Qendra Multimedia ka bërë të ditur se edicioni i 5-të i Kosovo Theatre Showcase do të fillojë më 25 tetor dhe do të përfundojë pas 5 ditësh, shkruan KultPlus.
Ata bëjnë të ditur se do të ketë mbi 10 shfaqje teatrale, derisa janë të planifikuara edhe evente të tjera sikurse panele të diskutimit.
Në edicionin e kaluar, Kosovo Theatre Showcase kishte filluar në Teatrin Kombëtar të Kosovës me shfaqjen “La Rrem” të Arian Krasniqit e në regji të Kushtrim Koliqit.
Ndërkaq, ditëve në vazhdim pritet që të jepen edhe informata të tjera. /KultPlus.com
Tre këngë të Michael Jackson janë hequr nga shërbimet e transmetimit, pas pretendimeve të vazhdueshme se ato përmbajnë vokal të falsifikuar.
Monster, Keep Your Head Up dhe Breaking News të gjitha të paraqitura në albumin e përpiluar pas vdekjes së Jackson. Që atëherë këngët kanë qenë objekt i një çështjeje gjyqësore të ngritur nga një fans, i cili pretendon se vokali është nga një këngëtar tjetër.
Sony Music tha se heqja e tyre nga faqet e transmetimit nuk kishte asnjë lidhje me origjinalitetin e tyre. Në një deklaratë, ata e përshkruan veprimin si “mënyrën më të thjeshtë dhe më të mirë për të kaluar përtej bisedës së lidhur me këto pista njëherë e përgjithmonë”.
“Fokusi mbetet aty ku i takon – në projektet emocionuese të reja dhe ekzistuese që festojnë trashëgiminë e Michael Jackson. Këngët e mbetura të albumit mbeten të disponueshme”, përfundon deklarata. “Asgjë nuk duhet të lexohet në këtë veprim në lidhje me autenticitetin e gjurmëve – është vetëm koha për të lëvizur përtej shpërqendrimit që i rrethon.”
I publikuar në vitin 2010, “Michael” ishte albumi i parë me muzikë të papublikuar që u shfaq pas vdekjes së Jackson në 2009-ën.
Kur u publikua, kopertina e pasme e albumit Michael thoshte:
“Ky album përmban nëntë këngë vokale të papublikuara më parë të realizuara nga Michael Jackson. Këto këngë u përfunduan së fundmi duke përdorur muzikë nga këngët vokale origjinale dhe muzikën e krijuar nga producentët e vlerësuar.”
Megjithatë, pas dëgjimit të muzikës, fansat dyshuan për tre këngë, veçanërisht.
Edhe para se të publikohej albumi, familja e yllit ngriti dyshime nëse ai kishte performuar në të gjitha këngët.
Sony Music i mohoi pretendimet. Historia zyrtare është se Jackson i shkroi dhe i regjistroi këngët me ekipin e produksionit Edward Cascio dhe James Porte në vitin 2007. Megjithatë thashethemet pretendonin se vokalet u dhanë nga një këngëtar amerikan i quajtur Jason Malachi, i cili i mori meritat në një postim në Facebook të vitit 2011. Menaxheri i tij më vonë e mohoi këtë, duke pretenduar se postimi ishte i falsifikuar. / KultPlus.com
Studenti nga Kosova, Besfort Shala, ka përfunduar studimet master në matematikë në Universitetin e Oksfordit.
Vitin e kaluar, ai së bashku me familjen e tij pati kërkuar mbështetje për mbledhje fondesh përmes ‘Go Fund Me’, për shkak të kostos së lartë të studimeve, kurse kompania EXFIS e kishte mbështetur atë financiarisht, shkruan KultPlus.
Pas përfundimit të studimeve, Besfort Shala ka falënderuar të gjithë ata që e mbështeten në këtë rrugëtim.
“Ju njoftoj se kam përfunduar studimet e magjistraturës në matematikë në University of Oxford me notën më të lartë, përkatësisht klasifikimin Distinction. Shfrytëzoj rastin edhe një herë të ju falënderohem të gjithëve për mbështetjen dhe mundësimin e këtij rrugëtimi!” / KultPlus.com
Ankth apo andërr, se di ç’dreq është, diçka po e ngufat kohën, ajrin po e lag, tokën po e than. Mëngjes, sa hap sytë, dielli duket i lodhur nga retë, fillon e hatrohet. Ankth apo andërr, se di ç’dreq është, liria në pranga. Mesditë, hap veshët, era shpërndan tinguj homazhesh, kambana bie, dashuria mbyll portën. Mbrëmje, mbyll sytë, veshët palohen si fletë libri, andrra pushon së aktruari, aktor pa role, të zhveshur nga petku njeri. Ankth, apo andërr, ç’dreq je ti? /KultPlus.com
Në shtëpinë e vjetër të Qehajve në qytetin e Pejës përfunduan ndërhyrjet e para, masat preventive me karakter shpëtimi.
Kjo shtëpi me vlera të larta arkitekturore për trashëgiminë kulturore i takon shekullit të XIX-të, ndërsa përmban karakteristika të veçanta për arkitekturën tipike të shtëpive qytetare në Pejë. Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit po vazhdon me restaurimin dhe konservimin e shtëpisë. / KultPlus.com
Jeremiah “Jerry” Harris, një nga yjet e serialit dokumentar “Cheer” të Netflix, është dënuar me 12 vjet burg për akuzat e abuzimit seksual të fëmijëve, transmeton KultPlus.
Ai u deklarua fajtor në shkurt për akuzat e pornografisë së fëmijëve dhe udhëtimit përtej kufijve shtetërorë me qëllim të kryerjes së marrëdhënieve seksuale me një fëmijë.
Harris pranoi se kishte shkëmbyer fotografi me 10-15 fëmijë në tre shtete që ai e dinte se ishin të mitur.
Seriali fitues i çmimit Emmy Cheer ndjek jetën e skuadrës së tifozëve të Kolegjit Navarro në Teksas.
Fama e Harris e pa atë të fitonte një ftesë për Çmimet e Akademisë si i ftuar i prezantueses televizive Ellen DeGeneres, ku ai intervistoi të famshëm në tapetin e kuq.
Hetimi u ndez nga një ankesë nga një nënë nga Teksasi, djemtë binjakë të së cilës u abuzuan nga Harris.
Djemtë, tani 16 vjeç, ishin të pranishëm në seancën e dënimit në Çikago, sipas USA Today. Secili prej tyre dha deklarata, duke përshkruar ndikimet e qëndrueshme të krimeve të Harris.
Në kohën e pranimit të fajësisë, avokatët e Harris thanë se ai donte “të merrte përgjegjësinë për veprimet e tij dhe të përcillte publikisht pendimin e tij për dëmin që u ka shkaktuar viktimave”.
Ata kërkuan që ai të merrte jo më shumë se gjashtë vjet burg, duke argumentuar se përvoja e tij e abuzimit si fëmijë “shtrembëroi” kuptimin e tij për marrëdhëniet.
Prokurorët kishin kërkuar 15 vjet burg. /KultPlus.com
Trajneri i suksesshëm i xhudos, Driton Kuka, ka publikuar sot një shkrim ku kritikon gjeneratat e reja që nuk po bëjnë sport sa duhet për prezentim dinjitoz të vendit e popullit e më shumë për interesa personale e materiale.
Kuka potencon se shisha dhe konsumimi i alkoolit janë bërë penguesit kryesor.
“Nga këndi i trenerit… Xhudo po vazhdon me rritjen e rezultateve në fakt emra të rinj po dalin në skenë, rrjedhimisht sukseset po vazhdojnë me një kontinuitet!”, është shprehur Kuka.
“Si trener kur kam në duart e mia një talent zakonisht e di rrugën me ngrit drejt majave Evropiane, Botërore e Olimpike por … Lëndimet, rrjetet sociale, jeta josportive që përfshin qëndrimin deri vonë, besa edhe shisha e konsumimi i alkoolit tashmë janë ba penguesit kryesor të rritjes në nivele Kulminante!”, shtoi ai.
“Një problem i ri që ska ekzistuar në të kaluarën është që gjeneratat e reja më pak po bajnë sport për prezentim dinjitoz të vendit e popullit e më shumë për interesa personale e materiale!”.
“Kjo po del tash problemi kryesor! Gjenerata tjera, mentalitet tjetër”, shkruan Kuka. / KultPlus.com
Për gati një vit nuk ka ndjerë dritë dielli mbi lëkurë, vetëm muret e ftohta të guvës së vet, të cilat i gërvisht dhe gërryen pandërprerë, nervoz dhe pa pushim, me kthetra dhe dhëmbë të copëtuara e të pamprehura; nuk di të bëjë dallimin e natës nga dita, gjumit nga zgjimi, flatrat e veta nga katrani i errësirës apo trupit gjithë kallo nga gurët e shkëmbinjtë, me të cilat, nga forca e zakonit, shkëmben përshëndetje të sjellshme.
Ia tregojnë historinë në përralla të frikshme që tmerrojnë fëmijë të vegjël. Mbaroje darkën, se përndryshe ta merr ajo, thonë ata. Mendon se të ka shok, dhe ndërkohë që je në gjumë do përvidhet brenda si fllad nga dritarja ose do ngrihet si avull nga dërrasat e dyshemesë, aq ngadalë sa nuk e dallon dot, do të të futet në shtrat dhe do të shtrihet qetësisht pranë teje, më pas do të ngulë gjuhën e pirunjtë drejt e në flegrat e hundëve të tua, gojës e veshëve për të dalë më në fund nga sytë e tu, do të lutet që të vdesësh e të mos shohësh diellin e së nesërmes. Mos ia kthe fjalën prindërve, mos u bëj egoist, mendjemadh, dembel, i babëzitur, ziliqar; mos gënje, se do shfaqet të të hajë të gjallë, të të gëlltisi si alte.
Jeton në gjykimet e kaluara dorë më dorë nga të inatosurit, fjalët e përdorura në përshkrimin e kokëfortëve dhe të acaruarve, të mëriturve e të hidhurve, strehohet në rrugët ku ecim vetëm, ku lumenjtë takohen e ku rrymat janë më të pabesa, në shtëpi të braktisura, pyje e lugina të papopulluara, në male të vetmuara, majat e të cilave shpojnë retë si tullumbace.
Një herë në vit i lejohet të dali nga shpella e vet, gjithmonë në pranverë, me lindje të diellit, ku pemët rrinë drejt dhe fushat kanë nisur të rrisin një gëzof bimësh të ri. Vetëm atë ditë ka një palë flatra të marra hua dhe e quajnë kulçeder, po ditët e tjera quhet ndryshe. Thuhet se ndërkohë që është e lirë, shkatërron çdo gjë që shikon, godet drurët me flakë, boshatisë qytete, rrafshon çdo gjë për të cilën njerëzit kishin punuar gjithë vitin. Pas kësaj, fillon e kërkon për ndonjë vend të përshtatshëm për të dremitur; viziton detin, tokën, hyjninë, e pasi bie dakord për ndonjë vend, harron se nga ka ardhur, ku qëndronte vetëm një ditë më parë, sa njerëz ka vrarë, të fajshëm e të pafajshëm, madje këndon me zë të ngjirur deri në joshje.
Një vit, teksa tundej dlirshëm mbi një degë, ndjeu një guralec ta godiste anash. Buçiti si bubullimë dhe u zhduk sa hap e mbyll sytë.
“Kush është atje?” pyeti një zë i kthjellët nga goja e një vajze të mbështjellë me lëkurë ariu, që po rrinte në rrëzë të pemës. Me flakërim, krijesa ra nga qielli dhe kapi vajzën, mbështolli veten rreth trupit të saj e i mbajti fytyrat e tyre afër njëra-tjetrës. Solli gjuhën e vet nëpër zgavrat e syve të vajzës, të cilat ishin të zbrazta si të të vdekurve.
“A e di se çfarë jam unë, ti budallaçkë?” pyeti.
“Jo,” u përgjigj vajza para se të niste nga e qeshura. “Jam e verbër.”
“Më gudulise me që ra fjala,” tha dhe vazhdoi të qeshte. “Je shumë i fortë,” ia behu sërish ajo, ndërkohë që krijesa e shtrëngoi më shumë. “Do të doja të isha dhe unë.”
“Nuk ke frikë nga unë?” pyeti.
“Frikë?”
“Po.”
“Sigurisht që nuk kam frikë nga ty,” iu gjegj ajo, duke goditur me shaka lëkurën e krijesës, e paaftë të vlerësontë pafundësinë e saj, dhe qeshi prap. “Dhe nuk është shumë e sjellshme të më quash budallaçkë kur nuk më njeh. Vërtetë jam e verbër, por jam shumë e zgjuar.”
“Vërtetë?”
“Pooo!”
E vetmja gjë që mund të bënte ishte të bashkohej me të qeshurat e saj, e uli vajzën në tokë e ndërsa po bëhej gati të ikte, vajza nxori dorën e majtë dhe e kapi nga fundi i bishtit.
“Ku mendon se po shkon?”
“Po iki,” u përgjigj, e liruar nga mbërthimi i vajzës e sjellur në pozicion sulmi, lëkura e mbështjellë nga luspa e rrudha vezulluese, goja si armë e mbushur, gati për të këputur krahun e vajzës si ndëshkim për paturpësinë e saj.
“Mirë,” tha ajo. “Po mos ik që tani. Dëshiron të luash me mua si fillim?”
“Të luaj?”
“Pooo!”
Pasi e mendoi për pak kohë, pranoi ftesën e vajzës, dhe të dyja bashkë ndoqën njëra-tjetrën përgjatë fushave dhe kullotave, duke u fshehur me rradhë nëpër shkurret e degët e pemëve, dhe me të afruar të darkës, të dyja ishin të dërrmuara e i kishin thënë gjithçka njëra-tjetrës: vajza për familjen e saj, e cila e kishte përzënë nga shtëpia se nuk dinin çfarë t’i bënin një vajze të verbër, ndërsa krijesa i kishte treguar për shpellën ku kishte kaluar jetën dhe gjithë emrat e ndryshëm që i kishin vënë.
Emri i vajzës ishte Drita, e krijesës i ishte dukur e mahnitshme pasi vajza nuk e kishte parë kurrë dritën.
Para se të thonin lamtumirë, ranë dakord të takoheshin sërish pas një viti, dhe që nga ai moment, ata u takuan çdo mot, gjithmonë në lulëzim të pranverës, në të njëjtin pyll ku u takuan herën e parë, në të njëjtën skutë ku vajza gati kishte humbur krahun e saj.
Ndër vite, i mësoi vajzës gjueti, si të zinte pre e si të gjuante me shtizë. I këputi vajzës gjysmën e gjoksit në mënyrë që të shtinte më mirë me shigjetë, dhe krenarisht ndoqi zhvillimin e saj drejt maturimit e rritjes, një grua po aq e fortë sa një burrë.
Një pranverë, krijesa mori kurajën të pyeste, gjithë turp e frikë, nëse Drita do të martohej me të, nëse ajo do mund të jetonte me të, duke kaluar çdo moment bashkë, çdo ditë të vitit.
Drita nisi të qante dhe nuk mundi të përgjigjej, e mposhtur nga emocionet.
“Dhe a ka rëndësi që unë dikur gjithashtu kam qenë… vajzë?” pyeti krijesa.
“Jo,” u përgjigj Drita, duke u qetësuar e duke zgjatur duart tek faqet e krijesës. “Nuk ka aspak rëndësi,” vazhdoi ajo, duke afruar e prekur buzët e veta me të sajat, të ngurta si lëvore. “Do të bëhem gruaja jote, sigurisht që po. Tanimë e kam parë.”
“Çfarë ke parë” pyeti krijesa.
“Dritën.”
Thuhet që edhe sot e kësaj ditë, ato rrojnë aty, vetëm bashkë, të ngjitura si statuja njëra përballë tjetrës, në një shpellë në shpat të malit ku nata nuk ikën kurrë.
(fragment nga romani “Bolla”)
Përktheu nga anglishtja: Driola Kraja. / KultPlus.com
Boris Johnson do të japë dorëheqjen si lider konservator sot, pas dorëheqjeve të mëtejshme ministrore këtë mëngjes, njofton BBC.
Por ai planifikon të vazhdojë të shërbejë si kryeministër deri në vjeshtë për të lejuar që një garë për udhëheqje konservatore të zhvillohet në verë.
Disa deputetë konservatorë po bëjnë thirrje që ai të tërhiqet menjëherë pasi më shumë se 50 ministra dhe ndihmës të qeverisë u larguan nga qeveria e tij, transmeton KultPlus.
Udhëheqësi i Laburistëve Keir Starmer e mirëpret lajmin, duke thënë se konservatorët kanë “shkaktuar kaos në vend” gjatë një krize të kostos së jetesës.
Sekretarja e Jashtme Liz Truss – e cila ka qëndruar e heshtur për ditë të tëra – po ndërpret një udhëtim jashtë vendit dhe po kthehet në Londër.
Ndërsa sekretarja e re e arsimit Michelle Donelan dhe sekretari i Irlandës së Veriut Brandon Lewis dhanë dorëheqjen nga kabineti. /KultPlus.com
Gati dy dekada më parë, Limoza Hoxha hapi kafenenë e saj të parë “Arbër Cafe”. Pas një periudhe tetëvjeçare pune në kuzhinë në qendrën kryesore italiane të Clayton, Dominic’s Trattoria, për të dukej e natyrshme që në sipërmarrjen e saj të përfshinte përvojën e marrë edhe pse donte të përdorte platformën e saj të re për ti dhënë vëmendje kuzhinës së vendlindjes së saj, Shqipërisë.
Në mendjen e saj dhe në sytë e partnerëve të saj të atëhershëm të biznesit, kuzhina italiane dukej si basti më i sigurt; jo vetëm që ushqimi italian ishte jashtëzakonisht i popullarizuar në qytetin e saj të adoptuar, por ushqimi shqiptar ishte relativisht i panjohur. Që suksesi i restorantit të saj të varej nga diçka kaq e paprovuar ishte një rrezik që ata nuk ishin të gatshëm të merrnin, kështu që “Arbër Cafe” u hap si një kombinim i një restoranti italo-shqiptar dhe një kafeneje në një vitrinë të vogël pranë Gravois Avenue në 2005.
Duke parë pas në kohë përpara 17 vite, Hoxha e ka shndërruar “Arbër Cafe” në restorantin që ka dashur gjithmonë. Kafeneja “Arbërja” e rikonceptuar është një homazh krenarie për ushqimin e atdheut të saj, një trashëgimi kulinare të cilën Hoxha e përshkruan si mesdhetare të ndikuar me elementë të fortë të traditave turke dhe greke. Po t’i kishte thënë dikush në vitin 1997 se do të kishte pasur sukses në biznesin e restoranteve, ajo nuk do ta kishte besuar.
Tani, ndërsa të ftuarit porosisin me padurim ushqimet e saj shqiptare të bëra me dorë, ajo është e emocionuar që e kishte menduar gabim.
Limoza Hoxha nuk e kishte menduar kurrë se ajo do të ishte personi që do t’i prezantonte restorantet e St. Louis me ushqimin shqiptar. Pas imigrimit nga Shqipëria në Shtetet e Bashkuara në vitin 1997, ajo ndoqi kurse të gjuhës angleze dhe dizajnit kompjuterik në Kolegjin Komunitar St. Louis – Forest Park. Megjithatë, pasi filloi punë si kuzhiniere në Dominic’s Trattoria, ajo kuptoi se sa shumë e donte kuzhinën profesionale. Ky pasion i sapolindur e shtyu atë të ndryshonte rrjedhën e studimeve të saj, duke u fokusuar në biznes me shpresën për të hapur një restorant një ditë.
Nuk duhet të ishte çudi që ajo kishte një dashuri të tillë për industrinë e ushqimit. Prej vitesh, Hoxha ishte vlerësuar nga familja e saj për talentin e saj si kuzhiniere shtëpiake, aftësi që e ka marrë nga gjyshja, nëna dhe vjehrra ndër vite. Gatimi erdhi natyrshëm, kështu që kur më në fund u vendos në një pozicion për t’iu përkushtuar me kohë të plotë, ajo shfrytëzoi rastin. Ai entuziazëm e bëri atë të thoshte po kur disa miq iu afruan asaj për të blerë një furrë buke maqedonase në lagjen Bevo Mill të qytetit dhe për ta kthyer më vonë në atë që do të ishte Arbër Cafe. Pas tre vitesh, partnerët e saj fillestar u larguan nga biznesi, duke e lënë restorantin në duart e afta të Hoxhës.
Hoxha pati sukës me komunitetin shqiptar, i cili e përqafoi Arbër Cafe si një vend tradicionale të stilit evropian.
Për rreth 15 vjet, ajo u përpoq që vendi të ishte i tillë, duke shpresuar se një ditë mund ta kthente vendin në një restorant me fokus të plotë në ushqimin shqiptar. Në vitin 2019, ajo dhe familja e saj e bënë realitet atë ëndërr duke rinovuar vendin dhe duke iu shmangur anës italiane të menysë.
Kafeja Arbër e sapohapur nisi vrullshëm gjatë vjeshtës 2019 dhe në fillim të 2020. Megjithatë, u ndal kur pandemia ndaloi industrinë e restoranteve në mars të vitit 2020, dhe Hoxha u detyrua të mbyllte dyert e saj dhe të shpresonte që mbështetja nga komuniteti lokal do ta mbante në këmbë. Për fat të mirë, kështu u bë. Midis porosive për të shkuar dhe një partneriteti me Schnucks, Hoxha jo vetëm që ishte në gjendje të qëndronte në biznes; ajo u bë e vetëdijshme se sa shumë do të thoshte kafeneja e saj e vogël për lagjen.
Kur konsumon ushqim në Arbër Cafe, kupton pse është kështu. Falë menysë së tij të vogël, të bërë tërësisht nga Hoxha, restoranti të jep ndjesinë e mirëseardhjes në kuzhinën e saj të shtëpisë dhe të një kursi fillestar për kuzhinën shqiptare.
Byreku, një pjatë thelbësore shqiptare, është një petë në formë trekëndëshi, e mbushur e ngjashme me spanakopitën greke. Hoxha shërben tre variante: një i mbushur me mish të shijshëm qengji dhe gjiro viçi, një i bërë me djathë të bardhë të butë shqiptar dhe një tjetër i mbushur me spinaq dhe nenexhik, që i jep gjellës një nuancë të mrekullueshme të gjelbër.
Ali Pasha, është një pjatë tradicionale shqiptare, që përmban orizin arborio që është diku mes strukturës së lagësht të rizotos dhe një basmati me gëzof të stilit të Lindjes së Mesme. E mbushur me bajame të pjekura dhe rrush të thatë dhe e mbushur me pulë të pjekur në skarë, pjata është një ndërthurje e lezetshme e ëmbëlsisë dhe e shijshme.
Një tjetër pjatë klasike shqiptare, sallata me ulli, ka atë lloj shije freskuese të kripur agrume që dëshironi në vapën e verës. Ullinjtë e Kalamatës përzihen me copëza portokalli dhe qepë të kuqe të prera në feta, më pas hidhen në një vaj ulliri të mbushur me rigon. Kripa, e ëmbla, dhe toka nga barishtet e thata krijojnë një përzierje komplekse shijesh.
Po kështu edhe djathi i bardhë dhe vaji i ullirit që janë shijet mbizotëruese në supën e trahanasë. E bërë me miell gruri të fermentuar dhe kos që duket më e rëndë sesa sugjeron cilësia e saj e lëngshme, supa është e mbushur me aromën e kripur të djathit. Ka një ndjesi qumështi në gojë, por një spërkatje me spec djegës të kuq i shton nxehtësinë dhe kënaqësinë.
Arber ofron një gjiro pule që është bërë me të njëjtën pulë të pjekur në skarë të shijshme që ia kalon Ali Pashait, dhe një version luksoz, i cili përmban qofte, një qofte në stilin shqiptar. Kjo e fundit është një delikatesë e jashtëzakonshme, që të kujton mishin gjiro dhe cevapi-n e sallamit ballkanik të viçit. Gjiro është i veshur me veshjet e pritshme – domate, kastravec, qepë të kuqe, një salcë kosi të trashë, të stilit xaxiqi – por ajo që e bën të veçantë, përveç qoftes, është se Hoxha e zien bukën në grilë, kështu që ajo bëhet e freskët, pothuajse. -Eksterieri i skuqur i artë.
Gjiro masive është aq e shijshme sa vështirë mos ta konsumosh të gjithë. Megjithatë, rasti i ëmbëlsirës do t’ju bëjë të rishikoni. Hoxha mësoi se si të bënte ëmbëlsirat e shumta që mbushin raftet e saj nga pronari i mëparshëm, një bukëpjekës maqedonas, dhe ajo mbart me mjeshtëri trashëgiminë e tij.
Ëmbëlsira të mbushura me karamel dhe krem pastiçerie me, feta torte të bardhë të shtresuara me krem pana dhe bajame të thekura dhe një pandispanje me çokollatë me shtresa me shkumë çokollate, të gjitha tregojnë aftësinë e ëmbëlsirave të Hoxhës dhe janë të kënaqshme.
Bie në sy zuppa e Beratit, një ëmbëlsirë me shtresa e ngjashme me një parfe, e cila bashkon pandispanjen me kremin e vaniljes, kremin me çokollatë, kremin pana dhe bajame të thekura. Është si të hash një re të lavdishme dhe të ëmbël.
Hoxha e mban ende në meny tiramisunë dhe është e mrekullueshme. Megjithatë, një shijim i zuppës së Beratit dhe do të mahniteni aq shumë sa nuk do të merreni më me kushërirën e saj italiane me shije ekspresi./ Diaspora shqiptare / KultPlus.com
“Hije të Shtrembëruara” është një libër kujtimi me rrëfime të ish të burgosurve politikë në burgun e Goli Otokut, dy prej të cilave janë të treguara nga famijlarë e të afërm të tyre.
Historitë e paraqitura në këtë libër janë rrëfime të vuajtjeve e torturave por edhe të rezistencës e solidaritetit midis aktivistëve politikë nga Kosova që kaluan netë e ditë në dhomat e izolimit të kampit të Goli Otokut, por edhe në vendpunishte si gurëthyes, pllaka-punues, zdrukthëtarë, rrobaqepës, ekonomistë e mësues.
Përmes këtij libri ne përpiqemi t’i kuptojmë përjetimet e viktimave, pavarësisht përkatësisë së tyre politike, si dëshmi e rrëfime plotësuese të një periudhe historike, siç është rasti me torturat që kanë ndodhur në burgun e Goli Otokut, kështu duke krijuar një kulturë të kujtesës e memorializimit, që shkeljet e vazhdueshme të të drejtave të njeriut të mos përsëriten.
Promovimi i librit “Hije të Shtrembëruara: Libër kujtimi me rrëfimet e ish të burgosurve politikë në burgun e Goli Otokut” do të mbahet në Muzeun e Burgut të Prishtinës, më 13 korrik (e mërkurë), nga ora 19:30.
Ky aktivitet do të hapet me fjalë rasti nga Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit – Z. Hajrulla Çeku për t’u pasuar pastaj me debatin “E kaluara para së kaluarës” me panelistë Shkëlzen Gashi, Mrika Limani Myrtaj dhe Aurela Kadriu, me moderator Eraldin Fazliu.
Projekti “Hije të shtrembëruara: Libër kujtimi me rrëfimet e ish të burgosurve politikë në burgun e Goli Otokut” është realizuar nga Integra me mbështetjen e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit dhe Rockefeller Brothers Fund. /KultPlus.com
Mirosllav Krleža (Zagreb, 7 korrik 1893 – 29 dhjetor 1981) ishte një shkrimtar, poet dhe intelektual kroat.
Ai konsiderohet një nga shkrimtarët më të rëndësishëm kroatë të shekullit të kaluar.
Lindur më 1893 në Zagreb kur qyteti ishte pjesë e perandorisë Austro-Hungareze, ai ishte jo vetëm romancier, por edhe poet, dramaturg, eseist, kritik letrar dhe enciklopedist. Në një moshë shumë të re ai hyri në akademinë ushtarake në Budapest, por shumë shpejt u dallua për anti-militarizmin e tij. Gjatë Luftës së Parë Botërore ai u radhit në ushtrinë e Habsburgut, pasi u përpoq të regjistrohej në ushtrinë serbe më 1912, të cilën ai e identifikoi si më korresponduese me idenë e tij për pan-Sllavizmin dhe vëllazërimin e Sllavëve të Jugut.
Në vitin 1917 ai anoi hapur me bolshevikët dhe me rrymën leniniste të Marksizmit, megjithëse pothuajse menjëherë ai filloi të shfaqte zhgënjimin dhe hutimin ndaj bolshevizmit dhe në veçanti drejt ndërhyrjes në kulturë.
Në Jugosllavinë monarkike ai ishte një nga shkrimtarët më të njohur të majtë, por qëndrimi i tij heterodoks, anti-dogmatizmi dhe refuzimi i direktivave të BRSS-së çuan në margjinalizimin e tij brenda partisë.
Ishte vetë Tito më 1937 që dekretoi dëbimin e tij nga partia, duke mbajtur një marrëdhënie personale me Krleža si dhe një nderim intelektual. Aktori Rade Šerbedžija në biografinë e tij “Deri në frymën e fundit”, tregon kur vetë Tito i kërkoi disa herë që të interpretonte veprat e Krleža-s. Prishja midis Jugosllavisë dhe BRSS më 1948 ngriti konsideratën e shkrimtarit në mënyrë të konsiderueshme. Sidoqoftë, pozicionet e tij pro-jugosllave ishin më vonë shkaku i konsiderimit të pakët në vitet e para të Kroacisë së pavarur.
Rritja e çmimeve të ushqimit dhe energjisë ka shtyrë mbi 71 milionë persona në mbarë botën në varfëri që nga fundi i shkurtit kur Rusia nisi luftën ndaj Ukrainës, tha një agjenci e Kombeve të Bashkuara.
Në raportin e Programit për Zhvillim i OKB-së (UNDP), i publikuar më 7 korrik, gjithashtu paralajmërohet për rrezikun e trazirave shoqërore në disa vende për shkak të trazirave ekonomike.
Achim Steiner, administrator i kësaj agjencie, tha se analizat e bëra në 159 shtete në zhvillim tregojnë për rritje të çmimeve të mallrave këtë vit që kanë goditur pjesë të Ballkanit, Afrikës Nën-Sahariane, Azisë dhe gjetkë.
“Kostoja e jetesës po çon miliona njerëz në varfëri dhe madje edhe uria po përhapet me shpejtësi marramendëse”, tha ai përmes një deklarate.
“Me këtë, kërcënimi i rritjes së trazirave shoqërore po rritet nga dita në ditë”, shtoi ai.
Ukraina është një prodhuese e madhe e drithërave dhe eksportuese e këtyre produkteve dhe dërgesat e saj ushqimore janë kritike për shumë shtete në Lindjen e Mesme dhe Afrikë. Por, portet e saj në Detin e Zi janë bllokuar nga forcat ruse, duke bërë që të rriten çmimet e ushqimeve dhe duke shtyrë dhjetëra-miliona njerëz drejt varfërisë.
Rusia dhe Ukraina së bashku përbëjnë pothuajse çerekun e eksporteve globale të grurit dhe mbi gjysmën e eksporteve të vajit të lulediellit.
Çmimet e energjisë po ashtu janë rritur pas paqartësive lidhur me luftën, por po ashtu për shkak se Rusia ka ndërprerë disa eksporte të naftës dhe gazit. Para luftës, Rusia ishte eksportuesja më e madhe në botë e gazit natyror dhe eksportuesja e dytë e naftës së papërpunuar.
Sanksionet perëndimore ndaj Rusisë, që janë vendosur për ta ndëshkuar Moskën për shkak të pushtimit të Ukrainës, kanë përkeqësuar gjithashtu presionet inflacioniste.
Disa shtete janë goditur më së keqi nga inflacioni, tha kjo agjenci e OKB-së, përfshirë Haitin, Argjentinën, Egjiptin, Irakun, Turqinë, Filipinet, Ruandën, Sudanin, Kenian, Shri Lankën dhe Uzbeksitanin.
Në shtetet si Afganistani, Etiopia, Mali, Nigeria dhe Jemeni, ndikimi i inflacionit është më i madh, për shkak se këto shtete veçse kanë nivele të larta të varfërisë.
Numri i përgjithshëm i personave që jetojnë në varfëri ose janë në prag të varfërisë është mbi 5 milionë ose nën 70 për qind e popullsisë së botës, tha UNDP./REL / KultPlus.com
E njohur për publikun si një person me shumë talente, Edona Reshitaj, së fundmi ka publikuar një këngë të re me titullin “Më shumë se je e bukur”, shkruan KultPlus.
Kënga, e cila në brendësi të saj, përcjell një mesazh për të gjithë gratë e botës, duke treguar se duke qëndruar vetvetja jeni më e fortë, më e ambël dhe me plot shije, ka shtyer përpara kauzën se duke besuar në vetvete jeni më e suksesshme.
Më poshtë mund të lexoni edhe tekstin e këngës “Më shumë se e bukur je”.
Në një projekt që zgjati plot dy vjet, skulptori i njohur italian Italo Lanfredini, ka realizuar barkën e punuar të drurit ku janë punuar poezitë e emrave më të njohur të poetëve botëror aktualisht, në mesin e të cilëve edhe poeti kosovar, Fahredin Shehu.
Kohë më parë, poezitë së bashku me barkën dhe skulpturat tjera janë ekspozuar ne Villa Medici del Vascello, në Cremona, Itali. Familja Medici ishte tutor i shumë artistëve të mesjetës ndërkaq në Vilën e tyre sot organizohen shumë aktivitete kulturore.
Poeti kosovar Fahredin Shehu, është prezantuar me poezinë “I mbërthyer në jehonën e guaskës bojëylber”, të përkthyer në Italisht nga Anila Stojku. E njëjta poezi është përkthyer edhe në Hebraisht nga poetesha e njohur izraelite, Gili Haimovich, e cila me këtë botim Shehut ia uroi ditën e pavarësisë, dhe u botua në Jeruslem, ndërkaq në gjuhën Greke, poezia në fjalë është përkthyer nga poetesha Alma Braja në Athinë. Sipas Shehut, ky projekt, i cili zgjati rreth dy vite, është njëri nga projektet shumë të rëndësishme, sepse janë përfshirë emrat e njohur të letërsisë si Fiona Samspon, Marilyne Bertoncini, Gili Haimovich, Carlo Alberto Sita, Guiliano Scabia, Evelina Schatz etj. / KultPlus.com
Ringo Starr, njëri nga anëtarët e grupit të famshëm “The Beatles” feston sot ditëlindjen e 82-të, shkruan KultPlus.
Starr do të mbledhet në Los Anxhelos për ngjarjen e tij vjetore të ditëlindjes së Paqes dhe Dashurisë me familjen, miqtë dhe shokët e tij të bandës dhe duke dërguar mesazhin e tij.
Kujtojmë se ai së bashku me anëtarët tjerë të grupit kanë arritur majat në vitet 60-70 me shumë këngë dhe performanca që i kanë bërë të njohur kudo në botë. /KutlPlus.com
Aktori i njohur shqiptar, Kujtim Spahivogli u lind më 30 qershor të vitit 1932 në Lushnjë dhe vdiq më 7 korrik të vitit 1987.
Studimet e larta për teatër i kryen shkëlqyeshëm në Moskë në vitin 1956. Ishte një ndër studentët e shkëlqyer të ardhur nga Bashkimi Sovjetik. Në vitin 1956 emërohet aktor në Teatrin Popullor. Roli i tij i parë në skenën e Teatrit Popullor ishte Xherxhinski në dramën “Orët e Kremlinit”, dhe më pas vijnë një sërë rolesh në dramat “Majlinda”, “Në anën tjetër”, “Dragoi i Dragobisë”, “Hamleti”, etj. Por më shumë ka punuar dhe u shqua si regjisor në Teatrin Popullor dhe si pedagog në Institutin e Lartë të Arteve. Ka vënë në skenë pjesët: “I Çuditshmi”, “Gratë gazmore të Uindsorit”, “Në tufan”, “Shtëpia në bulevard”, “Drita”, “Karnavalet e Korçës”, “Qielli i kuq”, etj.
Spahivogli ishte edhe krijues e drejtues i “Teatrit të të Rinjve” i cili u krijua pranë Institutit të Lartë të Arteve. Në mes të pak pjesëve që vuri në skenë me atë trupë qe edhe komedia e njohur e Majakovskit “Banja”. Po ashtu, vuri në skenë edhe pjesë të dramaturgut Fadil Paçrami, dhe kur ky u godit rëndë nga plenumi i katërt i Partisë së Punës, bashkë me të u dënua padrejtësisht edhe Kujtimi. Në vitin 1973 e larguan nga teatri dhe i hoqën të drejtën të vinte pjesë në skenë. Në fillim punoi në disa fshatra, pastaj e çuan punëtor krahu në ndërmarrjen e bonifikimit në Fier.
Kujtimi qe në të njëjtë kohë edhe dramaturg. Drama e tij “Një shok i klasës sonë” pati një sukses të madh. Ai shkroi edhe poezi, artikuj e ese.
Vdiq në vitin 1987 në moshën pesëdhjetepesë-vjeçare, i sëmurë e i harruar, edhe pse kishte qenë një ndër regjisorët e spikatur të teatrit shqiptar.
Pas vdekjes, në vitet ’90 iu dha titulli “Artist i Popullit”. / KultPlus.com
Një foto e ministrit të Administratës Publike në Malin e Zi, Marash Dukaj, ku përveç flamurit malazez, është edhe flamuri shqiptar, ka sjellë reagime të shumta në shtetin fqinj.
Qendra për Edukim Qytetar dhe grupime te tjera pro serbe e quajnë skandaloze foton e ministrit nga Tuzi.
“Ministri i Administratës Publike Marash Dukaj, edhe pse vjen nga partia e pakicës kombëtare, duhet ta dijë se si anëtar i Qeverisë së Malit të Zi, e sidomos kur vepron si ministër, ka obligim të përfaqësojë interesat e shtetit te Malit të Zi dhe të gjithë qytetarët e tij, pavarësisht përkatësisë kombëtare apo të ndonjë përkatësie tjetër”, thuhet në reagimin e Qendrës për Edukim Qytetar (QQQ).
“Ligji për zgjedhjen, përdorimin dhe shfaqjen publike të simboleve kombëtare parashikon ndalimin e shfaqjes së simboleve të vendeve të tjera, ndër të tjera, në objektet qeveritare”, thuhet në llogarinë e OQQ-së në Twitter.
Pas këtyre reagimeve në mediat malazeze dhe në opinionin publik, vetë Dukaj ka sqaruar foton:
“Për shkak të vëmendjes së paprecedentë mediatike dhe sulmeve të ndryshme të pabaza, për hir të publikut, jam i detyruar të theksoj si në vijim: Si shqiptar etnik, në Komunën e Tuzit kam shfrytëzuar të drejtën e vendosjes së flamurit shqiptar përveç flamurit të Malit të Zi, sepse kjo është në përputhje me rregulloret e shtetit tonë; Fotoja ime, në të cilën përveç flamurit të Malit të Zi shihet edhe flamuri i popullit shqiptar në Mal të Zi, nuk vjen nga Ministria e Administratës Publike, sepse kjo nuk do të ishte në përputhje me rregulloret e shtetit tonë; Më vjen keq që mediat dhe hapësira publike e Malit të Zi është ende një terren provash për informacione të paverifikuara, sensacionale dhe spekulime të llojeve të ndryshme. Unë vazhdoj punën time në interes të të gjithë qytetarëve të Malit të Zi dhe në partneritet me aleatët tanë evropianë dhe euroatlantikë”. /TCH / KultPlus.com
Vetë emri i manjatit të naftës John Rockefeller është sinonim i pasurisë dhe suksesit. Ai e bëri pasurinë e tij duke mos filluar me asgjë; më vonë, ai do të fillonte të dhuronte vazhdimisht një pjesë të pasurisë së tij për bamirësi.
Kjo është lista me 17 parime për jetën nga John Rockefeller, të cilat e ndihmuan atë të arrijë lartësi të tilla suksesi – dhe pasurimi njerëzor.
Gjithmonë synoni ta shndërroni çdo katastrofë në një mundësi.
Mos kini frikë nga shpenzimet e mëdha, por nga të ardhurat e vogla.
Personi që punon gjatë gjithë ditës nuk ka kohë për të fituar para.
Mirëqenia juaj varet nga vendimet tuaja.
Nëse qëllimi juaj i vetëm është të bëheni të pasur, nuk do ta arrini kurrë.
Një miqësi e themeluar në biznes është më e mirë se një biznes i themeluar në miqësi.
A e dini të vetmen gjë që më jep kënaqësi? Të është që dividentët duke hyrë.
Përveç bërjes së gjësë së duhur, gjëja më e rëndësishme është t’ua bësh të ditur njerëzve se po bën gjënë e duhur.
Unë preferoj të punësoj një njeri me entuziazëm sesa një njeri që di gjithçka.
Menaxhimi i mirë nuk është tjetër vetëm aftësia për t’u treguar punonjësve mesatarë se si të bëjnë punën e njerëzve shumë më lart se ata.
Këmbëngulja do t’ju ndihmojë të arrini gjithçka, qoftë ajo diçka e drejtë apo e gabuar, e mirë apo e keqe.
Askush nuk e di se kush do të jetë në këtë jetë, por është gjithmonë e rëndësishme të mbani mend se keni lindur për diçka të veçantë.
Mos ki frikë të heqësh dorë nga e mira që të shkosh për shumë më të mirën.
Ju mund të jepni llogari për të gjitha milionat që keni fituar, përveç atij të parit.
Krijoni një reputacion i cili më vonë do të funksionojë në favorin tuaj.
Aftësia për t’u marrë me njerëzit është një produkt po aq i blershëm sa sheqeri ose kafeja.
Dhe unë do të paguaj më shumë për këtë aftësi.
Nuk mendoj se ka ndonjë cilësi tjetër kaq thelbësore për suksesin e çfarëdo lloji, sesa cilësia e këmbënguljes. Ajo kapërcen pothuajse gjithçka, madje edhe natyrën. / KultPlus.com
Si sot, më 6 korrik të vitit 1886, lindte Marc Bloch, i gjykuar shpesh si babai i historiografisë moderne perëndimore, e mbase teoricieni më i rëndësishëm i ndërthurjes studimore të historisë me shkencat sociale (si sociologjia, ekonomia dhe psikanaliza). Njëkohësisht, Bloch shquhet gjithashtu si një ndër hulumtuesit më të mëdhenj në studimet mesjetariste të Evropës Perëndimore.
Në një kumtesë të mbajtur më 29 janar të vitit 1937, me titull domethënës “Ç’t’i kërkohet historisë?” (Que demander à l’histoire?) ai pohonte se:
“… është i qenësishëm rreziku që të tashmen t’ia mbivendosim të shkuarës, si dhe, nga ana tjetër, ta kthejmë të shkuarën në pasqyrim të të tashmes. Ndryshimi dhe dallimet janë dy elemente që historiani duhet të marrë gjithmonë parasysh në punë e tij. Në këtë kuptim, zanati i historianit i ngjason atij të hetuesit, siç dhe atij të psikoanalistit. Në të vërtet, ai duhet të dijë të merret me të dhëna (indices); ai përpiqet të rindërtoje një histori, ose, për të thënë më saktë, t’ia arnojë kuptimin një ndodhie përreth një boshllëku, ndodhi të cilës i kanë humbur të vërtetat, siç i ka ikur edhe koha. Rrjedhimisht, hulumtimi historik është një përpjekje, e pasigurt dhe e paplotë, për të sjellë në jetë të vërtetën e një ngjarjeje, që ka dalë jashtë kohës në të cilën ajo ndodhi. Dhe asgjë nuk mund t’i japë hulumtuesit sigurinë se, në fund të procesit të shkimit, t’ia ketë dalë të heqë shenja barazimi midis tre elementeve – të vërtetës, ngjarjes dhe kohës së vet. Ndaj vepra e historianit nuk mund të jetë tjetër veçse e lëkundshme, përherë e mundur që të përballet me ndryshime. (…) Nëse faktorët ndryshojnë, në kohë dhe hapësirë, njësoj edhe ngjarjet e mëvonshme mund të jenë veçse të ndryshme, në kohë dhe hapësirë. Për këtë arsye, të shoshisësh të shkuarën me qëllim që të gjesh në të vija udhëheqëse apo përligjien e të tashmes nuk është vetëm metodologjikisht e gabuar, por edhe zgjedhje e pamundur. E nuk mund të të çojë tjetër veçse në dështim.”
Marc Bloch vdes më 16 qershor 1944, i pushkatuar nga trupat naziste, të cilat ai, hebre francez dhe me medalje ushtarake të përftuar përgjatë konfliktit të parë botëror, kishte rreth katër vjen që i luftonte në klandestinitet dhe në bashkëpunim me qëndresën antifashiste frënge.
Trashëgimia e tij intelektuale do të mbesë në fondin e shkollës së “Annales” që ai themeloi bashkë me kolegun e vet të shquar, Lucien Febvre, si dhe në faqet e revistës “Annales d’histoire économique et sociale” – ende sot prodhimi më i njohur dhe me më autoritet i shkencës historike në kulturën perëndimore. /Edon Qesari/ KultPlus.com
Rrezet e diellit kishin dëmtuar statujën historike të kompozitorit, Ludwig van Beethoven, e cila ka qenë në qytetin e Bonnit të Gjermanisë që nga viti 1845, është rikthyer në vendndodhjen e tij pas gjashtë muajsh restaurimi, shkruan DW.
Ludwig van Beethoven (1770-1827) shpesh rishkruante dhe modifikonte veprat e tij, por këtë herë ishte vetë kompozitori që mori një rinovim – ose më saktë, statuja e famshme e tij në Münsterplatz të Bonit.
Bronzi i madh, i cili u hoq nga baza e tij me një vinç më 5 janar për restaurim, u kthye në vendin e tij tradicional mëngjesin e së martës.
Me bazën e tij, monumenti 7,8 metra i lartë (25,6 këmbë i lartë) peshon 6,6 tonë, transmeton KultPlus.
Statuja, e cila është nën një urdhër ruajtjeje, u dëmtua nga korrozioni i shkaktuar nga rrezatimi diellor. Duhej të riparohej për të shmangur që grimcat e papastërtive dhe uji të shkaktonin edhe më shumë dëme në punë. /KultPlus.com
“Islami në Andaluzi”, libër i autorit Ahmad Thomson i përkthyer nga anglishtja nga Ejup Ramadani
Andaluzia paraqet një territor të gjerë në Gadishullin Iberik, një ambient të veçantë me mrekulli natyrore, e cila nëpër shekuj ishte arenë gjakderdhjesh, por që sot shquhet me gjurmët e shumta nga e kaluara e bujshme që është temë në librin e Ahmad Thomson-it, një libër shumë interesant për tetë shekuj të dominimit islam në ato anë. Autori Ahmad Thomson , i lindur më 1950 në Zambi, (tash është avokat për bamirësi në Londër) është autor i një serie të librave historikë siç janë: “Bërja e historisë”, “Rendi i ardhshëm botëror”, “Udhëtimi i vështirë”, etj. Me librin “Islami në Andaluzi”, të mbështetur në një vistër librash historikë për atë pjesë të botës, ka sjellë aq shumë argumente që dëshmojnë për jetën tetë shekullore, përkatësisht për konfliktet në vazhdimësi mes katolicizmit dhe islamizmit, duke përfunduar me ndjekjen e tërësishme të komunitetit islam të cilët, për aq shekuj të qëndrimit në Spanjë, arritën një zhvillimi proporcional në shumë fusha, duke ambientuar tërë rajonin në frymën islame, ndërkaq ai rajon përfshinte thuaja tërë Spanjën, por edhe një pjesë të Francës jugore. Emblemat e asaj kohe, siç janë kështjella Alhambra në Granadë, apo xhamia e njohur në Kordovë e ngritur në vitin 786, që edhe sot ruajnë sharmin dhe shkëlqimin që nuk i humbi me shekuj të tërë, flasin bindshëm për kulturën dhe artin arkitektonik të atyre shekujve të dominimit arab në ato vise.
Rrëfimet në këtë libër fillimisht shtrihen sikur te “Një mijë e një net”, meqë faktet historike kombinohen me dëshmitë e bashkëkohësve të ngjarjeve, përmes të cilave krijohen imazhe, mbase nxisin që vepra të lexohet si letërsi. Kësaj i ka ndihmuar shumë edhe përkthimi me kompetencë i Ejup Ramadanit i cili, deri sot, ka përkthyer disa vepra nga arabishtja në mesin e të cilave është edhe romani “Rrëfimi i një nate” i nobelistit egjiptian Nexhib Mahfuz.
Te “Islami në Andaluzi” kemi të bëjmë me shëtitje nëpër shekuj, deri te fundi dominues i arabëve në Gadishullin Iberik. Libri merr formën përmes luftërave në vazhdimësi, ku jetët njerëzorë llogariten me një çmim shumë të ulët me vrasje të ndërsjellë me çka formohet bindja se çdo pëllëmbë e tokës së Andaluzisë është larë me gjak. Kur numri i të vrarëve (në një luftë të vetme) fjala vjen, arrin edhe në gjashtëqind mijë, mund të merren me mend humbjet e
dy taborëve (islamë e katolikë) nëpër shekuj. Në libër flitet (fillimisht) për arritjen e arabëve, në atë pjesë të botës; për depërtimin e tyre në atë hapësirë të Gadishullit Iberik, duke imponuar rrethanat e reja të jetës, duke përhap islamizmin gjithandej për të vazhduar asisoj tetë shekuj, deri në rebelimin e vendorëve të shtyrë nga kisha katolike. Sipas librit rebelimi vinte në shprehje përmes inkuizicionit që adresën likuiduese e kishte te arabët dhe hebrenjtë, domethënë te dy popuj që, për aq shekuj, e kishin mbajtur dhe ngritur Antaluzinë.
Pamje nga Alhambra që edhe sot e ruan shkëlqimin arkitektonik /KultPlus.com
Emra të njohur të industrisë së muzikës botërore do të mblidhen së bashku për të performuar në Festivalin “SunnyHill”, shkruan KultPlus.
Skepta, AJ Tracey, Diplo dhe Elvana Gjata, Burak Yeter, Mahmood, Regard, Kida, Ghetto Geasy, Onat, Cozman, Kamal, Romeo Blanco, Ledri Vula, Emir Taha, Yll Limani, J Blavin, Dhurata Dora, Lumi B dhe Labi Ramaj janë konfirmuar deri më tani si artistët pjesëmarrës në këtë festival, i cili do të mbahet më 4, 5, 6 dhe 7 gusht në Prishtinë.
Ndërkaq së fundi, përmes një postimi në faqen zyrtare në rrjetin social Instagram, SunnyHill ka konfirmuar se Rrrron dhe JimPong&Friends, janë artistët e radhës që do të jenë pjesë e këtij festivali./ KultPlus.com
