885–1889,1893–1897)
“Gratë e ndjeshme dhe të zgjuara nuk dëshirojnë të votojnë”.
Benjamin Harrison (1889–1893)
“Ne amerikanët nuk kemi autorizim nga Zoti për të mbajtur nën kontroll Botën”.
William Mckinley (1897–1901)
“Ne kemi nevojë për Hawai-n më shumë se sa California-n. Kjo është prova e pashmangshme”.
Theodore Roosevelt (1901–1909)
“Fitorja e luftës nuk vlen sa fitorja e paqes”.
William Howard Taft (1909–1913)
“Nuk e ke shfrytëzuar detyrën e presidentit, nëse nuk keni siguruar një tren me një vagon-restorant në të”.
Woodrow Wilson (1913–1921)
“Dobia e një universiteti është se nxjerr aristokratë të rinj, ndryshe nga baballarët e tyre që nuk e kishin këtë mundësi”.
Warren G. Harding (1921–1923)
“Unë jam një burrë me pak talent nga një qytet i vogël; nuk dukem shumë që unë jam president”.
Calvin Coolidge (1923–1929)
“Kur shumë njerëz janë të pazotë të gjejnë punë, ata përfundojnë të papunë ”.
Herbert Hoover (1929–1933)
“Unë jetova më shumë se bastardët” (duke iu referuar shumë njerëzve që e bënin fajtor për Depresionin e Madh).
Franklin Delano Roosevelt (1933–1945)
“Për të qenë i suksesshëm në të folurin publik duhet të kesh parasysh këto rregulla: Të jesh i sinqertë, të jesh konçiz dhe të jesh i përulur”.
Harry S. Truman (1945–1953)
“Unë e shkarkova MacArthur (gjenerali i trupave amerikane të dërguar në Kore) sepse ai nuk respektoi autoritetin e presidentit. Unë nuk e shkarkova atë sepse mendoja se ai ishte maskara. Ai në fakt ishte i tillë. Por është e rëndësishme të them se të qenit maskara nuk është kundër ligjit. Ah, nëse kjo do ishte e kundërligjshme, gjysma e drejtuesëve të ushtrisë do futeshin në burg”.
Dwight David Eisenhower (1953–1961)
“Nuk dua që kur urinoj të kujtoj këtë qelbësirë”.(duke iu referuar senatorit Joe McCarthy).
John Fitzgerald Kennedy (1961–1963)
“Harrojini armiqtë, por mos harroni kurrë emrat e tyre”!
Lyndon Baines Johnson (1963–1969)
“Nëqoftëse popullit ia mbledh mirë rripat, zemrat dhe mendjet e tyre do të të ndjekin”.
Richard Milhous Nixon (1969–1974)
“Kur presidenti bën dicka, kjo do të thotë që ajo nuk është e jashtëligjshme”.
Gerald R. Ford (1974–1977)
“Unë jam një Ford, jo një Lincoln”.
James Earl Carter (1977–1981)
“Unë jam i shqetësuar se si funksionon çdo kristian sepse ndonjë mund të shkojë në ferr”. (duke iu drejtuar Reverend Jerry Falwell)
Ronald Reagan (1981–1989)
“Është e vërtetë që puna e rëndë nuk ka vrarë dikë, por unë ju siguroj që puna e rëndë rrezikon jetën”.
George Herbert Walker Bush (1989–1993)
“Unë kam opinionet e mia. Ka raste që kam opinione të forta, por ama nuk jam në një mendje gjithnjë me to”.
William Jefferson Clinton (1993–2001)
“Lëvizjet e mia për të kryesuar qeverinë do të jenë shoqëruar përherë me ndjenjat aspak të papëlqyera të një fajtori i cili do të vendosë ekzekutimin e vetes së tij”.
George W. Bush (2001–2009)
“Çelsi i politikës së jashtme është të mbështetesh në besim”.
Barack Obama (2009-2016)
“Në 15 muajt e fundit ne kemi udhëtuar në çdo cep të SHBA. Kam qenë deri tani në 57 shtete. Unë mendoj si i majtë kur shkoj”.
Donald Trump (2016 e në vijim)
“Unë do ta bëj Amerikën përsëri të madhe”./Portalishkolloralbas/KultPlus.com
Pas betimit dhe marrjes zyrtarisht të detyrës së kreut të shtetit, gjatë ceremonisë presidentët amerikanë mbajnë një fjalim. Ja cilat janë disa nga citatet e famshme të shkëputura nga fjalimet e tyre.
George Washington (1789–1797)
“Rregulli i sjelljes për SHBA, në lidhje me kombet e huaja, është, të zgjerojmë lidhjet tregtare, për të pasur me ta sa më pak lidhje politike që të jetë e mundur”.
John Adams (1797–1801)
“Asnjë person që ka mbajtur detyrën e presidentit nuk mund të përgëzojë dikë që e cilëson mik për besnikërinë e treguar”
Thomas Jefferson (1801–1809)
“Unë uroj të shikoj këtë pije (birrë) që të zëvendësojë wiskey-n, pije që deri tanika bërë që një në tre persona të jenë të varur dhe më shumë se kaq: ka shkatërruar familjet”.
James Madison (1809–1817)
“Asgjë më shumë nuk ndryshon se sa ndryshon mendja”. (e thënë pak momente përpara se të vdiste).
James Monroe (1817–1825)
“Zonjës time Monroe, nëse i shton të bijën për shoqërinë që i bën, pavarësisht se shkakton goxha rrëmujë, mund ta cilësosh kontribuuese të madhe në zbavitjen e saj”.
John Quincy Adams (1825–1829).
“Katër vitet më të këqia të jetës sime, ishin katër vitet e mia në presidencë”.
Andrew Jackson (1829–1837)
“Nëse një punë në qeveri nuk e bën dot një demokrat, atëherë atë punë nuk mund ta bëjë askush tjetër”.
Martin Van Buren (1837–1841)
“Dy ditët më të lumtura të jetës sime kanë qenë: e para kur mora detyrën e presidentit dhe e dyta kur e lashë atë detyrë”.
William Henry Harrison (1841)
“Disa njerëz si puna ime kanë budallallëkun e mjaftueshëm për t’u shkuar në mendje se mund të bëhen presidentë të Shteteve të Bashkuara”.
John Tyler (1841–1845)
“Unë kam gjithnjë mendimin që popullariteti mund të krahasohet me një vajzë lozonjare apo vajzë koketë – sa më shumë i vini rrotull, aq më shumë ajo ikën”.
James Knox Polk (1845–1849)
“Asnjë president që bën detyrën e tij me besnikëri dhe ndërgjegje nuk mund të ketë kurrë kohë të lirë”.
Zachary Taylor (1849–1850)
“Tregojini atij se si përfundon në ferr” (Në përgjigje të kërkesës së gjeneralit meksikan Santa Anna për t’u dorëzuar).
Millard Fillmore (1850–1853)
“Është turp kombëtar që presidentët tanë, pasi kanë mbajtur postin më të lartë të shtetit, duhet lënë në mëshirë të fatit dhe ndoshta të jenë të detyruar të hapin një dyqan ushqimesh si mjet jetese”.
Franklin Pierce (1853–1857)
“Nuk ka ndonjë gjë në të majtë…. Por ama janë të dehur” (në planet e tij pasi humbi një kandidim të dytë në 1856).
James Buchanan (1857–1861)
“I dashur zotëri, nëse ju jeni po aq i lumtur në momentin kur futeni në Shtëpinë e Bardhë po aq sa edhe edhe kur largoheni prej saj, realisht ju jeni një njeri i lumtur”.
Abraham Lincoln (1861–1865)
“S’di se kur unë do dëgjoj dikë të më argumentojë skllavërinë dhe unë do ndjeja një impuls të fortë për të njohur dhe kuptuar personalitetin e tij”.
Andrew Johnson (1865–1869)
“Nga të gjitha rreziqet që kombi ynë ndeshet akoma një gjë është e vërtetë: Ato nuk janë të njëjta me ato të cilat duhet të rezultojnë nga sukseset e arritjeve më të fundit të afrikanizimit të gjysmës së Jugut të vendit”.
Ulysses S. Grant (1869–1877)
“Puna nuk është turp për njerëzit; për fat të keq herë pas here ka njerëz që turpërojnë punën”.
Rutherford B. Hayes (1877–1881)
“Unë jam tejet i lodhur nga kjo jetë e varësisë së plotë, nga përgjegjësia dhe nga rraskapitja”.
James A. Garfield (1881)
“Zoti im! Në këtë vend ka gjithçka që një njeri i dëshiron t’i ketë. Apo jo?”.
Chester A. Arthur (1881–1885)
“Unë mund të jem president i SHBA, por jeta ime private nuk është çështje e dikujt”.
Grover Cleveland (1885–1889,1893–1897)
“Gratë e ndjeshme dhe të zgjuara nuk dëshirojnë të votojnë”.
Benjamin Harrison (1889–1893)
“Ne amerikanët nuk kemi autorizim nga Zoti për të mbajtur nën kontroll Botën”.
William Mckinley (1897–1901)
“Ne kemi nevojë për Hawai-n më shumë se sa California-n. Kjo është prova e pashmangshme”.
Theodore Roosevelt (1901–1909)
“Fitorja e luftës nuk vlen sa fitorja e paqes”.
William Howard Taft (1909–1913)
“Nuk e ke shfrytëzuar detyrën e presidentit, nëse nuk keni siguruar një tren me një vagon-restorant në të”.
Woodrow Wilson (1913–1921)
“Dobia e një universiteti është se nxjerr aristokratë të rinj, ndryshe nga baballarët e tyre që nuk e kishin këtë mundësi”.
Warren G. Harding (1921–1923)
“Unë jam një burrë me pak talent nga një qytet i vogël; nuk dukem shumë që unë jam president”.
Calvin Coolidge (1923–1929)
“Kur shumë njerëz janë të pazotë të gjejnë punë, ata përfundojnë të papunë ”.
Herbert Hoover (1929–1933)
“Unë jetova më shumë se bastardët” (duke iu referuar shumë njerëzve që e bënin fajtor për Depresionin e Madh).
Franklin Delano Roosevelt (1933–1945)
“Për të qenë i suksesshëm në të folurin publik duhet të kesh parasysh këto rregulla: Të jesh i sinqertë, të jesh konçiz dhe të jesh i përulur”.
Harry S. Truman (1945–1953)
“Unë e shkarkova MacArthur (gjenerali i trupave amerikane të dërguar në Kore) sepse ai nuk respektoi autoritetin e presidentit. Unë nuk e shkarkova atë sepse mendoja se ai ishte maskara. Ai në fakt ishte i tillë. Por është e rëndësishme të them se të qenit maskara nuk është kundër ligjit. Ah, nëse kjo do ishte e kundërligjshme, gjysma e drejtuesëve të ushtrisë do futeshin në burg”.
Dwight David Eisenhower (1953–1961)
“Nuk dua që kur urinoj të kujtoj këtë qelbësirë”.(duke iu referuar senatorit Joe McCarthy).
John Fitzgerald Kennedy (1961–1963)
“Harrojini armiqtë, por mos harroni kurrë emrat e tyre”!
Lyndon Baines Johnson (1963–1969)
“Nëqoftëse popullit ia mbledh mirë rripat, zemrat dhe mendjet e tyre do të të ndjekin”.
Richard Milhous Nixon (1969–1974)
“Kur presidenti bën dicka, kjo do të thotë që ajo nuk është e jashtëligjshme”.
Gerald R. Ford (1974–1977)
“Unë jam një Ford, jo një Lincoln”.
James Earl Carter (1977–1981)
“Unë jam i shqetësuar se si funksionon çdo kristian sepse ndonjë mund të shkojë në ferr”. (duke iu drejtuar Reverend Jerry Falwell)
Ronald Reagan (1981–1989)
“Është e vërtetë që puna e rëndë nuk ka vrarë dikë, por unë ju siguroj që puna e rëndë rrezikon jetën”.
George Herbert Walker Bush (1989–1993)
“Unë kam opinionet e mia. Ka raste që kam opinione të forta, por ama nuk jam në një mendje gjithnjë me to”.
William Jefferson Clinton (1993–2001)
“Lëvizjet e mia për të kryesuar qeverinë do të jenë shoqëruar përherë me ndjenjat aspak të papëlqyera të një fajtori i cili do të vendosë ekzekutimin e vetes së tij”.
George W. Bush (2001–2009)
“Çelsi i politikës së jashtme është të mbështetesh në besim”.
Barack Obama (2009-2016)
“Në 15 muajt e fundit ne kemi udhëtuar në çdo cep të SHBA. Kam qenë deri tani në 57 shtete. Unë mendoj si i majtë kur shkoj”.
