Shkruar, inskenuar dhe luajtur nga shqiptarët “Hamleti simbas Horacit” së shpejti pushton Teatrin Kombëtar të Kosovës

Gili Hoxhaj

“Hamleti” është një nga kryeveprat e autorit të njohur William Shakespear. Duke qenë tragjedia më e famshme në gjuhën angleze, ajo është inskenuar edhe në shumë gjuhë e vende të botës. Së fundmi Hamleti vjen në Kosovë përmes një drame origjinale shqipe.

Kësisoj në vitin 2017-të, saktësisht në tetor të këtij viti, çmimi për Dramën Origjinale Shqipe “Katarina Josipi”, iu nda veprës “Hamleti simbas Horacit”, e cila erdhi nga autori kosovar Ag Apolloni. E pikërisht kjo dramë bashkë me personazhet e shkruara nga Apolloni, ka nisë të marrë jetë në skenën e vogël të vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës.

Hamleti vjen i shkruar nga një shqiptar, luhet nga një shqiptar e poashtu nën direktivat e një shqiptari.

Ag Apolloni

“Hamleti simbas Horacit”, është shfaqja e dytë për vitin 2018-të që ka nisë të punohet në TKK. Kjo shfaqje vjen me regji të regjisorit Ilirjan Himaj ndërsa ngjitet në skenë nga gjashtë aktorë që do i japin frymë këtyre personazheve.

Hamleti – Shkëlqim Islami, Horaci – Labinot Lajçi, Poloni & Klaudi – Agron Shala, Laerti & Fortinbrasi – Kreshnik Malushaj, Gertruda – Valina Muçolli dhe Ofelia – Beslidhje Bytyqi, janë kasta e aktorëve të “Hamleti simbas Horacit”.

Në një ditë të provave të kësaj shfaqje ishte i pranishëm edhe ekipi i KultPlus. Leximi në tavolinë të jepte një ndjesi interesante krejt asaj loje që do të paraqitet para audiencës shqipfolëse.

KultPlus, bisedoi me regjisorin Ilirjan Himaj, i cili ndihet i kënaqur për besimin që i është dhënë për ta sjellë në skenë këtë vepër. Duke u bazuar edhe në peshën e veprës regjisori Himaj, tha se kjo ka bërë që jo vetëm ai por të gjithë aktorët ta punojnë shfaqjen me përgjegjësinë më të madhe, madje ai ka shtuar se edhe aktorët po kontribuojnë mjaft shumë që të arrijnë një nivel sa më të lart të interpretimit dhe të shfaqjes si tërësi.

Regjisori Ilirjan Himaj tha se kjo vepër origjinale, me një studim origjinal nga Ag Apolloni ka një potencial të jashtëzakonshëm që t’i ofroi diçka të re publikut. Ai tutje tha se është ndier i befasuar nga kjo vepër, veçmas nga fakti që është e krijuar nga një autor vendor.

Ilirjan Himaj

“Realisht unë si regjisor kam qenë duke kërkuar diçka të re dhe jam pak i befasuar kur më vjen diçka krejtësisht ashtu siç e kam pasur nevojën”, tha ai, duke vazhduar të thotë se kjo vepër tregon se autori Ag Apolloni ka bërë një studim të thellë të veprës origjinale e nga kjo nënkupton që ai edhe është njohës i madh i Shekspirit. Poashtu regjisori, pohoi se drama e Apollonit, duket se ka depërtuar thellë edhe në nënvetëdijen e personazheve, duke u shprehur se autori ka sjellë një lexim të veçantë edhe të studimeve të pikëpamjeve të autorëve të tjerë për Hamletit si nga Frojdi dhe autorë të tjetër.

“Ne kemi parë shumë versione që janë krijuar në botë duke u bazuar në Hamletin e Shekspirit dhe në këtë rast edhe Agu ka krijuar një hipotezë të veten mbi Shekspirin ku ka hedhur disa pyetje dhe mendime të tij lidhur me veprën dhe kështu kemi një version origjinal të Hamletit që nuk e kemi parë më herët as diku tjetër dhe jo më tek ne. Nga vepra shihet se Agu ka bërë një studim të thellë dhe është njohës i madh i Shekspirit dhe i Hamletit dhe na ka ofruar diçka shumë origjinale dhe të këndshme me skena shumë komike dhe atraktive por duke ruajtur edhe përmbajtjen, dramaticitetin dhe rimën e Shekspirit”, është shprehur për KultPlus regjisori Himaj.

Nuk ka shumë kohë që ka filluar procesi i provave për ta sjellë këtë dramë tek publiku por gjithçka duket që po rrjedh me hapa të shpejt. Roli i Hamletit në këtë shfaqje jetësohet nga aktori Shkëlqim Islami.

Shkëlqim Islami, aktori shqiptar nga Maqedonia ka marrë përsipër një rol mjaft të madh. Ai ka thënë se e veçanta e këtij Hamleti është se është shkruar nga një dramaturg shqiptar, nën regjinë e një regjisori shqiptari dhe i luajtur nga një aktor shqiptar. Ai tutje tregoi për KultPlus se ky rol sjellë një sekret të madh të Horacit, pak para vdekjes së tij dhe kështu Hamleti paraqitet në bazë të këndvështrimit dhe marrëdhënieve me Horacin.

“Hamleti i Agut fillon kur mbaron ai i Shakespearit. E kam marrë një Hamlet ndryshe nga ai origjinali por tash edhe në lexim e sipër po e shoh që Ag Apolloni nuk i ka ik shumë veprës origjinale, ai në veprën e tij nuk e ka dëmtuar “Hamleti”-n e Shekspirit, ai prapë ia ka lënë komplekset dhe dilemat”, tregoi aktori Islami.

Shkëlqimi, numëron jo dhe pak bashkëpunime me regjisorin Ilirjan Himaj, e ky bashkëpunim i radhës vetëm se po e dëshmon gjuhën e tyre të përbashkët artistike. Islami është pjesë e Teatrit të Kumanovës dhe tashmë përmes roleve të tij është i njohur për publikun e atjeshëm, mirëpo në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës ai po kthehet pas shtatë vitesh.

“Kthimi përsëri në këtë teatër po më duket një ndryshim edhe po më duket që kam bërë një pauzë shumë të gjatë në profesion edhe pse realisht unë luaj minimumi deri në tri shfaqje në vit në Teatrin e Kumanovës atje ku edhe jam i punësuar, por deri më tani po ndihem shumë i kënaqur me punën rreth shfaqjes, kjo pasi që jemi një ekip që po funksionojmë shumë mirë”, tha ndër të tjera ai.

Një version i paparë më herët do të vijë edhe në personazhin e Ofelies, kështu shprehet Beslidhje Bytyci, aktorja që do ta luaj këtë rol.

“Në shfaqje është një qasje krejt tjetër i “Ofelies”, në një dimension më të gjerë dhe më të hapur sa i përket personazhit në raport me personazhet e tjera”, u shpreh aktorja Bytyci, e cila ndërkohë shtoi se është e kënaqur shumë me qasjen profesionale dhe metodën e regjisorit Himaj, ndërkohë që sipas saj tërë ekipa është tejet pozitive.

“Hamleti simbas Horacit”, ka një ekip profesional prapa syve të publikut. Kompozitor i kësaj shfaqje do të jetë kompozitori i njohur kosovar Memli Kelmendi ndërsa skenografia e kostumografia i është besuar Agnesa Malushajt.

Krejt në fund, kjo shfaqje pritet të vijë premierë në fillim të muajit prill në skenën e vogël të Teatrit Kombëtar të Kosovës. / KultPlus.com

Puqet tmerri i Kosovës me veprat e artistit zviceran, paraqitja e kësaj ekspozite përkon edhe me Epopenë e UÇK së (FOTO)

Thomas Hirschhorn solli një ekspozitë më të veçantë në Galerinë Kombëtare të Kosovës. Ekspozita si e tillë mblodhi përplot vizitorë që ishin të interesuar në çdo pamje që ishte varur në muret e Galerisë, shkruan KultPlus.

Gili Hoxhaj

Në hyrje të Galerisë, aty ku ishte ekspozuar puna e tij, qëndronin shumë fotografi nën xham, të cilat krahas tyre kishin edh përshkrimin dhe sqarimin e autorit. Krejt kjo bënte që të njoftoheshe me punën dhe pikëpamjet e tij për “De-piksellimin”. Ai është kundër piksellimit- si formë e cila motivohet nga autoriteti. Arsye e kësaj është se “Sot më shumë se kurrë kam nevojë ta shoh çdo gjë me sytë e mi në botën tonë të vetme dhe askush nuk mund të më tregoj se çka mund të shohin apo të mos shohin sytë e mi”, shkruhet në njërën nga fotografitë.

Shumica e fotografive në katin e parë të Galerisë, përmbanin fytyra të gjakosura, trupa të shtrirë në rrugë, trupa fëmijësh e burrash. Shpesh këto imazhe i shohim të censuruara por artisti Thomas Hirschhorn e ka bërë të kundërtën e saj, ai e sjellë tmerrin e fytyrave të tyre të plotë, ndërsa mjegullon prapaskenën. Tmerri është fokusi i tij i qartë. Ai nuk e pranon pikësellimin e bërë në emër të tij për ta “mbrojtur” andaj shkruan “ai që pikësellon është në fakt duke e mbrojtur veten përderisa pretendon se po më mbron mua”, thotë Thomas Hirschhorn.

Arsyeja përse ai bën kolazhe dhe është i interesuar në pikëllim është për shkak të estetikës së tij të fuqishme dhe se fuqia estetike vjen në mes pjesës së pikëselluar dhe asaj të papikëselluar dhe nga logjika jo sistematike e pikësellimit. Ai thotë se pikësillimi në abstraksionin e tij arrin ta krijoi një formë të re. Qëllimi është të kuptohet se si një fotografi ekzistuese e publikuar mund të bëhet abstraksion.

Drejtoresha e Galerisë Kombëtare të Kosovës, Arta Bunjaku- Agani në ceremoninë hyrëse u shprehi mirëseardhje të gjithë të pranishmëve ndërsa tha se ndihen të nderuar që në GKK kanë artistin e njohur zviceran. Ajo këtë ekspozitë e cilësoi si historike.

“Iniciativa për këtë ekspozitë që mund ta klasifikoi si historike ka ardhur nga ideja për bashkëpunim me Zyrën Zvicerane për Bashkëpunim në Kosovë. Iniciativa e përbashkët solli rezultat që ta ftojmë këtë artisti në muajin mars. Ai pranoi që të vij menjëherë në Kosovë, në një afat të shkurtër kohor, gjë qëështë e pazakontë për një artist me renome siç është ai. Si për ata edhe për ne Kosova është një vend interesant, vendi i ri me një histori plot dhunë dhe realitet të modifikuar”, u shpreh Bunjaku- Agani ndërsa shtoi se ideja që kjo ekspozitë është e hapur në muajin mars është sepse muaji jonë pasqyrohet në veprat e tij, muaji që simbolizon muajin e sakrificës.

Xhevat Bajrami nga Ministria e Kulturës, në emër të ministrit Kujtim Gashi, falënderoi artistin e njohur zviceran që ka ardhur në Kosovë në muajin e shenjt të Kosovës, në muajin kur Kosova feston Epopenë e UÇK-së ndërsa shtoi se punimet e tij promovojnë vlera artistike duke e shtuar krenarinë që këtu ardhur një artist i njohur zviceran.

Thomas Hirschhorn ishte ai që e mori fjalën i fundit ndërsa tha se ishte hera e parë që ai ka ardhur në Kosovë, ndërsa e cilëson si një vend të vogël por shumë të bukur. Ai e falënderoi Arta Aganin, kuratorin dhe të gjithë stafin e Galerisë që në mënyrë shumë efikase e bën të mundur këtë ekspozitë.

“Puna ime këtu përfshin punën që unë e kam bërë gjatë dy viteve të fundit. Më pëlqen të bëjë kolazhe sepse më pëlqen t’i marr dy elemente ekzistuese në krijimin e një punë të re. Shpeshherë bëj kolazhe sepse kolazhi asnjëherë nuk është tamam brenda kufijve, po ashtu bëj kolazhe sepse çdo njëri nga ne ka bërë një herë në jetë kolazhe”, u shpreh artisti Hirschhorn, ndërsa tha se ai e sheh piksëllimin si një mjet me të cilin mund ta konfrontoj botën dhe realitetit të tij.

Tashmë dyert e Galerisë Kombëtare të Kosovës do të qëndrojnë të hapura për të gjithë ata që duan të njoftohen me punën e artistit zviceran Thomas Hirschhorn./ KultPlus.com


Shefqet Gjocaj edhe për një mandat udhëheqë Ansamblin “Shota”

Tërheqja e audiencës në moshë të re e realizimi i së paku dy projekteve kapitale – për të cilat “Shota” s’ka buxhet të mjaftueshëm – e këmbëngulja për ta amendamentuar Ligjin për Ansamblin Kombëtar të Këngëve e Valleve, janë pjesë e vizionit të Shefqet Gjocajt për mandatin e tij të dytë në krye të këtij institucioni.

Gjocaj ka dalë fitues i konkursit të Ministrisë së Kulturës, Rinisë e Sportit me 77.9 pikë të fituara, duke mposhtu pesë kandidatë të tjerë që ia kishin mësyrë këtij posti.

Të martën pasdite, në ambiente të institucionit që do ta udhëheqë edhe katër vjet, Gjocaj ka shpalosur planet e tij për “Shotën”, që sivjet i ka vetëm 165 mijë euro buxhet, përgjysmë më pak sesa kërkesa prej 347 mijë eurosh drejtuar MKRS-së në fund të vitit të kaluar, shkruan sot “Koha Ditore”.

“E di që ndarja e buxhetit në vazhdimësi është paushall, mirëpo shpresoj shumë për faktin që ministri i Kulturës, në një takim vitin e kaluar ka premtuar që do t’i mbështesë dy projekte: blerjen e instrumenteve dhe projektin e arkivit”, ka thënë Gjocaj. Për blerje të instrumenteve “Shota” ka kërkuar 42 mijë euro, aq sa ka kërkuar edhe për investime kapitale.

Për subvencionim të projekteve kishte kërkuar 225 mijë euro, derisa 8 mijë për rinovim të sallës së vallëzimit. E krejt këto zor se do të realizohen, duke qenë se ky institucion, siç u bë e ditur në gjysmën e muajit të kaluar, për sivjet do ta ketë buxhetin e njëjtë me atë që kishte për 2017-n./ KultPlus.com

“Mësuesja jonë, në zemrat tona do rrosh gjithmonë” (VIDEO)

Irma Libohova, këngëtarja e cila është gjithmonë pjesë e publikut me zërin e saj, vijon të jetë në qendër të vëmendjes për krijimtarinë e saj.

Sot për nderë të 7 Marsit KultPlus ju sjellë këngën “Mësuesja” të këngëtares Libohova.

Jam ende e vogël e ndoshta s’di
T’i rreshtoj fjalët si kam dëshirë

Një tufë me lule kam përgatit
mësuese e dashur për ketë ditë

aaa iii…

Jam ende e vogël e ndoshta s’di
T’i rreshtoj fjalët si kam dëshirë

Një tufe me lule kam përgatit
mësuese e dashur për ketë dite

aaa iii…

Në shenjë dashurie
ty t’i dhuroj
dy fjalë nga zemra urim ty t’i qoj

faleminderit mësuesja jonë
në zemrat tona do rrosh gjithmonë./KultPlus.com

Ministri Gashi, kërkon një lokacion për shtatoren e Skënderbeut në Toronto

Ministri i Diasporës dhe Investimeve Strategjike, Dardan Gashi, sot u prit nga ministrja e Migracionit dhe e Shtetësisë e shtetit të Ontarios, Laura Albanese, me të cilën diskutoi për ngritjen e një qendre kulturore shqiptare në qytetin e Torontos.

Me këtë rast ministri e informoi ministren për misionin dhe punën e Ministrisë së Diasporës dhe Investimeve Strategjike në ruajtjen e identitetit kombëtar shqiptar.

“Në kuadër të vizitës kemi takuar edhe shumë bashkatdhetarë tanë që jetojnë në Toronto, afaristë të suksesshëm, nga të cilët kam një kërkesë që duhet t’jua paraqes – të ndihmoni gjetjen e lokacionit për vendosjen e një shtatoreje të Skënderbeut, pasi edhe ky vit është shpallur vit i heroit më të madh shqiptar”, tha Gashi.

Ai po ashtu kërkoi nga Albanese mbështetjen e Qeverisë së Ontarios për institucionalizimin e mësimit plotësues të gjuhës shqipe, si dhe për ndërtimin e një qendre kulturore shqiptare në Toronto.

Nga ana e saj Albanese premtoi se do të punojë së bashku me komunitetin dhe do ta mbështetë atë, si dhe do t’i japë këshilla për t’i përmbushur kërkesat e tyre, ani pse disa nga to më vështirë janë të realizueshme.

Ndryshe, Albanese ka qenë një nga mbështetësit më të mëdhenj të promovimit të kulturës shqiptare, duke sponsorizuar edhe ligjin që është miratuar në Parlamentin e shtetit të Ontarios, ku muaji nëntor është shpallur muaji i kulturës shqiptare./ KultPlus.com

Sonte në Rockuzinë do të performojë Beska & Band

Beska & Band është një formacion i përbërë nga muziktarë të njohur nga Prizreni dhe funksionon që nga viti 2008.

Pjesëtarët e këtij formacioni kanë qenë aktiv në rok skenën kosovare që nga viti 1994, duke qenë pjesë të rok grupeve të njohura kosovare, si Hard, Menkis, Minatori, Marigona, etj, si dhe pjesë të live formacioneve dhe studio projekteve të ndryshme.

Ideja e Beska&Band lindi nga vokalisti Beska dhe tastiersiti Artani të cilët më herët kishin perfomuar së bashku. Ata e ftuan kitaristin Fisnik Hoxha duke e formuar formacionin fillestar të Beska&Band, ndërsa këtij formacioni më vonë iu bashkëngjit edhe bateristi Xhemil Gjini.

Formacioni Beska&Band është pjesë e pashmangshme e ndejave dhe ka paraqitje të rregullta në klubet e natës në Tiranë, Durrës, Vlorë, Ulqin dhe në shumë qytete të Kosovës. Grupi është i inspiruar nga muzika rok, latino rok, funk dhe blues. Anëtarët e këtij formacioni janë: Besmir Shishko, Artan Elshani, Fisnik Hoxha dhe Xhemil Gjini./ KultPlus.com

Mësuesja

Poezi e shkruar nga Adelina Mamaqi.

Dhe sot ia dëgjoj zërin e ëmbël,
Dhe sot ia vështroj sytë zjarr.
E desha, o miq, me gjithë zemër,
Mësuesen e klasës së parë.

Ajo më mësoi si të shkruaj
Dy emrat: Atdhe e Nënë,
Këshillat, qortimet e saj,
Ç’mbresa n’shpirt m’kanë lënë!

Një tufë me vjollca e lila
Gjithmonë ia vë mbi varr,
N’zemër me zgjohet dëshira
Ta kem at’ pranë Si më parë.

Ajo zë e flet sërish me mua
Ashtu si kur isha fëmijë!
Në gjirin e kohës së shkuar
Kthehem me mall përsëri.

Dhe dorën që dridhej nga pak
Ndër flokë sërish e ndiej,
Endërrimet e mia miturake
Në sytë e saj prapë i gjej.

Ah, ç’gaz kur dëgjoj zën’ e ëmbël,
Këshillat e saj kur kujtoj!
E desha, o miq, me gjithë zemër
Dhe s’mundem askurr’ ta harroj.

Këto janë mësueset e para të gjuhës shqipe

Në vitin 1891, Korça qyteti më elitar shqiptar, qyteti i dijeve dhe i mësonjëtores së parë shqipe do të shënonte dhe hapjen e një shkolle për vashat. Ishte një hap i madh për kohën. Ndoshta më moderni. Në një kohë kur prej pesëqind vjetësh sundonin osmanët, të cilët e kishin mbajtur në obskurantizëm popullin shqiptar dhe veçanërisht femrën, hapja e një shkolle për vashat do të ishte një kthesë vendimtare drejt emancipimit.

Të ishe mësues në atë kohë për meshkujt ishte e vështirë sepse të rrezikohej jeta në çdo moment nga turqit, dhe qarqet shoviniste greke, të cilët dënonin çdo përpjekje për mësimin e gjuhës shqipe. Janë jo të rralla rastet kur ata që predikonin shqip dhe mësuesit e parë vdiqën në mënyrë të llahtarshme e të mistershme.

Por brezi i shqiptarëve që rritej në atë kohë do ishte me të vërtetë brezi i artë i kombit shqiptar. Ata e adhuronin kombin, ata edukoheshin me një frymë të tillë, ku jeta nuk ishte asgjë para këtij ideali të çmuar. Dhe jepnin çdo gjë për idealin. Ishte një frymë mahnitëse shqiptare.

Motrat Qiriazi do të ishin pjesë e kësaj fryme, pjesë e këtij ideali me emrin komb. Dhe do realizonin diçka që deri në atë kohë as nuk ishte menduar e jo më të bëhej realitet. Do ishin mësueset e para shqiptare në shkollën e vashave dhe vite më pas do bëheshin drejtueset e saj. Sa guxim, sa ngadhënjim, sa forcë!

Të bën përshtypje karriera e tyre në një kohë obskurantizmi. Por ia dolën. Të dyja bashkë në udhëtimin e arsimit shqip, aq sa më të drejtë mund të cilësohen si binjaket e shqipes së çmuar.

“Motër, punë më të mirë dhe më të vyer nuk mund të bësh për Shqipërinë e mjerë”.

Për Sevastinë kjo ishte porosia dhe “bekimi” i Naim Frashërit, kur e takoi në Stamboll dhe i firmosi diplomën e arsimit të lartë në Ministrinë e Arsimit turk.

Dhe në fakt të dyja do shkëlqenin në karrierën e tyre në një vend të vështirë si Shqipëria duke dhënë kontribute të çmuara jo vetëm në arsim por dhe në emancipimin e gruas shqiptare.

Ishin të pandara në veprimtarinë e tyre derisa vdekja i ndau. Së bashku do ishin mësueset e para të shkollës së vashave, më pas do shkonin në Rumani dhe në Amerikë ku do jepnin një kontribut të padiskutueshëm dhe në revistën “Ylli i mëngjesit” në Amerikë.

Ajo që do ndriste pak më shumë nga këto veprimtare patriote dhe ndër më të kulturuarat në jetën shqiptare do ishte Parashqevia. Rezultatet e saj do ishin shkëlqyese.

Parashqevi Qiriazi do të lindë në 2 qershor të vitit 1880 në Manastir. Shkollën e parë fillore dhe të mesme do ta kryente në vendin e saj të lindjes. Më pas do të vazhdojë studimet në kolegjin e Stambollit për vajza në degën e letërsisë dhe do të shquhej për veprimtaritë e saj studentore.

Ëndrra e saj e madhe ishte të kontribuonte për Atdheun. Në një kohë të artë ku veprimtaria patriotike ishte në kulmin e saj njerëzit më të ndritur të kombit shqiptar iu përkushtuan ideve kombëtare dhe veçanërisht çështjes së gjuhës shqipe. Kështu ajo do bëhet mësuese dhe pak muaj më vonë drejtuese në Shkollën shqipe të Vashave në Korçë.

Parashqevia do të marrë pjesë në Kongresin e Manastirit ku u hartua alfabeti shqip dhe ajo do të përpilonte këngën e Famshme të alfabetit.

Në 16 janar të vitit 1909 Parashqevia do të hartojë në bazë të alfabetit të ri të vendosur nga Kongresi i Manastirit abetaren shqipe që është teksti i parë i hartuar me alfabetin e ri.
Në vitin 1912 ajo do regjistrohet në studimet pauniversitare për pedagogji në Kolegjin e Oberlinit në Ohaio, SHBA. Dhe aty ajo do shkëlqente me temën e saj të doktoraturës që ishte: “Zhvillimi i shkollave në Perandorinë Turke dhe një sistem ideal i arsimit në Shqipëri.”

Në Amerikë ajo hartoi dhe programin mësimor të Qeverisë së Përkohshme të Ismail Qemalit.
Për shkak të fillimit të Luftës së Parë Botërore në vitin 1914 do të largohet nga Shqipëria. Gjatë fundit të vitit mori pjesë në krijimin e partisë “Partia Kombëtare Shqiptare” në Sofje ku do të jetë sekretare.

Gjatë viteve 1917-1920 ajo do qëndrojë në SHBA ku do të hapë një revistë shumë të njohur me emrin “Ylli i mëngjesit”. Në vitin 1913 ajo emërohet drejtoreshë e shkollës së Vashave në Korçë e cila më pas do hapet në Tiranë.
Në vitet e pushtimit nazifashist do të arrestohet dhe do të internohet në kampet e përqëndrimit. Pas çlirimit do t’i shtetëzohet Instituti Qiriazi. Dhe do ta ngrysë jetën si Mësuese patriote./ KultPlus.com

Tri shqiptare në Top 13 në Mbretërinë e Bashkuar, Bebe Rexha: Jam krenare me Rita Orën dhe Dua Lipën

Tashmë jemi të gjithë dëshmitarë të tre vajzave shumë të talentuara që kanë bërë krenarë shqiptarët me sukseset e tyre.

Bëhet fjalë për Rita Orën, Dua Lipën e Bebe Rexhën – këngëtare të cilat kanë arritur të jenë të suksesshme në arenën ndërkombëtare.

Në top listën javore të imunes në Mbretërinë e Bashkuar, të tre këngëtaret në fjalë janë të renditura në një nga pozitat e top 13 më të mirave.

Në vendin e katërt gjendet shqiptarja Rita Ora së bashku me Liam Prayne për këngën e tyre “For You”, e cila është njëherësh edhe kolona zanore e filmit “Fifty Shades Freed”.

Ndërkohë, vendi i gjashtë është i rezervuar për shqiptaren tjetër të suksesm, Dua Lipën, e cila mban këtë pozitë me projektin e saj më të fundit muzikor “IDGAF (I don’t give a fuck)”.

Ndërsa e trembëdhjeta renditet këngëtarja Bebe Rexha për këngën e saj “Meant to be”, të cilën e këndon në bashkëpunim me Florida Georgian.

Ka qenë pikërisht kjo e fundit, e cila ka ndarë me fansat në rrjetin social Instagram, listën me këngët zyrtare javore më të kërkuara në imunes.

Në mbishkrimin e fotografisë, ajo ka shkruar se ndjehet më se e lumtur që tre vajza shqiptare janë pjesë e kësaj liste, duke kujtuar historinë e babait të saj, se si kishte arritur në Amerikë.

“#13 në iTunes, në Mbretërinë e Bashkuar ! Gjithashtu tre vajzat shqiptare në krye të top 20! Kjo është e pabesueshme! Unë e di se të gjithë prindërit tanë kanë punuar kaq shumë për të na mundësuar një jetë më të mirë për ne. Babai im erdhi në Amerikë në vitet ’80 dhe ka bërë kaq shumë për mua. Jam shumë krenare që jam shqiptare dhe madje edhe më krenare për femrat që po fitojnë me mua tani! Kjo është për babanë tim” (sic.), janë fjalët e këngëtares Bebe Rexha, emri i vërtetë i së cilës është Bleta./ KultPlus.com

Mjuzikli për Millosheviqin që nuk përmbushi pritjet e serbëve

Dymbëdhjetë vjet pas vdekjes së tij derisa po gjykohej për krime lufte, Sllobodan Millosheviq, udhëheqësi i fuqishëm i dikurshëm serb, ndau sërish audiencën e tij, ndërsa kësaj radhe si karakter në një mjuzikël që debutoi të martën.

“Ngritja – Tregimi i Sllobodanit”, e shkruar nga shkrimtarja nga Beogradi Jellena Bogavac, përqendrohet më shumë në marrëdhënien personale të Millosheviqit me bashkëshorten e tij të fuqishme, Mirjana, të bijën e tij Marija dhe të birin Marko sesa në politikat që e bënë atë të ulët, raporton Reuters.

Millosheviqi nisi një valë nacionalizimi për t’u ngritur në pushtet fuqishëm në Beograd më 1989 derisa komunizmi po rrënohej gjithandej Evropës lindore. Ai më pas e çoi Serbinë në një dekadë luftërash në Bosnje, Kroaci e Kosovë. I cilësuar nga nacionalistët serbë si kampion i tyre kundër kroatëve katolikë dhe myslimanëve boshnjakë e shqiptarë të Kosovës, Millosheviqi u pa si diktator brutal nga Perëndimi.

Rreth 200 serbë të Kosovës morën pjesë në shfaqjen në një teatër në Graçanicë. Ata ndanë emocione të përziera për të.

“Nuk ka gjë në të, është thjeshtë një manipulim i madh… një teatër politik që vërtetë na mashtroi”, thotë Zhivojin Rakoçeviq, ish-gazetar nga Graçanica, transmeton Koha.net.

Në një skenë, Millosheviqi ngushëllon të bijën e tij për shkak të gjendjes së rëndë financiare në radio-stacionin e saj. Në një tjetër ai i thotë Markos të mos e tej-ngroh ujin në pishinën e tyre familjare.

Millosheviqi humbi pushtetin pas fushatës bombarduese të NATO-s më 1999 dhe pas trazirave të mëdha tetorin e vitit 2000.

Shfaqja përfundon me gjykimin e tij në Hagë për krime lufte, ku edhe pësoi sulm në zemër më 2006.

“Jam e kënaqur… qëllimi i tërë shfaqjes është në një fjali, kur një i ri thotë ‘Slloba (Millosheviqi) nuk më ka bërë për vete’”, thotë Viktorija Zhivkoviq, që punon në një shkollë lokale.

“Deshëm të tregojmë përmes personaliteteve të tyre çfarë ka ndodhur në Kosovë… dhe në Serbi në të ’90-at”, thotë aktorja nga Beogradi, Tamara Tomanoviq.

Paralajmërimet për shfaqjen kishin nxitur edhe thirrje që ajo të mos lejohet në Kosovë, meqë, siç thuhej, “ringjallja e Millosheviqit” provokon familjet e viktimave të luftës.

Nenad Todoroviq, regjisori i shfaqjes, tha për Zërin e Amerikës se me gjithë paralajmërimet për rrezikun, shfaqja shkoi shumë mirë.

“Unë jam i mahnitur nga pritja e audiencës, pasi tensioni para shfaqjes ishte i madh dhe unë kam pritur ose do të na mbrojë KFOR-i ose do të mbrojnë ekipi i të dashuruarve në Sllobodan Millosheviqin. Falë Zotit gjithçka ka mbaruar siç duhet, dhe për herë të parë pas premierës dhe pas 20 vjetësh pune i them faleminderit Zotit, ishte e mrekullueshme dhe nuk jemi gjuajtur me vezë apo domate”, tha regjisori Todoroviq.

Në shfaqje nuk mori pjesë asnjë udhëheqës i komunitetit serb dhe duke shprehur zhgënjimin me këtë, regjisori Todoroviq tha se Ballkani ende përballet me politika nacionaliste.

“Dëshmia se kolegët tuaj në media dhe politikanët kryesorë që udhëheqin edhe njëherë treguan se sa frikacakë janë dhe se si janë arratisur nga arti. Arti fitoi politikën e mjerueshme nacionaliste që sonte priste që të na qëllonin sepse po luajmë një pjesë të historisë dhe një të personi gjatë viteve të nëntë dhjeta në Ballkan”, tha regjisori Todoroviq.

Salla nuk ishte e mbushur e tëra.

“Rrugët e lirisë” ekspozita për Jasharajt që u prezantua në Muzeun e Kosovës (FOTO)

Sonte, në 20-vjetorin e Epopesë së UÇK-së, në kuadër të shënimit të jubileut të ngjarjeve të marsit të 1998-tës, në ambientet e Muzeut të Kosovës u bë hapja e ekspozitës “Rrugët e lirisë”, e artistit Xhevdet Pantina.

Ekspozita, përmes ekspresioneve vizuale, paraqet tërësinë e fatit historik që përjetuan Jasharajt në Prekaz, i madh e i vogël në luftë kundër armikut. Simbolika e shprehur është edhe një kujtesë e rrugëtimit të popullit tonë për liri të cilës i priu heroi ynë i gjallë, komandanti legjendar Adem Jashari.

Në hapjen e ekspozitës morën pjesë personalitet të shumta të politikës dhe botës së artit, ndër ta zëvendëskryeministri Enver Hoxhaj, ministrat Kujtim Gashi e Rrustem Berisha, kryetarët e Skendrajt Bekim Jashari, respektivisht i Drenasit, Ramiz Lladrovci ndër të tjerë.

Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit u shpreh se me këtë ekspozitë nderojmë veprën, sakrificën dhe gjakun e Jasharajve me rastin e njëzet vjetorit të shënimit të Epopesë së UÇK-së, si dhe të gjithë dëshmorët e kombit, ata që dhanë gjithë çka që patën, edhe jetën e tyre, për lirinë e Kosovës.

“Jo rastësisht kjo ekspozitë ka këtë emërtim, për të kthyer në kujtesë, ta kaluarën e dhimbshme të popullit tonë, sakrificën sublime të komandantit legjendar Adem Jashari të familjes së tij e mijëra ushtarëve të UÇK-së, të qytetarëve tanë të cilët me gjakun e tyre hapën rrugën e lirisë të cilën e gëzojmë sot. Lufta e UÇK-së e zgjoi kudo krenarinë e botës shqiptare ku do që ata jetonin dhe vepronin”, u shpreh ndër të tjera ministri Gashi.

“Mbetet detyrim institucional që Kosova të mos e harroj të kaluarën e dhimbshme por të jemi të gatshëm që të ecim para, vendi ynë për të cilin u sakrifikuan shumë gjenerata e ka të ardhëm në duart e saj”, porositi ministri./KultPlus.com

Film për Ismail Kadarenë, Ibër Deari në rolin e shkrimtarit të madh

Regjisori Ben Apolloni është duke punuar në realizimin e një filmi artistik të metrazhit të shkurtë, që ka për bosht jetën e shkrimtarit të madh Ismail Kadare, por duke përfshirë vetëm periudhën kur ishte i ri shkrimtari më i njohur shqiptar, shkruan KultPlus.

Apolloni ka thënë për KultPlus se skenarin për këtë film tashmë e ka të përfunduar, sikurse që ka përzgjedhur edhe aktorin, që në këtë film do të shndërrohet në një Kadare.

“Faktikisht, figura e aktorit më ka dhënë idenë për të bërë këtë film. Ai i ngjanë shumë, dhe më pas e kam zhvilluar edhe skenarin”, ka thënë Apolloni për KultPlus.

Bëhet fjalë për Ibër Dearin që do ti besohet ky rol në këtë film, që sipas Apollonit ka për synim që ta realizojë brenda këtij viti. Ai ka njoftuar se fondin për këtë film ende nuk e ka të siguruar, por sipas tij, është në kërkim e sipër./KultPlus.com

Ermonela Jaho bashkon shqiptarët e famshëm në New York

Opera “Madama Butterfly” e Puccinit solli në rolin e “Ço Ço Sanit” sopranon shqiptare Ermonela Jaho në ‘The Met Opera’ në New York.

Ky rol i cili erdhi nën interpretimin e sopranos shqiptare solli emocione të forta në skenë dhe u shoqëruar me ovacione të shumta nga audienca . Ermonela Jaho interpretoi rolin e “Ço Ço Sanit” me shprehje delikate të fytyrës, ecje të ndrojtur, gjestet e dorës dhe absolutisht me zërin brilant, dhe arriti të ”robërojnë” audiencën me vuajtjen e personazhit kryesor.

Për këtë performancë të mrekullueshme, për të gjithë kontributin e saj dhe prezantimit dinjitoz që i ka bërë Shqipërisë, ambasadorja e Shqipërisë në USA, Besiana Kadare ka organizuar një festë në nder të sopranos Ermonela Jaho, që bëri bashkë emra të njohur shqiptar si Shpëtim Saraçi dhe bashkëshortja e tij Mira Konçi, Fadil Berisha, etj.

Fotot janë shpërndarë në rrjetet sociale nga Shpëtim Saraçi, i cili prej pak kohësh është zhvendosur në Amerikë së bashku me familjen.

“Në festën e organizuar nga ambasadorja shqiptare në misionin pranë UNITED NATIONS Besiana Kadare dhe Fadil Berisha për nder të sopranos shqiptare me famë botërore Ermonela Jaho. Kënaqësi e madhe dhe privilegj që u ndodhem në një ambient të tillë”, shkruan ai. / KultPlus.com

Poezi e kangë të zemrës për regjisorin Bekim Lumi

Për regjisorin Bekim Lumi po vazhdon solidarizimi i artistëve dhe qytetarëve, në mënyrë që ai të gjejë shërimin e tij nga kanceri.

Në vazhdën e plot ngjarjeve që po mbahen për të ngritur fonde për regjisorin e njohur, me datë 13 mars do të organizohet një mbrëmje kulturore me artistë të ndryshëm.

Me fillim prej orës 20:00, me datë 13 mars, në Qendrën Multimedia vjen një organizim me muzikë e poezi. Shpëtim Selmani do ta promovojë librin e tij më të ri, dhe do të lexojë poezitë e tij, ndërsa Rona Nishliu e Ilir Bajri do të vazhdojnë me këngët e zemrës për Bekën.

Hyrja në organizimin kulturor është 3 euro, ndërsa gjithçka po organizohet në kuadër të fushatës humanitare për të ndihmuar Bekim Lumin. / KultPlus.com

Para 31 vitesh, Hamëz Jashari dhe Ilir Shaqiri duke kënduar (VIDEO)

Një komandant dhe një luftëtar i zoti, Hamëz Jashari do të kujtohet edhe si një shpirt artisti.

Në këtë video e cila daton 31 vite më parë, Hamëz Jashari është pjesë e Ansamblit Drenica dhe performon kësisoj një këngë të fuqishme.

Ndryshe, Hamëz Jashari dhe Ilir Shaqiri njihen si themeluesit e Ansamblit Folklorik “Drenica” dhe të njëjtin ansambël e kanë udhëhequr deri më 1990.

Hamëz Jashari kishte një dashuri të veçantë për artin. Shkruante dhe vizatonte bukur. I pëlqente shumë edhe teatri, gjithashtu iu binte disa veglave muzikore dhe këndonte bukur. Ishte i martuar me Feride Mecinin nga Klina e Epërme e Skenderajt. / KultPlus.com

Modelja Emina Cunmulaj, me dimije e jelek në Amerikë

Një prej fotomodeleve më të mira shqiptare, Emina Cunmulaj vazhdon të mos e harrojë origjinën e saj shqiptare.

E kërkuar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, projekti i saj i radhës ka të bëjë me kostumet shqiptare.
Emina dhe vajza e saj kanë pozuar kësisoj me dimije e jelek, ose dallama, për projektin e radhës. Ajo është fotografuar nga Artan Korenica.

“Vajza ime po ndihet e veçantë në këto kostume tradicionale” ka shkruar Cunmulaj. Ajo është parë në disa lokacione duke u fotografuar nga Korenica, ndërsa ende nuk dihet a bëhet fjalë për vetëm një sesion të fotografive apo për një projekt më të madh artistik.

Cunmulaj është 33 vjeçare, e martuar me Sam Nazarian që nga viti 2015-të. / KultPlus.com

Cili është libri më i mirë për fëmijë në Shqipëri?

Një bashkëpunim në mes të shkollave nga Evropa ka sjellë një rezultat fantastik për ata që e duan letërsinë për fëmijë.

Shkollat nga Bullgaria, Polonia, Greqia, Portugalia, Spanja, Lituania dhe Çekia kanë punuar së bashku për projektin “READ AND SHARE” – ku kanë analizuar librin më të mirë për fëmijë në disa prej shteteve të Evropës, shkruan KultPlus.

“Pipi Çorapegjata” është libri më i mirë për fëmijë nga Suedia, ndërsa “Princi i Vogël” është libri më i mirë për fëmijë i shkruar në Francë, nga Exupery.

Në Belgjikë, libri më i mirë për fëmijë është “Aventurat e Tin Tinit”, e në Itali libri më i mirë është “Aventurat e Pinokios” nga Carlo Collodi, ndërsa në Shqipëri del se libri më i mirë është “Aventurat e Çufos” me autor Gaqo Bushakën.

Gaqo Bushaka është një nga autorët më të suksesshëm në Shqipëri. Ka kontribuar në lëvrimin e një lloj përralle “të re” për fëmijët që e bën të pëlqyeshme dhe tepër interesante. Ka lëvruar prozën e gjatë, dhe sidomos romanin për fëmijë. Ka shkruar përmbledhje të suksesshme përrallash si Arushi që kërkonte babanë, Në ishullin e dallëndysheve, Amaneti i dhelprës, dhe Përralla u la për nesër. Vepra që e bëri tepër të njohur ishte trilogjia Aventurat e Çufos e përbërë nga përrallat Çufoja dhe Bubi kaçurrel, Pushimet e Çufos, Çufoja në shtëpinë e çudirave. / KultPlus.com

Haki Misini me bashkëshorte dhe fotografitë që nuk humbasin

Haki Misini do të ishte një prej emrave më të mirë të gjeneratës së tij.

Një muzikant i fuqishëm dhe një shpirt i veçantë njeriu, Haki Misini ishte pjesë e grupit MAK. Megjithatë, forcat serbe nuk e kursyen as atë, duke e vrarë kështu një zë të madh për shqiptarët.

Misini ishte vrarë pak orë para se të nënshkruhej marrëveshja për ardhjen e forcave të NATO-së në Kosovë, të paktën kështu rrëfen sot djali i tij Urim Misini, sot punonjës në transmetuesin publik.

Në këtë fotografi e shohim Haki Misinin dhe bashkëshorten e tij.

Frupi MAK, i themeluar në vitin 1973, ishte grupi më i njohur në atë kohë dhe konsideroheshin edhe themelues të rock skenës kosovare.

Anëtarët e këtij grupi ishin edhe Mehmet Tupella, Rexhep Ismajli-Bulli, Halil Bajraktari, Sedat Isufi dhe Xhevdet Gashi. / KultPlus.com

Alpinistja Uta Ibrahimi takohet me Erion Veliajn

Uta Ibrahimi, alpinistja shqiptare e cila ka arritur majat e ndryshme me anë të pasionit të saj për natyrën, është takuar sot me Erion Veliajn – të parin e Tiranës.

“Shumë kënaqësi të takoja Uta Ibrahimin dhe të dëgjoja eksperiencën në alpinizëm, dashurinë për natyrën dhe planin për të ngjitur 14 majat e Himalajave” ka shkruar Veliaj në Facebook derisa ka postuar fotografi me Utën, një vajzë e guximshme e cila ka inspiruar edhe të tjerët me vendosmërinë e saj.

“Shume kenaqesi me e taku nje kryetar komune kaq te afert me popullin e vet! Faliminderit per mbeshtetjen dhe kohen” është përgjigjur Uta Ibrahimi.

Uta është ngjitur edhe në Maja Yalung, Olimp, Maja Nurbu, Maja Ramadung dhe në disa lokacione të tjera për ngjitje.

Veliaj e ka shpërndarë edhe linkun për të ndihmuar Utën në rrugëtimin dhe planet e saj. / KultPlus.com

“I papranueshëm rrëzimi i ndërtesës që dikur ishte konsullata e Serbisë”

Gjatë ditës së sotme, objekti i mbrojtur si trashëgimi kulturore që gjendet në zonën e vjetër të qytetit, ka filluar të shembet, njoftojnë kështu nga Komuna e Prishtinës.

Yll Rugova, drejtor në Drejtorinë e Kulturës në Komunën e Prishtinës ka dhënë më shumë detaje.

“Sot është stabilizuar objekti i ish-Konsullatës Austriake në Prishtinë për të siguruar pjesët jostabile të saj. Objekti tashmë nuk e paraqet rrezikun për qytetarët. Pas 20 vjet neglizhence institucionale Komuna e Prishtinës ka ndarë fonde për konservimin dhe rekonstruktimin e këtij objekti në gjendjen origjinale” ka shkruar ai në rrjetin e tij social Facebook.

“Politikisht e pamençme dhe kulturalisht e papranushme është rrëzimi i ndertesës 120 vjeçare që dikur ka qenë konsullata e Serbisë. Kjo bahet temë në Këshill të Sigurimit që dmth fshijeni UNESCO-n dhe në anën tjetër Prishtina e hup edhe ni monument të pjesës së vet të vjetër” ka shkruar në anën tjetër Rron Gjinovci, aktivist, duke reaguar rreth shkatërrimit të këtij objekti. / KultPlus.com

“Si topin ti po më gjun, si lodër me mua lun” (VIDEO)

Mënyra më e mirë për ta nisur javën është dëgjimi i këngëve të Aidës dhe Armendit.

Dhe kur i kujtojmë ata dy, e kujtojmë këngën “Ti nuk më meriton”.

Kënga e Armend Rexhepagiqit dhe Aida Barakut edhe sot ka fansat e saj, ndërsa mbetet një këngë që sjellë me vete edhe kohën dhe realitetin e asokohshëm.

Me këtë këngë, Armendi e Aida morën pjesë para disa vitesh në Festivalin e Radio Televizionit Shqiptar në Shqipëri, duke sjellë një performancë të paharruar.

“Si topin ti po më gjun, si lodër me mua lun, ti nuk më meriton” është ndër frazat e kapshme të këngës e cila nuk duket se e lejon kohën ta pluhurosë.

Aida e Armendi kanë ndaluar së bëri muzikë në mënyrë aktive, por deri në projektin e radhës nga ata, ne vazhdojmë me melodinë e kësaj kënge në kokë. / KultPlus.com

Arsyeja pse Dua Lipa e ndryshoi urimin për ditëlindjen e babait të saj

Ajo dje ka postuar një fotografi në Instagramin e saj, ku uron ditëlindjen e babait të saj, Dukagjin Lipës. Dhe duke qenë se Dua Lipa përcillet me interesim të madh edhe nga fansat e saj në Malajzi, fjala “babi” të cilën ajo e ka përdorur në postim ka zgjuar pak debat të panevojshëm

Dua është e njohur në Malajzi. Por në gjuhën e vendit, në Malajzi, fjala “babi” përkthehet në “pig” (derr / thi).

Komentuesit nga Malajzia kanë bërë shaka në llogari të kësaj fjale dhe më pas Dua Lipa e ka zëvendësuar fjalën me përkthimin në gjuhën angleze.

Worldofbuzz e ka dhënë lajmin ndërsa ka shkruar se Dua vjen nga Kosova dhe se ajo e ka uruar babin e saj në mënyrën më të mirë, në gjuhën e saj amtare.

Sidoqoftë, të jesh Dua do të thotë të pranosh edhe kritikat. Ajo ka reaguar me një koment në Instagram duke treguar se jo të gjithë njerëzit transmetojnë negativitet dhe gjejnë të tilla lidhje mes fjalëve.

Dukagjin Lipa, babi i Dua Lipës, është një fytyrë e njohur në Kosovë dhe dikur pjesë e Grupit ODA.

Sa për Dua Lipën, do ta kemi verës në Prishtinë, me një koncert që është paralajmëruar ta sjellë krijuesen e “New Rules” në qytetin ku ka jetuar për disa vite. / KultPlus.com

Rade Šerbedžija: Djaloshi shqiptar nga Kosova

Rade Šerbedžija

(fragment nga libri biografik “Deri në frymën e fundit” (“Do poslednjeg daha”), Podgoricë, 2013)

Por, një njeri mundet me qenë i huaj edhe në shtëpinë e tij, në rrugën ku ka le, në qytetin e tij të lindjes. I huaj bëhesh, sepse të këtillë të shpall mjedisi në të cilin jeton, por i tillë bëhesh edhe me vetë vendimin tënd.
Shqetësimi të çon kah e reja, e duke bredhë kështu zvogëlon gjerësinë e së panjohurës dhe kultivon guximin në qenien tënde.

A ishte aj i riu nga Kosova, të cilin e zura në gojë kur përshkrova sikletin tem gjatë provimeve pranuese në Akademinë e Teatrit, shpirt kureshtar i nxitur nga ankthi apo një jabanxhi me instinktet e lindura të humbësit?
Aj u shfaq në skenën e vogël të Akademisë së Teatrit dhe doli para reflektorëve që ndriçonin trupin dhe fytyrën e tij të dobët e të fuqishëm. Tepër mashkullor për moshën e tij, aj i bëri këta pak hapa drejt skenës së vogël dhe u ndal në mes të saj me vetëbesim. Dikush nga profesorët e pyeti se çfarë kishte përgatitur dhe aj, me një kroatishte të dobët, e cila atëherë ende quhej zyrtarisht kroato-serbishte, tha se kishte përgatitur poezi të Edgar Allan Poes dhe monologë nga Makbethi dhe Hamleti.
– Le ta dëgjojmë poezinë, – tha nga errësira një nga zërat e profesorëve.

Aj filloi të recitonte në gjuhën shqipe. Pas disa vargjeve, i njëjti zë e ndërpreu.
– Më falni, djalosh, kjo ësht Akademia Teatrore e Zagrebit dhe në të, sipas rregullave, duhet me folë e me studiu në gjuhën kroate.
Pasoi një heshtje.
Qëndroi i palëvizshëm, me vështrim kah errësira para tij. Sikur përpiqej me gjetë se nga vinte zëri që e ndërpreu derisa recitonte poezinë.

Mënyra se si e përmbushi këtë pauzë të pakëndshme dhe një energji e veçantë që rrezatonte gjithë trupi i tij e gozhdoi heshtjen në sallën e vogël të teatrit.
“A ësht këtu Rade Šerbedžija – pyeti, duke theksu rroken e fundit të mbiemrit tem.
– Po, – thashë, – duke bëza nga errësira.
Ngadalë shikoi kah ajo pjesë e errët e sallës së errët prej nga erdhi zëri jem. Pastaj ngadalë lëvizi dorën kah xhepi i brendshëm i xhaketës së tij të zezë prej meshini, dhe Tom Durbešići, i cili ishte ulur pranë meje, briti, ashtu qysh bënte gjithmonë me humorin e tij:
– Revolver!

Aj nxori një letër dhe e zgjati kah errësira.
– Kjo ësht një letër prej profesorit tem, Istref Begollit. Për ju!
Gjestet e tij të kursyera dhe zëri i tij i vendosur e bëri edhe profesor Marinkoviçin të mbetej i nemitur.
Iu afrova skenës dhe e mora letrën që ma dha.
– A ta lexoj? – i pyeta kolegët e mi, të cilët do të më kishin thënë që ta lexoj në shtëpi, po të mos kishte qenë letër e Istref Begollit, një aktori të madh nga Kosova, të cilin të gjithë njerëzit e teatrit në Jugosllavi e donin dhe e nderonin në mënyrë të veçantë.

– Lexoje pashë besën. Qysh jo – tha prap profesori Marinkovići, i cili e kishte qejf gjithmonë me befasu komisionin e teatrit e, shpesh, edhe me e ngacmu me pyetjet dhe vërejtjet e tij. Specialiteti i tij ishte me u shtru pyetje të tilla kandidatëve të cilave asnjë prej profesorëve të nderuar, përveç Kosta Spaićit dhe ndoshta Nikola Batušićit, nuk dinin t’u përgjegjeshin.
Më kujtohet njëherë kur një djalë i ri nga Karlovci, pas monologut të tij të paraqitur mirë, në pjesën e pyetjeve teorike, pyeti se cili ishte aktori i tij i preferuar kroat. Mbasi ngurroi për pak çaste, i riu pyeti nëse doemos lypsej të përgjigjej, sepse në komision ishin ulur gjithë aktorët më të mirë të teatrit.
– Jo nuk të lypset, qebesa, asgjë këtu nuk ësht e domosdoshme, por diqysh mua më intereson…
– E pra, nga aktorët kroatë, me të dashur e kam dashur, Fabijan Šovagovićin. Prej shkrimtarëve e du më shum, shtoi, Miroslav Krležan.

Nga errësira shpërtheu një e qeshur.

E lexova letrën e shkurtë të Begollit në të cilën na luste që t’i kushtojmë vëmendje këtij djaloshi, sepse këtë e meritonte talenti i tij. Të gjithë në teatrin e Prishtinës i besojnë talentit të tij dhe që ësht i sigurtë që po e pranuam, ky djalosh për një vit do ta mësonte gjuhën kroate për bukuri.
Pas letrës, njëri nga Komisioni përsëriti se na vinte keq, por ligji ishte ligj dhe se tashmë kishin lajmëru për hyrjen kandidatin e ri. Kërkova nga Komisioni që, megjithatë, të dëgjonim monologun e Makbethit, duke dashë kështu të lehtësoj pak dhembjen e këtij të riu, i cili duhet të kishte bë udhë dy ditë nga Kosova në Zagreb dhe për të cilin vetëm fakti që disa profesorë atje e kanë dëgju do të ishte njëfarë satisfakcioni i “Misionit të pamundur” të tij, paraprakisht të dënuar me dështim.
Të gjithë u pajtuan dhe aj filloi, pas disa çastesh heshtjeje, monologun e tij.
Çdo lëvizje ishte e saktë dhe e matur, çdo fjalë ishte goditëse dhe e thjeshtë. Para meje po shikoja njërin nga aktorët e rij më të mirë, me aq sa pata mundësi të shihja, gjatë provimeve pranuese.
Imagjinoja rolet e tij të mundshme të ardhshme dhe një trishtim i papërshkrueshëm më kaloi nëpër trup.
Kur mbaroi, profesorët e Zagrebit duartrokitën e, unë, në ato pak sekonda arrita t’i thosha që të më priste para Akademisë. Doja ta çoja në “Kavkaz” për një pije dhe të flisja pak më shumë me të e ta përshëndetja Istref Begollin.

Nuk më priti. Sigurisht i kishte marrë dokumentet e tij në sekretari dhe kishte shku drejt e në stacion. Ësht ulë në një nga ata “Ballkan-ekspresët” dhe ësht kthy në Prishtinë. Duke pi birrë dhe duke shiku nga dritaret e trenit që ec me shpejtësi nëpër peisazhet e një vendi të panjohur për të, ka mbledhë trishtimin e kësaj dite dhe e ka shndërru në hidhërimin me të cilin edhe ka le.
Sigurisht ësht diku rreth Vinkovcit dhe e ka zënë gjumi, me kokën mbështetë në dritaren mbulu prej pluhuri dhe të mjegulluar nën të cilën shkrun: „EST IS VERBOTEN SICH AUS DEM FENSTER ZU LEHNEN”.

(Përk. Agim Morina)

Të dielën

Poezi e shkruar nga SOKOL OLLDASHI.

Do të shkoj në varreza të dielën,
Pa dalë dielli ende në ndajnatë.
S’do ta zgjoj, jo, rojen syfjetur,
Qetësisht do mbyll portën prapë.

Do eci i heshtur ndër varre,
Në mes emrash, të shumtën s’i njoh.
Pak vend bosh do të gjej të ngul kryqin
Në dheun nga shirat bërë llohë.

Do të ndez më pas një qiri,
Një cigare me qiri do ta ndez,
Do ta fsheh paketën nën plis
Ta pi ngeshëm, pasi të vdes
E të ik….