Etiketë: libri

15 biblioteka magjike që çdo dashamirës librash duhet t’i vizitojë

Posted on by Kult Plus

Disa biblioteka të botës tërheqin vizitorët me arkitekturën e tyre madhështore, të tjerat me historinë që ruajnë, dhe disa me atmosferën e veçantë që nuk mund të përshkruhet lehtë një ndjesi që të shoqëron që në momentin që futesh brenda.

Aromë librash të vjetër, raftet e larta, dritaret me qelq të ngjyrosur çdo element tregon se si një bibliotekë mund të kthejë leximin në një përvojë pothuajse të shenjtë, shkruan KultPlus.

Disa nga bibliotekat më të mahnitshme për t’u vizituar:

Strahov Library, Pragë, Çeki – një perlë baroke me tavan të vizatuar dhe statuja që krijojnë një atmosferë ceremoniale.

Admont Abbey Library, Austri – brendësi e bardhë dhe e artë, me fresko që fluturojnë mbi koleksionet e teksteve teologjike.

George Peabody Library, Baltimore, SHBA – katër ballkone hekuri rrethojnë atriumin qendror, si një teatër i literaturës.

The Long Room, Trinity College Dublin, Irlandë – raftet prej druri të errët dhe aroma e letrës krijojnë një ambient intim dhe të thellë.

Royal Portuguese Reading Room, Rio de Janeiro, Brazil – një bibliotekë e shekullit XIX me punime të detajuara druri dhe dritare gotike që e bëjnë leximin të duket si një rit.

Stuttgart City Library, Gjermani – kub modern me brendësi të bardhë dhe hapësira gjeometrike, ku librat janë shpërthime ngjyrash.

Morgan Library & Museum, New York, SHBA – një kombinim mes studimit rinascimental dhe një depoje thesari me libra të rrallë.

Rijksmuseum Library, Amsterdam, Holandë – rafte të larta me tekste të vjetra dhe dritë natyrale që krijon një ndjesi muzeale.

Library of Celsus, Efes, Turqi – vetëm fasada ruhet, por kolonat dhe gdhendjet tregojnë historinë e një biblioteke romake të humbur.

Beinecke Rare Book Library, Connecticut, SHBA – një kullë qelqi me libra të rrallë, ku drita e filtruara i jep volumit ndjesinë e një objekti të shenjtë.

Teylers Museum Library, Holandë – një ambient historik ku studiuesit e shekullit XIX mund të lexonin tekste natyrore nën dritën e qirinjve.

Suzzallo Library, Seattle, SHBA – arkitekturë gotike që i bën hapat dhe zërat të duken si pjesë e një rituali.

Sainte-Geneviève Library, Paris, Francë – harku i hekurt dhe rendi i rafteve krijojnë një ritëm të qetë dhe të përqendruar.

Royal Library of Denmark (The Black Diamond), Kopenhagë – ndërtesa moderne me xham dhe hijeshinë e dritehijeve që japin ndjesinë e lëvizjes.

Liyuan Library, Huairou, Kinë – një hapësirë e thjeshtë prej druri në mes të pyllit, ku leximi bëhet një meditacion i vërtetë.

Çdo bibliotekë tregon se leximi nuk është vetëm një akt njohjeje, por mund të shndërrohet në një përvojë estetike dhe shpirtërore që të mbetet gjatë pas largimit./KultPlus.com

Dashuri, luftë dhe jetë në buzë të historisë

Posted on by Kult Plus

“Indignity” e Lea Ypit përzien biografinë dhe trillimin për të eksploruar jetën e gjyshes së saj nën regjimin stalinist të Shqipërisë.

“Lidhja ime me Shqipërinë është njëkohësisht margjinale dhe e veçantë. Nuk e kam vizituar kurrë, por në vitin 1985, pa dijeninë time, romani im i dytë “An Ice-Cream War” u piratua dhe u përkthye në shqip. E di këtë vetëm sepse një mik dhe romancier, Brian Aldiss, i cili po udhëtonte në Shqipëri në atë kohë, pa një kopje të librit në një librari në Tiranë. E bleu një kopje si suvenir për mua, por pa dashje e harroi në hotelin ku po qëndronte. Tundueshëm, libri me sa duket ekzistonte, por unë nuk e kam parë kurrë dhe nuk kam mundur ta gjej ndonjëherë. Është pothuajse si një fantazmë. Versioni shqip i “An Ice-Cream War” mbetet botimi më i rrallë i çdo gjëje që kam shkruar ndonjëherë.” – shprehet William Boyd.

Kjo anekdotë përputhet në mënyrë të përkryer me botën e çuditshme dhe të ndryshueshme të përshkruar në rrëfimin e jashtëzakonshëm të Lea Ypit për jetën e gjyshes së saj, Leman Ypi, në Shqipërinë e mesit të shekullit të 20-të. Leman lindi në vitin 1918 në Selanik, Greqi. Familja e saj ishte pjesë e diasporës borgjeze frankofone shqiptare, dhe Leman do të kthehej në atdheun e saj në vitin 1936, pasi kishte mbushur 18 vjeç. Në atë kohë, mbreti i vetëshpallur, Zogu I, ishte në fron dhe, gjatë kësaj periudhe ndërmjet dy luftërave botërore, Shqipëria gëzonte një lloj të çuditshëm pavarësie ruritaniane, megjithëse ekonomikisht ishte shumë e varur nga Italia e Musolinit. Një shoqëri kryesisht rurale me prona të mëdha të kontrolluara nga “bejlerët” vendas të gjithëfuqishëm, vendi kishte një inteligjencë, ekzistonte një shtyp i lirë dhe shtresa e mesme kishte aspirata për të marrë pjesë në atë që mund ta quajmë evropianizimi i Ballkanit./theobserver/KultPlus.com

Koleksioni i rrallë ‘Geschichte des osmanischen Reiches in Europa’, pasuron fondin e Bibliotekës Kombëtare të Kosovës

Posted on by Kult Plus

Në një postim në rrjetet sociale, faqja zyrtare e Bibliotekës Kombëtare ka njoftuar se është pasuruar së fundmi me një nga veprat më të rëndësishme dhe voluminoze të historiografisë evropiane të shekullit XIX: “Geschichte des osmanischen Reiches in Europa” (Historia e Perandorisë Osmane në Evropë), një koleksion prej 11 vëllimesh që tashmë është pjesë e fondit të saj të çmuar.

“Biblioteka Kombëtare e Kosovës ka pasuruar fondin e saj me një nga veprat më të rëndësishme shumëvëllimëshe të historiografisë evropiane të shekullit XIX: “Geschichte des osmanischen Reiches in Europa” (Historia e Perandorisë Osmane në Evropë), një koleksion 11-vëllimesh, pjesë e serisë prestigjioze Geschichte der europäischen Staaten (Historia e shteteve evropiane) të botuar nga A.H.L. Heeren dhe F.A. Ukert, midis viteve 1840 dhe 1863.

Nëntë vëllimet e para, të botuara nga 1840 deri në 1859, janë të historianit të njohur gjerman Johann Wilhelm Zinkeisen dhe mbulojnë historinë e Perandorisë Osmane nga rritja e saj e hershme deri në fillim të shekullit XIX, duke përfshirë periudha kyçe si kulmi i zhvillimit dhe i zgjerimit të fuqisë osmane, fillimi i rënies së brendshme, luftërat me Venedikun, ndikimin e Rusisë, ndryshimet politike të shekullit XVIII, reformat dhe rivalitetet e Fuqive të Mëdha.

Vëllimi i 10-të dhe i 11-të, të botuar në 1812 dhe 1815, përfshijnë vepra të tjera historike të rëndësishme mbi Perandorinë Osmane dhe rajonin e Ballkanit, duke përfshirë punimet e Joseph von Hammer dhe Mustafa Ben Abdalla Hadschi Chalfa. Këto vëllime ofrojnë kontekste të gjera mbi organizimin shtetëror, administrimin dhe zhvillimet gjeografike në Rumeli dhe Bosnjë, duke i shtuar koleksionit një dimension të gjerë historiografik dhe rajonal.

Veçanërisht e rëndësishme është vlera e këtij koleksioni për historinë e Ballkanit, përfshirë edhe të shqiptarëve. Ai ofron informacion të detajuar mbi marrëdhëniet ndërkufitare, strukturën e shoqërisë dhe ndikimet osmane në territorin e sotëm shqiptar, duke e bërë këtë koleksion një burim të pazëvendësueshëm për studiuesit që studiojnë historinë kombëtare dhe rajonale në kontekst evropian.

Përveç rëndësisë shkencore, koleksioni ka një vlerë të jashtëzakonshme kulturore dhe historike, duke e bërë Bibliotekën Kombëtare të Kosovës një pikë referimi të rëndësishme për studiuesit e historisë osmane, ballkanike dhe evropiane.” – shkruhet në postimin e publikuar./KultPlus.com

100 thënie inspiruese nga personalitete të shquara

Posted on by Kult Plus

Çdo mendje e ndritur e kohërave ka lënë trashëgiminë personale. Për disa janë veprat, për disa të tjerë aseti më i madh janë thëniet në letër.

Shumë prej tyre janë sfiduese, frymëzuese dhe interesante, optimiste, por vetëm të vërtetat, ato që i rezistojnë brezave janë më të vlefshmet.

Lexoni 100 thëniet më inspiruese nga personalitete të shquara botërore:

Kur çdo gjë shkon kundër teje, kujto që avioni gjithmonë ecën kundër erës, jo me të – Henry Ford

Ne bëhemi çfarë mendojmë – Earl Nightingale

Jeta duhet bërë për të lënë një impakt, jo për të bërë të ardhura – Kevin Kruse

Çfarëdo që mendja e njeriut mund të konceptojë dhe besojë, mund ta arrijë – Napoleon Hill

Dy ditët më të rëndësishme në jetën tënde janë kur lind dhe ditën që zbulon pse linde – Mark Twain

Mos u përpiq të kesh sukses, por përpiqu të jesh një vlerë – Albert Einstein

Edukimi kushton para. Por më shtrenjtë kushton injoranca – Sir Claus Moser

Unë zgjodha rrugën më pak të shkelur. Kjo bëri diferencën –  Robert Frost

Ia atribuoj suksesin këtij veprimi: Nuk pranoj apo bëj justifikime – Florence Nightingale

Ju nuk ja dilni në 100% mundësitë që nuk shfrytëzoni – Wayne Gretzky

Kam gabuar në 9000 gjuajtje në karrierën time. Kam humbur 300 ndeshje. 26 herë më është besuar gjuajtja e fundit dhe e kam gabuar. Kam dështuar mijëra herë në jetë. Dhe kjo është arsyeja pse arrita të kem sukses – Michael Jordan

Gjëja më e vështirë është vendimi për të vepruar, pjesa tjetër është thjesht këmbëngulje – Amelia Earhart

Çdo lëvizje më sjell më afër qëllimit tim – Babe Ruth

Përcaktimi i qëllimit është fillimi i arritjes – Clement Stone

Jeta nuk është të marrësh dhe të kesh, është të japësh dhe të jesh – Kevin Kruse

Jeta është ajo çka të ndodh ndërkohë që ti je i zënë duke bërë plane të tjera – John Lennon

20 vjet nga tani ne do të jemi më të zhgënjyer për gjërat që nuk bëmë, sesa nga gjërat që bëmë. Eksploro, ëndërro, zbulo – Mark Twain

Jeta është 10% ajo që më ndodh mua, dhe 90% se si unë reagoj – Charles Suindoll

Do të zhgënjehesh nëse dështon, por do të ndihesh i dënuar nëse nuk provon – Beverly Sills

Kujto që asnjë nuk mund të bëjë të ndihesh inferior pa miratimin tuaj – Eleanor Roosevelt

Jeta ka qenë, është dhe do të mbetet gjithnjë se si ne e bëjmë atë – Grandma Moses

Mënyra më e zakonshme se si njerëzit i dorëzojnë fuqitë e tyre është se mendojnë se nuk kanë – Alice Walker

Mendja është gjithçka. Çfarë mendon bëhesh – Buda

Koha më e mirë për të mbjellë një pemë është para 20 vitesh. Koha e dytë më e mirë është tani. Proverb kinez

Një jetë e pakontrolluar nuk ja vlen të jetohet – Sokrati

80% e suksesit është të tregosh që vlen – Woody Allen

Jeta jote është e limituar, kështu që mos e shpenzo duke jetuar jetën e dikujt tjetër – Steve Jobs

Të fitosh nuk është gjithçka, por të duash të fitosh po – Vince Lombardi

Unë nuk jam produkt i rrethanave të mia. Jam produkt i vendimeve të mia – Stephen Covey

Çdo fëmijë është artist. Problemi është si të vazhdosh të mbetesh artist kur rritesh – Picasso

Nuk mund ta kalosh kurrë oqeanin nëse s’ke guxim të shohësh mbrapa që bregu nuk duket – Cristoforo Colombo

Kam mësuar që njerëzit do ta harrojnë çfarë the, njerëzit do ta harrojnë çfarë bëre, por njerëzit nuk do ta harrojnë kurrë se si i bëre të ndihen – Maya Angelou

Ose ti e bën ditën tënde ose dita të drejton ty – Jim Rohn

Për çdo gjë që mendon se mund të bësh ose çfarë nuk mund të bësh, ke të drejtë – Henry Ford

Çfarëdo mendon të bësh, apo e ke ëndërr, filloje. Guximi ka gjenialitet, pushtet dhe magji brenda – Johann Volfgang von Goethe.

Hakmarrja më e mirë është suksesi masiv – Frank Sinatra

Njerëzit shpesh thonë se motivimi nuk zgjat. Dakord, por edhe fjalët e këqija nuk kanë rezultat, prandaj motivimi këshillohet të jetë i përditshëm – Zig Ziglar

Jeta zvogëlohet ose zgjerohet në proporcion të kurajos së dikujt – Anais Nin

Nëse dëgjon brenda vetes një zë që thotë “nuk mund të pikturosh”,  atëherë nuk mund të pikturosh – Vincent Van Gogh.

Kërko dhe do të të jepet, kërko dhe do të gjesh, trokit në dorë dhe do të të hapet – Jezusi

I vetmi person që është e thënë të bëhesh, është personi që vendos ti vetë të bëhesh – Ralph Valdo Emerson

Shko me besim drejt ëndrrave të tua. Jeto jetën që kishe imagjinuar – Henry David Thoreau

Kur të takoj Zotin në fund të jetës sime, shpresoj të mos më ketë ngelur asnjë pikë talent dhe t’i them, e përdora të gjithë atë që më dhe – Erma Bombeck

Më shumë se sa t’i vendosësh përgjegjësi një personi, është e mira t’i japësh besim për ta ndihmuar – Booker T. Washington

Shumë gjëra t’i kap syri, por ndiq ato që të kap zemra – Proverbë indiane

Beso që mundesh dhe je në gjysmë të rrugës – Theodore Roosvelt

Çdo gjë që ti kërkon është në anën tjetër të frikës – George Addair

Mund ta falim një fëmijë që është i frikësuar nga errësira, tragjedi e vërtetë është kur të rriturit kanë frikë nga drita – Platoni

Fillo aty ku je. Përdor atë që ke. Bëj atë që mundesh – Arthur Ashe

Kur isha 5 vjeç mamaja më thoshte që lumturia ishte kyçi i jetës. Kur shkoja në shkollë, më pyetën se çfarë doja të bëhesha kur të rritesha, shkruajta “të jem i lumtur”. Më thanë që nuk e kuptova pyetjen, dhe i thashë që ata nuk kuptonin jetën – John Lennon

Rrëzohu 7 herë, dhe ngrihu 8 – Proverb japonez

Kur një derë e lumturisë mbyllet, një tjetër hapet, por shikojmë aq shumë nga dera e mbyllur sa që nuk shohim atë që është hapur për ne – Helen Keller

Çdo gjë ka bukuri, por jo të gjithë kanë sy të shohin – Konfuci

Nëse e ëndërron, mund ta arrish – Zig Ziglar

Sa e mrekullueshme është se askush nuk duhet të presë qoftë dhe një moment të vetëm për të filluar për të përmirësuar botën – Anne Frank

Kur lë të shkojë personin që jam, filloj të jem ai që duhet – Lao Tzu

Jeta nuk numërohet nga numri i frymëmarrjeve që marrim, por nga momentet kur na është marrë fryma – Maya Angeloi

Lumturia nuk është diçka e bërë në moment. Vjen nga veprimet tona – Dalai Lama

Nëse të ofrojnë një vend në një anije kozmike, mos pyet çfarë vendi, thjesht hip – Sheryl Sandberg

Fillimisht ki një objektiv të qartë. Së dyti, gjej mjetet për ta arritur. Së treti përshtat mjetet – Aristoteli

Mënyra më e mirë për të bërë punë të mirë, është të duash atë që bën – Steve Jobs

Asgjë nuk është e pamundur – Audrey Hepburn

Ose shkruaj diçka më me vlerë për t’u lexuar ose bëj diçka më me vlerë se sa të shkruarit – Benjamin Franklin

Ndrysho mendimet dhe do të ndryshosh botën – Norman Vincent Peale

Nuk mund të biesh nëse nuk ngjitesh. Por nuk ka asnjë gëzim nëse e jeton jetën në Tokë – Autor anonim

Duhet ta besoj që jemi të talentuar në diçka, dhe kjo gjë duhet të gjendet me patjetër – Marie Curie

Shumica nga ne nuk po jetojnë ëndrrat e tyre pasi po jetojnë frikërat që kanë – Les Brown

Sfidat janë ato që e bëjnë jetën interesante dhe nëse i tejkalojmë ato kjo i jep jetës kuptim – Joshua Marine

Nëse do të ngrihesh vetë, mundohu të ngresh dikë tjetër – Booker T. Washington

Gjithmonë kam qenë i fiksuar me urgjencën e të bërit të gjërave. Dija nuk është mjaftueshëm, duhet të veprojmë – Leonardo Da Vinci

Limitet jetojnë vetëm në mendjen tonë. Por nëse përdorim imagjinatën, mundësitë tona janë të pafundme – Jamie Paolinetti

Merre jetën në dorë, dhe shiko ç’ndodh? Një gjë e tmerrshme, askush për t’u fajësuar – Erica Jong.

Çfarë janë paratë? Sukses është të ngrihesh në mëngjes dhe të shkosh në darkë në krevat duke menduar se ke bërë çfarë ke dashur – Bob Dylan

Nuk dështova në test. Gjeta 100 mënyra për ta bërë atë gabim – Benjamin Franklin

Për të arritur sukses, dëshira për sukses duhet të jetë më e madhe se frika nga dështimi – Bill Cosby

Një person që nuk bën asnjë gabim, nuk provon kurrë asgjë të re – Albert Einstein

Një person që thotë se nuk mund të bëhet, nuk duhet të ndërpresë personin që po e bën atë – Proverb kinez

Nuk ka trafik gjatë miljeve që bën shtesë – Roger Staubach

Nuk është kurrë vonë për të qenë ai që duhet të ishe – George Eliot

Njeriu bëhet atë që beson se mund të bëhet – Oprah Winfrey

Më mirë të vdes nga pasioni sesa nga mërzia – Vincent Van Gogh

Një burrë vërtetë i pasur është ai, fëmijët e të cilit vrapojnë në krahët e tij kur i ka duart bosh – Autor i panjohur

Nuk është çfarë ti bën për fëmijët, por çfarë u ke mësuar atyre të bëjnë për veten e tyre, kjo do t’i bëjë ata të suksesshëm – Ann Landers

Nëse doni që fëmijët tuaj t’ia dalin, shpenzoni dyfish kohë me ta – Abigail Van Buren

Ndërto ëndrrat e tua, ose ndonjëri do t’ju përdorë për të ndërtuar ëndrrat e tyre – Farrah Gray

Betejat që kanë rëndësi nuk janë ato për medalje ari. Betejat brenda vetes tuaj. Betejat e padukshme brenda nesh janë ato që kanë rëndësi – Jesse Ovens

Kam mësuar se kur dikush e mbledh mendjen, zvogëlohet frika – Rosa Parks

Nuk ka rëndësi se sa ngadalë ecën, për aq kohë sa nuk ndalon – Konfuci

Kur shikon tek gjërat që ke në jetë, gjithnjë do të kesh më shumë. Kur shikon tek gjërat që nuk ke në jetë, nuk do të kesh kurrë mjaftueshëm – Oprah Winfrey

Kujtoni se kur jo gjithnjë merrni atë që doni, shpesh është një goditje e mrekullueshme e fatit – Dalai Lama

Përdor kreativitetin, sa më shumë ta përdorësh aq më shumë do të kesh – Maya Angelou

Ëndërro shumë dhe guxo të dështosh – Norman Vaughan

Jeta jonë fillon për t’i dhënë fund ditës që heshtën për gjërat që patën rëndësi – Martin Luter King Jr.

Bëj atë që mundesh, aty ku je, me çfarë të kesh – Teddy Roosevelt

Nëse bën atë që ke bërë gjithnjë, do marrësh gjithnjë atë që ke marrë – Tony Robbins

Ëndrrat, në fund të fundit janë një formë planifikimi – Gloria Steinem

Është vendi yt në botë, është jeta jote. Bëj ç’të mundesh me të, dhe bëje për një jetë që ti dëshiron ta jetosh – Mae Jemison

Pyetja nuk është se kush do më lërë, po kush do arrijë të më ndalojë – Ayn Rand

Nuk kanë rëndësi vitet në jetë. Por jeta e kaluar në vite – Abraham Lincoln

Ka vetëm një mënyrë për të shmangur kriticizmin: mos bëj asgjë, mos thuaj asgjë dhe ji thjesht asgjë – Aristoteli./KultPlus.com

    Danimarka heq TVSH-në 25% për librat, lufton ‘krizën e leximit’

    Posted on by Kult Plus

    Danimarka do të heqë dorë nga TVSH-ja për librat, në një lëvizje ambicioze që synon të nxisë më shumë njerëz të lexojnë. Me një normë takse prej 25%—më e larta në botë—qeveria daneze beson se kjo politikë po kontribuon në një “krizë leximi” në rritje.

    Ministri i Kulturës, Jakob Engel-Schmidt, njoftoi se propozimi do të përfshihet në projektligjin e buxhetit të qeverisë. Kjo masë pritet t’i kushtojë shtetit rreth 330 milionë korona (rreth 38 milionë paund) në vit.

    “Kjo është diçka për të cilën unë, si ministër i Kulturës, kam punuar, sepse besoj se duhet ta vëmë gjithçka në lojë nëse duam t’i japim fund krizës së leximit që për fat të keq është përhapur vitet e fundit”, tha Engel-Schmidt.

    Ai shprehu krenari për arritjen e kësaj marrëveshje, duke e cilësuar si një investim thelbësor në kulturën e popullit danez.

    Ndryshe nga vendet e tjera nordike, të cilat gjithashtu kanë një TVSH standarde prej 25% por e kanë ulur ose hequr plotësisht për librat, Danimarka ka pasur normën më të lartë në këtë kategori. Për shembull, TVSH-ja për librat në Finlandë është 14%, në Suedi 6% dhe në Norvegji zero.

    Një analizë e ngjashme e ndërmarrë nga Suedia në vitin 2001, kur u ul TVSH-ja, tregoi se shitjet e librave u rritën, por kryesisht u blenë nga lexuesit ekzistues, pa ndikuar gjerësisht te lexuesit e rinj.

    Engel-Schmidt theksoi se masa nuk ka vetëm si qëllim shitjet, por edhe “përhapjen e literaturës”, dhe për këtë arsye, janë ndarë fonde shtesë për të forcuar bashkëpunimin mes bibliotekave dhe shkollave.

    Nëse çmimet e librave nuk bien pas heqjes së TVSH-së, ministri tha se do të rishqyrtojë masën. “Nëse rezulton se heqja e TVSH-së do të thotë vetëm që fitimet e botuesve të rriten dhe çmimet të mos bien, atëherë duhet të shqyrtojmë nëse ishte gjëja e duhur për t’u bërë,” paralajmëroi ai.

    Letrat më të famshme të dashurisë të të gjitha kohërave

    Posted on by Kult Plus

    Kanë pushtuar popuj me miliona banorë, por kanë qenë rob i një njeriu të vetëm. Kanë qenë të lavdishëm e të papërkulshëm, po një njeri i vetëm i ka bërë aq sa melankolikë dhe të thyeshëm. Autorë të më të mëdhenjve veprave pa limit fantazie, po aq sa pengje të një letre dashurie. “Zot, çfarë do të bëhet me mua, tani që ti më ke privuar nga arsyeja?” i shkruan mbreti i letërsisë franceze, Honore de Balzak konteshës polake Evelina Hanska. Një tjetër shkrimtar, Volteri, për hir të dashurisë do të arratisej nga burgu për të qenë pranë të dashurës së tij Olymbe Dunover, një vajzë e varfër që ai e dashuronte marrëzisht. “Unë jam burgosur këtu në emër të mbretit; ata mund të më marrin jetën, por jo dashurinë që ndjej për ty”, i shkruan në vitin 1713 të dashurës së tij, disa minuta para se të arratisej. Por dashuria nuk është e bukur vetëm në letrat e shkrimtarëve, por edhe në atë të udhëheqësve. “Ti je jeta në mua. Kur ti nuk je pranë meje, unë pres kthimin tënd që të filloj të jetoj sërish”, i shkruan presidenti amerikan, Ronald Regan, bashkëshortes së tij për 31 vjetorin e martesës. Edhe Napoleoni, perandori i egër francez i shkruante me ëmbëlsi Zhozefinës, bashkëshortes së tij të parë. “Zhozefinë, do të të shoh brenda tri orëve. Deri atëherë, e dashura ime e ëmbël të dërgoj njëmijë puthje, por mos më jep asnjë si shkëmbim, pasi ato ma ndezin gjakun më keq”. “Tirana Observer” boton letrat më të famshme të dashurisë. Çfarë i shkruanin mbretërit, perandorët e presidentët vajzave që u kishin robëruar zemrat? Fjalët e ëmbla të Hygoit, Gëtes, Xhek Londonit, Xhejm Xhojsit dhe dashuritë e vështira të Franz Kafkës, Lord Bajronit e Bethovenit.

    Napoleoni i shkruan bashkëshortes së tij, Zhozefinës,

    Paris (1795)

    Kam ecur me mendjen mbushur me mendimet për ty. E ëmbla ime, e pakrahasueshme ç’efekt të çuditshëm ke mbi zemrën time. Por çfarë mbetet akoma kur nga buzët e tua, zemra jote merr një dashuri që më tret si zjarri? Je e zemëruar? Pse më dukesh e trishtuar? Je e shqetësuar?… Sa dhimbje ndjej në shpirt! Ti do të largohesh në mesditë. Do të të shoh brenda tri orëve. Deri atëherë, e dashura ime e ëmbël të dërgoj njëmijë puthje, por mos më jep asnjë si shkëmbim, pasi ato ma ndezin gjakun më keq.

    Viktor Hugo për Adele Foucher

    1821

    E dashur!

    Kur dy shpirtra të cilët kanë kërkuar njëri-tjetrin për aq kohë për t’u rigjetur në më fund…, një bashkim i furishëm dhe i pastër si vetë ato… fillon në tokë dhe vazhdon përjetë në parajsë. Ky bashkim është dashuri, dashuri e vërtetë…, një besim i cili hyjnizon të dashuruarin, një bashkim jeta e të cilit rrjedh nga përkushtimi dhe pasioni dhe për të cilin edhe sakrificat më të mëdha janë kënaqësi të ëmbla. Kjo është dashuria që ti më bën të ndiej… Shpirti yt është krijuar për të dashuruar me pastërtinë dhe pasionin e engjëjve.
    I yti përgjithmonë
    V.H

    Robert Schumann për bashkëshorten e tij Clara Schumma

    1838

    E dashur, kam qarë nga gëzimi duke e ditur se e je e imja dhe shpeshherë e pyes veten nëse të meritoj. Dikush mund të mendojë se në zemër e në mendje asnjë burrë nuk mund të grumbullojë në zemër aq shumë gjëra në një ditë… Por sa i
    lumtur ndihesha dje e pardje! Nga letrat e tua buronte një shpirt fisnik, një besim e një mal me dashuri.
    Çfarë nuk do të bëja për dashurinë tënde!

    Winston Churchill për bashkëshorten e tij, Clemmie Churchill

    10 gusht, 1894

    E dashura ime Clemmie!

    Në letrën që më dërgoje nga Madras shkruaje disa fjalë shumë të dashura për mua, se si unë e kisha bërë më të mirë jetën tënde. Nuk mund të ta përshkruaj kënaqësinë që më dhe sepse gjithnjë jam ndjerë aq shumë në borxh me ty, gjithnjë nëse në dashuri mund të mbahen llogari… Se ç’do të thotë të jetoj gjithë këto vite në zemrën dhe praninë tënde, nuk ka fjalë që ta përshkruajnë. Koha kalon shpejt, por nuk ka asgjë më të gëzueshme se sa të shohësh sa i madh dhe si shtohet thesari që ne kemi grumbulluar së bashku nëpërmjet stuhive e trishtimeve të miliona viteve tragjike, të tmerrshme e plot ngjarje.
    Bashkëshorti yt i dashur

    Lord Bajron, drejtuar Tereza Guiçiolit

    25 gusht, 1819

    E dashura ime Tereza!

    E kam lexuar këtë libër në kopshtin tënd; dashuria ime ti nuk ishe aty, përndryshe nuk do të mund ta kisha lexuar. Është një prej librave të tu të preferuar dhe shkrimtari ishte një miku im. Ti nuk do t’i kuptosh këto fjalë në anglisht dhe të tjerët nuk do t’i kuptojnë, çka është dhe arsyeja pse nuk i kam kthyer ato në italisht. Por ti do të njohësh shkrimin e atij që të deshi me pasion dhe ti do ta zbulosh atë nëpërmjet një libri që ishte i yti se ai mund të mendonte vetëm për dashurinë. Nga ajo fjalë e bukur në të gjitha gjuhët, por mbi të gjitha në gjuhën tënde “amor mio” përbëhet ekzistenca ime këtu e më vonë kudo që të jem. Unë e ndjej se ekzistoj këtu ku jam dhe e ndjej se do vazhdoj të ekzistoj për atë qëllim që di të përcaktosh; fati im gjendet në duart e tua. Unë të dua dhe ti më do, të paktën ashtu siç më thua dhe siç vepron, çka të paktën është një ngushëllim i madh. Por ajo që ndjej për ty është më shumë se dashuri. Unë nuk mund të pushoj së dashuri ty. Mendo për mua ndonjëherë, nëse Alpet dhe oqeani do të na ndajnë, por ato nuk do të munden asnjëherë, vetëm nëse ti e dëshiron një gjë të tillë.

    Ronald Reagan për bashkëshorten e tij
    4 mars, 1983

    E dashur Zonjë e Parë!

    E di se sipas traditës këtë mëngjes unë duhet të vendos kartolina të tipit “Gëzuar Përvjetorin!”, në tabakanë ku ndodhet mëngjesi yt. Por gjërat janë disi të ndërlikuara. Unë i zëvendësova ato me një dhuratë të cilën e dorëzova disa javë më parë. Sidoqoftë kjo mbetet dita që shënon 31 vite lumturie, të tillë që rrallë burrave u ndodh. Të kam thënë njëherë që kjo ka qenë njësoj siç e ëndërron një adoleshent martesën. E akoma mendoj njësoj. Ti e di se unë e dua fermën, por këto dy ditët e fundit ma kanë bërë më se të qartë se unë e dua atë vetëm kur ti je aty. E kjo është e vërtetë për çdo vend, në çdo kohë. Kur ti nuk je aty, unë nuk jam
    askund, vetëm një i humbur në kohë e hapësirë. Unë ndjej më shumë
    se dashuri për ty, unë nuk jam i plotë pa ty. Ti je jeta në mua. Kur ti
    nuk je pranë meje, unë pres kthimin tënd që të filloj të jetoj
    sërish.
    Gëzuar përvjetorin dhe faleminderit për 31
    vitet e mrekullueshme!
    Të dua
    Bashkëshorti yt mirënjohës,
    Ronald

    I mbyllur në burg për ta ndaluar që të takonte Olymbe Dunover, vajzën e varfër të një gruaje të shtresës së ulët, Volteri u arratis pak pasi shkroi letrën.

    Hagë 1713

    Unë jam burgosur këtu në emër të mbretit; ata mund të më marrin jetën, por jo dashurinë që ndjej për ty. Po, e adhuruara ime, sonte unë do të të shoh ty edhe nëse do të më duhet të lë kokën për këtë gjë. Për hir të Zotit, mos mu drejto me terma të tillë shkatërrimtarë kur shkruan; ti duhet të jetosh dhe të jesh e kujdesshme; ki kujdes nga zonja, mëma jote, duke qenë se ajo është armikja jote më e tmerrshme. Çfarë duhet të them? Ki kujdes nga të gjithë; mos beso askënd; ji gjithnjë në gjendje gatishmërie në çdo moment, sapo të dalë hëna; unë do të largohem fshehurazi nga hoteli, merr me vete kaloshin pasi do të largohem si veriu për në Sheveningen; unë do të marr letër e bojë me vete; ne do të shkruajmë letrat tona.
    Nëse më do binde veten; dhe mblidh gjithë fuqinë e mendjes që të të vijë në ndihmë; mos lejo që nëna jote të vërejë ndonjë gjë, përpiqu të marrësh pikturat e tua dhe ji e bindur se asnjë kërcënim, apo dhe torturat më të mëdha nuk do të më ndalojnë që të të shërbej ty. Jo, asgjë nuk ka fuqinë që të më ndajë nga ty; dashuria jonë është ngritur me virtyte dhe do zgjasë për sa të jemi gjallë. Lamtumirë, nuk ka asgjë që unë nuk do guxoja të bëja për hirin tënd; ti meriton shumë më shumë se aq!
    Lamtumirë zemra ime e dashur!
    Volter

    Theodore Roosevelts drejtuar bashkëshortes së tij, Edith Roosevelt
    20 maj 1943

    E dashur Bunny

    E di se çfarë është kjo – një letër për përvjetorin e martesës. Unë mendoj se duhet të mbërrijë në kohën e duhur. A të kujtohet ajo ditë e nxehtë qershori para tridhjetë e tre vitesh? Kisha e tejmbushur me njerëz, babai me atë jelekun e mrekullueshëm me pika blu, turmat në rrugë, velloja jote e bardhë, mamaja jote me një prej atyre kapeleve të mrekullueshme. Dhe, a e mban mend si ishte bota atëherë, e vogël dhe e rregullt, një rend ndryshe. Gjërat kanë ndryshuar shumë që atëherë. Asgjë s’ka ndodhur ashtu siç e imagjinonim se do të ndodhte përveç fëmijëve tanë. Ne s’e menduam asnjëherë se do t’i binim botës kryq e tërthor. Ne nuk e menduam kurrë se profesionet dhe interesat tona do të shkonin aq larg. Ne nuk e menduam kurrë se tridhjetë e tre vjetori i martesës sonë do të na gjente të zhytur në Luftën tonë të Dytë me mua sërish në front. Epo e dashur, duhet thënë se ne kemi jetuar sipas pjesës më të rëndësishme të ceremonisë “Në të mirë e në të keq, në pasuri e varfëri deri sa vdekja të na ndajë”.
    Me shumë, shumë dashuri,
    Th. R

    Vincent Van Gog, artisti i famshëm holandez i shkruan Theos, vëllait të tij, duke i përshkruar dashurinë për kushërirën e tij, Kee, e cila nuk i pranoi kurrë. 7 shtator 1881

    I dashur Theo,
    Jeta është bërë shumë e dashur për mua, dhe jam shumë i lumtur që kam rënë në dashuri. Jeta ime dhe dashuria ime tani janë një. “Por ti je përballur me një “kurrën e kurrës”, më përgjigjesh ti. Përgjigjja ime për ty është: “Çunak i vjetër, tani për tani unë shikoj në “kurrën e kurrës” një bllok akulli, të cilën zemra ime mund ta shkrijë.
    V.

    Pjesë nga letra e Moxartit, dërguar të shoqes, Constanze

    17 tetor 1790

    P.S: Ndërsa po shkruaja faqen e fundit, lotët më kullonin mbi letër. Por duhet të mbushem me gëzim. Një numër i madh puthjesh po vijnë drejt meje. Dreq! Shikoj një turmë të madhe! Ha! Ha!…Sapo kapa tre. Janë shumë të ëmbla.
    Ti mund t’i përgjigjesh kësaj letre, por duhet ta adresosh përgjigjen tënde: Linz, Poste Restante. Kjo është adresa më e sigurt.

    Ndërkohë nuk e di me siguri, nëse do të shkoj në Regensburg. Nuk mund të ta them përfundimisht. Vetëm shkruaj mbi zarf se letra mund të mbahet deri sa ta kërkojnë.

    Mirupafshim, e dashura gruaja ime e vogël. Kujdesu për veten! Më shkruaj dhe më thuaj si të pëlqejnë shtëpitë tona të reja. Mirupafshim. Të puth miliona herë!

    Shkrimtari amerikan, Mark Twain, letër për Olivia Langdon, bashkëshorten e tij të ardhshme

    12 maj 1869

    Përtej thellësive të zemrës sime të lumtur rrjedh një rrymë dashurie dhe lutjeje për këtë thesar të paçmuar që i është lënë në mirëbesim gjithë jetës sime.
    Ti nuk mund t’i shohësh valët e saj të pakapshme që rrjedhin drejt teje, e dashur, por në këto rreshta ti do ta dëgjosh valëzimin e largët të sipërfaqes.

    Pas vdekjes së kompozitorit të madh, Ludving van Bethoven, në sendet e tij u gjet edhe kjo letër dashurie. Ajo është shkruar për një grua të panjohur, të cilën Bethoven e quante “E pavdekshmja, e dashura ime”

    6 korrik 1806

    Engjëlli im, gjithçkaja ime, shpirti im!
    Vetëm pak fjalë sot, dhe këto me penën tënde. Nuk do shkruaj deri nesër, pasi do lëviz nga shtëpia me qira. Çfarë humbje kohe.
    Përse gjithë kjo brengë kur nevoja flet? A mund të rezistojë dashuria jonë përveçse me sakrifica? A mund ta ndryshosh faktin se ti nuk je tërësisht e imja, se unë nuk jam tërësisht yti?
    O Zot! Shiko jashtë bukuritë e natyrës dhe qetësoje veten me atë çfarë është. Dashuria kërkon gjithçka dhe kjo është shumë e drejtë.
    Nëse do ishim tërësisht të bashkuar, ti do ta ndjeje dhimbjen po ashtu si unë.
    Tani një ndryshim të gjërave të brendshme nga gjërat e jashtme. Me siguri do e shohim njëri-tjetrin. Aq më tepër që unë s’mund të t’i tregoj vëzhgimet që kam bërë gjatë këtyre ditëve të fundit, të cilat kanë prekur jetën time. Nëse zemrat tona do të ishin bashkë, nuk do të kishte ndodhur asgjë nga këto.
    Zemra ime është e mbushur plot me gjëra që dua të t’i them ty. Ah! Ka momente kur ndjej se fjalët s’janë asgjë. Gëzohu, bëhu e vërteta ime, thesari im, gjithçkaja ime, ashtu sikurse unë jam i yti. Perënditë duhet të na japin pjesën tjetër, e cila do të jetë më e mira për ne.

    I yti besnikërisht
    Ludvig

    Shkrimtari rus, Kont Leo Tolstoi për të fejuarën e tij, Valeria Arsenev

    2 nëntor 1856

    Tashmë unë dashuroj bukurinë tënde, por ky është vetëm fillimi i dashurisë në ty në atë çfarë është e përjetshme në zemrën dhe shpirtin tënd.
    Për bukurinë, njerëzit mund të bien në dashuri brenda një ore, dhe po aq shpejt kjo dashuri mund të mbarojë. Por shpirtin, njerëzit duhet të mësojnë ta njohin.
    Besomë, asgjë në botë nuk fitohet pa punë, madje as dashuria, ndjenja më e bukur dhe më e natyrshme.

    Gëte u njoh me Sharlot von Shtein, në vitin, 1775 ndërsa jetonte në Vajmar. Ajo u bë frymëzimi për shumë heroina të veprave të tij dhe u bë edhe bashkëshortja e tij.

    17 qershor 1784

    Letrat e mia duhet të kenë treguar se sa i dashuruar jam. Nuk drekoj, takoj pak njerëz dhe për shëtitje dal vetëm dhe çdo vend i bukur që shoh ma shton dëshirën që ti të ishe aty.
    Nuk mund të mos të të dashuroj më shumë se sa duhet. Do të ndjej gjithë lumturinë kur të të shoh sërish. Jam gjithmonë i ndërgjegjshëm për afërsinë ndaj teje, prezenca jote nuk largohet asnjëherë. Në ty, unë kam masën e çdo gruaje, për çdo njeri. Në dashurinë tënde, kam masën e gjithçkaje. Jo në kuptimin që pjesa tjetër e botës është një libër i madh e i mugët, përkundrazi, dashuria jote ma qartëson. Kuptoj qartë se si janë burrat dhe çfarë planifikojnë, dëshirojnë, bëjnë dhe çfarë i kënaq ata. S’i kam zili për çfarë kanë dhe duke i krahasuar me veten, është një gëzim i fshehtë për mua që kam një thesar aq të madh.
    Ti, në shtëpinë tënde, duhet të ndjehesh ashtu siç ndihem unë në punët e mia. Ne shpesh nuk i vëmë re disa sende, sepse nuk zgjedhim t’i shikojmë ato. Por gjërat marrin kuptim, sa më shpejt të kuptojmë qartë mënyrën se si janë të lidhura me njëra-tjetrën.
    Ne na pëlqen gjithmonë t’i bashkohemi një grupi, dhe një burrë i mirë ka kënaqësi kur rregullon, përshtat të drejtën dhe drejtimin e tij të paqtë.
    Mirupafshim, ty të cilën të dashuroj me mijëra herë.

    Xhejms Xhois (1882 – 1941) takoi në vitin 1904 Nora Barnacle, e cila do të bëhej në të ardhmen gruaja e tij. Kjo letër e shkruar vetëm disa muaj pasi Xhojs takoi për herë të parë Norën, tregon thellësinë e ndjenjave të tij.

    15 gusht, 1904

    E dashura ime Nora,

    Thjesht, më ka goditur. Erdha në 11 e gjysmë. Që atëherë jam i ulur në një karrige të thjeshtë si i budallepsur. S’mund të bëj asgjë. Nuk dëgjoj asgjë tjetër, përveç zërit tënd. Jam si një budalla duke të dëgjuar ty që më thua “i dashur”. Ofendova dy burra sot, duke i lënë në të ftohtë. Doja të dëgjoja zërin tënd, jo të tyrin.
    Kur jam me ty e lë mënjanë natyrën time përçmuese dhe dyshuese. Do të doja të ndjeja kokën tënde në shpatullat e mia. Besoj tani do shkoj në krevat.
    Kam gjysmë ore duke shkruar këtë letër. Do të më shkruash diçka? Shpresoj që po. Si do ta nënshkruaj emrin tim? Nuk do ta nënshkruaj fare, sepse nuk di çfarë të nënshkruaj.

    Shkrimtari francez Honore de Balzac, letër për konteshën polake Evelina Hanska
    19 qershor 1836

    Engjëlli im i dashur,

    Gati po çmendem për ty, aq sa një njeri mund të çmendet. Nuk mund t’i bëj bashkë dy ide pa qenë ti në mes të tyre. Tashmë s’mendoj dot asgjë për ty. Pavarësisht nga dëshira ime, imagjinata më sjell tek ty. Të shtrëngoj, të puth, kujdesem për ty, një mijë përkujdesje dashurie më kapin.
    Sa për zemrën time, aty do jesh gjithmonë. Kam një ndjesi të këndshme të të pasurit ty atje. Por, Zot, çfarë do të bëhet me mua, tani që ti më ke privuar nga arsyeja? Kjo është mania që më ka terrorizuar këtë mëngjes.
    Çohem çdo moment duke i thënë vetes: “Hajde të shkojmë atje”. Më pas, ulem përsëri nga detyrimet e mia. Është një konflikt i frikshëm. Kjo s’është jetë. S’kam qenë kurrë më parë kështu. Ti ke gllabëruar gjithçka.
    Ndjehem i budallepsur dhe i lumtur sapo mendoj për ty. Sillem vërdallë në një ëndërr të këndshme në të cilën në një moment jetoj mijëra vjet. Çfarë situate e tmerrshme!
    I mbuluar me dashuri, duke ndjerë dashuri në çdo gjë, por, duke jetuar vetëm për dashurinë, duke parë veten të konsumuar nga brengat, e gjej veten të kapur në njëmijë rrjeta merimangash.
    O, Evë e dashur, ti nuk e di. E mora kartolinën tënde. Është këtu para meje dhe unë flas me ty sikur t’i të ishe aty. Të pashë ty, si dje, të bukur, mahnitërisht të bukur.
    Dje, gjatë gjithë mbrëmjes i thashë vetes sime “ajo është e imja!” Ah! Engjëjt nuk janë aq të lumtur në parajsë, siç isha unë dje!

    Mbreti Henry VIII (1491 – 1547) i Anglisë u divorcua nga bashkëshortja e tij, Chatherine, për t’u martuar me Anne Boleyn. Dashuria që i shpreh Anës në letrën e mëposhtme, nuk do të zgjaste gjatë, pasi ajo do të ekzekutohej për tradhti bashkëshortore në vitin 1936.

    1528

    E dashura dhe shoqja ime,
    Unë dhe zemra ime e vendosim veten tonë në duart e tua, duke t’u lutur që ti të kujdesesh për ne me mirësinë tënde dhe të mos lesh mungesën të zvogëlojë dashurinë tënde për ne. Për mua sëmbimi që më shkakton mungesa është shumë i madh, dhe kur mendoj për rritjen e asaj që më bën të vuaj, do të ishte krejt e patolerueshme nëse s’do ishte shpresa ime e vazhdueshme për të pandryshueshmen dashurinë tënde.

    HR

    Shkrimtari i famshëm francez, Gustave Flaubert i shkruan bashkëshortes së tij, Louise Colet

    15 gusht 1846

    Do të të mbuloj me dashuri kur të të shoh herën tjetër. Me përkujdesje, me ekstazë. Dua të të mbush me gjithë gëzimet e mishit, aq sa ty të të bjerë të fikët e të vdesësh. Dua që ti të mahnitesh nga unë, dhe t’i thuash vetes tënde që as nuk i ke ëndërruar ngazëllime të tilla…
    Kur të plakesh, dua që ti t’i kujtosh ato pak orë. Dua që kockat e tua të thata të mbushen me gëzim kur të mendosh për to.

    Për “Stella”, Beatrice Campbell

    Dramaturgu irlandez, George Bernard Shaw, dhe aktorja angleze Beatrice Campbell, së cilës i drejtohet me pseudonimin “Stella”, shkëmbyen letra për 40 vjet.

    27 shkurt 1913
    Për Stelën,

    Dua vagabondin zuzar brenda meje,
    Dua zonjën time të errët
    Dua engjëllin tim, joshjen time
    Dua dritën e shtatë llambave: të bukurisë, të nderit, të qeshurës, të muzikës, të dashurisë, të jetës dhe të pavdekshmes…
    Dua frymëzimin tim, marrëzinë time, gëzimin tim
    hyjninë brenda meje, çmendurinë time, egoizmin tim
    mendjen time të shëndoshë, shenjtërimin tim,
    shpërfytyrimin tim, purfifikimin tim,
    dritën time në mes të detit,
    palmën time në mes të shkretëtirës
    kopshtin tim me lulet e dashura
    një mijë gëzimet e mia të paemërta
    dërdëllitjet e mia të ditës,
    ëndrrat e mia të natës
    të dashurën time dhe yllin tim…

    Dua Lipa zgjedh “This House Of Grief” të Helen Garner për leximin e muajit gusht

    Posted on by Kult Plus

    “Ka disa gjëra që duhet t’i di – si nëna e tyre,” thotë Cindy Gambino në librin This House Of Grief të Helen Garner. Është një fjali që shkon drejt e në zemër të leximit të përzgjedhur nga Dua për gushtin.

    Në intervistën për Service95 Book Club, Dua ndalet te rrëfimi i Helen për një krim të vërtetë që tronditi Australinë: gjyqi i Robert Farquharson, një baba i akuzuar se me qëllim e drejtoi makinën e tij drejt një rezervuar uji, duke shkaktuar vdekjen e tre djemve të tij të vegjël. This House Of Grief nuk është vetëm një rikthim në sallën e gjyqit si skenë teatri, është një reflektim mbi drejtësinë, humbjen dhe kompleksitetin e pashpjegueshëm të natyrës njerëzore, shkruan KultPlus.

    Kjo është edhe ndjesia e parehatshme që libri mbart. “Njerëzit gjykojnë shumë shpejt në raste të tilla,” shpjegon Helen. “Më pas fillojnë të përdorin terma psikiatrikë si ‘psikopat’. Por kur shkon në gjyq, nuk sheh ndonjë përbindësh; sheh një njeri të thyer, dikë që ka bërë diçka të tmerrshme, që secili prej nesh mund të shtyhej ta bënte nga dhimbja e jetës.”

    Në prozën e saj të kthjellët dhe plot dhembshuri, Helen e rrëfen tmerrin dhe paqartësinë e procesit gjyqësor. Ajo prek edhe peshën emocionale të të shkruarit për një histori të tillë: “Është si një thikë që të shpon vazhdimisht… dhe ti nuk di nëse je i aftë ta mbash dhe ta përcjellësh me dinjitet.”

    Me This House Of Grief, Garner na fton të mos kthejmë shikimin, por të dëshmojmë jo vetëm faktet e një krimi, por edhe valët që ai krijon në jetën e të gjithëve që prek./KultPlus.com

    Të jesh “së prapthi” nuk mjafton…

    Posted on by Kult Plus

    Nga Anila Bisha

    Të dokumentosh kohën përmes hollësive të ngjarjeve të jetuara, ndjehesh sikur je duke e rijetuar edhe një herë një jetë, ku shumë syresh as e kanë njohur as e kanë jetuar.

    Histori të thjeshta njerëzore familjarësh, histori rrugicash, histori të shtjelluara në detaje që plotësojnë të tërën e një kohe, sa të zymtë, aq edhe të jetueshme me ngjarje pa fund.

    Konteksti politik dhe social, detajet e pasojave të agjitacionit e propagandës vijnë kaq natyrshëm në veshjen e personazheve të thjeshta, pa bërtitur, të fotografuara deri në detaje.

    Stili letrar rrëfimtar e ndihmon autoren të na tregojë të vërteta që nuk humbasin nga letërsia.

    Hera-herës, ndërsa lexon personazhin gjithnjë së prapthi e gjen veten duke qeshur, apo duke gjetur personazhe të njohur e të panjohur, që i zbulon përmes të vërtetave politike e sociale të kohës.

    Mes të vërtetave të kohës dhe personazheve imagjinare apo reale autorja zbulon skuta njerëzore dhe histori njerëzore që të bëjnë të ndihesh edhe vetë personazh i librit apo së paku të gjesh veten në histori përgjimesh e biografish, që siç thotë autorja sado t’i ngjyrosje ato mbeteshin çuditërisht të bardha.

    Ky është një rrëfim i fotografuar në kaq shumë detaje dhe i shkruar pa censurë, me çiltërsi dhe shpërfillje për të mos trukuar asgjë. As veten jo, por e zbulon vajzën e lindur së prapthi deri në imtësi.

    Kujtesa e Ritës ose më saktë e shkrimtares bëhet kujtesa e bashkëkohësve të saj.

    Pena e Ritës vazhdon të jetë e pacenueshme nga paragjykimet që ka përjetuar në botime të tjera, ajo mbetet po aq rebele duke na konfirmuar se të jesh së prapthi nuk mjafton, të ndihesh e lirë dhe e paautocensuruar është çështja! Përtej kësaj ne njohim shkrimtaren që me letërsinë e saj pagëzon Ritën si ROMANCIERE.

    Shënim. Ndërsa mbarova librin rastësisht mësova se është përkthyer edhe në greqisht. Ndërsa pashë kopertinën kuptova se “Të lindësh së prapthi” ka edhe një tjetër këndvshtrim, ka sytë e Ritës që shohin deri në skutat më të errëta të qenies njerëzore!

    65 vite bashkë me fjalën e shkruar, Petrit Hidri, zemra e bibliotekës së Elbasanit

    Posted on by Kult Plus

    Një nga lexuesit më të përkushtuar dhe më të vjetër të bibliotekës publike “Qemal Baholli”, është Petrit Hidri, 76 vjeç nga Elbasani. Ai ka një lidhje të fortë me librin, një pasion që e ndjek prej 65 vitesh pa pushim.

    Që nga koha kur ishte nxënës në klasën e pestë, Petriti është bërë pjesë e pandarë e kësaj biblioteke, ku lexon çdo mëngjes letërsinë klasike botërore, nga autorët rusë, francezë, italianë e amerikanë. Për të, biblioteka është më shumë se një vend për të marrë libra, është shtëpia e tij e dytë, ndërsa leximi është një nevojë po aq e domosdoshme sa frymëmarrja.

    “Kam hyrë në këtë bibliotekë që nga fëmijëria, dhe që atëherë jam bërë mik i saj i përhershëm. Sidomos pas daljes në pension, nuk e shikoj më vetëm si bibliotekë, por si një shtëpi të dytë për mua,” tregon Petrit Hidri.

    Libri për të është ushqimi i përditshëm pa të cilin nuk mund të jetojë. Ai shpreh kënaqësinë që pasioni për leximin po trashëgohet edhe nga brezat e rinj. Vajza e tij ka krijuar një bibliotekë personale me libra në shqip dhe në gjuhë të huaja, një trashëgimi që nisi kur ajo ishte fëmijë dhe shikonte librat e babait.

    “Ndjej kënaqësi të madhe që çdo ditë shoh se shtohen lexuesit, jo vetëm në sallën e bibliotekës, por edhe në sportel, ku shoh grupmosha të ndryshme që marrin libra për t’i lexuar,” shton ai.

    Për Petrit Hidrin, libri nuk është vetëm një burim i dijes, por edhe një mjet për të formuar njerëz më të mirë. Edhe pse koha kalon, ai nuk i mungon asnjë ditë bibliotekës së tij të dashur. Në një kohë kur leximi po bëhet gjithnjë e më i rrallë, Petriti mbetet një figurë frymëzuese për lexuesit e rinj në Elbasan./KultPlus.com

    Biblioteka Kombëtare nis organizimin e koleksionit të artit bashkëkohor

    Posted on by Kult Plus

    Biblioteka Kombëtare e Kosovës “Pjetër Bogdani” po zhvillon një projekt të rëndësishëm për evidentimin, klasifikimin dhe organizimin e koleksionit të artit bashkëkohor që ndodhet në Bibliotekën e Arteve Bashkëkohore.

    Koleksioni përfshin libra tematikë dhe monografi për artistë vendorë dhe ndërkombëtarë, katalogje ekspozitash, materiale digjitale si CD dhe DVD, pllaka vinili me regjistrime arkivore, revista dhe botime periodike në gjuhë të ndryshme, përfshirë anglisht, gjermanisht, turqisht, kroatisht, koreanishte, tajvanez, bullgarisht, maqedonisht dhe shqip. Botimet vijnë nga Evropa, Azia, Amerika dhe Ballkani Perëndimor.

    Figura kryesore të koleksionit janë artistë të njohur si Salvador Dalí, Pablo Picasso, Jean-Antoine Watteau dhe Mario Sironi, si dhe artistë modernë dhe bashkëkohorë të tjerë.

    Procesi i punës po zhvillohet në tri faza: evidentimi dhe regjistrimi i materialeve me detaje të plota, klasifikimi alfabetik për lehtësimin e kërkimit dhe renditja fizike në rafte për akses të lehtë për publikun dhe studiuesit.

    Qëllimi i projektit është ruajtja dhe dokumentimi i fondit ekzistues, përmirësimi i qasjes në materiale të specializuara dhe nxitja e kërkimit shkencor në fushën e artit bashkëkohor në Kosovë.

    Pas përfundimit, koleksioni do të jetë në dispozicion të studiuesve, artistëve, studentëve dhe publikut të gjerë, duke kontribuar në promovimin e trashëgimisë kulturore bashkëkohore.

    Faleminderit stafit të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës për përkushtimin dhe angazhimin në këtë projekt të rëndësishëm/KultPlus.com

    Një shqiptare në letërsinë ndërkombëtare, Lea Ypi dhe libri i saj më i ri ‘Indignity’

    Posted on by Kult Plus

    Lea Ypi sjell për lexuesit librin e saj më të ri, “Indignity”, një rrëfim i fuqishëm mbi kujtesën dhe historinë personale.

    Lea, e lindur në Durrës, është pedagoge e Teorisë Politike në Shkollën e Shkencave Politike dhe Ekonomike në Londër dhe Profesore e Filozofisë në Universitetin Kombëtar Australian. Ajo është diplomuar për Filozofi dhe Letërsi nga Universitetin La Sapienza dhe ka përfunduar doktoraturën në Institutin Universitar Europian.

    Ypi ka bashkëpunuar me Universitetin e Stanfordit (2017), Institutin për Studime të Avancuara në Berlin, Universitetin e Frankfurtit (2010, 2016), Universitetin e Tokios dhe Universitetin Federal të Santa Caterina në Brazil.

    Ndër botimet e saj të shumta janë “Global Justice and Avant-Garde Political Agency”, “The Meaning of Partisanship” (me Jonathan White), etj.. Vepra e saj është përkthyer në frëngjisht, gjermanisht, spanjisht, italisht, holandisht dhe kinezisht (mandarinisht). Me studimet e saj ka marrë disa çmime ndërkombëtare.

    Libri i saj me i ri është “Indignity”, që sipas saj është përmbajtja e mendimeve të saj si objekt në botë, transmeton KultPlus.

    Vepra ndjek rrjedhën e ngjarjeve të vetë autores kur zbulon një fotografi të gjyshes së saj, Lemanit, gjatë muajit të mjaltit në Alpe në vitin 1941, e postuar nga një i huaj në rrjetet sociale, dhe përballet me pyetje shqetësuese. Gjatë fëmijërisë, asaj i ishte thënë se të gjitha dëshmitë për rininë e gjyshes ishin shkatërruar në ditët e para të komunizmit në Shqipëri. Por ja ku ishte Leman me bashkëshortin e saj, Asllan Ypin: një çift i ri plot shkëlqim ndërsa Lufta e Dytë Botërore zhvillohej përreth tyre.

    Çfarë pason është një rrëfim emocionues dhe i rimenduar i së kaluarës, ku transportohemi në botën e zhdukur të aristokracisë osmane, në formësimin e Greqisë dhe Shqipërisë moderne, një krizë globale financiare, tmerret e luftës dhe agimin e komunizmit në Ballkan. Ndërsa heton të vërtetën për familjen e saj, Ypi përballet me pasiguri. Kush ishte në të vërtetë Leman Ypi? Çfarë e bëri atë të shpërngulej në Tiranë si e re dhe të martohej me një socialist që simpatizonte me Frontin Popullor, ndërsa babai i tij drejtonte një qeveri kolaboracioniste? Dhe pse ajo po buzëqeshte në dimrin e vitit 1941?

    Herë epik e herë intim, thellë i ndjerë dhe i rrëmbyeshëm, “Indignity” eksploron çfarë do të thotë të mbijetosh në një epokë ekstreme. Ai zbulon brishtësinë e së vërtetës, qoftë personale apo politike, dhe koston e vendimeve të marra kundër rrymës së historisë.

    Autorja në rrjetet e saj sociale shpreh falënderimet e saj të përzemërta për ata që e përkrahën duke bërë të ditur edhe datën e publikimit të librit:

    “Përmbajtja e mendimeve të mia tani është një objekt në botë!! Faleminderit, faleminderit të gjithëve që mbështetën kërkimin, që mbështetën shkrimin, apo që mbështetën mua dhe kërkimin dhe shkrimin, jam jashtëzakonisht mirënjohëse dhe e lumtur dhe mezi pres ta festojmë së bashku publikimin më 4 Shtator!” – u shprej Ypi./KultPlus.com

    Përvjetori i lindjes të një ndër klasikëve më të mëdhenj amerikanë, Ernest Heminguej

    Posted on by Kult Plus

    Ernest Heminguej, i lindur më 21 korrik 1899 në Çikago, ishte gazetar dhe shkrimtar i shquar amerikan i shekullit të XX, fitues i Çmimit Nobel dhe Pulitzer, autor i romanit të famshëm, “Plaku dhe deti”. Ai shquhej për pasionet e tij të gjuetisë dhe peshkimit.

    Në vitin 1917 ai u bashkua Kryqit të Kuq në frontin e luftës në Itali dhe këtu, në moshën 18 vjeçare, plagoset rëndë dhe dërgohet në spitalin e Milanos ku dashurohet me një infermiere. Kjo histori vjen te romani “Lamtumirë armë”, i cili doli në qarkullim në vitin 1929. Me kthimin në SHBA, ai u martua me Hadley Richardson por mendja i rrinte gjithmonë në Europë. Së fundi arrin të shkëpus një mision gazetarie dhe akoma si i panjohur, vendoset në Paris. Këtu njihet me Gertrude Stein e cila i mëson stilin e shkrimit.

    Ernest Heminguej fitoi famë të menjëhershme me romanin “Dielli lind përsëri” (1926), që rrëfen jetën e një brezi të humbur të të rinjve të mërguar në Paris, pas Luftës së Parë Botërore. “Kjo është historia e brezit të humbur”, pati thënë Gertrude Stein, duke përshkruar saktësisht frymën e veprës.

    Në maj të vitit 1925, Heminguej u njoh me F. Scott Fitzgerald-in, me të cilin krijoi një miqësi të ngushtë, por edhe një rivalitet të fortë letrar, përcjellë KultPlus.

    Jeta e tij u përfshi nga ngjarje të forta si vetëvrasja e babait, një shkurorëzim dhe më pas rimartesa. Në këtë periudhë botoi romanin “Lamtumirë armë”, dhe më vonë u vendos në Key West, Florida, ku shkroi “Vdekja pasdite”.

    Në vitin 1936 ai u bashkua me forcat republikane në Luftën Civile në Spanjë, ku jepet edhe pas pijes, por vazhdon të shkruaj dhe boton librin “Të kesh apo të mos kesh” (1937) që trajton padrejtësitë shoqërore.

    Pas qëndrimit në Spanjë dhe më pas në Kubë, u kthye përkohësisht në Paris. Në vitin 1950 botoi romanin “Përtej lumit dhe mes pemëve”, një histori dashurie e fundit në krijimtarinë e tij, ndërsa në vitin 1952 publikoi kryeveprën “Plaku dhe deti”, për të cilën fitoi Çmimin Nobel për Letërsi në vitin 1954.

    I moshuar dhe i rënduar nga problemet shëndetësore dhe psikologjike, Heminguej i dha fund jetës më 2 korrik 1961 në Idaho. Presidenti John F. Kennedy e përkujtoi si një nga shkrimtarët më të mëdhenj amerikanë dhe si një qytetar të shquar të botës./KultPlus.com

    Promovohet libri i Halil Ramës për ‘Mehdi Lucën, emblemë e qytetarisë dibrane’

    Posted on by Kult Plus

    Është promovuar në Tiranë libri i fundit i Halil Ramës kushtuar figurës së Mehdi Lucës, i cilësuar si emblemë e qytetarisë dibrane.

    Në fjalën e mbajtur, autori i librit, vlerësoi dhe përmendi një sërë intelektualësh dibranë të fushave të ndryshme duke u ndalur më gjerë te figura e Lucës dhe jeta e tij që nga Lufta e Dytë Botërorë deri pas 90-ës.

    Të pranishmën në promovim, profesor Petrit Bara, Zv.rektor i Universitetit Luarasi dhe Bujar Kapexhiu, Nderi i Kombit, vlerësuan kontributin e autorit të librit si edhe figurën e Lucës.

    Për Mehdi Lucën u vu në dukje roli i tij gjatë Luftës së Dytë Botërore, si nëpunës finance në disa ndërmarrje dhe drejtues i komitetit te fizkulturës në Dibër./balkanweb/ KultPlus.com

    “Meet the Balkans” – Lida Berisha sjell një udhërrëfyes të ilustruar për jetën në Ballkan

    Posted on by Kult Plus

    Një mbrëmje e mbushur me humor, ilustrim, dhe identitet ballkanik pritet të zhvillohet këtë të hënë në zemër të Prishtinës. Autorja Lida Berisha sjell para lexuesve librin e saj më të ri me titull:
    “Meet the Balkans – An illustration guide to social life”, i cili do të promovohet më 21 korrik 2025, ora 18:30, në Barabar Centre, kati i katërt i Grand Hotel, Prishtinë, transmeton KultPlus

    Ky botim i publikuar nga shtëpia botuese Rea, është një përmbledhje vizuale e përditshmërisë në Ballkan, me stil minimalist, humor të hollë dhe vëzhgime të mprehta për zakonet, sjelljet dhe momentet tipike që ndodh të jenë njëherësh komike dhe të ndjera.

    ‘’Funny, cultural and way too Balkan to be bring’’ – me këtë përshkrim njoftohet zyrtarisht edhe ngjarja, duke premtuar jo vetëm të qeshura por edhe një ndalesë të thellë në mënyrën si jetojmë dhe e kuptojmë jetën si ballkanas.

    Eventi organizohet nga Barabar Centre, dhe përpos prezantimit të librit, pjesëmarrësit do të kenë mundësi të shijojnë edhe një atmosferë të ngrohtë rrëfimesh, ku ilustrimet e Lida Berishës bëhen pasqyra të gjalla të realitetit tone shoqëror. /KultPlus.com

    Thënie për librat: Gjurmët e një kulture a qytetërimi që më së shumti i rezistojnë kohës janë librat

    Posted on by Kult Plus

    Këto janë disa nga shprehjet më të veqanta për librin:

    1. Shoku më besnik kur mbetem vetëm është libri, tek ai gjejë ngushëllimin kur të tjerët më tradhtojnë.
    2. Prindërit, që t’i edukojnë mirë fëmijët, duhet t’i rrethojnë me libra.
    3. Librat janë thesari i deponuar i botës dhe trashëgimia më me vlerë e gjeneratave dhe popujve.
    4. Koleksionimi i librave është në fakt koleksionim i lumturisë.
    5. Libri është dritare prej nga ne e shohim botën.
    6. Leximi pa meditim është thjesht sikur ngrënia e ushqimit pa marrë frymë (pandërprerë).
    7. Lexoje një libër të mirë tre herë sepse është më e dobishme për ty se të lexosh tre libra të mirë. Abbas Akkad
    8. Më i rrallë se libri i mirë është lexuesi i mirë.
    9. Kush shkruan, lexon dy herë.
    10. Gjurmët e një kulture a qytetërimi që më së shumti i rezistojnë kohës janë librat.
    11. Më thuaj çfarë lexon të të them se kush je.
    12. Krenaria e një tregtari është në mallin që posedon, krenaria e një dijetari në librat që posedon.
    13. Libri është shok që nuk të bën hipokrizi, nuk mërzitet duke qëndruar me ty, nuk të qorton nëse e anashkalon dhe nuk të përhap sekretet kurrë.
    14. Prapa çdo libri ka një ide e parapa çdo ideje ka një hap përpara.
    15. Në përfundim të leximit të një libri të mirë ndihemi sikur po i japim lamtumirën një shoku të çmuar.
    16. I urituri nuk ia di vlerën ushqimi pa mos u ngopur më parë. Kështu është puna edhe me lexuesin që lexon librin e parë që i ka rënë në dorë.
    17. Proverbat popullor janë libër enciklopedik në të cilin lexon me lehtësi moralin dhe kulturën e një populli.
    18. Të mbushësh raftet me libra është më e dobishme se të mbushësh portofolin me para.
    19. Edukatorët të thonë: “Lexoje librin që të bën dobi!”, ndërsa unë të them: përfito nga ajo që lexon!
    20. Dija është ndër shkaqet më të rëndësishme të lumturisë, andaj bëje librin, mjetin e dijes, shoqërues tëndin të përhershëm.
    21. Trupi nuk zhvillohet pa ushqim, po kështu as mendja pa lexim dhe meditim.
    22. Dashuria për leximin është mirësi e përshpejtuar për besimtarin në këtë botë.
    23. Nuk ka anije si libri që na bartë sa në një vend sa në tjetrin!
    24. Dashuria për leximin nënkupton shndërrimin e monotonisë në dëfrim.
    35. Libri është drita që na udhëheq drejt qytetërimit.

    Përktheu: Dr. Sedat Islami/ KultPlus.com

    ‘Një libër, një stilolaps, një fëmijë dhe një mësues mund të ndryshojnë botën’

    Posted on by Kult Plus

    Thënie për librin:

    Unë gjithmonë e kam imagjinuar që Parajsa do të jetë një lloj biblioteke. – nga Jorge Luis Borges

    Një shtëpi pa libra është si një dhomë pa dritare. – nga Heinrich Mann

    Një libër, një stilolaps, një fëmijë dhe një mësues mund të ndryshojnë botën. – nga Malala Yousafzai

    Një dhomë pa libra është si një trup pa shpirt – nga Marcus Tullius Cicero

    Leximi është një bisedë. Të gjitha librat flasin. Por një libër i mirë dëgjon gjithashtu. – nga Mark Haddon

    Personi, qoftë ai zotëri apo zonjë, i cili nuk ka kënaqet nga një roman I mirë, duhet të jetë patjetër budalla. – nga Jane Austen

    Nuk ka asnjë mik më besnik se sa një libër.– nga Ernest Hemingway Nëse lexoni vetëm librat që lexojnë të gjithë të tjerët, mund të mendoni vetëm atë që mendojnë të gjithë të tjerët. – nga Haruki Murakami

    Ju e dini që keni lexuar një libër të mirë kur ktheni faqen e fundit dhe ndiheni sikur të keni humbur një mik.- nga Paul Sweeney

    Mendja nuk është një libër, që të hapet sipas dëshirës dhe të ekzaminohet në kohën e lirë. Mendimet nuk janë hedhur në brendësi të kafkave, për t’u shpërndarë nga një pushtues. Mendja është një gjë e ndërlikuar dhe me shumë shtresa. ”– nga J.K. Rowling

    Ka më shumë thesare në libra sesa në të gjitha plaçkat e piratëve në Treasure Island. – nga Walt Disney

    Nëse ka një libër që ju doni të lexoni, por ai ende nuk është shkruar, atëherë duhet ta shkruani atë.– nga Toni Morrison./ KultPlus.com

    Libra dhe dorëshkrime orientale, pasuri e çmuar e Bibliotekës Kombëtare

    Posted on by Kult Plus

    Biblioteka Kombëtare “Pjetër Bogdani” ka nisur një projekt të rëndësishëm për përpunimin dhe përshkrimin bibliografik të dorëshkrimeve orientale që ruhen në fondet e bibliotekës.

    Përmes një njoftimi në “Facebook” bëhet ditur se ky koleksion i veçantë përfshin dorëshkrime dhe libra në gjuhën arabe, osmane, persiane, si dhe disa materiale në gjuhën shqipe të shkruara me grafi arabe.

    “Dorëshkrimet janë grumbulluar nga vende të ndryshme të rajonit – kryesisht nga xhami dhe teqe – dhe janë pjesë e një trashëgimie të çmuar kulturore dhe fetare. Këto materiale janë mbledhur në vitin 2002. Deri më tani, më shumë se gjysma e këtyre dorëshkrimeve kanë qenë të regjistruara vetëm në skeda letre, me të dhëna të pjesshme dhe në alfabetin oriental. Për shkak se nuk janë përfshirë në katalogun elektronik të bibliotekës (Aleph), qasja në to ka qenë e kufizuar”, thuhet në njoftim.

    Tutje, bëhet e ditur se me ndihmën e një specialisti të gjuhëve orientale është filluar të punohet në përshkrimin dhe katalogimin e materialeve në mënyrë profesionale.

    “Qëllimi ynë është të bëjmë të mundur qasjen më të lehtë për studiuesit dhe publikun, si dhe të ruajmë dhe promovojmë këtë trashëgimi të rrallë. Dorëshkrimet përmbajnë vlera të jashtëzakonshme në fusha si teologjia, historia, letërsia, mjekësia etj. Ato dëshmojnë aspekte të rëndësishme të jetës shpirtërore, arsimore dhe shoqërore të vendit ndër shekuj”, thuhet në njoftim, teksa bëhet ditur se ky është një hap i rëndësishëm drejt digjitalizimit, ruajtjes dhe prezantimit të trashëgimisë sonë orientale.

    Sot, dita e lindjes dhe e vdekjes së William Shakespeare

    Posted on by Kult Plus

    Sot, më 23 prill shënohet Dita Botërore e librit, ndërkaq po sot bëhen 457 vjet nga lindja dhe 405 vjet që kur ndërroi jetë autori William Shakespeare.

    William Shakespeare ishte një dramaturg anglez që lindi më 23 prill 1564 në Stratford mbi Avon dhe vdiq më 23 prill 1616 në po të njëjtin qytet.

    William Shakespeare e ngriti artin poetik në majat më të larta. Kur flitet për të shumë pak autor i qëndrojnë përkrah dhe asnjë përsipër. Studimet, analizat dhe komentet rreth tij janë të panumërta por përfundimi është i njëjtë: vepra shekspirane është e admirueshme si tërësi dhe në të tërë përbërësit e veçantë. Vepra e tij së bashku me Biblën dhe Deklaratën e të Drejtave të Njeriut janë shtyllat në të cilat ngritet identiteti i Evropës historike.

    Shakespeare konsiderohet si shkrimtari më i shkëlqyer i gjuhës angleze, në mënyrë absolute, një ndër shkrimtarët më të mëdhenj të të gjitha kohërave. Njeri nder shkrimtarët më të famshëm në botë. Ai ka qenë komediograf, dramaturg, por edhe aktor. Ai jo vetëm që shkroi disa tragjedi të jashtëzakonshme të cilat hynë në historinë e letërsisë botërore, por edhe shumë komedi dëfryese që nuk u shfaqen kurrw.

    Veprimtaria dramatike e Shekspirit u zhvillua në kuadër të teatrit elizabetian dhe ka si kuadër historik mbretërimin e Elizabetës I (1558 – 1603). Kjo epokë njihet dhe si epoka e artë e teatrit anglez. Përkrah teatrit klasik, ky teatër përbën dukurinë më të rëndësishme e më të mrekullueshme për teatrin botëror në përgjithësi. Në këtë periudhë lëvrohen të gjitha llojet e dramatikes me të njëjtin sukses madje pasurohen me elemente të reja. Por kulmin e arrin tragjedia, e cila i paraqet heronjtë para konfliktesh e dilemash të skajshme, prej të cilave dilet me vullnet e forcë shpirtërore të paepur ose dalja nuk ekziston fare.

    Gjatë krijimtarisë së tij, Shekspiri realizoi 37 vepra për teatrin, nga të cilat 13 tragjedi, 10 drama historike dhe 14 komedi. Pjesa tjetër e krijimtarisë përfshinë 154 sonete që mbahen si realizimi poetik më i çmueshëm i gjithë kësaj periudhe dhe 2 poema të gjata.

    Aftësia e tij qëndronte në të hedhurit e rrëfimit përtej, për të përshkruar kështu pamjet e brendshme dhe të thella të natyrës njerëzore. Mendohet se pjesën më të madhe të veprave të tij t’i ketë shkruar midis viteve 1585-1611, edhe pse kronologjia e veprave që i atribuohen atij nuk njihen me saktësi, duke shkaktuar kështu mangësi në lidhje me hartimin e një biografie të thellë dhe të plotë për këtë figurë madhështore të letërsisë.

    Shekspiri përdori rreth 20 mijë unitete gjuhësore ndërkohë që fjalori aktiv i njeriut të epokës nuk përmbante më shumë se 1500 fjalë. Kishte një gjuhë jashtëzakonisht te gjallë dhe të pasur. Përdorte neologjizmat, lojërat e fjalëve dhe fjalë me shumë kuptime. / KultPlus.com

    Së shpejti promovohet libri ‘Uta në Sharr’- Një rrëfim magjik që ndërthur aventurën, natyrën dhe edukimin

    Posted on by Kult Plus

    Më 17 Mars, në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës do të promovohet libri për fëmijë “Uta në Sharr” nga Uta Ibrahimi, libër ky që paraqet një rrëfim magjik duke ndërthur aventurën, natyrën dhe edukimin.

    Ky libër është një thirrje për të njohur dhe mbrojtur natyrën, për të nxitur kureshtjen ndaj shkencave natyrore dhe për të zgjuar dashurinë për malet, kafshët, bimët dhe aventurat në ambiente të hapura!

    “Në këtë ngjarje keni mundësinë ta bleni librin me çmim promocional me nënshkrim nga Uta, Autorja dhe Ilustruesi”, thuhet në njoftim.

    Ceremonia promovuese mbahet më 17 Mars, në ora 16:30, në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës./ KultPlus.com

    Botohet libri ‘Lufta e Drenicës dhe Shaban Polluzha’ i autorit Muhamet Mjeku

    Posted on by Kult Plus

    Botimet REA këto ditë botoi librin “Lufta e Drenicës dhe Shaban Polluzha”, i shkruar nga publicisti i njohur Muhamet Mjeku, mbështetur nga biznesmeni, Harry Bajraktari, veprimtar i njohur i komunitetit shqiptaro-amerikan.

    Siç thuhet, në parathënie “botimi i vitit 1991 u shtyp në 10.000 ekzemplarë në një kohë të rrezikshme kur okupatori fashist serb, mbylli të gjitha mediet në gjuhën shqipe dhe institucione të tjera shtetërore në Kosovë”.

    Botimi i dytë është i plotësuar me të dhëna të reja për Luftën e Drenicës dhe për figurën e Shaban Polluzhës dhe bashkëluftëtarëve të tij. Gjithsesi, janë me interes rrëfimet autentike të dëshmitarëve të shumtë, të cilët i shpalosin kujtimet e tyre, si dhe kërkimet sistematike të autorit për të zbuluar dokumente të rëndësishme që ndërlidhen me këtë periudhë.

    Libri “Lufta e Drenicës dhe Shaban Polluzha” me gjithsej 300 faqe është një monografi historike dhe dokumentare për Drenicën në periudhën e viteve dyzet të shekullit të kaluar.

    Gjithashtu në këtë libër bëhet fjalë për personalitete të tjera që lidhen me veprimtarinë atdhetare të Shaban Polluzhës dhe Luftën e Drenicës, në periudha dhe kohë të ndryshme, si: Ymer Berisha, Marie Shllaku, Sadik Lutani, Hysen Lutani, Isuf Gjilani, Ukë Sadiku, Hazir Gjaka, Mulla Ilaz Broja, Ndue Përlleshi, Nuhi Gashi, Feriz Boja etj.

    Muhamet Mjeku ka një përvojë krijuese të dëshmuar në fushën e gazetarisë, duke filluar në gazetën “Rilindja, por edhe në realizimin e shumë emisioneve dokumentare në mediet e Kosovës”, sidomos në Televizionin e Prishtinës. Për më tepër, Mjeku pos që ka botuar mjaft artikuj publicistikë dhe fejtone me karakter politik-historik në gazeta shqiptare në Kosovë, kontributi i tij i pakursyer është dëshmuar edhe me botimin e gazetës “Illyria” në New York.

    Muhamet Mjeku deri më tani ka botuar këto vepra: “Lufta e Drenicës dhe Shaban Polluzha” (1991, botimi i dytë i plotësuar 2024), “Vdekja në Bunker” (1996), “Shqiptarët 120 vjet pas Lidhjes së Prizrenit” (1997), “Pse sulmohet Drenica” (1998),”Një copëz Shqipëri në Manhattan”(2001), “Kosova në dimrin e vitit 1945” (2003), “Një jetë në mes Kosovës dhe Amerikës” (2008), “Familja Mjeku, rrugëtimi historik” (2019), “Nga larg dhe afër” (2023).

    Librin “Lufta e Drenicës dhe Shaban Polluzha”, të Muhamet Mjekut, mund ta gjeni në libraritë “Artini” dhe “Dukagjini” në Prishtinë./ KultPlus.com

    Veçori të romanit ‘Shpirt i burgosur’ të autores Angela Kosta

    Posted on by Kult Plus

    Angela Kosta, tashmë e njohur nga të gjithë si në vendin e saj po ashtu edhe në një shumicë vendesh në botë për veprimtarinë e saj si: gazetare, shkrimtare, poete, promovuese dhe përkthyese, që në veprat e para të saj, spikat me talentin dhe artin e të shkruarit, duke na dhënë vepra të tilla si romani “Shpirt i burgosur” që të lënë mbresa, impresione dhe të sjellin në faqet e tij dhe njëkohësisht para lexuesit ngjarje, përshkrime, dialogje që janë në resonancë të plotë me realitetin e kohës që përshkruan dhe bën që lexuesi të interveprojë me këtë realitet dhe personazhet që sjell, të jenë sa real aq dhe të besueshëm, saqë herë – herë, lexuesi e ndjen veten një ndër ata, kalon në përjetime që jo vetëm bëhen aq tërheqës dhe shprehëse por dhe lënë gjurmë në kujtesën e tij, duke i dashuruar personazhet dhe duke kërkuar t’u përngjaj.

    Dhe me këtë, romancierja arrin detyrimin e lartë që ka çdo artist dhe shkrimtar njëkohësisht, që të pasqyrojë realitetin në mënyrë të natyrshme, të besueshme dhe në mënyrë të bukur artistike, d.m.th. krijuese duke e shprehur atë edhe me aftësinë dhe forcën e fantazisë së saj, duke arritur kështu detyrën më të rëndësishme që ta bëjë veprën e saj një etalon edukimi për lexuesin, që të gjej në vepër jo vetëm një përshkrim të bukur e të arrirë të këtij realiteti, por të mbajë dhe një qëndrim analitik dhe psikologjik bindës të shkrimtarit, që jo vetëm ta ngacmojë lexuesin, në kuptimin e mirë të fjalës, por dhe t’i lindi një obligim moral si edhe kënaqësi për të mësuar nga personazhet.

    Do të thoja se kjo veçori, vihet re gjatë gjithë romanit; si një skulptor i mirë që gdhend me art e kujdes veprën e tij, ashtu dhe romancierja do të shohë me kujdes e me syrin e artistes çdo skene, çdo ngjarje, çdo dialog do të shtoja dhe çdo fjalë në veprën e saj. Është vështirë të gjesh në roman gjëra të tepërta, apo siç i quajmë shpesh “ujëra”.

    Duke i ndjekur ngjarjet me këtë kujdes, si në planin kohor ashtu dhe në atë hapësinor, ndërhyn shpesh me mendimet e analizat e saja, duke shpërfaqur e zbërthyer më mirë botën e personazheve, duke pasqyruar më me bukuri dhe më me force ngjarjet dhe teatrin e ngjarjeve, dhe ajo që është mjaft pozitive, se kurrë nuk e rëndon ngjarjen me ndërhyrjet e saja. Si autore, ajo shkon si bashkëshoqëruese, duke rrezatuar shtigjet e rrugicat ku ajo dëshiron të kalojë vepra e saj.

    Këtë e shohim edhe kur ndjek e udhëheq me kujdes në të ardhmen personazhin kryesor të romanit, Vilmën, e cila pasi ka humbur gjithë familjen në fatkeqësinë e Kanalit te Otrantos e njëkohësisht dhe shpresën e saj deri edhe dëshirën për të jetuar, autorja e çon në kontakt me njerëz të mirë dhe në ambiente të tilla, që ky personazh i mbytur shpirtërisht, dalëngadalë fillon të ndjejë prapë dashurinë për jetën e të ushqej shpresën, të rrisë vullnetin për të përballuar të ardhmen, dhe jo vetëm por për t’u bërë diçka për veten, por dhe për ata që s’janë më, që sigurisht do të ndjeheshin shumë krenar e të gëzuar ta shihnin të tillë.

    Përpara saj kalon gjithë jeta, e kaluara në Shqipëri, fatkeqësia e tragjedisë së Otrantos, ditët në spital, ndihma e infermieres Sabrina dhe motrës së saj Barbara, afrimi dhe ndihma shpirtërore mbi të gjitha edhe të shoqeve të tyre Sara, Cinzia etj. Si në ekran i dalin kampi i pritjes së emigranteve me përgjegjëse Loredanën, sa mikpritëse aq dhe e preokupuar ta ndihmoj, skena e dhimbjes së papërshkrueshme e identifikimit të kufomave, dhe të gjitha këto e bëjnë të reflektoj, t’u bjerë këmbanave të ndergjegjes se ajo duhet t’i justifikojë këto sakrifica të të gjithëve me studimet dhe punën në të ardhmen e saj. Të gjitha këto i hapin dyert e shpresës, i rikthejne dëshirën dhe vullnetin dhe ajo merr zotimin që të mos zhgënjej asnjë, në radhë të parë familjarët e saj që sakrifikuan jetën, pastaj veten dhe gjithë shoqërinë që bënë aq shumë për të.

    Dhe ajo, atë “Shpirt të burgosur”, nga dhimbjet (nga i cili ka marrë titullin edhe romani), e çliron për të marrë në dorë jetën e saj. Nuk po ndalem në hollesitë e skenave per të mos ju hequr kuriozitetin dhe kënaqësinë e leximit, por doja të sqaroja se duke ndjekur personazhin kryesor hap pas hapi dhe në rrugën që ajo i ndez semaforët, realizon njëkohesisht dy ide të rëndësishme dhe aktuale që kudo në botë, ka njerëz të mirë dhe të predispozuar për të ndihmuar të tjerët në fatkeqësi, edhe në mënyrë indirekte me thirrjen që çdokush duhet ta shoh shoqërinë me këtë sy, të ndihmoj e të bëjë atë që mundet për t’u ardhur në ndihmë të tjerëve. Këto ide i shohim të realizuar me linjat dytësore të romanit, si ajo e Sabrinës, infermieres, e motrës së saj Barbara, që punon në kampin e emigrimit, të Loredanës, përgjegjëses së kampit, autoriteteve shtetërore të cilët e ndihmojnë të pajiset me leje – qëndrimi dhe dokumenta.

    Në roman do të gjeni skena e ngjarje të shkruara me finesë që të prekin me kulturën e sjelljen e tyre, me afërsinë dhe ndihmën qe i afrojnë Vilmës, krahas problemeve të tyre familjare që nuk mungojnë në asnjë vend të botës. Po me kaq mjeshteri, në roman janë dhënë dhe keto linja dytësore, si ajo e motrave Sabrina e Barbara, me dashuritë dhe fatkeqësitë e tyre, si dhe ajo e Sarës me Antonion, që zë një vend të konsiderueshëm në roman dhe realizon ide të rëndësishme të një shoqërie moderne, se para interesave të mëdha jetike të familjes, mund e duhet të falet ndonje gabim në çift, aq më tepër kur dashuria është e fortë nga të dy.

    Me këtë linjë, autorja na sjell ndërmend se familja duhet parë si e shenjtë, ashtu siç duhet të jetë sikurse celulë e shoqërisë. Po kështu shihen dhe problemet në linjën e çiftit tjetër Cinzia-Aleksandër, duke nënvizuar me këtë linjë se Dashuria duhet ushqyer e mbajtur gjallë, krahas punës e detyrimeve të tjera familjare, ndryshe ajo ftohet, zbehet, mbaron. Duke përfunduar, doja të shtoja diçka për gjuhën e romanit dhe sintaksën e tij. Në këtë vepër, nuk do të ndeshni fraza të rëndomta, përsëritje të panevojshme, banalitete apo barbarizma. Edhe pse autorja ka dekada që jeton jashtë, ajo e ruan të pastër shqipen, i zgjedh fjalët me kujdes edhe nga ana leksikore. Nuk do të ndeshni krahinizma të rënda për t’u kuptuar, apo fjalë të vështira dialektore, pasi Kosta përdor gjuhën e pastër zyrtare, të cilën e kombinon me sintaksën e fjalive dhe të periudhave, duke e bërë sa më shprehëse.

    Nga ana sintaksore gjithashtu, është per t’u vënë re, se fjalitë e periudhat nuk të lodhin e vihen gjithmonë në shërbim të skenave dhe amfiteatrit ku zhvillohen ngjarjet. Duke e parë në tërësi, romani është një vepër shumë e arrirë, me interes për cilindo, për mesazhet që përcjell dhe rëndësinë e vlerave që ka, si ato shoqërore po ashtu edhe ato letrare artistike. I uroj autores suksese e me vepra të tjera edhe më të bukura./rtk/ KultPlus.com

    Biografi e Lëvizjes së Shtetndërtimit të Kosovës

    Posted on by Kult Plus

    -Jusuf Buxhovi “Vitet e Gjermanisë”, boti “Faik Konica”, Prishtinë 2024.

    Fadil Kajtazi


    Në vitin 1984, Jusuf Buxhovin e njoha përmes romanit “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit”, roman ky, përpos që më përmbushi shpirtërisht, siç ndodh zakonisht me veprat letrare, përmes rrëfimit letrar, më përmbushi edhe në aspektin e njohurive historike, por ajo që është më e rëndësishme, ma rrënoi mitin e të fortit, ku përmes fabulës së shkëlqyer të tregimit, autori jep porosinë se jo çdoherë mbi të keqën fitohet me forcë dhe se, kur proceset i merr në dorë inteligjenca, fitorja mbi të keqën shoqërore mund të arrihet edhe vetëm me një të grithur. Ja pra, fuqia magjike e fjalës së shkruar letrare, që artisti e përçon te lexuesi e që nuk të le të dorëzohesh, të motivon të qëndrosh deri në fund për ta mundur të keqën.
    Fizikisht Jusuf Buxhovin e kam takuar së pari tash e tridhjetepesë vjet, pikërisht në këtë vend, kur së bashku me një shokun tim, kishim ardhur për të marrë fletëregjistrimet për të regjistruar popullsinë e Gjilanit, e cila në mënyrë masive po aderonte në LDK. Këtu pra, në sallën e madhe, ai duke qëndruar në këmbë i diktonte diçka dikujt që shkruante me dorë në një letër formati. Pa e ditur se zotit Buxhovi, me vite të tëra, me kazmën e tij të vogël ishte akter në procesin e gërryerjes së themeleve të brishta të kështjellës së madhe jugosllave (gjë e cila e kristalizuar dokumentohet gjatë leximit të librit që promovohet sot), efektet që kishte shkaktuar romani dhe qetësia me të cilën ai i dikonte shokut të vet, përpara më shfaqën Nikollë Kazazin. Atmosfera që mbretëronte në objektin e Shoqatës së Shkrimtarëve, në shtëpinë ku u ngjiz pavarësia dhe me zotin Buxhovi në qendër, më krijuan një qetësi shpirtërore, nga e cila si me të prekur të butonit, mu hoq nga barra pesha e shumë dilemave që më ishin krijuar nga përditshmëria e rënd e pushtimit të egër, e që i bluante në kokë mendja e ime rinore:
    Nuk ka më dilemë – duhet qëndruar!
    Dhe si dikur që Nikollë Kazazi me Lamin e kishte mundur murtajën, edhe tani do të ngadhënjehej mbi të keqën, e cila në këtë kohë, e tërbuar e kishte kapluar Kosovën. Isha i bindur se ky njeri, së bashku me ata që ishin aty rrotull tij, kishin vullnetin, dijen, përkushtimin dhe vizionin për ta gjetur ilaçin, për t’i dalë të keqes shekullore përpara dhe për ta mundur atë, pra, për ta fituar lirinë.
    Dhe ja ku jemi sot pas 35 vjetëve! Përpara kemi zotin Buxhovi dhe veprën e tij, e cila e argumenton se si ai, së bashku me elitën intelektuale të kohës, me përkushtim intelektual, me mund dhe sakrificë, e gjetën këtë ilaç, e mundën të keqen!
    Se si ishte zhvilluar procesi kompleks për çlirimin e Kosovës, do të mësoni në librin “Vitet e Gjermanisë”, ku Jusuf Buxhovi është akter i rëndësishëm dhe do të ju shfaqet si: gazetar, shkrimtar, historian, publicist, diplomat dhe mbi të gjitha si intelektual parekselancë, i cili pa problem e me dashamirësi, komunikonte me nivele më të larta të shtetit gjerman, me ata të cilët e bënin jetën politike e publike të Gjermanisë Perëndimore gjatë Luftës së Ftohët si dhe pas saj:

    • Me ata të cilët e bënë historinë e këtij shteti dhe të Evropës në kohën e konfrontimit bllokist;
    • Me ata të cilët kishin hise në vendosjen e konturave gjeopolitike të botës së pas Luftës së Ftohtë;
    • Me ata të cilët ndikuan që ne sot të lirë, në këtë vend, të promovojmë këtë libër me vlera të veçanta historike, politike, diplomatike e gazetareske;. (Vili Brand, Helmut Shmit, Helmut Kol, Gerhard Sherder, Hanc Ditrih Gensher, Angele Merkel).

    Në kulmin e kësaj lufte, për një gazetar nga një vend komunist, nuk ka qenë e thjeshtë që të ftohet në audienca private nga përfaqësues të shtetit gjerman, nga shkrimtar elitar, nga gazetar, nga ata që bënin jetën publike të gjigantit ekonomik evropian, me ndikim të fuqishëm politik, siç ishte Gjermania e atyre viteve.
    Gjatë këtij rrugëtimi, në funksion të çështjes shqiptare, Buxhovi kishte sensin për të heshtur kur duhej heshtur dhe të fliste aq sa duhej të flitej në rrethana dhe ambiente ku ndodhej dhe mbi të gjitha, të thoshte atë që ishte e nevojshme të thuhej në mënyrën më të përshtatshme.
    Këto virtyte, Buxhovin e bënë personin e besuar para personaliteteve të shquara politike, diplomatike, të kulturës e të gazetarisë, në radhë të par të shtetit gjerman, si dhe të gjithë botës perëndimore që gravitonte në këtë kohë në Gjermani, në shtetin me ndikim në BE dhe në NATO. Ata para tij e hapën zemrën, për t’i përcjellë mesazhin e vizionit për shqiptarët, që në vitet e shtatëdhjeta, kur në horizont ende nuk dukej as gjë. Sot duket e thjeshtë, por në ato vite ka qenë shumë e komplikuar që një zyrtar i lart shtetëror gjerman, një shqiptari nga një vend komunist, t’i shpaloste strategjinë e veprimit dhe qëllimin e Perëndimit për shqiptarët: “Shqipëria e ka vendin në Evropë dhe perëndim… Nga të harruar dhe të anashkaluarit, shqiptarët një ditë do të kthehen në qendër ë vëmendjes së saj…” (Franc Juzef Shtraus).
    Me delikatesën e intelektuali të kompletuar, në takimet e shumta, Buxhovi ja doli mrekullisht që para elitave politike, intelektuale e te mediave prestigjioze gjermane, britanike, franceze e amerikane, ta demaskoi propagandën shekullore serbe (jugosllave), në dëm të shqiptarëve, zanafilla e të cilës është që në fillim të shekullit XIX dhe të argumentoi se serbët nuk kanë hequr dorë nga qëllimi për t’i shfarosur shqiptarët.
    Buxhovi gjatë audiencave private e zyrtare, në media të shkruara e vizive, në forume ndërkombëtare, do të argumentojë bindshëm se shqiptarët e Kosovës janë në të drejtën e tyre mbi parimet universale që i kishte pranuar bota demokratike. Këtë e kishte filluar qysh herët, në mes të viteve të shtatëdhjeta, kur shkreptimat e dekompozimit të federatës jugosllave ishin ndjerë. Gjatë gjithë kësaj kohe e deri në vitin 1999, Buxhovi me finesë dhe delikatesë kishte konceptuar doktrinën strategjike të veprimit politik për avancim të pozitës së shqiptarëve në rrethanat e pas shkërmoqjes së Jugosllavisë komuniste: “Liria , barazia, demokracia dhe përkatësia perëndimore” do ishin thelbi i kësaj doktrine, e cila në dukje e thjeshtë (vetëm një grithë), por që arriti t’i fus në lëvizje ingranazhet e të gjitha sistemeve të brendshme e ndërkombëtare që e favorizonin zgjidhjen e çështjes shqiptare në përgjithësi dhe asaj të Kosovës në veçanti.
    Vitet e pas Gjermanisë, kur Buxhovi kthehet në Kosovë, janë vitet e ngjarjeve të mëdha, në të cilat ai është ndikuesi herë i drejtpërdrejtë e herë anësorë i vendosjes së konturave të veprimit politik, të cilat ju dhanë kahe të duhur zhvillimeve për çlirim dhe pavarësi të Kosovës. Pa kulturën familjare, pa ngritjen intelektuale dhe pa përvojën e viteve gjermane të Buxhovit, do të thosha edhe atyre franceze të Rugovës, rezistenca e jonë do të kishte lënguar gjatë për t’u liruar nga kthetrat të ideologjisë marksiste – leniniste, e cila për shkak të regjimit në Shqipëri, kishte ndikim të madh edhe te ne. Sigurisht se nga kjo perspektivë, është e vështirë që të kuptohet në retrospektivë ky ndikimi, por, kur kihet parasysh platforma e veprimit politik të pjesës me ë madhe të grupimeve ilegale që kishin qenë pjesë e Pranverës së 81, domosdo se do të vlerësohet pesha e këtij ndikimi. Ndonëse që nga fillimi i librit e deri në fund, këtë faktor (të transformuar në një formë tjetër të veprimit pas rënies së regjimit komunist në Shqipëri), Buxhovi e prekë përciptazi, me gjithë atë, i ka frikën. Sido që të jetë, në libër dokumentohet qartë se si Rugova, Buxhovi dhe ai që dikush e quan “Çarku i intelektualëve të Prishtinës”, arritën ta shmangin këtë faktorë dhe lëvizjes për çlirim, t’i japin frymën iluministe.
    Pikat e kthesës historike për Kosovën, të cilat Buxhovi i pasqyron të argumentuara në këtë libër, e në të cilat ai ka hise të drejtpërdrejtë, pos të tjerave, do t’i veçoja: demolomin e të drejtës historike serbe mbi Kosovën, të cilën përhapte Dobrica Çosiqit, në një tribunë ndërkombëtare e në Budva me 1987; përballjen dhe çmontimi i shkrimtarëve serb në Beograd në pill 1988, ku Çosiq do të deklaronte “i respektoj kundërshtarët e fortë. Këtë herë ishit të tillë”; rolin kyç në Formimin e LDK-së, e të tjera, e të tjera…
    Nëse do të kishte një akademi në kuadër të Ministrisë së Punëve të Jashtme, për t’i shkolluar politikanët dhe diplomatët, me pak modifikime, ky libër do të ishte një material metodik i fushës së diplomacisë, politikës, dhe gazetarisë. Për ndryshe, libri ka edhe vlera të çmuara historike, të cilat janë të domosdoshme për t’u eksploruar në mënyrë që historia e hidhur mos të na përsëritet.

    (Fjalë rasti e mbajtur në promovimin e librit “Vitet e Gjermanisë”, më 23 dhjetor 2024 në Prishtinë).
    …/ KultPlus.com

    “Do të vijë koha kur do të ekzistojnë pak dijetarë, e ata që do të flasin do të jenë të shumtë”

    Posted on by Kult Plus

    Libri konsiderohet si një nga mjetet kryesore të transformimit të njohurive dhe ruajtjes së tyre. KultPlus ju sjell disa thënie me vlerë për librin nga disa autorë të njohur.

    “Jetojmë në kohën ku ekzistojnë shumë dijetarë, por ata që flasin janë të paktë. E do të vijë koha kur do të ekzistojnë pak dijetarë, e ata që do të flasin do të jenë të shumtë”! – Abdullah ibën Mesudi

    “Të larguarit nga leximi i librit dhe marrja e informatave drejtpërdrejtë nga interneti, që është medium i pa kontrolluar me informata të pa verifikuara as shkencërisht e as fetarisht, është shndërruar në një epidemi sociale në shoqërinë tonë, që ka kaluar në metastazë te të gjitha kategoritë e njerëzve në shoqërinë tonë, si te të paarsimuarit, të arsimuarit, mësuesit, profesorët, studentët, gazetarët hoxhallarët etj”. – Jusuf Zimeri

    “Shumë libra nuk kërkojnë mendime nga ata që i lexojnë ato, dhe për një arsye të thjeshtë; ato nuk bënë një kërkesë të tillë nga ata që i shkruan”.  Charles Caleb Colton

    “Gjithçka që kam mësuar, e kam mësuar nga librat”. – Abraham Lincoln

    “Të lexuarit, pas një moshe të caktuar, largon mendjen shumë nga kreativiteti. Secili njeri i cili lexon shumë dhe shfrytëzon trurin e tij shumë pak bie nën zakonin përtac të të menduarit”. – Albert Einstein

    “Mos iu bashko djegësve të librave. Mos mendo se do të zhdukësh fajet duke zhdukur dëshmitë që ndonjëherë kanë ekzistuar. Mos ke frikë të shkosh në bibliotekën tënde dhe të lexosh çdo libër”. – Dëight D- Eisenhower

    “Lexo, çdo ditë, diç që askush nuk është duke lexuar. Mendo, çdo ditë, diç që askush nuk është duke menduar. Bëj, çdo ditë, diç që askush nuk do të ishte tamam budalla për ta bërë. Është keq për mendje të jetë gjithnjë në njëzëshmëri”. – Christopher Morley

    “Është mirë të dish si të lexosh, por është e rrezikshme të dish si të lexosh dhe të mos dish si të interpretosh atë që lexon”. – Mike Tyson

    “Të mësosh të lexosh është të ndezësh zjarr; çdo rrokje që është shqiptuar është shkëndijë”. – Victor Hugo

    “Çdo libër që e merr ka mësimin ose mësimet e veta, dhe shumë shpesh librat e këqij  kanë më shumë për të të mësuar se sa të mirët”. – Stephen King. /KultPlus.com

    ‘Me kalimin e viteve çdo njeri ka fytyrën që meriton’

    Posted on by Kult Plus

    Nga Ernesto Sabato

    Dhe duke qenë se tek e fundit me kalimin e viteve çdo njeri ka fytyrën që meriton ngaqë është bërë jo vetëm me mishin por edhe me shpirtin e tij , me guximin dhe frikërat e tij, me madhështinë dhe mjerimin e tij, atdheu ynë më se fundi në pjekurinë e tij ka fytyrën që duhet të kishte, atë fytyrë që i kemi gdhendur të gjithë ne dhe gjithsecili prej nesh në mishin e tij të gjallë ; politikanë apo artistë të kulluar, kodoshë apo baballarë te ndershëm, milionerë apo argatë, ateiste apo besimtarë. Kësisoj, nëse të gjithë mund t’i rivendikojmë virtytet e tij askush mos të jetë aq maskara sa të shpallet i pafajshëm për të këqijat e tij. / KultPlus.com