Aktorja Luli Bitri debuton si regjisore në Egjipt

Dy vajza të vogla, dy gonxhe të humbura në lojëra fëmijërie. Në sfond era që fryn, zhurma e gjetheve të pemëve, një buzëqeshje e brishtë fëminore, që pasohet nga një zë i shqetësuar, ai i gjyshes që thërret mbesën e saj. Lena, gjyshja dhe qeni i tyre Bobi duhet të transferohen, sa më parë. Shtëpia që do lënë pas është e vjetër, e dëmtuar, sikur mbart mbi supe një plagë të madhe, aq të madhe sa dashuria e gjyshes për të… Këto janë imazhet e para të filmit me metrazh të shkurtër, “Ujë për trëndafilat”, me regji dhe skenar nga Luli Bitri. Sytë e përlotur të gjyshes, përqafimet që ajo u jep edhe mureve me shikimin e saj dhe një derë e vjetër që mbyllet pa dëshirë. Jashtë është Lena që rend drejt gjyshes në oborrin e asaj shtëpie të vjetër, si dhe disa trëndafila të kuqërremtë që thyejnë atë panoramë të trishtë, të vetmit që duket se kanë mbetur gati të paprekur nga ajo që po ndodh…

Është viti ’97-të, dhe Firmat Piramidale në Shqipëri kanë shpallur falimentimin, atë të njerëzve të thjeshtë, të familjeve të brishta, si ajo e Lenës së vogël. “Kanë ardhur kohë të vështira, del tjetri përpara dhe të grabit”, kështu shprehet zotëria, që shoqëron gjyshen dhe Lenën drejt një shtëpie të re, duke mbajtur në vend të parë një “pasagjer” të rrezikshëm, një armë që për një moment preket nga duart e vogla të vajzës… Gjyshe dhe mbesë hyjnë në portën e shtëpisë tjetër, në dorë Lena mban një vazo lulesh, atë që e mbanin në dritaren e vogël të shtëpisë së vjetër… Gjyshi ujit lulet, po po ujit lulet në kohë lufte! Brenda në shtëpi e shtrirë me të birin përkrahë, e ëma e Lenës, e cila ka pak kohë që ka lindur. Shtëpia dhe gjithçka tjetër reflekton dritë dhe pastërti, aq sa të gënjen për një gjendje paqeje, që në fakt zgjat pak… Krisma armësh dhe pastaj disa njolla gjaku ndotin lehtësisht dyshemenë e shtëpisë, janë të një djaloshi të panjohur.

Në një dorë mban pistoletën, në tjetrën plagën e marrë më kotë, për një fjalë që mund të mos ishte thënë, apo të mos ishte dëgjuar! Por është ’97-ta, dhe lufta bëhet nga shqiptarë, mes tyre, edhe pa arsye! Por edhe në luftë rriten trëndafilat, edhe në luftë shpresa mbijeton e gjen një cep për t’u shfaqur, qoftë edhe në rite në dukje të pafuqishme. Nuk janë gjithmonë të tilla për një gjyshe, e cila pavarësisht krismave ëndërron një të ardhme për nipin e mbesën e saj. Ajo shpreson ndaj ujin ku lahet vëllai i sapolindur i Lenës e derdhë jashtë, “sepse është djalë, të bëhet burrë, të dalë jashtë shtëpisë”. Kështu ndoshta si me babanë e Lenës, që ndodhet jashtë shtetit në këto kohë të vështira, e që siç i ka thënë nëna Lenës do dhe pak që të kthehet “sa të rritet vëllai”. Por ëndrrat e gjysheve janë edhe për mbesat, edhe ujin ku ato lahen e derdhin në rrënjët e trëndafilit, që “të bëhen të bukura” se janë vajza, shkruan Shekulli.

Në rrënjët e trëndafilit, aty ku gjyshja e Lenës, derdh edhe ujin e përgjakur nga plagët e djaloshit të panjohur që u mësyu në derë. I ujit edhe Lena rrënjët e trëndafilit, sepse ndoshta është e vetmja “lojë”, që e ndriçon disi përbrenda asaj porte të ftohtë akull prej nga vëzhgon një lojë e shoqëri të munguar e të rrezikuar po ashtu.

Luli Bitri (1976) është lind në Lushnjë dhe është rritur në Tiranë. Është diplomuar në Akademinë e Arteve të Bukura në Tiranë. Në vitin 2001 ka debutuar në teatër me një tekst të Samuel Beckett. Në vitin 2010 luan si protagoniste në filmin “Amnistia” me regji të Bujar Alimanit, prezantuar në Festivalin e Filmit në Berlin (edicioni 61) dhe vlerësuar më çmimin “C.I.C.A.E” të kritikës. Filmi është prezantuar në Festivalin e Filmit në Sarajevë e në festivale të tjera, ku është vlerësuar me çmime të ndryshme.

Gjithashtu Bitri ka qenë protagoniste në filmin “Dimmi che destino avro” me regji të Peter Marcias. Ka interpretuar në “Un bacio sul cuore. Le donne nella vita e nella musica di Verdi” me regji nga Michele Placido. Luli Bitri së fundmi ka interpretuar edhe në skenën e Teatrit Kombëtar, në shfaqjet “Vrasja e Maratit”, “Equus” etj. Bitri është vlerësuar, si aktorja më e mirë në festivale të ndryshme. “Ujë për trëndafilat” është filmi i parë me metrazh të shkurtër, si regjisore dhe skenariste. / KultPlus.com

Albert Heta, i ftuar në Konferencën Vjetore CIMAM 2017

Albert Heta, drejtor artistik i Stacion – Qendra për Art Bashkëkohor Prishtinë dhe drejtor ekzekutiv i Rrjetit të Institucioneve të Pavarura të Artit dhe Kulturës – RRIPAK, është ftuar të marrë pjesë në Konferencën Vjetore CIMAM 2017.

Konferenca Vjetore CIMAM 2017 do të mbahet në Singapor (10-12 nëntor), organizuar nga Galeria Kombëtare e Singaporit, me vizitat studimore në Ho Chi Minh City, Vietnam (8-9 dhjetor) dhe Jakarta dhe Yogyakarta, Indonezi (13-15 nëntor).

Konferenca e këtij viti merret me Rolet dhe Përgjegjësitë e Muzeve në Shoqërinë Civile.

Duke marrë parasysh sentimentet në rritje të nacionalizmit popullist, i cili po dëshmohet gjithandej rreth botës, dhe duke vazhuar fokusin nga konferenca e Barcelonës (Konferenca CIMAM 2016 Muzeu dhe Përgjegjësitë e tij), është imperativ që të ri-vlerësohen dhe ri-ekzaminohen rolet e muzeve, funksionet e tyre publike dhe si këto institucione i përgjigjen sfidave aktuale.

CIMAM apo Komiteti Ndërkombëtar për Muzetë dhe Koleksionet e Artit Modern është një forum i rëndësishëm ndërkombëtar i karakterit profesional i krijuar për diskutimin e çështjeve teorike, etike dhe praktike në lidhje me mbledhjen dhe shfaqjen e artit modern dhe bashkëkohor.

CIMAM është komitet ndërkombëtar që bashkëvepron me ICOM – Këshilli Ndërkombëtar i Muzeve (The International Council of Museums). ICOM është organizatë ndërkombëtare që përfaqëson muzetë dhe profesionistët e muzeve në botë. Që nga viti 1946, ICOM ka asistuar anëtarët të komunitetit të muzeve, të struktura në komitete kombëtare, për të ruajtur, dhe konzervuar trashëgiminë kulturore dhe për bërë të qasshme dhe për ta ndarë me të gjithë. Sekretariati i ICOM gjendet në shtëpinë e UNESCO-s, Paris.

Kontributi më i rëndësishëm i CIMAM bëhet nëpërmes Konferencës Vjetore që është një mundësi për komunikim, bashkëpunim dhe shkëmbim të informatave, ndërmjet muzeve, profesionistëve të arteve pamore, artistëve dhe institucioneve të tjera që merren me artin modern dhe bashkëkohor.

Qëllimi i konferencës është t’i paraprijë dhe diskutojë çështjet në raport me udhëheqjen dhe zhvillimin e muzeve të artit bashkëkohor dhe koleksioneve në gjithë botën. Delegatët e konferencës gjithashtu kanë mundësinë e privilegjuar të marrin pjesë në vizitat në muzetë më të rëndësishëm dhe qendrat e artit në qytetin mikpritës.

Konferenca e parë vjetore e CIMAM-it u zhvillua në vitin 1962 në Hagë. / KultPlus.com

Pamje ekskluzive nga Katedralja Nëna Terezë e cila do të shugurohet me 5 shtator (FOTO)

KultPlus ka siguruar një fotografi nga punimet në brendësinë e Katedrales Nënë Tereza në Prishtinë.

Brenda saj po punohet një mozaik i cili do të jetë gati me datë 5 shtator, kur edhe shënohet 20-të vjetori i vdekjes së bamirëses Nënë Tereza.

Në po këtë datë bëhet edhe Shugurimi i Katedrales Nënë Tereza në Prishtinë, ndërsa do të festohet edhe në pjesë të ndryshme të botës duke u respektuar kësisoj figura e bamirëses të cilën e njohu tërë bota. / KultPlus.com

Hitet e harruara të verës, viti 2010 (VIDEO)

Çdo verë i ka hitet e saj. Këngëtarët madje përgatiten që pak para verës të nxjerrin këngët më ritmike dhe verore në mënyrë që të ftohen më pas nëpër koncerte e net muzikore.

Do të shikojmë se si është zhvilluar nëpër kohë muzika gjatë stinës së verës. Viti 2010-të, po e nisim me të, ka pasur disa hite të cilat janë dëgjuar në verën e këtij viti jo fort të largët.

Në Shqipëri e Kosovë, dhe aty ku flitet shqip, vera gjithmonë rezervohet për hite dhe muzikë. Në Kosovë vijnë mysafirët nga diaspora, në Shqipëri shkohet në bregdet, gjithmonë shoqëruar me këngë. / KultPlus.com

Viti 2010-të u shënua me këto hite verore:

https://www.youtube.com/watch?v=j5VqehwBTk8

https://www.youtube.com/watch?v=ZaZENRK6CF8

Çfarë përfaqëson puna për të rinjtë sot?

MARC AUGÉ
Çfarë përfaqëson puna për të rinjtë sot?

Një obsesion dhe një mirazh. Jetojnë në një shoqëri ku mbizotëron pabarazia dhe padrejtësia, ndaj dhe ekuacioni mes punës dhe parave është i parregullt. Nëse shumë drejtues fitojnë para edhe pse bëjnë mjaft gabime gjatë punës, përhapet një perceptim rastësie pasi të gjithë mendojnë se atëherë nuk paska rëndësi merita dhe talenti, por fati. Për të rinjtë puna ka humbur vlerën dhe ky është dimensioni thelbësor i shqetësimit tim. Puna dominohet nga individualizmi, konkurrenca dhe pasiguria, ndaj ajo nuk përfaqëson më një vend ku krijohen lidhje sociale.

Në teori, puna është çelësi i autonomisë, por për shkak të krizave shumë të rinj janë të detyruar të rrinë në shtëpi me prindërit. Fëmijëria e tyre e zgjatur kontribuon në përhapjen e një ndjenje paaftësie, ndërsa ata nuk mund të përçojnë vlerat e tyre më të mira.

Tentojnë të varen pas familjes, duke treguar pasivitet në jetën reale. U ka ikur ambicia. Ndërsa ata që arrijnë të shkëputen prej kësaj lidhjeje, shpesh herë e bëjnë përmes trashëgimisë së profesionit: fëmijët e aktorëve bëhen aktorë, fëmijët e avokatëve bëhen avokatë etj. Pa harruar që fëmijët e periudhës “baby-boom”, sot 60-vjeçarë, zënë të gjithë postet drejtuese. Një horizont i tillë patjetër që të dekurajon.

Gjendja e të rinjve është një kampion që tregon kushtet e gjithë shoqërisë sonë, ku progresi i madh tekniko-shkencor ka krijuar pabarazi gjithnjë e më të thella. Të rinjtë janë të parët që i vuajnë pasojat. Por nuk duhet folur vetëm për të rinjtë, pasi kushtet sociale dhe përkatësia klasore luajnë një rol thelbësor në fatet e gjithsecilit. Duke e përqendruar vëmendjen vetëm te të rinjtë, ideologjia dominuese tenton të fshijë dallimet klasore duke e trajtuar çështjen vetëm si një problem moshe. / KultPlus.com/ Marrë nga Beti Njuma dhe Biblioteka e Librave të Harruar

Njiheni këngëtaren Lady Gaga me anë të numrave

4: Mosha kur ajo nisi të mësonte pianon
5: Numri i albumeve të realizuara
10: Numri i minutave që iu deshën Lady Gaga-s për ta shkruar “Born this Way”
13.5: Numri i minutave që ajo performoi në Superbowl Halftime Show
15: Mosha kur ajo u paraqit në një episod të serialit The Sopranos
19: Numri i tatuazheve

25: Kaq herë Lady Gaga ka dalë në ballinën e V MAGAZINE
29: Numri i videoklipeve
70: Numri i adresës së restaurantit të familjes së saj në West 68th street, Joanne Trattoria
117: Numri i çmimeve që ka marrë Lady Gaga
559: Koncerte të mbajtura në mbarë botën
146 milion: Numri i këngëve të shitura në mbarë botën
275 milion: Pasuria e Lady Gagës, përafërsisht / KultPlus.com

Anida Take: Prita pesëdhjetë vjet të vija në Kosovë

Këngëtarja e njohur Anida Take, e cila ndërroi jetë në fillim të vitit të kaluar në moshën 83 vjeçare, megjithatë gjatë jetës së saj pati disa ëndrra të cilat nuk iu plotësuan kurrë.

Në librin e Sanije Gashit – “Ecje nëpër kujtesë – tregime jete të grave me karrierë” ajo mes tjerash tregon dëshirën e saj të flaktë për Kosovën, dhe se si kërkoi me ngulm të vinte në Kosovë për të kënduar.

“Anida që herët ka qenë në dijeni se edhe në Kosovë po e dëgjonin, po e admironin, kur në Radio Tiranën e atëhershme po i shkonin shumë letra nga Kosova, por që asnjëherë nuk i janë dorëzuar! Veçse, asnjëherë nuk iu dha rasti të vinte e të këndonte: Prita 50 vjet që të vija e të këndojë një herë në Kosovë! Këtë ardhje e realizova tash vonë, me insistimin tim! Më thoshte im shoq, Anida, mos u dorëzo, do të vijë një ditë që do të të plotësohet kjo dëshirë! Kur Ansambli erdhi për herë të parë në Prishtinës, emri im nuk ishte në atë listë… Unë e realizova ardhjen, por gjithmonë më mbetet një merak, që në Prishtinë nuk kam kënduar asnjëherë! Gjithnjë kam pritur të më vinte një ftesë, sidomos tani që atje përditë paraqiten këngëtarë nga Tirana…” i pati thënë Anida Sanijes në një bashkëbisedim për këtë libër, të botuar në vitin 2012-të, shkruan KultPlus.

Në moshën 17-vjeçare, në vitin 1951, është emëruar si këngëtare profesioniste në Filarmoninë Shqiptare, për të kaluar më pas në Estradën e Shtetit.

Gjatë karrierës së saj mbi gjysmë shekullore, Anida Take ka interpretuar një repertor prej 750 këngësh. / KultPlus.com

Ministria e Kulturës shpallë listën e fituesve të Fondit të Përkthimit Letrar

Në vijim të politikave kulturore në mbështetje të autorit shqiptar dhe të promovimit të letrave shqipe jashtë vendit, si dhe në përkrahje të përkthyesve dhe shtëpive të huaja botuese të interesuar në përkthimin e letërsisë shqipe, Ministria e Kulturës shpall listën e fituesve të Fondit të Përkthimit Letrar nga gjuha shqipe në gjuhë të huaj, për vitin 2017.

Fondi synon t’u vijë në ndihmë përkthyesve të huaj që janë të interesuar të përkthejnë nga gjuha shqipe, si t’u lehtësojë kostot e botimit botuesve që marrin përsipër t’u ofrojnë lexuesve të huaj vepra të letërsisë shqipe.

Nga 8 aplikime të shtëpive botuese të huaja, u përzgjodhën 5 prej tyre të cilët kaluan fazën e seleksionimit nga kolegjiumi dhe ekspertët e fushës.

Fituesit janë si më poshtë:

1. Rubbettino Editore – Rrëfenja me ndërkombëtarë – Ylljet Aliçka – Elio Miracco – Italisht
2. Salento Books – Bolero në vilën e pleqve – Fatos Kongoli – Luigi Ruggeri – Italisht
3. Plethora Editions – Ndërhyrjet e zotit Shyti – Ardian Vehbiu – Eleana Zhako (Ziakou) – Greqisht
4. Editorial Argonáutica – Përmbledhje poetike – Luljeta Lleshanaku – Lucia Paprčková Spanjisht
5. Salento Books – Unë kam vrarë Eni Vasili – Valentina Notaro – Italisht

“Mother and Child”, audicion për aktorë në Tiranë

Me regji nga Dino Mustafiq, regjisor i njohur nga Sarajevë, shfaqja “Mother and Child” kërkon aktorë në Tiranë.

Me datë 5 shtator vjen një audicion i hapur për aktorët e rinj, të interesuar të jenë pjesë e audicionit me këto karakteristika: aktor mashkull / 19-25 vjeç dhe shqipfolës.

Regjistrimet ndodhin në e-mail [email protected].

Autor i tekstit të dramës së njohur është Jon Fosse . / KultPlus.com

Ka nisur punëtoria ‘Trojanet’, bashkëpunim i Artpolis dhe La Mamas

Ka filluar punëtoria “Trojanet” në bashkëpunim të Qendrës për Art dhe Komunitet – Artpolis dhe teatrit amerikan nga qyteti i Nju Jorkut, La Mama.

Nga data 28 gusht deri më 10 Shtator, 2017 artistët/et e Teatrit La MaMa në partneritet me Qendrën Artpolis, në teatrin Oda në në Prishtinë dhe në fashtin artistik Kukaj do të fokusohen për të ngritur kapacitete të reja të artistëve dhe artisteve në eksplorimin e zërit, muzikës dhe gjesteve, si dhe duke përdorur tekstin nga produksioni i famshëm i La MaMa’s së vitit 1974 “TROJANET”.
Disa nga artistët dhe artistet të cilat janë pjesë të kësaj punëtoria janë kryesisht emra të njohur të skenës kosovare dhe ndërkombëtare si: Ilire Vinca, Anisa Ismajli, Kushtrim Qerimi, Lulzim Bucolli, Flutur Mustafa, Qendresa Kajtazi, Edlir Gashi, Fisnik Sykaj, Daniela Markaj dhe shumë artist/e të rinj, si: Fjolla Hama, Skender Podvorica, Redon Kika, Alban Goranci, Edon Shileku, Margarita Ukaj.
Njëherësh të përfshirë në këtë punëtori janë edhe dhjetëra artiste dhe artistë profesional dhe të rinj nga komuniteti serb në Kosovë të cilët të gjithë sëbashku me komunitetin kosovar, praktikisht po arrijnë të jetësojnë shfaqjen “Trojanet”.

Rreth La Mama-së:

Teatri eksperimental La Mama i është dedikuar të gjithë artisteve/ëv kudo nëpër botë. Teatri u themelua në vitin 1961 nga Ellen Steëart, ndërsa tradicionalisht njihet si teatri i të gjitha kulturave botërore. La Mama ka prezantuar më shumë se 150.000 artistë nga mbarë bota në qindra vende të ndryshme. Çdo vit teatri La Mama prezenton mbi 80 produksione, ndërsa vizitohet nga 34.000 vizitorë të të gjitha moshave. Ky teatër përkrahë çdo individë që krijon art duke ju dhënë mundësi promovimi dhe mbështetje financiare.

Rreth bashkëpunimit dhe projektit në Kosovë:
Projekti “Trojanet” është një program i arteve perfomuese që merret me artist/artiste dhe gjithashtu komunitete të cilat kanë qenë pre e konflikteve ose vazhdojnë të jenë. Projekti “Trojanet” do të merret drejtëpërdrejt me ato komunitete të cilat shfaqin interesim për adresimin e çështjeve bashkëkohore duke përdorur fuqinë e teatrit. Projekti përbëhet nga produksioni i njohur botëror La MaMa me titull “Trojanet”, i cili u krijua në vitin 1974. Ky produksion do të kombinojë gjuhën e shpikur dhe gjestet duke i përdorur ato si mekanizëm për eksplorim. Kjo shfaqje bazohet në dramën 2500 vjeçare “Trojanet” dhe në temat e saj të luftës, zhvendosjes, dhunës kundër grave, fëmijëve dhe gjenocidit.

Funksioni i teatrit për shekuj me radhë ka qenë gjetja e një arsye dhe ndjenjës së përbashkët të njerëzimit për të krijuar një botë më të mirë. Inskenimi i saj është unik në mënyrën se si ndërveprojnë aktorët dhe publiku. Fuqia e kësaj shfaqje të veçantë është vërtetuar në prezentime gjatë 40 viteve të fundit dhe në më se 30 kombe.

Projekti “Trojanet” është i veçantë sepse përdorë një kombinim të punëtorive, provave, prezantimeve, dialogut dhe ndërgjegjësimit të komunitetit.

– Faza e parë – takimet 2-3 javor me ekipin e projektit për të ndarë një qasje specifike jo tradicionale në performancë me elemente të muzikës, lëvizjes, dhe historisë së Trojaneve. Kjo do të jetë e mundur me ndihmën e një grupi pjesëmarrësish që reflektojnë kulturën dhe diversitetin shoqëror të zonës.

– Faza e dytë – prej një periudhe 5 – 6 javore të provave dhe eksplorimit do të shpie në prezentimin e shfaqjes. Elementet e lidhjeve personale dhe kulturore të grupit me materialin do të jenë të përfshira në produksion.

– Faza e tretë – pas largimit të ekipit La MaMa në fund të fazës së dytë, pjesëmarrëset/it do të inkurajohen që të përdorin mësimet paraprake në krijimin e shfaqjeve për të rritur dhe për të zhvilluar punën e tyre.

– Faza e katërt – zhvillimi i vazhdueshëm i rrjeteve ndër-kulturore, në nivel personal, lokal, kombëtar dhe ndërkombëtar, me artistë dhe komunitete të cilët kanë marrë pjesë në Trojanet.
Gjatë kësaj punëtorie, pjesëmarrëset/it do të eksperimentojnë me metodat për forcimin e zërit dhe përdorimin e tingullit të pastër. Ata/Ato do të hulumtojnë gjestet dhe gjuhën e trupit. Artistët/et do të mësojnë muzikën dhe disa nga inskenimet e produksionit të La MaMa’s. Nga artistët/et do të kërkohet që të zgjerojnë materialin duke sjellur këngë, tregime dhe levizje nga përvojat e tyre personale. Bashkëpunimi do të jetë në ansambël. Do të krijohet një hapësirë për diskutime mbi procesin e punës, temat e shfaqjes si dhe lidhjet me jetën tonë personale. Në fund të punëtorisë do të ketë një prezentim publik të punës së arritur para një audience të ftuar. / KultPlus.com

Margarita Xhepa: Nëna ime ishte e Bukura e Dheut!

Margarita Xhepa, aktorja e madhe shqiptare, flet me shumë emocion kur flet për prindërit e saj.

Nëna Marie e babai Zoj Prifti duhet të kenë lënë gjurmë të thella tek personaliteti i aktores, të cilat gjurmë kanë ndikuar në formimin e saj si aktore dhe si një grua me zemër të madhe e të bardhë.
“Nëna Marie ishte e Bukura e Dheut, në fytyrë dhe në shpirt! Unë nuk jam ndoshta as çereku I saj, është pasuri e madhe të kesh prindër të tillë. Se, nga prindërit kam mësuar gjëra pa na i diktuar, pa na i thënë, por vetë duke i parë, duke u rritur me shtatin, ne i merrnim këto virtyte” tregon aktorja Margarita Xhepa kur bashkëbisedon me Sanije Gashin në një libër ku kjo e fundit ka përmbledhur gratë shqiptare që kontribuuan në art e kulturë, shkruan KultPlus.

“Ah, mua më ka vdekur nëna shumë e re, prandaj më mungon aq shumë nona, që ka mbetur ëndërr në sytë e mi. Dhe, brenda zemrës sime ka mbetur zemër. Se, kur ke nënë, je e pasur shpirtërishsht, se nëna nuk të rrit vetëm me kujdesin e saj, por me syrin e dhembshëm, të mban gjallë me shpresa, me dashurinë, me dhembjen… Kështu që unë jam rritur me një nanë të dytë, por patëm fatin të na vinte nga jë fis shumë I mirë, dhe ne ishim shumë fëmijë, na gjeti katër, i pruri tre me vete dhe lindi edhe tre të tjerë me babën, se ishin të rinj, të dy” vazhdon e tregon historinë aktorja.

Për babanë, tregonte se edhepse i pa shkollë, i mësoi dhe edukoi fëmijët në rrugë të drejtë.

“Kurrë mos ofendoni kënd në jetë, se s`keni të drejtë. Kjo më ka mbetur si amanet, porosi e vyer, do të thosha. Këto janë gjëra të bukura njerëzore, që duhet të na udhëheqin” tregon Xhepa në këtë libër ku shpalosë emocionet e saj më të thella. / KultPlus.com

Do t’jet’ shumë vonë

Poezi e shkruar nga Blega Sheholli.

Kur do kërkosh pllamën e dorës tem me ta prek krahun
e me t’thanë se “gjithçka ka me ra n’vend t’vet”

Sytë tu kanë me lypë me i pa t’mijtë
e shikimet me na u lidhë si gërshetë
por do të jet’ shumë vonë ti asgja tjetër s’ke me pa përveç zbrastisë së dhomës
dhe do t’çmendesh kur t’dëgjosh kangët tona teksa bajnë duet me vetminë dhe nëpër ezofag ke me çu nji gotë vner

Shumë vonë do të jet’ kur ti ta kuptosh se heshtja jem ka qenë faculetë e lotëve tu e asgja tjetër s’ki me ngu përveç fjalëve boshe të atyne që veç të qeshën e kurrë… s’të qanë.

Mos e prit ardhjen teme
kur une të bahem shi
e ti shkretinë. Ikjen time ke me pasë mallkim që të djeg në ballë.

Vonë, shumë vonë për mu
për ty
për takimin tonë.

Nëse ndonjiherë vij, do t’vij veç me t’harru…

Këngëtari shqiptar Ermal Meta vazhdon me turneun e tij nëpër Itali

Ermal Meta ka publikuar kësisoj datat e turneut të tij nëpër Itali.

Një emër më shumë i njohur në Itali sesa në Shqipëri, shqiptari Ermal Meta ka bërë famë sidomos me pjesëmarrjet e tij në Sanremo Festival – festivali i muzikës shumë i respektuar në Itali.

Me datë 27 gusht turneu ka nisur në Verona të Italisë ndërsa do të vazhdojë deri me 19 tetor në Torino, me rreth 30-të koncerte dhe paraqitje në Mantova, në Trieste, në Milano, Romë, Palermo e qytete tjera.

Ermal Meta është 36 vjeçar, me origjinë nga Fieri, ndërsa në edicionin e këtij viti të Sanremos ai morri çmimin Mia Martini – çmimi i kritikës së festivalit dhe që mban emrin e një këngëtareje të madhe italiane, shkruan KultPlus.
Meta ende nuk ka paralajmëruar një koncert në Shqipëri apo Kosovë, sado që dukshëm shihet se ai ka fansa në të dyja vendet. Pas Anna Oxës dhe Elsa Lilës, ai është shqiptari tjetër që ka marrë pjesë në Sanremo dhe ka korrur suksese. / KultPlus.com

Katër seritë që duhet shikuar patjetër këtë muaj


Orange is the New Black

Seriali në fjalë është ngjarje e vërtetë. Te kjo do të kthehemi më vonë, por ajo çka është e rëndësishme është fakti se burgu i grave del të jetë i egër. Piper Chapman, një bionde amerikane e cila vetëdorëzohet pasi ka bartur drogë, kthehet në burg në një biznesmene rrobash të brendshme. Një serial ku ka vrasje, dashuri, komedi, Orange is the New Black ka gjithsej pesë sezone të cilat shikohen shpejt e shpejt. Seriali është vlerësuar lart për humanizmin e qenieve njerëzore brenda në burgje, derisa gjithmonë gratë nëpër burgje trajtohen keq dhe konsiderohet si vetëm kriminele – dhe kaq. Çdo episod ka një histori personale të grave që përfunduan në burg. NETFLIX është platforma ku jepet seria, por atë mund ta shihni edhe me anë të linqeve të ndryshme.

Sense8
Vetëm dy sezone, Sense8 tregon historinë e një grupi njerëzish nga vende të ndryshme të botës të cilët lidhen mentalisht, i gjenden njëri tjetrit në situate të ndryshme, ndihmojnë njëri tjetrin. Një vajzë nga Seuli, një djalë nga Najrobi, një gjerman biond i bukur, një aktor spanjoll homoseksual, të gjithë fizikisht mund të paraqiten për njëri tjetrin edhe nga largësia. Sense8 morri hov vitin e fundit, ndërsa NETFLIX ka ndërprerë kontratën me ta. Nëse nisni ta shikoni serinë, jo më shumë se tre javë do t`iu duhet ta përfundoni. Seriali ka marrë edhe nominim për Emmy Awards, shkruan KultPlus.


Stranger Things
Serial me vetëm një sezonë, i realizuar në vitin 2016-të, Stranger Things nuk duhet t`iu humbë. Horror në një fshat pasi zhduket një djalë, më pas një vajzë, dhe nisin kërkimet për ta, por zbulohen të vërteta që ishin mbajtur fshehtë për shumë kohë. Millie Bobby Broën dhe Winona Ryder, dy aktore të njohura, vijnë në rolet kryesore. Si vetë titulli i serialit, gjëra të çuditshme ndodhin në cdo episod të këtij seriali. Dikush zhduket, një aparat i një djali provon të gjejë zgjidhjet e problemeve, dhe një krijesë e lëngët e ka folenë e saj diku në pyll. Një laborator në fshatin e trilluar bën probleme dhe krijon monstrume, por fshati dëshiron të luftojë kundër padrejtësive. Momentalisht, Stranger Things është seriali më i klikuar në NETFLIX, prandaj flisni me ata që e kanë parë ose po e shohin tani, dhe do të bindeni për emocionin që sjellë ky serial.


House of Cards
Tani disa vite shumë i famshëm, House of Cards vazhdon të jetë serial i thellë në trajtimin e tij por edhe i vecantë në këtë zhanër. Frank Underwood është një personazh karizmatik që synon të bëhet President i Shteteve të Bashkuara. Në sezonin e tretë, atij i kthehet në rivale gruaja e tij, Claire. Këtë vit, sezoni i pestë i House of Cards premton shumë. Molly Parker, Michael Kelly, Reg E. Cathey, Constance Zimmer dhe Corey Stoll janë krahas aktorit të madh Kevin Spacey në rolin kryesor, në serialin që ka nisur të shfaqet qysh në vitin 2013-të. Një seri për ata që pëlqejnë intrigat politika, strategjitë e ndryshme politike për të dalë më përpara se rivali yt, një serial për ata që duam dramë dhe stres në personazhet të cilat punojnë në institucione të larta shtetërore amerikane. / KultPlus.com

Arilena Ara merr çmim dhe performon në Kazakistan (VIDEO)

Këngëtarja Arilena Ara ka sjellë “Nëntorin” e saj anglisht në Kazakistan.

Pos që ka marrë çmim në Expo Astana 2017, Arilena edhe ka performuar këngën e saj para një audience në këtë organizim.

Ajo performoi në eventin e organizuar nën temën “Energjia e së ardhmes”. U prezantua me këngën “I`m sorry”, variantin e sapopublikuar, anglisht, të “Nëntori”, nga ku doli edhe me çmim. Ajo ndau me publikun vetëm një foto, ku shihej e gjitha e kuruar dhe shumë e bukur.

“Nëntori” tani ka edhe versionin anglisht “I’m sorry”, megjithatë është për t’u theksuar që edhe në shqip, kënga e Darko Dimitrov, u pëlqye dhe u ngjit në krye të klasifikimeve të shumë shteteve. / KultPlus.com

https://vid.me/nEO3r

Më në fund, Dua Lipa e Rita Ora në të njëjtën skenë

BBC bashkon Rita Orën me Dua Lipën

Dy këngëtaret e njohura shqiptare, Rita Ora dhe Dua Lipa do të performojnë në skenën e njëjtë më 22 tetor.

Bashkë i ka bërë ceremonia e ndarjes së çmimeve “BBC Radio 1 Teen Awards”.

Pjesëmarrjen e kanë konfirmuar dy këngëtaret përmes postimeve në rrjetet sociale.

Dy këngëtaret me prejardhje shqiptare e me famë botërore asnjëherë nuk janë parë së bashku. / KultPlus.com

I am so excited to perform at the Radio 1 Teen Awards!! Get yo tixx @bbcradio1 #R1TEENAWARDS 💕

A post shared by DUA LIPA (@dualipa) on

Ulqini është gati për Festivalin e Filmit “Seanema”

Festivali i filmit “Seanema” këtë vit do të mbahet në disa lokacione në Qytetin e vjetër të Ulqinit, në datat 31 gusht deri më 3 shtator.

Tema e edicionit të tretë është “EXILE” (Dëbim), ndërsa në fokus janë të rinjtë që ndihen të përjashtuar për shkak të ndryshimeve kulturore si dhe nga pamundësia për t`i realizuar idetë, planet dhe ambiciet në vendin ku ata jetojnë.

Përveç temës së re që prek këtë vit, “Seanema” ndryshon konceptin dhe bëhet festival me karakter garues ku filmat garojnë në tre kategori: filmi më i mirë, filmi më i mirë metrazh i shkurtër dhe çmimi i publikut ulqinak.

Rreth ndarjes së çmimeve vendos juria vlerësuese, e cila përbëhet nga regjisori malazez, Pavlle Simonoviq, regjisori Fatos Berisha dhe dramaturgia e gazetarja Dafina Halili.

Në jurinë që do të vlerësojë filmat metrazh i shkurtër do të jetë aktori, fitues i çmimit të madh të Teatrit Kombëtar të Malit të Zi, Mirko Vllahoviq, regjisori i ri malazez, Senad Shahmanoviq dhe Tomas Auksas, regjisor, producent, aktivist dhe drejtor artistik i kompanisë multimediale Liberatum nga Londra.

Në programin e edicionit të tretë bëjnë pjesë filmat “Kushtetuta e Republikës së Kroacisë” e regjisorit Rajko Grliq, që do të shfaqet në natën e parë të festivalit, dy produksionet malazeze “Iskra” nga Gojko Berkuljan dhe “Perla e Bunës”. Krahas programit të filmit, festivali “Seanema” këtë vit organizon panele, leksione për studentët, prezantime për dhe rreth filmit, për të rinjtë dhe rëndësinë e mbrojtjes së ambientit.

Festivali hapet pranë Muzeut arkeologjik në Kala, të enjten datë 31 gusht në ora 8 në mbrëmje. “Seanema“ këtë vit mbështetet nga Ministria e Kulturës ne Mal të Zi, Komisioni për ndarjen e fitimeve nga lojërat e fatit, Qendra kinematografike e Malit të Zi, Komuna Ulqin dhe shumë partnerë e donatorë të tjerë. Hyrja në të gjithë ambientet e festivalit do të jetë falas. / KultPlus.com

“Burrneshat në Shqipëri respektohen për sakrificën e tyre”

Shkrimtarja franceze Emmanuelle Favier ka botuar kësisoj librin e saj të parë, romanin i cili flet për Manushen – një burrneshë e cila betohet të jetojë përgjithmonë si mashkull.

Mediet franceze po e vlerësojnë lart librin i cili duket se ka zgjuar interesim tek lexuesi francez, sidomos kur flet për një dukuri të tillë të veçantë në Shqipëri.
Favier, e lindur në vitin 1980, është përgjigjur në disa pyetje për Culturebox, revistën e njohur franceze, rreth librit të saj “Le courage qu’il faut aux rivières”.

Manushe është një nga ato « virgjëresha të përbetuara » (Virges jurées). Në një fshat të Ballkanit ku ajo jeton, ajo është e respektuar nga të gjithë. Por kur shfaqja e Ardianit, një njeri me një të kaluar enigmatike dhe vështrim tërheqës, do t’ia kujtojë papritur e në mënyrë brutale feminitetin e saj, dëshira e bën të rrezikojë…

Cila është tema konkrete e romanit tuaj?
Është e komplikuar. Është një fokus evident tek virgjëreshat e betuara shqiptare, ndërsa ka edhe tema brenda më të thella, sikur identiteti. Se si këto gra krijojnë identitetin e tyre, se si ne imponojmë krijime identitetesh tek njerëzit. Mua më intereson diçka e tillë sepse jam rritur në një ambient të thjeshtë, e lirë të bëj ç’të dua, pa ndonjë imponim nga lart, pra jam rritur me plot privilegje. Dhe kur e nisa librin, desha të nisesha nga një shoqëri me limite, nga një sistem me ego dhe me kufizime. Romani ka tri karaktere, secili si një version i idesë “Unë vendos çka jam”, duke u rikthyer gjithmonë tek vetja.

Si erdhi deri te lindja e këtij libri ?

Në një muze në Marsejë të Francës, kalova tek një fotografi ku shkruhej “virgjëresha të përbetuara”. Ka diçka të tillë edhe në pjesë të ndryshme të botës, por kjo është për mua një dukuri unike në Ballkan. Këto janë gra që shndërrohen në burra dhe pranohen shumë normalisht në shoqëri, kudo në Evropë. Aspak të margjinalizuar, shumë të respektuar. Komuniteti në Shqipëri, shembull, e respekton faktin se ato u sakrifikuan për mirëqenien e të tjerëve. Sakrifica u njihet sepse janë më të forta se meshkujt.

Pse pikërisht ky titull?
Titulli “Kurajë që u duhet lumenjve” i referohet në fakt guximit dhe kurajës që ndonjëherë i duhet njeriut për të përcjellë një rrugë e cila shpesh mund të jetë e rrezikshme. Lumi e përcjellë shtratin e tij, por shpesh duhet të kalojë malet. Më pëlqen titulli në fakt, flet shumë për guximin që dikush duhet ta ketë për të qenë vetvetja. / KultPlus.com

‘Burrnesha Manushe’, pjesë nga libri i francezes Emmanuelle Favier

«Porta u mbyll pas burrit të fundit. Nata e zezë mbeti jashtë, ku asnjë yll nuk mbijetonte më në atë errësirë akulli. Manushaqe u shtriq rëndë-rëndë mbi sofa. Me kurajon e dehjes, ajo u përkul mbi shishen, duke dashur t’i hiqte tapën, por duke e shtypur tapën shumë fort, shishja rrëshqiti mbi kanape. Punë e madhe… Nuk do shkonte tani gjer në hyrjen e dhomës, pranë atyre tri shisheve të pira gjatë asaj nate. Avujt e alkoolit më së fundi u daravitën në ajrin e dhomës.
Manushe u ngrit me këmbët që i merreshin duke shkuar gjer në shtratin e saj. Iu hap goja dhe kruajti vithen e majtë. Hoqi nallanet, po kështu dhe pantallonat e gjera dhe pulovrin e leshtë e të ashpër dhe ashtu me të mbathura e kanatiere u shtri në çarçafët e freskët që të drithëronin disi, duke hedhur pastaj mbi vete jorganin e trashë. Dora i rrëshqiti pastaj mbi seksin e saj, i lëvizi mbi pubisin leshtor, duke luajtur me anët e vaginës me gishtin e saj. Gjumi e pushtoi para se seksi më së fundi të mos lëngështonte më.
U ngrit pak para agut. Nxorri një cigare, mori çakmakun mbi komodinën pranë shtrati dhe e thithi ngadalë pa i hapur sytë… »

Pjesa e parë e librit ‘Le courage qu’il faut aux rivières’ shkruar nga francezja Emmanuelle Favier. / KultPlus.com

Albanologu Robert Elsie zgjon debat me shqiptarin problematik të Konstandinopojës

Albanologu dhe studiuesi Robert Elsie shumë shpesh në rrjetet sociale shpalosë ekspertizën e tij në hulumtimin e gjuhës shqipe. Në fakt ai mbledhë vazhdimisht material që lidhen me gjuhën shqipe.

Dje, Elsie ka postuar një fotografi e cila sipas tij është pikturë e realizuar nga piktori skocez Sër David Wilkie.

“Ja një pikturë të piktorit skocez, Sër Dejvid Uillki (Sir David Wilkie, 1785-1841), me titullin “Zoti Kartrajt, Konsull në Kostandinopojë, me Shqiptarin e tij” dhe u realizua në tetor të vitit 1840. Në qarqet diplomatike të Perandorisë Osmane, fjala ‘shqiptar’ kishte shpesh kuptimin ‘dragoman, përkthyes, shërbëtor, roje.’” , shkruan Elsie si përcjellje e fotografisë.

Komentuesit, në anën tjetër, si rrallë herë e kanë sulmuar albanologun duke mohuar se personi në fotografi ëshë shqiptar, dhe në asnjë mënyrë nuk duhet të lidhet me një shprehje pezhorative.

“Kjo veshje nuk ka ngjashmëri me veshjet shqiptare, mos i shtrembëro shkronjat sepse të vret historia” është komenti i Milan Bunjanit, shkruan KultPlus.

“Po më duket ky farë shkrimtari mos ka një përfundim negative për shqiptarët? Tash shërbëtor na bëri, më vonë edhe ardhacakë. Bisedo me historianët shqiptarë të cilët janë neutral, e lëri dëgjimet e historianëve grekë, serb e turq” është një tjetër koment i këtij individi. Të tjera komente janë pozitive e negative mbi postimin e albanologut, i cili megjithatë nuk ka replikuar.

Piktura në fjalë megjithatë duket se ka disa tituj. Derisa albanologu e vendosë titullin si të tillë:
“Mr Cartëright, Consul at Constantinople, with his Albanian” ekziston edhe version “ Mr. Cartwright, British Consul-General at Constantinople, and Mustafa his Janissary”.

Elsie, që nga 1978 pati mundësi të vizitojë Shqipërinë disa herë në kuadrin e ‘takimeve shkencore’ midis Institutit të Gjuhësisë së Universitetit të Bonit dhe Akademisë së Shkencave të Shqipërisë. Gjithashtu mori pjesë disa vite me radhë në Seminarin Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare në Kosovë . / KultPlus.com

“Dita zë fill” me Ornela Kapetanin, së shpejti në kinematë e Tiranës

Filmi shqiptar “Dita zë fill”, i cili zbardhi fytyrën e shqiptarëve në Festivalin e Filmit në Sarajevë, së shpejti vjen në kinematë e kryeqytetit shqiptar.

Me regji nga Gentian Koçi dhe me një lojë aktoriale të hatashme të Ornela Kapetanit – kjo e fundit edhe fituese e çmimit aktorja më e mirë në Festivalin e Filmit në Sarajevë, filmi në fjalë vjen për publikun shqiptar pasi ka mahnitur shikuesit në Sarajevë, shkruan KultPlus.

Një nënë bashkë me foshnjën e saj vendosin të jetojnë me një grua të vjetër dhe të sëmurë. Kompromiset morale që njerëzit duhet ti bëjnë kur ballafaqohen me sfida ekonomike dhe ato të mbijetesës, sipas Koçit, janë të pranishme dhe trajtohen në filmin shqiptar që nuk ka shumë kohë lansimi në treg. / KultPlus.com

Vlora Dumoshi uron Mirela Kumbaron për riemërimin në pozitën e ministres

Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, ka zhvilluar sot një bisedë telefonike me ministren e Kulturës së Shqipërisë, Mirela Kumbaron, me ç’rast e ka uruar atë për riemërimin e saj në pozitën e ministres.

Me këtë rast, ministrja Dumoshi shprehu përkushtimin për të thelluar bashkëpunimin kulturor, si një mundësi e mirë në funksion të njohjes dhe afirmimit të mëtejmë të kulturës shqiptare, nëpërmjet bashkëpunimit konkret ndërmjet institucioneve kulturore të dyja vendeve.

Ministrja Dumoshi më tej u shpreh se Kosova dhe Shqipëria, tanimë kanë një bashkëpunim të shkëlqyer kulturor, me një Kalendar të Përbashkët Kulturor dhe me iniciativa tjera, që janë në dobi të kulturës shqiptare, dhe shtoi se thellimi i këtij bashkëpunimi është në të mirë të dyja shteteve. / KultPlus.com

Kur Pablo Neruda i thurte vargje Shqipërisë

poezi nga Pablo Neruda, shqipëroi Moikom Zeqo

S’kam qenë asnjëherë në Shqipëri,

në tokën e ashpër, plot dashuri,

peisazheve bjeshkatare me barinj trima.

S’kam qenë, po ja

që sot kam shpresë

të vij

ashtu si festat apo dasmat popullore,

për të pare i etur diellin e madh

që praron fuqishëm muskujt viganë

të vargmaleve të saj epikë!

Si zambaku i ri dhe i freskët

që shpërthen mes shkrepave

shpërthen nga gjiri i saj kultura,

arti, librat, ndërsa përpara bujkut

e punëtorit ngrihet nderimi i epokës,

përmendorja e dashurisë

e virtuti lulëzon

viset e lashta!

O Shqipëri e vogël, por sa e fortë!

E vendosur e patundur e fjalëmbël.

Tingulli i kitarës tënde

është i gjallë e i çeliktë

e vjen e i shtohet me dinjitet melodive

të historisë,

këngës së epokës që s’ka të heshtur!

Është një zë malesh,

ndërtimesh të pafundme e të bardha,

kjo është kënga e njerëzve dhe bjeshkëve

e zogjve të pranverës dhe drurëve të mollëve

plot lule të porsaçelura

e erërave e valëve të detit.

Qëndresa, pamposhtmëria dhe lulet e tua Shqipëri

janë dhurata që po i sjell

vetë ndërtimit të jetës së re mbi botë.