Sonte në natën e dytë të gjysëm finales në skenën e Eurovision-it, performoi edhe Anxhela Peristeri, e cila në këtë edicion përfaqëson Shqipërinë, shkruan KultPlus.
Ndërkaq, nga sonte Shqipëria me Anxhela Peristerin shkon në finale të Eurovisionit. Peristeri ishte e para këngëtare finaliste.
Ajo me këngën e saj ”Karma” arriti të ngjallë emocione të mëdha sonte tek publiku, duke u bërë ndër këngëtaret më të përfolura të Eurovisionit.
Më poshtë, KultPlus ju sjell performancën e sontme të Peristerit, e cila sonte u rendit e 11-ta me radhë për të performuar. / KultPlus.com
Në Rotterdam të Holandës po mbahet nata e dytë gjysmëfinale e Eurovision 2021.
Në skenën e madhe të “Ahoy Arena” janë ngjitur plot 17 artistë nga 17 shtete të ndryshme, në mesin e tyre dy këngëtarë shqiptarë.
Bëhet fjalë për Anxhela Peristerin, e cila përfaqëson Shqipërinë me këngën “Karma” dhe Gjon Muharremajn i njohur si Gjon’s Tears, që përfaqëson Zvicrën me këngën “Tout L’Univers”.
Të dy artistët dhuruan nga një performancë të shkëlqyer gjatë interpretimit live, gjersa në përfundim të krejt performancave është hapur votimi i cili zgjat 15 minuta.
Shqipëria mban kodin 11 ndërsa Zvicra kodin 16, dhe mund të votohet nga banorët e secilit prej shteteve pjesëmarrëse në natën e sotme gjysmëfinale.
Vota mund të dërgohen edhe nga shtetet në fuqi të Eurovisionit që futen automatikisht në finale si: Mbretëria e Bashkuar, Gjermania, Franca, Spanja, Italia dhe Holanda (si fituese e Eurovisionit të kaluar).
Më poshtë gjeni tabelën me numrat përkatës të secilit shtet, nga ku mund të votoni për Shqipërinë me kodin 11 dhe shqiptarin nga Zvicra me kodin 16.
Në fund rezultati kalkulohet 50/50 nga votat e jurisë profesionale dhe të publikut, gjersa vetëm 10 shtete nga 17 do të fitojnë të drejtën për t’u paraqitur në mbrëmjen finale të së shtunës. / KultPlus.com
Pas Anxhela Peristerit, edhe një shqiptar tjetër rrëmbeu zemrat e publikut të Eurovision-it. Bëhet fjalë për Gjon’s Tears i cili përfaqëson Zvicrën, shkruan KultPlus.
Ai performoi live i 16-me radhë, e që njëherësh 16 është kodi përmes së cilit të gjithë shikuesit mund ta votojnë atë.
Të drejtë vote kanë shqiptarët nga të gjitha shtetet pjesëmarrëse të natës së sotme, përfshirë edhe gjashtë shtetet në fuqi që futen automatikisht në finale si: Mbretëria e Bashkuar, Gjermania, Franca, Spanja, Italia dhe Holanda (si fituese e Eurovisionit të kaluar).
Votimi hapet në fund të performancave të secilit shtet dhe zgjat vetëm 15 minuta. Kalkulimi në fund të mbrëmjes do të bëhet me 50 për qind nga votat e publikut dhe 50 për qind nga votat e jurisë profesionale të secilit shtet. / KultPlus.com
Sonte në natën e dytë të gjysëm finales në skenën e Eurovision-it, performoi edhe Anxhela Peristeri, e cila në këtë edicion përfaqëson Shqipërinë, shkruan KultPlus.
Peristeri me këngën e saj ”Karma” ka ngjallur emocione të mëdha sonte tek publiku, duke u bërë ndër këngëtaret më të përfolura të Eurovisionit.
Më poshtë, KultPlus ju sjell performancën e sontme të Peristerit, e cila sonte u rendit e 11-ta me radhë për të performuar.
Të drejtë vote kanë shqiptarët nga të gjitha shtetet pjesëmarrëse të natës së sotme, përfshirë edhe gjashtë shtetet në fuqi që futen automatikisht në finale si: Mbretëria e Bashkuar, Gjermania, Franca, Spanja, Italia dhe Holanda (si fituese e Eurovisionit të kaluar).
Votimi hapet në fund të performancave të secilit shtet dhe zgjat vetëm 15 minuta. Kalkulimi në fund të mbrëmjes do të bëhet me 50 për qind nga votat e publikut dhe 50 për qind nga votat e jurisë profesionale të secilit shtet.
Më poshtë gjeni tabelën me numrat përkatës të secilit shtet, nga ku mund të votoni për Shqipërinë. / KultPlus.com
Drejtori i Kulturës në Komunën e Prishtinës, Adrian Berisha, ka bërë të ditur se në vjeshtën e vitit 2022, njëra nga ngjarjet më të mëdha artistike në Evropë, do të zë vend në Prishtinë, përcjell KultPlus.
Berisha përmes një statusi në rrjetin social në Facebook, ka theksuar se gjatë këtyre ditëve ka mikëpritur drejtoreshën e ”Manifesta 14”’, Hedwing Fijen dhe ekipin, ku siç ka theksuar ai, janë dakorduar për hapat e radhës në lidhje me këtë ngjarje.
”Gjithashtu për rrjedhën e projekteve, zhvilluam takime edhe me aktere të ndryshëm që ndërlidhen me ‘Manifesta 14′ në përgjithësi, si në fushat e kulturës, edukimit, urbanizmit e për bashkëpunimet e ndryshme ndërkombëtare që do t’i kemi’‘, ka shkruar tutje Berisha. / KultPlus.com
Platforma “HBO Max” ka publikuar trailerin e parë për ribashkimin e kastës së aktorëve të serialit ikonik “Friends”, që do të rikthejë në ekran gjashtë aktorët kryesorë të ekipit. Por në vend se ta xhirojnë një episod të ri, aktorët janë bashkuar për një paraqitje pa skenar për ta rikujtuar kohën që e kanë kaluar në serial.
Rikthimi i planifikuar do të transmetohej vitin e kaluar, por ishte pezulluar për shkak të situatës me pandeminë. Në vijim BBC-ja ka numëruar shtatë gjërat që i shpalos trileri i ribashkimit, transmeton KultPlus.
Nuk mungojnë mysafirët specialë
Lista e gjatë e yjeve që do të merrnin pjesë, fillimisht kishte nxitur një lloj frike. Jo që kemi diçka kundër David Beckhamit, Lady Gagas, BTS-it, Mindy Kalingit, Justin Bieberit, Malala Yousafzait dhe Cindy Crawfordit – por thjesht mbizotëronte brenga se prania e kaq shumë yjeve do t’ia kufizonte kohën e ekipit për t’u paraqitur. Lajmi i mirë është se producentët i kanë paraqitur mysafirët në mënyrë të mençur.
Një pjesë interesante e trilerit ishte paraqitja e Cara Delevignes, veshur me fustanin ngjyrë rozë të Rachelit nga episodi “The One with Barry and Mindy’s Wedding”.
Aktorët janë plakur
Jemi aq të shokuar po aq sa ju, por pothuajse pas dy dekadash, disa prej aktorëve kanë rrudha dhe flokë të thinjura. Për shembull, kur Chandler dhe Joey shtriheshin në kolltukët e tyre të veçantë, dukeshin si dy shokë dhome nga New Yorku, në të njëzetat e tyre. Tani Matthew Perry dhe Matt LeBlanc duken sikur kanë nevojë për pushim (sikurse të gjithë ne).
Skenat më interesante
Aktorët do t’i rikrijojnë disa prej skenave më interesante, përfshirë edhe atë nga “The One Where Everyone Finds Out” gjatë së cilës Lisa Kudrow dëgjohet duke bërtitur si Phoebe: “My eyes! My eyes!”. Pastaj vjen ritakimi i Phoebes me kitare dhe loja me pyetje nga Ross, ku një ndër to është se sa e gjatë ka qenë letra e Rachelit për Rossin.
Chandler MUND të qajë
Chandler ishte personazh që vështirë se i shfaqte ndjenjat – madje deri në atë pikë saqë skenaristët ia kushtuan tërësisht një episod.
“The One Where Chandler Can’t Cry” do ta befasojë grupin për faktin se sa rrallë Chandler mërzitet, kurse Monica mundohet të krijojë skenarë të ndryshëm për ta shtrënguar atë që të derdh lot. Por në jetën e vërtetë, aktori nuk e ka aspak problem që t’i shfaqë ndjenjat.
Në trailer, Perry dëgjohet duke thënë: “Në rregulli, do të qaj tani”, kurse Aniston ai vë dorën mbi sup.
Rikthimi i personazheve dytësore
James Michael Tyler (Guntheri), Reese Witherspoon (motra e Rachelit, Jill) dhe Elliott Gould e Christina Pickles (prindërit e Rossit dhe Monicas, Jack dhe Judy) janë në mesin e yjeve që u janë rikthyer ekraneve. Edhe disa prej personazheve të tjera janë spikatur në triler. Paraqitet një pjesë e shkurtër e Tom Selleckut (ish-i dashuri i Monicas, Richard), por edhe shprehja “Oh. My. God!” nga Maggie Wheeler (Janice). Ndonëse disa fansa janë dëshpëruar me mungesën e Paul Ruddit (bashkëshorti i Phoebet, Mike).
Ross dhe Rachel ISHIN ndarë
Kështu mendon madje edhe Jennifer Anistoni. Në fakt Corden ua bën këtë pyetje gjashtë aktorëve dhe të gjithë pajtohen se ishin ndarë dhe se Ross teknikisht nuk ka bërë diçka të gabuar që ka fjetur me vajzën nga fotokopja.
Cortney Cox mezi e mësonte skenarin
Në rolin e motrës së Rossit, shoqes së ngushtë të Rachelit dhe në fund bashkëshortes së Chandlerit, Monica ishte në qendër të serialit.
“Ti je ngjitësi që e mban së bashku këtë grup”, i kishte thënë Ross në episodin “The One With the Pediatrician”. Por, në jetën e vërtetë, Courtney Cox duket se e kishte të vështirë që ta mbante në mend skenarin.
Në triler, aktorët e vizitojnë apartamentin e Monicas dhe Rachelit dhe një nga momentet qesharake aty është kur Matt LeBlancu e lëviz pjatën me fruta në kuzhinë, duke thënë: “A është i shkruar ende skenari i Courtney në tavolinë?”. /bbc/ KultPlus.com
Në një botë që po i harron dita-ditës vlerat dhe parimet e saj, është shumë herë më e vështirë të dish se kujt t’i besosh. Njerëzit po i bëjnë veshje të përditshmërisë së tyre maskat në fytyrë. Ne mendojmë se të tjerët janë siç jemi ne, por në fund kuptojmë se sa kemi gabuar. Zhgënjehemi thellë, por edhe marrim mësime të vlefshme për të mos i përsëritur më të njëjtin gabim me njerëzit e tjerë.
Për fat të keq, të jesh njeri i mirë në ditët e sotme është diçka e rrezikshme për vetë ne. Duke dashur të jemi të lumtur, të bëjmë mirë pa lënduar asnjë person, pa tradhtuar, pa mallkuar, apo duke e vendosur veten në vendin e njerëzve, me të cilët bashkëjetojmë, ne i shkatërrojmë raportet me ta. Kjo gjë ndodh thjesht sepse shumë persona përfundojnë duke ngatërruar përkujdesjen tonë me skllavërinë, duke abuzuar me atë që ne u ofrojmë.
Në një situatë të tillë, një njeri i mirë zgjedh të ndjekë njërën nga dy rrugët e mundshme. Shumica zgjedh të ndryshojë dhe të mos u besojë verbërisht të tjerëve dhe një pjesë e vogël vazhdon të besojë se është bota në gabim. Ata vazhdojnë të bëjnë mirë, sepse mendojnë që njerëzit nuk mund të ndryshojnë personalitetin e tyre. Është bota ajo që duhet ta bëjë diçka të tillë.
Por një gjë është e sigurtë: abuzimi me mirësinë e dikujt tjetër nuk mund të vazhdojë përgjithmonë, sepse vjen një moment kur forca dhe durimi përfundojnë, edhe nëse ka dashuri apo shoqëri për personin tjetër. Njerëzit e mirë falin pafundësisht, por kur vjen një moment në të cilin kuptojnë se gjërat nuk do të ndryshojnë më, dorëzohen, largohen dhe nuk kthehen më pas. Nëse ti je një person që je sjellë keq me dikë që duhet ta doje dhe ta respektoje me po të njëjtën dashuri dhe respekt që ai të ka falur, dhe ai person është lodhur, dije se ai nuk ka për t’u kthyer më, nëse largohet. Në atë moment, e ke humbur përgjithmonë… / bota.al/ KultPlus.com
Se sa vështirë ishte të ishe mësuese në Shtetet e Bashkuara në vitin 1923, e dëshmojnë edhe kushtet e punës në këtë kontratë pune, shkruajnë mediat e huaja, transmeton KultPlus.
Zonja pajtohet që të:
1. Mos martohet. Kjo kontratë anulohet automatikisht nëse mësuesja martohet.
2. Mos shoqërohet me meshkuj.
3. Qëndrojë në shtëpi ndërmjet orës 20:00 – 06:00 në mëngjes.
4. Mos hyjë në ëmbëltore të qendrës së qytetit.
5. Mos ta lëshojë vendin pa ndonjë arsye dhe pa lejen e presidentit të Këshillit të Delegatëve.
6. Mos tymosë cigare. Kjo kontratë anulohet automatikisht nëse mësuesja ndez cigare.
7. Mos pijë birrë, verë ose uiski. Kjo kontratë anulohet automatikisht nëse mësuesja gjendet duke pirë birrë, verë ose uiski.
8. Mos udhëtojë në veturë ose automobil me asnjë mashkull, përveç nëse ai është i vëllai ose babai i saj.
9. Mos të veshë rroba me ngjyra që shkëlqejnë.
10. Mos t’i ngjyrosë flokët.
11. T’i përdorë të paktën dy gjëra femërore.
12. Të mos përdorë veshje që janë më shumë se pesë centimetra më lartë se gjunjët.
13. Ta mbajë klasën e pastër:
a) Ta pastrojë dyshemenë së paku njëherë në ditë.
b) Ta pastrojë dyshemenë me ujë të nxehtë së paku njëherë në javë.
c) Ta pastrojë dërrasën e zezë së paku njëherë në ditë.
d) Ta ndezë zjarrin në orën 07:00 në mëngjes, në mënyrë që të jetë e nxehtë kur fëmijët të mbërrijnë në orën 08:00.
14. Të mos përdorë krem të fytyrës dhe as makijazh për buzë. /demokracia/ KultPlus.com
Nijazi Bytyqi ishte ndër këngëtarët e parë të muzikës zbavitëse në vendin tonë, ndërsa gjithashtu shquhej për interpretim të shkëlqyeshëm të këngëve qytetare.
Ai konsiderohej si një ndër këngëtarët më të mirë shqiptar të gjeneratës së vetë, ku gjatë karrierës së vetë ka pasur një numër të madh të këngëve.
Këngëtari i mirënjohur prizrenas, Nijazi Bytyqi që për shumë dekada i ka kënduar dashurisë, ndërroi jetë në moshën 72-vjeçare. Mirëpo, ajo që ka mbetur pas nga ai është krijimtaria e tij artistike.
Një ndër këngët e tij është edhe ‘’Eja e dashur’’, e cila shquhet për melodinë e qetë dhe tekstin e saj tejet të ndjeshëm, e që KultPlus ua sjell sonte.
Ti eja, eja e dashur Unë të dua Ti eja në ëndrrat e mia më të bukura Ti eja, eja e dashur Unë të dua Ty të adhuroj Ti eja, eja e dashur Unë të dua ty gjithmonë të adhuroj Ti eja, eja e dashur Unë të dua Ti eja në ëndrrat e mia më të bukura Ti eja, eja e dashur Unë të dua, ty të adhuroj Ti eja, eja e dashur Se ti më je gjithmonë në kujtime Ti eja, eja e dashur Unë të dua, ty të adhuroj Ti eja, eja e dashur Se ti më je gjithmonë në mendime Ti eja, eja e dashur Unë të dua, ty të adhuroj Ti eja, eja e dashur Se ti më je gjithmonë në kujtime. / KultPlus.com
At Donat Kurti, një ndër folkloristët më të njohur shqiptarë, që aktivitetin e tij e zhvilloi në malet shqiptare, kryesisht në Dukagjin, në veprën “Doke e Zakone Shqiptare”, botuar pas vdekjes së tij nga françeskanët shqiptarë, në fund të çdo kapitulli vendos besëtytnitë që lidhen me të.
Kështu, në fund të kapitullit “Miqsija në Dukagjin”, në pikën e katërt, ai shkruan:
Besëtytni në lidhni me mik.
– Kur gatojca (gruaja që po gatuan), tuj ngjeshë brumin e bukës, len pa dashtë në gisht nji quk (pak) brumë, thohet se vjen nji mik (Dukagjin).
– Kur, tuj u ndezë krandet (drunj të hollë e të thatë që përdoren për të ndezur zjarrin) në zjarm, çohet nji krande piripuq përpjetë e jep flakë të shpejtë, thohet se vjen nji mik (Dukagjin e Malsi e Madhe).
– Kur grueja bjen në sofër nji lugë ma tepër, thohet se vjen nji mik (Malsi e Madhe).
– Kur, tuj u çue enët prej sofret, bjen gabimisht nji lugë për tokë, thohet se miku asht çue pa u ngi (ngopë). (Malsi e Madhe).
– Kur, tuj hanger në sofër, harron ndonjeni nji kafshatë bukë në njenen anë, thohet se do të vijë nji mik në atë mbramje, në kjoftë mjesditë, do të vijë nesër (Shkodër).
– Kur grizhla gërzhatë (bërtet) n’oborr të shpisë, sidomos nade, thohet se me siguri do të vijë ose nji mik, ose nji lajm (Shkodër e Malsi e Madhe).
– Kur në darkë, ndërsa gjindja e shpisë janë tuj hangër bukë, këndon gjeli nji herë, thohet se mrenda pak ditëve des nji mik; në kjoftë se këndon dy herë, thohet se desin dy (Mirditë e Dibër).
– Po u rrxue pula prej vendit ku asht tuj pushue, thohet se humbet nji mik (Malsi e Madhe).
– Me këndue pula thohet se ka me pas dëm shpija, asht mirë me e mbyt pulen për mik (Malsi e Madhe).
– Me hungrue qeni thohet se des nji rob ose nji mik (Shkodër).
Kështu, në fund të kapitullit “Fëmijët në familje”, në pikën e tretë, ai shkruan:
Besëtytni në lidhni me të lem të fëmijve
Fëmijës, një ditë mbasi ta ketë falë Zoti, i jepet me pi ujë me pak hi brenda, që mos me e marr më sysh (Mirditë).
Në rast se një mik harron në at’ shpi ku nji grue asht me barrë, nji fyshek, që, pa dashtë, i ka ra prej rrethit a qemerit, ose harron kutinë e duhanit, ose pipin, thohet se me siguri ka me lind nji djalë (Mirditë).
Kur shkojnë gratë me vizitu gruen që ka lind e fëmijën, lyejn përpara majen e gishtit me pështymë e, tuj thanë “Marshallah” i prekin buzën fëmijës (Dibër).
Për mos me marrë më sysh fëmija, e zhigasin (e ngjyejnë) në fytyrë më dy – tri danga (njolla) të zeza e i varin nji pare ndër flokë (Dibër).
Kur lahet fëmija për herë të parë, thehet në ujë nji kokërr vë (vezë) dhe e përziejn me ujë (Dibër).
Ndërsa në pikën e katërt Atë Donati shkruan:
Fjalë t’urta
Ku asht fmija, gëzohet shpija.
Kur len (lind) vajza, kjajnë hatllat e shpisë (Malsi e Madhe).
Kollomoqi i vonë i lopve, djali i vonë i shokve (Dukagjin).
Djali i plakut, vaji i sokakut (Has).
Djali pa nanë si nata pa hanë.
Gjysë asht pak, nji asht tepër (për vajzat, Shkodër). / KultPlus.com
Duket si një djalë 12-vjeçar, di të flasë, të arsyetojë dhe të kuptojë emocionet e qenieve njerëzore para tij.
Emri i tij është Abel dhe ai është roboti i ri humanoid i krijuar nga studiuesit e Universitetit të Pizës në bashkëpunim me ”Biomimics” të Londrës, laboratorët ku kanë lindur disa nga ”alienët” më të famshëm të kinemasë, siç janë ata nga ”Luftërat e Yjeve” dhe dinozaurët e ”Jurassic Park”, transmeton KultPlus.
“Abel është një robot humanoid si nga pikëpamja estetike ashtu dhe nga sjellja”, theksoi inxhinieri Lorenzo Cominelli. “Ai jo vetëm që i ngjan dhe lëviz me ne njerëzit, por ai është në gjendje të ndërveprojë, të sillet dhe të perceptojë mjedisin e tij në një mënyrë të ngjashme me tonin”, shtoi tutje ai. / KultPlus.com
Nesër me 21 Maj 2021, në kuadër të ekspozitës së 17 Ndërkombëtare të Arkitekturës në Bienalen e Venedikut, do të inaugurohet Pavioni i Republikës së Kosovës.
Në kuadër të temës së përgjithshme të Bienales “How will we live together” ekspozita e Kosovës me titull “Containporary” është ideuar dhe kuruar nga arkitekti dhe artisti Maksut Vezgishi. Komisioner i Republikës së Kosovës është Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, përfaqësuar nga znj. Jehona Shyti.
Inaugurimi zyrtar i Pavijonit të Republikës së Kosovës do të bëhet nga Ministri i Kulturës, z. Hajrulla Çeku ne Arsenale. I pranishëm në inaugurim do të jetë edhe Ministri i Mjedisit, Planifikimit Hapësinor dhe Infrastrukturës, z. Liburn Aliu, si dhe Ambasadorja e Republikës së Kosovës në Romë, znj. Lendita Haxhitasim.
Më poshtë gjeni linkun e Pavijonit të Republikës së Kosovës. / KultPlus.com
Legjendat e ekranit Elizabeth Taylor dhe Montgomery Clift kanë pasur një lidhje të veçantë, kur ishin pjesë e elitës së Hollywoodit.
Taylor që është martuar tetë herë kishte pasur mundësi që ta kishte cilindo burrë që donte në kulmin e karrierës së saj, por sikur shumica, “të gjithë duam atë që s’mund ta kemi”.
Shkrimtari Charles Casillo është zhytur thellë në lidhjen e veçantë mes dy yjeve në librin e tij të ri “Elizabeth and Monty: The Untold Story of Their Intimate Friendship”.
“Deri në atë kohë, kujtdo që ia ka vërë syrin, e ka marrë”, ka thënë ai për revistën “People”, kur ka folur për adoleshenten Taylor që po thyente zemra në industrinë e filmit. Por një person që nuk ka mundur ta bëjë për vete ka qenë Clift, kolegu i saj i pashëm nga filmi “A Place in the Sun”.
“Ata ishin shpirtra binjakë”, shkruan Casillo në libër, ku paraqiten hollësi të hulumtuara mirë dhe intervista me yjet që i kanë njohur legjendat e filmit.
“Monty u ndie rehat për t’i treguar se ishte homoseksual”, ka thënë Casillo.
Sidoqoftë, sipas Casillos, Taylor nuk e ka dashur asnjë burrë me të cilin ka pasur intimitet apo është martuar – përfshirë madje edhe Richard Burtonin – aq sa e ka dashur Cliftin.
Ajo u dashurua në aktorin kur u takuan më 1949 para se të nisnin xhirimet e filmit, që ka fituar “Oscar”, dhe autori e pranon se Clift ka pasur të njëjtat ndjenja për të.
Aktorët madje afroheshin e putheshin në veturë, por Casillo ka theksuar se “Monty nuk mund t’i tregonte se ishte homoseksual”, derisa e arriti besimin tek ajo, kur edhe ia hapi zemrën.
Ata patën lidhje platonike, gjë që e tërhiqte Taylorin edhe më shumë. Ajo madje ia kishte shpëtuar edhe jetën në aksidentin e vitit 1956, ku Clift ishte gati për t’u ngulfatur me dhëmbët që i ishin thyer, që Taylor ia kishte nxjerrë nga goja.
Dyshja u paraqit në shumë filma, madje Taylor i kishte anuluar filmat ku producentët nuk donin ta angazhonin aktorin e mrekullueshëm, mirëpo që ishte i varur nga droga dhe alkooli.
Clift vdiq më 1966 nga sulmi në zemër, me gjasë shkaktuar nga varësia. Pasi mori lajmin, Taylor u mbyll në dhomë. “Pas pak çastesh Richard dhe stafi e dëgjuan duke rënkuar”, shkruan Casillo.
Ajo kishte dërguar dy kurora të mëdha me lule në funeralin e tij, ku në njërën letër shkruhej: “Pusho, shpirt i trazuar”. /koha/ KultPlus.com
Mund të gëzohesh se po më braktis, Se nga dhimbja e gjitha po mpihem Ti mendon se po më shkel me këmbë, Por si pluhur, unë përsëri do ngrihem.
Te shqetëson kryelartësia ime? Ç’gjë të shkaktoi, papritur mërzinë? Se unë rri sikur kam puse me nafte, Që burojnë aty poshtë në kuzhinë?
Njësoj si dielli, njësoj si hëna Në baticat në harmoni Njësoj si shpresa që çohet lart, Unë do ngrihem përsëri.
Dëshiroje të më shihje të thyer, Me kokë të ulur e sy me lot, Me supe varur si lule thare, Grua e mjere qe një fjale se thotë?
Mos të lëndon krenaria ime, Mos ndoshta kujton se po lajthis, Se qesh sikur kam miniera ari, Atje prapa, në oborrin e shtëpisë?
Mund të më qëllosh me fjalët e tua, Mund ti plagosësh sytë e mi, Mund të më vrasësh me urrejtjen tënde, Por njësoj si era do ngrihem përsëri.
Brengosesh se jam e bukur, seksi, Pse të kapi papritur habia? Se unë eci sikur kam diamante Aty ku takohen kofshët e mia?
Nga kasollet e turpit të historisë Unë ngrihem Nga e kaluara e hidhur, mes bukurisë Unë ngrihem; Jam ujëvarë e lartë, e zezë freskuese, Po fryhem e derdhem po aq tmerruese.
Duke lënë pas frikën e natës se gjatë Unë ngrihem Në një agim mrekullisht të qartë Unë ngrihem Duke bartur dhuntitë e të pareve të mia Jam ëndrra dhe shpresa e skllaves për liri Unë ngrihem përsëri, përsëri ngrihem Ngrihem përsëri! / KultPlus.com
Gjenerali u ngrit dhe bëri një shenjë gjithë nervozizëm. Dikush më mbërtheu nga qafa. Fola: “Es que vous parles français?”
Ai më pa dhe m’u përgjigj: “Ju polakët jeni të ndyrë!” I thashë frëngjisht se nuk isha polak, por shqiptar! Atëherë vetëtimthi më doli para syve figura e priftit që m’u ngjit e më pyeti se ku ishin shokët e tjerë.
Prandaj, u gëzova shumë dhe mora guximin dhe i thashë gjeneralit: “Luftë është, tani vdes unë, nesër ju. Sa për gjermanë unë njoh, madje dhe me emra.” Ai u ngrit më këmbë, i gëzuar më buzëqeshi dhe më tha: “Cilët janë?” Unë iu përgjigja: “Njoh Gëtën dhe Shilerin!”
Atij i ndryshoi menjëherë shprehja e fytyrës. Më tha: “Po ti ç’je?” “Jam një poet shqiptar. Po që të bindeni se unë jam shqiptar dhe informatori juaj ju ka mashtruar, ju lutemi i telefononi ministrit tonë Ernest Koliqi, që më njeh, që e di se kush jam e pastaj më vrisni.”
Gjenerali depërtonte në mendimet e mia duke më vështruar drejt e në sy. Unë rrija i qetë dhe i lumtur se nuk i paskëshin zënë të tjerët. Ishte prifti që më kishte spiunuar si polak… Togeri që përkthente quhej Tenente Kok. Gjenerali i foli gjermanisht togerit Kok dhe ky mori në dorë receptorin e telefonit.
Unë e dija përmendësh numrin e telefonit të Koliqit, se më parë kisha shkuar disa herë në zyrat e tij dhe sekretari, njëfarë Shestani, më kishte dhënë shumë pasaporta për malazeztë e për grekët, shokët tanë, ish-të dënuar (Koliqi më kishte pritur përzemërsisht dhe më kishte uruar që të shpëtoja e të shkruaja vjersha, pasi ai e dinte, qëkur e kisha profesor në Ujë të Ftohtë, se bëja vargje). Ia dhashë numrin togerit, i cili e mori menjëherë. Unë u shqetësova, se Koliqi, duke dëgjuar zërin e Gestapos, ndoshta do t’u thoshte se cili isha unë: luftëtar në Spanjë e të tjera.
Togeri Kok, që ishte tmerri i Romës (këtë e mora vesh më vonë), pas pak nisi bisedën:
– Na falni për shqetësimin, kemi këtu një… që pretendon se ju njeh. – …(Fliste Koliqi.) – Quhet Petro Marko… – … (Fliste Koliqi.) M’u drejtua mua: – Ku e keni njohur dhe çfarë ka botuar Koliqi?- Unë i flisja dhe ai përsëriste në telefon: Në Vlorë, e kishit nxënës, keni botuar “Hija e Maleve”, “Gjurmët e stinëve”…
Ju ka kushtuar dhe një vjershë në “Leka”… – …
(Fliste Koliqi.) – Ju faleminderit shumë dhe na falni për shqetësimin në këtë orë! – tha togeri Kok… Pastaj foli me gjeneralin, gjermanisht.
Ai bëri tri shenja. Më vështroi në sy dhe tha shkurt: – Falëndero Gëten dhe Shilerin. Më morën dhe që andej më shpunë në burgun “Rexhina Çeli”, në një birucë me tetë të tjerë. Aty ishte dhe një jugosllav e një grek. Pas ca ditësh erdhi në burg për takim sekretari i Koliqit.
Më tha të rrija i qetë se do të kujdesej Koliqi. E vërteta është që Koliqi më shpëtoi jetën, se atje ku më shpunë mua: Pensione Xhakarini, rruga “Sicilia”, 10, ishte qendër e Gestapos dhe që aty asnjë nuk kishte dalë i gjallë. Edhe nëse kishte dalë i gjallë ndonjë, kishte dalë invalid përjetë. Këto i mësova në birucë, nga shokët me të cilët flisja, që u thashë se ç’më kishte ndodhur.
Aty mësova se Pensione Xhakarini ditën përdorej si klub i klasit të parë, ku shkonin familje aristokrate dhe pinin ose kërcenin, kurse pas orës 22 kthehej në zyra të Gestapos si në Via Taso. Aty mësova se togeri Kok ishte tmerri i antifashistëve dhe patriotëve, agjent besnik i Hitlerit, kriminel i regjur. Pra, Koliqi më shpëtoi jetën dhe u interesua për mua duke më dërguar sekretarin e tij.
Pas pak ditësh erdhi për t’u takuar me mua peshkopi i Leros (unit). Më takoi dhe me një zë prej kallogjeri më thoshte: “Të na falësh, o bir, se ai nuk ishte prift, po djalli vetë, ai ishte djalli vetë”.
Më tha se e kishte dërguar vetë peshkopi i Via Po-së të më pyeste se ç’dëshiroja, ç’ndihma donim dhe ta dinim se ai i mallkuar nuk ishte prift, po djall i veshur tani vonë prift nga gjermanët. Siç mora vesh më vonë, atë dhe togerin Kok i vranë partizanët italianë.”
(Marrë nga libri, “Intervistë me vetveten: Retë dhe gurët) / KultPlus.com
Arkitekti me famë botërore nga Londra, Përparim Rama, pritet të jetë kandidat i Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK) për kryetar të komunës së Prishtinës, transmeton KultPlus.
Gazeta Express ka bërë të ditur se Rama është i përzgjedhuri i partisë së Lumir Abdixhikut për të parin e Prishtinës.
Përparim Rama ka lindur në Prishtinë dhe ka fituar edhe çmime botërore në arkitekturë. / KultPlus.com
Në kuadër të përvjetorit të 55-të krijimit të ansamblit “Çiftelia” të qytetit të Lezhës, ky event u përkujtua duke organizuar një koncert dhe festë të madhe duke mbledhur dhe bërë së bashku shumë artistë si instrumentistë, rapsodë dhe valltarë.
Meqenëse kjo traditë është vendosur që të vazhdojë të trashëgohet ndër breza, pjesë e rëndësishme e këtij ansambli janë edhe artistët e rinj sikurse janë edhe figurat apo artistët emblematikë të këtij ansambli.
Koncerti i madh i përkujtimit u mbajt në ambientet e skenës së pallatit të kulturës “Ded Ndue Lazri” të qytetit të Lezhës.
Ky event u organizua me mbështetjen e Bashkisë së qytetit të Lezhës për të vlerësuar kontributin e të gjithë artistëve që kanë qenë dhe janë pjesë e këtij ansambli.
Duhet theksuar se ky ansambël është një ndër më të rëndësishmit në vendin tonë dhe që ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm për përcjelljen ndër breza të traditës dhe artit lezhjan.
Vlerësime ka pasur jo vetëm nga kryetari i bashkisë Pjerin Ndreu, por edhe nga përfaqësuesi i Ministrisë së Kulturës Gjet Ndoj i cili u shpreh se “në kuptimin etnokulturor ka 3 grupime, një triumvirat që është i jashtëzakonshëm në ruajtjen e trashëgimisë kulturore të popullit shqiptar: Zadrima, Mirdita dhe Malësia”.
Në këtë mbrëmje të organizuar nuk munguan as vlerësimet e shumë prej artistëve me çmime dhe certifikata mirënjohjeje.
Bashkia e Lezhës gjithmonë ka pasur në fokus zhvillimin e eventeve të ngjashme për të vlerësuar qoftë traditën e zonës por edhe kontributin e artistëve që kanë dhënë ndër vite nga shpirti dhe puna e tyre për artin, kulturën dhe traditën lezhjane.
Kryetari i bashkisë së Lezhës ka bërë edhe një premtim për këta artistë duke u thënë që 65- vjetori i këtij ansambli do të festohet në një godinë më moderne të Pallatit të Kulturës, pasi në fokus të tij është ndërtimi i një godine të re dhe me kushte më të mira. /atsh/ KultPlus.com
Shqiptarët në Argjentinë përbëjnë një komunitet prej rreth 50 mijë banorësh. Shumica e shqiptarëve që mërguan në Argjentinë ishin arbëreshë nga Italia jugore, ndërsa rritja e mërgimeve shqiptare në Argjentinë ndodhi në fillim të shekullit 20, me mbërritjen e rreth 20,000–30,000 shqiptarëve.
Sot, përveç disa familjeve në Rosario dhe Córdoba, pothuajse të gjithë shqiptarët e Argjentinës jetojnë në Buenos Aires. Për çdo vit, më 29 nëntor, “Shoqëria Patriotike Shqiptare Skenderbeu” feston Ditën e Flamurit.
Sipas fesë, shumica e shqiptarëve në Argjentinë janë të krishterë, ndërsa një pakicë janë myslimanë.
Arbëreshët në Argjentinë janë të shumtë dhe kanë dhënë një kontribut të vyer në përcimin e vlerave. Edhe pse në një vend të largët arbëreshët flasin shqip.
Pjesa dërrmuese kanë arritur në Argjentinë me anije, bashkë me shumë shtetas italinë të cilët emigruan në këtë vend.
Në Italinë e jugut ka shumë shqiptarë arbëreshë, të cilët kanë ruajtur kulturën arbërore, të njëjtën kulturë e kanë marrë me vete edhe kur emigruan në Argjentinë.
Në Argjentinë, arbëreshët e quajnë veten dy herë mërgimtarë. “Farën e Skënderbeut ti sot trashëgo”, është ky vargu që i shoqëron shumë arbëreshë.
Arbëreshi nga Argjentina, Antonio Bellushi, në vitin 1990 ngriti zërin në Kuvendin e famshëm të të gjithë shqiptarëve në New York, për pavarësinë e Kosovës.
Arbëreshët zakonisht nuk flisnin italisht me njëri-tjetrin, por e bënin në një variant të gjuhësh shqipe të njohur si arbëreshe, një emër që u bë i njohur dhe me të cilin u identifikua i gjithë komuniteti arbëresh.
Natyrisht, nuk ishte vetëm gjuha elementi i vetëm që dallonte popullin me origjinë nga Shqipëria.
Edhe feja luante një rol të rëndësishëm duke konsideruar banorët si pjesë e besimit katolik por me rite greko-bizantine.
Ishin raste të veçanta, njëjtë sikurse festat fetare, ku çdo fshat në mënyrë të pavarur kishte kishën e vet, shenjtërorin (priftin) e vet që ndërmjetësonte në mes të Zotit dhe besimtarëve kur ishte dita e Shën Dimitrit.
Këto elemente dhe shumë të tjerë faktuan që emigrantët e ardhur nga Italia nuk ishin italianë, por ishin arbëreshë, të cilët u vendosën në Lujan, Buenos Aires rreth vitit 1869.
Regjistri civil i vitit 1869, nuk ishte asgjë tjetër përveç se diçka që duhej plotësuar me dorë nga regjistruesit shtëpi për shtëpi.
Në të vërtetë, edhe pse identifikoheshin si italian, mbiemrat e tyre tregonin prejardhjen arbëreshe, e të cilët punonin tokat bujqësore në qarkun e Pestës, pjesë e cila më pas do të përbënte zonën më të madhe të banuar nga ta. Një predispozitë fillestare e cila u bë shumë më e dukshme në formularët e vitit 1895, kur u zhvillua regjistrimi i dytë kombëtar i popullsisë, në të cilin është rritur numri i arbëreshëve në qarkun numër 5.
Në lagje kishin arritur të krijonin hapësirën e tyre shoqërore, duke trilluar identitetin e tyre ata dhe arrinin ti ruanin elementet e tyre themelore që i përbënin, sikurse gjuha si dhe zakonet e tyre për të ndihmuar fqinjët. Për këtë, përpara pyetjes se cilat ishin arsyet që i quan ata në migrim, ata duhet të përgjigjeshin së pari për arsyet thelbësore.
Në këtë drejtim, mbipopullimi ekstrem i zonës, një tokë e varfër dhe e mbishfrytëzuar, e copëtuar deri në pafundësi, në atë mënyrë që nuk do të mund t’ju garantonte të gjithëve qasjen në burimet që të sigurojnë mbijetesën e tyre. Këto janë të dhëna jo të vogla për të cilat nuk duhet shumë për të kuptuar se si duhet ndikuar në vendimet e fëmijëve të tyre në rast të emigrimit. Por ky shpjegim është kusht i mjaftueshëm por nuk arrijnë ta kuptojnë se përse arbëreshët të Arbërisë kalabreze në vend që të shpërndahen nëpër botë, ata jo që nuk e bënë këtë, por arritën në Argjentinë, dhe jo në tërë Argjentinën por në Luján, dhe jo në të gjithë Luján, por në “Republikën e t ‘Pestit”.
Është i dukshëm dhe i pa mjaftueshme shpjegimi që emigrimet konsiderohen si bijë te kapitalizmit, me theks të veçantë në krizën evropiane, dhe në futjen e Argjentinës në tregun ndërkombëtar si prodhues i lëndëve të para.
Mund të thuhet se shqiptarët kanë emigruar që nga mesjeta, duke qenë migrimi pjesë e pandarë e historisë së njerëzimit. Paraqitja e emigrimit si rrjedhojë e mjerimit, ku njerëzit ishin të obliguar të iknin nga varfëria, arritja e industrializimit dhe shkatërrimi i aktiviteteve tradicionale, në të kaluarën kishte një imazh anakronik, ose në rastin më të mirë ishte vetëm gjysma e historisë.
Ndër shqiptarët më të njohur në Argjentinë është Kryepeshkopi Aleksandër (Alejandro Greco), i cili është bërë zëri i shqiptarëve të Argjentinës.
Edhe shqiptari me famë botërore, Ernesto Sabato, ka prejardhje arbëreshe.
Nëna e tij Juana Maria Ferrari, rridhte nga një familje arbëreshe e Italisë, ndërsa babai i tij Franciso Sabato, po ashtu ishte nga Italia. Futbollisti argjentinas Matteo Pablo Musacchio, po ashtu ka prejardhje shqiptare. / Diaspora Shqiptare / KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani në një ceremoni të organizuar në Presidencë, ka dekoruar Gardën Kombëtare të IOWA-s, me Medaljen Presidenciale Ushtarake për kontribut të jashtëzakonshëm në zhvillimin dhe avancimin e Forcës së Sigurisë së Kosovës, përcjellë KultPlus.
Në emër të Gardës, medalja i është dhuruar komandantit të Gardës Kombëtare të IOWA-s, Gjeneralmajor Benjamin Corell.
Presidentja Osmani ka falënderuar Gardën Kombëtare të IOWA-s për mbështetjen e vazhdueshme ndaj FSK-së, duke e konsideruar këtë proces vazhdimësi të marrëdhënieve të shkëlqyeshme me aleatin e përhershëm të Kosovës, SHBA-të. Në këtë kontekst, Presidentja Osmani ka përmendur edhe dërgimin e kontingjentit të FSK-së në misione për mbështetje të stabilitet rajonal dhe operacioneve paqeruajtëse, nën Komandën Qendrore Amerikane. Sipas Presidentes Osmani, pjesëmarrja e FSK-së në misionin e paqeruajtës u bë e mundshme në saje të ftesës nga Komanda Qendrore, ndaj aktualisht pjesëtarë të saj ndodhen në një mision paqeruajtës krahas ushtarëve amerikanë në Kuvajt.
“FSK-ja, po zhvillohet në forcë ushtarake profesionale dhe ndërvepruese me forcat e NATO-s. Prandaj, anëtarësimi në NATO mbetet objektiv strategjik i shtetit tone”, ka theksuar Presidentja Osmani. Ajo ka shfaqur besimin për vazhdimin e bashkëpunimit të mëtejmë ndërmjet të dy ushtrive në funksion të ruajtjes së paqes dhe stabilitetit rajonal e më gjerë. / KultPlus.com
Ngacmimet seksuale dhe përdhunimet po raportohen çdo ditë e më shumë.
Sot u raportua se dy burra kanë përdhunuar një vajzë të mitur në Mitrovicë.
Ky rast veç̧ sa është duke e treguar natyrën epidemike të përdhunimeve e abuzimeve ndaj vajzave e grave, për çka edhe do të kundërshtohet përmes një proteste në Mitrovicë.
Organizatorët e protestës janë shprehur se kjo është duke dhënë alarm mbi rrezikun dhe ankthin e vazhdueshëm në të cilin rriten dhe jetojnë vajzat dhe gratë në Kosovë. Burrat po vazhdojnë t’i dhunojnë dhe ngacmojnë vajzat kudo, duke na treguar fare mirë se për vajzat e gratë asnjë vend nuk është i sigurtë.
“Në gjithë këtë situatë, institucionet private e publike, thellësisht patriarkale, janë bashkëfajtore. Praktika e amnistimit të ngacmuesve dhe përdhunuesve duhet të ndalet dhe emrat e përdhunuesve e ngacmuesve duhet të thuhen nga policia. Ne kemi të drejtë të dijmë kush janë përdhunuesit.
Rastet e përdhunimit e ngacmimit seksual të vajzave dhe grave në çdo hapësirë janë rrezik për shoqërinë tonë dhe sigurinë publike”, thuhet në njoftim.
Andaj, të shtunën, duke filluar nga ora 12:00 në sheshin “Isa Boletini” në Mitrovicë do të protestohet për ta kundërshtuar dhe dërguar mesazhe revolte kundrejt shtypjes e abuzimit të grave.
Protestueset/it duhet t’i respektojnë udhëzimet e IKShPK-së dhe Ministrisë së Shëndetësisë për frenimin e përhapjes së COVID – 19 duke u pajisur me maska dhe mbajtur distancimin fizik. / KultPlus.com
Sot në Holandë mbahet mbrëmja e dytë e gjysmë finales në të cilën do të performojë dhe Anxhela Peristeri, këngëtarja e cila po përfaqëson Shqipërinë në “Eurovision”.
Peristeri ka shkëlqyer gjatë provave disa ditë më parë dhe nuk kemi asnjë dyshim që ajo do të “ndez” skenën me performancë dhe zërin e saj.
Me këngën “Karma”, Anxhela do të pushtojë skenën e madhe të “Eurovisionit” nën tingujt e muzikës shqiptare. Anxhela do të dalë e 11-ta në radhë dhe nëse ajo kalon, atëherë do të jetë pjesë e finales.
Për Anxhelën mund të votojnë vetëm shqiptarët jashtë vendit dhe në foton e shpërndarë nga vetë këngëtarja shqiptarët do të votojnë me sms duke dërguar tekstin 11 në numrin e telefonit sipas shtetit ku jetojnë. / KultPlus.com
Përshtatja me pandeminë ka sjellë këto kohë mënyra nga më të ndryshmet për të realizuar projekte artistike dhe për të shkuar sa më pranë spektatorit dhe publikut.
Një nga aktivitetet artistike të zhvilluara këto ditët e fundit nga Teatri Kombëtar është projekti “Renaissance”. Bazuar në letërsinë klasike, ky teatër zhvillon një “teatër figurash”, duke kombinuar shfaqjet me kukulla, teatrin e objekteve dhe muzikë.
Në këtë projekt artistik aktorët luajnë me të rëndomtën, me klishenë, duke provokuar me çuditshmërinë nga e cila rrjedh poezia.
Në këtë projekt vijnë disa video gazmore, groteske dhe krijuese të serisë “Renaissance”.
Një ndër filmat e realizuar është edhe filmi që është pjesë e Renaissance, një projekt madhor i teatrit digjital i koordinuar nga European Theatre Conventional.
Projekti mbulon 22 teatro, 18 shtete evropiane dhe 250 artistë.
Çdo teatër ka prodhuar një përgjigje dramatike – duke u mbështetur në filozofi, fantazi dhe tensionin e të jetuarit nën pandemi, për të prodhuar një seri origjinale me filma të shkurtër dramatikë, të cilët janë të mundur të shihen falas nga shtëpia nga i gjithë publiku artdashës. / atsh / KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare, Bebe Rexha, shpeshherë ka folur për traditat e vendit të saj, nëpër intervista të ndryshme në mediat e huaja. E që së fundmi, ka treguar se ishte gati të martohej në një moshë shumë të re.
Këngëtarja ka treguar se në adoleshencë kishte disa djem që kërkonin dorën e saj, sepse kjo është pjesë e kulturës shqiptare.
“Nëna ime është martuar 17 vjeçe, është një botë komplet tjetër. Gjyshja ime është martuar 15 vjeçe, domethënë e martuan të tjerë, vendosën të tjerë për të. Tashmë ka ndryshuar plotësisht, është më moderne dhe gratë kanë më shumë të drejta. Por kur unë isha më e re kishte djem që më kërkonin dorën për martesë. Ishte pjesë e kulturës. Tradita është e tillë, martohesh me një shqiptar shumë e re në moshë dhe më pas bën fëmijë”, ka thënë Bebe.
Ndër të tjera, këngëtarja me famë botërore ka falënderuar nënën e saj që e ka shpëtuar dhe e ka ndihmuar të arrijë ëndrrat e saj për t’u bërë një yll.
“Teksa rritesha unë nuk lejohesha të ngrija zërin apo flisja në tavolinë dhe gjëra të tilla, por mami im luftoi për mua shumë dhe ajo ju thoshte njerëzve ‘Vajza ime nuk do të martohet’”, ka thënë këngëtarja.
Gjithashtu ajo ka pranuar se puthjen e parë e ka dhuruar 8 vite më parë, kur ishte 23 vjeçe.
“Isha 23 vjeçe, disi vonë. Isha e frikësuar. Isha e frikësuar nga djemtë, nuk e di pse dhe ishte një puthje shumë e keqe”, ka treguar Bebe. / KultPlus.com
