Aktori Sean Penn është në terren në Ukrainë, duke bërë një dokumentar për sulmin rus, konfirmuan sot nga Vice Studios për revistën Variety, pasi Rusia filloi një sulm në shkallë të plotë ndaj fqinjit të saj.
Ylli fitues i çmimit Oscar dhe aktivisti humanitar, për një kohë të gjatë u shfaq në një konferencë shtypi nga qeveria ukrainase në Kiev sot, duke dëgjuar zyrtarët e qeverisë duke folur për krizën që shumë liderë botërorë po e quajnë konfliktin më të keq në Evropë që nga viti 1945.
Penn vizitoi më parë Ukrainën në nëntor të vitit 2021 për të hulumtuar rreth filmit. Vizitat e tij me ushtrinë ukrainase u dokumentuan nga shërbimi i shtypit i operacionit të forcave të përbashkëta ukrainase, i cili postoi foto të takimeve në rrjetet sociale në atë kohë.
Sipas Newsweek, Penn mbërriti në Kiev në fillim të kësaj jave dhe u takua me zëvendëskryeministren Iryna Vereshchuk, si dhe me gazetarë vendas dhe anëtarë të ushtrisë.
Zyra e presidentit ukrainas, Volodymyr Zelenskiy, lëshoi një deklaratë përmes ambasadës ukrainase, në lavdërim të aktorit dhe regjisorit, i cili “erdhi posaçërisht në Kiev për të regjistruar të gjitha ngjarjet që po ndodhin aktualisht në Ukrainë dhe për t’i treguar botës të vërtetën për pushtimin e vendit tonë nga Rusia”.
“Sean Penn është ndër ata që e mbështesin Ukrainën sot në Ukrainë. Vendi ynë i është mirënjohës për një shfaqje të tillë guximi dhe ndershmërie”, thuhet në deklaratën e përkthyer.
Aty gjithashtu thuhet se Penn “po demonstron trimërinë që u ka munguar shumë të tjerëve, në veçanti disa politikanëve perëndimorë. Sa më shumë njerëz të tillë – miq të vërtetë të Ukrainës, që mbështesin luftën për liri – aq më shpejt mund ta ndalojmë këtë pushtim të tmerrshëm nga Rusia”.
Kjo nuk është hera e parë që artisti e vendos veten në qendër të një krize. Aktori 61-vjeçar drejtoi dokumentarin e vitit 2020 të Discovery Plus, ‘Citizen Penn’, rreth procesit të krijimit të Përpjekjes së Ndihmës së Organizuar nga Komuniteti, ose Core, jofitimprurëse, pas tërmeteve shkatërruese në Haiti në vitin 2010. Core gjithashtu ndihmoi në vendosjen e ekipeve për testime dhe vaksinim për COVID-19 gjatë pandemisë.
Në janar të vitit 2016, Penn publikoi një intervistë ekskluzive – dhe shumë të diskutueshme – me mbretin meksikan të drogës, Joaquín “El Chapo” Guzmán, në revistën Rolling Stone; Udhëtimi i fshehtë i Penn për ta vizituar liderin e kartelit Sinaloan, i cili u arratis nga burgu në vitin 2015, kontribuoi në arrestimin e tij nga autoritetet meksikane.
Artisti më vonë tha se kishte ndjerë “keqardhje të tmerrshme” që intervista dhe artikulli i tij prej 10 mijë fjalësh nuk e arritën qëllimin e vërtetë të ndryshimit të bisedës për luftën kundër drogës./ KultPlus.com
“Ruani qetësinë! Jemi të fortë!”, kështu iu drejtua qytetarëve të vendit të tij presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, pas hyrjes së forcave ruse në Ukrainë. Presidenti me profesion komedian, i diplomuar për juridik, po luan ndoshta rolin më dramatik të jetës: atë të drejtimit të një vendi në kohë lufte, me tanke nga toka dhe raketa nga koka.
Po kush është Volodymyr Zelensky?
Volodymyr lindi më 25 janar të vitit 1978. Ai është politikan, aktor, komedian, si dhe presidenti i gjashtë dhe aktual i Ukrainës.
Kush janë prindërit e tij?
Volodymyr Zelensky u lind dhe u rrit nga dy prindër hebrenj. Babai i tij, profesor dhe drejtues i departamentit të Kibernetikës, në Universitetin Ekonomik të Ukrainës. Kurse nëna e tij me profesion inxhiniere.
Lidhja e hershme me luftën dhe tragjedia familjare
Stërgjyshi i Volodymyr, bashkë me tre djemtë janë vrarë gjatë Holokaustit. I vetmi që mbeti gjallë ishte gjyshi i Volodymyr që shërbeu më vonë në Luftën e Dytë Botërore.
Dëshira për kthim tek rrënjët dhe pengesa që i bëri babai
Në moshën 16-vjeçare, Volodymyr kaloi një test dhe u pranua për studime në Izrael, tek rrënjët e tij, por babai e ndaloi. Ky i fundit, duke qenë vetë akademik, e regjistroi për Juridik në universitetin ku vetë punonte.
Profesioni që nuk e ushtroi kurrë
Edhe pse i ndoqi deri në fund studimet për Drejtësi, Volodymyr nuk e ushtroi kurrë si profesion. Ai dëshironte të bëhej aktor. Ndaj në moshën 17-vjeçare bën audicion dhe pranohet në një grup komedie. Aktron për shumë vite…
Rastësia mbret i botës
Volodymyr ishte president pa u bërë president. Në vitin 2015 u shndërrua në yll televizioni me rolin në serialin “Servant of the people”, ku luajti rolin e presidentit të Ukrainës.
Vetëm 3 vjet më vonë hodhi kandidaturën vërtet. Ishte nata e ndërrimit të viteve, 31 dhjetor i vitit 2018.
Fushata karizmatike e një komediani kandidat për president
“Zgjedhjet e kaluara kam votuar për Poroshenkon dhe kam gabuar”, kështu tha Volodymyr teksa garonte përballë tij, dhe në fund fitoi me 73.2% të votave.
Zelensky nuk ia ka ndjerë nevojën medias, as për fushatë e as për komunikime. Kjo për shkak të mosbesimit të tij ndaj pavarësisë së saj. Volodymyr Zelensky u ka besuar rrjeteve sociale dhe YouTube-it. Aty i publikon komunikimet e tij.
Jeta personale
Volodymyr, sot 44 vjeç, është i martuar me Olena Kiyashkon, shoqen e tij të klasës. Olena është shkrimtare dhe arkitekte. Ata u lidhën në martesë në vitin 2003. Kanë një djalë dhe një vajzë. Oleksandra erdhi në jetë në vitin 2004, Kyrylo në 2013-ën.
Tenori kosovar Ramë Lahaj ka reaguar për shpërthimin e luftës në Ukrainë, i cili ka shkruar se Rusia nuk e meriton një përfaqësues si Putini, shkruan KultPlus.
Duke iu referuar edhe përvojës artistike në Rusi, Lahaj ka specifikuar se në botën e operës ka shumë miq rus, ku disa prej tyre edhe e kanë shprehë keqardhjen për zhvillimet e fundit.
KultPlus ju sjell të plotë reagimin e Ramë Lahaj.
Si artist kam qenë disa herë në Moskë të Rusisë për të performuar në “Bolshoi teatër”, teatër ky me një kulturë shumë vjeçare. Ata janë artistë e njerëz të mëdhenj. Në boten e operës kam shumë miq rus të cilët janë njerëz e artist të mrekullueshëm. Njerëz paqësor dhe të emancipuar. Këto ditë kam diskutuar me disa prej tyre, ku kam kuptuar keqardhjen që shprehnin ndaj situatës me Ukrainën. Përfundimisht Rusia nuk meriton një përfaqësues si Putini. E gjithë kjo psikopati për destabilizim i adresohet direkt atij. Si një fëmijë që ka përjetuar luftën, ndjej keqardhje për Ukrainën dhe qytetaret e saj. Dhe uroj që gjendja të stabilizohet shumë shpejt. Sikur nuk kaluam mjaftueshëm dy vjet trauma nga pandemia. Veç edhe lufta na mungonte. Poshtë Putini dhe psikopatët që e mbështesin destabilizimin e çfarëdo provokimi për luftë./ KultPlus.com
Lufta mes Rusisë dhe Ukrainës ka filluar të merr përmasa të mëdha. Përderisa situata në Ukrainë po vjen duke u ashpërsuar nga minuti në minut, gjendja në Rusi është e qetë dhe nuk ndëgjohen shumë zhurma.
Pavarësisht se regjimi i presidentit Putin nuk lë shumë vend për kundershtime, një qytetare ruse ka dalur në rrugët e Moskës për të kundërshtuar sulmin e Rusisë ndaj Ukrainës.
Por, kjo zgjati vetëm pak minuta sepse ajo është arrestuar menjëherë nga autoritetet ruse dhe është dërguar në stacionin policor./ KultPlus.com
Sot, enjte, 24 shkurt 2022, në orën 17:00, në ambientet e KultPlus Caffe Gallery në Prishtinë, PEN Qendra e Kosovës mban aktivitetin e vet të fundit kulturor e letrar paraparë me projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie”.
Temë shqyrtimi e këtij aktiviteti është Letërsia e përkthyer.
Për këtë tematikë flasin Osman Gashi dhe Naim Kryeziu.
Aktivitetin e udhëheq Sali Bashota.
Ftoheni të merrni pjesë.
Ky është aktiviteti i dhjetë i dhe i fundit i PEN Qendrës së Kosovës zhvilluar në kuadër të projektit “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie” të përkrahur Ministria e Kulturës, Rinisë dhe e Sportit e Republikës së Kosovës./ KultPlus.com
Ish-solisti i grupit Nirvana i dha fund jetës së tij, në gjendje të rënduar psikologjike dhe emocionale, në vitin 1994. Përpara aktit final, la një letër për bashkëshorten dhe vajzën.
“Po ju flas nga këndvështrimi i një njeriu të thjeshtë disi me përvojë, i cili do të preferonte të ishte një fëmijë. Kjo letër duhet të jetë mjaft e thjeshtë për t’u kuptuar. Të gjitha paralajmërimet bazë të shkollës që më janë bërë ndër vite, që në fillimet e mia, si etika e pavarësisë dhe komunitetit, kanë rezultuar të sakta. Nuk ndjej më emocione në dëgjimin e muzikës apo edhe në krijimin e saj.
Kjo më bën të ndihem tmerrësisht fajtor. Për shembull, kur jam në prapaskenë dhe dritat fiken dhe dëgjoj të bërtiturën e publikut që ngrihet me zë të lartë, nuk e ndjej atë që ndjeu Freddie Mercury, i cili u ndje i dehur nga turma, ai merrte energji prej saj. E kam admiruar gjithmonë dhe e kisha zili për këtë. Fakti është se nuk mund ta gënjej asnjërin prej jush. Thjesht nuk do të ishte e drejtë. Krimi më i madh që mund të bëj është që të pretendoj dhe të besoj se po argëtohem 100%. Ndonjëherë më duket se e bëj këtë krim sa herë që ngjitem në skenë. Unë kam provuar gjithçka që kam në dorë, kam Zotin dëshmitar, por kaq mundem.
Unë jam shumë i ndjeshëm. Më duhet të trullos veten për të rifituar entuziazmin që kisha kur isha fëmijë. Gjatë tre turneve tona të fundit kam qenë në gjendje të vlerësoj shumë më tepër njerëzit që kam njohur personalisht dhe fansat e muzikës sonë, por ende nuk mund ta kapërcej zhgënjimin, fajin dhe ndjeshmërinë që kam për të gjithë. Pse nuk argëtohem? Nuk e di. Unë kam një grua hyjnore me ambicie dhe ndjeshmëri, dhe një vajzë që më kujton kohën kur isha si ajo, plot dashuri dhe gëzim…
Të puth të gjithë njerëzit që takoj, sepse të gjithë janë të mirë dhe askush nuk mund të bëjë keq, kjo më tmerron deri në atë pikë sa humbas funksionet e mia jetësore. Nuk e duroj dot idenë që Frances të bëhet një rokere e mjerë, vetëshkatërruese si unë. Më ka shkuar mirë, shumë mirë gjatë këtyre viteve dhe jam mirënjohës, por jam rritur me urrejtje për njerëzimin që në moshën shtatë vjeçare. Faleminderit të gjithëve nga fundi i stomakut tim të djegur e të sëmurë, për letrat dhe mbështetjen që më keni dhënë ndër vite. Unë jam një fëmijë i paqëndrueshëm! Dhe nuk kam më asnjë emocion, dhe më besoni është më mirë të digjem shpejt sesa të zbehem ngadalë!
Bashkësia Islame e Kosovës, Ipeshkëvia e Kosovës, Kisha Protestante Ungjillore e Kosovës dhe Bashkësia Hebraike e Kosovës, së bashku sot do të dalin me qëndrim rreth kodit civil që pritet të hidhet në votim në Kuvendin e Kosovës.
Konferenca do të mbahet nga ora 17:00, në selinë e Bashkësisë Islame.
“Kryesia e Bashkësisë Islame të Kosovës, Ipeshkëvia e Kosovës, Kisha Protestante Ungjillore e Kosovës dhe Bashkësia Hebraike e Kosovës, sot, më 23 shkurt 2022, në orën 17:00h, do të dalin me qëndrim të përbashkët për nismën e institucioneve të vendit për miratimin e projektligjit të Kodit civilit të Kosovës”.
“Bashkësitë fetare tradicionale të shqiptarëve do të përfaqësohen nga prijësit më të lartë ty tyre:
Naim ef. Tërnava, Myfti i Kosovës;
Dodë Gjergji, Ipeshkëv i Kosovë;
Fehmi Cakolli, Pastor i Kishës Protestante Ungjillore;
Votim Demiri, Kryetar i Bashkësisë Hebraike të Kosovës”.
Takimi mbahet në selinë e Kryesisë së Bashkësisë Islame të Kosovës, ku pritet që të nënshkruhet edhe deklarata e përbashkët.
Një debat i madh është nxitur ditëve të fundit rreth këtij Projektkodit civil, sidomos tek pjesa e lejimit të martesës mes gjinive të njëjtë./ KultPlus.com
Qeveria e Kosovës ia ka shtuar edhe një masë Pakos së Ringjalljes Ekonomike të korrikut të vitit të kaluar, duke ndarë 10 milionë euro të tjera si shtesë për rezervat shtetërore dhe 3.5 milionë të tjera për 5 masanga kjo pako.
“Ministria e Financave, Punës dhe Transfereve e ka sjellë propozim-vendimin për ta shtuar një masë të re në Pakon e Ringjalljes Ekonomike, përkatësisht propozimin për ndarjen e 10 milionë eurove për zbatimin e masës 3.8, rritja e rezervave shtetërore”, tha kryeministri Albin Kurti në mbledhjen e Qeverisë.
Ministri i Financave, Hekuran Murati tha se ky vendim vjen pas situatës në tregjet globale dhe luhatjes së çmimeve.
“Në Ministrinë e Industrisë, Ndërmarrësisë dhe Tregtisë tashmë është programi për rezerva shtetërore, mirëpo marr parasysh ndyshimin e situatës dhe gjendjen në tregjet globale dhe çmimeve, luhatjes së tyre, e kemi pa të nevojshme që në kuadër të Ringjalljes Ekonomike ta shtojmë edhe masën 3.8 që ka të bëjë me rritjen e rezervave shtetërore, e për këtë pastaj do ta kemi edhe pikën e ndarjes së shumës, pra 10 milionë euro shtesë”, tha Murati.
Qeveria po ashtu ka ndarë 3.5 milionë euro edhe për pesë masa të Pakos së Ringjalljes Ekonomike.
Këto mjete dedikohen për mbështetjen e rikthimit në punë të atyre që e kanë humbur vendin e punës gjatë pandemisë, mbështetjen për të punësuarit e formalizuar, mbështetjen e punësimit të grave dhe mbështetjen e familjeve që e kanë humbur kryefamiljarin./ KultPlus.com
kur dikush të kërkon bukë ndaje koren e fundit me të bija ime më mirë të jeni bashkë pak të uritur se të ngopesh vetëm
kur dikush ta lyp një pikë ujë në orë zori shpije te pusi i oborrit nën man ka vite që është prerë ajo pemë e vjetër por hija i bën ende fllad
kur dikush ta fyen njerëzillëkun bija ime prishi krejt urat digji tërë anijet mos ji kurrë as grua as nënë as bijë e askujt po s’qe së pari njeri. /KultPlus.com
Kryeministri Albin Kurti, në mbledhjen e sotme të Qeverisë ka njoftuar se e ka marrë një vendim për punësimin e personave me aftësi të kufizuara.
Kurti tha se me vendimin e tij, organet e administratës shtetërore obligohen ta zbatojnë këtë.
“Lidhur me punësimin, sot kam marrë vendim që i obligon organet e administratës shtetërore që gjatë vitit 2022 t’i plotësojnë kuotën për punësimin e personave me aftësi të kufizuar”, tha ai.
Kurti njoftoi se ky vendim ka hyrë në fuqi sot./ KultPlus.com
Kryeparlamentari Glauk Konjufca është tallur dje me mungesat e deputetëve nëpër seanca.
Meqe në Kuvend s’kishte mjaftueshëm deputetë sa për ta bërë koorumin, Konjufca është tallur, duke thënë se duhet ta bëjnë punën e mungesave të deputetëve si në shkollë fillore.
“Po m’doket pa e ba si n’shkollë fillore me tri mungesa, nuk funksionon ky Kuvend. 61 me menxi”, ka thënë Konjufca.
Ndryshe, tash e tutje, deputetët që mungojnë në seanca do sanksionohen edhe financiarisht. Këtë e ka mundësuar votimi i Rregullorës së re të Kuvendit, shkruan Gazeta Express.
Adnan Rrustemi, kryetar i Komisionit për Legjislacion ka thënë se shuma e dënimit do të saktësohet nga Kryesia e Kuvendit.
Poashtu, Rrustemi tha se tash do formohet edhe Konferenca e Shefave të Grupeve Parlamentare, që bashkë me Kryesuesin e Kuvendit do mbajnë mbledhje të rregullta, për t’i përpiluar politikat e Kuvendit, e po ashtu edhe do t’i caktojë seancat./KultPlus.com
Në Konferencën e Sigurisë në Munih u bënë takime mes liderëve dhe përfaqësuesve të shumë vendeve pjesëmarrës në këtë ngjarje të sektorit të sigurisë ndërkombëtare. Ndër shumë vende, në këtë konferencë merrte pjesë edhe Republika e Kosovës me përfaqësuesit e saj. Kosova u përfaqësua nga Kryeministri Albin Kurti, Presidentja Vjosa Osmani, si dhe nga Ministrja e Punëve të Jashtme Donika Gërvalla, dhe kjo konferencë po transmetohej edhe nga RTK, e përgjatë transmetimit, përdorej gjuhë seksiste ndaj minsitres së Ministrisë së Punëve të Jashtme Donika Gervalla, për të cilën ka reaguar edhe deputeti Haxhi Avdyli.
KultPlus e sjell të plotë edhe reagimin e deputetit Avdyli.
REAGIM
Gjatë transmetimit të drejtpërdrejtë të Konferencës së Sigurisë në Mynih në Radio Televizionin e Kosovës, është dëgjuar komunikimi i evidentuar si në foton më poshtë.
Gjuha e tillë karshi Zv. Kryeministres dhe Ministres së Punëve të Jashtme, njëheri Drejtuese e GUXO Zj. Donika Gërvalla Schwarz, por edhe kujtdo tjetër, është denigruese, seksiste dhe e papranueshme.
Gjuha e tillë nuk duhet të ketë vend në asnjë format, e lëre më në një platformë mediatike që për më tepër është institucion publik.
I bëjmë thirrje edhe Radio Televizionit të Kosovës që të distancohet nga kjo gjuhë, dhe këtë rast ta trajtoj me seriozitetin më të lartë, ashtu që të sigurohet që një nivel i tillë mendimi e diskutimi të mos tolerohet më kurrë.
Njëkohësisht, i bëjmë thirrje të gjitha mediave, gazetarëve e shoqërisë civile që të reagojë karshi një gjuhe të tillë që fatkeqësisht nuk është e rrallë në shoqërinë tonë, por që nuk guxojmë në asnjë mënyrë ta lejojmë të tejkalohet pa u dënuar nga shoqëria./ KultPlus.com
Babai i Bekimit, Ibrahim Fehmiu, u lind më 1892 në Gjakovë, në një familje tregtare dhe shumë fetare dhe kreu shkollën e mësuesisë dhe Medresenë në Shkup.
Me pushkë në krah dhe libër në dorë, ai ishte dora e djathtë e Bajram Currit, udhëheqësit të kryengritjes kombëtare në luftë kundër turqve më 1912. Si njëri ndër mësuesit e parë shqiptarë, ai iu dedikua hapjes së shkollave shqipe në Kosovë dhe Shqipëri, për çka atëherë pushteti serbo-malazez e gjykon me vdekje.
Ishte i ndjekur si bashkëpunëtor i Bajram Currit dhe Fan S. Nolit. Në vitin 1929, ai privohet nga liria prej pushtetit serbo-malazez dhe izolohet në Valevë (Serbi). Në atë kohë familja e tij jetonte në Gjakovë, më pas e gjithë familja, në vitin 1931, shkon në Sarajevë, ku, përveç tre fëmijëve që kishte, i lindin edhe 3 djemtë e tjerë, Arsimi, Fatmiri dhe Bekimi.
Pas okupimit të Shqipërisë nga forcat italiane në vitin 1939, familja shpërngulet në Shkodër (Shqipëri) ku lind edhe një vajzë, Afërdita.
Me shpërbërjen e mbretërisë jugosllave në vitin 1941, familja kthehet në Kosovë, në qytetin e Prizrenit, ku Ibrahimi edhe vazhdon angazhimin e tij patriotik dhe atdhetar.
Edhe në kohën e Jugosllavisë së pasluftës, ai torturohet dhe pas një procesi të montuar, ai gjykohet me burgim. Shumë pak kohë pas daljes nga burgu, në vitin 1951, ai vdes.
Besa, Shpresa, Afërdita, Luljeta, Bashkimi, Arsimi, Fatmiri dhe Bekimi.
Djali i madh, Bashkim Fehmiu ishte arkitekti i parë shqiptar… Prof.Arsim Fehmiu doajen i sportit kosovar… Prof. Fatmir Fehmiu ekspert i së Drejtës Kushtetuese Aktori, Bekim Fehmiu i njohur në botën mbarë… / KultPlus.com
“Të duash do të thotë të bësh gjëra të vogla me dashuri të madhe.”
“Mos i prisni kryetarët. Bëjini gjërat vetë, njëri për tjetrin.”
“Fjalët e mira mund të jenë të shkurtra dhe të lehta për t’u thënë, por jehona e tyre është vërtetë pa fund.”
“Vuajtja është dhuratë e madhe e Zotit.”
“Duhet të flasim më pak. Një vend për t’u lutur nuk është vend për thashetheme.”
“Unë nuk lutem për sukses. Kërkoj plotësinë e fesë.”
“Nëse i gjykoni njerëzit, nuk keni kohë t’i doni ata.”
“Folu butësisht njerëzve! Tregoje mirësinë në fytyrë, në sy, në buzëqeshjen tënde, në ngrohtësinë e buzëqeshjes tënde, gjithnjë të kesh buzëqeshje gazmore! Jep jo vetëm kujdesin, por edhe zemrën!”
“Ne s’mund të bëjmë dot gjëra të mëdha, vetëm gjëra të vogla me dashuri të madhe.”
“Nuk ka rëndësi sa shumë jemi të angazhuar të bëjmë, por sa shumë dashuri vendosim në të.”
“Po prisja të isha e lirë, por Zoti ka planet e Tij.”
“Çfarë mund të bësh për të promovuar paqen në botë? Shko në shtëpi dhe duaje familjen.”
“Ne nuk kemi nevojë për armë dhe bomba që të sjellim paqe në botë. Kemi nevojë për dashuri dhe dhembshuri.”
“Disa njerëz vijnë në jetë si bekim. Disa të tjerë vijnë si mësim.”
“Nëse jeni të dekurajuar, kjo është një shenjë e krenarisë, sepse kjo tregon se keni besim në fuqitë tuaja.”
“Gjithmonë kur takohemi me njëri-tjetrin le të buzëqeshim, buzëqeshja është fillimi i çdo dashurie.”
“Jo të gjithë ne mund të bëjmë gjëra të mëdha. Por ne të gjithë mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe.”
“Në qoftë se ne të vërtetë duam të na duan, duhet të mësojmë se si të falim.”
“Dashuria fillon duke u kujdesur për më të afërmit.”
“Varfëria më e tmerrshme është vetmia dhe ndjenja e të qenit pa dashuri”./ KultPlus.com
Flijimet e shumta sigurt zemrën në gur e shndrrojnë. Oh, krejt kjo a do t’marrë fund? Punë e qiellit âsht ajo, detyra jonë âsht veç emnat me ua përsëritë ashtu si nâna fëmisë mund t’i thojë kur gjumi ma n’fund ka zbritë n’trupin e lodhun gjithë ditën n’lojë. A do t’thotë kjo se nata ka râ? Jo, jo nata, por vdekja që s’ka kthim; A ishte e kotë vdekja, n’krejt kêt hata? Anglia ndoshta ende ka besim n’atë çka âsht bâ dhe thânë. Ne i dimë ândrrat e tyne; mjafton me ditë se ata ândrruan dhe flí ranë; e çka nëse tepria e dashnisë thonë i hutoi derisa vdekja i shoi? Në vargje po i shkruej këta- MacDonagh, ashtu si MacBride, shkoi, Connolly dhe Pearse, nuk janë mâ. Tash dhe në kohët që kanë me pasu’ gjithçka që e veshun n’jeshile qe, ka ndryshu’, krejtësisht ka ndryshu’: nji bukuri e tmerrshme tash ka le./ KultPlus.com
Sot, e martë, 22 shkurt 2022, në orën 17:00, në ambientet e KultPlus Caffe Gallery në Prishtinë, PEN Qendra e Kosovës vazhdon aktivitetet e veta kulturore e letrare paraparë me projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie”.
Temë shqyrtimi e kësaj të marteje është Letërsia në kohë krizash.
Për këtë temë flasin Milazim Krasniqi dhe Gëzim Aliu.
Aktivitetin letrar e udhëheq Ibrahim Berisha.
Ftoheni të merrni pjesë.
Projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie” e ka përkrahur Ministria e Kulturës, Rinisë dhe e Sportit e Republikës së Kosovës./ KultPlus.com
Është mbështetë nga Qendra Kinematografike e Kosovës, dhe tashti për këtë film artistik të metrazhit të gjatë është hapur audicioni, për të cilin po kërkohen katër aktorë, shkruan KultPlus.
Filmi “Okarina” është një dramë familjare e cila shpalos vështirësitë e emigrantëve kosovar në diasporë, dhe ky film do të realizohet me skenar të Albana Muja, regji të Alban Zogjanit e me producentë Rita Krasniqi.
Rolet që po kërkohen për këtë film janë: Vjosa 19-25 vjet, Saranda 19-25 vjet, doktoresha, 25-45 vjet dhe Eriku 40-45 vjet.
Të gjithë ata që duan të aplikojnë për këtë audicion, duhet të dërgojnë një video prezantim, CV dhe fotografi në emailin [email protected]./KultPlus.com
Pak pas luftës, dy gra me flokë të shpupurisur dhe me fytyrë të djegur nga dielli, flisnin me zë të vogël:
-Të kujtohet ai trupi lakuriq i asaj gruas me flokë të verdhë e të përbaltur që u zbulua krejtësisht i padekompozuar në ditën e parë të zhvarrimit në luginë? e pyeti e para të dytën tek kujtonte dhe rrëfente një pas një ngjarje të luftës e të pasluftës.
-Jo vetëm që më kujtohet, por tepër shpesh më bie ndërmend për të. Edhe natën zgjohem me kujtimin dhe makthin e trishtë për të. Dhe, në ato momente kujtese e vegimi, ndihem tepër, tepër keq. Ngjante shumë e re, e virgjër, më duket pa asnjë plagë në trup, ose të paktën ato nuk i vëreheshin, me duart e shtrënguara shumë ndërmjet këmbëve dhe me flokët e shtrirë në gjoksin e bardhë dhe po të mos kishte nga pak dhé nëpër flokë e nëpër trup, do të thoshe se ajo sapo kishte dalë nga banjoja. Madje, kisha përshtypjen se ajo po buzëqeshte, e vdekur ose e vrarë, sado që nuk na u lejua ta shikonim më gjatë dhe se si mbetem pastaj të gjithë gojëmbyllur. Nuk kam dëgjuar më saktësisht ndonjë gjë për të, por më duket se është bërë identifikimi i saj dhe tashmë është rivarrosur, u përgjigj gruaja e dytë.
-Bute është quajtur më duket, vazhdoi pas pak ajo që e çeli bisedën.
Gruaja tjetër e shikoi sikur të kërkonte edhe më sqarime.
Ajo vazhdoi:
-Ndoshta është rivarrosur, por identifikimi i saj nuk është bërë. Askush nuk e pranon për të veten në atë gjendje që u gjet. Unë e kam bërë identifikimin dhe unë do të them kush ka qenë. Ndoshta duhet të na pëlqejë e vërteta jonë edhe kur ajo është e hidhur. Nëse jo të mos na pëlqejë, duhet ta prnaojmë, t’i besojmë, të paktën. Dhe e vërteta është se atë, tash, askush nuk po e pranon për të veten, ose ndoshta nuk ka mbetur asnjë i gjallë nga familja e saj.
-Si? pyeti gruaja e dytë.
Gruaja e parë përsëriti atë që tha dhe shtoi:
-Lufta i prish njerëzit. Shpeshherë i bën më kot krenarë dhe më kot kokulur. Edhe për gjëra që nuk ia vlejnë. Nuk është turp të vritesh në luftë. Madje, as të përdhunohesh nuk është turp. Përdhunimin, fundja, e bëjnë humbësit.
Pastaj, ato të dyja bashkë, evokuan ngjarjen që i kishte ndodhur Butes.
Butja kishte bërë të ikte drejt gardhit që po digjej flakë ndanë oborrit me gropa e me buçilla uji. Nga lodhja gjoksi i digjte zjarr në lugun e gjinjve, rrëzë zemrës e nëpër tërë kraharorin, deri në kokë. Fryma po i ndalej në fyt, gjuha i kishte mbetur e ngjitur në qiellzë dhe zëri nuk i dilte më dot nga goja.
Ndali, o Zot, thoshte më vete tek vazhdonte vrapin nga flakët që kishin nxjerrë gjuhët jashtë shtëpisë nëpër drunjtë që ngriteshin shumë sipër gardhit.
Zoti nuk e dëgjonte, ndërsa ajo i dëgjonte ata:
-Ndal! i thanë, e urdhëruan, e kërcënuan, duke shtënë në flakë të gardhit me flakë të pushkëve.
Me gjasë ata nuk kishin shtënë për ta vrarë.
Ishte teknikë dhe taktikë e ushtarëve dhe e policëve të Serbisë për të frikësuar dhe për të përshpejtuar dorëzimin.
“Të duam të gjallë, engjëllushë”, i thanë dhe vrapuan pas saj me pushkët që mbanin në duar dhe me sharjet që nxirnin nga goja.
Butja vazhdonte vrapin duke i bërë flokët bistekë. “Mund të varem me këto gërsheta në lisin ose në pemën e parë”, mendonte tek thurte bistekët duke provuar me duar fortësinë e tyre dhe duke besuar shumë se do t’ia mbanin trupin varur në degë. Por, o Zot, sa larg që ishte mali, lisat, drunjtë, krejtësisht në anën tjetër të luginës, andej nga më së pari arrinte terri i mbrëmjes dhe sa afër që ishin ata, te këmbët e asaj ishin ata. Nata po vononte shumë për të ardhur, ndërsa ajo, tek vraponte, besonte më kot në errësirën shpëtimtare pasi ata i kishin hapat shumë të gjatë tek e gjuanin herë pas here, lart mbi kokë, me shpresën e madhe se do t’iu dorëzohej.
Butja kishte vendosur: “E gjallë në dorë nuk do t’iu bie”.
-Ndal, vazhdonin të klithnin ata me tërë zërin, dhe, “lëvizi më shpejt gishtërinjtë Bute”, i bërtiste vetes ajo me tërë mendjen.
Te lisi i parë që iu duk më i përshtatshmi, në gjysmën e shpatit pak sipër luginës, si një kitër e zhdërvjelltë, u ngjit këmbadoras nëpër trungun e tij. Pastaj, me të dy duart shpejt e shpejt, të dy gërshtetat e thurur shumë trashë, i solli rreth qafës, i shtrëngoi aq sa mendonte se do t’ia mbanin trupin dhe si një litar me disa fije, bistekët i lidhi nyjë në degën nga iu duk se nuk se do ta prekte tokën më duke e lëshuar tërë peshën e trupit në flokët e veta zinxhir lidhur shumë fuqishëm në fyt. Koka i kërciti përnjëherë bërram ose dhe me një zhurmë tjetër, iu bë se qafa iu këput mu aty ku ia mbante kokën, sytë iu mbyllën ose i pëlcitën, sepse një terrimë e madhe shumë e zezë e mbushi gjithë pjesën e luginës e të shpatit afërt lisit, ndërsa shtati i mbuluar me një fustan të bardhë, si një vello nusërie, jo jo, nuk pati më kohë të mendonte kështu, nisi të pehatej ngadalë dhe rëndë ndërmjet tokës dhe lisit të gjatë duke u ndeshur herë pas here për trungun me myshk të ritavtë. Ashtu, tek era dhe trungu loznin me trupin e saj mbajtrur për gërsheta, duke ndier se qielli po i hypte gjithnjë e më shumë sipër duke ia rënduar plumb kokën dhe toka po ia zinte këmbët e po ia fuste gjithnjë e më thellë në dhe, o Zot sa shumë thellë që i sharronin këmbët në tokë, bashkë me një zjarr që ia kishte kapluar gjithë gjoksin e kraharorin, ajo nuk dëgjonte më ata që e kishin ndjekur dhe që me gjasë ende po e ndiqnin: Zërat e tyre, as të beftë e as kërcënues, nuk i shkonin te veshët që përfunduan ushtimën dhe çdo gjë tjetër.
“E pafytyra, e pashpirtja, si na e bëri këtë, është dashur ta vrisnim si bushtrën, me një plumb në kokë”, bënë ata pothuaj njëzëri me shumë pendim duke shikuar trupin e saj hollak që ende tundej nën degën që kërciste.
-Hiqjani, rrobat, zhvisheni! bëri njëri nga ndjekësit që dukej të kishte qenë komandanti.
Ata filluan ta zhvishnin.
Në ato çaste trupi i Butes ose kushedi se çfarë, i çoi duart te pjesa e mesme e shtatit dhe aty i ngurtësoi përnjëherë.
-Zhvisheni të tërën, vazhdoi urdhrin serbisht komandanti.
Ata, nga poshtë këmbëve, ia tërhoqën fustanin e bardhë duke ia prerë herë pas here me bajonetë dhe duke grisur me shumë zemërim.
Trupi lakuriq i Butes qëndronte i bardhë, tamël, pa asnjë shenjë në turp.Ata mbeten pa zë duke e shikuar bardhësinë varur pak nën trungun e lisit të gjatë. Pastaj e shikuan me sy eprorin, sikur të kërkonin ç’duhej të bënin më tej me atë trup.
-Lart në lis, urdhëroi ai.
Ata hipën.
-Këputeni litarin!, urdhëroi ai
Ata e shikuan nga lart.
-Ç’më shikoni ashtu, këputeni atë litar, ku djallin e paska pasur me vete.
-Nuk është litar, komandant!
-Si? Nuk është litar? E ç’është?
-Bistekët e flokëve të saj, komandant!
Komandanti tërfëlliu.
Ata bënë disa lëvizje me duar sipër në degë ndërsa dy ose tre të tjerë e shtynin shtatin e Butes lart.
Trupi i Butes lakuriq kërciti në bar dhe ata pothuaj u trembën nga kjo kërcitje. Flokët e verdhë, si ar, o Zot, sesi iu kishin shpërndarë sipër gjoksit dhe përposhtë barkut duke ia mbuluar edhe duart që i kishin zënë vend në mes të trupit. Ata e shikonin të habitur dhe pothuaj të frikësuar. “Varje me flokë të veta, me bistekë”, ata nuk kishin dëgjuar kurrë më parë për këtë.
-Lijeni kështu, le ta hanë bishat e malit ose qentë, bëri me hidhërim komandanti që sillej rreth trupit të saj të plandosur.
-Kontrolluat gjë, mos ka pasur ar?
-Kontrolluam, nuk pati ari, komandant.
-Mos të ju kontrolloj unë tani, tha komandanti duke i shikuar të gjithë në sy.
Ata qëndruan gatitu dhe nuk lëvizën.
-Në rregull, tha pasi u bind.
-Përpara për atdheun, “napred”, bëri ndërsa ata e ndoqën nga pas.
Të dy gratë tashmë kishin filluar dënesat e vajit./ KultPlus.com
Filatelia e Postës së Kosovës, më 17 shkurt 2022, lëshoi në qarkullim postar emisionin e ri të pullave postare “Lojërat Olimpike 2022”.
Përmes dy pullave postare dhe një blloku filatelik, në mënyrë simbolike prezantohen Lojërat Olimpike Dimërore që do të mbahen në Pekin, Kinë.
Është hera e parë që Kosova garon me dy sportistë në lojëra olimpike dimërore: Kiana Kryeziu, vajza e parë në këto lojëra nga vendi ynë dhe Albin Tahiri, debutues në Lojërat Olimpike Dimërore “PyeongChang 2018”, në pesë disiplinat alpine të skitarisë.
Republika e Kosovës është në mesin e 90 shteteve pjesëmarrëse në Olimpiadën e Pekinit, transmeton Klankosova.tv.
Posta e Kosovës do të kujdeset si çdo herë që krahas afirmimit të vlerave tona kombëtare, përmes pullave postare do t’i motivon sportistët tanë në arritje sportive të Kosovës në arenën Ndërkombëtare.
Dal nga një trishtim, hyj në një tjetër, Dita mbi dritare si perde tymnxirë. Ti tund qortueshëm ujvarën e flokëve. Di, vallë ti, një botë më të mirë?
Dal nga një dhembje, hyj në një tjetër. Qielli në dritare kallkan i ngrirë. Ti kapsallit qortueshëm konstelacionin e syve. Di valle ti nje bote me te mire?
Dal nga një vdekje, hyj në një tjetër. Kamzhiku i shiut dritaren rreh pa mëshirë. Ti duart shtrin dhe lutesh për mua. Di vallë ti, një Zot më të mirë? / KultPlus.com
Të premtën, më 18 shkurt 2022, në orën 17:00, në ambientet e KultPlus Caffe Gallery në Prishtinë, PEN Qendra e Kosovës vazhdon aktivitetet e veta kulturore e letrare paraparë me projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie”.
Temë shqyrtimi e kësaj të premteje është Letërsia e gruas.
Për këtë temë flasin Dije Demiri-Frangu dhe Naime Beqiraj,
Takimin e udhëheq Nerimane Kamberi.
Ftoheni të merrni pjesë.
Projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie” e ka përkrahur Ministria e Kulturës, Rinisë dhe e Sportit e Republikës së Kosovës. / KultPlus.com
KultPlus e riboton këtë intervistë të Shyqri Nimanit, e realizuar në vitin 2018.
Për 16 orë ka punuar në këmbë dhe me kurriz të lakuar, sepse ashtu ishin kushtet e punës. Artisti Shyqri Nimani, figura që ka kaligrafuar në pergamenë “Deklaratën e Pavarësisë”, më 16 shkurt të vitit 2008, për 16 orë kishte pirë vetëm ujë. Dhe në një intervsitë për KultPlus, ka treguar se si nuk ka guxuar të lëshohet as në gëzimin e pavarësisë, por ta përfundonte dokumentin e kërkuar. Ai tregon për ethet që i ka sjellë ky dokument, frikën që nuk do të arrinte ta përfundonte punën e kërkuar, sikurse që tregoi se po brenda atyre 16 orëve mori aritmi në zemër, pasoja që po i vuan tash e dhjetë vite. “Me vete kam pas edhe Agonin, djalin tim. Për një moment më kujtohet që i jam drejtuar duke shpërfaqë frikën time se nuk do të mund t’ia dal. Mbaj mend se si më dha kurajo, duke më thënë se patjetër do t’ia dalim”, ka thënë ai. Nimani ka treguar se 15 minuta para orës 15:00, atëherë, kryeministri Thaçi ka ardhë dhe e ka marë dokumentin, duke mbetur artisti i dërmuar në Zyrën e Kryeministrit. Përmend edhe dëshirën e djalit të tij që të shkonin edhe ata në ceremoninë e shpalljes së Pavarësisë së Kosovës. Por, Nimani tregon se si i dërmuar që ishte, ceremoninë e ka përcjellë nga televizori i Zyrës së Kryeministrit të Kosovës, duke kujtuar edhe atë, se nuk kishte vend për të gjithë në ceremoni. Ai ka kujtuar edhe një detaj tjetër, që për punën e tij, ai nuk është paguar nga Qeveria e Kosovës.
Ardianë Pajaziti
KultPlus: Kanë kaluar dhjete vite nga koha kur edhe e keni shkruar Deklaratën e Pavarësisë, dhe duke shikuar nga kjo distancë, si e kujtoni atë 16 orësh, që vlerësohet të ketë qenë kohë shumë stresuese për ju? Shyqri Nimani: Ishte 16 shkurti i vitit 2008, një ditë para shpalljes së Pavarësisë së Kosovës. Atë kohë, më ftoi kryeministri i atëhershëm i Kosovës- Hashim Thaçi. Më kujtohet shumë mirë, ka qenë ora 21:00 kur ma dhanë tekstin e Deklaratës së Pavarësisë, ku kërkuan nga unë që ta kaligrafoja në pergamenë (lëkurë e viçit). Teksti që ma lëshuan në dorë ishte plot tri faqe të formatit A/4, secili që është artist e kupton shumë mirë stresin tim për ta rrumbullakuar atë punë për 16 orë. Unë pata pasë një takim edhe më herët, ku ju pata shpjeguar që nëse do të ishte deklarata në formatin A/4, në vetëm një faqe, duhen gjashtë ditë pune që të përfundonte deklarata ashtu si duhej, kurse mua më dorëzuan këtë dokument me tri faqe të plota. Në momentin e fundit e kuptova se sa shumë ka tekst, dhe u befasova shumë, pastaj teksti që ma dhanë kishte edhe gabime gjuhësore, sepse, teksti ishte përkthyer nga anglishtja, dhe mu desh që edhe me këtë problem të merrem, që tekstin fillimisht ta korigjoja. Sepse, kur fillon të shkruash në pergamenë, aty më nuk lejohet të gabosh. KultPlus: Pikërisht për realizimin e Deklaratës së Pavarëisë, ju njërën nga zyret e kryeministrit të Koosvës e shndërruat në një atele pune për 16 orë, çfarë kërkese tjetër patën institucionet për përfundimin e Deklaratës së Pavarësisë? Shyqri Nimani: Përpos që duhej ta përfundoja Deklaratën e Pavarësisë brenda 16 orëve, shefi i protokollit në atë kohë, Abedin Qupeva erdhi me propozimin se nëse mund të ishte edhe Qeveria e Kosovës bashkëautore e Deklaratës së Pavarësisë, sikurse që ma përmendi edhe kontratën. Natyrisht në stresin e kohës që isha, ishte e pamundur të flisja për këso gjëra teknike. Unë duhej që të koncentrohesha në punë dhe ta përfundoja gjithë atë punë që kisha para vetës. Edhe përkundër faktit se si popull shqiptar e kemi ëndrruar shumë atë ditë, shpalljen e pavarësisë, unë nuk kam pas kohë të mendoj se sa i lumtur do të jetë populli im, pikërisht kur do të lexohej ky dokumet që do t’ia kumtonte lajmin e shumë pritur, se vendi i tyre përfundimisht do të jetë i pavarur. Ne krejt e dijmë se sa shumë luftë politike, luftarake është dashur që të vijmë deri te ajo ditë e madhe. Unë i kisha këto ndjenja të brendshme, por për ato 16 orë mu desh ti mbyllja, të mos mendoja, sepse më duhej të kompozoja krejt tekstin, krejt hapësirën, dhe për këtë fakt, fillimisht këtë tekst mu desh ta shkruaj në një letër të thjeshtë, që t’ia jepja kompozimin e më pas të filloja punën në pergamenë. KultPlus: Padyshim, kjo punë e juaja është një punë historike, një punë që është e mbrojtur edhe nga Trashëgimia Kulturore, dhe një punë që vlerësohet lartë nga të gjithë. Por ju si autor, sa jeni i kënaqur me këtë realizim? Shyqri Nimani: Do të më mbetet brengë për gjithë jetën, kam menduar që ta ilustroj mirë, sipas doktrinave mesjetare, të ketë inicialet, të ketë ilustrime, por e dija saktë që 16 orë nuk më lejonin këtë dëshirë. Më është dashur të shkruaj me një fond, me një stil, i cili është i bukur, subtil dhe që shkruhet më shpejt, dhe vendosa që ta shkruaja në stilin italik, të renesancës italiane, kur siç dihet, që me këtë fond është shkruar edhe “Formula e Pagëzimit”, dhe pikërisht për këtë fakt, desha ta bëja një ndërlidhje mes asaj periudhe dhe periudhës sonë. Për 16 orë kam punuar në këmbë dhe me kurriz të lakuar, sepse ashtu ishin kushtet e punës, kam pirë vetëm ujë, dhe asgjë nuk kam menduar përpos që ta përfundoj. Për herë të parë në punën time artistike kam pas frikën që nuk do t’ia dal. Me vete kam pas edhe Agonin, djalin tim, i cili edhe ai është dizajner. Për një moment më kujtohet që i jam drejtuar duke shpërfaqë frikën time se nuk do të mund t’ia dal. Mbaj mend se si më dha kurajo djali im, duke më thënë se patjetër do t’ia dalim. Kjo punë është shumë riskante, unë kam pas raste të shkruaj edhe më herët në pergamentë, por jo me kaq afat të shkurtër. KultPlus: Dhe, kur përfundoi ky stres 16 orësh? Shyqri Nimani: Deklaratën e Pavarësisë e kam përfunduar pesëmbëdhjetë minuta para orës 15:00. Mbaj mend që erdhi kryeministri Thaçi, e panë dhe e morën. Kurse unë mbeta i katandisur deri në fund, i rrënuar nga lodhja. Mbaj mend që djali im më pat kërkuar që të shkonim në sallën e Parlamentit të Kosovës, aty ku edhe do të shpallej pas pak Pavarësia e Kosovës. I thashë që do ta përcjellë seancën nga kjo zyrë e kryeministrit, sepse edhe isha i lodhur, por edhe nuk isha veshur bukur, pastaj, edhe nuk kishte vend për të gjithë në atë seancë, kështu që e kam përcjellë këtë ceremoni sikurse krejt qytetarët e Kosovës, nëpërmjet televizorit. KultPlus: Dhe, Deklarata e Pavarësisë u lexua më 17 shkurt të vitit 2008, por pas kësaj, kush mbeti autori i kësaj pune, u plotësua dëshira e Qeverisë së Kosovës që të jenë bashkëautorë të kësaj deklarate? Shyqri Nimani: Kanë kaluar dhjetë vjet, dhe deri më sot, unë asnjëherë nuk kam nënshkruar asnjë kontratë për punën që bëra. Nëse nuk gabohem, atëherë janë ndarë 600 mijë euro për atë ditë, mjete që janë ndarë për shpenzimet. Kam dëgjuar që shumë autorë kanë marë mjetet për punët që kanë kryer, por unë që shkrova Deklaratën e Pavarësisë nuk mora mjetet. Unë kam dëgjuar se mjetet kanë qenë të ndara për këtë punë, por unë nuk shkova ti kërkoja, por as ata nuk erdhën të më kërkonin. Unë nuk besoj që Hashim Thaçi është në dijeni se nuk jam paguar për punën e bërë, pasi që, ai ka pasë tjera ngarkesa, por të tjerët kanë qenë në dijeni, apo edhe ndoshta mendojnë se jam paguar.
KultPlus: Megjithatë, ne si shqiptarë njihemi se si i lëmë punët për momentin e fundit, mendoni se kjo punë ka pas mundësi që të organizohej më mirë, që të kishe kohën e mjaftuar? Shyqri Nimani: Deklarata ka pasë mundësi që të shkruhej më herët, por ka qenë edhe problemi te teksti, sepse Pavarësia e Kosovës ishte e kushtëzuar, dhe deklarata, unë mendoj, që nuk është shkruar pa miratimin e ndërkombëtarëve, andaj ka ardhë në momentin e fundit. Por prapë mendoj se është mëkat, sepse është dashur të më tregonin dy javë më herët. Sepse as Thaçi, por as të tjerët nuk e kanë ditur se mke çfarë përkushtimi duhet të shkruhet në pergamenë. KultPlus: E përmendët më lartë se nuk jeni i kënaqur me realizimin e Deklaratës së Pavarësisë, është një punë që nuk kthehet prapa, por keni ndonjë ide që do të doje të bëje diçka, që të tregoje se si do të duhej të ishte ky dokument? Shyqri Nimani: Artisti duhet me qenë i sinqertë, unë i shoh të tjerët se si reagojnë në lidhje me punën time në Deklaratën e Pavarësisë, e lavdojnë, kanë fjalë të mëdha. Por unë vazhdoj ta kem brengë, edhe pse kam bërë shumë, sepse nuk kam pasë kohë më shumë, e sikur të kisha kohë më shumë, jam i sigurtë që do jepja më shumë. Kushdo tjetër të ishte në vendin tim do ti ndodhte e njëjta, sepse nuk ka pasë kohë të mjaftueshme me atë çfarë kanë kërkuar. Por unë gjeta ngushëllimin me një shtet shumë më të fuqishëm se ne. E njëjta gjë u ka ndodhur edhe Amerikës, atëherë kur e kanë shpallë pavarësinë.Edhe Deklarata e Pavarësisë së Amerikës është me vetëm një ngjyrë, ngjyrë të zezë, pa ilustrime, kjo pak më ngushllon, ma bën më të lehtë. Por unë, edhe me kërkesë të bashkëshortes sime, do të realizoj edhe njëherë Deklaratën e Pavarësisë në pergamenë, por natyrisht pa nënënshkrimin e deputetëve. Do ta bëj në mënyrë time dhe do ta dorëzoj që të jetë pjesë e Muzeut të Pavarësisë së Kosovës, këtë gjë do ta bëj që vetëm të mos e kem peng mos arritjen e realizimit të Deklaratës së Pavarësisë në mënyrën më të mirë të duhur. Do ti blej vet pergamenët dhe do të filloj të punoj ngadalë, ashtu si kam dëshirë.
KultPlus: Pikërisht në këtë përvjetor, pas dhjetë viteve, edhe qytetarët e Kosovës do të kenë rastin ta shohin Deklaratën e Pavarësisë nga afër, pasi që do të ekspozohet në ekspozitën e Muzeut të Kosovës, si ndjehesh? Shyqri Nimani: Po, tash do të ekspozohet Deklarata e Pavarësisë dhe njerëzit do të kenë rastin ta shohin më afër këtë deklaratë, punë që më ka sjellë edhe aritmi në zemër, dhe këtë problem e barti tash e dhjetë vite.
KultPlus: A të kanë ftuar të jeshë i pranishëm në hapje të kësaj ekspozite? Shyqri Nimani: Jo, nuk më ka ftuar askush.
KultPlus: Gjithë kjo punë, përpos që ta ka ‘dhuruar’ aritminë e zemrës, të ka lënë edhe ndonjë dhuratë tjetër, ke ndonjë gjë në shtëpinë tuaj që të kujton këto momente? Shyqri Nimani: Të gjitha materialet që i kam përdorë atë ditë i kam në shtëpi, kaligrafet e ndryshme, ngjyrat dhe disa copa të pergamanëve, sikurse që i kam edhe tri faqet A/4. Një ditë do ti dhuroj edhe këto kujtime.
KultPlus: Dhe krejt për fund,një paralele në mes karrierës suaj 55 vjeçare dhe punës në Deklaratën e Pavarësisë, kjo e fundit të ka bërë të famshëm në nivel popullor, por puna artistike është për një pjesë më të ngushtë. Ju personalisht, cilën lartësoni më shumë? Shyqri Nimani: Po më vjen mirë për këtë pyetje, nuk ma bëri askush për këto dhjetë vite. Unë vitin e kaluar pata 75 vjetorin e lindjes dhe asnjë televizion nuk më ftoi që të bëj diçka rreth karrierës sime artistike. Kurse për këtë përvjetor, që dy javë jam duke dhënë intervista për medie të ndryshme, duke përfshirë edhe të huajat. Për mua, asnjë rëndësi nuk paraqet fakti që kam shkuar Deklaratën e Pavarësisë, njëjtë do të mendoja edhe sikur mos ta shkruaja. Sepse, unë jam artist, jam pedagog universitar, me rëndësi janë monografitë e mia, karriera ime artistike. Por puna në Deklaratën e Pavarësisë është punë historikë, punë që lë gjurmë dhe punë që ka bërë jehonë më shumë./KultPlus.com
