Zana Krasniqi, modelja shqiptare që nuk harrohet lehtë (FOTO)

Emri i Zana Krasniqit ende bën jehonë në shtypin shqiptar. Një nga modelet më të bukura në vendin tonë dhe jo vetëm, është larguar prej disa kohësh nga pasarelat. Ajo ka marrë përsipër një mision edhe më të rëndësishëm, atë të mëmësisë.


Edhe pse është shkëputur nga karriera, vazhdon të gëzojë format e një modeleje. Më herët Zana ka premtuar që do t’i rikthehet modelingut. Jemi shumë kuriozë për të parë rikthimin e bujshëm të një prej ikonave tona. Se, Zana e meriton këtë epitet, flasin edhe këto foto të saj.

Kjo dhe e bëri Zanën që të jetë edhe imazh publicitar i jo pak magazinave e po ashtu edhe i disa kompanive ndërkombëtare. / KultPlus.com

Birraria e fshatit

Poezi e shkruar nga Ervin Hatibi.

Ka larë gotat e fundit, pjatat,
pirunjtë, beqarë prej alumini.
Në bërryle si një çetë e menduar
i rrjedhin
flluskat e shkumës me yndyrë.
Sa herë trokëllijnë çelësat në darkë
i duket se kyç qepenin
e birrarisë,
Pjatë që i thyhej shpesh tek e lante
hëna cifloset mbi mal,
Aty flenë barinjtë
dhe delet veshur si barinj.
Ajo fle tani brenda,
tamam brenda piskamës
së çelësit në vrimë,
këtij lakuriqi nate
që po të kishte sy do të qante.
Birraria e fshatit këtë natë, buzë udhës
Me pijanecët që rrëzohen si qeveri.
E mbyllte herët,
Sapo
muzgu, si një seks i vjetëruar, mezi ngrihej nga arat
e mbahej në plepa.
Atëhere fshatarët dy e nga dy
ndanin përgjysmë një birrë
të heshtur apo të mbytur, se flitnin
një gjuhë hundësh, po shqip.
Shatet e turpëruar
rrëzë derës i pritnin si gratë.
Të urrenin, ti veç i kishe bezdi.
Jashtë boria e një makine ngulmonte
si një fyt palloi.
Kur mbyllje qepenin
bandilli i fikte motorët,
Deriçka e pasme e dyqanit çelej si konservë.
Në shtratin e drunjtë mes zahireve,
shisheve të birrës bosh,
arkave me merimanga,
Një llampë e ngordhur si nje vezë llukë
sytë t’i shqepte, edhe ashtu të mbyllur,
po s’qe punë ta fikje,
Ti, grua zonjë, gëzoje mbytur.
Burrat qëllonin përherë me llafe
nga gulçet minjtë trembeshin nën rafte
me ca potere nënujore
Mbi shalet e bardha, faqet plot gjumë të shoferëve.
Mbi to, floku yt me këna.
Bobo, ç’gënjeshtër ishte mëngjesi.
Ai qiell i vranët, si burrë i pafjetur ()

Ti sajoje një ardhje të largët nga shtëpia,
Domethënë,
nga dera e pasme dilje e hapje
birrarinë
e natën prisje, e shkretë, mrekullinë,
neverinë,
me ç’fytyrë vallë do të të fanepsej kësaj here.

Por një ditë aty në banak
erdhën e të morën
të mekur,
në emër të popullit,
në sy të çunave të shkollës fillore
që po kthenin nga mësimi
me xhepat me shkumës
që shkruanin “kurv” tinëz tek muri i birrarisë.
Fshatarët spiunë me triumf prej Edisoni
u turrën kush e kush
ta shihte më parë atë shtrat vogëlan
që e kishin ëndërruar gra e burra
mbuluar me basme të pastër.
Do ta teproj,
po them se dikush liroi poçin e tmerrshëm hajdutçe,
mbase për të ndriçuar dhomën e miqve.
Ndonjëherë kur trokëllojnë çelësat
vërtet i brof zemra të mjerës, sidomos kur erret
i duket se kyç qepenat,
të cilat bëjnë rimë me sutienat,
Që në burg vërtet luks janë,
në burgun e qethur të grave që plaken
brenda kalendaresh vetjake
që përgjaken.

Posteri i kandidatit për Asamble vendoset në ndërtesën e Kino Lumbardhit në Prizren

Sot, zyrtarët e Qendrës Rajonale për Trashëgimi Kulturore në Prizren, janë informuar për vendosjen e një posteri zgjedhor të një kandidati për këshilltar në Asamblenë Komunale të Prizrenit, në ndërtesën e Kino Lumbardhit, objekt nën mbrojtje të trashëgimisë kulturore. Në të njëjtën kohë, QRTK është informuar edhe nga media dhe rrjete sociale për një veprim të tillë.

QRTK në Prizren, informon publikun dhe palët tjera, se njëveprim i tillë i pa autorizuar, është në kundërshtim me Ligjin Nr. 02/L – 088 për Trashëgiminë Kulturore respektivisht me nenin6.10, ku shpreshimisht thuhet: Trashëgimia arkitekturale nën mbrojtje shenjёzohet qartë me një shenjë të dukshme. Vendosja e materialeve reklamuese në monumentet arkitekturale, ndërtesa te asambleve ose brenda hapësirave konservuese arkitekturale bëhet me leje të shkruar nga Institucioni kompetent..

Qendra Rajonale për Trashëgimi Kulturore – Prizren sot ka reaguar mbi këtë dëmtim të trashëgimisë dhe vetë Qendrës.

“Kërkojmë nga partitë politike në Prizren të kujdesen që fushatën zgjedhore ta zhvillojnë në suaza të ligjeve në fuqi, si dhe kërkojmë të përmbahen ndaj përdorimit të aseteve të trashëgimisë kulturore për qëllime zgjedhore. Në të njëjtën kohë, kërkojmë nga kandidati apo partia e tij që të largojnë sa më shpejtë këtë poster. Në të kundërtën, ne si QRTK, do të ndërmarrim të gjitha veprimet ligjore për ta bërë një gjë të tillë” thuhet mes tjerash në reagim. / KultPlus.com

Një çift puthet në Romë dhe Sislej Xhafa e prezanton punën artistike në Paris (VIDEO)

As ai vetë ndoshta nuk mund të mbajë në kujtesë çdo ekspozitë në të cilën prezantohet së paku një punë e tij artistike.

Sislej Xhafa, kësisoj, një ndër artistët shqiptarë më të pranishëm në skenën botërore të artit, është i pranishëm në ekspozitën e radhës – Continua Spheres Ensemble.

“Skinheads Swimming”, punë e vitit 2002, sjellë një video të një çifti duke u puthur në Fontana Di Trevi në Romë. Videoja e risjellë skenën ku Anita Ekberg lahet në këtë fontanë, në filmin e njohur “La Dolce Vita”. Ekberg dhe Mastroianni zëvendësohen kësisoj me një çift skinheads- zakonisht njerëz që konsiderohen më agresivë dhe me prerje flokësh më të shkurta.

Pamja menjëherë e kundërshton natyrën e këtyre njerëzve, me një çift që bën dashuri plot pasion në fontanën e njohur.

Me këtë punë Xhafa deri më 19 nëntor është pjesë e ekspozitës “Continua Sphères ENSEMBLE”, në Cent Quatre Paris, shkruan KultPlus.

Xhafës në ekspozitë i bashkohen edhe Ai Weiwei, Anish Kapoor, Moataz Nasr, Leila Alaoui e artistë të tjerë. Ekspozita do të jetë falas për Nuit Blanche, me datë 7 tetor, ndërsa sipas faqes zyrtare e njëjta punë do të transmetohet edhe në kuadër të FIAC – Panairi Ndërkombëtar i Artit Bashkëkohor që mbahet në Paris nga 18 e deri me 22 tetor, një nga më prestigjiozët në Evropë.

Xhafa në anën tjetër para disa ditësh ishte i pranishëm edhe në një ekspozitë në Gjenevë, me titullin “Mal A Ta Vie”. Xhafa po përfaqësohet momentalisht nga Galleria Continua. / KultPlus.com

Kosova mund të marrë pjesë në Eurovizion

Kosova mund të marrë pjesë në festivalin evropian të këngës, Eurovision, në edicionin e saj të vitit 2018 që do të mbahet në Lisbonë të Portugalisë.

Siç shkruan faqja zyrtare e Eurovision në gjuhën gjermane, edicioni i vitit të ardhshëm mund të përmabjë numrin më të madh të shteteve që garojnë në festival. Nga viti 2011, kur në Gjermani kishin marrë pjesë më së shumti konkurrent – plot 43 shtete – në edicionin e vitit 2018 të Eurovisionit mund të tejkalohet ky numër.

Kosova dhe Kazakistani mund të jenë dy shtetet tjera që do marrin pjesë në Eurovisionin e vitit të ardhshëm, shkruan Insajderi.

Siç shkruan faqja zyrtare e festivalit evropian të këngës, Eurovision.de, Kosova mund të marrë pjesë në garën e vitit të ardhshëm, nëse merr ftesë nga Portugalia, gjegjësisht nga Radio Televizioni i Portugalisë (RTP) që është organizator i festivalit.

Sipas rregullave të Unionit Evropian i Transmetuesve Publik (EBU), Kosova mund të marrë pjesë në Eurovisionin e vitit të ardhshëm në Lisbonë, pasi Portugalia e ka njohur shtetin e Kosovës.

Ndërkaq, Kazakistani ka vite që nuk merr pjesë në Eurovision, edhe pse është anëtare e EBU-së. / KultPlus.com

Artan Draçini vjen me tri kohë dhe plot histori në ekspozitën e tij në Prishtinë (FOTO)

Arbër Selmani

27 piktura janë shpërndarë në hapësirën e Galerisë Qafa në kryeqytet, që sonte të sjellin secila një ngjyrim tjetër e të veçantë. “Heroika”, punë e vitit 2009-të, është e para që të pret në hyrje të Galerisë. Teknika në alumin, teknika në pëlhurë, akriliku dhe vaji janë mediumet që artisti i radhës në këtë galeri i ka përdorur në punët e tij.

E premtja e 22 shtatorit solli në këtë galeri artistin Artan Draniçi, me ekspozitën “E shkuara: e ardhmja e së tashmes”. Diku në hapësirën e Galerisë së Ministrisë së Kulturës vjen edhe inspirimi i artistit mbi disa punë të Marubit, apo edhe Dekolazhi – një pikturë me teknikën e përzier në alumin që sjellë popullin e Tiranës duke pritur të akuzuarit e gjyqit të At Anton Harapit në shkurt të vitit 1946.

Draçini kësisoj erdhi me ekspozitën e tij të parë në Kosovë, një dëshirë e tij e kamotshme, që arti i tij të provojë të puçet me audiencën kosovare, gjë që ndodhi sonte në hapjen e kësaj ekspozite, shkruan KultPlus.
Fillimisht për ekspozitën foli kritikja e artit dhe kuratorja Suzana Varvarica, e cila tregoi se u përmbush e tëra emocionalisht me punën e artistit Draniçi.

“Arti i Draçinit është trashëgimi e qëndrueshme e Shkodrës, qytetit që na ka lënë në shijet tona kulturore edhe punën e Kolë Idromenos, Simon Rokës, Edi Hilës e Adrian Pacit. Do ta vendosja në këtë listë me kompetencë vetjake e pa drojë edhe emrin e Artan Draçinit. Jam ndier e plotë kur kam parakaluar në veprën e tij e cila përmban, secila prej tyre, emocion dhe konkretizim të një të shkuare që vjen me keqkuptime, ironizime e realitete të pashmangshme pozitive” tregon mes tjerash Varvarica në hapjen e kësaj ekspozite.

Qëllimi kuratorial i Varvaricës duke shpalosur këtë ekspozitë është ndërtimi i një historie, ku e shkuara vjen me detaje të rëndësishme e të parëndësishme, me të domosdoshmen kulturore që ndikon tek përgjegjësia e brezit të sotëm mbi artin.
Punën e artistit ajo e ka quajtur një punë me teknikë të lartë të realizimit estetik dhe artistik.

Një shëtitje nëpër ekspozitë e çon shikuesin në tablo të ndryshme emocione. Nga Tirana, tek gruaja e Marubit por e sjellë në formë unike nga Draçini, heroi pak i harruar, Si me kenë Palazzo Spada dhe punë të tjera që e sjellin të shkuarën, të tashmen dhe të ardhmen në kontekste e lokacione të ndryshme.

Vetë artisti në hapjen e kësaj ekspozite tregon se pos që ky është rast i mirë të takojë miqtë e tij në Prishtinë, ai po e sjellë ekspozitën sepse ajo në një mënyrë përket aty.

“Kjo ekspozitë paraqet një proces individual të kërkimit në të tri kohët për të cilat flet ekspozita. Fillimisht nuk jam nisur gjithmonë për fotografi por ajo ka dalë të jetë mediumi më inspirues. Më vjen mirë që jam në Prishtinë sepse dëshiroj që dialogu kulturor të jetë sa më frymëzues” tregoi për KultPlus artisti Artan Draçini.

Draçini ka lindur në Shkodër ndërsa ka përfunduar studimet pasuniversitare në Fakultetin e Arteve në Prishtinë në vitin 2013-të. Ka punuar si mësues pikture dhe më pas lektor i lëndës së vizatimit e grafikës. Është fitues në vitin 2011-të i Konkursit Mbarëkombëtar “Guri Madhi” në Korçë ndërsa ka ekspozuar në Tiranë, Shkodër, Berat, Paris, Strazburg e tash edhe në Prishtinë. / KultPlus.com

Gigi Hadid, një buqetë me lule në Milano të Italisë (FOTO)

Jeremy Scott sot ka bërë paraqitjen e veshjeve vjeshtë 2018 në Milano.

Me këtë rast, ai ka dizajnuar edhe një fustan që ka veshur modelja Gigi Hadid, e që duket si një buqetë lulesh gjigante.

Gjatë paraqitjes së saj, është vënë re edhe grimi i saj i veçantë dhe ndryshimi i flokëve.

Letër 1

Pjesë e shkruar nga Arbër Zaimi.

sot lexova

një letër që një i burgosur

ia dërgonte një ish-të burgosuri

dhe një miliard të lirëve të tjerë

sot

lexova hipokrizinë në sytë e tu

që janë sytë e mi, që janë sytë e tu

sot lexova

natën, edhe hënën e lexova teksa pinte alkoolin

e mbramë të parafilisë

sende, objekte, shtëpi në lagje të mbështjella

me celofan, a me gardhe, ku nuk mbërrijnë dot të pafatët

por lexova

se rrezet e diellit do të shkojnë dhe aty

edhe nata

n’agim do të vdesë përdhunshëm, me zorrë që i dalin prej fyti

sot lexova

që ti, që unë dua

edhe ti, që unë dua

një ditë

ndërsa rreze perëndimi do të mbrujnë atmosferën

do të dilni prej burgjesh e do të shijoni

të lirë, veç erën

dhe ëndrrën që lind prej të qenit aty

në qytetin kaq kurvë që mashtron edhe vlerën

dhe shtiret e shtiret

drejt fundit tek priret

qytet i mallkuar, qytet bërë llom

qytet që prej meje prodhon veç aromë

të mashtrimit të ri, që rishtaz nxjerr vromë

që rishtaz gënjen e që rishtaz harron

dhimbjen që kumbon thellë brenda në bosh,

të përditshmen dhimbje që vdiret në hon,

të përditshmen dhimbje që alkooli e tret,

dhe dhimbjen që zgjedhtas ti nuk e shikon…

[…]

Fotografi e rrallë e fëmijëve të Jasharajve, të cilët u vranë në luftën e fundit (FOTO)

Një fotografi e rrallë tregon fëmijët e familjes së Jasharajve, të cilët janë vrarë në luftën e fundit në Kosovë.
Pos vetëm njërit. Besarta Jashari është ende gjallë, ndërsa të tjerët fëmijë u vranë në moshën më të mirë të jetës së tyre nga serbët.

Beteja treditore nisi në mëngjesin e 5 marsit 1998, kur serbët mësynë në shtëpinë e Adem Jasharit në Prekaz.
Sulmi mbi Jasharët nisi rreth orës gjashtë të mëngjesit, kur forcat policore dhe ushtarake serbe në fillim sulmonin nga të gjitha drejtimet. I menjëhershëm dhe shumë i fuqishëm ishte edhe kundërpërgjigja e Komandantit të UÇK-së Adem Jashari dhe familjes së tij, shkruan KultPlus.

Beteja e Jasharëve dhe qëndresa heroike e tyre zgjat tri ditë: më 5, 6 dhe 7 mars 1998. Pasi iu vra gruaja dhe disa fëmijë në ditën e parë e të dytë të betejës, data 7 mars 1998 do të shënonte rënien e Komandantit të UÇK-së Adem Jashari dhe familjes së tij.

Në këtë Betejë, së bashku me Komandantin e UÇK-së Adem Jashari, nga familja e tij në fushën e nderit ranë heroikisht në mbrojtje të pragut të shtëpisë, atdheut dhe kombit 20 anëtarë, 10 prej të cilëve fëmijë. / KultPlus.com

Gratë e bukura të botës, në duart e Andre Derain (FOTO)

Një nga piktorët më të mirë të Francës numërohet Andre Derain.

Derain ka lindur në Chatou e ka vdekur në vitin 1954 në Garches në Francë. Një nga adhuruesit e kubizmit dhe divizionizmit, Derain numërohet edhe si themelues i lëvizjes “fauvism” bashkë me Henri Matisse.

Fauvizmi rrjedhë nga fjala Les Favues – Bishat e Egra, kjo për shkak të ngjyrave që këta piktorë i përdornin në krijimet e tyre dhe të cilat ishin ngjyra të gjalla e të panatyrshme.

THE DANCER
Po i sjellim sot disa prej pikturave të këtij gjeniu ngjyrash nga Franca. “The Dancer”, – punë e vitit 1906, e sjellë një copëz nga jeta parisiene, me një vajzë si protagoniste të ulur në dhomën e saj të qetë, me aq sa marrim emocion nga ngjyrat e Derain. Nuk dihet nëse vajza është në fakt valltare, siç asocon titulli, apo një vajzë me një qëllim tjetër. Tek vetë puna shihet përdorimi i ngjyrave të ndezura, dridhëse.

THE GIRL CUTTING APPLE
Një vajzë po qëron mollët, në punën e vitit 1938. Një pikturë klasike që e sjellë një stil tjetër dhe më tradicional të piktorit e skulptorit francez. Ngjason edhe me neo-klasicizmin, shkruan KultPlus.

WOMAN WITH SHAWL
Gratë janë inspirim për piktorin dhe kjo shihet në disa punë artistike të tij në periudha të ndryshme. Gruaja në këtë pikturë vjen e veshur dhe me shikim në dysheme, e qetë e në të bardhë, një japoneze e veshur në kimono tradicionale. Në fakt në pikturë është e paraqitur Madame Matisse, dhe kjo tregon raportin e mirë dhe njerëzor që kishte piktori me personazhin në pikturë. / KultPlus.com

Kukulla pink e Dardan Zhegrovës, pjesë e ekspozitës në Los Angeles (FOTO)

Kukulla e famshme e Dardan Zhegrovës, ajo ngjyrë pink – rozë, deri në fund të muajit tetor është ekspozuar në Los Angeles në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Artisti kosovar i cili ishte fitues bashkë me Lola Sylajn në konkursin “Artistët e së nesërmes” në kryeqytet, është pjesë e ekspozitës “A Spaghetti Dress for World Peace”.

Zhegrova ka kohë që kukullat e disa ngjyrave i ka ekspozuar në ekspozita e panaire të ndryshme të artit në Evropë. Për secilën prej kukullave, ka në mendje një njeri dhe ndjenjat për atë njeri. Kukullat nisën fillimisht me të verdhë, dhe vazhduan me ngjyra kafe, të bardhë, argjendtë, kaltër, pink dhe ngjyrë ari.

Timothée Calame, Victoria Colmegna, Catharine Czudej, Oto Gillen, Sam Grossinger, Gypsy Sport, Paul Heyer, Megan Marrin, Mark McKnight, David Muenzer, Laura Owens, Bailey Scieszka, Heji Shin, Tom of Finland dhe Dena Yago janë artistët tjerë të përfshirë në ekspozitën që do të jetë e hapur deri me 21 tetor, shkruan KultPlus.

Titulli i ekspozitës është marrë nga një shkrim në New York Times për Miguel Adrover – një dizajner që erdhi nga Mallorca në Nju Jork dhe u bë ndër figurat kryesore të industrisë së Nju Jorkut në fund të viteve 90-të. Shkrimi kuratorial i ekspozitës flet për Adrover dhe për tentimin që gjithmonë puna artistike të pozicionohet politikisht dhe në mënyrë etike, proces ky që megjithatë do të jetë luks. Ideja e ekspozitës është artisti që provon gjithmonë të përçojë diçka me punën e tij, në të njëjtën kohë duke pranuar gjëra nga jashtë vet vepra.


Kukullat me ngjyra tjera të artistit kosovar kanë domethënien e tyre. Kukulla flori, ngjyrë ari, i kushtohet një çifti dhe veprimeve të njërit kur një i tretë lidhet në këtë shoqëri, por me një shkëndijë dashurie. E kaltra merret me takimet që ndodhin online, me anë të aplikacioneve për takime me njerëz të ndryshëm. Kukulla e argjendtë, në anën tjetër, është dedikim për një person, ndërsa ngjyra vjen si totem në këtë udhëtim ku nuk ka asnjëherë ndalesë për të gjetur dashurinë.

Me kukulla Zhegrova ka qenë i pranishëm këtë vit edhe në Art Basel Liste 2017-të. / KultPlus.com

“Romanet e Kadaresë lexohen nga 20 milionë lexues’

Publicisti Edison Ypi reagoi ndaj sulmeve që po i bëhen shkrimtarit të njohur, Ismail Kadare.

Me një status në FB, ai shkruan se librat e Kadaresë kanë miliona lexues.

“Spiunat e fëlliqur, sigurimsat vrasës, çunat e oficerave me duar të gjakosura, arrivistat ziliqarë, katunarët pa perspektivë, dështakët e pashpresë, delirantët e sëmurë, rrëshqanorët e bodrumeve, gjarpërinjtë e kënetave, nëpërkat e moçaleve, skilet e skutave, minjtë e vrimave, kriptoislamikët buxhetorë gjoja opozitarë që paguhen nga qeveria për ta mbajtur opozitën në nivele mjerane, të gjithë këta bëjnë postime në Fejsbuk që marrin nga 20 lajka.

Ismail Kadarea ka shkruar romane që lexohen nga 20 milionë lexuesa,” shkruan Ypi. / KultPlus.com

Cila këngë e Nexhmije Pagarushës ju pëlqen më shumë?

Është e pamundur të zgjedhësh këngën më të mirë në mesin e qindra këngëve që Nexhmije Pagarusha i këndon gjatë tërë jetës së saj.

Një shpirt i mbushur me këngë e melodi, kur Nexhmija morri një tekst a një melodi në dorë, e këndoi dhe e mishëroi deri në fund. Pak kishte rëndësi nëse kënga ishte krijuar për të, për dikë tjetër, apo ishte këngë që ekzistonte asokohe.

Bilbili i Kosovës, sot jo aktive në muzikë dhe me një shëndet më të dobët krahas moshës, megjithatë gjatë karrierës aktive muzikore na la shumë melodi me të cilat sot nuk ka njeri që nuk është lidhur emocionalisht, së paku me ndonjërën prej tyre.

Duke shikuar popullaritetin e Nexhmije Pagarushës – zërit të kristaltë të shqiptarëve, këngët e saj në internet kanë marrë hovin e tyre dhe klikimet e tyre. Jo pse sipas klikimeve mund ta dimë sa shumë pëlqehen këto këngë, por kjo shërben pak për të parë cilat janë ndoshta këngët më të njohura të saj, dhe më të pëlqyera, edhe pse një pjesë e tyre janë krijuar në dekada kur dëgjuesit e saj të sotëm nuk kanë qenë ende të lindur.

BARESHA është padyshim ndër këngët që më së shumti dëgjohen sot, vulën e së cilës e mban në origjinal zëri i Nexhmije Pagarushës.

E DEHUN JAM për vite me radhë ka ardhur për dëgjuesin shqiptar në forma e versione të ndryshme, ndërsa kënga origjinale këndohet nga Nexhmije Pagarusha.

ÇOU MORE REXHO është titulli i këngës tjetër nga Nexhmija, një tekst në delir për kërkesë të ringjalles së Rexhës, këtij heroi të vërtetë. Kënga e Rexhës është një rrëfim që vjen në formë muzike kënduar nga e madhja Nexhmije Pagarusha. Ju mbetet juve të na tregoni këngën tuaj të preferuar nga bagazhi muzikor i pasur i Nexhmije Pagarushës. / KultPlus.com

Baton Haxhiu flet për Rita Orën dhe grupin ‘Gjurmët’

Sonte në kuadër të promovimit të ribotimit të librit “GjurmëtLP”, ku për më tepër flitet për grupin legjendar ‘Gjurmët’ dhe rrugëtimin e tyre në ish Jugosllavi, i pranishëm ishte edhe moderatori dhe publicisti Baton Haxhiu.

Haxhiu, i pranishëm në audiencën e kësaj ngjarjeje, kur morri fjalën çmoi lart grupin në fjalë ndërsa tha se meritat e grupit janë të mëdha, shkruan KultPlus.

“Emrat si Rita Ora e Dua Lipa janë produkt i këtij grupi, produkt i asaj periudhe, gjeneratë që janë rritur duke dëgjuar këngët e këtij grupi. Dhe është e tmerrshme sepse këta emra që sot janë të famshëm janë produkte të qyteteve që më pas kanë degraduar në aspektin muzikor, si Prishtina e Mitrovica” shtoi mes tjerash Haxhiu.

Grupi ‘Gjurmët’ sonte solli prapë librin ku tregohet rrugëtimi i grupit dhe vështirësitë e sukseset e tij. Mos të harrojmë se para disa kohësh ishte vet Rita Ora ajo që e uroi grupin në rrugëtimin e tij. / KultPlus.com

Grupi ‘Gjurmët’ sjellë politikë e rrëfime muzikore në ribotimin e librit ‘GjurmëtLP’

Arbër Selmani

“Në tren për Perzeren”, “Njeriu dhe Kulla”, “Shikoji retë si shkojnë” janë vetëm disa prej këngëve që gjenerata e grupit “Gjurmët” i mban mend mirë. Janë kënduar në kohën e KASK-ut, Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës. Gjeneratat e reja vështirë ta kuptojnë akronimin, në të cilin ka vepruar mes tjerash edhe grupi muzikor “Gjurmët”.

Për këtë akronim, për politikën, për ambientin kur u formua e kur morri formë grupi “Gjurmët”, u fol sonte në kryeqytet në promovimin e ribotimit të librit “GjurmëtLP”, një libër që është botuar menjëherë pas luftës në Kosovë dhe po vjen prapë për lexuesin që dëshiron ta dijë tregimin e vërtetë të grupit në përbërje të Migjen Kelmendit, Tomorr Kurshumliut, Bekim Dylës, Armando Gjinit dhe Petrit Rizës.

Në një ambient të ngrohtë në Dit e Nat në kryeqytet, Migjen Kelmendi nga ‘Gjurmët’ nisi të tregonte pak a shumë për këtë botim dhe për vetë grupin.

“Kjo sonte është një rast i mirë me hapë një bisedë mes nesh por edhe një takim mes miqve sepse ka kohë që disa njerëz nuk i kam takuar. Në libër janë të shkruara disa prej momenteve që unë mendoj kanë luajt rol në grupin tonë” nisi kësisoj rrëfimin e tij Kelmendi, që sado duke provuar të ishte i shkurtër preku në ngjarje të ndryshme.
Për Kelmendin, ideja e Republikës së Kosovës ka ekzistuar që nga viti 1945 e tutje dhe nuk është një pronë apo ide e atyre që sot janë politikanët e Kosovës dhe të tjerët – bartësit e opinionit publik. Sipas tij, kjo gjithmonë ka qenë kërkesë e klasës intelektuale të kohës dhe se nuk është ide me tapi e dikujt sot, pa çka se perceptimi është ndryshe dhe ka të tillë që mund të pretendojnë se këtë ide e kanë dhënë të parët.
Duke folur për muzikën, Kelmendi ka sjellë në këtë promovim idenë e serbëve, dhe se sipas tij serbët luanin rol në këtë kulturë muzikore të viteve kur grupi ‘Gjurmët’ ishte në pikun e famës së tij. Fenomeni rock’n’roll ishte sidomos dicka e re në Kosovë, shkruan KultPlus.

“Dekada e viteve 1966-86 për mendimin tim ishte kohë kur shqiptarët e Kosovës patën mundësi të realizoheshin dhe të përjetonin rritje në disa sfera të jetës në Jugosllavi. Në atë kontest të rilindjes shqiptare ndodhi edhe rock’n’rolli, fillimisht në Kosovë me disa bende në Prizren në fillim të viteve 60-të e tutje deri te Gjurmët e deri te repi i sotëm” tregon mes tjerash Kelmendi në këtë promovim të librit që përmban edhe një CD bashkangjitur, botuar me ndihmën e Fondacionit “Unë e du Kosovën”.

Sipas Nexhat Maculës, i pranishëm në këtë promovim, grupi ‘Gjurmët’ i dha shumë skenës së muzikës kosovare në këto vite kur ishte më ndryshe funksionimi muzikor. Macula tregoi vetë se duke qenë pjesë e një grupi muzikor në Beograd dhe duke udhëtuar deri në Apati e deri në ish Bashkimin Sovjetik, ai është munduar që përvojën e tij ta bartë tek gjeneratat e ardhshme në Kosovë.

Macula madje është ndër rokerët e parë shqiptarë dhe thotë se edhe sot mban kurse që njohuria e tij të transmetohet tek gjeneratat e reja.

“Mua gjithmonë më ka pëlqyer Migjeni, qysh me daljen e tij në skenë si një kantautor, një djalë inteligjent por edhe një patriot. Te unë gjithmonë ka ekzistuar mendimi pozitiv për grupin ‘Gjurmët’ dhe për muzikën e tyre” tha mes tjerash Macula duke folur më shumë rreth karrierës së tij, grupit FAN e më pas edhe Shoqërisë Artistike Ramiz Sadiku, ku ai vetë ishte pjesë, deri në formimin e grupit TNT i cili në një mënyrë ishte ‘garë’ e fortë për grupin ‘Gjurmët’ në vitet kur dy grupet ishin aktive.

Në një debat të shkurtër replikuar me Kelmendin, ky tha se ka qenë meritë e shqiptarëve çdo arritje në këtë regjim të asaj kohe, derisa Kelmendi përmendi se sot askush nuk pyet ku janë serbët dhe se ata patën një rol dhe ndikim në zhvillimin muzikor por edhe zhvillimin në fushat tjera të viteve 80-të e 90-të.

Brenda librit, lexuesi do të mund të njoftohet më shumë me mënyrën qysh u dashurua atë kohë, me stilin e veshjes, me koncertet e grupit ‘Gjurmët’ dhe ndikimin e tyre në kulturën e nën-kulturat e asaj kohe. Lumi i Prishtinës, ku mbeti? Ku janë serbët dhe shqiptarët që kanë jetuar bashkë? Josip Broz Titoja, si u pa shembja e Jugosllavisë së krijuar nga ai në skenën e rock’n’rollit? Pyetje si këto dhe të tjera janë brenda shkrimeve në këtë libër.

Në këtë promovim të ribotimit të librit “Gjurmët Long Play” ishte i pranishëm edhe Bekim Dyla nga grupi ‘Gjurmët’ i cili tregoi se ka qenë rrugë revolucionare ajo e kësaj kohe dhe se grupi ‘Gjurmët’ jo çdoherë e ka pasur të lehtë këtë rrugëtim por ia arritur ndoshta edhe me insistimin për të mos luajtur në gjuhën serbe gjatë kohës kur ata ishin goxha aktiv në muzikë.

Parathëniet për ribotimin e librit i kanë shkruar Chris Keulemans – shkrimtar dhe ish drejtor i Qendrës Kulturore “De Balie” në Amsterdam, Shkelzen Maliqi dhe Ragip Luta. / KultPlus.com

Fragment nga libri GJURMËTLP

KÂNGËT. Kur mbas sa e sa vjetve tashmâ kisha ndrrue metodën, miqtë e gjindja m’thojshin: po si e le muzikën Migjen?! Përgjegja ishte e thjeshtë: nuk e kam lanë muzikën. Vetëm e kam ndrrue mediumin. Ate që atëhere po e thojsha me muzikë, tashti po t’njajtin kallxim e thom me letërsi. E kam ndrrue vetëm mediumin. Ishte shumë ma e lehtë e ma praktike me e formsue kallximin têm përmes letërsie. Forma e nji bendi me pesë anëtarë, me pesë vullnete, me pesë kaprice, e me shumë instrumente, ishte gjithnji e ma e komplikueme e ma trabante. Por mbetën nja 30 kângë!

Ç’janë këto 30 kângë? Le ta thomi ndryshe se si i përjetoj une. Le ta imagjinojmë së toku nji opcion katastrofik të zhvillimeve n’Kosovë. Le ta imagjinojmë sesi këto bandat e Miloševic’it jo vetëm kishin dëbue tanë popullatën shqiptare nga Kosova, po edhe kishin shkatërrue tanë kulturën materiale të krijueme deri atëhere. Le të vazhdojmë andrallën tonë me nji ftesë që i bâhet njanit nga pasardhësit e të dëbuemve nga Kosova, arkitekt i njoftun, me marr pjesë në simpoziumin e organizuem n’Prishtinë me titull “Hapiness, city, space & river”. Këtê ‘river’ le ta kuptojmë si nji aludim të largët n’lumin e varrosun t’Prishtinës. Ndërkaq, titulli âsht anglisht sepse âsht lehtë me supozue se tashmâ bota e kishte zgjidh njihere e përgjithmonë belbëzimin babilonik dhe po e flitte vetëm nji gjuhë – anglishten! Ta vazhdojmë mâ tej supozimin, tue llogarit se tashmâ gjithçka ishte harrue, edhe masakrat, edhe dëbimi i 1 milioni gjindsh, që si Kazarët nuk u shfaqën mâ n’analet e historís së popujve si emën i përveçëm. Pranej, âsht plotësisht e mundun ftesa për nji kafe n’shpi’ e nji arkitekti të njoftun serb që e kishin quejt sipas nji stërgjyshi Dragan (komandant i njisitit ‘Frenkijevci’ që kishte masakrue dhe veprue n’Gjakovë, ma vonë kryetar i partís ‘Veliki Povratak’), që i bân nji pinjolli t’kosovarëve të dëbuem me emnin Det, aludim i largët n’Bibël dhe hapjen e detit për me i bâ rrugë të dëbuemve biblikë. Do të flasin për temën e simpoziumit, tue u pajtue se ‘the quest for happiness is the quest for identity. Without the resource of history, personal and general, it doesn’t come out at all’[1]. Dhe, n’kohën që Dragani po sillte kafet, Deti ia lëshon nji sy bibliotekës ku rastësisht mes sa e sa relikteve zbulon nji CD, mënyrë e vjetër e regjistrimit të muzikës, në të cilën shkruente: Gjurmët.

Pse është harruar poeti ynë i madh, Mirko Gashi?

Shkruan: Tefik Selimi

Kaluan shumë kohë nga vdekja e poetit, Mirko Gashi dhe askush nuk bën asnjë fjalë asnjë shkrim për te. Pse, athua? Kjo dhemb. Dhemb për faktin se ai ishte njeri i madh në jetë. Kjo është një “dhimbë” për njeriun si njeri, por edhe për krijuesin e madh të anës së Malësisë së Karadakut jetik.

Siç dihet, Mirko Gashi jetoi më pak në vendlindje, Selishtë, e më shumë jetoi në Prishtinë. Këtu edhe vdiq, më (1995). Vdiq dhe sikur u harrua përgjithmonë. Prishtinas, ia keni borxh këtij shoku e kolegu tashmë të ndjerë, Mirko Gashit një përvjetor. Ai nuk e meritoi këtë “harresë” kaq të gjatë. Nuk e meriton këtë “largim” nga mendja Mirkoja ynë i madh. Ai më nuk është në mesin tonë. Por, me ne jeton vepra e tij madhore.

Mirko Gashi ishte nga një familje me tradite atdhetare. Është i lindur më 2 janar të vitit 1939 në Kralevë të Serbisë. Shkollën fillore e kreu në Preshevë, kurse gjimnazin në Gjilan. Kreu edhe shkollën e gazetarisë. Një kohë punoi si mësues në fshatin Caravajkë, komuna e Preshevës. Pastaj punoi si gazetar në Radio Prishtinë, në Teatrin e Kombësive në Shkup, në Teatrin Popullor Krahinor në Prishtinë dhe më në fund punoi në gazetën “Kosova” derisa u pensionua. Jo vetëm kaq..

Ai la vepër të pavdekshme. Për sa kohë jetoi, la një krijimtari të dalluar dhe të veçantë në letërsinë tonë shqipe. Për sa kohë ishte gjallë, ai botoi disa vepra letrare, si janë: “Në vorbullën e ujit”, Prishtinë,1972, “Netët e bardha”, Prishtinë- 1975, “Gjarpri i shtëpisë”, Prishtinë -1980, “Arbror vitae”, Prishtinë -1988, “Plagë uji” Prishtinë -1990.

Ky autor është përkthyer në disa gjuhë, frëngjisht, serbokratisht, gjermanisht, arabisht, sllovenisht, anglisht, turqisht dhe maqedonisht. Është i prezantuar në disa antologji të autorëve të ndryshëm. Ai ka kontribuar në përkthimin e disa veprave nga gjuha shqipe në gjuhën serbokroate. Ka përkthyer poezitë e A. Podrimjes, Din Mehmetit, Qerim Ujkanit, Sabri Hamitit, Ibrahim Kadriut etj. Mirko Gashi, pas një veprimtarie të begatshme letrare, vdes në vitin 1995 në Prishtinë. Dhe, jo vetëm kjo.

Vdekja e tij është plot dhimbë. Dhimbë për njerëzit që e kanë dashur dhe njohur njeriun e krijuesin e madh. Ai jetoi jo vetëm si të gjithë njerëzit, por jetoi dhe ajo “jeta” e tij është paksa më e veçantë se e të tjerëve. Pse po e themi këtë? Fakt është. I madh e i vogël i Malësisë së Karadakut e njohin dhe e nderojnë poetin e kësaj ane, i cili, sa jetoi, krijoi vargje me vlera të larta letrare e artistike.

Ai qe një krijues i madh i artit. Arti për Mirko Gashin ishte një gjë e “shenjtë”, sepse atë art e deshi me thellësi të shpirtit e të zemrës. Ai poezinë e kuptoi si diç që “flet” dhe kjo madhështi sikur në shpirtin e tij të madh zuri “vend”. Ai ishte një shpirt i ndjeshëm dhe i fuqishëm prej poeti. Sikur vokacioni i tij poetik ka një ndjeshmëri edhe sot.
Mirko Gashi ka një jetë që do të duhej të shkruanin të tjerët shumë për te. Shpirti i tij, edhe si njeri, por edhe si poet, ishte një bohem që la gjurmë prej krijuesi të madh.

Ishe jo i hajthëm si Migjeni, por më i ndjeshëm se shumë të tjerët. Pos veprave letrare, Mirko Gashi, ai la edhe “vepra” tjera në jetë. Ishte një artist i madh i skenës së filmit. Si i tillë, ai jetoi jo vetëm me vargun poetik, të cilin e deshi shumë, por jetoi edhe me rolet që i luajti në jetë. Biografia e tij është shumë interesante. Ai ka qenë një njeri i lindur i artit e i skenës. Sikur ky art e “pushtoi” dhe e mori para kohe. Nuk deshëm me këtë shënim të bëjmë ndonjë analizë për veprën e tij letrare, por deshëm t”ia përkujtojmë lexuesve dhe miqve të tij se Mirko Gashi është i harruar prej shokëve, miqve e krijuesve. Është harruar qe sa kohë. Nuk përmendet e as që shkruhet. Pse?

Ai nuk meriton të harrohet. Ai meriton të nderohet dhe të shkruhet më shumë se disa të tjerë. Nuk harrohet vendi ku ai gjithnjë ka pirën e ka ndejtur. Edhe sot shokët dhe kolegët e tij të çmuar e nderojnë vendin e tij dhe e quajnë: “Vendi i Mirkos”. Ja vetëm një argument e shtuam, por sa e sa argumente të tjera janë për Mirkon e nderuar dhe shumë të çmuar.

Do të ishte mirë që të afërmit e tij, që sot jetojnë në Gjilan, Zhegër e në vendlindje, Selishtë, ta ngritin zërin për një Akademi përkujtimore për të madhin, Mirko Gashi. Ai ka merita të mëdha në jetë jo vetëm si krijues, por edhe si njeri dhe si artist i jetës… E meriton një shënim pak më të gjatë apo më shumë se ky që sot vetëm e zumë në fjalë. Besoj… / KultPlus.com

Me aktivitete do të shënohet 20 vjetori i Lëvizjes Studentore në Kosovë

Me rastin e shënimit të 20 vjetorit të Lëvizjes Studentore në Kosovë, në Prishtinë vjen në fillim të tetorit një organizim që do të rikthejë kujtimet dhe idealet e asaj kohe.

Me datë 1 tetor duke filluar nga ora 20:00, në Kinemanë ABC në kryeqytet vjen shfaqja e filmit dokumentar kushtuar protestës së 1 Tetorit 1997 dhe Lëvizjes Studentore. Në ora 17:00 po të njëjtën ditë shënohet Akademia Solemne.

2 Tetor 2017

Ora 10:00 – Konferenca Shkencore “Lëvizja Studentore në Kosovë dhe Protesta e 1 Tetorit 1997”

Salla e Konferencave Nr. 14- Fakulteti Filozofik
Rr. Eqrem Çabej Nr. 21 – Prishtinë

3 Tetor 2017

Ora 18:00 – Ekspozita “ 1 Tetori përmes fotografive të kohës”

Muzeu Kombëtar i Republikës së Kosovës
Rr. Ibrahim Lutfiu – Prishtinë

Bujar Dugolli, Muhamet Mavraj, Albin Kurti dhe Driton Lajçi ishin në mesin e emrave që organizuan lëvizjen e vitit 1997 në Kosovë. Lëvizja Studentore ‘97 ishte një lëvizje joviolente studentore në Universitetin e Prishtinës, e cila filloi më 1 tetor 1997 dhe, duke aplikuar metodat aktive të një rezistence civile, theu status quon dhe të gjitha tabutë e deriatëhershme. / KultPlus.com

Tri këngë më pak të dëgjuara nga Armend Rexhepagiqi (VIDEO)

Ndoshta secila këngë e Armend Rexhepagiqit është e njohur dhe e kënduar, edhe pse një pjesë e tyre tanimë të shkruara, kompozuara e kënduara në një kohë tjetër.

E duke marrë parasysh se këto këngë ka disa vite e dekada që janë krijuar, sot ato i përkasin këngëve që nuk i fshin historia dhe as ardhja e trendeve të reja muzikore.
Armendi ka krijuar shumë edhe për këngëtarët tjerë, por kryeveprat i ka lënë për veten e tij. Sot i zgjodhëm tri këngë të cilat i këndon Armendi dhe të cilat nuk janë në mesin e atyre këngëve që secilit na kujtohen kur përmendet ky kantautor dhe një zë i kristaltë i estradës shqiptare, shkruan KultPlus.


QAFORJA –

Këngës “Qaforja” nuk i është realizuar asnjëherë një videoklip dhe kjo ndoshta ka bërë që kënga të ketë më pak jehonë. Kënga e ka një tekst që mund të jetë lexuar me plot shpirt edhe vetëm si poezi, nën vargjet e një kitare e cila e hapë sekondën e parë të këngës. “Qaforja” është poashtu një ndër këngët që Armendi i ka realizuar më vonë në karrierën e tij.


ÇKA DO TË NDODHË ME NE –

Balada “Çka do të ndodhë me ne” dikur është dëgjuar shumë, në kohën e produksioneve dhe kasetave të formatit televiziv, ndërsa me kalimin e kohës ka mbetur në mendjen e vetëm atyre të cilët u lidhën emocionalisht me këngën. Një tekst për ndarjen, një tekst për të mos u ndarë e për të mos vazhduar si të tillë, kuptohet, për dy të dashuruar, e bën këtë këngë të veçantë dhe aspak më pak të rëndësishme nga karriera e Armend Rexhepagiqit.


I VETMUAR SONTE –

Kënga është e mishëruar me zërin e Armendit dhe me një tekst të dhimbshëm për atë në cka kalon ndoshta secili prej nesh në një periudhë a tjetër të jetës. Vetmia, shpesh di të jetë vrastare dhe e dhimbshme. “Nuk është kjo jetë, por hall i madh” dëgjohet diku në refrenin e këngës e cila flet për dhimbje, transmeton dhimbje, që tek e fundit është ndjenjë njerëzore. / KultPlus.com

2771 këngë konkurrojnë për ta përfaqësuar Suedinë në Eurovizion

Janë gjithsej 2771 këngë të cilat kanë konkurruar në Televizionin Publik Suedez – SVT, për të qenë pjesëmarrës në përzgjedhjen e këngës suedeze për Eurovizion.

Melodifestivalen është festivali i cili përzgjedhë këngën fituese e cila më pas e përfaqëson Suedinë në Eurovizion. Ky numër është më i madhi pas garës së vitit 2012-të, shkruan KultPlus.

https://www.youtube.com/watch?v=Up07AY2g3AI

Interesi është i madh në Suedi për të marrë pjesë në Eurovizion, por madje edhe opinioni publik në Suedi e pëlqen shumë këtë festival.

Hapi tjetër do të jetë përzgjedhja e vetëm 28-të këngëve të cilat shkojnë në finale.
Suedia është shtet i suksesshëm në Eurovizion dhe i cili i kushton rëndësi pjesëmarrjes. Suedia ka fituar në Eurovizion dy herë gjatë këtij shekulli, në vitin 2012-të dhe në vitin 2015-të. / KultPlus.com

Nga kush duhet të mësojnë gratë e dhunuara në Kosovë?

Gruaja e bukur në foto është Hannelore Kohl, bashkëshortja e kancelarit gjerman Helmut Kohl, i cili udhëhoqi Gjermaninë më shumë se dy dekada. Ai ishte shef i CDU-së dhe arkitekt i rënies së Murit të Berlinit në nëntor të vitit 1989.

Hannelore Kohl, më shumë se bashkëshortja e Kancelarit gjerman, njihej edhe si gruaja me vullnet të çelikt. Nga ajo duhet të marrin leksion gratë shqiptare, të cilat nga forcat serbe ishin viktimë e abuzimit seksual gjatë luftës së fundit në Kosovë.

Hannelore Kohl u lind më 7 mars të vitit 1933 në Berlin. Sapo i mbushi 12 vjeç u bë viktimë e abuzimit seksual. Ajo u përdhunua nga ushtarët sovjetikë, kur Ushtria e Kuqe pushtoi Berlinin në vitin 1945. Pas përdhunimit, Hannelore u hodh nga dritarja si një thes me patate nga ushtarët rusë dhe pësoi lëndime të rënda në boshtin kurrizor, nga të cilat vuajti gjithë jetën.

Gratë e përdhunuara shqiptare, nuk duhet të qëndrojnë duarkryq dhe për model duhet ta kenë pikërisht zonjën Kohl. Kjo e fundit jo vetëm gjeti fuqinë për të dëshmuar se ishte njëra nga mijëra vajzat dhe gratë e përdhunuara gjermane nga ushtarët sovjetikë, por në vitin 1983 themeloi Kuratoriumin ZNS. Si presidente e Fondacionit, ndihmoi njerëzit që vuanin nga lëndimet e rënda traumatike.

Zonja e madhe Hannelore Kohl, ndërroi jetë më 11 qershor të vitit 2001 dhe me bashkëshortin e saj Helmut Kohl patën dy djemë; Walter dhe Peter Kohl.

BAJRAM MJEKU

Maqedonia konfirmon pjesëmarrjen në Eurovizionin e vitit 2018-të

Maqedonia ka konfirmuar sot pjesëmarrjen në Eurovizionin e vitit 2018-të.

Maqedonia nuk ka shënuar ndonjëherë rezultate shumë të mira, por dëshiron të tentojë përsëri në garën e madhe muzikore në Evropë, vitin tjetër.

Vitin e kaluar Maqedonia nuk e kaloi gjysmëfinalen, ndërsa Jana Burceska me këngën “Dance” pati një jehonë nëpër Evropë edhe pse nuk arriti finalen.

Renditja më e mirë për Maqedoninë në Eurovizion mbetet viti 2006 kur Elena Risteska u pozicionua në vendin e 12-të me “Ninanajna”. / KultPlus.com

Artistët kërkojnë ndihmë për të prekurit nga tërmeti në Meksikë

Tërmeti prej 7.1 shkallësh që dje dridhi Meksikën ka bërë që artistë të ndryshëm të ndihmojnë të prekurit e një katastrofe natyrore që ka paralizuar këtë pjesë të Meksikës.

Rreth 200 persona tanimë janë konfirmuar të vdekur, ndërsa emrat si Beyonce e Eva Longoria kanë bërë thirrje për ndihmë në formë të parave dhe në forma të tjera, shkruan KultPlus.

Guillermo Del Toro, regjisor i njohur, ka shkruar në Twitter se kujto që i duhet të transmetojë një mesazh këtë gjë mund ta bëjë me anë të llogarisë së tij në Twitter. Beyonce ka postuar një fotografi ku thotë God Bless Mexico and Puerto Rico – Zoti e bekoftë Meksikën dhe Puerto Ricon.

Numra të ndryshëm janë vënë në dispozicion për të ndihmuar viktimat pas termetit që duket se ka shkatërruar gati gjithçka.

“Familja ime ka shpëtuar, është mirë. Lutjet e mia janë me të gjithë” ka shkruar Eva Longoria, aktorja e njohur e “Shtëpiakeve të Dëshpëruara”.

Edhe këtë herë artistët po e dëshmojnë se mund të ndikojnë në opinionin publik që këta të fundit të ndihmojnë më shumë në raste të tilla si ky. Meksika tanimë po shndërrohet në një fole të tërmeteve, pasi të tilla ndodhin goxha shpesh në këtë pjesë. / KultPlus.com

Turqia fillon shtypjen e shkollave të Gulenit në Kosovë

Republika e Turqisë po bën përpjekje që përmes Fondacionit “Maarif” të vendosë institucionet arsimore në vendet e ndryshme nëpër botë, e sidomos aty ku funksionojnë shkollat e lëvizjes së imamit turk, Fetullah Gulen. Ndër vendet e para është edhe Kosova. Në shumë vende, sikurse janë ato në Afrikë, me pajtimin e institucioneve shtetërore, “Maarif” tashmë ka marrë kontrollin mbi institucionet arsimore të lëvizjes “Hizmet”.

Qeveria e Turqisë e ka akuzuar Gulenin për puçin e pasuksesshëm të vitit të kaluar, ndërkohë që lëvizjen e tij e konsideron si terroriste, nën emërtimin FETO – Organizata terroriste Fetullah.

Fondacioni “Maarif” ka nisur punën më 1 shtator të vitit 2016, me vendimin e Kuvendit të madh popullor të Turqisë. Misioni i tij është, siç thuhet, “ofrimi dhe zhvillimi i shërbimeve arsimore formale dhe joformale, të bazuara në njohuritë e përbashkëta dhe vlerat njerëzore në të gjithë botën”. Fondacioni “Maariff” është themeluar për të hapur shkolla në të gjithë botën. Planifikon edhe bursat për nxënësit, për studimet e mëtutjeshme bachelor.

Në Kosovë, “Maarif” tash e tre muaj më parë ka nisur hapjen e shkollave, që e bën Kosovën vend të parë në botë, në të cilin ky fondacion ka filluar të veprojë. Aktualisht, në Kosovë funksionojnë edhe një numër i institucioneve arsimore të frymëzuara nga lëvizja e Gulenit. Në kuadër të institucioneve arsimore Gulistan, janë institucionet parashkollore, çerdhet, si dhe shkollat fillore dhe të mesme “Mehmet Akif”, në gjithë Kosovën.

Nga Ministria e Arsimit Shkencës dhe Teknologjisë, thonë se këto shkolla veprojnë në përputhje me ligjet e Kosovës, por nuk kanë njohuri se kush qëndron pas tyre.

Ndërkohë, Fondacioni “Maarif” në Kosovë, që nga dita e sotme, zyrtarisht fillon me mësimdhënie në “Shkollat Ndërkombëtare Maarif të Kosovës” (“International Maarif Schools of Kosova”) në Prizren dhe Lipjan.

Në Prizren, aktualisht janë lajmëruar rreth 100 nxënës, ndërsa në Lipjan rreth 130. Shkolla planifikon që në vitin e ardhshëm të nisë punën me kapacitet të plotë, me rreth 400 nxënës në Prizren dhe rreth 350 në Lipjan.

Siç ka thënë ambasadorja turke në Kosovë, Kivilcim Kilic, në fund të gushtit, gjatë vizitës në shkollën e Prizrenit, Fondacioni “Maarif” është i vetmi, i cili është i autorizuar që të zhvillojë aktivitetet arsimore të Turqisë, jashtë këtij vendi.

Kilic ka shtuar se fondacioni vazhdon të punojë me institucionet e Kosovës në luftën kundër strukturave të organizatës FETO në Kosovë, duke thënë se strukturimi i tij po zbatohet nëpër institucione, duke filluar nga ato arsimore.

Me rastin e vizitës së shkollës në Lipjan, në afërsi të Prishtinës, ambasadorja ka potencuar se në Kosovë ende ndjehet ndikimi i lëvizjes FETO.

Drejtori i Fondacionit “Maarif” për Kosovën, Mesut Ozbaysar, duke folur për Radion Evropa e Lirë, thotë se po punohet për sistemin e ri arsimor, edukativ ndërkombëtar, në përputhje me teknologjinë bashkëkohore dhe se planifikohet që edhe në qytetet tjera të Kosovës të hapen shkolla të tilla.

Ozbaysar thekson që transferimi i shkollave të Gulenit përmes fondacionit “Maarif” është çështje politike, për të cilën nuk ka kompetencë të flas. Megjithatë, ai thekson që në rast se arrihet deri aty, do të vazhdojnë të punojnë edhe në ato shkolla.

“Procesi ndërmjet qeverive është në vazhdim e sipër. Ne i kemi hapur shkollat, për të ofruar arsimim më të mirë në Kosovë… Në vendet tjera, për shembull në Afrikë, ka pasur mjaft raste që shkollat FETO janë transferuar përmes Fondacionit ‘Maarif’, por këtu nuk kemi asnjë informatë për këtë. Siç thash, kjo është çështje politike dhe kjo nuk ka të bëj me mua”, tha Ozbaysar.

Ai vlerëson se Kosova, me hapjen e degës në Prizren, është vendi i parë në të cilin “Maarif” ka vendosur punën. Në Bosnjë e Hercegovinë tashmë vepron, ndërkaq që ekziston plani që “Maarif” të nisë me institucionet arsimore edhe në Maqedoni. Ndërkohë, ky fondacion tashmë ka hapur universitetin në Shqipëri.

Ish-zëvendësministri i Arsimit i Qeverisë së Kosovës, Usmen Baldzhi, i cili ka qenë në këtë funksion në kohën kur “Maarif” kishte arritur në Kosovë, thotë për Radion Evropa e Lirë se fondacioni kishte marrë licencën në mënyrë të rregullt për punë në Kosovë, si dhe kishte plotësuar të gjitha kriteret për shkollimin privat fillor dhe të mesëm. Ngjashëm, sipas tij, ka qenë edhe rasti i shkollës Mehmet Akif.

“Mehmet Akif është themeluar përmes Fondacionit ‘Gulistan, pas luftës në Kosovë dhe ai ekziston sot e kësaj dite. Ata funksionojnë në përputhje me ligjin dhe kanë licencën nga Ministra e Arsimit e Kosovës. Ato shkolla ekzistojnë sot dhe vazhdojnë të punojnë pa asnjë problem. Ndërkaq, Fondacioni ‘Maarif’ e ka marrë licencën këtë vit, ashtu sikurse edhe shkollat tjera private në Kosovë”, tha Baldzhi.

Ai ka theksuar se nuk ka informacione nëse është kërkuar që të mbyllen shkollat e caktuara apo transferimi i tyre te fondacioni “Maarif”.

Drejtuesi i Qendrës për Arsim të Kosovës, Dukagjin Popovci, duke folur për shërbimin e Ballkanit të Radios Evropa e Lirë, ka vlerësuar që Kosova nuk do të duhej të përzihej në diçka që është problem i brendshëm i Turqisë dhe se nuk do të duhej të guxonte që të bie nën ndikimin e Qeverisë së Turqisë. Sipas tij, përderisa edhe njëra edhe tjetra shkollë i respektojnë ligjet e Kosovës, nuk do të duhej që të ketë probleme rreth funksionimit të tyre .

“Kjo nuk nënkupton që aty ku hapen shkollat e Fondacionit ‘Maarif’ duhet të mbyllen shkollat, të cilat në njëfarë mënyre janë të ndërlidhura me Fondacionin ‘Hizmat’. Në fakt, nuk do të duhej që vendet e rajonit të përzihen në çështjet e brendshme të Republikës së Turqisë”, ka thënë Pupovci.

Ai gjithashtu ka theksuar që, marrë parasysh që Turqia në Kosovë konsiderohet si vend mik, ajo nuk do të duhej të shkojë përtej kërkesave të cilat janë bërë deri më tash.

“Kjo për faktin se një komb prej dy milionëve nuk mund t’i zgjidhë problemet që ekzistojnë përbrenda një shteti me 80 milionë banorë, në të cilin lëvizja e Gulenit ndoshta ka 20 milionë mbështetës. Nuk do të duhej që Kosovën ta fuste në një gjë të tillë. Kjo është në kundërshtim me ligjet dhe Kushtetutën tonë. Mendoj që kërkesat e tilla, qoftë edhe kur vinë ato nga Republika e Turqisë mike, nuk do të duhej të ndikonin në sjelljen e vendimeve që bazohen në ligje”, theksoi Pupovci.

Siç ka shtuar ai “në qoftë se ajo organizatë, e cila ka themeluar shkolla, është terroriste, atëherë do të duhej të ekzistonte ndonjë vendim gjyqësor për një gjë të tillë, i cili do të ishte i pranuar në botë dhe më pas, në bazë të atij vendimi do të mund të mbyllej çfarëdo shkolle në botë. Por, kjo nuk mund të bëhet në bazë të kualifikimeve politike”, është shprehur Pupovci.

Në anën tjetër, “Maarif” ka nisur shkolla edhe në Somali, Nigeri, Sudan, Republikën e Kongos, në Guine, ndërkaq që pajtimin për hapjen e shkollave të këtij fondacioni e kanë dhënë edhe vende të tjera të Afrikës, Pakistani dhe Afganistani.

Bisedimet për këtë janë duke u zhvilluar edhe me Qipron, Australinë, Danimarkën, Arabinë Saudite, Singaporin, Malajzinë dhe shumë vende të tjera. / KultPlus.com