Shkrimtari Stefano Massini na rendit 10 gjëra, që nuk do të jenë më të njëjtat, pasi gjithçka të ketë marrë fund. Ai i drejtohet Aleksandros, vogëlushit që lindi saktësisht 30 ditë më parë, lindja e të cilit përkoi me shpërthimin e virusit në Itali.

Por cila shoqëri do ta kujtojë Aleksandron, kur së fundmi gjithë kjo të ketë kaluar? Po ju rendisim 10 gjëra, që nuk do të jenë më si më parë. Në fund të fundit, çdo traumë ndryshon thellësisht jo vetëm individët, por edhe një popull të tërë.

Mendimi ynë për botën

Do të ndryshojë nocioni ynë, për botën. Deri para dy ditësh, mendimi ynë për botën ishte si një godinë e përbashkët, në papafingon e së cilës, qëndrojnë zotërinjtë e G8-ës, deri në bodrumet ku qëndron Bota e Tretë. Përkundrazi, zbuluam se mund të sëmuremi të gjithë, si ata që jetojnë në shtetin e Nju Jorkut, ashtu edhe ata që jetojnë në Kore, Iran dhe Afrikën e afërt. E gjithë kjo do të ndryshojë, pra, ideja që kemi për botën dhe për ndarjet që e kanë qeverisur atë deri më sot.

Koncepti ynë për “Kilometri zero”

Për njëfarë kohe, kemi kërkuar t’i kemi gjërat lehtësisht mbi divanin e shtëpisë, nga ndeshjet e futbollit, deri te filmat streaming, pa qenë nevoja të largohemi nga shtëpia, të kërkojmë parkim për makinën, apo të gjejmë një vend në auditorin e kinemasë. Sot që jemi të detyruar të qëndrojmë në shtëpinë e rehatshme, kuptojmë se do të donim të qëndronim jashtë, të shkonim në kinema, në stadium, në restorant. Këtu fillon kontradikta. Ndoshta edhe kjo gjë nuk do të jetë më e njëjtë dhe mbase do të kemi dëshirë të frekuentojmë vendet publike, duke braktisur komoditetet e shtëpisë për t’iu përshtatur gjithçkaje.

Ndarjet që qeverisin botën

Ndarjet dhe dallimet nuk do të jenë më të njëjtat. Për një kohë të gjatë kemi menduar se kishte VIP-a dhe jo VIP-a. Aktualisht kemi të bëjmë me një situatë, në të cilën është gjithçka e barabartë, në të cilën është shfuqizuar loja mes beqarëve dhe të martuarve, në të cilën u mbyll si furrtari i fshatit, ashtu edhe ndërmarrja e madhe që prodhon makina. Kufijtë dhe ndarjet do të marrin kuptim të ri.

Politika

Kur një burrë ose grua, provon frikë ose tronditje të madhe. A e dini se çfarë ndodh? Kur tronditja kalon, gjithçka e mëparshme të duket e vjetër, bajate dhe e dalë mode. Ndoshta ka kaluar pak kohë, por tronditja këtë efekt ka. Si rrjedhojë, ka të ngjarë që bota të ketë një politikë ndryshe, që Italia do të ketë një politikë ndryshe. Sepse gjithçka që ishte deri pardje, përpiquni të mendoni, tashmë duket se është shumë e vjetër, shumë e largët, bajate.

Cikli rrethor

Ishim të bindur se ishim si brejtësit në kafaz, përmes të cilit, kur shohim pemët të lulëzojnë do të thotë që është pranverë dhe se përgatitemi për fundin e vitit shkollor, më pas pushimet, në shtator rikthimi në bankat e shkollës, pastaj intervalet e shkurtra të vjeshtës, Krishtlindjet dhe më pas, sërish gjithçka nga e para, brenda një mekanizmi që është gjithmonë i njëjtë. Tani e dimë që mekanizmi mund të bllokohet, ai mund të ndalet. Pra, besoj se edhe ideja e ciklit fiks do të ndryshojë gjithashtu.

Të qenit i shoqërueshëm

Pas koronavirusit, do ndryshojë edhe shoqërimi. Mendonim se mund t’i zëvendësonim miqtë e vërtetë me ata virtualë. Ne besuam te follower, te miqtë në “Facebook”. Kur gjithë kjo të marrë fund, do të kemi nevojë gjithnjë e më shumë, për t’i parë njerëzit në fytyrë, për t’i ndier fizikisht pranë.

Frika

Kur përjetohet frika e vërtetë, shkaku i frikës nuk jep efekt. Për një kohë të gjatë u përpoqëm të përdorim frikën: e bëri media, e bëri politika. Këtej e tutje, nuk do të jemi të gatshëm të besojmë se kush po krijon tymnajë, pa pasur vërtet ndonjë problem real. Tani që e kemi provuar në lëkurën tonë edhe ideja për frikën, do të ndryshojë.

Kujtimi

Për herë të parë, prej ardhjes në këtë botë, në Perëndim po provojmë një dramë të vërtetë kolektive. Për vite me radhë do të themi: “Po ti a ishe kur mbërriti Koronavirusi? Po ti a ishe atje kur rrugët ishin të shkreta? Kur u mbyllën dyqanet? Po, unë isha atje. Po, e kam përjetuar”. Sot, u kemi hequr shumë herë mundësinë të jemi të besueshëm atyre që na treguan kujtesën e asaj që ndodhi, për shembull, pas Luftës së Dytë Botërore. Unë besoj se sot do kemi një vlerë të ndryshme të kujtesës, sepse i kemi vetë stigmatët. Sepse ne po përjetojmë diçka që do të mbetet në lëkurën tonë.

Do të ndryshojmë edhe ne vetë

Thuajse të gjithë, jemi si ky foshnjë 30-ditësh. Befas, jemi të vetëdijshëm se jemi të brishtë, të pambrojtur. Por kjo është gjendja njerëzore. Më kot e paskemi mashtruar veten, se qenia njerëzore ishte e fortë, ishte e gjithëfuqishme, e pamposhtur, se ishte pothuajse një makinë. Kjo përvojë, na kujton se të gjithë jemi jashtëzakonisht të brishtë

Mes gjërave që nuk do të jenë më kurrë si më parë, ekziston një tjetër që nuk arrijmë ta dallojmë. Është diçka që vepron brenda secilit prej nesh, por mbi të gjitha është diçka ndryshe për gjithsecilin prej nesh.

Është diçka që do të ndryshojë paksa përgjithmonë jetën tonë: atë vendim, që nuk do të kishim kurrë guxim ta merrnim, ose atë puthje, që nuk do ta kishim dhënë kurrë, ose atë fjalë, që, para gjithë kësaj, nuk do të kishim mundur kurrë ta thoshim. Pra, shpreheni atë që për ju, nuk do të jetë kurrë më si më parë. /konica.al/ KultPlus.com

Abdu Sharkawy, mjek dhe ekspert në Universitetin e Torontos në Kanada, shkroi të premten vonë se sëmundja është me të vërtetë e rrezikshme, por masat e marra në disa raste po rezultojnë edhe më keq.

Postimi i tij, i cili është ndarë rreth 310,000 herë, sulmon “spiralen magjepsëse të panikut” që e vëren në të gjithë botën, ndërsa numri i rasteve rritet.

Ja postimi i tij i plotë:

“Unë jam mjek dhe specialist i sëmundjeve infektive. Kam qenë në këtë detyrë për më shumë se 20 vjet, duke ndjekur përditë pacientë të sëmurë. Kam punuar në spitalet e qendrës së qytetit, por edhe në lagjet më të varfëra të Afrikës. HIV-SIDA, Hepatiti, TB, SARS, Fruthi, Shingles, Difteria … ka shumë pak sëmundje, ndaj të cilave nuk jam ekspozuar në profesionin tim. Dhe me përjashtim të SARS-it, shumë pak më ka lënë të ndjehem i brishtë, i tronditur apo tërësisht i frikësuar.

Unë nuk kam frikë nga Covid-19. Jam i shqetësuar për pasojat e një agjenti të ri infektues, që është përhapur në të gjithë botën dhe vazhdon të gjejë shtigje të reja, në terrene të ndryshme. Me të drejtë jam i shqetësuar për mirëqenien e atyre që janë të moshuar, në gjendje të dobët shëndetësore ose pa ndihmë, të cilët vuajnë më së shumti, dhe në mënyrë disproporcionale, në duart e këtij ndëshkimi të ri. Por, unë nuk kam frikë nga Covid-19.

Ajo që më frikëson është humbja e arsyes dhe vala e frikës, që i ka shtyrë masat e shoqërisë në një spirale magjepsëse paniku, duke magazinuar sasi të pazakonte nga çdo gjë, që do të mund të mbushte mjaftueshëm një vendstrehim bombardimesh, në një botë post-apokaliptike. Jam i trembur nga maskat N95 që vidhen në spitale dhe urgjenca, ku në fakt nevojiten më shumë për ofruesit e shërbimeve mjekësore në vijën e parë të frontit, dhe në vend të kësaj jepen në aeroporte, qendra tregtare dhe kafene, duke shkaktuar edhe më shumë frikën dhe dyshimet e të tjerëve.

Mua më tremb fakti që spitalet tona do të tejmbushen me njerëz që mendojnë se “ndoshta nuk e kanë virusin, por sido që të jetë le të kontrollohen një herë, sepse ku i dihet…”, ndërkohë që të tjerë që kanë probleme me zemrën, emfizemë, pneumoni, apo stroke do të paguajnë çmimin e Urgjencave të mbushura plot, ndërkohë që numri i doktorëve dhe infermierëve është i kufizuar.

Unë kam frikë se kufizimet e udhëtimit do të zgjerohen kaq shumë, saqë martesat do të anulohen, ceremonitë e diplomimit do të zbrazen dhe takimet familjare nuk do të materializohen. Edhe ajo festë e madhe që quhet Lojërat Olimpike… edhe ajo mund të anulohet. A mund ta imagjinoni?

Kam frikë se këto frikëra për epideminë do të kufizojnë tregtinë, dëmtojnë partneritetet në shumë sektorë, do të dëmtojnë bizneset dhe do të arrijnë kulmin tek një recesion global.

Por mbi të gjitha, kam frikë për mesazhin që po u përcjellim fëmijëve tanë, kur përballen me një rrezik. Në vend të arsyes, racionalitetit, mendjes së hapur dhe altruizmit, po u themi që të panikosen, të kenë frikë, të jenë dyshues, reagues dhe egoistë.

Covid-19 nuk ka ikur dhe nuk do të ikë së shpejti. Ai do të vijë në një qytet, një spital, një mik, madje edhe një pjesëtar familje pranë jush, në një moment. Priteni. Mjaft pritët që të befasoheni më tutje. Fakti është që vetë virusi nuk do të bëjë aq dëm kur të vijë. Por vetë sjelljet tona dhe qasja “lufto mbi të gjitha për vete”, mund të rezultojë shkatërrimtare.

Ju lutem të gjithëve. Zbuteni frikën përmes arsyes, panikun përmes durimit dhe pasigurinë përmes edukimit. Kemi një shans për të mësuar shumë mbi higjenën shëndetësore dhe për të kufizuar përhapjen e sëmundjeve të shumta të transmetueshme në shoqërinë tonë. Le ta përballojmë këtë sfidë së bashku, në frymën më të mirë të dhembshurisë, durimit dhe mbi të gjitha, një përpjekjeje të pandalshme për të kërkuar të vërtetën, faktet dhe dijen përballë hamendësimit, spekulimit dhe katastrofizimit.

Fakte, jo frikë! Duar të pastra! Zemra të hapura.

Fëmijët tanë do të na falënderojnë! /bota.al/ KultPlus.com