Etiketë: Jorge

‘Diç më thanë, mbrëmja dhe mali’

Posted on by Kult Plus

Jorge Luis Borges

Përktheu Edon Qesari

1.

Diç më thanë
mbrëmja dhe mali.
Por e kam humbur.

2.

Nata e pacak
tash s’është gjë tjetër
veç një amësim.

3.

Është apo s’është
ëndrra që harrova
para agimit?

4.

Të pazë telat.
Muzika e dinte
atë që ndiej.

5.

Sot s’po qesh
bajamishtja në kopsht.
Është kujtimi yt.

6.

Nëpër terr
libra, vula, çelësa
ndjekin fatin tim.

7.

Prej asaj dite
s’i kam prekur gurët
mbi fushë të shahut.

8.

Mbi shkretëtirë
po ndodh agu mëngjesit.
Dikush e di.

9.

Shpata bjerraditëse
ëndërron betejat e saj.
Tjetër është ëndrra ime.

10.

Njeriu ka vdekur.
Mjekra nuk di gjë.
Rriten thonjtë.

11.

Kjo është dora
që herë-herë prekte
flokët e tu./ KultPlus.com

‘Çdo njeri që kalon në jetën tonë është i veçantë’

Posted on by Kult Plus

Jorge Luis Borges

Borges është një nga shkrimtarët më të mëdhenj të shekullit të XX. Ndonëse nuk e mori Çmimin Nobel në letërsi, vepra e tij arriti majat. Ai shquhet për erudicionin e jashtëzakonshëm, mjeshtrinë e rrëfimit dhe ndjeshmërinë e lartë ndaj çështjeve që prekin dhe kanë tëbëjnë me qeniet njerëzore.

“Çdo njeri që kalon në jetën tonë është i veçantë: lë gjithmonë një pjesë të tij te ne dhe merr diçka nga jeta jonë me vete… Ndonjëri merr më shumë e ndonjëri më pak, por askush nuk ikën pa lënë asgjë. Kjo është përgjegjësia më e madhe e jetës sonë dhe prova e qartë që dy shpirtra nuk takohen kurrë rastësisht..”  /KultPlus.com

Veç muj me t’dashtë ashtu siç je

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Jorge Luis Borges

Jo, s’mundem me iu dhanë zgjidhje krejt problemeve t’jetës
s’kam përgjigje për dyshimet as për ndërdyshjet e tua
veç mundem me t’ndigjue e gjithçka me nda me ty…

Jo, unë s’mundem me e ndryshue
as t’shkuemen e as t’ardhmen tande
por n’se asht nevoja pranë vedit m’ke gjithnji

S’mundem me i shmangë teposhtat e tua,
veç dorën mundem me ta shtri e me të mbajtë mos me u rrzue
Gëzimi yt, fitoret e tua, triumfi yt
vërtet s’janë të miat
po shpirti më gëzon i tani kur t’shoh me flatra

S’gjykoj vendimet e marra n’jetën tande
po me të mbështetë e ndjej detyrë,
me të nxitë e me të ndihmue nëse ti më pranon!

S’mundem me i vu cak qiellit kah vërtitesh,
veç mundem me t’ofrue hapsinë të mjaftë
që ti t’naltohesh

S’mundem me ta shmangë as vuejtjen tande,
kur ndonji ndëshkim zemrën ta lëndon,
po mund t’përlotem me ty, e me i rimbledhë bashkë
krejt gastaret e nji shpirti t’thyem e me rinis nga e para

S’mundem me t’thanë as kush je, as kush duhet të jesh,
veç mundem me të dashtë njashtu siç je
dhe me mbetë përjetë Miku yt…

(Perkthyer nga Jozef Radi) / KultPlus.com