Një statujë bronzi e legjendës së NBA-së Kobe Bryant dhe vajzës së tij Gianna u vendos të mërkurën në vendin e përplasjes në Calabasas, Kaliforni, ku u vranë Bryants dhe shtatë të tjerë, transmeton KultPlus.
Të mërkurën u mbushën dy vjet nga rrëzimi i helikopterit, i cili u përcaktua nga hetuesit federalë se ishte shkaktuar nga çorientimi i pilotit për shkak të kushteve të mjegullës.
Statuja, e krijuar nga skulptori Dan Medina, tregon Kobe Bryant me uniformën e tij të Lakers me krahun e tij rreth Gianna-s, e cila gjithashtu ka veshur një uniformë basketbolli me një top basketbolli në dorë.
Baza e statujës ka emrat e të nëntë viktimave të aksidentit të gdhendur në një pllakë.
Medina i tha filialit të CNN KABC se statuja do të qëndrojë përkohësisht. CNN ka kontaktuar Medinën për komente shtesë.
Një padi në lidhje me aksidentin është vendosur të shkojë në gjyq së shpejti pasi avokatët e Vanessa Bryant – gruaja e Kobe dhe nëna e Gianna – pretendon se fotot e zonës pas aksidentit, duke përfshirë imazhet e atyre që vdiqën, u shpërndanë gjerësisht mes policisë dhe zjarrëfikësve. Ky gjyq do të fillojë më 22 shkurt./ KultPlus.com
Portali evropian i filmit, ‘Cineuropa’, ka dedikuar së fundi një shkrim për filmin kosovar me regji të Blerta Basholli ‘Zgjoi’ i cili ka hyrë në listën e ngushtë të nominimeve për çmimet Oscars, shkruan KultPlus.
KultPlus ua sjell shkrimin e përkthyer në shqip.
A mund të bëjë ‘Zgjoi’ histori përsëri?
‘Zgjoi’ nga Blerta Basholli bëri histori kur u shfaq për herë të parë në Sundance në vitin 2021 dhe u bë filmi i parë që fitoi tre çmimet më të mira në Konkursin Botëror të Kinemasë Dramatike: Çmimin e Madh të Jurisë, Çmimin e Regjisë dhe Çmimin e Publikut.
Vetëm një vit më pas debutimi artistik i kineastes kosovare është filmi i parë nga vendi më i ri i Evropës që hyn në listën e ngushtë prej 15 titujsh që konkurrojnë për çmimin e Akademisë për Filmin më të Mirë Ndërkombëtar të metrazhit të gjatë. Dhjetorin e kaluar, Elisabeth Moss dhe Lindsey McManus hynë në film si producentë ekzekutivë me kompaninë e tyre Love & Squalor Pictures, duke i dhënë atij një shtysë vendimtare në fushatën e tij Oscar.
‘Zgjoi’ është një histori e paharrueshme, elokuente, prekëse për vullnetin e mbijetesës dhe fuqizimit përmes një vizioni të patundur, “thanë ata në një deklaratë të botuar fillimisht nga Deadline. “Portretizimi intim i luftës së një gruaje drejt pavarësisë në film na shtyn të kuptojmë mundësinë e ndryshimit dhe tregimi i fuqishëm i Blertës kap me mjeshtëri vetëvendosjen e individëve në mbarë botën për të kapërcyer shtypjen.”
Bazuar në një histori të vërtetë, filmi ndjek Fahrijen (portretizuar nga Yllka Gashi), e cila, si shumë nga gratë e tjera në fshatin e saj, ka jetuar me shpresë të venitur dhe pikëllim në rritje që kur burri i saj u zhduk gjatë luftës në Kosovë. Për të siguruar familjen e saj në vështirësi, ajo mbledh të vejat e tjera në komunitetin e saj për të nisur një biznes që shet një produkt ushqimor vendas, pavarësisht rezistencës nga shoqëria thellësisht patriarkale.
“Në vend që t’i dorëzohej dëshpërimit, Fahrije Hoti vendosi të fshijë lotët dhe të vazhdojë. Sa herë që e kishim të vështirë gjatë realizimit të filmit, mendoja për të. Ajo ka qenë dhe do të jetë gjithmonë modeli im për të vazhduar dhe për të mos u dorëzuar kurrë”, thotë Basholli.
Regjisorja boshnjake Jasmila Žbanić, kujt Quo Vadis, Aida? [+] ishte në pesëshen finale të Oscars vitin e kaluar dhe së fundmi mori pjesë në çmimet EFA, duke thënë gjithashtu: “Bukuria dhe forca e këtij filmi qëndron në faktin se regjisori, aktorja dhe i gjithë ekipi arrijnë të tregojnë të padukshmen, për të thënë të pathënën. Ashtu si një zgjua, filmi dridhet brenda jush për një kohë të gjatë pasi e keni parë atë.”
Që nga triumfi i Sundance-it, Hive ka fituar më shumë se 15 çmime festivalesh, duke përfshirë në Varshavë, Hamburg, Montpellier, Berkshire, Osnabrück, Herceg Novi, Prishtinë dhe Cinedays Shkup, ndërsa Gashi mori çmimet e aktores më të mirë në Valladolid dhe Scottsdale. Ndërkohë, agjenti i saj ndërkombëtar i shitjeve, LevelK, e ka shitur atë pothuajse kudo në botë: nga Australia dhe Zelanda e Re në Kinë, Amerikën Latine dhe Karaibe, si dhe Kanada dhe SHBA, ku shpërndahet nga Zeitgeist Films në bashkëpunim me Kino Lorber. Të drejtat janë marrë gjithashtu në shumicën e territoreve evropiane, si dhe në Turqi dhe Izrael./ KultPlus.com
Muzeu Kombëtar “Shtëpia me Gjethe” përkujton sot Ditën Ndërkombëtare të Holokaustit.
Data 27 janar është shpallur nga Asambleja e Përgjithshme e OKB-së, në vitin 2005 , si “Dita Ndërkombëtare e Holokaustit”, në përkujtim të viktimave të gjenocidit nazist.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore qindra hebrenj u strehuan në Shqipëri për një periudhë të gjatë, edhe përgjatë kohës së pushtimit të Shqipërisë nga forcat naziste. Pushtuesit gjermanë kërkuan regjistrimin dhe raportimin e tyre, por shteti shqiptar i asaj kohe veproi ndryshe nga vendet e tjera, si Polonia apo Greqia, duke mos marrë masa shtrënguese kundrejt tyre, por duke i mbrojtur ata.
Gjatë periudhës së komunizmit, pati disa përpjekje nga UNRRA për riatdhesimin e hebrenjve të cilët ende jetonin në vendin tonë, dhe ndonëse disa prej tyre u riatdhesuan, ky proces u ndal përfundimisht në vitin 1946. Dokumentet arkivore tregojnë se deri në vitin 1954 në Shqipëri gjendeshin 237 hebrenj, më së shumti në Tiranë dhe në qytetin e Vlorës, numër ky, i cili u reduktua në 92 hebrenj, në vitin 1961. Pjesa e mbetur e tyre provoi të njëjtat vuajtje sikurse dhe populli shqiptar dhe u mbajtën nën një kontroll të rreptë e rigoroz, siç cilësohet dhe në direktivat agjenturore të vitit 1953.
Dëshmi e këtij regjimi të rreptë është dhe rasti i Emil Blast. Hebreu i lindur në Berlin në 1886-ën, i cili erdhi në Shqipëri, në vitin 1937, por që 8 vite më vonë, më 27 janar 1945, u arrestua si “armik i popullit” dhe u cilësua“agjent progjerman”.
U arrestua në një moshë të thyer dhe në gjendje shëndetësore të rënduar dhe për këtë arsye pjesën më të madhe të dënimit ai e kaloi në spitalin e burgut, ku ndërroi dhe jetë më 13 maj 1948./atsh/ KultPlus.com
Në Ditën Ndërkombëtare të Përkujtimit të Holokaustit, presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani ka përkujtuar vitktimat e popullit hebre, përcjell KultPlus.
Osmani përmes një postimi në Facebook thotë se përkujtimi i Holokaustit është obligim njerëzor i secilit, jo vetëm për t`i nderuar viktimat, por edhe për ta mbajtur zgjuar ndërgjegjen njerëzore që akte të tilla të mos përsëriten kurrë më.
KultPlus ua sjell postimin e plotë:
Përkujtimi i Holokaustit është obligim njerëzor i secilit, jo vetëm për t`i nderuar viktimat, por edhe për ta mbajtur zgjuar ndërgjegjen njerëzore që akte të tilla të mos përsëriten kurrë më.
Në Ditën Ndërkombëtare të Përkujtimit të Holokaustit, nderojmë miliona jetë të humbura të popullit mik hebre.
Në kohët më të errëta për ta, shqiptarët hapën zemrat dhe dyert, duke demonstruar fisnikëri e humanizëm.
Në kujtim të kësaj dite jemi fuqimisht të vendosur kundër urrejtjes e diskiriminimit dhe vazhdojmë përkushtimin tonë për promovimin e mesazhit: Holokausti, kurrë më!./ KultPlus.com
Sot, më 27 janar 2022, në orën 17:00, në ambientet e KultPlus Caffee Gallery në Prishtinë, PEN Qendra e Kosovës vazhdon aktivitetet e veta kulturore e letrare paraparë me projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie”, përcjell KultPlus.
Temë shqyrtimi sonte do të jetë “Libri, leximi dhe biblioteka”.
Panelistë do të jenë Ibrahim Kadriu dhe Engjëll I. Berisha, Moderator i debatit është Binak Kelmendi.
Projektin “Debati për Kulturën dhe Letërsinë në kohë pandemie” e ka përkrahur Ministria e Kulturës, Rinisë dhe e Sportit e Republikës së Kosovës./ KultPlus.com
Poezi nga Evgenij Evtushenko Shqipëroi: Faslli Haliti
Ҫ’turp për njeriun e vetëm, që pa një mik, pa një mike, pa grua, shkon te kinemtografët, ku gjithmonë projektimet zgjasin kaq pak, dhe kaq të gjata janë intervale! Ҫ’turp për njeriun që në luftën e tij të fshehtë të nervave kundër përҫmimeve e çifteve, në holl, strehohet në një qoshe për të përtypur një ushqim duke u skuqur si për një mëkat. Më në fund, turpin, Ankthin Na mbledh në kompani të çuditshme, për shërbëtorë miqësish të padobishme që na ndjek deri në varr. Grupet formohen pa arsye : në disa grupe pihet, pihet, pihet, ne nuk japim dorëheqje për të gjykuar veten; në disa grupe të tjera merren problemet e rrobave dhe vajzave, në disa grupe të tjera flitet për çështjet ideologjike – në dukje – por po t’i shohësh mire kanë të gjithë të njëjtën fytyrë … një mijë fytyrat e kotësisë! Herë në këtë, herë në kompaninë e zhurmshme … M’u shkrinë shumë herë – s’do të dija t’i llogarisja, tani në një kurth të ri u mbeta i kapur, por u lirova, lashë atje vetëm pak flokë! Prej tij shpëtova? Ti përpara meje, bosh i lirë, dreqi e di për çfarë duhesh! Më pëlqen, liria. Por edhe, si një grua disamata e besnike më erdhe vajzë. Dhe ti, e dashur, si ia çon? U lirove edhe ti nga kotësia? Të kujt janë tani sytë e tu të bukur bajame dhe shpatullat shumë të bardha, luksoze? Janë kaq pak vitet që nga ajo mbledhje, dhe tani – sa e neveritshme! Çfarë turpi, e dashur, çfarë turpi! Sigurisht, ti mendon se unë hakmerrem, dhe se tani po vrapoj me taxi për ndonjë aventurë të re, por edhe po në qoftë kështu, ku do duhet të ndalojë taksisti? Sepse çdo gjë është e kotë, ti shih, kotë është e pamundur që unë të shpëtoj nga ti. Me mua grate tërhiqen në vetëvete, tani e ndjejnë që jam aq i huaj sa s’ka! Mbi gjunjët e tyre vë kokën: jo atyre – por ty të përkas unë. Por ja këtu është. Dëgjo: një ditë vajta në një shtëpi të mjerë të Rrugës Senaja. Ne varësen me brirë të varfër unë vara kapotën. Në dhomë ndodhej një bredh skiç në dhomë, ndriçuar nga flakë llambushkash, rrinte ulur pranë një gruaje, këpucët e saj të bardha farfuriin: e rreptë dhe e ngrysur në fytyrë – si një vajzë. Kishte qenë krejt kaq e lehtë – ftesa dhe leja
Për të ardhur – që shumë e sigurt për mua dhe me shumë paturpësi moderne, nuk i solla ca lule, por ca verë; pastaj doli, siç thuhet, pak më komlese Gruaja heshte, i shkëlqenin bulët e veshëve dy pika transparente – dy palë vathë jetimë. Si e sëmurë, duke më kërkuar me sy të pasigurtë, duke ngritur paksa trupin e saj të dobët, tha me zë të shrdhët: «Largohu … S’ka nevojë … E shoh: ti nuk je imi, i përket asaj … » Njëherë sapo ra në dashuri me një vajzë, me një thekë të shpërbërë mbi ballin e tij, me mënyrat e një fëmije, të egra,
dhe sy akulli, i zbehtë prej frikës dhe pikëllimit. Ishim në Krime. Një natë zuri një stuhi, dhe fëmija në magnezin e vetëtima vemë thoshte nën zë: «Fëmija im? Fëmija im?»
dhe më mbuloi sytë me pëllambën e dorës. Çdo gjë përreth ishte e tmerrshme dhe solemne: dhe bubullima dhe gulçimi shurdh-memec i detit – dhe ajo pati një intuitë të papritur gruaje: dhe më bërtiti: «Ti nuk je imi, nuk je imi!» Lamtumirë, e dashura ime! Unë jam yti, zymtësisht, besnikërish, e kush është vetëm, është më besnik se të gjithë. Nga buzët e mia nuk mund të tretet në përjetësi dëbora e lamtumirës e dorashkës tënde të vogël. Në sajë të grave, në sajë të të gjitha grave të bukura dhe të pabesa, sepse e gjithë kjo zgjati një moment, sepse lamtumira e tyre nuk është një mirupafshim, sepse në falsitetin e tyre të plotë krenari sovrane, na japin vuajtje të shijshme dhe frutat e shkëlqyera të vetmisë./ KultPlus.com
Si sot në vitin 1961 vdiq një prej piktorëve të parë shqiptarë, Simon Rrota.
Rrota u lind në vitin 1887 në Shkodër, të cilës i kushtoi një hapësirë e rëndësi qendrore në veprën e tij. Mësimet e para i mori në filloren e françeskanëve dhe më pas iu drejtua shkollës italiane të artizanatit, duke frekuentuar ndërkohë edhe rrethin e pikturës së Kolë Idromenos.
Studimet e larta i kreu në Akademinë e Arteve të Bukura në Milano, prej nga ku u njoh dhe u ndikua nga teknikat e Rafaello-s dhe Caravaggio-s.
Pas kthimit në Shqipëri, do të punonte fillimisht si fotograf në Lushnjë, për t’u profilizuar gjatë gjithë trajektores së tij profesionale deri në daljen në pension, si mësues në gjimnazin shtetëror të vendlindjes së tij.
I pandashëm nga piktura, do të merrte pjesë në disa ekspozita në rang vendi, si dhe në disa aktivitete të kësaj natyre në nivel ndërkombëtar, ku u pohua autenticiteti i krijimtarisë së tij.
Tipikisht, si një artist i periudhës së Rilindjes, vepra e tij karakterizohet nga ndjenjat patriotike. Pas çlirimit nga zgjedha turke, artisti do të mishëronte heroin kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeun, në përleshje me pushtuesit në tablonë “Beteja e Skënderbeut” (1916), si edhe në kompozimin e njohur “Skënderbeu në shtratin e vdekjes”.
Në koherencë me këtë shtrat ideor, Rrota lëvroi edhe në zhanrin e peizazhit dhe të portretit, duke trajtuar tema etnografike përmes paraqitjes ndër të tjera të shtëpive të moçme, të malësorëve dhe të kostumeve kombëtare.
Mes pikturave të tij, veçohen për popullaritet më të madh punimet “Te Pusi i fshatit” (1934) dhe “Portë në Shkodër” (1936). “Piktor i Merituar” (1961) dhe “Piktor i Popullit” (1999) ishin titujt postumë me të cilët u nderua Rrota./atsh/ KultPlus.com
Giuseppe Verdi ishte dhe mbeti i plazmuar si një prej dy majave që rrokaqiellin me famë dhe madhështi eterin operistik të shekullit XIX. Viti 2013 ishte një vit kujtese për atë që do të skaliste në memorien e brezave shtatoren më të lartë të kumtimit mjeshtëror të një shekulli. 200 vjet në të ikur e naltësuan në apogje këtë figurë emblematike. Gjunjëzohemi sot, besimplotë para kujtesës për këtë gjeni tokësor të operas italiane dhe botërore. Përbashkohemi krejt tok në këtë mbamëndje. Se kjo magji ngas në vetëdijen tonë artistike nderim të njëzëshëm, për Giuseppe Verdin, ateistin romantik, patriotin garibaldin, ngadhnjyesin vagnerian.
Ngadhnjimtari i Apenineve
Giuseppe Verdi, italian kryekëput ishte ai. Qëndroi besnik deri në fund dhe mori meritimin e mirënjohjes të gjeneratave për krejtçfarë bëri dhe la trashëgim. Kjo botë perëndishë antike dhe rilindase, e cila vinte prej një mbamëndje të pashoqe, e ngjizur në havanin 2000-vjeçar të kohërave, s’kishte sesi të ndalte vërshimin e saj uturitës në historinë e Evropës plakë. Ky shpirt Apenin do të gufonte prej humusit të brezave. Do të rilindtte një vazhdues i lavdisë dhe memories artistike që ngasi dhe dalldisi shekuj dhe breza të tërë. Ngadhnjeu mes britmash dhe harrimit, mes paradoksit dhe groteskut. Erdhi si një gurë meteotiti që do të plotësonte atë pjesë mozaiku të mrekullisë italiane. Ai, Giuseppe Verdi, fshatari që i dha frymëmarrje metropolitane operas së një shekulli. Sizifi që nuk reshti së përpjekuri. Vegjelia e mjeshtrit, hekakeqe dhe rurale, e pamundur dhe nënshtruese e përndoqi gjatë. Hera-herësh i’a përfundi shtatin. Hendeqe të thella e barriera të larta i zunë rrugën në rëndien e tij të hovshme përgjatë Golgotës së ngjizjes së talentit, atij univers që do të shpërthente përdhunshëm si një shkreptimë eterne, për të mbetur atëherë e sot një dritim shndritës, në një prej ngulmeve artistike dhe estetike më të garrametshme të kohës. Për asnjë moment, përkundër asnjë rrethane dhe vështirësie, deri dhe në kushtet e mbijetesës, Giuseppe Verdi, nuk dredhoi. Ai u përball, u kacafyt me thonj e me dhëmbë dhe triumfoi. Fitoi vetveten dhe mëtoi përbotërisht talentin dhe vitalitetin e tij shpirtëror, duke e skalitur emrin dhe veprën në memorin e kohës, në mbamëndjen e gjenialiteteve që tokësoren e tyre e ngjitën në qiejt e lavdisë.
Emblematiku i skenave operistike
Pa emrin e Giuseppe Verdit, galeria e kryeveprave operistike botërore do të ishte e mangët. I zbrazët do të ishte qielli i bruztë i shekullit XIX pa Giuseppe Verdin dhe Richard wagnerin, emrat e të cilëve nuk na lidhin vetëm me operan, por me botkuptimin dhe filozofinë e përjetimeve dhe shijeve estetike të një shekulli. Bota Apenine pa Verdin nuk do të kishte kreshtë të krenarisë prejnga do të mësynte gjeneratave dhe botkuptimeve me një shëmbëllim të kësisojtë. Sot 200 vjet më parë lindi ai, ai dhe ato; “Rigoletto”, “Traviata”, “Trovatore”, “Nabuko”, “Makbeth”, “Aida”, “Don Carlo”, “Otello”. Pa këto kryevepra të memories operistike, pa këto kumte lirike do të mbyllnin dyert ata që sot mbahen sallat e shugurimit të shenjtorëve të artit. Saora do të shterronte forca e përceptimeve ndjesore, marrëdhënia e shënjtë e njeriut me muzikën dhe densitetin emocional që shpërthente nëpër këto salla, për tu kthyer më pas në energji dhe vitalitet vërshimi ndryshues dhe përqafës.
Viti 2013, viti “Viva Verdi”
Viti 2013 është viti verdian. Dyqindëvjetori i lindjes së Giuseppe Verdit u përkujtua dhe vazhdon të mbush sallat koncertore dhe operistike me shpirtin e kredhur në kryeveprat e tij. Në çdo cep të globit, ai do të rivijë në të tashmen e këtij brezi, mbamëndje dhe trashëgimi universale e njerëzimit. Në Italinë mëmë, “Viva Verdi” përciku me aktivitetet përkujtuese pëllëmbë për pëllëmbë Gadishullin Apenin. Nga Parma, vendlindja e kompozitorit më 12 janar, me një ballo me maska startoi ky vit festiv, për tu përmbyllur me Traviatën që do t’i besohet Daniele Gatti, në La Scala më 7 dhjetor 2013.
Giuseppe Verdi (1813-1901) është kompozitori me njohur i operës italiane dhe asaj botërore. Ai mbetet i tillë jo vetëm në kufinjtë shpirtëror dhe kalendarik të shekullit të XIX. Kapërceu me sharmin dhe kumtin e tij shekuj dhe gjenerata. Shkroi me shpirt dhe pasion ata që do të jenë sot e në përjetësi pjesë të fondit të artë të historisë së operas.
Vegjelia e mjeshtrit të madh
Giuseppe Verdi u lind me 10 tetor 1813 në fshatin La Ronkole të Italisë Veriore, në një familje të varfër. Prirja dhe dashuria e tij për muzikën u shfaqen qysh heret. Shkollimi i këtij vullneti ngashërues u vu përballë pamundësishë dhe vështirësishë. Paradoksale por jo e panjohur, kjo ngase ai kishte origjinë nga fshati. Në moshën 18-vjeçare dëshiron të regjistrohet në konservatorin e Milanos, por u refuzua për shkak se e kishte kaluar moshën e paraparë dhe se nuk zotëronte mirë pianon. Për këtë arsye Verdi u detyrua që muzikën ta mësoj privatisht dhe njëkohësisht të punojë që të sigurojë mbijetesën. Në saj të talentit të rrallë dhe zellit të madh, Verdi arriti të kompenzonte mësimet që do t’i bënte në konservator. Meqë punonte si instrumentist në qytetzën Buseto, arriti të krijonte operat e para që do të shfaqeshin në Milano. Veç punës për ngritjen profesionale, lexonte veprat e Hygos, Sherlit, Dymas, Shekspirit etj, kryevepra të letërsisë botërore që do të bëheshin mbështetje për krijimin e libreteve të operave të tij të njohura.
Kompozitori revolucionar dhe patriot
Veç origjinës që e torturoi, paradoksalisht rrugëtimin e tij promovues do ta tensiononte, por edhe do ta lartësonte pozita historike e Italisë. Verdi jetoj në kohën kur populli i tij po luftonte për çlirimin dhe bashkimin e atdheut. Ndaj kjo e bëri atë dëshmimtar dhe pjesëmarrës të zedhshëm në këto përpjekje dhe përleshje. Faza e parë e krijtarisë së Verdit frymëzohet nga këto ngjarje, ngjizej sakaq në flakadanin e kësaj “kacafytje”. Kësisoj kjo etapë mund të quhet si etapa revolucionare e Verdit. Asokohe ai arrin suksesin e vet të parë me operën “Nabuko”, e cila me përmbajtjen e saj alegorike aludonte lëvizjen revolucionare të Rilindjes. Nga kjo kryevepër operistike, emri i Verdit u be siombol i kësaj levizje që shprehej me “VIVA Vitori Emannuel”, mbreti i Italisë. Pra i brohorisnin mbretit të Italisë, në vend të atij të Austrisë, nën sundimin e të cilit osohere ishte Italia. Korali nga opera Nabuko këndohej si kënge patriotike nga masat italiane, duke e vendosur sakaq shpirtin verdian në vijën e parë të frontit patriotik.
Kapërthimi në kreshtën e lavdisë
Pas suksesit të parë të madh radhiten operat e tjera të Verdit, i cili u bë i njohur dhe i popullarizuar, jo vetëm në Itali por në të gjithë Evropën. Mjeshtri dallon nga bashkatdhetaret e vet, kompozitorët, të cilët vite të tëra jetonin dhe krijonin larg atdheut. Ai tërë jetën e tij e kaloi në atdhe, Itali, lidhur ngusht me popullin si një patriot i vërtetë. Ai u përkushtua sakaq në njohje me historinë e vendit të tij mbi te gjitha muzikën popullore dhe artistike të traditës, prej së cilës hoqi disa mangësi eventuale që vëreheshin, veçanërisht në operat seri. Ai bëri sintezën e vetive pozitive të operës italiane, veçmas duke ruajtur traditën e bel kantos, jo për qellim në vetvete, por për shërbim të përmbajtjes.
Meloditë e operave të Verdit ishin të çliruara nga virtuoziteti dhe koloraturat e tepruara dhe të dominimit të muzikës mbi përmbajtjen. Këto dy komponent njësues ishin të mishëruara mesvedi, ndaj ai me vëmendje zgjodhi tekstet që do t’i kompozonte, dhe bashkëpunoi ngusht me libretistin Piave dhe me shkrimtarin dhe kompozitorin Arigo Boito. Thelloi njëkohësisht anën dramatike dhe psikologjike të karaktereve të protagonistëve të operave të tij. Muzika e Verdit mbështetej veçmas në burimoren e traditës. Kësisoj ai erdhi për të mbetur një faktor i rëndësishëm i afrisë me njerëzit e thjeshtë. Kujtojmë kushtet dhe rrethanoren e asokohëshme, kur opera ishte një art vetmitar i ngushëllimit të tragjikes së një brezi.
Verdi kompozitori patriot
Origjina e tij do ta mbante shpirtërisht dhe artistikisht të lidhur me Italinë dhe popullin italian, historinë dhe traditën e kombit. Edhe vetë Verdi është kompozitor nacional me vlera polinacionale. Qysh gjate jetës se tij ai u bë i njohur dhe i popullarizuar si një ndër fytyrat më të njohura të Italisë dhe të Evropës. Pleqërinë e thellë e priti të qetë dhe pa trazira. Vdiq në moshë të shtyrë më 1901. Ai kompozoi 26 opera dhe një rekuiem të njohur. Të gjitha operat nuk kanë përmbajtje të përhershme. Në fillim dhe në mbarim të jetës së tij kompozoi opera komike ndërsa pjesa tjetër (shumica absolute) kane një përmbajtje serioze dhe disa sosh janë edhe tragjedi. Operat me të njohura të cilat radhiten ndër kryeveprat e muzikës operistike të botës janë: Nabuko, Rigoleto, Trubaduret, Traviata, ballo me maska, Aida, Othello Falstaf opere komike.
Në historinë e gjate të operës, Verdi zë vend të nderit, sepse arriti të bashkojë traditat me të bukura të operës Italiane, të mbetet thellësisht kombëtar, t’u shmanget elementeve negative të operës Italiane, të absorbojë elementet pozitive që ishin shfaqur ne artin e operës në shekullin e XIX, madje edhe disa elemente te reformës se Vagnerit dhe të realizimit të letërsisë së kohës.
Verdi dhe Wagneri polet e universit operistik
Ata ishin dhe mbetën më të mëdhenjt e një shekulli. Shkruesit me të zellshëm të historisë së operas evropiane dhe botërore. Ata jetuan si një binom paradoksal. Verdi dhe Wagneri, ishin udhëheqësit e shkollave të tyre përkatëse të muzikës. Dukshëm ata nuk e durojnë njëri-tjetrin në masë të madhe, edhe pse kurrë nuk u takuan. Komentet e Verdit mbi Wagner dhe muzikën e tij janë të pakta dhe aspak mirëdashëse “Ai gjithmonë zgjedh, të panevojshmen, rrugën e braktisjes, duke u përpjekur për të fluturuar ku një person racional do të ecte me rezultate më të mira, shkruan Verdi. Me të mësuar ndarjen nga jeta të Wagner, Verdi e derdhi brendinë: “Sad, i trishtuar, i trishtuar! Një emër që do të lërë një përshtypje të fuqishme në historinë e artit.” Prej komenteve të Wagner-së mbi Verdi, vetëm një është e mirënjohur. Pas dëgjimit të Requiem të Verdit, gjermanisht, pjellor dhe elokuent, në komentet e tij me disa kompozitorë të tjera deklaroi, “Ajo do të jetë e mirë për të mos thënë asgjë.”. I tillë ishte Wagner, sepse sintesë e këtij shpirti ishte dhe “Tristani dhe Izolta”, tragjik.
Verdi më shumë se një kujtesë
Sot kur njëzëshëm dhe vullnetlirë thërrasim dhe pranojmë atë, Giuseppe Verdi, si një korife i operas italiane dhe botërore, kujtesa do të ishte një prekje e përciptë e ngulmit që rreket të rrok të tashmën e një gjenerate. Ne i jemi më së shumti mirënjohës. Italia do t’i jetë borxhli, Giuseppe Verdit, atij që nuk i’a ktheu shpinën kurrë, atij që e ngriti me pasion dhe përkushtim vendlindjen e tij në pjedestalin e universit operistik. Mirënjohje dhe respekt për mjeshtrin, lirikun dhe romantikun ngadhnjimtar të shekullit XIX. /Albert Vataj /KultPlus.com
Në vitin 2005 Asambleja e Përgjithshme e OKB-së miratoi një rezolutë që shpallte 27 janarin si ”Ditën Ndërkombëtare të Përkujtimit në nderim të viktimave të Holokaustit”.
Kjo ditë përkujton miliona viktima të politikave të gjenocidit të Gjermanisë naziste që u kryen gjatë Luftës së Dytë Botërore, si dhe përqendrohet në përpjekjet bashkëkohore për të luftuar urrejtjen dhe anti-semitizmin.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore rreth gjashtë milionë njerëz u vranë, në përpjekjen sistematike naziste për shfarosjen e hebrenjve. Hebrenj nga e gjithë Gjermania dhe vendet europiane të pushtuara prej saj, u grumbulluan në kampe përqendrimi, ku u helmuan me gaz, u qëlluan, u lanë të vdisnin urie.
Në kampin Auschwitz vdiqën më shumë se një milion njerëz, të vrarë në dhomën e gazit, të rraskapitur nga kushtet e pamundura të punës, ekzekutimet e shumta, rrahjet dhe torturat nga agjentët. Viktimat ishin kryesisht hebrenj, rusë, polakë dhe rom. Kampet e vdekjes, vendet e terrorit u çliruan më 27 janar 1945. Momentet e shpresës, në të cilën u gjetën rreth 7 mijë të burgosur ende gjallë, njerëzimi i kujton ende sot, pas 76 vitesh, në ditën e përkujtimit të Holokaustit.
Roli i Shqipërisë për të shpëtuar hebrenjtë nga tmerret e holokaustit është i ditur botërisht. Shqipëria është një prej vendeve të rralla në botë ku gjatë Luftës së Dytë Botërore, u strehuan e gjetën shpëtim, jo vetëm hebrenjtë që jetonin në Shqipëri, por edhe disa mijëra hebrenj të vendeve të Ballkanit dhe të Europës Qendrore. Muzeu Historik Kombëtar në Shqipëri i ka kushtuar një kënd të veçantë popullit hebre dhe mbështetjes së shqiptarëve ndaj tyre. / KultPlus.com
Wolfgang Amadeus Mozart u lind më 27 janar 1756. Të dhënat e pagëzimit japin emrin e tij si “Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart”. Ai në përgjithësi e quajti veten “Wolfgang Amadè Mozart” si një i rritur , por emri i tij nuk kishte shumë variante, shkruan KultPlus.com
Moxart tregoi aftësi të jashtezakonshme nga fëmijëria e tij e hershme. Ai kompozoi nga mosha pesë vjeçare dhe performoi para familjes mbretërore Evropiane. Në moshën 17 vjeçare, ai ishte angazhuar si një muzikant i gjykatës në Salzburg, por u rrit i shqetësuar dhe udhëtoi në kërkim të një pozitë më të mirë, gjithmonë kompozonte me bollëk.
Ndërsa duke vizituar Vjenën në 1781, ai u shkarkua nga posti i tij Salzburgut. Ai zgjodhi për të qëndruar në kryeqytet, ku ka arritur famë, por pak siguri financiare. Gjatë viteve të tij të fundit në Vjenë, ai i kompozoi shumë nga simfonitë e tij më të njohura, koncerte dhe opera, dhe pjesë të Requiem, e cila ishte në masë të madhe e papërfunduar në kohën e vdekjes së tij. Rrethanat e vdekjes së tij të hershme kanë qenë shumë më të mitologjizuara. Ai e la pas gruan dhe dy bijtë e Constanze.
Ai kompozoi mbi 600 vepra , shumica pranuan si kulme simfonike , koncertante , operës dhe muzikës korale . Ai është ndër më të popullarizuarit të kompozitorëve klasikë, dhe ndikimi i tij mbi të mëvonshëm muzikë artit perëndimor është i thellë; Beethoven i kompozoi veprat e tij të hershme në hijen e Mozart , dhe Joseph Haydn shkroi se ” Pasardhësit nuk do të shihnin një talent të tillë përsëri në 100 vjet”.
Ndër 19 operat me te njohura i dallojmë: ”Rrembimi nga Saraji”,”Dasma e Figaros”,”Don Zhuani”,”Keshtu bëjnë të gjitha”.
Mozart vdiq në shtëpinë e tij më, 5 dhjetor 1791./ KultPlus.com
Sepse të dua, i egërsuar, Po vi tek ti në këto nete. Me që ti kurrë s’më ke harruar Dhe shpirtin tënd mora me vete.
Me mua ësht’ e më përket përfare. Të mira, të liga, këtu do t’i shkojë. Prej dashuris’ sime përvëlimtare S’ka engjëll që mund të të çlirojë. /KultPlus.com
Jasmila Žbanić, shkrimtare dhe regjisore e filmit të mrekullueshëm, të nominuar për Oscar, QUO VADIS, AIDA?, së fundmi ka thënë fjalë të jashtëzakonshme për filmin “Zgjoi”, shkruan KultPlus.
“Bukuria dhe forca e këtij filmi qëndron në faktin se regjisorja, i gjithë ekipi, aktorët mundësuan që të shohim atë që nuk duket dhe të papërshkrueshmen. Sikurse një koshere, i gjithë filmi vibron te ju pak kohë pasi ju ta shihni atë”, ka thënë Zbanic.
Më 8 shkurt bëhet e ditur lista finale e nominimeve. Ndërsa, nesër do të fillojë votimi i anëtarëve të Akademisë Amerikane për të nominuar filmat për “Oscars 2022”.
Filmi “Zgjoi” me regji të Blerta Bashollit është futur në listën e ngushtë për nominim nga Akademia e Arteve dhe Shkencave të Filmit, ‘Oscars 2022’, në kategorinë e filmit ndërkombëtar me metrazh të gjatë. /KultPlus.com
Fragment nga ”Gjenerali i ushtrisë së vdekur” nga Ismail Kadare.
Shqiptarët janë një popull i ashpër e i prapambetur. Atyre që kur janë foshnja, u vënë në djep pushkën, kështu që pushka bëhet pjesë e pandashme e jetës së tyre. Duke u bërë që në vogëli një pjesë e qenies së tyre, si një element bazë i jetës së tyre, pushka ndikon drejtpërdrejtë në krijimin e psikikës së shqiptarit.
-Por një gjë që njeriu e do dhe e adhuron me gjithë shpirt, natyrisht që ka qef edhe ta përdorë. Po përse mund të përdoret më mirë pushka? -Për të vrarë njerëz. -tha gjenerali.
-Ashtu është. Shqiptarët gjithmonë kanë pasur dëshirë të vrasin ose të vriten. Ata janë vrarë me njëri-tjetrin kur nuk kanë pasur me kë të luftojnë. Ata në luftë i shtynë instikti i vjetër. Keni dëgjuar për gjakmarrjen? Kjo është një nevojë e diktuar nga natyra e tyre.
Në paqe ata trullosen si gjarpëri në stinën e dimrit. Vetëm në luftë e tregojnë plotësisht vitalitetin e tyre. Lufta është gjendja normale e këtij vendi. Prandaj ata në luftë janë të egër, të rrezikshëm dhe të bëjnë dëm më shumë seç duhet./ KultPlus.com
Në një shkrim të publikuar nga mediumi amerikan, The New York Times, thuhet se dhjetë minuta ushtrime të moderuara çdo ditë do të parandalonin më shumë se 111,000 vdekje të parakohshme në vit, përcjell KultPlus.
Nëse pothuajse të gjithë ne do të fillonim të ecnim për 10 minuta shtesë në ditë, ne mund të parandalonim kolektivisht më shumë se 111,000 vdekje çdo vit, sipas një studimi të ri ndriçues të lëvizjes dhe vdekshmërisë.
Botuar këtë javë në JAMA Internal Medicine, studimi përdori të dhëna në lidhje me aktivitetin fizik dhe normat e vdekjeve për mijëra të rritur amerikanë për të vlerësuar se sa vdekje çdo vit mund të shmangeshin nëse të gjithë ushtroheshin më shumë.
Rezultatet tregojnë se edhe pak aktivitet fizik shtesë nga secili prej nesh mund të shmangë qindra mijëra vdekje të parakohshme gjatë viteve të ardhshme.
Sipas këtij zbulimi, nëse çdo i rritur i aftë që të ecte me një shpejtësi mbi mesataren ose nëse do të ushtrohej për 10 minuta shtesë në ditë, 111,174 vdekje në vit në të gjithë vendin, ose rreth 7 për qind e të gjitha vdekjeve në një vit të zakonshëm, do të shmangeshin. /KultPlus.com
Sot janë bërë dy vite kur vdekja e papritur e Kobe Bryant dhe vajzës së tij Gianna tronditi tërë botën, shkruan KultPlus.
Kur kanë kaluar dy vite, njerëz nga e gjithë bota akoma po vuajnë humbjen e njërit prej atletëve më të mirë në histori të basketbollit. Pikërisht më 26 janar, helikopteri me të cilin Bryant po udhëtonte, u përplas me ç’rast ai dhe vajza e tij humbën jetën.
Për të kujtuar trashëgimin e tijj, Bright Side përpiloi disa nga citatet më të jashtëzakonshme të Kobe, që mund të tregojnë edhe më mirë se çfarë personaliteti të jashtëzakonshëm ka pasur ai dhe suksesi i tij ndër vite, gjithashtu edhe dashuria e tij për familjen.
* Gjëja më e rëndësishme është të provoni dhe të frymëzoni njerëzit në mënyrë që ata të mund të jenë të shkëlqyeshëm në çfarëdo që duan të bëjnë.
* Sapo ta dini se si ndjehesh pas dështimit, vendosmëria ndjek suksesin.
* Unë jam jashtëzakonisht i vullnetshëm për të fituar, dhe u përgjigjem sfidave. Nuk është një sfidë për mua të fitoj titullin e pikëve, sepse e di se mundem.
* Prindërit e mi janë shtylla kurrizore. Ende ata janë grupi i vetëm që do t’ju mbështesin nëse shënoni zero ose shënoni 40.
* Momenti kur të hiqni dorë, është momenti kur lini dikë tjetër të fitojë.
* Nuk mund të lidhem me njerëz dembelë. Ne nuk flasim të njëjtën gjuhë. Nuk po ju kuptoj: Unë nuk dua t’ju kuptoj.
* Dhimbja nuk do t’ju tregojë kur duhet të ndaloni. Dhimbja është zëri i vogël në kokën tuaj që përpiqet t’ju mbajë mbrapa, sepse e di nëse vazhdoni ju do të ndryshoni.
* Kam dyshim në vetvete. Kam pasiguri. Kam frikë nga dështimi. Të gjithë kemi dyshim në vetvete. Ju nuk e mohoni atë, por gjithashtu nuk e kapitulloni atë. Ju e përqafoni atë.
* Truri im, nuk mund të procesojë dështimin. Ai nuk do të procesojë dështimin. Sepse nëse jam ulur atje dhe duhet të ballafaqohem me veten time dhe t’i them vetes: “Ti je një dështim”, mendoj se është pothuajse më keq se vdekja.
* Fitimi merr përparësi mbi të gjitha. Nuk ka zonë gri. Jo pothuajse.
* Ne gjithmonë mund të jemi mesatar dhe të bëjmë atë që është normale. Unë nuk jam në këtë që të bëj atë që është normale.
* Urrejtësit janë një problem i mirë për t’i pasur. Askush nuk i urren të mirat. Urrejtësit i urrejnë të mëdhenjtë.
* Është e vetmja gjë që mund ta kontrollosh. Ju jeni përgjegjës për mënyrën sesi njerëzit ju kujtojnë ose jo. Prandaj, mos e merr lehtë.
* Është një zgjedhje që ne duhet të bëjmë si njerëz, si individë. Nëse doni të jeni të shkëlqyeshëm në diçka, ekziston një zgjedhje që duhet të bëni. Ne të gjithë mund të jemi mjeshtër në zanatin tonë, por ju duhet të bëni një zgjedhje.
* Nëse do të jeni udhëheqës, nuk do të pëlqeheni nga të gjithë.
* Ju duhet t’i mbani njerëzit përgjegjës. Edhe nëse e keni atë moment të qenit të pakëndshëm.
* Unë nuk kam asgjë të përbashkët me njerëzit dembelë që fajësojnë të tjerët për mungesën e suksesit të tyre. Gjërat e mëdha vijnë nga puna e fortë dhe këmbëngulja. Nuk ka justifikime.
* Ji i trishtuar. Ji i çmendur. Ji i irrituar. Bërtit. Qaj. Rri me turinj. Kur zgjoheni, do të mendoni se ishte vetëm një makth vetëm për ta kuptuar se është gjithçka shumë e vërtetë. Do të zemëroheni dhe do dëshironi ditën e kaluar, lojën prapa, atë që luani mbrapa. Por realiteti nuk jep asgjë mbrapa dhe as nuk duhet ta kërkosh.
* Jeta është shumë e shkurtër për t’u mashtruar dhe dekurajuar. Ju duhet të vazhdoni të lëvizni. Duhet të vazhdosh. Vendosni njërën këmbë para tjetrës, buzëqeshni dhe vazhdoni lojën.
* Nuk dua të jem Michael Jordan i ardhshëm, dua të jem vetëm Kobe Bryant. /KultPlus.com
Me zërin e saj unik, Dua Lipa, ka arritur që të bëjë njerëzit nga e gjithë bota të bien në dashuri me të dhe së fundmi ajo është paraqitur edhe si ylli i kopertinës dixhitale të revistës “Wall Street Journal”, e këta të fundit zhvilluan edhe një intervistë me yllin e muzikës pop, shkruan KultPlus.
Në intervistën e saj të fundit në Wall Street Journal, Lipa ndanë rrëfime nga jeta e saj personale dhe si arriti të bëhej një “brend” në industrinë e muzikës
Babai i Duas, Dukagjin Lipa, ishte këngëtar i një grupi rock në Kosovë. Por ndërsa tensionet u rritën në Ballkan gjatë viteve ’90, ai dhe nëna e Duas, Anesa, u transferuan në Londër, ku ajo lindi.
Duke u rritur, ajo kultivoi muzikën e artistëve të preferuar të babait të saj – Radiohead, Paul Weller, The Doors, Sting – ndërsa ishte e fiksuar pas muzikës pop që dëgjonte në radio.
Ajo ndoqi shkollën e teatrit Sylvia Young deri në moshën 11-vjeçare, kur ajo dhe familja e saj u kthyen në Kosovë. Në atë kohë lufta kishte mbaruar dhe vendi vazhdoi të shpallte pavarësinë nga Serbia në vitin 2008.
E inkurajuar nga një mësuese në Kosovë, e cila e kërkoi të performonte hitet e Alicia Keys dhe Toni Braxton në shkollë, Lipa filloi ta merrte më seriozisht ëndrrën e saj në këndin e lojërave për të kënduar dhe i bindi prindërit e saj që ta linin të kthehej në Londër kur ajo ishte 15 vjeç. Duke jetuar me miqtë, ajo ia doli të kalonte shkollën e mesme, por dështoi në vitin e parë të A Levels pasi ndjekja e festave me miqtë e saj kishin përparësi përpara shkollës.
E turpëruar për t’u thënë miqve të saj, Lipa tha se gjeti një program intensiv studimi njëvjeçar, u drejtua në As dhe u pranua në katër universitete. Në vend që të qëndronte në shkollë, ajo filloi të punonte në një restorant në Londër, ndërsa regjistronte këngë të ndryshme dhe i postonte në rrjetet sociale. Ndërsa përpiqej të gjente rrugën e saj në biznesin e muzikës, ajo mori punë shtesë në modelim, duke përfshirë një paraqitje në një reklamë për The X Factor. Pasi kjo tërhoqi vëmendjen e dikujt në ekipin e Mawson (që punonte me kantautoren amerikane Lana Del Rey), ajo la punën e saj në restorant. “Ajo sigurisht që nuk ishte formuar plotësisht si artiste”, thotë Mawson.
“Ajo kishte një zë shumë të mirë, por këngët nuk ishin aty. Por ajo e përmendi Madonën si një person për t’u imituar, dhe mendova se ky ishte lloji i ambicies sime.”U desh pak kohë për të goditur hapin e saj; këngët e saj të para dolën mirë në Evropë, por asgjë nuk klikoi me të vërtetë derisa shpërtheu me këngën e saj të titulluar “New Rules” sfiduese në verën e 2017.
Videoja e këngës arriti një miliard shikime në YouTube dhe albumi i Dua Lipa përfundimisht kaloi pesë milionë shitje në mbarë botën .
Lipa ka ruajtur një lidhje të fortë me trashëgiminë e saj kosovare, duke organizuar një festival (ku ka paraqitur artistë të tillë si Miley Cyrus dhe Calvin Harris) për të mbledhur para për bamirësi lokale. Përpjekja u njoh me një çelës për kryeqytetin e Prishtinës.
Përpos gjithave, 26 vjeçarja ka arritur që të përfshihet edhe në botën e modelizimit, e për këtë gjë rrëfehet edhe pronarja e kompanisë së njohur, Donatella Versace, e cila e sheh stilin e Lipës që nuk mundohet shumë, por është gjithnjë e lezetshme.
“Ecja në një pasarelë nuk është aq e thjeshtë sa duket nëse nuk jeni mësuar me të dhe nëse të gjithë pas jush kanë ecur me qindra prej tyre”, thotë ajo. “[Dua] më dha një vështrim tjetër në etikën e saj të punës. Mënyra se si ajo e zotëroi atë moment është vetëm një shembull tjetër i talentit të saj dhe, në fakt, mund të themi me siguri se ajo e vrau atë me atë syrin para fotografëve.”
Lipa aktualisht është thellë në realizimin e albumit të saj të radhës. “Kam bërë një pjesë të madhe të shkrimit: Ka filluar të marrë formë; Unë kam shumë të regjistruara”, thotë ajo.
“Ka një vizion. Ajo ka një emër, mendoj – tani për tani. Ka qenë thjesht argëtuese duke eksperimentuar. Unë gjithmonë do të bëj muzikë pop, por ajo ka tingullin e vet unik, i cili është emocionues dhe diçka që ndihet si një lëvizje nga Nostalgjia e së Ardhmes. Albumi i ri është ende në formën e foshnjës, kështu që ne do të shohim se si përparon”, thotë ajo në fund.
Dua Lipa është shndërruar nga një fëmijë i “zakonshëm” në një yll të vërtet, duke përmendur gjithmonë faktin se puna me përkushtim ju sjellë detyrimisht suksesin. /KultPlus.com
Kritikat e vazhdueshme në rrjetet sociale rreth prejardhjes së saj, nuk e kanë penguar asnjëherë Dua Lipën që të shfaq rrënjët e saj të vërtetata dhe kësisoj të paraqitet në publik si një shqiptare nga Kosova, shkruan KultPlus.
Me zërin e saj unik, Dua Lipa, ka arritur që të bëjë njerëzit nga e gjithë bota të bien në dashuri me të dhe së fundmi ajo është paraqitur edhe si ylli i kopertinës dixhitale të revistës “Wall Street Journal”, e këta të fundit zhvilluan edhe një intervistë me yllin e muzikës pop.
Postimet e saj të hapura për pavarësinë e Kosovës, e cila mbetet një çështje e diskutueshme nëpër botë, janë përballur me kritika, ashtu si edhe deklaratat e saj pro-palestineze.
Kundërshtimi nuk e ka bërë atë të shqetësohet për adresimin e çështjeve politike. “Është një pjesë e madhe e asaj që jam,” thotë ajo. “Duke pasur parasysh prindërit e mi dhe mënyrën se si ata erdhën në Mbretërinë e Bashkuar, [situata e refugjatëve] ka qenë gjithmonë diçka që më është shumë afër zemrës.
Lipa tregon me vështirësitë të cilat ajo është përballur për shtetin e Kosovës dhe komentet e ndryshme që ka marrë gjatë rrugëtimit të saj në industrinë e muzikës.
“Kam lexuar komente nga shumë njerëz që më thonë se nuk kam shtet, nuk kam identitet, Kosova nuk ekziston. Kam jetuar në Kosovë, i di jetët që kanë humbur. Pra, që dikush të më mohojë identitetin dhe përvojën time, është e vështirë për mua të qëndroj prapa dhe të mos flas për këtë. Kështu që kjo është diçka që unë do ta bëj gjithmonë.”
Nëntorin e kaluar, ajo u nderua në Uashington, DC, nga Këshilli Atlantik, një institut kërkimor për çështjet ndërkombëtare, për angazhimin e saj për të “fuqizuar gjeneratën e ardhshme të liderëve dhe muzikantëve ballkanikë”. /KultPlus.com
Filmi “Zgjoi” me regji të Blerta Bashollit është futur në listën e ngushtë për nominim nga Akademia e Arteve dhe Shkencave të Filmit, ‘Oscars 2022’, në kategorinë e filmit ndërkombëtar me metrazh të gjatë, përcjell KultPlus.
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani ka treguar përkrahjen e saj përmes një postimi në rrjetin social “Twitter”.
Osmani i është bashkuar thirrjes për të publikuar posterin e filmit “Zgjoi” duke përfshirë edhe përshkrimin e shkurtër për çfarë bëhet fjalë.
Nga Virginia Woolf, letra e shkruar para aktit të vetëvrasjes, dedikuar burrit të saj, Leonard Woolf.
Jam e sigurt se do të çmendem përsëri. E ndiej se nuk mund t’i përballojmë edhe një herë kohët e tmerrshme. Dhe unë nuk mund të bëhem më mirë kësaj radhe.
Kam filluar të dëgjoj zëra dhe nuk mund të përqendrohem. Ndaj do të bëj gjënë më të mirë. Ti më ke dhënë lumturinë më të madhe që mund të ekzistojë.
Ti ke qenë gjithçka që një Njeri mund të jetë. Unë besoj se dy njerëz nuk mund të kishin qenë më lumtur derisa kjo sëmundje e tmerrshme u shfaq. Unë nuk mund të luftoj më gjatë.
Unë e di se po e dëmtoj jetën tënde dhe pa mua ti mund të punosh. Dhe e di se do të punosh. E sheh as ta shkruaj siç duhet këtë letër nuk ia dal dot. Dua vetëm të të them se lumturia e jetës sime është falë teje.
Ti ke qenë tejet i duruar me mua dhe jashtëzakonisht i mirë. Dua të ta them këtë – kushdo e di. Nëse dikush do të mund të më shpëtonte ai do të ishe ti.
Gjithçka është larguar nga unë veçse siguria për mirësinë tënde jo. Nuk mendoj se dy njerëz mund të jenë më të lumtur nga sa ishim ne.
fshesarët e mbrëmjeve kush e di sa herë i kanë hedhur pahun e natës syve bosh t’vdekjes, që vjen vërdallë të thithë ndonjë shpirt ndër ata që flenë mbi kartona dhe ëndërrojnë parajsën
këto gjëra mi pat treguar shitësi nga Zanzibari i temjanëve aromatikë dhe elefantëve të bardhë bëre prej kocke, që nga koh’ e kolonizatorëve të vjetër….ai i sheh dhe shpirtrat dhe vdekjen, i ka parë në sy që fëmijë kur lufta ia jepte falas….
kur bleva diçka për herë të parë, pyetur nga kisha ardhur, më thotë: ne të dy kemi gjëra të përbashkëta….
imagjinatën e lirisë brënda barkut të një atdheu të ngrënë, shushurimën e ujit t’ëmbël, mallin e uritur për aromën e bukës, nga duart e nënës…
sonte mbi rrugë ka një shkëlqim ngrice dhe një klithmë urgjence, që ha dhe muzikën e bluzit dhe fshesarët e qytetit, vetëm malli ndrin mbi të, me ca sy të bukur mahnitës si të shitësit sikur të kishte parë; parajsën e nënën… / KultPlus.com
Filmi “Zgjoi” me regji të Blerta Bashollit është futur në listën e ngushtë për nominim nga Akademia e Arteve dhe Shkencave të Filmit, ‘Oscars 2022’, në kategorinë e filmit ndërkombëtar me metrazh të gjatë, përcjell KultPlus.
Më 8 shkurt bëhet e ditur lista finale e nominimeve. Ndërsa, nesër do të fillojë votimi i anëtarëve të Akademisë Amerikane për të nominuar filmat për “Oscars 2022”,
Andaj, sot kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti ka treguar përkrahjen e tij përmes një postimi në rrjetin soical Twitter.
“Nesër fillon votimi i nominimit për Oscar, përfshirë edhe për “Zgjoi”. Ky film, i bazuar në një histori të vërtetë, përshkruan qëndresën e grave të Krushës. Triumfi i tyre erdhi si rezultat i forcës që i dhanë njëra-tjetrës”, ka shkruar Kurti. / KultPlus.com
Tomorrow Oscar nomination voting begins, including for Hive. This film, based on a true story, depicts the resilience of the women of Krusha. Their triumph came as a result of the strength they gave one another. #Hive2Oscars#TogetherWeCan#SupportHiveFilmpic.twitter.com/GhNtWBja5N
Nesër do të fillojë votimi i anëtarëve të Akademisë Amerikane për të nominuar filmat për “Oscars 2022”, shkruan KultPlus.
Aktorja që luan rolin kryesor në filmin “Zgjoi”, Yllka Gashi sot ka bërë thirrje që të shpërndahet sa më shumë fotografia e filmit “Zgjoi” në rrjetet sociale, e që të njëjtën e ka bërë edhe regjisorja e filmit, Blerta Basholli.
E këngëtarja kosovare me famë botërore, Dua Lipa, i është përgjigjur kësaj thirrje dhe ka shpërndarë fotografinë e filmit “Zgjoi” që është shpërndarë fillimisht nga regjisorja Basholli, nëpërmjet një ‘InstaStory’ në rrjetin social Instagram. / KultPlus.com
“Gold Derby”, shtëpia amerikane e parashikimeve dhe lajmeve të çmimeve, së fundmi ka realizuar një intervistë me regjisoren Blerta Basholli dhe aktoren Yllka Gashi, në lidhje me filmin Zgjoi, film ky që po shënon histori për shtetin e Kosovës, shkruan KultPlus.
Në artikullin e ‘Gold Derby’, përveç përshkrimit të mesazhit që filmi Zgjoi përmban, shtjellohen edhe mesazhe e momente të ndryshme e të veçanta nga regjisorja Basholli dhe aktorja Gashi, të cilat shprehen se Kosova po bën tifo për këtë film.
“Filmi ka pasur një udhëtim vërtet interesant dhe të bukur që nga Sundance vitin e kaluar. 2021 ishte një rrugëtim i mirë për ‘Hive’ dhe për ne. Ne vijmë nga një vend i vogël dhe megjithëse kemi shumë histori të bukura për të treguar, ne vijmë nga një vend i vogël. [Pas hyrjes në listën e ngushtë] e gjithë Kosova po bën tifo për ne“, thotë Basholli.
“Presioni është shumë [i lartë] kur luan një person real që është gjallë. Ata mund të mos ju pëlqejnë ju ose mënyra se si i portretizoni ata. Ju keni këtë përgjegjësi të madhe për t’i nderuar ata dhe për t’u bërë atyre drejtësi. Ne nuk donim ta lëndonim Fahrijen, donim ta nderonim dhe të ndanim historinë e saj, sepse ne ishim të impresionuar prej saj. Si aktore e pashë. E pashë se si fliste. Vëzhgova qëndrimin e saj dhe mënyrën se si e trajtonte veten. Kjo ju ndihmon të dalloni tipare të vogla për t’ju ndihmuar të ndërtoni karakterin“, shpalos Gashi.
Më poshtë KultPlus ju sjell artikullin/intervistën e plotë të tyre:
Hyrja e Kosovës për filmin më të mirë ndërkombëtar të metrazhit të gjatë në Çmimet e 94-ta të Akademisë, “Hive”, tregon historinë e vërtetë të Fahrije Hotit (të luajtur nga Ylka Gashi), bashkëshorti i së cilës është zhdukur që nga lufta në Kosovë. Ajo ngre biznesin e saj të vogël për të siguruar jetesën e fëmijëve të saj, por ndërsa lufton kundër një shoqërie patriarkale që nuk e mbështet atë, ajo përballet me një vendim vendimtar. Filmi u drejtua dhe u shkrua nga Blerta Basholli, e cila është e emocionuar të përfaqësojë Kosovën për herë të parë në listën e ngushtë të Oscars 2022.
“Ndihem shumë mirë”, thotë Basholli. “Filmi ka pasur një udhëtim vërtet interesant dhe të bukur që nga Sundance vitin e kaluar. 2021 ishte një rrugëtim i mirë për ‘Hive’ dhe për ne. Ne vijmë nga një vend i vogël dhe megjithëse kemi shumë histori të bukura për të treguar, ne vijmë nga një vend i vogël. [Pas hyrjes në listën e ngushtë] e gjithë Kosova po bën tifo për ne.”
Gashi e dinte se donte të luante rolin e Hotit sapo të dëgjonte për filmin.
“Shkuam për të takuar Fahrijen për herë të parë”, përshkruan ajo. “Që atëherë, ‘Hive’ u bë një mision për ne. U bë një ëndërr për mua. E dija historinë e Fahrijes sepse ajo ishte shumë në TV. Ne pamë shumë histori për të vejat dhe se si ato po organizonin protesta për t’i bërë pyetje qeverisë për eshtrat e të dashurve të tyre. U desh mjaft kohë për të bërë filmin, nga viti 2011 deri në 2021 kur u shfaq premierë në Sundance. Kaq shumë gjëra ndodhën gjatë atyre viteve. Por unë kurrë nuk hoqa dorë nga kjo ëndërr dhe as [Blerta] nuk e hoqi dorë”.
“Presioni është shumë [i lartë] kur luan një person real që është gjallë”, vazhdon Gashi. “Ata mund të mos ju pëlqejnë ju ose mënyra se si i portretizoni ata. Ju keni këtë përgjegjësi të madhe për t’i nderuar ata dhe për t’u bërë atyre drejtësi. Ne nuk donim ta lëndonim Fahrijen, donim ta nderonim dhe të ndanim historinë e saj, sepse ne ishim të impresionuar prej saj. Si aktore e pashë. E pashë se si fliste. Vëzhgova qëndrimin e saj dhe mënyrën se si e trajtonte veten. Kjo ju ndihmon të dalloni tipare të vogla për t’ju ndihmuar të ndërtoni karakterin.”
Para se të xhirohej filmi, Basholli thotë se kanë kërkuar shumë fshatra në Kosovë për të gjetur një zonë që do të dukej realiste për kohën e portretizuar. “Ne po kërkonim një fshat që duket më i shkatërruar nga lufta,” shpjegon ajo. Në fshatin që ata filmuan, “Shtëpitë duken sikur të ishin djegur. Duket më e vjetër dhe duket më e vërtetë dhe autentike. Kjo është arsyeja pse vendosëm të xhironim atje. Ishte gjithashtu e vështirë për të xhiruar atje sepse rrugët janë shumë të vogla. Ne e donim fshatin dhe për fat gruaja që zotëronte shtëpinë ishte shumë e mirë për të punuar me të. Gjithçka që kërkova me të vërtetë nga të gjithë ishte të jem i sinqertë dhe i vërtetë. Le të mos përpiqemi të krijojmë diçka që nuk është e besueshme dhe autentike. Të gjithë vendosin zemrën dhe pasionin e tyre në këtë histori.”
“Hive” është filmi i parë ndërkombëtar që hyn në listën e ngushtë të Oskarit nga vendi i Kosovës. Është gjithashtu debutimi i filmit regjisorial nga roli i parë kryesor i Bashollit dhe Gashit.
Intervistën e realizuar nëpërmjet një video nga ‘Gold Derby’ e gjeni këtu. / KultPlus.com
