“Gjëja më e rëndësishme që mund të bëjë një burrë për fëmijët e tij, është të dojë nënën e tyre.”
“Fati na i plotëson pjesën më të madhe të dëshirave tona, por në mënyrën e tij, me qëllim që të na japë diçka përtej asaj që ne kemi projektuar në dëshirimet tona.”
“Njerëzit e angazhuar në politikë janë gjithnjë dinamikë, kërkojnë pareshtur mundësi të reja, hidhen nga njëra anë në tjetrën, siç përpëlitet i sëmuri në krevat, duke menduar se ashtu do të gjejnë rehatinë e munguar.”
“Do të parapëlqeja të mbetesha në gjykimin e një fëmije, sepse për të dalluar të vërtetën nga gënjeshtra, fëmijët janë një gur prove, ata nuk kanë ende nevojë për të vjetrit që të gënjejnë vetveten.”
“Del se një grumbull librash nuk janë shkruar që dikush të mësojë diç nga to, më shumë janë shkruar që njeriu të hetojë se shkruesi i tyre dinte aq shumë.”
“Bukuria, ajo që gjithnjë ka aftësinë të na magjeps, është manifestim i ligjeve sekrete natyrore, të cilat nëse nuk i qëmtojmë me ngulmin e një eksploratori, do të na fshiheshin ne përgjithmonë për të mbetur mister.”
“Mos iu nënshtro shumë ndjenjave. Një zemër tepër e ndjeshme është një pasuri e palumtur në këtë tokë gjithnjë kërcënuese.”
“Urrejtja është diçka e veçantë. Atë do ta gjeni më të fuqishmen, më të dhunshmen dhe të kahur deri në caqet e mizorisë atje ku shkalla e kulturës është më e ulëta.”
“Kush dëshiron të shpëtojë nga një e keqe, e di mirë se çfarë kërkon, kush kërkon diçka më të mirë nga ajo që e ka, priret të veprojë përherë verbërisht.”
Albert Camus ishte një filozof, shkrimtar dhe gazetar francez. Mendimet e tij sollën ngritjen e një rryme filozofike të njohur si Absurdi. Ai shkroi në esenë e tij Rebeli se e gjithë jeta e tij i ishte përkushtuar kundërshtimit të filozofisë së nihilizmit ndërkohë që vijonte të ishte i strehuar te liria individuale. Ai fitoi Çmimin Nobel në Letërsi në moshën 44 vjeçaremë 1957, në atë kohë, i dyti më i ri fitues i çmimit.
Kamy nuk e konsideronte veten ekzistencialist pavarësisht se zakonisht klasifikohej si ndjekës i kësaj rryme edhe gjatë jetës së tij. Në një intervistë më 1945, Kamy hodhi poshtë idenë e një lidhjeje ideologjike: “Jo, unë nuk jam ekzistencialist. Sartri dhe unë jemi habitur gjithmonë kur kemi parë emrat tanë të lidhur me njëri-tjetrin.”
Kamy lindi në Algjerinë franceze dhe studioi në Universitetin e Algjerit nga ku u diplomua më 1936.
Përgjatë viteve 1930, Kamy zgjeroi interesat e veta. Ai lexoi klasikët francezë si dhe shkrimtarët e kohës së tij, – përfshirë André Gide, Henry de Montherlant, André Malraux—dhe ishte një figurë e rëndësishme mes të rinjve intelektualë të majtë në Algjer. Për një periudhë të shkurtër në vitet 1934-35 ai ishte edhe anëtar i Partisë Komuniste Algjeriane. Përveç kësaj ai shkroi, prodhoi dhe përshtati e aktroi për Théâtre du Travail (Teatri i Punëtorëve, më vonë i emëruar Théâtre de l’Équipe), teatër që synonte të sillte drama të shkëlqyera për audiencë nga klasa punëtore. Ai ruajti një dashuri të fortë për teatrin deri në vdekjen e tij. Ironikisht, dramat e tij janë pjesa më pak e admiruar e veprës së til letrare, megjithëse Le Malentendu (Qëllime të Kundërta) dhe Kaligula, të prodhuara respektivisht më 1944 dhe 1945, mbeten vepra referencë të Teatrit të Absurdit.
Gjatë dy viteve para shpërthimit të Luftës së Dytë Botërore, Kamy shërbeu si çirak-gazetar me Alger-Républicain në shumë kapacitete, përfshirë edhe ato të redaktorit, shkrimtarit, nënredaktorit, raportuesit politik dhe vlerësuesit të librave. Ai vlerësoi disa nga veprat e hershme letrare të Jean-Paul Sartre dhe shkroi një seri artikujsh të rëndësishëm për të analizuar kushtet mes myslimanëve të rajonit Kabilie. Këto artikuj tërheqin vëmendjen 15 vite më herët ndaj shumë padrejtësive që sollën shpërthimin e Luftës së Algjerisë më 1954. Kamy mbajti qëndrim për arsye humanitare më shumë se sa ideologjike dhe vijoi të shohë një rol për Francën në Algjeri pa injoruar padrejtësitë kolonialiste.
Ai shijoi ndikimin më të madh si gazetar gjatë viteve të fundit të pushtimit të Francës dhe gjatë viteve të para pas çlirimit. Si redaktor i të përditshmes pariziene Combat, pasardhës i fletushkës së rezistencës që u drejtua gjerësisht nga Kamy, ai mbajti një pozicion të pavarur të majtë bazuar në idealet e drejtësisë dhe të vërtetës dhe besimit se i gjithë aksioni politik duket të ketë bazë të shëndoshë morale. Më vonë, stili i vjetër i të majtës dhe të djathtës e zhgënjyen atë dhe më 1947 ai pakësoi lidhjen me Combat.
Në këtë kohë Kamy ishte bërë një figurë letrare udhëheqëse. L’Étranger (I Huaji), një roman i parë i shkëlqyer i nisur para luftës dhe i publikuar më 1942, është një studim i alineimit në shekullin e njëzetë me një portret të një “të huaji” të dënuar për vdekje jo aq shumë sepse kishte vrarë një arab se sa për faktin se ai refuzon të tregojë çfarë ndjen me të vërtetë dhe refuzon të konformohet me kërkesat e shoqërisë. Në të njëjtin vit u botua eseja e tij e famshme filozofike, Le Mythe de Sisyphe (Miti i Sizifit), në të cilin, Kamy, me simpati të konsiderueshme, analizoi nihilizmin bashkëkohor dhe një ndjenjë të “absurdit”. Ai sakaq po kërkonte një rrugë për të kapërcyer nihilizmin dhe romani i tij i dytë Le Peste (1947; Murtaja), është një kronikë simbolike e luftës kundër epidemisë në Oran nga personazhe, rëndësia e të cilëve varet më pak në suksesin (e dyshimtë) në përballjen e tyre me epideminë se sa në vlerësimin e tyre të vendosur të rëndësisë së dinjitetit dhe vëllazërisë. Kamy lëvizi pas kësaj nga koncepti i tij i parë i rëndësishëm i absurdit te ide të tjera madhore “rebelimi” moral dhe metafizik. Ai e kontrastoi këtë ideal me revolucionin politiko-historik në një ese të dytë të gjatë L’Homme révolté (1951; Njeriu i Revoltuar), me të cilin shkaktoi antagonizëm të hidhur mes kritikëve marksistë dhe teoricienë pranë marksizmit si Jean-Paul Sartre.
Më 1057, në moshën e re prej 44 vjeç, Kamy mori Çmimin Nobel në Letërsi. Me modestinë karakteristike, ai deklaroi se nëse do të kishte qenë anëtar i komitetit të Nobelit, vota e tij do të shkonte për André Malraux. Rreth tre vjet më vonë ai vdiq në një aksident me makinë. /KultPlus.com
Emisioni hulumtues “Gjurmë Shqiptare” i Marin Memës ka realizuar 6 ditë më parë një dokumentar i titulluar “Mashtrimi serb me objektet e kultit të krishterë në Kosovë”, ku tregohej sesi serbët kishin përvetësuar kishat iliro-arbërore. Mirëpo ky dokumentar, ku pasqyrohen qartë disa fakte historike ka ngritur në këmbë gjithë shtetin serb.
Reagime të shumta, kanë ardhur nga Serbia, si nga politikanë, historianë, gazetarë dhe opinionistë të ndryshëm.
Kuptohet që Serbia kurrë dhe me asnjë kusht nuk do të heqë dorë nga shenjtorët e saj në Kosovë dhe Metohi, dhe ne besojmë se edhe populli shqiptar, i cili është krenar për historinë dhe traditën e tyre të pasur, nuk ka nevojë të shohë për historinë dhe traditën e njerëzve të tjerë.
Ndër të tjera thuhet se disa shqiptarë janë duke e sulmuar historinë dhe besimin e popullit serb, duke e quajtur propagandë të radhës të shqiptarëve kundër serbëve. Ministria serbe e Kulturës ka deklaruar se shqiptarët nuk po ndalen së provokuari shtetin serb, duke shtuar se deformimin e historisë serbe nuk do mund ta arrijnë asnjëherë.
Një reagim të tillë, ka ardhur edhe nga opinionistë të ndryshëm, të mbajtur në debate të ndryshme ku shihet edhe kërcënimi ndaj gazetarit Mema.
Ata kanë akuzuar se qëllimi i dokumentarit është denigrimi i kulturës dhe historisë serbe. Ndërkohë lidhur me këtë çështje nuk ka asnjë reagim nga shteti shqiptar.
Para 19 vjetësh janë gjetur mbetjet mortore të Genc Berishës, vëllait më të vogël të Granitit dhe Lirijes shtatzënë.
Në Serbi deri tash janë identifikuar katër lokacione në të cilat ka më shumë varreza masive me 941 trupa.
Më 2 qershor të vitit 2001 në Serbi nisi mihja e varrezës masive në Batajnicë. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
Ky lajm në Serbi nuk ekziston, sepse Serbia, opinioni i saj dhe një pjesë e madhe e banorëve ose nuk di ose nuk duan ta dinë as për Batajnicën , as për të gjitha varrezat e tjera masive në territorin e vet, ku kanë përfunduar të gjithë ata të cilët quhen ndryshe, ose i luten ndryshe Zotit. Nuk besoni? Pyeteni Gencin.
Në Serbi, gjatë gjithë kohës nga vitet e nëntëdhjeta e deri sot sundon heshtja, ligji i heshtjes sipas të cilit askush nuk thotë asgjë. Sikur të flisnin, nga recepcionisti deri te presidenti i vendit, më me qejf do t’ju tregonin se si Serbia, duke luftuar për idenë e “Serbisë së Madhe” bëri luftëra ose u përlesh, ose në këtë mënyrë a në tjetrën okupoi thuaja të gjitha republikat e krahinat e ish-Jugosllavisë. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
Sikur të flisnin qartë, që nga pushteti deri te mediat, do t’ju tregonin për kampe masive për joserbët në territorin e vet siç është Shlivovica famëkeqe, e cila në sytë e opinionit serb nuk ka ndodhur, por që ka çuar në vdekje gjatë gjithë kësaj dekade. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
Sikur opinioni serb të ishte e artikuluar dhe e sinqertë, në radhë të parë kundruall qytetarëve të vet, pastaj karshi botës dhe ndaj vetvetes, sot, në ditën e mihjes së masives në Batajnicë, mediat nga e para te e fundit në Serbi në faqet e para do të kishin:
“Në territorin e Serbisë deri tash janë identifikuar katër lokacione në të cilat ghjenden disa varreza masive ne gjithsej 941 trupa, në: Batajnicë me 744 trupa, Peruqac me 84, Petrovo Sello me 61 dhe Rudnicë me 52 trupa. Tri varrezat e para masive janë zbuluar më 2001, kurse e fundit, Rudnica, më 2013 (burimi: Ratusrbiji.rs), transmeton KOHA.
Sot do të ishte ditë zie në Serbi, kurse flamujt do të uleshin në gjysmë shtizë.
Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
Sundimtari i mirë i Serbisë
po të kishte drejtësi, njerëzi dhe respekt, në krye të Serbisë do të ishte dikush që do t’i dënonte luftëratr e turpshme nacionaliste të ushtrisë serbe me emra e flamuj të ndryshëm, të Kishës Ortodokse Serbe që nga Vojvodina deri te mali i Zi i pavarur sekular. Po ai, dikushi i panjohur, i cili do ta drejtonte fiktivisht Serbinë më të mirë, do të thoshte STOP kamarilës profashiste të po asaj Serbia, e cila nënshkruhet me emrin “Levijatan”, e cila në uniforma të reja fare lirisht shfaqet në qytetet e po asaj Serbia. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
Natyrisht, ky “sundimtar i mirë i Serbisë” periklik i panjohur nuk ekziston, meqë Serbia vetë ka kohë që është strehuar në turpin e saj. Në këtë vend, populli është dehur nga lajme të rreme, aq sa jeta reale ka kohë që është bërë lajm i rremë. Sepse jeta reale e pushtetshme, fshihet pas ekranit dehës LED, nga i cili Mitroviqi, Mariqi dhe mësuesit e tjerë të realitetit të çoroditur shpërndajnë gënjeshtrat e tyre dehëse. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
sot përfaqëson fanarin europian në… zgjidhni – që nga të drejtat njerëzore, deri te standardet, nga ligji deri te ballafaqimi me të kaluarën. Vetëm në një vend të tillë, i cili ëndërron të bëhet ose guberni ruse ose sipas më të resë mikroprovincë kineze, populli masivisht i duartroket Traumpit për keqtrajtimin e popullit të vet, për shkak të pigmenteve të ndryshme të lëkurës. Nuk po besoni? Pyeteni Gencin.
të ashtuquajturin “korpus nacional serb” është zhvilluar një e folme fare e re. Ja për shembull, a e dini si shkruhet dhe si lexohet fjalia “Antifashisti i dëshmon të vërtetës”? Nuk e dini? Shkruhet e shqiptohet si “Autoshovinisti përhap edhe gënjeshtra edhe urrejtje”. Prapë nuk po besoni. Pyeteni Gencin.
Serbia nga njëfarë shkaku të çuditshëm flet për rrezikimin e saj dhe rrezikimin e popullit të vet anembanë botës dhe Gjithësisë, duke mos ditur çfarë do të thoshte Sveto Basara, na falni ligji universal, për faktin se diku jetojnë serbë, nënën ia luajsha, nuk do të thotë se edhe ajo është tokë serbe! serbët
Ose ta citoj gazetarin nga Sarajeva dhe njeriun Boro Kostiqin, i cili thotë “Sa herë dëgjoj se serbët janë të rrezikuar, menjëherë e vizitoj bodrumin”. E ka ndier Boro ynë fishkëllimën e granatës në lëkurën e vet, eshtër, dhe organet e brendshme në qytetin e Sarajevës gjatë rrethimit më të gjatë në historinë moderne si duket “rrezikimi i serbëve”. Nuk po besoni? Lirisht mund ta pyetni Boron. U mor vesh, për çdo rast pyeteni Gencin.
Kush është Genci?
Në djallë të shkojë, kush është ky Genc, të cilin aq shpesh e përmend? Kush është ai autoritet superior, i cili e sheh fajin dhe din për fajin e politikës serbomadhe, i cili mund të gjykojë me drejtësi, qoftë çfarë qoftë, dhe çfarë nuk është, prandaj të mos e maltretojmë më?
Ose për këtë ta pyesim Gencin?!
Shikoni, Genci i ka katër vjet. Ai shfaqe i shoqëruar me vëllain e tij dyvjeçar, Granitin dhe të gruas së re shtatzënë, Lirijes. Lirija, merreni me mend, është në muajin e tetë të shtatzënisë. Por kur mendoni, të keni kujdes. Genci, Graniti e Lirija nuk janë personazhe të trilluara, ku ta di, nuk janë as shfaqje fetare të cilave do t’u jepej supërforcë mbinatyrore, prandaj edhe në këtë rast që të vlerësojnë politikat lokale ose politikën e një vendi.
E pra, Genci me të vëllain dhe shoqen e tij janë personazhe reale, të prekshme. Nga gjaku dhe mishi.
Në fakt ishte.
Si sot, para 19 vjetësh mbetjet mortore të Genc Berishës katërvjeçar, vëllait të tij më të ri, Granitit, dhe Lirijes shtatzënë, panë dritën e ditës dhe të botës së turpshme. Dolën pikërisht në Batajnicë në Serbi, për t’i treguar botës, urbi et orbi për politikat konkrete serbomëdha.
Gencin u gjetën edhe dy biberonë, dra thonjsh, disa ngjyra druri dhe një krehër. Gencin me të vëllain dhe shtatzënën bashkë me qindra të tjerë, i ka vrarë ushtria e rregullt e Serbisë, atëherë Ushtria e Jugosllavisë, e pastaj me kamion frigorifer, si mish kafshësh, gjithnjë me qëllim të fshehjes së gjurmëve i kanë transportuar në Serbi, duke mos e lënë të qetë Gencin as për së vdekuri.
Prandaj Genci është dëshmitari më besnik në botë!
Konsideroj se për politikën, dhunën, për ligjet, të drejtën e drejtësinë, më shumë se të gjitha rezolutat, komisionet historike, tryezat e rrumbullakëta e me kënde, me koka të thinjura dhe me tituj akademik[, më shumë flet, për shembull, Genc Berisha katërvjeçar, i vdekur e i zëshëm, i vrarë por i gjallë, me dy biberonë, me ngjyra të drunjta dhe darët për thonj
Dëshmitarë i ka Graniti i vrarë dyvjeçar, shtatzëna e vdekur Lirija. Unë dëshmitarë më të mëdhenj për krimet e kryera nuk njoh!
Prandaj pyeteni Gencin, lirisht pyeteni se çfarë ka bërë e ka kryer politika serbe gjatë tri dekadave të fundit/ Al Jazeera.
Thënie mbi dashurinë, mençurinë dhe çmendurinë nga kryeveprat
“Ne dimë vetëm që nuk dimë asgjë. Ky është niveli më i lartë i dijes njerëzore”.
“Pikëllimi i thellë është po aq i pamundur sa lumturia e madhe”.
“Dy janë luftëtarët më të fortë: koha dhe durimi”.
“Për shkak të vetëbesimit me të cilin foli, askush nuk e kuptoi nëse ajo që tha ishte shumë e zgjuar apo budallallëk i madh”.
“Nëse të gjithë do të luftonin për atë që besojnë vërtet, nuk do të kishte më luftëra”.
“Për sa kohë i trembet vdekjes, njeriu nuk mund të zotërojë asgjë. Nëse nuk do të ekzistonte dhimbja, njeriu nuk do të njihte limite, nuk do të njihte vetveten”.
– Leo Tolstoy, “Lufta dhe Paqja”
“Ai që dëshiron ta ndryshojë botën, fillimisht duhet të ndryshojë veten e tij.”
“Ka vetëm një të mirë: dituria. Dhe vetëm një të keqe: padituria.
“Mos u ngut të zësh miq, por, kur t’i zësh, mos i braktis.”
“Martohu, patjetër. Por të ra gruaja e mirë, do të jesh i lumtur; po të ra e keqe, do të bëhesh filozof.”
“I ndershmi mbetet gjithmonë fëmijë.”
“Mos harro se vepra dhe fjala të bëjnë dhe të zhbëjnë njëllojë”
“Mençuria fillon nga habia.”
– Sokrati
“Asnjë njeri nuk mundet, për një kohë të gjatë, të mbajë një fytyrë për vete e një tjetër për botën. Herët a vonë do t’i ngatërrojë dhe nuk do të njohë më fytyrën e tij të vërtetë.”
“Le ta mbulojë shenjën sa të dojë, damka e saj do t’i sëmbojë gjithmonë në zemër.”
“Një dorë e pastër nuk ka nevojë të mbulohet me dorashkë…”
“Ajo nuk e kishte njohur kurrë barrën deri në momentin që ndjeu lirinë.”
“Damka ishte pasaporta e saj drejt vendeve ku asnjë grua tjetër nuk kishte guxuar të shkonte. Turpi, vetmia, dëshpërimi ishin mësuesit e saj dhe e kishin bërë më të fortë.”
– Nathaniel Hawthonrne, “Damka e Turpit” /KultPlus.com
Flutra Zymi që dy herë është duke ia mësyer sheshit për të protestuar, herën e parë ishte duke protestuar kundër Qeverisë Hoti, dhe sot është parë duke kundërshtuar pengimin e shprehjes së lirë në Kosovë, për të cilën është marë në pyetje edhe nga policia. Regjisorja Zymi ka thënë për KultPlus se nuk do të ndalet duke protestuar, deri në momentin se kur do ti kthehet e drejta qytetarëve për të votuar. Ajo në këtë intervistë ka treguar edhe për hezitimin e komunitetit artistik që të përfshihen në protesta, dhe sipas saj, ky komunitet është më i pa zëshmi ndaj cdo padrjetësie që i është bërë këtij vendi.
KultPlus: Jeni parë në protestë duke kundërshtuar keqpërdorimin e votës suaj dhe jeni duke kërkuar zgjedhje, pse mendoni se keni të drejtë për këtë kërkesë?
Flutra Zymi: Kur mbahen zgjedhjet në një shtet, atëherë edhe kandidohen individ për pozitën e Kryeministrit, dhe secili paraqet vizionin udhëheqës dhe planprogramin qeverisës dhe premtimet, këto informata janë bazë për standardet e vizionit se si unë do doja të jetë shteti që jetoj, dhe në bazë të kësaj, unë vendosi për votën time, e sidomos kur kësaj radhe kishim edhe një grua, që për herë të parë në Kosovë u kandidua për Kryeministre.
Deri më tani, gjatë këtyre viteve në Kosove niveli i kandidaturës për qeverisje të shtetit të Kosovës ka qenë shumë i ultë me standardet që unë i pres në pozitat kyçe në shtet, por Vjosa dhe Albini ishin një shpresë, me një standard europian të përgatitur, dhe për herë të parë kisha shpresë që do ketë standard të pritshmërive, dhe këtë shpresë ma dhanë zgjedhjet e fundit.
Dhe tani pas mocionit, dhe vendimit te Gjykatës Kushtetuese, të drejtën për të formuar Qeverinë e mori LDK, dhe pikërisht Qeveria Hoti është në kundërshtim me votën time dhe të të gjithë votueseve të tjerë që mbështetën këto dy parti, si parti fituese, pra është në kundërshtim me premtimet që i dhanë në fushatë zgjedhore, po ashtu as personi i kandiduar për kryeministër më nuk është në këtë përbërje, e kjo është pika kyçe për të cilën ka votuar edhe elektorati. Mos harroni, këto dy parti i humbën katër muaj duke pas probleme se si të krijojnë koalicion, dhe tani Qeveria Hoti arriti ta krijoj për 24 orë koalicionin me Listën Srpska dhe AAK, Nisma, pa e diskutuar as pozitën e Presidentit, që ishte shumë problem për LDK-në në koalicion me LVV, a nuk është kjo e çuditshme.
KultPlus: Edhe ditën kur u votua Qeveria e Kosovës, por edhe sot keni dalë në protestë, do të vazhdoni me protesta të tilla?
Flutra Zymi: Ditën që u formua Qeveria Hoti, isha në protestë, sepse kjo Qeveri ishte duke u formuar me manipulimin e votës time si qytetare, nëse edhe njëherë i rishikojmë të gjitha premtimet gjatë fushatës zgjedhore dhe kjo që kemi tash, gjithçka është në kundërshtim me atë që premtuan, dhe prapë është e çuditshme , sepse pas çdo rrëzimi të koalicionit, ne gjithmonë kemi shkuar në zgjedhje, kjo është hera e parë që në Kosovë krijohet një qeveri komplet tjetër me votën time për premtime tjera, kjo është shkelje e demokracisë.
Ndërsa sot protestova, sepse u tmerrova kur pash një video ku një qytetar në kalim e sipër e jep një mendim me zë të lartë, kuptohet negativ ndaj Presidentit, ku e quan hajn, dhe truprojat e Presidentit e sulmojnë fizikisht dhe ai arrestohet nga policët. U tmerrova se si dikush sulmohet fizikisht për një mendim të lirë, dhe kur ndodh kjo atëherë nuk kemi demokraci në shtet por dhunë që të frikëson për mendim ndryshe.
Unë nuk mundem si qytetare të qëndroj e heshtur pas gjithë kësaj çka po ndodh në Kosovë me vite, dhe do të vazhdoj të protestoj në forma të ndryshme, deri sa vendit do ti kthehet e drejta e qytetarëve për të votuar.
KultPlus: Sot hasët në pengesë nga Policia e Kosovës, çfarë ndodhi?
Flutra Zymi: U afruan të më pyesin se çka po bëj, ju tregova që po protestoj për të drejtën e mendimit të lirë, po ashtu ju tregova se si në vitin 1997, njëherë kam brohoritur demokraci dhe forcat policore serbe më kishin goditur, dhe ju thashë policëve të Kosovës se një gjë e tillë nuk dëshiroj të ndodhë edhe sot për qytetarët e Kosovës. Pastaj policët e Kuvendit e lajmëruan rastin, erdhën disa policë të tjerë, të cilët më parashtruan shumë pyetje, po ajo që më pengoi ishte njëra nga pyetjet se në cilën parti jam. Por kjo pyetje tregon shumë, sepse mendojnë që vetëm anëtarët e partive protestojnë, dhe jo një qytetarë. Duhet ta kuptojnë ata se ka qytetarë që e mbrojnë të drejtën e vetë, sepse votojnë për të mirën e vendit, e jo vetëm për interesa personale apo partiake.
KultPlus: Megjithatë nuk jeni parë të jeni e shoqëruar nga artistë apo regjisorë të tjerë, ndiheni mirë të jeni vetëm në këto protesta?
Flutra Zymi: Me një lule nuk qel pranvera, normal që sa më shumë të jemi aq më mirë. Sa i përket komunitetit artistik, ata janë të heshtur për çdo padrejtësi që ndodh, pra asnjëherë në mënyrë të hapur nuk di që kanë kundërshtuar, e sidomos aq me pak kundër figurave të larta politike. Unë ndjehem e dëshpëruar nga ky aspekt me komunitetin artistik, por me siguri edhe karriera e tyre varet nga politika, pra nuk rrezikojnë, e çuditshme sepse arti i artistit të vërtetë është vetë lira.
Ndërkohë, po nga ky komunitet kemi shfaqje, filma, vepra të ndryshme, që prekin disa tema, por këto përpjekje, unë nuk i shoh si rezistencë, por si krijimtari në bazë të përfitimi në temën ku preket politika.
KultPlus: A mendoni se edhe shumë të tjerë mendojnë si ju, por ju mungon guximi?
Flutra Zymi: Gjithsesi ka shume qytetarë që mendojnë njëjtë dhe kemi të njëjtat halle, por partitë politike, sidomos ato që qeverisën gjatë, kanë përdorë një strategji ku populli është hipnotizuar me dyshime, sepse debatet politike në Kosove kanë kontribuar shumë në aso debate që të shpërlajnë trurin, pastaj është strategjia tjetër që në Kosovë është përdorë shumë nepotizmi, dhe e fundit por më e rrezikshmja, këta politikanë kanë punuar shumë që qytetarin e Kosovës, nga një qytetar aktiv ta shndërrojnë në një qytetar të lodhur, të cilët shpesh herë janë të gatshëm të pajtohen me çfarëdo që ju ofrohet.
Por duke u bazuar në atë se guximi kosovarëve nuk ju ka munguar asnjëherë, kam shpresë që së shpejti do jemi të gjithë së bashku kundër të pa drejtës që po ndodh në këtë vend.
KultPlus: Sa është e vështirë të protestohet në Kosovë?
Flutra Zymi: Nuk është e vështirë, por mungon vullneti qytetarë, por me këtë qeverinë e tanishme nuk di se si do ti pranojnë protestat, presim të shohim në ditët në vijim.
KultPlus: A të ka shkruar ndokush që të ndalësh këtë protestë?
Flutra Zymi: Jo, sepse askush nuk e di që po shkoj për protesta, që jam duke i bërë në mënyrën time, por ka njerëz të afërt që më kritikojnë nga frika që mund edhe të më ndodhë diçka e keqe.
KultPlus: Sa jeni optimiste që ëndrrat apo kërkesat e tua të bëhen realitet?
Flutra Zymi: Kësaj pyetje po i përgjigjem kështu: Vlera e veprave të Mozartit u bë realitet pas vdekjes së tij, përderi sa kur Mozarti vdiq, atë e vorrosën në gropën masive ku varroseshin të varfërit./KultPlus.com
Dy javë para se Amerika të shpërthente në protesta për shkak të vrasjes së George Floydit nga policët, reperi Dr. Dre kishte folur për karrierën e tij 30 vjeçare për revistën NME.
Të enjten e kaluar, Ice Cube do të duhej të shfaqej në programin më të shikuar televiziv të mëngjesit “Good Morning America”, por herët të njëjtin mëngjes, ai kishte shkruar në Twitter: ”Kërkoj falje nga të gjithë, por pas ngjarjeve në Minnesota me vrasjen George Floyd, nuk ndihem t’ them Amerikës mire mëngjesi”.
Pas shpërthimit të protestave, Cube kishte shkruar “më përpara arrestojnë me qindra qytetarë amerikanë, se sa tre njerëz të tyre (policë)”.
“Asgjë nuk ka ndryshuar. Nuk e di pse njerëzit nuk kuptojnë se ndryshimet duhet t’i bëjmë së bashku”, kishte shtuar ai, transmeton KOHA.
Para dy jave, kur NME foli me Ice Cube në shtëpinë e tij në Los Angelos, George Floyd ishte ende gjallë.
Aq të shpeshta janë vrasjet raciste në Amerikë, sa që në momentin kur ndodhi intervista, Ice Cube po fliste për vrasjen e Ahmaud Arbery, 25 vjeçarit afro amerikan i cili ishte vrarë gjersa po vraponte për sport. Kanë kaluar tre dekada që nga koha kur Cube i përshkroi njerëzit afro amerikanë si “specie e rrezikuar” në albumin e tij “AmeriKKA’s Most Wanted”. “Nuk kanë ndryshuar shumë gjëra që nga ajo kohë”, tha Cube.
“Përparimi është i ngadalshëm. Mund ta ndryshosh ligjin më shpejtë se që mund të ndryshosh zemrat e njerëzve”, shtoi ai.
Ice Cube kishte shkruar këngën ‘Fuck tha Police’ në vitin 1998, këngë e cila u bë himn dhe përfaqëson tensionin në mes policëve dhe civilëve sidomos në Los Angeles, ku pas katër viteve të publikimit të kësaj kënge situata shpërtheu në kryengritje të madhe kur katër policë u akuzuan për rrahjen e Rodney Kingut. Paralelet me sot janë shumë te dukshme, dhe Cube thotë se e vetmja mënyrë jashtë këtij rrethi të keq të frikës, dhimbjes dhe dhunës është me anë të bashkimit.
“Nuk e di pse nuk kuptojmë që këtu jemi së bashku. Nuk do të funksionojë nëse ndahemi. Duhet të përzihemi si komunitete. Duhet t’i ndihmojmë njëri tjetrit. Është e vetmja mënyrë”, tha ai.
Cube, i cili tani është 50 vjeç, ka folur për dhunën e policisë gjatë tërë karrierës së tij. /KultPlus.com
Presidenti i Republikës, Ilir Meta ka shprehur ngushëllimet për ndarjen nga jeta të artistit të talentuar dhe kompozitorit të njohur dibran, Përparim Tomçini.
“I hidhur lajmi për ndarjen nga jeta të artistit të talentuar dhe kompozitorit të njohur dibran, Përparim Tomçini”, është shprehur Meta.
“Me një krijimtari të suksesshme muzikore dhe mbi 400 kompozime me natyrë lirike, epike dhe folklorike, trashëgimia e çmuar që la pas në muzikë dhe art do të kujtohet gjithmonë me nderim, si një shembull frymëzimi dhe motivimi për brezat e rinj të artistëve shqiptarë”, ka theksuar Meta.
“Ngushëllimet më të sinqerta familjes Tomçini, të afërmve, bashkëpunëtorëve dhe të gjithë artdashësve shqiptarë. I përjetshëm kujtimi i Tij!” – është shprehur Presidenti Meta. atsh / KultPlus.com
Kryetarja e Kuvendit të Kosovës Vjosa Osmani, në Ditën Botërore të Mjedisit ka shkruar se duhet të fokusohemi te krijimi i mundësive që përmes bashkëpunimit të garantojmë një të ardhme të gjelbër, shkruan KultPlus.
Kur fëmijët na thonë që duhet të bëjmë më shumë për t’ju siguruar atyre një jetë më të mirë e një të ardhme të barabartë, më të shëndetshme, me më shumë mundësi për tu avancuar dhe zhvilluar për të gjithë, pa dallim, kjo është një thirrje që ne nuk guxojmë ta anashkalojmë. Përkundrazi, këto thirrje duhet të jenë udhërrëfyesi ynë si dhe vizioni i përbashkët i të gjithë ne që jemi përgjegjës për bërjen e politikave.
Në Ditën Botërore të Mjedisit, në frymën e mendësisë që tokën nuk e trashëgojmë nga paraardhësit tanë por e huazojmë nga gjenerata që vijnë pas, të fokusohemi te krijimi i mundësive që përmes bashkëpunimit të garantojmë një të ardhme të gjelbër, më të shëndetshme, e me të qëndrueshme për fëmijët tanë si dhe për të gjithë ne. /KultPlus.com
Agjencia për Mbrojtjen e Mjedisit të Kosovës, përmes Drejtorisë për Administrimin e Parkut Kombëtarë “Sharri”, shënon 5 Qershorin – Ditën Botërore të Mjedisit. Ky aktivitet organizohet në bashkëpunim me organizatën WWF zyra në Prishtinë.
Dita Botërore e Mjedisit është një aktivitet global që shënohet çdo vit me një porosi të caktuar me qëllim që të rris vetëdijen e grupeve të ndryshme shoqërore për veprime në shërbim të mbrojtjes së mjedisit.
Kjo ngjarje këtë vit shënohet me temën “Koha për natyrën”. Duke e ditur faktin që të gjitha të mirat materiale, ushqimi, ajri që thithim, uji që pimë dhe klima që na rrethon vijnë nga natyra, kjo moto ka për synim që të nxisë aktivitete që promovojnë mbrojtën e natyrës dhe rolin e saj për mirëqenien dhe shëndetin publik.
Në këtë periudhë të vështirë në të cilën po kalon njerëzimi dhe planeti jonë, natyra po na dërgon sinjale se për tu kujdesur për veten, së pari duhet të kujdesemi për natyrën. Andaj është koha për të ndërtuar një të ardhme më të mirë për të ardhmen e njerëzve dhe të planetit tonë duke respektuar dhe mbrojtur resurset natyrore. Është koha për natyrën.
Duke e ditur rëndësinë që kanë Parqet Kombëtare për mbrojtjen e natyrës aktiviteti i AMMK është fokusuar në Parkun Kombëtarë Sharri, me moton Parqet për Shëndetin – Parqe të shëndetshme, njerëz të shëndetshëm.
Aktiviteti do të zhvillohet duke filluar nga ora 10:00 deri në ora 12:00 në zonën turistike të Prevallës, në rrugën Prevallë-Brezovicë, ku do të ketë pastrim të mbeturinave përgjatë rrugës dhe rrjedhës së lumit si dhe ecje në natyrë deri tek lokacioni Burimi i Madh apo i njohur ndryshe si Shtëpia e Vëzhguesve. Me këtë rast do të shpërndahen edhe materiale promovuese dhe vetëdijësuese për pjesëmarrësit e aktivitetit.
Për të zbatuar rekomandimet për parandalimin e përhapjes së COVID19 aktivitetet do të zhvillohen me grupe te vogla duke respektuar distancën sociale dhe duke u pajisur me mjete mbrojtëse si maska dhe dorëza.
Një poet latin i Rilindjes evropiane për të cilin është thënë se ka prejardhje arvanitase ishte Mikel Maruli (Michele Marullo Tarchaniotes, 1453-1500), i njohur në latinishte si Michaelis Marullus. Mendohet se ka lindur nga një familje greko-shqiptare me prejardhje nga Moreja pak muaj pas rënies së Konstantinopojës. Familja e tij iku në Raguzë (Dubrovnik), ku që në vogëli, ndjeu së pari ndikimin e qytetërimit të Rilindjes italiane.
Më 1470 ai i hyri një karriere ushtarake dhe shërbeu dhjetë vjet si ushtar energjik i fatit në vise të ndryshme të Italisë. Më 1491-1492 ai rivalizoi me Politianin (1454-1494) në Firence dhe më 1495 u martua me poeteshën Alesandra Skala (Alessandra Scala, 1475-1506), ndonëse martesa nuk zgjati shumë. Neaera, së cilës ai i drejtonte vargjet e tij katuliane të dashurisë, duket se ka qenë personifikimi kolektiv i shumë marrëdhënieve pasionante, shkruan në “Historia e Letërsisë Shqiptare” Albanologu kanadezo-gjerman, Robert Elsie. Maruli është autor i katër librave me epigrame latine, mjaft prej tyre të mbrujtura me një notë melankolie, si dhe i katër librave me ‘himne për natyrën’, në të cilët ai, me një stil lukrecian, ngre lart forcat mitologjike të natyrës. Maruli, për të cilin Sandro Botiçeli (Sandro Botticelli, 1444-1510) na ka lënë një portret klasik rilindës, u mbyt aksidentalisht në lumin Cecina më 11 prill 1500.
Ishte fillimi i gjysmës së dytë të shekullit XV kur Kostandinopoja ra ndër duart e barbarëve osman të cilët nuk kursyan asgjë, përfshirë edhe kulturën e artin (si mund të dojë një barbar artin?!). Familjet e kulturuara që e donin artin nuk mund të vazhdonin të jetonin në një vend që po gëlonte nga dhuna dhe spastrimi kulturor, prandaj morën rrugët e atyre vendeve të Evropës ku akoma nuk kishte hyrë tymi i zjarrit të injorancës osmane.
Në Kostandinopojë, duke qenë se ishte një ndër dy qendrat e krishtërimit, qenë vendosur për t’u mbrojtur edhe familje nga vende ku tanimë osmanët qenë “turrur” duke marrë para çdo gjë. Mes tyre ishte edhe familja e Marulëve e cila u shpërngul nga Moreja, vendi të cilit i kushtohet edhe kënga “Moj e bukura More” kur osmanët erdhën dhe u vendos në “të pathyeshmen” Kostandinopojë.
Në fillim të vitit 1453, kjo familje përjetoi një gëzim të shumëpritur. Një djalë i vogël i cili do të pagëzohej me emrin Mikel lindi që ashtu sikurse engjëlli Mikel është rojtar i Parajsës, të bëhej rojtar i Atdheut.
Fare pak pas lindjes së tij, Kostandinopoja ra dhe Marulët u shpërngulën në Raguzë, vend ku Mikeli jetoi deri në rininë e hershme. Formimi i marrë aty la mbresa të pashlyeshme në kujtesën dhe krijimtarinë e tij në të ardhmen, gjë që shihet qartë në poezinë “Lavdi Raguzës”, shkruar vite pasi qe larguar nga aty.
Marulët e panë se Raguza nuk ishte vendi “ideal” për to, prandaj vijuan sërish udhëtimet, këtë herë drejt bregdetit apenin ku pas disa zhvendosjesh jo të gjata, përfundimisht u vendosën në Ankona.
Duke qenë se qysh në Raguzë xhevahiri i diturisë së Mikel Marulit pati shkëlqyer, me t’u vendosur në Itali ai vijoi studimet fillimisht në Venedik e më pas në Padova, njëlloj si paraardhësit e pasardhësit e tij humanistë.
Ai nuk ishte aspak indifernet ndaj politikës. Me të marrë vesh se atdheu, tani më i marrë nga osmanët rrezikontë të “bënte shokë”, rrokë armët dhe shkon në luftë deri në brigjet e Detit të Zi, luftë që detyrohet ta lërë pasi merr vesh se i vëllai Gjoni dhe e ëma Efrosinë kishin ndërruar jetë.
Vihet re që herët si poet dhe poezia e tij vlerësohet shumë e botohet, para e pas vdekjes së hershme e aksidentale ku u mbyt në Çeçino të Toskanës teksa kalonte me kalë në vitin 1500. /AlbertVataj /KultPlus.com
Artisti i njohur me emrin, I Am I, ka realizuar një performancë artistike para Gjykatës Kushtetuese, shkruan KultPlus
Me titullin e performancës “REMEMBER,REMEMBER THE 6TH OF OCTOBER. “V FOR VOTE”, artisti në fjalë ka shprehu revoltën e tij ndaj vendimit të Gjykatës Kushtetuese për formimin e Qeverisë së re.
“Koncepti ndërlidhet me shprehjen e revoltës artistike në mënyrë protestuese ndaj vendimit të Gjykatës Kushtetuse të pseudo-Presidentit për formimin e “qeverisë së re”, gjegjësisht shkeljen dhe vjedhjen e vullnetit qytetarë të zgjedhjeve të 6 Tetorit 2019, si avokim për zgjedhje të reja”, ka thënë artisti. / KultPlus.com
Ndodhë në fatet e krijuesve shqiptarë që, duke qenë në kundërshti me politikën në pushtet, të akëcilës kohë, të jenë të skajuar, mbase edhe të përbuzur, të burgosur, të ekzekutuar, sa së bashku me të i është heqet edhe biografia, duke mos e lënë as ashtu të dihej se cili ishte dhe, aq më keq, se çka krijoi.
Mbase ndër të tillët është edhe Pirro Floqi, djali i shkrimtarit dhe të doktoruarit në shkencën e drejtësisë në Universitetin e Athinës, dramaturgut më prodhimtar, Kristo Floqit (1872-1951). Por, ajo që në kundërshtim kësaj, krijuesve ua heq anonimatin, përkatësisht i cyt të tjerët që të interesohen edhe për jetën e tyre, është vetëm krijimtaria, vepra postume, qofshin në ndonjë botim sa për të thënë ose të lëna tërësisht në dorëshkrime.
Ndër të tillët është edhe Pirro Floqi, djali i vetëm i Kristos, për të cilin dihet fare pak. Ajo që u mësua së voni, pa një hulumtimi, ai ishte i lindur më 11 mars 1911 në New York, ku ishte e lindur edhe motra Tefta, binjake me të vëllain, e cila vdiq si foshnje, dhe motra tjetër Drita, e lindur më 1919 në Shkodër, që jetoi vetëm 6 muaj; se prindët e tij ishin shkrimtari dhe veprimtari kombëtar në Shqipëri e Amerikë, Kristo Floqi, ndërsa e ëma Urania, e motra e Sevasti Qiriazit, qëndistares së flamurit kombëtar.
Pasi ishin riatdhesuar nga Amerika në Shqipëri, Pirroja kishte jetuar mirë, ngase i ati ishte në detyra të rëndësishme, sa edhe kishte pasuri të mjaftueshme,sa dhe kishin ndërtuar një shtëpi në Tiranë, në rrugën e Dibrës, më 1926. Pirroja në vendlindje kishte mbaruar shkollimin fillor, ndërsa që për studime në ndonjë kolesh, e kishin dërguar në Austri më 1922, ku kishin shkuar familjarisht, që te mësonte gjermanishten si dhe daktilografinë, por që nuk qëndruan më shumë se tre muaj. Thuhet se në Vjenë kishte vajtuar edhe një herë për kurime më 1942, sepse nuk e ndjente veten mirë. Kishte punuar për njëfarë kohe nëpunës i Këshillit të Shtetit të mbretit Zogu I. Por, pas ardhjes së sistemit komunist në pushtet, familjen e tij e deklasojnë si “armik të popullit”, duke ia sekuestruar tërë pasurinë, madje edhe vilën në rrugën e Dibrës dhe një bibliotekë shumë vëllimshme. Tashti jetonin në bodrum të po asaj shtëpie, që ishte shndërruar në shkollë fillore. Kristoja, për arsye tepër të ulëta (se kishte shkruar tekstin e himnit për Mbretit Zog, arsyetohej në aktakuzë!), ishte arrestuar dhe dënuar me burg politik nga viti 1945 deri më 1950. Edhe kur lirohet, i fyer, i rraskapitur dhe në një moshë të shtyrë, mbi 70 – vjeç, heq edhe për bukën e gojës, si plak që ishte; jetonte në mjerim, me lëmoshë, deri sa vdiq më 1951, pasi pak kohë më parë i kishte vdekur edhe guraja Urania.
Pirro Floqi mes babait Kristo dhe mëmës Urania
E, Pirroja, i mbetur fillikat në botë, duke u munduar ta nxjerrë përkohësisht kafshatën e gojës me daktilografim materialesh, e ngryste ditën. Vështirësitë e ndiqnin vazhdimisht. I varfër po, i fyer përherë, me përjetime të rënda emocionale, duke bredhur pa cak rrugëve të qytetit, ai lente përshtypjen e një njeriu të çakërdisur. Para luftës ai bredhte fshatrave, duke mbledhur folklor, shkruan Stilian Adhami[1] për të. Më pastaj ai ikën për në Shkodër, rrugë të cilën e bëri më këmbë. “Atë e kishin porositur me ardhë në Shkodër, mbasi në Tiranë ishte bë i bezdisshëm”[2], shënon Ftitz Radovani. Por edhe atje e përcolli fat i njëjtë, bredharak e lypsar rrugësh. I jepte kush për mëshirë sa për ta mbajtur frymën, ndërsa gjumin e bënte aty ku e mëshironte kush, qoftë edhe në ndonjë skutë hoteli, si në “Evropa” të Shkodrës. Përkujdesje të veçantë pat treguar për të Imz. Ernest Çoba, i cili i jipte shpesh edhe për të ngrënë.[3] Por përcjellja nga sigurimcat ishte e përhershme. Rrëfehet një rast për kontrollin policor të natës dhe, kur këtë e zgjojnë për dokument dëshmi, ky kishte vetëm pasaportën amerikane, e cila i irritonte edhe më shumë ata. I shqetësuar, iu tha: ”Ja. Prisni një minutë, merreni këtë dreq pasaporte, ndryshoni at dreq New Yorku, se jeni duke me çmendur.”.[4] Atje, më ata pak njerëz që e afronin, lente dëshmi të një njeriu të ditur. Dinte “Lahutën e Malësisë” të Gjergj Fishtës, njihte shkrimtarët e Veriut, të cilët për kohën ishte rrezik t’ua përmendje vetëm emrin e lënë më edhe veprat. Kjo dëshmonte se ishte një i ditur dhe i rritur në gjirin e një familje intelektuale, me shkrimtarin e studiuesin shkencor Dr. Kristo Floqi. Ashtu i drobitur, edhe fizikisht e edhe psikikisht, ai e mbylli jetën përplot travaje, i internuar në Kampin e Lezhës, që si datë e përafërt mund të merret 1960 (?).
Pirro Floqi kishte trashëguar një talent krijimtarie nga i ati shkrimtar. Ai nisi krijimtarinë që në rini, kur dihet e dhëna që si gjimnazist kishte nxjerrë vëllimin e parë me poezi. Madje edhe në orientimin kombëtar, gjykojmë sado pak sipas shkrimeve të lëna, ai ishte mjaft i përkushtuar. Shkrimet poetike fillimisht i kishte botuar në periodikun e kohës, para Luftës së Dytë Botërore, përkatësisht “Zotit”,[5] por, e tërë trashëgimia letrare i ishte dëshmuar me botimin e katër librave fare të vegjël me poezi, që nuk e kalonin numrin e faqeve mbi 15. Nganjëherë vetëm një poezi e gjatë a poemë ishte si një libër e veçantë.
Veprat e botuara që dihen, janë:
“Vajtimi mbi të paharrueshmen N.M.S. Mbretëreshën Nanë”, botues “Kristo Luarasi”, Tiranë 1934, 15 faqe,
“Vjersha”, shtypshkronja “Tirana”, Tiranë 1935, 14 faqe, libri i kushtohet prof. Filip Fishtës,
Vepra “Kosova e lirë” e botuar në Shkodër, më 1941
Vjersha për Kosovën ishte botuar edhe në të përditshmen “Rilindja”[6].
Vepra “Kosova e lire” e botuar në vitin 1941, një poemë me gjithsej 225 vargje, është një frymëzim për një pjesë të Shqipërisë, përkatësisht të pjesës më vitale të kombëtarizmës. Si edhe te poetët e deritanishëm, Kosova mban virtytet e asaj që nuk do të kishte krahasimtare tjetër për gjithçka që është madhore e një kombi. Por, në vijimësi, sikur të ishte i njëjti në të gjitha rastet, vjen dhimba për pushtimin e saj nga i huaji, i cili një herë ishte otomani e pastaj sllavi.
I përshkruar herë-herë me nota sentimentale e herë me ngritje të hoveve besimi për pashterrshmërinë e traditës çlirimtare, poeti Pirro Floqi edhe e përmbyll këtë poemë.
Renditja e historisë është me një ecuri faktike: niset me meritat që kishte në të kaluarën e të cilat ishin trashëgimore, vinin pastaj te realiteti, duke i derdhur të dhënat për robërinë, nënshtrimin, grabitjen, varfërimin, për të vazhduar në vijimësi për fitoren e patjetër, pasi lëshohej kushtrimi anekënd vendit. Të huajt “Nuk kursyen kurrnji shqyptar./ Banë çmos me t’qitun fare, / Moj Kosovë, Kosovë shqyptare”.
Poema për disa specifika tematike dhe mënyrën mbarështuese, i ngjet poemës së Pashko Vasës “Shqypnis së robnueme”. Ajo që është karakteristikë këtu, njësoj qahet fati i Kosovës dhe i pjesës tjetër shqiptare – Çamërisë:
Jo, jo kurr nuk e xa besë,
Se Kosova kshtu do t’jesë.
Kam uzdajë n’Zotin e qiellit
Se një dit rrezet e diellit
Kan me shkrep e me ngjallnue
Kam me shndrit e me trimnue,
Kan me njall çdo shpirt shqyptarit
Kan me i pri, po kosovarit
Kan me i çelë rrugen liris
…………………………
…………………………
…………………………
Bashkë me atë të Çamëris;
Parashikimi i fitores, sipas poetit, është me mobilizim, me bashkim të të gjithë kosovarëve, të cilët unji duhet të manifestojë kërkesën me çdo mjet qoftë:
Dilte vrik burr’ i Kosovës
Si prej Pej’s, si prej Gjakovës,
Si prej Plavet, si prej Hotit,
Qi i njef mirë njai syni i Zotit,
Si prej Kuçit a Gjilanit,
Qi ja kan dorën taganit,
A prej bjeshk’ve të Planinës,
Prej Tetovet e Gucinjës,
Prej Kërçovës s’Kaçanikut,
Tue ja shti mnderen anmikut.
Edhe kjo poemë, si të gjitha krijimet e tjera, përmbyllin mendimin se vendi do të jetojë i lumtur, me gëzime dhe përjetësisht në këto troje. Mjetet shprehëse janë të ndryshme, por ecuria dhe fillimi e fundi i tyre ngjason dukshëm.
Pirro Floqi nuk dyshonte në ardhmërinë e mirë të kosovarit, në aftësinë e tij për t’i dalë zot vetes dhe për të jetuar kombëtarisht mbarë, si të gjithë shqiptarët. Fundi i këtij krijimi më tepër vjen si urim i dalë nga një adhurues i kësaj pjesë shqiptare:
Rrnosh e kjosh Kosova trime,
Kjosh e lumtun, plot gëzime,
Kjosh e rrnosh ti porsa zallet.
Krijuesi ende nga ne i panjohur mirë me bio-bibliografi, nga kjo reflekton se ishte edhe një krijues me talent, të cilin duhet ta ketë dëshmuar me më shumë vepra, që shpresojmë t’i njohim më vonë. Nëntërrokëshi i vargut shprehës, me rimën aa, bb, cc, dd, ee, e tjerë, ka rrjedhën e një gurre me pak katarakte. Krijimi është bazuar me tepër në përshkrimet e karakterit, të veprimit dhe të fateve të njeriut të kësaj hapësire, për ta përcjellë fatin kolektiv nëpër situata karakteristike e dëshmuese kohore-nyje, atë të historisë dhe fateve të tërë një popullate. Momentet e dhimbjes, kur habia për mosmbajtje të asaj që ishte tradicionale këtu që nga lashtësia e madhe edhe në shtrirje më të gjerë, gjithshqiptare, janë thënë shkoqur.
Një ditë, kur njohim gjithçka për krijues-krijimet e Pirros, do të flasim më drejt, më bindshëm dhe me një mendim më jetëgjatë.
Pirro Floqi
KOSOVA E LIRË
Moj Kosovë, Kosova trime,
Pse vajton me aq idhnime,
Pse nuk çon syt kah Empiri
Prej kah nierit i vjen hiri?
Kah t’ka shkue trimnija e parë
Me fatosat t’u Shqyptarë,
Qi nuk din… nuk din shka a tuta,
Nuk i trembë kurr pushka as huta?
Shka t’ka gjetë, Kosova e shkretë,
Qi po t’shof me ftyrë të zbetë?
Pse, mjerisht, nji thund’r e vshtrirë
Rrin tue t’shkelë pa kurrnji mshirë!
Pse t’ra ty mbi qafë mizori,
Serbi i egër: ai gjaksori!
Qi pa shpirt e pa farë mshrire,
T’prishi zemër e dishire,
Tue të shkelë e tue t’varrue,
Tue të vra e tue t’coptue;
Edhe djelmt të gjith t’i korri:
Mija-mija i çoi tu vorri.
U shkretnue Kosova trime,
Ka mbetë vetem nder mjerime.
An e kand sot ndihet gjama,
Vaji, zija, lott e nama.
…Zot, shka kje gjith kjo poterë,
Qi setcillit me i shti mnderë?
Pse u shkretnue kjo tokë e gjanë,
A kje e drejtë të mjerë m’e lanë?
Shekujt mbarë a kan kurr pamun
Kaq dishmorë per dhe të ramun?
Si s’t’u hoqen mizorit
Digiet, pjekjet, tiranit
Qi ke hjekë prej osmanllis,
O moj zemr e Shqypnis!!!!
Kqyr nji herë se si n’qafë Slavi
T’ra, të shkeli, n’gjak të lavi.
Edhe sot rrin me krye ultë
Si e l’ngatueme: krejt pervujtë.
E shkado qi t’la Turkija,
T’a plotsoi dyfish Serbija!
Kjani, Kjani pra me mue
Kjani, kjani pa pushue,
Mbi Kosovë të ngratë e t’mjerë
Qi e ka mblue gjith kjo poterë,
Qi ka bjerrë shpresë e uzdajë,
As nuk din sot kah t’i a mbajë…
Kjajë trimni burrat që shkuene,
Kjajë të mirat që mbaruene…
Ra Kosova, ra krejt vdekun,
Ra pikë gjallë, ra krejt e mekun.
Serb’t si t’egjer e barbar
Nuk kursyen kurrnji shqyptar.
Bane çmos me t’qitun fare,
Moj Kosovë, Kosovë shqyptare.
Kaloi gzimi edhe lumnija
Mbaroi krejt per ty burrnija,
Qysh se dridhesh si purteka:
Thue t’ka ardhë mordja ase vdeka!!
Mblidhnju t’gjith, burra shqyptarë,
Per Kosovë dhe kosovarë:
Britni, kjani edhe vajtoni,
Ditë e natë kurr mos pushoni.
Kjani vlugune djelmnis,
Kjani lulen e Shqypnis
Qi ka mbetë e vejë, e shkretë
E përvajshme, n’ftyrë e zbetë
Zi dhe mnderë atje ka ra,
Me gjak vendi krejt a la!
Qyshë e latë, o kosovarë,
Vendin t’uej ashtu krejt mbarë:
Me ju djegun shpi e troje
Me ju marë buken buzë goje
Pasuni, lopë edhe shtjerrë
Gjanë e gjallë, tokë edhe djerre?
Qyshë durohet Serbi n’derë
Me ju vra e me ju therë
Nder zakone me u-dhunue,
Varza e motra me u shnjerzue?
Me ju gri me mitraljoza,
Me ju ba krejt hi e bloza…
Kjajë, pra kjajë, Kosovë e mjerë,
Për fatosa qi ke bjerrë.
Kjaje vlugun e trimnis,
Kjaje ajken e djelmnis,
Kjaje tokën qi u shkretnue,
An e kand sot me gjak mbulue!
Po a thue s’je Kosova e parë,
Ti qi t’dasht’ nen Shqypni mbarë
Me trimni fort e madhnove,
Namë e za ti ja naltove,
Ti qi rrxove sa Sulltana
Me djelm t’u t’letë porsi Zana?
Po edhe sot çdo mal e prrue
Si çdo kodër e çdo krue
Za ngadhnjimesh prap jehojn,
Namin t’and duen prap t’dishmojn.
Si prendoi kjo kohë kreshnike,
Për ket tokë gjithmonë fisnike!
Ku gjimojshin pushk’t breshana,
Tuj u turrë trimat si Zana,
Ku, si fletë, çetat anmike
Bijshin rrash, t’mekun prej frike,
Dhe ku kanga shungullote,
Mal e fushë e bjeshkë jehote:
Djelm e burra kosovarë
Në mejdan delshin krenarë
Mirë mberthye me armë të leta
E me pushkë e me shigjeta.
Ah! u-zhduk krejt porsi n’anderr
Si një voesë e si një gjanderr
Gjith ajo madhni me namë
Tue mos mbetë veç zi e gjamë.
N’at tokë t’bukur kosovare,
Kenë gjithmonë çerdhe shqyptare,
Si me u-zhdukë kjo kohë e lume
Per Shqypni përherë t’bekume?
Koha n’za e mrekullis,
Për t’u drashtë prej Osmanllis,
Tue lanë namë dhe lavd Shqypnis
Tue shti mnderen mbarë Turkis
Kur njato pushka breshana,
Karajfile dhe shishana
Krisshin plot me fishkullime:
Porsi rr’fe me bumbullime,
E gjimojshin fushë e male
Bjeshkë e det e l’qej e zalle,
Edhe zani tuj ushtue
Gadi Zotit i asht afrue.
Njallshin zemra me krahnore
Ndiesi t’buk’ra atdhedashtnore
Edhe e luftës kanga trime
Gjithkund kriste ashkë me gzime.
E thue sot: gjith ata trima
Kan mbarue zhdukë si vetima?
Thue me shpresa hupi ngeli,
Pse Kosovën Serbi shkeli?
A thue ‘i mend se shkoi tanë shpresa,
Porsi njegulla, si vesa?
Mos kujtoni, ju malcorë,
Se i perhershmi ka hjekë dorë
Prej Kosov’s qi aq fort permendet
Kah bjen dielli e hana endet.
Jo, jo kurr nuk e xa esë
Se Kosova kshtu do t’jesë.
Kam uzdajë n’Zotin e qiellit
Se nji ditë rrezet e diellit
Kan me shkrepë e me gjallnue
Kan me shdrit e me trimnue,
Kan me njallë çdo shpirt shqyptarit
Kan me i pri, po, kosovarit
Kan me i çilë rrugen liris
Tue ja falë kta bij Shqypnis
Ka me shndritë kjo si brilanti
Me kandritë ka si djamanti
Mbi kunoren e Mbretnis
Bashkë me atë të Çameris;
Pse atje nalt kur nuk tha Zoti
Kjo Kosovë, si tym baroti,
Kshtu qi t’zhduket e t’mbarojë
Thundra e anmikut t’a farojë!
Perëndija s’e ka thanë
Qi robneshë me ndejë n’nji anë
Kjo qi fort martirizue
Asht trimnin tue trashigue.
Qyshë se doli drita e diellit
E na erdh kjo rreze qiellit
Qyshë se bota ko krijue
E shqyptari kje trajtue.
Po dikur ky tue zemrue
Shok’t e vet, ka me fitue
Troet e para. Thundra anmike
Ka me u heshtë para asaj frike,
Edhe at-herë ka me dishmue
Me t’vërtetë, tuj e besue,
Se mbarë toka kosovare
A tokë shejte, tokë shqyptare
Mblidhnju, pra, mor’ju Shqyptarë
T’gjith sa jeni, e kosovarë:
Sot asht dita me kërkue,
Lirin t’uej ju me fitue
Jeni burra si vetima,
Jeni t’rrebtë, porsi ushtima:
Kur në luftë keni qillue,
Burni mjaft keni tregue;
Por njetash duhet burrnija,
Zemra e ndezne: atdhedashtnija.
Kur kersitte, tjera herë,
Pushka qi përhapte mnderë,
Toka e qiellë tue bumbullue.
Edhe sh’ndija rreth tue l’shue,
Dilte vrik burr’ i Kosovës
Si prej Pej’s, si prej Gjakovës,
Si prej Plavet, si prej Hotit,
Qi i jef mirë njai syni i Zotit,
Si prej Kuçit a Gjilanit,
Qi ja kan doren taganit,
A prej bjeshk’ve të Planinës,
Prej Tetovet a Gucinjës,
Prej Kerçoves s’Kaçanikut
Tue ja shti mnderen anmikut.
Por shka t’thom un fill ma parë
Per kta trima kosovarë,
Trima n’za, sokola malit,
Kurse plaku ja del djalit,
E nder lufsta nierz ma t’zot
Bota kurr nuk pa der m’sot.
Pra, Shqyptarë, kqyrni t’bashkohi,
Porsi vllazen ju t’shterngohi,
Leni smirë, leni çdo mni,
Lidhni besë, lidhni miqsi
Votrat, fiset, nderen pshtoni,
Tokt e hup’ na sot fitoni.
Pse ka thanë Zoti i vërtetë,
Se Kosova gjallë do t’jetë,
Prap do t’njallet, do t’naltohet,
Do t’qindrojë, e do t’smadhohet:
Per nen flatrat e Shqypnis
Ka me gzue vjett e liris;
Ka me rrnue, po, kosovari
Qi nder dej ka gjak shqyptari.
Rrnosh e kjosh Kosova trime,
Kjosh e lumtun, plot gsszime,
Kjosh e rrnosh ti porsa malet,
Porsa fushat, porsa zallet.
1941, Tiranë /KultPlus.com
[1] Prof.dr. Stilian Adhami: “I anatemuari Kristo Floqi “, Gazeta shqiptare , Tiranë, 20 tetor 2008,
[2] Fritz Radovani: “’Pasaporti’ i Pirros”, Zëri i Shqiptarëve, 3.12.2013
Poezi nga Federico García Lorca Përktheu: Faslli Haliti
Parajsa ime… një fushë pa bilbila e as lira, me një lumë diskret dhe me një shatërvan. Pa mamuze të erës sipër gjetheve të rëna as edhe ylli s’dëshiron të jetë gjethe. Një dritë e stërmadhe që mund të ishte xixëllonja e një tjetre, në një fushë me vështrime të liga. Një pushim i qartë dhe puthjet tona atje, në kumbimin e jehonës, do të përhapej shumë larg. Zemra jote e përflakët, asgjë tjetër më.
Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Kosovë, Philip Kosnett, ka shprehur falënderim ndaj qytetarëve të Kosovës të cilët bashkëndjenë për vdekjen e George Floyd.
Në një mesazh të publikuar së fundi, Kosnett shprehet se autoritetet e shtetit federal dhe populli amerikan, janë të përkushtuara thellësisht për drejtësi për Floyd dhe familjen e tij, njofton Klan Kosova.
”Dëshiroj t’i falënderoj ata qytetarë të Kosovës që kanë shprehur ngushëllimet dhe brengën e tyre për vdekjen e Xhorxh Flojdit (George Floyd). Qeveria federale, si dhe autoritetet e shtetit federal dhe ato lokale – dhe populli amerikan – janë thellësisht të përkushtuara për drejtësi për Z. Floyd dhe familjen e tij.
Presidenti Trump ka deklaruar: „Vdekja e George Floydit në rrugët e Mineapolisit ishte tragjedi e rëndë, që nuk do të duhej të kishte ndodhur kurrë. Ajo i ka mbushur amerikanët anembanë vendit me ndjenjë të tmerrit, zemërimit dhe pikëllimit”… Prokurorët kanë ndërmarrë hapa të shpejtë për ngritjen e akuzës, duke respektuar plotësisht një proces të drejtë për të gjithë të përfshirët në rast.
Si amerikan dhe si njeri, e ndaj zemërimin për vdekjen e Z. Floyd dhe i kam shikuar ngjarjet që pasuan në rrugët e qyteteve amerikane me shqetësim të thellë. Përderisa vazhdojmë të përfytemi me diskriminimin në jetën dhe drejtësinë amerikane, objektet si Memoriali Kombëtar për Paqe dhe Drejtësi dhe Muzeu i Trashëgimisë (https://museumandmemorial.eji.org/memorial) na ndihmojnë të ekzaminojmë të kaluarën në mënyrë të sinqertë dhe ta dyfishojmë vendosmërinë tonë për të mundësuar drejtësinë në të tashmen.
Unë besoj se Amerika do të dalë nga ky çast i tmerrshëm më e fuqishme dhe edhe më e përkushtuar për të gjetur rrugën përpara për të përmbushur premtimin historik të të drejtave të barabarta dhe drejtësisë së barabartë për të gjithë qytetarët. Kjo do të kërkojë veprim të bashkërenditur të qeverisë dhe qytetarëve, me ndihmën e shtypit të lirë. Të njëjtën gjë e duam edhe për Kosovën”.
Facebook ka nisur të etiketojë mediat e kontrolluara nga shteti, të tilla si Sputnik i Rusisë dhe Xinhua e Kinës, në mënyrë që njerëzit të dinë se përmbajtja që lexojnë, vjen nga një burim që mund të jetë nën ndikimin e shtetit.
“Po ofrojmë transparencë më të madhe për këto media, sepse ato e kombinojnë ndikimin e një organizate mediatike me mbështetjen strategjike të shtetit”, tha rrjeti social Facebook.
Kompania tha se fillimisht do të aplikojë etiketimin për rreth 200 faqe.
Tek etiketimi i Sputnikut shkruan: “Ky botues është pjesërisht ose tërësisht nën kontrollin editorial të një shteti”. I njëjti mesazh shfaqet edhe tek ueb-faqja kineze e lajmeve, Xinhua.
Facebook nuk do të etiketojë asnjë organizatë të lajmeve me bazë në SHBA, pasi mediet që udhëhiqen nga Qeveria amerikane kanë pavarësi editoriale, thanë zyrtarë të politikave të sigurisë në internet.
Facebook gjithashtu nuk do të përdorë etiketime për media të lidhura me figura ose parti politike individuale. /KultPlus.com
Historiani i njohur nga Kosova, Jusuf Buxhovi, së fundmi ka botuar romanin “MONA”, të cilin sot e ka promovuar në Gjakovë, shkruan KultPlus
“Autori deklaroi se Gjakova është zgjedhur jo rastësisht për promovim, meqë Gjakova historikisht dhe politikisht ka qenë cak i karantenimeve me të cilat është synuar që me gjenocide dhe etnocide t’i rrënohet qenies etnike dhe shpirtërore e një ambienti që paraqet berthamën e shqiptarizmit”, thuhet ndër të tjera në postimin e tij në Facebook.
Këtu keni statusin e tij të plotë:
“Promovimi i romanit MONA në Gjakovë
PAKTI I INTELEKTUALËVE ME SHBA-të – EKZISTENCIAL
Shkrimtari Jusuf Buxhovi sot promovoi romanin e ri “Mona” në Bibliotekën e Qytetit në Gjakovë. Autori deklaroi se Gjakova është zgjedhur jo rastësisht për promovim, meqë Gjakova historikisht dhe politikisht ka qenë cak i karantenimeve me të cilat është synuar që me gjenocide dhe etnocide t’i rrënohet qenies etnike dhe shpirtërore e një ambienti që paraqet berthamën e shqiptarizmit. Meqë kjo vepër letrare trajton artistikisht gamen e këtyre raporteve me SHBA-të në përputhjen me pasthirrmën “Oh, Amerikë!”, që është refren i një të çmendure, – intelektuale kritike, që është shpallur e tillë për t’u heshtur të vertetat e saj (dhuninet gjatë luftës, vrasjet politike, uzurpimet e të tjerat) nga “aleatët” amerikanë në kuadër të politikës ditore, autori i kushtoi një vemendje raporteve politike me SHBA-të, të cilat, tha se kanë prodhuar pasoja negative për Kosovën pikërisht në saje të partneritetit amerikan me të tillët. Shkrimtari deklaroi se vepra e tij nuk është antiamerikane. Përkundrazi ajo miqësinë me SHBA-të e konsideron ezistenciale, ngaqë ajo ishte fryt i një “pakti” midis intelektualëve me SHBA-të në prill të vitit 1990 të ndërtuar mbi formulën “liri, barazi,demokraci”. Kjo formulë nga pragmsatizni politik i rrethanave, kur kërkohej që luftës diplomatike të kthehej në diplomaci të luftës , pra kur u desh ndërhyrja ushtarake kundër Millosheviiqit, në vitin 1999, u zëvendësue me atë “të çlirimit”, formulë kjp që u keqpërdor nga ata që e përvetësuan për ta kapur shtetin në të gjitha segmentet. Autori theksoi se, në këtë aspekt, as që mund të flitet për antiamerikanizëm, por për qendrim kritik ndaj partnerëve të tyre që kanë manipuluar me “miqësinë” me amerikanët. Dhe në tjetrën anë mund të flitet edhe për një kërkesë të intelektualëve që të mbështeten klasat politike që angazhohem për parlamentarizëm dhe sistem të vlersve prëndimore. Në fund autori tha se klithja e autorës “Oh, Ametikë” ka të bëjë me shqetësimin intelektul kundër klasës politike që po mundohet të rrënojë institucionet siç po veprohet në Shqipëri. Si shembull, autori, theksoi sjelljen e papërgjegjshme të Presidentit për hapjen e çështjeve që kanë të bëjnë me rrënimin e sovraniitetit shtetëror në emër të një marrëveshjeje me Serbinë, atë të kryeministrit të shkarkuar që SHBA-të i vuri në dyshim se po ia përgtisin thikat Kosovës si dhe sjelljen e papërgjegjegjshme të Kryeparlamentarës, që të mos drejtojë seancën e Psrlamentit për motive politike që degradojnë institucinon”. / KultPlus.com
Federiko Garsia Lorka lindi më 5 qershor 1898 në Granda dhe vdiq më 19 gusht 1936. Ishte poet, shkrimtar, dramaturg, drejtor teatri, shkruan KultPlus.
Federiko Garsia Lorka është i njohur ndërkombëtarisht për pjesëmarrjen e tij në luftën civile spanjolle ku udhëhoqi forcat anti-fashiste për të penguar forcat fashiste të udhëhequra nga Gjenerali Francisco Franco. Mendohet se Grasia Lorka është vrarë nga forcat ushtarke anti-komuniste në fshatin Alfacar në Granada, edhe sot e kësaj dite shumë gjëra janë të paqarta mbi vdekjen e Grasia Lorkës.
Federiko Garcia Lorca u lind më 5 qershor 1898 në fshatin Fuente Vaqueros të provicës së Granadas babai i tij ishte Federico García Rodríguez ishte pronar toke dhe fermer. Garsia Lorka mësimet e para i mori tek nëna e tij e cila ishte mësuese dhe pianiste e talentuar. Në vitin 1909 kur Garsia Lorka ishte 11 vjeç familja e tij u zhvendos në qytetin Granada në jug-perëndim të Spanjës pastaj Garsia Lorka ndoqi dhe u diplmua në shkollën e mesme dhe ndoqi studimet në Universitetin Sacred Heart ku studioi artin dhe letërsinë ku dhe nxorri veprat e para potike. /KultPlus.com
Pse pikërisht ai? Sepse në një moment të caktuar të historisë një njeri i vetëm merr pushtetin dhe e ushtron në mënyrë despotike dhe pa kontroll? Gjenerata psikanalistësh kanë rrëmuar në biografitë e Hitlerit, Stalinit e Mussolinit në kërkim shenjash paralajmëruese apo psikopatishë që u kanë shpëtuar diagnozave.
Gjithçka e kotë. Tipari i vetëm i personalitetit që duket se kanë të përbashkët diktatorët e mëdhenj të nëntëqindës nuk ka asgjë patologjike: është aftësia për të komunikuar, pra retorika. Të gjithë qenë oratorë brilantë, shprehnin pikëpamje përrallore dhe projektonin zgjidhje të thjeshta ndaj probemeve komplekse të shoqërisë.
Diktatorëve nuk e shërbejnë aftësi të veçanta. Më e rëndësishmja është të shfaqet njeriu i duhur në momentin e duhur:
Mëshimi më shumë mbi ndjenjat sesa mbi arsyen: më mirë pasioni sesa koherenca. Në fund të fundit, fjala “dashuri” është përdorur shumë në diktatura (Mussolini: “Do të doja që një ditë italianët të dinin të kujtonin se parasëgjithash i kam dashur”);
Përdorimi i miteve, që kanë një forcë bindëse më të madhe pasi lëvizin vetëdijen dghe shmangin konfrontimin me realitetin. Hitleri i bëri apel mitit të racës ariane, Mussolini atij të romanizmit perandorak;
Falsifikimi i realtetit në mënyrë funksionale, me qëllim që të bëhet e pamundur ndarja e të vërtetës nga e rremja. Në diskutimet e tij Stalini përhapte ide (false) konspiracionesh kundër revolucionit që ftonin të bëheshin denoncime anonime.
Joseph Goebbels, Ministër i Propagandës i Rajhut të Tretë, teorizonte se “çdo gënjeshtër, nëqoftëse përsëritet shpesh, do të transformohet gradualisht në të vërtetë”.
GERMANY – JANUARY 01: Adolf Hitler holding a speech, about 1925. (Photo by Imagno/Getty Images) [Hitler haelt eine Rede. Photographie. Um 1925.]
Aktori Leondardo Di Caprio është zotuar se do të japë donacione për organizatat Color of Change, Fair Fight Action, The NAACP dhe Equal Justice Initiative, dhe ka thënë se dëshiron të ndihmojë në ndalimin e “diskriminimit të Amerikës Afrikane”, raporton revista FemaleFirst.
Ylli 45 vjeç ka përdorur llogarinë e tij të Instagramit për të përkrahur lëvizjen Jetët e Zezakëve Vlejnë, duke shkruar se “përkushtohem se do të dëgjoj, mësoj, dhe veproj”.
“Jam i përkushtuar në përfundimin e diskriminimit të Amerikës Zezake, që ka qenë prezent për një kohë tepër të gjatë. Do t’i përkrahi individët, organizatat dhe koalicionet të cilat janë të përkushtuara në ndryshimin afatgjatë të situatës”, kishte shkruar ai.
Pastaj kishte bërë thirrje që të përcillen, të përkrahen organizatat që luftojnë dhe e përkrahin kauzën e të drejtave të barabarta të afro amerikanëve në SHBA. / KultPlus.com
Yjet, si shkrimtarja JK Rowling dhe Jordan Peele, kanë lavdëruar aktorin John Boyega për fjalimin emocional në protestën kundër vdekjes së afroamerikanit George Floyd, që gjatë së mërkurës u mbaj në Londër.
“Jeta e afroamerikanëve është e rëndësishme. Kemi qenë të rëndësishëm dhe vazhdimisht të suksesshëm”, ka thënë aktori i filmave “Star Wars”.
Ai nderoi Floydin, që vdiq pas keqtrajtimit nga policia më 25 maj. Aktori ka thënë se komentet e tij mund ta dëmtojnë karrierën, por nuk ishte i shqetësuar për këtë.
Por yjet nga Hollwoodi i kanë shprehur përkrahjen për fjalimin.
“E ke përkrahjen tonë”, ka thënë Peele, regjisori që fitoi çmimin “Oscar” për filmin “Get Out”. Ndërkaq shkrimtarja e njohur Rowling është shprehur e gatshme që në çfarëdo kohe të bashkëpunojë me aktorin.
Boyega me prejardhje nga Nigeria në fjalimin e tij ka thënë se dyshon që pas protestës do të ketë karrierë në film.
“Po flas me ju nga thellësia e zemrës. Sot gjithçka është për njerëzit e pafajshëm që kanë lënë në gjysmë rrugëtimin e tyre. Nuk e dimë se çfarë ka mundur të arrijë në jetë Floydi dhe as Sandra Bland, por sot do të sigurohemi se nuk do të jemi të huaj për më të rinjtë”, ka thënë aktori para turmës së mbledhur në qendër të Londrës. “Tani është ky moment dhe unë nuk e kam ndërmend të pres”, ka shtuar ai.
Aktorja e filmit “Booksmart”, Olivia Wilde, ishte në mesin e yjeve të para që reagoi me lavde ndaj fjalimit të Boyegas.
“Do të isha e nderuar të punoja me të dhe shpresoj që ta kem shansin. E ke përkrahjen tonë, mos u dorëzo”, ka shkruar Wilde.
Kolegu i Boyegasit, aktori i njohur Mark Hamill, i cili e luan rolin e Luke Skywalker në trilogjinë e filmave “Star wars”, ka thënë se kurrë nuk është ndier më krenar.
Përkrahje i ka dhënë edhe llogaria e filmave “Star Wars” në Twitter.
“E keqja që vjen me racizmin duhet të ndalet. Do të vazhdojmë të jemi pjesë e ndryshimit. John Boyega, ti je heroi ynë”, ka shkruar faqja e “Star Warsit”.
Polici Derek Chauvin është ngarkuar për vrasje të shkallës së dytë, ndërsa tre kolegët e tjerë, të përfshirë në rastin e vdekjes së Floyd-it, po përballen me akuza për ndihmë. Vdekja e tij ka shkaktuar trazira të mëdha në Amerikë dhe demonstrata në mbarë botën. / KultPlus.com
Vdekja e qytetarit nga Minneapolisi, George Floyd, i cili e humbi jetën pasi një polic i vuri gjurin në fyt për nëntë minuta, gjatë kohës sa po e arrestonte atë në Minnesota, ka bërë bujë të madhe në gjithë botën.
Veprimi i policëve të përfshirë në këtë ngjarje, cilësohet të ketë motive raciste dhe kështu ka shkaktuar protesta shpesh të dhunshme të cilat po vazhdojnë ende.
Por, këtë ngjarje tragjike më së rëndi po e përjeton bashkëshortja e George Floyd dhe vajza e tij 6 vjeçare.
Kanye West është ofruar që të paguajë tarifën e plotë të kolegjit të Gianna Floyd, vajzës së George Floyd.
“TMZ” bën me dije se Kanye do e paguajë për 6 vite me radhë tarifën e shkollimit të vajzës së afro-amerikanit, i cili humbi jetën nga ish-oficeri i policisë që i vendosi gjurin në qafë dhe ai nuk mundi dot të merrte frymë.
Kanye gjithashtu ka dhuruar edhe 2 milion dollarë për familjarët e George Floyd: Ahmaud Arbery dhe Breonna Taylor, ndërsa do vazhdojë të ndihmojë të gjithë njerëzit afro-amerikanë që kanë rënë pre e racizmit dhe janë dhunuar. / KultPlus.com
Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi pas rimarrjes së mandatit ka vazhduar me aktivitete në kuadër të realizimit dhe përmbushjes së planit dhe objektivave që ka si ministre, konform agjendës që ka MKRS-ja për këtë vit.
Ministrja Dumoshi mori pjesë në aktivitetin e organizuar nga Komiteti Olimpik i Kosovës, për të shënuar 5 qershorin – Ditën Botërore të Sportit.
Më këtë rast ministrja Dumoshi u shpreh se pas rimarrjes së mandatit si ministre në MKRS në qeverinë Hoti do të vazhdojë të punojë me përkushtim dhe do të bashkëpunojë në interes të avancimit të fushave që janë në përgjegjësinë e ministrisë që ajo udhëheq.
“Bashkërisht do të punojmë shumë sidomos për sportin sepse nuk do të kemi sport të shëndetshëm nëse nuk do të kemi një mjedis të pastër. Ky mesazh është i mirë se çdo qytetar të mbjellë më shumë pemë dhe ta fisnikërojmë natyrën tonë. i ftoj të gjithë qytetarët që secili prej tyre nëpër komuna ta japin mesazhin më të mirë për ruajtjen e ambientit për ta bërë një Kosovës sa më të pastër”, u shpreh ministrja Dumoshi pasi mbolli një pemën olimpike bashkë me kryetarin e Komitetit Olimpik të Kosovës, Besim Hasani, si simbolikë për të shënuar këtë ditë të rëndësishme për sportin Po ashtu ministrja Dumoshi tha se “do të diskutohet edhe për Pakon Emergjente që do t’i dal në ndihmë sportistëve. Ajo tha se do të diskutohet edhe në mbledhjen e Qeverisë për këtë çështje”.
Ndërkaq kryetari i Komitetit Olimpikë të Kosovës, Besim Hasani tha se “Sot është Dita Botërore e Sportit dhe Mjedisit, edhe Komiteti Olimpik i është bashkangjitur kësaj dite dhe nga kjo mbjellje ne duam të dërgojmë mesazhin që të mbillet në kokën e secilit të ri që të mbillet ajo fara për përkujdesjen e mjedisit dhe të ambientit”. / KultPlus.com
