Poezi nga Herman Çuka
flokët e mamasë time
gjithnjë kanë pasur një aromë
të veçantë,
një aromë të mirë shtëpie
larë me ujë Gorice
me lule mali trendeline
të buta mëndafsh
flokët e mamasë time,
oh’ sa erë të mirë mbanin!
ajo është larg sa një oqean
por unë e ndjej këtu në
shtëpinë time si fllad
*
flokët e mamasë time!
oh’ tashmë mbajnë aromë
të butë
aromë të mirë si fëmijë / KultPlus.com
Poezi nga Herman Çuka
dhe në një perëndim
të kuq, si një avlëmënd
i fillit për fustan dashurie,
ndodh një vdekje
dhe në një agim të shkëlqyer
sikur dielli ka lëshuar diamentet për kurorë
ndodh, gjithashtu
kaq e vogël për horizontin,
i është si një pikë e pashqueshme
për sytë e tij të
përmasës
e madhe, vetëm për njeriun,
kur humb njeriun!
si një arkëmort
ku futet e mbytet
me të vdekurin; dhe globi
dhe hapësira me përmasat
sa një pikë,
si boshllëku ndërmjet karkasave,
kur i pat dalë një peronkë e vogël se ndihej ngushtë,
që se sheh as sy’ i furneralit
dhe horizonti në ngjyrë alle tkurret
aty brënda, si një fije e perit,
t’kuq mes buzëve t’meitit
më patetike, kur ndodh
në mesditë në kohën e drekës
kur gëlon taverna e birra,
e në shtëpi aromë e bukës
së pjekur që pret të kafshohet
…
asnjëherë nuk është kohë
e bukur…
sidoqë stiliti do t’hedhë pudër
rozë e bërë makeup të rafinuar,
përveç natës,
si tekst i një kënge dark
që i fsheh banalitetin
gjithmonë do ndodhë;
prandaj jetën mos e fut në presje / KultPlus.com
Poezi nga Herman Çuka
këngë, në një ditë vere
i dashuri im
ka qënë gjithmonë brënda meje
një rock-etar yjesh
ende i palindur
por unë gjithmonë e kam ditur
një rock-etar i vjetër- i ri
një bohem i pandreqshëm
që gjithmonë
më ka tradhtuar që nga
linja roden hard*
në miss holland me lolitën
e poetet e belle epoche,
kur i vidheshim censurës
udhëtuar me cadillac
për undergund-in e rock
me fjalëkalimin new york
…
i bukur i dashuri im roc-ketar,
unë gruaja e vjetër
për dreq, në këngët e tij,
ndihem si verë
e kantinës në shekujt
e heshtur …
kur i hiqet tapa shishes
thithet lëngu nën buzës,
si, dhe për një burrë
të fortë, që dehet e digjet
kështu:
si vera
si mikja
si poezia
si peneli
si muza…
besnike brënda vetes,
do tretem
për rock-e tarin tim të bukur si tingulli
brënda këtij shpirtit që nuk
do të m’vjetërohet, si dikur
kur udhëtonim me cadillac…
e këndonim :
“The Great Gig in the Sky”
And I am not frightened of dying
*
[thonë që për ëndërrimtarët,
ka gjithmonë një botë paralele
brënda tij të rrezikshme,
ku netëve shpërbën realitetin] / KultPlus.com
Poezi nga Herman Çuka
Portret
pyetur origjinën,
hedh larg vështrimin…
përgjigjet zhaurimë përroi;
“jam nga askund
e gjithkund”
përpiqem t’ia mbledh vitet;
tespijet mban në dorë
numëron ditët
(që nga lindja) e Zotit
të sajat i ka harruar
si dy guva mali sytë,
i digjet një dritë
si kandili,
si të ishte vetë shpirti
kur flet, buza i fëshfërin erë prilli
ajo është kaq nur i bukur si ditën e parë kur
lindi Toka, pa e shkelur ende
këmba e “legjioneve të nderit” / KultPlus.com
Poezi nga Herman Çuka
për heshtjet e tua
nuk ka nevojë
kjo lodhje e kohëve të mia
tashmë
ku kalon emri yt dorën
më shtrëngojnë
mashtrimet e këtyre
dimrave të egër
me mungesën
që bën diellin
e pritjes të vakët,
ndërsa tutje horizonti
përflaket
nga një luftë
e gjallë;
që djeg dhe udhën
ajrore të zogjve të pranverës
ka raste kur jo vetëm lufta dhe vdekja por dhe heshtja e pritjes,
sabotojnë profilin e bukur të jetës
por dashuri’ e saj u hap gjithmonë një udhë të re shpëtimi dhe dallandysheve / KultPlus.com
Poezi nga Herman Çuka
në një pikturë errante*
natën lutem
mbi altar si maria,
me ty të puthem!
buzët më marrin flakë,
trupi më digjet
ngadalë…
heshtja jote më vështron
e dehet po ngadalë në agoninë e djegjes time,
me ironikën e përçmimit
mbi ndjesinë
e bukur në gjininë femërore
se ti je mbret’ i unit!
paskëtaj me këpuckë
të artë shkel mbi atë tim’pluhur,
e nis ditën në atë trafik material e organik,
gjysëm të dehur nga
e djeshmshja
e pasmasturbimit
t’atij qytetit tënd me plot tatuazhe;
me gra të lënduara
e burra
me fizionomi
të uritura…
nga ca fotografi
me retushe
abstrakte!
*
të gjitha këto në histori
dekadente të përmjerra
nga çdo natë e shkuar
mbas marrjes së morfinës,
e dozës së freskët antivirale
si dozë antindjenje….
por unë e çmëndura e largët,
si nga bot’ e ëndërrimit,
çdo natë vijoj ti lutem altarit
për puthjen… si dënim i tim mëkatit / KultPlus.com
