Poezi nga Ibrahim Berisha
Ndoshta jem
Ndoshta jemi këta që nuk jemi
Sikur na vetë
Krimba të përsosur fluture
Nëpër fijet e flokëve
Kërmij që hamë gjethet
Një nga një
Në kopshtin e fëmijëve
Apo ndoshta jemi
Pështymë e tharë
Nëpër mjekrën e murit
Po kaq hije e vogël
Duke i kënduar me zë të madh
Muzgut të mjegullës
Ndoshta nuk jemi këta që jemi
Sikur na vetë.
Për herë të parë vjen në Milano të Italisë, do të mbahet një Festival i Letërsisë shqipe, në datat 18 dhe 19 maj 2024.
“FjalaFest” do të bëjë bashkë autor shqiptar në një diskutim mbi letërsinë, historinë, traditën letrare, përkthimin, artin e shkimit, organizuar nga Albania Letteraria, Slow Mill dhe Dep Dora dhe Pajtimit dhe financuar nga Qendra e Librit dhe Leximit, IOM dhe Fondacioni Cariplo.
Ky festival do të shpërblejë përkthimin më të mirë nga shqipja në italisht të realizuar në periudhën 2021-2023.
Kreun e jurisë së këtij edicioni të parë e mban një emër i nderuar në botën e letrave Matteo Mandalà, profesor në Fakultetin e Letërsisë dhe Filozofisë të Universitetit të Palermos si dhe një nga albanologët bashkëkohorë më të vlerësuar.
Mandalà është gjithashtu anëtar nderi i Akademisë së Shkencave në Shqipëri që nga viti 2016 dhe i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës që nga viti 2017, si dhe është autor i disa librave dhe eseve./atsh/KultPlus.com
Kori Siparantum shënoi një moment të pazakontë në historinë muzikore tek ne, duke u ngjitur kështu në skenën e Wiener Konzerthaus, Großer Saal, së bashku me koristët e Vienna Singakademie dhe Orkestren Simfonike të Vjenës – Wiener Symphoniker për të festuar 200-vjetorin e Premierës së Simfonisë së Nëntë të Ludwig van Beethoven – Ludwig van Beethoven Symphonie Nr. 9 d-moll op. 125.
Dirigjenti i Korit Siparantum, Memli Kelmendi, ndau ndjenjat e gëzimit dhe mirënjohjes: “Jemi jashtëzakonisht të lumtur që në këtë ngjarje të madhe, në këtë skenë prestigjioze me rastin e shënimit të 200-vjetorit të Simfonisë së 9të të Beethoven, jemi ngjitur dhe ne. Padyshim që ky është suksesi më i madh i arritur ndonjëherë në muzikën korale tek ne dhe aq më shumë që kjo vjen nga Kori Siparantum, i cili ka më pak se 8 vite. Jam shumë i lumtur që puna jonë po vlerësohet kudo dhe kjo e bën të shenjtë punën dhe padyshim që ky është një motiv shtesë që ne të vazhdojmë tutje”
Koncerti është transmetuar në ORF III dhe në kanalin ARTE. ARTE ka kombinuar në këtë transmetim katër kohët e simfonisë botërore të famshme – interpretuar nga katër orkestrat kryesore evopiane: Gewandhausorchester Leipzig me Andris Nelsons në kohën e parë, Orchestre de Paris nën drejtimin e Klaus Mäkelä në kohën e dytë, Orchestra del Riccardo Chailly në Milan 0 Teatro alla Scala në kohën e tretë dhe koha e katërt me #WienerSymphoniker nën dirigjimin e Maestro Petr Popelka.
Pas koncertit, Maestro Heinz Ferlesch, dirigjenti i Vienna Singakademie, e cilësoi ardhjen e Korit Siparantum si një moment shumë të rëndësishëm: “Ardhja juaj nga Kosova është një shenjë e rëndësishme këtu, pasi para 25 viteve vendi juaj ishte në luftë. Kjo është një shenjë shumë e rëndësishme për ju dhe shtetin tuaj, duke treguar se përmes muzikës, bashkëpunimi dhe ndërtimi i një realiteti të ri është i mundur. Faleminderit të gjithë anëtarëve të Korit Siparantum për kontributin në këtë koncert të mrekullueshëm. Këto lula dua t’i dhurroj juve dhe Memlit si shenjë falenderimi”.
Simfonia e Nëntë e Beethovenit është një monumentalitet në historinë e muzikës. E kompozuar në periudhën e fundit të jetës së Beethovenit, simfonia tregon një thellim emocional dhe një qëllim humanist. Për më shumë se dy shekuj, ajo ka përfaqësuar një shprehje të fuqishme të vullnetit për liri, unitet dhe solidaritet njerëzor. Simfonia e nëntë e Beethoven është interpretuar pikërisht 200 vite më parë në Vjenë me 7 Maj të vitit 1824.
Në këtë përfaqësim të madh të muzikës, Kori Siparantum u bë një pikë referimi e shquar, duke sjellë frymën e Kosovës në një kontekst ndërkombëtar.
Albert Vataj
I mora leje mirëkuptuese dhe guxova, ndoshta më shumë se duhej të pyesja një miken time se ngase vuante dhe çfarë e shqetësonte që kërkonte ta mbyste këtë lëngim me postimet e herëpas’hershëm të fotografive të saja.
Mënyra se si e formulova pyetjen ishte më shokuese se sa vetë gjendja në të cilën ndodhej ajo. Mu duk se e vura në një situatë të sikletshme, prej së cilës ajo po përpiqej të gjente mënyrën se si të dilte. Natyrisht i duhej goxha përpjekje që të më bindte, se nuk kisha të drejtë në atë konstatim pyetëso. Gjithsesi ajo nuk u dorëzua, por kjo nuk do të thotë se arriti të më sfidonte në iden time.
– S’është e vërtetë se unë vuaj nga diçka, tha ajo prerazi dhe bebëzat e syve i shkonin sa majtas djathtas, duke i shoqëruar me gjeste të atij personi që është zënë në situatë të vështirë. Dhe si për ta futur këtë panoramë ankthi në një korrnizë besueshmërie, ajo stampo një buzëqeshje të vrenjtur.
Si me kast për ta trazuar më më shumë, vijova: – Përgjithësisht, secili nga ne e shmang qëllimisht idenë e të pranuarit të një gjendje të trazuar, prej së cilës lëngon. Pavarësisht faktorëve që e provokojnë; e tashmja, momentalja, apo rrjedhojë e të shkaurës.
– Unë nuk marr vesh nga psikologjia, i thash, por kam ndeshur në trajtues të kësaj tematike, të cilët vetëfotografimin e konsiderojnë një patologji serioze. Ndoshta jo të gjithë vuajnë njësoj dhe nga e njëjta gjë, por secili prej tyre është i rrezikuar. E keqja është se ne arrijmë ta kuptojmë atëherë kur situate është e pakthyeshme, kur çdo këmbanë alarmi nuk mund ta ndalojë skadimin e afatit të pagesës së kësaj tarife.
– Ngase vuajnë ata që janë kapur nga vesi i vetfotografimit? ndërhyri ajo, sikur donte edhe të kërkonte ndihmë për vete edhe të mësonte diçka nga të fshehtat e psikologjisë, në lidhje me vetëfotografimin.
Së pari, personat e përfshirë në këtë ethe publikimesh të shpeshta të fotove të tyre, vetëm ose të shoqëruar, kërkojnë insitueshëm vëmëndje të shtuar karshi tyre, gjë e cila është realisht e pamundur, aq më tepër në një situatë kur secili kërkon të jetë fokusi kryesor. Kjo është një nevojë për të mbushur një boshllëk vetëkënaqësie që i bën ata të ndihen gjithnjë të mënjanuar, jo të vlerësuar dhe pa interesimin e duhur. Të gjithë kemi nevojë për vëmëndje, por disa kanë nevojë për atë më shumë se për asgjë tjetër.
Komunikimi në rrjetet sociale është një mundësi brilante për të mbushur këtë hëndek që ndan veten tonë nga ambiciet dhe egoja. Marrin modele gjithandej, përpiqen të imitojnë personazhe të jetës publike dhe aktore (dhe ata njëri-tjetrin), të cilët mund të mos jenë idhuj e tyre, por janë një mundësi e testuar e suksesit. Sakaq harrojnë se mes tyra sa ka përpjekje për të përngjasuar në gjërat e përbashkëta, aq ka dhe pamundësi për të arritur te pritshmëritë. Kjo i bën që ata të vuajn. Dhe gjithnjë rreken që përmes vetëkënaqësisë që sjell vetfotografimi të vjedhin një copë lumturi, e cila edhe pse shpesh është e trishtë, ajo është një lloj përmbushje, një lojë e mundimshme dhe një luftë e paepur me realitetin, kryesisht atë virtual. Gara për ta është e çdoçastshme. Vetëfotografimi bën që honi ku ata po bien t’u ngjasojë me një tunël ku ata ngjiten.
Kriza shpirtrore ku gjendemi nuk është një goditje që ka indicia realiteti, ajo është një gjëndje e agravuar në progres. Ne priremi më shumë te dukja e gjërave se sa te thelbie tyre, më shumë forma se sa te përmbajtësorja.
Dhe…? U përmend ajo. Psikologët propozojnë mënyra për t’i shpëtuar këtij kurthi?
Mund të fillojë sfida duke realizuar fotografi, por jo duke i publikuar ato. Vjen një moment që dëshira për t’u parë me veten në një dimension tjetër, siç është ai i rrjeteve sociale, shterron. Por kjo biletë llotarie surprizon vetëm ata që besojnë.
(Biseda e pamundur të vazhdojë)
Në Kryesinë e Akademisë së Shkencave të Shqipërisë është zhvilluar takimi i redaksisë së “Historisë së shqiptarëve”.
Ky takim u zhvillua nën drejtimin e akad. Skënder Gjinushit, në kuadër të raportimeve periodike për gjendjen aktuale të projektit “Historia e shqiptarëve”, i parashikuar për t’u përmbyllur si punë shkencore brenda vitit 2024.
Në takim morën pjesë drejtuesit e redaksive të periudhave të mëdha historike: profesor Neritan Ceka (lashtësia); akademik Pëllumb Xhufi (Mesjeta), profesor Ferit Duka (periudha nga fundi i Mesjetës deri në shek. XX) dhe profesor Paskal Milo (historia bashkëkohore).
Drejtuesit e redaksive njoftuan se dy vëllimet e para të “Historisë së shqiptarëve” do të dorëzohen për botim në gjendje të përfunduar deri në fund të muajit dhjetor 2024 dhe do të jenë të gatshëm për botim gjatë vitit 2025. Vëllimi i tretë gjithashtu do të jetë i përfunduar si punë hartuese deri në fund të këtij viti, por dorëzimi për shtyp është parashikuar për mesin e vitit 2025. Gjatë atij viti do të ketë përfunduar (duke përfshirë redaktimin shkencor, gjuhësor, letrar e teknik) edhe vëllimi i katërt, që i përket periudhës bashkëkohore.
Gjatë këtij takimi, përveçse për kalendarin, u diskutua edhe për njësimin e shkrimit akademik në të katër vëllimet dhe kalimin e natyrshëm nga njëra periudhë në tjetrën dhe nga një vëllim në tjetrin, etj.
Akad. Gjinushi theksoi se është e rëndësishme që vepra, pavarësisht pranisë së shumë autorëve dhe stileve, duhet të ketë strukturë e formë si një e tërë dhe të mos lejohen momente të pambuluara./atsh/KultPlus.com
Botohet në italisht, me titullin “La guerra di Scutari – da un manoscritto sconosciuto di Marino Barlezio” (“Lufta e Shkodrës – nga një dorëshkrim i panjohur i Marin Barletit”), dalë më parë në shqip, me titullin “Barleti i hershëm”, sipas një dorëshkrimi të panjohur të Marin Barletit.
Akademia e Shkencave bën me dije se mundësoi daljen në dritë të kësaj vepre edhe në gjuhën italiane, nismë dhe projekt i “Njësisë së kërkim-studimit për arbëreshët, arvanitët dhe arbneshët” që funksionon pranë saj dhe kryesohet nga akademikët Francesco Altimari e Matteo Mandalà.
Dorëshkrimi i panjohur i Barletit (variant i mëhershëm se teksti që përmban vepra “Rrethimi i Shkodrës”), u zbulua nga prof. dr. Aurel Plasari në Bibliotekën e Parisit. Studimi hyrës u realizua nga prof. dr. Lucia Nadin. Botimi i plotë, që përfshin edhe riprodhimin anastatik të dorëshkrimit, përveç përkujdesjes kritike-filologjike, u përgatit nga dy autorët Nadin e Plasari. Po ashtu dhe pajisja me shenjime të natyrës historiografike, gjuhësore dhe kulturore.
Parathënia është shkruar nga Matteo Mandalà dhe ent botues në Itali është e mirënjohura “Viella”.
Me botimin e këtij dorëshkrimi autograf të Marin Barletit zgjidhet përfundimisht problemi i autorësisë së veprës “Rrethimi i Shkodrës”, çështje e hapur dhe e mbetur pezull në diskutime shkencore albanologjike prej më shumë se një shekulli.
Botimi kontribuon për zgjerimin e bibliografisë së literaturës për Shqipërinë dhe shqiptarët në bibliotekat dhe burimet albanologjike europiane. Shekujt e humanizmit europian dhe të qendresës antiosmane në këtë anë të Adriatikut gjejnë një tjetër referencë të re themelore. /atsh/KultPlus.com
Më 8 maj të vitit 1948, u festua për herë të parë Dita Ndërkombëtare e Kryqit të Kuq.
Në Shqipëri, Kryqi i Kuq përbën shoqatën më të vjetër humanitare, e themeluar më 4 tetor të vitit 1921.
Kjo shoqatë u njoh zyrtarisht prej Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq në vitin 1923.
Vetëm pak janë në dijeni të faktit se, kryetari i Kryqit të Kuq ka qenë Ahmet Zogu, i cili pas pak vitesh do të bëhej mbret.
Në dokumentin që sjell sot Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave, paraqitet thirrja e Ahmet Zogut si kryetar i shoqatës, drejtuar shqiptarëve, të cilët i fton të japin kontribut në dobi të Kryqit të Kuq. Gjithashtu DPA sjell edhe ballinën e organit “Kryqi i Kuq”, numri 8, botuar nga organizata. / KultPlus.com
Vështrim rreth romanit “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit” të shkrimtarit Jusuf Buxhovi së fundmi është botuar edhe në italisht.
Nga Xheni Shehaj
Dy fjalë për subjektin e romanit:
Ngjarjet janë vendosur në kohën e pushtimit osman. Gjakova dhe malësitë përreth ziejnë nën thundrën e pushtuesit. Rrëfyesi i ngjarjeve është prifti Gjon Nikollë Kazazi. Përmes optikës dhe rrëfimtarisë së tij lexuesi njihet me ngjarjet e asaj kohe, personazhet, botëkuptimin e vendasve, qëndresën dhe forcën e popullit. Hera – herës rrëfimi ndërthuret me ditarin e rrëfyesit – personazhit kryesor Gjon Nikollë Kazazit. E gjithë vepra sillet e rrotullohet rreth murtajës, sëmundjes vdekjeprurëse që vendi e mori dhuratë nga turqit.
1.Në libër flitet për një spastrim, një shfarosje masive që osmanët duan t’i bëjnë popullatës vendase. Një popull i fortë, qëndrestar, që nuk jepet kurrsesi duhet goditur në forma e mënyra nga më të ndryshmet.
“Fillova të shfletoja dhe pas pak hasa shënimin se si qysh në kohën e Egjiptit të vjetër, pastaj në kohën e Lekës së Madh dhe deri tek Perandoria e Romës, sëmundja ishte përdorur si mjet lufte.”
E kështu turqit pa bërë bujë, përhapën murtajën me shpresën se sëmundja do bënte kërdinë dhe ëndrra e tyre për një shfarosje masive të shqiptarëve do të bëhej realitet.
Spastrimi, asgjësimi i shqiptarëve u zgjodh të realizohej përmes dy mënyrave:
– spastrim fizik, pra shfarosja e popullatës përmes sëmundjes;
– spastrim shpirtëror, mohimi i gjuhës, i këngëve, i riteve ceremoniale të varrimit, shpalosja e qindra flamujve të sekteve fetare, zëvendësimi i këngëve me ilahi në gjuhën turke, arabe, etj.
Shfarosja e shqiptarëve
– Spastrimi fizik
Si mund ta dobësosh një popull kryeneç, të padëgjueshëm dhe rebel? Me luftë kurrsesi, me të mira jo, përmes fesë jo, atëherë duhet gjetur një metodë tjetër, futja e një mikrobi, e një sëmundjeje, e diçkaje të padukshme por tepër efikase: murtaja.
Gjon Nikollë Kazazi ishte i bindur se murtajën e kishin futur osmanët në vend.
“Ngjet që sëmundjen e kanë futur vetë turqit qëllimisht dhe i kanë ndërmarrë që me kohë të gjitha masat, vetë të mbrohen nga ajo e ne të na shfarosin.”
Në vetvete murtaja ishte një strategji luftarake e mirëmenduar për të shuajtur një komb të tërë pa gjak, pa luftë, pa dhunë. Mbyllja e vendit për shkak të sëmundjes do të sillte mbylljen e aktiviteteve, varfërinë, frikën, çmendurinë. Pra gjithçka ishte e programuar më së miri.
“Në mbrëmje fillova të lexoj librin e Kavijusit “Strategjia osmane” në të cilën bëhej fjalë për politikën e gjatë 300-vjeçare pushtuese dhe asimiluese të Portës dhe për përpjekjet e saj që në tokat e pushtuara të krijonte njëfarë njeriu të ri osman, i cili do të paraqiste një krijesë të re, të përzier nga elemente orientale dhe evropiane. Ky njeri i ri osman nuk do të kishte as të kaluar dhe as traditë por vetëm të ardhme. Ai do të ishte një trung pa rrënjë dhe pa vetëdijen e qenësisë së vet”.
Këtë synonte perandoria osmane, zhdukjen e popujve autoktonë dhe zëvendësimin e tyre.
– Spastrimi shpirtëror
Kishte të bënte me të brendshmen, me atë forcë që mban gjallë njeriun. Osmanët nuk lejonin këngët patriotike, këngët kushtuar trimave që kishin lënë gjurmë ndër shekuj. Një malësor e varën vetëm sepse ai nuk tregonte emrat e këngëtarëve që kishin kënduar në një dasëm këngë për trimin që vrau sulltan Muratin.
Patër Coli, ndihmësi i Gjon Nikollë Kazazit u var në mes të qytetit dhe një nga arsyet që çuan në dënimin e tij ishte krijimi i një alfabeti me shkronja latine. Varrosja e të vdekurve të infektuar nga murtaja në gropat e gëlqeres ishte një tjetër goditje për popullsinë. Vendasit e nderonin të vdekurin dhe e përcillnin në banesën e fundit me respekt. Varri i përbashkët që kishin hapur turqit shkaktoi indinjatë dhe zemërim tek malësorët.
Po ashtu dhe ngatërresat që hafijet turke qisnin mes shqiptarëve ishin një goditje që synonte të dërrmonte shpirtin, gjakun, kombin.
Urtësia e pleqve
Me përhapjen e murtajës Gjoni bashkë me parinë e vendit nxituan të gjenin një zgjidhje se si ta ndalonin sëmundjen. Urtësia dhe përvoja e pleqve dha kontribut të madh në ndalimin e murtajës. Malësorët që kishin kaluar të njëqindtat kujtonin se para shumë vitesh kjo sëmundje ishte shfaqur në ato vise. Plakat e moçme përmes grithjes ja kishin dalë ta zhduknin flamën.
Rituali i grithjes u përsërit nga një grup pleqsh dhe vrulli i sëmundjes ra. Prijësit shpirtërorë të të gjitha feve në vend u bënë bashkë dhe ndihmuan në ngadalësimin e sëmundjes. Duke ua vënë veshin të moshuarve u arrit të kryhej grithja e gjithë popullatës.
Harmonia fetare dhe vëllazërimi
Në libër përpos të tjerave flitet për këngët, trimërinë, burrërinë. Ndjenja e patriotizmit dhe harmonisë fetare, vëllazërimi dhe e shkuara e lavdishme zënë vend të posaçëm në vepër. Të rinj që sakrifikojnë për atdheun, pleq që ndihmojnë në luftimin e murtajës, priftërinj, hoxhallarë, dervishë, lëkurëpunues, shitës, argjendarë, tregtarë, qytetarë e malësorë, i gjithë vendi bëhet bashkë për të parandaluar të keqen e përbashkët.
Figura e tellallit, bejtexhiut dhe veçori të tjera
Teksa lexon librin ndesh praninë e figurës së tellallit e cila krijon një atmosferë hijesh. Një, dy, dhjetë tellallë që enden nëpër rrugët e qytetit të izoluar me thirrjet e tyre. Zëri i tyre jehon nëpër kalldrëme, nëpër mure shtëpish të kyçura, nëpër vatra ku ka zënë farë frika. Një lajmëtar, disa lajmëtarë. Tellallët janë lajmëtarët e së mirës dhe të së keqes. Me zërin e tyre ata shpërndajnë lajme. Mbi ta bie urimi e mallkimi, shiu e dielli.
Selami Taraku, një bejtexhi rrugësh ndeshet rëndom në vepër. Një pjesë e quajnë marrok e nuk ja vënë veshin, një pjesë e dëgjojnë dhe qeshin me ato që ai reciton. Askush nuk ja merr për të madhe çfarëdo që thotë e bën. Selamiu është prezent kudo nëpër qytet, në çdo rrugë, kalldrëm, cep e gjen teksa reciton a këndon poezitë e tij.
Ditari si formë shkrimi është i pranishëm në libër. Fillimisht lexuesi ndesh ditarin e Gjonit, i cili përshkruan aty ngjarjet e ditës, vdekjet nga murtaja, hiletë e turqve. Nga fundi i librit Gjoni i zbulon lexuesit ditarin e Ibrahim pashës. Pasha kishte shkruar ditë pas dite që nga fillimi i murtajës, urdhrat e Portës, raportet e tij dërguar Sulltanit, vdekjet, pritshmëritë.
Vdekja në vepër duket si diçka e zakonshme. Disa vdesin nga litari, disa nga sëmundja. Vdekja e disa prej personazheve si Coli, Lam Mula, Selami Taraku, duket sikur duhet të ndodhë medoemos pasi vetëm me flijimin e tyre mund të vijojë jeta. Flijimi, i lashtë sa vetë jeta kërkon kurban. Vetëm pasi e merr lëshon pe dhe jeta rrjedh e qetë. (Mapo letrare).
Asnjëherë nuk ka diçka që i lidh lulet dhe politikën, apo jo? Mendoni ndryshe. Në Galerinë Zenit, Pallatet Agimi para dy javësh u mbajt mbrëmja poetike pikërisht me këtë titull. “Politika e Luleve”.
Poemat varionin nga shekulli i 20të në atë të 21 dhe u përzgjodhën nga shkrimtari dhe botuesi Krenar Zejno.
Në kornizën e natyrës që i jep dritë fjalës dhe e kthen atë në muzikë më poshtë në foto shihet dhe inspirimi i kësaj mbrëmjeje poetike që është pikërisht drita.
“Qyteti i Dritës” do e quante Kadare Parisin te libri që i kushton Angjelin Preljocaj dhe drita këtë herë është lidhësi i natyrshëm mes fjalës dhe imazhit.
Mbrëmja poetike u zhvillua në kuadër të ekspozitës që po ndodh tani “Petale të panumërta” ose “Innumerable petals” në anglisht. Ekspozitë kjo e kuruar nga Endri Dani dhe Markus Waitschacher. Kjo ekspozitë është një bashkëpunim mes Galerisë Zenit dhe Galerisë Zeta./tema/KultPlus.com
Shqipëria turistike vijon të tërheqë vëmendje jo vetëm për bregdetin magjepsës, por edhe për pasurinë e saj kulturore. Sipas shifrave të publikuara nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, 3-mujori i parë i vitit 2024 shënoi rritje me 47 % të vizitorëve në institucionet e trashëgimisë kulturore, krahasuar me vitin 2023.
Nga janari në mars, institucionet e trashëgimisë kulturore janë vizituar prej më shumë se 97 mijë vizitorësh, vendas dhe të huaj. Ndërkohë që një vit më parë, për të njëjtën periudhë kjo shifër arrinte në rreth 51 mijë vizitorë.
Më herët, ministri i MEKI-t, Blendi Gonxhja ka bërë publike edhe shifrat e vizitueshmërisë së muzeve e parqeve arkeologjike, shifra të gjitha në rritje.
Sipas INSTAT, vetëm gjatë muajit mars numri i shtetasve të huaj që kanë hyrë në territorin shqiptar shënoi një rritje prej 47.1 %, duke arritur 564.975. Ndërsa përgjatë 3-mujorit, Shqipërinë e vizituan 1 535 113 shtetas të huaj ose gati 500 mijë më shumë se në të njëjtën periudhë të 2023-shit./atsh/KultPlus.com
Gustave Flaubert (1821-1880) ishte një romancier francez i cili konsiderohet si një nga shkrimtarët më të mëdhenj në historinë e letërsisë. Ai lindi në Rouen, Normandi, Francë dhe kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij atje. Babai i tij ishte mjek dhe vetë Floberi studioi drejtësi në Paris, por shpejt e braktisi këtë rrugë karriere për të ndjekur pasionin e tij për të shkruar.
Floberi është bërë i njohur për romanin e tij “Madame Bovary”, i cili u botua në 1857 dhe shkaktoi një skandal në atë kohë për portretizimin e një gruaje që ka lidhje dhe në fund bën vetëvrasje. Romani konsiderohet tani një kryevepër e letërsisë franceze dhe një vepër pioniere e realizmit letrar.
Flaubert ishte i njohur për vëmendjen e tij të përpiktë ndaj detajeve në shkrimin e tij dhe përkushtimin e tij për të arritur një stil “perfekt”. Ai kaloi vite duke punuar në romanet e tij dhe dihej se vuajti fjalët dhe frazat individuale. Ai ishte gjithashtu një udhëtar i zjarrtë dhe u frymëzua nga udhëtimet e tij në Itali, Egjipt dhe vende të tjera.
Përveç “Madame Bovary”, veprat e tjera të shquara të Floberit përfshijnë “Salammbô”, “Edukimi sentimental” dhe “Tre përralla”. Ai konsiderohet si një nga themeluesit e romanit modern dhe një figurë kyçe në zhvillimin e realizmit letrar.
Sot, janë bërë plotë 143 vjet që kur Gustave Flaubert u largua nga jeta, por veprat e tij vazhdojnë të lexohen e të komentohen në mbarë boten. /KultPlus.com
Cilat janë plazhet më të bukura në Evropë? Ne ju sugjerojmë 15 destinacionet më të bukura për të zbuluar këtë verë, sipas një artikulli të botuar në të përditshmen italiane “Wom Travel”.
Nga plazhet e arta të Algarve deri te xhevahiret sekrete të Shqipërisë, ja disa nga destinacionet frymëzuese për pushimet tuaja të ardhshme sipas renditjes “European Best Destinations” (Destinacionet më të mira evropiane).
Ksamil, Shqipëri
Një nga perlat sekrete të Evropës që ia vlen të zbulohet është bregdeti i Shqipërisë.
Zbuloni plazhet më të bukura duke bërë një ndalesë në Ksamil, ndër destinacionet bregdetare më të bukura në Evropë.
Plazhi i Ksamilit është një nga plazhet më të bukur në të gjithë vendin dhe ndodhet në Rivierën Shqiptare, jo shumë larg Sarandës.
Ksamili karakterizohet nga katër ishuj të vegjël të mbuluar nga bimësia mesdhetare të cilat janë shtëpia e disa prej plazheve më të bukura dhe më sekrete në të gjithë Shqipërinë.
Ishujt mund të arrihen duke notuar ose në këmbë nëse batica është e ulët.
“Wom Travel” e ka renditur Shqipërinë mes 15 destinacioneve me plazhet më të bukura në Evropë për pushime në 2024:
1-Ksamil, Shqipëri
2-Gjiri Ghajn Tuffieha, Maltë
3-Plazhi Monte Clerigo, Portugali
4-Plazhi Oludeniz, Turqi
5-Canal d’amour, Korfuz
6-Porto Timoni, Korfuz
7-San Andrés, Tenerife, Spanjë
8-Plazhi Odeceixe, Portugali
9-Gjiri i Shën Palit, Rodos
10-As Catedrais, Spanjë
11-Calpe, Spanjë
12-Porto Katsiki, Lefkada
13-Plazhi Scialara, Vieste
14-Plazhi Grado, Grado
15-Plazhi Vai, Kretë/atsh/KultPlus.com
Nata e parë e festivalit evropian të këngës ka nxjerrë 10 vendet që vijojnë garën për në finalen e madhe më 11 maj. Pas votimit të publikut në finalen e madhe do të shkojnë Serbia, Portugalia, Sllovenia, Ukraina, Lituania, Finlanda, Qiproja, Kroacia, Irlanda dhe Luksemburgu.
Nata e parë “Eurovision Song” që mbahet në Malmo të Suedisë dhuroi një spektakël të vërtetë teksa festivali u hap nga këngëtarja me orgjinë shqiptare Eleni Foureira ndërsa eventi mban sloganin “Të bashkuar nga muzika”.
Mbrëmja e sotme shënoi gjysmëfinalen e parë të festivalit europian të këngës, ndërsa të enjten më 9 maj do të jetë gjysmëfinalja e dytë ku do të garojë edhe Shqipëria me këngëtaren Besa Kokëdhima.
E shtuna do të shënojë finalen e madhe më 11 maj prej nga do të dalë fituesi i festivalit evropian të këngës. Pas renditjes nga ana e organizatorëve të edicionit të 68-të të Eurovision 2024 Malmo, të gjithë shqiptarët, të cilët prej dekadash ndjekin këtë ngjarje të madhe të muzikës evropiane dhe botërore, do të kenë mundësinë të dëgjojnë përfaqësuesen e Shqipërisë në këtë edicion, Besa Kokëdhima më 9 maj, në gjysmë-finalen e dytë.
Kënga e saj “TITAN” do të jetë e dyta që do të këndohet në mbrëmjen e dytë të gjysmë-finales. Versioni i ri në anglisht i këngës vjen si një bashkëpunim me producentë të njohur botërorë si Gia Koka, Serban Casan dhe Alias LJ dhe producentin e njohur shqiptar Kledi Bahiti. Video-klipi është realizuar në Stamboll dhe vjen si një trinom që kombinon tekstin, mesazhin dhe muzikën. Me këngën “Zemër n’dorë” (TITAN), Besa Kokëdhima fitoi besimin e publikut për të përfaqësuar Shqipërinë në edicionin e 68-të të Eurovizion, në Festivalin e 62-të Këngës në RTSH.
Eurovision 2024 transmetohet drejtpërdrejt nga Radio Televizioni Shqiptar. Vetëm 20 shtete zgjidhen nga dy gjysmëfinalet për të vijuar më pas në finalen e madhe që do të zhvillohet më 11 maj, të cilat do t’u bashkohen 5 shtetet e përhershme finaliste dhe vendi mikpritës që është Suedia.
Nga gjysmëfinalja, dhjetë finalistët vlerësohen nga vota e publikut. Votohen në dy forma: Shqiptarët që ndodhen në shtetet që janë në garë në natën e dytë gjysmëfinale mund të votojnë me kodin 02 në numrat e telefonit vendosur në dispozicion nga shteti ku ata jetojnë, nga vendet pjesëmarrëse. Ndërsa, të gjithë shqiptarët që ndodhen kudo nëpër botë, në votimin “rest of the ëorld”, ku mund të votohet online 24 orë përpara se të çelet votimi i online, mund të votojnë për Shqipërinë deri në 20 herë nga çdo vend i botës./rtsh.al/ KultPlus.com
Poezi nga Hyrije Jusufi
(Kushtuar Nexhmije Pagarushës)
Kush tha se yjet shuhën qiellit të Dardanisë
Bilbili përhap kumtin e mirësisë memedheut
Tingujt prekin aortën e zemres së dlirë
Zëri që i buzëqeshi si zog pipthave të qershisë
Dashurisë plotë begati shpirti përtej resh…
Bebëza e rrezës së diellit këtë janar melodie
Ushqeu nota e fjalë në simfoni shpirti ndezur
Male e kodra të bukura mbush tinguj valësi
Në zërin tënd zgjohen ritmet e jetës universit
Legjend e gjallë mbetesh në trungun e lindjes!
Mos vallë të ftuan duartrokitjet e përherëshme
Melodia e bilbilit rrugëve t‘kombit u derdh
Ngjyrat e zërit tënd dhembja e gjyshit trojeve
Bareshë malëve imazh i gjallë përjetë qëndron
E shkrirë në lotin e dhembjes syri qerpikut…
A do të ketë Prishtina yje që ndrinë pa ty
Dhe t‘shkuarët e ardhjet e dallëndysheve …!
Zëri yt në gjerdan do prehet muzeve të poetit
Loti do pikoj nga qielli përtej diellit dritë Ikona
Për të freskuar ballin e bariut fushave të Pagarushës
E vallja e vajzave le të jetë trashegimi yt bilbil i këngës. / KultPlus.com
Edgar Allan Poe ishte një nga shkrimtarët më të rëndësishëm dhe më me ndikim në shekullin e 19-të.
Pjesa më e madhe e punës së tij u frymëzua nga ngjarjet që ndodhën rreth tij. Ato që e bënë botën të kthej sytë nga shkrimet e Poes nisin me kryeveprën e hershme “Për Helenën” deri te “Ulalume” e errët dhe misterioze. Nga “Korbi”, i cili e bëri atë me famë botërore pas botimit në 1845, te “Annabel Lee”, i cili është një lavdërim i botuar pas vdekjes për një vajzë “në një mbretëri pranë detit”. Pikërisht do të ishte vdekja e vajzës që ai dashuronte që e bëri atë të veçantë në shkrimet dhe thëniet e tij.
KultPlus ua sjell disa nga thëniet e tij:
Vdekja e një gruaje të bukur, është pa diskutim tema më poetike në botë.
Njeriu tani është vetëm më aktiv – jo më i lumtur – as më i mençur, sesa ishte 6000 vjet më parë.
E gjithë ajo që shohim ose duket është vetëm një ëndërr brenda një ëndrre.
E gjithë feja, miku im, thjesht është evoluar nga mashtrimi, frika, lakmia, imagjinata dhe poezia.
Me mua poezia nuk ka qenë një qëllim, por një pasion.
Shkenca ende nuk na ka mësuar nëse çmenduria është apo nuk është sublimiteti i inteligjencës./KultPlus.com
Nga Branko Merxhani
Ç’ndryshim ka midis nocioneve të Politikës dhe të Kulturës? Ç’është Politika? Ç’është kultura? Dhe sidomos ç’do me thënë të merresh me kulturë pa bërë politikë? (…) (…) Çdo shoqëri çfaq dy farë vullnetesh sociale. E para është Kultura, e dyta është Politika. Kultura përmbledh të gjitha përpjekjet theorike dhe përshtypjet spiritualiste ose materialiste të një Shoqërie. Kurse Politika përmban dhe përmbledh të gjitha mundimet praktike që bën një grup shoqëror brenda rrokullimeve të historisë së vet. Puna e Kulturës, në parim, është një punë mendimi, që ecën kryesisht drejt zbulimit të së Vërtetës. Politika, në parim, është edhe kjo një punë mendimi, por një punë që nuk ka si qëllim kryesor të gjejë të vërtetën; Politika ecën drejt për drejtë për në Fuqi dhe për në Pushtet. Roli i një njeriu të Kulturës kufizohet në gjurmimin dhe përhapjen e së Vërtetës. Mendimtari përpiqet të përhapë mendimet e veta dhe t i futë në vetëdijen e bashk atdhetarëve të tij. Mendimtari s ka nevojë të vërë në dorë fuqin reale dhe të sundojë botën duke u mbështetur në bajonetën e xhandarit. Ai ndjek rrugën e vet. Dhe ndjek këtë rrugë me guxim dhe me qetësi. Ai ecën edhe duke vuajtur. Roli i një njeriu të Politikës është krejt i ndryshëm. Politikë do të thotë sundim.
Dhe asgjë tjetër. Qëllimi i një njeriu të Politikës, natyrisht kur ky është një njeri i urtë dhe i sinqertë, është një qëllim i lartë që ka një kuptim historik. Politikani përpiqet të qërojë jetën shoqërore nga zakonet e këqija, nga veset, dhe në vëndin e tyre të vendosë të mirat. Prandaj Politikani ka nevojë të domosdoshme të vërë në dorë fuqinë e sundimit dhe të zotërojë, pa asnjë kufizim, të gjitha zotësit vepronjëse të një vëndi. (…) Artistët, Moralistët dhe Filozofët janë vetëm Mendimtarë. Këta i propozojnë popullit ndjenjat dhe mendimet e tyre: Vetëm i propozojnë. Nuk mund t ia imponojnë.(…) Kultura s ka të bëjë aspak as me Parlamentin as me Qeverinë. Qëllimi i saj nuk është të fitojë shumicën në Parlament dhe të formojë Qeverinë. Kultura, që t i bëjë të pranueshme bukuritë që ndjen, të mirat që jep shëmbull dhe mendimet që shfaq, nuk kërkon ndihmën e organeve zyrtare. Kultura veprat e veta i vleftëson ndryshe. Ka në dorë një tok mjetesh morale. Ka b.f. bindjen, shijën, enthuziazmën dhe një sëri mënyrash të tjera veprimi. Që të mësohet përmënç një vjershë e bukur, s ka nevojë që të votohet një dekret-ligjë. Gjithashtu asnjë ligjë nuk mund t a ndalojë këndimin e një libri. Bilé është vënë re se librat e ndaluara kërkohen dhe këndohen më tepër. (…)Një sundimtar mund t imponohet edhe për hirë të violencës. Kurse një mendimtar thjeshtë nuk pëlqehet ose simpathizohet. Autoriteti që ky gëzon mbi një pjesë të popullit, nuk është një autoritet relatif. Është një autoritet personal. S ka të bëjë me pozitën e vet. Ka të bëjë vetëm me personin e vet. Një e vërtetë shkencore, një vepër artistike, një meritë morale, nuk humbet asgjë nga vlera e saj kur nuk çmohet nga ana e zyrtarëve ose edhe kur gjen mospërfilljen e tyre. Vulat e zyrave nuk janë dokumenta kulturale. Janë vetëm akte administrative dhe gjyqsore. Me këto vula vihen në litar edhe të dënuarit dhe lartësohen edhe zotërinjt e ndershëm.
* * *
Siç e kemi shpjeguar gjer këtu me një mënyrë krejt të hapët dhe pothuaj popullore, Politika dhe Kultura janë dy farë veprimtarish krejt të ndara dhe të veçuara njera nga tjetra. Janë të veçuara në përmbajtje dhe të ndara në qëllime. Kombet që dinë mirë të ndajnë njerën nga tjetra këto dy farë veprimtarie shoqërore, përparojnë dhe lartësojnë hem organizmën e jetës së tyre politike, hem organizmën e jetës së tyre kulturale. Përkundrazi ku këto dy gjëra trazohen midis tyre, atje Kultura bëhet skllavi i Politikës dhe humbet kuptimin e qënies së vet; dhe nga ana tjetër edhe Politika fshin dhe çvleftëson çdo lloj përpjekje që ka si qëllim të ndihmojë Shoqërin në ecjen e sajë drejt përparimit dhe qytetërimit. Dhe kështu shkatërrohen dhe degjenerohen të gjitha. Politikani mbetet pa dritë. Intelektuali bëhet dallkauk. (…)
1936/Hejza/ KultPlus.com
Sot shënohet 200-vjetori i Simfonisë së 9 të Ludwig van Beethoven, muzikë e cila njihet edhe si himni i Bashkimit Evropian. Në këtë ditë të shënuar për artin botëror, fotoja tregon Orkestrën e Teatrit të Operës dhe Radiotelevizionit Shqiptar në vitin 1970.
Krahas muzikës, simfonia është interpretuar edhe nga kori i Teatrit të Operës dhe i Institutit të Lartë të Arteve. Më konkretisht nga solistet Nina Mula, Rozmari Jorganxhi, Gaqo Çako, Avni Mula nën drejtimin e dirigjentit Rifat Teqja.
Udhëheqës artistik Zhani Ciko e përkthyes Robert Shvarc./BalkanWeb/ KultPlus.com
Botohet në italisht, me titullin “La guerra di Scutari – da un manoscritto sconosciuto di Marino Barlezio” (“Lufta e Shkodrës – nga një dorëshkrim i panjohur i Marin Barletit”), dalë më parë në shqip, me titullin “Barleti i hershëm”, sipas një dorëshkrimi të panjohur të Marin Barletit.
Akademia e Shkencave bën me dije se mundësoi daljen në dritë të kësaj vepre edhe në gjuhën italiane, nismë dhe projekt i “Njësisë së kërkim-studimit për arbëreshët, arvanitët dhe arbneshët” që funksionon pranë saj dhe kryesohet nga akademikët Francesco Altimari e Matteo Mandalà.
Dorëshkrimi i panjohur i Barletit (variant i mëhershëm se teksti që përmban vepra “Rrethimi i Shkodrës”), u zbulua nga prof. dr. Aurel Plasari në Bibliotekën e Parisit. Studimi hyrës u realizua nga prof. dr. Lucia Nadin. Botimi i plotë, që përfshin edhe riprodhimin anastatik të dorëshkrimit, përveç përkujdesjes kritike-filologjike, u përgatit nga dy autorët Nadin e Plasari. Po ashtu dhe pajisja me shenjime të natyrës historiografike, gjuhësore dhe kulturore.
Parathënia është shkruar nga Matteo Mandalà dhe ent botues në Itali është e mirënjohura “Viella”.
Me botimin e këtij dorëshkrimi autograf të Marin Barletit zgjidhet përfundimisht problemi i autorësisë së veprës “Rrethimi i Shkodrës”, çështje e hapur dhe e mbetur pezull në diskutime shkencore albanologjike prej më shumë se një shekulli.
Botimi kontribuon për zgjerimin e bibliografisë së literaturës për Shqipërinë dhe shqiptarët në bibliotekat dhe burimet albanologjike europiane. Shekujt e humanizmit europian dhe të qendresës antiosmane në këtë anë të Adriatikut gjejnë një tjetër referencë të re themelore./atsh/KultPlus.com
Spektakli europian i këngës “Eurovision Song” ka ngritur siparin mbrëmjen e sotme në Malmö të Suedisë.
Natën e parë magjike e ka hapur këngëtarja me orgjinë shqiptare Eleni Foureira ndërsa festivali europian i këngës mban sloganin “Të bashkuar nga muzika”.
Mbrëmja e sotme shënon gjysmëfinalen e parë të këtij eventi ndërsa të enjten më 9 maj do të jetë gjysmëfinalja e dytë ku do të garojë edhe Shqipëria me këngëtaren Besa Kokëdhima. E shtuna do të shënojë finalen e madhe më 11 maj prej nga do të dalë fituesi i festivalit europian të këngës.
Pas renditjes nga ana e organizatorëve të edicionit të 68-të të Eurovision 2024 Malmo, të gjithë shqiptarët, të cilët prej dekadash ndjekin këtë ngjarje të madhe të muzikës evropiane dhe botërore, do të kenë mundësinë të dëgjojnë përfaqësuesen e Shqipërisë në këtë edicion, Besa Kokëdhima më 9 maj, në gjysmë-finalen e dytë.
Kënga e saj “TITAN” do të jetë e dyta që do të këndohet në mbrëmjen e dytë të gjysëm finales.
Versioni i ri në anglisht i këngës vjen si një bashkëpunim me producentë të njohur botërorë si Gia Koka, Serban Casan dhe Alias LJ dhe producentin e njohur shqiptar Kledi Bahiti. Video-klipi është realizuar në Stamboll dhe vjen si një trinom që kombinon tekstin, mesazhin dhe muzikën.
Me këngën “Zemër n’dorë” (TITAN), Besa Kokëdhima fitoi besimin e publikut për të përfaqësuar Shqipërinë në edicionin e 68-të të Eurovizion, në Festivalin e 62-të Këngës në RTSH.
Eurovision 2024 do të transmetohet drejtpërdrejt nga Radio Televizioni Shqiptar. Vetëm 20 shtete do të zgjidhen nga dy gjysmëfinalet për të vijuar më pas në finalen e madhe që do të zhvillohet më 11 maj, të cilat do t’u bashkohen 5 shtetet e përhershme finaliste dhe vendi mikëpritës që është Suedia.
Nga gjysmëfinalja, dhjetë finalistët vlerësohen nga vota e publikut. Votohen në dy forma: Shqiptarët që ndodhen në shtetet që janë në garë në natën e dytë gjysmëfinale mund të votojnë me kodin 02 në numrat e telefonit vendosur në dispozicion nga shteti ku ata jetojnë, nga vendet pjesëmarrëse.
Ndërsa, të gjithë shqiptarët që ndodhen kudo nëpër botë, në votimin “rest of the world”, ku mund të votohet online 24 orë përpara se të çelet votimi i online, mund të votojnë për Shqipërinë deri në 20 herë nga çdo vend i botës./rtsh/ KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Frida Kahlo.
Ti meriton një dashuri që
të të dojë edhe të pakrehur,
me të gjithë arsyet që të
bëjnë të zgjohesh herët,
me të gjithë demonët
që nuk të lënë të flesh.
Ti meriton një dashuri që
të bëjë të ndihesh e sigurtë,
në gjendje të hash botën,
kur ecën pranë tij,
që i ndjen përqafimet e tua
si perfekte në lëkurën e tij.
Ti meriton një dashuri
që do të kërcejë me ty,
që gjen parajsën çdo herë
që sheh drejt syve të tu,
që nuk mërzitet asnjëherë
duke lexuar shprehitë e tua.
Ti meriton një dashuri
që të dëgjon teksa këndon,
që të mbështet kur bën budallaqen,
që të respekton si qenie të lirë,
që të shoqëron në fluturimin tënd,
që nuk ka frikë nga rrëzimet.
Ti meriton një dashuri
që i largon gënjeshtrat që afron ëndrrat,
kafenë dhe poezinë…/ KultPlus.com
Presidentja Vjosa Osmani ka bërë të ditur se Republika e Kosovës këtë vit është e ftuar speciale në Samitin SHBA-Afrikë që po mbahet në Dallas të Teksasit për t’i thelluar raportet me SHBA-të dhe me shtetet pjesëmarrëse nga kontinenti afrikan.
Presidentja Osmani në kuadër të Samitit SHBA-Afrikë, është takuar me presidentë, kryeministra e ministra të jashtëm ku kanë diskutuar për mundësitë e rritjes së shkëmbimeve në shumë fusha të interesit të ndërsjellë.
“Në diskutime me presidentë, kryeministra e ministra të jashtëm nga: Botswana, Cape Verde, Angola, Sierra Leone, Nigeria, Mauritania, Lesoto, Liberia, Malawi e përfaqësues të tjerë, folëm për bashkëpunimin bilateral dhe mundësitë e rritjes së shkëmbimeve në shumë fusha të interesit të ndërsjellë”, thuhet në shkrimin e Presidentes Osmani./ KultPlus.com
Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Hajrulla Çeku ka bërë të ditur se projekti zbatues për rinovimin e Teatrit Kombëtar të Kosovës ka marr edhe pëlqimin përfundimtar nga Komisioni i IKMM-së.
Ministri Çeku po ashtu ka bërë të ditur se përveç rinovimit të ndërtesës së TKK-së parashihet edhe shtim i hapësirave të reja për të krijuar kushte të dinjitetshme.
“Vazhdojmë me shpalljen e procedurës për angazhimin e operatorit për realizimin e punimeve. Kosova po bëhet me teatër të ri kombëtar, duke e ruajtur teatrin e vjetër.
Kemi punuar me gjashtë fakultete të Universitetit të Prishtinës, profesionistët më të mirë të vendit tonë për hartimin e projektit, i cili përveç rinovimit të ndërtesës parasheh edhe shtim të hapësirave të reja për të krijuar kushte të dinjitetshme për aktorët e stafin dhe përjetim të përmirësuar artistik për publikun”, është shprehur Ministri Çeku/KultPlus.com
Ministrja e Punëve të Jashtme, Donika Gërvalla, ka thënë se Rusia aktualisht po kryen një sulm hibrid ndaj Kosovës.
Gërvalla tha se sulmi hibrid rus ndaj Kosovës po vjen pas njoftimit të mbështetjes së Kosovës me pajisje ushtarake për Ukrainën.
“Rusia po e sulmon Kosovën në një mënyrë hibride sot, pas njoftimit tonë për mbështetje me pajisje ushtarake për Ukrainën, në mbrojtjen e saj të justifikuar kundër agresionit gjenocidal rus. Ne e dimë nga gjenocidi i Serbisë ndaj Kosovës se vetëm mjetet ushtarake e ndalin gjenocidin”, shkroi Gërvalla.
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, është takuar me ambasadoren e SHBA-së në Kombet e Bashkuara, Linda Thomas Greenfield.
Presidentja Osmani përmes një shkrimi në Facebook, ka thënë se në takim është diskutuar për situatën e sigurisë në rajon dhe për mbështetjen amerikane për avancimin e Kosovës në arenën ndërkombëtare.
“Linda Thomas Greenfield, Ambasadorja e SHBA-së në Kombet e Bashkuara, njëkohësisht anëtare e kabinetit të Presidenti Biden, është një personalitet i jashtëzakonshëm me vlerësim dhe përkushtim të lartë për avancimin e vazhdueshëm të raporteve Kosovë-SHBA.”, ka shkruar presidentja Osmani.