Me 22 janar mësoni matematikën përmes zbulimeve të Leonardo da Vincit n֝ë Galerin֝ë Kombëtare të Arteve, përcjellë KultPlus.
Fëmijët do të kenë mundësi të ndërtojnë struktura komplekse përmes puzzles, t֝ë zgjedhin gjëegjëza nga objektet e 3D printuara dhe të bëhen detektivë duke dekoduar mesazhe të fshehura.
A keni menduar ndonjëherë që ju mund t’i bëni punimet e juaja me LEGO të lëvizin?
Me datë 23 janar fëmijët do të mund t’i ndërtojnë robotët e tyre dhe me anë të gjuhës programuese LEGO Mindstorms ata do t’i sjellin këta robotë në jetë.
Te gjithë fëmijët ftohen të jenë pjesë e kësaj jave zbavitëse ku mund t’i zhvillojnë aftësitë e të menduarit kritik dhe kreativ.
Të gjithë të interesuarit për pjesëmarrje duhet të regjistrohen në emailin [email protected] duke shkruar Emrin, Mbiemrin, moshën e pjesëmarrësit si dhe një numër kontaktues.
Numri i pjesëmarrësve është i limituar. / KultPlus.com
Kantautori dhe këngëtari i famshëm, David Olney, ka ndërruar jetë në skenë teksa po performonte.
BBC shkruan se amerikani pësoi atak në zemër në momentin që po këndonte në një koncert në Florida, të shtunën mbrëma.
71-vjeçari u ndal në mes të një kënge dhe tha “më vjen keq” e në pas vendosi dorën në kraharor, tha kolegu i tij i Scott Miller. Ky i fundit ishte duke performur së bashku me Olney në Festivalin 30A Songëriters në Santa Rosa.
Ndërkohë kujtojmë se gjataë karrierës së tij të gjatë, David Olney ka nxjerrë në treg më shumë se 20 albume solo.
Albumi i tij i dytë përfshin këngën “Deeper Well”, të cilën Emmylou Harris e përfshiu në albumin e saj në Wrecking Ball të 1995. /Insajderi/
Të dielën mbrëma u mbajt ceremonia e ndarjes së shpërblimeve “SAG”, të cilat i ndanë Shoqata e Aktorëve të Hollywoodit, dhe mbrëmja u karakterizua me momente të shumta befasuese.
Filmi nga Koreja Jugore, “Parasite”, u shpall “Filmi më i mirë i vitit” duke e mundur konkurrencën e fuqishme të filmave të tillë si: “The Irishman” dhe “Once Upon a Time in Hollywood”, të cilët edhe konsideroheshin favoritë për t’u shpërblyer në këtë kategori. Me ta pranuar çmimin në skenë, regjisori Bong Joon Ho, duke bërë shaka tha: “Si duket nuk e paskemi realizuar një film të keq”. Po ashtu, kjo është hera e parë në 26 vjetët e historisë së shpërblimeve “SAG”, që një film në gjuhë të huaj, e rrëmben shpërblimin kryesor të mbrëmjes.
Shpërblimet “SAG” konsiderohen indikatorë të rëndësishëm për fituesit potencial të çmimeve “Oscar”, kjo pasi pjesa më e madhe e anëtarëve të Akademisë së Arteve dhe Shkencës, përbëhet nga komuniteti i aktorëve të Hollywoodit, raporton Koha.net.
Sa i përket kategorive “Aktori dhe aktorja më e mirë në dramë”, sivjet u nderuan yjet, Joaquin Pheonix dhe Renee Zellweger. Pheonix, i cili u nderua për rolin e tij në filmin e famshëm “Joker”, ka triumfuar në të gjitha ceremonitë e këtij sezoni të shpërblimeve. Ndërsa, Zellweger po vazhdon të vlerësohet lart për performancën e saj në filmin biografik “Judy”.
Gjatë mbrëmjes, po ashtu, u nderua aktori Brad Pitt, i cili e fitoi edhe një çmim në kategorinë “Aktori më i mirë në rol dytësor”, për rolin e tij në filmin “Once Upon a Time in Hollywood”, derisa Laura Dern u shpall “Aktorja më e mirë në rol dytësor” për rolin e saj në dramën e Netflixit, “Marriage Story”.
Sa i përket kategorive që i nderojnë më të mirët në televizion, çmimi kryesor shkoi për dy seritë, “The Marvelous Mrs Maisel” dhe “The Crown”. Ylli i njohur hollywoodian, Jennifer Aniston, u nderua me një çmim “SAG” në kategorinë “Aktorja më e mirë në dramë”, për rolin e saj në serinë e platformës Apple TV+, ndërsa “Aktorja më e mirë në komedi”, u shpall ylli i serisë “Fleabag”, Phoebe Weller-Bridge.
Gjatë mbrëmjes, me çmimin special për arritje jetësore, u nderua aktori veteran Robert De Niro. Fituesi i dyfishtë i shpërblimit “Oscar”, u nderua për karrierën e tij 50-vjeçare në kinematografi, duke luajtur në filma të suksesshëm si: “The Deer Hunter”, “Raging Bull”, “The Godfather”, “Meet the Parents”, “Silver Linings Playbook” dhe të tjerë.
Sapo doli në skenë për ta pranuar çmimin e tij, teksa shoqërohej me ovacione, De Niro nuk duroi pa e kritikuar presidentin e shtetit, Donald Trump, edhe pse nuk ia përmendi emrin.
“Ekziston drejtësia dhe padrejtësia, dhe pastaj ekziston e kuptueshmja dhe abuzimi me fuqinë. Si qytetar i këtij shteti, unë kam të drejtë si çdo njeri tjetër, ta shpreh mendimin tim. Dhe, nëse unë kam zë më të fuqishëm, për shkak të situatës sime jetësore, atëherë do ta shfrytëzoj këtë zë sa herë që shoh njerëz që abuzojmë me pushtetin”, tha aktori derisa e pranoi çmimin.
De Niro i është bashkuar listës së personave të nderuar me çmimin “SAG” për arritje jetësore, si Alan Alda, Elizabeth Taylor, Morgan Freeman, Clint Eastwood dhe Debbie Reynolds. / KultPlus.com
Androkli Kostallari është njëri ndër gjuhëtarët më të shquar shqiptarë të gjysmës së dytë të shekullit të shkuar, që ka lënë gjurmë të pashlyeshme në lartësimin e gjuhës shqipe dhe në ngritjen e gjuhësisë shqiptare në nivelin e vendeve të tjera të Europës Lindore. Student i shkëlqyer i Universitetit “Lomonosov” të Moskës (1949-1954) dhe ndjekës i zhvillimeve në gjuhësinë botërore, ai arriti të kishte një formim teorik të admirueshëm.
Njihte shumë mirë gjuhësinë tradicionale dhe rrymat gjuhësore strukturaliste e passtrukturaliste që lulëzonin në Perëndim dhe këto njohuri u përpoq t’ua përcillte studentëve e bashkëpunëtorëve të rinj shkencorë, duke arritur të kishte te brezat e rinj të gjuhëtarëve një ndikim që nuk e ka pasur asnjë gjuhëtar tjetër i brezit të tij. Për gati 40 vjet, që nga viti 1953, kur ishte ende student, e deri më 1991 punoi pa u lodhur duke lënë prapa një veprimtari të pasur botuese, që përfshin fjalorë llojesh të ndryshme, 16 monografi dhe një numër të madh shkrimesh. Vetëm monografitë, referatet e artikujt e tij, të botuara në katër vëllime nga Akademia jonë e Shkencave, arrijnë më shumë se 2 mijë faqe, pa llogaritur këtu leksionet e shkruara universitare e pasuniversitare që ka mbajtur në Tiranë e Prishtinë. Që nga viti 1957, kur u vu në krye të Institutit të Gjuhësisë e të Letërsisë, e deri më 1990, punoi me ngulm për ngritjen e këtij institucioni dhe për organizimin dhe drejtimin e punës shkencore të tij, duke u dalluar si drejtues energjik e i palodhur.
Me themelimin e Akademisë së Shkencave më 1972, Androkli Kostallari u zgjodh akademik dhe anëtar i presidiumit të saj. U dekorua më 1959 me Urdhrin e Punës të Klasit të Dytë për veprimtari të shquar në fushën e shtypit, në vitin 1972 me Urdhrin “Naim Frashëri” të Klasit të Parë për ndihmesa të shquara në fushën e arsimit e të kulturës dhe më 1974 mori Çmimin e Republikës të Shkallës së Parë për veprën “Drejtshkrimi i gjuhës shqipe”.
Këtë çmim mori edhe për “Fjalorin e gjuhës së sotme shqipe”. Për merita në fushën e arsimit, më 1987 u nderua me titullin e lartë “Mësues i Popullit”. Emri i tij u bë i njohur edhe jashtë botës shqiptare. Ai e ka përfaqësuar denjësisht gjuhësinë tonë në botën shkencore europiane. Më 1960 u zgjodh anëtar i Komitetit Ndërkombëtar të Shkencave Onomastike (CIOS), më 1963 u bë anëtar dhe për disa vjet nënkryetar i Komitetit të Studimeve për Europën Juglindore (AIESEE), qe edhe anëtar i redaksisë së “Atlasit të Gjuhëve të Europës”. Për punën e tij në fushën e teorisë së gjuhës letrare, Universiteti i Goteborgut (Suedi) i ka dhënë titullin Doctor honoris causa në shkencat filologjike dhe Magjistër i arteve të lira.
Me gjithë këto merita, Androkli Kostallari mbeti një njeri tepër modest, që kurrë nuk u mburr dhe as i shfrytëzoi këto merita për përfitime vetjake. Jetoi thjesht dhe jo pa shqetësime e privacione, për shkak të mjeteve monetare të pamjaftueshme për të mbajtur familjen dhe të mungesës së kushteve për punë në shtëpi. Megjithatë, këto nuk e penguan të punonte pa u lodhur dhe të ndërtonte marrëdhënie korrekte pune e shoqërore. Nuk la cep të Shqipërisë pa shkelur në kërkim të fjalës së rrallë ose në veprimtari shkencore, prandaj nuk kishte njeri që të mos e njihte, ashtu si ai i njihte me emër mësuesit e përkushtuar të gjuhës shqipe që përpiqeshin të mblidhnin fjalë të reja ose të merreshin me punë shkencore. Fushat kryesore të veprimtarisë shkencore dhe pedagogjike të tij qenë leksikologjia e leksikografia, fjalëformimi, onomastika, gjuhësia e përgjithshme dhe teoria e gjuhës letrare. Po vendin e kreut në këtë veprimtari e zënë studimet për fjalëformimin, ku spikatin monografitë e punimet për fjalët e përbëra në gjuhën shqipe, një kategori fjalësh me të cilat gjuha jonë është shumë e pasur, por deri atëherë pothuajse e pastudiuar. Ai ishte i bindur se gjuha shqipe i ka të gjitha mundësitë për të përballuar, me mjetet e veta, nevojat e shprehjes në të gjitha fushat e veprimtarisë ligjërimore. Pastërtia e leksikut të gjuhës së shkruar nëpërmjet krijimeve të reja e, sidomos, nëpërmjet aktivizimit të fjalëve shqipe nga leksiku popullor, ka qenë njëri nga qëllimet kryesore të punës së tij shkencore.
Ai përgatiti një bërthamë leksikografësh, që do të bëheshin bashkautorë të “Fjalorit të gjuhës së stome shqipe” (1980) me 41 mijë fjalë, fjalori më i madh shpjegues i gjuhës shqipe i hartuar deri më sot. Ky fjalor, që u udhëhoq në çdo fazë të tij nga A. Kostallari përbën arritjen më madhore të leksikografisë shqiptare. Ai qe edhe bashkautor i një fjalori të vogël shqip-rusisht (të botuar më 1951, kur ishte ende student) dhe redaktor i të parit fjalor rusisht-shqip me 25 mijë fjalë. Një aspekt tjetër në këtë fushë qe edhe puna si bashkautor në hartimin e mbi 30 fjalorëve terminologjikë shqip-gjuhë të huaja, me të cilët shqipes iu zgjerua frymëmarrja edhe në fushë të terminologjisë. Fushë e rëndësishme e veprimtarisë shkencore të Androkli Kostallarit ka qenë edhe historia e formimit dhe e zhvillimit të gjuhës letrare shqipe si dhe veçoritë ndërtimore e funksionale të saj, të cilat i ka trajtuar në një varg studimesh, që mbeten model i analizës shkencore.
Mori pjesë në komisionin hartues të “Ortografisë së gjuhës shqipe” (1956), kryesoi komisionin hartues të “Rregullave të drejtshkrimit të shqipes” (Projekt, 1976); ishte kryetar i komisionit organizues të Kongresit të Drejtshkrimit (1972), ku mbajti referatin kryesor; kryesoi komisionin për hartimin e “Drejtshkrimit të gjuhës shqipe” (1973), të “Fjalorit drejtshkrimor” (1976) dhe të doracakëve të tjerë normativë. /KultPlus.com
Një ngjarje jo fort e shpesh në Kosovë ka ndodhur në qytetin e Kamenicës.
Atje një arsimtare e Gjuhës Shqipe i ishte drejtuar Drejtorisë së Arsimit me një kërkesën për ta kthyer në pozitën e mëparshme si mësimdhënëse, shkruan gazeta inFokus.
Kjo pasi e njëjta ishte transferuar në biblotekën e shkollës.
Por, drejtoria e Arsimit e refuzoi këtë kërkesë të saj, pasi gjeti 8 gabime elementare drejtshkrimore në kërkesën e saj.
“Ne keto rrethana, DKA e konsideron te paarsyeshme dhe te parealizueshme kerkesen tuaj”, thuhet ne pergjigjen e Drejtorise Komunale te Arsimit.
Gjykata Themelore në Prishtinë i ka dhënë të drejtë Blert Morinës dhe e ka detyruar Agjencinë e Regjistrimit Civil t’ia ndërrojë atij shënuesin e gjinisë dhe emrin në dokumentet e identifikimit
Më 11 dhjetor 2019 është bërë i plotfuqishëm Aktgjykimi i Gjykatës Themelore në Prishtinë, Departamenti për Çështje Administrative, me të cilin iu dha të drejtë Blert Morinës ta ndërrojë shënuesin e gjinisë dhe emrin në dokumente të identifikimit në përputhje me identitetin e tij gjinor.
Morina kishte kërkuar nga Zyra e Gjendjes Civile në Gjakovë në prill 2018, që t’i ndërrohet emri nga «Blerta» në «Blert» dhe shënuesi i gjinisë nga gjinia femërore «F», në shënuesin e gjinisë mashkullore «M». Pas përgjigjes refuzuese të Zyrës së Gjendjes Civile dhe Agjencisë së Regjistrimit Civil (ARC), Morina bëri padi pranë Gjykatës Themelore në Prishtinë duke kërkuar që t’i njihet ligjërisht identiteti i tij gjinor.
Paralelisht me padinë e parashtruar në Gjykatën Themelore në Prishtinë, Morina kishte ngritur edhe një kërkesë për shqyrtim të kushtetushmërisë të vendimit refuzues të ARC-së në Gjykatën Kushtetuese. Sidoqoftë, kushtetuesja ia kishte hedhur poshtë kërkesën si të parakohshme, me arsyetimin se duhet shterrë mjetet e rregullta juridike para se t’i drejtohet Gjykatës Kushtetuese.
Ky rast morri vëmendje të madhe nga publiku si rasti i parë publik i një personi transgjinor që kërkon nga shteti i Kosovës t’i njihet ligjerisht identiteti i tij gjinor.
ARC, e përfaqësuar nga Avokatura Shtetërore kishte dërguar përgjigje në padi në Gjykatën Themelore në Prishtinë, sidoqoftë nuk është paraqitur në asnjërën nga dy seancat gjyqësore të mbajtura në këtë gjykatë.
Komuniteti transgjinor është një ndër grupet shoqërore më të cënuara që jetojnë në Kosovë. Rasti i Blert Morinës ka nxitur zhvillimin e diskursit publik për pranimin shoqëror të personave transgjinor në Kosovë dhe për garantimin e të drejtave të njeriut të mbrojtura me Kushtetutën e Kosovës. / Insajderi.
Nesër mbahet Akademia përkujtimore me rastin e 14-vjetorit të vdekjes së Dr. Ibrahim Rugova, në ambientet e hotelit “Emerald”, prej orës 12:00, shkruan KultPlus.com
Ibrahim Rugova ishte një nga figurat kyqe të shtetndërtimit të Republikës së Kosovës. Më 20 nëntor 2005, Këshilli i Qytetit të Nju Jorkut e ka nderuar presidentin e Kosovës, Ibrahim Rugova, me një mirënjohje të veçantë për përkushtimin e tij në afirmimin e parimeve të demokracisë dhe për udhëheqjen e tij politike frymëzuese.
Më 21 janar 2006, pushon së rrahuri zemra e Presidentit të Parë të Kosovës, Ibrahim Rugova. /KultPlus.com
Komuna e Vitisë do të bëhet me muze komunal. Objekti i drejtorisë për Bujqësi, Pylltari dhe Zhvillim Rural do të jetë hapësirë ku do të vendoset Muzeu.
Kryetari i Komunës së Vitisë, Sokol Haliti ka thënë se Vitia do të behët me muze, falë bashkëfinancimit tonë me Bashkimin Evropian.
Ndërkaq Alban Morina Menaxher i Projektit, ka bërë të ditur se projekti në dy faza dhe do të implementohet nga Trashëgimia Kulturore pa Kufij (CHwB Kosova) në kuadër të Nismës për bashkëpunim ndërkufitar (MAKS FORUM). / KultPlus.com
“Ekonomitë seksiste” po përkeqësojnë pabarazinë globale të të ardhurave, ndërsa numri i miliarderëve është dyfishuar në dekadën e fundit, thuhet në raportin më të fundit të organizatës ndërkombëtare të bamirësisë, Oxfam.
Raporti me titull “Koha për kujdes”, del në përfundimin se 2,153 miliarderët e botës zotërojnë më shumë pasuri se 4.6 miliardë njerëz, që përbëjnë 60 për qind të popullsisë së planetit.
“Hendeku mes të pasurve dhe të varfërve nuk mund të zgjidhet pa politika që luftojnë pabarazinë dhe shumë pak qeveri janë të angazhuara në këtë drejtim”, tha shefi ekzekutiv i Oxfamit në Indi, Amitabh Behar. Oxfam gjithashtu vëren se 22 burrat më të pasur në botë kanë më shumë pasuri sesa të gjitha gratë në Afrikë.
Raporti vjetor i tij për pabarazinë globale publikohet zakonisht përpara çeljes së Forumit Botëror Ekonomik, i cili këtë vit i nis punimet në Davos të Zvicrës në datën 21 janar.
“Ekonomitë tona të çorientuara po mbushin xhepat e miliarderëve dhe bizneset e mëdha, në kurriz të njerëzve të thjeshtë”, tha Behar, i cili ndodhet në Davos për të përfaqësuar grupin Oxfam të organizatave joqeveritare.
Vetëm në Australi, nga sa thuhet në raport, secili prej miliarderëve të vendit, vitin e kaluar u pasurua me të paktën gjysmë miliard dollarë. / KultPlus.com
Poezia “Dhembja e lulëkuqeve“, dedikuar grave të përdhunuara gjatë luftës, lexuar në vigjilje të Ditës së Përkujtimit të Gjenocidit ndaj Shqiptarëve në Kosovë
(Mbi poezinë si art i lojës së fjalëve)
Si vrushkuj ndjenjash më vërshuan mendimet duke i lexuar vargjet e
poezisë “Dhembja e lulëkuqeve” të poetes Elife Luzha. Vetë titulli, në fillim,
të huton, sepse duket si një bashkim anakronik i fjalëve. Logjikisht nuk
shkojnë së bashku fjalët ”lulëkuqe” dhe ”dhembje”. Por në poezi, gjithsesi,
shkojnë. Ato shprehin një gjendje në mënyrë të goditur: “lulëkuqet”, që
simbolizojnë gjininë e butë, femrën, do të duhej të shprehnin ngjyra gjallërie
(lule + e kuqe), por, si një re e zezë, asaj i paraprinë fjala “dhembje”.
Dhembja është një pëlhurë e zezë, me sëmbime të fuqishme. Nga ato prej të
cilave do të duhej të buronte jetë, ngazëllim, hare, motiv, vullnet, joshje e
gëzim, nga lulëkuqet pra, në këtë poezi, ato shprehin një bukuri e cila kalon
nëpër vuajtje. Qysh titulli të tërheq vëmendjen nëpërmjet lidhjes së
pazakonshme të fjalëve.
Në aspektin estetik, poezia konceptohet si arti i së bukurës. Kjo,
gjithsesi, është kështu. Por, për më tepër, poezia vetë është një lojë. Është
lojë e fjalëve. Lojë, natyrisht, artistike. Nëse poezia, pra, është art i së
bukurës, kjo bukuri ka të bëjë me lojën e fjalëve. Të njëjtat fjalë, mund të
gërshetohen e të tingëllojnë krejt ndryshe nga secila fjalë marrë veç e veç. Të
shkëputura, fjalët e poezive, për shembull, të Ismail Kadaresë apo të Ali
Podrimjes, të Pablo Nerudës apo të Frederiko Garcia Lorkës, të Nazim Hikmet-it
apo të Tomas Tranströmer-it e poetë të tjerë të njohur, janë fjalë që nuk
tregojnë thuaja asgjë të veçantë. E pra, ato bëhen të jashtëzakonshme duke
përçuar mesazhe, kuptime, emocione, pasione e perceptime estetike tepër të
fuqishme, në një gërshetim e lojë artistike të fjalëve, të cilat bëhen metafora
që shprehin një perceptim të ri, krejt ndryshe. Prandaj, për dallim nga zhanret
e tjera të artit, poezia shquhet me ekskluzivitetin e fjalëve të cilat në
vargjet e poetëve marrin ngjyra magjike, nxjerrin në pah kuptime që askush nuk
i ka menduar, dhe referojnë te ndonjë entitet i pranishëm. (Vargu: Lulëkuqe në
dhimbje e plandosur).
Nuk qëndron fuqia e një poezie te klithmat, te patetizmi, te
çirrmat, të cilat mund të jenë vetëm instrumente parciale, për të shprehur
efekte anësore. Fuqia e vërtetë artistike e poezisë qëndron te nxjerrja në pah
e thelbit të asaj që synohet. E ky thelb mund të jetë nga më të ndryshmet, si
dhembje, vuajtje, traumë, tmerr apo qetësi, prehje, kënaqësi, mirësi,
solidaritet, urrejtje apo dashuri. Mund të jetë një përjetim tepër i rëndë, që
askush të mos mund as afërsisht ta ndjejë peshën e saj; një përjetim që
tjetrën/tjetrin e bën të mbyllet në vetvete, të shkëputet nga bota, të ndjehet
i/e huaj, i/e zhvlerësuar, dinjitet nëpërkëmbur, moral-prishur. E këto mund t’i
ndezin në shpirt një zjarr që përvëlon. (Vargu: Lotët si vrer gëlltit çdo
ditë.)
Të gjitha këto, e shumë të tjera, mund të mos shprehen kurrë së
jashtmi. Një shikimulur, një fytyrëzbehje, një anemicitet në përditshmëri, një
heshtje e trishtueshme që nuk konsumohet kurrë. Secila në vetvete është një
histori, një rrëfim, një ngjarje, një sekuencë tërë dramacitet në tragjedinë e
madhe të kombit. Atyre u janë sosur fjalët për të shprehur, për t’u artikuluar,
për të treguar përjetimin e tyre trishtues. Ato flasin me heshtjen e tyre.
Prania e tyre është si hijet. Enden në mesin tonë sikur të mos ishin (vargu:
Para syve tanë e syrgjynosur ). A janë vallë hijet, a kanë qeniesi ato? E pra,
mbi supet e tyre ato bartin barrën e përdhunimit. Ai kujtim morbid nuk harrohet
kurrë, se në kujtesën e secilës/secilit ka lënë vrragë rrëqethëse. Si një kryq,
përdhunimi u rëndohet e ua zë frymën gjithnjë më shumë sa më shumë kalojnë
vitet. Ky është një martirizim i çdoqasshëm. (Vargu: Vitet zinxhirohen në të
pafundmin tunel.)
Po ne, ç’bëjmë ne? A sillemi me indiferencë, apo shtiremi sikur
nuk dimë gjë? A kemi kurajo t’ua themi një fjalë të mirë? A mundemi ne t’ua
ndezim nga një qiri në errësirën e tyre mbytëse? Çfarë mund të bëjmë ne që t’u
shprehim dhembshurinë dhe mirëkuptimin? Me një buzëqeshje, me një përshëndetje,
me një shikim dashamirës. Me një gjest të vockël, të çiltër, ne mundemi t’ua
ushqejmë shpresën e besimin. Nëse nuk bashkëndjejmë sinqerisht, ne jemi të
ligë. Nëse nuk tregohemi solidarë me shpirt, ne jemi ata që nuk kemi dinjitet.
Nëse i shpërfillim, cilët bëhemi ne? Ndëshkimi është në veten e secilit/secilës,
në ndërgjegjen e secilit/secilës që shtihet indiferent. (Vargu: Shkaras jo nuk
i kalohet vuajtjes sate/ Ndryshe pafajësia jote do na ndëshkojë).
Poetja Elife Luzha me këtë poezi ngacmon ndërgjegjen e
secilit/secilës. Na e përkujton se dhembja nuk hiqet duke e injoruar. Ajo, me
refleksivitetin poetik, përkujton tmerrin dhe gjenocidin. Dhimbjet e mëdha mund
të lehtësohen vetëm duke u ndarë me të tjerët, duke u marrë nga secili pjesë të
atyre dhimbjeve, e kështu atyre që kanë përjetuar – u mbetet pak fare. Kësisoj,
përditshmërinë mund ta bëjmë më njerëzore, më miqësore e më dashamirëse.
Elife Luzha
DHEMBJA E LULËKUQEVE
(Grave shqiptare të përdhunuara nga forcat pushtuese serbe)
Kuvendi i radhës së Federatës PanShqiptare Vatra ka zgjedhur kryetar të ri, biznesmenin dhe aktivistin Elmi Berisha, shkruan illyriapress.
Agim Rexha, drejtues i përkohshëm i Vatrës dhe nënkryetar për shumë vite është zgjedhur Kryetar Nderi, një post që dikur e mbante ish-kryetari i ndjerë Agim Karagjozi.
Elmi Berisha është kryetari i parë i Vatrës në histori me origjinë nga Kosova. Ai zëvendëson në këtë post ish-Konsullin e Shqipërisë në New York, Dritan Mishto.
Kuvendi është denoncuar nga një grup veteranësh, disa prej të cilëve kanë themeluar Komisionin e 5 Tetorit që kërkon rishikimin e veprimtarisë së Federatës në tre vitet e fundit, për shkak të shkeljeve statutore dhe rregullave të saj.
Pas një debati në media dhe rrjetet sociale si dhe thirrjeje të pafrytshme për pajtim, Komisioni deklaroi dje se ka nisur rrugën ligjore për ta zgjidhur konfliktin nëpërmjet gjyqit./illyriapress/KultPlus.com
Njëmbëdhjetë vjeçarja shqiptare, është favorite për të fituar edicionin e sivjetmë të “The Voice Kids 3” në Poloni, shkruan KultPlus.
Një vajzë e thjeshtë në dukje por që “rrëzoi” gjithçka me zërin e saj. Kjo është Eliza Xërxa, vajza nga Gjakova, e lindur dhe rritur në Poloni që me performancën e saj ka bërë që juria e “The Voice Kids” në Poloni të ngrihet në këmbë.
Ajo solli
para publikut dhe jurisë këngën e Demi Lovatos “Stone Cold”. Sapo nisi këngën
ajo arriti ta përvetësojë jurinë e cila pa pritur vazhdimin u kthyen të gjithë
për të parë e shijuar performancën e Elizës.
Në fund të
performancës zëri i saj i fuqishëm u ndal e u zëvendësua me lotët që nuk i
mbajti dot.
Gjashtë propozime për çmimin kombëtar për vepër jetësore “Azem Shkreli” i janë adresuar Ministrisë së Kulturës në konkursin e sivjetshëm, shkruan Koha Ditore.
Tetë propozime për prozë, pesë për kritikë letrare-eseistikë, gjashtë për përkthim, trembëdhjetë për poezi dhe shtatë për poezi në kategorinë e asaj për fëmijë, janë ato që do t’i shqyrtojë juria për çmimet vjetore për letërsi. Konkursi i publikuar nga Ministria e Kulturës, Rinisë e Sportit më 6 dhjetor të vitit të kaluar është mbyllur më 6 janar. Ministria e Kulturës është shprehur e kënaqur me totalin që arrin në 45 propozime. Fituesit do të shpallen në ceremoninë që pritet të mbahet më 17 shkurt, në Ditën e Pavarësisë së Kosovës.
Propozimet për çmimin kombëtar letrar për vepër jetësore “Azem Shkreli”, si dhe për çmimet e tjera për letërsi për vitin 2019 bëhen nëpërmjet nominimeve që mund të bëhen nga Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kosovës, Instituti Albanologjik i Prishtinës, Biblioteka Kombëtare e Kosovës, Fakulteti i Filologjisë i Universitetit të Prishtinës, shtëpitë botuese të Kosovës, redaksitë e gazetave dhe revistave letrare-kulturore të Kosovës, asociacionet e shkrimtarëve që veprojnë brenda territorit të Kosovës, organizatat joqeveritare që merren me veprimtari kulturore në Kosovë, personalitetet me reputacion publik dhe autorët e veprave letrare.
Jehona Shyti, drejtoreshë e Departamentit të Kulturës në Ministrinë e Kulturës, ka thënë se këtë vit janë të kënaqur me numrin e propozimeve që ka marrë.
Sipas saj, propozimet këtë vit kanë ardhur nga shtëpitë botuese: “Rozafa”, “Fad”, “Armagedoni”, “Faik Konica”, “Buzuku”, “Beqir Musliu”, “Riza Sheqiri”, “Koliqi”, “Qendra Multimedia”, “Pema”, “OM”, “Dituria Islame”, “Ura” nga Instituti Albanologjik, PEN Qendra e Kosovës, klubi letrar “Nositi”, fondacioni “Miqtë e Bibliotekës” dhe shtypshkronja “Berati”. Emrat e të propozuarve nuk janë bërë publikë nga MKRS-ja pasi, siç ka thënë Shyti, kjo bëhet për arsye që të mos ndikohet te vendimi i jurisë, e cila ende nuk e ka emëruar.
Drejtoresha e Departamentit të Kulturës po ashtu ka thënë se në pajtim me rregulloren për ndarjen e çmimit kombëtar për vepër jetësore “Azem Shkreli” dhe çmimet e tjera në letërsi, është e përcaktuar që çmimet të ndahen në një ceremoni më datën 17 shkurt, në nderim të Ditës së Shpalljes së Pavarësisë së Republikës së Kosovës. /KultPlus.com
Shqipëria është shndërruar në një destinacion shumë të njohur turistik, pasi vitet e fundit numri i vizitorëve është më shumë se dyfishuar, shkruan rrjeti i njohur televiziv gjerman, WDR, në një reportazh kushtuar turizmit në Shqipëri.
Në një reportazh mes Alpeve Shqiptare, gazetari i televizionit gjerman, Christian Loss thekson se “aktualisht, edhe infrastruktura është përmirësuar shumë për turistët dhe udhëtimet mes qyteteve kryesore nuk përbëjnë më një problem”.
Ai ka udhëtuar nga Shkodra, drejt Thethit dhe Valbonës, duke u shprehur se “sa më thellë nëpër male që futemi aq më i bukur bëhet peizazhi”.
”Shqipëria është e njohur edhe për mikpritjen e njerëzve të saj. Për standardet gjermane, kostoja e jetesës është relativisht e ulët dhe ju mund të darkoni për rreth 10 euro për person”, thuhet në reportazhin e WDR.
Pas Komanit, Christian Loss i drejtohet lumit të Shalës, duke e përshkruar si një “parajsë e vogël”, ku mund të shkosh vetëm duke kaluar në ujë.
“Le të marrim pak ushqim, kam shumë uri. Kjo është gjëja më emocionuese në udhëtim, kur shkon diku dhe porosit diçka që të pëlqen dhe nuk e ke idenë se çfarë është, por mendoj se kështu mëson dhe ja vlen. Unë nuk kam ngrënë shumë, por provoni gjithçka, jini kuriozë. Pra ky tani është peshku, troftë, troftë e ujërave të ftohta, ose diçka e tillë. Mendoj se duhet ta shikoj, por është shumë e shijshme. Gjithçka këtu më pëlqen jashtë mase shumë”,- shprehet ai.
“Pas darkës kemi pak kohë për t’u qetësuar. Në Instagram ky vend krahasohet shpesh me Tailandën. Nuk kam qenë asnjëherë në Tailandë, por pak a shumë ashtu mendoj dhe unë. Gjëja që të bën të kuptosh se dikush nuk është në Tailandë, por në Shqipëri është uji akull i ftohtë. Por sigurisht këtë gjë e kupton vetëm ti”,- përshkruan gazetari gjerman.
“Ishte bukur, por e lodhshme. Por shëtitja ishte një mrekulli. Pra nëse dëshironi të vini në Shqipëri, udhëtimi për në lumin e Shalës është shumë i bukur. Kushton 40 euro, që më duket i përshtatshëm për atë çfarë merr prej tij dhe peizazhet janë të thjeshta, të bukura dhe të përshtatshme për instragram”, thekson ai në këtë reportazh.
”Kampimi lejohet pothuajse kudo në Shqipëri. Sidoqoftë, kjo nuk vlen për parqet kombëtare. Duhet të pyesni paraprakisht se ku mund të vendosni një çadër. Sidoqoftë, mund të kaloni pushimet në kampe ose bujtina. Akomodimi në qytetet më të mëdha fillon nga 25 euro për natë. Sidoqoftë, numri i hosteve dhe bujtinave nuk është ende shumë i madh”, shkruan televizioni gjermane.
Një tjetër ndalesë e gazetarit gjerman ishte edhe Thethi, duke e konsideruar një vend perfekt dhe të bukur.
”Alpet Shqiptare ndodhen në veri të vendit në kufirin me Malin e Zi dhe Kosovën. Maja më e lartë është Jezerca me lartësi 2 694 metra. Falë vendndodhjes në distancë, ka disa specie të rralla kafshësh si ariu në ngjyrë kafe dhe ujku. Koha më e mirë për të vizituar malet është nga prilli deri në tetor. Në dimër, kalimi në Theth mund të mos jetë i mundur”, shkruan WDR.
“GIZ, Shoqëria Gjermane Për Bashkëpunim Ndërkombëtar, promovon turizmin në Shqipëri prej shumë vitesh. Familjeve u është dhënë mundësia për të përfituar grante për investime në bujtinat që ata drejtojnë. Që atëherë lugina, Parku Kombëtar i Thethit, kanë patur një zhvillim të turizmit. Përshtypja jonë rreth bujtinave është relativisht të mirë. Një dhomë këtu kushton 10-20 euro nata. Por këtu mund të gjeni një paqe absolute dhe idilet e mrekullueshme të vendit”,- përshkruan ai, duke theksuar se “është një vend i mrekullueshëm. Të lë vërtet pa frymë. Sapo kemi mbërritur në bujtinë, duket një vend piktoresk”.
“Kudo që sheh përreth është mahnitëse. Kështu që, vendi është gjithandej i mrekullueshëm. Gjëja më fantastike është se nuk mund të zgjedhësh një pamje si më të mirin për Instagram, si përshembull, Kulla Eiffel, ose Big Ben, ku të gjithë vrapojnë për të bërë foto, por këtu ndodh ndryshe, sepse i gjithë vendi është i mahnitshëm. Mund të qëndroj për javë të tëra në këto male, por në orën 7:00 në mbrëmje duhet të jem në bujtinë për të ngrënë darkën, dhe nuk dua ta humbas këtë”, shprehet ai.
“Do ta përshkruaja Shqipërinë si një vend të mrekullueshëm. Unë u njoha me vendin, me njerëzit, shumë të këndshëm dhe mikpritës, dhe siç mund ta imagjinoni ushqimi është i shkëlqyer, peizazhet janë fantastike”, thuhet ndër të tjera në reportazhin e televizionit gjerman. /ATSH / KultPlus.com
Oh, sa ndikojnë këto dy fjalë të thjeshta në ngritjen e disponimit të të gjithëve në shtëpi.
‘Erdh babi’ do të thotë që fëmija më i vogël fillon të hidhet poshtë e lart sapo të dëgjojë derën e garazhit duke u ngritur lart. Ai nuk mund të përmbajë gëzimin e tij për të parë personin e tij të preferuar.
‘Erdh babi’ do të thotë që fëmijët e mëdhenj ndalojnë atë çfarë po bëjnë dhe vrapojnë ta takojnë babin te dera, duke ndarë histori nga shkolla dhe duke bërë pyetje për detyrat e shtëpisë.
‘Erdh babi’ do të thotë të ngrihem dhe ta përqafoj burrin tim. Jam shumë e lumtur që ai u kthye në shtëpi.
‘Erdh babi’ do të thotë se ka edhe një tjetër të rritur në shtëpi.
‘Erdh babi’ do të thotë edhe një palë duar tjera të rritura që mund të ndërrojnë pelena ose që mbushin një filxhan qumësht.
‘Erdh babi’ do të thotë që mund ta pyes për ditën e tij dhe t’i tregoj atij për timen.
‘Erdh babi’ do të thotë që mund të gatuajmë darkën së bashku me njëri-tjetrin ose të pimë së bashku një gotë çaj rusi.
‘Erdh babi’ do të thotë të ‘luftosh’ me fëmijët në dysheme ose të hedhësh topa nëpër shtëpi.
‘Erdhi babi’ sjell një jetë të re në ditët e gjata.
‘Erdhi babi’ është nga momentet më të preferuara të çdo dite të jetës sime.”
Shkrimtari persian Rumi, njihet për aforizmat e tij domethënës dhe shumë produktivë. KultPlus ju sjell disa prej tyre.
“Detyra jote nuk është të kërkosh për dashurinë, por thjesht të kërkosh dhe gjesh të gjithë pengesat brenda teje, që ti vetë ke ndërtuar kundër dashurisë”.
“Plaga është vendi ku drita hyn tek ti”
“Ajo që ti kërkon, është duke të kërkuar ty”
“Në çastin që dëgjova historinë time të parë të dashurisë
“Fillova të kërkoj për ty, pa e ditur
se sa i verbër isha.
Të dashurit nuk është se takohen më në fund, diku.
Ata janë brenda njëri-tjetrit, gjithë kohës”
“Mos mbaj zi. Gjithçka që humbet, rikthehet në një tjetër formë”.
“Dje isha i zgjuar, kështu që doja të ndryshoja botën. Sot jam i mençur, kështu që po ndryshoj veten time”
“Ti ke lindur me krahë, atëherë përse preferon të zvarritësh nëpër jetën tënde?”
“Harroje sigurinë.
Jeto atje ku ke frikë të jetosh.
Shkatërroje reputacionin tënd.
Bëhu i famshëm”.
“Mos u kënaq me histori, se si gjërat kanë shkuar për të tjerët. Shpalos legjendën tënde”
“Kur i bën gjërat nga shpirti, ndien një lumë që rrjedh brenda teje, një gëzim”
“Kur jam me ty, rrimë zgjuar gjithë natën.
Kur nuk je këtu, nuk bie dot në gjumë.
Falënderoj Zotin për këto dy pagjumësi!
Dhe dallimin mes tyre”
“Trokit, dhe Ai do të hapë derën
Zhduku, dhe ai do të të bëjë të shkëlqesh si dielli
Rrëzohu, dhe Ai do të të ngjisë në qiell
Bëhu asgjëja, dhe ai do të të shndërrojë në gjithçka”
“Ngri fjalët, jo zërin. Eshtë shiu që i rrit lulet, jo bubullima”
“Heshtja është gjuha e Zotit, gjithçka tjetër është përkthim i dobët”
“Injoroji ata që të bëjnë të ndihesh e trishtuar dhe e frikësuar, që të shpien pas, drejt sëmundjes dhe vdekjes”
“Në dritën tënde unë mësoj si të dashuroj. Në bukurinë tënde, si të bëj poezi. Ti vallëzon brenda kraharorit tim ku askush nuk të sheh, por ndonjëherë unë të shoh, dhe ajo pamje bëhet art”
“Atje ku ka rrënoja, ka shpresë për të gjetur një thesar”
“Çdo gjë në Univers është brenda teje. Kërko gjithçka nga vetja”
“Dua të këndoj si zogjtë e vjetër, pa e vrarë mendjen se kush dëgjon apo çfarë mendojnë”
“Fjalët janë pretekst. Eshtë lidhja e brendshme që e lidh një person me një tjetër, jo fjalët”
“Lamtumirat janë vetëm ata që dashurojnë me sy. Sepse ata që dashurojnë me zemër dhe shpirt, nuk ekziston një gjë e tillë si ndarja”
“Hiq dorë nga meraku, mendo për atë që shpiku mendimin!”
“Po ti? Kur do ta fillosh atë udhëtimin e gjatë brenda vetes tënde?” /KultPlus.com
Shkruan: Begzad Baliu, profesor në Fakultetin e Edukimit, UP
Gjuha shqipe është gjuhë historike, ndërsa populli shqiptar është popull historik dhe e drejta e tij për hapësirë gjeografike europiane, identitet kombëtar dhe të barabartë me vendet fqinje e me popuj të mëdhenj të Europës, i detyrohet para se gjithash gjuhës shqipe si dhe mundësisë së saj që të funksionojë si një standard i vetëm. Prandaj, gjuha shqipe duhet të mbrohet edhe me ligj!
Gjuha shqipe dhe korpusi i fjalësit të saj, ashtu si edhe atdheu ynë, kufijtë e tij, qytetarët dhe institucionet, janë vlerat më domethënëse që historikisht ka trashëguar populli shqiptar. Prandaj përdorimi i saj, sa më pak i cenueshëm nga gjuhët dhe fjalët e huaja, është detyrë jona dhe obligim për ta bartur atë te trashëgimtarët tanë.
Ajo, si dhe atdheu, kufijtë e tij, duhet mbrojtur me ligj! Me gjuhën standarde shqipe, populli shqiptar kudo dhe kurdo sot përshkruan të drejtat dhe obligimet e tij qytetare, kushtetuese dhe ligjore ndaj pasurisë materiale që e rrethon dhe ndaj pasurisë shpirtërore me të cilën mbahet përballë të tjerëve. Prandaj, përdorimi i standardit në institucionet shtetërore dhe kombëtare duhet mbrojtur me ligj!
Gjuha shqipe është përbërësi më i rëndësishëm i trashëgimisë sonë kombëtare, e trashëgimia jonë është e mbrojtur me ligj. Prandaj edhe gjuha duhet të mbrohet me ligj! /KultPlus.com
Ishte simboli më i fuqishëm i varfërisë në të cilën jetonin shumë kamboxhianë në vitet 2000. Një deponi e madhe mbeturinash në periferi të kryeqytetit.
Për shumicën, deponia “Stung Meanchey” në afërsi të kryeqytetit ishte shtëpi. Afërsisht 2.000 burra, gra dhe fëmijë kontrollonin nëpër malin e mbeturinave, në kërkim të gjërave të riciklueshme, të cilat do të mund t’i shisnin.
“Stung Meanchey” ishte në të njëjtën kohë vend i rrezikshëm. Disa shtypeshin për vdekje nga kamionët, në rrëmujën që krijohej nga turma kur lëshoheshin mbeturina të reja. Njerëzit sëmureshin, të ekspozuar ndaj helmeve.
Në mesin e atyre që lindën në këtë deponi ishin Sok Vichey, Ouch Theara dhe Ouch Hing, transmeton Koha Ditore.
“Ndodhte që të mos kishim ushqim për ditë të tëra, kështu që endeshim nëpër qytet me qese të plastikës, për të mbledhur kënaçe, të cilat do të mund t’i shisnim”, thotë 18-vjeçari Vichey. “Ishte shumë vapë dhe nuk kishim ujë. Nuk shkonim në shkollë. Nuk kishim zgjidhje tjetër”.
Nëna e Thearas kishte vdekur dhe babai i tij ishte larguar. Ai kishte jetuar me tezën e tij dhe shtatë fëmijët e saj në “Stung Menachey”.
Vichey jetonte pranë dhe po ashtu e kishte humbur babanë. Nëna e tij e kalonte ditën duke kontrolluar nëpër mbeturina, me të cilat mund t’i siguronte disa dollarë në ditë.
Kur Theara, Hing dhe Vichey u bënë tinejxherë, familjarët e tyre që kishin mbetur nuk mund t’iu siguronin atyre ekzistencën dhe i vënë nën kujdesin e organizatës joqeveriatare, “Nënat kundër varfërisë”.
Pikërisht atje ata e takuan punonjësin social zvicerano-gjerman, Timon Seibel.
Fëmijëria e djelmoshave, e kaluar në atë deponi, i kishte bërë të zemëruar dhe të paaftë ta kontrollonin atë zemërim…/KultPlus.com
Braktisja e shkollave nga nxënësit po vazhdon edhe këtë vit. Edhe këtë vit shkollat po përballen me sfidën e uljes së numrit të nxënësve, Ministria e Arsimit thotë se mbi 10 mijë nxënës kanë ndalur procesin mësimor.
E arsyet janë nga më të ndryshmet. Disa nxënës duket se kanë braktisur shkollën, arsyeje familjare u detyruan të lëvizini nga një qytet në tjetrin, ose për arsye të kushteve.Emigrimi po mbetet si një ndër faktorët kryesorë që shkollat e Kosovës po mbesin me më pak nxënës.
Alush Istogu, Drejtor në Departamentin parauniversiar thotë se numri i nxënësve që kanë braktisur mësimin në Kosovë, po del të jetë diku rreth 10 mijë.
“Në kuadër të MASHT-it e kemi grupin profesional qe ka nxjerrë strategjinë për braktisjen e nxënësve. Nëse shikojmë në rajon e kemi diku 1.9, përmbi 10 mijë nxënës, që nuk vijojnë mësimin”, thotë Alush Istogu, Drejtor i Arsimit Parauniversitar.
Sipas të dhënave në Ministrinë e Arsimit ka edhe raste të tilla kur nxënësit kalojnë nga një shkollë në tjetrën. Kurse emrat e tyre vazhdojnë të figurojnë në listat e vjetra.
“Por, këta nuk e kanë braktisur tani , cdo nxënës që regjistrohet deri sa te merr fletëkalimin nuk guxon ta shtyjë nga evidenca. Ne kemi kërkuar që nxënësi të lëvizë, ti jepet fleta e kalimit, të përcjellet në shkollën tjetër, e regjistron në librin amë, që fuhet të heket nga shkollë’’, shton ai për T7.
Por nëse bëjmë një krahasim me vitet e kaluar, duket se kjo dukuri është në rënie.
“Është një dukuri që braktisja nuk mundet të hiqet kurrë, por mund të zvogëlohet. Kemi pas një trend, 2.5 tani e kemi dikund 1.9. Është një dukuri në rënie”.
Istogu gjithashtu tregoi se Ministria e Arsimit në bashkëpunim me MPB, kanë rregulluar që atyre nxënësve që kthehen nga vendet emigrante në Kosovë, të u mundësohet integrimi në shkollë.
Drejtori i departamentit parauniversitar thotë se viti 2017 ka qenë viti më i madh i braktisjeve por më pas, 2000 nxënës të rikthyer, janë integruar menjëherë në sistemin shkollor. /KultPlus.com
Drejtori Ekzekutiv i American Jewish Committee (AJC), David Harris, me rastin e afrimit të Ditës së Përkujtimit të Holokaustit, përmes një statusi në Twitter ka rikujtuar kontributin që ka dhënë Shqipëria në strehimin dhe shpëtimin e hebrenjve gjatë Luftës së Dytë Botërore, shkruan KultPlus.com
Harris gjithashtu ka ngarkuar në Twiter një foto të Memorialit që ndodhet në Parkun Kombëtar në Liqenin Artificial të Tiranës. Memoriali është shkruar në tri gjuhë: shqip, anglisht dhe hebraisht.
“Ndërsa Dita e Përkujtimit të Holokoustit po afrohet, le të kujtojmë Shqipërinë. 200 hebrenj jetonin para Luftës së Dytë Botëore. Me gjithë pushtimin nazist, atje ishin rreth 2000 në fund të luftës. Arsyeja? Tradita e nderuar e Shqipërisë, besa, një kod nderi që mbrojti hebrenjtë që gjetën strehim këtu. #Ne kujtojmë”, shkroi Harris në Twiter.
Gjithashtu edhe Ambasada e Shqipërisë në Izrael, duke e ripostuar mesazhin e Drejtorit Ekzekutiv të American Jeëish Committee, shkruan:
“Faleminderit David Harris që gjithmonë e rikujton kontributin e Shqipërisë në strehimin dhe shpëtimin e hebrenjve!”. /KultPlus.com
Qamile Jaka ka lindur në Tropojë, me 8 gusht 1948.
Shkollën fillore dhe të mesme i ka kryer në Gjakovë, ndërsa Fakultetin e Stomatologjisë në Universitetin e Beogradit në vitin 1967. Specializimin nga lëmia “ortopedia e nofullave” dhe studimet pasdiplomike i ka kryer në Fakultetin e Stomatologjisë në Universitetin e Beogradit, ku në të njëjtin Universitet e ka mbrojtur edhe temën e magjistraturës, shkruan KultPlus.
Temën e doktoraturës e ka mbrojtur në vitin 1986 në Universitetin e Prishtinës.
Prej vitit 1980 punoi në Degën e Stomatologjisë të Fakultetit të Mjekësisë, së pari si asistente pastaj si profesoreshë e lëndës “Ortopedia e nofullave”.
Gjatë veprimtarisë së saj ka qenë e angazhuar në shumë aktivitete: si delegate e Këshillit Qendror të Punëtorëve të Fakultetit të Mjekësisë, anëtare e Sekretariatit të Shoqatës së Stomatologëve, poashtu edhe anëtare e Komisionit për Veprimtari Shëndetësore dhe Specializime të Fakultetit të Mjekësisë.
Më vonë, në vitin 1991, u largua nga puna me dhunë nga okupatorët serbë si nxitëse e nacionalizmit të studentëve. Është autore dhe koautore e mbi 70 punimeve shkencore profesionale të prezantuara në kongrese dhe simpoziume profesionale të botuara në revista shkencore profesionale.
Një impresion i veçantë, njëshqetësim dhe pikëllim mbizotëron kur të qëndrosh në Çamëri, dhe në ato vendbanime ku gjithçka ‘shqip’ apo ‘shqiptare’ ndalohet dhe dënohet.
Rrugëtimi në këtë krahinë, të pushtuar nga grekët dhe greqizmat ka groposur thellë elementin shqiptar, apo të ashtuquajtur arvanitas në këtë zonë, që dikur shquhej si zonë e një populli punëtor në tokat pjellore, tokat me trashëgimi të pasur historike dhe kulturore si dhe një zonë ku ka një pasuri dhe laramani të traditave shqiptare si veshjet, vallet, doket e zakonet e ndryshme popullore dhe kulturore, shkruan njëkomb.
Gjatë vizitës time në fshatrat e Çamërisë, më bëri shumë përshtypje se qendrat kryesore, qyteteve të cilat janë të “rreshtuara” për rreth kufirit, por edhe pak më në thellësi, të Greqisë veriperëndimore, janë të rrethuara nga fshatra me emra krejt shqiptarë. Aty thuhet se në shtëpi të vjetrit flasin ende shqip, ndërsa ti je vizitor dhe të bie që veshi të dëgjon të flitet shqip, aty të duket vetja se je në ndonjë zonë të jugut të Shqipërisë.
Këto janë qytetet dikur shqiptare të tilla si : Gumenica, e cila ishte e rrethuar nga emra fshatrash shqiptarë, nga Dushku, Grikohori, Salicaj, sikurse është dhe Paramithia, me Globoçarin, Skupica, Sharati, ndërsa Margëlliçi është i rrethuara nga Luarati, Karbunari, dhe Margariti, kurse Filati, nga Shqetaqri, Spatari, dhe Çifligu, Janina nga Koska dhe deri tek një shesh me varrin e Ali Pashë Tepelenës, dhe kështu me radhë vjen Preveza, por edhe Arta e cila ka në mes të saj Kalanë e Artës e ndërtuar sipas stilit iliro-dardan në shekullin e 13-të, ku një urë e lashtë është përmbi lumë është e ndërtuar si urat e lashtësisë në Shqipëri, ajo e Mesit në Shkodër apo ajo Ura e Hijes së Metës në Gjakovë.
Në ndërkohë të vizitosh cilindo nga këto fshatra, të Greqisë veriperëndimore, kur bie darka dhe burrat e fshatit mblidhen në kafenetë, dëgjon se shumë të moshuar flasin në mes vetit vetëm gjuhën arvanite-arbërore, pra një shqipe kjo, karakteristike, e kësaj zone – një shqipe që është mjaft e ngjashme me atë të shqiptarëve të vjetër nga këto zona, shqipe, që ka mbetur ashtu “gjysma – gjysma” e pa ruajtur dhe e pa kultivuar, nga këta banorë bujarë dhe fisnik.
Por se ngaqë largimi i shqiptarëve por edhe asimilimi i “detyrueshëm” i tyre, sidomos nga politika ultranacionaliste greke, e ndjekur në mes shekullin e 20-të, ndaj popullsisë autoktone shqiptare duke përfituar edhe prej sundimit komunist në Shqipëri, ka bërë atë që në këto zona të mos gjesh më “shqiptarë”, sado që mund t’i kërkosh të bisedosh me ata të mos origjinën e tyre,
Mbasi për fat të keq edhe ndonjë që ka mbetur, ka frikë të fasë shqip dhe të paraqitet si shqiptarë, kjo ka ardhur ngaqë nga kësaj popullsie është ushtruar represion madh dhe ka “një persekutim” të fshehtë që të kujton kohën e përndjekjes në Shqipëri.
Aq sa duhet thënë se në çdo fshat të kësaj zone gjen shumë pak për të mos thënë aspak, shqiptarë sidomos atyre të fesë myslimane, të cilët ishin Çamët. Por, edhe Shqiptarët ortodoks që janë banorët e kësaj zone, dhe kanë marrë tokat dhe pronat në përdorim dhe jo me tapi, nuk “pranojnë” në asnjë mënyrë të flasin shqip. Bile, kur ti i afrohesh ndonjërit prej tyre dhe i flet shqip ata të largohen gjithë frikë, njësojë si në kohën e regjimit komunist në Shqipëri. kur çamët kishin frikë të deklaroheshin se ishin nga Çamëria.
Një grua shqiptare, nga zonat e jugut të Shqipërisë, e cila punonte në një familje të këtyre fshatrave( emrin dhe fshatin nuk e tregojë sepse ajo i trembej “rrezikut” që sillte) më tregojë se në fikun e shtëpisë, ku ajo ishte e punësuar, kishte gjetur në një pllakë dërrase të gdhendura emrat e një çifti shqiptar mysliman – çamë.
Por, sipas studiuesve të çështjes Çame, thuhet se :”Arvanitët ortodoks dhe arvanitët myslimanë (çamët), përbëjnë në vetvete një popull me një origjinë të përbashkët – Pellazgët e lashtë që i bie se janë shqiptarët e sotëm” thonë ata.
Të cilët kanë gjuhën dhe kulturën e arvanitëve – shqiptarë, por që ekzistenca e këtij populli të harruar dhe e lënë pas dore në drejtim të trashëgimisë së tyre, si nga sundimi gjysmë shekullor i Enver Hoxhës, dhe atë që është bërë fare shumë pak për ta, gjatë këtyre 23 vjetëve prej nga koha që ai regjim u rrëzua, ngelen përsëri sot e kësaj dite “shqiptarët e harruar” e lënë pas dore. Vetëm në kuadrin e një “Traktati Miqësie” me shtetin grek të arritur nga ish Presidenti Berisha, cili bëri të vetmin hap për hapjen e kësaj çështje mas 50 vjetëve.
Asimilimi dhe “harresa” mendohet se ka ardhur edhe ngaqë se ata mund të humbasin përkrahjen e shtetit grek dhe politikave kulturore për minoritetet, megjithëse, arvanitët e quajnë veten autoktonë në Greqi dhe kjo është një pyetje që lë shumë për të diskutuar, dhe që politika e sotme shqiptare mban një barrë të rëndë për ta zgjidhur atë sidomos kur bie fjala sipas ligjeve dhe konventave ndërkombëtare.
Megjithëse, nuk a asgjë zyrtare dhe studim të mirëfilltë, por kan mbetur vetëm shkrime dhe disa reportazhe prej Edit Durhamit, disa studiuesve , historianëve dhe gazetarëve e shkrimtarëve shqiptarë, të dekadave të fundit dhe disa dokumentare nga Çamëria, për të treguar se sa shqiptarë ka mbetur në këto zona dhe se sa shqiptare janë këto zona, ka edhe fakte të tilla që mund të tregojnë si ky fakt që mësova gjatë vizitës ime në Çamëri.
Një shqiptar që kishte emigruar në Gumenicë në vitin 1990, kur u rrëzua komunizimi në Shqipëri, në kushte anonime, tregon se :” Kur u largova nga Shqipëria, dhe u vendosa në Gumenicë, u strehova tek një shtëpi dykatëshe, karakteristike të këtij qyteti që ngjason shumë me Sarandën. Flija,thotë ai në katin e dytë sepse kati i pare ishte dyqan që mblidhte qumështin e mëngjesit, të fshatrave për rreth qytetit të Gumenicës, dhe prodhimeve të fshatit. Të nesërmen që isha arratisur nga Shqipëria, fillova të dyshojë, me vetveten nëse e kisha “kaluar kufirin” apo jo!? sepse çdo mëngjes ata flisnin shqip me njeri tjetrin duke bërë pazarin. Por më ka çuditur fakti se as sot e kësaj dite nuk e di se çfarë u bë me këta fshatar, dhe se çfarë ka ndodhur sepse mbas 1993 kur dhe erdhën me shumicë shqiptarët nga Shqipëria, asnjeri prej këtyre, fshatarëve kur sillte qumështin dhe prodhimet që kishte mbledhur, nuk fliste më shqip…”.
Dhe kjo më sqaron ai me keqardhje, ka ardhur si pasojë e asaj politike që ka ndjekur “politika dhe shteti grek ndaj atyre shqiptarëve, e cila ka qenë konstante…dhe e pa ndryshuar që i ka çuar shqiptarët drejt asimilimit dhe largimit nga këto troje që dikur ishin vetëm shqiptare. /KultPlus.com
Michelle Obama, gruaja e Barack Obamës – ish presidentit amerikan, e ka shpërndarë në Twitter një listë me këngët të cilat ajo i dëgjon dhe të cilat e inspirojnë në ushtrimet e saj.
#WorkOutPlaylist është lista e këngëve që Michelle i dëgjon kur dëshiron të jetë në top formë për ushtrimet e saj trupore dhe për fitnesin që ajo e vijon.
E mes këtyre këngëve, krahas Beyonce, Lizzo, Alicia Keys, është edhe Dua Lipa, shkruan KultPlus.
Kënga “One Kiss” e Dua Lipës dhe Calvin Harris duket se e inspiron edhe më shumë Michelle, 56 vjeçare. Fansat në Twitter janë të ndarë në mes të shijes së Michelle, e cila po merret edhe me shkrime dhe ka pak që ka botuar librin ‘Becoming’. / KultPlus.com
It’s about that time when New Year’s resolutions get a bit harder to stick to. To offer a little inspiration, I want to share my go-to #WorkoutPlaylist with you. These songs always seem to give me that extra boost to get through my toughest workouts. What’s on your playlist? pic.twitter.com/GFP56Yi9A6
Sami Frashëri ka qene ideologu kryesor i levizjes kombetare shqiptare, dijetar, shkrimtar dhe publicist. Ai ishte zoterues i disa gjuhëve të huaja si turqisht, italisht, frëngjisht, latinisht, greqishten e re dhe te vjetër, arabisht dhe persisht.
KultPlus ju sjell disa nga thëniet e tij që janë shumë me vlerë.
Njerëzit janë të njëjtë para natyrës, edukata i bën të dallohen.
Njerëzit e mirë janë të gjykuar të bëhen skllevër të të këqijve.
Çdo mizori e ka ditën e vet të gjykimit.
Zbavitja më e bukur për njerinë është leximi; shoku më i mirë libri.
Liria është thelbi i shpirtit dhe i mendjes. Aty ku s’ka liri, mendja dhe shpirti thahen si bima pa ujë.
Njeriun e bëjnë të përhershëm veprat e tij.
Në vend që të shesësh dituri dhe zotësi, përpiqu t’i fitosh ato.
S’ka gjë më të keqe se të përqeshurit, sepse më shumë prek të mirët se të këqijtë.
Shoku më i pavlefshëm është ai, i cili, për një fjalë që ka dëgjuar për shokun e tij, nuk e do më atë.
Ai që pëlqen veten e tij, nuk pëlqehet nga askush.
Duhen shumë mend që të mund shoqërohesh me njerëz pa mend.
Shpagimi më i ëmbël është të bësh mirë kundër të keqes që të është bërë.
Po të përdoret mirë koha, do të mjaftojë për të kryer çdo punë.
Bukuria e njeriut përbëhet nga bukuria e fjalës që flet.
Njeriu duhet të përpiqet të mësojë çdo gjë, jo të tregojë veten e tij.
Më i forti i njerëzve është ai që është i zoti të përmbajë vetveten.
Thjeshtësia e një gruaje është më e vlefshme se stolitë e të gjitha grave të botës.
Shpata e grave është gjuha e tyre, prandaj nuk e lënë të ndryshket.
Gruaja duhet të ketë në dorën e djathtë gjilpërën e në të majtën librin.
Çdo gabim i gruas së ndershme është i falur nga burri i saj.
Shumica e njerëzve, sidomos gratë, nuk i donë ata që i donë por ata që i përbuzin.
Vjehrra nuk e kujton asnjëherë kohën e nusërisë.
Për dashurin s’ka gjë më të ëmbël se lotët e syve që fshihen me dorën e së dashurës.
Fytyra e qeshur është kripa e bukurisë.
Personi që do ti, s’ka asnjë të metë, fillo të mos e duash, pa shih sa të meta ka.
S’ka lumturi më të madhe në botë se dashuria dhe harmonia.
Kush i shtrohet gjithkujt është kokëdele.
Më i poshtri njeri është ai i cili kërkon mirësi nga një i poshtër.
