Metallica, Nirvana, Guns’n’Roses dhe viti që ndryshoi Rock-un

Nëse rroku i viteve ’90 kishte një vit-flamur, ai ishte 1991. Viti kishte nisur me Operation Desert Storm në Irak dhe Luftën e Parë të Gjirit, por një “bombardim” jo më pak i rëndësishëm ndodhi disa muaj më vonë. Brenda vetëm 7 javëve, nga mesi i gushtit deri në fillim të tetorit, një seri albumesh dolën në treg, të cilët do të bëheshin jo vetëm më të shiturit e atij viti, por edhe do i jepnin formë dekadës së ardhshme.

Ata ishin “Black Album” i Metallica, “Nevermind” i Nirvana, “Use Your Illusion I” i Guns’n’Roses, “Ten” i Pearl Jam dhe “Blood Sugar Sex Magic”, i Red Hot Chilli Peppers. Të gjithë bashkë, sollën një epokë të re në historinë e rock-ut, të ngjashme me epokën e artë të viteve shtatëdhjetë.

Në fakt, gjërat kishin nevojë për një shkundje të fortë. Hard Rock-u i modës së vjetër po kapej fort pas “karrikes” së vet. Grupet e preferuar të të ashtuquajturve baby boomers, si Van Halen, Bryan Adams, Ozzy Osbourne dhe Scorpions ishin në të gjithë klasifikimet. “Extreme”, një grup funk rock-u nga Bostoni bëri bujë me baladën akustike “More than words”, ndërkohë që grupi nga New Jersey, Skid Row u ngjitën në vendin e parë me albumin e tyre të dytë, “Slave to the Grind”.

Kënga më e dëgjuar e vitit ishte “Bohemian Rhapsody” e Queen. Ishte realizuar në 1976, por ishte rikthyer në skenë pas vdekjes së Freddie Mercury. Dukej sikur, sa më shumë që gjërat ndryshonin, aq më shumë ato mbeteshin njësoj. Por, shumë shpejt një përmbysje do të ndodhte në shumë fronte.

Metallica dhe sidomos Guns’n’Roses ishin tashmë grupe që kishin sjellë hit-e të mëdha, dhe prapa tyre kishin kompani diskografike me peshë. Askush nuk u befasua prej suksesit të tyre. Po kështu, The Red Hot Chilli Peppers, kishin ndërtuar një bazë fansash që në mesin e dekadës paraardhëse, pasi kishin lënë pas varësinë nga droga dhe vdekjen e ish kitaristit, Hillel Slovak.

Por, ajo që po ziente në të vërtetë ishte skena e muzikës Grunge. Pearl Jam, Soundgarden dhe grupi nga Chicago, The Smashing Pumpkins, ishin në pararojë të kësaj lëvizjeje të re. E megjithatë, ishte albumi i dytë i një grupi me tre 20 e ca vjeçarë sarkastikë, që e futi në të vërtetë në hartë muzikën grunge dhe qytetin e Seattle.

Pak njerëz do kishin vënë bast që Nirvana do të bëheshin një prej grupeve më të mira të dekadës, edhe pasi ata kaluan tek kompania diskografike DGC Records. Por kënga e tyre e parë, një hit i mbushur me sarkazmë i quajtur “Smells like teen spirit”, u ngjit menjëherë në majat e hiteve të MTV dhe radiove. Albumi ku ajo bënte pjesë, Nevermind u ngjit dhe ai në majë të renditjeve të të gjithë botës, pas daljes në 24 shtator 1991.

Eshtë e kollajtë të harrosh sot, se shumë gjëra kishin ndodhur në të dy skajet e muzikës. Muzika alternative po futej në radarë me inaugurimin e festivalit të Lollapalooza në korrik, i cili shumë shpejt u bë një histori suksesi befasuese. Kjo edhe falë një serie grupesh si Jane’s Addiction, Siouxsie and the Banshees, Living Colour, Ice-T et.

Gjëra interesante po ndodhnin edhe në skajet e muzikës metal, nga heronjtë brazilianë Sepultura me albumin e tyre Arise deri tek disa të pakënaqur norvegjezë që digjnin kisiha dhe që hodhën themelet e skenës së black metal.

Por të gjitha këto nuk ishin asgjë, në krahasim me shkundjen e madhe që ndodhi në ato shtatë javë të lavdishme në fundin e verës dhe fillimin e vjeshtës. Në fund të vitit, Metallica ua kishin kaluar në shitje albumesh, por Nirvana ishin bërë flamuri përreth të cilit një brez i ri muzikantësh dhe fansash po mblidheshin me shpejtësi. Ndryshimi kishte ardhur, dhe fiks në momentin e duhur. / bota.al/ KultPlus.com

Nirvana ripublikon “In Utero” në 30-vjetorin e albumit

Nirvana kanë njoftuar se do ta ripublikojnë albumin “In Utero” në nder të 30-vjetorit të daljes së itj.

Albumi i fundit i bendit ishte publikuar më 23 shtator të 1993-ës, dhe përmbante këngët, “All Apologies” dhe “Heart Shaped Box”.

Më 27 tetor, albumi do të ripbulikohet në disa formate, ku ai super deluxe përmban 72 këngë, prej tyre 53 këngë të papublikuara më parë. /KultPlus.com

Nirvana fiton gjyqin për kopertinën ikonë të albumit ‘Nevermind’

Një gjykatës amerikan ka hedhur poshtë padinë e një 31-vjeçari kundër Nirvana-s për kopertinën ikonë të albumit të grupit të vitit 1991, i cili e shfaqte atë të zhveshur kur ka qenë fëmijë.

31-vjeçari Spencer Elden tha se paraqitja e tij në albumin Nevermind përbënte abuzim të fëmijëve. Nga ana tjetër, gjykatësi i tha paditësit se tanimë është shumë vonë për pretendimin se ishte shfrytëzuar. Pas këtij vendimi, ekipi i tij ligjor u tha mediave amerikane se do të apelonte vendimin.

Padia u fokusua në një fotografi të Elden, e cila e paraqiste atë duke notuar në një pishinë drejt një kartëmonedhe dollarësh të shpuar me një grep peshku. Ai argumentoi se nuk kishte qenë në gjendje të pranonte që fotografia të përdorej. 31-vjeçari kërkonte 150,000 dollarë (130,000 £) si dëmshpërblim.

Fotografi Kirk Weddle ishte mes të pandehurve, si dhe ish-anëtarët e Nirvana-s, Dave Grohl dhe Krist Novoselic, si dhe Courtney Love, e veja e këngëtarit të ndjerë Kurt Cobain.

Elden e paraqiti çështjen e tij në vitin 2021, duke argumentuar se ai ishte ende brenda të drejtës së tij për t’u ankuar për imazhin dhjetëvjeçar, sepse ai kishte vazhduar t’i shkaktonte shqetësim dhe humbje të fitimeve në moshën madhore. Padia u rrëzua dhe më pas u rikthye në Janar.

Gjykatësi i Los Anxhelosit vendosi të premten se Elden e parashtroi çështjen e tij përtej statutit 10-vjeçar të kufizimeve.

Prindërit e Elden u paguan 200 dollarë (173 £) për foton në vitin 1991 nga ai që atëherë ishte një grup relativisht i panjohur. Shitjet në mbarë botën të Nevermind kaluan 30 milionë, duke e bërë atë një nga albumet më të shitur të të gjitha kohërave./tvklan.al/ KultPlus.com

Kurt Cobain, varësia nga droga dhe vetëvrasja 


Aventura e grupit “Nirvana” u ndërpre më 5 prill 1994, me vetëvrasjen e liderit. Sot, Kurt Cobain është një hartë turistike, një ekspozitë, një hero i muzikëll, një subjekt. 75 milionë albume të shitur në mbarë botën dhe një vetëvrasje në moshën 27-vjeçare. 

Ky është boshllëku që përmbledh jetën e Kurt Cobain, këngëtarit dhe kitaristit të grupit “Nirvana”, jeta e të cilit përbëhej veç me paradokse dhe sëmbime (konflikte). Flokë të verdha deri në supe, mjekër e parruar, fytyrë rinore me një shikim përherë të trishtuar, shpesh konsiderohej si mishërimi i njeriut të ftohtë, por Kurtit aq i bënte. 

Muzika e shkruar prej tij, frymëzoi breza, performancat e tij legjendare vijojnë të ngjallin emocion, fjalët e tij tingëllojnë edhe sot.

Nga fëmijëria e kaluar në Aberdeen, qyteti i lagësht në Shtetet e Bashkuara, deri në vetëvrasjen e tij në Siatëll, më 1994, Kurt Cobain qe ankoruar në Amerikën e klasës së mesme të viteve ‘80 dhe ‘90 (i George Bush dhe MTV). 

Trajektorja e tij ka qenë një vijimësi zhgënjimesh personale, artistike dhe fizike, edhe pse varësia ndaj heroinës, që për herë të parë e mori për të lehtësuar dhimbjet e përsëritura të stomakut, ia shndërroi personalitetin më pak të deshifrueshëm. Historia e dashurisë me Courtney Love, e bëri atë baba. Ajo i ofroi një strehë paqeje, por njëherazi u kthye në pikë tensioni për fansat, rrethin shoqëror dhe përfundimisht për vetveten.

Kurt Cobain (Kurt Donald Cobain) lindi më 20 shkurt 1967 nëAberdeen, Uashington dhe vdiq më 5 prill 1994, Seattle, Uashington). Ai la pas muzikën epokale, që bëri si këngëtar dhe kitarist për “Nirvana”, togje revistash dhe vepra arti… Një vit para se të kryente vetëvrasje, në murin e shtëpisë së marrë me qira në Siatëll, kishte pikturuar me shkronja të mëdha të kuqe: “Asnjë prej jush, nuk ka për t’i mësuar kurrë synimet e mia”.

Cobain pati një fëmijëri përgjithësisht të lumtur, derisa prindërit u divorcuan, kur ai ishte në moshën nëntëvjeçare. Më pas, ai ishte shpesh i trazuar dhe i zemëruar, madje dhimbja e tij shpirtërore u bë subjekt dhe katalizator për pjesën më të madhe të muzikës së tij të mëvonshme. Adoleshencën e kaloi duke u zhvendosur nëpër familjet e të afërmve, duke qëndruar me prindërit e shokëve, hera-herës flinte edhe nën ura, kohë kur filloi të përdorte drogë dhe zuri të bëhej pjesë e vandalizmave si formë e rebelimit të adoleshencës. 

Ndaj muzikës, Cobain ishte i prirur që në moshë të re, kurse në mesvitet 1980 filloi të luante ne grupin lokal “Sludge rock”. Në 1987, Cobain dhe Novoselic, formuan grupin “Nirvana” dhe, më pas, filluan të japin shfaqje të vogla në gjithë veriperëndimin. Në shumë mënyra, vdekja e Cobain-it shënoi fundin e lëvizjes “grunge” dhe ishte një ngjarje nënshkrimi për adhurues të shumtë të muzikës së Gjeneratës X. Pas vdekjes, mbeti ikonë e epokës së tij dhe u bë objekt i veprave të shumta postmortum, përfshi edhe librin: “Heavier than Heaven: A Biography of Kurt Cobain” (2001) nga Charles R. Cross, si dhe dokumentarët “Kurt & Courtney” (1998) dhe “Kurt Cobain: Montage of Heck” (2015).

Shpesh dhe me zë të lartë, Cobain deklarohej si aleat i homoseksualëve (grave dhe njerëzve me ngjyrë). Një çerekshekulli më vonë, karriera e tij vijon të magjepsë dhe të frymëzojë. Revista “Rolling Stone” e ka vendosur atë dhe grupin, në vendin e 30-të në listën e “100 artistëve më të mëdhenj të të gjitha kohërave”.

Admirimi i pakufishëm për njeriun e bluzit Leadbelly, kërkimi i vazhdueshëm i melodive: e gjithë jeta e tij u shënua nga një obsesion me muzikën dhe u kthye drejt krijimit të një vepër personale, radikale dhe të mundimshme, që shënohet nga obsesioni me “pop”.

Për të kuptuar Kurt Cobain, duhet të epohemi paksa edhe mbi marrëdhënien e trazuar që ai kishte me suksesin. Fëmijë, ëndërronte të ishte yll roku. Kur u bë yll roku, refuzoi industrinë e disqeve, madje përfundoi duke e urryer albumin “Nervermind”, album që i dha këtë status në 1991. Karriera nxirrte në skenë portretin e një qenieje tejet të ndjeshme, tekstet, miqësitë ose marrëdhënia me publikun ishte një paradoks i vërtetë: ëndërronte fatin e të famshmit, por nuk është i prerë për të qenë i famshëm.

Urrejtja, dëshpërimi, vdekja, brishtësia, përdhunimi, rropullitë dhe dhimbja, do të ishin temat e përsëritura të këngëve, të ditarëve vetjakë dhe vizatimeve të shumta. Ato janë shfaqja e një nevoje të papërmbajtshme për të krijuar dhe shtruar në mënyrë indirekte pyetjen: cili ishte ai zjarr, që Kurt Cobain po përpiqej ta fashiste?

Rokstari Cobain ishte i besueshëm në sytë e adoleshentëve, sepse mesazhet i përçonte duke provokuar, madje arriti deri atje sa para kamerave të puthte një djalë për të armiqësuar fansat që e konsideruan të pështirë gjestin. Kurt, nuk pranonte të shtirej, të bënte përshtypje të mirë apo të ndiqte rregullat që shkonin kundër vlerave të tij. Një herë, doli në skenë veshur me një bluzë spitali, për t’iu kundërvënë thathethemeve të revistave, që nuk reshtnin së gërmuari në jetën e tij private.

I trazuar, i jashtëzakonshëm dhe vetëshkatërrues, Kurt Cobainm konsiderohet një nga muzikantët më të mirë në historinë e rokut dhe “grunge”, për aftësinë muzikore dhe për temat që trajtonte në këngët e tij, që shpesh kanë ndikimin dhe fuqinë e poezive të caktuara. “Nirvana” dhe Kurt Cobain ndikuan dhe vijojnë të ndikojnë edhe sot, muzikantë dhe artistë të shumtë. Cobain është përmendur shpesh, si “poeti i mallkuar”, pasi bëri një jetë jashtë skemave, provokuese, asociale dhe vetëshkatërruese./konica.al/ KultPlus.com

Kurt Cobain of Nirvana (Photo by Kevin Mazur/WireImage)

Nga Nirvana tek Whitney Houston, mbi 900 koleksione në shitje në ankandin më të madh të muzikës

Ankandi vjetor “Icons & Idols ROCK ‘N’ ROLL” nga Julien’s është rikthyer me kujtime nga disa prej artistëve më legjendarë të industrisë muzikore të shekullit të 20-të dhe 21-të.

Artikujt përfshijnë performanca debutuese e Eric Clapton ‘Derek and the Dominos’, një xhaketë Versace me shumë printime të Whitney Houston, tekste të shkruara me dorë “Kashmir” nga Robert Plant i Led Zeppelin, kitara “Momentary Lapse of Reason” e përdorur nga turneu i David Gilmour e tonelata të koleksioneve Kurt Cobain dhe Nirvana, shkruan Euronews, transmeton Klankosova.tv.

Në ankand është edhe xhaketa e veshur nga Michael Jackson, në videoklipin e tij “They Don’t Care About Us”, instrumenti akustik Martin D-45 i Clapton.

Ndryshe, Nirvana është gjithmonë një tërheqje e madhe për koleksionistët në Julien’s./KultPlus.com

Dave Grohl kujton takimin e parë me Paul McCartney-n

Frontmeni i “Foo Fighters” dhe ish-bateristi i Nirvanës, Dave Grohl, e ka kujtuar takimin e tij të parë me një të dytën e The Beatles, Paul McCartney-n dhe Ringo Starrin, transmeton KultPlus.

Groh e ka dhënë një kujtim të tillë në blogun e tij më të rishtë, “Tregimet e vërteta të Dejvit”.

“E vura re Paul McCartney-n me bisht të syrit [në Royal Albert Hall], po fliste me miq, dhe nuk mundja të mos ia ngulisja sytë. Aty. Ai. Ishte”, kujton Grohl, transmeton tutje KultPlus.

Nuk më kujtohet saktësisht se si unë dhe Paul-i u njoftuam, se sa na zgjati biseda, por e kujtoj që fytyra ime thoshte: ‘kjo është gjëja më e pabesueshme që më ka ndodhur ndonjëherë’m teksa po provoja që të mos e katranosja”. / KultPlus.com

5 librat që shërbyen si frymëzim për të shkruar disa nga këngët tona të preferuara

Muzika dhe librat ndikojnë mjaft shumë në jetën tonë, por sa kanë ndikim këto dy të fundit te njëra-tjetra?

Më poshtë KultPlus ju sjell 5 librat që shërbyen si frymëzim për të shkruar disa nga këngët tona të preferuara: 

“1984”

Romani distopian nga shkrimtari George Orwell është një roman i mirënjohur që trajton tema të pushtetit, manipulimit dhe dhunës. Kjo vepër frymëzoi artistin e rokut, David Bowie. Pas përpjekjes së tij të dështuar për të krijuar një përshtatje muzikore të romanit, ai u frymëzu të shkruaj albumin e dashur ‘Diamond Dogs’. Albumi përmban këngë të titulluara “1984” dhe “Big Brother”, të dyja të lidhura drejtpërdrejt me librin.

“The Lord of the Rings”

“The Lord of the Rings” e J.R.R. Tolkien nuk është vetëm një roman dhe seri televizive e njohur, por edhe frymëzimi që qëndron pas këngës “Ramble On” të Led Zeppelin, ku përmenden disa nga termat e romanit brenda teksteve, ‘Mordor’, ‘Gollum’ dhe ‘The Evil One’.

“Romeo & Juliet”

“Romeo & Juliet” e Shekspirit, frymëzoi këngën ‘Love Story’ të Taylor Swift, këngë nga albumi ‘Fearless’. Ajo përdor të dy emrat e personazheve, Romeo dhe Juliet, në tekstet e saj dhe për fat të mirë kënga ka përfundim të lumtur!

“On The Road”

Vepra “On The Road”, e Jack Kerouac, frymëzoi albumin, ‘Teenage Dream’, nga Katy Perry, veçanërisht këngën, ‘Firework’.

“Perfume: The Story of a Murder”

“Perfume: The Story of a Murder”, ky roman fantastik historik ndjek kuptimet emocionale të aromave, përmes jetës së një jetimi në Francën gjatë shekullit të 18 -të. Nirvana ishte ajo që e përshtati këtë roman, në këngën e tyre “Scentless Apprentice”. / KultPlus.com

30 vjet nga albumi revolucionar “Nevermind” i Nirvanës (VIDEO)

Kanë kaluar 30 vjet nga dita që doli albumi “Nevermind” që do të shënonte ndryshim jo vetëm në zhanrin e rokut por edhe në historinë e përgjithshme të muzikës.

Albumi “Nevermind” u ngjit në nr.1 në SHBA, në 1 nëntor. Ashtu si çdo gjë tjetër në historinë e rock-ut alternativ dhe grunge, “Nevermind” nuk ishte një sukses i papritur. Ishte forca e jashtëzakonshme e këngës “Smells like teen spirit” që projektoi Nirvana-t – dhe të gjithë lëvizjen grunge – në vëmendjen e njerëzve. Një përzierje transmetimesh në radio dhe prania e madhe e videos tashmë klasike në të gjithëpushtetshmen MTV, nxiti një furi të tillë për Nirvana-t, sa që disqet e tyre shiteshin më shpejt nga sa mund të prodhonte etiketat reparti përkatës i marketingut.

“Nevermind” rezultoi të jetë një prej albumeve jo vetëm më të shitura por edhe më me ndikim të publikuar ndonjëherë.

Brenda një viti, pjesa më e madhe e albumeve që dolën mes gushtit dhe shtatorit 1991 (“Blood sugar sex magic”, “Ten”, “Nevermind”) kishin arritur shitje stratosferike. Edhe më e rëndësishme, ishte se suksesi i këtyre albumeve dekretoi fundin e rock-ut të viteve tetëdhjetë.

Janet Billig Rich, që kish punuar si menaxhere mes të tjerëve për grupe si Nirvana, Smashing Pumpkins dhe Hole, pa me sytë e vet drejtuesit e kompanive të mëdha producente që të garonin për grupet e Seattle. “Mund të krijoje një grup dhe më pas të shkëpusje një frazë mbi ta, ndoshta duke ia atribuar atë Kurt Cobain-it. Melvins janë një shembull i përsosur. Kurtit i pëlqenin Melvins, kështu që të gjithë donin të firmosnin një kontratë me ta. Ishin të gjithë në gjendje shock-u. Në të vërtetë gjithçka ishte bërë shumë e lehtë. Ishte ekonomi e pastër. Nirvana-t ishin bërë një sistem ekonomik”. / KultPlus.com

Njeriu që bleu shtëpinë e lirë në Itali: Është Arcadia ime personale, Nirvana ime, vend terapeutik

Shtëpitë e lira në Itali po vazhdojnë të joshin qindra blerës të interesuar, pavarësisht situatës pandemike ku së fundmi Roy Patrick, një fanatik i makinave dhe motoçikletave 67-vjeçare britanike, ka blerë një shtëpi në fshatin malor verior të Carrega Ligure për rreth 16,500 dollarë, të cilën ai e konsideron si një aventurë me fatkeqësi por edhe një gëzim, shkruan CNN, transmeton KultPlus.

Pas një lundrimi mesdhetar në portin e Genova, Patrcik nga Oksfordi, takoi njerëz që i treguan për mrekullitë e fshatit që ishte i vendosur në kufirin e rajoneve të Piemonte dhe Ligure të Italisë, dhe kështu ai vendosi të vizitojë dhe të hedhë një vështrim dhe u magjeps nga ky vend duke rënë në dashuri me një ndërtesë e cila u krijua në vitin 1930 dhe në fund vendosi që ta blejë atë në vitin 2017.

“Shtëpitë e tjera ishin të këndshme, por nuk kishin asgjë të veçantë, ato mund të kishin qenë në ndonjë fshat të vogël italian të zhytur në rrugica. Por kjo ishte e veçantë, pamja është unike: mënyra se si dielli perëndon mbi male kur perëndon, ju do të thoni ‘wow’”, thotë Patrick.

“Është Arcadia ime personale, Nirvana ime, vend terapeutik ”, thekson ai.

Prona, e cila u shkarkua nga bashkia lokale e qytetit si pjesë e një iniciative për të rritur popullsinë e komuniteteve në rënie është e vendosur në lagjen e qetë të Connio, ku jetojnë vetëm 12 njerëz.

“Kryesorja e listës është mirëdashja e njerëzve vendas, e ndjekur nga pamjet mahnitëse që marr ndërsa vështroj nga dritaret duke parë përtej luginës. E imja është panorama më e mirë në fshat. Gjithashtu, unë jam jashtëzakonisht me fat që kam, disa metra larg, një burim i cili ushqehet nga uji gjallërues i ftohtë që zbret nga majat e maleve”, shpalos Patrick.

Por, takimi i tij fillestar me shtëpinë e tij të re ishte më pak se premtues. Ai ka kujtuar kur kryetari i bashkisë iu desh të ngjitej një shkallë për të hyrë në një dritare në mënyrë që të hapte ndërtesën për arsye se ishte e mbyllur për dekada dhe dera ishte bllokuar, me çelësat që askund nuk gjendeshin.

Po ashtu, një katastrofë strukturore e mëvonshme u kthye në një histori pozitive, kur në prag të Krishtlindjes, një oxhak i paqëndrueshëm u shemb për shkak të borës së madhe dhe një nga fqinjët e Patrikut doli vullnetarisht të ngjitej në çatinë e tij për ta bërë atë të sigurt.

Njerëzit po mirëpresin, tregon Patrick, ata duan të ndihmojnë të sapoardhurit dhe nuk duan asgjë në këmbim. Më së shumti, një gotë verë të kuqe kokërr për të gllënjkë së bashku. Miqësia me ta në fshat duket se ka pasuar edhe në darka italiane.

Në ndërkohë, gjatë rinovimeve minimale të nevojshme për ta bërë ndërtesën e vjetër të banueshme, është zbuluar një thesar zbulimesh historike.

Në papafingo, pronari zbuloi relike nga jeta e dikurshme e ndërtesës: grumbuj me pluhur të librave të vjetër, bojëra, shishe qelqi, regjistra nxënësish dhe sende të tjera të çuditshme që kalonin ditët e kaluara kur 20 nxënës mësoheshin në atë që tani është dhoma e jetesës së Patrick.

Në pragun e derës ka një mozaik me numra romakë që tregojnë vitin e shkollës, ndërsa pronari ka vendosur të mbajë dyshemetë origjinale të pllakave dhe muret e mbuluara me dru.

Në këtë vend konsiderohet se nuk ka absolutisht asgjë, vetëm pamje të shkëlqyera, heshtje të plotë, ajër të pastër, ahengje me muzikë me zë të lartë që vazhdon deri në mëngjes, cicërima zogjsh dhe një mjedis të pacenuar. Pa bare, supermarkete, dyqane apo restorante, por që një automjet është thelbësor për të lëvizur.

Kurse, rivendosja e kësaj shtëpie ishte mjaft e ndërlikuar, thotë pronari.

“Instalimet elektrike ishin tipike për një fshat të vogël të vjetër Italian, të hollë të frikshme dhe jo të përshtatshme për pajisje moderne të teknologjisë. Mund të ndezja vetëm dritat, asgjë tjetër, madje as mikrovalën. Kishte pak kilovat energji dhe vazhdonte të binte”, thotë ai.

Shtëpia kishte disa pajisje kur Patrick e bleu atë, por ai disponoi me aneks kuzhine “të tmerrshme” që ishte përdorur nga familja që jetonte atje pasi u mbyll shkolla. Për mobilje, ai vizitoi tregjet lokale të pleshtave, duke mbajtur kujdes për sendet e pazakonta.

“Dekori i brendshëm është eklektik, ka pak moderne dhe retro: një tryezë tipike mermeri italiane, mobilje të vjetra prej druri kuzhine, piktura bukolike, koka e një derri të egër të mumifikuar, një karrige e rehatshme divani. E kuqja është ngjyra mbizotëruese. Ka një sobë e kuqe, një mikrovalë e kuqe, kazan i kuq, karrige të kuqe. Unë kam një batanije të bukur dhe elektrike për të më ngrohur që është luksi im “.

Sipas tij, kur diçka nuk rregullohet, Patrick kalon kohën duke gatuar dhe duke dëgjuar muzikë dhe kur vendasit dëgjojnë meloditë që luajnë nga dritarja e tij, ata e dinë që ai është kthyer në qytet dhe është koha e festës.

Edhe pse rinovimi nuk i ka kushtuar atij një pasuri duke pasur parasysh se prona ishte larg shkatërrimit, nuk ka qenë e gjitha lundrim i thjeshtë. Ai thotë se i duhej të sillte skela për të rregulluar dhe pikturuar pjesën e jashtme, të cilën ai e kujton si “një detyrë të rrezikshme”, e pastaj duhej të vendoste një dush të ri në banjë pasi kishte vetëm një tualet.

Një tjetër kapje ishte se ai luftoi për të siguruar shtëpinë duke qenë se ajo ndodhet, si shumë pjesë të bukura të Italisë, në një zonë të prirur për tërmete. Këshilla më e mirë e tij që dëshiron të ndajë me njerëzit që mendojnë të blejnë një shtëpi në Carrega, është të mendojnë me kujdes paraprakisht.

“Përveç një shpërndarje javore të djathit me njerëz që trokasin në dyer, nuk ka absolutisht asgjë në fshat.”

Dispozitat duhet të blihen nga fshati aty pranë Cabella, i cili edhe pse më pak se 10 milje larg, kërkon më shumë se 30 minuta për të arritur përgjatë një rruge të mbushur me kthesa. / KultPlus.com

Nirvana rikthehet me muzikë, por mund të mos bëhet publike

Dave Grohl ka zbuluar se anëtarët që janë gjallë të grupit të njohur “Nirvana”, kanë regjistruar muzikë “vërtetë të mirë” së bashku – porse ka shumë gjasa që të mos e shohë dritën e diellit ndonjëherë.

Në një intervistë, Grohl ka treguar si ai dhe basisti Krist Novoselic bashkë me kitaristin e turneve të “Nirvanas” Pat Smear, ende takohen dhe herë pas here rezulton në krijimin e këngëve të reja, shkruan NME.

Ai ka shtuar se kanë krijuar muzikë vërtetë të mirë, por nuk kanë bërë ndonjë gjë me të deri tash. Këtë e përshkruan si një gjë që të tre e bëjnë mes miqsh. / KultPlus.com

Kobain: Varësia nga droga dhe vetëvrasja

Aventura e grupit “Nirvana” u ndërpre më 5 prill 1994, me vetëvrasjen e liderit. Sot, Kurt Cobain është një hartë turistike, një ekspozitë, një hero i muzikëll, një subjekt. 75 milionë albume të shitur në mbarë botën dhe një vetëvrasje në moshën 27-vjeçare.

Ky është boshllëku që përmbledh jetën e Kurt Cobain, këngëtarit dhe kitaristit të grupit “Nirvana”, jeta e të cilit përbëhej veç me paradokse dhe sëmbime (konflikte). Flokë të verdha deri në supe, mjekër e parruar, fytyrë rinore me një shikim përherë të trishtuar, shpesh konsiderohej si mishërimi i njeriut të ftohtë, por Kurtit aq i bënte.

Muzika e shkruar prej tij, frymëzoi breza, performancat e tij legjendare vijojnë të ngjallin emocion, fjalët e tij tingëllojnë edhe sot.

Nga fëmijëria e kaluar në Aberdeen, qyteti i lagësht në Shtetet e Bashkuara, deri në vetëvrasjen e tij në Siatëll, më 1994, Kurt Cobain qe ankoruar në Amerikën e klasës së mesme të viteve ‘80 dhe ‘90 (i George Bush dhe MTV).

Trajektorja e tij ka qenë një vijimësi zhgënjimesh personale, artistike dhe fizike, edhe pse varësia ndaj heroinës, që për herë të parë e mori për të lehtësuar dhimbjet e përsëritura të stomakut, ia shndërroi personalitetin më pak të deshifrueshëm. Historia e dashurisë me Courtney Love, e bëri atë baba. Ajo i ofroi një strehë paqeje, por njëherazi u kthye në pikë tensioni për fansat, rrethin shoqëror dhe përfundimisht për vetveten.

Kurt Cobain (Kurt Donald Cobain) lindi më 20 shkurt 1967 nëAberdeen, Uashington dhe vdiq më 5 prill 1994, Seattle, Uashington). Ai la pas muzikën epokale, që bëri si këngëtar dhe kitarist për “Nirvana”, togje revistash dhe vepra arti… Një vit para se të kryente vetëvrasje, në murin e shtëpisë së marrë me qira në Siatëll, kishte pikturuar me shkronja të mëdha të kuqe: “Asnjë prej jush, nuk ka për t’i mësuar kurrë synimet e mia”.

Cobain pati një fëmijëri përgjithësisht të lumtur, derisa prindërit u divorcuan, kur ai ishte në moshën nëntëvjeçare. Më pas, ai ishte shpesh i trazuar dhe i zemëruar, madje dhimbja e tij shpirtërore u bë subjekt dhe katalizator për pjesën më të madhe të muzikës së tij të mëvonshme. Adoleshencën e kaloi duke u zhvendosur nëpër familjet e të afërmve, duke qëndruar me prindërit e shokëve, hera-herës flinte edhe nën ura, kohë kur filloi të përdorte drogë dhe zuri të bëhej pjesë e vandalizmave si formë e rebelimit të adoleshencës.

Ndaj muzikës, Cobain ishte i prirur që në moshë të re, kurse në mesvitet 1980 filloi të luante ne grupin lokal “Sludge rock”. Në 1987, Cobain dhe Novoselic, formuan grupin “Nirvana” dhe, më pas, filluan të japin shfaqje të vogla në gjithë veriperëndimin. Në shumë mënyra, vdekja e Cobain-it shënoi fundin e lëvizjes “grunge” dhe ishte një ngjarje nënshkrimi për adhurues të shumtë të muzikës së Gjeneratës X. Pas vdekjes, mbeti ikonë e epokës së tij dhe u bë objekt i veprave të shumta postmortum, përfshi edhe librin: “Heavier than Heaven: A Biography of Kurt Cobain” (2001) nga Charles R. Cross, si dhe dokumentarët “Kurt & Courtney” (1998) dhe “Kurt Cobain: Montage of Heck” (2015).

Shpesh dhe me zë të lartë, Cobain deklarohej si aleat i homoseksualëve (grave dhe njerëzve me ngjyrë). Një çerekshekulli më vonë, karriera e tij vijon të magjepsë dhe të frymëzojë. Revista “Rolling Stone” e ka vendosur atë dhe grupin, në vendin e 30-të në listën e “100 artistëve më të mëdhenj të të gjitha kohërave”.

Admirimi i pakufishëm për njeriun e bluzit Leadbelly, kërkimi i vazhdueshëm i melodive: e gjithë jeta e tij u shënua nga një obsesion me muzikën dhe u kthye drejt krijimit të një vepër personale, radikale dhe të mundimshme, që shënohet nga obsesioni me “pop”.

Për të kuptuar Kurt Cobain, duhet të epohemi paksa edhe mbi marrëdhënien e trazuar që ai kishte me suksesin. Fëmijë, ëndërronte të ishte yll roku. Kur u bë yll roku, refuzoi industrinë e disqeve, madje përfundoi duke e urryer albumin “Nervermind”, album që i dha këtë status në 1991. Karriera nxirrte në skenë portretin e një qenieje tejet të ndjeshme, tekstet, miqësitë ose marrëdhënia me publikun ishte një paradoks i vërtetë: ëndërronte fatin e të famshmit, por nuk është i prerë për të qenë i famshëm.

Urrejtja, dëshpërimi, vdekja, brishtësia, përdhunimi, rropullitë dhe dhimbja, do të ishin temat e përsëritura të këngëve, të ditarëve vetjakë dhe vizatimeve të shumta. Ato janë shfaqja e një nevoje të papërmbajtshme për të krijuar dhe shtruar në mënyrë indirekte pyetjen: cili ishte ai zjarr, që Kurt Cobain po përpiqej ta fashiste?

Rokstari Cobain ishte i besueshëm në sytë e adoleshentëve, sepse mesazhet i përçonte duke provokuar, madje arriti deri atje sa para kamerave të puthte një djalë për të armiqësuar fansat që e konsideruan të pështirë gjestin. Kurt, nuk pranonte të shtirej, të bënte përshtypje të mirë apo të ndiqte rregullat që shkonin kundër vlerave të tij. Një herë, doli në skenë veshur me një bluzë spitali, për t’iu kundërvënë thathethemeve të revistave, që nuk reshtnin së gërmuari në jetën e tij private.

I trazuar, i jashtëzakonshëm dhe vetëshkatërrues, Kurt Cobainm konsiderohet një nga muzikantët më të mirë në historinë e rokut dhe “grunge”, për aftësinë muzikore dhe për temat që trajtonte në këngët e tij, që shpesh kanë ndikimin dhe fuqinë e poezive të caktuara. “Nirvana” dhe Kurt Cobain ndikuan dhe vijojnë të ndikojnë edhe sot, muzikantë dhe artistë të shumtë. Cobain është përmendur shpesh, si “poeti i mallkuar”, pasi bëri një jetë jashtë skemave, provokuese, asociale dhe vetëshkatërruese./konica.al/ KultPlus.com

Trikoja e famshme e Kurt Cobain në ankand

26 vjet pas koncertit të grupit Nirvana në “MTV Unplugged”, trikoja që Kurt Cobain kishte të veshur ka dal në ankand.

Trikoja që është e djegur me cigare, mund të shitet nga 200 deri në 300 mijë dollarë, sipas vlerësimeve paraprake, shkruan rtv21.tv

Sipas revistës “Rolling Stone”, trikoja nuk është larë kurrë. Cobain kishte krijuar një imazh të thjeshtë gri dhe nuk dilte në skenë me veshje spektakli. Ndaj, kjo triko sipas shtëpisë së ankandeve Julien, që ai mund edhe ta ketë blerë në një dyqan rrobash të përdorura, ishte bërë në vitet 60, ishte shumë e veshur, kishte plot njolla e madje edhe vrima të shkaktuara nga djegia me cigare. E kjo e bënte atë lehtësisht të identifikueshme.

Dhe Cobain e kishte veshur në performancën më të rëndësishme të tij. Ndaj edhe ekspertët e konsiderojnë të shenjtë dhe gjënë më të vlefshme të artistit amerikan që ka dalë ndonjëherë në shitje./ KultPlus.com

Dalin në ankand mikrofonët e albumit të Nirvanës (VIDEO)

Tre mikrofonë që ishin përdorur për ta incizuar albumin e Nirvanës “In Utero” tani kanë dalë në ankand.

Pajisjet ishin përdorur në Pachyderm Studios më 1993, ndërsa producenti i bendit, Steve Albin, e nisi një ankand sot, në 24 vjetorin e këtij albumi.

“Këta mikrofonë ishin sjellë me mua, dhe ishin përdorur në incizimin “In Utero” të Nirvanës, dhe ishin përjetësuar në një fotografi që u shfaq në 20 vjetorin e daljes së këtij albumi”, thotë Albini në një video.

“Që kur ajo fotografi kishte dalë, këta mikrofonë janë bërë artefakte historike. Sapo u vetëdijësova që këto gjëra janë bërë të rëndësishme dhe të vlefshme, u desh që t’i heq nga qarkullimi në studio”, shtoi ndër të tjera ai. / KultPlus.com