Etiketë: Charles Bukowski

“John,

“Skllavëria nuk u shfuqizua kurrë, vetëm u zgjerua që të përfshinte të gjitha ngjyrat”.

Çfarë dhemb është dehumanizimi i njerëzve në përpjekje për të ruajtur vendin e punës, sepse… e di, është tjetri gati. Ata kthehen në trupa të mbushur me frikë. Sytë e tyre e humbasin shkëlqimin dhe ata thjesht shëmtohen, tërësisht. Si i ri nuk e besoja se njerëzit do të bënin kompromise të tilla. Edhe si i moshuar ende nuk e besoj. Pse duhet t’i bëjnë? Për seks, makinë, për të paguar faturat apo për fëmijët? Për të njëjtët fëmijë që kur të rriten do të bëjnë të njëjtën gjë.

Që gjithmonë, kur isha i ri fare dhe kërceja nga puna në punë, isha mjaftueshëm naiv sa që i thoja ndonjëherë të barabartëve të mi: “Eh! Shefi mund të vijë në cilindo moment të na pushojë nga puna, nuk e kuptoni?”. Ata e vetmja gjë që bënin, ishte të më shikonin. Po i ofroja diçka që ata nuk donin ta fusnin fare në mendjen e tyre.

Tani, në industri, ka shumë pushime nga puna (fabrika çeliku të vdekura, ndryshime teknike dhe situata të tjera në punë). Pushimi nga puna prek qindra mijëra dhe fytyrat e tyre shpresin habi:

“Kam punuar këtu 35 vite…”.

“Nuk është e drejtë…”.

“Nuk di çfarë të bëj…”.

Skllevërit kurrë nuk paguhen mjaftueshëm sa të çlirohen, por aq sa është e nevojshme që të mbijetojnë dhe të rikthehen në punë. Unë mund ta shihja. Pse ata jo? Kuptova se stoli i parkut ishte po aq i mirë, se të punoje në bar ishte po aq e mirë. Pse mos të isha këtu përpara se të shkoja atje? Pse duhet të prisja?

Shkrova me neveri kundër të gjitha atyre. Qe një çlirim të nxirrja nga sistemi im gjithë atë mut. Dhe tani jam këtu: “një shkrimtar profesionist”. Në 50 vitet e para, kam zbuluar se ka neveri të tjera përtej sistemit. Kujtoj që një herë, kur punoja si paketues në një kompani artikujsh ndiçimi, një prej kolegëve të mi më tha befas: “Kurrë nuk do jem i lirë!”. Një prej shefave ecte aty rrotull (emri i tij ishte Morrie) dhe lëshoi një gajasje të shijshme, duke iu gëzuar faktit se ai individ ishte zënë në kurth nga jeta.

Kështu që, fati që, më në fund, dola nga ato vende, pa m’u bërë vonë se sa kohë me mori, më ka dhënë një lloj lumturie, lumturinë e gëzueshme të mrekullisë. Shkruaj tani me një mendje të vjetër dhe me një trup të vjetër, shumë kohë më mbrapa se ç’do besonte të vazhdonte në këtë punë shumica, por duke qenë se fillova kaq vonë, i detyrohem vetes të jem këmbëngulës, dhe kur fjalët të fillojnë të më dështojnë dhe do të më duhet ndihmë për të ngjitur shkallët dhe nuk do mund të dalloj pllakat nga hapësirat ndarëse, ende do të ndjej diçka që brenda meje do të më kujtojë (pa pasur rëndësi se sa larg do kem shkuar) se si arrita në mes të vrasjes dhe pështjellimit dhe dënimit drejt, të paktën, një vdekjeje bujare.

Mos ta kem çuar tërësisht dëm jetën duket një arritje, të paktën për mua.

Miku yt,

Hank” / Bota.al

I adhuroj ato femra që ia dalin në cdo gjë, ato që ecin në rrugën e tyre kokëlartë dhe krenare. Ato femra që nuk i tremben armikut por armikun e tremb suksesi i tyre.

I dua femrat që kanë ego dhe dëshira të forta. I dashuroj femrat që dashurojnë me ciltërsi dhe pastërti. Ato femra që edhe rruga “hesht” kur takat e tyre trokasin mbi të.

Kjo është një ndër mendimet e shkrimtarit të njohur botëror Charles Bukowski, i cili njihet për citate të shumta, që përdoren nga shumë medie.

Henry Charles Bukowski ka qenë një poet dhe shkrimtar i njohur. Ai ka lënë pas 6 romane, disa tregime, dhjetëra poezi dhe aforizma që citohen kudo në rrjetet sociale, apo në portale të ndryshme./KultPlus.com

Pasazhe nga Charles Bukowski

Padyshim Bukowski është një nga shkrimtarët dhe poetët më “autobiografikë” në historinë e letërsisë. Si romanet apo tregimet, ashtu dhe poezitë e tij nuk janë gjë tjetër, veçse një transformim në formë letrare të jetës së autorit, përshkruar “me një vërtetësi prej një njeriu që s’ka asgjë për të humbur”.

E ndonëse forma autobiografike haset shpesh në prozë, në poezi, sidomos në varg të lirë, ajo është tepër e vështirë dhe kërkon virtuozitet të jashtëzakonshëm. Këtë virtuozitet e gjejmë kudo në poezitë e Bukowskit, që nuk ngurron të kthejë në varg biseda cubash në cepin e rrugës, sherre grash të lodhura nga jeta apo shkëlqimin që has në sytë e maces së tij. Megjithatë, ekziston një veçanti në formën autobiografike të autorit. Padyshim, gjithçka frymëzohet nga ndodhi të jetës së tij, por në këtë pikë vlen të ngremë pyetjen: cili është Charles Bukowski, autor? Që në fillim të veprës së tij, Bukowski krijon personazhin e tij artistik: Henry Chinaskin, ose Henkun, siç e thërrasin miqtë. Një personazh shumë i ngjashëm dhe i frymëzuar nga vetë autori, por dhe shumë i ndryshëm për sa i përket karakterit të tij shpërthyes. Këtë ndryshim e ka spikatur fillimisht miku dhe biografi i autorit, Neeli Cherkovski, i cili i referohet Henkut letrar si një personazh-mjet për të fshehur dobësitë e Charls-it. Histori që në të vërtetë mbylleshin me një përshëndetje të thjeshtë, në prozën apo poezinë e autorit përfundojnë me rrahje të përgjakura, që shpëlahen me birrë, verë, uiski (gjithmonë të cilësisë më të ulët), ose të vjella. Ky transformim i realitetit s’është gjë tjetër veçse një pasqyrim i vuajtjeve shumë më të thella, se ato të shkaktuara nga të rrahurat. Bukowski vuan thellë dhe pamundësia e tij për të rënë dakord me jetën e rezervuar për të dhe të ngjashmit e tij, nga shoqëria, vjen e përshfaqur përmes grushteve, shkelmave, zemërimit. Për mendimin tim, ky është dhe këndvështrimi nga i cili duhen perceptuar skenat e dhunshme që shoqërojnë gjithmonë rrëfimin e tij. Henku ka diçka të frymëzuar nga Hemingway-dhe Bukowski bëri gjithçka që cilësitë e tij të dukej se i përkisnin vetë autorit. Ketë sforcim ai e shpreh dhe në poezinë “Zogu i kaltër” ku i kërkon kësaj brishtësie të personifikuar në zogun e kaltër, të mos dalë në sipërfaqe, pasi kështu do të rrezikonte shitjet e autorit të suksesshëm në Europë. Por “zogun e kaltër” nuk ngurroi ta sillte në dritë biografi i tij në botimin “Hank a life”. Zbulimi i Cherkovski-t mbi këtë ndërtim fiktiv të alteregos së autorit, u bë dhe shkaku i cenimit të miqësisë së tyre, e cila për këtë arsye u ftoh gjatë viteve të fundit të jetës së autorit.
^^^
“Nuk kërkoj kurrë të përmirësohem ose të mësoj diçka, qëndroj ekzaktësisht siç jam. Nuk jam ai që mëson, jam një që shmang. Nuk kam dëshire të mësoj, ndjehem përsosmërisht normal në mënyrën time të çmendur. “
“Po çfarë shmangni?”
“Për t’u bërë si të tjerët.”
^^^
I dua vetmitarët, ata ndryshe, ata që nuk i takon kurrë.
Ata të humburit, të shkuarit, shpirtshkatërruarit.
Ata me shpirtin në flakë…
^^^
‎”Patëm vendosur të çonim ilaçe në Afrikë…por tek të gjitha shkruhej: Pas buke!”
^^^
Jam i lodhur duke parë fytyra femrash të rrethuara nga botox. Gjinj të tejmbushur, të copëtuar nga konkurrenca, prapanica të ekspozuara, taka dhe truke kozmetike, gjeste të vështira për gratë e lirshme, tashmë të padallueshme edhe nga ato të zanatit…

Dëshiroj të shikoj femra me feminitetin e tyre, me sjellje të butë, me buzëqeshje plot hir, lëvizje joshëse , me fjalë të ëmbla dhe të sigurta në të njëjtën kohë. Me mendime origjinale dhe të reja. Dëshiroj të shikoj femra të pavarura, jo skllave të burrave që sakrifikojnë dinjitetin e tyre. Femra me zemra prej akulli të shkrirë, shoqe dhe mike të meshkujve, të lira dhe të sinqerta
^^^
6 këshilla nga Bukowski se si ta jetoni një jetë të mrekullueshme

Ai nuk është ndonjë ‘guru’ i mirë, mirëpo nuk mund ta mohojmë që e ka jetuar një jetë plotësisht të shfrenuar pasi që ashtu ka dashur dhe asnjëherë nuk i kanë interesuar mendimet e të tjerëve.
Pavarësisht se çfarë jete ka jetuar ai, ju mund ta jetoni jetën që dëshironi nëse i dëgjoni këshillat e tij.

Më poshtë sjellim për ju 6 këshilla nga Bukowski se si ta jetoni një jetë të mahnitshme:

1) “Gjeni diçka që e dashuroni dhe lëreni të ju vrasë”
Shumë shpeshherë brengosemi me vendimet të cilat i marrim se a do t’i pëlqejnë familjarëve apo shoqërisë. Mirëpo, harrojeni atë gjë dhe jetoni jetën tuaj, prandaj gjeni diçka që dashuroni të bëni dhe bëjeni atë deri të vdisni.
2) “Jeta është aq e mirë sa ju e leni të jetë”
Mos i bëni presion vetvetes pasi që ju merrni nga jeta atë që ju e vëni së pari aty. Dhe ndonjëherë, krejt çfarë duhet për një jetë të lumtur është një perspektivë e mirë.
3) “Disa njerëz asnjëherë nuk sillen si të çmendur. Çfarë jete të tmerrshme e jetojnë…”
Mos harroni të silleni si të ‘shfrenuar’ së paku një herë. Jeta është shumë e shkurtë të qëndroni gjithmonë normal.
4) “Ndonjëherë ju zgjoheni nga gjumi dhe mendoni se nuk mund të ja dilni mbanë – por pastaj filloni të qeshni kur i kujtoni të gjitha ato rastet kur jeni ndjerë njëjtë”
Të gjithë jemi ndjerë kështu, së paku një herë.
5) “Më së shumti rëndësi ka se sa mirë ecë ti përgjatë zjarrit”
6) “Të gjithë ne do të vdesim, çfarë cirku. Kjo gjë duhet të na bëjë ne ta duam njëri-tjetrin por nuk na bën. Ne jemi të terrorizuar dhe të rrafshuar nga gjërat e pa rëndësishme”
Kjo po që është e vërtetë dhe shumë e rëndësishme që ta mbani mend. / KultPlus.com