“Ekzistojnë dy anë të secilës çështje: njëra anë është e mira, tjetra është e keqja, por ajo që qëndron në mes është gjithmonë më djallëzorja.
Njeriu që është gabim prap ruan pak respekt për të vërtetën, vetëm nga pranimi i përgjegjësisë së zgjedhjes. Por ai që rri në mes është horri që e lë të zbrazët të vërtetën në mënyrë që pastaj të pretendoj se nuk ekziston asnjë vlerë ose zgjedhje.
Ai është në gjendje të mos marrë pjesë në asnjë betejë, i gatshëm të përfitojë mbi gjakun e të pafajshmëve ose të zvarritet me gjunjë deri tek fajtori, është ai që e shpërndan drejtësinë duke i dënuar me burg që të dy, mashtruesin dhe të mashtruarin, është ai që i zgjidh konfliktet duke e urdhëruar budallain dhe të mençurinë të takohen të gjysmë të rrugës.
Në secilin kompromis mes ushqimit dhe helmit, është vetëm vdekja ajo që mund të fitojë. Në secilin kompromis mes së keqes dhe së mirës, është vetëm e keqja ajo që mund të përfitojë…”.
Ky punim do të dorëzohet në Ambasadën e Gjermanisë në Prishtinë, në shenjë respekti për figurën e shquar, Angela Merkel.
Piktori shqiptar, nga Suhareka, i quajtur Rilind Morina, ka realizuar një punim të kancelarës gjermane, Angela Merkel, një nga femrat më të çmuarat ndërkombëtare, shkruan albinfo.ch.
Rilind Morina e ka realizuar këtë profil të mrekullueshëm të saj, punim me anë të lapsit kimik, dhe pas pandemisë në ditët që do normalizohet gjendja, ky portret do të dorzohet në Ambasadën gjermane në Prishtinë, në shenjë respekti për figurën e shquar, Angela Merkel. Albinfo / KultPlus.com
Më poshtë mund t’i shihni disa nga fotot e këtij punimi:
Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, sot ka takuar drejtues të lartë të institucioneve nacionale kulturore, shkruan KultPlus.com
Ajo me ta ka diskutuar për bashkërendimin e punëve këtë vit, natyrisht e gjitha kjo nën situatën e krijuar pas virusit kinez.
“Në takim u diskutua, që derisa jemi në kohën e pandemisë, të përgatitet një kalendar i ngjarjeve dhe aktiviteteve kulturore që do të mund të transmetoheshin dhe publikoheshin në platforma të ndryshme mediale”, thuhet ndër të tjera në njoftim.
Këtu keni njoftimin e plotë:
“Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, takoi sot drejtuesit e institucioneve nacionale të kulturës, me të cilët bisedoi për bashkërendimin e punëve për këtë vit.
Konkretisht, ministrja Dumoshi i njoftoi drejtuesit e institucioneve të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës, Galerisë Kombëtare të Kosovës, të Qendrës Kinematografike të Kosovës, Ansamblit Kombëtar të Këngëve dhe Valleve “Shota”, Filarmonisë së Kosovës, Baletit Kombëtar të Kosovës dhe të Kosovafilmit për buxhetin që do të kenë sivjet, me mundësinë që pas tejkalimit të situatës në rishikim të buxhetit, përkrahja financiare të rritet edhe më shumë për këto institucione.
Po ashtu, ministrja i ka informuar drejtuesit e institucioneve se është angazhuar që ato të kenë nënkodet e veçanta buxhetore me qëllim të planifikimit sa më të mirë dhe realizimit sa më të shpejtë të punëve të tyre dhe për shmangien e procedurave të panevojshme burokratike dhe tha se shumë shpejt do të marrin konfirmimin për këtë gjë nga Ministria e Financave.
Në takim u diskutua, që derisa jemi në kohën e pandemisë, të përgatitet një kalendar i ngjarjeve dhe aktiviteteve kulturore që do të mund të transmetoheshin dhe publikoheshin në platforma të ndryshme mediale me qëllim që sadopak qytetarët të relaksohen, inkurajohen dhe motivohen në kohën e pandemisë me të cilën po përballemi”.
Autoritetet në Paris kanë ndaluar ushtrimet në ambiente të jashtme gjatë ditës, pasi lufta kundër shpërthimit të koronavirusit po vazhdon.
Rregullat e reja janë vlejnë duke filluar nga ora 10:00 deri në oën 19:00 në kohën lokale, dhe hyjnë në fuqi ditën e mërkurë.
Kryebashkiakja Anne Hidalgo dhe shefi i policisë thanë se kjo do t’i kufizojë njerëzit të ushtrojnë kur rrugët janë përgjithësisht të qeta.
Franca ka shënuar ndër shifrat më të larta në botë të vdekjeve nga Covid-19.
Në total, 8,911 njerëz kanë vdekur në këtë vend dhe numri i rasteve të konfirmuara është pothuajse 100,000.
Franca ka qenë nën masa të rrepta bllokimi për gati një muaj. Kushdo që del jashtë shtëpisë është i detyruar të mbajë një dokument ku ceket arsyeja e largimit nga shtëpia: blerje të nevojshme, vizitë tek mjeku ose stërvitje brenda 1 km largësi nga adresa e tyre e banimit.
Me dhembje mësova lajmin për humbjen e Rexhe Xhaklit. E kam pasur mik. E njoha në Amerikë më 1990. Kur Lidhja Qytetare Shqiptaro- Amerikane e udhëhequr nga Xhozef Dioguardi, organizoi për herë të parë dëshminë e Lëvizjes së Kosovës në Kongresin Amerikan.
Duke hedhur kështu hapat e parë të fuqishëm për internacionalizimin e çështjes së Kosovës. Rexha ishte anëtar i Lidhjes ( Lobit). Më bëri shumë përshtypje atdhedashuria e tij e sinqertë, përkushtimi për çështjen, devotshmëria dhe modestia e skajshme.
Nga të tjerët mësova se sa shumë kishte bërë ky njeri për Kosovën. Me punë e angazhim, me donacione pafund dhe me lidhjet e tij me personalitete të fuqishme amerikane. Ruajta miqesinë me Rexhën për vite me radhë. Mbaj mend të më thoshte “ Të lutem më thuaj sa herë të ketë nevojë Kosova për Even (Eva Breandtly) për këshilla politike Lëvizjes, unë kujdesem për ardhjen e saj. Dhe kështu ndodhi për vite me radhë. Mbaj mend edhe shumë të tjera vepra që ai i dha Kosoves dhe popullit të saj, me përkushtim e në heshtje. Për të mos marrë në këmbim as një të vetmen mirënjohje e nderim nga Kosova as dje e as sot./KultPlus.com
“Lavdia është një helm që duhet marrë me doza të vogla!”
“Ligjet janë rrjeta ku mizat e mëdha kalojnë lehtësisht, ndërsa mizat e vogla ngelin të mbërthyera!”
“Prapa çdo pasurie të madhe, fshihet një krim i madh!”
“Zemra e një nëne është një humnerë e thellë, në fundin e të cilës do të gjesh faljen!”
“Një grua e njeh fytyrën e njeriut që dashuron, ashtu si marinari njeh detin e hapur!”
“Një bashkëshort i mirë nuk shkon kurrë të bjerë për të fjetur i pari natën dhe nuk zgjohet kurrë i fundit në mëngjes!”
“Lumturia e një nëne është si një rreze drite, ajo ndriçon të ardhmen, por reflektohet gjithashtu në të kaluarën, në formën e kujtimeve të bukur!”
“Kur gratë na dashurojnë, ato na falin për gjithçka, edhe për krimet tona; kur nuk na dashurojnë, nuk na njohin meritën për asgjë, as edhe për virtytet tona!”
“Dashuria është poezia e shqisave!”
“Kur zhytemi në thellësitë e kënaqësisë, ne nxjerrim lart më shumë llum, sesa perla!”
“Ndoshta virtyti nuk është asgjë më shumë, se sa mirësjellja e shpirtit!”
“Kur ligji bëhet despotik, morali dobësohet, dhe anasjelltas!”
“Pasioni është humaniteti universal. Pa të, feja, historia, romanca, arti do të ishin të kotë!”
“Një burrë është një krijesë e gjorë, krahasuar me një grua!”
“Vetmia është e mirë, por gjithsesi të duhet dikush, që të të thotë se vetmia është e mirë!”
“Mençuria është kuptimi i atyre gjërave hyjnore, tek të cilat shpirti ngjitet përmes dashurisë!”
“Në atë kohë, vetëvrasja ishte në modë në Paris: e çfarë çelësi më të përshtatshëm mund të kishte, për të zbërthyer misterin për një shoqëri skeptike?!”
“Armiqtë tanë më të mëdhenj janë të afërmit tanë. Mbretërit nuk kanë vëllezër, nuk kanë bij, nuk kanë nëna!”
“Sa më shumë dikush gjykon, aq më pak ai dashuron!”
“Lumturia është poezia e gruas!”
“Të pakuptuarit përfshihen në dy kategori: femrat dhe shkrimtarët!”
“Fama tepër e dëshiruar është pothuaj gjithmonë një prostitutë e pashpallur!”
“Kritika është një furçë që nuk mund të përdoret mbi stofra të buta, ku mund të rrënojë gjithçka!”
“Martesa është një betejë deri në vdekje, para së cilës bashkëshortët ia kërkojnë qiellit bekimin e tij!”
“Besojini gjithçka që dëgjojini të flitet për të tjerët, asgjë nuk është aq e shëmtuar sa të jetë e pamundur.” / KultPlus.com
Sot data shënon 7 prill, dhe bëhen plot 81 vite nga 7 prilli i vitit 1939, dita kur Shqipëria u pushtua nga Italia.
Më 7 prill të vitit 1939 Italia fashiste e Benito Musolinit filloi pushtimin ushtarak të Shqipërisë. Në mëngjesin e 7 prillit 1939, ushtria fashiste italiane, prej 35 – 40 mijë forcave tokësore dhe 150 aeroplanë e sulmoi Shqipërinë duke zbarkuar në Durrës, në Vlorë, në Shëngjin dhe në Sarandë.
Po atë ditë ra duke luftuar kundër pushtimit fashist të Shqipërisë, Mujo Ulqinaku, që ishte njëri ndër luftëtarët e parë më të shquar, i cili më 7 prill organizoi qëndresë të armatosur kundër pushtimit fashist italian.
Mbreti Zog asokohe u detyrua të mërgonte dhe vendi u bë pjesë e Perandorisë Italiane si një protektorat në bashkim personal me Kurorën Italiane.
Shqipëria kishte kohë që kishte një rëndësi të konsiderueshme strategjike për Mbretërinë e Italisë. Ata lakmuan portin e Vlorës dhe ishullin Sazan në hyrje të Gjirit të Vlorës, pasi ata do t’i jepnin Italisë kontrollin e hyrjes në detin Adriatik. Para Luftës së Parë Botërore Italia dhe Austria-Hungaria kishin mbështetur krijimin e një shteti të pavarur shqiptar. Me shpërthimin e Luftës së Parë Botërore, Italia kishte kapur shansin për të pushtuar gjysmën jugore të Shqipërisë, për të shmangur pushtimin e saj nga austro-hungarezët. Ky sukses nuk zgjati shumë, pasi rezistenca shqiptare gjatë Luftës së Vlorës, bashkë me problemet e brendshme të pasluftës e detyroi Italinë të largohej në vitin 1920. Dëshira për të kompensuar këtë dështim do të ishte një nga motivet kryesore të Musolinit në pushtimin e Shqipërisë.
Kur Musolini mori pushtetin në Itali, ai përtëriu interesin për Shqipërinë. Italia filloi depërtimin e ekonomisë shqiptare në 1925, kur Shqipëria ra dakord të lejonte Italinë të shfrytëzonte burimet e saj minerale. Kjo u pasua nga Traktati i Parë i Tiranës më 1926 dhe Traktati i Dytë i Tiranës më 1927, ku Italia dhe Shqipëria hynë në një aleancë mbrojtëse. Ndër të tjera, qeveria shqiptare dhe ekonomia u subvencionuan nga kreditë italiane dhe ushtria shqiptare u trajnua nga instruktorët ushtarakë italianë.
Megjithë ndikimin e fortë italian, mbreti Zog refuzoi të nënshtrohej plotësisht ndaj presionit italian. Në vitin 1931 ai u ngrit hapur ndaj italianëve, duke refuzuar të ripërtërijë Traktatin e Tiranës së vitit 1926. Pasi Shqipëria nënshkroi marrëveshje tregtare me Jugosllavinë dhe Greqinë në vitin 1934, Musolini bëri një përpjekje të dështuar për të frikësuar shqiptarët duke dërguar një flotë të anijeve luftarake në Shqipëri.
Ndërsa Gjermania naziste aneksoi Austrinë dhe u zhvendos kundër Çekosllovakisë, Italia e pa veten duke u bërë anëtari më i vogël i Paktit të Çelikut. Lindja e menjëhershme e një fëmije mbretërore shqiptare ndërkohë kërcënoi t’i jepte Zogut një dinasti të qëndrueshme. Pasi Hitleri pushtoi Çekosllovakinë (15 mars 1939) pa njoftuar paraprakisht Musolinin, diktatori italian vendosi të vazhdonte me aneksimin e tij të Shqipërisë. Mbreti Victor Emmanuel III i Italisë kritikoi planin për ta marrë Shqipërinë si një rrezik të panevojshëm. Roma, megjithatë, i dorëzoi Tiranës një ultimatum më 25 mars 1939, duke kërkuar që të pëlqente pushtimin e Italisë nga Shqipëria. Zogu refuzoi të pranonte para në këmbim për lejimin e marrjes së plotë dhe kolonizimit italian të Shqipërisë.
Më 5 prill djali i mbretit u lind dhe lajmi u njoftua nga topat. Njerëzit u derdhën në rrugë të alarmuar, por lajmi i princit të sapolindur i qetësoi. Njerëzit dyshonin se po ndodhte diçka tjetër, gjë që çoi në demonstratën anti-italiane në Tiranë të njëjtën ditë. Më 6 prill pati disa demonstrata në qytetet kryesore të Shqipërisë. Po atë pasdite, 100 avionë italianë fluturuan për Tiranën, Durrësin dhe Vlorën, duke lëshuar fletëpalosje që i udhëzonin njerëzit të dorëzonin në pushtimin italian. Njerëzit u zemëruan nga kjo demonstrim i forcës dhe kërkuan nga qeveria për të rezistuar. Turma bërtiste: “Na jepni armë, po shiten, po na tradhëton!”. / KultPlus.com
Flo Meiler ka nisur të ushtrojë në kërcim me purtekë në moshën 65-vjeçare.
Meiler, tani 85-vjeçare, dëshmon çdo ditë që mosha nuk është barrierë, raporton Olympic Channel.
Ajo tashmë është njëra prej atleteve më të dekoruara në histori, sa i takon garave të veteranëve. Por Meiler synon rekorde tjera botërore në “National Senior Games” një ngjarje që organizohet në SHBA për personat mbi 50 vjeç. Në këtë ngjarje sportistët ndahen në bazë të moshës.
“Nuk mund të besojë që jam 85-vjeçare. Vërtetë nuk mund të besojë”, ka thënë Flo Meiler, që mbanë tetë rekorde të ndryshme të ngjarjes “National Senior Games”.
“Mbani trupin tuaj dhe mendjen tuaj aktive. Nëse bëni këtë do të shikoni botën në mënyrë tjetër”, thotë Meiler, që garon në disiplina të ndryshme të atletikës.
Vjet ajo vendosi rekord të ngjarjes në kërcim së larti. Rekordi i kaluar ishte 90 centimetra, ndërsa ajo vendosi rekord me kërcim prej 91 centimetrave. Tentoi për të vendosur rekord prej 93 centimetra, por nuk ia doli. Ajo garoi në grupmoshën 70 – 89.
Vitin e kaluar ajo garoi në lojërat botërore për veteranë, ndërsa fitoi pesë medalje të arta e dy të argjendta. Në atë ngjarje ishte pjesë e ekipit që theu rekordin në vrapimin me stafetë, 4 x 200 metra, në grumposhën e 80-vjeçareve. Rekorde tjera synohen prej saj. Koha.net / KultPlus.com
Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) ka tërhequr vërejtjen se botës së përfshirë nga pandemia e koronavirusit i mungojnë rreth gjashtë milionë infermierë.
Agjencia e OKB-së në një raport të përbashkët me organizatat “Nursing Now” dhe International Council of Nurses”, ka vlerësuar rolin e madh të infermierëve, të cilët përbëjnë gjysmën e gjithë personalit mjekësor në botë, transmeton KOHA.
“Infermierët janë kurrizi i çdo sistemi shëndetësor në botë”, ka thënë presidenti i OBSH-së Tadros Adhanom Ghebreyesus. Sipas tij, ata janë në vijën e parë të frontit në luftën me Covid-19.
Sipas raportit të OBSH-së, të publikuar sot, Ditë Botërore të Shëndetit, në botë janë gati 28 milionë infermierë.
“Por ende kemi 5.9 milionë infermierë më pak se që na duhen”, thuhet në raport.
Më së shumti mungesë të infermierëve ka në vendet e varfra të Afrikës, të Azisë juglindore, të Lindjes së afërt dhe të Amerikës së Jugut.
Presidentja e organizatës “Nursing Now”, Mary Watkins, ka ftuar autoritetet të testojnë gjithë personelin mjekësor në lidhje me koronavirus. Ka thënë se një numër i madh i personelit nuk po shkon në punë nga droja se është infektuar, por këtë nuk mund ta dëshmojë pa testime.
Në Itali, vendin me numrin më të madh të vdekjeve si pasojë e pandemisë, kanë vdekur 23 infermierë, pastaj nëntë për qind e personelit mjekësor është infektuar. E në Spanjë, po ashtu një vend shumë i goditur, është infektuar 14 për qind e personelit mjekësor.
Në raportin e OBSH-së thuhet se 80 për qind e infermierëve kujdesen për 50 për qind të popullatës së botës.
Sot, është Dita Botërore e Shëndetit, por si asnjëherë më parë ajo e gjen botën me mbi një milion e 350 mijë të infektuar me Covid-19 dhe mbi 75 mijë të vdekur.
Ministria e Arsimit ka njoftuar se video-ligjëratat për mësim në distancë, që po transmetohen në televizionin publik, do të transmetohen sipas orarit që është publikuar edhe në ditët kur në Kosovë ka festa zyrtare.
“Duke marrë parasysh faktin se transmetimi i video-ligjëratave sipas këtij orari mund të përkojë me ndonjë ditë që është e përcaktuar si festë zyrtare në Republikën e Kosovës, MAShTI sqaron se pavarësisht kësaj, video-ligjëratat do të transmetohen sipas orarit të fiksuar, pra edhe gjatë ditës së festës zyrtare”.
Kjo ministri ka njoftuar se video-ligjëratat e transmetuara gjatë ditës së festës do të ritransmetohetn gjatë ditës së shtunë në javën kur ka qenë festë, njofton Klan Kosova.
“Megjithatë, duke marrë parasysh faktin se nxënësit dhe mësimdhënësit nuk e kanë të domosdoshme përcjelljen e video-ligjëratave në ditën e festave, MAShTI ju bën me dije se video-ligjëratat e transmetuara gjatë ditës së festës do të ri-transmetohen në RTK 4 ditën e shtunë të po asaj jave kur është festa”.
Transmetimi i video-ligjëratave për mësimin në distancë, në Radio Televizionin e Kosovës, është duke u realizuar çdo ditë pune (nga e hëna deri të premten) përmes orarit të fiksuar i cili është i publikuar në ueb faqen e MASHTI-it. / KultPlus.com
At Zef Pllumi është nga nga figurat me të ndritura shqiptare, i cili njohu çdo të mirë dhe të keqe të kombit tonë, madje kjo shihet qartë në një intervistë të rrallë televizive të cilën e kishte dhenë në një moshë të shtyrë, por me mendje të kfjelltë, shkruan KultPlus.
Nga një eksert i intervistës, gazetarja e pyet se prej nga ju vjen e keqja shqiptarëve, At Zefi përgjigjet me një bindje të plotë dhe me një zhgënjim të thellë në ftytyrën e tij.
“E keqja neve na vjen prej vetvedit, prej njani tjetrit, prej shqiptarëve. Na s`kemi dashuni njani me tjetrin, kemi inate, e mllef e kurgja tjetër…Kjo asht e keqja e madhe që na vjen…që na ka ardhë historikisht”, shprehet At Zef Pllumi.
Një burrë i urtë dhe një mendimtar, frati françeskan ka qenë publicist e shkrimtar dhe gjithmonë në kërkim të të vërtetës. Ai ndërroi jetë në vitin 2007 në Romë të Italisë.
“Kjo është e keqja e madhe që na vje e që na ka ardhë historikisht” tregon At Zef Pllumi në vazhdimësi të kësaj interviste. /KultPlus.com
“Parku Kombëtar i Prespës është një destinacion që nuk duhet humbur sapo të kemi mundur të gjithë bashkë, koronavirusin”, u shpreh sot ministri i Turizmit dhe Mjedisit, Blendi Klosi
Ministri Klosi publikoi sot një reportazh të RTSH-së të titulluar “Magjia e fshehur e Prespës” ku flitet për bukurinë, magjinë, vlerat dhe cilësitë që ka ky liqen.
Këto vlera u prezantuan edhe në Konferencën Shkencore të mbajtur me rastin e 20-vjetorit të Parkut Kombëtar të Prespës, ku u analizuan të gjithë të rejat, problematikat, si dhe vizioni për të ardhmen e këtij parku me një bukuri të rrallë.
“Prespa siç nuk e keni njohur. Parku Kombëtar Ndërkufitar mes 3 shteteve, Shqipërisë, Maqedonisë dhe Greqisë, që nuk duhet humbur si destinacion sapo të kemi mundur të gjithë bashkë, koronavirusin”, nënvizoi ministri Klosi.
“Qëndro në shtëpi sot të udhëtojmë nesër”, përfundoi ministri Klosi. /atsh / KultPlus.com
Kolegji Universum si lider dhe model i mundësive reale për studime jashtë vendit, organizon sesion informues online për të gjithë studentët e interesuar për bursa semestrale Erasmus+.
Sesioni informues do të mbahet me 8 Prill nga ora 14:00 online përmes Google Meet, të interesuarit duhet të konfirmojnë pjesëmarrjen në këtë link https://bit.ly/2UNb0Et. Pas regjistrimit online, zyra ndërkombëtare e Kolegjit Universum do të ju dërgoj linkun për GoogleMeet. A e dini se? Kolegji Universum ka transformuar jetën e 247 studentëve përmes studimeve në 114 universitete në 26 shtete të Evropës dhe Turqisë. Shiko listën e përfituesve https://www.universum-ks.org/studentet-erasmus/
Temat që do të diskutohen gjatë sesionit informues online janë: • Cfarë janë bursat Erasmus+ • Cfarë përfshijnë bursat Erasmus+ • Kush mund të aplikojë për bursat semestrale Erasmus+; • Në cilat Universitete të Evropes kanë të drejtë të studiojnë studentët e Kolegjit Universum; • Beneficionet e bursës Erasmus+ • Procedurat e transferimit; • Cilat universitete i kanë hapur aplikimet? • Njoftohu me studentët tanë të shkëmbyer nga Polonia dhe Turqia • Përvoja e studentes të Universum që studioi në Staffordshire University të Anglisë.
Dhe njerëzit qëndruan në shtëpi Dhe lexuan libra Dhe dëgjuan Dhe pushuan Dhe bën ushtrime Dhe bën art e luajtën muzikë Dhe mësuan mënyra të reja të ekzistimit Dhe ndaluan e dëgjuan më thellë Dikush meditoi, dikush u lut Dikush u takua me hijen e tij Dhe njerëzit filluan të mendojnë ndryshe Dhe filluan të shërohen Dhe në mungesën e njerëzve që jetonin në mënyra injorante, të rrezikshme, të pakuptimtë dhe pa zemër, dhe Toka filloi të shërohej.
Dhe kur rreziku mbaroi Dhe njerëzit e gjetën veten Ata qan për të vdekurit Dhe bën zgjedhje të reja Dhe ëndërruan vizione të reja Dhe krijuan mënyra të reja jetese Dhe shëruan plotësisht tokën Ashtu siç u shëruan dhe vet.
Një mbretëreshë bukurie e cila u kurorëzua “Miss Anglia” në vitin 2019 është rikthyer në Mbretërinë e Bashkuar për të vazhduar karrierën e saj si mjeke mes pandemisë së coronavirusit.
Bhasha Mukherjee bëri një pushim në karrierë si mjeke pasi mori pjesë në “Miss World” në dhjetor të vitit 2019, ndërsa e përfaqësoi Anglinë.
E ftuar të jetë ambasadore për disa bamirësi, Mukherjee kishte planifikuar të vë stetoskopin e saj dhe të përqëndrohet në punën humanitare deri në gusht të këtij viti.
Bhasha Mukherjee
“Më ftuan në Afrikë, në Turqi, pastaj në Indi, Pakistan dhe disa vende të tjera të Azisë për të qenë një ambasadore për punë të ndryshme bamirësie”, ka thënë ajo për CNN.
Në fillim të marsit, 24-vjeçarja kishte qenë në Indi për katër javë në emër të ‘Coventry Mercia Lions Club’, një organizatë bamirësie për zhvillimin dhe bashkësinë për të cilën ajo ishte ambasadore.
Ata vizituan shkollat dhe gjithashtu dhanë para për një shtëpi për vajzat e braktisura.
Por, ndërsa situata e coronavirusit u përkeqësua në Britani të Madhe, 24-vjeçarja po merrte mesazhe nga ish-kolegët, duke i thënë asaj se sa e vështirë ishte situata për ta.
Më pas, ajo kontaktoi ekipin drejtues të spitalit për t’i njoftuar se dëshironte të kthehej në punë.
Bhasha Mukherjee
Bhasha, e cila u transferua në qytetin anglez të Derby nga Kolkata në moshën 9-vjeçe, tha: “Ndjeva një ndjenjë të tillë për të qenë pjesë e këtij sektori të veçantë tani”.
“Ështe e jashtëzakonshme në mënyrën sesi e gjithë bota po festonte të gjithë punëtorët kryesorë, dhe unë dëshiroja të isha një nga ata dhe e dija se mund të ndihmoja”, vazhdon ajo.
Dhe kështu Mukherjee u kthye në Mbretërinë e Bashkuar të mërkurën, pasi punoi me Komisionin e Lartë Britanik në Kolkata për të gjetur një fluturim nga India për në Frankfurt, pastaj në Londër.
“Nuk ka kohë më të mirë për mua që të jem Miss Anglia dhe të ndihmoj Anglinë në një kohë nevoje”, shton më tutje Bhasha.
Mukherjee është duke u izoluar për një deri në dy javë derisa të mund të kthehet të punojë si mjeke në spitalin ‘Pilgrim’.
Bhasha Mukherjee
Që nga e hëna, Mbretëria e Bashkuar kishte regjistruar më shumë se 48,000 raste të coronavirusit dhe gati 5,000 vdekje, sipas shifrave të Universitetit Johns Hopkins. / KultPlus.com
Poezi nga Maya Angelou Përktheu: Majlinda Bashllari
Gratë e bukura sfiliten të gjejnë sekretin e sharmit tim. Ngase s’jam e bukur ndoshta, e as ndonje trup modeleje nuk kam dhe kur këto ua them atyre mendojnë se tallem. Them se – është në gjatësinë e krahëve, në përdredhjen e vitheve të mia, në ritmin e hapave, në formën e bukur të buzëve… Jam jashtëzakonisht grua! Një grua fenomenale Jam unë.
Kur hyj në një dhomë, aq qetë sa s’e merrni me mend dhe një burri i afrohem, – të gjithë shtangin a bien në gjunjë dhe sulen drejt meje – Një koshere e gëzueshme bletësh. Them se – është prej zjarrit që më digjet në sy dhe vezullimit të bardhë të dhëmbëve, lëkundja e belit ndoshta dhe hareja e këmbëve. Oh, jam jashtëzakonisht grua Një grua fenomenale Kjo jam unë.
Vetë burrat, sa herë janë habitur Ç’gjë i tërheq drejt meje… Përpiqen kaq shumë, por s’munden t’i afrohen dot të fshehtës sime. Edhe kur vetë ua rrefej prapë s’dinë ta prekin… Them vjen prej harkut të thellë të shpinës, nga dielli i buzëqeshjes sime, përhedhja e gjoksit, a ndoshta, nga hijeshia e stilit Oh, jam kaq e jashtëzakonshme Një grua e mrekullueshme Jam unë
Tani e kuptoni, se përse nuk kam nevojë të tund kokën, të klith a të lëviz më kot, a të flas me zë të lartë. Nëse shihni që përmes kaloj me krenari të thellë… Shijomëni! Ju thashë, pra – është në kërcitjen e takave të mia, valëzimin e flokut, në cipën e shndritshme të dores, në etjen për njeriun – Sepse jam e jashtëzakonshme, Grua fenomenale – Kjo jam unë.
Lady Gaga ka mbledhur 35 milion dollarë në shtatë ditë nga korporatat dhe filantropët për fondin e reagimit të solidaritetit COVID-19 të Organizatës Botërore të Shëndetit.
Ylli i hitit “Born this Way”, Lady Gaga, gjithashtu është bërë bashkë me organizatat “Global Citizen” dhe “World Health Organisation”, për organizimin e një ngjarjeje historike dhe unike në llojin e vet.
Fjala është për koncertin madhështor me titull “One World: Together at Home”, i cili do të tranmetohet nëpër kanale dhe platform të ndryshme digjitale anembanë botës, si dhe i përfshinë performancat e yjeve të mëdhenj të muzikës të tillë si: Sir Elton John, Chris Martin, Sir Paul McCartney, John Legend, Lizzo dhe Billie Eilish, transmeton Koha.
Koncerti virtual i cili transmetohet më 18 prill, ka për qëllim të mbledhë të holla për fondacionin, “Solidarity Response Fund”, si dhe organizata tjera lokale apo regjionale të cilat po i ndihmojnë personat në nevojë gjatë kësaj pandemie globale të koronavirusit. Gjithashtu, qëllimi kryesorë i kësaj ngjarjeje është nderimi dhe përkrahja e punëtorëve shëndetësorë të cilët po i rrezikojnë jetët e tyre për t’i shpëtuar të tjerët.
“Kemi dashur të fokusohemi në rëndësinë e kësaj lëvizjeje të paparashikuar historike dhe kulturore… dhe duam ta festojmë dhe inkurajojmë fuqinë e shpirtit njerëzor. Dua t’iu dërgoj lutjet e mia të gjithë njerëzve të cilat po i humbin punët, dhe mezi po ia dalin ta ushqejnë veten dhe fëmijët e tyre gjatë kësaj pandemie,” citohet të ketë thënë superylli Gaga.
Ylli i filmit “Star is Born” gjithashtu ka treguar se të gjitha të hollat që do të dhurohen për bamirësi, do të mblidhen para koncertit. Sipas saj, kur të fillojë transmetimi direkt i koncertit njerëzit e kanë për detyrë t’i largojnë kuletat dhe kartat e kreditit nga vetja, dhe ta shijojnë këtë shou.
Prezantuesit e njohur televiziv, Jimmy Fallon, Jimmy Kimmel dhe Stephen Colbert, do ta prezantojnë koncertin krahas ekipit të emisionit “Sesame Street”.
Në mesin e artistëve të përzgjedhur nga Lady Gaga për të interpretuar në këtë ngjarje janë: Eddie Vedder, Idris Elba, Alanis Morissette, Kacey Musgraves, David Beckham, Billie Joe Armstrong dhe Keith Urban, derisa paraqitje në këtë shou do të kenë edhe punëtorë të ndryshëm shëndetësorë prej anembanë botës. / KultPlus.com
Mandatory Credit: Photo by David Fisher/REX/Shutterstock (10112734jd)
Lady Gaga
91st Annual Academy Awards, Arrivals, Los Angeles, USA – 24 Feb 2019
Fakulteti i Mjekësisë i Universitetit të Prishtinës ”Hasan Prishtina”, përveç stafit akademik që janë edhe punëtorë të Qendrës Klinike dhe Universitare të Kosovës dhe Institutin Kombëtar të Shëndetësisë Publike, ka angazhuar edhe mbi 300 vullnetarë në luftën për parandalimin e përhapjes së koronavirusit në vendin tonë.
Sipas njoftimit të Universitetit të Prishtinës “Hasan Prishtina”, thirrjes nga Ministria e Shëndetësisë dhe Institutit Kombëtar të Shëndetësisë Publike i janë përgjigjur:
280 vullnetarë (mjekë të rinj, mjekë specialistë, mbi 55 studentë vullnetarë të Fakultetit të Mjekësisë, infermierë, psikologë, punëtorë socialë etj.);
41 vullnetarë – studentë absolventë të Fakultetit të Mjekësisë, aktivë në qendrat e mjekësivë familjare në vend;
14 vullnetarë – aktualisht po ndihmojnë në Qendrën e Thirrjeve në Fakultetin e Mjekësisë dhe Katër vullnetarë – studentë absolventë të Fakultetit të Mjekësisë në Qendrën e Studentëve;
Shumë vullnetarë të tjerë, studentë të Fakultetit të Mjekësisë, me vendbanim nëpër komuna të Kosovës, janë në vazhdimësi duke shprehur dëshirë të ndihmojnë, e që janë duke u evidentuar të angazhohen sipas nevojës.
Qendra e Thirrjeve në Fakultetin e Mjekësisë:
Qendra e Thirrjeve (UP- IKSHPK-MSH) aktualisht gjendet e pozicionuar në dekanatin e Fakultetit të Mjekësisë dhe është në shërbim të qytetarëve, duke ofruar informacionet e duhura përmes telefonit.
Në këtë qendër, e cila qëndron e hapur 24 orë në ditë, raportohet të pranohen 200 deri në 300 thirrje brenda ditës, të cilat pranohen nga personeli i IKSHPK-së apo ndonjë nga vullnetarët (mjekë apo studentë) e Fakultetit të Mjekësisë.
Numri kontaktues i qendrës është: 038 200 80 800.
Universiteti i Prishtinës vazhdon t’u përgjigjet me profesionalizëm të gjitha kërkesave të institucioneve shëndetësore për ta ndihmuar vendin në situatën e krijuar nga pandemia COVID-19. / KultPlus.com
U ktheva sërish në Trouville. Bankinat ishin bosh. Qiejt plot re që endeshin tutje, hijerënda për tu puqur më së fundi me detin. Eci në rrugën buzë detit, vështroj zgalemët që vërtiten në valet e tyre të vazhdueshme me një harbim plot klithma, shkoj deri tutje fundit të plazhit, drejt asaj ndërtese të vjetër që quhet “Les roches noires” (“Shkëmbenjtë e zinj”) të ndërtuar që në vitin 1866 dhe mendoj për Marguerite Duras. Më ngjan sikur e shoh përsëri atje, në cep të atij ballkoni të gjatë apo buzë dritares duke vështruar e përhumbur detin që e donte aq shumë veçanërisht në dimër, kur të gjithë janë larguar, të gjitha haretë, britmat fëminore, dashuritë dhe ku ka mbetur veç ajo, e vetmuar, përballë detit të pafund, çka e tërhiqte në një lloj mistike, duke e bërë të braktiste gjithçka të kësaj bote për tu përhumbur në të. Marguerite Duras ishte si deti, me baticat dhe zbaticat e saj, me kapriçiot dhe zemërimet e tij, e dehur me ujin e kripës dhe të alkoolit, në vetminë dhe dashurinë e saj të fundit, në tryzën e vogël të shkrimit, mbi letrën, fjalën, gërmën, mbi atë që dinte aq bukur ta shkruante, pasi gjithçka e saj ishte e përjetuar, në të kaluarën dhe të tashmen, në çastin fluid që ajo s’donte t’i shpëtonte nga duart, nga shpirti, ishte personazhi real i dashurisë së mundur por dhe të pamundur, i dramës, i jetës dhe vdekjes, pasi aty, nga ajo dritare me kanate të mëdha e të larta, ajo herë shikonte ngazëllimin e jetës, e herë të zezën që mbulonte gjithçka, pafundësisht, në heshtjen e madhe ku vetëm deti dëgjohej. Po, deti jetonte përjetësisht. Në një nga fletoret e saj mbajtur në atë dhomë, ajo shkruante: “Nganjëherë ke frikë të vdesësh para se fleta që ke shkruar të jetë shkruar e gjitha… ndërkohë ne e njohim fundin tonë, e dimë, por teksti duhet çuar deri në fund, udhëtimi duhet mbaruar. Pikërisht kjo na bën të ndjej vdekjen çdo ditë…” Atë e shqetësonte ajo se çdo të ndodhte pas vdekjes, çka më kujton mikun e saj të luftës por dhe të kohës së lëvizjeve të mëdha, Mitterandt apo të kohës presidenciale, kur ky marksist iu kthye Saint-Agustinit që e mbante në kokën e krevatit. Vitet e fundit Marguerite Duras i vizitonte shpesh varrezat, sigurisht jo të rejat, por ato të gjysmës së parë të shekullit XX apo ato të luftës. Aty dhe i lindi idea për të shkruar “Vdekja e aviatorit anglez”, të cilin e shkroi aty, në “Les Roches noires”, pasi një ditë kishte bredhur në varret e ushtarëve që zbarkuan dhe u vranë në brigjet e Normandisë, aty iu kujtua gjithashtu dhe vdekja e të vëllait që I nderej para sysh, si një lloj pengu, si në një ngushëllim të pafund. Dy vdekje në një, por jo vetëm, pasi në këto vdekje ajo shikonte dhe vdekjen e saj, prandaj dhe nxitonte. Duhej shkruar, natën, ditën, përmes alkoolit dhe dashurisë me të dashurin e saj Yan Andrea. “Ishte një libër si një lloj vaji, – thoshte biografja e saj Laure Adler në “Marguerite Duras”, – një përpjekje për të dialoguar me vdekjen”. Vitin e fundit, një ditë, i dashuri i saj Yan i solli tek dera e shtëpisë Dionisos, ish burrin e saj të dytë. Ajo doli tek dera, zgjati krahët e pështolli fort dhe i pëshpëriti: ”Sa shumë jemi dashur ne të dy”!… Sa shumë. Po, është bukur t’i thuash një ditë të fundme asaj që ke dashur dikur, në rini apo në kohë gjimnazi: “Sa shumë jemi dashur!”… Pikërisht këtu ajo kishte shkruar dhe librin “Yan Andrea Steiner” apo dhe “Sëmundja e vdekjes”. Ajo gjithnjë pyeste veten se ç’është kjo dashuri, tani, në këtë moshë, kur trupi ashtu i vagët, i lodhur nga vitet, nuk i ka më dehjet e veta, ekstazat e veta, kur gjinjtë janë lëshuar dhe nuk i kanë më dihatjet e tyre, klithjet dhe përdëllimet. Vallë është një botë ku dashuria po tretet, po humb formën e saj të qenësishme?… Ai, ajo, moskuptimi. Yan ishte homoseksual e megjithatë përhumbte në krahët e saj, pastaj ikte e nervozuar nga agresiviteti i saj, humbte në grinë e plazhit bashkë me erën, dhimbjen, pastaj rivinte në këtë botë ku genet janë ç’rregulluar. Në fund të librit “Sëmundja e vdekjes”, Duras shkruante: “Mbrëmjen e largimit të saj, në një bar, ju tregoni historinë tuaj. Në fillim ju e tregoni sikur të ishte e mundur ta përjetonit, por pastaj ju e lini. Më tej ju tregoni duke qeshur si të ishte e pamundur që kjo ka ndodhur apo se ndoshta dhe mund ta keni sajuar. Të nesërmen, papritmas, ndoshta në dhomë, ju vini re mungesën e saj. Të nesërmen, papritmas, ndoshta do të provoni një dëshirë për ta parë atje, në vetminë tuaj të çuditshme dhe gjendjen e saj të panjohur nga ju. Ndoshta ju do ta kërkoni përtej dhomës tuaj, në plazhet, në taracat e kafeneve, në rrugë. Por ju s’mund ta gjeni, sepse në dritën e ditës ju nuk njihni askënd. Ju nuk do ta njihni. Ju nuk njihni nga ajo veç trupin e saj të përgjumur me sytë e hapët apo të mbyllur. Penetrimin e trupave ju nuk mund ta njihni, kurrë nuk mund ta njihni. Ju s’do të mundni asnjëherë. Kur ju keni qarë, ju keni qarë për veten tuaj dhe jo për pamundësinë e admirueshme për tu bashkuar me të përmes atij dallimi që ju ndan nga njëri-tjetri. Nga gjithë kjo histori ju mbani mend veçse disa fjalë që ajo ka thënë në gjumë, fjalë që tregojnë se nga çfarë vuani: sëmundjen e vdekjes. Shumë shpejt ju braktisni gjithçka, ju nuk e kërkoni më as në qytet, as nëpër natë, as gjatë ditës. Kështu, ju keni mundur ndërkohë ta përjetoni në të vetmen mënyrë që mund të bëhej nga ju, duke e humbur, para se kjo dashuri të ndodhte…” Shtatorin e kaluar kur shkova të vizitoja «Les Roches Noires» tabela në hyrje të oborrit shkruante për Marcel Proust, banorin e dikurshëm të këtij hoteli kur vinte në dhjetvjeçarin e parë të shekullit XX. Ai e pëlqente shumë Trouville, madje ky dekor na shfaqet në disa fragmente të romaneve të tij, buzëdeti, plazhi dhe grija pafund. Një kohë e humbur drejt së cilës ai kërkonte të rigjente aromat, fytyrat, koketëritë, pëshpërimet, mbrëmjet e vona, ndjesitë fine për të na i treguar neve, lexuesve të botës. Kështu dhe Duras, që në bredhjet e saj kujtonte të parapëlqyerin e saj Flaubert, pasi figura e Flaubert këtu në Trouville qëndron e pikturuar në një faqe muri në hotelin që mban emrin e tij: “Hotel Flaubert”, pasi atëherë shkrimtari ishte i dashuruar pas këtij qyteti dhe vinte shpesh këtu, siç kujtohet dhe në librat e tij, veçanërisht në “Kujtimet e një të çmenduri”… kujtonte dashurinë e tij në moshën 15 vjeçare kur dashuronte në këto rrugë, brigje, qiej në mënyrë platonike zonjushën 26 vjeçare Elise Schlesinger. A nuk ndodhi kështu dhe me të, kur në moshën mbi 60 vjeçare dashuroi me djaloshin e ri Yan Andrea, adhuruesin e saj që i telefononte me aq ngulm dhe donte patjetër ta takonte dhe kur më në fund ajo kishte hapur portën, kishte parë fytyrën e tij ëngjëllore që e kishte bërë ti thoshte : «Po ti mund të flësh sonte këtu, në dhomën e tim biri dhe shko nesër». Por ai s’do të shkonte dot, as nesër as më vonë… Po të shkosh në “braserinë” buzë detit të Trouville, në “Le Central” dhe të ulesh në tavolinën 309, Durasin do ta ndjesh të afërt, pasi ajo ulej gjithnjë aty, me vështrimin drejt detit. A nuk thoshte ajo se “të vështrosh detin do të thotë të vështrosh gjithçka”? Vallë deti përmblidhte gjithçka të kësaj bote? Përse kështu? Ndoshta pse duke vështruar atë pafundësi dhe paanësi, njeriu kupton përkohësinë e tij mbi këtë tokë, kupton hiçin. Ja pse ky bashkëbisedim i Durasit me detin, dhe jo vetëm i saj ju dhëmb për kohën që ju mungon, që ju shket, që kërkoni ta ndalni, për gjendjen efemere që të rinjtë nuk e kuptojnë por që më pas i ngjan një refreni : ose humbet në dëshpërimin e madh, ose kërkon të jetosh çdo ditë, plotësisht, si të jetë e fundit, me të jgitha dashuritë. A nuk nxitonte Prust gjer ditën e fundit të tij për të mbaruar më së fundi romanin “E burgosura”, të pinte dhe një birrë të ftohtë akull nga ato të «Ritz» dhe dorëshkrimin ta dorëzonte më së fundi në mënyrë që ta dërgonte për tu shtypur? Ah, koha që i mungon gjeniut, pasi ai, apo ajo do të duhej të jetonin jo një por dy jetë, jo për egoizmin e të jetuarit, por për dashurinë e shkrimit, fjalës, pasi pena, letra, të kthehen në një lloj gjymtyre nga e cila nuk mund të shqitesh dot. Kur shkrimi mbaron, aty merr fund dhe shpirti i shkrimtarit. E pra nga xhamat e asaj “brasserie” Duras duhet të ketë imagjinuar dhe djaloshin Flaubert duke ndjekur pas me dashurinë e tij adoleshente, zonjushën Elise, zonjushen me hiret e saj dhe dantellat, siç na i tregon këto zonja në tablotë e tij Claude Monet, atje, para hotel “Les Roches noires”, buzë detit, vajzat delikate me ombrellat e tyre gati ti marrë era…. Ah dashuria, dashuria e saj për Yan, dashuria që i kapërcen kufijtë e moshës, të gjendjes fizike, të trupit dhe të territoreve. Dashuria gjithnjë e pa përfunduar pasi gjithnjë mbetet diçka për tu thënë, për tu bërë. A nuk i thoshte ajo Yan-it gjithnjë: “Dashuria jonë e pa përfunduar”? Në hollin e madh të ndërtesës tashmë ka veç heshtje. Kolltuqet janë po aty ku ajo prehej dhe priste gazetarët. Nga dritarja e madhe që vështronte përtej detit duken veç dallgë dhe zgalema që ende s’dihet për ku shkojnë. Nga fundi i nëntorit 1994 deri në gushtin e vitit 1995 ajo kishte qenë këtu, çdo ditë, çdo natë, çdo orë, e përhumbur, duke përshpëritur copëza fjalësh, frazash, dhe kur Yan i shkruante ato çka dëgjonte si në një ditar letrar, një letërsi e shkruar në prag vdekjeje. Ajo ishte përsëri ballë detit, pas asaj trallisje e ku koma e saj kishte zgjatur pesë muaj kur nekrologjia e saj ishte gati dhe ku më së fundi ëngjëlli shkrues ishte ringjallur. Atëherë kishte shkruar dhe librin e saj “C’est tout”… “Kjo është e gjitha”. “Duhej të iki nga kjo botë, – shkruante ajo. – Nuk di ku ta çoj, ku ta vendos veten time. Ju shkruaj sikur t’u flisja… Do ju dua gjer në vdekjen time… Mermë në lotët e tua, në të qeshurën tënde, në të qarat e tua… Ajo që do të bëhet. Kam frikë. Eja, ejani shpejt… Shpejt, më jepni pak forcë. Ejani në fytyrën time… Lamtumirë. Lamtumirë askujt. Madje as ty. Gjithçka ka mbaruar. Duhet kthyer faqja. Duhet mbyllur. Eja tani. Duhet të shkojmë… Eja shpejt. S’kam më gojë. S’kam më fytyrë… » Atëherë Duras ishte obseduar nga hiçi, boshllëku, faqja bosh, se mos shkrimi ndalej dhe jeta e humbte kuptimin e jetës. «Boshllëku para meje… S’ka tjetër veç boshllëk. Boshllëqet. Ky boshllëk i terrenit të fundit. Ne jemi dy. Secili është vetëm… » Duke vështruar detin, atje në Trouville, në «Les Roches noires», në netët e ditët që shkëmbeheshin, duke u endur e vetmuar mes erës, spërkatjes dhe klithmave të mjellmave, ajo rikrijonte dekoret e romaneve të saj, dekore ku u jepte frymë personazheve, shpesh pa emra, ai, ajo, për të kapur kështu universalen, thelbin, qenësinë, pasi ç’rëndësi kishin tashmë emrat për të, rëndësi kishte ajo diçka që bënte pyetjen e madhe rreth njeriut, shoqërisë, pikëpyetjen e madhe mbi dashurinë. Vallë ç’ndodh me dashurinë në këtë moment të kohës dhe globit, kur luftrat dhe urrejtjet kanë kapërthyer gjithçka, kur grykësia e ka zvogëluar aq shumë shpirtin njerëzor dhe të botës, ku jeta shpërfytyrohet gradualisht, pa e kuptuar, në diçka të ftohtë, që vdes ngadalë, në diçka që ftohet, atje, këtu, buzë detit, ku dallgët të marrin dhe të mbulojnë me shkumë dhe pastaj të gëlltisin në thellësitë e errta? Ç’ndodh vallë?… A e dëgjoi ajo muzikën e Bach tek e përcolli në atë kishë të Saint-Germain, ditën kur bëhej mesha e saj e pëshpirtjes?… Lë pas “Les Roches noires”, zbres shkallaren e gurtë që të çon drejt detit dhe që këtu e kanë quajtur « Escalier Marguerite Duras »… Ja pra shkallë me emrin e një shkrimtareje. Mund të ngjitesh dhe zbresësh nga to, të shkosh dhe të lagësh këmbët në detin plot shkumë, nën klithmat e zgalemave, duke marrë me vete një tufë fjalësh të Duras, një tufë çfarëdo, një «kantilenë», pasi Duras na mëson të shkruajmë. Proza e saj është një poezi më vete, personazhet flasin pak por na bëjnë të mendojmë shumë. Papritmas kthej kokën dhe në atë shkallare tej, më shfaqet në flu imazhi i saj, ai trup i vogël i krrusur që zbret për të takuar të dashurit e saj dhe pastaj të shkojë drejt detit e të humbasë në të… /KultPlus.com
Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit (MKRS) ka nënshkruar sot memorandume bashkëpunimi me nëntë federata, konkretisht me Federatën e Atletikës së Kosovës, Federatën e Boksit, Federatën e Karatesë, Federatën e Mundjes, Federatën e Notit, Federatën e Ping Pongut, Federatën e Sportit Shkollor, Federatën e Tenisit dhe Federatën e Xhudos të Kosovës.
Në emër të MKRS-së, memorandumet janë nënshkruar nga ministrja Vlora Dumoshi, ndërkaq në emër të federatave sportive memorandumet janë nënshkruar nga kryetarët e federatave përkatëse.
Qëllimi i memorandumeve është mbështetja financiare e federatave respektive në realizimin e objektivave dhe synimeve që ato kanë planifikuar për këtë vit. Përkrahja bëhet në bazë të rregullores për kategorizim dhe në bazë të vendimit të ministres Dumoshi për caktimin e vlerës së pikëve.
Me këtë rast, ministrja i njoftoi kryetarët e federatave se menjëherë pas nënshkrimit do të ndërmerren hapat e procedurat për transferimin e mjeteve financiare në xhirollogaritë e federatave për çerekun e parë të vitit, ashtu që federatat ta kenë më të lehtë ta përballojnë situatën e vështirë nëpër të cilën po kalojmë.
“Përmes memorandumeve që i nënshkruam sot me nëntë federata po vazhdojmë të tregojmë se institucion i gjendemi afër federatave dhe sportit në përgjithësi. Dje kemi nënshkruar pesë memorandume, dhe do të vazhdojmë edhe nesër të shkruajmë memorandumet me federatat tjera”, paralajmëroi ministrja duke sqaruar se në këtë kohë pandemie secila organizatë sportive ka nevojë për përkrahje.
Ministrja i informoi kryetarët e federatave se sporti do të përkrahet edhe nga fondi emergjent i ndarë për MKRS-në. Ajo uroi që kjo situatë e vështirë që po kalojmë të gjithë që të kalojë sa më shpejtë dhe porositi kryetarët e federatave dhe përmes tyre sportistët që të tregohen të kujdesshëm për shëndetin e tyre, por edhe vazhdimisht të përgatiten e të ushtrojnë sa të kenë mundësi pa i rrezikuar të tjerët dhe pa e rrezikuar as veten.
Ndërkaq, kryetarët e federatave e falënderuan ministren Dumoshi dhe u shprehën se do të vazhdojnë të angazhohen dhe të jenë të gatshëm që me kalimin e pandemisë t’i kthehen edhe më fuqishëm garave dhe sukseseve. / KultPlus.com
Për herë të parë Shkolla Finlandeze organizon Konferencën Virtuale “Si të regjistroheni në universitetet më të mira në botë” e hapur për të gjithë nxënësit në Kosovë.
Kjo konferencë do të sjellë përfaqësues nga universitetet më prestigjioze nga mbarë bota, duke përfshirë këtu nga Evropa, SHBA-ja, Azia, dhe Australia ku ekspertët do të prezantojnë programet e tyre universitare për nxënës ndërkombëtarë dhe mundësitë e shkëlqyera të studimeve të ofruara nga ta. Linku për regjistrim: https://bit.ly/2JMMzRu
Përfaqësuesit do të vijnë nga universitetet si University of Cambridge, New York University, Ohio Northern University, University of Texas at San Antonio, ONCAMPUS, University of Wollongong, Savonia University of Applied Sciences, dhe EU Business School. Pas prezantimit të mundësive në secilin universitet, nxënësit do të kenë mundësinë të parashtrojnë pyetjet e tyre rreth pranimit në këto universitete si dhe kriteret të cilat duhet të përmbushen për t’u regjistruar.
Na u bashkoni më 9 prill 2020 (e enjte) në ora 14:00 në këtë konferencë virtuale dhe merrni informata të rëndësishme se si mund të regjistroheni në universitetet më të mira në botë. Vetëm 100 pjesëmarrës do të mund të ndjekin konferencën në Google Meet prandaj sigurohuni të regjistroheni më herët për të vijuar këtë mundësi të mrekullueshme.
Me sistemin numër 1 në botë për edukim; me mësuesit më të mirë në botë, ata finlandez; me teknologjinë më të avancuar dhe iPad edukativ për secilin nxënës; me mësimin e bazuar në fenomene e lojra dhe me qasjen krejt ndryshe të të mësuarit dhe zhvillimit të shkathtësive të shekullit 21 tek fëmijët tanë, Shkolla Finlandeze në Kosovë po shihet si një revolucion në sistemin arsimor të Kosovës. Shkolla posedon kampusin inovativ tek rrethi i QMI-së, ndërsa për më shumë informata mund të kontaktoni në 045 235 650, www.kosovo.finnish.school apo në Facebook: www.facebook.com/ShkollaFinlandeze.
Historia e komunitetit të shqiptarëve arbëreshë në Itali, lidhjet e tyre të forta me origjinën, traditat e kulturën që për gati 6 shekuj i mban të bashkuar me njëri-tjetrin në jetën e tyre të zakonshme në disa qyteze të vogla në jug të Italisë, është rrëfyer në një film kinematografik me metrazh të gjatë me titullin “Arbëria”.
Filmi është shfaqur në sallat kinematografike italiane në territorin e rajonit të Kalabrisë edhe është pritur mjaft mirë nga publiku.
Por, pas kërkesës së njerëzve, filmi “Arbëria” tashmë vjen edhe online në Vimeo për të gjithë ata që duan ta shohin.
Në këtë kohë izolimi, mënyra më e mirë është të kalosh kohën duke parë një film të tillë ku përthekohen tinguj e ngjyra të një prej kulturave më të pasura dhe më të bukura në botë.
“Arbëria” është realizuar nga skenaristja e regjisorja me origjinë kalabreze Francesca Olivieri, e cila jeton në Francë dhe është prodhuar nga shtëpia kinematografike Open Fields Production në bashkëpunim Lucana Film Commision, Calabria Film Commision, Ministria italiane e Kulturës e nga Enti Publik i shoqatës së autorëve e botuesve italianë.
Në qendër të këtij filmi është historia e Aidës, një stiliste e suksesshme mode e cila jeton prej vitesh në një qytet metropolitan evropian. Aida me origjinë arbëreshe e lindur dhe e rritur në qytezën e vogël Shën Katerina Arbëreshe, e pozicionuar mes Calabrisë dhe rajonit të Basilicatës, pas vdekjes së babait të saj rikthehet në vendlindje.
Në një takim brezash ekskluzivisht femëror (nga e mbesa tashmë adoleshente të cilën e kishte lënë të sapolindur e deri tek halla e moshuar) Aida zbulon vetëdijen e përkatësisë së saj arbëreshe, krenarinë e harruar e përmes një udhëtimi në vendet e kujtimeve fëminore, gjen gjuhën, traditat e atmosferën e madhështisë së kulturës arbëreshe.
Roli i Aidës interpretohet nga artistja nga Roma por me origjinë kalabreze, Caterina Misasi, e njohur në interpretimin e disa filmave si “100 vitrinat”, “Një mjek në familje”, etj.
Në kastin e aktorëve merr pjesë dhe aktorja me origjinë shqiptare Brixhilda Shqalsi, këngëtarja e njohur arbëreshe Anna Stratigo etj. / KultPlus.com
Presidenti Ilir Meta kujtoi përmes njëpostimi në Facebook, 7 Prillin e vitit 1939 kur Shqipëria u pushtua nga fqinjët fashistë italianë.
KultPlus ju sjell postimin e plotë të Metës:
Sot është 7 prilli, një ditë e hidhur si vetë pabesia në historinë tonë. Por është edhe një ditë nderimi për rezistencën heroike të ushtarakëve patriotë, me në krye Heroin tonë Mujo Ulqinaku.
Edhe pse të vetëm dhe të braktisur nga të gjithë, ne shqiptarët ju përgjigjëm pabesisë të pushtuesve fashistë me patriotizmin e bijve më atdhetarë të këtij vendi, të cilët ju kundërvunë me vetëmohim njërës prej fuqive më të mëdha të kohës.
Ndaj sot, ne shqiptarët përulemi me nderimin më të thellë para sakrificës sublime të ushtarakëve patriotë dhe djemve më të mirë të Atdheut, të cilët me bindje të plotë dhanë edhe jetën e tyre për mbrojtjen e lirisë, pavarësisë dhe dinjitetit kombëtar, duke shënuar dhe fillimin e Rezistencës Antifashiste të popullit shqiptar.
Mirënjohje të përjetshme Heroit tonë të Rezistencës Antifashiste Mujo Ulqinaku dhe të gjithë patriotëve të tjerë, të cilët përmbushën me nder betimin e tyre para Flamurit Kombëtar, duke e larë atë edhe me gjakun e tyre të paharruar. / KultPlus.com
81 vjet më parë/ Cili ishte reagimi amerikan për pushtimin e Shqipërisë? Si u pushtua Tirana? Si reagoi ish-BRSS dhe çfarë ilustronte karikatura e botuar në faqen e parë të së përditshmes amerikane?
“The Evening Star” risillte në vëmendje detaje që lidheshin edhe me shefin e Legatës Shqiptare në Uashington
Sikurse dihet, Faik Konica gjatë kohës së funksionit të fundit zyrtar që kreu për shtetin shqiptar, si Ministër fuqiplotë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, vihej shpesh në qendër të vëmendjes nga mediat amerikane, ku s’do të mungonin edhe ngacmimet e shtypit për t’i zbuluar atij histori rozë dhe ti nxirrnin kështu në pah edhe një “handicap” të tijin, siç ishte dhe martesa. Këtë radhë duket se ata e risjellin atë sërish në vëmendje me rastin e një ngjarje madhore, siç ishte pushtimi i Shqipërisë nga trupat italiane më 7 prill 1939, ku nuk do të mungonin as deklaratat e tij në lidhje me rezistencën që ai mendonte se do ti bëhej pushimit italian nga populli dhe Mbreti shqiptar.
Konica: Zogu do të vdesë duke luftuar!
Faksimile e artikullit origjinal për Faik Konicën, botuar në faqen 4 të gazetës amerikane “The Evening Star”, 8 prill 1939.
Kështu, e përditshmja e famshme e Uashingtonit “The Evening Star” në faqen 4 të datës 8 prill 1939, nën titullin origjinal: “Zog’s Envoy Back in Limelight After ’38 Ann Corio Episode”, do të rezervonte përveç një fotoje të vogël ilustruese të Konicës, shoqëruar me diçiturën: Ministri Konica i Shqipërisë, i deklaroi reporterëve në Departamentin e Shtetit se: “Mbreti Zog do të vdesë duke luftuar.”, edhe një artikull relativisht të shkurtër në terma të volumit gazetaresk, ku fokusi më shumë vihet mbi një aludim të shtypit mbi një marrëdhënie apo një deklaratë dashurie të Konicës ndaj ish-striptistes së parë në SHBA, me origjinë italiane.
Sidoqoftë, Konica mohon gjithçka me takt, sikurse dinte të bënte vetëm ai, dhe me këtë rast shtypi kujton meritat e tij të veçanta në artin e retorikës, duke sjellë edhe momentet më kulminante të karrierës së tij. Përveç ndonjë pasaktësie të vogël që lidhet me dijeninë e shtypit të kohës rreth Shqipërisë në artikull, duhet theksuar se historia me Konicën ishte vetëm një nga lajmet më periferike e plotësuese që lidheshin me Shqipërinë, pasi ndërkaq të gjitha informacionet që ato ditë zinin faqet e para të shtypit amerikan në lidhje me veprimet e ndërmarra nga Italia ndaj bregut fqinj, japin një panoramë të qartë të asaj çka po ndodhte me Shqipërinë ato ditë prilli të 1939.
Në këtë kontekst, le të ndjekim si në një udhëtim „blitz”, përmbledhtazi ato çfarë raportonte më konkretisht pikërisht “The Evening Star“ në faqen e saj të parë të datës 8 prill, në lidhje me këtë ngjarje, plot 81 vite më parë, për t’iu rikthyer sërish në fund artikullit të plotë mbi Konicën.
Reagimi amerikan ndaj sulmit të Musolinit
Aty për shembull, gjendet edhe reagimi i fortë i SHBA-së me anë të ish-Sekretarit të Shtetit, Cordel Hull, i cili sikurse dëshmon edhe artikulli i botuar në faqen e parë të „The Evening Star“, pasi ishte konsultuar në telefon me Presidentin Franklin Delano Roosevelt, do të deklaronte:
“Pushtimi me forcë i Shqipërisë është i papranueshëm dhe përbën një kërcënim shtesë ndaj paqes.” Invazioni -shtoi Sekretari Hull, dhunon dëshirën e popujve në botë që qeveritë e tyre të mund t‘i drejtojnë ata, jo drejt luftës, por drejt paqes. Sekretari i Shtetit dënoi aksionin italian pas konsultimeve që kreu në telefon me Presidentin, i cili gjendet në “Warm Springs” në shtetin e Xhorxhias. Z. Hull tha se shefi i ekzekutivit u dakordësua me të për përmbajtjen e deklaratës. Ndërsa një tjetër zyrtar i lartë i qeverisë, ndërkaq tha se administrata amerikane e konsideron puçin e shtetit të Musolinit ndaj Shqipërisë si një prelud ndaj një krize më serioze së të ardhmes në Europë“.
Ndoshta ia vlen të theksojmë me këtë rast se Sekretari Hull mbahet mend si shefi i Departamentit të Shtetit më jetëgjatë në këtë post, plot 11 vjet dhe shërbeu përgjatë gjithë periudhës së Luftës së Dytë.
Humbjet e palëve dhe Legata Amerikane më 7 prill
Po ashtu, një tjetër detaj me rëndësi janë edhe humbjet e italianëve të raportuara nga kjo gazetë dhe shtypi amerikan i kohës për ditën e parë të pushtimit dhe zbarkimin në Durrës, ku sipas „The Evening Star“ ishin: dymbëdhjetë të vrarë dhe 53 të plagosur gjatë zbarkimit të djeshëm në Durrës. Ndërkaq tetë marinarë janë vrarë dhe 34 janë plagosur më pas duke luftuar në Durrës. Një marinar i vrarë dhe 10 të plagosur ndërkaq janë regjistruar në Sarandë, pranë kufirit me Greqinë“.
Po aty, gjendet edhe një pasazh që raportonte se ç’kish ndodhur në mbrëmjen e 7 prillit në Tiranë dhe gjendjen e stafit të legatës amerikane. Sipas gazetës nga Uashington D.C. „Pushtimi italian erdhi pas një nate terrori në Tiranë, ndërsa xhandarët qëllonin vazhdimisht për të trembur grabitësit që më herët kishin bastisur edhe Pallatin Mbretëror. Kolonia amerikane u strehua dje dhe mbrëmë nga Ministri Hugh G. Grant në Legatën e Shteteve të Bashkuara. Bombarduesit italianë u shfaqën përsëri në qiell mbi Tiranë, menjëherë pas agimit sot dhe vazhduan të fluturonin ulët mbi qytet, ndërsa në të hynin trupat“.
Po ashtu, përsa i përket qëndrimeve të fqinjëve ballkanikë, flitet për një lloj hutimi paraprak pas këtij hapi të Italisë dhe një lloj neutraliteti, që shprehej sidomos në qëndrimet e Jugosllavisë, Greqisë dhe Turqisë.
Ndërkaq, diku tjetër po ashtu na përcillet një detaj me rëndësi, ndërsa shkruhet se: „Legjionet fashiste vlerësohet se kapin shifrën e 25 mijë deri në 50 mijë trupave, sipas vëzhguesve të huaj. Ndërsa ushtria e rregullt shqiptare thuhet të ketë një numër prej 15 mijë trupash, me armë të mjaftueshme vetëm për gjysmën e anëtarëve të saj”.
Hyrja e pushtuesve në Tiranë
Faksimile e faqes së parë e gazetës “The Evening Star” e datës 8 prill 1939, ku ka një mori informacionesh në lidhje me pushtimin e Shqipërisë nga Italia
Sidoqoftë, më parë gazeta raportonte se: “Pushtuesit italianë mbërritën sot (më 8 prill) në Tiranë, kryeqyteti i vogël i mbretërisë malore, duke shtuar frikërat e shumicës së europianëve për puçe të tjera totalitare. Forcat fashiste, të cilat u nisën dje nga brigjet e Adriatikut duke luftuar ndaj rezistencës së pashpresë të ushtrisë fisnore të armatosur keq shqiptare, e gjetën kryeqytetin gati në pritje të invadorëve. Mbreti Zog ishte arratisur dhe besohet se ka marrë rrugën për në Greqi, ku Mbretëresha e tij Geraldinë dhe djali i tij 3-ditësh, kanë kërkuar tashmë azil në një tavernë në Follorinë, pas një rrugëtimi 14-orësh në rrugë torturuese malore, hipur mbi një autoambulancë”.
Për të vijuar më tej: “Ushtria e vogël e Shqipërisë ka marrë udhën drejt kodrave dhe mbërritja e italianëve në Tiranë thuhet se ka i ka dhënë fund një nate këmbimesh zjarri dhe kaosi në kryeqytet”. Më poshtë po aty raportohej se: “Tirana është e qetë. Trupat e Italisë fashiste që lëviznin me shpejtësi pushtuan kryeqytetin e Shqipërisë pa ndeshur në ndonjë manifestim armiqësor sot pas një mbrëmje terrori dhe mungese të rregullit publik që shoqëroi rrugëtimin e ushtrisë së saj të vogël krenare prej malësorësh dhe arratinë sikurse raportohet të Mbretit të saj për në Greqi.
Kolona pararojë e italianëve u nis nga bregdeti, 25 milje larg, vetëm pak më shumë se 24 orë pasi filloi avancimi italian kundër rezistencës së pashpresë të shqiptarëve me pajisje të dobëta që luftonin për pavarësinë e tyre. Trupat bersaliere (alpine) italiane të hipur nëpër motoçikleta, me fytyrat dhe uniformat e tyre të bëra gri nga pluhuri i rrugëve e që mbanin mbi kokë kapela me pendë, i paraprinë helmetave të çelikta, ishin dhe të parët që hynë në qytet”.
…..“Shqiptarët në sheshin para ndërtesave qeveritare i duatrokitën ata ndërsa motoçikletat e tyre ishin mbushur me pluhurin e rrugës Durrës-Tiranë që ata kishin përshkuar. Një grup studentësh që mbanin në duar një flamur italian, marshoi rrugës bashkë me ta. Trikolori italian u pa të valëvitej edhe në hollin e bashkisë së qytetit përkrah flamurit shqiptar me shqiponjën e zezë dykrenare”.
Thirrja e Mehdi Frashërit në “Radio Tirana”
Ndërsa diku në faqen e parë theksohet se gazetat e Tiranës e pritën pushtimin me tituj të tillë si: “Trupat mike fashiste të komanduara nga Gjenerali Guzzoni, po rivendosin rendin në Shqipëri”, ose dhe: “Shumë zyrtarë shqiptarë shkuan drejt legatës italiane, në shenjë respekti ndaj Italisë dhe Duçes, duke shprehur bindjen e tyre se një erë e re po lindte për historinë e Shqipërisë”, gazeta e kryeqytetit amerikan i ka rezervuar vend (si kundërpeshë në faqen 6 të saj) edhe mesazhit mbresëlënës të një dite më parë të ish-kryeministrit Mehdi bej Frashëri, në “Radio Tirana”: “Ish-Kryeministri Mehdi Frashëri, iu drejtua kombit me tone pasionante në radio: “Janë 44 milionë italianë kundër 1 milionë shqiptarëve, por do të ketë një rezistencë heroike dhe kur burrat tanë të vdesin, italianët do të ndeshen atëherë me gratë tona”. Ai me urrejtje iu drejtua telegrafikisht kryeministrit Musolini të Italisë: “Ne preferojmë më mirë vdekjen se sa çnderimin”.
Lutjet e pashpresa të Mbretëreshës
Në faqen 2 të saj, “The Evening Star”, i kushtonte pak radhë, shoqëruar me foto, edhe apeleve të Mbretereshës Geraldinë ndaj opinionit ndërkombëtar dhe qeverive perëndimore, të mbërritura nga Follorina:
“Mbretëresha Geraldine e Shqipërisë bëri thirrje sot duke theksuar se bota do të jetë ‘shokuar nga aksioni italian për pushtimin e vendit tim të vogël e tragjik’. Mbretëresha 23-vjeçare, e cila ka origjinë amerikano-hungareze, u arratis drejt Greqisë sot vetëm dy ditë pasi solli në jetë një djalë si trashëgimtar të kurorës shqiptare.
…. “Unë lashë pas tim shoq për të udhëhequr trupat e tij, të mjera, ushtrinë e tij me numër të pakonsiderueshëm përballë pushtuesit në luftë. E çfarë mund të bëjë Shqipëria kundër një ushtrie kaq të armatosur si kjo që po na sulmon?”-Pas këtyre fjalëve ajo nisi të tregonte dhe historinë e saj të arratisë nga Tirana, për “The Star”, gazetën londineze të edicionit të mbrëmjes. Historia na mbërriti me telefon nga Follorina…ku mbreteresha po qëndron provizorisht bashkë me të birin e sapolindur, Skënderin.
Ndërsa rrinte e sëmurë në shtrat në një fshat primitiv në Follorinë, me Skënderin në një djep të improvizuar, Mbretëresha në pamundësi për të folur vetë ia diktoi gjyshes së saj, Madame d’Estrale d’Ekna, thirrjen e saj, ndërsa kjo e fundit e përcolli atë në telefon: “Unë shpresoj që opinioni publik të jetë shokuar nga ky aksion, nga ky pushtim kundër vendit tim të vogël e tragjik”, tha Mbretëresha.
Destrojerët sovjetikë lëvizin drejt Mesdheut
Akoma më interesant është lajmi se katër destrojerë rusë kishin kaluar ndërkaq një natë më parë ngushticën mes Detit të Zi dhe Egjeut për të prekur Mesdheun, si pasojë e lëvizjeve më të fundit në kampin e Boshtit Berlin-Romë. „The Evening Star“ shkruante më konkretisht në faqen e saj të parë:
„Katër destrojerë sovjetikë lundruan përmes Bosforit nga Deti i Zi mbrëmë në rrugëtimin e tyre drejt Mesdheut. Lëvizja u interpretua në qarqet jozyrtare të këtueshme si interesim i ngushtë i Rusisë për situatën aktuale në Mesdhe dhe vendosmëri e saj për të mos u kapur në befasi nga ndonjë zhvillim pas pushtimit të Shqipërisë nga Italia“.
Por sidoqoftë kjo e dhënë nuk përkon me ndonjë të dhënë zyrtare në burime të tjera të kohës dhe mund të merret me shumë rezerva, si rrjedhojë e një kaosi informativ që mbizotëronte asokohe në një pjesë të shtypit.
Karikatura që ilustron agresivitetin e Duçes
Karikatura që ironizon pushtimin e Shqipërisë nga Musolini, botuar në faqen e parë të “The Evening Star”, 8 prill 1939
Përpos tyre, ajo që e bën edhe më interesante këtë prurje, është se në faqen e parë të kësaj gazete botohej ekskluzivisht edhe një karikaturë, ku ilustrohej artistikisht agresiviteti i Musolinit përballë Shqipërisë, i cili qëndron “kapadai” përballë brigjeve shqiptare, ndërsa sheh se si Shqipëria goditet me artileri të rëndë dhe mbytet në zjarr. Me ironi në diçiturën shoqëruese poshtë karikaturas shënohet: “Mbrojtësi i Shqipërisë”, çka lidhej me deklaratat e tij të shpeshta për mbrojtjen dhe sigurimin e sovranitetit të Shqipërisë, që ishin bërë tashmë objekt tallje edhe për shtypin perëndimor.
Raportimet e datës 7 prill ishin shpresëdhënëse
Faksimile e faqes së parë të gazetës “The Evening Star” më 7 prill 1939, e cila çelej nën titullin: „Shqiptarët po i luftojnë pushtuesit italianë“
Sidoqoftë, nëse sheh raportimet e shtypit e medias amerikane vetëm një ditë më parë, vihet re një farë optimizmi dhe shprese për rezistencë, çka shihet fare qartë edhe në faqen e parë të „The Evening Star“ të datës 7 prill, e cila çelej pikërisht nën titullin: „Shqiptarët po i luftojnë pushtuesit italianë“ (origj: Albanains battling Italian invaders), duke vijuar më poshtë me: kryeartikullin me titull: „Zogu i bën thirrje popullit të rezistojë. Raportohet zmbrapsje e fashistëve: Lufta shpërthen pas refuzimit të ultimatumit në Tiranë: Përflitet për hapa në drejtim të paqes!“. Gjithçka shoqërohej me një raport të plotë e të gjatë mbi ngjarjet, me shifra, statistika, komente, analiza, dhe shoqërohej edhe me një foto të monarkut shqiptar.
Raportimi nis me fjalët: “Forcat italiane pushtuan sot Shqipërinë, duke bombarduar qytete nga deti dhe ajri, por trupat e saj që zbarkuan në pika të ndryshme të bregdetit, raportohet se kanë ndeshur në një rezistencë të fortë nga ushtria e vogël, por krenare e Mbretit Zog”.
Ndërsa i bëhet jehonë dhe thirrjes së Zogut “për të rezistuar deri në pikën e fundit të gjakut”, shpërndarë nga “Radio Tirana” edhe në italisht, frëngjisht dhe gjermanisht, më poshtë gazeta theksonte se: “Durrësi është bombaruar plot 6 herë: dy herë nga ajri dhe katër herë goditur me topa nga anijet luftarake”.
Nga e gjitha sa më sipër duket qartë se entuaziazmi bie shpejt dhe në datën 8 prill, po kjo gazetë, megjithëse në linjë të plotë me qëndrimet zyrtare të Uashingtonit në mbrojtje të së drejtës së Shqipërisë për të ruajtur të pacënuar sovranitetin e saj, në raportimet e saj tashmë thuajse të jep përshtypjen e mungesës së shpresës tashmë ndër shqiptarët, por edhe të një kaosi dhe pavendosmërie për të ndërhyrë nga ana e fuqive perëndimore, duke e braktisur vendin e vogël buzë Adriatikut, në fatin e vet të parashkruar.
Konica, diplomati “par excellence” në Uashington
Siç dihet, Shqipëria arriti të dërgonte një Ministër fuqiplotë në SHBA me shumë vonesë, duke e krahasuar me homologët amerikanë, e kjo ndodhi për shumë arsye, derisa në vitin 1926 atë vend ta zinte me meritë Faik Konica, çka nga studiuesit konsiderohet sot si zgjedhja më e mirë që ka bërë shteti shqiptar për të përfaqësuar vendin e vet në Uashington në të gjitha kohërat. Ai arriti ta ushtronte detyrën e tij për 13 vjet me radhë, derisa pas pushtimit të Shqipërisë nga Italia fashiste, u desh që Legata Shqiptare në kryeqytetin amerikan dhe bashkë me të edhe drejtuesi i saj, të humbisnin të gjitha privilegjet dhe tagrat përfaqësuese pas suprimimit të Ministrisë së Jashtme shqiptare nga ana e Romës zyrtare. Tri vjet më vonë, më 15 dhjetor 1942, në moshën 67-vjeçare Konica do të ndërronte jetë po në shtetin amerikan, i pamartuar, duke lënë pas një trashëgimi të pasur publicistike dhe veprash të shkruara, ndërsa lakohet si njëri ndër njerëzit më mendjendritur që Shqipëria ka nxjerrë gjatë gjithë historisë së saj.
Më poshtë artikulli i plotë për Faik Konicën shoqëruar me një faksimile të faqes së gazetës në të cilën u botua:
* *
I dërguari i Zogut kthehet në vëmendje pas episodit të vitit ’38, me Ann Corio
Faik Konica ka përfaqësuar Shqipërinë këtu për 13 vjet
Nga BLAIR BOLLES
Faik Konica. Ministri i Shqipërisë, i cili drejton një legatë një dhomëshe në “Mayflower”, është rikthyer në vëmendje si rezultat i pushtimit italian të vendit të tij. Ai është një zotëri i shkathët dhe me eksperiencë që dikur u shpërblye me një “kapelë të lartë” nga “Judge Magazine” si shenjë mirënjohje ndaj “sensit të tij të mrekullueshëm të humorit” dhe “aftësive së shkëlqyera retorike”.
Dhurata e kapelës fokusoi historinë e përfolur të romancës së Ministrit me një vajzë, prindërit e së cilës kanë lindur në Itali – e famshmja Ann Corio, striptistja e parë e Shteteve të Bashkuara. Ai e bëri edhe më pikante atë histori ndërsa bëri dhe një vërejtje. Ai tha: “Ministri i Shqipërisë është një ujdi e mirë (dmth një punë e mirë-shën i përkth.) që të argëton falë pafajësisë së disa gazetarëve amerikanë, të cilët, ngaqë ai na paskësh takuar kohë më parë sharmanten Ann Corio, paskan arritur në përfundimin se ai na qenka dashuruar me të dhe se ka ndërmend të martohet me të, edhe pse Miss Corio është “ca si shumë e martuar”.
E ndaluar për diplomatët.
“Përveç çdo konsiderate tjetër, është një fakt i njohur se është e ndaluar për diplomatët shqiptarë me ligjin e vendit të tyre të martohen me ndonjë tjetër përveç një bashkatdhetari/ bashkatdhetareje”. Kështu ishte në janar të vitit 1938. Dy muaj më vonë, Ministri Konica iu përvesh fort punës në një tjetër mision, me të cilin gazetat amerikane gjenin lidhje me një romancë – duke sjellë tre princeshat Zogu, motrat e Mbretit të Shqipërisë – me vendin e tij. Ato ditë ai mohoi që Lartësitë e Tyre Mbretërore, të ishin në kërkim të burrave amerikanë. Por thashethemet ishin akoma të gjalla kur princeshat dhe Ministri mbërritën në Uashington për një vizitë pasdite.
Për të ftuar të tillë, Legata Shqiptare ishte shumë e vogël. Ministri mori kësisoj me qira suitën mbretërore në “Mayflower”, e cila duhej të ishte parashikuar të përdorej nga Uindsorët. Ministri foli për ta: “Ato janë vajza serioze. Të gjitha gratë shqiptare janë serioze. Zakonet tona i bëjnë të tilla”.
Por sapo iu shtrua pyetja këtij beqari elegant nga malet poshtë Epirit, se cilat ishin idetë e tij rreth martesës, ai u përgjigj: “Unë gjithmonë e kam shtyrë atë! -Deri në vitin e ardhshëm. E vërteta është se nuk do të martohem kurrë”.
Ministër që nga viti 1926.
Se sa vjeç është, ai nuk dëshiron ta pohojë. Por ai ngjan rreth të pesëdhjetave. Ai ka qenë Ministër (dmth ambasador: shën i përkth.) në Shtetet e Bashkuara që nga viti 1926, një vit pas grushtit të shtetit pas të cilit Presidenti Ahmed Zog u shndërrua në Mbretin Zog.
Për të gjitha aftësitë e tij dhe sjelljet që ndillnin pozitivitet e humor të mirë. Faik Konica është njeri studioz dhe serioz. Ai u rrit në një Shqipëri, e cila ishte asokohe vetëm një pjesë e Perandorisë Otomane. Një nga momentet më krenare të jetës së tij të hershme, ishte emërimi i tij në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, e cila më 20 dhjetor 1912, në parim njohu pavarësinë e Shqipërisë.
Më 1925 ai drejtoi opozitën liberale nacionaliste, një lëvizje për rrëzimin e qeverisë konservatore të kryesuar nga Presidenti Zog. Ai lexon në italisht, spanjisht, rumanisht, portugalisht, turqisht, gjermanisht, greqisht, latinisht, hebraisht. arabisht, frëngjisht, anglisht dhe, natyrisht, në shqip, gjuhën e vendit të tij. /Fjala.al /KultPlus.com
