Hapsana e Prishtinës së dikurshme, aty ku përpiheshin shqiptarët në vjeshtën e vitit 1945.
Edhe te “Strelishtja”, afër Tauk Bahces, i ekzekutojnë rreth 3500 burra patriotë, ballistë e qytetarë të tjerë.
Iffete Agushi, shkrimtare e veprimtare e lindur në Bursa të Turqisë, shkruan disa vargje për këtë ndërtesë të tmerrshme në Prishtinë.
Hapsana e Prishtinës
Dyert e hapsanës janë të hapur,
grumbuj-grumbuj hynë shqiptarët,
faj e pa faj, me pranga në duar,
një muzg e ka kapluar krejt qytetin.
cdo gjë hesht, vetëm toka dhe qielli lotojnë.
Shkup, 30 tetor 1945
Iffeten që në moshën pesë vjeçe e dërgojnë në mejtep, meqë shkolla shqipe ishte e ndaluar, shkruan KultPlus.
Më pas në shtëpi i sollën një pedagog për t`ia mësuar gjuhën frënge por ajo largohet për në Shkup më 1933 bashkë me dy motrat, Shukrien dhe Fevzien, dhe me nënën e tyre. / KultPlus.com
Ish-kandidatja për kryetare të Mitrovicës, Valdete Idrizi, ka ngushëlluar familjen Peci për vdekjen e aktorit Blerim Peci.
“Oh çfarë lajmi i tmerrshëm bre, oh ç’na e këpute shpirtin bre Bel, shumë herët bre më ike e me na lanë, shume herët daja Bel, shoku jem. O Zot, çfarë humbje e madhe! Ngushëllime të gjithë familjes, miqve e bashkëpunëtorëve e ti pushofsh në paqe shoku jonë, Beli jonë!”, ka shkruar Idrizi në llogarinë e saj në Facebook.
Teatri ka qenë i mbyllur për shkak të rinovimeve që i ka bërë në të Komuna e Prishtinës.
Shfaqjet do të duhej të nisnin në shtator, por përfundimi i punimeve ka marrë më shumë kohë. Sezoni i ri fillon me shfaqjen “Libri Shumëngjyrësh”, i cili do të shfaqet në orën 12:00 dhe për të cilin, hyrja do të jetë falas.
Teatri Dodona është themeluar me 12 nëntor 1986 me vendim të Bashkësisë punuese të Kuvendit Komunal të Prishtinës. Në themelimin e tij kontribuan Rabije Bajrami dhe Ismajl Ymeri, i cili më vonë edhe arriti ta vë në funksion në tërësi dhe ky teatër filloi me punë dhe u paraqit më 16 maj 1987 me premierën e parë “Pylli është i të gjithëve”. / KultPlus.com
Shkrimtarja Rita Petro para disa ditësh ka publikuar një poezi ku ajo shprehte dëshirën për të kryer incest me të vëllain. Por kjo poezi shkaktoi shumë reagime në rrjetet sociale ku shumë ju vunë kundër.
Rita Petro në një reagim ka thënë se poezia e saj është keqkuptuar. “Kjo është një poezi që Denisi dhe shumë të tjerë i kanë lexuar vetëm pjesën e dukshme. Kur të lexojnë nëntekstin, se poezia ka nëntekst, mbase do jetë vonë po më mirë vonë se kurrë”, tha ajo për Newsbomb.al.
E pyetur se cili është nënteksti i kësaj poezie, Rita tha se e ka shumë të vështirë të interpretojë ato që ndjen.
“Nuk ka asnjë lidhje me dukurinë e incestit, lidhja e një vajze me një baba është shumë biologjike, është shumë instiktive, ka lidhje me psikoanalizën, me instiktin e njeriut, me edukimin seksual. Njihet lidhja e nënës me djalin apo babain e vajzën. Ashtu e kam ndjerë dhe kam guxuar ta them atë që ndjej”, thotë Rita Petro.
“Siç u morën me vrimën, u morën dhe me incestin po nuk ka ndodhur një fakt, është një poezi” pohon ajo. Poezia e quajt e neveritshme, ndërsa Rita tanimë nuk është hera e parë që bëhet lajm për poezitë e saj. Poezinë në fjalë lexojeni poshtë:
“Mallkimi i parë”
Zoti im, ATI im
Cili është ai mashkull
Aq i bukur
Që po vjen te unë
Sytë shigjeta-tinëzare
Drejt në zemër
M’i ka ngulur?
Kur më prek
Me duart aq të buta
Lëkurën ma puçrron…
Pse kur më puth në qafë
Drithëroj e tëra
Njomem atje poshtë?
Buzët më hapen
E kërkojnë buzët e tij
Gjuha e tij e lëngësht
Gjuhën time do?
E kur kaq butësisht
Më përqafon
Ndiej në bark
Të ngjeshur
Mikun e tij të fortë!
Qepe gojën, boll
Mjaft me këto dokrra
Ai është vëllai yt
E kjo që mendon
Është blasfemi!
Në ferr do të digjesh
Nëse shkon me të
Kurrë më për gratë
S’do kem mëshirë
E në jetë të jetëve
Do të vuajnë
Mallkimin tim!
Në djall vafsh ti, o Atë
Bashkë me vullnetin tënd!
Vëllai im
Unë dua të kryej incest me ty!
Ka ndërruar jetë aktori i njohur kosovar Blerim Peci. Lajmin e ka bërë të ditur bashkëpunëtori i tij Fehmi Ferati në llogarinë e tij në Facebook.
“Herët bre Bel, shumë para kohe me shkru këtë lajm për ty. Rand shumë e randë bre!
Njoftojmë miqtë, shokët, familjarët e bashkëpunëtorët se Blerim Peci sot ndërroi jetë!”, ka shkruar Ferati në llogarinë e tij në Facebbok.
Blerim Peci ishte i njohur për një varg serish humoristike, kurse së fundi ka luajtur në serinë televizive “Vikendi”.
Më herët ishte i njohur me programin “Show Meselation”.
Blerim Peci është i lindur më 1 gusht 1973. Ai ka jetuar me gruan Afërdita Sopjani Peci në Mitrovicë, me të cilën është martuar në vitin 2004 dhe ka një djalë. / KultPlus.com
“Sikur Zoti të harronte për një moment që unë jam një dordolec i ndrequr me rrecka dhe të më dhuronte një copëz jetë, mbase nuk do t’i thosha të gjitha ato që po mendoja, por sigurisht do t’i mendoja ato që po them. Do iu jepja rëndësi gjërave jo për vlerën, por për domethënien e tyre. Do flija pak, do ëndërroja më shumë, sepse çdo minutë që mbyllim sytë humbasim 60 sekonda dritë. Do vazhdoja kur të tjerët do ndalonin, do zgjohesha kur të tjerët do flinin. Do dëgjoja kur të tjerët do flisnin, dhe sa do e shijoja një akullore me çokollatë!!!
Nëse Zoti do më jepte një copëz jetë, do vishesha thjesht, do shtrihesha përballë diellit duke e lënë të pambuluar jo vetëm trupin, por edhe shpirtin tim. Ah Zoti im, sikur të kisha një copëz jetë, nëse do mundesha, do shkruaja urrejtjen time mbi akull, dhe do prisja të dilte dielli. Nuk do të lejoja të kalonte as edhe një ditë pa iu thënë njerëzve që dashuroja, se i dashuroja. Do të bëja çdo burrë dhe grua të besojnë se janë njerëzit që dua dhe do të dashurohesha me dashurinë. Te njerëzit do të tregoja se sa gabim bëjnë kur besojnë se ndalojnë së dashuruari kur plaken, pa kuptuar se plaken kur ndalojnë të dashurojnë.
Fëmijës së vogël do t’i jepja pendë, por do ta lija të mësonte vetë sesi të fluturojë. Pleqve do t’u tregoja se vdekjen nuk e sjell pleqëria por “harresa”.
Mësova kaq gjëra nga ju, njerëzit. Mësova se të gjithë duan të jetojnë në “majën e malit”, pa kuptuar se lumturia qëndron në mënyrën se si zbret “faqen e pjerrët”. Mësova se kur fëmija i porsalindur shtrëngohet mbi pëllëmbën e tij të vogël, për herë të parë gishti që zgjatet i babit të tij e robëron përgjithmonë. Mësova se njeriu ka të drejtë ta shohë tjetrin nga lart, vetëm kur duhet ta ndihmojë të çohet….
Të thuash gjithmonë atë që ndjen dhe të bësh gjithmonë atë që mendon… Nëse do ta dija që sot do të ishte hera e fundit që do të të shihja duke fjetur, do të të përqafoja fort, fort dhe do t’i lutesha Zotit që të bëhesha roja e shpirtit tënd. Nëse do e dija se kjo do ishte hera e fundit që do të të shihja të dilje nga dera, do të të përqafoja dhe do të të jepja një puthje dhe do të të thërrisja përsëri që të të jepja edhe të tjera. Nëse do ta dija që kjo do të ishte hera e fundit që do ta dëgjoja zërin tënd, do të regjistroja çdo fjalë tënden, që të mund të të dëgjoja përsëri, përsëri… Nëse do të dija që këto do të ishin momentet e fundit që do të të shihja, do të të thosha “të dashuroj” dhe do të supozoja jo logjikisht se e dije më parë.
Ekziston gjithmonë një e nesërme dhe jeta na jep edhe mundësi të tjera që t’i bëjmë gjërat siç duhet, por nëse bëjmë gabime, na mbetet vetëm e sotmja. Do të doja të të thosha se sa shumë të dua dhe se kurrë s’do të të harroj. E nesërmja nuk është e sigurt për askënd, si i ri, si i vjetër. Sonte mund të jetë hera e fundit që i shikon njerëzit që do. Prandaj mos prit më, bëje sot, sepse e nesërmja nuk vjen kurrë. Sigurisht do pendohesh për ditën kur nuk gjete kohë për një buzëqeshje, një përqafim, një puthje dhe sepse ishe i zënë për të realizuar një dëshirë të tyre. Mbaji ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroji, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju “më vjen keq”, “më fal” , “faleminderit” dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di.
Asnjëri nuk do të të mbajë mend për mendimet e tua të fshehta…” f
Gruaja e sportistit të njohur që luan futboll, Cam Newton, zonja Kia Proctor, për disa festa të fundvitit, për fustanet e saja, ka përzgjedhur dhe angazhuar disenjatoren nga Kosova, Vjollca Llapashtica.
Gjatë realizmit të fotografimit familjar me bashkëshortin Newton dhe tre fëmijët e tyre, z. Kia, ka veshur njërin nga fustat e saj tejet të bukur dhe elegantë e me ngjyrë ari dhe disa foto me fustane me ngjyra tjera të rënda.
Fotografia është realizuar nga fotografi David Ricks. / KultPlus.com
“Me shumë gjasë, nuk është e rastësishme që unë jam vetëm. Do të ishte shumë e vështirë për një mashkull të jetojë me mua, përveç nëse ai është tmerrësisht i fortë. Dhe nëse ai është më i fortë se unë, unë jam ajo e cila s’do të mund të jetonte me të… unë s’jam as e mençur e as budallaqe, por mendoj se unë nuk jam një ‘rrjedhë e mullirit.’
Kam qenë në biznes pa qenë fare biznesmene. Kam dashuruar pa qenë fare një grua e bërë vetëm për dashuri. Dy burrat që i kam dashur, mendoj, do të më kujtojnë mua, në tokë ose në parajsë, sepse burrat e kujtojnë gjithmonë një grua e cila i shkakton atyre ankth dhe shqetësime.
Unë e kam bërë më të mirën, në lidhje me njerëzit dhe jetën, pa urdhëra, por vetëm me një shije për drejtësi.”
Poezi e shkruar nga Selfixhe Boja – Ciu. Selfixhe Broja filloi të shkruajë në moshën 17 – vjeçare me pseudonimin Kolombia. Poezia e parë e vitit 1935 u botua në revistën “Populli”.
Prej gjirit tënd
nektar dashurie,
trimërie e bukurie
thithën bijt e tu
ndër breza.
Aty pinë titanët
Bajrami, Vokshët, Isai,
Kadria e Hasani
dhe malet buçitën
për Liri!
Me gjak u lanë trojet
për nënën Shqipëri.
… /Selfixhe Broja (Ciu) – “Tallazet e jetës”
Spektaklet televizive janë përgjithësisht shpërthime masive vaniteti e flasiteti, por askund si në Shqipëri. Është e kuptueshme që, ndonjëherë vaniteti bëhet i pashmangshëm, pasi ai e ka fituar tashmë statusin e normales në këtë vend, por kur përzihet me politikën duke kontrabanduar propagandën deri në një festival kënge, kjo e tejkalon normën e të pranueshmes.
Në republikën e tij imagjinare, Platoni i vendos artistët në fundin e hierarkisë shoqërore. Jo pse ai nuk ia dinte vlerën artit, por pikërisht pse ia dinte, e shihte atë si kërcënim, duke qenë një instrument i fortë në duart e pushtetit. Kjo ka bërë që të krijohet një etikë e përgjithshme që iu kërkon artistëve ti qendrojnë larg politikës, ndonëse jo gjithmonë e bëjnë këtë. Sidoqoftë arti është parë masivisht, shpesh edhe në mënyrë të mitizuar, si i papajtueshëm me pushtetin. E vetmja mënyrë e përfshirjes së tij në politikë është duke qenë opozitar dhe në luftë me padrejtësitë, të cilat natyrisht që vijnë krysisht nga pushteti.
Kjo vetëdije duket se mungon, në një nivel të konsiderueshëm, në Shqipëri. Flirti me pushtetin u ngjit së fundmi edhe në netët finale të Këngës Magjike. Ardit Gjebrea dhe Bes Kallaku, sajuan një djalog në skenë ku, si pa dashur, e hodhën fjalën tek bredhi i vitit të ri, për tu kujtuar pastaj për Bashkinë e Tiranës që ka zbukurur qendrën e qytetit me dritat e festave të fundvitit. Gjebrea gjeti momentin të falenderojë me këtë rast bashkinë për gjithçka që, sipas tij, ajo ka bërë për këtë qytet, duke e përforcuar me pohimin se kjo bashki na bën krenarë.
Në fakt, kjo bashki, jo vetëm që nuk na bën krenarë, por na bën me turp. Na bën me turp pasi e ka shkatërruar këtë qytet duke mos lënë asgjë në këmbë, duke dhunuar hapësirat me leje ndërtimesh korruptive e duke e shndërruar këtë qytet në një kasaphanë betoni e kaosi urban. Kjo bashki na bën me turp, duke shkatërruar edhe ato pak vlera ekologjike, identitare e urbanistike që kanë mbetur.
Kjo bashki na bën me turp edhe kur fëmijët e këtij qyteti, punojnë si skllevër në të zezë, nën moshën e lejuar e në kushte çnjerëzore, duke pastruar plehrat në ndërmarrjet e klientëve të kryetarit. E ndërsa dikush prej tyre humbi jetën për shkak të pasigurisë skandaloze në punë, kryetari përdor pushtetin e tij që e vërteta të mos zbardhet.
https://www.youtube.com/watch?v=ot0CvowEom0
Kjo bashki na bën me turp kur përdor policët bashkiakë, për t’iu sekuestruar karrocat të varfërve që mbledhin kanaçe nëpër kazanë plehrash, për shkak se kjo iu ul fitimet kompanive ricikluese të miqve të të kryetarit. Na bën me turp, gjithashtu kur, ushtron dhunë ndaj shitësve ambulantë për t’ua marrë nga duart edhe atë copë bukë që mezi e nxjerrin, ndërsa iu jep llokma të majme tenderash e lejesh ndërtimi oligarkëve që denden në fitime të paligjshme.
Kjo bashki na bën me turp për taksat e larta që ua marrin frymën bizneseve e qytetarëve, për kanalizimet e bllokuara që na përmbytin në çdo rrebesh shiu, për ujin e pijshëm që nuk na vjen në shtëpi, për plehrat dhe smokun që na helmojnë duke rritur frikshëm përhapjen e kancerit, për trafikun rraskapitës që na bllokon nëpër rrugë… Përtej këtyre, kjo bashki na bën me turp edhe për mashtrimet e përditshme mediatike e propagandën bajate të kryetarit që del në televizor duke punuar edhe kur nuk është në Shqipëri, ndërsa fyen inteligjencën e publikut me shpërthime patetike humanitare pozash melodramatike krahaqafë me fëmijë romë apo njerëz në nevojë.
Por edhe sikur të kishim një kryetar bashkie normal, si në çdo vend të Europës, nuk do të ishte e pranueshme që skpektakle të kësaj natyre të ndoten me propagandë. Një festival i popullarizuar si Kënga Magjike nuk mund të jetë thjesht një paradë këngësh e organziuar në mënyrë private. Ai shërben si një ekspoze prurjesh dhe zhvillimesh artistike, e gjithashtu kultivon shijet dhe shpesh edhe modelet kulturore të publikut. Për këtë arsye, jo vetëm këngët, por edhe standardet etike që lidhen me statusin e tij publik, janë të rëndësishme.
https://www.youtube.com/watch?v=wGwKLQdCeSs
Kur një event i tillë përdoret politikisht, natyrisht që ka kapërcyer shumëçka nga etika publike. Nuk është në dinjitetin e asnjë agjenti kulturor, të përdorë artin dhe kulturën për propagandë, në shërbim të një force politike apo një pushtetari, aq më tepër kur zullumet e tyre janë tashmë të prekshme kudo. Kjo është fyerje ndaj publikut, i cili konsiderohet si peshk për t’u zënë në rrjetën e propagandës, por edhe fyerje për artistët, që përdoren si karrem për ta tërhequr turmën në rrjetën e pushtetit.
Kënga magjike duket një event që ka filluar tashmë ta rregullojë dorën në drejtim të prurjeve artistike. Futja e të kënduarit live, ka sjellë natyrisht një transformim të rëndësishëm, duke rritur profesionalizmin, e duke e ulur disi vulgaritetin e produkteve komerciale. Megjithatë ka shumë vend për të krasitur, por mbi të gjitha, përmirësimi i nivelit artistik, duhet të shoqërohet me rritje të skrupulozitetit etik e kulturor në drejtim të organizimit.
Ti fluturon me dallëndyshet
Një ditë qdo gjë do të ndryshojë
Do të vish të luash me veten,
Do të këndosh në duet me heshtjen,
Do të jetosh me kujtimin në ballë,
Do të thërrasësh me zë,qu bë vallë,
Do të kërkosh për veten shpëtim
E sdo të gjesh kund emrin tim.
Jetonim ne të dy në gjethe të trëndafilit
Jetonim duke shijuar erën e tij
Jetonim bashkë me këngën e bilbilit,
Por në fund ,na therrën gjembat e tij.
Shpresuam se deri në vdekje do të jemi bashkë,
Por ajo jetë që ne e ëndërruam nuk ishte e gjatë,
Ajo zgjati vetëm të paktët muaj
E për këtë gjë unë tani po vuaj.
Tani jemi të vdekur për njëri tjetrin,
Fluturojmë në qiell për një jetë tjetër,
Fluturojmë të dy,por shumë larg njëri tjetrit
E të dyve na shoqrojnë valët e detit,
Ti fluturon bashkë me dallëndyshet ,
Fjalët që i dha tani po vyshken,
E mua më thërrasin skifterët ,
Por unë s dua të fluturoj me ta
E ti këndoj ninullat,
Sdo të jemi më bashkë.
Jeta jonë mbaroi,
A do të jetojmë te lulet apo te zjarri,
Sdi për njëri tjetrin
A do të na marrë malli?
Fotografi i parë në Prishtinë, që nga viti 1913, njihet Radovan Çosiqi, i cili vjen nga Knini i Kroacisë dhe hap studion e tij në rrugën e Divan Jollit, si “Foto Çosiq”, ku kishte edhe zanatlinj të tjerë.
Në Prishtinë njihet, po kështu, edhe fotografi i parë shqiptar – Ramadan Berqiri – Gilanlia, i biri i Ahmet Agës së njohur në qytet, i cili ka punuar para Luftës ë Dytë Botërore, deri më 1955, kur shpërngulet për në Turqi, shkruan KultPlus.
Më vonë, në Prishtinë, më 1959, do të hapë studion e tij edhe Neshat Dizdari – “Foto Nesha” i njohur, i ardhur nga Prizreni, pastaj Vehbi Rexhepi i Gjilanit, me “Fotostudion- Luxi”.
Në atë kohë përmendet edhe Rexhep Rakovica (me profesion teknik i farmacisë), i cili e provon këtë mjeshtëri si fotoamator i parë shqiptar, që me fotografi ka shënuar një pjesë të jetës së familjes dhe të qytetit ë vjetër të Prishtinës.
Karriera e tij fotografike do të zgjasë deri në vitin 1956, kur e ndërpret këtë pasion të tij – fotografimin, shpjegon kameramani i pasionuar i ish TVP-së, Shukri Kaçaniku. (Sanije Gashi – Prishtina e fëmijërisë sime) / KultPlus.com
Kanë përfunduar kësisoj dy netët gjysmëfinale të edicionit të këtij viti të Festivalit “Kënga Magjike”.
Pallati i Kongreseve në Tiranë për dy net me radhë ishte nikoqir i këngëtarëve që këtë vit sjellin krijimet e tyre muzikore në një edicion të mbushur me muzikë.
Në të dy netët, emrat e mëdhenj të muzikës por edhe emrat e rinj janë bashkuar drejt një gare të fuqishme. Para se të shohim finalen e festivalit, nesër mbrëma, po sjellim këtu disa prej atyre që mund të fitojnë festivalin, shkruan KultPlus.
Këtë edicion, dukshëm nuk ka një favorit absolut që do të fitonte festivalin, por këngëtarët kanë ardhur me projekte aq të fuqishme, sa dikush veçohet ndër të tjerët.
Elhaida Dani me këngën “E ngrirë” ka ardhur e fuqishme dhe me emocion në këtë festival. Fituese e shumëfishtë e disa garave muzikore, për Elhaidën një fitore në “Këngën Magjike” do të ishte një tjetër trofe.
Rovena Stefa ka një këngë të veçantë. Vokali i saj në natën kur performoi lë shumë për të dëshiruar, por ajo është Rovena dhe ka tanimë një bagazh muzikor prapa saj. Kënga “Veç një jetë” po pëlqehet në rrjetet sociale ndërsa edhe mund të na befasojë me fitore.
Anxhela Peristeri ka ardhur në natën e parë të Festivalit “Kënga Magjike”. Anxhela gjithmonë vjen e veçantë, ndërsa ka sjellë një këngë që është konkurrencë e fortë në edicionin e 19-të të Këngës Magjike.
Valon Shehu, djali nga Kosova i cili po bën karrierë më të bujshme në Shqipëri, në festival këtë vit vjen me “Ti mos më shaj”. Ai ka bashkëpunuar me Filloreta Raçin dhe Kledi Bahitin për të sjellë një këngë që ka rreth 300 mijë klikime në Youtube dhe u performua në një nga netët e prezantimit në Sallën prestigjioze para publikut besnik. / KultPlus.com
E tërë hapësira ekspozuese e galerisë është e mbushur me piktura të ndryshme. Formatet janë të ndryshme, ngjyrat janë trullosur prej tërmetit që ka shkaktuar lëvizjen e vijave brenda cdo pikture. Disa janë më abstrakte, disa më të errëta e herë më të dritësuara. Ka edhe vajza me kokën e ngjyrosur në ngjyrë rozë.
Genta Gola shëtitet nëpër Monet – Art & Books, ndërsa është në emocione sepse ka vendosur ta blejë njërën prej pikturave. Sonte në këtë galeri në Prishtinë po mbahet një ekspozitë shitëse. Emra artistësh si Rron Qena, Eshref Qahili, Zake Prelvukaj, Shqipe Kamberi, Adriana Puleshi, Arlinda Hajrullahu e artistë tjerë kanë sjellë pikturat që ato të shiten. Asnjëra nuk kushton 100 euro, disa prej tyre janë 99 euro dhe çmimet tjera veç sa shkojnë drejt numrave më të vegjël.
Genta e zgjodhi pikturën e saj, ndërsa aty për aty bëri edhe pagesën.
“Pikturat që mua më pëlqejnë janë zakonisht të shtrenjta, prandaj sonte ishte mundësia me ardhë dhe me marrë pikturë me çmim të volitshëm. Aktivitete si kjo i duhen kryeqytetit dhe publikut, me e pasuru shtëpinë me art cilësor të këtyre artistëve” tregon Genta.
“Pata problem për pikturën, sepse u konsultova edhe me një shoqe me të cilën e kemi shijen e njëjtë, ajo është vetë piktore, prandaj u nguta dhe e bleva pikturën. Por jam e lumtur që e bleva” tregon Genta.
Pikturat gjithandej dukej sikur rrinin të gatshme ti dorëzoheshin secilit që do të paguante për to. Shijet e ndryshme puthen me stilin e ndryshëm të artistëve.
Rron Qena, punët e tij i pati te ekspozuara në hyrje të MONET, derisa pak më larg vetë Blerta Surroi pati punimet e saj. Nën tingujt e muzikës, ngjyrat e Afrora Ukës dhe fotografia e Burim Myftiut poashtu patën çmimin e lirë për tu shitur. Mjellma Goranci solli vajzat e bukura të pikturuara tanimë në një stil që e veçon atë. Dikush edhe e bëri për vete njërën nga pikturat e saj, të vogla por simpatike.
Mjellma tregon se me dëshirën më të madhe bëhet pjesë e nismave të tilla ku pikturat vijnë me çmime më ultë se zakonisht.
“Unë për vete jam mirë me shitjet e veprave të mia artistike, por iniciativat e tilla janë tepër të nevojshme për artistin dhe për publikun në Kosovë. Në këtë mënyrë njerëzit kanë qasje tek veprat e artistëve dhe janë më afër tyre. Një artist e përcakton vlerën e artit të vet, dhe ky aktivitet i sotëm më pëlqeu shumë” tregon piktorja Mjellma Goranci.
Blerta Surroi, vetë artiste dhe pjesë e Monet – Art & Books, tregon se një ide e tillë dëshiron ta thyejë distancën e krijuar në mes të artistit dhe blerësit.
“Kjo është e para ekspozitë e këtij lloji në Monet, ndërsa është menduar ta afrojë këtë distancën e krijuar në mes të veprave artistike dhe qytetarëve. Neve na gëzon fakti që ende pa u hapë ekspozita ka filluar shitja e punimeve” tregon Blerta Surroi për KultPlus.
20 për qind e shitjes shkon për vetë Galerinë ndërsa pjesa tjetër shkon për artistin, si formë stimulimi për vazhdimin e krijimit të punëve artistike.
“Ekspozita do të qëndrojë e hapur deri në mesin e janarit, prandaj njerëzit kanë mundësi të vijnë dhe të blejnë veprat që ata duan. Ideja është që diçka e tillë të organizohet më së paku tre herë gjatë vitit, herën tjetër besoj me karakter bamirës, gjithmonë me synimin kryesor që blerësin dhe veprën e artit ta sjellim më afër njëri tjetrit. Ka humbur tradita e blerjes së punëve artistike, askënd nuk e sheh duke e blerë një vepër arti” tregon Blerta Surroi. / KultPlus.com
Fluturat e Petrit Halilajt tanimë kanë arritur në Paris.
Artisti kosovar, më i pranishëm në skenën e artit se asnjëherë tjetër, në datë 1 dhjetor ka hapur ekspozitën e radhës në Francë.
Ekspozita “Abetare (Fluturat)” e hapur në galerinë Kamel Mennour prezanton punime të reja të Halilajt, një instalacion dhe disa skulptura, që sjelli histori personale të artistit por edhe një copëz nga historia e Kosovës.
Një pjesë e ekspozitës sjellë ciklin “Abetare” nga Halilaj, punë e vitit 2015-të por gjithmonë e perfeksionuar edhe gjatë këtij viti. Ky është një dedikim për librin i cili në një kohë regjimi serb ishte e vetmja mënyrë e dëshmisë së identitetit kulturor shqiptar dhe një mënyrë e mësimit të fëmijëve me gjuhën amtare shqipe.
“Abetare” bëhet gjithmonë më personale, kur secila shkronjë asocon me një fjalë, që mund të jetë kafshë ose objekt, shkruan KultPlus. Shkronja P është fjala Petrit, ndërsa F qëndron për Fluturat.
Pjesa e dytë e ekspozitës sjellë një instalacion me skulptura dhe me tavolina. Tavolinat janë marrë nga një shkollë fillore ku Halilaj ka kaluar fëmijërinë e tij, shoqëruar edhe me fjalë dhe imazhe tjera të kohës.
Ekspozita do të qëndrojë e hapur deri me 28 janar të vitit 2018-të. / KultPlus.com
Është hapur në Tokio një ekspozitë me fotografi nga jeta dhe udhëtimi bamirës i Nënës Terezë.
Ekspozita vjen në Sophia University ndërsa ka për qëllim që me anë të 50-të fotografive ti tregojë japonezëve mbi Nënën Terezë dhe dëshirën e saj që të gjithë njerëzit, e të gjitha kombeve dhe religjioneve, të bëhen bashkë për të ndihmuar njerëzit në nevojë.
Ekspozita “Nënë Tereza- Bamirësja nga Shkupi, Bamirësja e Botës” është hapur në praninë e Ambasadores maqedone në Tokio, Andrijana Cvetkovik, shkruan KultPlus.
Në mesin e fotografive që ekspozohen janë edhe fotografi nga momenti kur ajo merr çmimin Nobel për Paqe, fotografi të udhëtimit të saj në Indi, takimet e saj me presidentin Ronald Reagan dhe me Yasser Arafat.
Nënë Tereza e ka vizituar edhe Japoninë, disa herë në vitet 80-të, ndërsa një prej vizitave të saj ishte pikërisht në Sophia University, aty ku edhe është hapur ekspozita. / KultPlus.com
Zoti nuk paraqitet shpesh në librat e zhanrit trillim, por në librat e tillë, sikur tek Dostojevski e tek Burgess, Zoti vjen në forma të ndryshme.
Po i prezantojmë këtu pesë libra në të cilët flitet për Zotin, më shumë se në librat tjerë.
– Vëllezërit Karamazov / Dostojevski
“Zoti është i vdekur”, dhe kësisoj është interpretimi i Ivan Karamazov. Debati vazhdon midis tij dhe vëllait, Alyoshas, për vuajtjen e njerëzve në botë, për dhunën që përjetojnë fëmijët, vrasjet. A ja vlen të jetohet me dashuri në një botë ku fëmijët, sidomos ata, vuajnë?
– The Last Temptation / Nikos Kazantzakis
Është diçka thelbësore në këtë libër rreth jetës së Jezusit që mungon tek Ungjilli, ndërsa rekomandohet për ata që duan të dinë më shumë për natyrën e jetës së Jezusit dhe për udhëtimin nga njeriu tek Zoti. Pjesa e fundit e librit, shumë e përfolur nga të krishterët, është një prej pasazheve letrare më misterioze, imagjinuese dhe magjepsëse.
– Earthly Powers / Anthony Burgess
Në qendër të këtij libri 800 faqësh është Carlo Campanati, një prift që bëhet kardinal, e më pas Papë (përfaqësues i Zotit në Tokë), ndërsa e rrahë një biznesmen nga Malajzia, e torturon një oficer gjerman, e krejt në fund e shkruan një traktat për dashurinë e përbetuar të krishterimit. Ky mbetet një ndër personazhet letrare, morali i të cilit mbushet plot me predikime e me errësirë.
– The Time of the Angels / Iris Murdoch
Kjo i ngjan një telenovele ku “Zoti ka vdekur”. Shtatë karaktere provojnë të jetojnë, në frekuenca të ndryshme të sikletit, në një botë ku nuk ka Zot. Kjo është problematika kryesore ekzistenciale, me ngjarjen që ndodhë në një kështjellë të vjetër rrethuar me mjegull, ku edhe të jesh njeri i mirë është një betejë. Boshllëk do të jenë engjëjt keqdashës, edhe nëse bota ka a s’ka Zot. Nëse largohemi individualisht nga Zoti, më pas do të detyrohemi të dëgjojmë vetëm Tchaikovskyn, shkruan autorja e librit.
– Moderniteti dhe Holokausti / Zygmunt Bauman
Jo një novelë, por një libër studimor ku Zoti vjen në forma të ndryshme. “Zoti, është atje, në flakët ku po digjen fëmijët”, thonë viktimat e Holokaustit në kërkim të Zotit që do ti shpëtojë. Bauman e shkruan librin pasi ka hulumtuar për vite e vite se si është e mundur që moderniteti e lejoi Holokaustin. Sot, diçka e tillë mund të ndodhë me lehtësi e bota të jetë e trullosur prej aktualiteteve tjera. Zoti, ku është?
(Një pjesë e listës është marrë nga The Guardian ) / KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Esad Mekuli. Esad ishte i martuar me Sehadete Dokon. Sehadete Doko-Mekuli ishte një gjinekologe dhe pedagoge universiteti.
( Sehadetit, shoqes sime )
Flokët tashma m`u zbardhën,
kaloi e marra rini –
e unë ende nuk të gjeta!
Mbi flatrat e vjetve
e të andrrave
zbulova kudo
nga një pjesë tandën.
****
Mbi flatrat e vjetëve
e të andrrave
kaq herë zbulova në tjera
ty – shoqe të andrrueme,
ty, të vetmen, që me sy të ambël më shikon
e më përkdhel me za që në zemër prek.
****
Në vjeshtën e jetës sime,
në vetminë time
Solle dhuratat e para
të gëzimit
pranveror:
pranë teje
jeta m`u ba dy herë ma e bukur
( se vetëm së bashku me grua, njeriu bahet Njeri)
bashkëshortja ime flokëverdhë,
gruaja ime e dashtun!
Kazuo Ishiguro, laureati i këtij viti për çmimin prestigjioz Nobel për Letërsi, me fillim prej orës 17:30 do të pranojë çmimin në një ceremoni në Stokholm.
Ishiguro do të flasë në Akademinë Suedeze dhe kësisoj do ta pranojë çmimin që këtë vit e morri në mesin e konkurrentëve tjerë.
Ishiguro, i njohur edhe për lexuesin shqiptar, e morri çmimin në muajin tetor për forcën emocionale brenda veprave të tij, dhe për shpërfaqjen e humnerës nën ndjenjat tona të iluzionit në lidhje me botën, shkruan KultPlus.
Ishiguro e ka lënë Japoninë vetëm 5 vjeç, viti 1959, për tu vendosur në Britaninë e Madhe, që u bë atdheu i tij i dytë dhe gjuha në të cilën shkruan.
Në vitin 1982 fitoi çmimin Winifred Holtby. Në vitin 1983, ai u përfshi në listën e shkrimtarëve më të mirë të rinj britanikë, së bashku me Martin Amis, Ian McEwan, Salman Rushdie, Julian Barnes, Graham Swift, Rose Tremain dhe Pat Barker. Tre vjet më vonë, romani i tij i dytë, “An Artist of the Floating World” mori çmimin “Whitbread” dhe në vitin 1989 romani “The Remains of the Day” fitoi Booker. / KultPlus.com
Kolo, vallëzim kolektiv folklorik që interpretohet kudo në Ballkan, është futur në Listën Përfaqësuese të Trashëgimisë Kulturore të Paprekshme në UNESCO.
Vendimi është marrë në sesionin e sotëm, të 12-tin me radhë për këtë vit, që u mbajt në Korenë e Jugut, shkruan KultPlus.
Vallëzimi performohet në Bosnjë, në Bullgari, në Kroaci, në Maqedoni, në Serbi, në Mal të Zi, në Serbi dhe në Slloveni. Secili regjion ka një Kolo të veçantë. Vallëzimi ndodhë duke u kapur krah për krah ndërsa nuk vallëzohet në pjesën lart të trupit.
Vallëzimi performohet në dasma por edhe në ngjarje tjera kulturore e fetare. / KultPlus.com
Ministria e Kulturës ka ndarë sot çmimet e mëdha të Letërsisë, për vitin 2016.
“Vepra më e mirë e vitit e Letërsisë Shqipe” dhe “Vepra më e mirë e vitit e përkthyer”, kanë qenë dy çmimet e ndara sot. “Vepra më e mirë e vitit të Letërsisë Shqipe” për vitin 2016, iu dha shkrimtarit Idlir Azizaj për veprën “Shekspirotët” të shkruar në një zhanër që ndërthur imagjinatën groteske me peizazhin dramaturgjik. Rezultati është një tekst ku thuren me nerv dhe humor të zi në unitet mjedisi i trazuar shqiptar i shekullit XXI me një stil moderniteti.
Në ceremoninë e çmimeve kombëtare të Letërsisë për vitin 2016, po sot, përkthyesja Diana Kastrati u nderua me çmimin “Vepra më e mirë e vitit e përkthyer”, me “Kanali Musolini” i autorit Antonio Pennacchi.
Pesë shkrimtarë mes tyre dhe emra të rinj kanë qenë kandidatë për çmimet e mëdha të letërsisë që çdo fundviti akordohet nga Ministria e Kulturës.
Juria ishte e përbërë nga Primo Shllaku, në cilësinë e kryetarit të jurisë dhe anëtarët: Flutura Açka, Elsa Demo, Bajram Karabolli dhe Lisandri Kola. Më herë kjo juri bëri të ditur emrat e kandidatëve të nominuar për çmimin “Vepra më e mirë e vitit të Letërsisë Shqipe” dhe “Vepra letrare më e mirë e vitit e përkthyer” për vitin 2016. / KultPlus.com
Ardit Gjebrea është kritikuar jo shumë kohë më parë për shkak të përdorimit të femrave si objekte seksuale në emisioni e tij në Televizionin Klan në Shqipëri.
Sonte, si prezantues i Festivalit Kënga Magjike, bashkë me prezantuesit tjerë të festivalit që po e mban momentalisht natën e parë, ai ka hapur festivalin me kërkesën për të ndalur dhunën ndaj gruas, shkruan KultPlus.
“Stop dhunës ndaj gruas. Duhet të krijojmë familje të shëndetshme dhe të lumtur” ka thënë Gjebrea, derisa prezantueset krahas tij kanë treguar për veshjen e tyre, duke asocuar e u shprehur se “femra nuk është objekt bukurie, por është fillimisht partnerja juaj”, shkruan KultPlus.
Besart Kallaku, Arjola Shehu, Erion Isai dhe Nevina Shtylla po e shoqërojnë Gjebrean në prezantim, këtë edicion, me pjesëmarrjen e emrave të fuqishëm të muzikës moderne shqipe, krahas edhe artistëve që e provojnë emocionin për herën e tyre të parë.
Rozana Radi, fituesja e vitit të kaluar, ka sjellë në hapje të natës së parë të konkurrimit këngën e saj fituese “Ma thuaj ti”, e cila poashtu lufton kauzën e dhunës ndaj gruas. / KultPlus.com
Nexhmije Pagarusha dhe Liliana Çavolli janë dy prej zërave më të mirë që ka njohur muzika shqipe.
Të dyja kanë kënduar në një kohë më ndryshe, ndërsa edhe kanë bashkëpunuar në disa projekte muzikore, sikur në këngën “Perëndeshë e bukur je”.
Kjo fotografi poshtë, është ndër të rrallat e dy këngëtareve bashkë. Derisa Nexhmije Pagarusha është ende gjallë por më larg syrit të publikut, Liliana Çavolli ka ndërruar jetë në vitin 2015-të. / KultPlus.com
Rita Ora dhe Adriana Lima janë takuar së bashku. Të dy bukuroshet kanë folur rreth librave që kanë lexuar këtë vit, ndërsa kësisoj ka shkruar në Instagram Rita Ora kur ka postuar disa fotografi me një ndër modelet më të njohura në botë.
Ato janë takuar gjatë kthimit në New York, në të njëjtin fluturim. Të dyja kanë qenë të pranishme edhe në ahengun e PRADA-s në Miami.
Rita Ora së fundmi ka qëndruar Las Vegas, atje ku edhe është fotografuar me atë që po thuhet se është i dashuri i ri i saj, Andrew Watt.
Adriana Lima është modele braziliane, pjesë e Victoria’s Secret Angel që nga viti 1999. / KultPlus.com
