Bill Clinton, i lindur William Jefferson Clinton më 19 gusht 1946, ishte një politikan amerikan që shërbeu si Presidenti i 42-të i Shteteve të Bashkuara nga viti 1993 deri në 2001, shkruan KultPlus.
Ai lindi në Hope, Arkansas. Clinton ishte i njohur për personalitetin e tij karizmatik, arritjet politike dhe polemikat gjatë kohës së tij në detyrë
Bill Clinton luajti një rol të rëndësishëm në konfliktin e Kosovës, i cili ndodhi në fund të viteve 1990. Konflikti përfshiu shqiptarët etnikë që kërkonin pavarësinë nga Serbia, gjë që çoi në një goditje brutale nga qeveria jugosllave nën presidentin Slobodan Millosheviç.
Situata u përshkallëzua në një krizë humanitare me abuzime të shumta të të drejtave të njeriut dhe zhvendosje të njerëzve.
Udhëheqja e Bill Klintonit ishte e rëndësishme në avokimin për ndërhyrjen e NATO-s për të ndaluar dhunën dhe për të mbrojtur popullsinë civile në Kosovë. /KultPlus.com
Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama organizoi një pritje madhështore për ish presidentin e Amerikës Bill Clinton, vizitë që përfundoi gjatë ditës së sotme, shkruan KultPlus.
Kryeministri Rama përpos që ka ndarë një foto nga takimi përcjellës, ai ka ndarë më ndjekësit e tij edhe fjalët e Clinton për Shqipërinë.
““Ishte e gjitha e jashtëzakonshme! Nuk do doja të ikja sot dhe po iki duke menduar se emri tjetër i Nju Jorkut është West Albania” – Bill Clinton ”, ka shkruar Rama./ KultPlus.com
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, uroi për përvjetorin e Pavarësisë së SHBA-së, duke thënë se Deklarata është një nga vizionet “më të fuqishme të lirisë dhe barazisë të njohura në botë”.
Nëpërmjet një cicërime në Twitter, kryeministri Kurti ka shkruar se vlerat e përbashkëta përbëjnë themelin e aleancës së kombeve.
“Ashtu si ai vizion që është i përjetshëm, ashtu është edhe aleanca. Gëzuar 4 korrikun”, thuhet në mesazhin e tij./ KultPlus.com
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, i ka uruar Shtetet e Bashkuara të Amerikës (SHBA), në Ditën e Pavarësisë, duke uruar që partneriteti mes dy vendeve të vazhdojë të jetë i palëkundur.
Osmani në një cicërimë në Twitter ka thënë se amerikanët dhe shqiptarët kanë vlera dhe ideale të përbashkëta.
“Gëzuar 4 korrikun për Bidenin, miqtë dhe aleatët tanë amerikanë! Sot, ne bashkohemi me ju për të festuar kombin tuaj të madh dhe idealet e vlerat për të cilat rreh zemra e çdo amerikani dhe çdo kosovari. Le të vazhdojë të forcohet partneriteti ynë i palëkundur!”, ka shkruar ajo./ KultPlus.com
Presidenti i Shqipërisë Bajram Begaj ka uruar Shtetet e Bashkuara të Amerikës me rastin e Ditës së Pavarësisë.
Begaj shprehet krenar dhe mirënjohës për historinë që lidh Shqipërinë me Shtetet e Bashkuara, duke e konsideruar SHBA-në si partnerë strategjikë në ndërtimin e të ardhmes së demokracisë.
“Gëzuar 4 Korrikun SHBA!
Mirënjohës dhe krenarë për historinë që lidh Shqipërinë dhe Shtetet e Bashkuara.
Si partnerë strategjikë, jemi të vendosur për të ndërtuar një të ardhme në të cilën ruajmë dhe forcojmë së bashku vlerat e demokracisë”- shkruan Begaj.
Shtetet e Bashkuara të Amerikës festojnë sot 247-vjetorin e shpalljes së pavarësisë. Më 4 korrik 1776, 13 kolonitë e Mbretërisë së Bashkuar nga Amerika e Veriut shpallën pavarësinë nga Britania e Madhe, duke nënshkruar një dokument që u quajt “Deklarata e Pavarësisë”.
Deklarata e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara ishte produkt i mbledhjes së Kongresit të Dytë Kontinental në Filadelfia, Pensilvani./ KultPlus.com
Deklarata e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara është deklarata e miratuar nga mbledhja e Kongresit të Dytë Kontinental në Filadelfia, Pensilvani më 4 korrik 1776, e cila njoftoi se trembëdhjetë kolonitë amerikane, në atë kohë në luftë me Mbretërinë e Britanisë së Madhe, e konsiderojnë veten si trembëdhjetë shtete të pavarur, sovranë, që nuk janë më nën sundimin britanik. Ata formuan një shtet të ri, Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
John Adams ishte një udhëheqes në shtytjen për pavarësi, e cila u miratua më 2 korrik me asnjë votë kundër. Një komitet prej pesë vetësh kishte hartuar deklaratën formale, që do të ishte gati kur Kongresi të votonte për pavarësinë. Termi “Deklarata e Pavarësisë” nuk është përdorur në dokument.
John Adams bindi komisionin të zgjidhte Tomas Xheferson për të hartuar draftin origjinal të dokumentit, të cilin Kongresi do ta redaktonte për të prodhuar versionin përfundimtar. Deklarata ishte në fund të fundit një shpjegim formal pse Kongresi kishte votuar më 2 korrik të shpallë pavarësinë nga Britania e Madhe, më tepër se një vit pas shpërthimit të Luftës Revolucionare Amerikane. Ditën tjetër, më 3 korrik, John Adams i shkroi gruas së tij Abigail: “Dita e dytë e korrikut 1776, do të jetë epoka më e paharrueshme në historinë e Amerikës” Por ditëlindjen kombëtare, Dita e Pavarësisë, festohet më 4 korrik, data kur u nënshkrua Deklarata e Pavarësisë.
Pas ratifikimit të tekstit më 4 korrik, Kongresi nxori Deklaratën e Pavarësisë në disa forma. Ajo u botua fillimisht si fletushkë që u shpërnda dhe u lexua gjerësisht për publikun. Kopja e përdorur për këtë fletushkë ka humbur, dhe mund të ketë qenë një kopje në duart e Tomas Xhefersonit. Drafti fillestar i Xhefersonit, të plotë me ndryshimet e bëra nga John Adams dhe Benjamin Franklin, dhe shënimet e Xhefersonit të ndryshimeve të bëra nga Kongresi, janë të ruajtura në Bibliotekën e Kongresit. Versioni më i njohur i Deklaratës, një kopje e nënshkruar që është konsideruar gjerësisht si dokument zyrtar, ndodhet në Arkivat Kombëtare në Uashington DC. Kjo kopje u urdhërua nga Kongresi më 19 korrik, dhe u nënshkrua kryesisht më 2 gusht.
Burimet dhe interpretimi i Deklaratës kanë qenë subjekt i shumë hetimeve shkencore. Deklarata justifikoi pavarësinë e Shteteve të Bashkuara duke renditur ankesat koloniale ndaj Mbretit George III, dhe duke pohuar disa të drejta natyrore dhe juridike, duke përfshirë edhe të drejtën e revolucionit. Abraham Linkolni e bëri Deklaratën epiqendrën e retorikës së tij (si p.sh. në fjalimin e Getisburgut 1863), dhe politikat e tij. Që atëherë, është bërë i mirënjohur pohimi për të drejtat e njeriut, në veçanti fjalia e dytë:
Ne i konsiderojmë këto të vërteta si të vetëkuptueshme, se të gjithë njerëzit janë krijuar të barabartë, se ata janë pajisur nga Krijuesi i tyre me të drejta të patjetërsueshme, se midis këtyre të drejtave janë Jeta, Liria dhe kërkimi i Lumturisë.
Kjo është quajtur “një nga fjalitë më të njohura në gjuhën angleze”, që përmbajnë “fjalët më të fuqishëm dhe rrjedhimore në historinë amerikane”. Pasazhi përfaqësonte një moral standard për të cilin duhej të perpiqeshin Shtetet e Bashkuara. Kjo pikëpamje u promovua sidomos nga Abraham Linkolni, i cili e konsideroi Deklaratën si themel të filozofisë së tij politike, duke argumentuar se Deklarata është një deklaratë e parimeve mbi të cilat duhet të interpretohet Kushtetuta Shtetet e Bashkuara.
Deklarata e Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara frymëzoi shumë dokumente të tjera të ngjashme në vende të tjera në shekujt e 18-ë dhe 19-të, duke u përhapur në Vendet e Ulëta, dhe pastaj në Karaibe, Amerikën Spanjolle, Ballkan, Afrikën Perëndimore dhe Evropën Qendrore në dekadat deri në 1848. / KultPlus.com
Tridhjetë vjet më parë, artisti Gary Simmons rregulloi tetë palë atlete basketbolli të veshura me ar përpara vijave minimale të zeza të një grafiku të lartësisë së policisë, të shtypura në muret e Muzeut Whitney të Artit Amerikan në Nju Jork. Këpucët ishin marka të njohura – një përzierje e Nike, Adidas dhe Reebok – por pa praninë njerëzore. Kë fotografuan vizitorët e galerisë duke i veshur ato dhe pse? “Lineup” e bëri të nënkuptuar stereotipin e të rinjve me ngjyrë, por gjithashtu i bëri shikuesit bashkëpunëtorë në supozimet e tyre. Dekada më vonë, instalacioni provokues është ende shumë i rëndësishëm në një shoqëri ku policia dhe civilët marrin vendime vdekjeprurëse bazuar në rrobat e veshura nga të rinjtë e zinj.
“Lineup” është vetëm një nga veprat kryesore të paraqitura në retrospektivën gjithëpërfshirëse “Gary Simmons: Armiku Publik”, i cili aktualisht po shfaqet në Muzeun e Artit Bashkëkohor të Çikagos përpara se të udhëtojë në Muzeun e Artit Pérez në Miami më vonë këtë vit. Një shfaqje e kësaj përmasash është vonuar shumë për Simmons, sipas kuratorëve René Morales dhe Jadine Collingwood – është shfaqja e tij e parë gjithëpërfshirëse muzeore në 21 vjet.
“(Simmons) ndihmoi në krijimin e hapësirës për artin kritik, konceptual vërtet sfidues që trajton racën,” tha Morales, shefi kurator në muze, në një intervistë video. “Shumë prej nesh në botën e artit sot po përfitojnë nga ajo hapësirë… Ndjehet si një moment shumë i rëndësishëm për të bërë një hap prapa dhe për të menduar se si arritëm këtu dhe kush na ndihmoi të arrijmë këtu.”
Që nga fundi i viteve 1980, Simmons ka punuar shumë në një gamë të gjerë mediumesh për të ilustruar se si racizmi është futur në jetën dhe kulturën vizuale amerikane. Në serinë e tij “Erasure”, ai ka prodhuar vizatime me shkumës të personazheve vizatimorë të frymëzuar nga minstrel, të cilat i fshin dhe i njolloset në efekte fantazmë, si kujtime që nuk mund të fshihen plotësisht. Ai ka shtrembëruar faksimilet e objekteve të njohura të klasës me simbolet e supremacisë së bardhë për të treguar se sa herët mund të zënë rrënjë paragjykime të tilla – një shtizë flamuri me flamurin e tij të zëvendësuar nga laqet e varura, ose një rrobë Klu Klux Klan të madhësisë së fëmijëve të varur në një raft të vogël pallto.
“Disa nga punët vërtet të drejtpërdrejta dhe të ngarkuara politikisht ishin nga fundi i viteve 80 dhe fillimi i viteve ’90,” kujtoi Simmons në një intervistë video përpara hapjes së shfaqjes. “Në një farë mënyre, është një testament i punës, të qëndrosh në këmbë dhe të kesh këtë jetëgjatësi… Por në të njëjtën shënim, është shqetësuese të dish se nuk kemi kaluar disa nga ato çështje. Është shumë për të ardhur keq që (ata) janë po aq të rëndësishme sot.”
Merrni “Dezinformation Supremacy Board”, një instalim i vitit 1989 i tavolinave shkollore të rregulluara përpara dërrasave të gjata dhe të holla me shkumës bosh, të cilat janë të gjitha të bardha. Simmons po “mendonte për mënyrat në të cilat historitë që na tregohen janë ose të ngushta ose të kufizuara, veçanërisht kur po mendojmë për historinë e marrëdhënieve racore në këtë vend,” shpjegoi Collingwood.
Pjesa pasqyronte drejtpërdrejt edukimin që ai mori duke u rritur në Queens, Nju Jork, si fëmijë i një familje emigranti nga Inditë Perëndimore. Dhe sot, me klasat anembanë Shteteve të Bashkuara duke u bërë një pikë e përtërirë për ndarje, ku librat mbi racën dhe gjininë po ndalohen, dhe kurrikulat mbi historinë e zezakëve sfidohen dhe zbardhen, urgjenca e saj rritet. Siç e përshkruan Morales, puna e Simmons nxjerr në pah “traumat serioze dhe të pazgjidhura” të historisë së vendit.
“Ne jemi në një udhëkryq tani ku duhet të vendosim nëse do të shikojmë larg dhe të përpiqemi t’i fshijmë ato histori, ose t’i përballemi me to dhe të sigurohemi që ato të mos fshihen nën qilim,” tha Morales. “Sepse duke harruar këto histori, rrezikojmë t’i përsërisim ato. Dhe përsëri, unë mendoj se ai mësim thjesht duket më në kohë se sa ka qenë ndonjëherë.”
Për Simmons, mesazhet janë ende shumë personale. “Unë shikoj vajzën time, e cila po shkon në vitin e saj të fundit në shkollën e mesme dhe ajo së shpejti do të votojë,” tha ai. “Dhe ajo që ende përballet me shumë nga ato sfida për të cilat po flisja në veprat 30 e më shumë vite më parë është zhgënjyese.”
Mungesa e prekshme
“Gjykata e jetës” e artit të Simmons është fshirja, shpjegoi ai – ajo që mungon në vepër, ose kalimtare në ekzistencën e saj. Ndonjëherë, është një referencë e drejtpërdrejtë për fshirjen në kulturën popullore, siç janë pikturat e tij me emrat e aktorëve zezakë si Hattie McDaniel, e cila u bë e para afrikano-amerikane që mori një çmim Oscar për rolin e saj në filmin e vitit 1939 “Gone With the Wind”. ”, por nuk ishte në gjendje të ulej me kolegët e saj në çmime për shkak të ndarjes.
Herë të tjera, është shpërndarja e vetë mediumit, si kur Simmons eksperimentoi me shkrimin në qiell të një ylli me pesë cepa – një simbol që ai shpesh e ka përfshirë për të simbolizuar dëshirat e venitura ose një ndjenjë humbjeje – mbi MCA në 1996. Ylli gjithashtu ka tundi me kokë në pika të veçanta të historisë, të tilla si Black Star Line i Marcus Garvey, një linjë e dështuar e anijeve për diasporën afrikane që historianët besojnë se ishte sabotuar nga autoritetet federale të SHBA.
“Me çdo vepër të Gary-t, mund të marrësh diçka kaq të thjeshtë, si një yll. Dhe ka të gjitha këto referenca në të, të cilat mund t’ju pëlqejnë t’i zbuloni, “tha Collingwood.
Por në përgjithësi, ajo që dukshëm mungon në punën e Simmons janë figurat njerëzore. Në të gjitha mjediset që Simmon sjell në mendje, është një lëshim i dukshëm që lë hapësirë për interpretimet e një shikuesi, dhe asociacionet dhe kujtimet e tyre.
Simmons është i magjepsur nga kompleksiteti i kujtesës dhe emocioneve – si mund të vëzhgojmë gabimet e kujtimeve tona dhe se si historitë e turbullta kolektive mund të bëhen si rezultat.
“Asnjë kujtim nuk është një kujtim i vërtetë dhe mendoj se një pjesë e fshirjes është se është pothuajse sikur vepra ekziston mes dy vendeve; është mes përfaqësimit dhe abstraksionit,” shpjegoi ai. “Dhe ka një turbullim që ndodh midis atyre vendeve, dhe shikuesit i kërkohet të plotësojë ato boshllëqe ose t’i plotësojë ato rreshta.”
Shtresat dhe shtresat
Për “Armiku publik”, Simmons rikrijoi katër vizatime me shkumës në muret në hyrje të ekspozitës së galerisë, duke përfshirë një treshe të quajtur “1964” që u shfaq fillimisht në Fondacionin Bohen në Nju Jork në 2006. Çdo vizatim përshkruan një strukturë arkitekturore me implikime më të errëta , të tilla si kryevepra moderniste e viteve 1940 të arkitektit Philip Johnson House Glass – një ndërtesë e cila dyshohet se ishte ndikuar pjesërisht nga shtëpitë polake të zhveshura gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe një reflektim i përkatësisë së supozuar naziste të Johnson. Simmons e përkthen çdo subjekt sikur të ishte një spektër, i turbullt dhe i pezulluar sikur të ishte ndërtuar nga tymi.
Artisti bëri vizatimet monumentale në vend, fillimisht duke skicuar me shkumës dhe më pas duke veshur doreza për të rrëshqitur duart mbi sipërfaqet në harqe të gjata. Me Jay-Z ose Eric B. & Rakim – muzika e tij hype, thotë ai – duke shpërthyer në sfond, Simmons kaloi orë të tëra duke mjegulluar shenjat që kishte lënë.
“Vizatimet e murit janë pothuajse si kjo mbetje, ose suvenir, si të thuash, të një shfaqjeje që shikuesi nuk mund ta shohë kurrë,” tha ai. “Fizikisht, është pak më sfiduese sesa kur isha (në fund të të 20-tave, në fillim të të 30-tave”, shtoi ai duke qeshur.
“Armiku publik” eksploron vazhdimisht cilësitë fantazmë të punës së Simmons, më fjalë për fjalë në një seri pikturash me vaj dhe dylli që përshkruajnë struktura nga filmat e famshëm horror të viteve 1960 dhe 1970 si “Amityville Horror” dhe “The Texas Chainsaw Massacre”, secili i dhënë. në nuancat spektrale të shiritit të filmit të zi dhe gri. Simmons i referohet filmave për shumë arsye, shpesh për nuancat e tyre të mprehta rreth racës dhe klasës, por shtëpia e përhumbur – një vend i pranisë së mungesës, ku kujtesa dhe historia janë të ngulitura në vetë kockat e strukturës – është një mishërim i duhur i veprës së tij .
“Më pëlqen ideja të ndihesh sikur ke qenë diku, edhe nëse nuk ke qenë kurrë më parë atje – ajo deja vu. Unë jam vërtet i tërhequr nga këto lloj gjërash,” tha ai, duke diskutuar se si kujtesa dhe historia janë të ndërlidhura. “Unë mendoj se njerëzit e zinj në tërësi janë të përhumbur nga e kaluara e tyre.”
Minimi i thellësive të punës së Simmons do të thotë të familjarizoheni me leksikun vizual – tabelat, yjet, kapuçët e Klan, trëndafilat, karikaturat, arkitekturën – që ai përdor, secili me kuptime të shtresuara.
Por edhe pa i ditur pikat e referencës, subjektet dhe motivet e tij janë menduar të jenë universale. Për Simmons, shkrirja e perspektivave është çështja, veçanërisht në një kohë kur vendi është duke u përçarë politikisht dhe socialisht; praktika e tij funksionon si një arkiv, në shumë mënyra, gjatë një kohe disonance dhe fshirjeje njohëse.
“Kjo kohë është kaq përçarëse tani… për këtë qëllim, duket se ka më pak interes për të pasur një bisedë të dy të kundërtave,” tha Simmons. “Dhe kjo është me të vërtetë për të ardhur keq… sepse është një klimë e tillë fisnore tani që njerëzit thjesht mbyllen në çast me mundësinë që ata mund të kuptojnë se nga vjen dikush tjetër.”/cnn/KultPlus.com
Presidenti amerikan Joe Biden ka njoftuar një paketë të re ndihme ushtarake për Ukrainën deri në 375 milionë dollarë.
Ai i tha presidentit të Ukrainës Volodymyr Zelensky – në një takim në margjinat e samitit të G7-ës – se SHBA po bënte gjithçka që mundej për të forcuar mbrojtjen e vendit kundër pushtimit rus.
Paketa do të përfshijë municione, artileri, mjete të blinduara dhe stërvitje, raporton BBC, transmeton Klankosova.tv.
Duke falënderuar SHBA-në, llogaria e Zelensky në Twitter postoi: “Ata diskutuan bashkëpunimin e mëtejshëm për forcimin e aftësive mbrojtëse të vendit tonë, zbatimin e formulës së paqes në Ukrainë dhe projektet e rindërtimit”./KultPlus.com
Sot bëhen 526 vite nga udhëtimi i parë i detarit italian, Ameriko Vespuçit, drejt zbulimit të ‘Botës së Re’, apo ndryshe siç njihet sot Amerikës, shkruan KultPlus.
Ameriko Vespuçi, ka lindur më 9 mars 1451, dhe vdiç më 22 shkurt 1512. Ai ishte eksplorues italian, financier, lundërtar dhe hartograf. Ai ishte i pari që demonstroi se Brazili dhe Baseni i Karaibeve nuk ishin pjesë të jashtme të Azisë lindore siç kishte hamendësuar Kolombo nga udhëtimet e tij. Vespuçi tha se kjo ishte një tokë e re e cila nuk ishte ende e njohur nga Bota e Vjetër.
I referuar si ‘Bota e Re’, ky super kontinent i dytë u emërua “Amerikë”, që rrjedh nga fjala Americus, versioni latinisht i emrit të Ameriko Vespuçit.
Ai ka marrë pjesë në dy udhëtime në “Botën e Re”, dhe ka qenë udhëheqës i ekspeditës detare spanjolle (1499-1500) e cila si duket ka zbuluar grykëderdhjen e lumit Amazon. Madej ka udhëhequr edhe ekspeditën portugeze (1501-1502) e cila e ka zbuluar Rio de Zheneiro dhe Rio de Plata.
Duke i paraqitur zbulimet e tija për herë të parë përmendet shprehja Amerikë dhe Bota e Re. Duke lundruar me flamurin Spanjoll, arriti deri te bregdeti i Brazilit dhe Hundurasit. Në dallim me Kolombin, ka qenë i sigurt se ka zbuluar “Botën e Re” e cili gjindet në mes të Evropës dhe Azisë. Përshkak se hartografët e kanë injoruar Kolombin, kontinenti i ri e mori emrin Amerikë nga ky hulumtues dhe detar italian./KultPlus.com
Thonë se nëse nuk do ta pranojmë Asociacionin, do të ketë kthim mbrapa në raport me Perëndimin. Ndoshta duhet të kthehemi pak mbrapa, meqë s’i kemi çelë sytë kur kemi ecë përpara. Ma mirë me ecë pak mbrapa e me u kthy kah e mbara, se me ecë para drejt humnerës.
Nëse ecim qysh kemi ecë, jo në Evropë, po as në Prevallë s’kemi me mujtë me shkue, o vëllezër që iu keni hypë skijave! Së paku, jo kah Shtërpca.
E ju që keni luftu, qysh po mundeni me e përkrahë Asociacionin? Keni luftu, se nuk keni mujtë me duru kontrollin serb, e sot po lypni me ua dhanë serbëve një pjesë të Kosovës nën kontroll. Turp!
Asociacioni duhet të kundërshtohet. Jo me ia ba qejfin Kurtit, as me bâ nervoz Escobar-in, por me mbrojtë territorin e Kosovës.
U dashka me pranu Asociacionin për me na njoftë Serbia?! Serbia na njeh dhe na e njohim mirë. S’po na duhet njohja zyrtare e saj, përderisa ende s’ka kërku falje për gjenocidin që ka bâ në Kosovë.
Nëse formohet Asociacioni, atëherë Amerika s’do të mund të krenohet që na ka çlirue. Ta kundërshtosh Asociacionin domethënë t’ia njohësh meritën Amerikës për çlirimin e plotë e përfundimtar të Kosovës.
E kuptoj që Amerika është kritiku vazhdimisht, pa të drejtë, për intervenimin e saj në Kosovë, e kritikohet edhe tash, po pa të drejtë, se s’po e detyron Kosovën me pranu formimin zinxhiror serb të komunave me shumicë të pakicës serbe, mirëpo si superfuqi që është ajo mund ta tejkalojë edhe këtë presion evropian dhe t’i ofrojë mbështetje të plotë Kosovës të cilën e ka çliru vetë.
Përndryshe, na e dimë që Amerika mund të na detyrojë ta pranojmë Asociacionin, por kjo është njësoj si, pasi t’i kesh largu kriminelët nga fusha e luftës, të vendosësh mina në atë fushë dhe t’u thuash shqiptarëve: tash ecni lirisht se s’ka kriminelë! Asociacioni është tanësia e minave në Kosovë.
Asociacioni është problem mbipartiak. Nuk rrezikon partinë, po shtetin. Presioni për krijimin e tij duhet t’i shqetësojë të gjithë shqiptarët.
P. S.
Nëse flasim për dashni, unë e dua Amerikën ma shumë se Escobar-i. Por nëse flasim për drejtësi, çlirimtarët tanë amerikanë s’duhet të na bëjnë trysni. / KultPlus.com
Shtetet e Bashkuara vazhdojnë të jenë donatori më i madh i ndihmës ushtarake për Ukrainën në luftën e saj kundër Rusisë, përcjell KultPlus.
Së fundmi presidenti Joe Biden ka vendosur të ndihmojë shtetin ukrainas me pajisje ushtarake në vlerë 775 milionë dollarë.
Pas këtij vendimi ka reaguar presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, i cili falënderoi kolegun e tij amerikan, Joe Biden, për paketën e fundit të ndihmës ushtarake.
“Unë e vlerësojë shumë ndihmë ushtarake amerikane në shumën prej 775 milionë dollarësh. Faleminderit president, për marrjen e këtij vendimi. Ne kemi ndërmarrë një hap tjetër të rëndësishëm për të mposhtur agresorin. Ukraina do të jetë e lirë”, shkroi Zelensky në Twitter. /KultPlus.com
I highly appreciate another 🇺🇸 military aid package in the amount of $775 million. Thank you @POTUS for this decision! We have taken another important step to defeat the aggressor. 🇺🇦 will be free!
I Dërguari i Posaçëm i SHBA për Ballkanin, Gabriel Escobar u shprehë optimist se do të arrihet një marrëveshje e cila e ruan sovranitetin dhe pavarësinë e Kosovës në takimin e Nivelit të Lartë Kurti-Vuçiq nesër në Bruksel. “Një marrëveshje qe parandalon dhunën.”
“Nuk dua të paragjykojë assesi, jemi duke shikuar drejt zgjidhjes dhe stabilitetit rajonal”, ka thënë Escobar për televizionin Kanal10.
Ai ka përmendur edhe Asociacionin e komunave Serbe. “Sa për Asociacionin e Komunave Serbe, marrëveshja e nënshkruar duhet zbatuar në përputhje me Kushtetutën e Kosovës”, shtoi ai.
Të enjten në Bruksel, Kryeministri i Republikës së Kosovës Albin Kurti dhe Presidenti serb Vuçiq do të takohen me përfaqësues të BE-së dhe SHBA-së në kuadër të dialogut. /KultPlus.com
Senatori Bob Dole, pati miqësi shumë të mirë me shqiptarët dhe shtetin e Kosovës, shkruan KultPlus.
Sot shënohet 99 vjetori i lindjes së tij, derisa më 17 janar 1997, presidenti amerikan Bill Klinton paraqiti Medaljen e Lirisë Dole (“Medalja presidenciale e Lirisë”), nderi më i lartë civil në Shtetet e Bashkuara.
Në vitin 1999 ai u dërgua nga Sekretari amerikan i atëhershëm i Shtetit Madeleine Albright në negociatat e Rambujesë, por intervenimi i NATO-s nuk mund të parandalojë në konfliktin e Kosovës.
Delegacioni i senatit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, më 29 gusht të vitit 1990 vizitoi Kosovën për herë të parë të udhëhequr pikërisht nga senatori Bob Dole.
Mendja e tij gjeniale dhe aftësitë njohëse në ligjvënie, e kanë karakterizuar Dolen, i cili ka pasur një karrierë të gjatë në Kongresin amerikan.
Dole ka dhënë kontribut të madh në ndërkombëtarizimin e çështjes së vendit të Kosovës.
Kosova kishte përuruar një pllakë përkujtimore në sheshin “Zahir Pajaziti” në Prishtinë për nderë të senatorit. /KultPlus.com
Administrata Biden njoftoi të mërkurën se do të ofrojë një ndihmë ushtarake shtesë prej 1 miliard dollarësh për Ukrainën për të luftuar Rusinë,transmeton KultPlus.
Presidenti i SHBA Joe Biden foli me telefon me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky të mërkurën përpara njoftimit.
Sipas një zyrtari amerikan, paketa më e fundit përfshin 18 obusi, 36,000 fishekë municion obusi dhe dy sisteme mbrojtëse bregdetare Harpoon.
“E informova Presidentin Zelenskyy se Shtetet e Bashkuara po ofrojnë 1 miliardë dollarë të tjerë ndihmë për sigurinë për Ukrainën, duke përfshirë artileri shtesë dhe armë të mbrojtjes bregdetare, si dhe municione për artilerinë dhe sistemet e avancuara të raketave që ukrainasve u duhen për të mbështetur operacionet e tyre mbrojtëse në Donbas”, tha Biden në një deklaratë pas telefonatës.
Duke folur në Bruksel, Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin tha se SHBA-ja dhe Ukraina “po punojnë në hap për të përmbushur kërkesat e Ukrainës për aftësi të reja, veçanërisht nevojën e saj për zjarre me rreze të gjatë, forca të blinduara dhe mbrojtje bregdetare”, shkruan CNN.
Paketa pritet të përfshijë armë dhe furnizime që mund të dërgohen shpejt nga rezervat ekzistuese të SHBA-së, si dhe lëshimin e kontratave të reja për furnizime afatgjata për Ukrainën.
SHBA do të sigurojë gjithashtu 225 milionë dollarë ndihmë humanitare për Ukrainën, e cila Biden tha se do të shkojë drejt “furnizimit me ujë të pijshëm të sigurt, furnizime kritike mjekësore dhe kujdes shëndetësor, ushqim, strehim dhe para për familjet për të blerë sende thelbësore”.
Austin po takohet në Bruksel të mërkurën me një grup pune prej afro 50 vendesh për të diskutuar krizën. /KultPlus.com
Më 20 maj të vitit 1506, në Spanjë vdiq në moshën 55 vjeçare, detari italian Kristofor Kolombi, nismëtari i kolonizimit të Hemisferës Perëndimore, pa e ditur se kishte zbuluar një Botë të re.
Ai ishte hulumtues dhe tregtar i cili kaloi i pari Oqeanin Atlantik dhe zbuloi Amerikën në vitin 1492 nën flamurin e Kastilës, Spanjë. Ai mendonte se Toka është relativisht e vogël dhe se mundet me anije të arrihet deri në Lindje të Largët duke lundruar në drejtim të perëndimit.
Vlerësimi i tij i gabuar rreth madhësisë së Tokës, shkaktoi edhe në llogaritjen e rezervave ushqimore dhe të pijeve për një rrugë kaq të gjatë, vlerësim i cili ka mundur të shkaktojë edhe dështimin e ekspeditës së tij, por për fat të mirë, në rrugë e “pengoi” e papritura për atë kohë, kontinenti i panjohur, Amerika.
Prapë se prapë Kolombi vdiq duke menduar se ka zbuluar rrugën për në Indi dhe jo kontinentin e ri, Amerikën, kur më vonë e vërtetoi Ameriko Vespuçi, sipas të cilit edhe e mori emrin ky kontinent. / KultPlus.com
Joe Biden ka akuzuar Rusinë për kryerjen e gjenocidit në Ukrainë, duke thënë se Vladimir Putin ka kryer krime lufte, përcjell KultPlus.
Biden ka qenë vazhdimisht i hapur në denoncimin e vrasjes me shumicë ruse të civilëve ukrainas, duke e etiketuar Putinin si “kriminel lufte” në mes të marsit.
Hetime të shumta janë duke u zhvilluar për mizoritë ruse në Ukrainë, të cilat përfshijnë rrënimin e Mariupolit dhe ekzekutimet e civilëve në periferi të Kievit, Bucha.
Prokurori në Gjykatën Penale Ndërkombëtare në Hagë hapi një çështje në shkurt duke thënë se kishte “një bazë të arsyeshme për të besuar se në Ukrainë janë kryer si krime lufte ashtu edhe krime kundër njerëzimit”.
Për të vërtetuar një gjenocid, sipas Konventës së Gjenocidit të vitit 1948 thuhet se një një njeri ose dikush i akuzuar duhet të shkatërrojë tërësisht ose pjesërisht një grup kombëtar, etnik, racor ose fetar. /KultPlus.com
Lufta në Ukrainë po vazhdon, derisa sot po bëhen 18 ditë që kur filloi okupimi rus në këtë vend, transmeton KultPlus.
Për këtë çështje, presidenti i Ukrainës, Volodymyr Zelenskyy, po vazhdon të kërkojë ndihmë nga superfuqitë, për të ndalur luftën.
⚡️Zelensky warns NATO that ‘it’s a matter of time’ before Russia attacks their members’ territory.
Zelensky said he had warned NATO that without preventive sanctions, Russia would begin a war, and that Moscow would use Nord Stream 2 as a weapon.
“Now it’s obvious,” he said.
— The Kyiv Independent (@KyivIndependent) March 13, 2022
Zelensky tha se ai kishte paralajmëruar NATO-n se pa sanksione parandaluese, Rusia do të fillonte një luftë dhe se Moska do të përdorte Nord Stream 2 si armë.
“Tani po e përsëris përsëri: nëse nuk e mbyllni qiellin tonë, është vetëm çështje kohe para se raketat ruse të bien në territorin tuaj, në territorin e NATO-s, në shtëpitë e qytetarëve të NATO-s”, tha Zelensky në një fjalim të fundit me video.
Shkrimtari dhe historiani, Jusuf Buxhovi, ka vizituar sot Federatën Pan-Shqiptare të Amerikës “Vatra”, shkruan KultPlus.
Përmes një postimi në llogarinë zyrtare, Varta, ka njoftuar për vizitën e Buxhovit në ambientet e tyre.
“Sot, në ambientet e Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA patëm nderin e veçantë dhe privilegjin të presim shkrimtarin, historianin, intelektualin dhe aktivistin e mirënjohur politik të Kosovës, profesorin Jusuf Buxhovi. I shoqëruar nga Milaim Abdullahu, bashkëbotues dhe donator, Prof. Buxhovi u prit nga Editori i Diellit Sokol Paja dhe Anëtari i Kryesisë Mark Mrnaçaj. Në një ditë stuhie e dëbore dhe në kushte atmosferike të jashtëzakonshme, takimi vëllazëror me Buxhovin e z.Abdullahi ishte shumë interesant dhe mbresëlënës në zbulim të historisë së Vatrës, gazetës Dielli dhe shqiptarëve të Amerikës”, thuhet në postimin e tyre.
Profesor Buxhovi dhuroi për Bibliotekën Shkencore të Vatrës disa pako të vëllimit të fundit në gjuhën angleze të librave të tij, “Kosova” i botuar në 3 volume, dhe dy romanet e tij: “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit” dhe “Dosja B”.
Në mbrëmjen e 24 janarit, në Harvard Faculty Club në Library Room, u promovua zyrtarisht libri historiografik në tri volume “Kosova” nga autori dhe historiani Jusuf Buxhovi. /KultPlus.com
Emri i Madeleine Albright për Kosovën konsiderohet si një prej më të rëndësishmëve, pasi që ajo ishte indikatore kyçe në përfundimin e luftës në Kosovë.
Madeleine Albright u lind më 15 maj 1937, Pragë, Çekosllovakia (tani në Republikën Çeke).
Madeleine Albright, e rrethuar nga gjyshet Růžena Spieglová (majtas) dhe Olga Körbelová.
Madeleine Albright (Marie Jana Korbel) ishte vajza e një diplomati çek. Pasi nazistët pushtuan Çekosllovakinë në vitin 1939, familja e saj iku në Angli. Edhe pse e kaloi pjesën më të madhe të jetës duke besuar se ata kishin ikur për arsye politike, ajo mësoi në vitin 1997 se familja e saj ishte hebreje dhe se tre prej gjyshërve të saj kishin vdekur në kampet gjermane të përqendrimit.
Familja u kthye në Çekosllovaki pas Luftës së Dytë Botërore, por grushti komunist i sponsorizuar nga Bashkimi Sovjetik i bëri ata refugjatë përsëri dhe deri në vitin 1948 u vendosën në Shtetet e Bashkuara.
Madeleine Albright me familjen e saj në Çekosllovaki.
Madeleine u martua tri ditë pas diplomimit nga kolegji. Menjëherë pas martesës Madeleine mbeti shtatzënë dhe kishte binjakë. Madeleine me një nga tre fëmijët e saj. Gjatë 15 viteve të ardhshme, ndërsa ishte një nënë dhe grua, Madeleline filloi të punonte në doktoraturën e saj. dhe vullnetarisht në fushatat politike demokratike. Në vitin 1976 ajo u angazhua nga Senatori Ed Muskie për të qenë asistent ligjvënës. Ajo ishte 39 vjeçe dhe ishte puna e saj e parë që u pagua. Korbel u diplomua nga Kolegji Wellesley (Massachusetts) (B.A., 1959) dhe u martua me Joseph Albright, një anëtar i familjes së gazetës Medill. Pasi fitoi një diplomë master (1968) nga Universiteti Columbia, Neë York City, ajo punoi si një investitor fondesh për fushatën presidenciale të dështuar të senatorit Edmund Muskie më 1972 dhe më vonë shërbeu si asistente ligjvënës i Muskies. Nga 1976 ajo kishte marrë një Ph.D. nga Kolumbia dhe po punonte për Zbigniew Brzezinski Pres, përcjell rtv21.tv.
Gjatë administratës të presidentëve Ronald Reagan dhe George H.W. Bush në vitet 1980 dhe në fillim të viteve ’90, Albright punoi për disa organizata jofitimprurëse dhe Uashingtoni, D.C, u bë një sallon për politikanët dhe politikëbërësit me ndikim. Ajo gjithashtu ishte profesoreshë e çështjeve ndërkombëtare në Universitetin Georgetoën, Uashington, D.C., 1982 – 1993.
Pas zgjedhjes së Pres. Bill Clinton, një demokrat, në vitin 1992, ylli politik i Albright filloi të ngrihej dhe Clinton e emëroi ambasadore në Kombet e Bashkuara në vitin 1993. Në OKB ajo fitoi një reputacion për një mendje të ashpër si një avokate e ashpër për interesat amerikane dhe promovoi një rol në rritje për Shtetet e Bashkuara në operacionet e OKB-së, veçanërisht ato me një komponentë ushtarake. Emërimi i saj në pozitën e sekretares së shtetit u konfirmua unanimisht nga Senati në vitin 1997. Gjatë qëndrimit të saj në detyrë, Albright mbeti një përkrahës i ndërhyrjes ushtarake dhe një kampion i fuqishëm i demokracisë dhe i të drejtave të njeriut.
Veçanërisht, në vitin 1999 ajo shtyu për bombardimet e NATO-s në Jugosllavi për të ndalur spastrimin etnik të shqiptarëve etnikë në Kosovë nga forcat jugosllave dhe serbe. Konflikti i Kosovës përfundoi pas 11 javësh të sulmeve ajrore, kur Jugosllavia u pajtua me kushtet e NATO-s. Albright u përfshi gjithashtu në përpjekjet për t’i dhënë fund programit bërthamor të Koresë së Veriut dhe në vitin 2000. Megjithatë, bisedimet e saj me udhëheqësin e Koresë së Veriut Kim Jong Il dështuan të prodhonin një marrëveshje.
Me përfundimin e mandatit të dytë të Bill Klintonit në vitin 2001, Albright u largua nga shërbimi qeveritar dhe themeloi grupin Albright, një firmë konsultimi me seli në Uashington DC. Ajo më vonë mbështeti ofertat presidenciale të Hillary Clinton në vitin 2008 dhe 2016. Në fushatën e fundit, Albright tërhoqi kritika kur ajo tha se “ka një vend të veçantë në ferr për gratë që nuk ndihmojnë njëra-tjetrën”, një ndjenjë që ajo kishte shprehur shpesh gjatë disa dekadave. Megjithatë, disa besonin se ajo nënkuptonte se gjinia ishte konsiderata e vetme kur zgjedh një kandidat dhe më vonë sqaroi komentet e saj.
Një kolumnist i shpeshtë për çështjet e punëve të jashtme, Albright shërbeu në bordin e drejtorëve të Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë. Albright shkroi një numër librash, përfshirë The Mighty and the Almighty: Reflektime mbi Amerikën, Perëndinë dhe Çështjet Botërore (2006), Memorandumin e Presidentit të zgjedhur (2008) dhe Fashizmin: Një paralajmërim (2018). Sekretari i Madh (2003) dhe Winter Prague: Një histori personale e përkujtimit dhe luftës, 1937-1948 (2012) j. Në 2012 Albright u nderua me Medaljen Presidenciale të Lirisë. /KultPlus.com
Madeleine Albright ishte gruaja e parë që shërbeu si Sekretare amerikane e Shtetit.
Kujtimet e saj kryesore, ajo i përshkroi në librin e shkruar në vitin 2003 – “Zonja Sekretare”.
Ishte pothuajse e pakonceptueshme që dikush që nuk kishte përvojë politike deri në të 40-at, e për më tepër nëna e tre fëmijëve, të bëhej gruaja më e rëndësishme në historinë amerikane.
Kredencialet e saj mbresëlënëse janë: profesoreshë, ambasadore, autorja më e shitur sipas New York Times, kryetare e Institutit Kombëtar Demokratik për Çështjet Ndërkombëtare, si dhe kryesuese e Grupit Albright Stonebridge, një biznes i strategjisë globale.
Ajo njihet për thënien: “Ka një vend të posaçëm në ferr për gratë që nuk i ndihmojnë gratë e tjera”,
Por si kaloi jeta e saj nga fëmijëria deri në shtigjet e politikës, mund ta mësoni më poshtë:
“Madaleine” nuk është emri i saj origjinal
Ajo quhet Marie Jana dhe ka lindur në Pragë më 15 maj 1937, si fëmija i Anna Spieglova dhe Josef Korbel. Por emri “Marie” nuk u përdor gjatë. Anëtarët e familjes e quajtën Madla, Madlin ose Madlenka kur ishte shumë e re. Kur Albright filloi të studionte frengjishten, ajo pëlqeu versionin Madeleine. Megjithatë, Albright kurrë nuk e ndryshoi ligjërisht emrin e saj zyrtar – Marie Jana.
Familja e saj iku nga nazistët
Roli i babait të saj si ambasador i Çekosllovakisë në Beograd dhe respekti i thellë për demokracinë, vënë në dyshim sigurinë e familjes nën regjimin nazist.
Ndërsa prindërit u organizuan për të shkuar në Londër, Albright jetoi me gjyshen në Çekosllovaki. Albright dhe familja e saj u larguan për në Angli 10 ditë pasi nazistët pushtuan kryeqytetin Pragë.
U shfaq në një film për refugjatë
Kur ishte në Angli, Albright u përzgjodh për t’u shfaqur në një film për fëmijët e refugjatëve të luftës. Si formë shpërblimi, ajo morri një arush prej pellushi.
Familja kthehej në Çekosllovaki herë pas here
Albright (e cila flet rrjedhshëm gjuhën çeke) do të kthehej në Çekosllovaki shumë herë si e rritur, duke përfshirë edhe tetorin e vitit 2003, kur ajo udhëtoi atje për të nisur autobiografinë e saj.
Megjithëse familja i ishte mirënjohëse që u kthye në vendin e lindjes, ajo nuk qëndroi atje shumë gjatë.
Familja e tyre nis një jetë të re në Denver
Pasi babai i saj mbërriti në SHBA, familja jetoi në Long Island duke pritur që t’i jepej azil politik. Pasi Josef siguroi punë si mësimdhënës në Universitetin e Denverit, familja u vendos në qytetin e tyre të ri dhe Albright filloi të studionte në Kolegjin Kent Denver, ku dhe themeloi Klubin e Marrëdhënieve Ndërkombëtare të shkollës.
Ishte tejet e sukseshme në Kolegj
Albright studioi Shkenca Politike në Kolegjin Wellesley, dhe u diplomua me nderime të larta në vitin 1959. Në vitet para diplomimit, ajo u bë shtetase dhe u njoh me burrin e saj të ardhshëm, Joseph Medill Patterson Albright, gjatë një pune praktike në Postën e Denverit. Në librin e saj, Albright kujton se ishte traditë që gratë në Wellesley të martoheshin në ditën e diplomimit. Përkundër kësaj, ajo priti tri ditë pas marrjes së diplomës për t’u martuar me Jozefin.
Nga një vend në tjetrin – një jetë në lëvizje
Albright u zhvendos disa herë për shkak të karrierës së Jozefit. Nga viti 1961, çifti jetoi në Rolla të Missourit dhe Çikago përpara se të jetonin në Long Island, ku edhe lindën binjakët e tyre, Alice dhe Anne.
Në vitin 1962 familja u zhvendos në Georgetown, ku Madeleine studioi marrëdhëniet ruse dhe ndërkombëtare në Universitetin Johns Hopkins.
Kur ata u kthyen në Long Island në vitin 1963, Albright vazhdoi studimet e saj në Universitetin e Kolumbias, ku dhe morri një certifikatë masteri, në vitin 1968 edhe një doktoraturë, e më pas lindi edhe vajza e saj e tretë.
Zhvendosja në Uashington i dha kahje karrierës së saj
Albright u përfshi më shumë në politikë kur familja e saj u rikthye në D.C në vitin 1968. Nga viti 1976 deri në vitin 1978, ajo shërbeu si ndihmëse kryesore e senatorit Edmund S. Muskie, më pas ndihmëse e senatorit Zbigniew Brzezinski.
Ajo ndoqi hapat e të atit për shkollim akademik
Pasi martesa e saj 22-vjeçare përfundoi me divorc në vitin 1982, Albright u bashkua me Shkollën e Shërbimit të Jashtëm të Universitetit Georgetown si profesoreshë e Shkencave Kërkimore në Çështjet Ndërkombëtare, ku ushtroi disa kurse universitare dhe pasdiplomike. Ajo gjithashtu shërbeu si drejtoreshë e programit të Shërbimit të Gruas në Shërbimin e Jashtëm.
Si ambasadore e OKB-së bëri zgjedhje të vështira
Si ambasadore e SHBA-ve në Kombet e Bashkuara, Albright votoi në favor të një rezolute të OKB-së më 10 gusht 1995, përmes së cilës serbët e Bosnjës detyroheshin të tërhiqeshin nga lufta, gjë që çoi edhe në mbarimin e konfliktit më të përgjakshëm të Europës pas Luftës së Dytë Botërore.
Megjithëse ishte shpesh një nga gratë e pakta në Dhomë (dhe shumë herë, e vetmja), Albright nuk e la veten në heshtje; ajo e kuptoi se nëse vetëm vëzhgonte, dëgjonte dhe nuk do të fliste, do të thoshte se zëri i Shteteve të Bashkuara nuk do të dëgjohej.
Roli i saj historik si Sekretare Shteti
Ndërsa Presidenti Bill Clinton morri detyrën, Albright u betua si Sekretare e Shtetit në janar të vitit 1997.
Albright në librin e saj shkruan për postin që Clinton i besoi. “Ai më dha mundësinë që asnjë individ, mashkull apo femër tjetër, nuk më ka dhënë. Ai më ka nderuar duke më emëruar Sekretare e Shtetit e SHBA-ve”.
Ky emërim e bëri Albright si gruan më të lartë në pozitë në gjithë historinë e qeverisë amerikane deri atëherë.
E para zyrtare amerikane që takohet me liderin koreanoverior
Sekretarja amerikane e Shtetit Albright u takua me udhëheqësin e Koresë së Veriut, Kim Jong Il më 23 tetor 2000.
Udhëtimi i saj drejt vendit komunist, shënoi herën e parë që një Sekretar amerikan i Shtetit dhe zyrtar i nivelit të tillë shkel aty.
Ajo vonë e kuptoi prejardhjen hebreje
Albright u rrit si katolike nga prindërit të cilët ishin konvertuar në krishterizëm me të ardhur në SHBA. Megjithatë, ajo nuk ishte në dijeni të ndonjë përkatësie të mëparshme fetare.
Gjatë procesit të vetingut për Sekretar Shteti, ajo zbuloi se mund të ketë paraardhës hebrenj. Gjatë hulumtimi, Michael Dobbs, gazetar i Washington Post, zbuloi se tre prej gjyshërve të Albright vdiqën në Aushvic dhe Terezin. Familja e saj bëri kërkime të mëtejshme dhe mësoi se 25 anëtarë të tjerë nga trungu vdiqën në kampet e përqendrimit.
Gjithnjë ka patur një sens humori
Albright ka thënë se ajo ishte shumë serioze si fëmijë, por duke u rritur ka zhvilluar sens të jashtëzakonshëm humori.
Kështu, si diplomate, ajo ka ditur të reagojë edhe në situata të tensionuara. Për t’u argëtuar, zonja Albright madje ka marrë pjesë në show-in televiziv – Gilmore Girls.
Veshja e saj me stil dhe karficat me mesazhe
Albright është e mirënjohur për karficat e saj që mbante në pallto sa herë që paraqitej në takime diplomatike. Për secilin takim kishte karfica të ndryshme, me mesazhe të ndryshme gjithashtu.
Kur mediat irakiane të Sadam Huseinit e quajtën atë “gjarpër”, ajo u shfaq në konferencë të nesërmen me një karficë në formë gjarpri, të vendosur në xhaketë.
Rastet pozitive me COVID-19 në Kosovë kanë shënuar rritje të madhe ditët e fundit, shkruan KultPlus.
Instititu Kombëtar i Shëndetësisë Publike të Kosovës së bashku me Ministrinë e Shëndetësisë po bëjnë thirrje të vazhdueshme që të vaksinohen dhe të respektoni masat.
Një thirrje të tillë e ka bërë së fundmi edhe Ambasada e Amerikës në Prishtinë.
“Ndërsa rastet me COVID-19 po rriten, ju lutemi mos harroni se maskat, vaksinat dhe përforcuesit janë mbrojtja më e mirë kundër Omicron”, thuhet në shkrimin e tyre.
Kur vendosni maskën, ndihmoni të mbroni vetën dhe të tjerët nga COVID-19. /KultPlus.com
Me të marrë detyrën e re, ambasadori amerikan në Kosovë, Jeff Hovenier, ka njoftuar se Merdiana Leci do të jetë zyrtarja ndërlidhëse e Kosovës në Departamentin amerikan të shtetit, shkruan KultPlus.
Me një foto të publikuar në “Twitter”, Hovenier bën të ditur se programi i ri do të fuqizojë bashkëpunimin SHBA-Kosovë.
Diskutim produktiv me Ministrën e Punëve të Jashtme, Gërvalla dhe i inspiruar të takojë Merdiana Lecin, kosovarja e parë që do të shërbejë si zyrtare ndërlidhëse në departamentin amerikan të shtetit në Washington. Ky program do të fuqizojë edhe më shumë bashkëpunimin dhe mirëkuptimin mes Kosovës dhe Amerikë për prioritetet e përbashkëta të politikës së jashtme”, shkruan ambasadori në “Twitter”.
Presidenti, Joe Biden, ka nominuar për ambasador të Kosovës Hovenierin në korrik të vitit të kaluar. /KultPlus.com
Një burrë amerikan është bërë personi i parë në botë që ka transplantuar zemrën nga një derr i modifikuar gjenetikisht, shkruan BBC, përcjell KultPlus.
David Bennett, 57 vjeç, është mirë tre ditë pas procedurës eksperimentale shtatë-orëshe në Baltimore, thonë mjekët.
Transplanti u konsiderua si shpresa e fundit për t’i shpëtuar jetën zotit Bennett, megjithëse nuk është ende e qartë se cilat janë shanset e tij afatgjata për të mbijetuar.
“Ose vdisje ose bëje këtë transplant,” shpjegoi zoti Bennett një ditë para operacionit. “E di që është një goditje në errësirë, por është zgjedhja ime e fundit”, tha ai.
Mjekët në Qendrën Mjekësore të Universitetit të Maryland-it iu dha një leje e veçantë nga rregullatori mjekësor i SHBA-së për të kryer procedurën, me bazën se zoti Bennett përndryshe do të kishte vdekur. /KultPlus.com
