Më 21 maj të vitit 1928 vdiq Dervish Hima atdhetar, publicist e diplomat shqiptar. I njohur me emrin Ibrahim Mehmet Naxhi, Hima lindi në Ohër më 21 maj të vitit 1875, në një familje të pasur.
Ai kreu shkollën fillore në Ohër, teksa shkollën e mesme e vazhdoi në Manastir dhe Selanik dhe për dy vjet studioi mjekësi në Stamboll. Me vajtjen atje, fillimisht mbështeti Lëvizjen e Re Turke, në kuadër të së cilës filloi edhe të reflektojë mbi çështjen shqiptare.
Ishte atdhetar e publicist i Rilindjes Kombëtare, organizator i Kongresit të Bukureshtit, pjesëmarrës në Kongresin e Napolit, botues i gazetës “Arnautlluk” në Stamboll e më pas i gazetës “Albania” në Zvicër. Në vitin 1903, Dervish Hima botoi revistën dyjavore “L’Albanie” në Gjenevë. Po këtë revistë, ai vazhdoi ta botojë një herë në muaj përgjatë 1905-1906, në Bruksel. Më 1909 në Stamboll, Dervishi drejtonte të përjavshmen “Shqipëtari” – “Arnavud”, së bashku me Hilë Mosin, një revistë kjo në gjuhën shqipe dhe turke, e mbështetur financiarisht nga Austro-Hungaria, botimi i së cilës u ndalua në fund të vitit 1910.
Dervish Hima ishte njëri nga nënshkruesit e Deklaratës së Pavarësisë së Shqipërisë. Ai shkroi e botoi: “Varri i liridashësve”, “Pasqyra e krimeve të Sulltanit”, “Një zë nga burgu në kohën e lirë” dhe vepra të tjera./atsh/ KultPlus.com
Muzeu Historik Kombëtar në kuadër të misionit të tij për të sjellë më afër publikut figurat e rëndësishme të historisë sonë kombëtare, organizoi të martën një takim mbi figurën e Heroit Kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeut, si pjesë e një cikli bisedash që do të vijojnë dhe në të ardhmen.
Nëpërmjet të dhënave historike akademiku Pëllumb Xhufi parashtroi pse Skënderbeu nuk ishte thjesht një udhëheqës lokal, por një figurë me ndikim të gjerë në politikën europiane të shekullit XV. Ai vërejti se “strategjia diplomatike e Skënderbeut dhe lidhjet e tij me Vatikanin dhe Mbretërinë e Napolit tregojnë një udhëheqës me vizion europian”.
Nga perspektiva kulturore dhe muzikore studiuesi Zhani Ciko theksoi ndikimin e figurës së Skënderbeut në krijimtarinë muzikore shqiptare.
“Himnet, operat dhe veprat muzikore të frymëzuara nga Skënderbeu janë dëshmi se figura e tij nuk ka frymëzuar vetëm historianët, por edhe artistët ndër shekuj”, u shpreh Zhani Ciko.
Ndërsa në aspektin ushtarak prof. as. dr. Bernard Zotaj në referimin e tij e përshkruan Skënderbeun si një gjeni të strategjisë së luftës, duke veçuar manovrat taktike të tij, përdorimin e terrenit malor dhe shpërndarjen e ushtrisë së vogël në mënyrë të zgjuar, të cilat janë shembuj që studiohen edhe sot në akademitë ushtarake./atsh/ KultPlus.com
Romani “Sikur t’ isha djall” i Ag Apollonit është një vepër që ndërthur elemente filozofike, mitike dhe simbolike për të krijuar një rrëfim që në vete përmban elementin kryesor, dashurinë. Pra, dashuria është elementi kryesor i këtij romani, por ajo shfaqet në forma të ndryshme, duke marrë një thelb të ndryshuar nëpërmjet karaktereve dhe ngjarjeve që zhvillohen në qytetin e bukur të Vjenës. Romani fillon me shkronjën e parë të alfabetit latin “Alfa”. Kjo shkronjë, shpesh përdoret si simbol i fillimit apo origjinës, dhe paraqet një kuptim të thellë simbolik. Në romanin e Apollonit, “Alfa” mbase shoqërohet me një kuptim të fuqisë ose autoritetit, për shembull si “Alfa dhe Omega”, ku “Alfa” është fillimi dhe “Omega” është fundi. Pikërisht, edhe romani “Sikur t `isha djall”, fillon me “Alfa” dhe përfundon me “Omega”, që është shkronja e fundit e alfabetit, dhe që sjell një përfundim, një përmbyllje të një cikli, por mund të simbolizojë një fund të mundshëm për të kaluar në një fazë tjetër të jetës. Kështu, romani nuk është vetëm një rrëfim linear, por një udhëtim ku çdo hap është një hap drejt zbërthimit të një kuptimi më të thellë, dhe ku çdo simbol ka rolin e tij në ndihmën e lexuesit për të kuptuar më shumë jo vetëm rreth karaktereve, por dhe rreth vetes. Pra, në fillim Apolloni e nis romanin me një retorikë filozofike, ku ai paralajmëron thellësi edhe më të madhe në mendimin filozofik. Madje titulli është tejet provokator meqë askush nuk dëshiron të bëhet djall. Përveç thellësisë filozofike autori përshkruan edhe aspektin kohor. Këtu ai ndërthur edhe aspektin hyjnor, te “Bukuroshja e Durrësit”, ku thotë: “shpirti i tij ngrohej në verën e vitit 2013, ndërsa trupi lagej e bëhej qull në vjeshtën e vitit 2023, në të njëjtin vend”. Që në fillim autori paralajmëron se djalli është në detaje të shkrimit të tij. Por, pavarësisht që në fillim romani duket që ka një qasje sa filozofike aq edhe enigmatike, mund të thuhet se përbrenda përmban elemente të shumta që ndërlidhen me dashurinë. Pra, dashuria është elementi kryesor që Apolloni e ka në romanin e tij, e që në disa raste, mbase edhe mund të lexohet si autobiografi ku vet autori rrëfen “copëza” të jetës së tij.
Pra, tani shtrohet pyetja se kush është djalli?
Apo, nga kush janë rrëfyer këto tregime? Nga djalli…? Apo, nga autori i cili fillon rrëfimin e një historie të dashurisë në Vjenë, ndërmjet dy të rinjve. Në fillim te romanit, gjegjësisht në tregimin “Ujku dhe Nimfa”, siç është edhe vet titulli i tregimit, autori përdor këto dy simbole që i pari simbolizon natyrën e egër, ndërsa e dyta simbolizon bukurinë. Madje ai paralajmëron se në tregim bëhet fjalë për thurje dhe shthurje, ku gjatë leximit mund të kuptohet se “djalli” në Vjenë mbase kishte nisur historinë e këtij rrëfimi, e si shkas ishte
bere një “draft romani” . Rrugët e caktuara të Vjenës, të ndriçuara nga dritat e zbehta dhe të mbushura me “dashnore” që ofrojnë kënaqësi të shpejta në këmbim të disa monedhave të ftohta, krijojnë një atmosferë ku ndjenja dhe trupi ndërthuren në mënyrë të çuditshme. Në këtë qytet, ku çdo qoshe duket se mban një histori të fshehur, ndoshta rrëfyesi ka përjetuar edhe një përqafim ndryshe, atë të një aziatike enigmatike, e cila, përtej ndjesisë fizike, i ka hequr atij një dilemë të madhe që lidhet me fizionominë strukturore të pubisit aziatik. Ndoshta kjo përvojë, e gërshetuar ndërmjet erotizmit dhe kuriozitetit njerëzor, është një pjesë e vogël por domethënëse e asaj që ai ka përjetuar në Vjenën e vitit 2013. Në romanin e tij, Ag Apolloni i bashkon personazhet e mëdha botërorë me ata shqiptar nëpër skena të ndryshme teatrale. Në tregimin “Maska e Mojsiut”, ku autori flet për teatrin dhe aktrimin, në qendër vë aktorin shqiptar me famë botërore Aleksandër Mojsiun. Në skenën e teatrit më të madh botërorë, ai si shikues vë emra të mëdhenj si: Max Reinhardt, Max Brod, Franz Kafka, Luigi Pirandello, Josef Kainz, Stefan Zwei e të tjerë. Ai përmes këtyre “takimeve” përplas konceptet e ndryshme të mentalitetit ndërmjet mënyrës së jetesës në Vjenë dhe asaj në Kosovë. Këto dy realitete sociale dhe kulturore përplasen, duke krijuar një tension që shpesh i shtyn personazhet të kalojnë nga një botë në tjetrën, nga përditshmëria kosovare në sfidat dhe ritmet e jetës perëndimore. Ky ndërrim dinamik i përvojave thekson ndryshimet në mentalitet, stil jetese dhe sistem vlerash.
Pra, duke e lexuar romanin e Ag Apollonit “Sikur t’ isha djall”, lexuesi mund të kuptoj se autori ka përdorur një stil ekspresionist të ndërtimit të rrëfimit, e kush shpesh guxon të zhytet edhe në “territoret e errëta”, duke trajtuar me guxim tabutë dhe ankthet e brendshme që zakonisht fshihen pas maskave sociale. Nganjëherë, autori përdor edhe satirën për të theksuar anë të caktuara të karaktereve dhe shoqërisë, siç është rasti në tregimin “Dishepulli i djallit”. Në këtë rast, ai përdor një shprehje të njohur dhe “famshme” të shqiptarëve, e cila reflekton tiparet e mirësjelljes dhe zakonin social te kohës.
Shprehja ku shqiptaret për hire të mirësjelljes drejtohen një femre më emrin “motër”, është një element qe përdoret për të krijuar një kontrast të pasur dhe për të nxjerrë në pah absurditetin e situatës. Kjo shprehje, që në dukje nxjerrë në pah një farë hipokrizie të shoqërisë. Në bisedën që pason, autori tregon së kjo mirësjellje ka një dyzim;
“Çka të hahet sot, oj motër?”
“O Zot, me çmendin shqiptarët, të thonë motër, kurse të hanë më sy.”
“Hajde t ‘ ha, oj motër!”
Pra, edhe kjo pjesë është e mbushur me satire, dashuri e muzikë, ku reflekton dashuria ndërmjet një poeti dhe një pianiste në Austri. Por, perse “Dishepulli i djallit”? Mbase këtu flitet edhe për incestin, por ajo qe mbetet me kryesore është se në këtë tregim flitet për tabutë.
Në këtë pjesë të tregimit, fillojnë të thyhen tabutë, duke krijuar një botë ku e verteta nuk është më lineare, por e përberë nga shtresa të shumta të përceptimi.
Aty fillohet të flitet për disa gjëra të cilat janë të vështira të imagjinohen e lere më të diskutohet për to, apo të praktikohen në realitet. Një përplasje ndërmjet dy personazheve në këtë rrefim, krijon një tension mbase poetik që e bën tekstin një pasqyrë të shtrembëruar, por njëkohesisht thellësisht të sinqert, të perjetimeve njerëzore kur flitet për tema që konsideroheshin tabu në shoqërinë tonë, e që në një shoqëri me moderne, ta zëmë në Austri, tashmë këta kufij ishin zhdukur mbase shumë kohë më parë.
Ndërsa, në aspektin letrar, “Dishepulli i djallit”, mund të shërbej si një figurë që sfidon ndarjen ndërmjet të mirës dhe të keqës dhe që bën të duket se çdo zgjedhje ka një çmim të madh. Historia e famshme e Fausit është një shembull klasik i një marrëveshje më djallin, ku Fausti në romanin e Ag Apollonit, duket se djalli lidh një marëveshje me njëriun, apo thënë ndryshe, njëriu krijon njëfarë lidhje me djallin në këmbim të një dashurie e cila ka zanafillën e sajë në një nga qytetet më të famshme evropiane, në qytetin qe njihet për muzikën, pikturën dhe dashurinë.
Romani mbyllet me tregimin “Sikur magjik” ku autori, nëpërmjet fjalës “sikur”, sugjeron një ndjenjë të thellë pendese dhe reflektimi. Pas leximit t ëfjaleve të fundit të djallit, që ofrojnë një këndveshtrim të pazakontë mbi ekzistencën e Zotit, rrëfimtari përfshihet nga një gjendje vetëanalizë, duke u kthyer të dy aspektet e karakterit të tij: ai qe është dhe ai që mund të kishte qenë.
“Sikur-I’ bëhet një element kyq në këtë fund, një mekanizëm që shpreh dëshirat e paplotësuara, gabimet e së kaluares dhe mundësintë e humbura. Kjo qasje e autorit përngjan me mënyrën se si Sterjo Spasse përdor”pse-në” në romanin e tij, si një formë për të analizuar jetën në retrospektivë. Përmes formulimeve të tipit:
“Sikur të kisha vepruar ndryshe, sot do të isha…”
“Sikur ta kisha vlerësuar atë, sot do ta kisha…”
Pra, autori krijon një hapësirë imagjinare ku njeriu përballet me veten dhe me pasojat e zgjedhjeve të tij. Apo, siç thotë edhe vet autori: “Ndoshta unë jam binjaku i personazhit tim. Binjaku i urryer në mendjen e tij të thyer”.
Ashtu, siç fillon me “Alfa”, romani përfundon me shkronjën e fundit të alfabetit, “Omega”, për të përmbyllur këtë cikël dhe për të simbolizuar përfundimin dhe përmbushjen. “Omega”, nuk është thjesht fundi i një historie, por një simbol i përmbylljes së një rrugëtimi të një dashurie që nuk
zgjati shumë, por që nuk përfundon asnjëherë.
Prandaj, duke lexuar këtë roman, mund të themi se me stilin e tij të veçantë autori këtu flet për tema komplekse dhe tabutë që e kanë kompleksuar shoqërinë tonë ndër vite, derisa me elementet e përdorura në romanin e tij, Apolloni thyen edhe kufijtë ndërmjet realitetit dhe imagjinatës./ KultPlus.com
Presidentja e Kosovës Vjosa Osmani, ka arritur në Zvicër ku do ta zhvillojë një vizitë shtetërore.
Osmani do të pritet me nderime të larta nga Garda Ushtarake dhe protokolli shtetëror.
Në kuadër të kësaj ceremonie, në sheshin e kryeqytetit zviceran Bernë, është ngritur edhe flamuri i Republikës së Kosovës.
Pjesëmarrëse në këtë pritje është edhe gruaja e heroit Agim Ramadanit, Shukrije Ramadani e cila siç tha po përkujdeset për shfaqjen e një imazhi të mirë të vendit.
Në Galerinë ODA do të bëhet hapja e ekspozitës së qeramikës nga artistja e njohur Laura Silamniku Kryeziu, në Shkodër.
Laura Silamniku Kryeziu është themeluese e Studios URA, studioja e parë e qeramikës artistike në vend, e themeluar në vitin 2005. E diplomuar në drejtimin e pikturës, Laura e ka gjetur veten në një lidhje të thellë me baltën – një medium që për të përfaqëson tokën, transformimin dhe ndjeshmërinë. Nëpërmjet prekjes dhe zjarrit, ajo krijon vepra të cilat përçojnë ndjenja, kujtime dhe frymëzim.
Punimet e saj dallohen për stilizimin elegant, përfshirjen e simbolikës, ngjyrave ekspresive, si dhe për elementet e frymëzuara nga legjenda, tradita dhe përditshmëria. Çdo objekt i ekspozuar është unik në formë, ngjyrë apo funksion – një kombinim artistik që i flet shpirtit dhe syrit njëkohësisht.
Kjo ekspozitë sjell për herë të parë në Shkodër një përzgjedhje të veprave më të fundit të Laurës, të cilat synojnë të krijojnë një dialog të heshtur mes artit, natyrës dhe emocioneve njerëzore.
Ekspozita do të hapet më 24 Maj 2025, në ora 19:00, në hapësirat e galerisë ODA në Shkodër./ KultPlus.com
Në ditëlindjen e shkrimtarit të madh shqiptar, Ernest Koliqi (20 maj 1903), biblioteka Ernest Koliqi në Prishtinë ka shënuar për të tretën herë Ditën e Bibliotekës.
Fjalën përshëndetëse në emër të ipeshkvit tonë Imzot Dodë Gjergji, e mbajti Don Lush Gjergji, i cili nënvizoi kontributin e jashtëzakonshëm të Koliqit në kulturën shqiptare, bashkimin e diasporës shqiptare dhe edukimin e brezave të rinj.
“Sivjet Ditën e Bibliotekës ia kemi kushtuar “Shejzave” të Koliqit. Jemi të lumtur që, në bashkëpunim me Bibliotekën Kombëtare të Shqipërisë, të kemi sot edhe një koleksion të “Shejzave” për ekspozitë. Me BKSH-un kemi nënshkruar ditë më parë edhe një memorandum të bashkëpunimit, e ky aktivitet është i pari i këtij bashkëpunimi”, thuhet në njoftim.
Për “Shejzat” e Koliqit, foli studiuesi Vehbi Miftari, me temën “Shêjzat” – monument kulture dhe atdhedashurie.
“Ishte shumë emocionuese që sivjet të kemi 40 revista origjinale të “Shejzave” të Koliqit, të ekspozuara posaçërisht për këtë ditë, të nxjerra nga Fondi i Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë, me kurator Andreas Dushi, i cili ishte edhe përfaqësues i BKSH-ut për këtë ditë”.
Dushi foli për rëndësinë e Shejzave, krijimtarinë e plotë të Koliqit që ka BKSH-u dhe për Willy Kamsin, bibliotekarin e pasionuar shkodran, që e ka regjisturar bibliografinë e plotë të revistës dhe krijimtarisë së Koliqit.
Ditë më parë, Sh. B. “Drita” ka botuar librin “Libri i Mallit. Poezia e Ernest Koliqit”, të autorit Vehbi Miftari, për të cilën foli Kujtim Mani, redaktori i botimit.
Mbrëmja e kësaj ditë të veçantë për bibliotekën tonë u pasurua me pika artistike muzikore: nga J.S.Bach “Fugue” no.5, dhe S. Rachmaninoff Elegie Op.3 No.1, që i interpretoi në piano Shpëtim Mehmeti, kurse këngën “Dielli ka prendue” e kompozuar nga Prenk Jakova, arie nga opera e parë shqiptare “Mrika” e mbajtur në Shkodër, në qytetin e lindjes së Ernest Koliqit e këndoi Doruntina Gjini, i përcjell në piano nga Shpëtim Mehmeti./ KultPlus.com
Grupi i mirënjohur i muzikës shqiptare Elita 5 me këngën “Natën e mirë” ka fituar edicionin e 22-të të “Netët e Klipit Shqiptar”, një prej eventeve më të rëndësishme të muzikës dhe videoklipit në hapësirën shqiptare.
Vokalisti i grupit ‘Elita 5’, Arif Ziberi falënderoi jurinë dhe vlerësoi publikun shqiptar pas marrjes së çmimit të madh, i përbërë nga plot 7 kupa për arritje të ndryshme teknike-profesionale.
“Natën e mirë’ ka qenë një projekt i realizuar shpejt. Ka qenë një këngë dhe mund shumë i madh për grupin tonë. Falënderoj publikun e mrekullueshëm që na përkrah për mbi 35 vite. Derisa të jenë ata do të jetë edhe grupi Elita 5”, tha z. Arif Ziberi.
Mbrëmja ofroi emocione të forta dhe performanca speciale nga salla e Teatrit të Operës dhe Baletit në TIranë. Kjo ishte hera e parë pas 7 vitesh që shfaqja u rikthye në kryeqytetin shqiptar, pas disa realizimeve në Ulqin.
Spektakli i moderuar nga Ermal Peçi dhe Drita Ziri bëri pjesë të skenës së madhe disa nga emrat e shquar të artit skenik, muzikës dhe tekstit të shkruar, duke dorëzuar secili prej tyre çmimin e merituar për secilën kategori të krijimtarisë filmike dhe muzikore për produksionet shqiptare.
Spektakli u transmetua drejtpërdrejt në RTSH 1 HD.
Çmimet e dhëna në natën finale të edicionit të 22-të, ‘Netët e Klipit Shqiptar’
Klipi më i mirë në të gjithë komponentët: “Natën e mirë” nga Elita 5
Produksioni Deliart: Aurel Thellimi
Grafika më e mirë në klip: Pinkmoon për “Putain” nga Dafina Zeqiri ft. Vig Poppa
Klipi më i mirë baladë: “Vëlla” nga Silva Gunbardhi
Debutuesi më i mirë: Luna Çausholli me “Dielli të më shohë”
Klipi më i mirë urban: “E premte” nga Orgesa Zaimi
Kamera më e mirë: MVC Production për “A ka njeri” nga Hazy ft. Klodian Kodra
Muzika qytetare: “Të kam dashur” nga Ertila Koka
Interpretuesi më i mirë: Mateus Frroku me “Me raki”
Klipi më i mirë rok: “Twisted” nga Rool
Montazhi më i mirë në klip: Daniel Joveski për “Natën e mirë” nga Elita 5
Çmimi i publikut: Rina Januzi me “Ten Thousand Miles”
Dueti më i mirë në klip: Gena & Mimoza Shkodra me “Tradhtia”
Fabula më e mirë në klip: “Paja e nusnis” nga Fatjeta Barbullushi
Regjia më e mirë në klip: Emiljo Leka për “Ti m’ke braktis” nga Big Basta & Lyrical Son & MC Kresha
Best Influencer: Arkimed Lushaj (Stresi)
Interpretuesja më e mirë në klip: Marsela Çibukaj me “As engjëll, as dreq”
Produksioni më i mirë në klip: Fullmoon Production për “Romanca” nga Bardhi & Melinda./rtsh/ KultPlus.com
Çdo vit më 21 maj, UNESCO kremton Ditën Botërore të Diversitetit Kulturor për Dialog dhe Zhvillim, duke theksuar jo vetëm pasurinë e kulturave botërore, por edhe rolin thelbësor të dialogut ndërkulturor për arritjen e paqes dhe zhvillimit të qëndrueshëm.
Mbrojtja e diversitetit të shprehjeve kulturore është më e rëndësishme se kurrë. Me 89% të të gjitha konflikteve aktuale në botë që ndodhin në vende me dialog të ulët ndërkulturor, për të krijuar bashkëpunim efektiv dhe për të ruajtur paqen, forcimi i dialogut ndërkulturor duhet të jetë një prioritet.
Sipas të dhënave të UNESCO-s, sektori kulturor dhe krijues është një nga motorët më të fuqishëm të zhvillimit në mbarë botën. Ajo përbën më shumë se 48 milionë vende pune në nivel global – pothuajse gjysma e të cilave mbahen nga grate, të cilat përfaqësojnë 6.2% të të gjithë punësimit ekzistues dhe 3.1% të PBB-së globale. Është gjithashtu sektori që punëson dhe ofron mundësi për numrin më të madh të të rinjve nën moshën 30 vjeç.
Megjithatë, sektori kulturor dhe krijues ende nuk e ka vendin që meriton në politikat publike dhe bashkëpunimin ndërkombëtar./atsh/ KultPlus.com
Aktori dhe komediani i dashur amerikan, George Wendt, është ndarë nga jeta në moshën 76-vjeçare. Familja e tij njoftoi se ai u nda nga jeta në mënyrë paqësore në gjumë, në shtëpinë e tij, mëngjesin e së martës.
“George ishte një baba i përkushtuar, mik dhe besnik i dashur për të gjithë ata që patën fatin ta njihnin. Ai do të mungojë përgjithmonë,” tha një përfaqësues i familjes për bbc, transmeton klankosova.tv.
Wendt u bë i njohur në mbarë botën për rolin e tij si Norm Peterson në serialin legjendar “Cheers”, ku luajti në të gjitha 275 episodet nga viti 1982 deri në 1993.
Për interpretimin e tij, ai mori gjashtë nominime radhazi për çmimin Emmy në kategorinë “Aktori më i mirë dytësor në një serial komedi”.
Të premten, do të bëhet promovimi i librit “Libri im i kujtimeve” nga autori Rafet Rudi, shkruan KultPlus.
“Libri im i kujtimeve” përmbledhë një “kronikë të jetës muzikore” nga viti 1969 deri në 1999, parë nga perspektiva e autorit si kompozitor, dirigjent dhe publicist.
Libri përmban të dhëna faktografike për jetën muzikore të një periudhe delikate të zhvillimit, të cilat praktikisht nuk mund të gjenden në arkivat e institucioneve përkatëse.
Promovimi bëhet më 23 maj, në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës, në ora 18:00. / KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani dhe Zotëria i Parë, Prindon Sadriu, me ftesë të Këshillit Federal të Zvicrës, të udhëhequr nga Presidentja e Konfederatës së Zvicrës, znj. Karin Keller-Sutter, kanë udhëtuar për në Zvicër, në vizitën e parë shtetërore të një kreu të shtetit të Kosovës në këtë shtet.
Vizita do të realizohet në kuadër të marrëdhënieve të shkëlqyera ndërshtetërore dhe do të ketë për qëllim forcimin e mëtejshëm të bashkëpunimit dypalësh ndërmjet Kosovës dhe Zvicrës.
Vizitat shtetërore janë niveli më i lartë i vizitave, ndaj kjo shënon një moment historik në relacionet Kosovë-Zvicër.
Në Rezidencën zyrtare Lohn do të bëhet pritja me nderime shtetërore dhe do të mbahet një drekë pune, ku Presidentja Osmani dhe Zotëria i Parë, z. Prindon Sadriu, do të priten me nderime të larta shtetërore nga Presidentja Keller-Sutter dhe Zotëria i Parë, Morten Keller.
Më pas, në sheshin qendror të Bernës, Bundesplatz, do të mbahet ceremonia shtetërore e mirëseardhjes me nderime ushtarake, ku ndër të tjera Presidentja Osmani dhe Presidentja Keller-Sutter do të kenë rastin të përshëndeten edhe me qytetarë të shumtë që do të marrin pjesë në këtë moment simbolik të miqësisë ndërmjet dy vendeve.
Programi i vizitës do të vazhdojë me ceremoninë shtetërore në Parlamentin e Zvicrës, ku Presidentja Osmani do të mbajë një fjalim të posaçëm para përfaqësuesve të institucioneve zvicerane. Po ashtu, gjatë qëndrimit të saj në Bernë, Presidentja Osmani do të zhvillojë takime të ndara me drejtues të institucioneve federale.
Në St. Gallen, Presidentja Osmani me homologen Keller-Sutter do ta vizitojnë qendrën inovative SQUARE të Universitetit të St. Gallen.
Ndërkaq në Gjenevë, Presidentja Osmani do të marrë pjesë në aktivitet për trashëgiminë politike të Martti Ahtisaarit, të organizuar bashkërisht nga Fondacioni i Paqes Martti Ahtisaari, Misioni i Përhershëm i Finlandës në Gjenevë, organizata ndërkombëtare Interpeace dhe Geneva Graduate Institute.
Gjatë qëndrimit në Gjenevë, Presidentja Osmani do ta ketë një takim me mërgatën shqiptare.
Sot bëhen 26 vjet nga masakra e Stagovës së Kaçanikut.
Më 21 maj 1999 ranë dëshmorë Ekrem Gudaqi e Kemal Thaqi dhe martirët Hanife Jaha, Selvije Krivanjeva, Baki Bela, Hanife Gudaqi, Ramush Jaha, Ibush Rrushi, Ramadan Dashi, Fahri Mani, Bahrije Elezi, Sevdije Guri, Hamdi Dashi, Brahim Dashi dhe Fitim Gudaqi.
21 maji 1999 pos që solli dhimbje të pashërueshme për banorët e këtushëm, kjo datë do të mbahet në mend edhe për shkatërrimet, djegiet dhe vrasjen e bagëtive.
Nga 180 shtëpi sa kishte ky fshat më 20 maj, të nesërmen paramilitarët serbë dogjën dhe shkatërruan mbi 50 për qind të tyre, apo përkthyer në numra mbi 90 shtëpi.
Pra këto fakte flasin qartësisht për qëllimet e regjimit serbë të Millosheviçit, që ishte jo vetëm zhdukja fizike, por edhe ajo materiale e qenies shqiptare, që përkufizohet si qëllim gjenocidal ndaj një kombi në këtë rast shqiptarëve të Kosovës.
Banesa e Nikolla Manestrës, Monument Kulture, Kategoria I, është e vendosur në pjesën e poshtme të ndërtimeve në lagjen “Goricë” të qytetit të Beratit.
Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Berat ka ndërmarrë ndërhyrje restauruese, duke parë problematikat që kjo banesë paraqiste. DRTK Berat mori masa të menjëherëshme, sidomos për problematikën që paraqiste gjendja e murit rrethues, dritareve dhe streha e çatisë.
Fillimisht ndërhyrjet synojnë prishjen, ndërtimin dhe në restaurimin e murit të gurit. Pjesa e poshtme e murit do të restaurohet me teknikën shqep-qep. Kjo ndërhyrje duhet bërë me shumë kujdes duke marrë masa për të parandaluar shkarjen e dherave. Më pas do të kryhet restaurimi i strehës me një palë dhe dy palë dhe qeramosja e çatisë në pjesën ku kanë lëvizur tjegullat. Dritaret e dëmtuara do të zëvendësohen me të reja. Gjithashtu do të hiqen dherat të cilat do të dalin gjatë kohës së restaurimit./atsh/ KultPlus.com
Ambasadori i Bashkimit Evropian në Shqipëri, Silvio Gonzato mori pjesë në çeljen e ekspozitës së Bulevard Art Media Institute, kushtuar lirisë.
Gonzato u shpreh se, “arti është një nga mjetet më të fuqishme që kemi për të frymëzuar pranimin, dialogun dhe përfshirjen”.
“Dje, me mbështetjen e BE-së dhe përkushtimin e Valentina Bonizzi dhe kuratorëve të tjerë, Bulevard Art Media Institute hapi një ekspozitë të dedikuar lirisë: lirisë për të ekzistuar; lirisë për të dashuruar; lirisë për të folur hapur për barazi”, theksoi ai në një postim në rrjetet sociale.
“Duke u fokusuar në kreativitetin dhe përvojat personale të artistëve queer, ekspozita sjell së bashku vepra nga talente shqiptare dhe ndërkombëtare, duke nxitur një shprehje të fuqishme kolektive”, nënvizoi Gonzato.
“Për mua, ishte një moment i veçantë për të rikonfirmuar një të vërtetë të thjeshtë: në një shoqëri të drejtë dhe të barabartë, ka vend për të gjithë ne, pavarësisht kë dashurojmë”, shtoi ai./atsh/KultPlus.com
Honoré de Balzac ishte një shkrimtar francez i shekullit të 19-të. Për 20 vjet ai arriti të bënte 90 krijime midis te cilave kishte romanca e tregime, të gjitha këto të bashkuara në një vepër të vetme me titull “La comédie humaine” (Komedia njerëzore) dhe të ndara në Scènes de la vie privée (Skena të jetës private).
Në vijim mund të lexoni disa thënie të veçanta për femrat nga kryevepra e Balzak, “Komedia njerëzore”
“Thonë se njerëzit janë të egër, edhe tigrat gjithashtu; por, as mizoritë e tigrave, as të nepërkave, as të diplomatëve, as të përfaqësonjësve të ligjës, as të xhelatëve, as të mbretërve nuk mund të krahasohen me dashurinë plot vrer, me ligësinë e ëmbël, me përbuzjen barbare që tregon një femër kundrejt një tjetre, kur njëra e quan veten më të bukur, më të lartë nga fisi e nga pasuria se tjetra, sidomos kur bëhet fjalë për martesë dhe për epërsi; me një fjalë, mizoritë që përmendëm, nuk mund të krahasohen me rivalitetin që kanë gratë midis tyre”.
“Gratë, pasi e kanë transformuar një burrë në qengj, arrijnë gjithnjë ta bindin se është luan dhe se ka një karakter të hekurt”.
“Ka disa femra që, kur ndahen, venë dhe gjejnë menjëherë një tjetër, shpesh ia rrëmbejnë nga duart dikujt, me gjasa kundërshtares. Këto femra ose e vrasin të dashurin e tyre, fizikisht apo moralisht, ose e degdisin në fund të botës; këto gra i ka rrëmbyer dallga fisnike e pasionit që shfaqet tek to më i fortë se çdo ndjesi drejtësie njerëzore; kjo ka bukurinë e saj. Ka femra të tjera që, kur gjenden ballë përballë me fatkeqësinë e ndarjes, humbjes së një dshurie, ulin kokën dhe vuajnë në heshtje; të gjithë thjesht ecim në rrugën drejt vdekjes, por këto femra ecin drejt saj gjysmë të vdekura, të ndrydhura, qajnë dhe ndihen fajtore, ato luten për njeriun që u shkaktoi dhimbjen dhe e kuptojnë atë deri në çastet e fundit të jetës; kjo është dashuri, dashuria e vërtetë, dashuria e engjëjve, që ka dhimbjen si ushqim dhe prej dhimbjes vdes”.
“Rrudhosja e lëkurës është një fakt i pashpjegueshëm, e prapë së prapë i natyrshëm, i cili qysh nga krijimi i botës, i ka hedhur në dëshpërim mjekësinë dhe gratë”.
“Ç’i shtyn gratë të shohin në shumë raste vetëm të metat te një njeri i talentuar dhe vetëm cilësitë te një budalla? Sepse ato kanë simpati të madhe për aftësinë e budallait për të qenë pa problem lajkatar, e si i tillë ai i lëvdon gratë pa menduar fare nëse është e vërtetë lëvdata, ai ua fsheh të metat e tyre. Kurse njeriu i talentuar ndjehet superior, për fat të keq ai nuk ia jep askujt kënaqësinë për t’i kompensuar nëpërmjet fjalëve të tij të metat e veta”
“Zemra e një nëne është një humnerë, në fund të së cilës gjendet gjithnjë falja”. /KultPlus.com
Regjisorja franceze Julia Ducournau u rikthye në festivalin e Kanës me filmin “Alpha”.
“Alpha”, luajtur nga aktorja e re Melissa Boros, është një adoleshente e cila vendos të bëje një tatuazh në krah, por gjilpëra rezulton e infektuar duke e kthyer ne një bartëse të një virusi vdekjeprurës. Ndersa drejtuesit e shkollës e përjashtojnë për shkak të virusit.
Golshifteh Farahani, një personazh i njohur në Kanë për filma të tillë si “Paterson” dhe “Girls of the Sun”, luan rolin e nënës së Alfës, e cila është mjeke që kujdeset për pacientët e prekur nga virusi.
Pavarësisht suksesit të saj të hershëm në Kanë, ajo tha se ende e pret me shumë emocion filmin e saj të ri. 41-vjeçarja Ducournau fitoi çmimin kryesor të festivalit, Palmën e Artë, në vitin 2021 me filmin “Titane”./KultPlus.com
KultPlus ju sjellë këngën e vjetër “Margjelo” e cila i ka rezistuar kohës dhe vazhdon të këndohet nga këngëtarë të ndryshëm.
Moj margjel mori malsore ku po shkon me at kosore ku po shkon moj tuj vrapue a po me pret o vash dhe mue bashkë të shkojmë me punue bashkë të korrim tuj këndue
Margjelo mori Margjel çilma synin që më ke mshel O Margjela e malësisë thuja kangve të çobanisë
Margjelo mori Margjel çilma syrin që m`ke mshel O Margjela e malësisë thuja kangve të çobanisë
Moj margjel mori fisnike bija e malësisë kreshnike mos t`lshoj zemra ble sonjike trim i mirë që shkon si erë mendjen kthyer ka gjithherë e tash kthen sot bëhet verë
Margjelo mori Margjel çilma syrin që m`ke mshel O Margjela e malësisë thuja kangve që mban ise./ KultPlus.com
Carl Gustaf Verner von Heidenstam ishte një poet, romancier suedez dhe fitues i Çmimit Nobel për Letërsi në vitin 1916. Ai ishte anëtar i Akademisë Suedeze që nga viti 1912. Poezitë dhe prozat e tij janë të mbushura me një gëzim të madh për jetën, herë pas here të përshkruara me dashuri për historinë dhe peizazhin suedez, veçanërisht për aspektet fizike të tij, transmeton KultPlus.
Ai lindi në Olshammar, në qarkun Örebro, më 6 korrik 1859, në një familje fisnike. Ai ishte djali i Gustaf von Heidenstam, inxhinier, dhe Magdalena Charlotta von Heidenstam (me mbiemër të vajzërisë Rütterskiöld). U arsimua në shkollën Beskowska në Stokholm.
Ai studioi pikturë në Akademinë e Stokholmit, por e la së shpejti për shkak të problemeve shëndetësore. Më pas udhëtoi gjerësisht në Evropë, Afrikë dhe Lindjen e Mesme.
Ai u prit menjëherë si një poet premtues me botimin e përmbledhjes së tij të parë me poezi, Vallfart och vandringsår (Pelegrinazhi: Vitet e Endjes, 1888). Kjo përmbledhje e frymëzuar nga përvojat e tij në Lindje shënonte një largim nga natyralizmi që ishte mbizotërues në letërsinë suedeze të asaj kohe.
Dashuria e tij për bukurinë shfaqet gjithashtu në poemën e gjatë epike Hans Alienus (1892). Dikter (“Poezi”, 1895) dhe Karolinerna (Karolinët, 2 vëllime, 1897–1898), një seri portretesh historike të mbretit Karl XII të Suedisë dhe kalorësve të tij, shfaqin një pasion të fortë nacionalist. Përkthime në anglisht të disa tregimeve të shkurtra nga Karolinerna mund të gjenden në American-Scandinavian Review (New York), maj 1914, nëntor 1915 dhe korrik 1916. Dy vëllimet e Folkunga Trädet (Pema e Folkungëve, 1905–07) janë një rrëfim epik i një fisi të prijësve suedezë gjatë Mesjetës.
Në vitin 1910, në shtypin suedez u zhvillua një debat mes disa letrarëve suedezë mbi “shkatërrimin” proletar të letërsisë. Protagonistët e dy kampeve kundërshtare ishin August Strindberg dhe von Heidenstam. Në debat morën pjesë edhe profesorët Lidforss dhe Böök. Kontributi kryesor i von Heidenstam ishte pamfleti, i drejtuar kryesisht kundër Strindbergut, me titull Proletärfilosofiens upplösning och fall (“Rënia dhe shkatërrimi i filozofisë proletare”).
Përmbledhja poetike Nya Dikter, e botuar më 1915, trajton tema filozofike, kryesisht për ngritjen e njeriut drejt një njerëzie më të mirë përmes vetmisë.
Ai vdiq në shtëpinë e tij në Övralid më 20 maj 1940./KultPlus.com
Interneti nuk do të ishte i njëjtë sot pa butonin e famshëm “Like” – një shenjë me gishtin e madh lart, të cilin Facebook dhe platforma të tjera e kanë shndërruar në ekuivalentin digjital të njohjes, mbështetjes dhe shpesh të varësisë.
Butoni, i cili prej kohësh ka shkuar përtej fushëveprimit të një klikimi të thjeshtë, është bërë një lloj simboli i epokës dhe komunikimit modern.
Kjo ikonë është përgjegjëse për një revolucion të vërtetë në mënyrën se si njerëzit shprehin emocionet dhe bashkëveprojnë në internet.
Tani diskutohet në detaje në një libër të ri të quajtur “Like: The Button That Changed the World”, në të cilin autorët Martin Reeves dhe Bob Goodson zbulojnë se si një buton i thjeshtë u shndërrua në një fenomen global.
Frymëzimi për gishtin e madh lart (dhe gishtin e madh poshtë) daton që nga koha romake, kur publiku në Koloseum shprehu mendimin e tij mbi fatin e gladiatorëve.
Ky gjest u rikthye në fokusin e kulturës popullore falë filmit “Gladiator” të vitit 2000, dhe hyri në jetën e përditshme përmes personazhit të Fonzit nga seriali “Happy Days”, i cili i dha një shenjë miratimi çdo gjëje që i pëlqente.
Megjithatë, një rol kyç në modernizimin e atij simboli luajti Bob Goodson, atëherë një punonjës i Yelp. Më 18 maj 2005, ai vizatoi një skicë me gishtin e madh lart dhe poshtë, si ide për një vlerësim restoranti.
Edhe pse Yelp nuk e pranoi propozimin e tij, Goodson më vonë bashkoi forcat me Reeves për të hetuar gjenezën e simbolit.
Facebook nuk është krijuesi i butonit “Like”, megjithëse ishte rrjeti që e lansoi atë. Ideja është zhvilluar prej vitesh midis pionierëve të Silicon Valley – nga bashkëthemeluesi i Twitter, Biz Stone, te themeluesi i PayPal, Max Levchin dhe krijuesi i Gmail, Paul Buchheit.
Të gjithë kanë eksperimentuar me mënyra për të motivuar përdoruesit të publikojnë përmbajtje falas.
Edhe pse inxhinierët e Facebook-ut kishin zhvilluar idenë e një butoni “Like” që nga viti 2007, themeluesi Mark Zuckerberg ishte kundër kësaj, duke e konsideruar atë një shtesë të parëndësishme.
Megjithatë, rrjeti konkurrues FriendFeed – i themeluar nga Buchheit dhe presidenti aktual i OpenAI, Bret Taylor – nuk kishte dyshime të tilla dhe prezantoi versionin e vet në tetor 2007.
Facebook shpejt bleu FriendFeed dhe më 9 shkurt 2009, më në fund prezantoi butonin “Like”. Propozimi fillestar ishte që butoni të quhej “Mrekullueshëm”, por u refuzua si i tepërt.
Pas prezantimit të tij, “Like” u bë një mjet për mbledhjen e të dhënave mbi interesat e përdoruesve, gjë që i solli kompanisë miliarda përmes reklamave të synuara.
Meta Platforms, emri i ri i Facebook-ut nga viti 2021, fitoi më shumë se 165 miliardë dollarë vitin e kaluar vetëm nga reklamat.
Në vitin 2016, Facebook prezantoi reagime shtesë – “Dashuri”, “Haha”, “Uau”, “Trishtim” dhe “I zemëruar” – duke i dhënë përparësi shprehjes digjitale të emocioneve.
Por, së bashku me të gjitha përfitimet, butoni “Like” hapi edhe kutinë e Pandorës. Psikologët paralajmërojnë për probleme në rritje tek të rinjtë, vetëbesimi i të cilëve shpesh varet nga numri i “pëlqimeve”.
Narcistët ushqehen me reagime pozitive, ndërsa ata që nuk marrin njohje të mjaftueshme shpesh vuajnë nga ndjenjat e inferioritetit.
Reeves pranon se pasojat negative ishin të paplanifikuara, por edhe të pashmangshme: “Nëse nuk mund të parashikojmë as anët e mira të inovacionit teknologjik, atëherë si mund t’i parashikojmë efektet anësore”.
Megjithatë, autorët besojnë se butoni “Like” preku diçka thellësisht njerëzore – nevojën primare për përkatësi dhe konfirmim.
“Nuk mund të ngopesh lehtë me ndjenjën e pëlqimit dhe nevojën për t’ua treguar të tjerëve. Është rezultat i 100,000 viteve evolucion”, përfundoi Reeves.
Kështu, një gjest i përulur digjital u bë gjuha universale e internetit – një bekim dhe një mallkim i epokës digjitale./KultPlus.com
Kangët qi t’i kndova, ka me i tretun era,/ Emni i yt në zêmer t’eme ka me u shlye,/ Ti duej ke të duesh tash qi ka dalë Prenvera,/ Së na lidhë mâ gjâ, u zgidh, u zgidh ky nye.
“Tingëllimë”, kështu titullohet soneta e dashurisë, e shkruar nga Ernest Koliqi në prill të vitit 1923. Ishte në moshën 20 vjeç kur e shkroi këtë poezi dhe kishte vetëm dy vite që ishte kthyer në Shqipëri. Pas katër vitesh studime në Itali, ku kishte botuar edhe krijimet e para poetike në italisht, Koliqi u kthye në Shkodër, ku Luigj Gurakuqi e shtyu të merrej seriozisht me krijimtari letrare. Dy vjet më vonë, së bashku me patër Anton Harapin themeloi gazetën “Ora e malevet” mjaft e sukseshme në fushën politike e letrare të kohës. 27.al publikon dorëshkrimin e kësaj tingëllimë dashurie të rinisë së hershme të Ernest Koliqit. Dorëshkrimi ruhet në Arkivin Qendror të Shtetit ka në fund datën e krijimit 29 prill 1923.
Një variant i këtij soneti është botuar nga Koliqi në vëllimin poetik “Gjurmat e stinëve” në vitin 1933, por ka shumë ndryshime. Rezulton, pra të jetë botuar plot 10 vjet, pasi është shkruar. Më poshtë botohet varianti original i tingëllimës së dashurisë së bashk u me variantin e ripunuar e i botuar bashkë me fotokopjen e dorëshkrimit original
Dorëshkrimit të vitit 1923
Tingllim
Hjek keq por së kthej te ti. Qe, lott i tera.
Mbas tashit nji pikë lodje së derdh për ty.
S’ke mbetë ti vetëm, ka edhe varza tjera
Por nuk më kan bâmun dritë der’ sot këta sy.
Kangët qi t’i kndova, ka me i tretun era,
Emni i yt në zêmer t’eme ka me u shlye,
Ti duej ke të duesh tash qi ka dalë Prenvera,
Së na lidhë mâ gjâ, u zgidh, u zgidh ky nye.
Pertrihet në ket stinë të bukur marë natyra,
Dhe shpirti i em në kto dit ka m’u pertri,
E krejt jets’ s’eme do t’i ndrrojë, po, ftyra.
Mbas tashit ti në dash më duej e në dash mos më duej,
Por lulet qi shperthejnë sivjet në ket shtëpi
Nuk çilin ma per ty. Janë të tjeterkuej.
29 prill 1923
Varianti i botuar në vitin 1933 në vëllimin poetik “Gjurmat e stinëve”
***
Vuej por spajtohem mâ. Qe, lott I tera:
Pikën e lotit s’e qes mâ për tye.
Kâng’t qi t’i knova le t’i humbi era
Si emnin qi prej zêmret due me shlye.
Mallet e mija si ndër stina tjera
Pran’ teje mâ për t’gjall’ nuk kam me i shfrye:
Ti duej kê t’duesh tashti qi u çel prendvera
Pse kurgjâ mâ s’na lidhë: u zgjidh ky nye.
Si përtrihet kso stine mbar’ natyra
Ashtu edhe shpirti i im ka m’u përtri:
ty n’andrra t’mija mâ s’do t’ndrisi ftyra.
Kujtimin t’and me rrâjë un due m’e zhbi.
Flakën hyjnore, dashunis qi t’fala,
t’ia shuej heshtueshëm e harresës vala./ KultPlus.com
Aktori i njohur amerikan, Denzel Washington mori një çmim surprizë për arritje në karrierë dje në Festivalin e Filmit, në Kanë, sipas “Radio France Internationale”.
Pavarësisht vlerësimeve të tij në karrierë, kjo ishte dalja e parë e aktorit 70-vjeçar amerikan në tapetin e kuq në Kanë, për premierën e filmit “Highest 2 Lowest” me regji të Spike Lee.
Aktori – fitues dy herë të çmimit “Oscar” u nderua me “Palmën e Artë” nga drejtuesit e festivalit, Thierry Fremaux dhe Iris Knobloch – para shfaqjes së filmit “Highest 2 Lowest”.
Përpara ndarjes së çmimeve, Fremaux prezantoi një montazh të performancave të paharrueshme të aktorit – duke përfshirë rolet e tij në “Malcolm X” dhe “Mo’ Better Blues”, të dyja me regji të Lee.
Gjithashtu, u shfaqën fragmente nga “Glory”, për të cilin ai fitoi një çmim “Oscar” për aktorin më të mirë mbështetës në vitin 1989, dhe “Training Day”, një tjetër çmim “Oscar” për aktorin më të mirë në vitin 2002 – duke e bërë Washington aktorin e parë me ngjyrë që u nderua me dy çmime në një vit./KultPlus.com
Trashëgimi, art e kulturë përgjatë rrjedhës së lumit të egër Vjosa.
Këtë pritet të ofrojë edicioni i parë i festivalit ndërkombëtar të artit “Vjosart”, që do të zhvillohet në datat 21-31 maj 2025 përgjatë rrjedhës së lumit Vjosa.
Përmeti, Fieri dhe Vlora do të mirëpresin 200 artistë të muzikës dhe artit pamor nga 7 vende të ndryshme, të cilët do të performojnë në lokacione të ndryshme në datat 21-31 maj 2025.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale një video informuese nga ky festival, për organizimin e të cilit po përgatiten tri bashkitë respektive.
“Vjosa e egër me art të bukur”, u shpreh Rama, ndërsa informoi mbi këtë event kulturor.
Festivali hapet më 21 maj në zemër të Përmetit me homazh për ikonën Laver Bariu dhe përurimin e bustit të tij pranë shatërvanit të qytetit.
Nga 21 deri më 31 maj 2025, Përmeti, Fieri dhe Vlora do të pulsojnë në ritmin e artit me koncerte të muzikës folklorike, klasike dhe moderne.
Po ashtu aktivitetet artistike do të përfshijnë edhe ekspozitën “Ndërthurje” nga kolonia e piktorëve “Kontakt”; sfilatën e modës “Blooming” me stilistet Erina Bektashi dhe Anila Zajmi; aktivitete letrare dhe bashkëbisedim me poetin Lek Tasi./atsh/KultPlus.com
