Autor: KultPlus

Kur Avni Rrustemi shpjegonte në gjyqin e tij arsyen e vrasjes së Esat Pashës

Posted on by KultPlus

Nga Aurenc Bebja, Francë – 20 Janar 2017

Më 13 qershor të 1920, në kryeqytetin francez, Esat Pasha po dilte nga hotel « Continental », i shoqëruar nga një mik dhe një mikeshë, për të shkuar në drejtim të automjetit të tij, i parkuar në rrugën « Castiglione ». Avni Rustemi, i cili po priste mbi trotuar, qëllon dy herë mbi të duke e lënë të vdekur në vend.

Si rrjedhim, gazeta franceze, « Le Matin », ka botuar, në faqen e parë të saj, më datë 30 nëntor 1920, një artikull mbi proçesin gjyqësor të kësaj vrasje të bujshme. Ajo ka botuar shkëmbimet e ndryshme në sallën e gjyqit, ku bie veçanërisht në sy gjakftohtësia e Avni Rustemit.

Më 20 qershor 1920, Avni Rustemi shfaqet para Gjykatës së Krimeve të Rënda të « Seine-s ». Gazeta e përshkruan autorin 27 vjeçar, si të dobët fizikisht, që dukej sikur të ishte 20 vjeçar, me një pamje të mprehtë, i cili ishte i sigurtë kur shprehej, me një kokëfortësi që haset tek të gjithë vrasësit politikë. Dhe si ata, ai dinte të përdorte lehtësisht « klishetë ».

Në vijim, seanca gjyqësore e rrëfyer në gazetën franceze : 

« Seanca është udhëhequr nga kryetari i gjykatës, këshilltari Z. Drioux.

Avokati i Përgjithshëm Bloch – Laroque mbështet akuzën.

E veja e Esat Pashës përfaqësohet , si palë civile, nga avokatët Freyssanges et Lyon – Caen.

Avokati De Monzie (Anatole) mbron të akuzuarin.

Pas formaliteteve, fillon marrja në pyetje e Avni Rustemit.

I akuzuari, i lindur në një familje me prona përreth Janinës, është shkolluar në Konstandinopojë, Gjenevë dhe Romë. Ai i ishte destinuar mësimdhënies. Në vitin 1913, u bashkohet Shqiptarëve që luftonin kundra Greqisë me qëllim « lirimin e Epirit ».

***

Z. Drioux : Në atë moment të caktuar, ju nuk e njihnit Esat Pashën ?

Avni Rustemi : Oh, kanë folur shumë për të !

Z. Drioux : Po ju paralajmëroj se do të jem tepër i kujdesshëm në këtë terren. Unë pranoj se jam i paditur në çështjet e historisë dhe politikës shqiptare. Mbi këtë bazë, unë do të ju lejoj të thoni atë që ju dëshironi.

***

Rustemi përfiton nga leja për të afirmuar se në Shqipëri kishte vetëm një qeveri legjitime, ajo e cila luftoi Esat Pashën.

…Në maj të vitit 1920, partizani i ri kthehet në Shqipëri, ku takon « një zyrtar të lartë, i cili i shpjegon situatën » dhe kuptohet se është kundra « Esatiste ». Në vijim niset për në Paris.

***

Z. Drioux : Çfarë burimesh financiare keni ?

Avni Rustemi : Pak më shumë se 6000 lireta.

Z. Drioux : Nga vijnë këto para ?

Avni Rustemi : Nga vëllai im.

Avokati i Rustemit, De Monzie : Kjo dëshmon se Rustemi nuk është vrasës me pagesë.

***

Rustemi e përgjonte Esatin nga hoteli i rrugës « Saint – Hyacinthe », komshi me hotelin « Continental », ku jetonte Esati. Iu desht vetëm një « hap » për ta gjetur. Më 13 qershor u takua papritmas me pashain në trotuarin e rrugës « Castiglione » dhe aty ndodhi gjithçka.

***

Avni Rustemi : Kur pashë këtë njeri u turbullova dhe nuk u kontrollova dot.

Z. Drioux : Dhe pastaj, ju qëlluat ?

Avni Rustemi : Ishte një gjest ashtu si marrja e Bastijës !

Z. Drioux : Ju u bëni aluzion, pa i njohur mirë, disa fakteve të historisë sonë. Shumë të huaj shprehen kështu. Në një tekst të shkruar nga pala juaj mbrojtëse, miqtë tuaj e kanë krahasuar viktimën me Luigjin e XVI ! Ju paralajmërova se mund të thoni gjithçka në lidhje me politikën shqiptare. Ne, francezët, ne nuk mund të harrojmë se Esati ishte miku ynë, që u detyrua të largohej prej austriakëve, që ka punuar në shpëtimin e ushtrisë serbe, dhe për arsye të këtyre fakteve, ai u dekorua me Kryqin e Madh të Legjionit të Nderit.

Avokati i Rustemit, De Monzie : Franca ka besuar disa herë gabimisht.

***

Proçesi gjyqësor mbyllet me këto fjalë të akuzuarit :

Avni Rustemi : Unë nuk e kam paramenduar vrasjen. Unë kam qenë gjithmonë i shtyrë nga ndjenjat e pastra.

***

Nga ky moment, mbaron proçesi i Avni Rustemit dhe fillon i Esatit.

***

Dëshmitarët e parë, doktori Paul, eksperti i armëve Flobert, roja (gjuetari) Cavet që ndaloi vrasësin u dëgjuan me shpejtësi.

Avokati i Rustemit, De Monzie, me aftësinë e madhe për të mbrojtur klientin e tij, do të tërheqë vëmendjen e sallës në vijim.

***

Avokati i Rustemit, De Monzie : Një patriot shqiptar, si Rustemi, a ka pasur ndaj Esatit ankesa të bazuara (të mjaftueshme) për të eliminuar tiranin dhe tradhtarin ?

***

Sipas gazetës, dhjetë dëshmitarë mbrojnë të vrarin.

Gjenerali Gouraud i ka shkruajtur Z. Drioux për të vërtetuar bujarinë e Esatit. Z. Edouard Julia e konsideron Esatin si një mik të Francës.

***

Z. Julia : Figura e tij ushtarake ishte ajo e një heroi. Ishte ai që mundësoi dialogun me mbretin Konstandin. Personaliteti i tij politik nuk ishte më pak i shquar. Ai ka kontribuar shumë në fitoren e aleatëve. Pa atë, asnjë serb nuk do t’i kishte shpëtuar fatkeqësisë, asnjëri prej tyre nuk do të arrinte në Korfuz. Unë nuk jam këtu për të shkatërruar një njeri të ndriçuar nga pasioni i tij politik, por do t’i them të akuzuarit, se duke vrarë Esatin, ai ka sakrifikuar fatin e fundit për bashkim dhe pavarësi që i kishte mbetur shtetit të tij.

Avokati i Rustemit, De Monzie : Esati, a nuk e dorëzoj Shkodrën në 1913 armiqëve të shtetit të tij ? Dëshmitarë të tjerë do të vijnë të tregojnë. »

***

Ekspertë të tjerë kanë vazhduar të flasin në gjyq si për shembull gjenerali Sarrail, ish-shefi i byrosë së ushtrisë Orientale, Z. Ancel, apo Z. Auguste Gauvain, Z. Gaston Richard, koloneli Lamouche dhe konsulli francez në Selanik, Z. Graillet.

Të gjithë këta zotërinj nuk kanë rënë dakord me pohimet e njëri – tjetrit.

Gjatë kësaj seance gjyqësore nuk është marrë një vendim i menjëhershëm për Avni Rustemin. / KultPlus.com

https://www.darsiani.com/la-gazette/gazeta-franceze-le-matin-1920-kur-avni-rustemi-shpjegonte-ne-gjyqin-e-tij-arsyen-e-vrasjes-se-esat-pashes/?fbclid=IwAR0qyRzYoA0-C9YdMscPqFbn0PK5228q1IAk-p6rH0wnJbcxisl3-7c6Gqk

‘Do enden shqiptarët në kët’ jetë zvarrë dhe do ken’ për njëri-tjetrin armiqësi’

Posted on by KultPlus

Henrik Ibsen- Lufta për fronin

Fjalët e Peshkop Nikolasit drejtuar Mbretit Skuleja përshtatur për shqiptarët

Do enden shqiptarët në kët’ jetë zvarrë,
pa qëllim e pa vullnet; në zemër do të ken’ shpirtvogëlsi dhe për njëri-tjetrin armiqësi.
Veç që të gjith’ një gjë do ken’ dëshirë:
gjithçka q’është e madhe, q’është e mirë,
me gur e baltë ngutas ta mbulojnë;
turpin porsi nder do ta shikojnë dhe për flamur do mbajnë lecka pa vlerë….

Përktheu Afrim Koç

100 vjetori i dy krismave në Paris, krismat që bën kthesë në histori

Posted on by KultPlus

Sot shënohet 100 vjetori i vdekjes së Esat pashë Toptanit, i cili më 13 qershor 1920 u vra në Paris nga Avni Rrustemi, u vra për të mbetur gjithmonë sinonim i tradhëtisë, shkruan KultPlus.

Esat pashë Toptani ka qenë ushtarak i Ushtrisë Osmane, deputet shqiptar në Mexhlisin osman, drejtues i Rrethimit të Shkodrës dhe kryeministër shqiptar.

Më poshtë KultPlus ju sjell një fragment të shkurtë se si ndodhi vrasja e Esat pashë Toptanit.

Tek e kishte lënë të hante me nipin e tij, Xhemil bej Vlorën dhe mikneshën e vet Elizën, Esati u vra në rr. Castiglione në Paris më 13 qershor, 1920 nga Avni Rustemi në kushtet e konkurrencës politike në Tiranë. Ky kishte qëndruar i fshehur pas njërës prej shtyllave të hyrjes së hotelit Continental në pritje të pashës. Avniu i kishte shkuar nga mbrapa dhe e kishte qëlluar prej njëfarë distance me një revolver Smith & ëesson, që e mbante me vete. Plumbi i kishte depërtuar në qafë pranë shtyllës kurrizore dhe kur ishte rrotulluar me duart lart për t’u mbrojtur, Avniu qëlloi përsëri, në anën e majtë të kraharorit në lartësinë e sqetullës.

Mbas një gjyqi të gjatë Avni Rustemi do të lirohej duke u shpallur i pafajshëm nga gjykatat e Shtetit Francez, me një mbrojtje të ngritur prej Anatole de Monzie mbi tezën e krimit të pasionit dhe “me paramendimin e një populli të tërë”.

Pas vdekjes trupi u dërgua nga familja në një depo mortore të Parisit për t’u mbajtur derisa të merrej një vendim se ku do të varrosej përfundimisht. Njëra nga të bijat u interesua pranë autoriteteve franceze nëse trupi i të atit mund të transportohej në Shqipëri. Arka prej plumbi nr. 17 vazhdoi të qëndrojë në depon e rr. D’Aubervilliers të paktën deri në tetor 1921. Më vonë, eshtrat e Esatit u varrosën në mënyrë thuajse të fshehtë në një lagje të varfër të Parisit. / KultPlus.com

Agim Sulaj kandidat për çmimin prestigjoz në ‘European Press Prize 2020’

Posted on by KultPlus

Agim Sulaj është piktor dhe karikaturist shqiptar që jeton e punon në Itali. Piktori shqiptar i cili numëron dhjetëra cmime ndërkombëtare, është përzgjedhur me një punim të tijin për çmim bashkë me 15 karikaturistë europianë në programin e ekselencës “European Press Prize 2020”.

Vepra me të cilën u prezantua artisti shqiptar, titullohej “ Plastika po shqyen botën”!

Në lidhje me karikaturat, Gjykatësi i “European Cartoon Award” Janet H. Anderson u shpreh:

“Karikaturat editoriale janë një lloj i veçantë i komenteve; ata kanë kaq shumë gjëra që duhet të shënojnë në tregimin vizual, lidhjen me ngjarjet aktuale dhe përcjelljen e një mesazhi të qartë. Ajo që shkëlqeu, ishin kritikat e tyre të mprehta, shpesh shumë qesharake, për punët aktuale. Të gjithë duam të inkurajojmë më shumë karikaturistë në të gjithë Evropën që të hyjnë në këtë çmim përrallor në vitet në vazhdim “, ka treguar ai.

“European Press Prize 2020” ku Sulaj është ndër 16 artistë e nominuar për cmimin e madh, do të jepet në Bruksel në tetor të vitit 2020.

Agim Sulaj në moshën 19-vjeçare fiton çmimin e tij të parë në një konkurs satire dhe humorizmi të organizuar nga “Hosteni”. Në vitin 1985 diplomohet në Universitetin e Arteve në Tiranë, dhe gjatë shkollës e më pas, punon në revistën “Hosteni , e vetmja revistë satirike e kohës.

Trajton gjithnjë tema shoqërore, subjektet e para trajtojnë servilizmin, thashethemet etj.

Në vitin 1990 në Ankara të Turqisë me veprën e tij “Valixhja e emigrantit” punim i vitit 1989,  fiton çmimin special në “Aydin Dogan International Cartoon Competition”. Në vitin 1992 hap një ekspozitë në Rimini e në vitin 1993 një tjetër në provincën e Brindisit. / KultPlus.com

Karantina e Lasgushit

Posted on by KultPlus

Nga Bardhyl Londo

Pas vitit 1944 Lasgushi pothuajse nuk shkroi asgjë të rëndësishme me përjashtim të “Kamadevës” e cila për mua është e dyshimtë të jetë shkruar pas 44-ës. Në rast se po, përse nuk e botoi por pa dritën e botimit aq vonë? Po të ketë ndodhur kështu është dhe më domethënëse: poeti s’ ka dashur t’i japë asaj kohe një poeme aq të bukur ose ka pasur frikë ta botojë.

Të vetmet vargje që ka shkruar Lasgushi në atë kohë janë një tallje dhe ironi e hapur. Kështu e doni poezinë ju? Ua jap unë: Republika Popullore/ mori Shqipërinë për dore/ dhe e çoi në fitore. Është proverbiale pyetja që i drejton Lasgushi Kadaresë duke pirë kafe në Turizmin e Pogradecit: në ç’sistem jetojmë z.Ismail?

Karantina e Lasgushit ishte aq e thellë sa atë pothuajse për vite te tëra nuk e kishte parë kush. Në vitin 1986 Aurel Plasari me gazetarë të Dritës shkoi ta intervistonte pas kaq vitesh tek shtëpia në Tiranë sepse ai gjysmën e vitit e jetonte në Tiranë, gjysmën në Pogradec. Pasi i la rreth gjysmë ore të prisnin se çelsin e kishte e shoqja dhe kishte shkuar në pazar, (e shoqja kishte nja njëzet vjet që kishte vdekur) porta më në fund u hap dhe filluan pyetjet.

Pergjigjet ishin të gjitha njëlloj. Kush është poeti më i madh i shqipes. Po këtë e dinë të gjithë. Po kush? Po këtë e di dhe Çuçi, qeni im. Po kush? Lasgushi bre. Po pas tij? Rituali fillonte nga e para. E dinin te gjithë, e dinte dhe qeni i tij se nuk kishte tjetër. Po i njëjti format edhe për përkthyesin. E dinte dhe Çuçi që Lasgushi ishte më i miri dhe pas tij nuk kishte tjetër.

Pak kohë para vdekjes në Lidhjen e Shkrimtarëve u vendos të festohej pervjetori i Lasgushit për herë të parë. Interesim i jashtzakonshëm deri në oborr. Në orën 10 ai që mungonte ishte Lasgushi. Pas rreth dy orësh më në fund e gjejnë. Lasgushi hyri, me kostum të zi, me barsolinë, mbështetur mbi bastun, i zbehtë sikur sapo ishte ngritur nga varri (hollësisht e përshkruaj tek libri im “Jeta që na dhanë). Gjatë gjithë kohës që flitej për të ai shikonte vetëm tavanin.

Në fund kur i thanë se sipas zakonit të athershëm duhej të falenderonte Partinë dhe organizatorët, ai goditi me bastun dyshemenë dhe tha vetem dy-tre fjalë: dëgjoni këtu, poeti është Zot, është mbi gjithçka.
Kjo ishte hera e parë dhe e fundit që e pamë Lasgushin. Pas vitit 1944 ai refuzoi të shkruante dhe te jetonte siç ia kerkonin të tjerët. Prandaj u mbyll, ose më saktë e detyruan të mbyllet në një karantinë që vazhdoi gati gjysmë shekulli. / KultPlus.com

Grupi ‘Lady Antebellum’ ndryshon emrin shkaku i racizmit

Posted on by KultPlus

Pop-grupi i njohur amerikan “Lady Antebellum” ka ndryshuar emrin në “Lady A”, pasi “Antebellum” ka përmbajtje të periudhës së skllavërisë.

Treshja nga Nashville fitoi pesë çmime Grammy dhe dhjetë herë ka prirë në top-listat amerikane. Fjala “antebellum” është përdorur për të treguar periudhën dhe arkitekturën në jugun amerikan, para Luftës Civile.

Ata janë arsyetuar se fjala është përdorur nga stili arkitekturor, por kanë kërkuar falje për dhimbjen që mund ta kenë shkaktuar nga përdorimi i fjalës në emrin e grupit. Në një reagim në Twitter, grupi “Lady A” ka thënë se protestat kundër racizmit ua kanë hapur sytë. “Padrejtësitë, pabarazia, fyerjet ndaj afro-amerikane na hapën sytë”, thuhej në komunikatën e grupit.

“Ishin disa tema që nuk e kemi ditur se ekzistojnë”, thuhej më tej. Fotografia e shkrepur para 14 vjetësh përballë një shtëpie me stil u bë shkas për emrin e grupit, transmeton KultPlus.

“Si muzikantë, na përkujton krejt muzikën që ka lindur në Jug, e që ka pasur ndikim te ne”, ka thënë grupi. Ata kanë shprehur keqardhje që nuk u ka rënë ndërmend më herët për kuptimin që mund të marrë fjala “antebellum” në aspektin racor.

“Na vjen keq për secilin që e kemi lënduar dhe është ndier i shqetësuar shkaku ynë. Shkaktimi i dhimbjes kurrë nuk është qëllimi ynë, por në fakt edhe e kemi bërë”, ka thënë grupi. “Lady A” është njohur më së miri për hitin “Need You Now”, që në vitin 2010 korri sukses të madh në toplistat amerikane dhe britanike. Grupi, vendimin e ka marrë pas reflektimeve personale, diskutimeve dhe bisedave të sinqerta me miqtë afro-amerikanë.

“Nuk na falet që këtë problem e kemi kuptuar shumë vonë. Tani mund të mësojmë dhe të veprojmë në këtë çështje”, ka thënë grupi. Vendimi për ndërrimin e emrit erdhi pasi studioja “One Little Indian”, që ka realizuar këngë për Bjorkun, Sigur Rosin dhe Paul MacCartneyn, ka ndërruar emrin në “One Little Independent”. Themeluesi i studios, Derek Birkett, ka thënë se vendimi u bë kur një fans ia sqaroi se përse emri ishte fyes.

“Javët e kaluara kanë shërbyer për të mësuar. Një fans na ka treguar me saktësi se logoja dhe emri i studios ishin fyes dhe të dhunshëm për historinë e terminologjisë. I jam mirënjohës që më bën të kuptoj se çfarë duhet ndryshuar”, ka thënë Birkett. Ai ka sqaruar se emri i studios së krijuar në fund të viteve ’70 u frymëzua nga filozofitë e njerëzve indogjenë në Amerikë. “Atë kohë isha shumë naiv, por mendoj se logoja dhe emri ishin reflektim i respektit tim dhe mirënjohjes ndaj kulturës së tyre”, ka thënë Birkett.

“Tani e di se kontributi kundër racizmit është dashur të adresohej shumë kohë më parë”, ka sqaruar ai. Riemërimi në industrinë e muzikës po bëhet për të adresuar historinë e komplikuar të racës pak javë pas protestave kundër racizmit që nisën me vdekjen e George Floydit në duart e policisë. Termi “muzikë urbane” është hequr prej përdorimit nga studioja muzikore “Republic Records”, që menaxhon yjet si Drake dhe Ariana Grande.

“Grammy” gjithashtu ka njoftuar se do të ndalojë përdorimin e fjalës “urban” për të përshkruar muzikën me origjinë afro-amerikane në kategoritë e tyre. /koha/ KultPlus.com

Deputetja shqiptare sërish kandidate në Kuvendin e Republikës së Kroacisë

Posted on by KultPlus

Komuniteti shqiptar në Kroaci mbështet kandidaturën e Ermina Lekaj Prlaskaj në zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Znj. Prlaskaj, aktualisht deputete shqiptare në Parlamentin e Kroacisë, ka dëshmuar përkushtim dhe angazhim të vazhdueshëm për përfaqësimin e interesave të komunitetit shqiptar në këtë shtet.

Zgjedhjet e datës 5 korrik për Parlamentin e Kroacisë janë një mundësi dhe shans i mirë jo vetëm për të dëshmuar dhe konfirmuar vullnetin e të gjithë qytetarëve të Kroacisë për më shumë prosperitet në të gjitha fushat, por për të artikuluar njëkohësisht edhe zërin e komuniteteve të tjera që jetojnë në Kroaci.

Në mandatin e fundit në Kuvendin e Republikës së Kroacisë për herë të parë zëri i komunitetit shqiptar që jetojnë ne Kroaci në historine e vet është përfaqësuar me integritet, dinjitet të plotë, profesionalizëm të pashoq nga zonja, Ermina Lekaj Përlaskaj, e cila gjatë gjithë kësaj kohe ka dëshmuar përkushtimin dhe angazhimin maksimal për të përfaqësuar denjësisht interesat e komunitetit shqiptar në Kroaci.

Mbështetja për zonjën Përlaskaj është më se e nevojshme për të fuqizuar komunitetin shqiptar dhe qytetarinë aktive të shqiptarëve në Kroaci, duke e bërë komunitetin shqiptar edhe më aktiv dhe më pjesëmarrës në përfaqësim dhe vendimmarrje në Republikën e Kroacisë. /albinfo/ KultPlus.com

‘Nëna është udhërrëfyese, vendstrehim dhe dashuri e pafundme’

Posted on by KultPlus

Kemi mësuar prej tyre të dëshirojmë mbi të gjitha, më të mirën për fëmijët e tyre dhe se gëzimi, e qeshura dhe fitorja e fëmijës janë gjithashtu të tyret. Mamaja është sinonim me mbrojtjen, dashurinë.

Kur jemi në rrezik, në vështirësi, personi i parë për të cilin mendojmë dhe me të cilin dëshirojmë të jemi pranë është nëna jonë. Afër ose larg, jemi të sigurt se do të na udhëheqë në dyshimet dhe frikën tonë, dhe do të jetë gjithmonë pranë nesh.

Dashuria e saj e pakushtëzuar është më sublimja nga të gjitha ndjenjat. Ju mund të shkoni në veri, jug, lindje ose perëndim por nuk do të gjeni askund përkushtim të pafund ose të gjeni një dashuri të ngjashme. Eshtë vërtet e pakrahasueshme.

Nëna riparon, inkurajon, ndihmon, shëron plagët me puthje, jep përqafime shëruese.

Misioni i saj është shumë më i madh, për t’u siguruar që kjo qenie, fëmija i saj, të ecë me këmbët e veta në jetë. Mamaja është dashuri, është dashuri e pafund.

Dhe për nënat që nuk janë më me ne, një falënderim i thjeshtë, një mendim për shumë dritë dhe dashuri për to, sepse aty ku janë, sigurisht që po vibrojnë nga dashuria e tyre, e cila nuk ka kufij, shkon përtej jetës. Falënderime plot dashuri, dhe një rrezatim drite. /meb.al/ KultPlus.com

“Gladiatori” mund t’i kthehet arenës vdekjeprurëse

Posted on by KultPlus

Regjisoi veteran Sir Ridley Scott është duke punuar në vazhdimin e filmit të famshëm “Gladiator”.

Këtë e ka bërë të ditur një producent i filmit ikonë të vitit 2000. Doug Wick ka thënë se regjisori është duke tentuar të bëjë vazhdimin, por është para vështirësive pasi askush nuk dëshiron të bëjë një film vetëm për hatër të pjesës së parë që shënoi sukses.

“Ridleyt do t’i pëlqente ta bënte. Por, problemi mbetet që gjithçka të jetë në letër”, ka thënë producenti Wick. “Të gjithë ata që janë përfshirë në pjesën e parë do të donin ta realizonin të dytën, mirëpo është sfidë sepse askush nuk dëshiron të bëjë film hije të të parit”, ka shtuar producenti. “Puna në skenar është problem kreativiteti. Ridley është duke punuar, por bëhet fjalë për një projekt që duhet të jetë i duhur. Krejt kjo punë është sfiduese”, ka thënë Wick, transmeton KOHA.

Plani për vazhdim është duke u realizuar, ani pse personazhi kryesor i filmit, Maximus Decimus Meridius, të cilin e luan aktori i njohur Russell Crowe, ka vdekur. Vitin e kaluar, producentët Walter F. Parkes dhe Laurie Mac-Donald kanë thënë se vazhdimi duhet të jetë 25 ose 30 vjet pas asaj që ndodh në filmin e parë.

“Ne jemi duke punuar me regjisorin Scott. Është një punë që nuk do ta realizonim nëse nuk do të ndjenim se është momenti i duhur. Gjithashtu jemi duke punuar me një skenarist të mrekullueshëm, siç është Peter Criag”, ka thënë Laurie MacDonald. Bashkëshorti i saj ka konfirmuar se rrëfimi do të jetë 25 ose 30 vjet pas asaj që ndodh me Gladiatorin e parë. Më parë është spekuluar se filmi i ri do të rrëfejë për Lucius, djalin e Lucillas dhe nipin e Commodusit, të cilin e luan aktori i njohur Joaquin Phoenix.

Periudha e shtjellimit ka dhënë sinjale se do të jetë për Luciusin, por nuk dihet nëse aktori Spencer Treat Clark do të kthehet për të përsëritur rolin. Walter dhe Laurise kanë punuar si producentë ekzekutivë në filmin e parë, që u realizua në vitin 2000. Atëkohë filmi tuboi hiq më pak se 11 nominime për Oscar dhe fitoi pesë sosh. Crowe u shpërblye me çmimin për Aktorin më të Mirë, ndërsa filmi u shpall më i miri i atij viti. Aktori së fundmi ka treguar se gati sa nuk kishte refuzuar rolin e Gladiatorit. Mendjen ia kishte mbushur producenti Walter Parkes, që i kishte thënë se regjisori veteran do të jetë në krye të filmit.

“E kam lexuar skenarin dhe mendova se nuk ishte as film. Por, Parkes më tha se do të jetë film për vitin 184 para Krishtit, se do të jem një gjeneral romak dhe se do të kem përkrah regjisorin Ridley Scott. Kjo më mjaftoi që të pranoja rolin”, ka thënë Crowe.

Esat Pasha- korrespondentit të Messaggeros: Do të ishte më mirë që Evropa të lejonte Shqipërinë t’i rregullojë vetë punët e saj të brendshme

Posted on by KultPlus

Nga Aurenc Bebja

“Le Figaro” ka botuar, të shtunën e 24 majit 1913, në faqen n°3, një shkrim në lidhje me intervistën e Esat Pashë Toptanit me korrespondentin e Messaggeros në Tiranë, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Një intervistë e Esat Pashës

Romë, 23 maj.

Korrespondenti i Messaggero-s në Tiranë intervistoi Esat Pashën, të cilit i tha në thelb këtë :

Ndërhyrja e vazhdueshme e Evropës është fatale për Shqipërinë, do të ishte më mirë që Evropa të lejonte Shqipërinë t’i rregullojë vetë punët e saj të brendshme.

Esat Pasha di të jetë i fortë, nëse Evropa i jep atij rolin e princit ose të guvernatorit, për të rivendosur rendin kudo në një muaj, duke organizuar Shqipërinë nën sovranitetin e lartë të Sulltanit. Ai i druhet idesë së zgjedhjes së një princi evropian; ai është i gatshëm – thotë ai – të punojë për Shqipërinë, por jo për një princ të huaj.

Lidhur me largimin e trupave turke dhe largimin e tij, Esat Pasha deklaron se do t’u bindet urdhrave të Kostandinopojës.

https://www.darsiani.com/la-gazette/esat-pasha-korrespondentit-te-messaggeros-1913-do-te-ishte-me-mire-qe-evropa-te-lejonte-shqiperine-t-i-rregulloje-vete-punet-e-saj-te-brendshme/

Napolitano: Nëse Rugova do të kishte qenë amerikan, do të kishte pushtuar botën me diplomaci

Posted on by KultPlus

Ish Presidenti italian, Giorgio Napolitano gjatë kohës sa ishte në pozitën e presidentit, bëhet e ditur se gëzonte respekt shumë të madh për presidentin historik të Kosovës, Ibrahim Rugova.

“Nëse Ibrahim Rugova dhe Arbën Xhaferi,
do kishin qenë amerikanë, gjermanë apo francezë,
ata do ta kishin pushtuar botën me diplomaci,
por për fat të keq këto dy figura
i përkasin një popullit shumë të vogël…”, ishte shprehur Napolitano. / KultPlus.com

Ritet e lashta të ceremonisë së fejesës në kulturën arbëreshe

Posted on by KultPlus

Ndër traditat që kanë ruajtur arbëreshët janë edhe ato të fazave të krijimit të familjeve, ndër të cilat me rëndësi të madhe është edhe fejesa.

Në kohët e hershme, siç përshkruhet në shkrimin e Italo Elmos fejesa bëhej nga familjet e të rinjve, pa e marrë parasysh qenësinë apo jo të ndjenjave të tyre. Sapo djali e gjente nusen, nëpërmjet një të afërmit të tij bënte kërkesën tek familja e vajzës, e cili e ftonte ndërmjetësin në shtëpi si “ambasator” apo “mbasbaturi” me termin që përdorin arbëreshët. Kërkesa për martesë mund të refuzohej dhe kjo ndodhte përgjithësisht, ose pse prindërit e vajzës nuk e pëlqenin djalin, ose sepse nuk kishte mjaftueshëm cilësi morale, ose sepse nuk kishte shumë dëshirë të punonte.

Herë të tjera ishte vetë vajza që e kundërshtonte fejesën, duke qenë e dashuruar me një tjetër pretendent sekret. Mbas refuzimesh të tilla, i riu shfaqej poshtë dritares së vajzës dhe recitonte vjersha tradicionale, të njohura si “vjersh di sdegno” në arbërisht, me synimin për ta ndikuar që të rimendonte dhe një herë në lidhje me defektet e tij reale apo të fantazuara.

Në rastin e një përgjigjeje pohuese, i riu fillonte ta vizitonte shpesh shtëpinë e të fejuarës dhe pas një periudhe të caktuar e merrte atë në shtëpinë e prindërve të tij, për të përmbyllur ceremoninë e fejesës. Ndërsa nusja nga dita fejesës e deri në të martesës i përkushtohej përgatitjeve të dasmës dhe punimeve të dorës. /dsh/ KultPlus.com

Vdes gazetari Llukman Halili

Posted on by KultPlus

Sot ka ndërruar jetë gazetari i njohur Llukman Halili.

Ai pati një karrierë shumëvjeçare në gazetarinë politike, ndërsa ishte korrespodenti i parë i RTP-së nga Palestina.

Llukman Halili ishte nga Tërnoci i Bujanocit dhe ka mbrojtur Doktoraturën në Shkencat Humane në Universitetin e Zarës në Kroaci.

Ai është edhe bashkëautor me Blerim Shalën i librit “Unë, Ramiz Alia dëshmoj për historinë” botuar nga Zëri në vitin 1993. / KultPlus.com

Shkatërrohet monumenti në Apoloni, Meta: Akt barbar dhe anti-kombëtar

Posted on by KultPlus

Presidenti Meta dënon me forcë aktin e shkatërrimit të një prej monumenteve përbërëse nga më të rëndësishmit e Parkut Arkeologjik të Apolonisë.

Meta e ka cilësuar si taleban dhe anti-kombëtar, dhe ka kërkuar nisjen e një hetimi të menjëhershëm.

‘Dënoj me forcë aktin barbar, taleban dhe anti-kombëtar të shkatërrimit të një prej monumenteve të Parkut Arkeologjik Kombëtar të Apolonisë, pjesë jashtëzakonisht e rëndësishme e fondit të vyer të trashëgimisë kulturore kombëtare.

Thellësisht i tronditur nga kjo ngjarje tepër e rëndë, apeloj me forcë nisjen e një hetimi të menjëhershëm dhe vënien para përgjegjësive ligjore të autorëve dhe frymëzuesve të tyre, të cilët duhet të marrin një dënim shembullor.

Çdo sulm ndaj trashëgimisë dhe vlerave tona kombëtare, sikundër ndodhi edhe me shembjen e Teatrit Kombëtar, është sulm i drejtpërdrejt ndaj identitetit tonë kombëtar.

Bëj thirrje për nisjen pa zvarritje të projektit të restaurimit dhe forcimin e masave për mbrojtjen e monumenteve të kulturës në të gjithë vendin, që rastet e fundit dëshmojnë se po rrezikohen nga akte barbare që as pushtuesit nuk kanë guxuar t’i bëjnë.

Barbaria dhe talebanizmi nuk kanë vend në shoqërinë tonë!’ / KultPlus.com

Premiera “Zgjimi i pranverës” u shfaq mbrëmë pa publik, sfidoi normat morale

Posted on by KultPlus

Qendrim Badalli

Asgjë s’ishte e zakonshme. Në hyrjen e Teatrit Kombëtar të Kosovës po shpërndanin maska. As sprej dezinfektues për duar nuk po mungonte. Kur hyrje në sallë, përgjegjës të teatrit, u kujdesën që ata të ftuarit që ishin ose anëtar të Këshillit Drejtues të Teatrit apo anëtar të komunitetit artistik, të uleshin me nga dy karrike hapësirë. Rregullat të imponuara nga pandemia po zbatoheshin në përpikmëri.

Asgjë s’ishte e zakonshme. Sepse në një situatë të zakonshme, premierat në Kosovë mbushin sallat plotë me publik. Edhe pse nën rrethana të jashtëzakonshme, duke respektuar distancën fizike salla u mbush plotë. Perdja u ngirt dhe shfaqja filloi.

Dashuria e seksualiteti si dhe mbi të gjitha ngarkesat morale për ta  të rrënjosura në çdo institucion shoqëror, nga familja deri tek shkolla, ishte tema e shtjelluar në këtë shfaqje që për gati dy orë mbajti frymën e publikut në sallë.

Të rijnë që nuk guxonin të flisnin lirshëm për seksin dhe dashurinë, pavarësisht se në një moshë që imponon këto tema.  Të reja që flisinin si për ideale të qenurit e lirë për të zgjedhur veshjet e tyre, apo për të prerë flokët si donin ata. Të rinjë që ndëshkoheshin dhunshëm për shtatëzani para martesore apo të rijnë që përjashtoheshin nga shkolla për shkak të vizatimeve ilustrative ‘ të cenzuruara’ nga familja e shkolla. Të rijnë që i nënshtroheshin skajshmërisht autoritetit brutal të mësuesit në shkollë apo të prindit në shtëpi për çështje seksualiteti. Ja, këto janë disa nga pjesët e shfaqjes që u dhanë plotë emocion nga aktorët: Hajat Toçilla, Valmir Krasniqi, Arta Muçaj, Shkelzen Veseli, Labinot Raci, Qëndresa Loki, Verona Koxha, Flamur Ahmeti, Armend Ballazhi. Shfaqje kjo që iu dedikuar të gjithë adoleshentëve të rënë në luftë, pa dallime identitare.


Në një intervistë për KultPlus, Koreografi i shfaqjes, Robert Nuha, e vlerësoi lartë shfaqjen teksa e quajti si një ‘rifillim’ pas pauzës shkaku i pandemisë.

“Shfaqja ke në një nivel shumë të lartë, ke prej kalimeve më të mira që kanë bërë aktorët ndonjëherë. Mungesa e audiencës për një kohë të gjatë e pat ndikimin e vetë dhe natyrisht edhe për aktorët ishte si një rifillim dhe ata ishin edhe më emocional se herave të tjera”.

Ai, pati vlerësim specifikisht edhe për aktorët dhe regjisoren Zana Hoxha.

“Pritshmërit e mija kanë qenë më të vogla krahasuar me këtë çfarë pamë. Unë besoj shumë se aktorët kosovar dhe regjisoret si Zana Hoxha janë e ardhmja e këtij vendi, në kulturë, në art dhe sidomos në teatër”.

Nuha, duke folur për motivin  e dhënies së një premiere pa publik tha se ‘dëshira dhe dashuria’ bëri gjithçka të mundur.

“Kjo ke situatë e jashtëzakonshme gjithkah dhe kjo situatë na preku edhe neve. Kjo ka qenë hera e parë që ne e kemi ditur se do të jemi pa publik por dëshira dhe dashuria për këtë shfaqje, për njëri-tjetrin na ka shtyrë që të vazhdojmë përpara”.

Në një intervistë për KultPlus, regjisorja e shfaqjes, Zana Hoxha, u shpreh e lumtur për shfaqjen teksa tregoi se kujt iu dedikua.

“Jam jashtëzakonisht e lumtur. Se kemi pritur një numër të publikut që kanë ardhur sonte, jam e lumtur që u pritë mirë nga kolegët nga publiku, po ndihem e emocionuar po ashtu sepse është 12 qershori, Dita e Çlirimit të Kosovës. Siç e patë në fund, shfaqja u dedikohet të gjithë adoleshentëve të rënë në luftë pa dallim gjinie, race e nacionalitetit”.

Pavarësisht se shfaqja ishte e mbyllur për publikun e gjerë, Hoxha tha se ajo ndihet e bekuar me ata që ishin.

“Jam shumë e emocionuar, shfaqja qe e mbyllur për shkak të pandemisë por sërisht ne e mbushëm një pjesë të mirë të sallës dhe me këtë publik kaq të mirë që ishte sonte, unë ndihem e bekuar” Në fund, Hoxha shprehu bindjen se ata ia kishin arritur qëllimit për trajtimin e temave që kishin planifikuar.

“Mendoj se nuk ka pasur mënyrë tjetër përpos kësaj çfarë pamë për t’i trajtuar ato tema. Jam shumë e kënaqur dhe mendoj se ia kemi arritur qëllimit”.  

Mbrëmja u mbyll me diskutimet e zakonshme të publikut në hollin e Teatrit Kombëtar ku regjisores Hoxha po i shprehnin përgëzimet e po i dhuronin buqeta lulesh. / KultPlus.com

Fragment nga novela “Natë fantastike”, Stefan Zweig

Posted on by KultPlus

Shkruan: Stefan Zweig

“Njerëzit më braktisnin, gratë vinin dhe shkonin, nuk ndihesha aspak ndryshe, nga ai që rri në dhomë dhe e sheh shiun në xhama, mes meje dhe ngjarjeve të papritura gjendej diku një mur i çelqtë, të cilin nuk kisha forcë ta shembja me vullnet.

Megjithëse e ndjeva qartë këtë tani, kjo njohje nuk më solli asnjë shqetësim, meqenëse, e thashë pra, që unë dhe gjërat që më përkisnin i merrja me indiferencë. As për të vuajtuar nuk më kishin mbetur më ndjenja.

Me mjaftonte që ky defekt shpirtëror ishte shumë pak i dukshëm jashtë, pak a shumë si impotenca fizike e një mashkulli që kuptohet vetëm në çastet intime, dhe unë qëndroja shpesh në shoqëri duke e demostruar admirimin përmes një pasioni artificial, përmes ekzagjërimeve spontane të mallëngjimit për të fshehur, se sa i thatë dhe sa mospjesmarrës isha përbrenda.

Ne dukje jetoja përsëri jetën time të vjetër, të këndëshme, të shpenguar, pa e ndryshuar drejtimin e saj; javë, muaj, shkisnin lehtë dhe ktheheshin ngadalë në vite pa e kuptuar.”

– Stefan Zweig, “Natë fantastike” 

Në Ditën e Çlirimit të Prizrenit, përurohet memoriali i Komandant Drinit

Posted on by KultPlus

Në Ditën e Çlirimit të Prizrenit është përuruar memoriali i Ekrem Rexhës, i njohur si Komandant Drini, shkruan KultPlus

Kjo ceremoni është mbajtur nën patronatin e kryetarit të Komunës së Prizrenit, Mytaher Haskuka.

Shteti jonë bazohet në sakrificën dhe luftën e dinjitetshme të tyre me vlera më të larta njerëzore, e cila nuk ka asnjë njollë në gjithë historinë e tyre!”, tha Haskuka.

Këtu keni njoftimin e plotë:

“Në Ditën e Çlirimit të Prizrenit, përurohet memoriali i Komandant Drinit

Sot me rastin e Ditës së Çlirimit të Prizrenit, nën patronatin e kryetarit të Komunës së Prizrenit, Mytaher Haskuka janë bërë homazhe tek varrezat e dëshmorëve në Landovicë.

Me këtë rast kryetari Haskuka deklaroi se kjo ditë ka ardhur si rezultat i sakrificave qindra vjeçare, e cila u kulmua me luftën e lavdishme të UÇK-së.

“Më 12 qershor të vitit 1999, pas një operacioni të suksesshëm me shumë pak pasoja arritëm deri në çlirimin e Prizrenit. Jam përjetësisht mirënjohës ndaj dëshmorëve, veteranëve dhe martirëve të luftës, të cilët iu bënë ballë planeve të egra të forcave okupatore serbe. Shteti jonë bazohet në sakrificën dhe luftën e dinjitetshme të tyre me vlera më të larta njerëzore, e cila nuk ka asnjë njollë në gjithë historinë e tyre!”, tha Haskuka.

Më pas në lagjen Bazhdarhane, përballë Shtëpisë së Bardhë u bë vënia e gurthemelit të memorialit të Ekrem Rexhës – Komandant Drini, ku morën pjesë edhe anëtarët e familjes së tij, bashkëluftëtarët, veteranët e martirët e luftës, si dhe zyrtarët komunalë.

Duke theksuar se Komandant Drini është meritori më i madh i çlirimit të Prizrenit, Haskuka tha se “Edhe pse një veprim i vonuar, sot pas 21 vitesh në praninë e anëtarëve të familjes dhe bashkëluftëtarëve të tij, filluam punimet për ndërtimin e memorialit të Komandant Drinit në qendër të qytetit të Prizrenit, ku të gjithë do ta përkujtojmë jetën dhe veprën madhështore të tij”.

Duke kërkuar zbardhjen e sa më të shpejtë të veprës makabre të vrasjes së komandant Drinit, Haskuka njoftoi se shumë shpejtë do të bëhet edhe përurimi i këtij memoriali.

Pas përurimit në bashkëpunim me veteranët e luftës së UÇK-së, u mbajt edhe një koktej rasti në oborrin e Shtëpisë së Bardhë”.

Promovim vlerave historike, kulturore e turistike të Gjirokastërës

Posted on by KultPlus

Rritja e bashkёpunimit me qёllim promovimin e vlerave historike, kulturore e turistike qё mbart qarku Gjirokastёr ishte në qendër të takimit të zhvilluar nga ministrja e Kulturës, Elva Margariti dhe prefekti i qarkut Gjirokastër, Astrit Aliaj.

Në takimu diskutua edhe për mundësitë e bashkëpunimit ndёrinstitucional në fushën e kulturës.

Një vend të veçantё në takim kishte propozimi i shoqatёs kulturore “Migjeni” pёr hapjen e njё shtёpie kulturore nё qytetin e Gjirokastrёs, ku mund tё zhvillojnё veprimtarinё e tyre, me qёllim rritjen e mёtejshme tё shkёmbimeve kulturore ndёrkombёtare.

Ndёr tё tjera, Margariti dhe Aliaj folën edhe për Festivalin Folklorik Kombëtar Gjirokastёr, të cilin e konsideruan si manifestimi më i rëndësishëm i trashëgimisë sonë shpirtërore.

Nga ana e saj, ministrja Margariti vlerësoi angazhimin e prefektit Aliaj nё bashkёrendimin e punёs pёr rijetёsimin e vlerave dhe trashёgimisё kulturore nё qarkun e Gjirokastrёs. atsh / KultPlus.com

Shpallen fituesit e Festivalit Letrar për të Rinj “Tirana Gate-2020”, Veliaj: Festivalet si ky, kanë fuqinë të transformojë qytetin

Posted on by KultPlus

Sot janë shpallur fituesit e Festivalit Letrar për të Rinj “Tirana Gate- 2020”, shkruan KultPlus.com

“Në fjalën përshëndetëse, kryebashkiaku Erion Veliaj tha se mbështetja për artin dhe kulturën nuk do të mungojë”, thuhet në njoftim.

Këtu keni njoftimin e plotë:

“Shpallen fituesit e Festivalit Letrar për të Rinj “Tirana Gate-2020”, Veliaj: “Festivalet si ky, kanë fuqinë të transformojë qytetin”

Festivali Letrar për të Rinj “Tirana Gate-2020” shpalli sot fituesit e Edicionit të VI në tre kategori, esse, prozë dhe poezi, ku konkurruan me dhjetra nxënës e studentë të shkollave të kryeqytetit. Juria e festivalit vlerësoi me çmim të parënë Esse – Antea Spahiun, në Prozë – Ersona Duro dhe në Poezi – Sara Hidri. Edhe pse në kohë pandemie, festivali e nisi punën e tij në mars, duke e ndryshuar tërësisht mënyrën e organizimit, pasi gjithçka u krye online. Ai u organizua si çdo vit nga Instituti i Librit dhe i Promocionit dhe u mbështet nga Bashkia e Tiranës. Tema e këtij edicioni ishte “Shpirti i një kryeqyteti që ndryshon”, e lidhur ngushtësisht me Tiranën dhe 100 vjetorin e shpalljes Kryeqytet.

Në fjalën përshëndetëse, kryebashkiaku Erion Veliaj tha se mbështetja për artin dhe kulturën nuk do të mungojë. Ai shprehu kënaqësinë se ky festival po kthehet në një traditë të bukur të Tiranës. “Të bësh art e kulturë është sfidë në kohët ku jetojmë. Por, kjo nuk ndodh vetëm në Shqipëri. Komercalizmi, zelli për t’u dukur, ndoshta i kanë shkurajuar ata që merren me letërsi ose mendojnë të investojnënë art e kulturë. Ama, aleanca që kemi krijuar sot me këtë festival, ka mundësi të transformojë, në mos botën, të paktën këtë qytet. Nëse nuk ndryshojmë dot botën, të paktën mund ta përmirësojmë qytetin tonë, qoftë edhe duke u frymëzuar. Do të kemi shanse të tjera si ky festival dhe mezi pres që bashkia të vazhdojë të jetë partneri shqiptar i këtij konkursi”, tha ai.

Sipas tij, pavarësisht ndonjë minorance që kritikon nga interneti, qyteti ka nevojë edhe për art, kulturë e letërsi. Veliaj shtoi se një vend që investon në kulturë, është edhe më i mirë. “Detyra e një qyteti në rast pandemie apo tërmeti është të ndihmojë ata më në nevojë, por edhe shpirti ka nevojë të ushqehet me bukë. Sikur ‘buka për shpirtin’, siç është ky konkurs, të ishte në të njëjtat përmasa me ndihmat, besoj se do të ishim një vend edhe më i mirë, me shpirtin edhe zemrën plot”, u shpreh kryebashkiaku.

Irena Toçi, si organizatore e këtij Festivali falënderoi Bashkinë e Tiranës për mbështetjen e vazhdueshme ndaj këtij festivali letrar dhe për kulturën. “Shumë prej tyre iu përgjigjën thirrjes tonë për të eksperimentuar me fjalën e bukur dhe për të ndërtuar ese, poezi e proza të konsiderueshme, të vlerësueshme të cilat sjellin të gjithë ndjeshmërinë e brezit të ri të paktën të kryeqytetit tonë që këtë vit mbushi 100 vjeç. Sot Tirana mbush 100 vjet kryeqytet dhe të gjithë ju që do të jeni fitues të këtij edicioni do të mbani mend që në 100 vjetorin e Tiranës morët një çmim të madh që ju veçoi nga moshatarët tuaj në fushën e letërsisë.  Falenderoj Bashkinë e Tiranës që na mbështeti për ta realizuar, qoftë edhe në kushte të vështira, këtë edicion të Festivalit Letrar, për të mos ndërprerë mënyrën se si ai ka funksionuar gjatë gjithë këtyre viteve”, u shpreh Irena Toçi.

Festivali Letrar për të Rinj “Tirana Gate-2020” synon të sjellë në vëmendjen e lexuesve shqiptarë krijues të rinj e të talentuar, të cilët do të jenë autorët e së nesërmes, dhe t’i drejtojë ata përmes aktiviteteve të ndryshme për të fituar gjithnjë e më shumë bindje mbi talentin e tyre. Aplikimet u pranuan si në të gjitha edicionet e Festivalit përmes aplikimit në Faqen zyrtare të Festivalit në Facebook. Aplikimet u sistemuan dhe iu dorëzuan jurisë së përbërë nga Arta Marku, Ylljet Aliçka dhe Renato Kalemi, për të përzgjedhur grupet e 6 krijimeve më të mira dhe të fituesve në secilën gjini.

Me ndihmën e trajnerëve Aida Nova, Kristian Koroveshi dhe Klea Mani u zhvilluan përmes platformës Zoom takimet e seminareve rikrijuese, në të cilat konkurrentët u njohën me njëri-tjetrin, patën mundësinë të bisedonin mbi krijimet e tyre mbresat që kishin dashur të përcillnin përmes tyre dhe dëftuan sa kishte ndikuar kjo gjendje e jashtëzakonshme në krijimtarinë e tyre. Në seancën e dytë, pjesëmarrësit morën njohuri se si mund të lexoheshin në mënyrë profesionale krijimet e tyre. Ky lexim u shërbeu për leksionin mëtejshëm, ku ata morën disa njohuri mbi zhvillimin e videove artistike, të cilat do të përmbajnë krijimet e tyre. Çmimet e ndara në këtë ceremoni janë si në vijim:

Vendet e treta

Ese         III           Tea Kodra            “Në shtëpinë tonë”, shkolla, “Sami Frashëri”

Prozë     III           Xhizel Agolli        “Faqe ditari”, shkolla, “Sami Frashëri”

Poezi     III           Eda Aga “Qytet i heshtur”, shkolla “Sandër Prosi”

Vendet e dyta                                                                                                                                          

Ese         II             Gresa Lika           “Koktej ‘Tirana’”, shkolla, “Myslym Keta”

Ese         II             Jugerta Cuka      “Shpirti i lodhur i një qyteti ëndërrimtar” shkolla, “M. Keta”

Prozë     II             Jorjona Biraku    “Shpirti i një kryeqyteti që ndryshon” shkolla, “Myslym Keta”

Poezi     II             Diego Minxalli    “Vërshim ndjenjash varfanjake”, shkolla, “Sami Frashëri”

Vendet e para

Ese         I              Antea Spahiu      “Shtëpia e braktisur në zemër të qytetit” shkolla, “S. Frashëri”

Prozë     I              Ersona Duro       “Gostia”.  shkolla “Myslym Keta”

Poezi     I              Sara Hidri            “Të rritesh me qytetin tënd”, shkolla “New York High School” / KultPlus.com

Ish kryeministri i Italisë, D’Alema uron Kosovën: Kam nderin që isha shok i Rugovës

Posted on by KultPlus

Ish Kryeministri i Italisë, Massimo D’Alema, ka uruar Kosovën për 21 vjetorin e çlirimit.

Ai ka thënë se është momenti që Kosova të integrohet në Bashkimin Evropian dhe ka theksuar se për këtë duhet guxim, njofton Klan Kosova.

“Mbaj mend angazhimin e Rugovës të cilin kam nderin të them që isha shoku i tij. Kosova po bën ecjen kaluese, tani më është shtet i pavarur, i njohur nga shumë shtete dhe i mbështetur nga shumë shtete që i takojnë Perëndimit. Ndër këto edhe Italia që ishte ndër të parat që njohu pavarësinë e Kosovës”, ka thënë D’Alema.

“Është ecje e rëndësishme por ende ka shumë rrugë për t’u bërë. Është momenti për persona të guximshëm, të punojnë sepse në rajonin e Ballkanit Perëndimor mund të lihen prapa shpine inatet, konfliktet që në mënyrë të dhimbshme kanë regjistruar historinë”.

“Është kohë bashkëpunimi, e paqes e njohjes reciproke dhe aty jam i bindur që me zhvillimin që keni mund të jetë vendimtare. Është momenti që të integroheni në Evropë. Jeni pjesë e Evropës por nuk bëni pjesë në BE. Italia do të jetë me ju edhe në ecjen drejt BE-së”.

Dumoshi: Artistët kosovarë po e prezantojnë me sukses kulturën tonë jashtë shtetit

Posted on by KultPlus

Në kuadër të aktiviteteve për shënimin e 21 vjetorit të Ditës së Çlirimit të Kosovës, Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, takoi aktoren Adriana Matoshi, e cila së fundi është shpërblyer me çmim si aktorja më e mirë në Festivalin e Francës “See A Paris”, për rolin e saj në filmin “Nëntori i Ftohtë”.

Ministrja Dumoshi tha se është krenari dhe lajm i mirë që kemi aktore kaq të talentuara si Adriana. Ajo i shprehu mirënjohjen për kontributin që aktorja po jep në promovimin e kulturës tonë dhe në shenjë falënderimi ministrja i ndau si dhuratë një okarinë.

“Dua t’i përkrah maksimalisht aktorët dhe ata që realizojnë dhe promovojnë vlerat tona të mirëfillta kulturore. Tashmë është një fakt i ditur se filmi po tregon sukses në arenën ndërkombëtare krahas sportit. Kësisoj, në nivel shtetëror nëse e vlerësojmë, pa dyshim se prezantimi i kulturës tonë po realizohet nëpërmjet filmit”, tha mes tjerash ministrja.

Ndërkaq aktorja Matoshi e falënderoi ministren për takimin dhe vlerësimin e bërë. Ajo tha se Kosova ka kuadro dhe di të bëj filma të mirë. Ajo foli për përvojat e veta, për filmat në të cilët është angazhuar dhe se po punon maksimalisht të përçojë mesazhe që edhe ne si vend kemi talente e profesionistë edhe në kinematografi.

Ministrja Dumoshi në fund vlerësoi se pjesëmarrja dhe prezantimi i artistëve tanë në festivale ndërkombëtare, në rastin konkret në Francë, tregon për bashkëpunimin që kanë dy vendet në kulturë.

“Dua të falënderoj Ambasadën e Francës në Kosovë dhe përmes saj qeverinë dhe popullin francez për tërë kontributin e tyre ndaj vendit tonë, sidomos në fushat që ka në përgjegjësi MKRS-ja në shumë projekte konkrete që kanë qenë në interesin e përbashkët”, tha ministrja. / KultPlus.com

Poezia madhështore për Kosovën nga Ismail Kadare

Posted on by KultPlus

Një nga vjershat e rralla të Kadaresë ku përmendet Kosova. Përgjithësisht tema e Kosovës në atë kohë, konsiderohej tabu në letërsi.

E hidhur vjeshtë e këtij viti
Kosovën gjeti nën terror.
Korba të zez mbi të ia mbërritën,
Hetues, gjykatës e prokurorë.

Me dhjetë vjet burg, me tetë, me shtatë,
Me dymbëdhjetë dënojnë diku.
Kështu mes jush shekullin ndani,
Dhe mijëvjeçarin ndani ju.

Kështu e prekni historinë,
Mbi supe e mbartni ju sërish.
Prangat në shkollë që i mësonit
Në duar ndjetë befasisht.

Dhe patë se koha e mesjetës
S’qe larg dhe veç në libra s’qe,
Dhe u kthye nata e Prishtinës
Në natë Shën Bartolemeu.

U ngritët ju viganë, fisnikë
Me korrektesë e madhështi.
Ngaqë kërkuat Republikë,
U shtypët si në monarki.

Por koha kurrë s’vjen përgjysmë,
Natë e masakrës vetëm s’mbërrin,
Se pas Dushanit car të frikshëm
Rrufeshëm Skënderbeu arrin.

S’kish dëshmitarë, TV nuk pati
Zinxhiri i tankut kur ju griu,
Por retë e globit veg ju panë,
Ndërgjegje e botës te ju mbërriu.

Kështu në vorbull të epokës
U ngritët ju si monument,
Ju që e prekët historinë,
Dhe n’histori u kthyet vetë. / KultPlus.com