Kapiteni i Zvicrës Granit Xhaka është ndalur të flas për herë të parë për udhëtimin e tij në Novi Sad të Serbisë, atje ku u ndesh me Bjellorusinë në kuadër të kualifikimeve për në Kampionatin Evropian Euro 2024.
Ai ka thënë se nuk ishte vendim i lehtë për të shkuar atje, por dëshira e madhe për ta ndihmuar Zvicrën bëri që ta marr një vendim të tillë pas konsultimit me trajnerin Murat Yakin.
“Kam pasur një bisedë shumë të mirë me Murat Yakin para ndeshjes për të shkuar apo jo. Ishte gjithmonë e qartë për mua se doja të vija dhe të luaja futboll. Nuk ishte një vendim i lehtë për të gjithë të përfshirët në këtë situatë. Por, më vjen mirë që u kthyem me tre pikë”, ka thënë Xhaka i cili shënoi një gol shumë të bukur ndaj tyre.
Xhaka pritet të luajë ndeshjen e tij të 112-të ndërkombëtare me Zvicrën sonte kundër Izraelit./ h.ll/abcnews.al
Kryeministri i Republikës së Kosovës Albin Kurti bashkë me presidenten e vendit Vjosa Osmani kanë përkujtuar të vrarët në Izbicë të Skenderajt, shkruan KultPlus.
Kryeministri i Kosovës ka ndarë më ndjekësit e tij edhe pamje nga kjo vizitë, njoftim që KultPlus e sjell të plotë.
Në Izbicë të Skenderajit, bashkë me Presidenten e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani Sadriu, përkujtuam të vrarët në një nga masakrat më të mëdha gjatë luftës në Kosovë.
Pas rrethimit të fshatit, forcat e Serbisë masakruan 147 burra, pleq dhe fëmijë. Të masakruarit u zhvarrosën nga Izbica, u varrosën në varreza masive. Disa prej të vrarëve u gjetën në Petrovo Selo në Serbi. 24 vite pas, ka ende varre të zbrazëta të atyre që ende janë të zhdukur.
U përkulëm para pllakës përkujtimore e para qendresës së familjarëve. Mirënjohës për forcën e familjarëve që dëshmuan në Tribunalin Ndërkombëtar për Krimet e Luftës në ish-Jugosllavi, në proceset kundër Millosheviqit dhe udhëheqësve të tjerë të Serbisë.
Në këtë përvjetor të parë pa të, na mungoi plaku me plis të bardhë, z. Mustafë Dragaj, i mbijetuar dhe dëshmitar i kësaj masakre./ KultPlus.com
Më 29 mars nis edicioni i 19-të i festivalit të Operës ‘Marie Kraja’. Organizatorët kanë dhënë sot detaje për pjesëmarrësit dhe risitë e këtij aktiviteti.
16 zëra të rinj operistikë nga e gjithë bota do të ngjiten në festivalin më të madh shqiptar, kushtuar këngës operistike. Marie Kraja, edicioni i nëntëmbëdhjetë do të zhvillohet në datat 29, 30 dhe 31 Mars.
“Repertori do të jenë 500 vite histori”- tha Klejvis Saliaj, drejtori ekzekutiv i festivali.
“Do të jetë një spektaklet me arie dhe më këngë, konkurrentët do të garojnë në dy disiplina, do të jetë një juri ndërkombëtare.”- theksoi Iva Tiço gazetare.
Ky vit vjen me risi, pasi në të dy netët nuk do të luhen vetëm këngë operistike. Pjesë e skenës do të jenë dhe këngëtarë shqiptarë, si Era Rusi, Aurela Gaçe, Eneda Tarifa e shumë të tjerë.
“Këtë vit në disiplinën e këngës do të konkurrohet në formën e dueteve”- theksoi Iva Tiço.
“Konkurrentët do të interpretojnë ariet më të renda teknike, më pas do jenë ariet me popullore dhe në garët e këngëve do ti këndojnë me njëri tjetrin, do dalin 8 ose më shumë o ma pak konkurrentë dhe do kalojnë në finale”- theksoi Saliaj.
Festivali Marie Kraja, i dedikohet zërit, ndaj dhe aplikimet për të qenë pjesë e këtij festivali, kanë qenë të shumtë. Mbi 300 aplikime, nga e gjithë bota, për ti dhënë fokus, promovimit të talenteve të reja. Ky edicion i 19 do të jetë nën moderimin e Enkeleda Kamani./ euronews/ KultPlus.com
Muza që ka inspiruar një prej këngëve më të bukura të dashurisë (“Ky marak” nga Pjetër Gaci), ishte një prej femrave më të bukura shkodrane, në vitet ’70 të shekullit të kaluar.
Por, kjo “dashuri” që ngjan me “Elegjinë e Marienbadit” të Gëtes – “vlerë e lartë njerëzore dhe aspak të përlyer prej banaliteteve të përditshme” – shpërfaq kulturën dhe humanizmin shqiptar që po tretet.
Pjetër Gaci veç e ka parë muzën në rrugë (“Kur kalon rrugës me naze/ si lule zambak/ ndalu pak e hidhma synin/ se kam zanë marak”), ndërsa nuk e ka publikuar këngën pa e marrë lejen e burrit të muzës (me të cilin po ashtu nuk ka ndenjur kurrë).
Për ta kuptuar këtë ndjesi dhe historinë prapa këngës, lexojeni një pjesë të rrëfimit profesorit, dramaturgut dhe shkrimtarit Stefan Çapaliku, nga vepra “Secili çmendet simbas mënyrës së vet”!
“Nuk e nxirrte që nuk e nxirrte zotni Pjetri këngën në publik, pa ia treguar më së pari të shoqit të asaj zonje e pa marrë leje prej tij, edhe pse askund në këngë nuk permendej emri i saj.
– Unë jam Pjetër Gaci, – i doli përpara një mëngjes të shoqit të muzës së vet, – dhe unë e di se kush jeni.
– Unë, e di se kush jeni ju, – iu përgjigj zotëria.
Atëherë Pjetri i kërkoi vetëm pesë minuta për të kthyer së bashku te shtëpia e vet. U ul në piano dhe ia këndoi këngën.
– Ja, këtë desha me ta tregue, – i tha, – dhe ti je i pari që e dëgjon. Këtë kangë e kam shkrue për gruen tande e në qoftë se ti thue mos me e nxjerrë, unë tash e fshij e të kërkoj të falun për guximin.
Duhet të ketë ndejë me kryet ulë ai farë burri. Ndoshta edhe ai tjetri. Por jo.
Pauza nuk kish zgjatë shumë.
-Unë po ndjehem i nderuem, mor zotni Pjetër, për këto fjalë e këtë muzikë të bukur që ia paske kushtue sime shoqe. Të falemnderës, – i ka zgjatë dorën dhe ka dalë”!
Poezinë “Of Nanë” Bekim Lumi e shkroi në vitin 1996 në Shqipëri.
Siç ka treguar ai: “Në një nga ato netët e mallit e të mërzisë, gjatë studimeve në Tiranë, kur, për shkak se Nanën nuk e kisha pa për disa vjet, dojsha me i kërkue falje për shumëçka të thanun e të pathanun”.
Of Nanë
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si rr’fe prej qielle Dhimtën e kresë mbi ty e shkarkova
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si ilaç për nerva Emnin tand ndër dhambë e kafshova
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si saç i skuqun mbi mrumet e grujta Zjarminë e ballit sipri ty ta hodha
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si barrën e druve përmi shpinë Tana borxhet e mallin e brengat ty t’i ngarkova
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si bojaxhi i keq që jam Flok’t me gëlqere t’bardhë mërzie t’i ngjyrosa
Of Nanë Pashë Zotin m’fal Nanloke Edhe k’saj here Si mbi jastëk andrrash Kryet e lodhun n’prehnin tand e mb’shteta
Of Nanë Pashë Zotin Pashë Ty Pashë Babën Pashë Mue M’fal Si mëkatar i keq që jam Po t’lutem shumë M’fal Për dhembjet Për sëmundjet Për nervat Për zjarminë Për brengat Për borxhet Për mallin Për mërzinë Për ofshamat e djeshme të sodme të nesërme M’fal Njimijë herë m’fal
Në Ditën Botërore të Teatrit, Ministria për Kulturë, Rini dhe Sporte ka ndarë çmimet vjetore për teatër në disa kategori, shkruan KultPlus.
Në këtë vlerësim me çmime janë shpërblyer edhe Qendra “Multimedia” në Prishtinë dhe Teatri i Qytetit të Gjilanit.
Çmimi Vjetor për Shfaqjen më të mirë iu dha “Qendrës Multimedia” me shfaqjen “The Handke Project”, kurse çmimi Kombëtar për prezantim të suksesshëm ndërkombëtar iu dha Teatrit të Qytetit të Gjilanit./ KultPlus.com
Në kuadër të Ditës Botërore të Teatrit, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve ka ndarë çmimet vjetore nëpër kategori të ndryshme, shkruan KultPlus.
Në mesin e çmimeve që janë ndarë, është ndarë edhe ai për regjinë më të mirë, cmim që ka shkuar për Fatos Berishën, i cili është vlerësuar për regjinë e shfaqjes “Pornography”./ KultPlus.com
“Dhoma e ditës” është premiera e radhës në Teatrin Dodona e që do të prezantohet më 29 mars, në ora 20:00, shkruan KultPlus.
Kjo shfaqje që reprizat do ti ketë më 30 dhe 31 mars, është mbështetë nga Komuna e Prishtinës vjen me tekst të Richard Kalinoski e me regji të Butrint Pashës.
Me rolet e tyre në këtë shfaqje do të luajnë: Kumrije Hoxha, Vjosë Tasholli, Ermal Sadiku, Arta Lahu dhe Molikë Maxhuni.
Ngjarja flet për jetën e një regjisoreje, Sandrës, që po përgatitet të punojë shfaqjen ”Menaxheria e qelqtë”, ku do të përzgjedh për rol kryesor një aktor ambicioz, Tajllerin, që ndërkohë do të jap arsye për një raport të afërt me regjisoren.
Jashtë jetës profesionale Sandra është një grua e dedikuar për kujdes ndaj nënës së saj të moshuar dhe të vetmuar, Abit,që ka nevojë për vizitat e saj. Në një moment kur Abi do të kuptoj që vajza e saj ka një plan të ri për jetën personale, aty fillon drama në mes dy grave të përhumbura në fatet e njëra-tjetrës.
Konceptualisht shfaqja flet për procesin e shkëputjes së fëmijës nga nëna, nevojën për ndryshime në jetë, barrierat e shkëputjes nga familja e ngushtë dhe fatin e të moshuarve. Kjo shfaqje vë në pah dy pyetje substanciale për jetën e çdo njeriu, se sa iu detyrohemi prindërve dhe sa kanë të drejtë prindërit të përcaktojnë jetën e fëmijëve të tyre? Duke e pasur parasysh faktin që dinamizimi i jetës, nevoja për të ndërruar mënyrë jetese është shprehur dukshëm edhe në shoqërinë tonë, pa vullnetin e tyre të moshuarit janë në mes të situatës ku duhet të adaptohen me mënyrën e jetesës së re, apo duhet të mbrojnë parimet e krijuara ndër vite, si normë shoqërore. / KultPlus.com
Mitet për parfumin që përdorte Mbretëresha e Egjiptit Kleopatra janë të shumta.
Për të hedhur dritë mbi të shkuarën, së fundmi shkëncëtarët po përpiqen të zbulojnë “aromën e oazit të lashtë”, duke studiuar lidhjen e ngushtë mes perceptimit të aromave dhe emocioneve.
Ekziston një lidhje e ngushtë mes perceptimit të aromave të ndryshme dhe emocioneve. Këto erëra qëndrojnë nën vetëdijen tonë, duke ngjallur emocione dhe kujtime të cilat shpjegojnë mënyrën se si ne e perceptojmë botën.
Për këtë arsye vitet e fundit shkencëtarët duan të rindërtojnë aromat e lashta dhe t’i përdorin ato për të mësuar më shumë për mënyrën se si njerëzit jetonim dikur.
Barbara Huber, studiuese e arkeologjisë në Gjermani, shpjegon:
“Është një sens shumë jetik. Aroma ishte shumë e rëndësishme në të kaluarën sepse atëherë jo gjithçka ishte kaq e dezinfektuar. Sfida e gjetjes së aromave të së kaluarës është shumë intriguese.”
Shkencëtarët po studiojnë mbetjet e padukshme biomolekulare të mbetura në djegëset e temjanit, shishet e parfumit, tenxheret e gatimit dhe kavanozët e ruajtjes së ushqimit duke përdorur teknika si kromatografia, një proces për ndarjen e komponentëve në një përzierje.
Në punën e saj, Huber ka studiuar djegëset e temjanit të gjetura në vendin arkeologjik të Tayma, vendbanimi më i vjetër i Arabisë Saudite që daton 5000 vjet më parë, në mënyrë që të përpiqet të rindërtojë “peizazhin e aromave” të oazit të lashtë.
“Rrëshirat dukeshin vërtet të ngjashme… por kur digjen, ato kanë një erë krejtësisht të ndryshme. Kështu për shembull, temjani ishte me të vërtetë një erë balsamike dhe ndoshta ai përdorej për të pastruar shtëpitë” shpjegoi Huber.
Sean Coughlin, një studiues i mendimit antik dhe mesjetar në Akademinë Çeke të Shkencave, po përpiqet të rikrijojë parfumet që mund të ketë mbajtur vetë Kleopatra, bazuar në recetat e regjistruara në tekstet e lashta egjiptiane dhe nga mbishkrimet në muret e tempullit.
“Ajo që ne vërtet po përpiqemi të bëjmë është të përdorim kiminë organike për të zbuluar diçka rreth procesit, sepse ne mendojmë se procesi do të përcaktonte gamën e aromave të mundshme,”
Ekziston një mit që Mbretëresha e Egjiptit, Kleopatra, aromatizonte velat e anijeve të saj, në mënyrë i dashuri i saj Marco Antonio, të mund të nuhaste ardhjen e saj nga bregu./ ora news/ KultPlus.com
Ministria për Kulturë, Rini dhe Sporte ka ndarë çmimet vjetore në Ditën Botërore të Teatrit, çmime këto që kanë shkuar në disa kategori, shkruan KultPlus.
Çmimi vjetor për aktoren më të mirë këtë vit i është ndarë aktores së njohur Ilire Vinca, e cila është vlerësuar për rolin e saj në shfaqjen “Babai dhe babi”.
Pjesë e jurisë profesionale në këtë edicion ishin Luan Jaha, Agan Myftari, Drita Begolli, Kumrije Hoxha dhe Alban Beqiraj.
Ilire Vinca është e njohur për shumë role në teatër dhe film, e cila si në skenën teatrale por edhe në rolet e saj në film ka arrit që të ketë sukses brenda dhe jashtë Kosovës./ KultPlus.com
Kjo është ‘kronikë e një ecurie të paralajmëruar’, dhe nuk mundet asnjë nga liderët tanë, as ata të të ardhmes dhe as ata të të shkuarës, e ata aktual, të na shpëtojnë nga kjo ‘ecuri e paralajmëruar’.
Kjo frazë, që prej titullit të romanit të njohur të Garbiel Garcia Marquez, e përdorur këtu nuk është naive dhe as e rastësishme, ajo konoton pikërisht kërcënimin, rrezikun dhe mundësinë e tragjedisë në të ardhmen, e ‘paralajmëruar’.
Në tërë diskursin, e qoftë edhe veprimin tonë politikë, si Ballkan dhe si Kosovë, ka vetëm dy lloje diskursi: akuzë për jo më pak se tradhti; dhe akuzë për krime, ndaj njëri tjetrit dhe ndaj ‘tjetrit’. Paradoksi deri në absurd i një gjenerate të tërë liderësh të akuzuar në Hagë, është po ashtu sui generis, si edhe “rasti ynë”, si Kosovë, e si Dialog Serbi – Kosovë. Por të dyja bashkë, sikur shenja, në fund shënjojnë përmbytjen tonë në fluskën e sapunit të politikës sonë. Nuk kanë aspak të bëjnë as me akuzën e njëri tjetrit, dhe as me ndërkombëtaren, është në të vërtetë shënjim i Vetëdijes, e cila është as më pak as më shumë një Publike e cila garanton të pa – vërejtshmen e ‘një ecurie të paralajmëruar’, një ‘ecurie’ e cila ka intenstitet të kraterit tejet tejet të rëndë, për të mos thënë të rrezikshëm.
Por, mbi të gjitha, me gjithë paradoksin deri në absurd, që shënjohet më së miri me bukurinë e përgjigjes së ambasadës së Holandës përmes promovimit të romanit “Një fije shkrepse Një fije shprese” mbi tragjedinë e dy grave viktima të luftës në Kosovë, pikërisht në Hagë ditën e pavarësisë së Kosovës, pra nga vetë Holanda, duhet parë veten tonë përbrenda këtij krateri global.
Në këtë krater global, shumë lehtë është të kalosh nga tradhtari në hero, dhe anasjelltas, dhe kjo është për shkak të të qenit tepër të vegjël ndaj po të njëjtit, apo për ta thënë më saktë, për shkak të të mos “standing up to it” (përballimit të tij, në një përkthim të lirë!).
Zënia në një ngërç, në të vërtetë është matematikore, jep rezultatin e – apprehension –, të paramendimit të kërcënimit, dhe të rrezikut, i cili në një shoqëri të tensionuar skajshmërisht do të dërgonte deri në më të keqen.
Dhe është pikërisht kjo, ajo që u mendua në fillim të këtij punimi, me ndryshimin, apo thënë më saktë me – kalimin – e diskursit të VV si reflektim i vetes sonë përballë tërë asaj që është tjetër nga ne (nëse kjo është e mundshme, së paku derisa jemi të përmbytur nga masa e prodhuar e politikës sonë), pra kalimin dhe ecjen bashkë me – krijimin – (jo ndërtimin) e marrëveshjeve.
Do të thotë, ky ngërç, i lartcekur, është me të vërtetë një ‘paralajmërim’ i pavetëdijshëm i vetë shoqërisë sonë ndaj vetes sonë, për një bartje/shënjim të akuzës, në paradoks e deri në absurd, duke qenë nën intensitetin e kraterit të këtij Dialogu, dhe këtij Pajtimi!
Ndoshta, zhvleftësimi që po ndodhë, jo më i produkteve politike globale, dhe ligjore, është njëlloj sjelljeje e atij që i druhet marrëveshjes, e që është klasa e pa ballafaquar serbe me veten e saj. Dhe në këtë, ne duke reaguar në identike ndaj tyre, dhe me ta, po e bartim/shënjojmë pikërisht mjegullën, apo po e humbim aftësinë tonë brenda fluskës së politikës sonë ku jemi përmbytur, sa që mund të ndodhë që ‘paralajmërimi’ i pavetëdijshëm është pikërisht auto-afeksioni ynë me shenjat, me Qendrën, apo me njerëzit dhe figurat e kësaj politike, për të themeluar shenja të reja, p. sh. Tragjedi të reja, të cilat, sikur tragjeditë e pasluftës ndërmjet nesh, që janë shndërruar në shenja të rikthimit në po të njëjtat përmbytje e ngërçe. Pra për të ndalur kohën. Për të ndalur ecurinë. Për të mos pranuar Pajtimin, dhe për të mos pranuar kalimin në një prezencë, apo, mungesë të re.
E që është vetë pranimi i fundit të luftës, dhe pranimi i asaj që jemi, sa të gjendur në krizën më thellë globale, aq edhe të vegjël për ta tejkaluar vetë, por aq më shumë për ta pranuar dhe jetësuar po të njëjtën.
Mjaft më me tradhtarë, kemi deri tash aq shumë sa që mund të ndodhë që edhe ky fenomen zhvleftësohet!/ KultPlus.com
Objekti i Tetarit Kombëtar të Kosovës tash e sa kohë është jashtë funksionit, pasi që ky objekt është në fazë të renovimit, dhe si rrjedhojë, ekipi i TKK-së është zhvendosë tash e sa kohë në hapësirën e Pallatit të Rinisë në Prishtinë, shkruan KultPlus.
Dhe pikërisht në Ditën Botërore të Teatrit, këto hapësira pune janë inauguruar, ku pjesë e ceremonisë ishte komuniteti artistik.
Këëto hapësira tashmë kanë dhënë rezultatet e para, pasi që në këtë objekt janë dhënë disa shfaqje që janë repertor i TKK-së./ KultPlus.com
Drejtoria e Kulturës në Komunën e Prishtinës ka hapë thirrjen për mbëshetje financiare për OJQ, individë, biznese të cilat kanë në fokus kulturën, shkruan KultPlus.
Më poshtë po ju sjellim njoftimin e plotë të kësaj drejtorie dhe linkun për aplikim.
Drejtoria e Kulturës ka hapur thirrjen për përkrahje financiare për të gjithë OJQ-të, individët, bizneset, programi i punës të së cilëve fokusohet në fushën e kulturës.
Ju inkurajojmë që të aplikoni!
Afati për dorëzimin e propozimeve është deri më 20.04.2023 përmes aplikacionit online, në dispozicion në faqen e internetit të Komunës së Prishtinështtp://krs.prishtinaonline.com/
Klikoni në linkun më poshtë për më shumë detaje ./ KultPlus.com
Është hapë konkursi për çmimet vjetore në fushën e kinematografisë, ku në këtë konkurs do të vlerësohen me çmimin kombëtar për Veprimtari Jetësore “Bekim Fehmiu” dhe atë vjetor, shkruan KultPlus.
Më poshtë KultPlus ju sjell të plotë njoftimin e këtij konkursi.
Hapet konkursi për çmimet vjetore në fushën e kinematografisë
Ftohen të interesuarit që të propozojnë kandidatët për:
Çmimin Kombëtar për Veprimtari Jetësore “Bekim Fehmiu”
Çmimin Vjetor për Kinematografi
Propozimet duhet të përmbajnë, arsyetimin me shkrim, CV e të nominuarit dhe materialet tjera përcjellëse audio vizuele për të nominuarin. Çmimet u jepen krijueseve të dalluar, të cilët me krijimtarinë e tyre artistike kanë lënë gjurmë
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, ka thënë se Ferdonije Qerkezi është një nënë dhe një grua e jashtëzakonshme që po sfidohet vazhdimisht prej 24- vjetësh në pritje të zbardhjes së fatit të burrit dhe katër djemve, të rrëmbyer dhe të zhdukur me dhunë në mënyrë kriminale nga regjimi gjenocidal i Serbisë.
Deklarata e plotë e Presidentes:
Nëna Ferdonije Qerkezi është shembull i jashtëzakonshëm i ngulmimit dhe qëndresës në momentet e vështira. Ajo është një nënë dhe një grua e jashtëzakonshme që po sfidohet vazhdimisht prej 24- vjetësh në pritje të zbardhjes së fatit të burrit dhe katër djemve, të rrëmbyer dhe të zhdukur me dhunë në mënyrë kriminale nga regjimi gjenocidal i Serbisë.
Nëna ikonë, në këtë përvjetor, sërish është e vetme në tryezë në pritje të një lajmi.
Nuk ka fjalë që mund ta shprehë dhimbjen dhe trishtimin e saj. Bashkëndjejmë me të në këtë përvjetor dhe do të bëjmë gjithçka që është e mundur që fati i më të dashurve të saj, sikurse edhe mbi 1600 të zhdukurve me dhunë të zbardhet sa më parë!/ KultPlus.com
Në Prishtinë botohet monografia për “Rilindasin e fundit” Thoma Kacori
Vepra “Ndriçime për Thoma Kacorin” e prof. Mimoza Hasani-Pllana mbetet me rëndësi të themi që në krye të herës se argumenti i zgjedhur prej saj është atipik, për arsye se Thoma Kacorrin mund ta konsiderojmë pa mëdyshje si “Rilindasin e fundit” (Akademik Stefan Çapaliku).
Vepra studimore për Thoma Kacorin, atdhetarin, shkrimtarin, përkthyesin dhe profesorin e parë universitar të gjuhës dhe letërsisë shqipe në Sofje të Bullgarisë, botohet në Prishtinë nga autorja Mimoza Hasani-Pllana. Duke pasur parasysh veprimtarinë e gjerë kulturore, letrare, eseistike dhe të mësimdhënies, libri studimor është strukturuar në tri rrafshe: 1. Kontributi i Thoma Kacorit në shoqërinë shqiptare të Sofjes; 2. Kontributi i Thoma Kacorit në hartimin e fjalorit bullgarisht-shqip dhe librave universitar për mësimin e gjuhës shqipe nga gjuha bullgare dhe angleze dhe 3. Vepra letrare e Thoma Kacorit (fabula, tregime, romane, poezi).
Thoma Kacori me familje
Profesor Dhimitri Bello, si një prej bashkëpunëtorëve dhe miqve të njohur të Kacorit, recensent i monografisë, vlerëson se libri që na sjell studiuesja Mimoza Hasani-Pllana i cili i kushtohet njërit prej albanologëve më të mirë e më të njohur që jetoi dhe punoi në Sofje të Bullgarisë deri në fund të jetës së vet, përmban vlera njohëse për të gjithë ata që e njohin ose nuk e njohin si emër, dinë ose nuk dinë thuajse asgjë për jetën dhe veprën e Thoma Kacorit. Profesor Bello, vë në pah se në këtë libër gjejmë pjesë njohëse për dy fshatrat, Arbanasi (që mendohet se është themeluar nga komunitei shqiptar në Bullgari) dhe Mandrica që edhe sot kemi shqiptarë të vendosur atje prej shumë kohësh; veprimtari të kolonisë së Sofjes me biografi të shkurtër të disa prej tyre; një fjalor i rëndësishëm bullgarisht-shqip të gjetur në Malin e Shenjtë; pjesë nga veprat e tij artistike në poezi dhe prozë etj. Pavarësisht se veprimtaria e tij është mjaft e gjerë dhe e gjithanshme, sidomos pjesa që lidhet me gjuhën shqipe, si lektor dhe studiues i saj, Bello vlerëson se vepra e Hasani-Pllanës ndriçon mjaft pjesë të jetës së tij. Një libër i tillë i ka munguar publikut shqiptar, me bindjen se ky do jetë vetëm fillimi, vlerëson ai. Tutje në recensën e tij, profesor Bello shton se shfletimi i këtij libri e ktheu vite më parë dhe nëpërmjet rreshtave kujtoi fytyrën e dashur e gjithmonë të buzëqeshur të Thomait, duke vë në dijeni se me Thoma Kacorin ishte njohur gjatë studimeve universitare dhe doktorale në Bullgari (prej vitit 1993), dhe se kishte vazhduar miqësinë edhe pas kthimit në Shqipëri, deri në fund të jetës së tij. “Profesor Kacori është njeriu që së bashku me miken dhe bashkëpunëtoren e tij, njëkohësisht udhëheqësen time shkencore, Prof. Petja Asenova, më ka përkrahur dhe ndihmuar me shumë materiale gjuhësore që më duheshin për temën doktorale, por edhe si lektor i gjuhës shqipe në Bullgari. Dhoma e tij e punës, e rrethuar në të gjitha anët me bibliotekën që përmbante me mijëra kopje librash, u bë burimi im i informacionit dhe plotësimit me literaturë”, kujton profesor Dhimitri Bello.
Thoma Kacori
Ndërsa akademik Stefan Çapaliku, vepra letrare e të cilit është përkthyer dhe promovuar në gjuhën bullgare, e që po ashtu është recensent i monografisë “Ndriçime për Thoma Kacorin”, potencon se Thoma Kacori pak i njohur ndër shqiptarë, ishte një figurë ndriçuese sidomos për koloninë historike të shqiptarëve të Bullgarisë. Ai veproi ndër kohë relativisht të vështira dhe të pafavorshme për të mbajtur gjallë relatat historike mes popullit shqiptar dhe atij bullgar, duke u përpjekur me vepra humane dhe vepra letrare ta forconte dhe ta nxiste këtë marrëdhënie. Ndaj, duke shqyrtuar nga afër veprën e prof. Mimoza Hasani-Pllana mbetet me rëndësi të themi që në krye të herës se argumenti i zgjedhur prej saj është atipik, për arsye se Thoma Kacorrin mund ta konsiderojmë pa mëdyshje si “Rilindasin e fundit”. Çapaliku shton se autoria e ka rrokur krejtësisht argumentin antropologjik të quajtur “Thoma Kacorri” dhe ia ka dalë të ndërtojë një tekst që i nxit lexuesit kurreshtjen për njohjen në themel të kësaj figure simpatike. Ajo përdor teknologjinë e pozitivizmit, duke ia dalë që ta shpjegojë veprën e Thoma Kacorrit nëpërmjet jetës së tij. Gjithashtu, autoria është treguar mjaft e kujdesshme ta vështrojë figurën brenda kontekstit politiko-historik të kohës kur veproi Kacori. Autoria është e ndërgjegjshme për funksionalitetin e letërsisë dhe filologjisë së Thoma Kacorrit dhe ndaj mbështetet fort në analizën përmbajtësore të këtyre veprave, vlerëson Çapaliku.
Monografia “Ndriçime për Thoma Kacorin” është botuar nga shtëpi botuese OLYMP në Prishtinë me përkrahjen e Këshillit të librit, në Ministrinë e Kulturës, Rinisë dhe Sportit. / KultPlus.com
A mos ndoshta është aq e qartë sot, sa që duhet të fillojmë të pyetemi, pse është duke ndodhur e njëjta gjë, si në Serbi si në Kosovë, shpallja tradhtar e secilit lider në secilin hap të krijimit (dhe jo të ndërtimit) të një marrëveshjeje të dyanshme?
Liderët e Vetë-Vendosjes kanë bërë një transparencë të jashtëzakonshme, për aq sa është në interesin e tyre, në të interpretuarit e Dialogut; Marrëveshjes, dhe aq më shumë të kyçit të tradhtisë/shpëtimit të vendeve tona, Serbi dhe Kosovë, nga rreziku që i kanoset që nga kohët e para. Por, në anën tjetër, tërë ajo që është mekanizëm interpretimi i të tjerëve, prej opozitës politike dhe deri tek mediat, kanë marrë argument për tradhti ashiqare, e qoftë edhe plojë e liderëve të VV.
Në këtë përpjekje që liderët e VV të japin ‘kronikën e një ecurie të paralajmëruar’, ishte, si shembull këtu, edhe intervista e Glauk Konjufcës më 22. 03 në një nga mediet e Kosovës. Por, për ta marrë shembull këtu, dhe për ta theksuar tragjedinë, kjo intervistë ishte aq shpirtngushtë, dhe aq e varfër, duke qenë vetëm reagim, dhe me këtë ngushtim i qarkut të sjelljes sonë politike deri në ngërç, në tërë hapësirën kosovare, sa që Konjufca vazhdimisht izolohej në këtë reagim, të varfër.
Në të vërtetë, liderët e VV, po sikur të gjithë liderët paraprak të Kosovës, kanë marrë hapin e hapjes së plagëve dhe aq më shumë të minave të Dialogut, Kosovë – Serbi, apo që ndryshe do të mund të quheshin Pajtimi (Reconciliation – term i ndërtimit të paqes) ndërmjet dy palëve armike.
Kjo është aq e qartë në theksin e gjuhës së folur të liderëve të VV, dhe aq më shumë në ndryshimin e diskursit të tyre. Dhe saktësisht në intervistën e Glauk Konjufcës dhënë në datën e cekur.
P. Sh. Ajo që e shkakton tërë kraterin për shkak të Dialogut, dhe me këtë të hapjes dhe pajtimit të plagëve, pra Asociacioni, Zajednica, Zajebnica, apo vetë-menaxhimi, doemos duhet të shihet në dy arkiva (prej nga edhe vjen diskursi) të politikës:
– atë globale, ku Serbia shërben si tunel, apo konduit i Rusisë, e deri në Asociacionin, Zajednicën, Zajebnicën e deri tek Vetë – menaxhimi;
– atë lokale si – Reconciliation – (pjesë e ndërtimit të paqes, pra Pajtimi) ndërmjet dy fqinjëve fizik, dhe, Qendër e orientimit tonë politik.
Derisa Konjufca, dhe VV, e kanë ndryshuar diskursin (shprehje që rrallë kush nga politika jonë e di se ç’është megjithëse përdoret më shpesh se çdo gjë tjetër) për hir të perspektivës globale, gjë që në çdo rast është në favor të Qendrës sonë – Shtetit tonë, duke qenë në interes global për ndërprerjen e luftës së Rusisë me Perëndimin përmes kalimeve, tuneleve që vijnë e shkojnë nga Serbia, ne megjithatë secilën herë, në secilin hapë dhe në secilën ecuri të ‘paralajmëruar’ – qoftë të kaluar dhe qoftë të tashme – përmbytemi dhe mbytemi në zonën e politikës sonë. Gjë që ka mundësi t’i ndodhë edhe VV në këtë hap./ KultPlus.com
Për nominimin e romanit “Kësulëkuqja, përrallë për të rritur” të Ag Apollonit, kanë raportuar edhe mediat hungareze, meqë ky roman është shkruar gjatë një rezidence letrare të autorit në Debrecen të Hungarisë
Magyar Evelin
Debrecen. 24 mars 2023. – Me Ag Apollonin folëm verën e kaluar gjatë qëndrimit të tij këtu: ai kishte shumë shpresa për romanin e tij të ri, i cili tani është duke bërë jehonë.
Ag Apolloni ishte pjesë e Programit të Rezidencës së Shkrimtarëve në Hungari në vitin 2022, ku kaloi ditët e tij të verës në Debrecen. Gjatë këtij qëndrimi, portali Dehir bëri një intervistë të këndshme me shkrimtarin shqiptar. Gjatë javëve që kaloi këtu, në një shtëpi në rrugën Zöldfa, ai shkroi një libër me titull “Kësulëkuqja, përrallë për të rritur”. Ky roman u nominua për Çmimin e Bashkimit Evropian për Letërsi, siç njofton një artikull në debrecenliterature.hu.
Verën e kaluar, autori foli me portalin Dehir për qëndrimin e tij këtu: “koha e kaluar në Debrecen më frymëzon, më pëlqen të endem rrugëve: disa elemente të qytetit shfaqen në romanin tim”. Romani i shkurtër (drafti i parë kishte rreth 140 faqe) është një version i Kësulëkuqes dhe Ujkut, në të cilin luajti rol edhe lufta e Kosovës e përjetuar nga Apolloni, si dhe pasojat e përdhunimit të grave gjatë asaj kohe.
Shkrimtari shqiptar nga Kosova aplikoi për bursë në Agjencinë Kulturore Petőfi pasi një mik i kishte folur mirë për periudhën e tij krijuese në Pecs. Autori, i njohur si dramaturg dhe gazetar, mbërriti në qytet më 15 korrik dhe u kthye në vendin e tij më 10 gusht. Pasi u kthye në shtëpi, përkthimi i intervistës sonë me autorin u botua edhe në portalet në gjuhën shqipe.
(Intervistën për portalin Dehir, dhënë vitin e kaluar, mund ta lexoni më poshtë)
Ag Apolloni në Debrecen po e shkruan një përrallë për të rritur
Shkrimtari shqiptar, i cili po shkruan romanin e tij të ri në qytetin tonë, është magjepsur nga Debreceni. Ai këtu po e shkruan një përrallë për të rritur
Debrecen. – 7 gusht 2022. Shkrimtari erdhi në takimin tonë të mëngjesit në Nagytemplom me syze dielli dhe me humor të mirë. Ag Apolloni nga Rezidenca e Shkrimtarëve në Debrecen erdhi në bisedë nga një shtëpi borgjeze në rrugën Zöldfa. Edhe pse gjuha hungareze është shumë e vështirë për të, ai shqipton emrin e rrugës me mjeshtëri dhe kuptueshmëri, pastaj kthehet te Nagyerdő dhe artistët që kanë punuar në qytet: kuptohet se autori shqiptar, me të cilin folëm në anglisht, njeh mirë kulturën hungareze.
Shkrimtari shqiptar-kosovar aplikoi për bursë në Agjencinë Kulturore Petőfi pasi një mik i foli fjalë të mira për periudhën e tij krijuese në Pecs. Autori, i njohur si dramaturg dhe gazetar, mbërriti në qytet më 15 korrik. Për gati një muaj, ai u mbush me përvoja të shkëlqyera, duke krijuar, dhe duke u zhytur në kulturë dhe argëtim, të gjitha këto i përshtateshin kohës së tij.
– Më pëlqen të endem nëpër qytet: kam qenë më parë te statuja e Petőfit dhe më janë rikthyer shumë kujtime të vjetra. Kur isha fëmijë, lexova librin me poezi të poetit në bibliotekën e qytetit dhe kurrë s’i harrova vargjet: “Për dashuri e jap jetën,/ për liri e flijoj dashurinë,” – e kujton shkrimtari poetin tonë në qendrën e qytetit duke pirë një kafe. Apollonit i lanë përshtypje jo vetëm poezitë e poetit, por edhe rrugëtimet e tij jetësore: autori poston rregullisht për këtë dhe ditët e tij në Debrecen në faqen e tij në Facebook.
Apolloni e njeh veprën e Imre Kertész dhe Attila József, por gjithashtu i pëlqen romani “Dera” i Magda Szabo-s: ai vizitoi statujën e shkrimtares në sheshin kryesor dhe shtëpinë përkujtimore të ngritur për nder të saj, por vizitoi edhe statujat e Lőrinc Szabó dhe Endre Ady, si dhe Kopshtin Memorial, ndër të tjera. Shkrimtarit dashamirës të natyrës i pëlqen të bëjë foto dhe me kënaqësi m’i tregon fotot në tarracën e kafenesë.
Shkrimtari ka vizituar edhe performancën e “Flautit magjik” dhe i ka lënë përshtypje opera e njohur. Krijuesi, i cili është gjithashtu me përvojë teatrore, ka shijuar edhe atmosferën e Lojërave Festive në Debrecen: javën e kaluar ai pa kryeveprën e Mozart-it, “Flauti magjik”, në zemër të Pyllit të Madh.
Apollonit i bëri përshtypje performanca në gjuhën hungareze me titra në anglisht, duke vlerësuar pamjen, tingullin dhe aktorët.
– Koha e kaluar në Debrecen ka një efekt frymëzues tek unë: disa elemente të qytetit shfaqen në romanin tim të ardhshëm – zbuloi shkrimtari, i cili aktualisht po shkruan një përrallë postmoderne të destinuar për të rritur. Romani i shkurtër, rreth 140 faqe deri tani, do të jetë një version i “Kësulëkuqes”, në të cilin luan rol edhe lufta e Kosovës e përjetuar nga Apolloni, si dhe dhuna ndaj grave gjatë luftës. Autori ka ecur mirë me veprën e tij gjatë javëve të kaluara këtu. Sipas planeve, vëllimi i tij i ri do të botohet në fillim të vjeshtës.
Megjithëse veprat e tij nuk janë botuar ende në gjuhën hungareze, shpresojmë që ky roman i shkurtër të lexohet edhe në hungarisht. Iniciativa do të ishte emocionuese qoftë edhe për shkak të elementeve nga Debreceni, mendoj unë, ndërsa e aprovon edhe Apolloni.
Krahas letërsisë hungareze, shkrimtari ka shijuar edhe gatimet vendase: të preferuar e ka gullashin hungarez, por gjithashtu ka shijuar edhe birrat. Ia sugjerova edhe “kürtőskalács” dhe “lángos” të cilat tha se patjetër do t’i provojë.
Apolloni tregoi se ka në plan të vizitojë Budapestin para se të kthehet në shtëpi: kryeqyteti është një kujtim fëmijërie për të, ai kujtoi se si ishte të kalonte lumin e madh kur ishte fëmijë duke ikur ilegalisht për në Gjermani me familjen e tij. Ai gjithashtu nuk e konsideron të pamundur që në të ardhmen të kthehet në vendin tonë, pasi i ka lënë shumë përshtypje atmosfera vendase./ KultPlus.com
Poezia është pikturë që dëgjohet” – ishin fjalët e Leonardo da Vinҁit me të cilën filloi “Ora e Poezisë” në The British Shool of Kosova. E shënjuar në kuadër Ditës së Poezisë, kjo ngjarje mblodhi nxënës, profesorë, poetë dhe familje të poetëve tashmë të ndjerë. “21 marsi – Dita e Botërore e Poezisë, u festua dje e po vazhdon të shënohet edhe sot e shpresoj që poezia të jetë emër kuptimi gjatë tërë vitit.
Po, sepse ky art fin do të jetë vazhdimësi e kulturës që e krijuam me shekuj”, tha ndër të tjera drejtori i BSK Lulëzim Tytynxhiu, i cili shtoi se ne si shkollë, jemi munduar që letërsinë, veҁmas poezinë si art i zgjedhur jo vetëm ta kemi të rëndësishëm në orët e letërsisë, por edhe të jetë jo vetëm stoli e bukur e ngjarjeve të shkollës por edhe vlerë e kuptim e lëndëve të letërsisë shqipe, të letërsisë angleze dhe letërsisë gjermane”.
Poetët e njohur Lulëzim Tafa dhe Ilire Zajmi lexuan vargje nga krijimtaria e tyre, ndërkaq edhe ju përgjigjën pyetjeve të shumta të nxënësve dhe të profesorëve.
Nxënësit: Orgesa Gashi, Inesa Petroshani, Tuba Hasani, Eliza Hoti dhe Puhiza Rafuna interpretuan vargje nga poetët: Azem Shkreli, Ali Podrimja, Edi Shukriu, Ramadan Musliu dhe Basri Ҁapriqi. Pjesë në kitarë u interpretua nga Ëmbla Tytynxhiu, kurse pikë muzikore nga tradita arbëreshe interpretoi Nida Shulemaja. Në sond u pëlqyen vizatime e portreteve të poetëve nga nxënësit Sara Abdullahu dhe Jon Dobruna, në përkujdesje të profesoreshës së arteve pamore Fjolla Ferati, kurse ngjarja ishte projekt i poetes Naime Beqiraj e cila po ashtu edhe e moderoi aktivitetin. Në fund, pjesëtaret e familjeve të poetëve të ndjerë: Podrimja, Musliu dhe Ҁapriqi, falënderuan organizatorët për këtë aktivitet interesant, dhe për dashamirësinë që treguan në këtë ditë që të mos harrohen poetët e ndjerë. / KultPlus.com
Wurz Design kompani e njohur për projektimin e Qendrave të Trajnimit për Siguri Rrugore, qendra që tashmë i ka ndërtuar në pjesën më të madhe të Evropës dhe në një pjesë të Azisë, ka projektuar një projekt të tillë edhe për Kosovë, shkruan KultPlus.
Kjo Qendër e Trajnimit për Sigurinë Rrugore ka për qëllim ngritjen e vetëdijes përgjatë vozitjes, ku kjo qendër ofron orë shtesë të vozitjes, orë që përgatisin shoferët për situata të papritura, duke përfshirë edhe ato klimatike por edhe situata të tjera që mund të ndodhin në trafik.
Themeluesi i Wurz Design, Franz Wurz tashmë ka qëndruar në Kosovë, ku bashkë me bashkëinvestitorin kosovar Nexhat Krasniqi, i cili poashtu jeton në Austri kanë realizuar projektin për këtë qendër, ku për destinim ka Studimen e Poshtme të Vushtrrisë, projekt që tashmë i është prezantuar edhe Qeverisë së Kosovës, përkatësisht ministres së Ministrisë së Industrisë, Ndërmarrësisë dhe Tregtisë, Rozeta Hajdari, sikurse që i është prezantuar edhe ministrit të Ministrisë së Punëve të Brendshme, Xhelal Svecla dhe Liburn Aliut, ministër i Ministrisë së Mjedisit, Planifikimit Hapësinor dhe Infrastrukturës.
Themeluesi i Wurz Design, Franz Wurz dhe Nexhat Krasniqi tashmë kanë përfunduar projekt propozimin e kësaj qendre të trajnimit, ku sipas Krasniqit tashmë janë duke pritë mbështetjen e Qeverisë së Kosovës, në mënyrë që të fillojnë edhe investimet për këtë qendër shumë të rëndësishme për shoferët e Kosovës.
Franz Wurz gjatë qëndrimit të tij në Kosovë
Qendra të tilla nëpër Evropë kanë ndikuar pozitivisht në uljen e aksidenteve në rrugë, pasi që kjo qendër rritë vetëdijen për rreziqet e mundshme në trafik, trajnime që ofrohen nëpërmjet profesionistëve. / KultPlus.com
Studime e Poshtme, lokacioni ku është projektuar ndërtimi i kësaj qendre
“Have Hope” nëpërmjet një ceremonie zyrtare tashmë zyrtarisht është organizatë që synon të mbështesë të mbijetuarat e kancerit në Kosovë, organizatë që është themeluar nga Arnisa Osmani e cila poashtu është e mbijetuar e kancerit, shkruan KultPlus.
Osmani duke falënderuar të pranishmit në ceremoninë e hapjes së kësaj organizate ka thënë se në këtë zyrë do të zhvillohen shumë takime me mjekë, onkologë, sociologë, psikologë, sikurse që do të zhvillohen kampanja vetëdijesuese për parandalimin e kësaj sëmundjeje.
“Jam këtu për ju, dhe me ju. Bashkë do të jemi forcë më e madhe që të tregojmë sa e bukur është jeta”, ka thënë Osmani e cila qysh sot ka bërë thirrje që të gjithë ata që kanë nevojë mund të drejtohen në zyrën e “Have Hope.
Ndërkohë drejtori i Drejtorisë së Shëndetësisë në Komunën e Prishtinës, Izet Sadiku ka premtuar që do të bashkëpunojë me organizatën “Have Hope”, organizatë që e ka vlerësuar edhe si partner të Drejtorisë së Shëndetësisë.
“Do të punojmë ngushtë në mënyrë që të rrisim shpresën për gratë me kancer, sikurse që të punojmë bashkë në inkurajimin e grave që të bëjnë sa më shumë kontrolla mjekësore”, ka thënë Sadiku.
Kurse onkologu Arben Bislimi organizatën “Have Hope” e ka vlerësuar si një adresë të përbashkët për këtë kauzë që ka për qëllim ofrimin e shumë shërbimeve për gratë më kancer.
“Në emër të Klinikës së Onkologjisë dhe Shoqatës së Onkologëve të Kosovës do të vazhdojmë në përkrahjen profesionale, por e vetmja armë është zbulimi i hershëm i kancerit”, ka thënë Bislimi.
E në emër të Rrjetit të Grave të Kosovës, Igballe Rugova është shprehur të jetë krenare për punën që bëhet për mbështetjen e grave me kancer.
“Para dy dekadave ishte tabu të flitej për këtë sëmundje, por sot është një situatë tjetër, sepse në këtë ndërtesë po hapet kjo organizatë pikërisht në përkrahje të këtyre grave”, ka thënë Rugova, e cila ka vlerësuar edhe mbështetjen e institucioneve shtetërore për mbështetjen e këtyre grave.
Në hapjen e organizatës “Have Hope” , shërbimet do të jene falas, e para të pranishmëve për këtë çështje ka njoftuar psikologia e kësaj organizate Arbnora Rama.
Për fund themeluesja dhe drejtuesja e kësaj organizate Arnisa Osmani është shprehur të jetë e bekuar që është e rrethuar me shumë njerëz që kanë ndihmuar në këtë iniciativë, e cila ka bërë thirrje që të gjithë ata që kanë nevojë për shërbimet e kësaj organizate mund të drejtohen edhe nëpërmjet rrjeteve sociale të kësaj organizate. / KultPlus.com
Konferenca Ndërkombëtare “Suksesi i Zonjave shqiptare dje dhe sot, sfidat e se ardhmes” për tri ditë ka mbledhë mbi 100 gra nga Shqipëria, Kosova, Mali i Zi e Londra në Tiranë, të cilat me ftesë të Flora Nikolla në kuadër të Albanian Ecxellence, këto gra nga profile të ndryshme kanë shpërfaqë rrugëtimin e tyre drejt suksesit, gra të cilat shpalosën sfidat, sakrificën, guximin e ballafaqimin deri në shkëlqimin në shumë profile.
Muziciente, bankiere, shkrimtare, politikane, mjeke, gra nga biznesi, gra nga aviacioni, të medias, artit, aktiviste dhe shumë profile të tjera janë prezantuar për këto tre ditë, rrëfime dhe sfida që sipas Flora Nikollës do të botohen edhe nëpërmjet një libri, libër që do të ketë një promovim të një formati surprize nga Albanian Ecxellence.
“Jam shumë e lumtur që Albanian Ecxellence bëri bashkë gratë e suksesshme nga shumë vende të ndryshme brenda dhe jashtë Shqipërisë, e që për shumicën e tyre rrugëtimi nuk ishte i lehtë, por që sot janë inspirim jo vetëm për vajzat dhe gratë, po për të gjithë”, ka thënë Flora Nikolla.
Por jo vetëm rrëfimet e grave të suksesshme ishin pjesë e kësaj konference tre ditore, por brenda saj ishte gërshetuar edhe gastronomia dhe kultura shqiptare, ku me këtë rast gratë pjesëmarrëse kanë pas rast të shijojnë vajin e ullirit, të shihnin nga afër kreacionet e Joni Brahos dhe pikturat e Marjana Goxhabelliut, ku kjo e fundit ishte inspirim për të gjitha gratë pjesëmarrëse që të jenë pjesë e e artit ë përbashkët në një tablo të vetme.
Por vëmendja e kësaj konference kishte dy emra: Vera Bekteshin dhe Flora Brovinën, të cilat promovuan librat: Pusulla të verdha nga Bekteshi dhe krijimtaria e Brovinës në përgjithësi, të cilat me gratë prezente ndanë edhe rrugëtimin e tyre, që krijoi shumë emocione te pjesëmarrëset.
Ndërkohë, nën patronazhin e ministres së Shtetit për Standardet dhe Shërbimet Milva Ekonomi , gratë pjesëmarrëse të konferencës ndërkombëtare kanë marr pjesë edhe në një prezantim tradicional në Muzeun Gjergj Kastrioti Skenderbeu në Krujë, sikurse që kanë vizituar edhe Pazarin e Krujës.
Konferenca Ndërkombëtare “Suksesi i Zonjave shqiptare dje dhe sot, sfidat e se ardhmes” është vetëm një nga aktivitetet e shumta të Flora Nikollës që i organizon në kuadër të Albanian Ecxellence, e që promovimi dhe mbështetja e grave është jashtëzakonisht i madh në kuadër të këtyre aktiviteteve./ KultPlus.com
Njeriu është i palumtur sepse nuk di të jetë i lumtur; kur ka për ta ditur, do të jetë i lumtur në po atë çast.
Kemi plot detyra në jetë që i nënvlerësojmë. Por nuk ka detyrë më të nënvlerësuar sesa detyra për të qenë i lumtur.
Lumturia më e madhe nuk qëndron në mosrënien kurrë, por në ringritjen gjithnjë pas çdo rënie.
Njeriu i pasur në vetvete është si ajo dhoma e ndritshme, e ngrohtë dhe e qetë në një natë dimri në furtunë.
Pyesni veten nëse jeni të lumtur dhe do të pushoni së qenuri i tillë.
Lumturia që fitojmë nga vetja është më e madhe sesa ajo që fitojmë nga rrethi ynë.
Të jesh i lumtur do të thotë të jesh i mjaftueshëm në vetvete.
Lumturia e njeriut përbëhet prej përdorimit të lirë të fuqive të tij mendore.
Njeriu që ka lindur me një talent gjen lumturinë më të madhe atëherë kur ai mundet ta vërë atë në përdorim.
Lumturi do të thotë të kryesh punë që kanë për të qenë të qëndrueshme; plot shpirt dhe të mbara, cilatdo qofshin ato.
Është një gabim trashanik që njeriu të bëjë fli atë që ka në vetvete për të jashtmen, të japë lirinë qoftë dhe pjesërisht, të japë qetësinë për komoditet, gradë, famë dhe nder.
Të tregohemi të kujdesshëm, të mos ecim symbyllur e të merremi me punë që nuk i përshtaten vetive tona, sepse sakrifikojmë lumturinë.
Shumica e njerëzve punojnë si miza dheu nga mëngjesi deri në darkë për të shtuar florinjtë dhe askujt s’i bie ndër mend të shtojë kulturën, pra të pasurojë gjendjen intelektuale, megjithëse kjo e fundit i shërben shumë lumturisë.
Lumturia në pjesën më të madhe të saj përbëhet prej qetësisë dhe mendimit të lirë e vetëveprues.
Në botë vërtetohet përditë se lumturia luftohet prej dy armiqve: dhembjes dhe mërzitjes; dhe ne zakonisht sa herë i shpëtojmë njërës i afrohemi tjetrës.
Sa më e madhe të jetë pasuria e brendshme, aq më pak mbetet vend për mërzinë, aq më pak njeriu do të ketë nevojë për njerëz të tjerë, sepse, aq më pak të tjerët mund t’i shërbejnë atij.
Njeriu i rëndomtë e mbështet lumturinë e vet në sendet të jashtme si pasuria, grada, shoqëria, dhe kur i humb këto, bie në dëshpërim dhe i shkatërrohet jeta.
Në kohën e pleqërisë, kur dashuria na lë, gjithashtu na lënë edhe kënaqësitë shoqërore, udhëtimet, kur shokët e farefisin i rrëmben vdekja; në këtë kohë më shumë se kurrë njeriu gjen mburojën e vetvetes.
Të kërkosh lumturinë në këtë jetë: ja shpirti i vërtetë i kryengritjes.
Lumturia është fitorja më e madhe e njeriut; ajo është përgjigja e qenies së tij në një drejtim frytdhënës për vetveten dhe për botën rreth tij.
Një njeri, interesi i të cilit gjithmonë drejtohet në anën e jashtme, mendon se lumturia gjendet jashtë tij, përderisa ai nuk vështron brenda vetes dhe ta zbulojë burimin në vetvete.
Mësova se të gjithë duan të jetojnë në majën e malit, pa e ditur se lumturia e vërtetë qëndron te mënyra se si zbret në një log të fshehur nga maja të thepisura.
Një njeri që e ka pranverën në shpirt e vet, di ta gjejë pranverën në çdo stinë.
Suksesi është të arrish atë që do. Lumturia është të duash atë që ke. Ndaj lumturia është shëndet i mirë dhe kujtesë e keqe.
E vetmja gjë që ia vlen të kesh në jetën mbi tokë është ndjenja e humorizmit.
Ai që ka guximin për të qeshur është zot i botës pothuajse po aq sa ai që është i gatshëm për të vdekur.
Ndryshimi është ligji i jetës. Ata që shohin vetëm të kaluarën ose të tashmen, janë të prirur të humbasin të ardhmen.
Kur mbyllet njëra derë, hapet një tjetër. Por ne shpesh dhe me keqardhje shikojmë aq gjatë kah dera e mbyllur, saqë nuk vërejmë atë që është hapur.
Të gjitha gjërat e mëdha janë të thjeshta dhe shumë prej tyre mund të shprehen edhe me një fjalë të vetme: Liri, Drejtësi, Nder, Detyrë, Mëshirë, Shpresë. / KultPlus.com
Lasgush Poradeci, shkroi vargje që depërtuan aq thellë në shpirtin e shqiptarëve saqë ata vendosën, pa u marrë vesh me njëri-tjetrin, që një qytet të tërë ta quajnë: “Pogradeci i Lasgushit”.
Përveç poezive, Lagushi ka lënë si testament edhe këshilla për poetët.
Maria Poradeci, vajza e Lasgushit, pati ndarë dikur me ndjekësit e saj në Facebook një pjesë ku Lasgushi flet për poezinë dhe poetët.
“Poezia është hyjnore. Prandaj kur shkruan poezi, duhet ta kesh shpirtin të shenjtëruar. Çdo poezi, duhet të jetë një xhevahir dhe xhevahir duhet të jetë çdo varg i saj dhe çdo fjalë e saj. Prandaj poezi mund të shkruash vetëm pak, se ku t’i gjesh gjithë ata xhevahirë?
Mos ki frikë se ke shkrojtur gjatë jetës tënde vetëm dhjetë poezi. Frikë të kesh po të kesh shkrojtur njëqind poezi.”
