Dua Lipa së fundi ka qenë në qendër të vëmendjes, e cila bashkë me familjen e saj qëndruan gjatë nëpër pika të ndryshme turistike të Shqipërisë, shkruan KultPlus.
Për disa ditë, në të gjitha rrjetet e saj sociale ka promovuar Shqipërinë, e duke pas parasysh se Dua Lipa ndiqet nga miliona ndjekës, nënkuptohet se reklamë më e mirë nuk mund ti bëhej.
Së fundi, bashkë me familjen e saj vizituan edhe Qytetin Antik të Butrintit, e cila shihet të jetë e shoqëruar edhe nga familja e saj.
Ndërkohë, faqja zyrtare e Parkut Kombëtar të Butrintit, vizitën e Dua Lipës e ka vlerësuar tepër të rëndësishme.
“Miq të veçantë vizituan këtë fundjavë Qytetin Antik të Butrintit. Faleminderit Dua, ambasadorja jonë në promovimin e vlerave të trashëgimisë kombëtare!”, kanë shkruar në faqen zyrtare të këtij institucioni kulturor./ KultPlus.com
Është shfaqja më e madhe në botë, por Lojërat Olimpike “Tokio 2020”kanë qenë shumë larg nga ato të viteve të kaluara.
Lojërat Olimpike të këtij viti u përqendruan në pandeminë Covid-19, me atletët që po përgatiteshin për një garë jashtëzakonisht të qetë pasi spektatorët ishin të ndaluar të shikonin. Protestuesit bënë thirrje që ngjarja tashmë e shtyrë të anulohet tërësisht, duke argumentuar se dyndja e konkurrentëve ndërkombëtarë dhe ekipet e tyre do të çonte në rritjen e rasteve të reja, transmeton KultPlus.
Edhe rastet janë rritur, me disa atletë që e kanë pasur të pamundur të garojnë pasi kanë rezultuar pozitiv me koronavirus, deri më tani gjërat kanë ecur mjaft mirë shikuar nga perspektiva e pandemisë.
Ndoshta kritikët duhet të ishin përqëndruar në një mysafir tjetër – nxehtësinë, po aq të padëshiruar që ka lënë në hije të keqe në këto lojëra. Megjithëse virusi ishte padyshim shqetësimi më i madh i njerëzve në Tokio 2020, temperatura ka zënë vend qendror që kur filloi ngjarja.
Kjo Olimpiadë duket se do të jetë më e nxehta në histori. Megjithëse janë bërë disa përpjekje për të zbutur nxehtësinë e jashtëzakonshme, vuajtjet e dukshme të atletëve kanë bërë që disa njerëz të vënë në dyshim të gjithë të ardhmen e Lojërave në botën tonë gjithnjë e më të nxehtë./KultPlus.com
Vizita duhet caktuar muaj më parë. Paraqitja në pikë kontroll e përpiktë. Një roje e sertë të hapë dyert metalike dhe ti futesh në grazhdin e të dyshuarve. Gjësendet e tua personale merren, preken, hapen. Të bëhet me dije të ulesh dhe i qetë të presësh në radhën e inkuizicionit. Çdo bashkëvuajtës është fajtor deri sa të dëshmojë të kundërtën.
Javët e fundit ke mbledhur me djersë 30 dokumente për këtë moment. Çdo gjë nën rrezet e diellit. Dëshmi për të ardhurat financiare në të cilat figurojnë gjërat më intime të jetës tënde. Dëshmi rreth vendit të punës, të jetës. Dëshmi mbi gjendjen civile dhe anëtarët e familjes brenda dhe jashtë vendit. Gjëra aq personale sa që, po të publikoheshin në rrethana të tjera, autori do të sanksionohej ashpër nga ligji evropian i privatësisë. Për këtë odisejadë të janë dashur ditë të tëra, shumë energji dhe qindra euro.
Por pa asnjë garanci. Asnjë garanci që ky kalvar do të përfundojë me shfajësimin tënd. Një zyrtar vendosë për fatin tënd duke u kapardisur në kolltukun e tij, pa të njohur ty dhe rrethanat e tua. I bezdisur që një plebe po e kërkon atë që i takon edhe kriminelëve më të regjur të kontinentit, lirinë e lëvizjes, me kusht që e kanë vuajtur dënimin dhe e kanë atë copë letre që quhet pasaportë.
Ky gjykues dhe eprorët e tij politikanë që e kanë getoizuar një vend të vogël nuk duan t’ia dinë që ti nuk e ke ndërmend të shkelësh ligjin. Në të kundërtën nuk do t’ju afroheshe për të kërkuar shfajësimin por si i fajshëm do ndiqje rrugët ilegale për të kaluar kufirin. Dhe do talleshe me muret e tyre të moralizimit. Ata druhen që pasi miliona ukrainas në gjendje lufte e miliona refugjatë sirianë të kenë lëvizur lirshëm në tokën e tyre të shenjtë, një kosovar më shumë do të sjellë murtajën.
Premtimi i tyre për shfajësim kolektiv mbi bazën e disa kushteve që e pranojnë vet se janë përmbushur zbehet përherë. Sikur premtimi i një tregtari mashtrues i cili gjithmonë sajon arsyetime të reja që e tejkalojnë banalitetin e të vjetrave.
Muri i Berlinit nuk ka rënë. Ti dhe të tjerët në Kosovë jeni blloqet e fundit mbi të cilat gjembat e egër të ndarjes qëndrojnë të thepisur. Pasaporta e Republikës është ylli yt i Davidit i cili të veçon si kriminel i zgjebosur, larg të cilit evropianët e qytetëruar duhet të mbajnë distancë sociale. Në fjalët e Primo Levit, ti je një skllav i privuar nga të gjitha të drejtat, i zhveshur para çdo fyerje, i dënuar me vdekje të sigurtë.
Por po nga i njëjti autor vije shpresa: “…ne ende e kemi një fuqi dhe duhet ta ruajmë atë me të gjithë forcën tonë sepse është e fundit – fuqia për të mos dhënë pëlqimin. Kështu që ne duhet patjetër të lajmë duart pa sapun në ujin e ndotur dhe të thahemi me palltot tona. Ne duhet të lustrojmë këpucët tona, jo sepse rregulli e kërkon, por për dinjitet dhe hije. Ne duhet të ecim trupdrejtë, pa tërhequr këmbët zvarrë, jo si homazh ndaj disiplinës prusiane por për të qëndruar të gjallë, për të mos filluar së vdekuri”./ KultPlus.com
Ankohemi se s’ka libraria, s’ka libra në gjuhën shqipe, nga ana tjetër shitësit ankohen se nuk shiten librat. Si do të shiten librat kur njerëzit nuk kanë edukatë leximi?! Si do të shiten kur shumica e rinis as që prekin një libër në dorë brenda muajt, jo brenda javës? Si do të ketë shitje kur edhe ato pak të rinj që lexojnë bullizohen nga ana e këtyre të dytëve që nuk prekin libër me dorë por, që veten e dinë për të mençur
Nga: Mimoza Mustafai Jonuzi
Fjalë shumë e vepra hiç. Premtime boshe, publikime të thënieve të mëdha nga autor me renome botërore por, që as idenë më të vogël nuk e kanë se çka ka dash autori të thotë me të. Dimë të citojmë e vjedhim shumë nga të tjerët, ama nuk duam të lexojmë aspak. Të gjithë gjërat i duam të gatshme, duke ia lexuar vetëm titullin e ndërtojmë lajmin, duke ia ditur veç emrin dikujt ja shkruajmë biografin, bile edhe më shumë nga sa di vetë personi në fjalë.
Kush i ka fajet? Faji jetim, si gjithmonë! Kjo nuk është aspak për tu çuditur sepse vjen nga neglizhenca e të lexuarit. Rroftë teknologjia, rrofshin rrjetet sociale ku përmes dy klikimeve arrijmë deri tek informacioni që duam. Pse të lodhemi të lexojmë faqe e faqe të tëra kur mundemi me dy renda të ndërtojmë të gjithë historinë?!
Një herë e një kohë kur nuk ekzistonin rrjetet sociale, deshe s’deshe ishe i detyruar të lexosh një gazet ditore, të dëgjosh edicionin e lajmeve, një revistë mujore në mos më pakë. Kishte edhe nga ato që lexonin edhe romane apo libra të ndryshëm por ato quheshin “njerëz me shkollë”, ato ishin të gjithë ditshmit! Hmmm! Po sot ku janë? Sot i ka përpirë toka sepse sot të gjithë janë bërë “ njerëz me shkollë” fal teknologjisë, jo fal librave. Librat i mbajnë nëpër rafte të pluhurosura ose – ose kur ju duhet ndonjë foto për të treguar se janë njerëz të lexueshëm, fatkeqësisht! Them fatkeqësisht sepse këtë ua lamë trashëgimi edhe të rinjve sepse, të rinjtë priren të ecin drejt hapave që ne i bëjmë, dhe jo drejt fjalëve që ne ju themi, apo thënë ndryshe këshillat tona.
Ankohemi se s’ka libraria, s’ka libra në gjuhën shqipe, nga ana tjetër shitësit ankohen se nuk shiten librat. Si do të shiten librat kur njerëzit nuk kanë edukatë leximi?! Si do të shiten kur shumica e rinis as që prekin një libër në dorë brenda muajt, jo brenda javës? Si do të ketë shitje kur edhe ato pak të rinj që lexojnë bullizohen nga ana e këtyre të dytëve që nuk prekin libër me dorë por, që veten e dinë për të mençur. Nga turpi këto të parët fshihen e mbyllen në strofullat e tyre për mos t’i parë kush, e ndien veten fajtor pse lexojnë.
Ja kjo është çudia më e madhe sot dhe lufta midis leximit nëpër rrjetet sociale dhe atyre që lexojnë me mijëra libra. Ky fakt është për tu shqetësuar sot por, askush nuk flet për këtë fenomen, të gjithë heshtin. Heshtin sepse më lehtë ju vjen të lexojnë dhe të diplomohen në mënyrën më të lehtë të mundshme se sa të ulen e të nxehin karrigen. Dhe mburren, mburren me plotë të drejtë sepse lexuesit e vërtet po vdesin pak e nga pakë në heshtjen e tyre!
Nuk ka shitje! Nuk ka, sepse nuk dimë të lexojmë!
Le të mësojmë të lexojmë libra pastaj të shesim. Por ne jemi mësuar vetëm të ankohemi se janë çmimet e shtrenjta vetëm pse kemi dëgjuar dikë që ka thënë se librat janë të shtrenjta, ama vet nuk e dimë as ku e ka derën libraria. Para se të shesim libra të mundohemi t’i edukojmë njerëzit që të lexojnë!/ KultPlus.com
Gratë në Kosovë e Serbi kërkojnë të japin kontributin e tyre në dialogun bilateral, që ka nisur tash e dhjetë vjet, ashtu siç në përditshmëri kontribuojnë në komunitetet e tyre.
Një iniciativë me rëndësi të veçantë sa i përket këtij procesi ka nisur nga Qendra për Art dhe Komunitet – Artpolis nga Kosova dhe Qendra Alternative e Vajzave nga Serbia, të përkrahura nga Kvinna tillKvinna.
Këto dy qendra, që gruan e kanë kryefjalë të tyre, në disa takime online kanë bërë bashkë gra të reja nga Kosova e Serbia, për të diskutuar, propozuar e nxjerrë konkludime dhe rekomandime rreth procesit të dialogut e çfarë do të jetë roli i gruas brenda tij. Me njohuri mbi feminizmin e të gatshme për ndërtimin e paqes këto gra të reja kanë qenë pjesë e gjashtë edicioneve të Shkollës Feministe Praverore, që zë vend dy herë në vit në Kosovë e Serbi nën organizimin e Artpolis dhe Qendrës Alternative të Vajzave.
Për udhëheqësen e këtij diskutimi, Andrijana Kocić, nuk është e rëndësishme nëse je majtas a djathtas në orientimin politik, por e rëndësishme është që gratë e reja janë mbledhur për të shpalosur idetë e tyre për procesin e dialogut, për të përpiluar rekomandimet që do t’iu dorëzohen institucioneve përkatëse në Kosovë e Serbi.
“Ne si organizatë për tëdrejtat e grave ka vite që merremi me këtëçështje, por për fat të keq as Serbia as Kosova nuk kanë pasur ndonjë pikë diskutimi për këtë. Kështuqë, ne jemi mbledhur këtu të diskutojmë mbi këto tema lirshëm dhe të paraqesim gjëra që nga ju propozohen dhe të dalim me një dokument që vlen për bisedime. Ndoshta ne nuk e dimë se çkapërmbajnë saktë pikat e bisedimeve, por qëllimi ynëështë që t’iu japim propozim për sa u përket të drejtës sëgrave në Serbi dhe Kosovë”, u shpreh ajo.
Mostransparenca është karakteristika e dialogut dhjetë vjeçar, sipas pjesëmarrëses Milena Beran, e cila shprehet se ky proces është paksa mistik, pasi nuk dinë shumë gjëra rreth tij e informacionet nga mediat lënë për të dëshiruar.
E një propozim interesant për dialogun me Serbinë erdhi pikërisht nga Berani, e cila deklaroi se pjesë e delegacionit serb duhet të jenë edhe serbët që jetojnë në Kosovë, duke theksuar se aty duhet të ketë edhe gra, duke përmendur Rada Trajkoviqin si një nga opsionet.
“Besoj që edhe serbët e Kosovës të përfshihen në dialog, mendoj se kjo qeveri ka interes për atë. Pse jo të mos jetë edhe një grua e komunitetit serb që jeton në Kosovë dhe ështëaktiviste politike, siçështëRada Trajkoviq, mendoj qëështë e duhura për këtë gjë, më shumë se të tjerët”, u shpreh Milena Beran.
Kurse menaxherja e projekteve në Artpolis, Venera Ismaili, tregoi se tashmë kjo organizatë ka marrë hapa konkretë që në delegacionin e Kosovës të përfshihen edhe gratë.
Ismaili deklaroi se e kanë përkrahjen e presidentes, Vjosa Osmani, që edhe gratë të përfshihen në dialogun Kosovë-Serbi, derisa theksoi se Artpolis ka krijuar një dokument si një kërkesë në formë proteste, drejtuar Ambasadës Norvegjeze, si mbështetëse teknike e këtij procesi, me ç’rastështë kërkuar përfshirja e grave.
“Këtë letër e kemi përgatit për t’ia dërguar pastaj Ambasadës norvegjeze, si mbështetëse teknike në procesin e dialogut. Kjo letër pritet të përfshijë edhe organizata të tjera dhe do t’iu dërgohet institucioneve relevante për këtëçështje”, tha Ismaili, me ç’rast paralajmëroi se shumë shpejt do të bëhet publike e gjithë kjo.
Ndërsa, sa i përket takimeve që kanë pasur me këto tre fokus grupe në kuadër të këtij diskutimi, Ismaili u shpreh se ekziston një pajtueshmëri te vajzat nga Serbia që shteti i tyre duhet ta njohë Kosovën, sepse kjo do të lejonte zhvillimin e të dyja vendeve.
“Nga ana e Kosovës, vajzat të gjitha janë të pajtimit që Kosova e Serbia duhet të pajtohen por duke mos u anashkaluar kërkimi për drejtësi, vrasjet, zhdukjet, përdhunimet (qoftë nga të dy palët). Të dyja palët pajtohen që nuk janë të informuar nga politikanët, por vetëm nga mediat të cilat informatat i marrin vetëm nga konteksti çka paraqitet në publik. Të dyja palët pajtohen që informimi duhet të jetë i drejtëpërdrejtë, ndoshta direkt nga tavolina negociuse, sepse në këtë mënyrë mediat nuk shpërdnajnë denziformata dhe nuk manipulojnë me publikun”, deklaroi Ismaili.
Në fund fare, të gjitha pjesëmarrëset dhanë nga një mendim të tyre në lidhje me këtë diskutim. Aty u vu re nevoja që gratë të informohen sa më shumë për dialogun dhe ato të përfshihen në proces, pasi që, gjykimi i tyre nuk përfshin aspak nacionalitetin dhe inatet politike që këto dy shtete kanëndërvite.
Këto diskutime janë realizuar në kuadër të aktivitetit “Gratë e reja për pjesëmarrje në ndërtimin e paqes”, që synon bashkimin e grave të reja të interesuara për të kontribuuar në politikat e paqes në rajon dhe krijimin e një dokumenti rekomandimesh me qëllim të kontributit në kulturën e paqes nga një perspektivë gjinore që mbështet forcimin e demokracisë në Kosovë dhe Serbi dhe ndërtimin e një dialogu përtej kufijve midis grave të reja aktiviste.
E gjithë kjo u mundësua nga Qendra Alternative e Vajzave nga Serbia dhe Qendra për Art dhe Komunitet – Artpolis, e përkrahur nga KvinnatillKvinna./ KultPlus.com
Luiza Gega përfundoi garën e 3 mijë metrave me pengesa. Atletja shqiptare u rendit në vendin e 13-të nga 15 finaliste. Hera e parë që një atlete shqiptare merr pjesë në finale.
Luiza Gega arriti të siguronte një vend mes 15 atleteve më të mira të botës, falë një paraqitjeje të shkëlqyer të bërë në kualifikuese. 32-vjeçarja regjistroi kohën 9.23.85, duke u pozicionuar e pesta në baterinë 2 dhe e 11-ta në renditjen e përgjithshme, në një garë ku konkurruan 41 atlete.
Gega ishte sportistja e fundit shqiptare që garoi në “Tokyo 2020”. Delegacioni shqiptar u paraqit më mirë se në “Rio 2016”, që kulmuan me Briken Caljan i katërti në botë dhe me Luiza Gegën finaliste.
“Nuk është diçka e njëanshme” është ekspozita që do të hapet nesër në Galerinë e Ministrisë së Kulturës nga artisti Adem Dërmaku.
Ekspozita e kuruar nga Eleni Laperi do të hapet me datën 5 gusht ku do të prezantohen 50 punime të artistit, i cili përdor ngjyra dhe teknika të ndryshme të artit të grafikës dhe luan me vijat dhe pikat mbi sfondet e pikturuara për të krijuar narrativen e tij pamore, shkruan KultPlus.
Kjo ekspozitë do të qëndrojë e hapur deri më datën 5 tetor.
Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit u ka bërë thirrje pjesmarrësve që t’i respoktojnë masat e rekomanduara nga IKSHPK dhe Ministria e Shëndetësisë për parandalimin e COVID-19./KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare me famë botërore Dua Lipa po e vazhdon vizitën e saj në Shqipëri.
Këtë vizitë, Dua e ka shfrytëzuar edhe për të pushuar në bregdetin e jugut të Shqipërisë, bukuritë e të cilit po i promovon vazhdimisht në profilin e saj në Instagram, shkruan KultPlus.
“E bukura Shqipëri”, ka shkruar Dua në një postim që shfaq zona të ndryshme të jugut të Shqipërisë, e që ngjalli interesim të shumtë të ndjekësve të saj për t’i vizituar.
Përveç pushimeve në bregdet, Dua ka vizituar edhe zonat arkeologjike të vendit, ku së fundi ajo ka publikuar disa imazhe nga parku i Butrintit.
E gjatë këtij qëndrimi, këngëtarja shqiptare nuk i rezistoi edhe këngëve e valleve shqipe. Ajo ka shpërndarë një video ku shfaqet duke vallëzuar me këngë shqipe, me mbishkrimin “Më trego që je shqiptar, pa më thënë se je shqiptar”.
Këngëtarja e hiteve të mëdha botërore po vazhdon të mahnitet nga bukuria e jugut të Shqipërisë duke theksuar se nuk dëshiron të largohet.
Gjatë qëndrimit në Shqipëri, Dua bashkë me familjen e saj kanë takuar krerë të shtetit shqiptar e të cilët e kanë nderuar për arritjet e saj në majat e muzikës botërore pa e harruar origjinën e saj, shkruan./KultPlus.
Mbretëresha, Princi Charles, Duka dhe Dukesha e Kembrixhit kanë ndarë urimet për Meghan Markle në ditëlindjen e saj të 40-të.
Llogaria e Familjes Mbretërore në Instagram, e drejtuar nga stafi i Pallatit Buckingham të Mbretëreshës, ishte e para që postoi në Instagram dhe Twitter, duke ndarë tre fotografi të Meghan së bashku me mesazhin: “Duke uruar Dukeshës së Sussex një ditëlindje shumë të lumtur sot!”, transmeton KultPlus.
Njëra nga fotot tregon Mbretëreshën dhe Meghan duke buzëqeshur në një fejesë në qershor të vitit 2018.
Brenda pak minutash, Princi William, Kate Middleton, Princi Charles dhe Dukesha e Cornwall shtuan mesazhet e tyre të ditëlindjes.
Fansat e familjes mbretërore vlerësuan vendimin “dashamirës” dhe “dinjitoz” për të ndarë postimet në mediat sociale pavarësisht kritikave të fundit publike të Harry dhe Meghan ndaj Familjes Mbretërore në një sërë intervistash të profilit të lartë televiziv dhe podcast./KultPlus.com
Këngëtari serb Goran Bregoviç, pritet të këndojë para publikut shqiptar në Korçë. Organizatorët të cilët kanë lajmëruar për ardhjen e tij, po e cilësojnë ‘kulmin e atmosferës’ natën kur do të këndojë Bregoviç, derisa në Kosovë është kundërshtuar pjesëmarrja e këngëtari nacionalist serb. Bashkia e Korçës thotë për Gazetën Express se është në dijeni për këto kundërshtime, por cilëson se po trajtohet më shumë politikisht sesa artistikisht
Ishte cilësuar si frymëzim i ushtrisë serbe për masakrat në Kosovë, me këngën e tij “Kallashnikov”, por kjo nuk i ka ndaluar në Bashkinë e Korçës që ai të ftohet për koncert.
Në vitin 2006 kishte mbajtur koncert të madh në Tiranë, ku ishte vlerësuar me çmimin “Çelësi i Tiranës”, nga Edi Rama, i cili atë kohë ishte kryetar i bashkisë.
Zëri e këngët e tij në gjuhën serbe pritet të jehojnë përsëri në Shqipëri. Kësaj radhe në Korçë, në Festën e Birrës, që organizohet nga 18 deri më 22 gusht.
Nga Bashkia e Korçës, e cila është organizatorja e Festës së Birrës, kanë deklaruar për Gazetën Express se këngëtarët propozohen nga një kompani që merret po ashtu me organizimin e festës, por aprovimi apo jo i tyre, i takon Bashkisë.
“Bashkia është organizatorja e festës së birrës, pjesa e kontraktimit të këngëtarëve është një marrëveshje që kemi me një kompani e cila na sugjeron se cilët këngëtarë mund të marrim. Patjetër, aprovimi kalon nga Bashkia, por këngëtarët propozohen, pra pjesa e organizimit të shoë-it, propozohet nga një kompani e kontraktuar. Ne faktikisht akoma nuk e kemi promovuar dhe nuk kemi nxjerrë materiale promocionale sa i takon kësaj pike. Nuk e kemi aprovuar akoma. Varet prej nesh”, ka deklaruar për Express Larisa Katundi, nga zyra për media e Bashkisë së Korçës.
Megjithëse nga organizatorët tashmë është bërë e ditur se Bregoviç pritet të jetë në Korçë, Katundi tha se nuk e di ende nëse është konfirmuar pjesëmarrja e tij.
“Nuk e di të them të drejtën, sepse organizatorët e festës e dinë këtë gjë dhe normalisht duhet pyetur ata që e menaxhojnë festën, unë merrem vetëm me pjesën e promocionit, kështu që nuk e di, akoma nuk na kanë dhënë ndonjë sinjal nëse do të jetë apo jo”, ka deklaruar ajo.
E pyetur nëse Bashkia e Korçës është në dijeni për reagimet që janë bërë në Kosovë pas lajmit se Bregoviç pritet të këndojë në Korçë, Katundi tha se kjo nuk është hera e parë që ai vjen në Shqipëri.
Ajo deklaroi se kjo çështje po trajtohet më shumë politikisht sesa artistikisht, pasi sipas saj, Festa e Birrës nuk ka lidhje me politikën dhe s’ka lidhje me respektimin e politikave,
“I kam lexuar portalet dhe e di që në fakt është kontestuar dhe është diskutuar shumë kjo pjesë. Por nuk është hera e parë që ai vjen, sepse ai ka bërë dhe një koncert në vitin 2006 në Tiranë, kështu që nuk është hera e parë që ai po vjen në Shqipëri, dhe jo vetëm në Shqipëri por në gjithë botën ka qenë. E di që është kontestuar kjo, e di që është diskutuar, por besoj se trajtohet më shumë politikisht sesa artistikisht, në fund të fundit Festa e Birrës është një festë që nuk ka lidhje me politikën, është art dhe nuk është se ka lidhje me respektimin e politikave”, ka deklaruar Katundi.
Ndryshe, lajmi se Bregoviç pritet të performojë në Korçë ka ngjallur shumë reagime në Kosovë, për shkak të qëndrimeve të tij anti-shqiptare dhe këngëve të tij që janë cilësuar si inspirim i ushtarëve serbë gjatë luftës në Kosovë./gazeta express/ KultPlus.com
Egzon Shala do të përballet në raundin e parë me mundësin algjerianin, Djahid Berrahal, në peshën e rëndë, 125 kilogramë, në Lojërat Olimpike ‘Tokio 2020’, përcjellë KultPlus.
Shorti i hedhur sot në Tokio e vuri kosovarin përballë mundësit nga Algjeria , në garë për medalje olimpike më 5 gusht.
Shala është garuesi i fundit i Kosovës që do të garojë në Tokio 2020 dhe do të synojë t’i ndjekë hapat e xhudisteve Distria Krasniqi dhe Nora Gjakova për t’i sjellë vendit medalje olimpike nga Japonia. KultPlus.com
Sonte me fillim nga ora 19:30 në Teatrin Kombëtar të Kosovës, “Ramë Lahaj Opera Festival” mban natën dedikim për Nexhmije Pagarushën.
Tenori shqiptar, Ramë Lahaj njoftoi se në këtë natë do ketë muzikë shqipe, ku yjet e lirikëve italian që janë sjellë enkas për të i dhënë madhështinë e duhur ikonës historike Nexhmije Pagarusha.
“Sado që gjendja e saj shëndetësorë ishte shumë e rënduar viteve të fundit, ajo nuk mungonte asnjëherë në ato pak koncerte që bëja në Prishtinë. Sa herë që kam ardhur në Kosovë mbas vizitës së nënës time kam shkuar dhe e kam pa edhe “Nanushin” zonjën e madhe të shekullit Nexhmije Pagarushën. Sigurisht që në festival nuk do mungonte kurrë një dedikim enkas për te”, shkroi Lahaj në Facebook.
Veç kësaj, Rama ka njoftuar se sonte do jenë edhe artistet tanë të mrekullueshëm./KultPlus.com
Një mur akulli në muzeun Titanik në Tennesse është shembur dhe ka plagosur tre vizitorë thanë pronarët e muzeut.
Të dëmtuarit u dërguan në spital me lëndime të papërcaktuara, shkruan Mary Kellogg Joslyn dhe John Joslyn në faqen e muzeut në Facebook, transmeton KultPlus.
“Eshtë e panevojshme të thuhet, ne kurrë nuk do të kishim pritur që një incident i tillë të ndodhte pasi siguria e vizitorëve tanë dhe anëtarëve të ekuipazhit janë gjithmonë në rend të parë,” thanë pronarët.
Muzeu në formë anije u mbyll pas rënies, por u rihap për ata që kishin bileta për të martën, sipas një postimi. Pronarët thanë se zona e dëmtuar është bllokuar dhe ata vlerësojnë se do të duhen të paktën katër javë që muri i ajsbergut të rindërtohet.
Departamenti i Policisë Pigeon Forge tha në një deklaratë se shembja duket të jetë aksidentale, raportoi Knoxville News Sentinel./KultPlus.com
Formuesja britanike e vaksinave anti-Covid, Sarah Gilbert ka marrë shumë lëvdata për meritat e saj shkencore. Por, ajo tani ka hyrë në një grup me Beyonce, Marilyn Monroe dhe Eleanor Roosvevelt, pasi është bërë një kukull barbie në ngjashmëri me të.
Gilbert, një profesoreshë 59-vjeçare në Universitetin e Oksfordit dhe bashkë-krijuese e vaksinës Oxford/AstraZeneca, është një nga gjashtë gratë në luftën kundër COVID-19 që kanë Barbie të modeluara sipas pamjes së tyre, transmeton KultPlus.
Prodhuesi i këtyre kukullave, Mattel Inc (MAT.O) po i rëndit ato me një linjë kukullash Barbie “role model”.
Barbie e Gilbert ka flokët e saj ngjyrë gështenjë të gjatë dhe syzet e zeza të mëdha, ajo vesh një kostum blu dhe një bluzë të bardhë.
“Është një koncept shumë i çuditshëm të kem një kukull Barbie të krijuar në ngjashmërinë time,” tha Gilbert në një intervistë për Mattel.
Ndër të nderuarit janë edhe infermierja e dhomës së urgjencës, Amy O’Sullivan e cila trajtoi pacientin e parë COVID-19 në Spitalin Wycoff në Brooklyn, Nju Jork dhe Audrey Cruz, mjekja e vijës së parë të frontit në Las Vegas.
Kukulla të tjera përfshijnë Chika Stacy Oriuwa, një fizikante në Universitetin e Torontos, e cila luftoi racizmin sistemik në kujdesin shëndetësor, dhe studiuesja biomjekësore braziliane Jaqueline Goes de Jesus, e cila drejtoi sekuencimin e gjenomit të një varianti COVID-19 në Brazil, tha Mattel./KultPlus.com
Vrapuesi kenian Abdul Mutai ishte vetëm disa metra nga vija e finishit, por u ngatërrua me shenjat dhe u ndal, duke menduar se e kishte përfunduar garën. Kundërshtari spanjoll, Ivan Fernandez, ishte menjëherë pas tij dhe duke kuptuar se çfarë po ndodhte, filloi t’i bërtiste kenianit për të vazhduar të vraponte.
Mutai nuk dinte spanjisht dhe nuk e kuptonte. Duke e kuptuar se çfarë po ndodhte, Fernandez shtyu Mutai drejt fitores.
-Një gazetar e pyeti Ivanin “Pse e bëre këtë?” Ivan u përgjigj, “Ëndrra ime është që një ditë të kemi një lloj jete komunitare ku shtyjmë veten dhe gjithashtu të tjerët të fitojnë.
-“Gazetari këmbëngulte ” Po pse e le Kenianin të fitonte?” Ivan u përgjigj, “Nuk e lashë të fitonte, ai ishte fituesi real.
-Gazetari insistoi dhe pyeti përsëri, ” Por ti mund të kishe fituar!” Ivan e shikoi dhe u përgjigj: ” Po cila do të ishte merita e fitores sime? Cili do të ishte nderi i kësaj medaljeje? Çfarë do të mendonte nëna ime për këtë?” Vlerat transmetohen brez pas brezi. Çfarë vlerash u mësojmë fëmijëve tanë dhe sa i frymëzon të tjerët të fitojnë? Shumica prej nesh përfitojnë nga dobësitë e njerëzve në vend që të ndihmojnë për t’i forcuar ato. Kjo ngjarje ka ndodhë në Lojërat Olimpike të Londrës, që janë mbajtë në vitin 2012./ KultPlus.com
Çmimi i Festivalit Botëror të Arkitekturës shpall listën e ngushtë të vitit 2021, duke festuar ndërtesat dhe peizazhet e përfunduara në të gjithë botën midis 2019 dhe 2021.
Lista e ngushtë prej 200 personash është përzgjedhur nga më shumë se 700 aplikime. Tema për festivalin 2021 është: Rivendosja e qytetit: Gjelbërimi, Shëndeti dhe Urbanizmi, transmeton KultPlus.
Më poshtë mund të gjeni disa nga objektet garuese për çmimin e Festivalit Botëror të Arkitekturës./KultPlus.com
Gjithmonë e më shumë shtohen njerëzit pa rrënjë, ata që nuk kanë më një shtëpi të tyre. I marrin me qira të gjitha… dhe ëndrrat, i rrëmojnë e i shkulin në libra psikologjie.
Pa rrënjë tani ngjajnë me pemët e shkulura, tek varret e prindërve shkojnë rrallë e më rrallë, xhezven e nënës së vdekur e kanë hedhur kafen e pinë rrugëve në këmbë si kuaj.
Nuk kanë miq shtëpie, i çojnë në hotele aty u shtrohet fjetja, buka dhe vera, me qira, me kredi të gjitha, të gjitha dhe emrat e dytë, kombësitë e tjera.
Babai i vdekur drejt e nga spitali me qira tek “Funerali” fle natën e fundit, dhe vajzat e tij mbajnë syze të errëta të mos iu shkrijë nga lotët lapsi i plumbit…
Me qira sot fytyrat, një tjetër dhe një tjetër ndërrojnë lëkurën si gjarpri në klinika të shtrenjta, ndër romane i huajnë fëmijëritë që nuk patën kujtimet e florinjta, mallet e argjendta.
Mëmësinë mund ta blesh me para në një bankë mbjell në bark një bebe pa baba e pa gjyshe, gjithmonë e më shumë takoj njerëz pa rrënjë, (dhe oh sa më dhemb kjo bota “Ndryshe”.)/ KultPlus.com
Sarajet e Kapedan Gjon Marka Gjonit kanë një vlerë të madhe historike, jo vetëm për familjen që e posedon këtë pronë, por për mbarë zonën dhe shqiptarët. Kapedan Gjon Marka Gjoni me besnikërinë dhe harmoninë që e karakterizonte arriti të pajtojë 600 raste gjakmarrje në Mirditë. Edhe pse kanë kaluar shumë vite dhe sistemi komunist e detyroi Kapedan Marka Gjonin të largohet nga Shqipëria, mbesa e tij nuk ka hequr dorë në rindërtimin e Sarajeve. Në një intervistë për “Diaspora Shqiptare” mbesa Bianca Gjomarkaj Nakovics tregon se si është ngulitur tek ajo historia e të parëve të saj.
Çfarë do të thotë për ju të jeni mbesa e Kapedan Gjon Marka Gjonit?
Kjo është një pyetje shumë e rëndësishme, sepse të jesh mbesa e Kapedan Gjon Marka Gjoni ka shumë kuptime dhe ky status mbart shumë përgjegjësi. Por mund të them se kjo ndjenjë përgjegjësie vjen nga fakti se gjyshi im ishte mishërim i njeriut të ndershëm dhe besnik, dy tipare nga të cilat ai nuk u lëkund kurrë.
Ndershmëria e tij është reflektuar në aftësinë e tij për një periudhë 20 vjeçare në Mirditë duke vendosur paqe, duke zgjidhur rreth 600 raste gjakmarrje dhe duke mbajtur rrethin në harmoni të plotë. Besnikëria e tij ndaj familjes, bashkëatdhetarëve dhe vendit ishte e palëkundshme, e vërtetuar kjo edhe gjatë mërgimit të tij në Itali. Së bashku me babanë tim dhe shumë shqiptarë të tjerë të njohur ata krijuan “Bllokun Kombëtar Independent” dhe vazhduan rezistencën e regjimit komunist edhe nga jashtë vendit. Kjo organizatë ishte shumë e rëndësishme sepse ishte ndër të parat misione të fshehta në Shqipëri që mbanin gjallë shpirtin luftarak. Ai vazhdoi luftën e tij për lirinë e Shqipërisë deri në vdekjen e tij në vitin 1968. Të jesh mbesa e tij dhe të kesh jetuar me të deri në vdekjen e tij është privilegj i madh dhe është një ndjesi që nuk harrohet kurrë. Si mbesa e tij unë shpresoj të krahasohem me këtë njeti të mëdh në një mënyrë sado të vogël.
Mendoni se restaurimi i sarajeve do tí kthej familjes atë çfarë i takon?
Nisma ime për të rindërtuar Sarajet lindi si një nevojë për të rikujtuar vlerët e derës së Gjomarkut. Po, prona i përket familjes sime, por është diçka shumë më tepër se kaq. Është një simbol historik dhe kulturor për të gjithë Mirditën dhe Shqipërinë. Sarajet nuk janë vetëm një ndërtesë, është shpresa dhe liria dhe duke e rigritur atë unë shpresoj që të rikthej pak nga ajo shpresë dhe liri dhe të korigjoj një gabim të madh që ju bë familjes në atë kohë, që ju shkaktuar gjithashtu edhe njerëzve të Mirditës. Në thelb ky restaurim do të rikthente jo vetëm atë që na takon neve si familje, por do të rikthente shpresën edhe për Mirditën për të treguar se gjithçka është e mundur dhe se gjëra më të mira do të vijnë në të ardhmen.
Ju jeni rritur dhe formuar me historinë e familjes suaj, do të thotë kjo që interesi për ta parë të rindërtuar këtë ndërtesë është shumë i madh?
Sigurisht që historia e familjes sime ka luajtur rolin më të madh në dëshirën time për tí parë Sarajet të rindërtuara. Fakti që jam rritur me gjyshin time në Itali dhe kam dëgjuar shumë histori për Sarajet dhe Oroshin nxitën këtë dëshirë të madhe brenda meje. Sidoqoftë interesi për të rindëtuar Sarajet përfshin më shumë se familjen tonë. Shumë shqiptarë këtu ku unë jetoj dhe në të gjithë botën janë shprehur të etur për të qenë pjesë e këtij projekti historik dhe shpresoj se ndërtimi i Sarajeve do të sjell fundin e një kapitulli të errët për Mirditën.
Qëllimi im, pas restaurimit është të krijoj një “Qendër Mirëseardhje” për të gjithë shqiptarët dhe të huajt që të shijojnë muzen, të marrin pjesë në aktivitete kulturore dhe të shijojnë natyrën përreth. Sigurisht do të siguroj një rrugë, e cila do të ndikojë në zhvillimin e zonës. Do të jetë një vend gëzimi, rilindje dhe paqe.1 nga 4
Mendoni se ky projekt do të realizohet?
Unë besoj se me shpirtin tim amerikan, vendosmërinë time shqiptare dhe një prekje të këmbënguljes sime italiane, ky projekt do të bëhet realitet.
Familja ime luajti një rol të madh në historinë shqiptare dhe shumica e asaj historie u zhvillua në Sarajet. Shumë personalitete të huaja na vizituan dhe ngjarje të mëdha politike ndodhën në Sarajet, të tilla si rinovimi i besëlidhjes së Besës në 1928, për barazinë e Bajrakëve, e cila u mblodh nga Kapidan Gjon Marka Gjoni në Shpal dhe u shpall si festë në Sarajet . Ky dhe shumë arritje të tjera historike ndodhën atje dhe ato duhet të mbahen mend si pjesë e historisë së Shqipërisë. Shembulli më i afërt me vizionin për projektin tim ka shumë të ngjarë të lidhet me Muzeun Marubi në Shkodër. Në kuptimin që Sarajeti do të jetë një vend i historisë dhe kulturës, duke treguar arritjet e Dera e Gjomarkut dhe rëndësinë e vendit të saj në historinë e Shqipërisë, bazuar në fakte historike të cilat nuk mund të mohohen.
Ka pasur gjithashtu mjaft restaurime që kanë ndodhur në vitet e fundit duke përfshirë financime private, duke përfshirë shtëpinë e Bektash Bej Cakrani dhe Gjergj Fishtës, prandaj ndjehem shumë i sigurt se kur të gjithë palët e interesuara të shohin se ky projekt po ecën përpara ata gjithashtu do të dëshirojnë të jenë pjesë e kësaj ngjarje historike. Unë do të jap gjithçka për ta realizuar këtë ëndërr, jo vetëm për mua por për Mirditën.
A keni provuar më parë të rindërtoni Sarajetin në Orosh?
Jo, kjo është hera e parë që dikush ka inicuar një projekt të tillë. Meqenëse i përket trashëgimtarëve ligjorë të Kapidan Gjon Marka Gjoni, është mëse normale që unë, si një nga nipërit e mbesat e tij që jetoj në Shqipëri, të bëj hapin e parë. Pjesa tjetër e nipërve dhe mbesave të gjithë jetojnë në SHBA te cilat edhe ata janë shumë mbështetës të projektit.
Ju e keni vizituar Mirditën, çfarë ju pëlqen më shumë në vendin tuaj të origjinës?
Mirdita nuk është si asnjë rajon tjetër i Shqipërisë që kam parë ndonjëherë. Malet dhe liqenet e tij të bukur të tërheqin dhe mund të ndjesh se si shqiponjat fluturojnë sipër. Ështënjë vend magjik si asnjë tjetër. Por përveç ambientit të saj të bukur janë njerëzit e Mirditës që e bëjnë atë kaq të veçantë. Ata janë më mikpritësit dhe bujarët nga të gjithë njerëzit që kam takuar këtu. Ata ju mirëpresin në shtëpinë e tyre sikur të ishit familje dhe ju trajtojnë me respektin më të madh. Ata do t’ju japin këmisha nga shpina nëse do të duhej. E them nga përvoja ime se ata janë njerëzit më të dashur dhe bujarë të që kam takuar .
Na tregoni pak për veten tuaj, cili është profesioni juaj dhe me çfarë jeni angazhuar në vendin ku jetoni?
Babai im, Kapidan Ndue Gjon Marku së bashku me gjyshin tim, Kapidan Gjon Marka Gjoni, ishin refugjatë politikë në Itali që nga viti 1945. Unë linda dhe u rrita atje deri në moshën 12 vjeç, kur emigruam në Nju Jork, SHBA. Ne zgjodhëm Nju Jorkun sepse vëllai i vogël i babait tim, Kapidan Nikoll Gjon Marku, i cili kishte ikur nga kampi në Tepelene në 1949, u vendos përfundimisht atje. Disa vjet pas vdekjes së gjyshit tim në 1968 ne u bashkuam me Nikoll dhe familjen e tij.
Arsimi im formalisht përfundoi në Nju Jork. Në 1981 u martova me një nënoficer të Marinës së Shteteve të Bashkuara dhe për 22 vitet e ardhshme udhëtova nëpër botë së bashku me burrin tim, ndërsa më tej ndoqa një karrierë administrative në agjenci të ndryshme të qeverisë amerikane. Pasi u tërhoqa nga shërbimi qeveritar, fillova biznesin tim Antik në Virxhinia, i cili ishte funksional deri në shpërnguljen tonë në Shqipëri në 2012.
Që nga mbërritja jonë këtu unë kam qenë mjaft e zënë duke u përpjekur për të restauruar Kullën e Gjon Marka Gjoni në Shkodër, ku unë jetoj , si dhe trajtimin e shumë çështjeve të pronës me të cilat përballemi. Shpresa ime është që përfundimi i projektit Sarajet do të më lejojë të jem më shumë e angazhua në mënyrë sociale me njerëzit e Oroshit. Synimi im është që ta vendos atë në një fondacion bamirës me fokusin në shtimin e angazhimit të kulturës, historisë dhe trashëgimisë përmes turneve udhëzues në muze dhe shtëpi, së bashku me ngjarjet e organizuara që promovojnë historinë e pasurisë dhe trashëgimisë për të avancuar edukimin e publikut në lidhje me Mirditën, me theks të veçantë te Kapidan Gjon Marka Gjoni dhe Dera e Gjomarkut./ diaspora shqiptare/ KultPlus.com
Përgjatë gjithë gushtit komuna arbëreshe e San Costantino Albanese do ta kalojë në festë.
Duke e cilësuar si Vera Arbëreshë 2021 programi festiv nis më 4 gusht me teatrin veror “Petrolio” më 4 gusht e vijon më pas në data të tjera me koncert për Luciano Ligabue, shkuma party me DJ, lojërat popullore arbëreshe e për tu përmbyllur më 18 gusht me një koncert të Cover Band të Nomadi.
Gjithashtu është parashikuar që përgjatë gjithë periudhës festive do të ketë vizita me guidë për etnomuzeun e kulturës arbëreshe. Të gjitha eventet do të ndjekin masat antikovid duke respektuar protokollet e shëndetësisë.
San Costantino Arbëreshe nisi të presë turistë që në maj pas një stopimi për shkak të koronavirusit, duke u prezantuar atyre gastronominë, muzetë, kishat dhe rrënjët e kulturës arbëreshe./ diaspora shqiptare / KultPlus.com
Quhet ‘The Prince”, është krijuar nga shkrimtari i Family Guy (dhe Will & Grace) dhe është pikërisht ajo që ju mendoni se është: një seri e animuar për familjen mbretërore.
Prodhuar nga HBO Max dhe krijuar nga Gary Janetti, “The Prince” do të jetë një satirë vizatimore mbi familjen mbretërore, parë nga këndvështrimi i George of Cambridge i cili, përgjatë harkut narrativ të 12 episodeve, do të tregojë kërkimin e tij për një vend brenda 775 dhomave të Pallatit Buckingham, transmeton KultPlus.
Natyrisht, do të ketë referenca për ikonografinë mbretërore, të tilla si qeni i mbretëreshës, ose për ngjarjet e fundit me Harry dhe Meghan të cilët do t’i dërgojnë kartolina nipit të tyre. Kjo seri së bashku me George do të ketë padyshim edhe motrën e tij të vogël Charlotte dhe vëllain e vogël Louis dhe të gjithë anëtarët e tjerë të familjes.
Aktualisht nuk dihet se cili është reagimi i familjes mbretërore ndaj shpalljes së serialit ose si do ta marrin atë.
Seriali do të transmetohet në Shtetet e Bashkuara më 29 korrik dhe më vonë në Mbretërinë e Bashkuar nëse miratohet nga Mbretëresha./KultPlus.com
Dy shekuj më parë, më shumë se 40% e tregtisë globale kalonte përmes portit të Liverpoolit.
Tullat dhe llaçi që kanë mbetur janë zhytur në këtë histori detare, çka e bëri Unescon ta vendosë qytetin në listën e trashëgimisë në vitin 2004, së bashku me vende të tjera të rëndësishme si Taj Mahal, Venecia dhe Muri i Madh i Kinës, transmeton KultPlus.
Vitet e fundit, megjithatë, zhvillimet në zemrën e vjetër të Liverpoolit kanë ngritur vetullat e trupit të OKB -së.
Janë lëshuar paralajmërime për marrëveshjet e pronës që po nënshkruhen në zonë, dhe tani Liverpooli është hequr nga lista e trashëgimisë.
Për më tepër, Unesco ka lëshuar një paralajmërim se vendet e tjera në Mbretërinë e Bashkuar do t’i bashkohen Liverpoolit nëse qeveria nuk kujdeset më mirë për trashëgiminë e vendit./KultPlus.com
Publicisti, Halil Matoshi ka botuar librin e ri “Gdhendje drite”. E Agron Gashi recesionist, ka shkruar se ky libër vjen si mnemos artistik për jetën dhe vdekjen, luftën, paqen, lirinë, si një baladë.
Postimi i plotë:
“Fjala krijon dhe krijohet. Fjala t’bân!”Kjo është një ndër maksimat poetike prej nga mund të hyhet në poezinë e Halil Matoshit. Fjala e krijon domethëniet dhe domethënia krijohet nga poeti. Poeti gjithmonë bahet përmes poezisë e kujtohet përmes saj. Libri Gdhendje drite vjen si një mnemos artistik për jetën dhe vdekjen, luftën, paqen, lirinë, si një baladë për dashurinë dhe elegji që provon ta përthekojë dhimtën e madhe të poetit deri në revoltë.Gdhendje drite, kontekstualisht ruan konstantat me krijimet e mëhershme, tekstualisht, kur motivohet nga situatat e rënda, ajo shpërfaqet si një ecje nëpër tehe, tamam si nëpër një ëndërr të keqe, si dikur kur autori ishte peng lufte dhe ëndërronte lirinë. Kjo është shenjë e një projeksioni semiotik me premisa për të ngritur ngadalë një sistem të opusit letrar. Kështu, Matoshi krijon filozofinë kompozicionale të librit e të librave, aty ku vetëm gjuha është individuale (në variant), por artikulimi është universal.Poezia e Halil Matoshit báhet natyrshëm contra rrymës ideologjike dhe frymës së narracioneve të mëdha, të cilat mjeshtërisht kthehen në metafora, elipsa, ironi e paradokse. Referencat për ngjarjet, njerëzit dhe fenomenet tashmë të njohura, jo vetëm te ne, risemantizohen nga vargu në varg, duke dhënë shenja edhe interzhanrore. Autoreferencat shpërfaqen kur autori thur sagën familjare, aty ku gdhenden çastet e vogla për dashuni të mëdha.Prandaj, Halil Matoshi, me Gdhendje drite, edhe kur rrëfen, ruan figurën; edhe kur përshkruan, ruan stilemën; edhe kur evokon të kaluarën, ruan të mundshmen aristoteliane.
Artistja shqiptare me renome botërore, Ava Max, ka pozuar së fundmi për kopertinën e revistës së famshme amerikane “Uproxx”.
Teksa është shfaqur mjaft atraktive në setin fotografik për këtë revistë, Ava ka dhënë edhe një intervistë ekskluzive, duke mos harruar të përmend atdheun e saj të dashur, Shqipërinë – të cilin për fat të keq nuk ka pasur ende rastin që ta vizitojë deri më sot.
“Amanda Ava Koçi ka lindur në Milwaukee, Wisconsin, më 16 shkurt 1994, në të njëjtën javë që ‘The Power Of Love’ e Celine Dion më në fund arriti në numrin 1 në listat e Billboard, një mirëseardhje e përshtatshme për një artiste e cila së shpejti do të fitonte njohjen si vokaliste e fuqisë në të drejtën e saj. Dhe ndërsa mbështetja e familjes është diçka që shumë artistë të suksesshëm e vënë në dukje gjatë ngritjes së tyre, për Ava Max, mënyra se si prindërit dhe vëllai i saj mbrojtën ëndrrën e saj që në moshë të re ishte e rëndësishme në ngritjen e saj. Si vajzë e emigrantëve që u larguan nga Shqipëria gjatë rënies së komunizmit, që në vogëli Ava e kuptoi që nëna e saj i kishte vënë në pritje ëndrrat për të qenë një këngëtare operistike për t’i ofruar një jetë më të mirë vajzës së saj”, shkruan revista amerikane.
“Natyrisht, ajo duhej të hiqte dorë nga ëndrra e saj”, ka thënë Ava Max për Uproxx.”Sepse ajo ishte një emigrante dhe nuk kishte para, ajo nuk e dinte gjuhën shumë mirë, ajo kishte fëmijë – ajo më kishte mua! – Kështu ajo hoqi dorë nga ëndrra e saj. Kur fillova të këndoj, u ndjeva sikur ajo filloi të jetonte ëndrrën e saj përmes ëndrrës sime, e cila është vërtet e mrekullueshme, mendoj. Tani që e shikoj përsëri atë, ndihem se kjo është pjesërisht arsyeja pse e bëra atë , sepse nëna ime më mbështeti shumë dhe ishte gjithmonë aty për mua”, ka thënë artistja shqiptare.
“Ata ndërtuan shtëpinë e tyre të ëndrrave në Chesapeake dhe më pas e shitën pasi jetuan në të për tri vjet”, thotë ajo. “Unë nuk e kuptova deri më vonë, si Zoti im ata në të vërtetë shitën shtëpinë e tyre! Përsëri, duke parë mbrapa jam si: ‘Ju djema latë gjithçka!’ Ata me të vërtetë sakrifikuan gjithçka për ëndrrën time. Por ata janë të tillë, ata u larguan nga Shqipëria me asgjë tjetër përveç një valixheje në dorë dhe me një gjashtëvjeçar, vëllain tim. Ata jetonin në Kryqin e Kuq në Paris, Francë pa para. Por babai im me të vërtetë donte të vinte në Amerikë, kështu që pas një viti që jetuam në një kishë babai im erdhi dhe na tha: ‘Ne do të shkojmë në Amerikë’, kujton ajo.
“Ata ndërtuan shtëpinë e tyre të ëndrrave në Chesapeake dhe më pas e shitën pasi jetuan në të për tri vjet”, thotë ajo. “Unë nuk e kuptova deri më vonë, si Zoti im ata në të vërtetë shitën shtëpinë e tyre! Përsëri, duke parë mbrapa jam si: ‘Ju djema latë gjithçka!’ Ata me të vërtetë sakrifikuan gjithçka për ëndrrën time. Por ata janë të tillë, ata u larguan nga Shqipëria me asgjë tjetër përveç një valixheje në dorë dhe me një gjashtëvjeçar, vëllain tim. Ata jetonin në Kryqin e Kuq në Paris, Francë pa para. Por babai im me të vërtetë donte të vinte në Amerikë, kështu që pas një viti që jetuam në një kishë babai im erdhi dhe na tha: ‘Ne do të shkojmë në Amerikë’, kujton ajo.
“Gjatë qëndrimit të tyre në Paris, familja u lidh me një grua nga Wisconsin e cila i ndihmoi ata të emigronin në Amerikë dhe ata jetuan në Milwaukee për vitet e para në ShBA. Menjëherë pas lindjes së Ava-s, familja u transferua në Virxhinia për të shpëtuar nga dimrat brutalë të perëndimit të mesëm dhe aty ajo u rrit. Ndërsa talenti vokal i Ava -s filloi të shfaqet ngadalë, mbështetja e nënës së saj ndihmoi në katapultimin e këngëtares së re në qendër të vëmendjes. Duke filluar me garat brenda qytetit dhe përfundimisht duke udhëtuar në qytete më të mëdha për ngjarje më prestigjioze, suksesi i saj i hershëm ishte shumë premtues për t’u injoruar”, shkruan revista “Uproxx”.
“Fillova të këndoj në një moshë vërtet të re dhe këndoja me nënën time. Ajo do të këndonte në shtëpi dhe ka këtë zë vërtet të bukur operistik. Kështu që unë thosha: ‘Oh Zoti im, unë dua të këndoj!’ Të gjithë më thoshin gjithmonë se sa i mirë ishte zëri im – por si fëmijë i vogël, ju nuk e kuptoni se çfarë është një zë i mirë. Isha si: ‘Oh mirë, më pëlqen të këndoj. Unë mendoj se do të provoj të performoj’. Kështu fillova të performoja për fqinjët e mi, pastaj fillova të merrja pjesë në konkurse këndimi, si konkurset e Radio Disney që do të vinin në qytet. Fillova në Virxhinia, pastaj fillova të fitoja konkurset. Nëna ime tha: ‘Mirë, le të bëjmë disa të tjera’. Kështu ajo gjeti disa në Florida, dhe disa në New York. Ishte një çmenduri”, kujton 26-vjeçarja.
Të bindur se Los Angeles ishte vendi i duhur që Ava të zbulohej dhe të fillonte karrierën e saj, familja Koçi bënë kapërcimin e tyre në Kaliforni – për t’u përballur me zhgënjimin fatkeqësisht. Duke jetuar në Luginë edhe atëherë, në Sherman Oaks, Ava kujton që dërgoi koleksionin e saj të këngëve origjinale te një label, duke u ndjerë gati të nënshkruante një kontratë dhe të fillonte punën. Por me të vërtetë, si shumica e 14 dhe 15-vjeçarëve, ajo nuk ishte mjaft e pjekur për të lundruar në industri. Kështu pas një viti jetese në Los Angeles, familja e saj u zhvendos në lindje në Karolinën e Jugut, ku babai i saj gjeti punë.
“Koha është gjithçka”, thotë ajo. “Unë kisha këtë pako këngësh. Gjithmonë më dukej sikur do të më nënshkruanin dhe nuk do ta nënshkruanin kurrë. Isha e trishtuar në atë kohë. Unë thosha: ‘Unë thjesht dua të nënshkruaj një kontratë, dua të punoj’. Mendova se isha gati, por në njëfarë mënyre nuk isha, sepse kisha shumë për t’u rritur. Por ju nuk e dini këtë kur jeni fëmijë. Ndodh kështu. Ndihem sikur kisha gjithçka pasi “Sweet But Psycho” hyri vërtet si një hit. Por unë nuk e dija këtë derisa doli ajo këngë – dhe pastaj e ndjeva atë”, ka thënë këngëtarja me origjinë nga Shqipëria./telegrafi/
Për nder të Ditës Ndërkombëtare të Rinisë, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit ka organizuar Muajin e Rinisë qe do të shënohet me një sërë aktivitetesh.
Njoftimin për nisjen e Muajit të Rinisë, e ka bërë ministri i Kulturës Hajrullah Çeku, i cili shton se gjatë këtij organimzimi do të adresohen çështje të rëndësishme për të rejat dhe të rinjtë përfshirë punësimin, migrimin, integrimin dhe shëndetin.
Postimi i plotë:
Me gjithë sfidat që kanë, të rinjtë e Kosovës kanë talentin të shkëlqejnë krahë moshatarëve nga shtetet e zhvilluara. Me nisjen e Muajit të Rinisë, ne nderojmë angazhimin dhe potencialin e këtij brezi.
Në bashkëpunim me partnerë të Ministrisë, gjatë gushtit do të zbatojmë 13 programe që adresojnë çështjet më të rëndësishme për të rejat dhe të rinjtë, përfshirë punësimin, migrimin, integrimin dhe shëndetin.
Kemi bërë hapa konkretë drejt një politike të re kombëtare për rininë. Synojmë koordinim më të mirë shtetëror për zhvillimin e rinisë dhe kanalizim të potencialit rinor për zhvillimin e vendit.
I uroj të rejat dhe të rinjtë e Kosovës për Muajin e Rinisë, paçin të sotme dhe të ardhme të ndritur në shtetin e tyre./KultPlus.com
