Mimoza Hasani Pllana sapo është prezantuar me botimin më të ri “Poezia e Kosovës në tri kontekste (1990-1999)”, botim ky nga Shtëpia Botuese “Onufri” në Tiranë, shkruan KultPlus.
Shtëpia Botuese “Onufri” ka njoftuar për këtë publikim ku kanë vlerësuar se në rrafshin teorik, studimi i veprës poetike bazohet në kornizat ekzistuese teorike.
“Mbështetur në faktin se letërsia nuk synon të arrijë të vërtetën shkencore, por e vërteta letrare i nënshtrohet së vërtetës artistike, ky punim është produkt i metodave të kombinuara; fenomenologjike, strukturale, historike-letrare, krahasuese, psikanalitike dhe metoda e kritikës feministe. Metodat e kombinuara me njëra-tjetrën janë në funksion të studimit të veprës poetike derisa kanë dhënë rezultate pozitive në zhvillimin e analizës. Ndërveprimi i metodave të kërkimit është treguar i suksesshëm shumë here, siç ndodhë me kritikën simbolike që shpesh ndërhyn dhe ndihmon kahjet tjera të kritikës letrare, si atë strukturaliste a psikanalitike, si dhe huazon mjaft instrumente kërkimi prej tyre. Kështu, kombinimi i metodave ishte i frytshëm edhe në procesin e përpjekjes për krijimin e një kuptimi të ri epistemologjik mbi poezisë shqipe të Kosovës nga viti 1990 deri në fund të vitit 1999”, thuhet në njoftimin e Shtëpisë Botuese “Onufri”.
Kurse autorja e librit Mimoza Hasani Pllana ka thënë për KultPlus se kërkimi mbi poezinë bashkëkohore shqyrton veprën poetike gjatë dekadës së fundit të shekullit XX, të njohur si njëra nga dekadat më produktive për poezinë e Kosovës.
“Dhjetëvjetëshi i fundit i shekullit të kaluar shënon një kthesë në letërsinë shqipe në Kosovë, e cila përveçse e pasuron shekullin e poezisë me fenomene, autorë e autore të reja, e pasuron edhe me tipare të veçanta për nga shumëllojshmëria e vargut, tingëllima, simbolizimi, dendësia kuptimore dhe imazhet përshkruese. Këto diferencime tërhoqën vëmendjen time, më joshën për të filluar kërkimet dhe leximet e veçanta të një pjese të poezisë shqipe të krijuar në vitet 1990-1999 në Kosovë, në emigracion dhe për poezinë e kësaj kohe që ka tërhequr vëmendjen e përkthyesit europian, e cila në përgjithësi manifesotohet si një simptomë që kërkon trajtim. Pra, poezia e këtyre viteve, si zhanri letrar më i zhvilluar i dekadës, bëhet edhe produkt që kontribuoi në krijimin e kujtesës kolektive, si dëshmi e një mënyre të jetesës përshkruar me ngarkesa psikologjike të cilat bëjnë dallimin edhe në planin ideologjik, tematik dhe stilistik”, ka thënë Hasani Pllana.
Libri është i ndarë në disa cikle si: Poezia e Kosovës; Poezia e emigracionit 109; Poezia shqipe në gjuhët europiane dhe Rezyme në gjuhën angleze dhe në gjuhën bullgare./ KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani Sadriu ka thënë se më 26-30 shtator 1991 Kosova e shprehu me referendum vullnetin politik të qytetarëve të saj për shtet të pavarur në një organizim të pashoq për rrethanat e atëhershme, duke rikonfirmuar vullnetin e pakthyeshëm të qytetarëve të saj për liri e demokraci, të shprehur paraprakisht në Deklaratën e 2 Korrikut dhe të kodifikuar juridikisht në Kushtetutën e Kaçanikut.
“Referendumi i vuri themelet e para të shtetit të Kosovës. Ai qe një deklarim plebishitar jo vetëm për pavarësinë e vendit, por edhe për përcaktimin e Kosovës për demokraci përfaqësuese. Ai e vulosi dëshirën e qytetarëve të vendit për të jetuar të mosvarmë dhe u hapi udhë proceseve të pandalshme drejt jetësimit të shtetit, nën udhëheqjen e prijësit të saj historik, Presidentit Rugova”, ka thënë Presidentja Osmani.
Në vijim gjeni të plotë postimin e Presidentes Osmani:
Më 26-30 shtator 1991 Kosova e shprehu me referendum vullnetin politik të qytetarëve të saj për shtet të pavarur, në një organizim të pashoq për rrethanat e atëhershme, duke rikonfirmuar vullnetin e pakthyeshëm të qytetarëve të saj për liri e demokraci, të shprehur paraprakisht në Deklaratën e 2 Korrikut dhe të kodifikuar juridikisht në Kushtetutën e Kaçanikut.
Referendumi i vuri themelet e para të shtetit të Kosovës. Ai qe një deklarim plebishitar jo vetëm për pavarësinë e vendit, por edhe për përcaktimin e Kosovës për demokraci përfaqësuese. Ai e vulosi dëshirën e qytetarëve të vendit për të jetuar të mosvarmë dhe u hapi udhë proceseve të pandalshme drejt jetësimit të shtetit, nën udhëheqjen e prijësit të saj historik, Presidentit Rugova.
Në këtë përvjetor, ne i kujtojmë me respekt të gjithë ata që organizuan ose iu përgjigjën thirrjes për referendum. Ata u kujdesën që zanafilla e shtetit të ri të mbajë vulën e deklarimit të lirë të qytetarëve të saj. Vullneti i tyre qe përcaktues për të ardhmen e vendit tonë./ KultPlus.com
Çështja e liberalizimit të vizave për Kosovën do të jetë në rend të ditës në takimin e grupit punues të Këshillit Evropian, më 13 tetor, konfirmojnë burimet diplomatike të BE-së në Bruksel për REL.
Presidenca çeke e BE-së tashmë u ka dërguar letër vendeve anëtare si paralajmërim për diskutimet për këtë temë.
Radio Evropa e Lirë ka siguruar qasjen në këtë dokument dhe aty shprehet qartë dëshira e Çekisë që të gjitha vendet anëtare të BE-së të arrijnë konsensus të brendshëm për të mbështetur liberalizimin e vizave për Kosovën.
Në këtë letër, Çekia thirret edhe në, siç thuhet, arsyet e politikës së jashtme për liberalizimin e vizave për Kosovën, duke rikujtuar se edhe Komisioni Evropian ka konfirmuar dhe pritet të përsërisë se Kosova i ka përmbushur kushtet./ KultPlus.com
“Për mua do të ishte gabim nëse do të provokonim dikë me gjeste, pavarësisht lojës”, tha drejtori i kombëtares së Zvicrës, Pierluigi Tami.
Zvicra dhe Serbia sërish do të ndeshen. Kësaj radhe në grupet e Kupës së Botës që zhvillohet në Katar.
Serbia dhe Zvicra do të takohen më 2 dhjetor në Doha, në xhiron e fundit të Grupit G, por siç raportohet lojtarët me origjinë shqiptare nuk do të lejohen të përsërisin më atë që bënë në Botërorin 2018, shkruajnë mediat zvicerane, përcjell albinfo.ch.
Këtë e ka bërë të ditur drejtori i kombëtares së Zvicrës, Pierluigi Tami.
“Kupa e Botës nuk ka të bëjë vetëm me lojën me Serbinë, edhe nëse e dimë se sa e veçantë është kjo lojë, duke marrë parasysh atë që ndodhi në vitin 2018. Ne nuk duam të bëjmë të njëjtat gabime, ne jemi këtu për të luajtur futboll dhe asgjë tjetër. Ne nuk duam të dërgojmë asnjë mesazh politik apo fetar. Ne duam të përfaqësojmë vlerat tona. Njëra prej tyre është: respekti. Ne tregojmë respekt për të tjerët. Për mua do të ishte gabim nëse do të provokonim dikë me gjeste, pavarësisht lojës”, deklaroi Tami.
“Nuk duhet të ketë fjalë, gjeste apo sjellje në përgjithësi që të nxisin reagime të tjera. Kur brohorasim, tregojmë gëzimin tonë, kjo është e rëndësishme. Por ne nuk duhet të jemi provokues”, është shprehur ai.
Në Kupën e Botës së vitit 2018 Granit Xhaka dhe Xherdan Shaqiri festuan duke bërë shqiponjën dykrenare, në ndeshjen kundër Serbisë për çka edhe u ndëshkuan./ KultPlus.com
Vështrim i Atdhe Hykollit për romanin “TI” të Ilir Muharremit
Emri i Ilir Muharremit ka vite qysh se lakohet në mjediset tona, ku flitet e shkruhet, për veprat letrare, sidomos kohëve të fundit, ku emrat e krijuesve të rinj po shtohen dita-ditës. Është ky një krijues i kësaj plejade të të rinjve, i cili me vlerat e njëmendta, të mirëfillta, falë intuitës së tij po lë gjurmë në disa zhanre të krijimtarisë letrare, posaçërisht në fahun e romanit. Pikërisht romani i tij “Psycho” është dëshmia më bindëse, meqë për këtë mori çmimin “shkrimtari i vitit 2018” të Pejës. Megjithatë, kontributi i tij letrar u dëshmua edhe në dramë dhe për libra të tjerë si “Djalli në qytetin tim” (1996), “Dera e fundit e çmendurisë” (2003), “Van Gogu kosovar” (2010), “Drama” (Unë me veten, Kafeneja), “Moskuptimet” (2016), “Psycho I” (2017) dhe “Psycho II” (2019). Ndërsa, tashmë, romani “Ti” (2021) është vepra për të cilën do t`i themi disa fjalë për të zgjuar kureshtjen e lexuesve që ta kenë edhe këtë vepër, për ta plotësuar edhe më shumë dijen për këtë krijues, i cili po bën hapa të sigurt drejt majave të sukseseve të njëpasnjëshme, ku do të arrijë bindshëm.
Pa u thelluar në jetëshkrimin e autorit, sikur mjafton të theksohet se Ilir Muharremit gjatë kësaj dekade të fundit bëri emër me bujë, duke na ofruar libra letrarë në zhanre të ndryshëm, ku me një sens të veçantë prej krijuesi letërsisë sonë i solli vlera të nivelit të duhur.
Që në fillim, do theksuar se romani “Ti” i Ilir Muharremit mban titullin pothuajse më të shkurtër (krahas apo pas romanit “Oh” të Anton Pashkut e ndonjë tjetri) në letërsinë shqipe, në Kosovë e më gjerë. Megjithatë, duhet theksuar se një roman i tillë, me një titull kaq të shkurtër, por kaq përmbledhës dhe domethënës për mbarë shtrimin narrativ, si formë dhe syzhe, të realizuar si është më së miri, autori arrin t`i përmbushë kriteret e mirëfillta për një vepër të tillë letrare, për të cilën kritika letrare do të çmojë e vlerësojë si një nga veprat më të arritura në letërsinë tonë të viteve të 20-ta të këtij shekulli në të cilin po bashkëjetojmë me autorin e këtij romani sa domethënës po aq edhe tërheqës, duke lënë shkas që veprat e tilla, siç është romani “Ti” jo vetëm të lexohet, po njëkohësisht edhe të dramatizohet apo edhe të ekranizohet, d.m.th., të vihet në skenë apo të shënjohet në celuloid, për t`u përjetësuar e përditësuar sa më gjatë e sa më me plotni.
Syzheu i këtij romani ngërthen më vete një ngjarje sa të trishtë po aq krenare, që përthekon një periudhë të shkurtër po aq të bujshme dhe krenare, ku personalisht janë të tipisuar sipas karaktereve dhe tipareve të virtyteve që i posedojnë.
Autori Ilir Muharremi në romanin e tij të radhës “Ti” trajton çështjet më vendimtare të një të riut, i ardhur nga Shqipëria mëmë, i cili i bashkohet luftës së Kosovës (1999) pasi që ai merr mesazh jo të parapëlqyer nga e dashura e tij, e cila ishte larguar nga Kosova, për të vazhduar studimet larg vendlindjes së saj, meqë Kosova po bënte luftë (falë UÇK-së) kundër falangës serbo-sllave.
Megjithatë, kontributi i të riut – Fatmirit në Kosovë është për t`u vlerësuar tejet shumë, meqë shëmbëllen me një plejadë të të rinjve nga Shqipëria që erdhën në Kosovë, pa llogaritur për sakrificat e shumta, duke flijuar edhe vetën e tyre, duke rënë në altarin e lirisë, për çka numri i tyre nuk është i vogël.
Rasti i Fatmirit, i ardhur si sa e sa të tjerë nga Shqipëria, është paksa i veçantë dhe pak a shumë karakteristik, pasi që shquhet me disa karakteristika si pakkush tjetër. Pra, pas përfundimit të luftës së Kosovës (1999) Fatmiri rikthehet në Shqipëri, ku në fillim sikur gjendet paksa në zgrip të jetës, meqë traumat e përjetuara të luftës i kishin lënë pasoja të paparashikueshme, ku pa ditur kishte marrë “udhë të pakrye” siç thonë, duke u dhënë pas veprave të këqija, mirëpo për ta kthyer në binarët normalë të jetës sikur i kishte mjaftuar dashuria e vërtetë dhe e sinqertë ndaj të dashurës së tij, duke shpëtuar atë nga droga, plaçkitja, hajdutëria a burgu.
Romani “Ti”, si asnjë vepër tjetër letrare, as më pak apo as më shumë deri më tash, është në vazhdimësinë e veprave të tilla që mbrujnë tharmin e dashurisë së dyfishtë, sa atë njerëzor (në mes dy të rinjve) dhe atë atdhetar (Shqipëri e Kosovë), duke i përballuar në një si të vetme dhe unikate.
Prandaj, e themi me plot gojë dhe me sinqeritet të plotë se, një vepër si kjo veçsa e begaton opusin letrar të autorit, në njërën anë dhe të krijimtarisë sonë në anën tjetër./ KultPlus.com
Me rastin e 70-vjetorit të lindjes së shkrimtarit Zejnullah Rrahmani, më 23 shtator do të bëhet promovimi i veprave “Djemtë e Ballofcit” dhe “Deti i Zi”, promovim që do të mbahet në ora 12:00, shkruan KultPlus.
Ky dedikim organizohet nga Shtëpitë Botuese: Faik Konica në Prishtinë dhe Onufri në Tiranë, kurse për prezantimin e autorit do të paraqitet me një kumtesë Mimoza Hasani Pllana, kurse për veprat “Djemtë e Ballofcit” dhe “Deti i Zi” do të flasin: Ali Aliu, Sabri Hamiti, Kujtim Shala, Nysret Krasniqi, Kujtim Rrahmani, Meliza Krasniqi, Avdi Visoka e Xhavit Beqiri. Promovimi do të mbahet në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës./ KultPlus.com
Sipas saj, ky është libri i parë i saj që është përkthyer në gjuhën rumune, dhe poezitë e këtij libri janë përkthyer nga Baki Ymeri.
KultPlus ju sjell njoftimin e saj të plotë.
Sot, kam kënaqësinë që me ju të ndaj një lajm të bukur sa i takon karrierës sime letrare e artistike! Sot nxora nga shtypi librin tim të parë me poezi të përkthyer në gjuhën rumune, të titulluar “IUBIREA ÎN CĂLĂTORIE”
Ky libër me poezi i përkthyer nga përkthyesi Baki Ymeri, dhe botuar nga shtëpia botuese “ Amanda Edit”, vjen si kërkesë e studentëve të mi rumunë, të cilët kanë kërkuar që ta lexojnë krijimtarinë time letrare.
Për finalizimin e këtij libri, falënderoj fillimisht familjen time për përkrahje të vazhdueshme dhe të pakontestueshme, miqtë e mi, kolegët dhe të gjithë studentët e mi shqiptar dhe të huaj.
Këtë libër ia dedikoj engjëllit tim, djalit, Leos!/ KultPlus.com
Policy Hub, në bashkëpunim me Institutin SINK, mbështetur nga Tirana Kryeqyteti Evropian i Rinisë, është duke zbatuar projektin “Arti, afron Europën më pranë të rinjve”. Ky projekt ka si qëllim afrimin e të rinjve nga Shqipëria dhe Kosova më pranë Europës, nëpërmjet nxitjes së krijimtarisë artistike dhe angazhimit të artistëve, ku edhe kanë hapë thirrjen për artistë nga Kosova dhe Shqipëria që të aplikojnë me punimet e tyre për ekspozitën “Evropa ime”, shkruan KultPlus.
Organizatorët kanë bërë të ditur se nga kjo thirrje do të përzgjidhen 20 vepra dhe do të shpërblehen edhe me motivim monetar, kurse artistët mund të marrin pjesë me fotografi, pikturë, dizenjimi (poster) apo instalacion, ose cilido medium i preferuar, që përmes artit shpreh Evropën. Kurse mosha e lejuar për të marr pjesë në këtë thirrje është deri në 29 vjet.
‘Ekspozita do të jetë platformë e shpërfaqjes publike mbi Europën, mbi ngjyrimet e identitetit europian dhe perëndimor të shqiptarëve, duke ndikuar në kuptimin më realist se të artistëve të rinj nga Shqipëria dhe Kosova”, thuhet në njoftim, ku sipas tyre artistët duhet të dërgojnë një CV dhe një model të veprës artistike me të cilën dëshirojnë të konkurrojnë në adresën e email-it: [email protected] për Shqipërinë dhe për Kosovën [email protected] deri në datën 10 tetor 2022. / KultPlus.com
“Nuk mund ta mendoj ndonjë këngë tjetër me trajektore të tillë si ajo që ka ndodhur me ‘Hallelujah’”, ka thënë autori Alan Light që është marrë me kryeveprën e kudogjendur të Leonard Cohenit. “Kur mendoni për himnet universale globale, si ‘Imagine’ ose ‘Bridge Over Troubled Water’, ato ishin hite të menjëhershme. Por, ‘Hallelujah’ fillimisht u refuzua nga kompania diskografike dhe më pas, kur doli, tërësisht u injorua”.
Kështu vazhdon legjenda e këngës së Cohenit që ka mahnitur breza të tërë dëgjuesish, me një mistikë dhe peshë që e bën të veçantë në analet e historisë së muzikës. Ndoshta kjo është arsyeja se pse Lighti i sipërpërmendur e shkroi një libër të tërë për këtë këngë: veprën e vitit 2012, “The Holy Or the Broken: Leonard Cohen, Jeff Buckley dhe Unlikely Ascent of ‘Hallelujah’”. Është po ky libër që shërben si bazë për dokumentarin e ri “Hallelujah: Leonard Cohen, A Journey, A Song”, që në fillim të këtij muaji u dha premierë në Festivalin e Filmit në Tribeca. Me regji dhe produksion nga Dayna Goldfine dhe Dan Geller, filmi ka qasje mikro dhe makro ndaj këngës dhe ndaj Cohenit, përfshirë vendet ku përkasin e që janë thellësisht të ndërthurura në kulturë.
“Me pak fjalë, Leonard Cohen ishte profet”, shpjegon Goldfine e cila së bashku me Gellerin ka krijuar karrierë të ngjeshur me regji të dokumentarëve që fokusohen në muzikë, përfshirë “Balets Russes” të vitit 2005 që flet për trupën ruse të baletit të fillimit të shekullit XX. “Leonardi ishte i njohur për shkrimin e përjetshëm dhe për poezinë e përjetshme që lundron përtej çdo epoke të caktuar”, ka thënë Goldfine. “I trajtoi brengat tona më të thella njerëzore, me dëshirën për lidhje dhe një lloj shprese, për transcendencë dhe njohje të vështirësive të jetës.”
Derisa “Hallelujah” mund të tingëllojë si standard i vjetër ose si ndonjë himn i lashtë i bartur nëpër shekuj, në fakt u shkrua në vitin 1983 duke e përdorur një tastierë të dobët elektrike, “Casio”. “Nuk ka ndonjë kompozitor tjetër si Coheni”, thotë Light për gjuhën që Coheni solli në artin e vet. “Qasja e tij ndaj gjuhës dhe ndaj zanatit duket ndryshe nga puna e kujtdo tjetër. Dhe, tingëllojnë si të rrënjosura në poezi dhe në letërsi, sepse fillimisht u shqua si poet dhe si romancier”. Cohen shkroi pa pushim, duke shkruar 180 vargje vetëm për këngën “Hallelujah” gjatë procesit të krijimit. Dramës së saj të qenësishme i shtohet vokali i thellë i versionit origjinal, me zërin e Cohenit që u thellua pas viteve të tëra të pirjes së duhanit.
Por, ishte “Columbia Records” – në një zgjedhje të ngjashme si “Decca Records” që dikur, më 1962, e refuzoi grupin e ri Beatles për një kontratë diskografike – ajo që merr vendimin se “Hallelujah” dhe albumi prej të cilit vinte, “Various Positions”, nuk e kishin trajtën komerciale që e kërkonin. Siç dëshmon dokumentari, Coheni u lëndua dhe albumi përfundimisht u publikua nga një kompani e pavarur. “Leonardi shihte me njëfarë habie dhe dëfrimi se si kjo këngë që ishte hedhur poshtë dhe që refuzua nga shtëpia e tij diskografike, nisi të bëhet kënga e tij identifikuese”, thotë Light për reagimin e Cohenit ndaj suksesit të mëvonshëm. “Foli disa herë se kishte ndjenja hakmarrjeje, por edhe drejtësie për mënyrën se si kënga u njoh dhe u vlerësua më vonë”. Versioni i Cohenit nuk u fut në listat e Billboard-it, deri në vdekjen e tij në vitin 2016, në moshën 82-vjeçare.
Sa i përket arsyes se pse “Hallelujah” arriti në këto lartësi, kjo është për shkak të llojllojshmërisë unike të versioneve, ngjarjeve kulturore dhe një cilësie të pakapshme që kënga pa dyshim posedon. Kërkojeni këngën sot në Spotify dhe është versioni nga Jeff Buckley, jo origjinali nga Coheni, ai që është në maje të kërkimit; çiftimi i temës mbërthyese të këngës në incizimin e papërpunuar nga Buckley më 1994, së bashku me vdekjen e kantautorit që u mbyt në ujë në moshën 30-vjeçare, shtojnë një shtresë tjetër në peshën e kësaj kënge. Versioni i tij u fut në regjistrin kombëtar të Bibliotekës së Kongresit më 2013. Pastaj është qasja e njohur nga John Cale, artisti i parë që e përpunoi këngën më 1991.
Por, çuditërisht, kudondodhja moderne e këngës mund të gjurmohet edhe në vendosjen e saj më të spikatur në “Shrek”, në filmin e dytë më fitimprurës të vitit 2001, që në mënyrë efektive e futi këngën “Hallelujah” në nivelet e larta të kulturës popullore (filmi përmban versionin nga Cale, ndërsa kolona zanore përfshin versionin nga Rufus Wainwright). Ndoshta ishte gjë e duhur që një komedi e animuar të nxis legjendën për Cohenin, duke pasur parasysh që, sipas Gellerit, keqkuptimi më i madh për vetë Cohenin është se ai fillimisht konsiderohej si këngëtar i errësirës dhe i fatkeqësive. “Në vend të kësaj, e hasëm një burrë që ishte me humor”, shpjegoi Geller. “Pothuajse gjithçka që ai tha doli me vezullim nga sytë e tij”.
Viteve të fundit, “Hallelujah” ka pasur dhjetëra paraqitje në televizione dhe në filma (nga “Scrubs” te “Zack Snyder’s Justice League”) dhe është kënduar nga të gjithë – nga Bob Dylan te Bono, nga Brandi Carlile te Il Divo. Komediania Kate McKinnon e këndoi në karakterin e Hillary Clintonit për të hapur episodin e parë të “Saturday Night Live” pas zgjedhjes së Donald Trumpit më 2016. Ndërkohë, Yolanda Adams e performoi në mënyrën e saj vitin e kaluar, në Ditën Kombëtare të Përkujtimit të Covidit, në Memorialin Linkoln. E, të mos përmendim këtu bollëkun e konkurrentëve në garat e këngëve, që nga “The X Factor” e deri te “American Idol”, të cilët kënduan për rënien e molëve dhe të durëve, për mirë ose për keq.
“Është Test i Rorshahut”, thotë Light për interpretimet e ndryshme të teksteve të tij, përfshirë idenë se është menduar të jetë këngë e krishterë. Në realitet, siç tregon edhe filmi, Coheni ishte hebre. “Fjala ‘Hallelujah’ shfaqet nëpër fe dhe besime. Edhe pse qartësisht judaizmi i Leonardit informon aq shumë për atë që ai vendosi në këngë, janë njerëzit ata që marrin atë që nevojitet prej saj dhe atë që ata duan të jetë. Mendoj se kjo është arsyeja se pse luhet kudo, që nga dasmat e deri te funeralet dhe lindjet”. Geller shton për krijimtarinë muzikore të Cohenit: “I ka shumë të bukura këto tekste dhe aranzhime muzikore, që janë përtej kohës, që mund të mbijetojnë dhe të jenë të rëndësishme për audiencën e të gjitha moshave”.
Për filmbërësit, ishin pamjet e Cohenit duke kënduar këngën “Hallelujah” në skenë, gjatë një shfaqjeje në Oukland, në Kaliforni, që pjesërisht i frymëzoi të sajonin dokumentarin. “Thjesht nuk mund të ndaloja së menduari për këtë”, thotë Goldfine. “Është më shumë se një këngë. Është dokumentar për qendrën e dikujt, për rolin dhe vendin e dikujt në jetë”. / KultPlus.com
“Mrak” është filmi me regji të Dushan Milic, i cili është propozuar nga Qendra e Filmit të Serbisë për çmimin e madh Oscar, për kategorinë e filmit të huaj, shkruajnë mediet serbe, përcjell KultPlus.
Edhe përmbajtja e filmit por edhe epiteti Kosova dhe Metohia nuk ka penguar jurinë që të votojë këtë film, edhe pse, e gjithë juria përbëhej nga figura të artit dhe kinematografisë serbe.
Në përshkrimin e këtij filmi thuhet se ngjarja është e vendosur brenda një familje serbe, e izoluar në një enklavë të Kosovës dhe Metohisë.
“Filmi ‘Errësira’ ndjek disa ditë të jetës së një familjeje në një enklavë të izoluar në Kosovë dhe Metohi. Me tension, atmosferë, gjuhë të aftë filmike dhe elemente tmerri, filmi na prezanton në një botë frike dhe pasigurie në të cilën tre breza të një familjeje përpiqen të ruajnë pamjen e një jete normale. Për shkak të emocioneve të forta, universalitetit të temës dhe personazheve, komisioni beson se filmi do të komunikojë me sukses me audienca ndërkombëtare dhe anëtarët e Akademisë Amerikane të Arteve dhe Shkencave të Filmit”, thuhet në vendimin e Komisionit përzgjedhës të Qendrës së Filmit të Serbisë.
Në tri rolet kryesore luajnë Danica Qurçiq, Slavko Shtimac dhe Miona Ilov.
Ceremonia e 95-të e çmimeve të Akademisë Amerikane të Filmit do të mbahet në Los Angeles më 12 mars, 2023./ KultPlus.com
Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe, Do të vije, unë do të lija cigaren, Në vend të pullave të nikotinës, Do më rridhte në vena shiu Dhe vetëvrasja e plakjes, Dhe vera e kaluar e rinisë…
Fëmijët do të luanin kukafshehti me shiun, Do të zbukuronin rrugët me të qeshura, Një harabel me flatra argjendi Do të bëhej loja e fëmijëve… Dhe unë do të isha balona e harabelave.
Gjiri yt i kthjellët si ylberi Do të rrethonte netët e mia, Në ballë do ta puthja errësirën Ulërimën tënde më të gjatë se e gjata Në qerpikët e zinj ngecur Frikën dhe aromën tënde…
Ah! Zjarri i prekjes tënde Si uji që ka ngrirë në acar, Dëshira për t’u bërë jorgani yt, Digje majën e flokut më të hollë Me buzët e puthjes, prekjes, nuhatjes, Do të të puthja…
Me krahët e erës do të përqafoja Trupin tënd që i rri i vogël trupit tim… Ti nuk erdhe, vjeshta erdhi herët Hija ime nga pragu i dritareve I ra pas dashurisë tënde të zezë… Dhe zemra i ra pas trishtimit, dëshpërimit…
Tani pres të kthehesh Siç më ka marrë malli të ikësh… Që të më ushqesh Me pasionin e dashurisë tënde në errësirë Të më mbytësh me uraganin tënd të zi Të më harrosh në errësirën tënde të zezë. Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe…/KultPlus.com
PriFest është gati për edicionin e sivjetmë, më të ndjeshmin në historinë e këtij festivali, pasi që për herë të parë po organizohet pa prezencën fizike të themelueses së këtij festivali, Vjosa Berishës, e cila vdiq më 23 qershor të këtij viti, shkruan KultPlus.
Por vetëm prania fizike e Vjosës do të mungojë në këtë edicion dhe edicionet që do të vijnë, pasi që emri i saj tashmë është pjesë e pandashme e këtij festivali, e prej këtij viti emri Vjosa Berisha do të rri edhe më fuqishëm në disa formate.
Fatos Berisha, drejtor i festivalit dhe njëherit bashkëshort i Vjosa Berisha ka thënë për KultPlus se ky edicion ka edhe dedikimin për Vjosa Berishën, dhe krejt ky edicion do të bëhet me moton “For Her”, sikurse që ky edicion ka pas për moto të përvitshëm “Miqësi përgjithmonë”, nga ky vit do të jetë “Vjosa përgjithmonë”.
“Por për të kujtuar dashninë, pasionin dhe vullnetin e Vjosa Berishës që e ka ndërtuar këtë festival prej edicionit të parë e deri tashti, ne nga ky vit do të ndajmë edhe çmimin kryesor të festivalit “Çmimi Vjosa Berisha”, çmim i cili do të jepet për producentë, pasi që edhe Vjosa ishte producente”, ka thënë Berisha.
Dhe për këtë edicion që do të sjell 45 filma premierë për Kosovë, konferenca të shumta shtypi, punëtori, prezantime dhe shumë takime mes kineastëve, Fatos Berishën e ka gjetë të dërrmuar edhe emocionalisht dhe fizikisht, pasi që, punët që Vjosa Berisha kishte mbi supe, sipas Fatosit po duhet ti kryejnë mbi 40 burra dhe mezi po ja dalin.
“Ka lënë shumë zbrastësi, s’po flas vetëm për anën emocionale, por edhe asaj profesionale. Vjosa Berisha ka qenë motor, lokomotivë e këtij festivali. Jemi mbledhë mbi 40-të burra për organizimin e këtij edicioni, dhe mezi po ja dalim”, ka thënë Berisha, i cili në të njëjtën kohë falënderon miqtë e shumtë, që janë edhe nga komuniteti artistik të cilët kanë shprehë gatishmërinë për të ndihmuar që të realizojnë këtë edicion, i cili ka lëvizë edhe datat, si pasojë e humbjes së Vjosa Berishës.
Edicioni i 14-të i Festivalit të Filmit artistik të metrazhit të shkurtë dhe të gjatë “PriFest” fillon me filmin “Vera andrron detin” me skenar të Doruntina Bashës e regji të Kaltrina Krasniqit, kurse do të përfundojë po me një film shqip “ “Virgjëresha Shqiptare” me regji të Bujar Alimanit. Hapja e ceremonisë do të mbahet sonte, në Kino Armata./ KultPlus.com
Irena Papas, aktorja me famë botërore ka vdekur më 14 shtator, në moshën 96 vjeçare. Në rininë e saj ishte shndërruar në një sensacion kinematografik, duke shënuar shumë suksese me role në filma të shumtë, por ajo që e bën më të veçantë për shqiptarët ishte roli i saj në filmin “Odiseu”, ku kishte luajtur bashkë me aktorin e madh shqiptar Bekim Fehmiu, shkruan KultPlus.
Bekim Fehmiu njohjen me Irena Papas e ka shkruar në librin e tij me dy pjesë “E shkëlqyeshme dhe e tmerrshme” , ku edhe ka ndarë detaje me lexuesit edhe për pjesën kur kanë diskutuar për prejardhjen e Irena Papas, që sipas këtij libri, Papas e kishte konfirmuar se ajo ka prejardhje shqiptare.
KultPlus ju sjell këtë pjesë nga libri i Bekim Fehmiut./ KultPlus.com
Pas katër edicioneve të suksesshme, KultPlus ka nisur përgatitjet për të sjellë edicionin e pestë me radhë të mbrëmjes artistike “Ta zbardhi ftyrën”.
“Ta zbardhi ftyrën” është një prej ngjarjeve më të bukura që përjetohen në kryeqytetin e Kosovës pasi që deri më tani ka arritur të sjell emra të mëdhenj të artit shqiptar të cilët kanë dhuruar emocione të forta e kanë rrëfyer histori të padëgjuara më herët.
Edhe ky edicion pritet të jetë tejet special me një figurë të rëndësishme të artit shqiptar që na bën çdo ditë krenar me paraqitjet e tij në skenat ndërkombëtare.
Ardianë Pajaziti, drejtoreshë e KultPlus, ka njoftuar se tashmë është konfirmuar edhe artisti i këtij edicioni.
“Pas katër edicioneve të suksesshme ku kemi pas artistë mjaftë të rëndësishëm nëpër shtete të ndryshme të botës, edhe këtë vit do të sjellim një artist shqiptar që vlerësohet shumë në nivel ndërkombëtar. Këtë vit do të sjellim baritonin e suksesshëm Gëzim Myshketa, me të cilin edhe do të shënojmë edicionin e pestë të mbrëmjes artistike “Ta zbardhi ftyrën”, ka thënë Pajaziti.
Ajo ka treguar më pas se për shkak të agjendës së ngjeshur të Myshketës, kjo mbrëmje artistike që zakonisht është mbajtur në muajin gusht, këtë vit do të mbahet në muajin dhjetor.
“Për shkak të natyrës së mbrëmjes, ku sjellim artistë shqiptarë që jetojnë në shtete të ndryshme të Evropës e më gjerë, jo gjithherë po arrijmë ta realizojmë këtë mbrëmje në një muaj të caktuar. Sepse po varemi prej agjendës së mysafirëve”, ka thënë Pajaziti e cila është shprehë të jetë shumë e kënaqur që KultPlus si herëve të shkuara, edhe kësaj radhe do të prezantojë një artist të përmasave të mëdha.
Kujtojmë që në edicionet paraprake në “Ta zbardhi ftyrën” mysafirë ishin artistët e njohur si: Sislej Xhafa, Imer Kutllovci, Flaka Goranci, Erza Muqolli dhe Gjon’s Tears, të cilët edhe kanë një karrierë të pasur në botën ndërkombëtare.
“Ta zbardhi ftyrën” është një mbrëmje artistike ku KultPlus sjell personalitete të cilat krijojnë dhe kanë sukses jashtë Kosovës, për të na treguar për sfidat, vështirësitë dhe rrugëtimin e tyre. Emërtimi i debatit nuk asocon me asgjë tjetër, pos idesë se artistët kosovarë e shqiptarë mund dhe arrijnë të kenë suksese edhe në shtetet tjera evropiane ku depërtimi është shumë më i vështirë. A ekziston ende shprehja “na e zbardhe ftyrën” dhe a veprojnë artistët bazuar në këtë thënie, do ta zbulojmë edhe me artistin e këtij edicioni ku do të ketë një diskutim të hapur me audiencën dhe performancë para publikut me një repertor të përzgjedhur.
Edicioni i sivjetmë i “Ta zbardhi ftyrën” mbështetet nga Ministria e Punëve të Jashtme. / KultPlus.com
Ka ndërruar jetë në moshën 96-vjeçare, aktorja shqiptare me famë botërore, Irena Papas.
Origjina shqiptare e aktores së njohur greke Irena Papa Leleku, është kundërshtuar shpesh, sidomos nga biografët grekë. Gjatë bashkëbisedimeve që ka pasur me aktorin shqiptar Bekim Fehmiu ajo e ka pranuar origjinën e saj shqiptare.
Prejardhjes së saj shqiptare i ka kushtuar vëmendje dhe studiuesi grek Aristidh Kollia në librin e tij “Arvanitasit dhe origjina e grekëve” botuar në Athinë më 1983.
Vetë aktorja në një intervistë e pyetur se përse ishte kaq ezmere është përgjigjur se “I ngjaj nënës sime. Nëna ime ishte ezmere si unë.”
Irene Papas së bashku me aktorin e njohur shqiptar kanë luajtur në filmin e titulluar “Një fëmijë i quajtur Jezus”, atje ajo ka bërë të ditur se ka origjinë shqiptare.
“Unë nuk mund ta lë këtë botë duke mos e thënë të vërtetën. Unë jam shqiptare. Kam lindur në vitin 1926 dhe mbiemri im fillimisht ka qenë Leleku”, ka thënë ajo.
Irene Leleku Papas, ka luajtur role të ndryshme në 90 filma.
Roli i saj më i shquar është ai i Penelope, në serialin italian “Odiseu” së bashku me aktorin e njohur shqiptar Bekim Fehmiu./ KultPlus.com
Do të jenë edhe dy artistë shqiptarë në listën e fituesve të edicionit të 13-të me rastin e dhënies së çmimit “Ponte Vecchio” në Firence. Njëzet do të jenë fituesit, mes artistësh, piktorësh, skulptorësh, shkrimtarësh kritikëve të artit dhe profesorësh akademikë. Dy artistët shqiptarë, Helidon Xhixha dhe Alfred Mirashi Milot, arrijnë ta fitojnë këtë çmim, në sajë të një pune të madhe vetëmohuese në fushën e arteve vizive.
Xhixha me skulpturat e tij gjigante në çelik reflektues, vepra të vendosura nëpër sheshe, kopshte, rrugë apo hapësira private në të gjithë botën. Skulptor tashmë i njohur në nivelet më të larta të artit botëror, para një viti ekspozita e ton personale ne Museun e Uficit ne Firenze, nw qytetin e Venecies, è installazionet e tij nw shumw qytete tw botws, ai shquhet për karrierën e tij të mrekullueshme si artist. Ndërsa Milot, falë punës së tij të palodhur si skulptor, ai i ka provuar të gjitha zhanret dhe format e artit. Nga vizatimi, tek piktura mbi telajo, deri tek skulpturat e tij gjigande në hekur. Mega projekte të vendosura nëpër shumë sheshe te Italisë. Mjafton të kujtojmë skulpturën prej 40 metrash me titull: “Çelësi i Montevergine” që po instalohet në rajonin e Kampanjas.”Çelesi i Cervinares” dhe po përgatitet me skulpturën monumentale “Key of Unity” qw do tw ekspozohet ne qytetin e Napolit dhe pastaj do ekspozohet nw shumw qytete tw Evropës, nw bashkwpunim me Mille Volti e Jean wolf di Los Angelos.
Çmime të merituara plotësisht, falë lodhjes, kërkimit dhe sukseseve të dy artistëve shqiptarë. Artistë të njohur me njëri-tjetrin që adoleshentë në Liceun Artistik “Jan Kukuzeli” në Durrës, plot tridhjetë e pesë vjet më parë.
Ceremonia e dhënies së çmimeve do të zhvillohet sot me datë 14 shtator në orën 17, tek Kopshtet e Villa Bardini në Firence. Ajo do të prezantohet nga gazetari fjorentin Fabrizio Borghini, dhe filmimet do të bëhen nga kanali 7.
Mbreti Charles III ka shpallur një periudhë zie prej 17 ditësh për vdekjen e Mbretëreshës Elizabeth II. Mbreti ka kërkuar që të mbahet një periudhë zie mbretërore nga e premtja deri në shtatë ditë pas funeralit të Mbretëreshës, sipas një deklarate të Pallatit Buckingham, e cila shtoi se data e funeralit do të konfirmohet “në kohën e duhur”.
Rezidencat mbretërore do të mbyllen deri pas funeralit të Mbretëreshës, sipas Pallatit.
“Pas vdekjes së Madhërisë së Saj Mbretëreshës, është dëshira e Madhërisë së Tij Mbretit që një periudhë zie mbretërore të mbahet nga tani deri në shtatë ditë pas funeralit të Mbretëreshës. Data e funeralit do të konfirmohet në kohën e duhur”, shkruan Pallati.
Periudha e Zisë Mbretërore do të respektohet nga “Anëtarët e familjes mbretërore, stafi i familjes mbretërore dhe përfaqësuesit e familjes mbretërore në detyra zyrtare, së bashku me trupat e angazhuar në detyrat ceremoniale”, sipas deklaratës së Pallatit Buckingham./ KultPlus.com
Shqiptari nuk di si të komunikojë me gruan, nuk di si t’i flas asaj si njeri pasi që atë e sheh vetëm si një objekt për shfryrjen e dëshirave të tij seksuale.
Gjithashtu, atë e sheh si pronë të veten, dhe prona nuk mund të ketë liri që të jetojë ashtu siç dëshiron ajo.
Që gruaja është para së gjithash objekt seksual dhe pronë këtë e gjen të shkruar gjithandej, dhe është pjesë e traditës në të cilën shqiptari rritet, dhe nga e cila formohet si njeri.
Martesat, për shembull, në mënyrën më të qartë simbolizojnë aspektin e pronësisë së gruas: ajo transferohet nga shtëpia e prindit në atë të burrit dhe aty ajo fillon jetën e saj të re si shërbëtore e burrit dhe familjes së tij.
Pasi që ajo është pronë e tij ajo nuk mundet të lëvizë si të dojë dhe kur të dojë pa lejen e burrit të saj. Asaj nuk i besohet që ajo mund të ketë marrëdhënie shoqërore jo romantike me burra tjerë sepse tani ajo është bërë pronë që mbart emrin e burrit të saj. Prona mbikëqyret vazhdimisht, sidomos kur ajo është e re dhe e bukur. Logjika e pronarit është kjo: kam një makinë të bukur dhe po të mos kujdesem për të do të ma marrin të tjerët.
Gruaja si pronë nuk ka vullnet të lirë dhe nuk mund të marrë vendime të pavarura. Për më tepër, asaj nuk mund t’i besohet sepse ajo është qenie emocionale që përherë e mban arsyen nën kontrollin e ndjenjave të saj.
Këtu edhe lind paradoksi i raportit të shqiptarit me gruan e tij: ajo nuk është e lirë por gabimet, tradhtitë bashkëshortore ia përshkruan asaj. Ajo është pronë mendimi i të cilës nuk ka kurrfarë peshe me përjashtim kur ajo bën diçka që e sfidon autoritetin apo pronësinë e burrit mbi të. Atëherë ajo është plotësisht përgjegjëse për çdo veprim që ajo bën.
Në një kontekst të këtillë ku dukshëm gruaja duket të jetë bërë e vetëdijshme për të drejtat dhe lirinë e saj, kurse burri duket sikur ende nuk e ka kuptuar realitetin e ri por dëshiron që ta vazhdojë ëndrrën e tij të dominimit total të gruas, është burri ai që ka mbetur mbrapa, që është në siklet ngaqë në njërën anë ai është nën presion të burrave tjerë si ai që kanë mbetur mbrapa, dhe në anën tjetër ai kurrë nuk është mësuar të komunikojë me gruan e tij si njeri, ta trajtojë atë si qenie të pavarur, dhe ta respektojë individualitetin e saj. Edhe po të dëshirojë ai nuk di si ta respektojë, nuk di si ta besojë atë, si ta shmang xhelozinë kur e sheh gruan e tij të shoqëruar me burra të huaj. Ai nuk është mësuar kurrë që ta trajtojë gruan si individ që merr vendimet e saja, që e mban premtimin dhe besën, që e respekton veten përmes respektimit të obligimeve të saja ndaj të tjerëve. Ai mendon që gruaja tërë kohën mendon për k.., pasi që ai e trajton atë thjesht si objekt seksual.
Ai mendon kështu ngaqë ai përfundimisht nuk i beson vetes. Problemi i tij nuk është gruaja por vetja e tij, mungesa e besimit në veten e tij, dhe trajtimi i tjetrit thjesht si konkurrent për favoret seksuale të gruas. Ngaqë ky nuk i beson vetes mendon që edhe gruaja e tij po të ketë të njëjtën liri do të dëshirojë të bëhet si ai, i pabesë.
Por ky është një presupozim i pa bazë sepse vlefshmëria e një supozimi të tillë mund të arsyetohet vetëm nëse rendet sociale kthehen përmbys dhe burri bëhet pronë e gruas. Pasi që kjo nuk është duke ndodhur, i vetmi supozim i arsyeshëm është që edhe gruaja edhe burri, pasi të lirohen nga marrëdhëniet të ngritura mbi struktura të pronësisë, do të fillojnë ta respektojnë njëri tjetrin, do të bëhen qenie të pavarura morale që respektojnë tjetrin përmes respektimit të obligimeve të tyre ndaj njëri tjetrit, obligime që i kanë marrë mbi supet e tyre si qenie të lira.
Fatkeqësia e këtyre raporteve jo të barabarta gjinore në kulturën shqiptare është që ato po përfundojnë në mënyra tragjike për gruan shqiptare. Burri vuan nga plasaritje të tilla në traditë por gruaja është ajo që vuan, rrihet dhe vritet.
Jo, nuk është gruaja problemi i burrit shqiptar. Përkundrazi, problemi i tij është vetja e tij, mosmbesimi i tij në veten e tij, pasiguritë që rezultojnë në xhelozi morbide, si dhe, më e keqja, mosrespektimi i vetes. Për një burrë të pavarur dhe të sigurt në veten e tij, xhelozia është patologjike, siç thotë Lacan-i, sepse edhe po të jetë e vërtetë që gruaja e tij flirton apo e tradhëton atë me të tjerë, fakti që ky bëhet xheloz tregon që ai nuk mund t’i besojë gruas së tij jo për shkak të sjelljeve të saj (që mund të jenë plotësisht korrekte) por për shkak të besimit të tij se ajo është e pabesë.
Ky shkrim është shkruar më 06.09.2017./ KultPlus.com
Chris Rock nuk është i interesuar për videon e faljes publike që Will Smith postoi në rrjetet sociale disa muaj pasi e goditi komedianin në Oscar.
Gjatë një shfaqjeje me Dave Chappelle në O2 Arena të Londrës të shtunën në mbrëmje, Rock, iu përgjigj faljes së Smith duke thënë “zhduku bashkë me videon tënde sikur të kanë marr peng”, raportoi Deadline.
Rock i referohej videos së publikuar nga Smith në fund të korrikut për të kërkuar falje për shuplakën e Rock-ut gjatë Çmimeve të Akademisë. Komediani bëri një shaka me flokët e Jada Pinkett Smith, për të cilën thuhet se ai nuk ishte në dijeni se vuan nga alopecia. Si përgjigje, Smith, i cili më vonë do të pranonte Oscarin për aktorin më të mirë atë natë, ofendoi aktorin përpara se ta godiste.
Rock vazhdoi gjatë turneut të tij duke thënë “Po, kjo më dhemb. Ai luajti Aliun”, duke iu referuar rolit të Smith si boksieri legjendar Muhammad Ali në filmin Ali të vitit 2001. “Unë nuk mund të luaj as Floyd Mayweather”.
Duke bërë shaka me sitautën, Chappelle iu drejtua gjithashtu incidenti. Ai i tha audiencës se nëse Willdo ta kishte goditur në skenë gjatë shfaqjes së çmimeve, ai nuk do të kishte “shijuar pjesën tjetër të natës së tij”.
Chappelle shtoi se që nga përvoja e tij personale me të sulmuarit në skenë, ai kurrë nuk e di nëse një turmë është armiqësore.
Ndërkohë, gjatë një tjetër shfaqjeje në Phoenix, Ariz, Chris pretendoi se atij iu kërkua të priste Oscarët e vitit të ardhshëm, por e refuzoi ftesën.
Sipas The Arizona Republic, “Rock e krahasoi kthimin në Oscar si kthimi në skenën e një krimi, duke iu referuar gjyqit të vrasjes së O.J. Simpson, vrasja e ish-gruas së tij e cila pak para ngjarjes harroi një palë syze në një restorant italian. Rock tha se rikthimi në ceremoninë e ndarjes së çmimeve do të ishte sikur t’i kërkonit Nicole Brown Simpson ‘të kthehej në restorant’”./Lapsi.al/ KultPlus.com
Albert Camus shkroi këtë letër falënderimi për mësuesin e shkollës fillore, Louis Germain, menjëherë pas marrjes së Çmimit Nobel për Letërsi në vitin 1957. Një gjest i rëndësishëm ishte ai i shkrimtarit francez që tregon se si mësuesit e shkollave fillore mund të kenë një rëndësi të madhe për edukimin dhe formimin e individëve
Albert Camus
“I nderuar z. Germain,
Kam pritur të shuhet rrëmuja që më ka rrethuar këto ditë para se të vij t’ju flas me gjithë zemër. Më kanë bërë një nderim shumë të madh (dhënien e Çmimit Nobel për Letërsi N.d.R.) të cilin as nuk e kërkova, as nuk e kujtova. Por, kur më erdhi lajmi, mendimi im i parë, pas mendimit për nënën time, ishte për ju. Pa juve, pa atë dorë të dashur që ju i ofruat një fëmijës së varfër, që ai isha unë, pa mësimin dhe shembullin tuaj, nuk do të kishte ndodhur asgjë nga gjithë këto. Unë nuk e mbivlerësoj këtë lloj nderi, por kjo është, të paktën, një mundësi për t’ju treguar se çfarë ishit dhe vazhdoni të jeni për mua dhe për t’ju siguruar se përpjekjet e juaja, puna juaj dhe bujaria që ju keni mbjellë, janë gjithmonë të gjalla në një nga nxënësit tuaj i cili, pavarësisht prej moshës, nuk ka pushuar së qeni nxënësi juaj mirënjohës.
Nënë, jam shumë i lumtur sepse po kthehem tek ti, përmes tingujve të këngës sime të tregoj se kjo është dita më e bukur për mua, pse duhet të jetojmë ndaras më?
Nënë, vetëm për ty kënga ime fluturon lartë, nënë, këtu pranë meje do të rrish vetëm nuk do të jesh asnjëherë, oh, sa shumë të dua! Këto fjalë dashurie zemra ime po i pëshpërit për ty.
Nënë, vetëm për ty lartë fluturon kënga ime, të dua aq shumë. Do të rrish me mua, unë s’do të lë më vetëm.
Nënë, kënga ime më e bukur je ti, gjithë jeta ime ti je, pjesën e mbetur të jetës sime pranë teje do ta kaloj, vetëm nuk do të të lë.
Mund ta ndjej dorën tënde të lodhur nëpër kaçurrelat e mi të artë teksa kalon, oh, e dëgjoj, e dëgjoj aq mirë zërin tënd sikur pëshpëritje në një përgjumje, dhe koka jote tashmë e bardhë dua të qëndroj fortë brenda zemrës sime. /KultPlus.com
Në këtë 25 përvjetor të ndarjes nga jeta e 6 vjet nga Shenjtërimi i saj, Selia e Shenjtë në Vatikan kujton Nënë Terezën dhe me një monedhë të veçantë në vlerën euro e cila do të të mbaj portretin e Shën Terezës.
Portreti është realizuar nga artistja Orieta Rossi e cila ka ditur të sintetizojë figurën e saj ndërsa mban shtrënguar në krah një vogëlush indian, e që përmbledh me tre fjalë veprën hyjnore të shënjtërisë shqiptare; dashurinë, impenjmin e devotshmërinë për t’i shërbyer të tjerëve.
Por Nënë Tereza kujtojet e festohet në Itali e në Vatikan dhe nga komuniteti i madh i shqiptarëve dhe i kosovarëve që jetojnë në këtë vend.
Në San Benedetto del Tronto, në provincën e Ascoli Piceno, në rajonin e Marche, komuniteti i shqiptarëve i ka dhuruar qytetit shtatoren monumentale të Nënë Terezës vepër e skulptorit shqiptar Genti Tavanxhiu.
Nënë Tereza do të kujtohet sot në mesha të shumta që do të mbahet në territorin italian e në aktivitete organizuar nga komuniteti i besimtarëve dhe i devotëve të saj./ KultPlus.com
15 vjet më parë u shua një nga tenorët më të mëdhenj në botë.
Luçiano Pavarotti, ishte i talentuar me zërin më të shquar të shekullit dhe gjatë karrierës së tij dyzetvjeçare, arriti të pushtojë audiencën dhe skenat më prestigjioze të botës, nga Scala e Milanos deri te Metropolitan Opera e New Yorkut.
Kur lindi më 12 tetor 1935, në Modena, ai qau aq fort sa një mjek u tha prindërve të tij muzikantë se Luçiano me siguri do të bëhet një “tenor i madh”. Dhe kështu ndodhi./ KultPlus.com
Në 23 vjetorin e themelimit të Policisë së Kosovës, presidentja e Reoublikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka thënë se ‘Polica e Kosovës është jo vetëm njëra ndër shtyllat më të rëndësishme të Republikës sonë, por edhe një nga shembujt se si mund të themelojmë e të ngremë institucione të qëndrueshme, për t’u shërbyer me zell qytetarëve e atdheut’.
“Në 23-vjetorin e themelimit, ua shpreha mirënjohjen tonë të thellë për angazhimin e tyre përgjatë këtyre 23 vjetëve dhe gatishmërinë tonë të plotë që të mos reshtim së punuari që Policia jonë të zhvillohet edhe më tej, duke pasur gjithnjë synim sundimin e ligjit dhe barazinë e të gjithëve para ligjit. Anëtarësimi në INTERPOL dhe në organizata të tjera ndërkombëtare është vizioni ynë për të ardhmen”, ka deklaruar mes të tjerash presidentja Osmani./ KultPlus.com
