Poezi nga Goethe
Si, erdhe ti?! Plot mall syte s’i ngrita
Dhe s’te dallova, kur u ktheve, jo!
O çast i lumtur e qe s’kthehesh! Ç’prita?
Mos jam i verber? Si me ndodhi kjo?
Ti mua do me japesh pak te drejte
Ne do mundohem te te ngushulloj
Kur afer je nga syte me shket lehte
Kur ndodhesh larg me shfaqesh para, moj!/KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Përmbi çdo maje mali
Ka qetesi:
Mi asnje maje mali
Asgje s’leviz,
As pipetin;
Ne pyllin zogjtë’ e vegjël po pushojnë:
Prit pak, se shpejt a vonë
Gjen qetësi dhe ti./KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Kam dashur, po dua tani me me zjarr,
Kam qene sherbyes, tani jam nje skllav,
Me c’zell kam sherbyer kedo!
Por befas me ndezi kjo mike besnike,
Dhe nis ma shperblen cdo dhimbje fisnike,
Per mua s’ka tjeter si kjo!
Besova, tani besoj me pasion!
Ne shkon jeta mbare a barra ngarkon,
Besimi prej eje s’mergohet!
Po ngryset kaq shpesh, po erret e nxin,
Shtrengon kaq brenga, rreziku arrin,
Por qielli nis prap kthjellohet!
Kam ngrene, tani po ha sa per tre,
Me ndriti krejt shpirti e zemra me rreh,
Gjithcka e harroj mes defrimi!
Rinia me zjen bertas e gajas,
Kam mall qe te shtrohem nder vene plot gas,
Ngjeroj, me shijo fort ushqimi!
Kam pire me pare, tani s’le sapllak,
Dhe vera na ngre, na ben me cakmak,
Dhe gjuhen na gjidh nga zinxhirat!
Nga vozat po zbrazet e rrjedh me rrembim,
Na ndez kaq deshira, na ngjall kaq besim,
S’na ndalin hendeqet, rrepirat!
Ne valle jam hedhur, ne valle marr zjarr,
Asnje shilarthar dhe asnje valltar
S’erdh rrotull ne valle si flutur!
Dhe kush shume lule ia doli te thure,
Dhe kurre s’i ndau, s’i shkeli ne turr,
I mbeti kurora e bukur!
Ta thurim kuroren! Mos kini ngurrime!
Kush merr trendaflin plot vese e shkelqime
E cjerr vec pak gjemi i mprehte.
Si dje edhe sot shkelqejne fort yjet,
Por larg mjaft i rrijne kujt frikshem ul kryet
Dhe ngrys po gjithnje po ne jete!/ KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Ç’ma prek kështu zemrën?
Ç’më bën që të ziej?
Ç’më shtyn të largohem
Prej dhomës pertej?
Po ndrit cip’ e reve
Rreth shkëmbit atje!
Atje do të vete,
Atje n’atë dhe!
Ja, korbat në erë
Flatrojnë me gaz;
Përzihem mes tyre,
Mes tufës humbas
Dhe malit e murit
I vijmë perqark;
Ajo është atje poshte,
Ajo është atje larg
Ajo vjen e endet,
Une ik, fluturoj,
Në pyllin e dendur
Si zog po këndoj
Dhe e ndal ajo hapin
E qesh e pergjon:
“Ai këndon ëmbël,
Për mua këndon”
Po i lan perëndimi
Kodrinat me ar;
Sodit bukuroshja
Me shpirt mendimtar
Dhe shkon buzë lumit
Mbi bar e stoli
Dha hapat i zhduken
Ne terrin e zi
Sakaq unë shfaqem
Si yll shkëlqimtar
“Kaq afër, kaq larg,
Ç’ndricon posi zjarr?”
Ti fort e mahnitur
Shkëlqimin e pe;
Por mua të lumtur
Ndër këmbë më ke./ KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Kur koke e zemer te gjemon
Me mire c’te ka enda?
Kush me s’gabon, me s’dashuron
Ne varr le t’hyje brenda./ KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Si, erdhe ti?! Plot mall syte s’i ngrita
Dhe s’te dallova, kur u ktheve, jo!
O çast i lumtur e qe s’kthehesh! Ç’prita?
Mos jam i verber? Si me ndodhi kjo?
Ti mua do me japesh pak te drejte
Ne do mundohem te te ngushulloj
Kur afer je nga syte me shket lehte
Kur ndodhesh larg me shfaqesh para, moj!/ KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Si, erdhe ti?! Plot mall sytë s’i ngrita
Dhe s’të dallova, kur u ktheve, jo!
O çast i lumtur e që s’kthehesh! Ç’prita?
Mos jam i verbër? Si më ndodhi kjo?
Ti mua do më japësh pak të drejtë
Në do mundohem të të ngushëlloj
Kur afër je nga sytë më shket lehtë
Kur ndodhesh larg më shfaqesh para, moj!/KultPlus.com
Poezi nga Johan Volfgang Gëte
Pse kthehem përsëri te këto fletë?
I dashur, mos më pyesje më mirë,
S’kam ç’them, me të vërtetë, po kam dëshirë
Ta mbash në dorë letrën time, vetë.
Meqë s’vij dot, kjo letër le të jetë
Prej zemrës sime ç’është me e dlirë,
Gëzim, rënkim e shpresë e dëshirë;
Gjithçka që s’pat fillim e fund e s’do ketë.
Sot dëshiroja fort mos të ta thoja
Se në dëshira, ëndrra dhe mendime
Besnikja zemër kthen e vje te ti.
Kështu dikur qëndroja e të shikoja
Dhe s’flisja dot. Ç’të thoshte goja ime?
E gjitha isha si në mrekulli./KultPlus.com
Poezi nga Goethe
Kam dashur, po dua tani…
Kam dashur, po dua tani më me zjarr,
Kam qenë shërbyes, tani jam një skllav,
Me ç’zell kam shërbyer këdo!
Por befas më ndezi kjo mike besnike,
Dhe nis ma shpërblen çdo dhimbje fisnike,
Per mua s’ka tjeter si kjo!
Besova, tani besoj me pasion!
Në shkon jeta mbarë a barra ngarkon,
Besimi prej eje s’mërgohet!
Po ngryset kaq shpesh, po erret e nxin,
Shtrëngon kaq brenga, rreziku arrin,
Por qielli nis prapë kthjellohet!
Kam ngrënë, tani po ha sa për tre,
Me ndriti krejt shpirti e zemra më rreh,
Gjithçka e harroj mes defrimi!
Rinia me zjen bërtas e gajas,
Kam mall që të shtrohem ndër vene plot gas,
Ngjeroj, më shijo fort ushqimi!
Kam pirë me parë, tani s’lë sapllak,
Dhe vera na ngre, na bën me cakmak,
Dhe gjuhën na gjidh nga zinxhirat!
Nga vozat po zbrazet e rrjedh me rrëmbim,
Na ndez kaq deshira, na ngjall kaq besim,
S’na ndalin hendeqet, rrepirat!
Në valle jam hedhur, ne valle marr zjarr,
Asnje shilarthar dhe asnjë valltar
S’erdh rrotull në valle si flutur!
Dhe kush shumë lule ia doli te thurë,
Dhe kurre s’i ndau, s’i shkeli në turr,
I mbeti kurora e bukur!
Ta thurim kurorën! Mos kini ngurrime!
Kush merr trëndaflin plot vese e shkelqime
E çjerr veç pak gjëmbi i mprehtë.
Si dje edhe sot shkelqejnë fort yjet,
Por larg mjaft i rrijnë kujt frikshëm ul kryet
Dhe ngrys po gjithnjë po në jete!./KultPlus.com