Kryeministri Albin Kurti bëri homazhe dhe vendosi lule të freskëta në nderim të dëshmorit Agron Rrahmani, në përvjetorin e rënies së tij heroike.
“U përkujtua maji i vitit 1998, kur brenda gjashtë ditësh, rezistenca e armatosur për çlirimin e Kosovës mori goditje të rënda nga humbja e Bahri Fazliut, Ilir Konushevcit dhe Agron Rrahmanit. Bahriu u vra më 7 maj, Iliri më 9 maj, kurse Agroni më 12 maj. Sot u bënë nderime në 26 -vjetorin e rënies së Agron Rrahmanit, i cili u vra në lagjen e Muhaxherëve në Prishtinë, më 12 maj 1998”, kujtoi Kurti.
Për ta përkujtuar Agron Rrahmanin, kryeministri Kurti bëri homazhe te varri i tij në varrezat e dëshmorëve në Prishtinë, ku janë pranë njëri-tjetrit edhe varret e bashkëluftëtarëve.
“Lavdi dëshmorit Agron Rrahmani, i rënë për lirinë e Kosovës bashkë me shokët dëshmorë, Bahri Fazliun dhe Ilir Konushevcin”, tha Kurti.
Nëse ka një qytet që lidhet me historinë e biçikletave në Shqipëri, si pjesë e trashëgimisë, ky qytet është Shkodra.
Ishte viti 1907, më shumë se një shekull, kur në Shkodër u pa të lëvizte një i huaj. Ai përdorte një mjet që askush nuk e kishte parë më parë. Ky burrë ishte Konsulli i Nderit i Suedisë, ndaj edhe kureshtja për ta parë ishte mjaft e madhe. Dëshmitë e kohës rrëfejnë se kush e dëgjoi, u dynd andej nga rruga kryesore ku ai lëvizte që ta shihte me sy atë mjet që ecte mbi dy rrota pa u tërhequr nga kafshët.
Në kuadrin historik duhet të përmendim edhe një foto të dy burrave me biçikleta, të nxjerrë nga fototeka “Marubi” e vitit 1897, me veshje kombëtare shqiptare, por që nuk janë të evidentuar se kush janë.
Por Shkodra shënon edhe një rekord tjetër që lidhet me biçikletën. Gruaja e parë që nisi një biçikletë ishte sërish një grua, e kësaj radhe, vinte nga konsullata austriake. Njerëzit sërish u dyndën nëpër rrugë për ta parë atë dhe kuptuan se dyrrotaku nuk ishte pronësi vetëm e meshkujve, por se edhe femrat mund ta ngisnin një të tillë.
Kështu biçikleta fitoi qytetarinë e saj. Është fakt interesant se në vitin 1915, policia e qytetit u pajis me biçikleta dhe ushtronte detyrën e saj duke përshkuar rrugët me to.
Me shtimin e numrit të biçikletave, një grup qytetarësh shkodranë, në vitin 1920 vendosën të krijonin sportin e çiklizmit. Rrethi i parë çiklistik, që është edhe i treti në Europë për nga vjetërsia, pas Francës e Italisë, është organizuar pikërisht në Shkodër. Ndaj dhe në vazhdimësi Shkodra ia ka dhënë tonin këtij sporti, aq sa jo vetëm të rriturit, por nuk ka fëmijë që të mos dijë të ngasë biçikletën.
Nga fundi i viteve ’50 të shekullit të kaluar, kur Shkodra kishte rreth 60.000 banorë, ka të dhëna të plota se në qytet numëroheshin mbi 10.000 biçikleta. Ishte koha kur edhe biçikletat regjistroheshin dhe çdo qytetar, ndaj një pagese simbolike merrte një llamarinë me fushë të bardhë sa një celular mesatar, ku kishte të stampuar numrin, që ishte i detyruar ta vendoste nën shalën e biçikletës.
Shkodra ka disa rekorde sa i takon biçikletës, p.sh., biçikleta e parë dyshe hyri në Shkodër, sikundër pati edhe numrin më të madh të dyqaneve të shërbimit për riparimin e tyre./atsh/ KultPlus.com
Sot stafi i Agjencisë së Statistikave ishte tek familja e komandantit legjendar Adem Jashari.
Ata u pritën nga kryefamiljari, Rifati.
“Familja legjendare, Jashari ,përfunduan me sukses obligimin e tyre qytetar, e gjatë procesit nuk mungoi mirëpritja nga ana e tyre me ç’rast u falenderuan nga stafi i ASK-së për të cilët ka mbetur edhe shumë pak kohë deri në përmbylljen e këtij projekti”, thuhet në njoftim.
Regjistrimi i popullsisë ka nisur nga data 5 prill dhe përfundon më 17 maj.
Deri më tani raportohet se janë regjistruar 1.3 milionë banorë.
Njeriu ka bashkëjetuar me luftën, ndoshta më “paqësisht” se me çdo nevojë tjetër të dëshmimit mbijetues. Shpesh ju desh të luftonte me çdo mjet, vetëm për të merituar jetën. Tmerri dhe frika nuk e ndaluan atë të vdiste për atë që besonte, duke vrarë.
“Fytyra e luftës” (Le visage de la gurre) nga Salvador Dalì, ngërthen përvojën e luftës në një pikturë me të cilën ai mbledh dhe shtjellon sugjerimet e tij, duke u dhënë atyre një fytyrë. Lufta na bën të reflektojmë, ngjall ndërgjegjen, ushqen frikën.
Një fytyrë e papërcaktuar, e deformuar nga vuajtjet, e pajetë, spikat në sfondin e shkretëtirës, duke zënë pothuajse të gjithë fushën pamore të veprës.
Në një grimasë dhimbjeje, gropat e syrit hapen, buzët hapen gjerësisht dhe çdo vrimë zbulon praninë e një kafke brenda, e cila nga ana e saj përmban gjithnjë e më shumë.
Vdekja shumohet në mënyrë eksponenciale në një sekuencë ëndrrash të pafundme, duke shkatërruar çdo mundësi të shpresës në të ardhmen. Tensioni që ndjen është i njëjti që të merr frymën kur nuk mund të zgjohesh nga një makth i tmerrshëm./KultPlus.com
Shoqata “Tirana” organizoi më 10 maj 30-vjetorin e “Sofra Tiranase”.
“Sofra Tiranase”, në 30-vjetorin e saj, dhuroi një mbrëmje magjike plot emocione, këngë e valle.
Këngëtarët më në zë të muzikës tiranase elektrizuan Pallatin e Kongreseve me zërat e tyre.
Në këtë mbrëmje ishin të pranishëm, Presidenti i Republikës, Bajram Begaj, ish-presidenti i Republikës, Bamir Topi nënkryetari i bashkisë së Tiranë, Andi Seferi, si dhe shumë figura të shquara të politikës, artit, kulturës, si dhe të familjeve të vjetra të kryeqytetit./atsh/KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Cesare Pavese Përktheu: Orjela Stafasani
Do të vijë vdekja dhe do t’i ketë sytë e tu, kjo vdekje që nuk na ndahet nga mëngjesi deri në mbrëmje, e pagjumë, e shurdhët, si një pendim i vjetër, a një ves i pakuptimtë. Sytë e tu do të jenë një fjalë e kotë, një britmë e mbytur, një heshtje. Të tillë i sheh çdo mëngjes kur e vetme përkulesh para pasqyre. O shpresë e dashur, atë ditë do ta dimë edhe ne që je jeta dhe asgjëja. Për të gjithë vdekja ka një shikim. Do të vijë vdekja dhe do t’i ketë sytë e tu. Do të jetë si të heqësh dorë nga një ves, si të shohësh një fytyrë të vdekur tek rishfaqet në pasqyrë, si të dëgjosh një buzë të mbyllur. Të heshtur do të biem në humnerë./KultPlus.com
Pianistja kosovare, Lule Elezi, ka marrë tri ftesa të tjera për koncerte recitale në Poloni, përcjell KultPlus.
Këto koncerte vijnë pas paraqitjes së suksesshme që Elezi pati në Varshavë me rastin e Pavarësisë së Kosovës.
Në vijim KultPlus ua sjell njoftimin e Lule Elezit:
Pas koncertit të suksesshëm mbajtur në Universitetin e Varshavës, nën organizimin e shkëlqyer të Ambasadorit Drilon S. Gashi me rastin e përvjetorit të Pavarësisë së Kosovës, ftohem sërish në Poloni nga tri institucione polake për tri koncerte recitale përpara një audience të mrekullueshme.
Muzika buron e rrjedh gjithmonë nga shpirti, por në këto koncerte çdo notë do ia kushtoj me zemër Babait tim, i cili u nda nga jeta së fundmi.
Dëshira e tij ishte të vazhdoj të luaj piano e të emocionoj publikun me interpretimet e mia, kësisoj unë do e përçoj magjinë e muzikës në çdo frymëmarrje timen./KultPlus.com
Ata janë të gjitha të grurta, të florinjta. Duket se gratë, në përfytyrimin dhe fuqin shprehëse të Sandro Botiçelit, janë krejt ndryshe ngase perceptimi rreket t’i rrëmbejë.
Ato janë sa të trishta aq dhe gëzuara, sa menduese aq dhe melankolike, sa misterioze aq dhe idilike.
Por nuk janë ato, ajo çfarë ne shohim në portretet e grave të Botiçelit, është vetë shpirti i mjeshtrit, është gjëndja e tij emocionale, është droja e tij përjetuese, pasiguria e rrëmbimit të së magjishmes së perëndisë grua.
Po, në këto portrete të diellta është gjendja në të cilën piktori përpëlitej.
Është ajo çfarë ai nguron ta shprehi me fjalë dhe me zë, por ka guximin dhe ne kemi mirësinë ta lexojmë nga peneli i tij, nga kolori dhe dritëhija, nga delikatesa e linjave dhe brishtësia e kontureve, nga nevoja që ai shpirt prej zjarri kishte për çlirim./KultPlus.com
Kjo është fitorja e parë e ESC për Zvicrën në shumë vite. Si fituese, Zvicra do të presë gjithashtu edicionin e 69-të të spektaklit më të madh muzikor në botë vitin e ardhshëm, për herë të dytë ndonjëherë.
Pas fitores së parë të Lys Assia në 1957, Zvicra refuzoi të organizonte shfaqjen vitin e pasues. Kur Céline Dion fitoi për Zvicrën në vitin 1988, spektakli u zhvillua në Lozanë.
Është ende e paqartë se në cilin qytet do të zhvillohet ESC vitin e ardhshëm. SRG, si organizator, do të fillojë procesin përkatës të tenderimit vetëm pasi Nemo fitoi, thotë zëdhënësi i medias, Edi Estermann, në 20 minuten.
Megjithatë, vetëm lokacionet shumë të mëdha janë të përshtatshme për ngjarjen mega, siç thonë ekspertët nga industria e ngjarjeve. Nuk duhet nënvlerësuar ajo që nevojitet në krahasim me ngjarjet e tjera.
Ajo që do të duhej nuk është vetëm një sallë me një skenë të madhe, e cila është më mirë e mbyllur. Salla do të kishte nevojë gjithashtu për shumë hapësirë për mijëra spektatorë dhe për divanet në të cilat ulen pjesëmarrësit nga 26 vendet kur jepen pikët.
Aksesueshmëri e mirë për artistët dhe fansat është gjithashtu e nevojshme. “Kjo do të zbatohej vetëm për lokacionet e zakonshme të mëdha në Cyrih, Bazel, Bernë, Lozanë dhe Gjenevë; një zonë periferike nuk do të ishte e mirë”, thotë Patrick Stahl, drejtor menaxhues i agjencisë së ngjarjeve Skunk.
Yves Schifferle, kreu i delegacionit të SRF, gjithashtu i emëron këto qytete si vende të mundshme. Çfarë e bën më të vështirë kërkimin: salla në Vjenë ishte e pushtuar për dy muaj. Kjo është arsyeja pse SRG tashmë po mban bisedime përpara finales së ESC.
Philipp Musshafen, drejtor i Hallenstadion Cyrihut, konfirmon kontaktet përkatëse. Musshafen merr gjashtë deri në tetë javë qira për ESC, gjë që nuk është e pamundur për Hallenstadion, por kërkon shumë koordinim.
Hallenstadion, Cyrih (Oerlikon)
Vendet: 15,000
Sipërfaqja totale: 14000 metra katrorë
Ndërtimi: 1939, rinovuar në 2005
Në garë është edhe St. Jakobshalle në Bazel, siç thotë drejtori menaxhues Thomas Kastl për 20minuten. SRG kontrolloi disponueshmërinë. Tani ai shpreson që Zvicra të fitojë dhe Bazel të fitojë kontratën.
St. Jakobshalle, Bazel:
Vendet: 12400
Sipërfaqja totale: 20,000 metra katrorë
Ndërtimi: 1976, rinovuar në 2015
Në arenën e Gjenevës, megjithatë, ende nuk dihet asgjë, siç thonë ata. Stade de Suisse në Bernë gjithashtu nuk është kontaktuar ende. Por as ajo nuk mbulohet.
Për organizatorin e ngjarjeve të Bazelit, Thomas Dürr nga Act Entertainment, vetëm St. Jakobhalle dhe Hallenstadion janë të mundshme sepse janë moderne dhe ka hapësirë të mjaftueshme atje
Ka gjithashtu shumë përvojë atje me ngjarje të mëdha dhe prodhime televizive.
Mjedisi është gjithashtu i rëndësishëm, për shembull, për shikimet publike. Ai sheh mundësi më të mira për Cyrihun, sepse qyteti është më aktiv në promovimin e kulturës sesa Bazeli./20minuten/KultPlus.com
epa11330696 Switzerland’s Nemo performs the song ‘The Code’ during the second semifinal of the 2024 Eurovision song competition at the Malmˆ Arena in Malmˆ, Sweden, 09 May 2024. (KEYSTONE/EPA/Ida Marie Odgaard) DENMARK OUT
Rindërtimi më i madh 3D i një pjese të trurit të njeriut deri më sot, duke treguar me shumë detaje çdo qelizë dhe rrjet të lidhjeve nervore, është krijuar nga studiues në Universitetin e Harvardit dhe Google Research. Arritja e tyre përshkruhet në një botim në revistën “Science“.
Rindërtimi përfshin një milimetër kub ind truri nga korteksi i përkohshëm, i cili megjithatë përmban afërsisht 57,000 qeliza, 230 milimetra enë gjaku dhe afro 150 milionë sinapse. Mostra është marrë nga një pacient me epilepsi i cili iu nënshtrua operacionit.
Duke përdorur të dhënat, autorët zbuluan aspekte të nënvlerësuara më parë të korteksit të përkohshëm, duke përfshirë një numër të madh qelizash gliale mbi neurone, por gjithashtu një grup të rrallë por të fuqishëm aksonësh të lidhur nga deri në 50 sinapse. Harta do të hapë rrugën për njohuri të reja mbi funksionin e trurit dhe sëmundjet për të cilat shkencëtarët dinë ende shumë pak.
Rindërtimi rezultoi nga një bashkëpunim gati dhjetëvjeçar në Universitetin e Harvardit, i udhëhequr nga Jeff Lichtman, profesor i biologjisë molekulare dhe qelizore dhe dekan i sapoemëruar i shkencës, me shkencëtarët e Google Research. Qëllimi përfundimtar i bashkëpunimit, i mbështetur nga Iniciativa BRAIN e Institutit Kombëtar të Shëndetit të SHBA-së, është të krijojë një hartë me rezolucion të lartë të neuroneve në trurin e një miu, e cila do të kërkonte rreth 1000 herë më shumë sasinë e të dhënave nga ajo që sapo nxorrën. nga seksioni i korteksit të njeriut./KultPlus.com
Më shumë se 20 piktorë vendas dhe të huaj janë bërë bashkë në një simpozium arti për të sjellë pranverën në Kolonjë, një nga krahinat më të njohura të vendit tonë.
Nën kujdesin e piktorit të njohur Helidon Haliti, artistët kanë qëndruar në Kolonjë për 4 ditë, duke pikturuar në vende të ndryshme, punime të cilat i kanë sjellë në ekspozitën përmbyllëse të kolonisë.
“Kemi artistë që kanë ardhur nga Peruja e largët, Kanadaja, Turqia, Bullgaria, Maqedonia e Veriut dhe sigurisht artistët tanë shqiptarë të cilët në fakt këtu, sapo shënuan në njëfarë mënyre një lloj historie, sepse gjetën kiminë e njëri-tjetrit dhe jo vetëm atë koloristike, pikturistike, por dhe gjuhën e një lloj filozofie e cila në fakt bashkon brezat”, deklaroi Haliti.
Artistët pjesëmarrës kanë vlerësuar së tepërmi peizazhet e Kolonjës, ndaj për këtë sipas tyre, ardhja e kaq shumë piktorëve të njohur është një promovim i natyrës.
“Vendin tuaj e ka bekuar Zoti, është i mrekullueshëm dhe këto takime që bëjmë ne janë të rëndësishme sepse na bëjnë të njohim një Shqipëri e cila shpesh na ikën nga e përditshmja, e përditshmja ka ngarkesat e veta”, shprehet Fatmir Juka, piktor.
“Është hera e parë që vij në Shqipëri, vend fantastik, po kënaqem shumë këtu. Njoha shumë artistë të mirë dhe të talentuar, mbi të gjitha bashkëpunues. Këtu u tërhoqa nga fusha e Kolonjës dhe po e shijoj në mënyrën time”, shprehet Jorge Corpuna, piktor.
Grupi i piktorëve të huaj dhe shqiptar pjesë e shoqatës ndërkombëtare të akurelistëve nën udhëheqjen e piktorit Helidon Haliti kanë zhvilluar një sërë aktivitetesh gjatë muajit maj duke shëtitur në vendet më të bukura të Shqipërisë me qëllim promovimin e tyre./atsh/KultPlus.com
Kujtohet sot në ditën e lindjes Vexhi Buharaja, atdhetar, dijetar, poet, përkthyes, shkrimtar, historian, studiues, hulumtues, njohës i dhjetë gjuhëve kryesore Lindore e Perëndimore.
Vexhi Buharaja lindi më 12 maj të viti 1920 në lagjen “Murat Çelepi” në Berat. Ai rridhte prej një familjeje intelektuale, me trashëgimi të pasur fetare, kulturore e atdhetare. Babai i tij, Ibrahim Efendi, ishte hoxhë, myderriz, atdhetar, si edhe gjyshi i tij, Ismail Efendi, që të dy, burra të përmendur për dituri, në Berat e nëpër Shqipëri. Mësimet fillestare i kreu në vendlindje, në Berat. Pas kësaj vazhdoi studimet në Medresenë e Përgjithshme në Tiranë, ku u diplomua në vitin 1940 si një nga studentët më të dalluar. Menjëherë pas diplomimit, në moshën 20-vjeçare, u punësua në redaksinë e revistës “Kultura Islame”, e përmuajshme fetare, diturore, artistike, letrare, organ i Komunitetit Mysliman Shqiptar në Tiranë.
Në fushën e përkthimit njihet ndër të tjera për shqipërimin nga gjuha perse të veprave të Naim Frashërit. Në shtypin shqiptar, emri i tij do të lakohej më së shumti me publikimet e tij në revistën “Kultura Islame”, kryesisht gjatë Luftës së Dytë Botërore. Gjithashtu, Vexhi Buharaja ka kontribuar në përkthimin në shqip të dokumenteve nga gjuha osmane të Insitutit të Historisë dhe të Arkivit Qendror të Shtetit.
Vera po afron dhe shumë prej jush tashmë kanë filluar të bëjnë plane dhe rezervime përpara se tarifat e hoteleve dhe biletat e fluturimeve të rriten, shkruan Vinicius Costan në revistën amerikane të udhëtimeve “Travel off Path”.
Lojërat Olimpike janë planifikuar të zhvillohen nga 26 korriku deri më 11 gusht në Francë, kështu që do të ketë një fluks të numrit të fluturimeve drejt Parisit dhe sezoni do të jetë i ngarkuar duke çuar në rritjen e çmimeve te konsumit.
Megjithatë, jo të gjitha destinacionet evropiane do të jenë të shtrenjta për turistët me një buxhet mesatar.
Ne ju sugjerojmë tre destinacionet më të lira në Evropë për të vizituar në vitin 2024, që përfshijnë Shqipërinë, Bosnjë-Hercegovinën dhe Bullgarinë.
Shqipëria
Shqipëria, e vendosur në zemër të Ballkanit, kaloi pjesën më të madhe të historisë së saj nën regjimin e diktaturës komuniste.
Vendi rilindi në shekullin e XXI, me një demokraci liberale dhe aspirata të qarta perëndimore, i cili aktualisht po kompenson kohën e humbur në frontin e turizmit.
Deri në vitet 1990, turistët nuk lejoheshin të vizitonin Shqipërinë, përveçse vetëm për arsye shumë specifike dhe me kushte strikte.
Shqipëria kufizohet me Detin Mesdhe dhe ofron plazhe të bukura me rërë të bardhë – të ngjashme me Maldivet – dhe një pasuri të pamasë kulturore.
Nga rrënojat e lashta greko-romake të Butrintit – një nga zonat më magjepsëse arkeologjike në pellgun e Mesdheut – në Vlorën bregdetare dhe hijeshinë e Botës së Vjetër të Gjirokastrës dhe Beratit, dy qytete të listuara në UNESCO me një trashëgimi të ruajtur mesjetare – ky udhëtim nuk mund të ishte më tërheqës.
Për fat të mirë për turistët me buxhet të kufizuar, ky vend mesdhetar në trend është tepër i përballueshëm për të udhëtuar.
Ju mund të akomodoheni në hotele me tre yje në Vlorë, një nga destinacionet kryesore bregdetare, duke filluar nga vetëm 28 dollarë, ndërsa qëndrimi në resortet me pesë yje kushton deri në 168 dollarë.
Nëse vendosni të hani jashtë, në Shqipëri do të shpenzoni mesatarisht 20 dollarë në ditë për ushqimin, edhe nëse e trajtoni veten me një vakt më të këndshëm, me tre pjata dhe një kanë me verë në një restorant të nivelit të mesëm, nuk ka gjasa të faturoheni më shumë se 30 dollarë.
Në fakt, një udhëtim njëjavor në Shqipëri kushton vetëm 546 dollarë për person, duke e bërë atë destinacionin më të lirë mesdhetar./KultPlus.com
Eurovision Song Contest 2025 do të zhvillohet në Zvicër.
Titujt në prag të finales pikturuan një pamje të trazuar të ngjarjes, humori ishte i tensionuar herë pas here – por Nemo gjithsesi arriti diçka të pabesueshme të shtunën në mbrëmje: vendin e parë për Zvicrën në Eurovision Song Contest 2024 në Malmö, Suedi. ESC 2025 do të zhvillohet në Zvicër!
Pas një gare kokë më kokë me Baby Lasagna të Kroacisë u tha: “Zvicra mori… 226 pikë nga publiku!” Nemo nuk mund ta besojë dhe menjëherë i jepet një përqafim grupor nga delegacioni zviceran, menjëherë më pas akti i Irlandës Bambie Thug i vendos Nemos një kurorë me gjemba në kokë.
Me këtë në kokë, Nemo ecën përsëri në skenën në formë kryqi të Malmö Arena-s, pranon trofeun dhe thotë i prekur dukshëm: “Shpresoj që ky kompeticion të përmbushë premtimin e tij për të mbrojtur paqen dhe dinjitetin për të gjithë”.
Nemo më pas performon këngën fituese “The Code” edhe një herë, pa asnjë platformë apo pamje vizuale – por për audiencën. Është performanca më e fortë e Nemo deri më tani.
Pasi fituesja e vitit të kaluar Loreen i dha Nemo trofeun ESC dhe Nemo luajti përsëri “The Code”, Nemo e përplasi sendin në dyshemenë e skenës – dhe menjëherë e ndau atë në dysh. Ylli i ESC pret dorën keq.
“Unë jo vetëm që kam thyer kodin, por edhe trofeun – dhe gishtin tim të madh”, thotë Nemo.
Për fat të mirë, EBU është përgatitur dhe menjëherë i jep aktit fitues një çmim të paprekur – përndryshe fotot me Nemon dhe trofeun nuk do të ishin përdorur.
“Jam plotësisht i mbingarkuar”, thotë Nemo pas emisionit live para mediave të mbledhura,
“Jam shumë mirënjohës për gjithçka që ndodhi gjatë rrugës dhe për të gjithë njerëzit që arrita të njoh gjatë rrugës. ”
Pas Lys Assia në 1956 dhe Céline Dion në 1988, Nemo është personi i tretë që fiton ESC për Zvicrën. “Të dëgjosh emrin tim pranë Céline Dion është e pabesueshme,” thotë Nemo, “Zvicra ka një skenë kaq të mrekullueshme muzikore – shpresoj që jashtë vendit ta kontrollojë atë.”/SRF/KultPlus.com
Koha është të duhemi, të kesh besim ne mua kur të them: Trime, të kem besim në ty kur më thua: Trim. Por kokën time kryeneçe shumë kurthe ngrite, shumë e pushkët mbushi babai yt, fisi yt, një mijë e një të zeza kurdise ku do t’ma zije pritën. E nën një kulm banonim, nga frëngjia me ditë më peshove, me ditë lexoja Shekspirin në hijen e Kullës, se mos do të takoj te kroni i shpresave.
Ma ruaj syrin, dashuria ime, ma ruaj shpinën nga dielli, nga acari! Kam frikë se ma therin syrin cubat e territ, kam frikë se më vrasin pas shpine të pabesët. Dashuria ime, ma zgjat dorën ta kapërcejme këtë ujë të madh, i huaj s’jam as vij nga tokë e vdekshme. Në fund të livadhit të kositur a po sheh: ai kali i bardhë është yni tash e përgjithmonë. Më shikon drejt në sy, lëri zënkat, fjalët, sharjet. Unë do të sjell Lulen nga zemra e bjeshkës, do ta ndez llambën në kullë, do ta hedh farën në tokën e re.
Kur të desha, çoje dashuri pas shtatë katundeve e të rënat të forta i kishe. Kur më deshe, çoja dashuri me një grua të marrë e mëhalla jehonte nga shpifjet. Na iku jeta, trime, si s’menduam pak edhe për vete. Koha është të duhemi. / KultPlus.com
Peizazhi pas Mona Lizës së Leonardo da Vinçit ka ndezur debate të pafundme, me disa historianë arti që këmbëngulin se pamja e sfondit është imagjinare dhe e idealizuar, ndërsa të tjerë flasin për vendndodhje specifike në Itali.
Tani një gjeologe dhe historiane e artit e Rilindjes beson se më në fund ka zgjidhur misterin e një prej pikturave më të famshme në botë. Ann Pizzorusso kombinoi dy fushat e saj të ekspertizës për të zbuluar se Leonardo da Vinci pikturoi disa tipare të njohura të qytetit Lecco, në brigjet e liqenit Como në rajonin e Lombardisë në Italinë veriore.
Pizzorusso ka krahasuar urën, vargmalin dhe liqenin e Leonardos të parë në pikturën e Mona Lizës me urën e tij Azzone Visconti të shekullit të 14-të, Alpet jugperëndimore me pamje nga zona dhe liqeni Garlate, i cili dihet se është vizituar nga piktori i famshëm 500 vjet më parë.
Ngjashmëritë janë të pamohueshme, tha ajo. “Jam shumë e emocionuar për këtë.”
Teoritë e mëparshme të vitit 2011 thanë se ura dhe rrugët në sfond janë nga Bobbio, një qytet i vogël në Italinë veriore, ndërsa një teori e vitit 2023 thoshte se ishte një urë e vendosur në provincën e Arezzo në Itali.
“Ura me hark ishte e përhapur në të gjithë Italinë dhe Evropën dhe shumë ishin shumë të ngjashme. Është e pamundur të përcaktohet një vendndodhje e saktë vetëm nga një urë. Të gjithë flasin për urën dhe askush nuk flet për gjeologjinë.
Gjeologët nuk shikojnë pikturat dhe historianët e artit nuk shikojnë gjeologjinë,” tha Pizzorusso.
“Historianët e artit kanë thënë se Leonardo ka përdorur gjithmonë imagjinatën e tij, por ju mund t’ia tregoni këtë foto çdo gjeologu në botë dhe ai do të thotë atë që them unë për Lecco-n. Edhe një jo gjeolog tani mund t’i shohë ngjashmëritë.”
Ajo vuri në dukje se shkëmbinjtë në Lecco janë gurë gëlqerorë dhe se Leonardo i pikturoi shkëmbinjtë e tij në ngjyrë gri-të bardhë. Më tej, ajo shtoi se, ndryshe nga qyteti Lecco, as qyteti i Bobbio dhe as Arezzo nuk kanë liqen./KultPlus.com
Në 12 Maj 1812, në Highgate, Angli, lindi Edward Lear, poet dhe illustrues, autor, piktor që vizatoi çdo gjë që pa në rajonin e Mesdheut (Shqipëri, Greqi) dhe të gjitha i përfshiu në librat e tij me përshkrime udhëtimesh.
Në 1848 Lear nisi një udhëtim përmes Greqisë për në Stamboll. Udhëtimi i tij morri një kthesë të papritur, kur ambasadori britanik në kryeqytetin osman arriti t’i siguronte dokumentet për të vazhduar përmes disa zonave të perandorisë. Duke marrë rrugën përmes Selanikut dhe Manastirit, ai udhëtoi në Ohër, Strugë, Elbasan, Tiranë, Krujë, Lezhë dhe Shkodër. Më pas vazhdoi drejt jugut në Kavajë, Berat, Ardenicë, Apoloni, Vlorë, bregdetin e Himarës, Tepelenë, Gjirokastër dhe më tej në Janinë. Shumë nga peizazhet dhe skicat që bëri gjatë udhëtimit regjistrojnë një dokumentim të përpiktë të Shqipërisë së mesit të shekullit XIX.
Pas kthimit në Angli ai botoi “Ditarët e një peizazhisti në Shqipëri” (1851). Talenti origjinal si peizazhist, gjallëria e përshkrimeve në librat e udhëtimit dhe korrespondenca e shumtë e bënë Lear-in një nga udhëtarët më të dashur të shekullit XIX. Por, me librin e tij “Nonsense”, Lear fitoi famë si poet limerik, zhanër vargjesh të pakuptimta që shpesh shoqërohen me vizatime ilustruese. Vargu Limerik (nga emri i qyteti në Angli) është formë poetike autentike angleze. / KultPlus.com
Fitues i edicionit të 68-të të Festivalit Evropian të Këngës “Eurovizion 2024” është shpallur përfaqësuesi nga shteti i Zvicrës Nemo me këngën “The Code”. Ndërsa vendin e dytë e ka fituar Kroacia me këngën “Rim Tim Tagi Dim” të Baby Lasagna, kurse vendin e tretë Ukraina me këngën “Teresa&Maria” nga dyshja Alyona Alyona & Jerry Heil.
Kënga “The Code” ka arritur të siguroj bindshëm fitoren e “Eurovizon 2024” pasi u shpall fituese duke siguruar votat e jurisë dhe ato të publikut.
Në finalen e madhe të festivalit garuan 25 vende pjesëmarrëse. Vendet dhe këngët finaliste të “Eurovizion 2024” ishin:
Ukrainë | alyona alyona & Jerry Heil – Teresa & Maria Gjermani | ISAAK – Alëays On The Run Luksemburg | TALI – Fighter Izrael | Eden Golan – Hurricane Lituani | Silvester Belt – Luktelk Spanja | Nebulossa – ZORRA Estoni | 5MIINUST x Puuluup – (nendest) narkootikumidest ei tea me (küll) midagi Irlandë | Bambie Thug – Doomsday Blue Letoni | Dons – Holloë Greqi | Marina Satti – ZARI Mbretëria e Bashkuar | Olly Alexander – Dizzy Norvegji | Gåte – Ulveham Itali | Angelina Mango – La Noia Serbi | TEYA DORA – RAMONDA Finlanda | Windoës95man – No Rules! Portugali | iolanda – Grito Armenia | LADANIVA – Jako Qipro | Silia Kapsis – Liar Slloveni | Raiven – Veronik Gjeorgji | Nutsa Buzaladze – Firefighter Austri | Kaleen – We Will Rave.
Shqipëria këtë vit u prezantua nga këngëtarja Besa Kokëdhima me këngën “Titan”, e cila pavarësisht se pati një paraqitje dinjitoze nuk arriti të çoj Shqipërinë në finale.
Finalja e madhe e Edicionit të 68-të të Eurovisionit u mbajt në Malmo Arena, në Suedi. Përderisa në të dyja netët paraprake të Eurovizion 2024, u dhuruan emocione të forta me shumë ngjyrime të traditave dhe kulturave së vendeve pjesëmarrëse. / KultPlus.com
Një 72-vjeçar me një pemë gjigante para shtëpisë e biznesit të tij në Britani refuzon ta presë atë sipas udhëzimeve të zyrtarëve të bashkisë, por ka shpenzuar shumë për ta krasitur në mënyrë që ajo të mos pengojë kalimin e autobusëve në rrugën para saj.
“Pema ka qenë përherë pjesë e panoramës, atë e njohin të gjithë, aq më shumë shoferët e autobusëve që duhet t’i shmangen”, thotë ai për mediat pas publikimit të gjerë të çështjes.
“Ata të bashkisë mund të zemërohen por unë nuk dua të prishem me fqinjët e mi që e pëlqejnë të gjithë pemën, veçanërisht fëmijët”.
Burri thotë se gjithsesi pema krasitet çdo vit, ndërsa kësaj radhe punëtorët duhej të përdornin vinça për të kryer prerjet masive.
“Unë dhe familja ime jemi shumë të lidhur me pemën, e kemi dashur gjithmonë pasi është pjesë e kopshtit të shtëpisë time e gjithashtu e panoramës lokale.
Më tej ai shtonte: “Është gjithashtu e dobishme për shpërndarësit e porosie për të gjetur vendndodhjen pasi thjesht i themi ‘kërko për shtëpinë me pemën e madhe përpara’”, shkruan Daily Mail, transmeton Top Chanel.
“Nuk e kuptoj sesi dikush mund të mos e pëlqejë”.
“Fqinjët dhe vendasit janë të kënaqur me të kështu që unë nuk e pres”, shton ai.
Edhe fqinji i tij John Moss, i cili ka jetuar pranë saj prej 18 vjetësh tha: “Pema është kthyer në një objekt bisedash dhe në një njëfarë atraksioni lokal. Por tashmë krasitja e saj ka arritur shumën 500 paundë pasi kërkon mjete të specializuar, siç thotë punonjësit”.
“Ata kanë lënë një hapësirë për dritën e rrugës, dhe me krasitjen e fundit nuk pengon kalimin e autobusëve. Kjo është nga pemët më tërheqëse dhe nuk do të duroja që ta prisnin”.
“Unë kam jetuar këtu prej 18 vitesh dhe sigurisht që ajo është zmadhuar por nuk kam dëgjuar kurrë ankesa për të, përveçse tani nga zyrat e bashkisë. Ajo ka qenë gjithmonë një atraksion”.
“Shoferët e shpërndarjes gjithmonë e shikojnë atë për të gjetur destinacionin”, thotë fiqnji, ndersa nuk kuptohet nëse bashkia do te heqë dore nga ‘interesi’ i saj per rrëzimin e pemes./KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani gjatë vizitës zyrtare në Teksas, ka takuar kryetarin e qytetit Wylie, Mathew Porter.
Presidenca ka njoftuar se në një ceremoni të mbajtur Collin County, presidentja Osmani para anëtarëve të Këshillit të Qytetit, nxënësve dhe mërgatës shqiptare ka mbajtur një fjalim për rëndësinë e raporteve të Kosovës më SHBA-të.
“Kryetari Porter në shenjë miqësie ia ka dhuruar presidentes Osmani flamurin e Teksasit, ndërkaq Presidentja ia ka dhuruar atij flamurin e Kosovës. Në këtë ceremoni është përuruar pllaka me emrin e Nënë Terezës, propozim të cilin e ka bërë këshilltari i qytetit me prejardhje nga Peja, Gino Mulliqi. Emrin e humanistes dhe shenjtores shqiptare do ta mbajë një nga rrugët në rajonin Collin County”, thuhet në njoftim.
Gjithashtu, presidentja Osmani gjatë vizitës zyrtare në Teksas ka takuar një grup nxënësish dhe mësimdhënësish nga “Imagine International Academy”, të cilët ndër vite kanë grumbulluar donacione për eliminimin e minave në Kosovë.
Ky projekt është realizuar në bashkëpunim me organizatën HALO Trust, duke u fokusuar në heqjen e minave të vjetra tokësore në Kosovë
Në takim me ta, presidentja Osmani i ka falënderuar për kontributin dhe në shenjë mirënjohjeje ua ka ndarë një mirënjohje.
Javët Kulturore Ndërkombëtare që nisën me Javën e Evropës do të vijojnë me Francën.
Kryeministri Edi Rama ndau videon prezantuese të Javës së Kulturës Franceze, e cila do të çelë siparin më 13 maj për të përfunduar më 19 maj.
Kryeministri Rama shkruan se Franca është vendi i delikatesës, kulturës, artit e inovacionit.
“Vazhdojmë magjinë e Javëve Kulturore me Francën, vendin e delikatesës, kulturës së pasur, artit dhe inovacionit”, shkruan Rama.
Magjia e Javëve Kulturore Ndërkombëtare do të vijojë nga 13-19 maj me Francën me koncerte, ekspozita, shfaqje dhe argëtim. Java Kulturore Franceze vjen me një program të kuruar të muzikës, kulturës dhe spektaklit.
Gjatë kësaj jave, më 13 maj tek Piramida do të çelet ekspozita e skulpturës “Richard Orlinski”. Po në 13 maj në ambientet e Piramidës do të hapet “KubFranceTirana”, ndërsa Dj Dylan Dylan më 13 maj dhe 16 maj tek Piramida do të performojë për adhuruesit e muzikës.
Të pasionuarit pas lojërave do të kenë mundësi të marrin pjesë në aktivitetin e lojërave “Krijuar në Francë” më 14 dhe 15 maj tek Piramida, më 15 maj do të organizohet “Dita Alumini” Francë po tek Piramida.
Ndërsa shfaqja “Ilotopie” do të shfaqet më 15 dhe 16 maj tek Liqeni Artificial.
Edicioni i tretë i Javëve Kulturore Ndërkombëtare çeli siparin më 1 maj dhe do të zhvillohet deri në nëntor. JKN nisi me “Javën e Evropës” vijon me Francën, Greqinë, Italinë, Izraelin, Brazilin, Hungarinë, Holandën, Turiqinë, Mbretërinë e Bashkuar, Kinën, Gjermaninë, Japoninë, SHBA, Austrinë, Spanjën, Malin e Zi, Meksikën e Kosovën.
Edicioni i parë i JKN-së filloi si një nismë e ish-Ministrisë së Kulturës në vitin 2022, me dëshirën për të përçuar vlerat dhe traditat e për të nxitur shkëmbimin kulturor dhe frymëzuar inovacionin.
Nëpërmjet këtij projekti vendet njihen më mirë, forcohen marrëdhëniet me partnerët ndërkombëtarë, si dhe rritet oferta e aktiviteteve kulturore në Shqipëri për të gjitha shijet dhe moshat. JKN e shndërron skenën e aktiviteteve kulturore në vend në një arenë ndërkombëtare shumëkulturore dhe shumëdisiplinore./atsh/ KultPlus.com
Emisioni i famshëm muzikor rikthehet në formën e një koncerti. Koncert që bëri bashkë në një buqetë harmonike zëra të njohur të muzikës së lehtë si Aleksandër Gjoka e Redon Makashi, emra të pedagogeve të kantos si Zina Zdrava apo Sonila Kurti dhe emra të tjerë premtues si Elisa Skarra, Paolina Pajollari, Dea Amoniku , Kejtlin Gjata, David Kerri, Aria Kolaveri e të tjerë.
Ishin vitet ’80 dhe “Koha në Pentagramin tim” me regji të Osman Mulës e drejtim artistik te kompozitorit Gjergj Leka ishte jo vetëm oazi muzikor, por edhe skena që spikaste talentet e rinj që më vonë do të ktheheshin në emrat më të dashur e popullorë të muzikës së lehtë shqiptare.
Gjergj Leka ishte nga ata artistë, që me talentin e tij dhe fuqinë e televizionit – për të shkuar te publiku i gjerë i menjëhershëm dhe intim – u bë i dashur për publikun dhe i dhuroi disa nga këngët më të paharrueshme, jo vetëm për atë brez.
U desh të zhdukeshin përbindëshat që te kjo tokë të vije ti… është varg i njohur për veshët e dëgjuesve të brezit të ri nga kënga “Në parkun që mbuluan fletët”, të cilën Leka e kompozoi dhe këndoi pikërisht në emisionin e famshëm, me vargjet e shkrimtarit Ismail Kadare.
“Ndoshta janë vargjet më të bukura që janë shkruar ndonjëherë për dashurinë”, do të shprehej kantautori në një ringjallje të emisionit televiziv muzikor. Kësaj here në formë koncerti, organizuar nga Leka dhe me mbështetje nga Bashkia Tiranë në sallën e Liceut Artistik, një vend nostalgjik për shumë artistë të këngës dhe po aq djep për talentet e reja. Një falënderim për mbështetjen që bashkia u jep nismave të tilla muzikore, që erdhi në formën e një kënge nga Gjergj Leka, që ishte ideatori dhe shtylla kryesore e këtij koncerti.
Koncert që bëri bashkë në një buqetë harmonike zëra të njohur të muzikës së lehtë si Aleksandër Gjoka e Redon Makashi, emra të kantos dhe pedagoge që përgatisin sot të rinjtë drejt muzikës serioze si Zina Zdrava apo Sonila Kurti dhe emra të tjerë premtues si Elisa Skarra, Paolina Pajollari, Dea Amoniku , Kejtlin Gjata, David Kerri, Aria Kolaveri e të tjerë.
Një koncert- tribut për shumë figura që gdhendën historinë e muzikës moderne shqiptare si Vaçe Zela me këngën “Moj e bukur Arbëri” , “Valsi i Lumturisë” apo këngë të tjera ikonike, tashmë pjesë e pasurisë kulturore dhe kujtesës kolektive si “Fqinja”, “Mësueset e fshatit”, “Pranvera me një lule s’vjen” apo “Ç’po dremit liqeni i kaltër”.
Përmes këtij koncerti, Leka nderoi edhe tekstshkruesit e poetët që kanë krijuar disa nga vargjet më të bukura të këngëve, duke e parë si një përbërës të rëndësishëm po aq sa tingujt. Ai vuri re me keqardhje që sot mungojnë penat e shquara si e Jorgo Papingjit apo Zhuljana Jorganxhi.
Ai gjithashtu, me humor, i kërkoi ndjesë poetes Adelina Mamaqi, pasi pak e dinë se pas vargjeve të këngës “Ç’po dremit liqeni i katërt” është pena e saj, duke e ngatërruar shpesh me atë të Lasgush Poradecit.
Ky koncert, i cili do të vijë i transmetuar në kanalin “News 24” solli edhe këngë shumë të dashura të pas viteve ’90, si “ Ditë Dimri” e “Zemra e një gruaje”, kënduar nga Aleksandër Gjoka i shoqëruar në piano nga Leka, ndërsa këngëtari ndau grimca kujtimesh nga fillimet e karrierës, por edhe tek të famshmet Këngët e Liqenit si një prej përfaqësuesve të atij grupi instrumentistësh dhe këngëtarësh që mblidheshin buzë liqenit dhe këndonin.
Gjoka solli në version a cappella një prej më të njohurave si “Anxhela”. Leka do ta lironte pianon për Redon Makashin, i cili po ashtu solli në version ndryshe këngën e tij “Ekziston”. Redon Makashi i njohur për baladat e tij romantike u ndal në fillimet e karrierës, duke nënvizuar si të rëndësishme epokën e “Koha në Pentagramin tim”.
Si një kantautor që kujdeset të kultivojë shijet e mira muzikore tek publiku, përmes këngëve që mbajnë firmën e tij, emisionit të përvajshëm “Na ishte njëherë muzika” dhe sipërmarrjeve si reality shoë “Talent Story” apo festivaleve të përvitshme si “Festa e Këngës shqiptare”, Leka u dha vend edhe prodhimeve të reja, të dala nga këto nisma si “Trokas” nga Elisa Skarra, e cila u shpall fituese e të rinjve, në edicionin e vitit të kaluar të “Festa e Këngës shqiptare” dhe “Në pyje vjeshta ndezi zjarre” nga Paolina Pajollari, po ashtu konkurrente në këtë festival, që këtë vit do të shënojë edicionin e tij të gjashtë. Me këngën “Korça ime”, Leka u bëri një homazh të gjithë artistëve të këtij qyteti, nga muzika, letrat e kinematografia, duke i përkundur spektatorët mes tingujsh jo vetëm të paharruar, por të dëshiruar aq shumë edhe nga brezat e rinj. Disa prej tyre i sjellin përmes vokaleve, të tjerë marrin shijen e mirë të një kohe kaluar me kombinimet e pafundme e magjike të pentagramit./TemA/ KultPlus.com
