LAPSH në Cyrih ka njoftuar të gjithë ata që ndjekin mësim plotësues në gjuhën shqipe Katonin e Cyrihut se mësimi do të rifillojë më 8 qershor.
“Njoftohen nxënësit shqiptarë që e vijojnë shkollën shqipe të mësimit plotësues në Kantonin e Cyrihut se më 8 qershor do të rifillojë mësimi në gjuhën shqipe sipas orarit të paraparë”, thuhet në njoftimin e Këshillit të Arsimtarëve të LAPSH-së “Naim Frashëri” për Kantonin e Cyrihut. /KultPlus.com
Grupi i Artistëve, mban konferencë për medie, ku do të informohet opinioni publik rreh zhvillimeve dhe ecurisë së procesit për t’u bërë artistët pjesë e hartimit të kritereve për fondin emergjent të MKRS-së, shkruan KultPlus.
Kjo konferencë do të mbahet më 7 qershor 2020 nga ora 12:00, para ndërtesës GËRMIA, ku aktualisht operon ATK-ja (përballë Teatrit Kombëtar).
Nga Grupi i Punëtorëve në skenën e pavarur të artit dhe kulturës në këtë konferencë për këto zhvillime do flasin:
Donjetë Murati, hulumtuese
Dardan Zhegrova, artist
Nol Sahatçiu, artist
Blerta Ismaili, sociologe/aktore
Genc Kadriu, artist
Njoftimi:
Artistët, kuratorët, hulumtuesit, punëtorët e pavarur në skenën e kulturës të poshtë shënuar, kanë shtruar kërkesë zyrtare në Ministrinë e Kulturës Rinisë dhe Sportit (MKRS) që të përfshijë përfaqësuesit e Artistëve të Pavarur në Grupin Punues për përpilimin e kritereve për shpërndarjen e Fondit Emergjent për kulturë, rini dhe sport.
Nga rrethanat e krijuara me shpërndarjen e shpejtë të COVID-19, Qeveria e Kosovës ka ndarë 5 milion euro për mbështjetjen e kulturës, rinisë dhe sportit. Si hap të parë në këtë drejtim MKRS do të themelojë Grupin Punues me mandat për të përcaktuar kriteret dhe rregullat për shpërndarjen
e fondeve në skenën e pavarur të artit dhe kulturës në Kosovë. Përfshirja e Artistëve të Pavarur e plotëson Grupin Punues dhe ofron një perspektivë të domosdoshme në mbrojtje të artistëve dhe
punës së tyre.
Në shikim të parë duket që pandemia ka sjellë një lloj barazimi shoqëror, ku të gjithë janë në ballafaqim me të njejtën sfidë. Përkundrazi, ne konsiderojmë që kjo situatë vetëm se ka theksuar relacionet ekzistuese të formësuara përgjatë viteve të karakterizuara me sisteme të ndryshme të
pabarazisë, duke bërë që grupe të caktuara të dëmtohen më shumë.
Puna e Artistëve të Pavarur në Kosovë mund të cilësohet si punë e padukshme duke qenë se procesi i punës në shumicën e rasteve nuk formalizohet dhe shpeshherë rezulton si punë e papaguar.
Mënyrat e vetme përmes së cilës puna e artistëve kompenzohet janë përmes kontratave mbi vepër, komisionimeve të veprave, ekspozitave, koncerteve apo ngjarjeve të ndryshme si dhe projekteve të përkohshme. Përveç kësaj, burim tjetër i të ardhurave për artistët mbetet shitja e veprave të artit
ku në fakt ndodhë i vetmi relacion formal në mes të shtetit dhe individëve përmes regjistrimit si biznes individual, ndonëse ky treg në Kosovë është i parregulluar dhe pothuajse nuk ekziston. Në situata të tilla si kjo me COVID-19 edhe këto angazhime anulohen ose shtyhen për një afat të pacaktuar kohor, duke e rënduar gjendjen dhe duke bërë ndërhyrjen emergjente institucionale të domosdoshme.
Në fakt, ekziston një sistem i tërë i prodhimit artistik që qëndron mbrapa punës që mund të duket e vetmuar. Punët apo veprat që të gjithë i konsumojmë, ndër tjera janë rezultat i një procesi hulumtues, të zanatit, prodhimit, mirëmbajtjes, shkrimit, arkivimit, konservimit dhe hapësirës së
mjaftueshme për punë. Sigurimi dhe qasja në këto elemente zakonisht është rrethanore. Para pandemisë ky sistem është përkrahur nga materialet vetanake, improvizimet dhe nga mbështetja që është ofruar përmes marrëdhënieve ndër-personale. Rrjedhimisht, përbën një ambient fragjil
dhe të varur nga faktorë të ndryshëm që mundësojnë ose pamundësojnë krijimtarinë artistike të ekzistojë. Për më tepër, është qenësore që të rimendojmë edhe përkufizimin e punës, duke marrë parasysh të gjitha elementet që mundësojnë krijimtarinë në Kosovë, si dhe pasojat e vështirësitë që sjell përkufizimi aktual.
Vlerësojmë gatishmërinë e Qeverisë së Republikës së Kosovës, respektivisht të MKRS-së, për të përkrahur skenën e pavarur në këtë kohë të pandemisë së COVID-19. Megjithatë, për të siguruar një proces gjithëpërfshirës dhe adresim sa më të saktë të nevojave në skenën e pavarur të artit konsiderojmë se grupi punues duhet të ketë së paku dy përfaqësues të skenës të zgjedhur nga Artistët e Pavarur.
Pandemia ka ndryshuar tërësisht përditshmërinë tonë dhe një gjendje e tillë do të mund të vazhdojë edhe për shumë kohë. Ndryshimet e përkohshme apo afatgjate në mënyrën e funksionimit të galerive, muzeve, koncerteve, apo ngjarjeve tjera kulturore do të jenë thelbësore. Në tavolinën e diskutimeve, në mesin e institucioneve duhet të ketë vend edhe për pikëpamjet e Artistëve të Pavarur.
Për këtë arsye, kërkojmë bashkëpunim në mes të MKRS-së dhe Artistëve të Pavarur si dhe subvencionim adekuat që është qenësor për skenën e pavarur të kulturës, në ballafaqimin me këtë kohë sfiduese si dhe për përpilimin e politikave më fuqizuese në të ardhmen. /KultPlus.com
Thënie të pavdekshme nga Dritëro Agolli:
“Gabimi i një doktori varroset në tokë. Gabimi i një arkitekti bie në tokë, kurse gabimi i një mësuesi ecën nëpër tokë”.
“Vetëm gjuha e muzikës, verës dhe dashurisë nuk ka nevojë të përkthehet”.
“Nëse njeriu nuk ndjen as kënaqësi, as dhimbje; nëse nuk ndjen as gaz, as hidhërim, as shpresë, një gjë po jua them me ndershmëri dhe bindje, lëreni të vdesë”.
“Ka fjalë që qajnë dhe lotë që flasin”.
“Për të gjetur miqësinë e vërtetë kapërcehet lumi, për të gjetur dashurinë e vërtetë deti”.
“U zumë të dy aq shumë për punën
Dhe s’flasim dhe s’vemë e s’vijmë!
Eh, budalla!
Edhe dhëmbët zihen me gjuhën,
Zihen dhe bashkë rrinë”.
“Dashuria është një libër që e lexojnë të gjithë, por të paktë janë ata që arrijnë deri në faqen e fundit”.
“Duaje gruan edhe me gabime, ashtu siç do një libër të bukur edhe me gabime shtypi”.
“Dashuria nuk i dhuron, por i jep të gjitha. Ndofta kjo mund të mos jetë e përjetshme, por i përjetshëm mbetet çasti”.
“E vërtetë e pabesueshme
E mbajta në krah tërë ditën
Edhe zemër i dhashë:
‘Mbahu!’
Të nesërmen ne fshat kur arritëm,
U tha te tjerëve:
‘Më rrahu!’”
“Jeta është e vështirë . Po vdekja ? Kur do të kthehet ndonjëri të na tregojë?”. / KultPlus.com
Për dallim nga format e tjera të transportit, përdorimi i biçikletave është rritur ndjeshëm gjatë bllokimit. Një studim i lidhjes ETH Cyrih Mobisexternal zbuloi se në disa ditë gjatë bllokimit, çiklistët mbuluan tre herë numrin e kilometrave në krahasim me vjeshtën 2019. Dhe se përdorimi i tyre po shumfishohet.
Një studim zbulon se çiklistët mbuluan distanca më të gjata gjatë bllokimit dhe se përdorimi i biçikletave është rritur shumë në Zvicër, transmeton albinfo.ch.
Përderisa kërkesat për transport publik janë reduktuar gjatë bllokimit të pjesshëm të Zvicrës, përdorimi i biçikletave u rrit në gjithë vendin, thuhet në një studim të fundit në Zvicër, i lidhjes ETH Cyrih Mobisexternal. Por, pranimi më i madh i çiklizmit në gjithë vendin do të varet nga vendimet e mëtejshme politike dhe planifikimi i transportit.
Ernst Leuthold, pronari i një dyqani të biçikletave në Bernë, nuk mund t’u besojë syve.
“E mahnitshme të shohësh të gjithë këta njerëz që nuk kanë qenë me biçikletë për vite me radhë dhe pastaj papritmas ndiejnë nevojën për ta bërë këtë”, deklaroi ai.
Daniel Schärer, drejtori i lidhjes 2roues Suisseexternal, tha: “Gjatë bllokimit, punëtoritë e riparimit të dyqaneve me biçikletë ishin jashtëzakonisht të zënë”.
Dhe, ka të ngjarë që shitjet e biçikletave të ndërpriten gjatë muajve të ardhshëm, shtoi ai.
Shumica e këtyre klientëve të rinj ndoshta zbuluan çiklizëm për argëtim, ndërsa në shtëpi. Por “ka pa dyshim të tjerë që iu drejtuan biçikletave, biçikletave të veçanta elektrike, për të shkuar në punë”, shtoi ai.
Nëse përdorimi i biçikletave do të vazhdojë të rritet, ka shumë të ngjarë që njerëzit, të cilët kombinojnë çiklizmin me format e tjera të transportit, pasi shumica e popullsisë punojnë larg shtëpive të tyre. Për shembull, kjo mund të përfshijë çiklizmin në stacion në mëngjes dhe marrjen e një treni për të punuar dhe më pas bërjen e njëjtë gjatë rrugës për në shtëpi, transmeton albinfo.ch.
Biçikleta është kthyer
Jörg Beckmann, një sociolog transporti dhe drejtor i lidhjes Mobility Academyexternal, është i bindur që udhëtarët mund të kthehen në forma të tjera të transportit. Rritja e shpejtë e shitjeve në biçikletë gjatë bllokimit është një shenjë e mundshme e kësaj.
Për dallim nga format e tjera të transportit, përdorimi i biçikletave është rritur ndjeshëm gjatë bllokimit. Një studim i lidhjes ETH Cyrih Mobisexternal zbuloi se në disa ditë gjatë bllokimit, çiklistët mbuluan tri herë numrin e kilometrave në krahasim me vjeshtën 2019. Dhe se përdorimi i tyre po shumfishohet. /Albinfo.ch /KultPlus.com
Protestues të grupit të të drejtave civile të njerëzve me ngjyrë ‘Black Lives Matter’ mbushën sheshin e Parlamentit në Londër megjithë lutjet e ministres së shëndetësisë për të qëndruar në shtëpi si shkak i pandemisë.
Protestat shënuan fundjavën e dytë të demonstratave të ndezura që prej vdekjes së afro-amerikanit të paarmatosur George Floyd në SHBA javën e kaluar.
Demonstruesit rrethuan selinë parlamentare të Westminster një ditë pasi qeveria i kërkoi të ruanin rregullat e distancimit social duke mos u grumbulluar në grupe më të mëdha se gjashtë njerëz.
Dy herë kampioni i boksit Anthony Joshua iu bashkua protestuesve në Watford në veri të Londrës , teksa ecte me paterica e mbante veshur një bluzë me mbishkrimin: ‘Black Lives Matter.’
Joshua kishte vënë një priotezë në këmbë si masë mbrojtëse ndaj një ndrydhjeje javës që shkoi. /KultPlus.com
Vajza e Robert Ndrenikës i është rikthyer debatit për Teatrin duke kritikuar popullin shqiptar si të nëpërkëmbur dhe të shtypur pasi nuk rezistoi dot për të ndalur shembjen e godinës.
Diana Ndrenika thotë se shkatërrimi i Teatrit duhej ndalur me votë popullore teksa shteti duhet që të shpallë lista të patjetërsueshme të ndërtesave primare historike e kulturore.
STATUSI NGA DIANA NDRENIKA:
Sa popull i shtypur e i neperkembur jane shqiptaret! Iu shkaterrojne trashegimine e tyre kulturore e historike e nuk reagojne. Ministria e Kultures shpall Monument Kulture shtepine e arkitektit Maks Velo nderkohe qe heq nga listat e ndertesave te mbrojtura e shemb godinen e Teatrit Kombetar. Me shume se nje paradoks! Nderhyet dhunshem ne zonen e mbrojtur te qendres historike te qytetit duke shkaterruar kujtesen emocionale e historike te kombit, vazhdimesine e trashegimine. Ne te vertete shkaterrimi e dhunimi i asaj zone filloi qe me ngritjen e bunkerit çiban simbol te diktatures qellimisht per t’i hapur rrugë shkaterrimit e gllaberimit te atyre pak shesheve publike qendrore qe i kane mbetur Tiranes. Dhe populli i shtypur e i frikësuar deri ne palce nuk rezistoi. Qe ne ate moment ishte e domosdoshme te ndalej shkaterrimi me vote popullore. Eshte me se e domosdoshme qe ky shtet (pavaresisht vullneteve e orekseve subjektive te pushtetmbajtesve te radhes) te shpalle lista te patjetersueshme te ndertesave te rendesise primare historike e kulturore. /KultPlus.com
Poezi nga Bajram Mjeku
Bashkë me mallin pikonte shiu
prajshëm, gjithë ditën s’u ndal kurrë
sytë e saj më grishën kujtesën
si ngjyrat në akuarel përzier me ujë.
Në cep të dritares të prita gjatë
derisa vetmia u gdhend mbi qemer
papritur pashë se më dolën thinjat
papritur sheshi u mbështoll në terr.
Vetmia e frikshme në netët e gjata
është fantazmë e ngjizur në ferr
si ëndërr e keqe shfaqet në mesnatë
rëndë vret gjumin e dot nuk të merr.
Shiu dhe malli kur bëhen bashkë
janë si bora mbështjellë me suferinë
janë si rrëzëllim xhevahiri, janë si
lulenarcisi që n’plasë të gurit mbinë.
Prapë të prita, ti as sot nuk erdhe
pamja jote prapë u shkri në akuarel
u tretën gërshetat, pastaj buzët ranë
vetëm sytë tu mbetën në portret.
Jeta është pritje, dëgjova një zë
ktheva sytë e mbrapa s’dukej kush
nga shiu i vagullt dhe heshtja e trishtë
zemra më mbet varur mbi gëmushë.
Prishtinë, maj ’20
Carl Gustav Jung lindi në Kesswil në Liqenin e Konstancës (Zvicër) më 26 korrik 1875. Biri i një pastori protestant, mori një diplomë në Mjekësi dhe në vitin 1900 u bashkua me spitalin psikiatrik të Zyrihut. Përmes studimeve mjekësore ai i afrohet psikiatrisë.
Për disa vite ai është një nga nxënësit e preferuar të Sigmund Freud, e cila e afron atë me psikoanalizën. Jung bëhet një përkrahës i fuqishëm i teorive të mjeshtrit, megjithatë shumë shpejt shfaqen dallime midis dy personave, thellësisht të ndryshëm në karakter.
Në vitin 1912 – me botimin e librit të tij “Transformimet dhe simbolet e dëshirës seksuale” – marrëdhënia mes Jung dhe Freud ndërpritet. Zvicra filloi të elaboronte një teori të re, më vonë të quajtur psikologji analitike, e cila në krahasim me teoritë frojdiane karakterizohet nga një hapje më e madhe ndaj elementeve joracionalë të psikikës.
Jung është një person me një kulturë të madhe: ai studion thellësisht temat mitologjike, letrare dhe fetare të të gjitha kohërave dhe të të gjitha vendeve. Ai udhëton shumë: që nga viti 1920 ai ka vizituar Afrikën, Indinë dhe Amerikën e Veriut. Në 1921 ai botoi ese “llojet psikologjike”. Gjatë udhëtimeve të tij ai erdhi në kontakt me popullsi të shumta, mitet, ritualet, zakonet dhe traditat e të cilit ai studioi. Përveç vetëdijes personale të individit, Jung është i bindur se ka edhe një pavetëdijë të përbashkët të njerëzve të të gjitha kohërave. Përmbajtja e kësaj pavetëdije kolektive, gjatë shekujve do të shprehej në imazhe, mite dhe besime fetare që ai gjen, në mënyrë identike, në kulturat e njerëzve nga periudha dhe vende të ndryshme.
Në teoritë e tij archetypes – të cilat ai e quan “imazhe origjinale” – luajnë një rol themelor. Arketipet janë përmbajtje të pandërgjegjshme që veprojnë si prodhuesit dhe organizatorët e përfaqësimeve: një lloj modeli i pranishëm në një mënyrë të lindur në psikikën e qenies njerëzore.
Në vitin 1930 ai u emërua president nderi i “Shoqërisë Gjermane të Psikoterapisë”; pas ardhjes së nazizmit (1933) ai nuk dha dorëheqjen, por punoi me Hermann Göring, deri në vitin 1940, për të riorganizuar kompaninë.
Për të udhëtuar dhe për të zhvilluar psikologji analitike, Jung kombinon një aktivitet terapeutik intensiv, i cili zhvillohet pranë Zyrihut. Këtu themeloi një institut që mban emrin e tij (Carl Gustav Jung Institut): ai ndërtoi një kullë, një simbol të strehimit dhe meditimit. Ai mëson teorinë dhe metodat e asaj që, për ta dalluar atë nga psikoanalizmi frojdian, tani përkufizohet si “psikologji analitike”.
Në vitin 1944 ai botoi “Psikologji dhe alkiminë”, por në të njëjtin vit ai pësoi një aksident, frakturë dhe një sulm të mëvonshëm në zemër. Në koma, ai ka një përvojë para vdekjes, të cilën pastaj do ta përshkruajë në tekstin autobiografik “Kujtime, ëndrra dhe reflektime”. Më 1952 ai botoi shkrime të rëndësishme mbi “teorinë e sinkronizmit”.
Duke filluar nga vitet 1940, ai po ashtu merrej me një fenomen të ri, i cili po intensifikohej gjithnjë e më shumë, veçanërisht pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore: ufologjia.
Pas një sëmundje të shkurtër, ai vdiq më 6 qershor 1961, në shtëpinë e tij të liqenit në Bollingen. /KultPlus.com
Më 6 qershor miliona njerëz në botë përkujtojnë Ditën e Fitores në Normandi të Francës – një pikë kthese në Luftën e Dytë Botërore që ndryshoi rrjedhën e historisë. Përvjetori ngjall kujtime për veteranët e moshuar të Luftës së Dytë Botërore por është domethënës edhe për të tjerë që u prekën direkt ose indirekt nga lufta. Korrespondentja e Zërit të Amerikës Mariama Diallo njofton:
Në monumentin e Luftës së Dytë Botërore në Uashington, qindra njerëz vijnë çdo ditë për të nderuar miqtë dhe familjarët që humbën në luftë. Cewin Johnson është një prej tyre. Tashmë 89 vjeç, ai ishte vetëm 19 kur humbi krahun duke luftuar në Francë.
“Ne ishim duke luftuar në fshatin Oberhofen i cili ështe rreth 20 kilometra në perëndim të Strasburgut dhe kishim qenë në atë fshat tre herë duke u përpjekur ta merrnim nën kontroll. I kishim rrethuar të gjithë gjermanët në fund të fshatit. Gary dëgjoi tankun që afrohej në rrugë dhe dërgoi artilerinë atje dhe e goditi tankun por atëherë u godita dhe unë.”
vjeçari Frederick Douglass Williams ishte pilot në misione ushtarake në Evropë si anëtar i të famshmve Pilotët Tuskegee. Ai thotë se gjëja më e vështirë e të shkuarit në luftë ishte të menduarit për të dashurit e lënë pas.
“Më pëlqen ajo që ka thënë Uinston Çurçilli: se edhe ata shërbyen duke pritur. Mamatë, të dashurat…mamaja ime e shkretë u çmend. Ne e dinim dhe e prisnim, por jo ata. ‘Ku është djali im’ thonte.”
Për veteranët e Luftës së Dytë Botërore dhe shumë të tjerë, 6 qershori 1944 – Dita e Fitores, nuk do të harrohet kurrë. Zbarkimi i aleatëve në
Normandi shënoi fillimin e çlirimit të Francës nga pushtimi nazist që rezultoi në humbjen e Gjermanisë. Christopher Yung është autor i një libri mbi planifikimin e Ditës së Fitores.
“Është një nga operacionet ushtarake më të rëndësishme të kryera ndonjëherë, me siguri sulmi më i madh i ndërmarrë nga uji ndonjëherë. U desh shumë zgjuarsi, këmbëngulje dhe mendim ushtarak.”
Pushtimi ishte një pikë kthese vendimtare.
“Është hapi i parë i cili i dha aleatëve mundësinë për t’u kthyer në kontinent. Gjermanët kishin ngritur një fortesë gjigande për të parandaluar rikthimin e aleatëve.”
Gjenerali brigadier Bruno Caitucoli është atasheu ushtarak në ambasadën franceze në Uashington. Babai i tij 94 vjeçar luftoi në luftë.
“Ajo që babai im më shpjegoi disa herë është rëndësia e të qenurit gati të mbrosh atë që nuk të jepet falas: lirinë, demokracinë, etc.”
Në zyrën e tij ndodhet një foto – një kujtim i sakrificës të Luftës së Dytë Botërore.
“Kjo foto tregon plazhin e Omahas, Omahanë e përgjakur me dy flamuj, ato francez dhe amerikanë bashkë dhe rreth tre mijë njerëz që formuan fjalët: Nuk do të harrojmë kurrë. Dhe mbi plazhin Omaha ndodhen Varrezat Coleville.”
Shumë vdiqën për ta bërë bërë të mundur fitorem por sakrifica e tyre hapi rrugën për kapitullimin e Gjermanisë naziste në maj të vitit 1945.
DISA STATISTIKA TË D-DAY
Ky Operacion vendimtar udhëhiqej nga Gjenerali Dwight D. Eisenhower,
më vonë Komandant i NATO-s dhe president i SHBA-Ushtria përbëhej nga:
– 156 000 trupa (73000 Amerikanë dhe 83000 britanikë dhe kanadezë)
– 12 837 Avionë luftarakë
– 6939 Anije
– personel i marinës – 195 701 (52 889 Amerikanë, 112 824 britanikë dhe 4988 nga trupat Aleate) /KultPlus.com
Që nga Shtetet e Bashkuara deri në Meksikë e në Spanjë, mijëra vetë u mblodhën për të nderuar afrikano-amerikanin George Floyd që vdiq ndërsa ishte i ndaluar nga policia në shtetin e Minesotës. Vdekja e tij ka shkaktuar protesta në gjithë botën dhe thirrje për t’i dhënë fund dhunës racore.
Akivisti i të drejtave civile, reverendi Al Sharpton i kërkoi turmës në një ceremoni përkujtimore për George Floyd-in të imagjinonte se si duhej të ishte ndjerë ai.
Në video, Floyd shfaqet nën pranga, me fytyrën përtokë dhe një oficer me gjurin në qafën e tij për mbi tetë minuta.
“Ndërsa numëroni tetë minuta, mendoni se ç’po përjetonte George, shtrirë në tokë për tetë minuta, duke u lutur për jetën e tij, sikur po bënte rrëfimin e vdekjes së tij. Kjo nuk mund të vazhdojë”, tha reverendi Sharpton.
Qindra të tjerë u mblodhën para kishës së Universitetit Verior Qendror të Mineapolisit, ku u mbajt shërbesa. Ishte e para mes tre ceremonive që do të mbahen në tre qytetet, ku Floyd lindi, u rrit dhe vdiq.
Jashtë Shteteve të Bashkuara mbi 1 mijë vetë u mblodhën në Barcelonë për të shfaqur solidaritetin e tyre.
Njerëzit ndezën qirinj dhe mbanin parrulla.
“Shpresoj që njerëzit tani të ngrihen dhe të thonë ‘nuk vazhdohet kështu’ dhe të dalin në rrugë. Po të shohësh historinë, njerëzit vërtet sollën ndryshim, dolën në rrugë, protestuan, rrëzuan udhëheqës nga pushteti. Dhe ne populli mund t’ua heqim njerëzve pushtetin që u kemi dhënë. Duhet vetëm të ngremë zërin”, tha bashkëorganizatori i protestës, Jonathan Courtney.
Edhe në qytetin e Meksikos, qindra dolën për të shprehur nderimet e tyre.
“Duhet t’u themi njerëzve se jeta e afrikano-amerikanëve është e vlefshme”, tha protestuesi Luis Ceron.
Organizatorët lexuan emrat e afrikano-amerikanëve të tjerë që ashtu si George Floyd vdiqën, pas incidenteve me policinë, ndërsa pjesëmarrësit u ulën në gjunjë në heshtje me qirinj në duar. zëri i amerikës /KultPlus.com
Edicioni i parë i lajmeve të gjigandit mediatik amerikan, rrjetit që revolucionarizoi mënyrën e të bërit televizion, CNN, nisi pikërisht kështu… Lois Hart ndau tryezën me bashkëshortin e saj David Walker, teksa anonçonin zhvillimet kryesore në ditën e parë të transmetimit, në 1 qershor 1980.
I pari televizion që ofroi mbulim të informacionit, 24 orë në ditë, e nisi ekzistencën e tij të suksesshme me prezantimin e ambienteve ku kishte filluar të shkruhej historia e tij, në Altanta të Xheorxhias.
Natyrisht, pamjet e 40 viteve më parë stonojnë pak me ato që CNN ofron sot, nuk kishte grafika, strisha dhe saktësi si ajo e tanishmja. Flokët dhe moda ishin ndryshe, por qe prej fillimit, CNN ishte CNN. Tashmë një rrjet global i disponueshëm për 2 miliardë njerëz në më shumë se 200 vende dhe territore rreth botës, në vitet ‘80 ideja e një televizioni që transmetonte lajme 24 orë në ditë, ishte shumë revolucionare.
“Po mendojmë të krijojmë një rrjet alternativ kabllor. Një kanal informativ që do të quhet, Cabel News Network”, i cili do të transmetojë vazhdimisht, në segmente gjysmë orëshe lajme ndërkombëtare, ekonomike, sportive dhe të tjera, 24 orë në ditë. E di që në do t’ia dalim me sukses dhe zotohem para jush se nuk do ta zhgënjejmë publikun amerikan” – Ted Turner, themelues i CNN.
1 vit më vonë pasi manjati i medias Ted Turner i premtoi publikut amerikan një televizion ndryshe, CNN çeli maratonën e pandalshme të transmetimit. Një transmetim, që siç premtoi themeluesi i tij, Ted Turner do të ndërpritej vetëm më fundin e botës.
“Duam të mbulojmë të gjitha lajmet në çdo kohë, dhe meqenëse do të jemi në transmetim në mënyrë të vazhdueshme, pa ndërprerje, nënshkruam në 1 qershor për të përcjellë sinjalin satelitor, duke vijuar me shumë gjasë deri sa botës t’i vijë fundi”.– Ted Turner, themelues i CNN
1 vit më vonë, miliona teleshikues do të ndiqnin përmes ekranit të CNN, fundit e krizës se e pengmarrjes në Iran e martesën e Lady Dianës me princin Charles. Do të pasonte zbarkimi i gruas së parë në hënë, koncerti i bamirësisë Live Aid, katastrofa bërthamore e Çernobilit, protesta pro demokracisë me Tienanment, e rënia e murit të Berlinit. Ka mbuluar luftëra, katastrofa natyrore, politikë, kulturë e ngjarje të tjera ekskluzive në përpjekjen për të ruajtur përparësinë jo vetëm në tregun amerikan por në të gjithë globin, dhe për të përcjellë, lajmet e paanshme që evokonte Ted Turner.
Përgjatë 40 viteve, rrjetit televiziv është përballur me operatorë skeptikë kabllorë, komunistë autoritarë, diktatorë të lindjes së mesme e sfida të tjera, të vogla e të mëdha. Tani përballet më një president armiqësor, i cili e ka kthyer në shënjestrën kryesore të fushatës së tij të egër, kundër “fake news”, siç e quan. Por CNN nuk e ka humbur asnjë betejë në historinë e tij, e trashëgimia e shtrirë në 4 dekada është pasuri që tejkalon kufijtë amerikanë, frymëzim për mënyrën se si duhet bërë gazetaria, dëshmi se si duhet të duket e vërteta! /KultPlus.com
Poezi nga Ali Podrimja
Unë, biri yt, Kosovë t’i njoh dëshirat e heshtura,
t’i njoh ëndrrat, erërat e fjetura me shekuj,
t’i njoh vuatjet, gëzimet, vdekjet,
t’i njoh lindjet e bardha, caqet e tuka të kulluara;
ta di gjakun që të vlon në gji,
dallgën kur të rrahë netëve t’pagjumta
e të shpërthej do si vullkan:-
më mirë se kushdo tjetër të njoh, Kosovë.
Unë biri yt./ KultPlus.com
“Ty të dua si kurrë nuk kam dashur e si nuk do të dua më. Ti je dhe do të mbetesh e vetmja, e pakrahasueshme me asgjë tjetër. Eshtë diçka e pleksur dhe e thellë, diçka që më mban nga të gjitha anët, që kënaq të gjitha orekset e mia dhe përkëdhel sedrën time.
Realiteti yt gati zhduket. Përse sa herë mendoj për ty, të shoh me kostume të tjera, të ndryshme nga të tuat? Mendimi se ti je dashnorja ime më vjen rrallë, apo ti nuk formulohesh tek unë nga kjo. Kundroj fytyrën tënde të ndriçuar nga gëzimi, teksa lexoj vargjet e tua duke të admiruar.
Atëherë ajo ka një shprehje të shkëlqyer ideali, krenarie dhe mallëngjimi. Nëse mendoj për ty kur jam në shtrat, një krah i mbledhur, lakuriq, një kaçurrel i ngritur pak më lart se tjetri, duke parë tavanin. – Më duket se ti mund të plakesh duke u shëmtuar, por asgjë nuk do të dyve dhe të pavarur nga ne.
A nuk kam bërë gjithçka për të të lënë? A nuk ke bërë gjithçka që të duash të tjerë? Jemi kthyer prapë te njëri-tjetri, pasi jemi bërë për njëri-tjetrin. Të dua me gjithë zemër. Do doja të të dashuroja më shumë derisa të të bëja të lumtur, sesa të bëj edhe të vuash!
Unë dua të të shoh në përmbushjen e të gjitha dëshirave të tua”.
– Gustave Flaubert
Në ditët tona, Jul Çezari konsiderohet ende një prej strategëve më të mëdhenj ushtarakë të historisë, dhe emri i tij është gjithashtu sinonim i kultit të personalitetit dhe njeriut të fortë. Si arriti të ketë kaq shumë pushtet në jetë? Më poshtë disa mësime prej tij.
1. Rëndësia e slloganeve
Udhëheqësit më të mirë jo vetëm bëjnë veprime sensacionale – ata dinë gjithashtu të ofrojnë një histori bindëse.
Pas një lufte të shpejtë kundër një farë Farnace, Mbret i Pontos, Çezari dërgoi në Romë një raport me detajet e pushtimit të tij. Biografi grek Plutarku dhe historiani romak Svetoni pajtohen se komandanti nuk hyri shumë në detaje, por thjesht shkroi: “Veni, vidi, vici” (“Erdha, Pashë, Fitova”).
Frazat ishte aq efikase, sa e kujtojmë edhe sot, pas shumë shekujsh.
Çezari mund të ishte zgjatur në aftësitë e tij ushtarake (ishte autor i shumë shënimeve të gjata ushtarake), por ai e kuptoi se një resht i vetëm do ta dërgonte mesazhin me shumë më tepër forcë.
2. Marrja e risqeve
Në Romën e lashtë, kalimi i Rubikonit me një ushtri përbënte një sfidë të vërtetë. Ishte e barazvlefshme me shpallje lufte, gjë që ishte e ndëshkueshme me vdekje.
Kur Jul Çezari kaloi lumin me legjionin e tij, luajti gjithçka për gjithçka. Tek “Jetët e Çezarëve”, Svetoni shkruan se Çezari, kur kaloi lumin, citoi një dramaturg të Athinës, duke shpallur “vdekja është tërhequr”.
Riskoi gjithçka dhe i shkoi mirë.
3. Nuk ka asgjë të keqe të fillosh me pak
Shpesh, për t’u bërë udhëheqës, duhet të fillosh si peshk i madh në një pellg të vogël.
Çezari e kishte kuptuar dhe ia doli të marrë një pozitë pushteti, edhe pasi kishte humbur trashëgiminë e tij në rini, në një grusht shteti.
Sipas Plutarkut në veprën e tij “Jetë Paralele”, gjenerali bëri një koment kurioz kur po kalonte një fshat të vogël alpin: “Unë ju siguroj se preferoj të jem më mirë i parë këtu, se sa i dytë në Romë”.
4. Asgjë nuk është definitive
Si gjeneral, Çezari e dinte se gjërat mund të ndryshonin në një moment. Sipas “Jul Çezari: Mësime lidershipi nga pushtuesi i madh” i Bill Yonne, Çezari shkroi se “në luftë, ngjarjet me rëndësi të madhe kanë origjinë të parëndësishme”.
Të flesh mbi dafina nuk është një ide e mirë – sepse gjërat gjithmonë mund të kthehen në më të keqen.
5. Kurrë mos gënje veten
Edhe nëse je një udhëheqës i suksesshëm, kurrë mos arri në pikën që të besosh marrëzitë e tua. Tek “Gali i bukur”, që përshkruan një gabim taktik nga galët, kundërshtarë të tij, Çezari përfundon: “Në shumicën e rasteve, burrat janë të gatshëm të besojnë atë që duan”.
Udhëheqësit më të mirë sillen në mënyrë racionale dhe nuk lejojnë që ndjenjat e tyre ose nocionet e paracaktuara, të dominojnë vendimet e tyre. Instinkti është shumë i rëndësishëm, por udhëheqësit më të mirë e përdorin atë së bashku me arsyen, jo si alternativë të saj.
6. Kurrë mos u relakso, që të ulësh vigjilencën
Nuk ka rëndësi se sa gjithçka duket në rregull, udhëheqësit më të mirë gjithmonë arrijnë të parashikojnë pasojat më të këqija. Gjithmonë tek “Gali i bukur”, Çezari shkruan: “Herë pas here, perënditë e pavdekshme kanë zakonin t’u japin begati më të madhe dhe pandëshkueshmëri më të gjatë, atyre që duan të ndëshkojnë për fajet e tyre, në mënyrë që ata të mund të vuajnë më keq, në rrethana negative”.
Në praktikë, nëse kaloni një fazë pozitive, jini të kujdesshëm. Çezari vetë do të kish bërë mirë që ta ndiqte këtë këshillë. Por, nën diktaturën e tij, ai lejoi që një konspiracion të çonte në vrasjen e tij të famshme.
7. Kurrë mos u nënvlerëso
Për të marrë komandën, duhet të keni besim në aftësitë tuaja. Një gjë që Çezarit nuk i mungonte, siç e tregon edhe një incident ku, mes shumë rreziqeve të tjerë, ishin përfshirë edhe piratët! Duke rrëfyer jetën e Çezarit, Plutarku shkruan që në moshë të re, Jul Çezari u rrëmbye nga piratë, që kontrollonin Detin Mesdhe.
“Piratët kërkuan 20 talente për lirimin e tij, dhe Çezari duke qeshur u tha se nuk dinin kë kishin kapur, dhe u ofrua të pagojë pesëdhjetë”. Më pas Çezari u premtoi që, pasi ta lironin, do i vriste personalisht. Me t’u kthyer në liri, organizoi një flotë për t’i ndjekur, dhe bëri atë që kishte premtuar.
Një numër i madh i protestuesve pritet të mblidhen në Washington sot, ka thënë kreu i policisë së këtij qyteti, gjersa protestat anë e mbanë SHBA-së janë duke hyrë në ditën e 12-të.
Disa aktivistë nëpër platforma të mediave sociale kanë bërë thirrje që të mblidhen një milion njerëz për protesta në kryeqytet, raporton Reuters.
“Kemi shumë informata publike dhe nga burimet e hapura që tregojnë se ngjarja që do të ndodhë të shtunën mund të jetë më e madhja që kemi parë ndonjëherë në këtë qytet”, tha shefi i policisë së Washingtonit, Peter Newsham, për mediat lokale, duke shtuar se shumica e trafikut në qendër të qytetit do të mbyllet që nga fillimi i ditës.
Newsham nuk dha ndonjë vlerësim për numrin e protestuesve që pritet të dalin në rrugë. Mediat lokale parashohin me dhjetëra mijëra pjesëmarrës, transmeton KOHA.
Guvernatori i Karolinës së Veriut ka urdhëruar që të gjithë flamujt nëpër ndërtesat publike të vendosen në gjysmë shtizë nga agimi e deri në muzg të shtunën për nder të George Floydit, i cili kishte lindur në qytetin Fayetteville të këtij shteti.
Të premten u mbajtën tubime dhe demonstrata në qytetet Atlanta, Los Angeles, Minneapolis, Miami, New York and Denver dhe vende tjera, dhe protestuesit sërish u tubuan përpara Shtëpisë së Bardhë edhe pse po binte shi. Protestat gjatë natës ishin kryesisht paqësore por tensioni është i lartë edhe pse autoritetet në disa shtete janë duke marrë masa për të reformuar procedurat e policisë.
Shkruan: Çun Lajçi
S’jemi t’barabart as me skjaun!
E hoqën reprocitetin
Ju mos e nemni Dardaninë
Kan ndrrua kohnat duhet ndrrua fara
E druej se trolli s’e duron tjetrën
E për shartime tepër vonë
Mos e nemni Dardaninë bimën po
Kopilua qenka n’sytë e shterun
Prejeni sa s’asht rritë në nyjen e dytë
Se pastaj dy herë bahet kopile
E s’hahet prej idhtësimit
Koha s’ka ndryshua po Nik Dardani
Ai e paska ndrrua rasadin
S’qenka i barabart as me vetën
As me skjaun!
Dardani,06.06.2020
Pas një jave turbulente, drejtori ekzekutiv i Facebookut, Mark Zuckerberg, tha se kjo kompani planifikon të rishikojë “produktet dhe politikat” e saj pasi që punonjësit në këtë kompani në mënyrë shumë publike kundërshtuan vendimin e tij që të lejojë një postim nga presidenti Donald Trump, ka shkruar revista Digital Trends.
Zuckerberg tha në një postim në Facebook se vendimi për të rishikuar politikat e kësaj kompanie, e cila lejoi postimin e Trumpit “kur plaçkitja fillon, nisen plumbat”, erdh pas “reagimit të punonjësve, ekspertet e të drejtave civile dhe eksperteve të brendshëm”.
Ai tha se Facebook do t’i rishikojë politikat e veta që shqyrtojnë “kërcënimet e përdorimit të dhunës nga ana e shtetit” si dhe si të menaxhohen postimet të cilat mund të nxisin shtypjen e votuesve, dy tema për të cilat kjo kompani është kritikuar pas skandalit të vitit 2016 me kompaninë Cambridge Analityca, transmeton KOHA.
Postimi i Zuckerbergut erdh vetëm pas një jave pasi që e kishte mbrojtur vendimin e Facebookut për të lejuar postimin ndezës të Trumpit, edhe pasi që Twitter e kishte etiketuar dhe bllokuar ngase “lavdëronte dhunën”. Pas kësaj, punonjësit në Facebook shprehën mllefin e tyre ndaj mosveprimit të Zuckerbergut për të hequr këtë postim, dhe rreth 5,000 persona virtualisht lëshuan vendet e punës.
Postimi i Zuckerbergut të premten përfshiu listën prej shtatë temave të politikave që kjo kompani ka plan t’i rishikojë, përfshirë “nismat për të përparuar të drejtën racore dhe pjesëmarrjen votuese”.
“Duhet të rishikojmë nëse kemi nevojë të ndërrojmë strukturën për t’u siguruar se dëgjohen zërat e grupeve të duhura”, shkroi ai. “Jo vetëm kur janë në fjalë vendime që ndikojnë në grupe të caktuara, por edhe kur janë në pyetje vendime të cilat do të jenë precedent për gabime në të ardhmen. Jam i përkushtuar në rregullimin e përfaqësimit të llojllojshmërisë, përfshirjes së të gjithëve dhe drejtave të njeriut në proceset dhe menaxhimet tona, dhe së shpejti do të nxjerrim specifika se si mund të bëjmë përmirësime në lidhje me këto tema”, ka shtuar ai.
Sidoqoftë, nuk është më keq se ideja që të injektohet dezinfektuesi. Në shekullin 17, Isaac Newton kishte shkruar recetën për ilaçin kundër murtajës, i cili përbehej prej përzierjes së bretkosës dhe te vjellës së saj për të larguar këtë sëmundje, shkruan The Guardian.
Dy faqe të pa publikuara te shkrimeve të Newton për librin e Jan Baptist van Helmont të vitit 1667 për murtajën që quhej De Peste, do të shkojnë në ankand online këtë javë. Njewton kishte qenë student në Kolegjin Trinity të Cambridge, kur universiteti u mbyll për shkak të rrezikut të infektimit më murtajë, e cila vrau 100.000 njerëz në Londër mes viteve 1665 dhe 1666.
Kur shkencëtari u kthye në Cambridge në vitin 1667, nisi studimin e librit të Van Helmont. Analiza e tij e librit De Peste është shkrimi më i rëndësishëm që Newtoni ka bërë në lidhje me murtajën, transmeton KOHA.
Edhe pse këto shkrime janë interesante për shkak kohës së pandemisë nëpër të cilën po kalojmë, disa nga ilaçet e propozuara nga Newton vështirë se do të përdoren këto ditë. Ai shkruan se ilaçi më i mirë është “bretkosa e lidhur për këmbë në oxhak për tre ditë, dhe e cila pastaj vjellë insektet që i ka ngrënë. Kombinimi i bretkosës me te vjellat dhe serumin i cili vendoset ne fasha dhe mbahet në vendet e prekura, e ka hequr sëmundjen dhe ka tërhequr helmin”, ka shkruar ai.
Pavarësisht famës së Newtonit, këto shkrime nuk janë përfshirë në asnjë punë të tij të publikuar. Kur Newton vdiq në vitin 1727, arkiva e madhe e punës së tij iu la mbesës Catherinë Conduitt. Arkivi mbeti me familjen deri në vitin 1872, kur trashëgimtari i tij, Isaac Newton Wallop, i dhuroi këto shkrime kolegjit Trinity në Cambridge. Ky universitet mbajti vetëm shkrimet shkencore dhe matematikore dhe ia ktheu familjes shkrimet më kontroverse rreth alkimisë, teologjisë dhe filozofisë.
Këto shkrime do të dalin në ankand me vlerë prej 80,000 deri 120,000 dollarë.
“Dashuria është shumë më tepër se sa dëshira për marrdhënie seksuale; ajo është mjeti kryesor për të ikur nga vetmia e cila i prek meshkujt dhe femrat përgjatë pjesës më të madhe të jetës së tyre.”
“Jeta e mirë inspirohet nga dashuria dhe udhëhiqet nga dija.”
“Shpresat ekstreme janë të lindura nga mjerimet ekstreme.”
“Njerëzit janë të lindur injorantë, jo budallenjë. Ata i bënë budallenjë edukimi.”
“Dehja është vetvrasje e përkoshme.”
“Martesa për gruan është mënyra më e zakonshme e jetesës dhe sasia e përgjithshme e seksit të padëshiruar, e duruar nga gruaja, me shumë gjasë është shumë më e madhe në martesë se sa në prostitucion.”
Drejtoria Rajonale e Kulturës Kombëtare berat ka propozuar shpalljen e kishës së Shën Nikollës në fshatin Paftal, monument kulture i kategorisë së parë.
Në këtë kuadër specialistët e Institutit të Trashëgimisë Kulturore, Tiranë vizitoi nga afër këtë kishë dhe vlerësoi kompozimin arkitektonik të kësaj kishe.
Eugen Kafllani, drejtor i DRTK-së Berat, theksoi se “nëse ky monument ka mbërritur në këto ditë në këtë gjendje relativisht të mirë, kjo ka ardhur si rrjedhojë e përkujdesjes së shumë besimtarëve e banorëve të kesaj zone, të cilët gjej rastin ti falenderoj publikisht”.
Sipas tij, detyra jonë dhe e shtetit tashmë është ta mbrojmë e ta mirëmbajmë të gjithë bashkë këtë ” diamant ” të trashëgimisë kulturore.
“Specialistët e Institutit të Trashëgimisë Kulturore, Tiranë vlerësuan edhe tipologjinë e objektit si një bazilikë tre – nefëshe me tavan të rrafshët , përmasat e saj, detajet arkitektonike, detajet e gdhendjes së gurit në pjesën e jashtme të absidës, mbishkrimet në qemerët e portave të punuara me gur ranor, gjinekonitin me dyshemenë origjinale me dru lisi e të mbërthyer me gozhdë kovaçi , pjesën e hajatit të punuar me gurë gëlqerorë të skalitur dhe këmbanoren e cila për nga forma , eleganca dhe mënyra e punimit ka një lloj ngjashmërie me atë të Manastirit të Shën Mërisë së Apollonisë”, – tha Kafllani.
Ai bëri të ditur se pas hartimit të dokumentit tekniko – ligjor së shpejti do të merret vendimi për shpalljen në mbrojtje paraprake dhe më pas përfshirjen në listën e monumenteve të administruara nga DRTK – Berat duke bashkëlidhur edhe zonën e mbrojtur përreth monumentit.
Kjo kishë daton në vitin 1875 ( sipas edhe mbishkrimeve ) por kjo datë mund ti përkasë rindërtimit pasi ekzistojnë të dhëna të botuara apo të dhëna nga tradita gojore të banorëve të zonës, ku thuhet se është ndërtuar mbi një kishë më të hershme.
Monumenti i atribuohet punës së kryemjeshtrit usta Veliko nga Opari i Korçës. Në ditët e sotme kjo kishë prezantohet si një nga objektet e kultit me vlera të rëndësishme historike -arkitektonike dhe për nga pozicioni gjeografik i vendndodhjes së saj ajo është një vlerë e shtuar si për turizmin kulturor në qarkun e Beratit, ashtu edhe një vend i rëndësishëm pelegrinazhi për besimtarët.
Një mike e afërt e ish-Dukeshës së Sussexit ka thënë të premten se fjalimi i saj lidhur me vdekjen e afroamerikanit, George Floyd, e paraqiste Meghane Marklen pikërisht ashtu siç ajo vërtet ishte para se të martohej me princin britanik, Harry.
38-vjeçarja Meghan e publikoi një fjalim për të diplomuarit e shkollës së saj “Immaculate Heart High School” në Los Angeles. Në këtë fjalim, Markle ka thënë se jeta e secilit afro-amerikan është e rëndësishme. Duke folur për revistën “Vanity Fair”, një burim anonim ka thënë se ajo ishte Meghani siç ishte dikur.
“Ishte vetja 100 për qind. Në rolin e dukeshës ishte më e ngurtë, ndërkaq në fjalim ishte siç kishte qenë para se t’i bashkohej familjes mbretërore të Britanisë së Madhe”, ka thënë burimi. “Në fjalim nuk ishte e ngurtë dhe ishte vetvetja, ashtu siç e mbaja mend që nga dita e parë që e kam takuar”, ka thënë një tjetër burim.
Ky burim ka sqaruar se kishte shumë diskutime rreth fjalimit të Meghanit, e cila donte që mesazhi i saj të ishte me plot kuptim.
“Nuk ishte e lehtë, por ishte e vendosur që të thoshte diçka. Fjalët që i ka thënë janë plotësisht të saja”, ka thënë burimi. Edhe vetë Meghan Markle ka pranuar se nuk e kishte të lehtë përpilimin e fjalimit. “Nuk isha e sigurt se çfarë të thosha.
Doja të isha e drejtë, por pak nervoze se fjalët e mia do të analizoheshin. Por e kuptova se gabimi i vetëm ishte të heshtja”, ka thënë Markle. Fjalimi prej gjashtë minutash i Meghan Markles u publikua në revistën “Essence”.
Pas valës së protestave kundër racizmit që kanë mbërthyer Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shumë të famshëm i janë bashkëngjitur kauzës për bamirësi. Kësaj liste i është shtuar së fundi edhe aktorja e famshme Angelina Jolie, e cila ka dhuruar 200.000 dollarë për Fondin e Drejtësisë Ligjore NAACP.
“E përkrah këtë fond në betejën për barazi racore dhe drejtësi sociale, si dhe për reformat urgjente në legjislativ”, ka thënë fituesja e çmimit “Oscar”. “Të drejtat nuk i përkasin një grupi për t’ia dhënë një tjetri. Diskriminimi nuk mund të tolerohet”, ka thënë Jolie.
“Shpresoj që të bëhemi bashkë si amerikanë dhe të adresojmë gabimet e thella strukturore në shoqërinë tonë”, ka shkruar ajo.
Përveç punës së saj si regjisore, Jolie është e përfshirë në punën si humaniste. Yje të tjerë që kanë dhuruar para në betejën kundër racizmit janë edhe Lena Dunham, Floyd Maywether e Harry Styles. Ndërkohë ylli televiziv, Kim Kardashian, ka bërë të ditur se kompanitë e saja të bukurisë do të ndihmojnë financiarisht Fondin e Drejtësisë Ligjore.
Njoftimi i saj vjen pasi tabloidi TMZ ka raportuar se bashkëshorti i saj, Kanye West ka dhuruar 2 milionë për familjet dhe avokatët e Ahmaoud Arbery, Brieonna Taylor dhe Floyd.
Libri “Lëvizja e Pajtimit të Gjaqeve”, i autorit Lulëzim Etemaj, është shpërndarë në të gjitha libraritë më të mëdha të Kosovës, shkruan KultPlus
“Ky libër është një shenjë modeste nderimi për mijëra zemërgjerë që, në vend të ngrehjes së gishtit të krimit, shtrinë dorën e pajtimit; gjaqet, plagët dhe ngatërresat i falën në emër të rinisë, flamurit dhe kombit”, thuhet në njoftimin e tyre.
Këtu keni njoftimin e plotë:
“Lëvizja e Pajtimit të Gjaqeve”, në çdo cep të Kosovës
Libri “Lëvizja e Pajtimit të Gjaqeve në Kosovë 1990-1991”, i autorit Lulëzim Etemaj, është shpërndarë në libraritë më të mëdha të Kosovës. Të interesuarit librin mund ta gjejnë në këto qytete të Kosovës: Në Prishtinë në redaksinë e gazetës “Epoka e re”, në librarinë “Dukagjini”, “Artini” dhe “Buzuku”; në Pejë në librarinë “Dukagjini”; në Ferizaj në librarinë “Rilindja”; në Istog në librarinë “Smartpoint” dhe “Meshari”; në Gjakovë në librarinë “Tomorri”; në Prizren në librarinë “Altera”.
Libri monografik, “Lëvizja e Pajtimit të Gjaqeve në Kosovë (1990-1991)”, është botuar më 2 shkurt 2020 në shënim të 30-vjetorit të pajtimit të gjaqeve në Kosovë nën përkujdesjen e Shtëpisë Botuese “Armagedoni”.
“Ky libër është një shenjë modeste nderimi për mijëra zemërgjerë që, në vend të ngrehjes së gishtit të krimit, shtrinë dorën e pajtimit; gjaqet, plagët dhe ngatërresat i falën në emër të rinisë, flamurit dhe kombit. Kështu i dhanë fund gjakmarrjes dhe i liruan nga burgu shtëpiak mijëra persona. I liruan nga atmosfera e rëndë dhe druajtja, por edhe nga ‘detyrimi’ për ta marrë gjakun. I bashkuan shqiptarët si kusht i domosdoshëm për të ecur përpara drejt çlirimit nga Serbia. Është, gjithashtu, libër nderimi për qindra pajtimtarë vullnetarë dhe për punën e tyre përkushtuese”, ka deklaruar autori Etemaj për “Epokën e re” pas botimit të librit.
“Një nga të pestë nismëtarët autentikë të Lëvizjes së Pajtimit të Gjaqeve (1990-1991), që preferuan thjeshtësinë për madhështinë kombëtare, është autori i këtij libri të vonuar tridhjetë vjet, Lulëzim Etemaj. Kjo lëvizje na transformoi në një shkallë më të lartë qytetërimi. Me pajtimin, unitetin dhe solidaritetin që solli ajo, krijoi, në të vërtetë, parakushtet për luftën triumfuese çlirimtare, falë këtij boshti qytetërues dhe drejtimit të saktë gjeopolitik”, ka thënë botuesi i gazetës “Epoka e re”, Muhamet Mavraj, për librin e Etemajt.
Ndërkaq sipas Shtëpisë Botuese “Armagedoni”, “një libër i tillë dhe kaq i rrallë, për lëvizjen e paqes të shqiptarëve, nuk është shkruar asnjëherë më parë. Prandaj, mirë që e ka shkruar Etemaj sepse nuk dimë kush do ta shkruante tjetër me saktësi sikurse një prej nismëtarëve të saj”.
Poezi nga Alexander Pushkin
LULJA
Lulen e vyshkur dhe pa erë,
Në mes të një libri e vështroj.
Dhe shpirtin tim prapë këtë herë,
Një varg me ëndrra se ç’e zgjoi.
Kur lulëzoi? Ç’pranverë thua?
Kush e këputi edhe ku?
Një dorë e njohur a e huaj?
Dhe pse e vuri vallë këtu?
A për kujtim të një takimi?
Apo për ndarjen plot trishtim?
A për një ëndje pikëllimi,
Në heshtje fushash pa mbarim?
Ai, ajo jetojnë vallë?
Ku vallë janë, ku bredhin, ku?
Apo mos vallë janë tharë,
Si dhe kjo lulezë këtu?
