Një ekip nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, i kryesuar nga zëvendësministrja Lira Pipa, zhvilloi një inspektim në kantierin e rikonstruksionit të Teatrit “Aleksandër Moisiu” në Durrës.
Ky teatër qëndron si një nga institucionet më të rëndësishme të jetës artistike në qytetin bregdetar.
Gjatë vizitës ishin të pranishëm edhe përfaqësues të Bashkisë së Durrësit, të cilët ndoqën nga afër ecurinë e punimeve që po realizohen në këtë projekt strategjik të bashkëfinancuar nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit.
Ministri Blendi Gonxhja, në një reagim në rrjetet sociale, theksoi rëndësinë e këtij investimi, duke e cilësuar atë pjesë të një vizioni më të gjerë për zhvillimin e infrastrukturës kulturore në vend. Sipas tij, kultura mund të shërbejë si një motor i fuqishëm për zhvillimin e komuniteteve dhe për rigjallërimin urban të qyteteve, përcjellë KultPlus.
Projekti i rikonstruksionit të Teatrit të Durrësit synon përmirësimin e plotë të kushteve teknike dhe funksionale të godinës, përfshirë modernizimin e skenës dhe hapësirave të brendshme. Por përtej aspektit teknik, theksi vihet në ringritjen e teatrit si një qendër aktive për krijimtarinë artistike, dialogun kulturor dhe edukimin e brezave të rinj në frymën e artit dhe të shprehjes së lirë.
“Ky projekt ambicioz përpiqet të komunikojë imazhin e një qyteti në lëvizje, aktiv dhe inovativ, i cili respekton trashëgiminë e tij kulturore duke ndërtuar mbi të një të ardhme të qëndrueshme dhe cilësore,” u shpreh ministri Gonxhja, duke nënvizuar rolin që Teatri “Aleksandër Moisiu” pritet të ketë në jetën kulturore të Durrësit në të ardhmen./KultPlus.com
Posta e Kosovës, përmes Filatelisë së saj, ka lëshuar sot në qarkullim emisionin e pullave postare me titull “Veprat – Ismet Jonuzi”.
Ismet Jonuzi, i lindur më 9 shkurt 1961 në Rahovicë të Preshevës, është pedagog dhe artist i njohur, veprat e të cilit janë ekspozuar në shumë vende të botës, përfshirë Parisin, Venecian, Zvicrën, Australinë dhe Amerikën Latine.
Motivet e katër pullave postare përmbajnë imazhe të skulpturave që, në thelb, na kujtojnë se arti nuk është vetëm estetikë, por edhe histori, politikë dhe lutje.
Për artistin Jonuzi, arti është një mjet për të ndriçuar errësirën dhe për të ndërtuar një botë më të mirë – jo duke mohuar të kaluarën, por duke e kthyer atë në dritë.
Në katër vepra të përzgjedhura, arti shndërrohet në një akt të fuqishëm transformimi: nga shkatërrimi në krijim, nga dhuna në kujtesë, nga plumbi në jetë.
“Shqiponja e Lirisë”, ndërtuar nga mbetje lufte, është një simbol krenarie që rrëfen kalvarin historik të popullit shqiptar, por edhe fuqinë për të kthyer dhimbjen në dinjitet.
“Shtëpia e Arit” përfaqëson një metaforë të alkimizmit shpirtëror – gjithçka e pavlerë bëhet simbol, strehë për mendimet e harruara dhe shpirtin që kërkon dritë. Ajo nuk është vetëm një objekt, por një filozofi mbi ringjalljen përmes artit.
“Portreti i Gjyshit”, i punuar në hekur, mishëron kujtesën kolektive të një populli – një thirrje për të mos harruar, për të ndërtuar të ardhmen mbi plagët e së kaluarës. Ky portret shpalos një dialog të heshtur mes brezave, mes luftës për mbijetesë dhe përpjekjes për paqe.
Në skulpturën “Karriget prej armësh”, ndodh një akt simbolik i fuqishëm: armët nuk vrasin më, por shërbejnë si mbështetje për trupin e njeriut që ulet për të reflektuar. Aty ku dikur fliste dhuna, tani ftohet dialogu. Është një kritikë ndaj militarizmit dhe një thirrje për paqe – jo përmes harresës, por përmes shndërrimit të së kaluarës në mësim.
Pullat postare dhe Zarfi i Ditës së Parë nga ky emision do të jenë në qarkullim postar deri në konsumim të plotë./ KultPlus.com
Zëvendësministrja për Evropën dhe Punët e Jashtme, Silda Anagnosti Çepe, mori pjesë në ceremoninë e inaugurimit të veprave artistike dhe instalacioneve të skulptorit me famë ndërkombëtare, Helidon Xhixha, një artist i njohur për mënyrën unike me të cilën bashkon artin me identitetin kulturor.
Ngjarja u zhvillua në qytezën arbëreshe Casalvecchio di Puglia, ku ishin të pranishëm autoritete lokale dhe përfaqësues të diasporës shqiptare. Instalacionet e prezantuara nga Xhixha janë pjesë e projektit të veçantë “Land Art”, i cili synon të lidhë natyrën me artin bashkëkohor, duke theksuar trashëgiminë kulturore, përcjellë KultPlus.
Gjatë fjalës së saj, Zëvendësministrja Çepe theksoi mbështetjen e palëkundur të qeverisë shqiptare për ruajtjen dhe promovimin e gjuhës, kulturës, artit dhe traditave arbëreshe, të cilat përfaqësojnë një dëshmi të fortë të rezistencës shekullore të këtij komuniteti unik. Duke theksuar kështu edhe faktin se këto elemente kulturore janë ura të rëndësishme që lidhin Shqipërinë dhe Italinë, që kontribuojnë në forcimin e marrëdhënieve dypalëshe dhe hapin rrugën për një Evropë më të bashkuar, bazuar në rrënjët e përbashkëta kulturore.
Ky aktivitet është një shembull i fuqishëm i dialogut ndërkulturor dhe bashkëpunimit mes komuniteteve, që thekson rolin e artit si një mjet lidhës për ruajtjen dhe promovimin e identiteteve brenda Evropës. Në këtë kontekst, puna e Helidon Xhixhës merr një rëndësi të veçantë, duke i dhënë zë dhe formë historisë dhe kulturës arbëreshe përmes gjuhës universale të artit./KultPlus.com
Korriku shënon përvjetorin i lindjes së Robin Williams, një nga aktorët dhe komedianët më të dashur dhe më të paharrueshëm në historinë e filmit.
Me energjinë e tij të pakufishme, talentin e jashtëzakonshëm dhe aftësinë për të sjellë gëzim në zemrat e miliona njerëzve, Williams la gjurmë të thella në botën e artit.
Karriera e tij shtrihej në më shumë se katër dekada, gjatë të cilave ai solli në jetë një varg karakteresh të paharrueshme në film, televizion dhe teatër. Ai fitoi një Çmim Akademie për rolin e tij në “Good Will Hunting” dhe u shqua për aftësinë e tij për të balansuar komedinë me dramën në mënyrë të rrallë. Filmat si “Mrs. Doubtfire”, “Dead Poets Society”, “Aladdin” dhe “Jumanji” janë vetëm disa nga veprat që e bënë atë ikonë të kinemasë botërore, përcjellë KultPlus.
Megjithatë, pas dritës së skenës dhe buzëqeshjes së tij të njohur, Robin Williams përballej me sfida të mëdha personale dhe probleme shëndetësore. Ai vdiq në vitin 2014, duke lënë pas një boshllëk të madh në botën e artit dhe në zemrat e fansave të tij. Hetimet më pas zbuluan se ai vuante nga demenca, një sëmundje neurodegjenerative që ndikoi në shëndetin e tij mendor dhe fizik, dhe besohet të ketë qenë një nga faktorët kryesorë që çuan në vetëvrasjen e tij.
Në këtë përvjetor, kujtohet jo vetëm talenti i tij i jashtëzakonshëm, por edhe mesazhi i tij për të jetuar me pasion dhe humanizëm./KultPlus.com
Në moshën 75-vjeçare, Stevie Wonder vazhdon të jetë në formë të shkëlqyer.
Turneu i tij i fundit në Mbretërinë e Bashkuar, i cili përfundoi në fillim të këtij muaji, mori vlerësime të jashtëzakonshme, me kritikët që e përshkruanin yllin si “të freskët dhe në formë” për “një festë jashtëzakonisht të gëzueshme” të muzikës së tij.
Por ndërsa bashkëkohës si Billy Joel dhe The Eagles po pakësojnë angazhimet e tyre muzikore, Wonder thotë se nuk do të marrë kurrë parasysh pensionimin.
“Për sa të marrësh frymë, për sa të rrahë zemra, ka gjithmonë më shumë për të bërë,” – tha legjenda e Motown. “Nuk do ta ndaloj dhuratën që vazhdon të rrjedhë në trupin tim.”
“Unë dua të bëj atë që bëj. Një artist kurrë nuk ndalon së vizatuari. Sa kohë që mund të imagjinosh, do të jesh gjithmonë kreativ.”
Ylli gjithashtu konfirmoi se po punon ende në një album të ri me titull “Through The Eyes Of Wonder”, për të cilin kishte folur për herë të parë në vitin 2008, përcjellë KultPlus.
Ky projekt është përshkruar më parë si një vepër performative që do të pasqyrojë përvojën e tij si një njeri i verbër.
Do të ishte albumi i tij i parë në studio që nga viti 2005 me “A Time To Love”, duke zgjatur kështu një karrierë regjistrimi që nisi në vitin 1962, kur ai ishte vetëm 11 vjeç.
Wonder foli në intervistë, një ditë para se të ishte artisti kryesor në festivalin BST në Hyde Park të Londrës, duke luajtur një set dy orë e gjysmë që përfshinte hitet e tij më të mëdha, nga “Superstition” dhe “Isn’t She Lovely” deri te “You Are The Sunshine Of My Life” dhe “I Wish”.
Shumica e setit ishte e përbërë nga periudha e artë e viteve 1970, kur ai fitoi tre herë radhazi Çmimin Grammy për albumin më të mirë, për “Innervisions”, “Fulfillingness’ First Finale” dhe “Songs In The Key Of Life”.
Wonder tha për mediat, se nuk lodhet kurrë duke rikthyer ato këngë.
“Këngët janë si fëmijët, janë me ty përgjithmonë,” tha ai. “Ato janë një shprehje e shpirtit brenda teje.
“Dhe këndimi i atyre këngëve është si të marr një frymë tjetër.”/BBC/KultPlus.com
Muzeu i Artit Mesjetar vazhdon të pasurojë koleksionin e tij me publikime të reja nga fondi i pasur i objekteve, duke prezantuar këtë herë ikonën me titull “Hyrja e Shën Marisë në Tempull”.
Kjo ikonë daton në mes të shekullit të XVII-të dhe ka origjinë nga Kisha e Shën Marisë në Vllahernë të Beratit.
Ikona përshkruan momentin e hyrjes së Shën Marisë në tempull, një ngjarje me rëndësi të madhe në traditën ortodokse. Në skenën qendrore, Shën Maria paraqitet në moshën 3-vjeçare duke ngjitur shkallët e tempullit të Solomonit. Ajo shoqërohet nga prindërit e saj, Joakimi dhe Ana, ndërsa pas tyre qëndrojnë dhjetë virgjëresha, simbol i pastërtisë dhe përkushtimit shpirtëror.
Në hyrje të tempullit, Profeti Zaharia pret me fjalët e tij të bekuara: “Ti je e përzgjedhura ndër të gjithë brezat”. Sipas traditës, Shën Maria qëndroi në tempull deri në moshën 14-vjeçare, pas së cilës ndodh ngjarja e “Ungjillëzimit”, e ilustruar në skenën e sipërme të ikonës, përcjellë KultPlus.
Kisha, nga e cila rrjedh kjo ikonë, ndodhet brenda mureve rrethuese të Kalasë së Beratit dhe përbën një nga ndërtimet më të vjetra mesjetare të kultit në qytet. Brenda saj, një dysheme e zbukuruar me një rozetë dekorative dhe piktura murale të realizuara nga Nikolla, biri i Onufrit, në vitin 1578, dëshmojnë për rëndësinë historike dhe artistike të vendit. Në dritaren e absidës dhe murin verior të kishës janë të ripërdorura elemente arkitektonike paleokristiane, që shtojnë vlerën e saj kulturore.
Ky objekt i vyer është një dëshmi e gjallë e traditës ikonografike shqiptare dhe pasuri e vyer e trashëgimisë kulturore, që Muzeu i Artit Mesjetar vazhdon ta ruajë dhe promovojë me përkushtim./atsh/KultPlus.com
Chris Martin, vokalisti i Coldplay, ka vendosur të bëjë humor me momentin viral të “Kiss Cam” që u bë hit në rrjetet sociale.
Të shtunën, gjatë koncertit të parë që pas videos së famshme të CEO-s dhe HR-it të Astronomers, Martin iu drejtua publikut me një paralajmërim: kamera po afrohet.
“Do të përshëndesim disa prej jush në publik,” tha ai në një video të shpërndarë në platformën X.
“Dhe si do ta bëjmë këtë? Do të përdorim kamerat tona për t’ju vendosur në ekranin gjigant. Kështu që, nëse nuk keni bërë grimin ende, bëjeni tani,” u shpreh ai, duke shkaktuar të qeshura në turmë.
Gjithçka nisi gjatë koncertit të Coldplay të mërkurën në mbrëmje në Foxborough, Massachusetts, kur kamera në publik kapi CEO-n e kompanisë Astronomer, Andy Byron, duke përqafuar me shuuumë dashuri shefen e Burimeve Njerëzore në të njëjtën kompani, Kristin Cabot.
Sapo kuptuan se po filmoheshin, të dy u larguan me shpejtësi nga njëri-tjetri dhe u përpoqën të mbulonin fytyrat, por ishte tepër vonë. Videoja u shpërnda me shpejtësi në rrjetet sociale dhe u bë virale, duke grumbulluar dhjetëra miliona shikime që prej të mërkurës.
Pas bujës së krijuar, Andy Byron dha dorëheqjen nga pozicioni i tij si CEO i Astronomer. Në një deklaratë të publikuar të shtunën, kompania bëri të ditur vendimin e tij:
“Siç është deklaruar më parë, Astronomer mbetet e përkushtuar ndaj vlerave dhe kulturës që na kanë udhëhequr që nga themelimi. Udhëheqësit tanë pritet të jenë shembull në sjellje dhe përgjegjësi dhe kohët e fundit, ky standard nuk është përmbushur.
Andy Byron ka dorëzuar dorëheqjen e tij dhe Bordi Drejtues e ka pranuar atë. Bordi do të nisë menjëherë kërkimin për CEO-n e ardhshëm, ndërkohë që bashkëthemeluesi, Pete DeJoy, do të vazhdojë të veprojë si CEO i përkohshëm,” thuhej në deklaratë.
Festivali Ndërkombëtar i Animacionit Anibar ka shpallur fituesit e edicionit të 16-të në ditën përmbyllëse më 20 korrik, duke finalizuar kështu plot një jave të suksesshme me animacion, diskutime dhe energji krijuese në Pejë.
Në ngjarjen përmbyllëse të festivalit ishte i pranishëm edhe Kreu i Lëvizjes Vetëvendosje, njëherësh kryeministri në detyrë i Kosovës, Albin Kurti.
Krijimet më të spikatura të këtij viti të cilat u përzgjodhen në disa kategori garuese, sollën rrëfime që prekin, sfidojnë dhe shtrojnë pyetje thelbësore për kohën në të cilën jetojmë, në përputhje me temën e këtij edicioni të festivalit: “WTF – What’s the Future?”.
Mes kategorive garuese të këtij edicioni ishin:
Garat ndërkombëtare dhe ballkanike me juri: Helga Fodorean, menaxhere kulturore dhe producente filmash, Laura Almantaitė, drejtoreshë festivalesh dhe producente filmash, Marko Tadić, artist me përvojë në vizatim, instalacion dhe animacion, Tal Kantor, regjisore dhe fituese çmimesh ndërkombëtare, dhe Tomek Popakul, drejtor i animacionit i njohur për filmat Ziegenort, Acid Rain dhe Zima.
Garat studentore dhe programi “Pitch It!” me juri: Bastien Dubois, regjisor francez, Rianne Stremmelaar, regjisore dhe ilustratore, dhe Vasco Sá, bashkëthemelues i BAP-Animation Studios.
Garat për filmat për të Drejtat e Njeriut dhe video animacioneve muzikore, për të cilat gjykuan: Anna Vasova, skenariste dhe producente, Draško Ivezić, regjisor filmash të animuar, skenarist, producent, aktor zëri, dhe bashkëthemelues i Adriatic Animation në Kroaci, dhe Yves Nougarede, programues filmi në Festivalin Ndërkombëtar të Animacionit Annecy.
Garat për audiencën e të rinjve me juri pesë të rinj nga Kosova: Leka Gjonbalaj, artist autodidakt i specializuar në pikturë me vaj, art mural dhe dizajn karakteresh, Rina Lasku, artiste vizuale dhe animatore nga Gjakova, Rrezarta Sadriu, animatore 2D dhe tregimtare vizuale, Gent Ademaj, animator dhe dizajner grafik, dhe Alisa Fejza, animatore dhe artiste multimediale, përcjellë KultPlus.
Në kategorinë garuese ndërkombëtare, çmimin kryesor e fitoi filmi “Dog Alone”, me regji të Marta Reis Andrade, një rrëfim emocional që flet për vetminë, braktisjen dhe lidhjet njerëzor përmes një paralelizmi të ndjerë midis një qeni të harruar dhe përvojave personale të regjisores.
Për këtë kategori, juria ndau gjithashtu çmimin “Përmendje e Veçantë” (Special Mention) për filmin “Dollhouse Elephant”, me regji të Jenny Jokela, duke vlerësuar se filmi i prek të gjitha shqisat e njeriut.
Në kategorinë garuese të filmave nga Ballkani, çmimin e parë e mori filmi “How”, me regji dhe skenar te Marko Meštrović, i cili flet për qenien dhe kalimin përmes fazave të pafundme të ekzistencës.
Në garën studentore, triumfues ishte filmi “Children of the Bird,” i Julia Tudisco, një film mitologjik fiktiv rreth lindjes dhe vdekjes së planetit tonë. Juria vlerësoi se filmi lidhet thellësisht me temën e sivjetshme të festivalit “Çfarë është e ardhmja?” e cila është më urgjente se kurrë.
Ndërkaq, dy përmendje të veçanta shkuan për “The Eating of an Orange” nga May Kindred-Boothby dhe “Poppy Flowers” nga Evridiki Papaiakovou.
Çmimin e parë në garën e programit “Pitch It!”, i cili ofron një hapësirë për prezantimin e projekteve në zhvillim nga animatorë të rinj, e rrëmbeu Flaka Kokolli me projektin “I Still Haven’t Cried.” Në vendin e dytë u rendit Verica Tenekedjieva me projektin “Transporting Woman,” dhe në vendin e tretë Katarina Zaharijev dhe Marija Maletić me “The Last Bookstore in the World.”
Në kategorinë e të drejtave të njeriut, juria e vlerësoi me çmimin kryesor filmin “Romina” me regji të Bee Grandinetti, një film i bazuar në historinë e vërtetë të një vajze 14-vjeçare që përballet me një shtatëzani të paplanifikuar në një shtet në SHBA ku aborti është i ndaluar. Një përmendje e veçantë iu dha filmit “Cimarron,” me regji të Rémi Vandenitte dhe Cédric Bourgeois.
Në garën për video animacionet muzikore, çmimi kryesor i shkoi klipit “feelslikeimfallinginlove” nga Coldplay, me regji dhe skenar te Raman Djafari dhe prodhuar nga Alexander Handschuh. Tema e trajtuar është historia e një çifti shpirtrash binjakë që udhëton mes botëve dhe formave për të gjetur njëri-tjetri. Kurse, përmendja e veçantë shkoi për videon muzikore të Chris Lambourne, “Bob Dylan’s Big Dick.”
Fituesi për kategorinë audienca e te rinjve u shpall Vera van Wolferen me filmin “Down in the Dumps,” një storje që tregon sfidat e një buburreci me vetëvlerësim të ulët, duke na rikujtuar se pranimi i vetes është më i rëndësishëm se pritshmëritë e të tjerëve.
Përmendja e veçantë shkoi për “The Legend of the Hummingbird” nga Morgan Devos, i cili përcon mesazhin se në momentet më të vështira, edhe krijesa më e vogël mund të tregojë guximin më të madh.
Anibar falënderoi të gjithë pjesëmarrësit, partnerët, dhe publikun për një tjetër edicion që e vendos Pejën dhe Kosovën në qendër të hartës ndërkombëtare të animacionit. Me ide të guximshme, rrëfime të ndjera dhe pyetje provokuese mbi të ardhmen, edicioni i sivjetshëm me temen “WTF” vërtetoi fuqinë transformuese të animacionit./KultPlus.com
Ylli amerikan i televizionit, Ellen DeGeneres, ka bërë paraqitjen e saj të parë publike që nga zhvendosja në Mbretërinë e Bashkuar, duke thënë se vendosi të zhvendosej në Angli ditën pas rizgjedhjes së Donald Trump si president i SHBA-së.
Komediania dhe prezantuesja i tha një audience në Cheltenham, Gloucestershire, se jeta “është thjesht më e mirë” në Mbretërinë e Bashkuar.
Ellen tha se ajo dhe bashkëshortja e saj Portia de Rossi, po mendonin të martoheshin sërish në Angli, pas disa zhvillimeve në SHBA që synojnë të kthejnë prapa të drejtën për martesat homoseksuale, dhe se Amerika mund të jetë ende “frikësuese për njerëzit që të jenë vetvetja”.
Ellen ishte një nga emrat më të mëdhenj të televizionit amerikan për 30 vjet, falë emisionit të saj të përditshëm, serialit të saj komedik në vitet 1990 që mbante emrin e saj, prezantimeve të Oscar, Grammy dhe Emmy, si dhe për zërin e saj si Dory në filmin Finding Nemo, përcjellë KultPlus.
Pas anulimit të emisionit të saj, ajo zhvilloi një “turne të fundit” në SHBA në vitin 2024, dhe më pas bleu një shtëpi në Cotswolds, një zonë historike dhe piktoreske që shtrihet kryesisht në pjesë të Gloucestershire dhe Oxfordshire.
Të dielën, në teatrin Everyman në Cheltenham aty pranë, ajo ishte në një bisedë me gazetarin Richard Bacon, i cili e pyeti nëse raportet që ishte zhvendosur për shkak të Donald Trump ishin të vërteta. “Po”, u përgjigj ajo.
67-vjeçarja tha se ajo dhe De Rossi fillimisht kishin planifikuar të kalonin tre ose katër muaj në vit në Mbretërinë e Bashkuar dhe kishin blerë atë që mendonin se do të ishte “një shtëpi me kohë të pjesshme”.
“Erdhëm këtu një ditë para zgjedhjeve dhe u zgjuam me shumë mesazhe nga miqtë tanë me emoji që qanin, dhe unë thashë, ‘Ai fitoi’,” tha ajo. “Dhe thamë, ‘Do qëndrojmë këtu’.”
Gjatë turneut të saj të fundit, ajo bëri shaka duke thënë se ishte “përjashtuar nga industria e argëtimit dy herë”, hera e parë kur shpalli hapur se ishte homoseksuale në vitin 1997.
Kjo çoi në mënyrë të efektshme në përfundimin e serialit të saj, pasi reklamuesit u tërhoqën dhe televizioni ndaloi promovimin e tij, u tha Ellen të pranishmëve në Cheltenham të dielën.
Ellen iu referua gjithashtu një vendimi të fundit të Konventës Baptiste të Jugut, e cila mbështeti përmbysjen e një vendimi të Gjykatës së Lartë që lejon martesat e së njëjtës gjini. Të paktën nëntë legjislatura shtetërore në SHBA kanë paraqitur projektligje për të bërë të njëjtën gjë.
“Kisha Baptiste në Amerikë po përpiqet të përmbysë martesat gay,” tha ajo. “Ata po përpiqen ta ndalojnë realisht që të ndodhë në të ardhmen dhe ndoshta edhe ta kthejnë pas. Portia dhe unë po e shqyrtojmë këtë, dhe nëse e bëjnë, do të martohemi këtu.”
Më vonë, si përgjigje ndaj një pyetjeje nga publiku, ajo shtoi: “Do të doja të ishim në një pikë ku të mos ishte frikësuese për njerëzit që të jenë vetvetja. Do të doja të jetonim në një shoqëri ku të gjithë mund të pranonin njëri-tjetrin dhe ndryshimet mes nesh. Kështu që, derisa të arrijmë aty, mendoj se është e vështirë të thuhet se kemi bërë përparim të madh.”/BBC/KultPlus.com
Cardoso, i cili ka një karrierë të shkëlqyer në skena ndërkombëtare, ka qenë pjesë e studios së Operës së Teatrit São Carlos në Lisbonë dhe më pas i Accademia del Teatro alla Scala në Milano.
Aktualisht është anëtar i ansamblit të njërës nga shtëpitë më të rëndësishme operistike në Gjermani, Aalto Theater Essen, ku ka interpretuar një mori rolesh të para nga repertori italian dhe francez.
Kësaj radhe, Carlos zbret në skenë me Operën e Kosovës më 22 dhe 24 korrik, në rolin e Don José, në operën “Carmen” të Georges Bizet.
Në rolin e Don José, Carlos sjell një përzierje të ndërlikuar emocionesh, duke nisur nga dashuria e verbër e deri te xhelozia tragjike. Don José është një nga figurat më komplekse të repertorit operistik: një ushtar që humbet veten mes pasionit, detyrës dhe dëshirës, i përfshirë në një vorbull ndjenjash që çojnë drejt shkatërrimit./KultPlus.com
Regjisori malazez, Nikolla Vukçeviq, sjell filmin e tij më të ri “Obraz” apo “Fytyra”, një film që trajton historinë e një familjeje shqiptare.
“Arti më i fuqishëm është ai që të bën ta pyesësh veten: çfarë do të bëja unë në vendin e tij?”, thotë regjisori, teksa përshkruan thelbin e filmit të tij.
Filmi “Obraz”, i bazuar në një histori të vërtetë nga Lufta e Dytë Botërore, rrëfen dilemën morale të Nur Dokës, një shqiptar që strehon një djalë të vogël dhe përballet me zgjedhjen mes dorëzimit të tij tek armiku apo mbrojtjes së tij me rrezikun për jetën e familjes.
Regjisori, i frymëzuar nga rrëfimi i akademikut Zuvdija Hoxhiq, e quan këtë film një “mision personal, profesional dhe artistik”. “Obraz” u vlerësua me çmimin për regjinë dhe skenarin më të mirë në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Saragosa.
“’Obraz’ na përball me busullat tona morale, pavarësisht kohës dhe hapësirës”, thotë regjisori, i cili thekson se për të arti duhet të flasë hapur dhe të mos shmangë të vërtetën, sidomos në kohë krizash morale.
Në një intervistë, Nikolla Vukçeviq thotë se e tërhoqi forca morale e këtij rrëfimi, që sipas tij përmban thelbin e një tragjedie antike të rrënjosur në realitetin ballkanik. Ai e përjetoi këtë histori si një mision personal dhe një mesazh universal mbi guximin dhe dashurinë për njeriun në kohë lufte.
Filmi nuk ofron një rrëfim heroik të idealizuar, por portretizon njerëzit me frikërat dhe dobësitë e tyre, duke theksuar dilemën morale që mbetet aktuale edhe sot: si do të reagonim në të njëjtën situatë? Rrëfimi zhvillohet në një hapësirë të kufizuar kohore prej 36 orësh dhe vendos në qendër individin, jo ideologjitë, përcjellë KultPlus.
Vukçeviq thekson se qëllimi i filmit është të nxjerrë në pah vlerat njerëzore që i tejkalojnë ndarjet fetare dhe etnike. Ai e sheh “Obraz” si një film që mund të nxisë reflektim dhe dialog në kohën e polarizimit dhe jotolerancës.
Reagimet ndaj filmit kanë qenë pozitive në festivale ndërkombëtare, duke dëshmuar potencialin e tij për të ndërtuar ura mes njerëzve me përvoja të ndryshme. Veçanërisht te të rinjtë, Vukçeviq ka vërejtur një gatishmëri më të madhe për të pranuar mesazhin e tij.
Filmi është realizuar me përkushtim të madh dhe në kushte të vështira financiare, me një ekip ndërkombëtar nga vende të ndryshme të Ballkanit. Regjisori beson se rrëfime të tilla pozitive janë jetike për shoqëritë tona dhe për ndërtimin e një të ardhmeje më tolerante dhe njerëzore./REL/KultPlus.com
Edhe këtë vit, Festivali Ndërkombëtar i Operas Rame Lahaj, hap dyert e muzikës klasike brezit më të ri në Prishtinë, atyre që dëgjojnë me zemër dhe ëndërrojnë pa kufi.
Në kuadër të Festivalit Ndërkombëtar të Operas Rame Lahaj, organizohet një koncert i veçantë dedikuar fëmijëve, në bashkëpunim me Korin e Fëmijëve dhe Orkestrën “Amadeus”. Ky projekt është pjesë e përpjekjeve për të mbështetur edukimin kulturor të brezave të rinj, duke i afruar ata me bukurinë dhe emocionet e muzikës klasike.
Një nga shtyllat themelore të rrugëtimit të festivalit mbetet edukimi i brezave të rinj përmes artit dhe kulturës duke krijuar hapsira për pjesëmarrjen e femijëve jo vetëm si spektatorë por edhe si pjesëmarrës.
Pse muzika klasike për fëmijët?
Sepse ata janë publiku dhe artistët e së ardhmes. Përmes kësaj nisme, dëshirojme t’u japim fëmijëve mundësinë të përjetojnë tinguj dhe ngjyra të reja të muzikës dhe të nxisim pasionin për artin në një moshë të hershme.
Ejani më 27 korrik bashkë me fëmijët tuaj, në Hyperactive, Prishtina Mall ora 13:30, sepse muzikantët e së nesërmes, rriten sot!/ KultPlus.com
Fjalët e fundit që shkroi Martin Camaj pesë ditë para se të shuhej, më 12 mars të vitit 1992 në moshën 67-vjeçare.
Të dashun miq e vëllazën shqiptarë, intelektualë, artistë dhe mbarë populli shqiptar, përshëndetjet e mija ju janë drejtue të gjithëve.
Gëzohem pa masë se keni vendosur të vlerësoni veprën time: Ky vlerësim na afron. Bátë burrninë të më shtini në rreshtin tuej. Ndonëse të ndamë për një gjysmë shekulli, unë jam i jueji e ju jeni të mijt.
Ernest Heminguej, i lindur më 21 korrik 1899 në Çikago, ishte gazetar dhe shkrimtar i shquar amerikan i shekullit të XX, fitues i Çmimit Nobel dhe Pulitzer, autor i romanit të famshëm, “Plaku dhe deti”. Ai shquhej për pasionet e tij të gjuetisë dhe peshkimit.
Në vitin 1917 ai u bashkua Kryqit të Kuq në frontin e luftës në Itali dhe këtu, në moshën 18 vjeçare, plagoset rëndë dhe dërgohet në spitalin e Milanos ku dashurohet me një infermiere. Kjo histori vjen te romani “Lamtumirë armë”, i cili doli në qarkullim në vitin 1929. Me kthimin në SHBA, ai u martua me Hadley Richardson por mendja i rrinte gjithmonë në Europë. Së fundi arrin të shkëpus një mision gazetarie dhe akoma si i panjohur, vendoset në Paris. Këtu njihet me Gertrude Stein e cila i mëson stilin e shkrimit.
Ernest Heminguej fitoi famë të menjëhershme me romanin “Dielli lind përsëri” (1926), që rrëfen jetën e një brezi të humbur të të rinjve të mërguar në Paris, pas Luftës së Parë Botërore. “Kjo është historia e brezit të humbur”, pati thënë Gertrude Stein, duke përshkruar saktësisht frymën e veprës.
Në maj të vitit 1925, Heminguej u njoh me F. Scott Fitzgerald-in, me të cilin krijoi një miqësi të ngushtë, por edhe një rivalitet të fortë letrar, përcjellë KultPlus.
Jeta e tij u përfshi nga ngjarje të forta si vetëvrasja e babait, një shkurorëzim dhe më pas rimartesa. Në këtë periudhë botoi romanin “Lamtumirë armë”, dhe më vonë u vendos në Key West, Florida, ku shkroi “Vdekja pasdite”.
Në vitin 1936 ai u bashkua me forcat republikane në Luftën Civile në Spanjë, ku jepet edhe pas pijes, por vazhdon të shkruaj dhe boton librin “Të kesh apo të mos kesh” (1937) që trajton padrejtësitë shoqërore.
Pas qëndrimit në Spanjë dhe më pas në Kubë, u kthye përkohësisht në Paris. Në vitin 1950 botoi romanin “Përtej lumit dhe mes pemëve”, një histori dashurie e fundit në krijimtarinë e tij, ndërsa në vitin 1952 publikoi kryeveprën “Plaku dhe deti”, për të cilën fitoi Çmimin Nobel për Letërsi në vitin 1954.
I moshuar dhe i rënduar nga problemet shëndetësore dhe psikologjike, Heminguej i dha fund jetës më 2 korrik 1961 në Idaho. Presidenti John F. Kennedy e përkujtoi si një nga shkrimtarët më të mëdhenj amerikanë dhe si një qytetar të shquar të botës./KultPlus.com
Një nga zbulimet më të rëndësishme arkeologjike të dekadave të fundit është evidentuar në Durrës, pikërisht në zonën ku po rindërtohet shkolla “Gjergj Kastrioti”.
Gjatë punimeve është zbuluar një vilë romake me mozaikë me motive gjeometrike, struktura muresh dhe materiale të tjera me vlera të jashtëzakonshme arkeologjike. Zbulimi ka ngjallur interes të madh për rëndësinë që mbart në trashëgiminë kulturore të qytetit.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja, njoftoi se pas gjetjeve është hartuar menjëherë Raporti i Gërmimit Arkeologjik të Shpëtimit nga arkeologu prof. Luan Përzhita, i cili i hapi rrugën një procesi të plotë studimi dhe konservimi, përcjellë KultPlus.
“Kjo vilë romake përfaqëson një pasuri të rrallë për trashëgiminë kulturore të Durrësit dhe të gjithë Shqipërisë, dhe krahasohet për cilësi me ato të zbuluara në Italinë jugore dhe qendrore”, tha Gonxhja.
Për të ruajtur dhe promovuar këtë pasuri, arkitekti spanjoll Toni Gironès është angazhuar në riprojektimin e shkollës, duke zhvilluar një koncept të ri arkitektonik ku edukimi dhe trashëgimia kulturore ndërthuren në mënyrë harmonike. Projekti i ri do të mundësojë që gjetjet të ekspozohen për publikun, duke u integruar natyrshëm në infrastrukturën e shkollës.
Ky model i ri zhvillimi synon të sjellë një transformim të qëndrueshëm urban dhe arsimor për qytetin, si dhe të nxisë turizmin kulturor.
Institucionet shqiptare, përfshirë Ministrinë e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Institutin Kombëtar të Trashëgimisë Kulturore, Institutin e Arkeologjisë dhe Bashkinë e Durrësit, janë të angazhuara për të ndjekur nga afër dokumentimin, mbrojtjen dhe përfshirjen e plotë të gjetjeve në projektin e ri të shkollës.
“Ky është një shembull konkret i vizionit për zhvillim të integruar urban, edukativ dhe turistik”, përfundoi ministri Gonxhja./atsh/KultPlus.com
Festivali Mitrovica International Jazz Days rikthehet nga data 8 deri më 10 gusht 2025, duke sjellë përsëri në qytet tingujt e mrekullueshëm të muzikës xhaz, performanca të shkëlqyera nga vende të ndryshme të botës dhe momente të paharrueshme.
Me moton #MitroLove, festivali vazhdon misionin e tij për të promovuar muzikën cilësore dhe për të fuqizuar të rinjtë dhe gratë në skenën lokale dhe ndërkombëtare të xhazit.
Këtë vit hapet edhe një mundësi e veçantë: Mitrovica International Jazz Days fton muzikantë të rinj 18-30 vjeç që luajnë jazz, rock, alternative, hip-hop, punk, metal, new wave, fusion, pop dhe zhanre të tjera moderne, të aplikojnë për performancë si solistë ose si grup deri në pesë muzikantë. Aplikimi është i hapur deri më 25 korrik 2025.
Të rinjtë e talentuar janë të mirëpritur të performojnë në skenat alternative të festivalit! Ju rikujtojmë se në pranverën e këtij viti, MIJD prezantoi për herë të parë Serinë e Muajit të Xhazit me emra të mëdhenj si muzikantja ikonike Aziza Mustafa Zadeh, Elina Duni dhe Nils Kugelmann Trio (promovuar nga stenda gjermane në panairin më të madh të xhazit në Europë, JazzAhead). Me dashuri, Mitrovica mirëpret të gjithë adhuruesit e muzikës në vendin tonë! #MitroLove/ KultPlus.com
Riti i dollisë zë një vend të veçantë në mikpritjen shqiptare. “Kripë, bukë e zemër” është shprehja që karakterizon mikpritjen shqiptare, ndërsa në shekuj institucioni i mikut ka zënë vend në jetën shoqërore.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit përcolli sot në rrjetet sociale momente nga riti i Dollisë Shqiptare, të shpallur Pasuri Kombëtare të Trashëgimisë Kulturore si një traditë e lashtë e mikpritjes shqiptare, nga Këshilli Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore Jo Materiale.
Dollia është një kryevepër e ngritjes në piedestal të miqve, të të ftuarëve apo vizitorëve në sofrat shqiptare që simbolizon kulmin e mikpritjes, gëzimit dhe haresë, synon lartësimin shpirtëror të palës pritëse dhe miqve në një event, gosti, dasmë, ceremonial apo çdo festim tjetër.
Dollia përfaqëson kurorëzimin e mikpritjes shqiptare si një institucion unik, tradicional, të lashtë, klasik dhe modern.
Me anë të dollisë, mikpritësi respekton miqtë, të ftuarit apo vizitorët duke sjellë momente solemne e duke i bërë ata të ndjehen si në shtëpinë e tyre./atsh/KultPlus.com
Je shtrirë buzë lumit i sëmurë lumit i ke folur në veshin guaskë ai të ka bartur dikah të ka bartur kah vedi e ti i ke folur me zemër e dhimbje e të rëna ke ndjerë në shpirt në trup
e ti i ke folur lumit të thellë ai ka ikur kah brigjet e humbura prej sëmundjes sate ka ikur
e ti je shtrirë buzë lumit të gufuar
lumi ka përgjuar jetën tënde tërë kohën të ka pushtuar si magjia të ka mashtruar pastaj lumi të ka vënë në gjumë pas nëntëdhjetenëntë vjet pagjumësie dhe ka ikur kah brigjet e humbura
ti ashtu me shpirt në hava i shtrirë ke soditur sytë e zgurdulluar të heshtjes
e nata i ka mbuluar gjurmët dhe klithjet./KultPlus.com
Kur u nisa prej katundit, e u kyça në autostradë, e putha vathin tënd që e mbaj në qafë, nanë, që të më ruash kur voziti si e çmendur rrugës për Prishtinë. E puthi vothin sikur dikush që e puth kryqin, dorën e Fatmës, syrin kundër msyshit, shkronjën e parë të fëmisë. E kur Armendi thotë : Të këndojmë bashkë refrenin të këngës “edhe njëherë”, për ata që nuk i kemi më, kamera nxë një çift të ri, sa Marini, nipi jot, jo tu u puth, por tu kajt, Edhe njëherë, veç edhe njëhere,… E nata e magjishme mbaron, emocioneplot, shikoj qiellin plot yje të kryeqytetit, yjet që shndërrisin si vothi jot i arit në qafën time./ KultPlus.com
Pjesëmarrëja e mysafirëve ndërkombëtar sa po vjenë e shtohet. Thuaja secili prej tyre vjenë me tema kosovare. Në natën e nëntë u prezentua Mercedes Pereira nga Spanja me ekspoziten me kostume në temën “Krusha ime” që për burim inspirimi e kishte Fahrie Hotin si simbol i rimarrjes së vullnetit për jetë pas një tragjedie të madhe. Fahria sot drejton një organizatë të grave e cila prodhon ushqime të veçanta frutash. Të gjitha ato produkte Mercedes Pereira i kishte stilizuar në kostume.
Ekspozita e artistes nga Spanja me një fotografi të përbashkët me skulpturën e Nënës Salë. Një fotografi emocionuese plotë mallëgjim e krenari.
Debat e folmja në oda E folmja në oda kishte një dramaturgji të organizuar mirë dhe me një rend vleror të fjalës tha në nisje të debatit Fadil Hysaj.
Mënyra e komunikimit sot është stërkeq dhe është banalizuar deri në thuaja një betejë e humbur për të restauruar dialigun e dikurshëm.
Për të ilustruar me përmbajtje debatin apo të folmen me rrotlla Sali Zogjani tregoj disa anekdota që argumentonin këtë mënyrë të komunikimit ku mesazhet e koduara kanë mbërri në destinim pa e lënduar askë. Për aspekte krahasuse të ligjërimit debatuan Skender Boshtrakaj Inis Gjoni, Klara Shehu, Inis Gjoni, Agron Gërguri.
Shfaqja “Engjëjt” si identitet i dhembjes Reflektimi i s’brendshmës me hijen e pasqyrës për të shpreh përmbajtjen e tragjikës që mbanë në shpirt Hana personazhi i dramës “Engjëjt” autor Odise Plaku.
Derisa ndër vite përsëritet e njëjta pyetje që pret përgjigje ku janë…Nënë Hana i kthehet vetvetes e zhytur në lotët e dhembjes.
Loti nuk është ujë por çekan i gjykatores që pret ta rrah dikush për ta quar në vend drejtësinë e munguar. Në vend të drejtësisë ndërtojnë përmendore që ngrehin lartë zbuluesit në një akt solemn derisa dhembja gërryen?
Përmendoren e përjeton si pajtesë me vdekjen, si keqpërdorim të tragjikës derisa dhembja nuk shërohet përkundrazi nëna vazhdimisht kthehet tek ngjarja e trisht kur i kanë marrë fëmijët dhe ngre dilema e dyshime për veprimet e saja a ishin të duhura apo jo. Flet me ndërgjegjen e saj e vetëngarkon veten me fajin që nuk e ka derisa në jetën publike bëhen pazare me dhembjen. Loti shpërthen si vërshim i dhembjes mbush kovat dhe zbraz por pa ndryshim në gjendjen e saj, pritja vazhdon …Nëna nuk ndalet s’kërkuari rrugë për të mbërri deri te fati i fëmijëve.
E këputur shprese nga ndotësit e kohës që nuk dëgjojnë për kë bien këmbët ajo këlthet “A bëjmë mëkat që kërkojmë ata që kemi lindur”. Vuajtja e saj bëhet provë që gërruen ndërgjegjen e kujtëdo qoft apo secilit…e tëra është fatale sepse ka kaluar në psikologji nga vetmia në vetmim…por Hana del përtej dhe nis të rinovojë jetën për të dal tek fuqia e vullnetit për jetën duke r firmosë me shpirtin e saj IDENTITETIN e dhembjes.
Autori i shfaqjes Naser Shatrolli e kishte zbërthyer estetikisht dhembjen duke nxjerr disa idioma teatrore që përqonin emocione të fuqishme . Mizinskena e organizuar mirëm temporitmi, dinamika e shfaqjes ishin në shërbim të rrëfimit.
Aktorja Vafi Redhi e kishte mishëruar personazhin e Hënës nga niveli i reagimit social deri në nivel psikologjik. Ajo me veprime foljore plotë ngjyra të dhembjes, fuqi emocionale, veprime fizike që zbërthenin gjendjen e personazhit duke nxjerr në dritën e skenës përmbajtjen e dhembjes fuqishëm dhe të latuar estetikisht.
Muzika, skenogragia dhe ndriçimi kontribuuan në pataqitjen dhe zbërthimin e temës së shfaqjes.
Në Etno nejë mysafirët i argëtoj grupi Rilindja.
Etno fest me përmbajtjen e programeve po e përmbushë misionin në organizimin, prezantimin dhe zhvillimin e trashëgimisë kulturore dhe trajtimin e saj modern përmes arteve të ndryshme që e ushqejnë njëra tjetren dhe krijojnë identitetin e Etno Festit./ KultPlus.com
Për herë të parë në Kosovë, një shtëpi me famë botërore në fushën e muzikës klasike, që realizon regjistrime CD dhe albume për artistë të njohur ndërkombëtarisht, po vjen për të kontribuar në Kosovë përmes International Piano Balkan Academy, e cila është hapur në Mitrovicë.
IPBA në Kosovë është hapur nga pianistja Melisa Ibrahimi, ku president dhe drejtor artistik ështe profesori me famë botërore Giuseppe Devastato.
Kjo akademi ka për qëllim të mbështesë pianistët e rinj nga Kosova dhe Ballkani, duke u ofruar mundësi për të zhvilluar karrierën e tyre përmes koncerteve, regjistrimeve profesionale, përgatitjes për gara ndërkombëtare dhe bursave për studime jashtë vendit.
Një mundësi e tillë nuk ka ndodhur më parë në Kosovë apo në rajon, dhe aplikimet janë hapur për vitin akademik që nis nga shtatori deri në qershor.
Gjatë këtij viti, studentët do të përfitojnë:
• Koncerte Recitale në Evropë
• Regjistrim profesional të një albumi CD me KNS Classical
• Bursa për studime ndërkombëtare në Evropë
• Përgatitje intensive për gara pianistike të nivelit të lartë Profesor i akademisë është Giuseppe Devastato, pianist i njohur botërisht, anëtar jurie në konkurse prestigjioze ndërkombëtare dhe pedagog në tri universitete në Spanjë dhe Itali./ KultPlus.com
Në çdo cep të Malësisë së Madhe gjenden gjurmë të një historie të thellë, natyrë e paprekur dhe mikpritje që të mbetet në mendje. Në zemër të kësaj zone ndodhet Kelmendi, një destinacion që nuk njeh kufij sezonalë dhe që dita-ditës po shndërrohet në një pikë referimi për turizmin malor në Shqipëri.
I rrethuar nga fshatra me arkitekturë alpine dhe histori shekullore, Kelmendi të fton në një udhëtim të paharruar, ku çdo vizitë është një përjetim unik. Ushqimet tradicionale, mikpritja e ngrohtë e banorëve, peizazhet e egra dhe të paprekura, e kanë kthyer këtë zonë në një perlë turistike.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga Kelmendi, duke e cilësuar atë vend si “magjik”.
Zona ofron një potencial të jashtëzakonshëm për turizëm të shumëllojshëm. Ecje në shtigje të pashkelura, eksplorim i shpellave të lashta, lundrim me kajak në lumin e kthjellët të Cemit, apo kalërim përmes peizazheve të egra, të gjitha janë përvoja që të lidhin me natyrën.
Një nga pasuritë më të veçanta të Malësisë së Madhe janë shpellat, që jo vetëm mahnitin me format e tyre natyrore, por edhe zbulojnë të dhëna të rëndësishme për jetën e hershme njerëzore. Shpellat më të njohura ndodhen në Kelmend, Shkrel, Kastrat dhe Gruemirë, dhe janë një thesar për eksploruesit dhe studiuesit.
Qoftë verë apo dimër, Kelmendi mbetet një destinacion për këdo që kërkon turizmin malor, larg zhurmës, pranë natyrës, historisë dhe shpirtit të saj malësor./atsh/ KultPlus.com
Gjatë edicionit të 16-të të Festivalit Ndërkombëtar të Animacionit Anibar, u përmbyll me sukses iniciativa më e re profesionale Anibar Pro – Genesis. Në këtë ngjarje të veçantë u duartrokit progresi dhe potenciali i talentëve të rinj në industrinë e animacionit.
Kjo nismë francezo-kosovare, e realizuar në bashkëpunim me Institutin Francez në Kosovë dhe e mbështetur nga Ministria Franceze për Evropën dhe Punët e Jashtme si dhe Ambasada Franceze në Kosovë, është kthyer në një shtyllë të rëndësishme të misionit të festivalit për fuqizimin e krijuesve të rinj dhe zhvillimin e industrive kreative në rajon.
Gjatë pesë ditëve të festivalit i cili mbajt në Pejë, 18 animatorë te rinj prezantuan konceptet e filmave të tyre para një audience ndërkombëtare të përbërë nga producentë, studio dhe mentorë, në kuadër të Genesis Pitching Sessions. Programi profesional përfshiu gjithashtu punëtori, panele diskutimi dhe aktivitete rrjetëzimi me fokus në ndërmarrësi, mentorim dhe tregim etik.
Drejtori Ekzekutiv i Anibar, Vullnet Sanaja, vlerësoi ndikimin e programit Genesis dhe ndau vizionin e tij për të ardhmen, duke theksuar se kjo iniciativë ishte vetëm faza e parë e një rruge të gjatë që do të vazhdojë me më shumë mundësi për zhvillim, bashkëpunimi ndërkombëtar dhe mbështetje të drejtpërdrejtë për krijuesit e rinj.
Momenti kulmor i ngjarjes erdhi kur anëtarët e jurisë – Olivier Catherin, Corinne Destombes dhe Manon Messiant, figura të njohura të animacionit evropian, shpallën dhjetë projektet e përzgjedhura që do të vazhdojnë rrugëtimin e tyre nën përkujdesje profesionale: ● Albana Hajdini – Stick With Me ● Alisa Fejza – Fading Echoes ● Bleona Brahimi – Inside the Box ● Diellza Franca – At Hana’s ● Erza Qorrolli – Engji ● Finesa Peja – Cice! ● Kaltrina Berisha – Imagine if You Can’t Imagine the Imaginable ● Leonita Thaqi – Liminal ● Rina Lasku – No More Dirt ● Yll Avdiu – As the Forest Whispers
Të përzgjedhur për origjinalitetin, vizionin dhe potencialin e tyre artistik, këta krijues të rinj do të përfitojnë nga mentorim i strukturuar, punëtori dhe masterklasa me producentë e ekspertë të animacionit. Secili prej tyre do të lidhet me një nga producentët që takuan gjatë Genesis, duke siguruar kështu udhëzim të vazhdueshëm për zhvillimin e mëtejshëm të projekteve të tyre.
Me përfundimin e edicionit të parë, Anibar Pro – Genesis është pozicionuar si një shtyllë e fuqishme në kuadër të festivalit. Më shumë se një platformë për përzgjedhje të projekteve, ky program shndërrohet në një inkubator të qëndrueshëm kreativ që ndërton ura mes animatorëve të rinj në Kosovë dhe tregut ndërkombëtar.
Ndërsa perdet mbyllen për këtë edicion, një gjë është e qartë: zërat e këtyre të rinjve sapo kanë nisur të dëgjohen. Gjenerata e re e animatorëve është këtu, dhe e ardhmja e tyre duket premtuese./ KultPlus.com
