Ministria e Punëve të Brendshme dhe Administratës Publike, u bënë thirrje të gjithë qytetarëve të Republikës së Kosovës, që me rastin e 1 majit, të vazhdojnë të respektojnë vendimin për kufizim të lëvizjes të Ministrisë së Shëndetësisë, për parandalimin dhe luftimin e pandemisë Covid-19.
“Dëshirojmë të ju rikujtojmë se vazhdojnë të mbeten në fuqi të gjitha vendimet e Qeverisë së Kosovës, për mbylljen e parqeve dhe të gjitha hapësirave publike dhe nuk do të lejohet grumbullimi i qytetarëve në masë”, thuhet në njoftimin e MPBA-së.
Ata kanë kërkuar mirëkuptimin e qytetarë dhe kanë paralajmëruar dënime.
“E kuptojmë shumë mirë situatën lidhur më 1 majin, që në vendin tonë është edhe si traditë dalja masive e qytetarëve, megjithatë kërkojmë mirëkuptimin tuaj, që edhe kësaj radhe të mos dilni dhe të zbatoni vendimet e Qeverisë, në të kundërtën do të dënoheni sipas dispozitave ligjore në fuqi”, është thënë në komunikatë. / KultPlus.com
Fotografi Arian Mavriqi ka ndarë me ndjekësit e tij në Facebook një fotografi të realizuar në fshatin Koretinë, në komunën e Kamenicës e cila ngjason shumë me fotografinë e famshme të Windows XP, shkruan KultPlus.
Kjo fotografi është shpërndarë nga shumë persona e madje edhe personalitet të vendit e ambasada.
Por, askush nuk e ka pritur që kjo fotografi do të arrijë deri te gjigandi Microsoft të cilët kanë komentuar foton në Twitter.
Ndërsa fotografi është shprehur i lumtur që Microsoft ka komentuar fotografinë e tij.
“A ka mjes ma i mirë se ky? Kur zgjohesh dhe sheh se #Microsoft ka komentuar në fotografinë që e kam realizuar unë! Epo padyshim se jo 😀.Vazhdojmë punojmë…”, ka shkruar Mavriqi. / KultPlus.com
Komuna e Prishtinës dhe Kolektivi Andrrat Moderne në bashkëpunim me artistë, dizajnerë dhe fotografë të qytetit, fton qytetarët e vet të marrin pjesë në garën e fotografisë ‘Prishtina n’shpi’
Fotografitë duhet të jenë reflektim i jetës në shtëpi, të pasqyrojë hapsinat e brendshme, jetën në vetminë apo shoqërinë e katër mureve, njerëzit dhe kafshët me të cilat ndani jetën, pamjet nga dritaret e shtëpisë, dhe emocionet që sjellë përditshmëria në izolim.
Pjesëmarrësit ftohen të ndajnë imazhe të cilat ilustrojnë shtëpinë si ambient të mundshëm pune, loje, muzike, vallëzimi, arti, dashurie, rritje, frike apo agonie.
Të drejtë pjesëmarrje kanë të gjthë qytetarët e Prishtinës dhe fshatrave të Komunës së Prishtinës. Pjesëmarrësit ftohen ti dërgojnë deri në 5 fotografi të shkrepura me mobil apo aparat, në të gjitha formatet e mundshme, nga data 29 Prill deri më 06 Maj, 2020.
Secili pjesëmarrës i përzgjedhur do të marr një libër kurse tre fituesit e garës shpërblehen me:
Vendi i parë 500 euro
Vendi i dytë 300 euro
Vendi i tretë 100 euro
Juria e kësaj gare është trup i pavarur nga organet e Komunës së Prishtinës. Kjo juri përbëhet nga qytetarë të Prishtinës, profesionistë në fushën e fotografisë, artistë dhe tregimtarë të dëshmuar të cilët kanë lirinë e plotë përzgjedhëse. Juria do të përzgjedhë deri në 200 foto të cilat më pas do të publikohën në webin www.prishtina.photos, në një libër fotografik dhe do të jenë pjesë ekspozitës N’SHPI që organizohet nën Patronatin e Kryetarit të Prishtinës Shpend Ahmeti, pas kalimit të pandemisë.
PRISHTINA N’SHPI, si aktivitet kulturor ka për qëllim involvimin mbarë-qytetarë në dokumentimin e jetës së tyre në izolim si masë mbrojtëse nga shpërndarja e COVID 19. Kjo garë më pas përzgjedhë fotot më të mira të këtij dokumentimi për ti publiku ato në web-in www.prishtina.photos, libër dhe ekspozitë, të gjitha të konceptuara dhe organizuara në bashkëpunim me profesionistë të qytetit. / KultPlus.com
Nisur nga emri i tij, Nikolla Tesla nuk është serb. Familja e tij ishte nga Sanxhaku, i banuar nga shqiptarë edhe sot.
Babai i tij nuk njihte shkrim e këndim dhe në një ditë u bë prift i krishterë ortodoks i quajtur Milutin. Emri i të ëmës së tij ishte Gjuka, qartësisht një emër shqiptar.
Për shkak të dëbimeve të Serbisë kundra shqiptarë veçanërisht në mesin e shekullit XIX, familja e tij u zhvendos në fshatin Smiljan të Kroacisë perëndimore. Nikolla Tesla lindi atje më 10 korrik 1856.
Gjuha shqipe nuk ishte në përdorim dhe shkollat shqiptare nuk lejoheshin në shekullin XIX. Prandaj Nikolla Tesla paraqitet me njohurinë e gjuhëve serbe dhe gjermane që pat mësuar në shkollat fetare apo shteterore.
Në këtë pamje të viti 1880 NikolaTesla paraqitet me veshjen popullore shqiptare të Shqipërisë së Veriut apo Dardanisë. Familja e tij e pat marrë me vete atë veshje popullore si një shenjë shumë e çmuar që sinqerisht trashëgonte origjinën e tyre.
Nikolla Tesla paraqitet i veshur ashtu në vitin 1880 para se të nisej për në Pragë të Çekisë, më pastaj në Budapest, Paris, e të arrinte në Nju Jork në vitin 1884. Nikolla Tesla u shua më 7 Janar 1943 në Nju Jork të SHBA. Saimir Lolja/ KultPlus.com
Largimi i rrethojave të metalit nga oborret e institucioneve shtetërore po vazhdon.
Pas largimit të atyre tek objekti i qeverisë, tek Kuvendi i Kosovës dhe te Ministria e Punëve të Brendshme dhe Administratës Publike, sot po hiqen rrethojat edhe te Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit.
Vendimi për largimin e rrethojave të institucioneve në kryeqytet është marrë ditë më parë nga zv/ministri i MPBAP-së, Xhelal Sfeçla. / KultPlus.com
Suedia ishte një nga vendet e para që i tha jo izolimit të plotë të vendit. Prej kohësh aty praktikohet distancimi social, por njerëzit mund të lëvizin lirisht. Pavarësisht se baret, restorantet dhe bizneset janë të hapura, pronarët kanë nisur të praktikojnë mënyrat e mundshme për të qenë gati për normalitetin e ri.
Një restorant përshembull, e ka çuar konceptin e distancimit social në nivel tjetër.
Pronari ka vendosur që restoranti i tij t’i shërbejë vetëm një klienti në ditë dhe ky i fundit do të jetë i ulur në mes të një fushe, ndërkohë që ushqimi trasportohet përmes një shporte.
Duket çmendur, por ja që ndodh! Ky restorant pritet të hapet në 10 maj dhe do të qëndrojë deri më 1 gusht.
Koncepti i pronarëve ishte i thjeshtë. Një tavolinë e vetme, një karrige në mes të asgjëse dhe në vend të kamerierit një shportë që lidhej me kuzhinën dhe tavolinën përmes një litari.
“Duam të përqëndrohemi vetëm tek një klient në ditë. Do t’i përkushtohemi vetëm atij dhe duam që eksperienca e tyre në restorantin tonë, të mos ketë asnjë grimcë frike prej Covid-19.”- u shprehën ata duke shtuar se tavolinat dezinfektohen çdo ditë dhe enët do të lahen nga dy herë. Sipas tyre, kjo do të jetë një arratisje e mirë për njerëzit, të cilët do të fokusohen vetëm tek tryeza e tyre, ushqimi dhe natyra, larg televizorit, telefonit apo lajmeve të mërzitshme. Business Insider
Pandemia e Covid-19 ka ndikuar në ekonominë globale, në jetën e miliona njerëzve dhe në sport. Nëse futbolli është ai që ka ngritur më tepër zërin për problemet e shkaktuara nga kriza ekonomike, edhe në botën e motorëve po ndihet shumë kjo krizë. Në garat me makina garon i vetmi shqiptar në kategoritë Formula, pikërisht në Formula 3.
Lirim Zendeli i lindur në Bochum të Gjermanisë nga prindër shqiptarë ëndërron të jetë shqiptari i parë që bën hapin e madh për të garuar në Formula 1
“Kam nënshkruar një kontratë me një ekip të mirë këtë vit, besoj se kam mundësinë që të fitoj gara. Objektivi im është që të fitoj kampionatin e Formula 3 dhe shpresoj që pas 2-3 vitesh të bëhem i pari shqiptar në Formula 1”, tha Zendeli në intervistën për A2.
Kur u pyet nëse do të mund të shikohet ndonjëherë flamuri shqiptar në një podium të Formula 1, Zendeli u shpreh: “Shpresoj që kur të mbërrij në Formula 1 të mund të bëj shqiponjën në podium”. / KultPlus.com
Çdo vit, turistët udhëtojnë për në Holandë për të shijuar fushat shumëngjyrëshe të tulipanëve.
Por me pandeminë e koronavirusit e cila ktheu përmbys të gjitha planet e udhëtimeve, turistët nuk patën mundësi këtë vit të marrin pjesë në spektaklin e përvitshëm të luleve.
Sipas CNN, kjo është arsyeja pse “Dutch Daffodils”, një fermë lulesh në Holandë e një blog udhëtimi kushtuar tulipanëve në Holandë, u bashkuan për të krijuar një mesazh të veçantë për ata që janë të trishtuar për humbjen e luleve këtë vit.
“Ne i organizuam tulipanët në mënyrë të tillë që të shkruanim këtë mesazh. Nga familjet tona tek ato tuajat!”
“Dutch Daffodils” shkroi një postim në Facebook fjalinë “Shihemi Vitin tjetër” të shkruar në lule, së bashku me një zemër.
“Shpresojmë që kjo të ndriçojë paksa ditën tuaj dhe shpresojmë t’ju shohim vitin tjetër! Shumë dashuri!’, janë shprehur ata.
Holanda ka më shumë se 38 mijë raste të konfirmuara të koronavirusit, sipas të dhënave nga Universiteti Johns Hopkins. / KultPlus.com
“Jam kthyer nga Shqipëria ku u nderova me Çmimin Kadare. Isha i dërrmuar, por shkova atje për të respektuar atë vend të varfër e heroik, i cili e jepte për herë parë për mua atë çmim. Në qytetin e Tiranës m’u bënë nderimet më emocionuese në jetën time. Ky popull i vuajtur nga një tirani e egër, ku ende duken gjurmët e diktaturës: fytyra të prishura nga heqkeqja, bunkerë të përzishëm, me të cilët diktatori kishte mbushur vendin, më priti si një mbrojtës, si një mbret, si birin e saj të dashur.
Në dorëzimin e këtij Çmimi pati këngë dhe valle që s’do t’i harroj kurrë. Shkrimtari shqiptar, Visar Zhiti, më dorëzoi një urnë me dhé që e kishte sjellë nga vendlindja e nënës sime. Ai më tregoi një fletore që e kishte mbajtur fshehur në burg; me ca germa të vockla kishte kopjuar një tekst nga Kamy dhe fragmentin “Djalosh i dashur dhe i largët” nga libri im «Engjëlli i skëterrës». Me lot në sy, më tha se për shumë vjet që kishte qëndruar si i burgosur politik në qelitë e errëta, çdo ditë lexonte këto faqe, fshehtas, që të mund të rezistonte. U trondita dhe u mallëngjeva njëherazi, që me fjalët e mia i paskësha shërbyer atij heroi nga të shumtët të tillë që banojnë në atë vend, sot përsëri në luftë.
Të nesërmen na përcollën me muzikë e me lule; pata aq shumë emocione sa në korridoret e aeroportit të Vjenës më ra të fiktë. Elvira vrapoi të gjente një mjek dhe vetëm pas disa orësh mundëm të niseshim për në Madrid.
Jam kthyer përsëri në shtëpi dhe mendoj për ato që pashë në atë tokë të të parëve të mi, një popull që vjen nga vuajtje e nënshtrim për dekada të tëra; dhe nuk do t’i harroj kurrë ato nëna që kanë parë bijtë e tyre të vdesin në mënyrat më barbare e, megjithatë, vazhdojnë të jenë aq shpirtmëdha. Në vetminë e dhomës sime, zemërpërvëluar nga vdekja e Horhes, po pyes veten se cili Zot fshihet pas vuajtjes.”
– ERNESTO SÁBATO (pjesë nga libri i tij “Përpara fundit”)
Më 30 prill 2011 u nda nga jeta Ernesto Sábato (24 qershor 1911 – 30 prill 2011) shkrimtarii dhe eseisti argjentinas me prejardhje arbëreshe. Për veprën e tij letrare është nderuar me shumë çmime kombëtare e ndërkombëtare, midis të cilëve me çmimin Romani më i Mirë i Huaj, në Paris (1976) për romanin “Ëngjëlli i skëterrës” dhe Çmimin Migel Servantes (1984). Në vitin 1995 u ftua të vinte në Shqipëri, ku iu dha çmimi Kadare dhe u nderua me titullin Nderi i Kombit, për të cilin, i entuziazmuar, u shpreh se për të ky ishte më i madh se çmimi Nobel. / KultPlus.com
Gara më e madhe e çiklizmit “Tour de France”, do të mund të mbahet, përkundër masave të reja kufizuese të vendosura nga qeveria franceze ndaj tubimeve në masë.
“Tour de France” është shtyrë për dy muaj, dhe është paraparë të nisë më 29 gusht. Por, qeveria ka njoftuar se nuk do të ketë tubime në masë deri në shtator.
“Tour de France nuk është vënë në pyetje. Nuk do të ketë tubime në masë para shtatorit, por me ‘Tour de France’ që do të nisë më 29 gusht, mund të ketë përshtatje. Mbetet te organizatorët të bëjnë sugjerime”, ka thënë ministria e sportit e Francës, Roxana Maracineanu, shkruan BBC, transmeton KultPlus.
Gara tjetër e madhe e çiklizmit “Vuelta a Espana”, ka njoftuar se do të anulojë startin nga Holanda, që është paraparë për 14 gusht.
Ngjarjet sportive janë anuluar apo shtyrë shkaku i koronavirusit. / KultPlus.com
Dhërmiu është padyshim një nga destinacionet më tërheqëse turistike të Shqipërisë.
Ministri i Turizmit, Blendi Klosi, ka vijuar edhe këtë të mërkurë, promovimin e destinacioneve turistike të vendit tonë. Fokusi tashmë ka qenë te turizmi blu dhe Dhërmiu padyshim është një nga perlat e bukurisë shqiptare.
Fshati i Dhërmiut, prej nga merr emrin edhe bregdeti, ndodhët 52 km në Jug të Vlorës, 72 km në vëri të Sarandës dhe rreth 210 km nga kryeqyteti i Tiranës. I vendosur buzë detit Jon dhe në shpatet e maleve , midis gjelbërimit të ullinjve, fshati ka një bukuri madhështorë.
Dhërmiu shtrihet në fund të një plazhi më tepër së pesë kilometra të gjatë, plazh i cili përfundon më një kodër, mbi të cilën ngrihet manastiri i Shën Theodhorit. Fshati përbëhet nga tri lagje: Kondraqa, apo Kallami që është lagja e parë për ata që vijnë nga Llogoraja; vijuar nga Gjileku dhe Dhërmiu – lagja e tretë dhe më e madhja që i ka dhënë edhe emrin fshatit. Në total, tërë fshati ka rreth 600 shtëpi, ku rreth 300 janë në Dhërmi.
Dhërmiu është një vend ku gërshetohet tërheqja nga deti i kaltër dhe i pastër i Jonit më atë të ajrit të pastër dhe të shëndetshëm të maleve. I mbrojtur nga veriu nga gadishulli i Karaburunit, fshati është tepër tërheqës edhe në periudhën e dimrit, pa vënë në dyshim atë të verës që tërheq edhe më shumë turistët. I cilësuar si një nga perlat e Rivierës shqiptare është pa dyshim nga vendet më tërheqëse të Shqipërisë, siç njihet edhe shumë guida turistikë të vendit dhe të huaja.
Shpella e Piratëve është një shpellë e bërë e famshme nga libri i Petro Markos dhe më pas nga filmi i Kinostudios “Shqipëria Sot” me të njëjtin titull. Mund të arrihet nga deti dhe toka. Vendosur në shkëmbej thikë, në një det shumë të thellë që merr “ngjyrën e verës“ (Homer), Shpella e Piratëve, ruan vlera të rëndësishme turistike, që të sjellin në kohërat e Mesjetës. /atsh/ KultPlus.com
30 prilli njihet si Dita ndërkombëtare e muzikës xhaz, e cila festohet me qëllim të rritjes së vetëdijes për vlerat e xhazit si një mjet edukativ dhe forcë për paqen, unitetin, dialogun dhe bashkëpunimin e zgjeruar mes njerëzve.
Për të shënuar këtë datë, në shumë vende bëhen organizime të ndryshme duke u promovuar këtë rrymë të muzikës, e cila nëpër botë është mjaft e popullarizuar.
UNESCO ka caktuar 30 prillin për këtë ditë, me rezolutën e miratuar në Konferencën e Përgjithshme të kësaj organizate, në nëntor 2011.
Xhazi është një lloj muzike shumë intelektuale. Ndikon për një formë tjetër të menduarit të njeriut. Krijon ndjenja dhe emocione të veçanta tek individi. Melodia, ritmi, harmonia dhe loja modale e bëjnë muzikën xhaz një lloj i veçantë arti.
Muzika e xhazit është një stil muzikor që u shfaq në fillim të shekullit 20, në komunitetet afro-amerikane në jug të SHBA-së. Ka lindur nga një përzierje e traditave të muzikës afrikane dhe evropiane.
Nga fillimet e saj e deri në ditët e sotme, muzika xhaz ka marrë edhe elementë nga muzika popullore amerikane për shumë stile të dallueshme si: New Orleans Jazz që daton nga fillim të 1910, Gypsy Jazz nga vitet 1930 dhe 1940, Bebop nga mesi i viteve 1940, Cool Jazz, Avant-gard Jazz e të tjerë.
Instrumentet më të përdorur të muzikës xhaz janë: saksi, tromba, tromboni, bateria, kontrabasi, ksilofoni dhe instrumentet elektrike pas viteve 70-ta. / KultPlus.com
Koronavirusi shkaktoi probleme të mëdha në botë pothuajse në të gjitha veprimtaritë.
Edhe edicioni i Eurovision, këtë vit është anuluar si shkak i përhapjes së këtij virusi.
Arilena Ara, këtë vit do të merrte pjesë ku do e përfaqësonte Shqipërinë por Covid-19 e pamundësoi një gjë të tillë.
Megjithatë, Arilena ka menduar për fansat një surprizë të veçantë.
Përmes një fotografie të publikuar në rrjetin social Instagram, Arilena ka paralajmëruar se do të mbajë koncert recital në Sheshin “Nënë Tereza” në Tiranë.
“Sounds of Silence (Tingujt e qetësisë)” është titulli i këtij koncerti, i cili do të mbahet pa audiencë për shkak të situatës, megjithatë do të transmetohet në të gjitha platformat. Blic / KultPlus.com
Po më fliste një ditë një mik, për rënien në një gjendje serioze humbje të besimit, zhvleftësim të gjërave që shkruan dhe mungëse e shtuar e etjes për lexim. Kam nisur të lodhem, shtoi ai duke vizatuar në fytyrë një portret të ngurtësuar në një shikim të gozhduar në një një pikë të vdekur. Sa herë po mendoj t’i braktis të gjitha dhe të bëj jetën e një njeriu të zakonshëm. Nuk mundem, them, dhe përsëri e gjej veten duke lexuar apo duke shkruar. Mori frymë thellë sikur u çlirua nga një barrë e rëndë që po e zinte përfundi, dhe duke më hedhur një vështrim të ngulmët, më pyeti, po ju mik, jeni gjendur ndonjë herë në momente të tilla. Qesha ashtu shkujdesur dhe i’a ktheva: Shpesh… gjithnjë e më shpesh. Fytyra i’u çil sikur një dritë e beftë i lau të tërën së brendshmi. Duke vijuar, shtova:
– E gjithë jeta mes letrave dhe fjalëve, mendimeve dhe përjetimeve, përfytyrimit dhe përfshirjes më ka kaluar nëpër këtë terren të ashpër. Aq sa mendoj se këto zhgënjime, këto rrëzime, vërtetë na japin plasaritje në zemër, na i gjakosin gjunjët, grisemi dhe çirremi. E pse? Për të dalë sërish aty ku ajo vetvete e krisur të pret, si kurthet pren e vet. Kjo është normale miku im. Do të shqetësohesha nëse nuk do të ishe kështu sa rrëfyet. Si për të dashur ta bind, vijova: – Vetvetja shpesh më kredh në një gjendje dëshpëruese, apatie, humbjes së besimit dhe shtërrim grryes në interesimin e gjërave që më kanë dhënë më pak se sa më kanë marrë, e megjithatë gjithnjë e gjej veten duke i blatuar kësaj perëndie gjithçka që kam. Mes asaj që përpiqem të jem dhe asaj që dëshiroj me gjithë shpirt, shtrihet një hendek kaq i madh, teposhtë saj thellon një gropë nga ku dëgjohen vetëm thirrje terri dhe hukam të acarta. Është ky moment kur besimi më lëshon nga krahët e tij, përdhunshëm, siç i’a shkul shkëmbit era rrënjët e një peme shumëvjeçare. Sado që përpiqem të qëndroj pas shpresimeve të rrejshme e një vullneti që ngulmueshëm më mban për të mos më lënë të bie, përsëri ndihem ashtu si një objekt në rënie të lirë. Më bëhej se çdo ditë e më shumë nisja të humbisja cakun që më mban larg këtij honi, që më grishte me boshin dhe jehonën e vet. Kisha humbur besimin te gjërat që bëj, dhe ato me të cilat merrem. Më dukej aq të zbrazëta këto përpjekje dhe aq koti këto arritje, sa gjithnjë e më shumë po e shihja si të mundshme rishikimin e marrëdhënieve me lirinë, më kotin e të bërit të gjërave dhe përjetimit të tyre. Më duket se gjithçka më zbraz. Njerëzit, ata, janë kaq të lumtur në kotin e tyre dhe unë kaq shumë vuaj në boshin tim. Gjithë kjo rrugë, gjithë ajo përpjekje… gjithnjë e më shumë më flihet. Ngado më rrethojnë libra me nënvizime dhe shënime, blloqe të mbushur me copëza krijimesh më vështrojnë ashtu mospërfillës. Gjërat që kam shkruar ma neverisin, shpesh i grisi, i djeg, në rastin më të mirë i flak diku në një skutë. Ka prej tyre që thjeshtë nuk dua t’u kthehem. Janë pa vlerë dhe humbje kohe. Ndihem në turp, ashtu si i zënën në faj, për kohën që kam shpenzuar që t’i jetësoj në fjalë, përfytyrime e përjetime, që më kanë thirrur në joshje. Shpesh, ndihem gjithnjë e më i huaj në mbretërinë time të shpirtërores të përbërë prej librash, librash, raftesh, raftesh… dhe maceve. Shkruaj, shkruaj, lexoj, lexoj, meditoj dhe merrem me diçka tjetër që merr nga koha ime. Dita nuk ndryshon nga nata. E sotmja, është identik me të djehmen, me përjashtim të ndonjë zënke koti me bashkëshorten dhe ndonjë shkaje me tim bir. Iki dhe kthehem te të njëjtat gjëra, te e njëjta kohë që merr nga unë dhe unë i marr prej saj. Dëshpërohem dhe vuaj, diçka prej pamundësie më kafshon dhe iluzionet më faniten si zjarret apokaliptike që kërcënojnë çdo moment perandorinë time prej fjalësh dhe letre. Askush nuk guxon t’i afrohet vetmis time. Ikja e gjërave, e kohës kryesisht, më dhëmb më shumë edhe se frika e vdekjes që më përndjek si një qoftlarg që ngulmon të më gjunjëzojë. E megjithatë kjo është jeta ime, ajo që besoj dhe për të cilën kam sakrifikuar gjithçka, miku im. Dhe kjo më mjafton që unë të ndihem i lumtur, në një lumturi krejt e ndryshtë nga ato që i sheh drita llamburitëse e boshit dhe mbështjell atmosfera e hareshme e shtirjes dhe fallsitetit. Ne duhet të pranojmë se i përkasim asaj lënde që është krijuar për të përballuar trysninë, peshën dhe hapsirën, për ta parë zjarrin si shndërrim dhe hirin si thelbi i gjithçkasë që rivjen për të rinisur. Miku im, unë nuk i’a lejoj vetes të të jap këshilla apo të të sygjeroj rrugdalje nga bataku ku na hedh shpesh zhgënjimi, humbja e shpresës dhe zhvleftësimi në asgjë, të gjithçkaje që ne bëjmë, që është e vetmja gjë që na bën të besojmë.
“Let her go”, është një nga hitet më të mëdha kënduar nga Passenger, shkruan KultPlus.
Kjo këngë për një periudhë të shkurtër ka arritur të marrë miliona klikime gjithandej botës dhe vazhdon të dëgjohet edhe në ditët e sotme.
KultPlus këtu ju sjell teksti dhe videon e kësaj kënge:
Well you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go
Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go And you let her go
Staring at the bottom of your glass Hoping one day you’ll make a dream last But dreams come slow and they go so fast
You see her when you close your eyes Maybe one day you’ll understand why Everything you touch surely dies
But you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go
Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go
Staring at the ceiling in the dark Same old empty feeling in your heart Cause love comes slow and it goes so fast
Well you see her when you fall asleep But never to touch and never to keep Cause you loved her too much and you dived too deep
Well you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go
Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go And you let her go Ohhh, oh no And you let her go Ohhh, oh no Well you let her go
Cause you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go
Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go
Cause you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go
Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go And you let her go
Këngëtarja britianike Adele ka sjellur dhe vazhdon të sjell vazhdimisht super hite në skenën botërore të muzikës. Ajo ka filluar të këndoj vetëm pasi ishte divorcuar nga burri i saj, dhe njëra nga gazetat britanike me sartirë shkruante se nëse Adele nuk do të divorcohej ajo do të mbetej një shtëpiake dhe bota e muzikës do ta kishtë një yll më pak.
Adele njihet për performancat e saj live të cilat rëndom nuk janë të bazuara krejtësisht në performanca pompoze dhe të zhveshura, por në zërin e saj magjik.
“When We were Young” është njëra nga këngët e saj të pavdekshme e cila ka marrur miliona klikime dhe vazhdon të dëgjohet edhe sot.
“When We Were Young”
Everybody loves the things you do From the way you talk to the way you move Everybody here is watching you ‘Cause you feel like home You’re like a dream come true
But if by chance you’re here alone Can I have a moment before I go? ‘Cause I’ve been by myself all night long Hoping you’re someone I used to know
You look like a movie You sound like a song My God, this reminds me Of when we were young
Let me photograph you in this light In case it is the last time That we might be exactly like we were Before we realized We were sad of getting old It made us restless It was just like a movie It was just like a song
I was so scared to face my fears Nobody told me that you’d be here And I swear you moved overseas That’s what you said, when you left me
You still look like a movie You still sound like a song My God, this reminds me Of when we were young
Let me photograph you in this light In case it is the last time That we might be exactly like we were Before we realized We were sad of getting old It made us restless It was just like a movie It was just like a song
When we were young When we were young When we were young When we were young
It’s hard to admit that Everything just takes me back To when you were there To when you were there And a part of me keeps holding on Just in case it hasn’t gone I guess I still care Do you still care?
It was just like a movie It was just like a song My God, this reminds me Of when we were young
When we were young When we were young When we were young When we were young
Let me photograph you in this light In case it is the last time That we might be exactly like we were Before we realized We were sad of getting old It made us restless Oh I’m so mad I’m getting old It makes me reckless It was just like a movie It was just like a song When we were young
Në këtë kohë kur gjithë bota është në luftë ndaj një virusi të padukshëm, janë mjekët ata që janë në krye të detyrës.
Janë bërë shumë kampanja në përkrahje të mjekëve që gjenden në vijën e parë të frontit, në mënyrë që të tregohet mirënjohja për mantelbardhët.
Në Kosovë që prej rasteve të para që u paraqitën me COVID-19, mjekët janë në detyrë.Por janë tre mikrobiologe që punojnë në Institutin Kombëtar të Shëndetësisë Publike, e që puna e tyre lidhet direkt me testimet që bëhen për koronavirus.
Bëhet fjalë për Pranvera Abazin, Donjeta Pllana dhe Zana Kacaniku – që janë tre gra mikrobiologe që merren ekskluzivisht me testimet për COVID-19.
Ato punojnë me orar të tejzgjatur pasi janë ndër ekspertet e vetme të kësaj lëmie në Kosovë.
Të trija janë heroinat e ditëve të pandemisë.
Ato po punojnë ditë e natë në mënyrë që të kemi një pasqyrë të qartë të personave të infektuar me koronavirus.Abazi, Pllana e Kacaniku i marrin të gjitha mostrat e të dyshurëve me COVID-19 dhe i testojnë në Departamentin e Mikrobiologjisë.
Deri dje më 28 prill ato kanë testuar 6.995 mostra të dyshimta me virusin SARS-CoV-2 e prej tyre pozitive kanë rezultuar gjithsej 790 raste, ndëresa 22 raste kanë ndërruar jetë.
Që nga 8 shkurti kur ka filluar testimi për koronavirus edhe në Kosovë, 536 rsate janë aktive dhe 232 të tjerë të shëruar.
Ja emrat e tyre: Zana Kacaniku, Donjeta Pllana, Pranvera Abazi. Insajderi / KultPlus.com
Ju qi keqas t’vorrosun keq flêni nder murrâna mbi shpate t’pjerrta a n’pyje, n’breg deti ase n’breg lumi, deshmor‘, q’êmën t’lavdishem keni thadrue n’gojdhâna, nën dhé me gjak t’uej t’rîmun idhnín nuk u a shuen gjumi.
Ju qi n’vorre t’vetmueme keq flêni e nuk pushoni e as deka varrz e shtatit nuk thau as nuk u a mbylli, qi éshtnat vrik ju dridhen kur del nji zâ nga pylli, a kur nji zhapllim‘ hapash përbrî murân’s ndëgjoni,
ju qi n’mesime fisnike t’lahutës jeni rritun, ju qi burrnín jetike e patët si mësuese, ju qi lirín kreshnike zgjedh‘ e kishi per nuse, ju qi n’mprojen e nderit botën keni çuditun,
sot n’murrâna t’harrueme kërkoni kot pushim: ju qi epopé t’panjoftun shkruet me gjakun e kuq, plot vrumulisje n’eshtna rrini tue bluem idhnimin, fatosa orzez, për flîjen e jetës q’u shkoi huq.
U rrzuet tue rrokun armën dhe rrzue me jue fisi; ato q’atdheut i kjené ndër mote gardh çeliku, porzmat vigâne t’ueja, jo, nuk i mposhti anmiku por mâma e fatit, mâma qi befas mbi né krisi.
N’heshtim t’natës shqiptare s’ndëgjihet kund zâ njerit, prân‘ votres s’fikun nânat n’vaj nuk e njomin bukën, por me sy t’papërlotun plot shkndija mnije, strukën tue prit‘ furín ahmarrse qi t’thej‘ t’prîmunt e mnerit.
Jo váj por gjâm e ahté prej pyjesh sjell jehona, zhumhura e rrebtë e lumit kushtrim zâ-mbytun ngjanë, shpirtnat errson e ballet vrugon, ndiell mort zezona q’atdheut palcet gjallnuese mâ t’mshefta po i a thanë.
O Perëndí, na tokën pranuem qi Ti na fale, n’tê tash tridhet‘ qindavjeta na u end e ndershme jet, jetuem m’kto troje t’vobta, n’kto brigje t’thata e t’shkreta, ngujve larg botës tjetër tue ruejtun dhên mbi male.
Me mzi strehueme trupin nga shiu e brshni e marrdha, n’kasolle e stane t’brishta qi shpërthejshin duhínat, pa dijt‘ qejfet e holla, pa dijt‘ ç’janë miradinat, pa njoft‘ doket e lmueta të kombeve fatbardha.
E, pra, t’ushqyem n’kto gryka me bukë kollomoqe Qi e zbutshin n’új të kronit, s’lypshim kurrgjâ mâ shum, sepse bylmet na kishin nji lirí t’thjsht‘, t’pashoqe, qi me hiret e veta na e bânte gjakun t’lum.
Nânat me qumsht‘ të pastër andjen n’shpírt t’on‘ dikojshin Me fluturue si shqipe në qiell t’nderit shqiptar, n’flak t’dokeve m’u kndellun e n’zjarrm t’buzmit bujar, qi kobin e zvetnimit nga votra na e largojshin.
O Perendí, ndër shekuj ûja buzën na e zverdhi, shpesh u errem pa hângër bukën m’e ruejt‘ për fmín e mitun q’ish n’e rritun, por n’qe ‘i mik né shpín na msyni, ia vûm para at buk mikut kur erdhi.
Pse kshtu na e randon jetën me dhunë e me krajata? Lírin e dy gisht nderi n’shtek t’ballit: s’kishim tjetër: kto dy të mira zbritshin vobeksín t’on‘ të vjetër. Po pse, o i Lumi i Qiellvet, na i rrmbeve kto dhurata?
Komuna e Prishtinës ka njoftuar se pritoret në Prishtinë do të fillojnë të ndërrohen gjatë javës së ardhshme, e ato gjithashtu do të kenë emra të veçantë.
“Pritoret e autobusëve po i ndërrojmë dhe gjatë javës së ardhshme do të fillojmë vendosjen e tyre nëpër stacionet e caktuara”, ka shkruar Komuna e Prishtinës në Facebook.
Tutje thotë se emrat e tyre do të zgjedhën në bashkëpunim me qytetarët.
“Me pamje krejt të re, të gjitha do të kanë nga një emër të veçantë, të zgjedhur në një mënyrë po aq të veçantë, që do të e bëjmë bashkë me ju”, thuhet aty.
Komuna ka bërë thirrje gjithashtu që qytetarët të vazhdojnë të qëndrojnë në shtëpi.
Gazeta e njohur amerikane The New York Times i ka kushtuar artikull një ngjarjeje të ndodhur në Kosovë, ku një çift britanik për shkak të koronavirusit ngelën në Prizren.
Çifti britanik Rossie Watson dhe Mike Elm nisën një rrugëtim të tyre të gjatë, por kjo aventuarë e tyre u ndërpre pas shpërthimit dhe vendosjes së masave ndaj Covid-19.
Për këtë ngjarje ka shkruar edhe Reuters ku tregonte se çifti lejohen të dalin për 90 minuta çdo ditë për të marrë sende thelbësore në qytetin e Prizrenit.
“Jam jashtëzakonisht me fat në vendin ku përfundova, është një qytet i bukur”, ishte shprehur Elm tutje.
25 vjeçarja me këtë mënyrë po synonte të sensibilizonte opinionin për ndryshimet klimatike.
Por ka më shumë se dy muaj që çifti u bllokuan nga pandemia në një bujtinë në Prizren si pasojë e sëmundjes pandemike. Klan Kosova / KultPlus.com
