Muaj: Shtator 2017

35 vepra të Agron Saliut u prezantuan në Podgoricë

Posted on by KultPlus

Artisti nga Maqedonia, Agron Saliu i cili dita ditës është duke e marrë epitetin e artistit të portreteve, mbrëmë është prezantuar me ekspozitë personale në Podgoricë, shkruan KultPlus.

Agron Saliu ka thënë për KultPlus se kjo ekspozitë është realizuar në Pavionin Artistik të Podgoricës kurse është organizuar nga Shoqata e Artistëve Figurativ të Malit të Zi.

“Hapja e kësaj ekspozite është bërë nga presidenti i kësaj shoqate Igor Rakcevic. Në këtë ekspozitë janë ekspozuar 35 vitzatime- portrete me titull 27”, ka thënë Saliu, duke thënë për fund se krejt kjo ekspozitë është mbështetë nga Emka Petrol./KultPlus.com

Letrat e dashurisë që Dritëroi i niste Sadijes në vitet ’60

Posted on by KultPlus

“Adio, gjakftohtësi, armë e shkrimeve të mija! Pse vallë? Kjo siç duket është merita jote. Unë në përgjithësi kurrë nuk kam hapur sytë rrugëve pas fustaneve, po tani i kam mbyllur fare – kudo vetëm ty të shoh”. Deri në fund të jetës, Dritëro Agolli e deshi Sadijen, jo sa vetja. Ai thotë, edhe më shumë. Do të mjaftonin vetëm disa letra, shkëputur nga një letërkëmbim i gjatë, për të kuptuar, ndoshta jo gjithçka, por diçka nga ajo ndjenjë e thellë që i lidhte. Ai, tashmë poet e shkrimtar i konsoliduar, “në moshën e Krishtit”, siç thotë ai, ndërsa ajo, një vajzë, që sapo kishte mbaruar shkollën e punonte si mësuese letërsie në Shkodër.

Ai në Tiranë, ndërsa ajo në Shkodër. Një distancë e gjatë asokohe, kur mjetet e transportit ishin të kufizuara, ndërsa ato të komunikimit përmblidheshin në ndonjë telefon të rrallë, letra e telegrame, shkruan Panorama. Sot, në botën e teknologjisë, së skype-it, whatsapp-it, facebook-ut, ato letrat e zverdhura nga koha dhe të shkruara me dorë, janë edhe më të vyera dhe të papërsëritshme. Aq më tepër kur shkruhen nga njerëz të letrave. Në ditën e 75-vjetorit të Sadijes dhe në prag të ditëlindjes së Dritëroit, po botojmë disa letra që dy të dashuruarit i dërgonin njëritjetrit në vitet ’60. Dritëroi, që nuk para i kishte shumë qejf telefonat, vlerësonte në veçanti letrat, kur ato shkruheshin me vërtetësi e ndjenja të pastra. “Njerëzit zakonisht në këto letrat e dashurisë kanë qejf të bëhen ose hamletë, të tregojnë sa vuajnë e sa janë të mërzitur nga bota, ose të bëhen si xhaxhallarë të urtë me shprehje plot mirësi e didaktikë, t’i mësojnë vajzat të mos bijen në gabime, t’u thonë atyre se ka njerëz që janë të liq e ku të di unë. Këta u shëmbëllejnë atyre njerëzve, të cilët kur flasin me femra i venë më shumë rëndësi intonacionit të zërit, gjesteve elegante, manierës së të qëndruarit dhe harrojnë të mjerët, natyrën e tyre. Fatkeqët!”, shkruan në një prej letrave dërguar Sadijes, Dritëroi. Ai është më pasionant, ndërsa ajo më e përmbajtur dhe më koncize në letrat e saj. Ndjenjat dhe mallin për Dritëronë i shpreh në pak rreshta, ndërsa ai duket se nuk lodhet duke i shkruar se sa e do dhe sa ia ndien mungesën kur janë larg. Veç dy stileve të ndryshme të të shkruarit, por edhe dy karaktereve të ndryshme, nëpër letra zbulojmë edhe dy të folme. Ai me të folurën e Devollit, ndërsa ajo të Shkodrës. “Tashti fillon edhe shkolla, kështu që do të jem gjithëmonë e zanun, por mos kujto që s’do kem kohë të lirë të mendoj për ty. Çdo natë mendoj dhe due që të shohë në andër. Ti je njeriu ma i mirë dhe ma i afërt për mue, edhe atëherë kur jam e inatosur me ty”, i shkruan Sadija. Letërkëmbimi, si forcë zakoni, por edhe si një dëshmi dashurie, ka vijuar deri në vitet e fundit të jetës së shkrimtarit, atëherë kur mendonte se fluturimet e pulëbardhave mbi liqenin e Pogradecit do të ishin të fundit që do të shihnin së bashku

Nuk e dij se ç’ka ndodhur me mua. Në moshën e Krishtit unë të bëhem kaq i papërmbajtur në çfaqjen e ndjenjave të mija? Mjafton të qëndroj pakëz në vetmi e të jepem i tëri pas teje. Kurse kur jam me shokët nuk e kam mëndjen në muhabetin e përgjithshëm. Më thonë se paskam ndryshuar kaq shumë sa s’njihem. Unë nuk kam qejf të ndryshoj natyrën time, prandaj ngushëlloj vehten, duke menduar se shokët, me që dijnë historinë time me ty, gabojnë në gjykimet e tyre. Po ç’është e vërteta unë ju jap të drejtë atyre se diçka ka ndodhur. Në mesditë të jetës dashuria qënka e çuditshme. Dua që në këtë çast të jem me ty. Ti të rrish karshi meje, të flasësh, të qeshësh. E di ti se më pëlqen qeshja jote? Ti qesh fare, fare. E sheh si është natyra e njeriut e dyfishtë? Unë në tregime e në vjersha jam shumë i përmbajtur, apo jo? Edhe në shkrimet e dashurisë bile jam i përmbajtur. Po kur nis të të shkruaj ty dhe e humb gjakftohtësinë. Adio, gjakftohtësi, armë e shkrimeve të mija! Pse vallë? Kjo siç duket është merita jote. Unë në përgjithësi kurrë nuk kam hapur sytë rrugëve pas fustaneve, po tani i kam mbyllur fare – kudo vetëm ty të shoh. Letra është një shprehje e çastit.

Sikur ne t’i shkruanim letrat e t’i mbanim pa i dërguar qoftë edhe një ditë, natyrisht po të ishim në gjëndje shpirtërore normale, të tretën ditë do t’i grisnim e do të thoshim me vehte: ç’marrëzi kemi shkruar! Të tri letrat që të kam nisur para kësaj kanë plot marrëzira, se shpirtërisht nuk kam qënë mirë. Po mos u mërzit, njeriu duhet të ketë edhe çaste marrëzie, se do të na mbyste atëherë monotonia. Duhet të zbavitemi me ndonjë letër me nuanca anormale. Njerëzit zakonisht në këto letrat e dashurisë kanë qejf të bëhen ose hamletë, të tregojnë sa vuajnë e sa janë të mërzitur nga bota, ose të bëhen si xhaxhallarë të urtë me shprehje plot mirësi e didaktikë, t’i mësojnë vajzat të mos bijen në gabime, t’u thonë atyre se ka njerëz që janë të liq e ku të di unë. Këta u shëmbëllejnë atyre njerëzve, të cilët kur flasin me femra i venë më shumë rëndësi intonacionit të zërit, gjesteve elegante, manierës së të qëndruarit dhe harrojnë të mjerët, natyrën e tyre. Fatkeqët! Me këtë, pa ditur edhe vetë, bëhen të mërzitëshëm. Unë sot gjithënjë kam jetuar me ty. Shkonja në rrugë – isha me ty, shkonja në kafe – isha me ty, shkonja në bibliotekë të kërkonja ndonjë libër – isha me ty. Po ç’u bë kjo, thosha me vehte, ëngjëll mbrojtës?

Dreq o punë. Është mirë kur të duan, apo jo? Po jo kur të duan “se na bashkojnë zakonet dhe afërsitë krahinore”! Kur të duan krejt ndryshe, krejt pa përcaktuar, pa rregulla, atëherë mund të jesh e lumtur. Unë nuk kam qef të më duan me rregulla, nuk dua të hyj nëpër unazë si akrobat. Bile unë kam qejf kështu: nuk e ndjen vehten mirë me mua një ditë, thua: më mërzite, Dritëro, sot nuk të dua, nesër mund të të dua, m’u çduk tani nga sytë! Çaste të tilla ka, apo jo? Po njeriu është edhe rrufjan-hipokrit, që ka frikë të hapet e të shprehë gjithënjë të vërtetën. Megjithëse ti kështu nuk më ke thënë asnjëherë, po unë ka patur raste, që çaste të tilla, të shkurtra fatmirë- sisht, i kam nuhatur. E dij që këto janë në natyrën e njeriut, prandaj as jam mërzitur fare. Po mos nuhatnja të tilla çaste, unë nuk do të të desha dhe nuk do martohesha me ty. I marrë, do thuash, po është e vërtetë. Tani të të them pse nuk të kam marrë në telefon. E di ti se unë nuk kam qef të flas në telefon se më mbarohen fjalët? S’di ç’të them. Që të flas, unë dua ta shoh njerinë, ose ta përfytyroj. Në telefon as e shoh, as e përfytyroj. Nuk e kuptoj se si më ka lindur kjo mani e pse më mbyllet goja në telefon. Duhet të jetë ndonjë sëmundje! Prandaj mos ma merr për të keq që nuk të kam telefonuar. Në Durrës nuk kam shkuar për të pyetur atë shokun tim, se ç’bëri me syzet që kam porositur për ty. E kam marrë ca herë në telefon, po ka qënë me leje dhe nuk më ka dalë. Kam filluar të bëj një jetë më normale, më realiste. Për librin tim* me tregime kam pyetur në ndërmarrje të botimeve e më kanë thënë se së shpejti duhet të dalë në qarkullim. Më nxori mjaft telashe ky libër. Sipas numrit ky është libri i katërt që botoj, po më i vështiri dhe më i ngatërruari. Ky i pesti me vjersha që po pregatit s’besoj të ketë fatin e tregimeve. Në vjersha jam në terrenin tim dhe di të orientohem, megjithëse një zvaranik më tha se shumë vjersha duhet t’i heq. Lexova një libër nga Dostojevski dhe më ka lënë pa gjumë me tipat dhe figurat e tij të tmerrshme. Një burrë tërë natën mendon para qivurit të gruas së tij, që ka vrarë vehten. Cilat kanë qënë arësyet që gruaja e tij vrau vehten? Rreth kësaj shkruhet tregimi. Ka një moment të hatashëm Burrin e ka ftuar një njeri në duel (përpara se ky të martohej). Ai refuzon, nuk pranon të bëjë duel. Të gjithë e quajnë frikacak. Pas shumë situatash gruaja e çdashuron atë. Ai është shtrirë e fle. Ajo merr revolen dhe ia vë në tëmbth tytën e hekurt. Ai hap sytë, e shikon me gjakftohtësi tytën dhe i mbyll prapë. Gruaja tronditet. Përherë të parë kupton se ky nuk është frikacak. Po si është e mundur që refuzoi duelin? “Të refuzosh duelin – tha ai – kërkon më shumë burrëri!” Me të vërtetë është tregim i fortë. Gjynah që ti nuk e lexon dot. E kështu, moj e dashur, mjaft griva, po e mbyll letrën. Të puth, Dritëro 19.8.1964 *Bëhet fjalë për librin “Zhurma e erërave të dikurshme”, botim i ndaluar në vitin 1965.

*** E dashur Sadije, Kjo është letra e fundit për 1964-n. Bukur ndodhi me ne. Na ishin dy njerëz diku në një qytet, u takuan, u dashuruan. Viti ecte, ecte. Dhe kështu erdhi dita e fundit e 1964. Njeriu ditën e fundit të vitit bëhet pak fillosof, apo jo? Të kujtohet kur më ke takuar mua me një shishe në dorë vjet në këtë kohë? Ku ta dinje ti se ai njeri me atë shishe një ditë do të bëhej burri yt? E sheh sa të papritura ka në një vit? Po ti mund të mos bëheshe gruaja ime. Kudo që të ishe e me këdo që të takoheshe ti do të ishe njeri i mirë dhe i bukur. Ndofta unë ty të kam ëndërruar edhe në vite të tjerë, edhe pa të parë? Ë, ku ta dish? Po bëhem pak mistik e qesharak. Në fund të këtij viti, plot dashuri për ty, të uroj të jesh e mirë, e bukur, e dashur. Unë jam ngaherë edhe burri, edhe i dashuri yt. Të puth shumë, shumë.

Dritëro

*** E dashur Sadije, U ktheve në shtëpi e lodhur, po me fitore. U bëre zyrtarisht gruaja ime. S’ka tani tërc mërc. Emrin tim e ke edhe në pashaportë. Bëjmë shaka, se s’ka ndonjë rëndësi një vulë e thatë. Ne edhe sikur mos e kishim atë vulë prapë bashkë do të ishim. Sa u lodhe dhe sa nerva prishe ato nja dy ditë që isha unë në Shkodër. Po kushdo që të ishte ashtu do të mërzitej si ti. Nisesh për një gjë serioze e të del përpara një pengesë mizerabël! Mua më vinte shumë keq për ty. Po mirë që mbaruam shpejt. Unë ty të dua gjithënjë e më shumë. Mos kij për këtë asnjë dyshim. Edhe celebrimin e bëmë, edhe e duam shoku shokun. Vetëm, me që janë bërë tërë formalitetet, ti duhet të vish ndonjëherë në Tiranë. Llogjikisht tani nuk duhet të kesh asnjë pengesë nga asnjeri. Të them të vijsh se mua ngaherë më merr malli për ty. Dje, pas celebrimit tonë të famshëm, unë kam qirasur gjithë ata njerëz. Të trashëgohesh, thosh njeri; të trashëgohesh, thosh tjetri. Sikur ne u fejuam dje! Siç duket ajo e djeshmja paska rëndësi dhe u quajtka si martesë. Sot më erdhi telegrami yt dhe u gëzova që e ndjen vehten mirë. Kur u nise dje unë u trëmba, se do të sëmureshe shumë rrugës. Lutjen a e bëre? Mos e lërë pasdore dhe mos i nënvleftëso formalitetet, si unë se ngatërron punën siç e ngatërrova unë në zyrën e gjëndjes civile në Shkodër. Po më mirë që e bëmë celebrimin në Tiranë, u bë më natyrshëm e më njerzishëm. Edhe Qakua me Vaskën ishin simpatikë. Eja papritur ndonjëherë. Të puth shumë Dritëro 7.1.1965

*** I dashtun, në Shkodër po bjen borë. Ç’mrekulli? Sikur të ishe dhe ti do të ishte edhe ma mirë. Megjithëse ndejta deri tashti tue ba plane simestrale, gëzimi i dëborës së parë që po bjen nuk më asht shue. Kjo dëbora lidhet gjithëmonë me kujtime të bukura. Nesër filloj edhe shkollën, do dalë të bajë disa fotografi. Sot më dukesh sikur të përcillnja në ndonji vend të afërt, sikur ti do të vijsh përsëri së shpejti. Vetëm kur ikën më kap mërzija. Tashti e shoh sa e lidhun jam me ty. Mirë thue ti jemi lidhë me fije të padukëshme aqë keq sa nuk mund të zgjidhemi ma. Tashti hajde mbas tre javësh se këtu harxhon edhe shumë të holla. Unë të premtoj se nuk do të mërzitem. Tashti fillon edhe shkolla, kështu që do të jem gjithëmonë e zanun, por mos kujto që s’do kem kohë të lirë të mendoj për ty. Çdo natë mendoj dhe due që të shohë në andër. Ti je njeriu ma i mirë dhe ma i afërt për mue, edhe atëherë kur jam e inatosur me ty. Mor fishek meqënëse ke premtue se do të mbarojsh novelën, puno, mos u sill shumë. Artikullin a e shkrove, do të kesh mendue mjaftë në autobuz. Katër orë nuk i thojnë pak, mandej bashkëudhëtari nuk besoj të të ketë mbajtë me muhabet. S’kisha pse të bahesha xheloze. Po shkoj të fle se ora shkoi vonë. Të puth përpara se të marrë gjumi, sidomos synin që nuk të sheh para mirë. Do ta shëroj edhe atë me të puthuna. Të puth shumë Sadija P.S. Sot sa ika prej shkollës së tregtisë, mora tre letrat e tua. Natën e mirë i dashtun 8.II.1965

*** Gjëra të padukshme Kam lënë tek ti mishin, kockat, flokët qime për qime. Dhe po ta hapësh shpirtin e gjen dhe zemrën time Ku fshihet një koleksion që as ti s’e kupton… Në verë do të shkojmë në një hotel buzë liqenit. Atje do të ndjekim me sy pulëbardhat që shpërndahen e bashkohen mbi cipën e kaltërt, duke formuar një lule të bardhë të madhe, që zhduket e shfaqet, që shpërbëhet dhe bëhet përsëri mes thirrjesh të sinqerta gëzimi. Ne, dy pleqtë të ulur në ballkon, do t’i ndjekim me sy këto qenie të bardha duke psherëtirë. Pak kohë na ka mbetur ta soditim këtë mrekulli! A mbase do të jetë hera e fundit… Verë 2014, Tushemisht, Pogradec

*** E dashur Sadije, Të dua si jetën time, madje edhe më shumë; dëshiroj sinqerisht që unë të vdes dhe ti të jetosh. Unë edhe i vdekur, do të ndjek për të të parë buzëqeshjen tënde, megjithëse kjo buzëqeshje, brenda errësirës së varrit nuk duket, por unë do të bëj të pamundurën, qoftë edhe me anën e një fluture, që do të dalë nga kockat e mia. 13 maj 2014.

“Çifti i çuditshëm” po vjen në Tiranë

Posted on by KultPlus

Në Teatrin Kombëtar të Tiranës kanë nisë provat për përgatitjen e komedisë “Çifti i çuditshëm”, shkruan KultPlus.

Kjo shfaqje me tekst të Neil Simon dhe regji të Inis Gjonit, e që teksti është përkthyer nga Artur Lena, do të ngjitet në skenën e Teatrit Kombëtar të Tiranës.

Në këtë shfaqje me rolet e tyre luajnë aktorët: Romir Zalla, Gentian Zenelaj, Mehmet Xhelili, Ervin Bejleri, Besmir Bitraku, Rozana Radi e Annais Lika. Kurse KultPlus merr vesh se premiera e kësaj shfaqje do të jetë në gjysmë të muajit tetor./KultPlus.com

“Paganini i trumbetës” vjen në Prishtinë për hapjen e sezonit të ri të Filharmonisë së Kosovës

Posted on by KultPlus

Trumbetisti më i dalluar i kohës Sergei Nakariakov do të vijë në Prishtinë për të hapur sezonin e ri të Filharmonisë së Kosovës, përcjellë KultPlus.

Institucioni më i lartë i muzikës në vend do të hapë sezonin e ri më 1 tetor me një koncert madhështor në Sallën e Kuqe të Pallatit të Rinisë. Izraeliti Sergei Nakariakov është një nga emrat më të dalluar të muzikës klasike në botë. Ardhja e tij në Prishtinë dhe interpretimi me Orkestrën e Filharmonisë së Kosovës tregon përkushtimin e këtij institucioni për ta bërë kryeqendrën kosovare “stacion” të paraqitjeve të emrave të kalibrit botëror përpara publikut kosovar.

Nakaraikov është instrumentist i cili ka thyer parashikimet e mundësive interpretuese në trumbetë dhe repertori i tij përfshinë gjithë spektrin e literaturës origjinale të shkruar për këtë instrument. Ai po ashtu në vazhdimësi luan adaptime mahnitëse duke qenë gjithmonë në kërkim të shprehjeve të reja muzikore. Me orkestrën e Filharmonisë së Kosovës Nakariakov do të interpretojë “Variacione mbi temën Rokoko” nga Tchaikovsky e krejt kjo nën urdhrat e dirigjentit Boian Videnoff. Bashkë me Nakariakov-in e Videnoff-in në hapjen e sezonit të ri në rolin e solistes do të paraqitet edhe pianistja belge Maria Meerovitch./KultPlus.com

Realizimi i operës “Peshkatarët e Perlave” nëpërmjet fotografive (FOTO)

Posted on by KultPlus

Tashmë është bërë e ditur se më 22 shtator do të prezantohet opera “Peshkatarët e Perlave, e kompozitorit Georges Bizet, me regjisore dhe protagoniste soparanon me famë botërore Inva Mula, në skenën e Pallatit të Kongreseve në Tiranë, shkruan KultPlus.

Se janë në vlugun e punëve rreth këtij projekti artistik, që ka përreth shumë emra të njohur, Enada e Gerd Vaso , që janë koreografë në këtë projekt, kanë ndarë me fansat fotografi përgjatë provave, ku shihet edhe Inva Mula.

Në këtë premierë , që do të çelë sezonin e ri artistik të Teatrit Kombëtar të Operës dhe Baletit, interpretojnë emra të njohur të skenës operistike shqiptare, por dhe të huaj. Me libret të Michel Carre dhe Eugene Cormon, dirigjent Zherar Akokanë, në këtë opera interpretojnë artistë të njohur të skenës shqiptare si baritoni Armando Likaj, sopranoja Ramona Tullumani, etj, ndërsa sopranoja Mula përveç regjisë do të luaj rolin e Lejlës.

Kjo vepër është një nga më përfaqësueset e repertorit operistik botëror, i cili ruhet sot në fondin e jashtëzakonshëm të historisë së vënieve në skenën e TKOBAP. Opera ” “Peshkatarët e Perlave” do të shfaqet edhe në datat 24 dhe 25 shtator po në skenën e Pallatit të Kongreseve në Tiranë. Vepra operistike “Peshkatarët e Perlave” është me tre akte. Ajo u dha për publikun francez më 30 shtator 1863. /KultPlus.com

“T’padashtun” edhe në Gjakovë

Posted on by KultPlus

Filmi artistik i metrazhit të gjatë “T’padashtun”, do të prezantohet edhe në Gjakovë, pas prezantimit të këtij filmi me regji të Edon Rizvanollit, në Cineplexx në Prishtinë, shkruan KultPlus.

Në bashkëpunim me Komunën e Gjakovës, Drejtorinë për Kulturë, Rini dhe Sport, si dhe Teatrin e Qytetit në Gjakovë, në Parkun Kulturor “Ali Podrimja” me fillim nga ora 20:00, sonte do të shfaqet filmi “T’padashtun” me regji të Edon Rizvanolli, që tashmë Kosova e ka propozuar edhe për Oscar, në kategroinë për filmin më të mirë të huaj.

Ky film është dramë e cila merret me pasojat dhe traumat e shkaktuar nga lufta e vitit 1999 në Kosovë. Filmi trajton ngjarjen e një adoleshenti i cili jeton me nënën e tij kosovare në Amsterdam dhe që rikthimi i traumave të nënës së tij ia rrotullojnë botën. Në rolet kryesore janë Adriana Matoshi dhe Jason de Ridder./KultPlus.com

Aktori turk Ediz Hun: Jam i lidhur emocionalisht me Prizrenin

Posted on by KultPlus

Nesër përfundon edicioni i parë i festivalit të filmit turk në Prizren, i cili solli në Kosovë edhe aktorin e njohur turk Ediz Hun.

Aktori i njohur turk, i periudhës së viteve të 70-ta, Ediz Hun ka thënë se kjo është hera e dytë që ai viziton Prizrenin.

“Jam i lidhur emocionalisht me Prizrenin dhe jam thellësisht falënderues për respektin e qytetarëve që kanë shprehur ndaj meje”, tha Hun për rtv21.

Ai po ashtu, ka treguar edhe ndërlidhjen që ka mes shkencës dhe artit, çka e ka shtyrë atë që për një kohë ta braktisë aktrimin.

“Në vitet e 70-ta në Turqi ka pasur një ngecje të zhvillimit të aktrimit në atë kohë, kjo ka qenë arsyeja që unë në moshën 35 vjeçare e ndërpreva aktrimin për tu larguar për gjashtë vjet në Norvegji e për të ju kthyer sërish profesionit tim të parë, por në mua kanë jetuar të dyja së bashku arti dhe shkenca”, tha aktori i njohur turk. / KultPlus.com

Propozimi i Kosovës për Oscars u dha premierë në Cineplexx (FOTO)

Posted on by KultPlus

‘T’padashtun’ nga Edon Rizvanolli, filmi i cili premierën e pati në Karlovy Vary, është filmi që do të përfaqësoj Kosovën si propozimi zyrtar për konsiderim në kategorinë ‘Filmi më i mirë i huaj’ të Akademisë Oscar, shkruan KultPlus.

Ky film, sonte pati edhe premierën në kinemanë Cineplexx në Prishtinë. Në këtë premierë të pranishëm ishin aktorët e filmit, regjisori por edhe shumë adhurues të filmit e njerëz që deshën të njihen me filmin përfaqësues në Oscars.

Ky film me skenar dhe regji nga Edon Rizvanolli është dramë e cila merret me pasojat dhe traumat e shkaktuar nga lufta e vitit 1999 në Kosovë. Filmi trajton ngjarjen e një adoleshenti i cili jeton me nënën e tij kosovare në Amsterdam dhe që rikthimi i traumave të nënës së tij ia rrotullojnë botën.
Në rolet kryesore janë Adriana Matoshi dhe Jason de Ridder.

‘T’padashtun’ është i mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe Fondi i Filmit Holandez.
Filmi do të shfaqet në Cineplexx për një javë rresht. /KultPlus.com



Shprehjet më të bukura të Paulo Coelho

Posted on by KultPlus

Paulo Coelho, autori brazilian i shumë librave të përkthyer në të gjithë botën, është një ndër shkrimtarët më të mirë të kësaj epoke, i nderuar me çmime shumë të rëndësishme. Mes shumë sukseseve të tij, janë edhe shprehjet e librave, të cilat kanë mbetur gjatë në memorien e çdo lexuesi.

Në kemi përzgjedhur për ju, disa nga thëniet më të bukura të Coelhos:

1. Dashuria mund të na dërgojë në ferr apo në parajsë, por gjithmonë ajo na çon diku.

2. Të mençurit janë të mençur vetëm për shkak se dashurojnë. Budallenjtë janë budallenj vetëm për shkak se mendojnë që mund ta kuptojnë dashurinë.

3. Kur një person dëshiron me të vërtetë diçka, i gjithë universi “bën plane” për ta ndihmuar që të realizojë ëndrrën e tij.

4. Nëse unë jam me të vërtetë pjesë e ëndrrës tënde, ti do të kthehesh një ditë.

5. Ëndrrat janë gjuha e Perëndisë.

6. Bota ku po jetojmë do të jetë ose më mirë, ose më keq, në varësi të faktit nëse ne bëhemi të mirë ose të këqinj.

7. Ne bëjmë shumë shmangie, por jemi gjithmonë të drejtuar për tek i njëjti destinacion.

8. Ka vetëm një mënyrë për të mësuar, dhe kjo është me anë të veprimit.

9. Çdo gjë mbi faqen e tokës ka një shpirt: mineralet, perimet, kafshët, apo edhe vetëm një mendim i thjeshtë.

10. Nëse ju filloni duke premtuar atë që nuk e keni ende, do të humbni dëshirën tuaj për të punuar në drejtim të realizimit të saj.

11. Asgjë nuk mund ta zëvendësojnë përvojën.

12. Kur dikush merr një vendim, ai po zhytet në një rrymë të fortë që do e marrë me vete.

13. Për shkak se ekziston një forcë e cila dëshiron që ju të realizoni Legjendën tuaj Personale; ajo “lag” oreksin tuaj me një shije të suksesit.

14. Njerëzit mësojnë herët në jetën e tyre se cila është arsyeja e tyre e të qenit. Ndoshta kjo është arsyeja pse ata heqin dorë kaq herët prej saj.

15. Njerëzit janë të aftë në çdo kohë në jetën e tyre, të bëjnë atë që ëndërrojnë.

Fli në mes të New York,“The New York Times” shkruan për restaurantin shqiptar “Tradita”

Posted on by KultPlus

Gazeta prestigjioze”The New York Times”, i ka dhënë hapësirë një restuaranti në Bronx, që sikurse që ka emërtimin “Tradita”, poashtu në këtë restuarant ofrohet ushqim tradicional shqiptar, përcjellë KultPlus.

Më pronar Ramiz Kukaj nga Peja, “The New York Times”, shkruan edhe për specialitetin shqiptar, flinë, që poashtu servohet në këtë restuarant, dhe jo vetëm.

Ramiz Kukaj, një shqiptar nga Peja, për herë të parë kishte menduar për restuarntin “Tradita”, nëntë vite më parë, pasi djali i tij, atëherë 12 vjec e kishte pyetur nëse ka ndodnjë vend që ti dërgonte shokët e tij në një restaurant shqiptar, në mënyrë që ti tregonte për traditën e popullit të tij, thuhet në këtë artikull, ku më pas shpjegojnë se si Ramiz Kukaj kishte shkuar në Pejë dhe kishte filluar të koleksiononte gjësende antike, në mënyrë që ti shërbenin për restaurantin “Tradita”, ku edhe ka jetësuar ëndrrën e tij, bashkë me dy partnerë dhe djalin e tij Kastriotin, tashmë 21 vjec . /KultPlus.com

Festina Mejzini për ditëlindjen e Amy Winehouse sjellë coverin e këngës “Back To Black” (VIDEO)

Posted on by KultPlus

Artistja Amy Winehouse e cila sot do të shënonte ditëlindjes e 34-të, po vazhdon të mbetet ndër më të preferuarat për shumë artistë, kjo falë veçantisë që kishte dhe këngëve të saj të papërsëritshme, shkruan KultPlus.

Këngëtarja e cila vdiq në vitin 2011 dhe këngët e saj, do të ketë zë edhe në brezat e ardhshëm.

Në këtë ditëlindje të 34-të të saj, këngëtarja Festina Mejzini ka vendosur ta kujtojë atë në një mënyrë të veçantë.

E si mund të shprehet një artistë më bukur se sa përmes muzikës. Andaj, Mejzini ka sjellë coverin e këngës “Back To Black” të Amy Winehouse, duke uruar kështu për ditëlindjen e artistes dhe duke treguar që Amy do të mbetet një idhull i pavdekshëm për të.

“Amy Winehouse mbetet gjithmonë një idhull i pavdekshëm për mua, inspirim për ngjyrën e vokalit dhe stilin që ajo kishte. Zgjodha këngën “Back To Black” sepse ndoshta është një ndër këngët më të ndjera të saj, një këngë që shpreh shpirtin e saj artistik dhe më duket një ndër më të veçantat për ta uruar ditëlindjen e saj”, është shprehur Mejzini për KultPlus.

Në një mënyrë të tillë, yllin e muzikës e ka kujtuar edhe Dua Lipa dhe Gallant të cilët sollën coverin e këngës “Tears Dry On Their Own” të Amy Winehouse dhe e gjithë kjo sipas Mejzinit ishte një rastësi e bukur. / KultPlus.com

Ekspozita ‘PranverArt 8’ bashkon 71 artistë në Muzeun Historik Kombëtar

Posted on by KultPlus

Në sallën e ekspozitave të Muzeut Historik Kombëtar është hapur sot ekspozita “PranverArt 8 – 2017” me vepra në pikturë dhe skulpturë të 71 artistëve më të njohur të vendit tonë, por edhe të bashkatdhetarëve tanë nga diaspora, përcjellë KultPlus.

Kjo ekspozitë është tashmë një aktivitet i përvitshëm tradicional, që ka zënë vend të përhershëm në kalendarin vjetor të veprimtarive kulturore të kryeqytetit.

Këtë vit, ky event vjen si rezultat i një bashkëpunimi të vyer mes grupit organizator dhe Muzeut Historik Kombëtar.

Në ekspozitë ishin të pranishëm shumë të ftuar dhe artdashës, të cilët ndoqën nga afër frytin e krijimtarisë më të fundit të artistëve pjesëmarrës.

Ekspozita do të mirëpresë vizitorët e vet deri më 22 shtator. /KultPlus.com



Inaugurohet krejt e rinuar Shkolla e Baletit në Tiranë (FOTO)

Posted on by KultPlus

230 artistët e rinj, nxënës të Shkollës së Baletit, e kanë nisur vitin e ri shkollor në një godinë moderne dhe mjedise të rikonstruktuara. Në ceremoninë e përurimit të mjediseve të reja mori pjesë kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj dhe Ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro Furxhi, si dhe pedagogë e nxënës që kanë frekuentuar shkollën ndër vite, të cilët me punën e tyre kanë ngritur lart emrin e shkollës shqiptare të baletit, përcjellë KultPlus.

Ministrja e Kulturës Kumbaro kujtoi se “Në vitet ’50 Moska shkollonte kuadrot e parë të baletit: Skënder Selimi, Panajot Kanaçi, Ganimet Vendresha, Zoica Haxho, Agron Aliaj, Petrit Vorpsi , Xhemil Simixhiu. Duket si avanguard mendimi për të pasur një shkollë baleti në Shqipëri, në një vend të vogël si i yni, pa përvojën e artit të kultivuar koreografik, me problem ekonomike. “Baleti i Vogël” krijuar në vitin e largët ’49 kujtohet edhe sot për pasionin, intuitën, këmbënguljen në fillesën e një bërthame artistësh që atëherë nuk e dinin, por do të kujtoheshin gjatë si fillesa e baletit në Shqipëri”.

Ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro falënderoi kryebashkiakun Veliaj për mbajtjen e këtij premtimi, duke bërë realitet ëndrrën e artistëve të rinj për të studiuar në një shkollë me kushte moderne dhe kujtoi se “Pas dy vjetësh këta të rinj të Shkollës së Baletit do të japin shfaqje në skenën e re të rikonstruktuar të Teatrit të Operas dhe Baletit, ku po punohet me ritme të shpejta”.

Kryetari i Bashkisë, Erion Veliaj deklaroi se “Ky është një tjetër premtim i mbajtur ku brenda dy viteve ka përfunduar rikonstruksioni i Shkollës së Liceut Artistik dhe i Shkollës së Baletit, që janë fidanishte për artistët e rinj.

“Kjo ka qenë një javë fantastike për Tiranën në fakt. Kemi hapur disa shkolla të reja. Unë besoj se shkollat ku kemi gjasat më të mëdha që të kemi produkt të mirëfilltë ‘Made in Albania’ janë dy: Shkolla e Liceut dhe Shkolla e Baletit.

Në fund të koncertit festiv, ministrja Kumbaro dhe kryetari i Bashkisë Veliaj shpërndanë medalje mirënjohjeje për disa nga emrat më të njohur të kësaj shkolle që kanë lënë gjurmë në artin shqiptar.
Në Shkollën e Baletit është bërë rikonstruksioni i fasadës, hidroizolimi i tarracës, rikonstruksioni total i nyjeve sanitare, rrjetit hidraulik dhe i dhomave të zhveshjeve. Gjithashtu, është shtruar parketi i ri i përshtatshëm për sallat e kërcimit, si dhe është instaluar sistemi i ngrohjes dhe i ftohjes. / KultPlus.com

‘Vdekja e një mbretëreshe’ e Rexhep Qosjes në Teatrin Eksperimental ‘Kujtim Spahivogli’

Posted on by KultPlus

‘Vdekja e një mbretëreshe’ është vepra e parë artistike që ngrit në art historinë e mbretëreshës Teutë, e njohur si gruaja e parë tutore (kujdestare), ajo u vu në krye të shtetit Ilir e të ushtrisë, duke mbretëruar e komanduar në vitet 230-228 p.e.s.

Kjo monodramë e shkruar nga shkrimtari kosovar Rexhep Qosja, është përshkrim i mendjes së një mbretëreshe e cila po përjeton çastet e fundit të mbretërimit të saj. Kjo monodramë vjen në skenën e Teatrit Eksperimental ‘Kujtim Spahivogli’ nën regjinë e Arjeta Dhimës, shkruan KultPlus.

Kjo shfaqje vjen e interpretuar nëpërmjet vetë regjisores Arjeta Dhima, Josif Sina dhe Klejdi Metaj.
Përmes koreografisë së Glodian Imerajt do të përcillen qartë mesazhet e rëndësishme si dhe do të theksojnë qëndrimin ndaj çështjeve për të cilat kjo shfaqje flet: tradhtia, servilizmi, romanca, ndjenjat e një nëne dhe infantilitetin e një populli që shkon si kopeja pas bariut.

Kjo monodramë vjen nga I ACT studio më 19 dhe 20 shtator në Teatrin Eksperimental ‘Kujtim Spahivogli’. Kostumet për këtë shfaqje i ka bërë Enisa Arapi, drejtor artistik Andi Begolli ndërsa motive nga ninullë-Shpat Deda./ KultPlus.com

Dua Lipa dhe Gallant sjellin mrekullisht këngën “Tears Dry On Their Own” të Amy Winehouse (VIDEO)

Posted on by KultPlus

Sot, më 14 shtator, do të ishte ditëlindja e 34-të e artistes Amy Winehouse. Këngëtarja vdiq në vitin 2011, por muzika e saj jeton dhe ka frymëzuar një brez të ri artistësh.

Për të festuar muzikën dhe jetën e saj, Gallant është bashkuar me yllin Dua Lipa për të sjellë një interpretim të mrekullueshëm të këngës “Tears Dry On Their Own” të Amys, përcjellë KultPlus.

Dyshja, të ulur përballë njëri tjetrit, sjellin këngën në një atmosferë të errët.

Në një prononcim të marrë ekskluzivisht nga The FADER, Dua Lipa tha: “Më pëlqen të punoj në këtë këngë me Gallant, ai është kaq i talentuar. Isha shumë e emocionuar që kisha mundësi të punoja me të, ai është një artist vërtetë i madh”. / KultPlus.com

Albert Racinet: Shqiptarët prodhues dhe furnizues të kostumeve në të gjithë Greqinë

Posted on by KultPlus

Nga Aurenc Bebja

Në librin e autorit, Albert Racinet (1825 – 1893), me titull « Le costume historique : cinq cents planches, trois cents en couleurs, or et argent, deux cent en camaïeu… », botuar në vitin 1888 nga shtëpia botuese « Firmin – Didot (Paris) », gjejmë një shkrim, në faqen n°328, ku flitet për epirotët (shqiptarët), origjinën dhe zanatin e tyre kryesor.

Në vijim, do të gjeni tekstin e plotë mbi përshkrimin e epirotëve nga piktori, litografi dhe ilustruesi francez, sjellë në shqip nga Aurenc Bebja – Blogu « Dars (Klos), Mat – Albania » :

Turqia e Evropës
Kostumet e Vilajeteve të Janinës dhe Selanikut
(Epiri ose Shqipëria Jugore, Thesalia, Maqedonia)

“Vilajeti i Janinës përfshin Epirin ose Shqipërinë Jugore dhe Thesalinë; Janina është qyteti kryesor dhe kryeqyteti i Epirit.

Epirotët ose shqiptarët, të cilët e quajnë veten Arbëreshë, nga ku bizantinët i kanë quajtur Arvanitë dhe turqit Arnautë, gjithashtu quhen Skipëtar.

Ky emër i fundit duket se nënkupton njeriun që është gjithmonë i armatosur, ai që përdor shpatën, skiphosin.

Shqiptarët, të cilët, sipas të gjitha dukjeve, janë një fis i ilirëve të lashtë, janë të fuqishëm dhe luftarakë.

Këta ushtarë të Akilit, Pirros dhe Skënderbeut kanë ruajtur reputacionin e paraardhësve të tyre.
Vilajeti i Selanikut është Maqedonia e lashtë; ai ndodhet në perëndim të Vilajetit të Janinës.

Industria kryesore e Epirotëve është prodhimi i kostumeve.

Rrobaqepësit dhe qëndistarët e Janinës furnizojnë të gjithë Greqinë me veshje të bukura, nganjëherë pelhura e tyre gjendet e mbuluar plotësisht nën qëndisjet prej ari.

Mesatarisht, kostumi i një burri të këtij lloji shitet në Janinë, 1.600 franga, i një gruaje, 1.800 franga dhe i një fëmije, 500 franga.”

Burimi :https://www.darsiani.com/la-gazette/albert-racinet-1888-epirotet-shqiptare-arbereshe-ilire-pasardhes-te-akilit-pirros-dhe-skenderbeut-prodhuese-dhe-furnizuese-te-kostumeve-ne-te-gjithe-greqine/.
Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

Kujtim Çashku: Jemi ende shoqëri e ngarkuar me tabu

Posted on by KultPlus

A mundet kinemaja të ndërgjegjësojë e orientojë shoqëritë? Përtej kinemasë së konsumit, një tjetër formë e kinemasë ka vite që operon duke nxjerrë në pah çështje të ndjeshme të njerëzimit, siç është kinemaja e të Drejtave të Njeriut.

Regjisorë apo skenaristë të angazhuar, kanë bërë publike tema të mëdha, thënë shpesh thjesht me jetën e protagonistëve që janë shfaqur në ekran.

Në Shqipëri prej 12 vitesh regjisori Kujtim Çashku është angazhuar në këtë sfidë, jo vetëm për të ngritur strukturën e një festivali për të Drejtat e Njeriut, por dhe për ta bërë Shqipërinë pjesë të hartës ndërkombëtare ku flitet për këto çështje. Këtë vit IHRFFA (Festivali Ndërkombëtar i Filmit për të Drejtat e Njeriut) hap siparin më 18 shtator -23 shtator duke pasur si strehë kryesore Akademinë e Filmit dhe Multimedias “Marubi”. Tema e këtij viti e festivalit është populizmin dhe radikalizmin si një ftesë për shoqërinë tonë për tu ngritur mbi çështje të caktuara.

Prej 3000 aplikimesh, juria e festivalit ka përzgjedhur 39 prodhime të cilësisë së lartë, me një program të pasur dhe me tematikë të mprehtë që do të shfaqen përgjatë 1 jave në ekranin e festivalit. Ketë vit, juria e IHRFFA do të kryesohet nga Theodore S. Orlin – President Nderi iIHRFFA, Profesor i “Utica College” SHBA dhe avokat ndërkombëtar për të drejtat e njeriut. Më poshtë regjisori Kujtim Çashku, mëndja e këtij festivali tregon diçka më tepër mbi këtë edicion.

Festivali Ndërkombëtar i të Drejtave të Njeriut këtë vit hyn në edicionin e tij të 12-të. Cilat janë çështjet më të ndjeshme përsa i përket të drejtave të njeriut që reflektohen në këtë edicion?

Ashtu si çdo vit, edhe në këtë edicion kanë ardhur një numër i madh filmash nga vende të ndryshme të botës, që na japin mundësinë, në të njëjtën kohë, të zbulojmë kahjet apo dinamikat, se ku lëviz ajo që ne e quajmë, dhuna, terrori, apo shkelja e të drejtave të njeriut. Në një Festival të tillë, këto problematika bëhen më të dukshme, pasi ti ke një pasqyrë më të gjerë në rang botëror. Kjo na mundëson ne, që vazhdimisht të qëmtojmë, se cila do të jetë tema specifike që do të zgjedhim për Festivalin, në funksion të së cilës do të operojmë. E për këtë, na duhet një punë njëvjeçare që të hulumtojmë në mënyrë graduale se cili është krimi mëprezent në shumatoren e vetë në këtëpeizazh botëror. Mjafton një vështrim në atë çfarë ka ndodhur vitet e fundit, nëse ndalemi p.sh., tek Pranvera Arabe. Ne e promovuam shumërevolucionin në këto vende sepse menduam që do arrinin të çliroheshin nga diktaturat, nga format e regjimeve autoritare, etj., e fill pas një viti, ato filma që ne i kishim promovuar si vlera demokratike na u vunë në pikëpyetje. Kjo, pasi në një farë mënyre na u zëvendësuan disa regjime me disa regjime po të një forme po kaq represive e diktatoriale, ose me tendenca të tjera sikundër ishin tendencat e fundamentalisteve që u shfaqën. Po kështu kishim në axhendën tonë emigracionin, pasi gjithë këto dyndje që u bënë nëvende të ndryshme ngritën probleme nga më të ndryshmet. Sivjet jemi ndalur tek populizmi dhe radikalizmi, sepse efektivisht e gjithë kjo, baticat, zbaticat e mëdha nëpeizazhin botëror kryejnë e këto, kahje të ndryshme të fenomeneve qënë pamje duket sikur janë populizëm por nuk bëhen akute ose kaq prezentë. Flasim në këtë rast në Europë, ku si kurrë ndonjëherë ekstremi i djathtë, lëvizjet neonaziste u bënë shumë prezentë, gati gati vijnë në të njëjtat skema si të para Luftës së Dytë Botërore. Këto janë pak a shumë tema që një Festival i të Drejtave të Njeriut, i merr për të qëmtuar kahjet se ku po drejtohet bota, duke tërhequr vëmendjen e shoqërisë ndaj ngjarjeve që kanë lidhje me aktualitetin.

Cilët kineastë janë më të ndjeshëm ndaj problemeve të të drejtave të njeriut, ata tëBallkanit, apo Perëndimor?

Ndodh diçka e çuditshme, pasi janë tre shkallë në këtë rast. Pjesa më e madhe vijnë për të sensibilizuar çështje që kanë të bëjnë me vende, si Afrika, Azia, janë këto shoqëritë perëndimore që përpiqen që këto vatra ti bëjnë mëprezentë nëpeizazhin botëror, për të krijuar balanca e ekuilibra të caktuara. Ashtu sikundër vijmë në një ndryshim tjetër, shumë të ndjeshëm për mua, qëvende të mirëfillta demokratike e kanë shumë të zhvilluar sensin kritik tëvetvetes. Jo vetëm nga shoqëria në tërësi, apo nga institucione e struktura të pavarura por sensibiliteti që ka vetë individin ndaj saj, e kjo krijon atë frymën e një reagenti qytetar, që përgjithësisht nëvendet post-totalitare mungon. Shpesh shoh që nëse ne shfaqim filma amerikanë, gjermanë, austriakëapo francezë, ato kritikojnë regjimet e tyre, e bëhen shpesh e sponsor apo partnerët tanë dhe pse vendet e tyre ndodhen në një dilemë për problemet që kanë të bëjnë me të drejtat e njeriut, e ne I shfaqim ato.Ndodh e diçka tjetër, qëvende tëEvropësQendrore e Lindore e Qendrore nuk e kanë shumë të preferueshme të bëhen njerëz apo institucione që ia japin mundësinë, qëvendin e tyre ta ekspozojnë në plan më tëgjere botëror. Këtë rezistencë unë e ndjej, e kam pasur dhe e kam në vazhdim. Duket që dhe diferencat e demokracive për të qëmtuar ato vetë të drejtat e njeriut është shumëdelikate. Nuk e ndjejnë qytetarinë në atë shkallë sa problematikat e brendshme ti bëjnë publike. Kjo gjë ndodh e me vendin tonë. Shpesh kur ngremë një problematikë të caktuar, thonë sipo flet keq për vendin tënd, e shpesh e mbulojnë me mbrojtje, pasi kështu u duket sikur I bëjnë shërbim vendit. Ndërkohëështë tjetra, sa më shoqëri e hapur të jesh, aq më shumë dhe problematikat e hapura në rang botëror të ndihmojnë ty si vend për tu emancipuar, e për tu bërë pjesë e këtij peizazhi botëror. Në këtë drejtim dhe festivalin kur e bëjmë, e bëjmë e për këtë qëllim. Ne kemi shfaqur filma mbi trafikimin e fëmijëve, dhe kemi hasur në shumë reagime, por këto janë gjëra që vërtet ekzistojnë. Por sërish jemi ende shoqëri e ngarkuar me tabu.

Sa e ka ngacmuar ky festival egon tënde prej regjisori, për tu rikthyer në kinema me një temë të fortë mbi të drejtat e njeriut?

Të dy filmat që kam bërë si “Kolonel Bunker”, ashtu edhe “Syri magjik”, janë kontekst mbi të drejtat e njeriut. “Syri magjik” tregon mbi manipulimin që behet përmes medias, si arrin media si një fuqi gati gati e pakontrollueshme, të manipulojë e të krijojë psikoza të ndryshme politike. Ndërsa filmi tjetër, ka të bëjë me një mentalitet violent, sikur ishin bunkierët, krijon atë sjelljen e përditshmërisë.E gjitha kjo lloj forme vjen nga një mentalitet bunkierizues. E gjitha kjo ka të bëjë me një lidhje mes strukturës patriarkale vertikale, e strukturës bunkerizuese, e kjo tjetra, mendimi qës’duhet të shfaqemi në botë se na bën dëm si vend. Po ta shohësh në një plan jo thjesht krahasueshmërie nxjerr në pah diçka tepër më të madhe për të kuptuar veten.

Këtë vit tema e Festivalit është populizmi dhe radikalizmi…

Këtë vit tema është populizëm dhe radikalizëm. Kur thua populizëm dhe radikalizëm ka të bëjë me koncepte të ndryshme natyrisht, pasi nuk është e njëjta gjë populizmi. Deri në një pikë të caktuar, format që ne i quajmë populiste, do të thotë kur vërtet një shoqëri ngrihet në atë shkallë, sa të ngrejë një popull të tërë për të arritur një të drejtë ose një qëllim të caktuar.Por nëse ky popull i tërë i ngritur,është nën një orkestër ku profitet nuk shkojnë më tekshoqëria reale, por tek një pushtet i kufizuar, i limituar, që në fund të fundit e përdor popullin për të arritur një qëllim të caktuar, këto janë fenomenet që krijojnë format oligarkike të sistemeve. Gjëja që po ndodh është që shpesh herë për të ngritur një popull, për ta sensibilizuar i thua që po të vjedhin po të shkatërrojnë. Të gjitha profitet e kësaj zemërate qëështë normale që një popull të sensibilizohet për lëvizjen e të ardhurave dhe profiteve të veta, cilësinë e jetës së tyre, por nëse këto profite grumbullohen në dorën e një njeriu siç e kemi dhe ne posterin e filmit është e dëmshme. Janë koka njerëzish që të gjithë së bashku ajo dorë i shndërron në profitin e vetë. Kjoështë njëra anë. Kur flasim pastaj për radikalizmin, atë e kemi në forma të ndryshëm. Radikalizmi është fetar, kur krijohen ekstremizma të caktuara, kemi të të njëjtën kohë radikalizmin përsa i përket racave, të cilat i kemi edhe një lloj tendence neonaziste që po shfaqet, qoftë nëEvropën e Jugut.Ne kemi disa filma qw trajtojnw kwtw ccwshtje jo vetwm nw Europwn e Jugut por edhe mw gjwrw, duke pwrfshirw Poloni, Hungari, Bullgari, Greqi, etj. Janë disa struktura që shpesh krijojnë radikalizëm e lëvizje ekstremiste, që mund tëshndërrohen të rrezikshme pasi mund të rikthejnëfenomene tw pwrswritshme të fantazmave të së shkuarës prej të cilave duket akoma nuk jemi çliruar në atë shkallë, sa të bëjmë diferencime, krahasime apo të bëjmëprezentë në të njëjtën kohë rrezikshmërinë që i kanoset së ardhmes.

Komercialiteti e ka fashitur agresivitetin e kinemasë?

Ne jemi një shoqëri në të njëjtën kohë zbavitëse. Shoqëritë e konsumit, janë shoqëri që kërkojnë dhe forma të tilla të kinemasë, ndaj dhe vetëvetiu dhe një pjesë e madhe e kinemasëështë zhvilluar në funksion të kësaj gjëje. Ka me mijëra festivale sot në botë për kinemanë, por janë shumë pak festivale që kanë të bëjnë me fushën e të drejtave të njeriut.Është një numër shumë i kufizuar nëEuropë por edhe në botë.. Nuk janë festivalet e të drejtave të njeriut si festivalet që mund ti gjesh sot kudo sot nëçdo qytet. Festivalet e të drejtave të njeriut ngrenë pikëpyetje tëmëdha në shoqëri. E shpesh herë njerëzit e prirur nga shoqëria e konsumit e refuzojnë formën tjetër të refleksionit. Konsumi nuk lejon shumë reflektim. Reflektimi lidhet me funksionin e së ardhmes. Mendoj që sot, pavarësisht shtimit të formave të komunikimit, gradualisht është në proces e shumë shpejt do ta konkurroj veten, pasi njeriun e diferencon të qënurit human, fakti që ai ka kapacitetin e vetëm si specie të reflektojë për vetveten. Siç janë epidemitë e ndryshme, kjo epidemi është shumë globale e në të njëjtën kohëështë një mrekulli që ka ndodhur, sepse ka shembur mure e kufij pafund, e njeriu është vënë në pikëpyetje se si do ta administrojë këtë liri kaq të madhe që ka përpara vetes së tij. E kjo do të gjejë format e veta deri sa të vijë e të gjejë ekuilibrin për vlerat humane të krijuara jo sot. Kur flasim për vlera humane, flasim për vlera humane të historisë së njerëzimit, të cilat me mijëra vjet i kanë kushtuar popujve për tëkonkurruar e konceptuar se çfarëështë vlera humane. Tashmë dilemat e njeriut janë shtuar në këtë pyll të madh për të kuptuar dimensionin e lirisë së vetvetes. Por jam i bindur që procese shumë interesante po ndodhin. Jemi shumë të lumtur ne si brez i shekullit të XXI që jemi vënë përpara një hapësire tjetër për të naviguar e kjo është fantastike. (Shkruan Gazeta Shqip) / KultPlus.com

Shkëlzen Doli interpreton veprën e kompozitorit Florent Boshnjaku

Posted on by Kult Plus

Maestro i violinës, Shkëlzen Doli, më 23 shtator në sheshin ‘Skënderbej’ në Tiranë, do të sjellë magjinë e interpretimit përmes projektit të tij ‘Albanian Soul’.

Ky koncert tashmë është paralajmëruar që do të ketë një program të pasur artistik duke u bazuar në muzikën e të gjitha trevave shqiptare por nuk do të mungojnë edhe perlat e muzikës botërore.

Ky koncert që pritet të jetë madhështor në Tiranë, do të përmbyllet me një pikë të kompozuar nga kompozitori kosovar Florent Boshnjaku. Këtë gjë e bëri të ditur për KultPlus, vetë kompozitori Boshnjaku, i cili tregoi se kjo pikë është kompozuar enkas për këtë koncert dhe do të luhet nga mjeshtri i violinës Shkëlzen Doli.

“Në këtë koncert do të luhen një pjesë e veprave të njohura klasike të ri-orkestruara dhe pastaj do të luhet një program me muzikë shqipe (këngë të dëgjuara të ri-orkestruara, ku edhe këtu e kam një orkestrim timin). Pastaj ka edhe pika origjinale të kompozuara enkas për koncert. Numri im do ta përmbyllë koncertin dhe është origjinal, pra i kompozuar enkas për këtë koncert dhe luhet nga Shkëlzen Doli bashkë me orkestër dhe bend”, ka thënë për KultPlus Florent Boshnjaku.

Vepra quhet ‘E bukura’, ndërsa më 23 shtator në sheshin ‘Skënderbej’, kjo vepër do ta përmbyll koncertin e Shkëlzen Dolit ‘Albanian Soul’./ KultPlus.com

Ministri Gashi takoi ambasadorin e Mbretërisë së Bashkuar në Kosovë, O’Connell

Posted on by Kult Plus

Ministri Kujtim Gashi, priti sot në një takim njoftues ambasadorin e Mbretërisë së Bashkuar në Prishtinë, Ruairí O’Connel, me të cilin bisedoi për zhvillimet në fushat që i mbulon MKRS-ja, politikat programore dhe objektivat që ka në plan MKRS-ja të përmbushë si dhe për vazhdimin e bashkëpunimit mes Kosovës e Britanisë së Madhe në sferat që janë më me prioritet dhe në interes të dy vendeve në kuadër të këtyre fushave.

Ministri Gashi e falënderoi ambasadorin O’Connell dhe, përmes tij qeverinë dhe popullin britanik për ndihmën e vazhdueshme që kanë dhënë për popullin e dhe shtetin e Kosovës në përgjithësi, e në veçanti në mbështetje të kulturës, sportit e trashëgimisë kulturore.

Ministri u shpreh se e çmon bashkëpunimin e deritashëm dhe përkrahjen që Ambasada e Mbretërisë së Bashkuar ka dhënë për projekte të ndryshme të cilat e kanë ndihmuar MKRS-në që të realizojë politikat e saj dhe se kjo ka krijuar lehtësira të jashtëzakonshme për mbarëvajtjen e punës së ministrisë. Ndër këto projekte është Databaza e Trashëgimisë Kulturore, në të cilën Britania e Madhe ka ofruar mbështetjen e plotë për këtë projekt. Programi i bursave, i cili është nënshkruar në një marrëveshje mes MKRS-së dhe Këshillit Britanik që studentët kosovarë të vazhdojnë studimet në universitetet britanike në fushën e trashëgimisë dhe projekte tjera infrastrukturore, janë ndër të shumtat që ambasada e ka ndihmuar MKRS-në.

Poashtu, ministri Gashi tha se mbetet i përkushtuar për vazhdimin e bashkëpunimit dhe i tilli të thellohet edhe më, në të ardhmen. Ai tha se MKRS-ja do të angazhohet në reformimin e politikave të saj programore me synim të depolitizimit dhe zvogëlimit të barrierave të panevojshme administrative duke siguruar edhe pavarësinë e funksionimit të institucioneve vartëse të ministrisë. “Do të angazhohemi që të rikonceptojmë mbështetjen e fuqishme për kulturën e pavarur, gjegjësisht, artistët, punëtorët profesional të Trashëgimisë Kulturore, sportistët dhe aktivistët e rinj të dëshmuar”, tha ministri Gashi.

Nga ana e tij, ambasadori britanik Ruairí O’Connell, e uroi ministrin Gashi për detyrën e re. Ai i dëshiroi ministrit mbarëvajtje dhe arritje në punën që do bëjë në të ardhmen.
Ambasadori theksoi se Mbretëria e Bashkuar do të vazhdojë të jetë përkrah Kosovës edhe në të ardhmen. Ai potencoi se mbështetja e ambasadës në projekte konkrete do të vazhdojë edhe më tutje. O’Connell e inkurajoi ministri që të punojë dhe të angazhohet në përkrahjen e vlerave dhe mbështetjen e talenteve të rinj në të gjitha fushat./ KultPlus.com

Xhevdet Xhafa: Veprat e mia në GKA, biografi e Kosovës

Posted on by Kult Plus

Piktori Xhevdet Xhafa vjen për herë të parë në Galerinë Kombëtare në Tiranë me një koleksion veprash të cilat flasin mbi vetë artistin, njeriun dhe kombin.

Ekspozita është kuruar nga James Walmsley dhe është organizuar në kuadër të kalendarit të përbashkët kulturor Shqipëri – Kosovë.

Veprat në teknikën mikse janë një pasqyrim i jetës së piktorit, dhe përfaqësojnë ndjenjat dhe qëndrimet e tij veçanërisht mbi çështje sociale dhe politike të kombit shqiptar.

Në konferencën për shtyp drejtori GKA, Artan Shabani, shprehu mirënjohjen për realizimin e kësaj ekspozite e cila u bë e mundur nga bashkëpunimi midis dy galerive kombëtare, asaj të Kosovës dhe Shqipërisë:

“Eshtë hera e parë që artisti dhe profesori vjen me një ekspozitë në Galerinë e Arteve dhe për këtë ndihem shumë i nderuar. Është një ekspozitë me vepra të një cikli që nuk mund të konsiderohet i mbyllur. Xhevdet Xhafa është një artist që ka qënë në avangardë që përpara viteve 90’. Ai është një artist ndërkombëtar. Në veprën e Xhevdet Xhafës shoh një forcë të jashtëzakonshme, një fuqi njerëzore të cilën publiku e ndjen në mënyrë të menjëhershme. Gjatë periudhës së luftës, profesor Xhafa nuk ka qënë një spektator, por ka qënë i armatosur me denoncimin e një intelektuali, me denoncimin e një artisti nëpërmjet gjuhës se vet, nëpërmejt zhanrit të vet artistik”, tha Shabani.

Drejtuesja e GKK, Arta Agani u shpreh se kjo ekspozitë është jeta dhe e vërteta e artistit:

“Jemi shumë të kënaqur me këtë bashkëpunim. I falënderojmë të dy ministritë e kulturës pasi këto aktivitete janë shumë të rëndesishme jo vetëm për artistët, por edhe për stafet e të dy galerive. Ka një kohë të gjatë që nuk është parë një ekspozitë personale e profesorit të nderuar Xhevdet Xhafa. E kam pasur të pamundur të shkruaj diçka që nuk është personale, pasi vetë qasja e tij është shumë personale. Elementi kryesor i këtyre veprave, është një e vërtetë supreme, të cilën profesori nuk është duke e kërkuar, por e ka gjetur dhe varet nga ne nëse e shohim apo jo atë të vërtetë. Përveç moshës, profesori ka një ernergji të pashtershme. Ai ende punon dhe thotë se ka filluar të pikturoj që kur ka filluar të ecë. Kështu që jeta e tij është pikturë dhe jetën e tij e shihni këtu sot”, u shpreh Agani.

Kuratori i ekspozitës James Walmsley, e cilësoi kurimin e ekspozitës së Xhevdet Xhafës si kulmin e karierës së tij si kurator dhe u shpreh se pikturat e Xhafës meritojnë të prezantohen në çdo muze në botë:

“Ka qënë një nder i madh të punoja me professor Xhafën. Mendoj se puna e tij ka një fuqi të madhe dhe një intensitet të fortë. Gjuha e tij është gjithashtu shumë e fuqishme. Kjo është autobiografia e tij. Për mua këto vepra janë kaq të forta, kanë kaq shumë intensitet. Integriteti i tij si artist lartësohet nga këto piktura. Vepra e tij duhet të shihet në çdo muzeum në botë. Mendoj se kariera ime si kurator ka arritur kulmin me këtë ekspozitë”, tha Walmsley.

Vëtë artisti 83-vjeçar shpjegoi disa nga tablotë e tij për mediat e pranishme dhe theksoi se në pikturën e tij është vetë qënia e tij:

“Unë jam në këto vepra, autobiografia ime, autobiografia kombëtare. Këto vepra janë të hapura të kuptueshme, për të gjithë ata që e duan artin. Jam shprehur për gjithëçka që kam pasur afër, rreth e përqark, për luftën për padrejtësinë ndaj popullit. E kam njohur mirë fizionominë e tyre, të çdo sendi. Kam jetuar me to dhe i kam shprehur drejtpërdrejt emocionet e mia, i kam hedhur shpejt në pikturë”, tha Xhafa.

Ekspozita do të qëndrojë e hapur deri më 14 tetor.(Shkruan Shqiptarja.com)/ KultPlus.com

Kritika e Vjenës vlerëson lartë Flaka Gorancin për rolin e Carmen (FOTO)

Posted on by KultPlus

Fotot:Andreas Lander
Fillimisht me rolin e Carmen, mezzosopranoja shqiptare Flaka Goranci u paraqit në Magdeburg të Gjermanisë, dhe mishërimi i saj në këtë rol solli edhe një tjetër paraqitje me Carmen, por tashti në Vjenë të Austrisë, nëpërmjet kompanisë In den höchsten Tönen, shkruan KultPlus.

Kritika e botuar të mërkurën, në IOCO në Vjenë, me autor Marcus Haimerl, Flaka Gorancin e përshkruan si një figurë ideale për rolin e Carmen, ku sipas tij, jo vetëm me pikëpamje optike, por me një zë të thellë melodioz, me nota të larta dhe të forta, të sigurta dhe me një frazim të bukur muzikor, por edhe me një paraqitje komplet natyrale, ajo arrin të sjellë të gjitha aspektet e lojës, bindshëm në skenë.
Kurse vetë Flaka Goranci ka treguar për KultPlus për ndjesinë që i ka dhënë ky rol, ku sipas saj, Carmen është një ndër rolet më të bukura dhe të veçanta për mezosoprano.

Sipas saj, veçantia e këtij roli është se nëse këndon Carmen, do të thotë të duhet jo vetëm të këndosh në skenë, por edhe të kërcesh flamengo dhe të luash kastanjetat spanjolle. “Carmen është ai rol që derisa je duke kënduar, duhet edhe të kërcesh”, ka thënë Goranci.
Poashtu ajo ka shtuar detajet mbi këtë rol, ku Goranci detajon se roli i Carmen kërkon edhe një lojë aktoriale të kompletuar, ku fillon nga një vajzë çapkëne duke arritur në dramën e një ciganeje andaluziane deri ne aktin final, vrasjen nga ish i dashuri xheloz Don Jose! Flaka Goranci, të njëjtën operë do ta realizoj edhe në muajin tetor, poashtu në Vjenë./KultPlus.com

Ndrenika: Ylli i kinematografisë shqiptare vdiq, e ju ishit të fokusuar tek festat e pasanikëve

Posted on by Kult Plus

Aktori i madh shqiptar Robert Ndrenika, ka kujtuar përmes një fotografie dhe një shkrimi aktoren e cila ndërroi jetë para pak ditësh Hajrie Rondon, shkruan KultPlus.

Ndrenika nëpërmjet rrjetit social Facebook, ka shkruar se si nuk iu kushtua vëmendje aq shumë për atë që ka bërë Rondo përmes roleve të saj.

“Ylli i kinematografis Shqiptare vdiq edhe nuk ju kushtua vemendje aq shume per ate qe na beri te lumtur me rolet e saj por skeni faj qe ishet te fokusuar tek festat e pasanikëve. U prefsh ne paqe mikesh “, ka shkruar Ndrenika./ KultPlus.com

“The Voice Kids” nesër në Prishtinë, kërkojnë talentët e vegjël

Posted on by KultPlus

“The Voice Kids”, tashmë ka filluar të dëgjojë zërat e ëmbël të fëmijëve, të cilët, ata që premtojnë më shumë do të sfidohen në garën e madhe të këtij eventi, shkruan KultPlus.

Të premten, fëmijët e Kosovës mund të tregojnë talentin e tyre para përfaqësuesve të “The Voice Kids”, ku audicioni do të mbahet prej orës 13:00, në Pallatin e Rinisë dhe Sporteve, te zyret e Top Channel. /KultPlus.com

Rrezikohet muri antik në Lezhë

Posted on by KultPlus

Shkarjet e tokës në Lezhë janë të vazhdueshme sa herë ka reshje shiu. Por kësaj here rrezikohet të shembet muri ilir, i cili sipas historisë realizonte rrethimin e dytë të lisusit antik.

Ky mur ilir që realizonte rrethimin e dytë të Lisusit antik në shekullin e 4 para Krishtit, Lezha e sotme, po ripërtërihet pas rrëshqitjes së gurëve gjatë motit të keq të një viti më parë. Për shkak të rëndësisë historike, Ministria e Kulturës e përfshiu restaurimin, konservimin dhe sistemimin e tij në paketën e parashikuar për ndërhyrje në Qarkun e Lezhës, shkruan abc news.

Specialisti i Monumenteve të Kulturës në Lezhë Dedë Margjoni shpjegon se kjo zonë quhet porta e brendshme e Lisit Antik dhe mbetet një aset i rëndësishëm pasi konsiderohet si një prej mureve më të fuqishëm të qyteteve ilire.

Sipas tij vlerat dhe trashëgimia e Lezhës ende nuk është shpalosur para publikut dhe nuk është promovuar sa duhet, por duke shtuar se duhen edhe investime. Pas restaurimit të murit, Bashkia e Lezhës do të nisë punën për t’i dhënë vëmendjen e merituar kësaj pjese të historisë, për ta bërë këtë mur antik të vizitueshëm nga turistët.