Veprat e përzgjedhura të piktorëve shqiptarë me origjinë greke, u paraqitën në ekspozitën “Shtatë ngjyrat”, e cila u organizua nga Ambasada e Greqisë në Shqipëri, në kuadër të Javës se Kulturës Greke.
Kjo ekspozitë ofron 7 qasje ndaj artit, 7 mënyra për ta parë botën me sytë e Edmond Gjikopulli, Edmond Papathimiu, Genci Ruci, Ilir Paço, Jerasimo Ruci, Jorgji Gjikopulli dhe Qirjako Meniko, që jetojnë dhe krijojnë në Shqipëri dhe Greqi.
Imazhet, linjat dhe ngjyrat, drita dhe hija, siç transferohen në kavaletë dhe letër përbëjnë thelbin e një përvoje të përbashkët që përcjellë mesazhe universale, përvojën e përbashkët të qenies njerëzore.
Të pranishëm në këtë ekspozitë ishin, ishin vetë piktorët, zyrtarë dhe artistë të ndryshëm.
Me bindjen se kultura bashkon dy fqinjët dhe forcon lidhjet e tyre ekzistuese, kjo ekspozitë realizohet për të tretin vit radhazi dhe do të zgjasë deri më 29 maj./tema/KultPlus.com
(Bisedë me “Naša Borba”, marrë nga vepra “Zoti nuk është shqiptar”, 1996)
● Kohë më parë morët shpërblimin për libër të vitit. Ku ndodhet momentalisht, krijimtaria shqiptare, në ç’drejtim ecën dhe a ka sot kushte në kosovë për t’u marrë seriozisht me vlera të njëmendta artistike? ► Krijimtaria artistike shqiptare në Kosovë edhe në këto kushte të vështira po dëshmon vitalitetin e saj, jo vetëm të ekzistencës, po edhe të zhvillimit e të avancimit të vlerave. Krijimtaria, në veçanti letërsia, mund të vështirësohet, por është e papengueshme. Krijuesi i mirëfilltë, shkrimtari i mirëfilltë, në të gjitha kushtet dhe në të gjitha situatat është shkrimtar. Tekefundit, krijimtaria artistike shumë herë nuk është rezultat i ndjenjës së mirëqenies. Shkrimtari e prodhon vetë lirinë e vet krijuese, vetë akti krijues është çlirim dhe liri. Është e vërtetë se klima krijuese te ne është e rënduar mjaft, e ngushtuar, e ngarkuar me pasoja të vrazhdta të gjendjes në të cilën ndodhemi. Vlerat që arrijnë të krijohen dhe të ngrihen mbi këto vështirësi e pengesa, japin apriori provë të qëndrueshmërisë së tyre. Autorë vlerash të tilla, si çdo kulturë tjetër, ka edhe krijimtaria jonë dhe ata janë të papushtueshëm Kjo kurrsesi nuk do të thotë se dhuna e represioni të cilat në esencë janë antikulturë dhe anticivilizim, nuk e kanë lënduar ndjeshëm edhe kulturën dhe krijimtarinë tonë artistike, se nuk i kanë dëmtuar ndjeshëm vlerat, sepse, ato atë punë e atë qëllim kanë kurdo që pushteti i njërit i përdor ndaj kulturës dhe identitetit të tjetrit.
● Sa është e kushtëzuar krijimtaria artistike shqiptare nga ngjarjet ditore politike dhe a është e mundur t’u shmanget atyre? ► Klima dhe hapësira krijuese shqiptare këtu janë të rënduara, të ngushtuara, të ngarkuara. Ç’raport tjetër mund të kenë arti e kultura me dhunën, represionin e terrorin policor që janë përherë antipodë të kulturës e të artit? Kushtëzimi është evident. Ky kushtëzim nuk ka se si të evitohet, pasojat s’ka se si të mos ndjehen. Shkrimtari ynë, sikundër edhe të tjerët, nuk mund të jetojë jashtë kohës dhe jashtë jetës së popullit të tij, pra jashtë brengave dhe shqetësimeve dramatike që jetojnë sot shqiptarët në Kosovë, por edhe në vise të tjera të ish Jugosllavisë. Politika këtu nuk është më sferë interesimi e aktiviteti shtresash të caktuara që të mund t’i rrish anash. Ajo mirret me të gjitha dhe me të gjithë duke pasur në shënjestër çdo gjë që bën jetën, identitetin dhe ekzistencën shqiptare. Jeta politike këtu ndodh e kondensuar, e tensionuar, e instrumentalizuar ekstremisht nga tendenca shpërbëijeje të një substrati etnik. Është krejtësisht e kuptueshme përse shqiptarët nuk duan të jenë më vetëm objekt i politikave që do të vendosnin pozitën dhe fatin historik të tyre, ata duan të jenë subjekt esencial dhe i pakapërcyeshëm i vendosjes për pozitën dhe ardhmërinë e vet. Është po ashtu e kuptueshme përse në këtë vorbull vlimesh dramatike dhe vendimtare, intelektualët, andaj edhe shkrimtarët, nuk mund të kundrojnë anash. Kjo, madje as nuk varet më nga ata, varet nga imperativa të cilat nuk i përcakton vokacioni dhe vullneti i tyre.
● Ju ishit njëri nga pjesëmarrësit e dialogut të dëgjuar që u zhvillua në Francuska 7. Ç’ndodhi, në të vërtetë, atëbotë, ku u shfaqën mospajtimet më të mëdha dhe a ishin ato të pakapërcyeshme? ► Konsideroj se ai takim i shkrimtarëve në Beograd ishte i pari dialog mes shqiptarëve e serbëve. Ai ishte fillim i një dialogu i cili nuk u zhvillua dhe nuk u krye. Ishte i drejtpërdrejtë dhe krejtësisht i hapur. Një dialog politik pa politikë, pa rrotulla e retorizma të demagogjisë politike. Ai dialog, ai fillim dialogu, nuk ishte kurrsesi shkak i konfliktit, ishte hapje dhe sheshim i shkaqeve të konfliktit dhe, në esencë, dëshirë që ato të evitohen. Mospajtimet dhe kundërshtitë u hapën. Mirëpo, ato nuk qe e mundur të zgjidhen aty për aty. Ato u thanë sy më sy, pa ngurim e konsiderata të rreme, pa dorëza e komplekse. Dhe nuk u fshehën kurrë më. Ku e merr që ai dialog t’ishte ç’duhej t’ishte: fillim i një dialogu sigurisht të gjatë, të rëndë e të mundimshëm, por konstruktiv dhe qëllimmirë. Megjithatë aty u tha esenca e pozicionimeve të të dyja palëve. Nuk kishim iluzion se me një dialog, me një filiim dialogu, do të zgjidheshin e do të rrafshoheshin mospajtimet të dlat janë të ashpia, të thella dhe të kahershme. Ato as nuk mund të kapërcehen ndonjëherë pa u kapërcyer më parë shkaqet e tyre. Aq romantikë naivë të politikës nuk ishim as ne shkrimtarët. Ne vetëm po fillonim diç të domosdoshme që duhej të gjente vendin, mënyrën dhe vullnetin e mirë të vazhdohej. Krahasoni tani rezultatet e asaj që është dashur të bëhej me këto të kësaj që është bërë tragjikisht mbrapsht! Një gjë mund ta them me bindje të thellë: Mbyllja e dialogut që në fillim të tij ishte fatale. Sado që dialogu ynë atëherë filloi i ndezur e i elektrizuar nga kundërshti të ashpra të interesave e të argumenteve, nga paragjykime e emodone të hrinjuara gjatë kohë, në ffymën dhe në esencën e qëilimit të atij dialogu të rreptë përmes të dlit doemos që do të zbrazej në fillim tërë një akumulim i gjatë e i fshehur mllefesh e urrejtjesh, kishte më shumë kulturë e tolerancë, më shumë prirje për rezonim intelektual e njerëzor, se sa në të gjitha që pasuan. Mirëpo, dialogun e morën në dorë politika; polida, militarizmi. Gjuhën e argumenteve e zëvendësoi gjuha brutale e forcës, e represionit dhe dhunës. Dihet si i zgjidhin ato çështjet mes popujve. Ato thelluan ndarjen e mosbesimin, urrejtjen e egërsuan dhe e bënë patologjike. Mes nesh futën edhe mjaft gjak dhe varre. Tani jemi shumë më larg njëri-tjetrit. Jemi definitivisht të ndarë dhe të larguar. Në mënyrën më të egër, më primitive, më të papajtueshme.
● A ka sot çfarëdo komunikimi a bashkëpunimi të intelektualëve shqiptarë me kolegët e atyre nga ish-Jugosllavia dhe veçmas nga Serbia? ► Ndarja dhe largimi vazhduan të thellohen. Motivet që i shkaktuan dhe pasojat që lanë janë traumatizuese. Të rinjtë dhe një pjesë e madhe e inteligjencisë shqiptare njohën një realitet të hidhur raportesh të cilat nuk i mbanin mend nga golgotat e kaluara shqiptare dhe nuk mund t’i supozonin të mundshëm tani. Dëshprimi qe i madh posaçërisht tek ajo masë e shqiptarëve të cilët kishin investuar mjaft besim dhe bindje se ishte e mundur jo vetëm fqinjësia e mirë, po edhe bashkëjetesa dhe ardhmëria me serbët. Besimi dhe iluzionet u rrënuan gjer në themel: Duke zhveshur shqiptarët nga çdo subjektivitet politik, duke ushtruar kolonizim e ndërrim të dhunshëm të strukturës etnike të Kosovës, duke përzënë nga puna, nga shkollat e nga fakultetet qindra mijëra punëtorë, kuadro, studentë e nxënës shqiptarë, duke serbizuar emra rrugësh, firmash, entesh, institucionesh e toponimesh, duke aplikuar ligje të posaçme diskriminuese si dhe përmes një sërë masash e veprimesh të tjera të dhunës, represionit, diskriminimit, aparteidit e gjenocidit të hapur, Serbia demonstroi në mënyrën më të vrazhdtë variantin dhe modelin e saj të kahershëm se si do ta zgjidhte ajo çështjen e Kosovës e të shqiptarëve, po t’i mbetej në dorë ta zgjidhi. Shqiptarët, të cilët nuk janë më çobanë, argatë dhe sharraxhinj, me sytë e tyre panë dhe njohën te ky model tërë monstruozitetin trishtues të elaboratit famëkeq të një Qubrilloviqi. Një e keqe e posaçme qe fakti se përballë gjithë kësaj, mungoi të dëgjohet zëri i ndërgjegjes së inteligjencisë serbe. Ai zë qe i shurdhër ose i shurdhuar. Nuk ka rëndësi në i mungoi guximi qytetar apo vullneti të dëgjohet. Në mos për të mbrojtur shqiptarët, atëherë për të mbrojtur dinjitetin e vet njerëzor, intelektual dhe kombëtar para vetes dhe para botës. Ishte një fenomen befasues e i palakmueshëm, do të thonim i shëmtuar, një shkak i posaçëm dëshprimi dhe thellimi të mosbesimit e të largimit. Pasojat janë të ndjeshme e të rënda dhe nuk shërohen lehtë. Ato do të jetojnë të thadruara në kujtesë gjeneratash. Dhe, kuptohet, ato lënduan thellë dëshirën dhe vullnetin për komunikim, kuptimin e komunikimit. Tani duhen durim, kohë dhe përpjekje të mëdha e të gjata për të rivënë urat e rrëzuara të çfarëdo kontakti a bashkëpunimi të cilit mund t’i besohet. Në Beograd kam pasur edhe vetë mjaft miq serbë nga fusha të ndryshme të artit e të kulturës. Nuk jemi parë e nuk jemi dëgjuar qëmoti. Nuk dua të besoj se janë bërë të tjerë njerëz, sepse njerëzorja mbetet te njeriu. Më dhimbset kushdo që, me vullnet e vetëdije apo pa to, misionin e vet të artistit e të intelektualit e viktimizion për shkaqe e motive të cilat nuk i bëjnë nder.
● Si i komentoni qëndrimet radikale të intelektualëve të shquar serbë e shqiptarë, me të cilat, krijohet përshtypja, këputen edhe ato pak fije bashkëjetese të serbëve e shqiptarëve në Kosovë, apo ndoshta konsideroni se bashkëjetesa është e pamundur? ► Do të jem krejtësisht i hapur dhe i sinqertë, ndryshe nuk ka kuptim biseda jonë. Pyetja juaj sikur i barazon pozicionimet [pa] dallim mes qëllimeve radikale të njërës dhe të palës tjetër. Ka, dhe dallimi është radikal, pothuaj i pakapërcycshëm: Ndërkohë që radikalistët shqiptarë nuk kërkojnë asgjë më shumë se sa liri, vetvendosje dhe pavarësi për vete, pa i munguar kujt as qimet e flokut, radikalistët serbë kërkojnë zgjidhje militare, dhunë, represion e terror, përzënie të shqiptarëve nga trojet e tyre etnike, ndërrim të dhunshëm të strukturës etnike, kolonizim e serbizim të Kosovës, zhbërje nacionale të qenies së tjetrit. Ky pozicionim, që është manifestim brutal dhe i shëmtuar i errësimit dhe erozimit të ndërgjegjjes nga pasione patologjike të urrejtjes ndaj tjetrit, nuk i bën nder as individit, as artistit e intelektualit, dhe as popullit në emër të interesave “të larta” të të cilit prononcohet.
● A është e mundur bashkëjetesa? ► Kjo është kryepyetja. Kryepërgjegjjen nuk e jep dot individi, e jep populli. Të dy popujt. Mundësitë e bashkëjetesës i provuam bashkë kaq gjatë në histori dhe në të gjitha variantat na doli e padurueshme dhe e pamundur. Dëshmitë e fundit ishin fatale, ishin tragjike. Duket sikur me bashkëjetesën mes popujve dhe me bashkëshortësinë është njësoj. Kur thyhen, thyhen si kupa e qelqtë, nuk ngjiten dhe nuk amohen më. Tani ne shqiptarët duam që, nga bashkëjetesa e keqe, të bëjmë fqinjësi të mirë. Ndoshta të dyja palët jemi më të përshtatshme për të dytën.
● Pos ndonjë tentimi të zbehtë imitimi të dialogut, dialog të njëmendët serbo-shqiptar nuk kishte deri sot. Sa mund t’i kontribuojnë intelektualët e pavarur normalizimit të marrëdhënieve dhe vendosjes së dialogut serioz politik? ► Intelektualët, po qenë intelektualë seriozë, nuk mund të mos jenë të pavarur. Intelektualët, po qenë të pamanipuluar e të painstrumentalizuar nga pushteti e politika, të painfektuar nga sëmundje urrejtjesh nacionale, janë pa dyshim më të miratueshmit të shtrojnë udhën dhe klimën e arsyes e të vullnetit të mirë, të qetësojnë euforitë banale e pasionet nacionaliste, të zbusin e të humanizojnë raportet, të ndërtojnë besimin në nevojën, në domosdonë dhe në mundësitë e dialogut. Kush tjetër pos intelektualëve dhe para intelektualëve. Të dy popujve tanë u uroj që tani, në të hyrë në shekullin njëzetenjë, ta kenë më të mençur kokën sesa pushkën. Artistët shqiptarë, disa vite të fundit, shumë rrallë kanë marrë pjesë në manifestime kulturore në Serbi. Edhe ato pak tentime që u bënë, është përshtypja se u instrumentalizuan nga garniturat politike. Në ca raste, artistët e tillë u shpallën “tradhëtarë” të interesave nacionale. A nuk ju duket edhe kjo pyetje paksa e instmmentalizuar dhe a nuk është më mirë që përgjigjen ta lëmë për kohë më të mira?
● Pas rënies së komunizmit në vendet evro-lindore, ndihet nevoja e krijuesve të tyre për të pushtuar hapësira të reja në rrjedhat kulturore evropiane e botërore. Çfarë është depërtimi i krijuesve shqiptarë në këtë plan? ► Hapja e Shqipërisë ndaj botës, pas aq kohë mbylljeje e izolimi, pas aq kohë vetëmjaftimi që është vetvrasës për kulturën e çdo populli, është hapje e udhëve dhe e vlerave për komunikim kulturor me botën. Po sistemohen përpjekjet të depërtohet me vlerat më të mira. Vlera te tilla ka nga shumë fusha të krijimtarisë dhe rezultatet, jo vetëm me një Kadare, janë kurajuese. Kurajim, vetëvetiu, na përket edhe ne këtu sepse një është kultura shqiptare./ KultPlus.com
Për turistët që nuk duan të shpenzojnë shumë para për pushime në Maldive, mund të shtojnë Shqipërinë në listën e destinacioneve të tyre të udhëtimeve, pasi ky vend i mrekullueshëm evropian ofron ujëra të pastër kristal dhe resorte mahnitëse, shkruan Ariane Sohrabi-Shiraz në një artikull të botuar në të përditshmen britanike “Mirror”.
Maldivet janë një ëndërr për shumë vizitorë, por akomodimi në resortet luksoze mund të jetë tepër i shtrenjtë. Megjithatë, ekziston një alternativë evropiane që është po aq tërheqëse.
Maldivet, një grup ishujsh të vegjël koralorë që ndodhen vetëm 400 milje në jugperëndim të Indisë dhe Sri Lankës, mbeten një destinacion ëndrrash për shumë njerëz.
Megjithatë, kostoja e fluturimeve, akomodimit, ushqimit, transportit lokal dhe aktiviteteve mund të jetë paksa e lartë për shumë britanikë.
Por, nuk është e nevojshme të udhëtoni larg për të përjetuar një destinacion luksoz të ngjashëm me Maldivet.
Talia – @travelingwithtals – turistja e cila udhëton vetëm – kohët e fundit postoi një video në TikTok për t’i nxitur aventurierët e tjerë të vizitojnë Shqipërinë, duke premtuar se “nuk do të pendohen”.
Në një postim të fundit në llogarinë e saj, ajo tregon arsyen pse Shqipëria shpesh konsiderohet si “Maldivet e Evropës”. Në video tregohet uji i pastër kristal nën diellin flakërues.
Videoja ka grumbulluar mbi 437,000 shikime, ku shumë prej komentuesve ishin dakord se Shqipëria ishte një “parajsë e fshehur”.
“Shqipëria është një magji, thjesht një vend i mrekullueshëm”, tha një përdorues.
Pushimet në Shqipërinë mahnitëse po fitojnë popullaritet vitet e fundit.
Me plazhet e saj të mrekullueshme me rërë, limanet e fshehura dhe peizazhet mahnitëse, nuk është çudi që influencuesit e udhëtimeve po inkurajojnë turistët të vizitojnë Shqipërinë.
“Kur njerëzit shohin foto të këtij vendi, ata menjëherë mendojnë për Maldivet! Por për fatin tonë, kjo parajsë e fshehur është shumë më afër”, tha një përdorues i TikTok – @thetravelmum – duke e vlerësuar Shqipërinë si destinacionin e ardhshëm të pushimeve.
Kjo pjesë e parajsës nuk gjendet në asnjë tjetër veçse në Ksamil, një fshat bregdetar në Rivierën Shqiptare që po fiton me shpejtësi një reputacion si “Maldivet e Evropës”.
Videot e panumërta paraqesin turistë të bronztë që zhyten në ujërat e kaltra të pastër kristal nën qiellin blu pa re – të ngjashme me Maldivet por me çmime më të lira.
Vizitorët mund të kënaqen me të gjitha argëtimet klasike tropikale, që nga zhytjet deri tek banjot e diellit dhe orët e pafundme të relaksit.
Kostoja mesatare e një birre është 2 euro, ndërsa vera priret të jetë perfekte me temperatura mesatare deri në 25 gradë Celsius, duke siguruar me shpejtësi një vend në listën e pushimeve të ëndërrave.
Fluturimet gjatë korrikut nga Londra në Tiranë, aeroportin më të afërt të Shqipërisë, mund të rezervohen për një çmim të arsyeshëm prej 110 euro – me opsione nga disa linja ajrore, duke përfshirë “Wizz Air”.
Nëse udhëtimi prej katër orësh mund të duket i lodhshëm, mund të zgjidhni Korfuzin, në Greqi, që është aeroporti ndërkombëtar më i afërt me Ksamilin./atsh/KultPlus.com
Bie prej qiellit a ngrihesh prej humnerës së thellë, O Bukuri! Shiki yt hyjnor dhe i djallëzuar,
Krimin me mirësinë ngatërruar, përherë na e ndjell, Duke i ngjarë aq shumë shijes së verës së bekuar.
Sytë e tu strehojnë çdo perëndim dhe aurorë; E si një natë e stuhishme parfume shpërndajnë; Pthjet e tua janë melhem, goja jote një amforë, Që i bën trima vogëlushët e heronjtë të qajnë.
Gurgullon honeve të zi a yjeve të zjarrtë digjesh? Fati i magjepsur të ngjitet pas fundeve si një qen; Ti gjithcka në botë sundon e askujt s’i përgjigjesh, E kudo, rastësisht, gjëmën dhe harenë shpërthen.
Bukuri, ti marshon mes kufomave që ke përçmuar; Nga xhevahirët e tu, Tmerri nuk ka më pak magji, E Krimi, mes gjithë stringëllave të tua më i çmuar, Mbi barkun tënd, krenarisht vallëzon plot dashuri.
Flutura e natës e verbuar pas teje, të vjen afër, qiri, Fërfëllin, ndizet e thotë: I bekuar qofsh pishtar! I dashuruari ethshëm përkulet mbi të dashurën e tij, Si ai i plagosuri për vdekje përkëdhel të tijin varr.
S’ka rëndësi nëse Parajsën apo Ferrin ke për nënë, O Bukuri! Mostër e frikshme, e paanë, e lindur e lirë! Vallë buzëqeshja jote, syri yt, këmba, hapur ma lënë Portën, për atë pafundësi kurrë të njohur aq mirë?
S’ka rëndësi je Djall apo Zot! Ëngjëll a Sirenë të jesh, S’ka rëndësi nëse zanë me sy kadife që xixëllojnë butë, O parfum, ritëm, kthjelltësi, o e vetmja ime mbretëreshë! Bën universin më pak të shpifur, më pak të rëndë çdo minut’./ KultPlus.com
Të premtën, në Teatrin Oda në Prishtinë, u dha premiera e shfaqjes ‘Të Bardhët’ e autorit amerikan Steven Leigh Morris dhe regji nga Besim Ugzmajli. Shfaqja e cila shkaktoi shumë të qeshura në publik, më tepër se kaq, kishte për qëllim që të vë në pah diskutimet që lidhen me dinamikat racore e gjinore që ekzistojnë në çdo shoqëri, shkruan KultPlus.
Ngjarja zhvillohet në një teatër gjysmë-profesional në Tulsa, Oklahoma. ‘Të bardhët’ ka në qendër Luisin (Shpëtim Selmani), drejtori artistik i teatrit, i cili para vdekjes ka vetëm një ëndërr, të bëjë regjinë e shfaqjes ‘Mbreti Lir’ të Shekspirit, por dinamikat gjatë rrugës, nuk do t’ia bëjnë të lehtë realizimin, nisur nga fakti që ai vetë ka vendosur ta luajë ‘Mbretin Lir’.
‘Të bardhët’ sjell konfliket gjatë provave ku Luisi ballafaqohet me akuza të shumta rreth përzgjedhjes së aktorëve dhe roleve. Ndër to është Priscillia (Verona Koxha), e cila vazhdimisht shpreh pakënaqësitë për vendimet e Luisit dhe frikën e saj se roli i Kordelias mund të zëvendësohet me një aktore me ngjyrë.
Ajo po ashtu gjatë gjithë kohës shpreh revoltën e saj mbi shfaqjen duke e konsideruar jashtë mode dhe se i përçmon gratë.
Në skenën ku po zhvilloheshin provat e ‘Mbretit Lir’, paraqitet edhe Dagu (Bujar Ahmeti), një djalë që sipas Luisit, nuk është lindur për teatër, mirëpo ka punuar për teatër gjatë gjithë jetës së tij. Pavarëisht dramave e konflikteve, Dagu megjithatë është i vendosur, ndonjëherë edhe i ‘kushtëzuar’ të ndihmojë Luisin që ta çojë ëndrrën e tij deri në fund.
Regjisori Besim Ugzmajli duke folur për tematikën e shfaqjes, tha se ‘Të bardhët’ trajton diskutimet që i përkasin stereotipeve racore e gjinore, diskutime që së shpejti do të vijnë edhe në Kosovë. Më tutje, ai shprehet i lumtur me produktin final që është shfaqur në skenë.
“Kjo shfaqje është një perludi e diskurseve të shumta sociale të cilat janë rrugës për në vendin tonë, pra janë diskutime që lidhen me dinamikat racore e gjinore në shumë vende të perëndimit, mirëpo tek ne janë akoma tema të pakonsumuara dhe mendoj që brenda një kohë shumë të shkurtër do të jenë pjesë e diskutimeve në shoqërinë tonë . Shfaqja na bën një lloj paralajmërimi rreth asaj se çka e pret shoqërinë tonë, jo një paralajmërim ogurzi por një paralajmërim që diçka interesante do të jetë pjesë e diskurseve publike dhe sociale”, tha ai.
Ai më tutje foli edhe për kastën e aktorëve, duke u shprehur se i përkasin aktorëve më të mirë të gjeneratave të tyre.
“Ka qenë kënaqësi jashtëzakonisht e madhe me punu me Shpëtimin, Bujarin e Veronën. Janë aktorë me shumë angazhim, aktorë që janë të gatshëm me bashkëpunu deri në fund dhe po besoj që kemi arritur të kemi një produkt kompakt me të cilin unë jam jashtëzakonisht i lumtur”, tha mes tjerash Ugzmajli.
Pas shfaqjes, për KultPlus foli aktori Shpëtim Selmani, i cili në shfaqje paraqitet me rolin e Luisit, personazhi i cili dëshpërimisht kërkon që para vdekjes të realizojë shfaqjen ‘Mbreti Lir’. Selmani thotë se kjo shfaqje flet për një tematikë që është pjesë e diskutimeve n çdo shoqëri.
“Luisi është një regjisor i një teatri gjysmë-amator. Është një temë e cila mundet lirisht të gjendet në të gjitha shoqëritë, pra çështja e racizmit. Luisi është pak para vdekjes dhe mundohet që ta bëjë edhe një shfaqje ‘Mbretin Lir’ të Shekspirit që ta lë një mesazh dhe të tregojë se çfarë bote është dhe se si është bota sipas Shekspirit. Në të njëjtën kohë ai akuzohet për përzgjedhje të roleve, akuzohet për racizëm nga dy krahe fundamentale në Amerikë”, tha Selmani.
Ndërkaq, aktori Bujar Ahmeti, i cili në shfaqje personifikon rolin e Dagut, thotë se ky rol paraqet rolin e një djali naiv i cili kushtëzohet në punën e tij, megjithatë mundohet ta mbështesë regjisorin dhe kërkesën e tij të fundit.
“Dagu është një djalë i cili është aktor, djalë shmë i mire, naiv , i cili mundohet edhe pse ndonjëherë ofendohet ose kushtëzohet rreth punës së tij si aktor, prapëseprapë mundohet ta ndihmojë dhe mbështesë, rolin e Shpëtimit, ‘Luisin’, i cili ka një ëndërr, që para vdekjes ta bëjë një shfaqje – ‘Mbretin Lir’, u shpreh Ahmeti për KultPlus.
Ju kujtojmë që shfaqja ‘Të bardhët’ është produksion i Qendrës Multimedia, shkruar nga Steven Leigh Morris, regjia nga Besim Ugzmajli dhe luajnë aktorët, Shpëtim Selmani, Bujar Ahmeti dhe Verona Koxha./KultPlus.com
Tri prej artisteve shumë të talentuara të Shqipërisë, Jorgjie Truja, Marie Kraja dhe Tefta Tashko mbajtën një koncert më 16 shtator të vitit 1937, shkruan KultPlus.
Truja, Kraja dhe Tashko njihen si prej sopranove më të mira që ka pasur ndonjëherë Shqipëria.
Ky koncert u mbajt në Bari të Italisë, derisa që të rija vazhdojnë të kujtohen me krijmtarinë artistike që kanë lënë pas. /KultPlus.com
Kur bëhet fjalë për pajisjet me ekrane të përkulshme, Apple nuk nxiton.
Edhe pse kanë plane për këtë lloj pajisjeje, prezantimi i tyre nuk duhet pritur për disa vite, madje edhe kur të shfaqen, pyetja është se cila pajisje do të jetë.
Më herët u përmend se Apple po planifikon një iPad apo edhe një Mac me ekran fleksibël, por do të zbulohet se cilat janë planet e tyre në të vërtetë, sepse sigurisht që nuk ka asnjë informacion zyrtar.
Megjithatë, këtë javë u shfaqën informacione për një patentë të paraqitur nga Apple, e cila i referohet ekraneve fleksibël dhe sipas kësaj, “molla” mund të prezantojë një pajisje me “ekran fleksibël vetë-shërues”.
Në ekrane të tilla, gërvishtjet dhe gërvishtjet e tjera të vogla duhet të “riparohen” vetë, pa qenë nevoja ta merrni pajisjen për riparim.
Vetë patenta nuk i referohet ndonjë pajisjeje specifike, por thekson se si ekrane të tillë mund të përdoren në telefona, tableta, kompjuterë, monitorë dhe pajisje të veshura. Ky material mund të mbulojë vetëm pjesën ku përkulet ekrani ose të gjithë ekranin.
Është interesante se ekrani mund të “shërohet” pa pasur nevojë për ndonjë veprim të përdoruesit apo ndërhyrje të jashtme.
Gjithashtu, përdoruesit mund të paracaktojnë rendin në të cilin do të riparohet ekrani, d.m.th., vetë-shërimi mund të aktivizohet gjatë karikimit të pajisjes, nëse bëhet fjalë për karikim me valë ose kur përdorni një kabllo.
Sigurisht, vetë aplikimi për patentë nuk do të thotë që kompania do të prezantojë në të vërtetë një material të tillë, domethënë pajisje në të cilat ekranet do të mund të rinovohen.
Nga ana tjetër, është mirë të dimë se në cilin drejtim po mendojnë dizajnerët e Apple, e megjithatë ekziston mundësia që një ditë në të ardhmen të kemi në dispozicion pajisje për të cilat nuk do të shqetësohemi nëse i hedhim dhe ekrani dëmtohet./alsatm/ KutlPlus.com
1. Unë nuk jam dakord me atë që thua, por do ta mbroj deri në vdekje të drejtën tënde që ta thuash!
2. Triumfi i vërtetë i arsyes është se ne aftëson të vazhdojmë rrugën me ata që nuk e kanë!
3. Ka njerëz që nuk mendojnë më thellë se një fakt!
4. Gjithkush që ka pushtetin të të bëjë të besosh absurditete ka pushtetin të të bëjë të marrësh përsipër padrejtësi!
5. Çdo gjë shumë koti për t’u thënë këndohet!
6. Me anë të vlerësimit, e bëjmë përsosmërinë e të tjerëve pronën tonë!
7. Qeveritë duhet të kenë edhe barinj edhe kasapë!
8. Kur bëhet fjalë për paratë, të gjithë kanë të njëjtën fe!
9. Paragjykimet janë ato që budallenjtë përdorin për arsye!
10. Nëse Perëndia nuk do të ekzistonte, do të ishte e nevojshme ta shpiknim!
11. Çdo njeri është fajtor për të gjitha të mirat që s’ka bërë!
12. Filozofia, vetëm filozofia, kjo motër e fesë i ka hequr besëtytnisë armët nga duart e gjakosura prej kohësh dhe tani që ka dalë helmi, mendja e njeriut habitet me mynxyrat ku e kishte shpënë fanatizmi!
13. Toleranca nuk ka nxitur kurrë luftë civile, kurse mostoleranca e ka mbuluar tokën me gjak!
14. Gjykojeni një njeri më shumë nga pyetjet se sa nga përgjigjet e tij!
15. Zoti na e dha ne dhuratën e jetës; na takon ne t’ia japim vetes dhuratën e të jetuarit mirë!
16. Vlerësimi është një gjë e mrekullueshme: Kjo e bën atë që është e shkëlqyer tek të tjerët të na përkasë edhe neve!
17. Çdokush që ka fuqinë për të të bërë ty të besosh në absurditete, e ka fuqinë të të bëjë që ti të kryesh padrejtësi!
18. Në përgjithësi, arti i qeverisjes përbëhet nga marrja e sa më shumë parave që të jetë e mundur nga një klasë e qytetarëve për t’ia dhënë një tjetre!
19. Unë kurrë nuk kam bërë lutje për Zotin, përveç njërës shumë të shkurtër: “O Zot, bëji armiqtë e mi qesharakë.” Dhe Zoti ma dëgjoi!
20. Është e ndaluar për të vrarë; prandaj të gjithë vrasësit ndëshkohen, përveç nëse ata vrasin në numër të madh dhe nën tingujt e borive!
21. Jeta është e mbjellë dendur me gjemba, dhe unë nuk di asnjë mjet tjetër përveçse të kaloj shpejt nëpër to. Sa më gjatë të ndalemi në fatkeqësitë tona, aq më e madhe është fuqia e tyre për të na dëmtuar!
22. Zoti është një komedian, duke luajtur ndaj një audience që ka shumë të frikësuar për të qeshur!
23. Nga të gjitha fetë, e krishtera sigurisht duhet të frymëzojë tolerancën më të madhe, por deri tani të krishterët kanë qenë më intolerantët e të gjithë njerëzve!
24. Është e vështirë t’i çlirosh budallenjtë nga zinxhirët të cilët ata i adhurojnë!
25. Të gjitha arsyetimet e burrave nuk janë me vlerë sa një ndjenjë e grave!
26. Çfarë është toleranca? Është pasojë e njerëzimit. Ne jemi të formuar të gjithë nga dobësia dhe gabimi; le të falim të gjithë ne reciprokisht marrëzinë e njëri-tjetrit – ky është ligji i parë i natyrës!
27. Unë i urrej femrat, sepse ato gjithmonë i dinë gjërat se ku janë!
28. Burri i cili vendos të befasojë papritur gruan e tij shumë shpesh e ka befasuar veten!
29. Është e rrezikshme të kesh të drejtë në çështjet në të cilat autoritetet e kohës janë gabim!
30. Arti i qeverisjes është për të bërë dy të tretat e një kombi të paguajnë gjithçka që ata mund të paguajnë, për të mirën e një të tretës tjetër!
31. Nuk është e mjaftueshme të shohim dhe të njohim bukurinë e një vepre. Ne duhet ta ndjejmë dhe të prekemi prej saj!
32. Për të patur sukses në botë nuk është e mjaftueshme të jesh budalla, duhet gjithashtu të jesh i sjellshëm!
33. Është më mirë të rrezikosh shpëtimin e një njeriu fajtor sesa të dënosh një njeri të pafajshëm!
34. Tiranët gjithmonë kanë disa hije të lehtë virtyti; ata i mbështesin ligjet para se t’i shkatërrojnë ato!
35. Supersticioni është për fenë çka Astrologjia është për astronominë, vajzë e çmendur e një nëne të mençur. Këto bija shumë kohë kanë dominuar tokën!
36. Dyshimi nuk është një gjendje e këndshme, por siguria është absurde!
37. Rastësia është një fjalë e zbrazur nga kuptimi, asgjë nuk mund të ekzistojë pa një shkak!
38. Asnjëherë mos debato në tryezën e darkës, sepse ai që nuk është i uritur gjithmonë gjen argumentin më të mirë!
39. Origjinaliteti nuk është asgjë veçse imitim i mençur. Shkrimtarët më origjinalë kanë huazuar nga njëri-tjetri!
40. Për të gjallët e kemi borxh respektin, por për të vdekurit e kemi borxh vetëm të vërtetën!
41. Ne kurrë nuk jetojmë, ne jemi gjithmonë në pritje të jetesës!
42. Divorci është ndoshta i së të njëjtës datë si martesa. Unë besoj, megjithatë, se martesa është disa javë më e vjetër!
43. Është një njeri i vështirë ai që është vetëm i drejtë, dhe i trishtuar ai që është vetëm i mençur!
44. Historia është vetëm regjistri i krimeve dhe fatkeqësive!
45. Historia duhet të shkruhet si filozofi!
46. Unë di shumë libra të cilat i kanë mërzitur lexuesit e tyre, por unë nuk di asnjë libër që ka bërë vërtet ndonjë të keqe!
47. Ka të vërteta të cilat nuk janë për të gjithë njerëzit, as për të gjitha kohërat!
48. Të besosh në Zotin është e pamundur, të mos besosh në Atë është absurde!
49. Unë kam jetuar tetëdhjetë vjet të jetës dhe nuk di asgjë për këtë, veçse të dorëzohem dhe të them se fluturat kanë lindur për t’u ngrënë nga merimangat dhe njeriu për t’u gllabëruar nga trishtimi!
50. Është e rrezikshme të kesh të drejtë, atëherë kur qeveria e ka gabim!
Përfundon edicioni i katërt i garës ndërkombëtare “Tiranathlon”, ku morën pjesë garues nga disa vende të ndryshme të botës.
Ky event i madh sportiv, u organizua në Parkun e Liqenit të Farkës. Në këtë aktivitet u bënë bashkë tre disiplinat më të njohura dhe të praktikuara në një garë të vetme: not, çiklizëm dhe vrap.
Fituesit e garës sipas kategorive janë si më poshtë:
Sprint Race – Meshkuj 1. Boris Andreev, Bullgar 2. Nikitas Kallitsis, Greqi 3. Genc Isufi, Kosova
Me qëllim, mbarëvajtjen dhe organizimin e aktivitetit sportiv “Tiranathlon” në Parkun Helen pranë Liqenit të Farkës, Bashkia e Tiranës, në bashkëpunim dhe me Policinë e Shtetit, kanë hartuar një plan masash për organizimin e lëvizjes së automjeteve gjatë zhvillimit të garës./atsh/ KultPlus.com
Atletja shqiptare, Luiza Gega është shpallur sërish kampione Ballkani për të dytën ditë radhazi. Ajo ka triumfuar në garën e 5000m. Nga ana tjetër, David Nikolli është pozicionuar në vendin e dytë për meshkuj në garën e 3000m.
Njoftimi i plotë
Të nderuar miq të medias, vijmë sërish te ju me dy lajme të mira. Në ditën e dytë të kampionatit të 77-të ballkanik të atletikës që po mbahet në datat 25-26 maj në Izmir të Turqisë, atletja e mirënjohur shqiptare Luiza Gega, pasi u shpall kampione Ballkani ditën e parë në garën 3000m me pengesa me kohën 9’26.40, sot, në ditë e dytë, fitoi një tjetër medalje ari në garën e 5000m. Duhet theksuar se nëse në garën e djeshme Luiza përfundoi 20 sekonda më shpejt se vendi i dytë, gara e sotme pati një finish të fortë. Konkurrentja direkte e Gegës ishte Yasemin Can, një keniane e natyralizuar turke, kampione në fuqi e Europës për 10000m.
Gara ishte shumë taktike dhe kampionia jonë e bëri diferencën në 400m e fundit, duke e mbyllur garën e 5000m me kohën 15’38.52. Kujtojmë që Luiza Gega është e vetmja atlete shqiptare pjesëmarrëse në Lojërat Olimpike të Parisit si e kualifikuar. Por përpara Olimpiadës, Gega do të marrë pjesë në kampionatin europian të Romës në qershor, ku do të tentojë të ruajë titullin kampione e Europës në 3000m me pengesa.
Lajmi i dytë i mirë vjen nga atleti shqiptar David Nikolli, i cili e mbylli garën e 3000m me kohën 8’07.37, duke u renditur i dyti pas atletit austriak Sebastian Frey. Në këtë kampionat ballkanik, që ballkanik vetëm emrin ka, sepse pjesëmarrja e ekipeve shkon në 21, duke tejkaluar ndjeshëm rajonin dhe duke përfshirë edhe shtete të tjera si Austria, Izraeli, Qipro, Gjeorgjia, etj., ekipi shqiptar u përfaqësua me 8 atletë, 2 trajnerë, 1 fizioterapist dhe presidentin e federatës shqiptare të atletikës./ abcnews.al/ KultPlus.com
Presidentja e Kosovës Vjosa Osmani, i ka përkujtuar viktmat e Masakrës Tusuz (Lagjja e Trimave) në Prizren.
Më 26 maj 1999-të, atje forcat e regjimit gjenocidal të Serbisë, vranë mizorisht 27 banorë.
Kjo ndodhi në pragun e lirisë së Kosovës.
Osmani tha se “kjo lagje shquhet për kontributin e dhënë dhe sakrificën për lirinë e Kosovës, ndaj vendosja e drejtësisë për viktimat është përkushtim i çdoditshëm i yni”.
“Qoftë i përhershëm kujtimi për martirët dhe të gjithë të rënët për liri!”, tha Osmani.
Tinguj me një spektër të gjerë frekuencash u dhuruan mbrëmë nga Pianisti François Dumont dhe Orkestra e Filharmonisë së Kosovës, nën drejtimin e dirigjentit Antonie Marguier, në koncertin e shtatë me radhë të Festivalit të Muzikës Klasike “Chopin Piano Fest Prishtina” në Atelienë e Pallatit të Rinisë, shkruan KultPlus.
Adhuruesit e Filharmonisë së Kosovës dhe të Chopin-it kësaj radhe u bashkuan në një koncert të përbashkët, për të përjetuar emocione të thella nga një program i përzgjedhur me shumë shije, me tinguj brilant shumë të fortë dramatik të cilët përmbyseshin nga tinguj të qetë të pianos të cilët dërgonin në thellësi meditative.
Koncerti i cili zgjati për 90 minuta filloi me interpretimin e veprës “Piano Concerto No.5 in E-flat major, Op.73” me Allegro, Adagioun poco mosso, Rondo: Allegro ma non troppo nga L.V. Bethoven për të vazhduar në pjesën e dytë të koncertit me “ Symphony No. 4 in C minor, D 417” me Adagio molto, Allegro vivace nga F. Schubert.
Publiku u pasurua artistikisht me tinguj të frekuencave të ndryshme të cilët emeteoheshin qetësisht nga mjeshtria e pianistit Dumont dhe harkorët e Filharmonisë, për t’u bërë më intensivë kur interpretimit i shtoheshin frymorët, për të kaluar në dramacitet kur në lojë hynin të gjitha instrumentet, duke rënë përsëri vetëm në tingujt e qetë, të bukur të pianos.
Nga kjo lojë e mrekullueshme ishte reagimi i publikut që u jepte përgjigje për performancën përgjatë koncertit artistëve që udhëhiqeshin nga dirigjenti plot sharm, elegancë e profesionalitet, Antoine Marguier.
Pas pjesës artistike Pianisti Dumont u shpreh se ndihej i emocionuar nga interpretimi në “Chopin Piano Fest” dhe shumë i lumtur pasi iu dha hapësirë për herë të dytë për të interpretuar në këtë festival.
“Jam shumë i lumtur të kthehem në Prishtinë dhe të kem mundësi ta njoh qytetin dhe kulturën. E ndjej energjinë e mirë dhe dinamike. Isha i emocionuar të kthehem në Chopin dhe të luaj për herë të parë me Orkestrën e Filharmonisë së Kosovës. Dy vite më parë ishte një koncert recital në ‘Chopin Fest’ ndërsa sonte kemi luajtur Koncertin e 5-të të Beethoven. Ky koncert është i fundit i kompozitorit”, ka thënë pianisti Dumont.
Ndërsa organizatorja e festivalit Lejla Pula u shpreh e mrekulluar nga loja e pianistit Dumont dhe interpretimi i Orkestrës së Filharmonisë së Kosovës.
“E kemi shijuar të gjithë së bashku. Vërtetë një koncert i mrekullueshëm nga François Dumont i cili në bashkëpunim me Ambasadën franceze erdhi për herë të dytë në festivalin tonë ka mbajtur një recital të Chopin-it sepse ai vetë është laureat i garave të Chopinit në Varshavë, do të thotë është një ekspert i madh i muzikës së Chopin-it, por që në këtë koncert rastisi që ai ta luaj në mënyrë të mrekullueshme, me një sensibilitet të jashtëzakonshëm koncertin e pestë të Bethovenit”, ka thënë organizatorja.
Më tej, organizatorja Lejla Pula ka thënë se ndihet e nderuar për pjesëmarrjen e një artistëve të mëdhenj që pavarësisht kushteve jo adekuate për interpretim, ndahen të kënaqur dhe kërkojnë të interpretojnë përsëri nga mikpritja dhe energjia pozitive që e përjetojnë në Festival.
“Ne si organizatorë jemi shumë të lumtur që artistë të mëdhenjë pranojnë të vijnë në Kosovë, për shkak se ende nuk posedojmë sallë të përshtatshme koncertale, pasi ata mund të kenë pak drojë se si mund të tingëlloj pianoja. Mirëpo ata jo vetëm që pranojnë kur i ftojmë përsëri, por ata edhe vet kërkojnë të vijnë përsëri, kështu që në një formë edhe mos me dashtë të vazhdojmë Piano Festin kjo kërkohet nga mysafirët tanë që ndahen aq të kënaqur me mikpritje dhe me të gjitha duke u mrekulluar nga rinia jonë, nga publiku, studentët, audienca e gjerë. Thjesht është një mrekulli”, është shprehur organizatorja.
Kurse ushtruesi i detyrës së Drejtorit të Filharmonisë, Dardan Selimaj, u shpreh i kënaqur nga bashkëpunimi me Festivalin “Chopin Piano Fest”, nga ku edhe potencoi që bashkëpunimi do të vazhdoj edhe në vitet në vijim.
“Bashkëpunimi i Filharmonisë së Kosovës me Chopin Piano Fest është tradicional, ashtu si edhe me festivale të tjera që organizohen në Kosovë. Kjo ka qenë një mundësi e mirë për të bashkuar forcat siç kemi bërë edhe në të kaluarën dhe besoj që do të vazhdojmë edhe në të ardhmen, ndonëse nuk kemi pasur mundësi që këto vitet e fundit që të bashkëpunojmë me secilin festival për shkak të agjendës të Filharmonisë së Kosovës që nganjëherë nuk përputhen me agjendën e festivaleve, por aq sa kemi mundësi do ta vazhdojmë si traditë edhe në vitet që vijnë” ka përfunduar Selimaj.
Koncerti i radhës i “ Chopin Piano Fest” do të mbahet me pianisten Iliriana Gjoni dhe sopranon Milica Lalosevic, më 27 maj, në ora 20: 00, në Amfiteatrin e Bibliotekës Universitare/ KultPlus.com
Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme të cilat ende vuejtja as gëzimi s’i nxori, të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme me shpërthye, m’u këndue pa frigë e pa zori.
Thelltë në veten teme kangët e miajesin… e unë jam vullkani që fle i fashitun, por kur t’i vijë dita të gjitha ka me i qitun në një mijë ngjyra të bukra që nuk vdesin.
Por a do të vijë dita kangët me u zgjue? Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen? Jo! Jo! Se liria filloi me lulzue dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën.
O kangët që fleni reliktet e mia q’ende s’keni prekun as një zemër të huej, vetëm unë me ju po kënaqem si fëmia unë- djepi juej; ndoshta vorri juej. /KultPlus.com
Në vëllimin e parë poetik “Antologji poetike” me poezi të përzgjedhura nga Revista letrare, kulturore, artistike Orfeu – Kosovë, janë përfshirë 35 autorë, prej tyre 23 autorë nga e gjithë hapësira shqiptare dhe diaspora, si dhe 12 autorë të huaj të përkthyer në gjuhën shqipe nga Irma Kurti dhe Angela Kosta.
Poezitë e autorëve janë përzgjedhur nga stafi i redaksisë së Revistës Orfeu: Dibran Fylli, Angela Kosta, Irma Kurti. Poezitë e përfshira në vëllimin e parë të kësaj antologjie janë botuar në Revistën Orfeu që nga numri i parë i daljes së saj pandërprerë deri në numrin 17. Poezitë e përzgjedhura, kryesisht janë lexuar nga lexuesit e rregullt të Orfeut, duke u bazuar në Rubrikën “Postimet më të lexuara” të cilat kanë arritur deri në 750 lexues gjatë një muaji. Pra, stafi redaktues, duke u bazuar në këto të dhëna, me përkushtim ka arritur t’i përzgjedhë poezitë më të lexuara të këtyre autorëve që u paraqitën në Vëllimin e – I – të kësaj Antologjie poetike me autorë kombëtar e ndërkombëtar. Revista letrare, kulturore, artistike Orfeu është e vetmja revistë që publikon krijimet e krijuesve nga e gjithë bota, duke përfshirë edhe krijimet letrare, kulturore e artistike të krijuesve të huaj në cilëndo gjuhë të huaj në rubrikën përkatëse “International Poets”./atsh/ KultPlus.com
Në Borsh u zhvillua këtë javë edicioni i VII-të i South Outdoor Festival.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja u shpreh në një postim në rrjetet sociale se, në këtë festival u diskutua mbi praktikat e qëndrueshme në turizëm, mundësitë e punësimit në turizmin kulturor, promovimin e produkteve lokale dhe artizanatit, ndikimin e turizmit në mjedis dhe komunitet e mbi të gjitha për rolin e të rinjve në promovimin e turizmit të përgjegjshëm.
Turizmi kulturor është rritur me mbi 63%, ndaj dhe mundësitë për punësimin e të rinjve të kualifikuar janë rritur, u shpreh Gonxhja.
Gonxhja nënvizoi se, sitet tona kulturore janë një pasuri e pazëvendësueshme, ku është i rëndësishëm kontributi i çdokujt.
MEKI e rendit ndër prioritetet e saj angazhimin veçanërisht të të rinjve, posaçërisht gjatë sezonit veror ku edhe fluksi i vizitorëve është edhe më i lartë, theksoi ai.
Gonxhja shtoi se, festivalet si South Outdoor Festival, janë një mundësi e shkëlqyer promovuese edhe për punimet artizanale, një tjetër pasuri që po tërheq gjithmonë e më shumë interesin e vizitorëve të huaj.
E pranishme në këtë festival ishte edhe ministrja e Shtetit për Marrëdhëniet me Parlamentin, Bora Muzhaqi.
Në këtë festival u diskutuan tema të rëndësishme.
Temat e paneleve u përqendruan te aktivizmi, rrjetëzimi, miqësitë, por edhe te turizmi i qëndrueshëm, theksoi Muzhaqi.
Ministrja nënvizoi se, bisedat me të rinjtë janë gjithmonë frymëzuese, sidomos me vullnetarët aktivë të “New Vision” që këtë herë drejtuan me sukses shumë nga punët e festivalit South Outdoor.
“Fantastik Borshi që gëlonte nga të rinj nga e gjithë Shqipëria dhe jo vetëm, plot me turistë të huaj që kanë zbuluar bukuritë e vendit tonë”, u shpreh Muzhaqi./atsh/ KultPlus.com
Kryeministri Albin Kurti, mëngjesin e së dielës bëri homazhe në qytetin e Prizrenit, për të vrarët në masakrën e Tusuzit.
Ai vendosi kurora me lule te varret e të vrarëve, në nderim dhe përkujtim të martirëve e dëshmorëve të Lagjes së Trimave.
“Martirët dhe dëshmorët e kombit janë në njërën anë dëshmi e qëndresës sonë, e rezistencës së popullit, e atdhedashurisë për të jetuar në liri e në paqe në tokën stërgjyshore, por në anën tjetër janë gjithashtu edhe dëshmi e krimeve të Serbisë, e krimeve të kryera gjatë luftës, ku bëjnë pjesë krimet e luftës, krimet kundër njerëzimit dhe gjenocidi”, tha Kurti.
“27 martirët e Tusuzit, janë sot 27 lule nga të cilët rritet liria jonë dhe gëzohet shteti ynë”, shtoi shefi i qeverisë.
Në këto homazhe, teksa përkujtoi të rënët e masakrës, kryeministri u shpreh se në lapidarin e të rënëve është i skalitur emri i Behar Abdylmexhitit, i cili atë kohë ishte vetëm 17 vjeçar, si dhe Fazile Maqkaj, e cila u dogj e gjallë në karrocën invalidore të saj.
Më tej, kryeministri duke përmendur djegien e mbi 300 shtëpive, dhe dhembjen për vrasjen e 27 civilëve nga forcat armike serbe, që sot janë martirë të kombit, theksoi se nevojitet edhe drejtësia e jo vetëm pavarësia e shtetit.
Teksa foli për këtë masakër, për të cilën vetëm dy persona mbahen në burg dhe katër të tjerë ndiqen, Kurti shtoi se numri i ekzekutorëve dhe urdhërdhënësve është shumë më i madh se kaq, tha Zyra e Kryeministrit në një kumtesë, raporton Klankosova.tv.
Kurti i bëri thirrje Prokurorisë së shtetit që me fuqinë dhe dijeninë e saj të bëjë gjithçka, në mënyrë që të ketë drejtësi ata që mungojnë tash e 25 vite.
Kryeministri tha se drejtësia i mbyllë plagët që kullojnë dhe sjellë paqe të qëndrueshme.
Kompozitori Richard M Sherman, i cili shkroi këngë për klasikët e filmit Disney si Mary Poppins dhe Chitty Chitty Bang Bang, ka vdekur në moshën 95-vjeçare në Beverly Hills.
Sherman bashkëpunoi me vëllain e tij të ndjerë Robert, dhe dyshja fituan dy çmime Oscar në 1965 për punën e tyre në Mary Poppins.
Disa nga këngët më të njohura të vëllezërve përfshijnë “The Jungle Book’s Trust in Me” dhe “Truly Scrumptious” të Chitty Chitty Bang Bang./bbc/KultPlus.com
Kulla e Sahatit, pjesë e trashëgimisë kulturore është objekti që ka identifikuar Tiranën ndër vite. Bashkë me xhaminë Et’hem Beu, janë konsideruar gjithnjë si “kartolina e kryeqytetit”.
Qendra e Tiranës është në çdo moment të ditës e mbushur me turistë të huaj. Shumica e tyre nuk largohen pa vizituar kullën e sahatit, shkruan abcnews.al.
Pasi ngjitin 92 shkallët, vizitorët qëndrojnë disa minuta në lartësinë e kullës së stilit otoman, ku nuk mungojnë shkrepjet e fotografive, të qendrës së Tiranës dhe ndërtesave të periudhave të ndryshme nga ato osmane siç është xhamia, ministritë e ndërtuara gjatë mbretërisë së Ahmet Zogut, muzeu kombëtar dhe pallati i operas dhe baletit gjatë diktaturës komuniste.
Kulla e sahatit është një nga monumentet kulturore të kategorisë së parë më të rëndësishme të Tiranës dhe simbol i trashëgimisë së vjetër të kryeqytetit. Ajo u ndërtua në vitin 1822 me iniciativë të Haxhi Et’hem Beut nga ndërtues të Tiranës dhe zonës së Gollobordës, të shquar për mjeshtrinë e tyre në ndërtim./KultPlus.com
Këngëtari i grupit rock “Iron Butterfly” Doug Ingle, ka vdekur në moshën 78-vjeçare.
Banori i Omahas, Nebraska ishte anëtari i fundit i mbijetuar i formacionit klasik të ‘Iron Butterfly’ që performoi në albumin e tyre të dytë në studio, albumin ‘In-A-Gadda-Da-Vida (1968)’.
“Me zemër të rëndë dhe pikëllim të madh njoftoj ndarjen nga jeta të Atit tim Doug Ingle. Babi ndërroi jetë në mënyrë paqësore të premten në mbrëmje në prani të familjes”, ka shkruar djali i tij, Doug Ingle Jr., në një postim në Facebook, siç raportohet nga Deadline./KultPlus.com
Kryeministri Edi Rama u nis sot nga aeroporti ndërkombëtar i Rinasit për takimin në Milano me shqiptarët e Italisë, në kuadër të turit me diasporën.
Në një postim në rrjetet sociale, Rama ndau pamje nga përgatitjet që po kryhen në pallatin e sportit “Busto Arsizio” ku do të zhillohet takimi i orës 11:00.
“Nga Rinasi ku po nisemi për vallen e dytë kuqezi në Europë, me shqiptarët e Italisë që sipas kërkesës së tyre do t’i mikpresim në një pallat sporti edhe më të madh se në Athinë, me shpresën që askush nuk do të mbetet pa gjetur vend siç fatkeqësisht na ndodhi në Greqi”, tha Rama.
Të dielën e 12 majit, Kryeministri Edi Rama nisi turin e takimeve “Krenar për Shqipërinë” me diasporën në Greqi, Athinë.
Turi i takimeve vjen në kuadër të takimit me bashkatdhetarët tanë që jetojnë e punojnë jashtë.
Rama pritet të takohet dhe me shqiptarë që jetojnë e punojnë në Londër, Mbretëri e Bashkuar dhe Dyseldorf, Gjermani./atsh/KultPlus.com
“Mbretëreshat e klubit të natēs” nga Shqipëria u prezantua në mbrëmjen e së shtunës në kuadër të PITF, ku kjo shfaqje solli historinë e aktorit Aleksander Moisiu, por në një formë krejt ndryshe, duke tentuar të përputhet me realitetin në Shqipëri.
Kurse sonte do jetë nata e fundit e Prishtina International Theater Festival, e cila sjell shfaqjen “Bloody Moon” nga Teatri Kombëtar i Malit të Zi.
Shfaqja “Bloody Moon” do luhet sonte nga ora 19:00 në Teatrin AAB “Faruk Begolli”, ndërsa menjëherë pas saj do ndahen çmimet për këtë edicion të PITF.
Këtë edicion shfaqjet janë duke u vlerësuar nga juria profesionale e përbërë nga: Fatos Berisha, Ana Vukotić dhe Amernis Nokšić, sikurse edhe juria e medieve: Ardianë Pajaziti- KultPlus, Teuta Arifaj – ATV Live dhe Lumira Kelmendi – RTK./ KultPlus.com
Filmi komik “Anora” i regjisorit Sean Bakerit ka marrë çmimin kryesor në Festivalin e Filmit në Cannes, “Palmën e Artë”.
Komedia amerikane flet për një punëtore seksi që martohet me djalin e një oligarku rus.
Bakeri pranoi çmimin bashkë me yllin e filmit, Mikey Madison, në ceremoninë e mbajtur të shtunën.
“Nuk e di se çfarë po ndodh tani”, ka thënë Bakeri pasi doli në skenë.
Përderisa “Anora” ishte filmi më i vlerësuar i serialit, konsiderohet edhe befasi. Shumë kanë pritur që drama indiane “All We Imagine As Light” ose filmi iranian “The Seed of the Scared Fig” të fitojnë. Të dy këta filma megjithatë morën çmime.
“All We Imagine as Light” fitoi “Grand Prixin”, çmimin e dytë më të rëndësishëm. Ishte filmi i parë indian që garoi në Cannes në 30 vjet.
Juria i dedikoi çmim special dramës iraniane “The Seed of the Sacred” të Mohammad Rasouloufit. Pak ditë para premierës së filmit, i përballur me dënimin prej tetë vjetësh burgim, ai u largua nga Irani në këmbë. Filmi i tij përmban pamjet reale nga demonstratat 2022-2023 në Iran dhe flet për shtypjen iraniane në një dramë familjare. Turma e Cannes e përcolli me ovacion të gjatë në këmbë.
Filmi “The Substance” me superyllin Demi More, mori çmimin për skenarin më të mirë.
U mendua se Moore do ta marrë çmimin për aktoren më të mirë, por ai shkoi për grupin e përbërë nga Karla Sofia Gascon, Zoe Saldana, Selena Gomez dhe Adrian Paz për mjuzikllin “Emilia Perez”. Gasconi, që e pranoi çmimin, është aktorja e parë trans që fitoi çmim të madh në Cannes.
“Emilia Perez” fitoi edhe çmimin e jurisë, duke u bërë ndër filmat e rrallë që marrin dy çmime.
Çmimin për aktorin më të mirë e mori Jesse Plemons për rolin e Yorgos Lanthimos në “Kinds of Kindness”.
Regjisori portugez Miguel Gomes mori çmimin për regjinë më të mirë në filmin “Grand Tour”.
Çmimi për “Kamerën e Artë” shkoi për filmin “Armand”.
Gjatë ceremonisë, u nderuan me çmime edhe Meryl Streep e Studio Ghibli./tema/KultPlus.com
Kalaja e Gjirokastrës, falë vlerave historike dhe arkitektonike që mbart vazhdon të ngelet monumenti më i preferuar për t’u vizituar nga grupet turistike vendase dhe të huaja përgjatë guidave dhe udhëtimeve të tyre në qytetin e gurtë.
Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Gjirokastër bën të ditur sot se “mbi 50 000 vizitorëve vizituan Kalanë e Gjirokastrës për periudhën janar-maj 2024”.
Sipas DRTK Gjirokastër vazhdon rritja e numrit të vizitorëve në Kalanë e Gjirokastrës, ku në periudhën janar-maj pati rreth 50% më shumë se në të njëjtën periudhë të vitit të kaluar.
Të mrekulluar nga çfarë ofron Gjirokastra, turistët vijnë nga vende të ndryshme të botës për të prekur nga afër bukuritë, historinë, traditat e qytetit muze.
Në çdo stinë të vitit kalaja tërheq mijëra vizitorë duke e kthyer atë ne objektin më të vizituar të qytetit të gurtë.
Kalaja e Gjirokastrës shtrihet në një hapësirë prej 335 metra dhe ndodhet në kodër nga ku shihet gjithë qyteti, si për të dëshmuar historinë e gjithë rajonit në shekuj. Kulmin e historisë së saj e ka pasur në periudhën e Pashallëkut të Janinës, kur Ali Pashë Tepelena do të realizonte një sërë ndërtimesh të reja apo ndërhyrje të tjera, duke i dhënë Kalasë së Gjirokastrës fizionominë arkitektonike dhe ndërtimore që ka sot./atsh/KultPlus.com
Parku i liqenit të Mbreshtanit, 15 minuta larg qendrës së Beratit është një ndër atraksionet më të reja turistike, në liqenin e Mbreshtanit.
Kryeministri Edi Rama ndau sot pamje nga ky park, i cili ofron një bukuri mbresëlënëse falë dhe investimit për rehabilitimin e plotë të tij.
“Në mes të mrekullisë së natyrës në Mbreshtan të Beratit, buzë liqenit, ka tashmë një pedonale dhe park që e kanë shndërruar këtë fshat në një destinacion me plot potencial turistik”, shkroi Rama.
Qytetarët dhe turistët mund të zgjedhin të kalojnë mëngjeset apo mbrëmjet përreth liqenit.
Projekti për rehabilitimin e tij përfshiu shtimin e gjelbërimit dhe pedonalen e re rreth e përqark, për t’i bërë shëtitjet e qytetarëve edhe më të këndshme./atsh/KultPlus.com
