Në qoftë se nuk di të duash, Mëso të duash, Patjetër përpiqu të duash Çdo gjë që të sheh syri, Çdo gjë që percepton, Çdo gjë që mund të imagjinosh Duaje, duaje, Të duash mëso Edhe çdo gjë që dëgjon, Çdo gjë që ndodhet në këtë univers… Asgjë të shëmtuar s’ka në këtë botë, Asgjë, pale sa e rëndomtë të të duket, Një insekt sa i vogël po as ai i shëmtuar nuk është, Një fije bar merre në dorë Sa e brishtë a nuk e sheh? Duaj lulet, gurët, retë, Çdo gjë me formën, ngjyrën, kuptimin e saj, Duaje, duaje, Mëso të duash, Përpiqu të duash, Bota për dashurinë tënde është krijuar, Më parë mëso dashurinë, Shiko një vogëlush, Sa i mrekullueshëm, Mendo dhe ata që e sollën atë në jetë, Sepse kjo botë është krijuar për dashuri, Duaji njerëzit, Ata për të mos qenë vetëm Pranë teje të jenë Për këtë, vërtetë për këtë, Janë krijuar, I gjithë universi Me zinxhirë të dashurisë është lidhur, Prandaj edhe ti, Të japësh dashuri mëso! Sepse dije, në shpirtin tënd, Për të gjitha këto paska vend, Mos harro, Bota vetë trembet nga njerëzit Pa dashuri, Dhe nga frika, Prej tyre largohet, Apo më e keqja, ju bëhet armike, Prej vetes i largon, Duaje edhe vdekjen, Mëso ta duash që të dish se ka një Përjetësi… Dhe nëse të duash mësove, Edhe të tjerëve duhet t’ua mësosh, Që me sekretin e mrekullueshëm të kësaj bote, Njerëzimit t’i shërbesh…/KultPlus.com
Letra e kantautorit drejtuar Marianne Ihlen, në orët e saj të fundit në jetë, është e mrekullueshme dhe poetike.
“Ti e di se unë të kam dashur gjithmonë për bukurinë dhe diturinë tënde, por nuk dua të them asgjë më shumë në lidhje me këtë sepse ti e di tashmë. Tani, unë dua vetëm dua të të uroj një udhëtim shumë të mirë. Mirupafshim mike vjetër. Dashuri e pafund, shihemi gjatë“.
Një lamtumirë e shkurtër. Disa fjali. Por fjalë me një të tillë qartësi, thjeshtësi dhe bukuri.
Shumë prej nesh tani e kanë lexuar letrën që Leonard Cohen i ka shkruar një gruaje që ai dikur e donte, Marianne Ihlen, e cila është në shtratin e vdekjes. Ata që nuk e dinë tashmë po mësojnë se Cohen është një burrë klasi, nga ata njerëz që nuk i takojmë çdo ditë. Ai mësoi se ajo ishte duke vdekur dhe dy orë më vonë i shkroi se “edhe ai ishte shumë i vjetër dhe se trupi i tij po binte”. Ai, natyrisht, kishte shkruar për të edhe më parë, në tekstet e këngëve “”So long Marianne” dhe “Bird në Wire”.
Këtë herë ai i tha asaj këto fjalë: “Dije di se unë jam shumë afër teje dhe nëse e shtrin dorën, mendoj se do prekësh dorën time.” Në gjendjen e saj të pavetëdijes, një shoqe tha se Marianne shtriu dorën në kërkim të së tijës. Në letrën e tij Cohen shrkuante po ashtu se nuk është e nevojshmetë flasim “për bukurinë dhe urtësinë tënde, për shkak se ti i di di të gjitha tashmë”.
10 vitet që ishin së bashku, intimiteti i tyre, pasionet e tyre, fundi i tyre, ato – pavarësisht nga këngët – janë të gjitha pjesë e historisë së tyre personale. Tani ai i uron asaj dashurinë e pafundme në udhëtimin e saj – drejt vdekjes. Është udhëtimi i gjithëkujt, por pak flasin në mënyrë të drejtpërdrejtë për të, madje as nuk pëshpërisin në dhomat e pritjes.
A ishte Marianne muza e tij më e madhe? Çfarë rëndësie ka? Ai e donte atë për një kohë. Ai donte katër shishet e tij të verës ditë para se e çoi veten në një manastir budist, ku iu dha emri Dharma e Jikan që do të thotë “heshtje”. Ai e di gjithçka në lidhje me heshtjen, madje di po ashtu edhe për këngën. Vdekja është takuar aq shpesh me heshtjen ose me ndjenjat që janë një mërmërimë pakuptim për të mbushur një boshllëk. Mbishkrimet dhe epitafet kërkojnë pikëllim. Si të shkruajmë për humbjen? Si mund ti shkruani një personi që ju kurrë nuk do ta shihni përsëri?
“Marianne, është koha që ne qeshim e qajmë dhe qajmë dhe qeshim përsëri”. Cohen një herë tha: “Poezia është vetëm prova e jetës suaj. Nëse jeta juaj është djegur mirë, poezia është vetëm hiri. Çfarë hiri? I ngrohtë, i shenjtë, që na çon ne në vallëzimi deri në fund të dashurisë; pasione të reja, trupa të vjetër, një lamtumirë e rrallë dhe e dhembshur. Sa kohë, Marianne. Faleminderit, zoti Cohen./KultPlus.com
Filmi i Britney Spears “Crossroads” do të rikthehet në kinema këtë vjeshtë.
“Trafalgar Releasing”, “Sony Music Entertainment” dhe “RCA Records” njoftuan të enjten se filmi i vitit 2002 do të shfaqet në kinema në tetor.
Ngjarja speciale globale e fansave do të zhvillohet më 23 dhe 25 tetor në kinematë në mbarë botën. Ripublikimi përkon me publikimin e kujtimeve të Spears, “The Woman in Me”, i cili debuton më 24 tetor.
Shfaqjet do të përfshijnë gjithashtu një këndim të dy prej këngëve të Spears nga “Crossroads” pas filmit, të cilat nuk janë shfaqur kurrë në ekranin e madh.
Përveç kësaj, “RCA Records” do të publikojë një kolonë zanore të edicionit special të “Crossroads” më 20 tetor për të shoqëruar rishfaqjen e filmit. Albumi përmban tre remixe të reja të Britney Spears: “Overprotected (Richi Lopez Remix),” “I’m Not a Girl, Not Yet a Woman (Snakehips Remix)” dhe “I Love Rock ‘N Roll (Frank Walker Remix)./KultPlus.com
Vera e bukur u arratis e prapa la shumë kujtime, si shiu i rrëmbyeshëm pluska fustanit tënd të mëndafshtë. Me të u mbyll një epokë, disa mund ta pagëzojnë lumturie, por ata që e duan borën e stuhinë, mendojnë ndryshe.
Vjeshtë. Mugëtirë. Stinë e mjegullës. Ti ke ndërruar fustanin, ai ka ngjyrë gështenje, si flokët e tu. Por ndjenjat s’kanë stinë, kohë, as ngjyrë. Ne gëzohemi kur shohim pafundësinë e qiellit, ndonëse misteret e tij na turbullojnë mendjen dhe vonë e kuptojmë se kurrë s’ka kohë për lumturi.
Vjeshtë. Mugëtirë. Stinë e mjegullës. Pemët zhvishen, kurse ne vishemi.
Ti e menduar thua: fustani në duart e mia duket parashutë shpëtimi nga furtuna. E dashur, pemët zhvishen dhe s’bëjnë dashuri si ne. Ato prapë mbulohen me bukuri në stinën e tyre. Prandaj neve s’na duhet acari.
Pemët gjithmonë kanë stinën e tyre, kalendarin që s’ua përfillim. Ne na pëlqen vera, ndonëse shpesh mbytemi në stuhi ndjenjash. Por çka ndodh kur fustani yt mbetet në duar si flamur disfate? Dashuria sa stinë ka, poema që ti e mësove përmendësh? Ti s’më thua, s’të them as unë dhe ky është ekuacioni i pazgjidhshëm. S’vërtitëm nëpër libra shkencorë.
Të kujtohet si shikonim të habitur livadhin e shkretë dhe përcillnim shndërrimin e natyrës. Natyra e heshtur lëviz sipas rregullave të universit. Po ne si lëvizim? Çfarë rregullash zbatojmë ne, kur godet dimri dhe trishtimi? Ëndërrojmë gjithmonë stinën e jetës, sythat e pemës sonë. Natyra ndryshon sipas ligjeve të vendosura nga një fuqi që s’e kuptojmë.
Kur çel dashuria, lule bëhemi, kur na lë, vyshkemi dhe bëhemi baltë.
Mugëtira. Dielli shfaqet rrallë. Natyra s’ka jetë dhe pemët duken hije të frikshme; hije kohësh të shkuara, tregime plot enigma që përfundojnë në zbrazëti./KultPlus.com
Kulla e Vuksan Lekës tashmë do të mirëpres publikun në kuadër të organizimit të Festivalit të Filmit kosovar.
E në festivalin e themeluar nga komuna e Tuzit, “Zgjoi” i Blerta Bashollit u bë filmi i parë që u shfaq në ekranin e kësaj kinemaje të improvizuar në hapësirë të jashtme.
Filmi që trajton jetën e Fahrije Hotit dhe grave të Krushës për rezistencën e tyre të pasluftës kur mbetën pa më të dashurit e tyre, u duartrokit nga të pranishmit.
Festivalin e përuroi në edicionin e parë duke e hapur ambasadorja e Kosovës në Mal të Zi, Ariana Zherka. Ndërkaq sekretarja e Sekretariatit për Vetëqeverisje Lokale, Marina Ujkaj iu dëshiroi mirëseardhje të pranishmëve/KultPlus.com
Një pikturë e blerë nga një dyqan me artikuj të përdorur me çmime më të lira në New Hampshire për 4 dollarë, u hodh në ankand për 191 mijë dollarë, kur doli të ishte një vepër e humbur prej kohësh nga N.C. Wyeth.
Piktura, e titulluar “Ramona”, ishte një nga katër veprat e krijuara nga artisti me bazë në Pensilvani për një botim të vitit 1939 të librit “Ramona” të Helen Hunt Jackson të vitit 1884. Vepra përshkruan një grua të re jetime në konflikt me nënën e saj kujdestare.
Shtëpia e ankandeve Bonhams Skinner tha se piktura u konsiderua e humbur prej kohësh nga ekspertët e Wyeth, por ajo doli në posedim të një gruaje nga New Hampshire.
Gruaja tha se ajo e bleu pikturën nga dyqani i saj lokal i artikujve Savers për 4 dollarë dhe ajo kaloi pak kohë në murin e saj, para se ta mbyllte në dollap.
Ajo zbuloi identitetin e vërtetë të pikturës pasi postoi një foto të saj në Facebook dhe iu kërkua të kontaktonte kuratoret në Muzeun Brandywine në Chadds Ford.
Vendndodhja e pikturës përpara se të paraqitej në dyqanin e sendeve mbetet një mister, por Bonhams Skinner teorizoi se ajo mund t’i ishte dhuruar botuesit të librit nga pasuria e Wyeth./KultPlus.com
Mjeku kosovar Ardian Mustafai është emëruar kryemjek ne repartin e kardiologjisë ne klinikën në Essen të Gjermanisë, përcjell KultPlus.
Lajmin e ka bërë të ditur vetë Mustafai nëpërmjet një postimi në Facebook.
“Të nderuar e respektuar Familjarë, Miq, Shokë, kolegë e dashamirë. Nga ana e klinikës në ESSEN Nordrhein-Ëestfalen të Gjermanisë, jam emëruar LEITENDER OBERARZT pra kryemjek kryesor si dhe bashkëdrejtues i Repartit të Kardiologjisë. Me punë arrihet cdo gjë. Vazhdojmé më tutje…”, ka shkruar Mustafai./KultPlus.com
“Nga data 25 shtator deri në 1 tetor, Kina e largët shpaloset me të gjitha ngjyrat e saj”, shkroi ministrja e Kulturës, Elva Margariti, në rrjetet sociale.
7 ditët e kulturës kineze do të jenë të mbushuara me folklor, kulinari, cirk, ekspozitë fotografike, koncerte e festa në shesh.
Javët Kulturore Ndërkombëtare (JKN) janë një nismë e Ministrisë së Kulturës që sjell në Shqipëri tingujt, imazhet, aromat dhe shijet e vendeve të ndryshme të botës.
Pas një programi të suksesshëm përgjatë vitit 2022, ministrja e Kulturës, Elva Margariti vendosi të vijonte këtë program edhe në 2023-shin.
Edicioni i dytë i JKN që nisi në maj, përfundon më 30 nëntor 2023. E konceptuar si një paradë kulturore ndërkombëtare, e shtrirë përgjatë gjithë vitit, JKN është vazhdimi, përfshirja dhe unifikimi nën një brand i një tradite disavjeçare të organizimit të javëve, dedikuar bashkëpunimit kulturor./KultPlus.com
Drejtoria e Përgjithshme e Arkiva ka bërë publike disa fotografi të manastirit të Pojanit, të shkrepura më 21 shtator 1940.
I gjendur mbi rrënojat e Apollonisë, manastiri i Pojanit përbën një simbol të vazhdimit kulturor dhe historik. Daton prej shekullit të XIII, i përket stilit bizantin dhe është konceptuar si një grup arkitektural, duke përmbajtur dekorime me piktura murale dhe një kishë me një hapësirë të brendshme të pazakontë. Ndërhyrja e fundit në konakët e manastirit është bërë rreth viteve 1916-1918 nga misionet luftarake austro-italiane.
Ndërsa, afro 30 vjet më parë, ambientet e manastirit u shndërruan në muzeum për të ruajtur statujat që i përkisnin periudhave iliro-helenike dhe romake.
Kështu manastiri i Pojanit nisi të merrte peshën e një qendre të pasur artistike dhe kulturore. Bashkëngjitur fotografive, DPA sjell korrespondencën mes Kryesisë së Kishës Ortodokse me Zëvëndësinë Episkopale të Fierit, lidhur me ruajtjen e disa pikturave me vlera arkeologjike në Manastirin e Pojanit. Po ashtu, fotografi të manastirit të Pojanit, të gjetura në fondin e arkeologut francez, Leon Rey./atsh/KultPlus.com
Leonard Cohen, një nga kompozitorët më të mëdhenj u nda nga jeta më 7 Nëntor të vitit 2016. Bob Dylan shprehej në atë kohë për të madhin Cohen se ai e konsideronte atë rivalin e tij më të afërt dhe është një figurë e përkushtimit pothuajse si kulti mes fansave.
Leonard Cohen filloi si poet në veprën e Allen Ginsberg dhe Frank O’Hara përpara se të publikonte albumin e tij të parë, në vitin 1967. Pavarësisht se vuante nga një ankth i tmerrshëm, shumë i zbutur nga alkooli dhe droga, ai e mposhti frikën e tij për të performuar në skenë pas dekadash praktike Zen.
David Remnick sjell në vëmendje intervistën e fundit më kompozitorin, për karrierën e tij, ndikimet shpirtërore, turneun triumfues final dhe përgatitjen për fundin e tij.
“Unë jam gati të vdes,” shprehej Cohen. Ai tashmë vuante nga një sërë problemesh shëndetësore.
Profili i Cohen-it, i Remnick-ut ofron një vështrim në introspeksionin e ditëve të fundit të muzikantit: Ndoshta nuk ka më turne përpara. Ajo që ishte në mendjen e kompozitorit të madh Cohen, ishte familja, miqtë dhe puna në dorë./KultPlus.com
Toni serioz dhe i qetë i letrës tënde, më datë 28 mars, që shkoi nga mendja jote tek e imja, më zgjoi dhe zbuloi se mund të jesh duke marrë një rrugë në drejtim të kundërt me prirjen tënde! Prandaj unë nuk duhet të lë gurë pa lëvizur që të të shpëtoj, sado e mundur që të jetë kjo; unë e di çfarë do të thotë të jetosh një jetë të pështirë për shpirtin dhe, nëse është e mundur, dua të ta kursej, bir i dashur, këtë fatkeqësi.
Oh i dashur, i dashur Artur, përse zëri im pati kaq pak peshë, ajo që ti dëshiron tani ishte, në fakt, dëshira ime më e flaktë, sa shumë u përpoqa që ta bëja realitet, pavarsisht të gjitha atyre që u thanë kundër meje… nëse ti nuk dëshiron të ndjekësh rregullin e nderuar filistin, unë, Arturi im i dashur, vërtet që nuk dua të vendos ndonjë pengesë në rrugën tënde; vetëm ty të takon që të kërkosh rrugën tënde dhe ta zgjedhësh atë.
Më pas, unë do të të këshilloj dhe të ndihmoj aty ku është e mundur dhe si të mundem. Në fillim, përpiqu që të bësh paqe me veten…mbaj mend duhet të zgjedhësh studime që të premtojnë një rrogë të mirë, jo vetëm sepse është e vetmja mënyrë me të cilën ti mund të jetosh, pasi ti nuk do jesh ndonjëherë aq i pasur, saqë të mund të jetosh vetëm në saje të trashëgimisë.
Nëse e kë bërë zgjedhjen tënde, më trego cila është, por ti duhet që ta marrësh këtë vendim vetë…nëse ndjen se ke fuqinë dhe zemrën për ta bërë këtë, unë me dëshirë do të të jap një dorë. Por mos imagjino që jeta e një njeriu tepër të mësuar është shumë e këndshme. Unë e shoh tani përreth meje Artur. Është një jetë e lodhshme, me probleme, një jetë plot punë; bukuria qëndron vetëm në kënaqësinë që ajo sjell si punë; njeri nuk pasurohet me të; si shkrimtar, njeriu merr me vështirësi atë që nevojitet për mbijetesë…që të jesh në gjendje të nxjerrësh jetesën duke qenë shkrimtar, duhet që të jesh në gjendje që të nxjerrësh diçka të shkëlqyer.. tani më tepër se kurrë ka nevojë për mendje të shkëlqyera.
Artur, mendo për këtë gjë me kujdes dhe zgjidh, por më pas qëndro i vendosur; lër që këmbëngulja jote të mos tepet asnjëherë dhe ti me siguri që do ta arrish qëllimin tënd. Zgjidh atë që dëshiron.. por me lot në sy të përgjërohem, që mos ta gënjesh veten. Trajtoje veten me seriozitet dhe ndershmëri. Mbarvajtja e jetës tënde është në rrezik, sikurse dhe lumturia e ditëve të mia të fundit, sepse kam shpresë, që vetëm ti dhe Adela mund të zëvëndësoni rininë time të humbur. Nuk mund të duroj që ti të mos jesh i lumtur, veçanërisht nëse duhet të fajësoj veten që e lashë këtë fatkeqësi të ndodhte, për shkak të përultësisë time.
Më kupton, Artur i dashur, që ti je i shtrejtë për mua dhe unë dua të të ndihmoj me çdo gjë. Më shpërble me vetëbesimin tënd dhe që pasi të kesh ndarë mendjen të ndjekësh këshillen time në përmbushjen e zgjedhjes tënde. Dhe mos më lëndo duke u treguar rebel. Ti e di që unë jam kokëfortë. Unë i kuptoj argumentet dhe nuk do të kërkojë ndonjë gjë nga ty, që nuk do jem në gjendje ta mbështes me argumente.. Adieu, i dashur Artur, posta është urgjente dhe gishtat po më dhëmbin. Mendohu për të gjjitha gjërat që të dërgoj dhe të shkruaj dhe m’u përgjigj shpejt.
Helena Kadare është një autore novelash dhe romanesh. Është një ndër të paktat shkrimtare romanciere shqiptare, në vitet e regjimit komunist.
U lind në Fier, në gjirin e familjes Gushi që prejardhjen e kanë nga lagjja Varosh e Gjirokastrës. Ajo studioi letërsi në Universitetin e Tiranës. Më pas ajo punoi në gazetari dhe gjithashtu si redaktuese në industrinë e botimeve. Helena Kadare ka jetuar në Paris me bashkëshortin e saj Ismail Kadare që prej vitit 1990. Vajza e tyre Besiana Kadare ështe Ambasadorja shqiptare e Kombeve te Bashkuara.
Një lindje e vështirë është romani i parë i publikuar nga një grua në Shqipëri. Një grua nga Tirana, është një nga romanet e saj më të lexuar.
Autore e shtatë vëllimeve, veprat e saj flasin për ëndërrimet vajzërore, përjetimet e të qenit nënë e bashkëshorte. Gjithashtu është një përkthyese cilësore e disa veprave të autorëve të njohur botërorë, kryesisht francezë.
Së fundmi është botuar nga Sh.B. Onufri libri biografik Kohë e pamjaftueshme, në të cilin rrëfen gjerësisht bashkëjetesën e saj me Kadarenë. / KultPlus.com
“7 Arte në rrota”, një programin e ri kulturor dhe edukativ, po sjell kulturën në zonat rurale të Mitrovicës dhe përtej.
Ky rrugëtim filloi me fëmijët e lagjes ‘Tuneli i Parë’. Ata u përfshinë në lojëra të frytshme, shfaqje filmash me tematika mjedisore dhe shprehën talentin e tyre krijues nëpërmjet artit.
Shpejt, ‘7Arte në rrota’, mbështetur nga MKRS dhe UNDP Kosovo do të shtrihet edhe në zona të tjera të qytetit me aktivitete të pasura dhe të frytshme. / KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, e cila po qëndron në New York ku po mbahet sesioni i 78-të i Asamblesë së Kombeve të Bashkuara, ka marrë pjesë në pritjen zyrtare të organizuar nga presidenti i SHBA-ve, Joe Biden.
Në një bashkëbisedim të ngrohtë me Presidentin Biden, Presidentja Osmani ka theksuar se në themelet e lirisë dhe shtetësisë së Kosovës është aleanca e përhershme me SHBA-të.
Rrjedhimisht, në këtë kontekst, ka përsëritur qëndrimin se partneriteti me Amerikën është ekzistencial, i pacenueshëm dhe i pazëvendësueshëm. Presidentja poashtu pati mundësinë ta njoftojë Presidentin Biden për zhvillimet e fundit dhe sfidat me të cilat po ballafaqohet Kosova.
Pas këtij bashkëbisedimi, Presidentja Osmani theksoi se ka marrë garanca të fuqishme nga Presidenti Biden për mbështetjen e vazhdueshme amerikane ndaj Kosovës. Presidentja Osmani ka falënderuar Presidentin Biden për ndihmën, të cilën në vazhdimësi e japin SHBA-të për Kosovën në rrugën e saj drejt stabilitetit dhe zhvillimit. / KultPlus.com
Së fundmi, TasteAtlas Awards rendit kuzhinat më të mira në botë, me Italinë, Greqinë, Spanjën, Japoninë, Indinë, Meksikën, Turqinë, Amerikën dhe Francën, në krye të listës. Kuzhina shqiptare renditet e 68-ta, përcjell albinfo.ch.
Gatimet tradicionale shqiptare përfshijnë flija, tava kosi, qoftet e fërguara, fërgesë, petulla, jani me fasule, ballokume, paçe koke, qifqi, qumështor, gjizë, e të tjera.
Shqipëria, një vend i pasur me histori dhe kulturë të thellë, ka një trashëgimi të pasur ushqimi tradicional.
Përmes shekujve, populli shqiptar ka zhvilluar teknika të veçanta ushqimi, të cilat janë pasuar me kujdes nga breza pas brezi.
Ushqimi tradicional në Shqipëri ka qenë gjithmonë një pjesë e rëndësishme e jetës së qytetarëve, duke shërbyer jo vetëm për të ruajtur formën fizike, por edhe si një mënyrë për të promovuar bashkëpunimin dhe solidaritetin në komunitet. / KultPlus.com
Leonard Norman Cohen, këngëtar, kompozitor, muzikant, poet, romancier dhe piktor kanadez, një nga zërat më të veçantë të muzikës pop të viteve 1970, ka lindur 21 shtator 1934 në Westmount (Kebek) dhe vdiq më 7 nëntor 2016, në Los Angeles.
Bob Dylan shprehej në atë kohë për të madhin Cohen se ai e konsideronte atë rivalin e tij më të afërt dhe është një figurë e përkushtimit pothuajse si kulti mes fansave.
Leonard Cohen filloi si poet në veprën e Allen Ginsberg dhe Frank O’Hara përpara se të publikonte albumin e tij të parë, në vitin 1967. Pavarësisht se vuante nga një ankth i tmerrshëm, shumë i zbutur nga alkooli dhe droga, ai e mposhti frikën e tij për të performuar në skenë pas dekadash praktike Zen.
David Remnick ka sjell në vëmendje intervistën e fundit më kompozitorin, për karrierën e tij, ndikimet shpirtërore, turneun triumfues final dhe përgatitjen për fundin e tij.
“Unë jam gati të vdes,” shprehej Cohen. Ai tashmë vuante nga një sërë problemesh shëndetësore.
“Në një moment të caktuar, nëse ende i keni mendtë e kokës dhe nuk përballeni me sfida të rënda financiare, keni një shans për të rregulluar shtëpinë tuaj. Është një klishe, por është nënvlerësuar si një analgjezik në të gjitha nivelet. Të rregullosh shtëpinë, nëse mund ta bësh, është një nga aktivitetet më ngushëlluese dhe përfitimet e saj janë të pallogaritshme”, shtoi ai.
Profili i Cohen-it, i Remnick-ut ofron një vështrim në introspeksionin e ditëve të fundit të muzikantit: Ndoshta nuk ka më turne përpara. Ajo që është në mendjen e Cohen tani është familja, miqtë dhe puna në dorë.
“Unë kam pasur një familje për të mbajtur, kështu që nuk ka asnjë ndjenjë virtyti të lidhur me të”, tha ai.
“Unë kurrë nuk kam shitur aq shumë sa të mund të qetësohem me paratë. Unë kisha dy fëmijë dhe nënën e tyre për të mbajtur dhe jetën time. Pra, nuk ka pasur kurrë një mundësi për të ndërprerë. Tani më është bërë zakon. Dhe është elementi i kohës, i cili është i fuqishëm, me nxitjen e tij për të përfunduar. Tani nuk i jam afruar përfundimit.
Kam përfunduar disa gjëra. Nuk e di se sa gjëra të tjera do të arrij, sepse në këtë fazë të veçantë përjetoj një lodhje të thellë… Ka raste kur më duhet vetëm të shtrihem. Nuk mund të luaj më, dhe shpina nuk më duron shumë. Gjërat shpirtërore, baruch Hashem” – falë Zotit – “kanë shkuar në vendin e tyre, për të cilat jam thellësisht mirënjohës”. / KultPlus.com
Tre ditët e lirisë në burgun e Spaçit u sollën pasditen e djeshme në kinema “Millenium” nga dëshmitë e protagonistëve të revoltës së Spaçit në një dokumentar të realizuar me përkushtim nga skenaristja Luljeta Progni dhe regjisori Pandeli Çeço.
Premiera e këtij dokumentari mblodhi së bashku jo vetëm ata që vuajtën personalisht ferrin e diktaturës komuniste, të mbijetuar dhe familjarë, por edhe figura të jetës publike e politike, studiues, gazetarë, aktivistë e qytetarë. Të pranishëm ishin edhe përfaqësues të Trupit Diplomatik.
Në paraqitjen e shkurtër para të pranishmëve në sallë, skenaristja Progni tregoi se nuk kishte qenë e lehtë të mblidhte dëshmitë e të mbijetuarve të Spaçit, pasi duke rrëfyer ajo mund të ndjente se si ringjallej trauma e tyre e vuajtjeve. Ajo tregoi se dokumentarë si ky për revoltën e Spaçit mbeten kujtesë për të tashmen dhe të ardhmen, ndërsa vuri në dukje se herë pas here ndeshet me indiferencën e disa segmenteve të shoqërisë apo edhe me mosbesimin e tyre për ekzgjarimin e ngjarjeve të kohës.
Dokumentari prodhuar nga Kujto.al u mbështet nga Ambasada e Zvicrës në kuadër të përkujtimit të 50-vjetorit të Revoltës së Spaçit.
Ambasadorja e Zvicrës, Ruth Huber në fjalën e saj u shpreh se ky dokumentar tregon historinë e atyre që guxuan të ëndërrojnë për një Shqipëri të lirë.
“Zvicra mbështet këtë nismë për shkak se të përballesh me të kaluarën është e rëndësishme për shoqërinë shqiptare. Që demokracia të jetë e plotë, persekutimi i shkaktuar nga ish-regjimi duhet të bëhet i njohur. Kjo nis me të treguarit e historive të atyre që vuajtën më shumë”, theksoi ajo.
Dokumentari solli në sallë atmosferën e burgut të tmerrshëm të Spaçit, trajtimin çnjerëzor të të burgosurve politikë, punën e rëndë, mungesën e ushqimit dhe izolimin e tyre në biruca ku lidheshin duarsh e këmbësh.
Si nisi revolta e Spaçit? Dëshmitarët pohuan se ajo lindi si revoltë ndaj trajtimit të pamëshirshëm ndaj tyre dhe përfundoi me ngritjen për tre ditë të flamurit kombëtar pa yll.
Dëshmitarët e dokumentarit janë ish-të burgosur dhe ish-protagonistë të revoltës: Visar Zhiti, Xhavit Lohja, Zenel Dragu, Ylber Merdani, Tomi Kondakçi, Gjetë Kadeli, Pavllo Popi, Gëzim Çela.
“Rroftë Shqipëria e lirë” “Poshtë komunizmi”, “Poshtë diktatura”, “Ne jemi me Evropën e lirë”, ishin thirrjet që oshëtinë grykave të maleve të Mirditës kur të burgosurit politik të Spaçit u ngritën në revoltë kundër diktaturës.
50 vjet më parë, djem e burra trima u përballën me versionin më të egër të diktaturës kur guxuan të kundërshtojnë dhunën, torturat, urinë, skllavërinë prej punën së detyruar në galeritë e ftohta të minierës së piritit e bakrit.
Dokumentari kushtuar revoltës së Spaçit sjell ngjarjet minutë pas minute për tri ditët e revoltës, rrëfyer prej protagonistëve kryesorë e dëshmitarëve të ngjarjeve që shënuan 3 ditët e rezistencës në kampin burg të Spaçit.
50 vjet nga Revolta e Spaçit
Spaçi nisi të funksionojë si kamp pune të detyruar në vitin 1968, për të shfrytëzuar punën e të burgosurve politikë në minierë.
Në një mjedis të tensionuar për shkak të punës së rëndë, u desh vetëm një shkëndijë që më 21 maj 1973, në Spaç, të niste revolta më e madhe e të burgosurve politikë në Shqipërinë komuniste dhe ndër më të mëdhatë në Evropën Lindore.
Të burgosurit kërkonin të drejtat e tyre duke thirrur “Poshtë komunizmi!” dhe “Rroftë Shqipëria e lirë!”
Ata ngritën mbi kamp flamurin kombëtar pa yllin komunist.
Të burgosurit rezistuan deri mëngjesin e 23 majit, kur forca të shumta policore e shtypën me dhunë revoltën.
Më 24 maj 1973 u vendos të dënoheshin me pushkatim Skënder Daja (23 vjeç), Dervish Bejko (27 vjeç), Hajri Pashaj (29 vjeç) dhe Pal Zefi (33 vjeç). U ekzekutuan po atë ditë. Eshtrat e tyre nuk janë gjetur ende. Dhjetëra të burgosur të tjerë u ridënuan me burg.
Martirët e Spaçit:
Skënder Daja. Regjimi komunist i kishte pushkatuar të atin kur Skënderi ishte fëmijë. Ishte rritur nëpër jetimore dhe njihej për pasionin për muzikën dhe kitarën. E burgosën duke e akuzuar se donte të arratisej. Në revoltë, u bëri thirrje ushtarëve t’u bashkoheshin të burgosurve. Ishte ndër të fundit që nuk u dorëzua.
Dervish Bejko. I përkiste një familjeje të konsideruar kulake nga regjimi. E kishin dënuar me 12 vjet heqje lirie sepse kishte planifikuar të arratisej. Ishte ndër të parët që ngriti zërin në revoltë dhe qëndroi deri në fund duke mos pranuar ta nënshkruante akuzën dhe duke mos implikuar njeri tjetër që kishte marrë pjesë në revoltë.
Hajri Pashaj. E kishin arrestuar dy herë për tentativë arratisjeje duke nisur që nga mosha 16 vjeç, ndërkohë i ati kishte ndërruar jetë në burgjet komuniste. Gjatë revoltës, mori përsipër të bisedonte me zëvendësministrin e Brendshëm, Feçor Shehu, duke guxuar t’i thotë atij: Ti e ke vendin këtu në burg, në vendin tim!
Pal Zefi. I përkiste një familjeje antikomuniste dhe ishte dënuar bashkë me të vëllanë. Pasi nuk pranuan ta nxirrnin nga izolimi kur i kishte mbaruar periudha 30-ditore e dënimit, ai arriti të dilte nga biruca, rrëmbeu një shufër hekuri dhe kërcënoi se nuk do të kthehej kurrë aty. Kjo ishte ngjarja që nxiti shpërthimin e revoltës së Spaçit. / atsh / KultPlus.com
Kryetari i Akademisë së Shkencave Kombëtare të Gjermanisë, Prof. Gerald Haug u zgjodh anëtar nderi i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë.
Kryetari i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, Skënder Gjinushi gjatë mbledhjes ceremoniale të Asamblesë vlerësoi kontributin në shkencë të Prof. Gerald Haug dhe i akordoi diplomën e anëtarit të nderit të Akademisë së Shkencave së Shqipërisë me motivacionin: “Studiues i mirënjohur në shkallë ndërkombëtare për arritjet e tij të shkëlqyera në fushat me rëndësi globale të paleoklimatologjisë, paleo-oqeanografisë dhe paleogjeologjisë detare e nëndetare; vështruar në kushtëzim me progresin e kulturës njerëzore; i vlerësuar me çmime të larta dhe mirënjohje prestigjioze në disa vende të Europës përgjatë më shumë se dy dekadave; anëtar e anëtar nderi në disa akademi motra të “All European Academies” (ALLEA); me një rol personal e institucional shumë të rëndësishëm në mbështetje të konceptimit ligjor dhe të realizimit praktik në proces të reformës në Akademinë e Shkencave të Shqipërisë; i shquar për përkrahjen dashamirëse të progresit të botës shkencore akademike dhe universitare të vendit tonë, duke përfshirë atë në kuadër të nismës së njohur si “Procesi i Berlinit””.
Haug falënderoi Gjinushin dhe anëtarët e Asamblesë për vlerësimin e lartë.
Në asamble merrnin pjesë kryetarë e zëvendëskryetarëve të akademive simotra në ALLEA; rektorëve e zëvendësrektorë, si dhe të përfaqësues të tjerë të lartë të akademive dhe universiteteve të rajonit dhe Europës; të institucioneve të ndryshme të shkencës e arsimit, pjesëmarrës në konferencën e 7-të shkencore të përbashkët të Ballkanit Perëndimor në kuadër të Procesit të Berlinit që po zhvillohet në Tiranë.
Gjinushi gjatë fjalës përshëndetëse vuri në dukje se Procesi i Berlinit, në kuadër të të cilit po zhvillohet ky samit ndërakademik i Ballkanit Perëndimor, i nisur në vitin 2014, shtoi specifikisht si prioritet të vendeve tona zhvillimin e shkencës dhe të arsimit.
“Kjo periudhë e shtimit të vëmendjes europiane dhe vendase për shkencën përkon me periudhën e trysnive në rritje, për domosdoshmërinë e reformimit të thellë institucional të Akademisë sonë të Shkencave, si e vetmja rrugë për funksionimin e mëtejshëm të saj”, tha Gjinushi.
Gjinushi theksoi se “Akademia e Shkencave e Shqipërisë e ka ndjerë, çmuar e vlerësuar lart praninë, rolin, ndikimin e mbështetjen e akademive anëtare të ALLEA-s, posaçërisht atë të Akademisë së Shkencave të Gjermanisë Leopoldina, duke filluar prej momentit të hartimit të ligjit të ri tashmë në fuqi, që përbën bazën e reformës, deri tek realizimi i objektivave të saj në vazhdimësi”. / atsh / KultPlus.com
Me asnjë votë kundër, Deputetët e Kuvendit të Kosovës, miratuan Projektligjin për të Drejtën e Autorit dhe të Drejtat e Përafërta, dhe 27 amandamentet e këtij ligji.
Pas rekomandimeve dhe pajtimit të të gjitha komisioneve parlamentare, Kuvendi i Kosovës, me 65 vota pro kaloi në lexim të dytë projektligjin në fjalë.
Kryetari i Komisionit Parlamentar për Arsim dhe Kulturës, Ardian Gola, arsyetoi para deputetëve rëndësinë e votimit të këtij ligji, pasi që adreson çështjet që kanë të bëjnë me mbrojtjen e autorit dhe krijimtarinë artistike. Ai informoi deputetët e Kuvendit të Kosovës se të gjitha aspektet procedurale dhe dëgjimet publike si dhe komentet për këtë ligj janë marrë në konsideratë dhe janë trajtuar siç duhet.
Përmes projektligjit ndër të tjera do të:
sigurohet një nivel i lartë i mbrojtjes të të drejtave të autorit, krijimtarisë shkencore e artistike;
rregullohet statusi i Task Forcës kundër Piratërisë;
ofrohet mundësia e zgjidhjes së kontesteve në të drejtën e autorit përmes mjeteve alternative si ndërmjetësimi dhe arbitrazhi.
Ministri Hajrulla Çeku falënderon të gjithë deputetët e Kuvendit të Kosovës për votimin e këtij projektligji. / KultPlus.com
Me ekspozitën “Ecejaket e mija”, piktorja Bija Jasiqi mbrëmë shënoi hapjen e ekspozitës së dytë personale e cila këtë herë erdhi në ambientet e KultPlus Caffe Gallery, e cila ishte si simbolikë paraprijëse e muajit mbi ndërgjegjësimin ndaj kancerit të gjirit, që zyrtarisht fillon në muajin tetor, shkruan KultPlus.
“Ecejaket e mija” është ekspozita e dytë personale e Bija Jasiqit, e cila shpërfaqë ecejaket e rrugëtimit të piktores, gjurmët e të cilave tashmë shiheshin të jenë ndaluar shpesh tek imazhi i gruas në përgjithësi.
Në njërën nga 16 pikturat e saj paraqitej tema e kancerit të gjirit, që për koincidencë qëlloi pak para fillimit të muajit tetor, i cili shënon muajin e ndërgjegjësimit për mbrojtje nga kanceri i gjirit. Kështu kjo ngjarje mori kthesë duke u cilësuar si paraprijëse e një muaji shumë të rëndësishëm për qytetarët e vendit.
Ngjarja veçse filloi me ardhjet e vizitorëve, të cilët qenë të shumtë në numër. Përshëndetjet dhe përqafimet e tyre të ngrohta me piktoren krijuan një energji mjaft të bukur mes të pranishmëve. Bisedat e tyre të ngrohta, shikimi nga afër i pikturave të vendosura në tre anët e mureve e buzëqeshjet e të pranishmëve, i jepnin ngjarjes edhe karakter socializues.
Për të hapur zyrtarisht këtë ekspozitë, fjalën hyrëse e mori drejtoresha e mediumit KultPlus, Ardianë Pajaziti, e cila përveç falënderimeve për praninë e pjesëmarrësve, tha se ndihej e nderuar që piktorja në fjalë ekspozitën e kishte hapur në KultPlus Caffe Gallery, pasi pikturat i kishin sjellë vendit edhe më shumë ngjyrë dhe energji pozitive.
“Neve si KultPlus na ka nderuar me ardhjen e saj kjo zonjë e cila i ka sjell këto vepra me kaq shumë ngjyra, ashtu siç është edhe vetë personaliteti i saj. Bija Jasiqi është një grua që jo vetëm nga dukja, por besoj secili që e keni takuar e keni marr edhe energjinë pozitive që ajo shpërndanë. Ngjyrat e këtyre pikturave, përfaqësojnë pikërisht këtë gjë”, shprehet Pajaziti.
Drejtoresha Pajaziti, po ashtu tha se kjo ekspozitë në KultPlus Caffe Gallery, i paraprinë muajit tetor, muajit të ndërgjegjësimit për mbrojtje nga kanceri i gjirit.
“Në anën tjetër jemi të lumtur si KultPlus Caffe Gallery, që nëpërmjet ekspozitës së Bijes jemi duke i paraprirë muajit tetor, muajit të ndërgjegjësimit për kancerin e gjirit. Në mesin e pikturave e kemi edhe një pikturë që artistja ja ka dedikuar pikërisht kësaj kauze dhe nëpërmjet kësaj ekspozite po e nisim këtë rrugëtim për të ngritur vetëdijen për të gjitha gratë dhe pë t’i dhënë vëmendje kësaj kauze”, përfundoi Pajaziti.
Më pas fjala iu kalua piktores Bija Jasiqi e cila tha që meqë vlerësimi i artit është relativ, prania e shumë artëdashësve në këtë ngjarje, e begatonte edhe më shumë përmbajtjen dhe mesazhin e pikturave.
“Jam shumë falënderuese që keni ardhur. Këtë art që e kam punuar, unë e kam vlerësuar në mënyrën time, mirëpo vlerësimi i artit është relativ, do të thotë secili nga ju do ta begatoni si artdashës edhe përmbajtjen edhe mesazhet e këtyre pikturave. Besoj fuqishëm që s’do të hezitoni që të më tregoni atë çka e vëreni ju, sepse përmes jush unë do e plotësoj çka mundem”, ka thënë piktorja.
Ajo më tutje u shpreh e lumtur që njëra nga pikturat e saj do t’i dhurohej Organizatës Have Hope mbi ndërgjegjësimi e kancerit të gjirit, dhe se e vlerësonte reagimin e kësaj organizate që ta ketë këtë pikturë pjesë të sajën.
“Organizata Have Hope me drejtoreshën Arnisa Osmani janë lajmëruar të parët që ta kenë pjesë të tyre këtë pikturë. Unë kam menduar që do të ja dhuroj onkologjisë ose dikujt tjetër pasi në tetor fillon muaji i ndërgjegjësimit për mbrojtjen nga kanceri i gjirit, por tashmë u takon këtyre”, u shpreh Bija e cila tutje e ftoj Osmanin për një fjalë rasti.
Arnisa Osmani tha se është hera e parë që kauza e tyre po fillonte nëpërmjet artit dhe se krijimi i një vepre të tillë shënonte një vepër shumë të madhe për vet organizatën.
“Faleminderit shumë për këtë vepër, pasi është hera e parë që nëpërmjet artit po hapet kauza kundër kancerit të gjirit, edhe pse nuk jemi në muajin tetor, unë gjithmonë them që tetori fillon me 1 tetor dhe mbaron më 30 shtator. E vlerësojmë shumë sepse për ne dhe organizatën tonë kjo është një vepër shumë e madhe”, ka përfunduar Arnisa.
Më pas në një prononcim për KultPlus, Bija tha se pikturat e saj gjithherë përmbajnë ngjyra të ndezura të cilat në njëfarë forme e paraqesin shpirtin e saj të ngrohtë. Ajo më tutje u shpreh se do të vazhdoj edhe më tutje me një krijimtari të tillë duke u bërë thirrje të gjithë pensionistëve që të jenë sa më aktiv.
“Ecejaket e mija më sjellën në art, dhe aty qe stacioni i fundit. Mirëpo nuk do të thotë që do të ndalem sepse kam zbuluar një teknikë të bukur një abstrakt modern dhe bashkëkohor, që ju pëlqeu shumë kolegëve të mijë. Do të vazhdoj të eci këtyre hapave t’u bëj shumë motra dhe vëllezër këtyre pikturave. Unë jam mjaft në moshë dhe preferoj që të ju lë një mesazh të gjithë të moshuarve që të jenë aktivë si unë në krijimtari.”
“Rrapi i Prizrenit” (i vjetër mbi 500 vjet), “Lozonjarja e fishekzjarrëve”, “ Nëna gjidhënëse” ishin po ashtu piktura që binin në sy, e për të cilat Bija shpjegoi se çfarë ajo kishte shprehur.
Në mënyrë që ritmi i kësaj ngjarjeje të vazhdonte edhe më tej, u përkujdes band-i “Bulza me djemtë”, ku solistja Bulza Havolli, përmes këngëve të përzgjedhura shqipe në flladin e një nate vere, në ambientet e gjelbëruara të KultPlus Caffe Gallery, ishte qershia mbi torte e kësaj mbrëmjeje e cila u shijua pafund nga të pranishmit.
Ekspozita do të qëndrojë e hapur për dy javë ku edhe adhuruesit e pikturës do të kenë mundësi t’i shohin për së afërmi dhe t’i blejnë pikturat e saj të cilat janë në shitje. / KultPlus.com
Çdo vit, Dita Ndërkombëtare e Paqes festohet në mbarë botën më 21 shtator. Asambleja e Përgjithshme e OKB-së e ka shpallur këtë ditë si një ditë kushtuar forcimit të idealeve të paqes, duke respektuar 24 orë pa dhunë dhe armëpushim. Asnjëherë bota jonë nuk ka pasur më shumë nevojë për paqen.
Tema e këtij viti është “Veprimet për Paqe: Ambicia jonë për synimet në rang global”.
Është një thirrje për veprim që njeh përgjegjësinë tonë individuale dhe kolektive për të nxitur paqen. Nxitja e paqes kontribuon në realizimin e Objektivave të Zhvillimit të Qëndrueshëm për arritjen e një kulturë paqeje për të gjithë.
Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara António Guterres tha se, “Paqja është e nevojshme sot më shumë se kurrë. Lufta dhe konflikti po lëshojnë shkatërrime, varfëri dhe uri dhe po dëbojnë dhjetëra miliona njerëz nga shtëpitë e tyre. Kaosi klimatik është kudo. Madje edhe vendet në paqe janë të kapluara nga pabarazitë dhe polarizimi politik”.
Objektivat e OKB-së synojnë shoqëri më paqësore, të drejta dhe gjithëpërfshirëse, pa frikë dhe dhunë. Por pa pjesëmarrjen dhe kontributin e një game të gjerë aktorësh, duke përfshirë 1.2 miliardë të rinj, qëllimet nuk do të arrihen.
Kombet e Bashkuara bëjnë thirrje për të ndërmarrë veprime për paqen: luftoni pabarazinë, nxitni veprimin për ndryshimet klimatike dhe promovoni dhe mbroni të drejtat e njeriut. / atsh / KultPlus.com
Sukesesi i rradhës në kinematografinë Kosovare. Filmi “Prishtinë, 2002”, me regji nga Trendelina Halilit dhe producent Ermal Gërdovci është selektuar të jetë pjesë e festivalit më të madh të filmit ne Islandë, Reykjavik International Film Festival. Ky festival, çdo vit mirëpret artista të mëdhenj të botës së kinemasë.
Filmi tregon rrëfimin e Letit, një adoleshente, e cila fillon të shndërrohet në një karakter të ri për t’i bërë përshtypje shoqes së saj Donës, e cila është shumë imponuese.
“Prishtinë, 2002” pati premieren botërore në Clermont-Ferrand International Film Festival në France. Më pas rrugëtimi i filmit vazhdoi edhe në shumë festivale tjera.
“Prishtinë 2002” do të shfaqet në ekranet e Islandes në kuadër të edicionit të 20-të të festivalit, i cili do të mbahet përgjatë datave 28 shtator deri më 8 tetor 2023.
Realizimi i filmit është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe Komuna e Prishtinës, dhe prodhuar nga shtëpia e filmit Kandërr. / KultPlus.com
Ndonjëherë kur bëhet fjalë për dizajnin, më pak është më shumë. Të paktën kështu pretendon Meta, kompania që qëndron pas Facebook, e cila ka publikuar logon e rifreskuar për këtë rrjet social. Sipas postimit të djeshëm në blog të kompanisë, ndryshimet e reja përfshijnë një nuancë më të errët të blusë dhe një ndryshim të lehtë në shkronjat e vogla “f”.
Pjesë e strategjisë
Në postim, Meta shpjegon se këto ndryshime janë pjesë e një strategjie për të “rifreskuar dizajnin e logos së Facebook-ut, duke e bërë atë më të guximshme dhe më të habitshme”. Kompania thekson se ngjyra blu më e errët u zgjodh për ta bërë më të spikatur “f”-në dhe për ta bërë dizajnin “më të aksesueshëm vizualisht”.
Duke marrë parasysh faktin se Facebook ka më shumë se 2 miliardë përdorues aktivë në ditë, ky ndryshim mund të duket i parëndësishëm, por nuk është i parëndësishëm. Çdo ndryshim që bën Meta do të jetë menjëherë i dukshëm për një numër të madh përdoruesish, gjë që shpjegon pse ndryshimet në logo janë delikate dhe jo radikale.
Përveç ndryshimeve në logo, Meta ka përditësuar edhe banerin në Facebook.
“Ne përdorëm fontin tonë të personalizuar, Facebook Sans, për të ridizajnuar titullin dhe logon, në mënyrë që të arrijmë qëndrueshmëri dhe të përmirësojmë lexueshmërinë e përgjithshme në platformë” thekson Meta.
Paleta e ngjyrave
Gjithashtu, është përditësuar paleta e ngjyrave, si dhe dizajni i Reactions në platformë. Meta vëren se ngjyrat e reja janë krijuar për të mundësuar një “përgjigje më të lartë emocionale” dhe për t’u përshtatur me “nevojat e ndryshme të përdoruesve”.
Kjo është vetëm faza e parë e një sërë ndryshimesh që Meta po planifikon si pjesë e rinovimit të identitetit vizual të Facebook. Sipas kompanisë, ne duhet të presim ndryshime të mëtejshme në të ardhmen. / KultPlus.com
